Immortality Chapter 997 The genuine and fake carry off a girl to be one's wife
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 997 แผนหลอกชิงสาวงาม.
Chapter 997 The genuine and fake carry off a
girl to be one's wife
真假抢亲
แผนหลอกชิงสาวงาม.
เมืองยามา,ตำหนักยามา!
ภายในตำหนักยามา,บนบัลลังก์ขนาดใหญ่มีชายคนหนึ่งที่ใบหน้าดำมืด,รูปร่างเหมือนกับปุถุชนที่มีอายุห้าสิบปี,มีหนวดมากมายจนแทบจะปกคลุมไปทั่วใบหน้า.
แน่นอนว่าคนที่จะนั่งอยู่บัลลังก์ก็คือผู้ปกครองนรกแห่งนี้,อ๋องยามา!
ที่ด้านหน้าของอ๋องยามานั้น,มีผู้ใต้บังคับบัญชา
5-6 คนยืนอยู่.
"องค์ยามา,พรุ่งนี้ก็เป็นงานแต่งของท่านแล้ว,มีอะไรต้องกังวลอย่างงั้นรึ?"ผู้ใต้บังคับบัญชาคนหนึ่งที่เอ่ยสอบถาม.
"ข้ากำลังคิดถึงเนียนโหยวโหยว!"อ๋องยามาที่ขมวดคิ้วไปมาครุ่นคิด.
"องค์ยามา,ด้วยสถานะของท่านแล้ว,มีสตรีคนใหนไม่ต้องการ,ไม่ต้องเอ่ยเลยว่าจะเป็นเนียนโหยวโหยว?
นางมีความงดงามที่โดดเด่น,เป็นสตรีที่งามที่สุดในนรกเวลานี้,ใครกันเล่าจะไม่ต้องการจะเป็นหวังโหว?"ผู้ใต้บังคับบัญชาอีกคนที่เอ่ยออกมาทันที.
"เจ้าไม่เข้าใจ ข้าไม่เคยชอบใครมากมายขนาดนี้,นอกจากนี้สายโลหิตของนาง,บรรพชนของนางนั้น...,เพ่ย,แล้วทำไมข้าต้องอธิบายให้เจ้าฟังด้วย?"อ๋องยามาที่ชำเลืองมองออกไป.
"ผู้น้อยผิดไปแล้ว,ทว่าองค์ยามาไม่เห็นจำเป็นต้องกังวลเรื่องเนียนโหยวโหยวเลย,ในเมื่อนางได้ตอบตกลงแต่งงานกับท่านแล้ว!"ผู้ใต้บังคับบัญชาอีกคนกล่าวออกมาในทันที.
"มันยังไม่พอ,ข้าไม่ใช่แค่ต้องการร่างกายนาง,ข้าต้องการหัวใจนางด้วย! ข้าพอจะเห็นว่า,นางแต่งงานกลับข้าเพราะพี่ชายทั้งสองของนางเท่านั้น!"อ๋องยามาที่ส่ายหน้าไปมา.
"เรื่องนี้?"ผู้ใต้บังคับบัญชาที่ครุ่นคิดราวกับตัดสินใจอะไรบางอย่าง.
"องค์ยามา,ที่จริงแล้ว,ผู้น้อยมีความคิดบางอย่างอย่าง!"ชายคนหนึ่งที่เอ่ยออกมาในทันที.
"หืม,ลู่พาน,เจ้ามีวิธีอะไรอย่างงั้นรึ?"อ๋องยามาที่ดวงตาเปล่งประกาย.
"องค์ยามา,ท่านคิดว่าบุรุษแบบใหนที่สตรีชื่นชอบมากที่สุดกัน?"ลู่พ่านกล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"กล่าวต่อ!"
"ครับ!
สตรีนั้นชื่นชอบวีระบุรุษที่สุด,โดยเฉพาะการที่เป็นวีระบุรุษช่วยสาวงาม,องค์ยามาท่านคิดว่าท่านสามารถเป็นวีระบุรุษเช่นนั้นได้หรือไม่?"ลู่พ่านที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"หืม?
แล้วต้องทำเช่นไร?"อ๋องยามาที่กล่าวออกมาด้วยความสนใจ.
"เราสามารถสร้างเหตุการณ์ให้คนไปชิงสาวงามแล้วองค์ยามาก็ก้าวออกมาช่วย,จัดการเหล่าร้าย!เพื่อสร้างภาพพจน์ดีๆในใจของเนียนโหยวโหยว."ลู่พานที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"อืม,ความคิดดี!"อ๋องยามาที่เผยท่าทางพึงพอใจ.
"ข้าจะเตรียมการส่งโจรร้ายเพื่อสร้างภาพพจน์ให้กับองค์ยามาเอง!"ลู่พานที่กล่าวออกมาด้วยความนอบน้อม.
"ดี,ดี,ดีมาก,ฮ่าฮ่าฮ่า...........................!”
---------------------------------------------------------
เย็นวันหนึ่ง,ที่ห้องโถงห้องหนึ่งของตำหนักยามา.
เนี่ยนเปินและไท่จื่อใหญ่จ้องมองลู่พ่านที่เพิ่งออกไป.
"พี่ใหญ่,มีเรื่องอะไรอย่างงั้นรึ?"เนียนเปินที่จ้องมองไปไท่จื่อใหญ่ด้วยความประหลาดใจ.
ไท่จื่อใหญ่ที่ครุ่นคิดและกล่าวออกมาว่า,"อ๋องยามาบอกว่าพรุ่งนี้พวกเขาจะสร้างสถานการณ์ขึ้น,บอกว่าพวกเราห้ามลงมือ,เกี่ยวกับสถานการณ์ดังกล่าวนั้น,อ๋องยามาจะเป็นคนจัดการเอง?เรื่องนี้ดูเหมือนว่าจะมีอะไรแปลกๆ."
"ทำไมถึงไม่ให้พวกเราลงมืออย่างงั้นรึ?"เนียนเปินที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ไม่ให้ลงมือ,หมายความว่าพรุ่งนี้กำลังเตรียมละครฉากหนึ่งสินะ,เป็นอ๋องยามาที่เตรียมการและเขาก็จะออกไปแก้ปัญหาเอง."ไท่จื่อสามที่ครุ่นคิดและกล่าวออกมา.
"เตรียมการอย่างงั้นรึ?"
"คงจะเป็นเช่นนั้น,ในเมื่ออ๋องยามาแจ้งมา,แน่นอนว่าคงต้องการทำให้พวกเราประหลาดใจ,โดยไม่ต้องการให้เราเข้าไปขวาง."ไท่จื่อสามที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"อืม,ข้าต้องการเห็นจริงๆ,ว่าพวกเขาวางแผนอะไรกันไว้กันแน่."
---------------------------------------------------------
เมืองยามา,โรงเตี้ยมที่ใหญ่ที่สุด.
กลุ่มของจงซานที่เช่าสวนแห่งหนึ่ง.เพื่อที่จะสามารถวางโลงศพเอาไว้ได้,ต้องไม่ลืมว่าในที่พักนั้นไม่เหมะที่จะใช้วางโลงศพ.
ขณะที่พวกเขานำโลงศพเข้ามาภายในสวน,จงซานที่ได้ยินเสียงๆหนึ่งดังขึ้นมา.
"ตาเฒ่าอู๋,เจ้าช่วยเตรียมคนอัปลักษณ์เพื่อไปช่วยองค์ยามาหน่อยได้หรือไม่?"
"ไม่คิดเลยว่าองค์ยามาจะยังจำข้าได้,ข้าเฒ่าอู๋จะต้องส่งคนไปอย่างแน่นอน!"
"ว่าแต่ไปทำเรื่องอะไรอย่างงั้นรึ?"
"จะมีเรื่องอะไรเล่า,เรื่องนี้เพื่อที่จะช่วยอ๋องยามาสร้างความประทับใจให้กับหวังเฟยคนใหม่นะสิ!"
..................
............
......
เสียงของคนห้องถัดไปนั้นยังคงพูดคุยกันอยู่,ทำให้ดวงตาของจงซานเปล่งประกาย.
"โหลวซิงเฉิน,ไปจับคำในห้องถัดไปมาให้ข้า! ข้าต้องการสอบสวนพวกเขา!"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"หืม!"
-------------------------------------------------------
วันถัดมา,งานแต่งงานใหญ่อย่างเป็นทางการของอ๋องยามาก็เริ่มขึ้น.
ทั่วทั้งเมืองยามาเวลานี้ต่างคึกคักเสียงดังคึกคลื้นยิ่งกว่าเมื่อวานอีก.
ตำหนักยามาหลักที่ไม่เคยเปิดมาก่อนได้เปิดขึ้นแล้ว,เหล่าผู้ฝึกตนมากมายต่างก็เดินทางมาอวยพรร่วมแสดงความยินดี.
ทว่า,ผู้ฝึกตนมากมายอีกมากมาย,ที่ไม่ได้เข้าไปด้านในตำหนัก,พวกเขาอยู่บนลานด้านนอกของตำหนักยามาเท่านั้น,ส่งเสียงดังเจี้ยวจ้าวดังไปทั่วบริเวณ.
องค์รักษ์ภูติมากมายที่กระจายออกไปเต็มไปทั่วบริเวณและรักษาความปลอดภัยอย่างเข้มงวด.
เนียนโหยวโหยวยังไม่ออกมา,มีเพียงอ๋องยามาที่ยืนต้อนรับแขกอยู่บนลาน,พร้อมกับทักทายเหล่าแขกเหรื่อที่มาร่วมงาน.
"อรหันต์หมี่เล่อ?
เป็นเกียรติยิ่งนัก,เชิญๆ ..................!”
"อรหันต์หลั่นเติ้ง?
วิหารใต้เหล่ยหยินถึงกับส่งอรหันต์หลั่นเติ้งมา,ตำหนักยามารู้สึกเป็นเกียรติยิ่งนัก,เชิญๆ........!”
"ไท่จื่อสาม,นาจา?
ศาลสวรรค์ถึงกับส่งไท่จื่อสามมา,ผู้น้อยซาบซึ้งยิ่งนัก,เชิญๆ,เชิญเลย.................!”
"อ๋องพันปิศาจ? เชิญ!"
..............................
............
......
ภพหยาง,เจ้าหุบเขา,ศาลเทวะและวิหารใต้เหล่ยหยิน,อ๋องยามาที่ต่างส่งบัตรเชิญไปทั่ว,ไม่ว่าอย่างไร,ตัวตนของอ๋องยามาก็นับเป็นหนึ่งในผู้อิทธิพลเช่นกัน.
วิหารใต้เหล่ยหยิน,หลั่นเติ้งและหมี่เล่อนั้น,เพ่งเสร็จสิ้นการแย่งชิงสมบัติจากเทือกเขาเซิ่งซือ.
ส่วนนาจานั้น,หลังจากที่กลับมาจากอาณาเขตเฟิงจง,แน่นอนว่าเต็มไปด้วยความโศกเศร้าเป็นอย่างมาก,กับท่าทางเช่นนี้,เทียนตี้จึงได้ส่งเขามาเพื่อที่จะผ่อนคลายเรื่องดังกล่าว.
แน่นอนว่า,มีกลุ่มอิทธิพลใหญ่ไม่น้อย.
งานแต่งงานใหญ่ของอ๋องยามา,ไม่ธรรมดา,ภายในตำหนักยามา,เวลานี้มีโต๊ะอันทรงเกียรติของแขกต่างที่ถูกจัดเอาไว้,ขณะที่ทุกคนเข้าไปประจำที,เพื่อเข้าร่วมงานพิธิฉลองงานแต่งงานอย่างเป็นทางการ.
อ๋องยามานั้นให้ความสำคัญกับงานแต่งแห่งนี้เป็นอย่างมาก,จึงได้เชิญเหล่ากลุ่มอิทธิพลใหญ่มากมายเข้าร่วมงาน.
เหล่าแขกผู้ทรงเกียรติที่เข้าประจำที่กันมากขึ้นและก็มากขึ้นทำให้อ๋องยามามีความสุขเป็นอย่างมาก,แม้แต่ผู้ฝึกตนบนลานด้านนอกเองก็มีมากมายมหาศาล.
มีผู้ฝึกตนมากมายขนาดนี้เลยรึ?กลุ่มอิทธิพลมากมายด้วยเช่นกัน?
ดูเหมือนว่างานนี้อ๋องยามาจริงจังเป็นอย่างมาก.
ทั้งที่อ๋องยามาเองก็มีสนมอยู่เป็นจำนวนมาก.
ในมุมหนึ่งของตำหนักยามา,เนียนโหยวโหยวในชุดสีแดง.
"พี่ใหญ่,พี่สาม,สถานการณ์เวลานี้,ยังจะให้เริ่มอีกอย่างงั้นรึ?
ท่านก็ควรจะเห็น,สถานการณ์เวลานี้พวกเราควรจะหนีได้แล้ว?"เนียนโหยวโหยวที่โอดครวญ.
"มาถึงขั้นนี้แล้ว,น้องเล็ก,เจ้าดำเนินแผนต่อไป! รอให้เจ้าได้สิ่งของดังกล่าว,พวกเราจะหนีทันที!"เนียนเปินที่กล่าวออกมาทันที.
"หนีรึ? หนีอย่างไร?
ข้ารู้ว่าท่านมีระดับเซียนโบราณ,ทว่าเซียนโบราณแล้วอย่างไร,อรหันต์หมี่เล๋อและอรหันต์หลั่นเติ้งพวกเขาก็เป็นเซียนโบราณไม่ใช่รึ?
ท่านจะพาข้าหนีจริงๆรึ? ข้าไม่เชื่อ!"เนียนโหยวโหยวที่กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นชา.
"น้องเล็ก,ในเวลานี้,เจ้าไม่ควรคิดอะไร,งานแต่งนี้,มันผูกรัดจนยากที่จะแก้ไขได้แล้ว."ไท่จื่อใหญ่ที่กล่าวออกมา.
ขณะที่กล่าวนั้น,เขาทำมุทราปล่อยพลังไปยังเนียนโหยวโหยว.
"เจ้า!"เนียนโหยวโหยวที่เผยความโกรธเกรี้ยวออกมา.
"เจ้าโปรดวางใจข้าผนึกพลังฝึกตนของเจ้าเอาไว้,เพื่อป้องกันเจ้าสร้างปัญหา,เมื่องานแต่งงานใหญ่จบลง,ได้สิ่งของดังกล่าวแล้ว,พวกเราจะหนีไปอย่างแน่นอน!"ไท่จื่อใหญ่ที่กล่าวออกมาอีกครั้ง.
"ไปให้พ้น,ไปให้พ้นหน้าข้าเลย!"เนียนโหยวโหยวที่ตะโกนออกมาเสียงดังด้วยความโกรธเกรี้ยว.
คนทั้งสองที่จากไปในทันที,เนียนโหยวโหยวที่จ้องมองออกไปด้วยความโดดเดี่ยวเย็นชา.
"ชิ!"เนียนโหยวโหยวที่แค่นเสียงเย็นชา,แววตาที่เผยความขุ่นเคืองเป็นอย่างมาก.
ส่วนไท่จื่อใหญ่และเนียนเปินที่ออกมาจากตำหนักเนียนโหยวโหยว.
"พี่ใหญ่ท่านจะไม่ช่วยน้องเล็กจริงๆรึ?"เนียนเปินสอบถามออกไป.
"เจ้าไม่เข้าใจถึงความสำคัญตำราชีวิตและความตาย,การสละเนียนโหยวโหยวเพื่อได้มันมาก็ถือว่าคุ้มค่า."ไท่จื่อใหญ่ที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"อืม!"เนียนเปินพยักหน้ารับ.
"ไปเถอะ,พวกเราไปดูดีกว่า,ที่ด้านนอกนั้น,อ๋องยามากำลังจะแสดงอะไรให้พวกเราดู!"
"อืม!"
---------------------------------------
อ๋องยามาที่ทักทายแขกทุกคน,ในเวลานี้เหล่าผู้ฝึกตนที่เข้าประจำที่นั่งหมดแล้ว,อ๋องยามาที่รู้สึกพึงพอใจเป็นอย่างมาก,ก่อนที่จะหันหน้าไปมาลู่พาน.
ลู่พานพยักหน้ารับ,จ้องมองอ๋องยามารับรอง.
เห็นสัญลักษณ์ของลู่พานแล้ว,อ๋องยามาที่รู้สึกวางใจ,ภายในใจที่รู้สึกตื่นเต้น,ไม่เพียงแค่เป็นวีระบุรุษในสายตาของเนียนโหยวโหยว,ยังอยู่ต่อหน้าผู้ฝึกตนมากมายทั่วหล้าอีก,ภารกิจช่วยหญิงงาม,กำลังจะเกิดขึ้นนี้,ทำให้อ๋องยามาแทบรอไม่ไหว!
"ได้เวลามงคล~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
เสียงของพิธีกรที่ดังขึ้น,ผู้ฝึกตนที่อยู่รอบๆเงียบเสียงไปในทันที,พื้นที่รอบๆกลายเป็นเงียบงัน,ก่อนที่เสียงดนตรีและกลองเริ่มดังขึ้น.
"เชิญเจ้าสาว!"พิธีการกล่าวเสียงดัง.
สตรีชราในชุดสีแดงเดินถือริบบิ้นแดง,นำเนียนโหยวโหยวในชุดสีแดงก้าวออกมาช้าๆ.
เนียนโหยวโหยวที่งดงามน่าดึงดู,ใบหน้าของนางที่ดูเฉิดฉาย,พร้อมกับสวมมงกุฏหงสีแดง,ทว่าก็ไม่สามารถปกปิดความงามของนางเอาไว้ได้.
"ไม่แปลกใจอ๋องยามาหลงนางถึงเพียงนี้,งดงามยิ่งนัก.!"
"ใช่,หากว่าข้าได้แต่งกับสตรีเช่นนี้,ถึงข้าตายไปก็คุ้มค่า!"
"เจ้าเป็นภูติ,ยังคิดว่าตัวเองยังไม่ตายอีกรึ?"
..............................
..................
......
เสียงของผู้คนมากมายเซ็งแซ่เต็มไปด้วยความอิจฉา,ดังก้องไปทั่วงาน,ทำให้อ๋องยามารู้สึกเป็นปลื้มยิ่งนัก.
"อ๋องยามา,แม่สื่อได้ส่งมอบเจ้าสาวให้เจ้าแล้ว,เจ้าจงดูแลนางให้ดี!"สตรีชราในชุดสีแดงที่ยื่นริบบิ้นสีแดงให้กับอ๋องยามา.
"อืม!"อ๋องยามาพยักหน้า.
"เอาล่ะได้เวลาแล้ว,เตรียมไหว้ฟ้าดิน!"แม่สื่อที่ก้าวถอนออกมา.
"ยินดีกับอ๋องยามา!" "ยินดีกับอ๋องยามา!"
......................
เสียงยินดีที่ดังกึกก้องดังขึ้นไปทั่วในทันที.
อ๋องยามาที่หัวเราะออกมาอย่างมีความสุข.
ทว่าเนียนโหยวโหยวที่อยู่ข้างๆนางที่เต็มไปด้วยความเจ็บปวด,นางพบว่าตัวเองไร้ซึ่งพลังไม่สามารถทำอะไรได้เลย,ความพ่ายแพ้ที่บาดลึก,มันได้กระตุ้นจิตสำนึกของนางให้คิดถึงบุรุษในชุดสีดำผู้หนึ่ง,หากในเวลานี้,เขามาปรากฏกายขึ้นที่นี่,จะดีขนาดใหน.
Chapter 997 The genuine and fake carry off a
girl to be one's wife
真假抢亲
แผนหลอกชิงสาวงาม.
เมืองยามา,ตำหนักยามา!
ภายในตำหนักยามา,บนบัลลังก์ขนาดใหญ่มีชายคนหนึ่งที่ใบหน้าดำมืด,รูปร่างเหมือนกับปุถุชนที่มีอายุห้าสิบปี,มีหนวดมากมายจนแทบจะปกคลุมไปทั่วใบหน้า.
แน่นอนว่าคนที่จะนั่งอยู่บัลลังก์ก็คือผู้ปกครองนรกแห่งนี้,อ๋องยามา!
ที่ด้านหน้าของอ๋องยามานั้น,มีผู้ใต้บังคับบัญชา
5-6 คนยืนอยู่.
"องค์ยามา,พรุ่งนี้ก็เป็นงานแต่งของท่านแล้ว,มีอะไรต้องกังวลอย่างงั้นรึ?"ผู้ใต้บังคับบัญชาคนหนึ่งที่เอ่ยสอบถาม.
"ข้ากำลังคิดถึงเนียนโหยวโหยว!"อ๋องยามาที่ขมวดคิ้วไปมาครุ่นคิด.
"องค์ยามา,ด้วยสถานะของท่านแล้ว,มีสตรีคนใหนไม่ต้องการ,ไม่ต้องเอ่ยเลยว่าจะเป็นเนียนโหยวโหยว?
นางมีความงดงามที่โดดเด่น,เป็นสตรีที่งามที่สุดในนรกเวลานี้,ใครกันเล่าจะไม่ต้องการจะเป็นหวังโหว?"ผู้ใต้บังคับบัญชาอีกคนที่เอ่ยออกมาทันที.
"เจ้าไม่เข้าใจ ข้าไม่เคยชอบใครมากมายขนาดนี้,นอกจากนี้สายโลหิตของนาง,บรรพชนของนางนั้น...,เพ่ย,แล้วทำไมข้าต้องอธิบายให้เจ้าฟังด้วย?"อ๋องยามาที่ชำเลืองมองออกไป.
"ผู้น้อยผิดไปแล้ว,ทว่าองค์ยามาไม่เห็นจำเป็นต้องกังวลเรื่องเนียนโหยวโหยวเลย,ในเมื่อนางได้ตอบตกลงแต่งงานกับท่านแล้ว!"ผู้ใต้บังคับบัญชาอีกคนกล่าวออกมาในทันที.
"มันยังไม่พอ,ข้าไม่ใช่แค่ต้องการร่างกายนาง,ข้าต้องการหัวใจนางด้วย! ข้าพอจะเห็นว่า,นางแต่งงานกลับข้าเพราะพี่ชายทั้งสองของนางเท่านั้น!"อ๋องยามาที่ส่ายหน้าไปมา.
"เรื่องนี้?"ผู้ใต้บังคับบัญชาที่ครุ่นคิดราวกับตัดสินใจอะไรบางอย่าง.
"องค์ยามา,ที่จริงแล้ว,ผู้น้อยมีความคิดบางอย่างอย่าง!"ชายคนหนึ่งที่เอ่ยออกมาในทันที.
"หืม,ลู่พาน,เจ้ามีวิธีอะไรอย่างงั้นรึ?"อ๋องยามาที่ดวงตาเปล่งประกาย.
"องค์ยามา,ท่านคิดว่าบุรุษแบบใหนที่สตรีชื่นชอบมากที่สุดกัน?"ลู่พ่านกล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"กล่าวต่อ!"
"ครับ!
สตรีนั้นชื่นชอบวีระบุรุษที่สุด,โดยเฉพาะการที่เป็นวีระบุรุษช่วยสาวงาม,องค์ยามาท่านคิดว่าท่านสามารถเป็นวีระบุรุษเช่นนั้นได้หรือไม่?"ลู่พ่านที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"หืม?
แล้วต้องทำเช่นไร?"อ๋องยามาที่กล่าวออกมาด้วยความสนใจ.
"เราสามารถสร้างเหตุการณ์ให้คนไปชิงสาวงามแล้วองค์ยามาก็ก้าวออกมาช่วย,จัดการเหล่าร้าย!เพื่อสร้างภาพพจน์ดีๆในใจของเนียนโหยวโหยว."ลู่พานที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"อืม,ความคิดดี!"อ๋องยามาที่เผยท่าทางพึงพอใจ.
"ข้าจะเตรียมการส่งโจรร้ายเพื่อสร้างภาพพจน์ให้กับองค์ยามาเอง!"ลู่พานที่กล่าวออกมาด้วยความนอบน้อม.
"ดี,ดี,ดีมาก,ฮ่าฮ่าฮ่า...........................!”
---------------------------------------------------------
เย็นวันหนึ่ง,ที่ห้องโถงห้องหนึ่งของตำหนักยามา.
เนี่ยนเปินและไท่จื่อใหญ่จ้องมองลู่พ่านที่เพิ่งออกไป.
"พี่ใหญ่,มีเรื่องอะไรอย่างงั้นรึ?"เนียนเปินที่จ้องมองไปไท่จื่อใหญ่ด้วยความประหลาดใจ.
ไท่จื่อใหญ่ที่ครุ่นคิดและกล่าวออกมาว่า,"อ๋องยามาบอกว่าพรุ่งนี้พวกเขาจะสร้างสถานการณ์ขึ้น,บอกว่าพวกเราห้ามลงมือ,เกี่ยวกับสถานการณ์ดังกล่าวนั้น,อ๋องยามาจะเป็นคนจัดการเอง?เรื่องนี้ดูเหมือนว่าจะมีอะไรแปลกๆ."
"ทำไมถึงไม่ให้พวกเราลงมืออย่างงั้นรึ?"เนียนเปินที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ไม่ให้ลงมือ,หมายความว่าพรุ่งนี้กำลังเตรียมละครฉากหนึ่งสินะ,เป็นอ๋องยามาที่เตรียมการและเขาก็จะออกไปแก้ปัญหาเอง."ไท่จื่อสามที่ครุ่นคิดและกล่าวออกมา.
"เตรียมการอย่างงั้นรึ?"
"คงจะเป็นเช่นนั้น,ในเมื่ออ๋องยามาแจ้งมา,แน่นอนว่าคงต้องการทำให้พวกเราประหลาดใจ,โดยไม่ต้องการให้เราเข้าไปขวาง."ไท่จื่อสามที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"อืม,ข้าต้องการเห็นจริงๆ,ว่าพวกเขาวางแผนอะไรกันไว้กันแน่."
---------------------------------------------------------
เมืองยามา,โรงเตี้ยมที่ใหญ่ที่สุด.
กลุ่มของจงซานที่เช่าสวนแห่งหนึ่ง.เพื่อที่จะสามารถวางโลงศพเอาไว้ได้,ต้องไม่ลืมว่าในที่พักนั้นไม่เหมะที่จะใช้วางโลงศพ.
ขณะที่พวกเขานำโลงศพเข้ามาภายในสวน,จงซานที่ได้ยินเสียงๆหนึ่งดังขึ้นมา.
"ตาเฒ่าอู๋,เจ้าช่วยเตรียมคนอัปลักษณ์เพื่อไปช่วยองค์ยามาหน่อยได้หรือไม่?"
"ไม่คิดเลยว่าองค์ยามาจะยังจำข้าได้,ข้าเฒ่าอู๋จะต้องส่งคนไปอย่างแน่นอน!"
"ว่าแต่ไปทำเรื่องอะไรอย่างงั้นรึ?"
"จะมีเรื่องอะไรเล่า,เรื่องนี้เพื่อที่จะช่วยอ๋องยามาสร้างความประทับใจให้กับหวังเฟยคนใหม่นะสิ!"
..................
............
......
เสียงของคนห้องถัดไปนั้นยังคงพูดคุยกันอยู่,ทำให้ดวงตาของจงซานเปล่งประกาย.
"โหลวซิงเฉิน,ไปจับคำในห้องถัดไปมาให้ข้า! ข้าต้องการสอบสวนพวกเขา!"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"หืม!"
-------------------------------------------------------
วันถัดมา,งานแต่งงานใหญ่อย่างเป็นทางการของอ๋องยามาก็เริ่มขึ้น.
ทั่วทั้งเมืองยามาเวลานี้ต่างคึกคักเสียงดังคึกคลื้นยิ่งกว่าเมื่อวานอีก.
ตำหนักยามาหลักที่ไม่เคยเปิดมาก่อนได้เปิดขึ้นแล้ว,เหล่าผู้ฝึกตนมากมายต่างก็เดินทางมาอวยพรร่วมแสดงความยินดี.
ทว่า,ผู้ฝึกตนมากมายอีกมากมาย,ที่ไม่ได้เข้าไปด้านในตำหนัก,พวกเขาอยู่บนลานด้านนอกของตำหนักยามาเท่านั้น,ส่งเสียงดังเจี้ยวจ้าวดังไปทั่วบริเวณ.
องค์รักษ์ภูติมากมายที่กระจายออกไปเต็มไปทั่วบริเวณและรักษาความปลอดภัยอย่างเข้มงวด.
เนียนโหยวโหยวยังไม่ออกมา,มีเพียงอ๋องยามาที่ยืนต้อนรับแขกอยู่บนลาน,พร้อมกับทักทายเหล่าแขกเหรื่อที่มาร่วมงาน.
"อรหันต์หมี่เล่อ?
เป็นเกียรติยิ่งนัก,เชิญๆ ..................!”
"อรหันต์หลั่นเติ้ง?
วิหารใต้เหล่ยหยินถึงกับส่งอรหันต์หลั่นเติ้งมา,ตำหนักยามารู้สึกเป็นเกียรติยิ่งนัก,เชิญๆ........!”
"ไท่จื่อสาม,นาจา?
ศาลสวรรค์ถึงกับส่งไท่จื่อสามมา,ผู้น้อยซาบซึ้งยิ่งนัก,เชิญๆ,เชิญเลย.................!”
"อ๋องพันปิศาจ? เชิญ!"
..............................
............
......
ภพหยาง,เจ้าหุบเขา,ศาลเทวะและวิหารใต้เหล่ยหยิน,อ๋องยามาที่ต่างส่งบัตรเชิญไปทั่ว,ไม่ว่าอย่างไร,ตัวตนของอ๋องยามาก็นับเป็นหนึ่งในผู้อิทธิพลเช่นกัน.
วิหารใต้เหล่ยหยิน,หลั่นเติ้งและหมี่เล่อนั้น,เพ่งเสร็จสิ้นการแย่งชิงสมบัติจากเทือกเขาเซิ่งซือ.
ส่วนนาจานั้น,หลังจากที่กลับมาจากอาณาเขตเฟิงจง,แน่นอนว่าเต็มไปด้วยความโศกเศร้าเป็นอย่างมาก,กับท่าทางเช่นนี้,เทียนตี้จึงได้ส่งเขามาเพื่อที่จะผ่อนคลายเรื่องดังกล่าว.
แน่นอนว่า,มีกลุ่มอิทธิพลใหญ่ไม่น้อย.
งานแต่งงานใหญ่ของอ๋องยามา,ไม่ธรรมดา,ภายในตำหนักยามา,เวลานี้มีโต๊ะอันทรงเกียรติของแขกต่างที่ถูกจัดเอาไว้,ขณะที่ทุกคนเข้าไปประจำที,เพื่อเข้าร่วมงานพิธิฉลองงานแต่งงานอย่างเป็นทางการ.
อ๋องยามานั้นให้ความสำคัญกับงานแต่งแห่งนี้เป็นอย่างมาก,จึงได้เชิญเหล่ากลุ่มอิทธิพลใหญ่มากมายเข้าร่วมงาน.
เหล่าแขกผู้ทรงเกียรติที่เข้าประจำที่กันมากขึ้นและก็มากขึ้นทำให้อ๋องยามามีความสุขเป็นอย่างมาก,แม้แต่ผู้ฝึกตนบนลานด้านนอกเองก็มีมากมายมหาศาล.
มีผู้ฝึกตนมากมายขนาดนี้เลยรึ?กลุ่มอิทธิพลมากมายด้วยเช่นกัน?
ดูเหมือนว่างานนี้อ๋องยามาจริงจังเป็นอย่างมาก.
ทั้งที่อ๋องยามาเองก็มีสนมอยู่เป็นจำนวนมาก.
ในมุมหนึ่งของตำหนักยามา,เนียนโหยวโหยวในชุดสีแดง.
"พี่ใหญ่,พี่สาม,สถานการณ์เวลานี้,ยังจะให้เริ่มอีกอย่างงั้นรึ?
ท่านก็ควรจะเห็น,สถานการณ์เวลานี้พวกเราควรจะหนีได้แล้ว?"เนียนโหยวโหยวที่โอดครวญ.
"มาถึงขั้นนี้แล้ว,น้องเล็ก,เจ้าดำเนินแผนต่อไป! รอให้เจ้าได้สิ่งของดังกล่าว,พวกเราจะหนีทันที!"เนียนเปินที่กล่าวออกมาทันที.
"หนีรึ? หนีอย่างไร?
ข้ารู้ว่าท่านมีระดับเซียนโบราณ,ทว่าเซียนโบราณแล้วอย่างไร,อรหันต์หมี่เล๋อและอรหันต์หลั่นเติ้งพวกเขาก็เป็นเซียนโบราณไม่ใช่รึ?
ท่านจะพาข้าหนีจริงๆรึ? ข้าไม่เชื่อ!"เนียนโหยวโหยวที่กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นชา.
"น้องเล็ก,ในเวลานี้,เจ้าไม่ควรคิดอะไร,งานแต่งนี้,มันผูกรัดจนยากที่จะแก้ไขได้แล้ว."ไท่จื่อใหญ่ที่กล่าวออกมา.
ขณะที่กล่าวนั้น,เขาทำมุทราปล่อยพลังไปยังเนียนโหยวโหยว.
"เจ้า!"เนียนโหยวโหยวที่เผยความโกรธเกรี้ยวออกมา.
"เจ้าโปรดวางใจข้าผนึกพลังฝึกตนของเจ้าเอาไว้,เพื่อป้องกันเจ้าสร้างปัญหา,เมื่องานแต่งงานใหญ่จบลง,ได้สิ่งของดังกล่าวแล้ว,พวกเราจะหนีไปอย่างแน่นอน!"ไท่จื่อใหญ่ที่กล่าวออกมาอีกครั้ง.
"ไปให้พ้น,ไปให้พ้นหน้าข้าเลย!"เนียนโหยวโหยวที่ตะโกนออกมาเสียงดังด้วยความโกรธเกรี้ยว.
คนทั้งสองที่จากไปในทันที,เนียนโหยวโหยวที่จ้องมองออกไปด้วยความโดดเดี่ยวเย็นชา.
"ชิ!"เนียนโหยวโหยวที่แค่นเสียงเย็นชา,แววตาที่เผยความขุ่นเคืองเป็นอย่างมาก.
ส่วนไท่จื่อใหญ่และเนียนเปินที่ออกมาจากตำหนักเนียนโหยวโหยว.
"พี่ใหญ่ท่านจะไม่ช่วยน้องเล็กจริงๆรึ?"เนียนเปินสอบถามออกไป.
"เจ้าไม่เข้าใจถึงความสำคัญตำราชีวิตและความตาย,การสละเนียนโหยวโหยวเพื่อได้มันมาก็ถือว่าคุ้มค่า."ไท่จื่อใหญ่ที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"อืม!"เนียนเปินพยักหน้ารับ.
"ไปเถอะ,พวกเราไปดูดีกว่า,ที่ด้านนอกนั้น,อ๋องยามากำลังจะแสดงอะไรให้พวกเราดู!"
"อืม!"
---------------------------------------
อ๋องยามาที่ทักทายแขกทุกคน,ในเวลานี้เหล่าผู้ฝึกตนที่เข้าประจำที่นั่งหมดแล้ว,อ๋องยามาที่รู้สึกพึงพอใจเป็นอย่างมาก,ก่อนที่จะหันหน้าไปมาลู่พาน.
ลู่พานพยักหน้ารับ,จ้องมองอ๋องยามารับรอง.
เห็นสัญลักษณ์ของลู่พานแล้ว,อ๋องยามาที่รู้สึกวางใจ,ภายในใจที่รู้สึกตื่นเต้น,ไม่เพียงแค่เป็นวีระบุรุษในสายตาของเนียนโหยวโหยว,ยังอยู่ต่อหน้าผู้ฝึกตนมากมายทั่วหล้าอีก,ภารกิจช่วยหญิงงาม,กำลังจะเกิดขึ้นนี้,ทำให้อ๋องยามาแทบรอไม่ไหว!
"ได้เวลามงคล~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
เสียงของพิธีกรที่ดังขึ้น,ผู้ฝึกตนที่อยู่รอบๆเงียบเสียงไปในทันที,พื้นที่รอบๆกลายเป็นเงียบงัน,ก่อนที่เสียงดนตรีและกลองเริ่มดังขึ้น.
"เชิญเจ้าสาว!"พิธีการกล่าวเสียงดัง.
สตรีชราในชุดสีแดงเดินถือริบบิ้นแดง,นำเนียนโหยวโหยวในชุดสีแดงก้าวออกมาช้าๆ.
เนียนโหยวโหยวที่งดงามน่าดึงดู,ใบหน้าของนางที่ดูเฉิดฉาย,พร้อมกับสวมมงกุฏหงสีแดง,ทว่าก็ไม่สามารถปกปิดความงามของนางเอาไว้ได้.
"ไม่แปลกใจอ๋องยามาหลงนางถึงเพียงนี้,งดงามยิ่งนัก.!"
"ใช่,หากว่าข้าได้แต่งกับสตรีเช่นนี้,ถึงข้าตายไปก็คุ้มค่า!"
"เจ้าเป็นภูติ,ยังคิดว่าตัวเองยังไม่ตายอีกรึ?"
..............................
..................
......
เสียงของผู้คนมากมายเซ็งแซ่เต็มไปด้วยความอิจฉา,ดังก้องไปทั่วงาน,ทำให้อ๋องยามารู้สึกเป็นปลื้มยิ่งนัก.
"อ๋องยามา,แม่สื่อได้ส่งมอบเจ้าสาวให้เจ้าแล้ว,เจ้าจงดูแลนางให้ดี!"สตรีชราในชุดสีแดงที่ยื่นริบบิ้นสีแดงให้กับอ๋องยามา.
"อืม!"อ๋องยามาพยักหน้า.
"เอาล่ะได้เวลาแล้ว,เตรียมไหว้ฟ้าดิน!"แม่สื่อที่ก้าวถอนออกมา.
"ยินดีกับอ๋องยามา!" "ยินดีกับอ๋องยามา!"
......................
เสียงยินดีที่ดังกึกก้องดังขึ้นไปทั่วในทันที.
อ๋องยามาที่หัวเราะออกมาอย่างมีความสุข.
ทว่าเนียนโหยวโหยวที่อยู่ข้างๆนางที่เต็มไปด้วยความเจ็บปวด,นางพบว่าตัวเองไร้ซึ่งพลังไม่สามารถทำอะไรได้เลย,ความพ่ายแพ้ที่บาดลึก,มันได้กระตุ้นจิตสำนึกของนางให้คิดถึงบุรุษในชุดสีดำผู้หนึ่ง,หากในเวลานี้,เขามาปรากฏกายขึ้นที่นี่,จะดีขนาดใหน.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
ปัจจุบันแปลจบแล้ว 1672 ตอน สนใจติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ครับ
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น