Immortality Chapter 996 Yan Luocheng
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 996 เมืองยามา(ยมโลก)
Chapter 996 Yan Luocheng
阎罗城
เมืองยามา(ยมโลก)
หลังจากนั้นสามวัน,ยามจื่อ,ลานกลางเมืองเฟิงตู!
ยามจื่อ (子时) คือเวลา 23.00 น.
– 01.00
มีเหล่าผู้ฝึกตนมากมายที่มารวมตัวกันอยู่ที่นี่,เพราะว่ากลางเดือนมาถึงแล้ว,ประตูนรกจะเปิดนั่นเอง.
ปราณความมืดที่ปกคลุมพื้นที่รอบๆ,สภาพแวดล้อมที่เย็นเยือบ,อุณหภูมิที่เหมือนจะลดลงในทันทีทันใด,กระแสลมเย็นที่ปกคลุมไปรอบๆ,แม้แต่บนต้นไม้ใบหญ้ายังเริ่มจับตัวเป็นน้ำแข็ง,ดูมืดคลึ้มเย็นยะเยือก.
ประตูขนาดใหญ่ขนาดร้อยจั้ง,เปิดยื่นขึ้นมาเป็นพื้นที่ครึ่งวงกลมขนาดใหญ่,ดูเหมือนว่ามันจะสามรถข้ามเข้าไปยังภพหยินได้.
ทันทีที่ประตูนรกเปิดออกมา,เหล่าผู้ฝึกตนมากมายยั้วเยี้ยไปหมด,เร่งรีบเข้าไป,ทำให้เกิดความสับสนเช่นกัน.
กลุ่มของจงซานที่นำโลงศพยักษ์,ค่อยๆเคลื่อนที่เข้าไปในประตูพร้อมกับฝูงชนช้าๆ.
แม้นว่าฝูงชนจะมากมาย,ทว่าทำไมไม่รู้,รอบๆกลุ่มของจงซานไม่มีใครกล้าเข้าใกล้,ราวกับว่ามีพลังที่แข็งแกร่งมากมายผลักดันพวกเขาออกไปอยู่.
ที่ประตูทางเขานั้นจงซานที่รู้สึกคุ้นเคย,เหมือนกับประตูทางเขาแดนเทพอมตะในโลกใบเล็ก.
ทั้งสี่คนยกโลกศพก้าวเข้าไปด้านใน.
ทันทีที่เข้าไป,พื้นที่รอบๆบรรยากาศสภาพภูมิประเทศที่เปลี่ยนไปในทันที.
พื้นที่รอบๆเต็มไปด้วยของเหลวสีเหลือง,ดูเหมือนว่านี่จะเป็นน้ำพุเหลือง,น้ำพุเหลืองที่เต็มไปด้วยพลังฟ้าดิน,เป็นกระแสน้ำที่ยืดยาวทะลวงสวรรค์,มีเส้นทางที่นำไปด้านล่างเป็นเหมือนกับคลองกระแสที่แยกออกเป็นช่องๆไป,น้ำพุเหลืองที่ดูคล้ายกับทะเลทว่ามีเคลื่อนเป็นลายเส้นก้นหอย,เป็นเส้นทางน้ำเลื้อยที่หมุนวนบิดเกลี้ยวยืดยาวนำพวกเขาลึกลงไปด้านล่าง.
เหล่าผู้ฝึกตนที่เข้ามาด้านในหลายคนที่แยกกันไปยังเส้นทางที่แตกต่างกันไป.
กลุ่มของจงซานเองก็เลือกเส้นทางเส้นหนึ่ง,ซึ่งเป็นเส้นทางที่มีคลื่นค่อนข้างแรงเช่นกัน,ทำให้ทุกคนเผยท่าทางประหลาดใจ.
"นี่คือเส้นทางแม่น้ำพุเหลืองอย่างงั้นรึ?"จงซานที่เอ่ยออกมาด้วยความประหลาดใจ.
"เส้นทางน้ำพุเหลืองนั้นแตกต่างกันออกไป,ที่นี่ก็นับว่าเป็นส่วนหนึ่งของเส้นทางน้ำพุเหลืองเช่นกัน!"เซียนเซิงซือกล่าว.
ทุกคนที่พยักหน้ารับนำโลงศพเดินทางลงไปยังด้านล่าง.
ที่ด้านหน้าของพวกเขานั้นมีกลุ่มผู้ฝึกตนภูติที่เพิ่งเดินทางมา,ขณะที่เห็นกลุ่มคนของจงซาน,พวกเขาที่เผยท่าทางประหลาดใจ.
คนกลุ่มนี้กำลังจะนำโลงศพลงไปในนรกอย่างงั้นรึ?
เส้นทางน้ำพุเหลืองนั้นไม่ได้ยาวนัก,คนทั้งสี่ชายเวลาครึ่งชั่วยามก็สามารถผ่านทะเลน้ำพุเหลืองมาได้.
อย่างไรก็ตามน้ำพุเหลืองนั้นยังคงยืดยาวลงไปด้านล่างได้อีก.
จากบนท้องฟ้าน้ำพูเหลือง,สามารถมองเห็นบรรยากาศของภพหยินได้.
พื้นที่มืดคลึ้ม,ดูเหมือนว่าจะมืดมนยิ่งกว่าอาณาเขตจวงหลุนซะอีก.
นอกจากนี้ยังมีเสียงโหยหวนดังผ่านออกมาเป็นระยะดังกระหึ่มรุนแรงอีกด้วย.
ที่ด้านล่างมีเหล่าเจตภูติมากมายที่ร้องโหยหวน,กระจายเต็มไปหมด,มีบางตนที่สามารถบินได้,บางตนที่บินไม่ได้กำลังไต่มุ่งไปยังเส้นทางน้ำพุเหลือง.
เหล่าเจตภูติเป็นภูติที่ยังไม่เปิดภูติปัญญา,ไร้ซึ่งเหตุผล,ดูแล้วไม่ต่างจากเหล่าเจตภูติในโลกใบเล็กในนรกหมื่นจั้ง.
"นี่คือนรกแห่งเสียงหวีดร้องอย่างหนัก(มหาโรรุวนรก
)อย่างงั้นรึ?"หนานกงเซิ่งที่ขมวดคิ้วไปมา.
ท้ายที่สุดก็รับรู้แล้วว่าเสียงหวีดร้องโหยหวนนั้น,เป็นชื่อลักษณะของนกรก,ดูเหมือนว่าจะดังสนั่นรุนแรงยิ่งกว่าในโลกใบเล็กซะอีก,แม้แต่พื้นที่ของเจตภูติยังกินพื้นที่มากกว่าหลายเท่า.
นรกแห่งเสียงหวีดร้องอย่างหนัก(มหาโรรุวนรก
),ดูเหมือนว่าจะเป็นดินแดนที่แสงแดดส่องไปไม่ถึง,พื้นที่แห่งนี้เต็มไปด้วยความมืดมิด.
เส้นทางนำพุเหลืองนั้นเชื่อมต่อไปยังเมืองใหญ่ที่แตกต่างกันหลายแห่ง.
ยังไปไม่ถึงเมืองเลย,ทว่าเวลานี้ได้ยินเสียงกลองที่ดังก้องกังวานส่งมาถึง.
พื้นที่แห่งนี้เหมือนว่าจะดูคึกคักเป็นอย่างมาก.
กลุ่มของจงซานที่ออกมาจากน้ำพุเหลืองก็ได้มาหยุดที่ประตูเมืองแห่งหนึ่ง.
ที่ประตูเมืองนั้นมีตัวอักษรขนาดใหญ่.
เมืองยามา!
ที่ด้านนอกเมืองยามานั้น,มีภูติที่ตั้งแถวสองแถว,พวกเขาที่เริ่มตีกลองไม่หยุด,ร่างกายของพวกมันที่มีริบบิ้นสีแดงผูกอยู่ด้วย,ดูเหมือนว่าจะค่อนข้างยุ่งวุ่นวายทีเดียว.
และต่อจากนั้นก็ยังมีโครงกระดูกที่เล่นดนตรีแตกต่างกัน,เป็นวงดนตรีขนาดใหญ่ดูน่าสนใจเป็นอย่างมาก.
"ดูเหมือนว่าจะยังไม่เริ่ม,เข้าไปในเมืองกันก่อน!"จงซานกล่าว.
"ครับ!"
------------------------------------------------------------------
เมืองยามา,นับเป็นหนึ่งในเมืองที่ใหญ่ที่สุดในนรกแห่งเสียงหวีดร้องอย่างหนัก(มหาโรรุวนรก
),และยังมีตำหนักยามาที่เป็นหนึ่งในซือตาน.
วันพรุ่งนี้,อ๋องยามากำลังจะแต่งงาน,ทั่วทั้งเมืองยามาจึงได้จัดงานเฉลิมฉลองรื่นเริง.
หากอ๋องยามาต้องการผู้หญิง,เขาก็สามารถมีมากมาย,ในเวลานี้ก็มีสนมมากมายนับไม่ถ้วนทว่าเขาก็ไม่เคยมีหวังโห่ว(ราชินี)ที่แท้จริง,ในเวลานี้คาดไม่ถึงเลยว่าเขาต้องการหวังโห่ว?
นอกจากนี้ยังได้ยินมาว่าหวังโหวผู้นี้รู้จักกับอ๋องยามาเพียงหนึ่งเดือน.
ผู้คนมากมายในเมืองยามาต่างก็คาดเดากันว่าสตรีผู้นี้เป็นใครกัน,ถึงได้ทำให้อ๋องยามาคลั่งใคร้ได้ขนาดนี้?
ตำหนักยามา,ภายในห้องโถงแห่งหนึ่ง.
ภายในห้องโถงแห่งนี้มีคนอยู่สามคน.
ชายสองคนสตรีหนึ่งคน.
เนียนโหยวโหยวสตรีที่จงซานคุ้นเคยรู้จักกันดี,ทว่าชายอีกสองคน,หากจงซานอยู่ที่นี่หนึ่งคนในนั้นก็คือไท่จื่อสามของศาลเทวะอู๋เซี่ยง,ที่ในอดีตถูกขับออกไปจากอาณาเขตจวงหลุนโดยจงซาน.ส่วนอีกคนเป็นชายหนุ่มหล่อเหลาในชุดสีม่วงใบหน้าที่เย็นชาเคร่งขรึม,เต็มไปด้วยความสูงศักดิ์.
"พี่ใหญ่,พรุ่งนี้พวกเราจะหนีได้อย่างงั้นรึ?"เนี่ยนเปิ่นที่กล่าวสอบถามออกมา.
พี่ใหญ่,เนียนเป่ยที่เรียกชายคนหนึ่งว่าพี่ใหญ่,หรือก็คือไท่จื่อใหญ่ของศาลเทวะอู๋เซี่ยงนั่นเอง.
"เรื่องนี้ต้องขึ้นอยู่กับน้องเล็ก!"ไท่จื่อใหญ่ที่จ้องมองไปยังเนียนโหยวโหยว.
เนียนโหยวโหยวที่ดูเหมือนว่าไร้กระจิตกระใจ.
"พี่ใหญ่,พี่สาม?
ท่านต้องการที่จะสังเวยข้าจริงๆรึ?"เนียนโหยวโหยวที่จ้องมองไปยังคนทั้งสอง.
"สังเวยอะไรกัน,ตราบเท่าที่เจ้าสามารถได้รับของสิ่งนั้นมา,พวกเราจะเร่งรีบหนีไปในทันที,อ๋องยามานั้นเป็นตาเฒ่าเจ้าเล่ห์,อย่างไรก็ตาม
หากว่าพวกเราได้สิ่งของมาแล้ว,ไม่มีทางที่เขาจะขวางเราได้!"เนียนเปิ่นที่กล่าวออกมาในทันที.
เนียนโหยวโหยวไม่สามารถรับมือเขาได้,ทว่าได้แต่จ้องมองไปยังไท่จื่อใหญ่.
"พี่ใหญ่,ท่านจะไม่พูดอะไรอย่างงั้นรึ?"เนียนโหยวโหยวที่จ้องมองไปยังไท่จื่อใหญ่.
ไท่จื่อใหญ่ที่ขมวดคิ้วไปมาเล็กน้อย,"ความจริงการที่เราจากไปเวลานี้ก็นับว่าเป็นปัญหา,ทว่าท่านพ่อให้พวกเรามาแย่งชิงตำราชีวิตและความตาย,พวกเราควรจะทำงานให้เสร็จ!"
"ทำงานให้สำเร็จ? แล้วใช้ร่างกายของข้าเข้าไปเสี่ยงอย่างงั้นรึ?"เนียนโหยวโหยวที่เผยใบหน้าเจ็บปวดเศร้าใจ.
"พวกเราต้องทำให้สำเร็จ,หากข้านั้นมีความสามารถเช่นน้องหญิง,ข้าย่อมต้องช่วยแบ่งเบาภาระท่านพ่ออย่างแน่นอน!"เนียนเปินที่กล่าวกระตุ้น.
เนียนโหยวโหยวถึงกับมองบน,นั่งปวดหัวแต่ไม่กล่าวอะไรออกมา.
ในเวลานี้,ไท่จื่อใหญ่ที่ขมวดคิ้วกล่าวออกมาว่า,"น้องเล็ก,เจ้าอย่าได้อารมณเสีย,เจ้าควรรู้ว่าเซิ่งหวังต้องการสิ่งใด,ไม่ว่าอย่างไร,ก็ต้องนำตำราชีวิตแห่งความตายมาให้ได้,เรื่องนี้เป็นสิ่งจำเป็นต้องเซิ่งหวัง!"
"แต่มันก็ไม่ใช่หน้าที่ของข้าเพียงคนเดียว!"เนียนโหยวโหยวที่เอ่ยออกมา.
"เจ้าก็รู้ว่าตำหนักยามานั้นคุ้มกันอย่างหนาแน่น,ไม่มีใครสามรถเข้าไปได้,ในเวลานี้พวกเราได้เริ่มแผนการแล้ว,ไม่สามารถหันหลังกลับได้แล้ว,ตราบเท่าที่เจ้าได้ตำราชีวิตและความตายมา,ข้ามั่นใจว่าจะพาเจ้าหนีได้,ทว่าหากไม่สามารถได้มันมาครอง,ก็ไม่มีใครสามารถช่วยเจ้าได้,มีแต่เจ้าต้องแต่งงานกับเจ้าแก่เฒ่าเท่านั้น!"ไท่จื่อใหญ่ที่เอ่ยข่มขู่.
"เจ้า,เจ้าเลวมาก!"เนียนโหยวโหยวที่เต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยว.
แม้นว่าจะมีสายโลหิตเดียวกัน,ทว่าก็มีความสัมพันธ์พี่น้องเพียงในนามเท่านั้น,คาดไม่ถึงเลยว่าจะกล้ากระทำเช่นนี้กับนางได้.
"ดังนั้น,น้องเล็ก,เจ้าควรที่จะตั้งใจค้นหาตำราชีวิตและความตาย,ตราบเท่าที่เจ้าได้ตำราดังกล่าว,พวกเราจะได้หนีไปด้วยกันในทันที!"ไท่จื่อใหญ่ที่กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงอ่อนนุ่มอีกครั้ง.
"ฮึ!"เนียนโหยวโหยวที่แค่นเสียงเย็นชาไม่สนใจคนทั้งสองต่อไป,ก่อนที่จะสะบัดหน้าเข้าไปในห้องโถงด้านในทันที.
ภายในห้องโถงนั้นมีเพียงไท่จื่อใหญ่และเนียนเปิน.
"พี่ใหญ่,ท่านไม่ควรที่จะยั่วยุเนียนโหยวโหยวเช่นกัน?
หรือไม่ก็ไม่ใช่ในเวลานี้ไม่ใช่รึ?"เนียนเปินที่กล่าวออกมาด้วยความกังวลเล็กน้อย.
"โปรดวางใจ,เนียนโหยวโหยวจะพยายามอย่างหนักเพี่อที่จะได้รับตำราชีวิตและความตาย!"ไท่จื่อใหญ่เอ่ย.
Chapter 996 Yan Luocheng
阎罗城
เมืองยามา(ยมโลก)
หลังจากนั้นสามวัน,ยามจื่อ,ลานกลางเมืองเฟิงตู!
ยามจื่อ (子时) คือเวลา 23.00 น.
– 01.00
มีเหล่าผู้ฝึกตนมากมายที่มารวมตัวกันอยู่ที่นี่,เพราะว่ากลางเดือนมาถึงแล้ว,ประตูนรกจะเปิดนั่นเอง.
ปราณความมืดที่ปกคลุมพื้นที่รอบๆ,สภาพแวดล้อมที่เย็นเยือบ,อุณหภูมิที่เหมือนจะลดลงในทันทีทันใด,กระแสลมเย็นที่ปกคลุมไปรอบๆ,แม้แต่บนต้นไม้ใบหญ้ายังเริ่มจับตัวเป็นน้ำแข็ง,ดูมืดคลึ้มเย็นยะเยือก.
ประตูขนาดใหญ่ขนาดร้อยจั้ง,เปิดยื่นขึ้นมาเป็นพื้นที่ครึ่งวงกลมขนาดใหญ่,ดูเหมือนว่ามันจะสามรถข้ามเข้าไปยังภพหยินได้.
ทันทีที่ประตูนรกเปิดออกมา,เหล่าผู้ฝึกตนมากมายยั้วเยี้ยไปหมด,เร่งรีบเข้าไป,ทำให้เกิดความสับสนเช่นกัน.
กลุ่มของจงซานที่นำโลงศพยักษ์,ค่อยๆเคลื่อนที่เข้าไปในประตูพร้อมกับฝูงชนช้าๆ.
แม้นว่าฝูงชนจะมากมาย,ทว่าทำไมไม่รู้,รอบๆกลุ่มของจงซานไม่มีใครกล้าเข้าใกล้,ราวกับว่ามีพลังที่แข็งแกร่งมากมายผลักดันพวกเขาออกไปอยู่.
ที่ประตูทางเขานั้นจงซานที่รู้สึกคุ้นเคย,เหมือนกับประตูทางเขาแดนเทพอมตะในโลกใบเล็ก.
ทั้งสี่คนยกโลกศพก้าวเข้าไปด้านใน.
ทันทีที่เข้าไป,พื้นที่รอบๆบรรยากาศสภาพภูมิประเทศที่เปลี่ยนไปในทันที.
พื้นที่รอบๆเต็มไปด้วยของเหลวสีเหลือง,ดูเหมือนว่านี่จะเป็นน้ำพุเหลือง,น้ำพุเหลืองที่เต็มไปด้วยพลังฟ้าดิน,เป็นกระแสน้ำที่ยืดยาวทะลวงสวรรค์,มีเส้นทางที่นำไปด้านล่างเป็นเหมือนกับคลองกระแสที่แยกออกเป็นช่องๆไป,น้ำพุเหลืองที่ดูคล้ายกับทะเลทว่ามีเคลื่อนเป็นลายเส้นก้นหอย,เป็นเส้นทางน้ำเลื้อยที่หมุนวนบิดเกลี้ยวยืดยาวนำพวกเขาลึกลงไปด้านล่าง.
เหล่าผู้ฝึกตนที่เข้ามาด้านในหลายคนที่แยกกันไปยังเส้นทางที่แตกต่างกันไป.
กลุ่มของจงซานเองก็เลือกเส้นทางเส้นหนึ่ง,ซึ่งเป็นเส้นทางที่มีคลื่นค่อนข้างแรงเช่นกัน,ทำให้ทุกคนเผยท่าทางประหลาดใจ.
"นี่คือเส้นทางแม่น้ำพุเหลืองอย่างงั้นรึ?"จงซานที่เอ่ยออกมาด้วยความประหลาดใจ.
"เส้นทางน้ำพุเหลืองนั้นแตกต่างกันออกไป,ที่นี่ก็นับว่าเป็นส่วนหนึ่งของเส้นทางน้ำพุเหลืองเช่นกัน!"เซียนเซิงซือกล่าว.
ทุกคนที่พยักหน้ารับนำโลงศพเดินทางลงไปยังด้านล่าง.
ที่ด้านหน้าของพวกเขานั้นมีกลุ่มผู้ฝึกตนภูติที่เพิ่งเดินทางมา,ขณะที่เห็นกลุ่มคนของจงซาน,พวกเขาที่เผยท่าทางประหลาดใจ.
คนกลุ่มนี้กำลังจะนำโลงศพลงไปในนรกอย่างงั้นรึ?
เส้นทางน้ำพุเหลืองนั้นไม่ได้ยาวนัก,คนทั้งสี่ชายเวลาครึ่งชั่วยามก็สามารถผ่านทะเลน้ำพุเหลืองมาได้.
อย่างไรก็ตามน้ำพุเหลืองนั้นยังคงยืดยาวลงไปด้านล่างได้อีก.
จากบนท้องฟ้าน้ำพูเหลือง,สามารถมองเห็นบรรยากาศของภพหยินได้.
พื้นที่มืดคลึ้ม,ดูเหมือนว่าจะมืดมนยิ่งกว่าอาณาเขตจวงหลุนซะอีก.
นอกจากนี้ยังมีเสียงโหยหวนดังผ่านออกมาเป็นระยะดังกระหึ่มรุนแรงอีกด้วย.
ที่ด้านล่างมีเหล่าเจตภูติมากมายที่ร้องโหยหวน,กระจายเต็มไปหมด,มีบางตนที่สามารถบินได้,บางตนที่บินไม่ได้กำลังไต่มุ่งไปยังเส้นทางน้ำพุเหลือง.
เหล่าเจตภูติเป็นภูติที่ยังไม่เปิดภูติปัญญา,ไร้ซึ่งเหตุผล,ดูแล้วไม่ต่างจากเหล่าเจตภูติในโลกใบเล็กในนรกหมื่นจั้ง.
"นี่คือนรกแห่งเสียงหวีดร้องอย่างหนัก(มหาโรรุวนรก
)อย่างงั้นรึ?"หนานกงเซิ่งที่ขมวดคิ้วไปมา.
ท้ายที่สุดก็รับรู้แล้วว่าเสียงหวีดร้องโหยหวนนั้น,เป็นชื่อลักษณะของนกรก,ดูเหมือนว่าจะดังสนั่นรุนแรงยิ่งกว่าในโลกใบเล็กซะอีก,แม้แต่พื้นที่ของเจตภูติยังกินพื้นที่มากกว่าหลายเท่า.
นรกแห่งเสียงหวีดร้องอย่างหนัก(มหาโรรุวนรก
),ดูเหมือนว่าจะเป็นดินแดนที่แสงแดดส่องไปไม่ถึง,พื้นที่แห่งนี้เต็มไปด้วยความมืดมิด.
เส้นทางนำพุเหลืองนั้นเชื่อมต่อไปยังเมืองใหญ่ที่แตกต่างกันหลายแห่ง.
ยังไปไม่ถึงเมืองเลย,ทว่าเวลานี้ได้ยินเสียงกลองที่ดังก้องกังวานส่งมาถึง.
พื้นที่แห่งนี้เหมือนว่าจะดูคึกคักเป็นอย่างมาก.
กลุ่มของจงซานที่ออกมาจากน้ำพุเหลืองก็ได้มาหยุดที่ประตูเมืองแห่งหนึ่ง.
ที่ประตูเมืองนั้นมีตัวอักษรขนาดใหญ่.
เมืองยามา!
ที่ด้านนอกเมืองยามานั้น,มีภูติที่ตั้งแถวสองแถว,พวกเขาที่เริ่มตีกลองไม่หยุด,ร่างกายของพวกมันที่มีริบบิ้นสีแดงผูกอยู่ด้วย,ดูเหมือนว่าจะค่อนข้างยุ่งวุ่นวายทีเดียว.
และต่อจากนั้นก็ยังมีโครงกระดูกที่เล่นดนตรีแตกต่างกัน,เป็นวงดนตรีขนาดใหญ่ดูน่าสนใจเป็นอย่างมาก.
"ดูเหมือนว่าจะยังไม่เริ่ม,เข้าไปในเมืองกันก่อน!"จงซานกล่าว.
"ครับ!"
------------------------------------------------------------------
เมืองยามา,นับเป็นหนึ่งในเมืองที่ใหญ่ที่สุดในนรกแห่งเสียงหวีดร้องอย่างหนัก(มหาโรรุวนรก
),และยังมีตำหนักยามาที่เป็นหนึ่งในซือตาน.
วันพรุ่งนี้,อ๋องยามากำลังจะแต่งงาน,ทั่วทั้งเมืองยามาจึงได้จัดงานเฉลิมฉลองรื่นเริง.
หากอ๋องยามาต้องการผู้หญิง,เขาก็สามารถมีมากมาย,ในเวลานี้ก็มีสนมมากมายนับไม่ถ้วนทว่าเขาก็ไม่เคยมีหวังโห่ว(ราชินี)ที่แท้จริง,ในเวลานี้คาดไม่ถึงเลยว่าเขาต้องการหวังโห่ว?
นอกจากนี้ยังได้ยินมาว่าหวังโหวผู้นี้รู้จักกับอ๋องยามาเพียงหนึ่งเดือน.
ผู้คนมากมายในเมืองยามาต่างก็คาดเดากันว่าสตรีผู้นี้เป็นใครกัน,ถึงได้ทำให้อ๋องยามาคลั่งใคร้ได้ขนาดนี้?
ตำหนักยามา,ภายในห้องโถงแห่งหนึ่ง.
ภายในห้องโถงแห่งนี้มีคนอยู่สามคน.
ชายสองคนสตรีหนึ่งคน.
เนียนโหยวโหยวสตรีที่จงซานคุ้นเคยรู้จักกันดี,ทว่าชายอีกสองคน,หากจงซานอยู่ที่นี่หนึ่งคนในนั้นก็คือไท่จื่อสามของศาลเทวะอู๋เซี่ยง,ที่ในอดีตถูกขับออกไปจากอาณาเขตจวงหลุนโดยจงซาน.ส่วนอีกคนเป็นชายหนุ่มหล่อเหลาในชุดสีม่วงใบหน้าที่เย็นชาเคร่งขรึม,เต็มไปด้วยความสูงศักดิ์.
"พี่ใหญ่,พรุ่งนี้พวกเราจะหนีได้อย่างงั้นรึ?"เนี่ยนเปิ่นที่กล่าวสอบถามออกมา.
พี่ใหญ่,เนียนเป่ยที่เรียกชายคนหนึ่งว่าพี่ใหญ่,หรือก็คือไท่จื่อใหญ่ของศาลเทวะอู๋เซี่ยงนั่นเอง.
"เรื่องนี้ต้องขึ้นอยู่กับน้องเล็ก!"ไท่จื่อใหญ่ที่จ้องมองไปยังเนียนโหยวโหยว.
เนียนโหยวโหยวที่ดูเหมือนว่าไร้กระจิตกระใจ.
"พี่ใหญ่,พี่สาม?
ท่านต้องการที่จะสังเวยข้าจริงๆรึ?"เนียนโหยวโหยวที่จ้องมองไปยังคนทั้งสอง.
"สังเวยอะไรกัน,ตราบเท่าที่เจ้าสามารถได้รับของสิ่งนั้นมา,พวกเราจะเร่งรีบหนีไปในทันที,อ๋องยามานั้นเป็นตาเฒ่าเจ้าเล่ห์,อย่างไรก็ตาม
หากว่าพวกเราได้สิ่งของมาแล้ว,ไม่มีทางที่เขาจะขวางเราได้!"เนียนเปิ่นที่กล่าวออกมาในทันที.
เนียนโหยวโหยวไม่สามารถรับมือเขาได้,ทว่าได้แต่จ้องมองไปยังไท่จื่อใหญ่.
"พี่ใหญ่,ท่านจะไม่พูดอะไรอย่างงั้นรึ?"เนียนโหยวโหยวที่จ้องมองไปยังไท่จื่อใหญ่.
ไท่จื่อใหญ่ที่ขมวดคิ้วไปมาเล็กน้อย,"ความจริงการที่เราจากไปเวลานี้ก็นับว่าเป็นปัญหา,ทว่าท่านพ่อให้พวกเรามาแย่งชิงตำราชีวิตและความตาย,พวกเราควรจะทำงานให้เสร็จ!"
"ทำงานให้สำเร็จ? แล้วใช้ร่างกายของข้าเข้าไปเสี่ยงอย่างงั้นรึ?"เนียนโหยวโหยวที่เผยใบหน้าเจ็บปวดเศร้าใจ.
"พวกเราต้องทำให้สำเร็จ,หากข้านั้นมีความสามารถเช่นน้องหญิง,ข้าย่อมต้องช่วยแบ่งเบาภาระท่านพ่ออย่างแน่นอน!"เนียนเปินที่กล่าวกระตุ้น.
เนียนโหยวโหยวถึงกับมองบน,นั่งปวดหัวแต่ไม่กล่าวอะไรออกมา.
ในเวลานี้,ไท่จื่อใหญ่ที่ขมวดคิ้วกล่าวออกมาว่า,"น้องเล็ก,เจ้าอย่าได้อารมณเสีย,เจ้าควรรู้ว่าเซิ่งหวังต้องการสิ่งใด,ไม่ว่าอย่างไร,ก็ต้องนำตำราชีวิตแห่งความตายมาให้ได้,เรื่องนี้เป็นสิ่งจำเป็นต้องเซิ่งหวัง!"
"แต่มันก็ไม่ใช่หน้าที่ของข้าเพียงคนเดียว!"เนียนโหยวโหยวที่เอ่ยออกมา.
"เจ้าก็รู้ว่าตำหนักยามานั้นคุ้มกันอย่างหนาแน่น,ไม่มีใครสามรถเข้าไปได้,ในเวลานี้พวกเราได้เริ่มแผนการแล้ว,ไม่สามารถหันหลังกลับได้แล้ว,ตราบเท่าที่เจ้าได้ตำราชีวิตและความตายมา,ข้ามั่นใจว่าจะพาเจ้าหนีได้,ทว่าหากไม่สามารถได้มันมาครอง,ก็ไม่มีใครสามารถช่วยเจ้าได้,มีแต่เจ้าต้องแต่งงานกับเจ้าแก่เฒ่าเท่านั้น!"ไท่จื่อใหญ่ที่เอ่ยข่มขู่.
"เจ้า,เจ้าเลวมาก!"เนียนโหยวโหยวที่เต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยว.
แม้นว่าจะมีสายโลหิตเดียวกัน,ทว่าก็มีความสัมพันธ์พี่น้องเพียงในนามเท่านั้น,คาดไม่ถึงเลยว่าจะกล้ากระทำเช่นนี้กับนางได้.
"ดังนั้น,น้องเล็ก,เจ้าควรที่จะตั้งใจค้นหาตำราชีวิตและความตาย,ตราบเท่าที่เจ้าได้ตำราดังกล่าว,พวกเราจะได้หนีไปด้วยกันในทันที!"ไท่จื่อใหญ่ที่กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงอ่อนนุ่มอีกครั้ง.
"ฮึ!"เนียนโหยวโหยวที่แค่นเสียงเย็นชาไม่สนใจคนทั้งสองต่อไป,ก่อนที่จะสะบัดหน้าเข้าไปในห้องโถงด้านในทันที.
ภายในห้องโถงนั้นมีเพียงไท่จื่อใหญ่และเนียนเปิน.
"พี่ใหญ่,ท่านไม่ควรที่จะยั่วยุเนียนโหยวโหยวเช่นกัน?
หรือไม่ก็ไม่ใช่ในเวลานี้ไม่ใช่รึ?"เนียนเปินที่กล่าวออกมาด้วยความกังวลเล็กน้อย.
"โปรดวางใจ,เนียนโหยวโหยวจะพยายามอย่างหนักเพี่อที่จะได้รับตำราชีวิตและความตาย!"ไท่จื่อใหญ่เอ่ย.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
ปัจจุบันแปลจบแล้ว 1672 ตอน สนใจติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ครับ
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น