Immortality Chapter 994 The abnormal use of purple great coffin
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 994 โลงศพยักษ์สีม่วงที่ไม่ธรรมดา.
Chapter 994 The abnormal use of purple great
coffin
紫色巨棺的变态用途
โลงศพยักษ์สีม่วงที่ไม่ธรรมดา.
จากนั้นไม่นานเจียงซือก็นำโลงศพยักษ์สีม่วงออกมา.
"เซิ่งหวัง,พวกเราจะไม่ชิงป้ายหยกเจาหัวจริงๆรึ?"โหลวซิงเฉินที่รู้สึกเสียดาย.
"ทำไม่ได้!"เซียนเซิงซือที่ส่ายหน้าไปมา.
"รอบๆป้ายหยกเจาหัวนั้นมีค่ายอาคมที่ทรงพลังอยู่,ไม่สามารถเข้าใกล้ได้เลย,เจียงซือของข้าก่อนหน้านี้เพียงแค่เฉียดเข้าไปก็เกือบจะถูกเผาไปจนสิ้น!"เซียนเซิงซือกล่าว.
"ค่ายกลที่ซาทิ้งเอาไว้อย่างงั้นรึ?"โหลวซิงเฉินที่แสดงท่าทางตกใจ.
"เข้ามาด้านในต้องใช้ปราณกระบี่ปกคลุมเอาไว้,ตอนออกไปยังสามารถใช้แปดหางสวรรค์ได้หรือไม่?"เซียนเซิงซือที่สอบถามจงซาน.
จงซานที่พยักหน้า,ก่อนที่จะสะบัดมือ,นำแปดหางสวรรค์ออกมา,ร่างกายของมันที่ขยายใหญ่,หางสี่หางที่คลุมทุกคนและโลงศพยักษ์,ก่อนที่จะพุ่งออกไปด้านนอก.
ทว่าขณะที่พวกเขาอกมา,ค่ายกลกระบี่สังการเซียนเองก็เริ่มสั่นไปมาอย่างรุนแรงเช่นกัน.
เห็นชัดเจนว่าค่ายกลที่ซาสร้างขึ้นมา,ไม่ใช่ค่ายกลกระบี่สังหารเซียนที่แท้จริง,ย่อมไม่สามารถต้านทานคนจำนวนมากที่โจมตีอย่างบ้าคลั่งเอาไว้ได้นาน.
ทว่าท้ายที่สุดก็ทำให้กลุ่มของจงซานสามารถลอบหนีออกมาได้อย่างเงียบๆ.
ในเวลานี้โลงศพยักษ์ที่ถูกนำออกมาและนำไปซ่อนเอาไว้ใต้ผืนดินโดยเจียงซือ.
"เร็วเข้า,ค่ายกลใกล้แตกแล้ว!"
"เหล่าศิษย์นิกายหงหรูเตรี้ยมเข้าไปด้านในได้แล้ว!"
"อีกนิดเดียว,เร่งรีบโจมตีเข้าไป!"
"พี่น้องทุกคน,ช่วยข้าโจมตีออกไป!"
........................
............
......
ที่ด้านนอกที่กลายเป็นวุ่นวายขึ้นมาในทันที,ในเวลานี้ทุกคนกำลังโจมตีเข้ามาอย่างหนักหน่วง,ค่ายกลที่ปกคลุมเทือกเขาเซิ่งซือกำลังสั่นสะท้านพร้อมจะพังทะลายลง.
จงซานในเวลานี้ถึงกับพูดไม่ออกที่เห็นแม้แต่ปุถุชนระดับก่อตั้งวิญญาณที่เต็มไปด้วยความโลภพุ่งเข้าไปด้านในก่อนที่จะถูกสับเป็นชิ้นๆ.
จงซานยังคงยืนอยู่เชิงเขา,จดจ้องมองไปยังพื้นที่รอบๆกับเหล่าศัตรูที่กำลังบุกอย่างหนักหน่วงเพื่อทำลายค่ายกล.
"เซิ่งหวัง,พวกเราไม่รีบหนีอย่างงั้นรึ?"เซียนเซิงซือที่สอบถามออกมา.
"ไม่,ควรจะเติมเชื้อไฟให้กับพวกเขาหน่อย!"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้มที่ชั่วร้าย.
"หืม?"
ค่ายกลที่แตกสลายแม้นว่ายังไม่สมบูรณ์,แม้ว่าจะมีหลายคนที่คอยตะโกนอยู่ข้างนอก,มีหลายๆคนที่ยังไม่เข้าไป,พวกเขาที่รั้งรอ,จดจ้องมองเหล่ายอดฝีมือคนอื่นๆก่อน.
บนเชิงเขานั้นมีพรตเต๋ายืนอยู่,บรรพชนโพธิ.
ในเวลาเดียวกันนั้นหลั่นเติ้งและหมี่เล่อพร้อมกับหลวงจีนคนอื่นๆต่างก็ซ่อนตัวคอยเฝ้ามองสถานการณ์อยู่.
ขณะที่ทุกคนกำลังเข้าไปด้านในนั้น,ภายในค่ายกลกระบี่สังหารเซียนก็มีคนหนึ่งที่ตะโกนออกมาในทันที.
"อาจารย์อาจื่อลู่รีบเข้าไปด้านในตำหนักไป่โหยวเร็ว,ขวางทุกคนเอาไว้,ป้ายหยกเจาเหยาจะต้องเป็นของนิกายหงหรูของพวกเรา!"เสียงที่ดังก้องกังวานกระจายไปทั่วพื้นที่รอบๆ.
เสียงดังกล่าวแม้ว่าจะไม่ดังมากมายนัก,ทว่าก็สามารถส่งไปถึงหูของทุกคน.
ป้ายหยกเจาเหยาอย่างงั้นรึ?
ทันใดนั้น,ค่ายกลทั้งหมดกำลังพังทลายลงแล้ว,สายตาของทุกคนที่กลายเป็นสีแดง,แววตาเผยความบ้าคลั่งออกมา,ป้ายหยกเจาเหยาอย่างงั้นรึ?
ไม่สงสัยเลย,ไม่แปลกใจเลยที่กงจื่อสนใจ!
ป้ายหยกเจาเหยา,ที่มีเคล็ดวิชาสวรรค์เจาเหยา?
"สารเลว,ใครมันเป็นคนตะโกนออกไปว่ะ?"เสียงๆหนึ่งที่ดังขึ้น.
ผู้ฝึกตนที่ตะโกนออกไปนั้นได้หายไปแล้ว,ทว่าสายตาของทุกคนต่างก็จับจ้องมองกันเป็นสายตาเดียวกัน,เป็นศิษย์ของนิกายหงหรูหรือไม่?
ทว่าเสียงดังกล่าวนั้นได้กระจายไปทั่วบริเวณแล้ว.
ป้ายหยกเจาเหยา?
นี่คือของวิเศษลำดับหนึ่งในใต้หล้า?
"เสี่ยวเอ๋อ,รีบบุกเข้าไป! "อ๋องพันปิศาจที่ตะโกนออกมาเสียงดัง.
"ศิษย์ของนิกายหมื่นกระบี่,เร่งรีบโจมตีไปยังค่ายกล.
"ศิษย์ของสำนักห้าอาราม,จงเร่งรีบบุกเข้าไป!"
"อย่าให้จื่อลู่ครอบครองสิ่งดังกล่าวเด็ดขาด!"
............
......
ผู้ฝึกตนมากมายต่างก็เพ่งสมาธิ,ต้องการพุ่งเข้าไปในตำหนักไป่โหยว,จื่อลู่ที่ยังไม่มาด้วยซ้ำ,ทว่าทุกคนก็กลายเป็นร้อนรนแล้ว?
หลั่นเติ้งและหมี่เล่อใบหน้าที่เปลี่ยนเป็นซับซ้อนแดงซาน,นำของวิเศษออกมาพร้อมกับพุ่งไปด้านหน้าในทันที.
ภาพเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเวลานี้วุ่นวายมากมายมากขึ้นเรื่อยๆ,เหล่ายอดฝีมือมากมายเริ่มลงมือแล้ว.
ป้ายหยกเจาเหยา,เคล็ดวิชาสวรรรค์เจาเหยา,พวกเขาก็จะกลายเป็นหงจวินคนต่อไป?
ขณะที่กลุ่มของจงซานบินออกมาไกลแล้ว.
"ตูมมม~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
จงซานที่หันหน้ากลับไปมอง,ปราณทมิฬที่พวยพุ่งข้นไปบนท้องฟ้า,การต่อสู้ที่เกิดขึ้นแล้ว.
"ท้ายที่สุดค่ายกลกระบี่สังหารเซียนก็พังทลายลงในที่สุด!"เซียนเซิงซือที่กล่าวพลางถอนหายใจ.
"การที่เจียงซือเข้าไปในตำหนักไป่โหยวและตะโกนออกมานั้น,ก็เพื่อให้การทำลายค่ายกลเกิดเร็วขึ้น,จะได้ไม่เหลือร่องรอยของพวกเรา!"จงซานกล่าว.
"ครับ!"เซียนเซิงซือพยักหน้ารับ.
กลุ่มทั้งสี่คนก็พุ่งตรงไปยังทิศใต้ด้วยความเร็วในทันที.
ส่วนบนเทือกเขาเซิ่งซือเวลานี้,เกิดระเบิดดังสนั่นไม่หยุดหย่อน,นับตั้งแต่ค่ายกลพังทลายลง,ทุกคนต่างก็เริ่มต่อสู้กันเพื่อที่จะแย่งชิงเข้าไปในตำหนักไป่โหยว.
ด้วยค่ายกลที่ปกคลุมตำหนักไป่โหยวเอาไว้,ทำให้ไม่สามารถมองเห็นป้ายหยกเจาหัวได้เลยแม้แต่น้อย.
ทว่าหลังจากที่ค่ายกลพังลง,เหล่าผู้ฝึกตนที่สามารถมองเห็นป้ายหยกเจาเหยาได้,ดวงตาใบหน้าของพวกเขาที่กลายเป็นแดงซ่าน,เร่งรีบรุกเข้าไปมากยิ่งขึ้นกว่าเดิม.
เหล่าผู้ฝึกตนที่ราวกับเสียสติ,ของวิเศษต่างๆนั้นแตกต่างหาได้เทียบกับป้ายหยกเจาเหยาเป็นอย่างมาก,ของวิเศษชิ้นนี้
แม้แต่ปราชญ์เทพยังคลั่งได้,ของวิเศษที่มีเคล็ดวิชาสวรรค์สลักอยู่,เป็นเคล็ดวิชาที่จะทำให้พวกเขากลายเป็นอมตะได้?
สงครามใหญ่ที่เกิดขึ้น!
การต่อสู้ที่เกิดขึ้นบนเทือกเขาเซิ่งซือแห่งนี้,จะต้องกระจายไปทั่วหล้าอย่างแน่นอน.
บนอวกาศ,การต่อสู้ที่รุนแรงของยอดฝีมือที่ดูเหมือนว่าจะเร่งรีบเร็วขึ้นเรื่อยๆ,เห็นชัดเจนว่าซานั้นรับรู้แล้วว่าค่ายกลด้านล่างนั้นได้พังทลายลงแล้ว.
-----------------------------------------------------------------
ครึ่งเดือนกลังจากนั้น,กลุ่มของจงซานที่เร่งรีบเดินทางมายังเขตแดนที่เรียกว่าน้ำพุเหลืองด้วยความเร็วสูง.
เมืองเฟิงตู!
เมืองเฟิงตูนั้นเป็นดินแดนของเหล่าภูติ,พื้นที่แห่งนี้อยู่ในการปกครองของเห่าเทียน,ทว่าหากให้กล่าวแล้วล่ะก็,ปรกติเองก็ไม่มีใครต้องการมายังสถานที่แห่งนี้เช่นกัน,พื้นที่แห่งนี้มีเหล่าภูติผีที่ทรงพลังแข็งแกร่งเป็นอย่างมาก,กับพลังแห่งความมืดที่น่าเกรงขามนั้น,น่าเกรงขามไม้เว้นแม้แต่เหล่าภูติด้วยกัน.
แม้นว่าเมืองเฟิงตูนั้นจะเป็นสถานที่ที่ไม่มีใครต้องการมานัก,ทว่าก็นับว่าเป็นเมืองที่มีชื่อเสียง,ในทุกๆเดือนช่วยกลางเดือนยามจื่อ,ประตูเมืองเฟิงตูจะเปิด,ซึ่งจะทำให้สามารถเดินทางผ่านน้ำพุเหลืองไปยังภพหยินได้.
ยามจื่อ (子时) คือเวลา 23.00 น.
– 01.00
ดังนั้น,จึงมีผู้ฝึกตนเป็นจำนวนไม่น้อยระหว่างสองฟากฝั่ง!
เดินทางมา,ไม่เว้นแม้แต่เหล่าพ่อค้าวานิชย์,ที่ต้องการแลกเปลี่ยนขายสินค้าระหว่างสองภพ.
แม้ว่าปราณหยินจะหนักหน่วงรุนแรง,ทว่าก็มีคนฝ่าเข้ามาเช่นกัน.
กลุ่มของจงซานที่เดินทางนำโลกศพใหญ่เข้ามา,ไม่ได้เป็นที่สนใจของผู้คนแต่อย่างใด.
จงซานที่หาโรงเตี้ยม,รอคอยให้ประตูเหมืองเฟิงตูเปิด,โหลวซิงเฉินและหนานกงเซิ่งที่ออกไปหาข่าว.
จงซานและเซียนเซิงซือที่อยู่ในโรงแรมฟังข่าว.
"เซียนเซิงซือ,โลกศพนี้พวกเราจะจัดการอย่างไร?"จงซานที่สอบถามออกไป.
จงซานเชื่อว่าหากไม่สามารถจัดการมันได้ก็ไม่มีปัญหา,สามารถที่จะให้แปดหางสวรรค์แห่งจุดจบกลืนกิน,บางทีอาจจะเพิ่มพลังฝึกตนได้,ในเวลานั้นค่อยมอบอย่างอื่นทดแทนเซียนเซิงซือ.
เซียนเซิงซือที่จ้องมงอไปยังจงซาน,ก่อนที่จะนำหัวใจออกมา,หัวใจที่เหมือนว่าจะมีโลหิตปิ่มๆไหลออกมา,ดูแปลกประหลาดเป็นอย่างมาก.
"เซิ่งหวังยังจำสิ่งนี้ได้หรือไม่?"เซียนเซิงซือสอบถามออกไป.
"อืม,นี่เป็นหนึ่งในของวิเศษที่ใช้ร่วมกับวิชาของเขา,ข้าจำได้ว่าได้นำยันต์หยกทมิฬที่เคยมอบให้กับหนานกงเซิ่ง,กลับมามอบให้กับเจ้าเพื่อผนึกสิ่งนี้!"จงซานพยักหน้ารับ.
"บางทีนี่อาจจะเป็นหัวใจของปราชญ์เทพ!"เซียนเซิงซือที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"อะไรนะ?"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยความประหลาดใจ.
"มันเป็นสมบัติตกทอดที่ถูกส่งมานานแล้ว,ข้าเองก็ไม่รู้แน่ชัด,บางที่คงจะเป็นหัวใจของปราชญ์เทพ,หรือเป็นของเซียนบรรพชนก็ได้,ทว่าหัวใจของเซียนบรรพชนเองก็ไม่ควรจะอยู่มาได้ถึงปานนี้,ดังนั้นข้าจึงคาดเดาได้ว่ามันคือหัวใจของปราชญ์เทพ."เซียนเซิงซือกล่าว.
จงซานที่จ้องมองด้วยความจริงจังไปยังหัวใจดังกล่าว.
"หัวใจนี้สามารถดูดซับปราณสวีได้,ดังนั้นข้าจึงจะใช้หัวใจนี้ดูซับปราณสี,เพื่อที่จะใช้มันปรับแต่งซือเฉิน!"เซียนเซิงซือกล่าวออกมาด้วยความตื่นเต้น.
จงซานที่พยักหน้ารับ,ปรับแต่งศพขั้นปราชญ์เทพ?
ไม่ใช่แค่เซียนเซิงซือเท่านั้น,ในเวลานี้ยังทำให้จงซานรู้สึกตื่นเต้นไปด้วย.
Chapter 994 The abnormal use of purple great
coffin
紫色巨棺的变态用途
โลงศพยักษ์สีม่วงที่ไม่ธรรมดา.
จากนั้นไม่นานเจียงซือก็นำโลงศพยักษ์สีม่วงออกมา.
"เซิ่งหวัง,พวกเราจะไม่ชิงป้ายหยกเจาหัวจริงๆรึ?"โหลวซิงเฉินที่รู้สึกเสียดาย.
"ทำไม่ได้!"เซียนเซิงซือที่ส่ายหน้าไปมา.
"รอบๆป้ายหยกเจาหัวนั้นมีค่ายอาคมที่ทรงพลังอยู่,ไม่สามารถเข้าใกล้ได้เลย,เจียงซือของข้าก่อนหน้านี้เพียงแค่เฉียดเข้าไปก็เกือบจะถูกเผาไปจนสิ้น!"เซียนเซิงซือกล่าว.
"ค่ายกลที่ซาทิ้งเอาไว้อย่างงั้นรึ?"โหลวซิงเฉินที่แสดงท่าทางตกใจ.
"เข้ามาด้านในต้องใช้ปราณกระบี่ปกคลุมเอาไว้,ตอนออกไปยังสามารถใช้แปดหางสวรรค์ได้หรือไม่?"เซียนเซิงซือที่สอบถามจงซาน.
จงซานที่พยักหน้า,ก่อนที่จะสะบัดมือ,นำแปดหางสวรรค์ออกมา,ร่างกายของมันที่ขยายใหญ่,หางสี่หางที่คลุมทุกคนและโลงศพยักษ์,ก่อนที่จะพุ่งออกไปด้านนอก.
ทว่าขณะที่พวกเขาอกมา,ค่ายกลกระบี่สังการเซียนเองก็เริ่มสั่นไปมาอย่างรุนแรงเช่นกัน.
เห็นชัดเจนว่าค่ายกลที่ซาสร้างขึ้นมา,ไม่ใช่ค่ายกลกระบี่สังหารเซียนที่แท้จริง,ย่อมไม่สามารถต้านทานคนจำนวนมากที่โจมตีอย่างบ้าคลั่งเอาไว้ได้นาน.
ทว่าท้ายที่สุดก็ทำให้กลุ่มของจงซานสามารถลอบหนีออกมาได้อย่างเงียบๆ.
ในเวลานี้โลงศพยักษ์ที่ถูกนำออกมาและนำไปซ่อนเอาไว้ใต้ผืนดินโดยเจียงซือ.
"เร็วเข้า,ค่ายกลใกล้แตกแล้ว!"
"เหล่าศิษย์นิกายหงหรูเตรี้ยมเข้าไปด้านในได้แล้ว!"
"อีกนิดเดียว,เร่งรีบโจมตีเข้าไป!"
"พี่น้องทุกคน,ช่วยข้าโจมตีออกไป!"
........................
............
......
ที่ด้านนอกที่กลายเป็นวุ่นวายขึ้นมาในทันที,ในเวลานี้ทุกคนกำลังโจมตีเข้ามาอย่างหนักหน่วง,ค่ายกลที่ปกคลุมเทือกเขาเซิ่งซือกำลังสั่นสะท้านพร้อมจะพังทะลายลง.
จงซานในเวลานี้ถึงกับพูดไม่ออกที่เห็นแม้แต่ปุถุชนระดับก่อตั้งวิญญาณที่เต็มไปด้วยความโลภพุ่งเข้าไปด้านในก่อนที่จะถูกสับเป็นชิ้นๆ.
จงซานยังคงยืนอยู่เชิงเขา,จดจ้องมองไปยังพื้นที่รอบๆกับเหล่าศัตรูที่กำลังบุกอย่างหนักหน่วงเพื่อทำลายค่ายกล.
"เซิ่งหวัง,พวกเราไม่รีบหนีอย่างงั้นรึ?"เซียนเซิงซือที่สอบถามออกมา.
"ไม่,ควรจะเติมเชื้อไฟให้กับพวกเขาหน่อย!"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้มที่ชั่วร้าย.
"หืม?"
ค่ายกลที่แตกสลายแม้นว่ายังไม่สมบูรณ์,แม้ว่าจะมีหลายคนที่คอยตะโกนอยู่ข้างนอก,มีหลายๆคนที่ยังไม่เข้าไป,พวกเขาที่รั้งรอ,จดจ้องมองเหล่ายอดฝีมือคนอื่นๆก่อน.
บนเชิงเขานั้นมีพรตเต๋ายืนอยู่,บรรพชนโพธิ.
ในเวลาเดียวกันนั้นหลั่นเติ้งและหมี่เล่อพร้อมกับหลวงจีนคนอื่นๆต่างก็ซ่อนตัวคอยเฝ้ามองสถานการณ์อยู่.
ขณะที่ทุกคนกำลังเข้าไปด้านในนั้น,ภายในค่ายกลกระบี่สังหารเซียนก็มีคนหนึ่งที่ตะโกนออกมาในทันที.
"อาจารย์อาจื่อลู่รีบเข้าไปด้านในตำหนักไป่โหยวเร็ว,ขวางทุกคนเอาไว้,ป้ายหยกเจาเหยาจะต้องเป็นของนิกายหงหรูของพวกเรา!"เสียงที่ดังก้องกังวานกระจายไปทั่วพื้นที่รอบๆ.
เสียงดังกล่าวแม้ว่าจะไม่ดังมากมายนัก,ทว่าก็สามารถส่งไปถึงหูของทุกคน.
ป้ายหยกเจาเหยาอย่างงั้นรึ?
ทันใดนั้น,ค่ายกลทั้งหมดกำลังพังทลายลงแล้ว,สายตาของทุกคนที่กลายเป็นสีแดง,แววตาเผยความบ้าคลั่งออกมา,ป้ายหยกเจาเหยาอย่างงั้นรึ?
ไม่สงสัยเลย,ไม่แปลกใจเลยที่กงจื่อสนใจ!
ป้ายหยกเจาเหยา,ที่มีเคล็ดวิชาสวรรค์เจาเหยา?
"สารเลว,ใครมันเป็นคนตะโกนออกไปว่ะ?"เสียงๆหนึ่งที่ดังขึ้น.
ผู้ฝึกตนที่ตะโกนออกไปนั้นได้หายไปแล้ว,ทว่าสายตาของทุกคนต่างก็จับจ้องมองกันเป็นสายตาเดียวกัน,เป็นศิษย์ของนิกายหงหรูหรือไม่?
ทว่าเสียงดังกล่าวนั้นได้กระจายไปทั่วบริเวณแล้ว.
ป้ายหยกเจาเหยา?
นี่คือของวิเศษลำดับหนึ่งในใต้หล้า?
"เสี่ยวเอ๋อ,รีบบุกเข้าไป! "อ๋องพันปิศาจที่ตะโกนออกมาเสียงดัง.
"ศิษย์ของนิกายหมื่นกระบี่,เร่งรีบโจมตีไปยังค่ายกล.
"ศิษย์ของสำนักห้าอาราม,จงเร่งรีบบุกเข้าไป!"
"อย่าให้จื่อลู่ครอบครองสิ่งดังกล่าวเด็ดขาด!"
............
......
ผู้ฝึกตนมากมายต่างก็เพ่งสมาธิ,ต้องการพุ่งเข้าไปในตำหนักไป่โหยว,จื่อลู่ที่ยังไม่มาด้วยซ้ำ,ทว่าทุกคนก็กลายเป็นร้อนรนแล้ว?
หลั่นเติ้งและหมี่เล่อใบหน้าที่เปลี่ยนเป็นซับซ้อนแดงซาน,นำของวิเศษออกมาพร้อมกับพุ่งไปด้านหน้าในทันที.
ภาพเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเวลานี้วุ่นวายมากมายมากขึ้นเรื่อยๆ,เหล่ายอดฝีมือมากมายเริ่มลงมือแล้ว.
ป้ายหยกเจาเหยา,เคล็ดวิชาสวรรรค์เจาเหยา,พวกเขาก็จะกลายเป็นหงจวินคนต่อไป?
ขณะที่กลุ่มของจงซานบินออกมาไกลแล้ว.
"ตูมมม~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
จงซานที่หันหน้ากลับไปมอง,ปราณทมิฬที่พวยพุ่งข้นไปบนท้องฟ้า,การต่อสู้ที่เกิดขึ้นแล้ว.
"ท้ายที่สุดค่ายกลกระบี่สังหารเซียนก็พังทลายลงในที่สุด!"เซียนเซิงซือที่กล่าวพลางถอนหายใจ.
"การที่เจียงซือเข้าไปในตำหนักไป่โหยวและตะโกนออกมานั้น,ก็เพื่อให้การทำลายค่ายกลเกิดเร็วขึ้น,จะได้ไม่เหลือร่องรอยของพวกเรา!"จงซานกล่าว.
"ครับ!"เซียนเซิงซือพยักหน้ารับ.
กลุ่มทั้งสี่คนก็พุ่งตรงไปยังทิศใต้ด้วยความเร็วในทันที.
ส่วนบนเทือกเขาเซิ่งซือเวลานี้,เกิดระเบิดดังสนั่นไม่หยุดหย่อน,นับตั้งแต่ค่ายกลพังทลายลง,ทุกคนต่างก็เริ่มต่อสู้กันเพื่อที่จะแย่งชิงเข้าไปในตำหนักไป่โหยว.
ด้วยค่ายกลที่ปกคลุมตำหนักไป่โหยวเอาไว้,ทำให้ไม่สามารถมองเห็นป้ายหยกเจาหัวได้เลยแม้แต่น้อย.
ทว่าหลังจากที่ค่ายกลพังลง,เหล่าผู้ฝึกตนที่สามารถมองเห็นป้ายหยกเจาเหยาได้,ดวงตาใบหน้าของพวกเขาที่กลายเป็นแดงซ่าน,เร่งรีบรุกเข้าไปมากยิ่งขึ้นกว่าเดิม.
เหล่าผู้ฝึกตนที่ราวกับเสียสติ,ของวิเศษต่างๆนั้นแตกต่างหาได้เทียบกับป้ายหยกเจาเหยาเป็นอย่างมาก,ของวิเศษชิ้นนี้
แม้แต่ปราชญ์เทพยังคลั่งได้,ของวิเศษที่มีเคล็ดวิชาสวรรค์สลักอยู่,เป็นเคล็ดวิชาที่จะทำให้พวกเขากลายเป็นอมตะได้?
สงครามใหญ่ที่เกิดขึ้น!
การต่อสู้ที่เกิดขึ้นบนเทือกเขาเซิ่งซือแห่งนี้,จะต้องกระจายไปทั่วหล้าอย่างแน่นอน.
บนอวกาศ,การต่อสู้ที่รุนแรงของยอดฝีมือที่ดูเหมือนว่าจะเร่งรีบเร็วขึ้นเรื่อยๆ,เห็นชัดเจนว่าซานั้นรับรู้แล้วว่าค่ายกลด้านล่างนั้นได้พังทลายลงแล้ว.
-----------------------------------------------------------------
ครึ่งเดือนกลังจากนั้น,กลุ่มของจงซานที่เร่งรีบเดินทางมายังเขตแดนที่เรียกว่าน้ำพุเหลืองด้วยความเร็วสูง.
เมืองเฟิงตู!
เมืองเฟิงตูนั้นเป็นดินแดนของเหล่าภูติ,พื้นที่แห่งนี้อยู่ในการปกครองของเห่าเทียน,ทว่าหากให้กล่าวแล้วล่ะก็,ปรกติเองก็ไม่มีใครต้องการมายังสถานที่แห่งนี้เช่นกัน,พื้นที่แห่งนี้มีเหล่าภูติผีที่ทรงพลังแข็งแกร่งเป็นอย่างมาก,กับพลังแห่งความมืดที่น่าเกรงขามนั้น,น่าเกรงขามไม้เว้นแม้แต่เหล่าภูติด้วยกัน.
แม้นว่าเมืองเฟิงตูนั้นจะเป็นสถานที่ที่ไม่มีใครต้องการมานัก,ทว่าก็นับว่าเป็นเมืองที่มีชื่อเสียง,ในทุกๆเดือนช่วยกลางเดือนยามจื่อ,ประตูเมืองเฟิงตูจะเปิด,ซึ่งจะทำให้สามารถเดินทางผ่านน้ำพุเหลืองไปยังภพหยินได้.
ยามจื่อ (子时) คือเวลา 23.00 น.
– 01.00
ดังนั้น,จึงมีผู้ฝึกตนเป็นจำนวนไม่น้อยระหว่างสองฟากฝั่ง!
เดินทางมา,ไม่เว้นแม้แต่เหล่าพ่อค้าวานิชย์,ที่ต้องการแลกเปลี่ยนขายสินค้าระหว่างสองภพ.
แม้ว่าปราณหยินจะหนักหน่วงรุนแรง,ทว่าก็มีคนฝ่าเข้ามาเช่นกัน.
กลุ่มของจงซานที่เดินทางนำโลกศพใหญ่เข้ามา,ไม่ได้เป็นที่สนใจของผู้คนแต่อย่างใด.
จงซานที่หาโรงเตี้ยม,รอคอยให้ประตูเหมืองเฟิงตูเปิด,โหลวซิงเฉินและหนานกงเซิ่งที่ออกไปหาข่าว.
จงซานและเซียนเซิงซือที่อยู่ในโรงแรมฟังข่าว.
"เซียนเซิงซือ,โลกศพนี้พวกเราจะจัดการอย่างไร?"จงซานที่สอบถามออกไป.
จงซานเชื่อว่าหากไม่สามารถจัดการมันได้ก็ไม่มีปัญหา,สามารถที่จะให้แปดหางสวรรค์แห่งจุดจบกลืนกิน,บางทีอาจจะเพิ่มพลังฝึกตนได้,ในเวลานั้นค่อยมอบอย่างอื่นทดแทนเซียนเซิงซือ.
เซียนเซิงซือที่จ้องมงอไปยังจงซาน,ก่อนที่จะนำหัวใจออกมา,หัวใจที่เหมือนว่าจะมีโลหิตปิ่มๆไหลออกมา,ดูแปลกประหลาดเป็นอย่างมาก.
"เซิ่งหวังยังจำสิ่งนี้ได้หรือไม่?"เซียนเซิงซือสอบถามออกไป.
"อืม,นี่เป็นหนึ่งในของวิเศษที่ใช้ร่วมกับวิชาของเขา,ข้าจำได้ว่าได้นำยันต์หยกทมิฬที่เคยมอบให้กับหนานกงเซิ่ง,กลับมามอบให้กับเจ้าเพื่อผนึกสิ่งนี้!"จงซานพยักหน้ารับ.
"บางทีนี่อาจจะเป็นหัวใจของปราชญ์เทพ!"เซียนเซิงซือที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"อะไรนะ?"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยความประหลาดใจ.
"มันเป็นสมบัติตกทอดที่ถูกส่งมานานแล้ว,ข้าเองก็ไม่รู้แน่ชัด,บางที่คงจะเป็นหัวใจของปราชญ์เทพ,หรือเป็นของเซียนบรรพชนก็ได้,ทว่าหัวใจของเซียนบรรพชนเองก็ไม่ควรจะอยู่มาได้ถึงปานนี้,ดังนั้นข้าจึงคาดเดาได้ว่ามันคือหัวใจของปราชญ์เทพ."เซียนเซิงซือกล่าว.
จงซานที่จ้องมองด้วยความจริงจังไปยังหัวใจดังกล่าว.
"หัวใจนี้สามารถดูดซับปราณสวีได้,ดังนั้นข้าจึงจะใช้หัวใจนี้ดูซับปราณสี,เพื่อที่จะใช้มันปรับแต่งซือเฉิน!"เซียนเซิงซือกล่าวออกมาด้วยความตื่นเต้น.
จงซานที่พยักหน้ารับ,ปรับแต่งศพขั้นปราชญ์เทพ?
ไม่ใช่แค่เซียนเซิงซือเท่านั้น,ในเวลานี้ยังทำให้จงซานรู้สึกตื่นเต้นไปด้วย.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
ปัจจุบันแปลจบแล้ว 1672 ตอน สนใจติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ครับ
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น