Immortality Chapter 1003 Golden pupil technique
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 1003 วิชาเนตรทองคำ.
Chapter 1003 Golden pupil technique
黄金瞳术
วิชาเนตรทองคำ.
หลังจากเช้าวันถัดมา,ข้างๆบ่อโลหิตวิญญาณปิศาจ.
ทุกคนที่ก้าวออกมาด้านนอกตำหนัก,ขณะที่โลงศพยักษ์นั้นมีเจียงซือหลายตนที่กำลังห้ามออกมา,บนโลงศพยักนั้นมีอักขระสีทองมากมายสลักอยู่,ดูแปลกประหลาดเป็นอย่างมาก.
ที่ชายฝั่ง,เซียนเซิงซือได้ควบคุมให้เจียงซือนำโลงศพเดินลงไปในทะเล.
เจียงซือที่ก้าวลงไปในธารโลหิตช้าๆ.
"!"
"โฮกก" " !"
................................
ทันใดนั้น,วิญญาณปิศาจภายในธารโลหิตก็คำรามออกมาเสียงดัง,ก่อนที่จะพุ่งตรงมายังทิศทางของเจียงซือ.
ปากของเหล่าวิญญาณปิศาจที่อ้ากว้าง,พุ่งเข้ากัดเหล่าเจียงซือ,ในเวลานี้เหล่าเจียงซือที่ไร้ความรู้สึกถูกกัดกินจนไม่มีเหลือ,ทว่าเวลานี้โลงศพยักเวลานี้กำลังลอยอยู่บนธารโลหิตแล้ว.
"ซี่!"
เหล่าวิญญาณปิศาจที่พุ่งตรงเข้าหาโลงศพสีม่วงยักษ์เช่นกัน,ทว่า,ตราบเท่าที่พวกเขาพุ่งชนอักขระสีทองที่ถูกสลักเอาไว้,พวกมันก็แตกสลายแตกกระจายออกไป,บางตนที่กำลังล่วงหล่นส่งเสียงเจ็บปวดทรมาน.
เหล่าวิญญาณปิศาจต่างก็ไม่กล้าเข้าใกล้,ทว่าทำได้แค่ล้อมวงโลงศพยักษ์สีม่วงไว้เท่านั้น.
"เซิ่งหวัง,โปรดคุ้มครองข้า!"เซียนเซิงซือที่กล่าวออกมาในทันที.
"อืม!"
เซียนเซิงซือที่นั่งสมาธิลงในทันที,มือทั้งสองข้างที่ยกขึ้นก่อนที่จะพนมมือเป็นรูปดอกบัวก่อนที่จะวางไว้ลงบนตัก.
”@#¥%...... &\;*! ..................!”
เซียนเซิงซือที่เริ่มร่ายอาคมที่ไม่มีใครเข้าใจ,อาคมที่เขาร่ายออกมานั้น,ทำให้อักขระสีทองที่อยู่ไกลออกไปบนโลงศพเริ่มส่องประกายแสงสีทอง.
ประกายแสงสีทองที่ส่องออกมานั้น,จากนั้นโลงศพยักษ์ราวกับว่าเป็นเหมือนกับหลุมดำ,มันเริ่มดูดซับพื้นที่รอบๆเข้ามา.
เหล่าวิญญาณปิศาจมากมายที่ถูกดูดเข้ามาในทันที,เสียงครวญคราง,เจ็บปวดทรมานที่ถูกอักขระสีทองฉีกสะบั้นร่าง,ในเวลาเดียวกันธารโลหิตมากมายก็ถูกดูดซับเข้ามาด้วย.
โลงศพยักษ์ที่มีพลังดูดซับมากมายจนน่าเกรงขาม,สามารถมองเห็นด้วยตา.
”!” „ฮึม!” ”!” ”โฮกกก!”
..............................
เหล่าวิญญาณปิศาจที่หวาดผวาเร่งรีบหนีกันจ้าระหวั่น,แรงดูที่หนักหน่วงรุนแรง,พวกมันไม่สามารถหนีพ้นได้,ถูกดูดซับเข้ามาอย่างรุนแรง.
เหล่าวิญญาณปิศาจมากมายในเวลานี้เริ่มส่งเสียงหวาดผวา.
จงซานและคนอื่นๆที่รอคอยอย่างอดทน.
โลกศพยักษ์สีม่วงเวลานี้ได้กลายเป็นสีแดงเรียบร้อยแล้ว,แสงสีแดงที่ส่องประกายวับวาว,เวลานี้เริ่มส่องประกายขับดันบางสิ่งบางอย่างออกมาช้าๆ,ประกายแสงที่แปลกประหลาดกำลังถูกขับออกมา.
"ตูมม,ตูมม,ตูมมม!"
ปราณกระบี่มากมายราวกับมีชีวิต,มันได้ถูกปล่อยออกไปรอบๆบ่อโลหิต,คลื่นธารโลหิตที่แตกกระเซ็น,ลอยไปมารอบๆ.
บนโลงศพยักษ์สีม่วงนั้น,ค่อยๆปรากฏรวมตัวเป็นรูปร่างเงาของกระบี่สีดำขึ้นมาช้าๆ.
เงากระบี่ที่ดูดำมืด,พร้อมกับปล่อยปล่อยกลิ่นอายที่เย็นยะเยือบออกมา,ปราณกระบี่มากมายที่หมุนวนล้อมรอบกระบี่สีดำ,ส่องประกายแสงเงาสีดำทมิฬออกมา.
กระบี่เทพ,ทงเทียน!
"นี่คือตราประทับปราชญ์เทพทงเทียน,ที่ซาได้ทิ้งเอาไว้อย่างงั้นรึ?"โหลวซิงเฉินที่ขมวดคิ้วไปมา.
เซียนเซิงซือที่ยื่นมือออกไปทำมุทรา,บนโลกสีม่วงยักษ์ในเวลานี้,ผนึกอาคมที่ส่องประกายแสงจ้ายิ่งกว่าเดิม.
"สยบ!"ดวงตาของเซียนเซิงซือที่ลืมขึ้น,เบิกกว้าง.
"ตูมมมม!"
ภาพเงาของกระบี่ระเบิดออกมาเสียงดัง,ทว่าปราณกระบี่มากมายนับล้านๆสายแผ่พุ่งออกมา,ปราณกระบี่ที่หนักหน่วงรุนแรงแผ่กระจายไปทั่วพื้นทะเล,ธารโลหิตที่คลุ้มคลั่ง,เหล่าวิญญาณปิศาจมากมายถูกปราณกระบี่ตัดผ่านออกเป็นเสี่ยงๆ.
เซียนเซิงซือที่ตะโกนออกมาเสียงดัง.
"ตราประทับทงเทียน,ทะลาย!"เซียนเซิงซือที่เผยรอยยิ้มดีใจขึ้นมาเล็กน้อย.
ทว่าในเวลาเดียวกัน,ที่ด้านล่างบ่อวิญญาณปิศาจนั้น,ก็ปรากฏสิ่งของบางอย่างที่มีขนาดร้อยจั้ง,เป็นวัตถุรูปโลหิต,เหมือนก้อนตะกอน,มันกำลังบิดไปบิดมา,เหมือนกับก้อนโลหิตที่รวมตัวกันมากกว่า.
ทันใดนั้น,ที่ใจกลางของก้อนโลหิตที่รวมตัวกันนั้น,ก็ค่อยๆเปิดออกมา,กลายเป็นดวงตาสีม่วงของอสุรกาย,ที่กำลังกวาดตามองไปยังรอบๆธารโลหิต.
ก้อนโลหิตขนาดร้อยจั้งกำลังเรียกเหล่าวิญญาณปิศาจเข้ามาช้าๆ.
ที่ชายฝั่ง,เซียนเซิงซือที่ขณะที่กำลังจะควบคุมโลงศพยักษ์กลับมา,ทันใดนั้น,ใบหน้าของเซียนเซิงซือที่เปลี่ยนไป.
"ไม่ได้การ!"เซียนเซิงซือที่อุทานออกมา.
"มีอะไรอย่างงั้นรึ?"ทุกคนที่แสดงท่าทางสงสัย.
เซียนเซิงซืที่จ้องมองเขม็งไปยังรอบๆโลงศพสีม่วง,อักขระที่เขาสลักไว้กำลังสั่นไหวไปมา,ขณะที่เขากล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม,"ไม่ได้การ,บนโลงศพยักษ์,ยังมีตราประทับของปราชญ์เทพอีกอันหนึ่ง!"
จากนั้น,เซียนเซิงซือที่เริ่มนั่งสมาธิอีกครั้ง,พร้อมกับเริ่มบริกรรมคาถา,เพื่อที่จะยกเลิกตราประทับผนึกของปราชญ์เทพอีกอัน.
"ยังมีตราประทับปราชญ์เทพอีกอันอย่างงั้นรึ?
เป็นกงจื่ออย่างงั้นรึ?"โหลวซิงเฉินที่เอ่ยออกมาด้วยความสงสัย.
"เป็นไปไม่ได้,แม้นว่าก่อนหน้านี้ซาจะออกไปต่อสู้,ทว่าเป็นไปไม่ได้เลยที่กงจื่อจะมีเวลามาทิ้งตราประทับเอาไว้!"จงซานที่ส่ายหน้าไปมา.
ทุกคนที่ยังคงรอคอยต่อไป,บนธารโลหิตเองเวลานี้,เหล่าวิญญาณปิศาจมากมายที่กำลังถูกเรียกมาไม่หยุด.
อย่างไรก็ตามตราประทับปราชญ์เทพครานี้ดูเหมือนว่าจะแข็งแกร่งมาก,หนึ่งชั่วยามผ่านไป,เซียนเซิงซือยังไม่สามารถลบมันออกไปได้.
"ตราประทับปราชญ์เทพครานี้แข็งแกร่งกว่าของทงเทียนอย่างงั้นรึ?"
ขณะที่ทุกคนเต็มไปด้วยความสงสัย,ไม่ไกลออกไปจากโลงศพยักษ์ม่วง,วิญญาณปิศาจที่มารวมตัวกันมากขึ้นเรื่อยๆ.
"ไม่ได้การ,ไม่ใช่ว่าวิญญาณปิศาจเหล่านั้นต้องการโลงศพยักษ์สีม่วงหรอกรึ?!"หนานกงเซิ่งที่ชี้ไปยังทิศทางที่ไม่ไกลจากโลงศพยักษ์สีม่วง.
เป็นความจริง,ที่วิญญาณปิศาจเวลานี้มีมากมาย,หลายตนรวมตัวเพิ่มขึ้นขยายออกมาหลายเท่า,และขยายตัวสูงขึ้นเรื่อยๆ.
"นั่นอะไรกัน?"จงซานที่จ้องมองอย่างสนใจ.
ก้อนโลหิตขนาดร้อยจั้งที่เวลานี้ได้เผยออกมาให้ทุกคนช้าๆ.
"โฮกกกก~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
ก้อนโลหิตที่อ้าปากกว้างคำรามขึ้นไปบนท้องฟ้า,ปรากฏเป็นคลื่นเสียงที่รุนแรง,พุ่งไปยัง,อักษร"หว่าน"(卍)ที่ลอยอยู่บนท้อฟ้าสั่นไหวไปมา,ทำให้บ่อวิญญาณปิศาจกลายเป็นมืดคลึ้ม.
เสียงคำรามของมันที่ดังก้องกระจายไปทั่วธารโลหิต,ดูเหมือนว่าเจ้าก้อนโลหิตตนนี้จะเริ่มทำการควบคุมพลังดูดซับของโลกศพทมิฬแล้ว,ธารโลหิตและวิญญาณปิศาจกำลังแยกออกจากกันจากโลงศพม่วงยักษ์.
โลงศพม่วงยักที่กำลังถูกเหล่าวิญญาณปิศาจและธารโลหิตแยกออกไป.
ใบหน้าของเซียนเซิงซือที่เปลี่ยนเป็นซับซ้อน.
"นี่คืออสุรกายปิศาจที่อ๋องตี้จางกล่าวถึงอย่างงั้นรึ?"หนานกงเซิ่งที่เอ่ยออกมาในทันที.
"มีกลิ่นอายที่ทรงพลังมาก!"ดวงตาของโหลวซิงเฉิงที่เบิกกว้าง.
"เซิ่งหวัง,บดหยกเลยรึไม่?"โหลวซิงเฉินที่จ้องมองไปยังจงซาน.
โหลวซิงเฉินที่รับรู้ว่าอสุรกายตนนี้น่าเกรงขามเป็นอย่างมาก,ทั่วทั้งสวรรค์แห่งนี้จะมีใครกี่คนที่จะสามารถจัดการมันได้.
นี่มัน?
ไม่แปลกใจเลยว่าอ๋องตี้จางยังทำได้แค่ทำให้มันบาดเจ็บเท่านั้น.
อสุรกายปิศาจที่คำราม,แววตาของมันที่จ้องมองไปยังโลงศพยัก,ดวงตาสีม่วงของมัน,ที่เต็มไปด้วยความโลภ.
"ลงมือ!"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
เซียนเซิงซือที่นำหยกอักขระออกมา,เตรียมที่จะบดทำลายเรียกอ๋องตี้จางมา.
"ช้าก่อน,ข้าจัดการเอง!"
ที่ด้านข้างเนียนโหยวโหยวที่มีพลังต่ำที่สุดทันใดนั้นก็เอ่ยปากออกมา.
ได้ยินคำพูดของเนียนโหยวโหยว,ใบหน้าของโหลวซิงเฉินที่เปลี่ยนเป็นซับซ้อน,ปรากฏความสงสัยในใจ,นางนะรึ?
อสุรกายปิศาจไร้คู่เปรียบ,แม้แต่ข้ายังไม่สามารถ,เจ้า?
แน่นอน,เพียงแค่คิดเท่านั้น,เนียนโหยวโหยวและจงซานที่มีความเกี่ยวพันธ์กัน,โหลวชิงเฉินย่อมไม่กล้าเอ่ยสิ่งใด.
เนียนโหยวโหยวที่ก้าวไปด้านหน้า,จ้องมองไปยังอสุรกายปิศาจไร้คู่เปรียบ.
ดวงตาที่หดเกร็ง,เบิกกว้างขึ้นมาทันที!
ดวงตาสีดำที่หายไป,ก่อนที่จะเปลี่ยนเป็นสีทอง.
ดวงตาสีทองที่เปิดใช้งาน,พลังอำนาจมหาศาลที่ปะทุขึ้นมาอย่างหนักหน่วงรุนแรง.
พลังอำนาจที่ยิ่งใหญ่ปะทุออกมา,ทำให้ใบหน้าของโหลวซิงเฉินถึงกับสลด.
วิชาเนตร? นี่คือวิชาเนตร?
นอกจากนี้กลิ่นอายเช่นนี้ทรงพลังมาก,เป็นวิชาที่น่าเกรงขามยิ่งนัก,อสุรกายปิศาจไร้คู่เปรียบที่อยู่ไกลออกไปถึงกับหยุดลงในทันที.
ทันใดนั้นความรู้สึกเป็นปฏิปักษ์อย่างรุนแรงก็ปะทุขึ้น,อสุรกายปิศาจไร้คู่เปรียบที่พุ่งตรงมายังทิศทางของเนียนโหยวโหยวทันที.
"โฮกกกกก!"อสุรกายไร้คู่เปรียบที่คำรามดัง,ราวกับว่าต้องการจัดการเนียนโหยวโหยว.
"เปิด!"เนียนโหยวโหยวที่ดวงตาเบิกกว้าง.
"วูซซซ!"
ทันใดนั้น,หวงอากาศรอบๆถูกปกคลุมด้วยแสงสีทอง,ส่องประกายระยิบระยับ,ทุกอย่างที่ฉาบไปด้วยสีทอง,แม้แต่ธารโลหิตยังถูกแต่งแต้มไปด้วยแสงสีทอง,เสียงของวิญญาณปิศาจมากมายที่ร้องออกมาโหยหวน.
วิชาเนตรของเนียนโหยวโหยวที่ใช้ออกไปนั้น,ในเวลานี้ได้ราวกับปรากฏดวงอาทิตย์ขนาดเล็กขึ้นที่ด้านหน้าอสุรกายปิศาจไร้คู่เปรียบ,แสงสีทองมากมายที่ส่องสว่างเจิดจรัส.
"วูซซซซ!"
ร่างกายของเนียนโหยวโหยวที่สั่นไปมา.
จงซานที่เข้าไปประครอง,เห็นชัดเจนว่าวิชาดังกล่าวนั้นกินพลังไปเป็นจำนวนมาก.
ส่วนโหลวซิงเฉินเวลานี้อ้าปากค้าง,เพราะว่าสิ่งที่เขาเห็นในเวลานี้แม้แต่เนินข้างๆยังกลายเป็นเนินทองคำโดยสมบูรณ์,หาดทรายกลายเป็นหาดทองคำไปในทันที.
ที่ไกลออกไปนั้น,แม้ว่าจะไม่สามารถเปลี่ยนเป็นทองคำทั้งหมด,ทว่าก็สามารถมองเห็นประกายทองคำได้.
แสงทองคำที่ทำให้วิญญาณปิศาจทั่วไประเหิดหายไป,วิญญาณปิศาจมากมายนับไม่ถ้วนหายไปต่อหน้าต่อหน้า.
ธารโลหิตที่ค่อยๆกลับคืนกลายเป็นสีแดงเข้มช้าๆ,ทว่าวิชาเนตรที่ปล่อยออกไปนั้นทำให้อสูรกายปิศาจ,ที่ถูกแช่แข็งกลายเป็นทองคำ,ไม่สามารถขยับและจมลงไปบนธารโลหิตได้.
ทว่า,วิชาเนตรดังกล่าวนั้นก็ไม่สามารถทำให้อสุรกายปิศาจ,กลายเป็นทองคำได้ทั้งหมด.
ยังมีหลายแห่งที่ส่องประกายแสงสีแดงชาดผุดออกมาในทันที.
เทียนเต๋าสีแดงชาด.
เทียนเต๋าสีแดงชาติที่อสุรกายปิศาจไร้คู่เปรียบครอบครองอยู่,เห็นชัดเจนว่าร่างกายของมันถูกอาบไปด้วยเทียนเต๋า,ตราบเท่าที่มีอำนาจของเทียนเต๋าหุ้มอยู่,วิชาเนตรของเนียนโหยวโหยวไม่ช้าก็เร็วจะต้องพังทลายลง.
"เคลื่อนย้ายเทียนเต๋าอย่างงั้นรึ?
เป็นอสุรกายปิศาจไร้คู่เปรียบจริงๆ!"จงซานที่กล่าวพลางถอนหายใจ.
แปดหางสวรรค์แห่งจุดจบที่บินออกไปยังทิศทางของอสุรกายไร้คู่เปรียบ,จงซานย่อมไม่ปล่อยให้มันฟื้นตัวแน่,ร่างกายของมันที่ถูกแช่แข็งเอาไว้ชั่วคราว,หากปล่อยเอาไว้จะต้องฟื้นคืนมา.
บางที่เพราะมันเห็นแปดหางสวรรค์บินมา,อสุรกายปิศาจไร้คู่เปรียบพยายามที่จะผุดลงไปใต้บ่อช้าๆ.
"ตูมมมม!"
หางของแปดหางสวรรค์,ที่สะบัดออกไปรัดร่างของมันเอาไว้,อสุรกายปิศาจไร้คู่เปรียบด้วยร่างส่วนมากของมันฉาบด้วยทองคำ,ทำให้ไม่สามารถขยับได้.
"สว๊วฟ!"
อสุรกายปิศาจไร้คู่เปรียบถูกรับประทานไปซะแล้ว.
ที่ไกลออกไปนั้น,อ๋องตี้จางอยู่ในตำหนัก,ขณะนั้นอ๋องตี้จางที่ก้าวออกมาอย่างรวดเร็ว,ขณะที่เพิ่งเห็นอสุรกายปิศาจไร้คู่เปรียบถูกกลืนไป.
อ๋องตี้จางแทบไม่สามารถขยับได้,เพราะว่าพื้นที่รอบๆแม้แต่อากาศที่ส่องประกายแสงระยิบระยับแสบตาไปหมด,แม้แต่ตำหนักของเขา,ยังกลายเป็นทองคำโดยสมบูรณ์?
หาดทรายรอบๆ,กลายเป็นหายทองคำไปแล้วอย่างงั้นรึ?
อ๋องตี้จางที่ก้าวออกมา,ก่อนที่จะมาปรากฏที่ด้านหน้าทุกคนในทันที.
ส่วนแปดหางสวรรค์ในเวลานี้ได้กลับมาอยู่บนไหล่ของจงซานแล้ว.
อ๋องตี้จางที่จ้องมองไปยังเนี่ยนโหยวโหยวด้วยความประหลาดใจ.
"ทุกๆท่าน,ทำให้ข้าได้เปิดหูเปิดตาจริงๆ!"อ๋องตี้จางที่กล่าวพลางถอนหายใจ.
"อ๋องตี้จาง,ต้องรบกวนกำลังบำเพ็ญเมื่อครู่นี้เสียมารยาทแล้ว!"จงซานที่ประครองเนียนโหยวโหยวเอาไว้.
"ไม่มีปัญหา!"อ๋องตี้จางกล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
ขณะที่กล่าวออกมานั้น,อ๋องตี้จางถอนสายตามาจากทุกคน,ก่อนที่จะจ้องมองไปยังธารโลหิต,จ้องมองไปยังโลงศพยักษ์ม่วง,ที่รอบๆถูกสลักเอาไว้ด้วยอักขระสีทอง.
"อักขระซือ? อักระซือเทวะ?"อ๋องตี้จางที่อุทานออกมาขณะจดจ้องมองอักขระบนโลงศพ.
ในมือของเซียนเซิงซือที่มีหยกอักขระที่ยังไม่ได้ทำลาย,ทว่าในเวลานี้ไม่ใช่เวลาที่เซียนเซิงซือจะกล่าวอะไร,ที่นี่มีจงซานอยู่,เซียนเซิงซือที่เร่งรีบท่องอาคมอีกครั้ง,เพื่อทำลายตราประทับปราชญ์เทพอีกอัน.
เหล่าวิญญาณปิศาจมากมายถูกวิชาเนตรของเนียนโหยวโหยวสังหารไปก่อนหน้านี้,ทว่าภายในบ่อวิญญาณโลหิตนี้ยังมีวิญญาณปิศาจมากมายมหาศาลอย่างผิดปรกติ,พริบตาเดียวมันก็ถูกดูดซับกลับมาอีกครั้ง.
Chapter 1003 Golden pupil technique
黄金瞳术
วิชาเนตรทองคำ.
หลังจากเช้าวันถัดมา,ข้างๆบ่อโลหิตวิญญาณปิศาจ.
ทุกคนที่ก้าวออกมาด้านนอกตำหนัก,ขณะที่โลงศพยักษ์นั้นมีเจียงซือหลายตนที่กำลังห้ามออกมา,บนโลงศพยักนั้นมีอักขระสีทองมากมายสลักอยู่,ดูแปลกประหลาดเป็นอย่างมาก.
ที่ชายฝั่ง,เซียนเซิงซือได้ควบคุมให้เจียงซือนำโลงศพเดินลงไปในทะเล.
เจียงซือที่ก้าวลงไปในธารโลหิตช้าๆ.
"!"
"โฮกก" " !"
................................
ทันใดนั้น,วิญญาณปิศาจภายในธารโลหิตก็คำรามออกมาเสียงดัง,ก่อนที่จะพุ่งตรงมายังทิศทางของเจียงซือ.
ปากของเหล่าวิญญาณปิศาจที่อ้ากว้าง,พุ่งเข้ากัดเหล่าเจียงซือ,ในเวลานี้เหล่าเจียงซือที่ไร้ความรู้สึกถูกกัดกินจนไม่มีเหลือ,ทว่าเวลานี้โลงศพยักเวลานี้กำลังลอยอยู่บนธารโลหิตแล้ว.
"ซี่!"
เหล่าวิญญาณปิศาจที่พุ่งตรงเข้าหาโลงศพสีม่วงยักษ์เช่นกัน,ทว่า,ตราบเท่าที่พวกเขาพุ่งชนอักขระสีทองที่ถูกสลักเอาไว้,พวกมันก็แตกสลายแตกกระจายออกไป,บางตนที่กำลังล่วงหล่นส่งเสียงเจ็บปวดทรมาน.
เหล่าวิญญาณปิศาจต่างก็ไม่กล้าเข้าใกล้,ทว่าทำได้แค่ล้อมวงโลงศพยักษ์สีม่วงไว้เท่านั้น.
"เซิ่งหวัง,โปรดคุ้มครองข้า!"เซียนเซิงซือที่กล่าวออกมาในทันที.
"อืม!"
เซียนเซิงซือที่นั่งสมาธิลงในทันที,มือทั้งสองข้างที่ยกขึ้นก่อนที่จะพนมมือเป็นรูปดอกบัวก่อนที่จะวางไว้ลงบนตัก.
”@#¥%...... &\;*! ..................!”
เซียนเซิงซือที่เริ่มร่ายอาคมที่ไม่มีใครเข้าใจ,อาคมที่เขาร่ายออกมานั้น,ทำให้อักขระสีทองที่อยู่ไกลออกไปบนโลงศพเริ่มส่องประกายแสงสีทอง.
ประกายแสงสีทองที่ส่องออกมานั้น,จากนั้นโลงศพยักษ์ราวกับว่าเป็นเหมือนกับหลุมดำ,มันเริ่มดูดซับพื้นที่รอบๆเข้ามา.
เหล่าวิญญาณปิศาจมากมายที่ถูกดูดเข้ามาในทันที,เสียงครวญคราง,เจ็บปวดทรมานที่ถูกอักขระสีทองฉีกสะบั้นร่าง,ในเวลาเดียวกันธารโลหิตมากมายก็ถูกดูดซับเข้ามาด้วย.
โลงศพยักษ์ที่มีพลังดูดซับมากมายจนน่าเกรงขาม,สามารถมองเห็นด้วยตา.
”!” „ฮึม!” ”!” ”โฮกกก!”
..............................
เหล่าวิญญาณปิศาจที่หวาดผวาเร่งรีบหนีกันจ้าระหวั่น,แรงดูที่หนักหน่วงรุนแรง,พวกมันไม่สามารถหนีพ้นได้,ถูกดูดซับเข้ามาอย่างรุนแรง.
เหล่าวิญญาณปิศาจมากมายในเวลานี้เริ่มส่งเสียงหวาดผวา.
จงซานและคนอื่นๆที่รอคอยอย่างอดทน.
โลกศพยักษ์สีม่วงเวลานี้ได้กลายเป็นสีแดงเรียบร้อยแล้ว,แสงสีแดงที่ส่องประกายวับวาว,เวลานี้เริ่มส่องประกายขับดันบางสิ่งบางอย่างออกมาช้าๆ,ประกายแสงที่แปลกประหลาดกำลังถูกขับออกมา.
"ตูมม,ตูมม,ตูมมม!"
ปราณกระบี่มากมายราวกับมีชีวิต,มันได้ถูกปล่อยออกไปรอบๆบ่อโลหิต,คลื่นธารโลหิตที่แตกกระเซ็น,ลอยไปมารอบๆ.
บนโลงศพยักษ์สีม่วงนั้น,ค่อยๆปรากฏรวมตัวเป็นรูปร่างเงาของกระบี่สีดำขึ้นมาช้าๆ.
เงากระบี่ที่ดูดำมืด,พร้อมกับปล่อยปล่อยกลิ่นอายที่เย็นยะเยือบออกมา,ปราณกระบี่มากมายที่หมุนวนล้อมรอบกระบี่สีดำ,ส่องประกายแสงเงาสีดำทมิฬออกมา.
กระบี่เทพ,ทงเทียน!
"นี่คือตราประทับปราชญ์เทพทงเทียน,ที่ซาได้ทิ้งเอาไว้อย่างงั้นรึ?"โหลวซิงเฉินที่ขมวดคิ้วไปมา.
เซียนเซิงซือที่ยื่นมือออกไปทำมุทรา,บนโลกสีม่วงยักษ์ในเวลานี้,ผนึกอาคมที่ส่องประกายแสงจ้ายิ่งกว่าเดิม.
"สยบ!"ดวงตาของเซียนเซิงซือที่ลืมขึ้น,เบิกกว้าง.
"ตูมมมม!"
ภาพเงาของกระบี่ระเบิดออกมาเสียงดัง,ทว่าปราณกระบี่มากมายนับล้านๆสายแผ่พุ่งออกมา,ปราณกระบี่ที่หนักหน่วงรุนแรงแผ่กระจายไปทั่วพื้นทะเล,ธารโลหิตที่คลุ้มคลั่ง,เหล่าวิญญาณปิศาจมากมายถูกปราณกระบี่ตัดผ่านออกเป็นเสี่ยงๆ.
เซียนเซิงซือที่ตะโกนออกมาเสียงดัง.
"ตราประทับทงเทียน,ทะลาย!"เซียนเซิงซือที่เผยรอยยิ้มดีใจขึ้นมาเล็กน้อย.
ทว่าในเวลาเดียวกัน,ที่ด้านล่างบ่อวิญญาณปิศาจนั้น,ก็ปรากฏสิ่งของบางอย่างที่มีขนาดร้อยจั้ง,เป็นวัตถุรูปโลหิต,เหมือนก้อนตะกอน,มันกำลังบิดไปบิดมา,เหมือนกับก้อนโลหิตที่รวมตัวกันมากกว่า.
ทันใดนั้น,ที่ใจกลางของก้อนโลหิตที่รวมตัวกันนั้น,ก็ค่อยๆเปิดออกมา,กลายเป็นดวงตาสีม่วงของอสุรกาย,ที่กำลังกวาดตามองไปยังรอบๆธารโลหิต.
ก้อนโลหิตขนาดร้อยจั้งกำลังเรียกเหล่าวิญญาณปิศาจเข้ามาช้าๆ.
ที่ชายฝั่ง,เซียนเซิงซือที่ขณะที่กำลังจะควบคุมโลงศพยักษ์กลับมา,ทันใดนั้น,ใบหน้าของเซียนเซิงซือที่เปลี่ยนไป.
"ไม่ได้การ!"เซียนเซิงซือที่อุทานออกมา.
"มีอะไรอย่างงั้นรึ?"ทุกคนที่แสดงท่าทางสงสัย.
เซียนเซิงซืที่จ้องมองเขม็งไปยังรอบๆโลงศพสีม่วง,อักขระที่เขาสลักไว้กำลังสั่นไหวไปมา,ขณะที่เขากล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม,"ไม่ได้การ,บนโลงศพยักษ์,ยังมีตราประทับของปราชญ์เทพอีกอันหนึ่ง!"
จากนั้น,เซียนเซิงซือที่เริ่มนั่งสมาธิอีกครั้ง,พร้อมกับเริ่มบริกรรมคาถา,เพื่อที่จะยกเลิกตราประทับผนึกของปราชญ์เทพอีกอัน.
"ยังมีตราประทับปราชญ์เทพอีกอันอย่างงั้นรึ?
เป็นกงจื่ออย่างงั้นรึ?"โหลวซิงเฉินที่เอ่ยออกมาด้วยความสงสัย.
"เป็นไปไม่ได้,แม้นว่าก่อนหน้านี้ซาจะออกไปต่อสู้,ทว่าเป็นไปไม่ได้เลยที่กงจื่อจะมีเวลามาทิ้งตราประทับเอาไว้!"จงซานที่ส่ายหน้าไปมา.
ทุกคนที่ยังคงรอคอยต่อไป,บนธารโลหิตเองเวลานี้,เหล่าวิญญาณปิศาจมากมายที่กำลังถูกเรียกมาไม่หยุด.
อย่างไรก็ตามตราประทับปราชญ์เทพครานี้ดูเหมือนว่าจะแข็งแกร่งมาก,หนึ่งชั่วยามผ่านไป,เซียนเซิงซือยังไม่สามารถลบมันออกไปได้.
"ตราประทับปราชญ์เทพครานี้แข็งแกร่งกว่าของทงเทียนอย่างงั้นรึ?"
ขณะที่ทุกคนเต็มไปด้วยความสงสัย,ไม่ไกลออกไปจากโลงศพยักษ์ม่วง,วิญญาณปิศาจที่มารวมตัวกันมากขึ้นเรื่อยๆ.
"ไม่ได้การ,ไม่ใช่ว่าวิญญาณปิศาจเหล่านั้นต้องการโลงศพยักษ์สีม่วงหรอกรึ?!"หนานกงเซิ่งที่ชี้ไปยังทิศทางที่ไม่ไกลจากโลงศพยักษ์สีม่วง.
เป็นความจริง,ที่วิญญาณปิศาจเวลานี้มีมากมาย,หลายตนรวมตัวเพิ่มขึ้นขยายออกมาหลายเท่า,และขยายตัวสูงขึ้นเรื่อยๆ.
"นั่นอะไรกัน?"จงซานที่จ้องมองอย่างสนใจ.
ก้อนโลหิตขนาดร้อยจั้งที่เวลานี้ได้เผยออกมาให้ทุกคนช้าๆ.
"โฮกกกก~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
ก้อนโลหิตที่อ้าปากกว้างคำรามขึ้นไปบนท้องฟ้า,ปรากฏเป็นคลื่นเสียงที่รุนแรง,พุ่งไปยัง,อักษร"หว่าน"(卍)ที่ลอยอยู่บนท้อฟ้าสั่นไหวไปมา,ทำให้บ่อวิญญาณปิศาจกลายเป็นมืดคลึ้ม.
เสียงคำรามของมันที่ดังก้องกระจายไปทั่วธารโลหิต,ดูเหมือนว่าเจ้าก้อนโลหิตตนนี้จะเริ่มทำการควบคุมพลังดูดซับของโลกศพทมิฬแล้ว,ธารโลหิตและวิญญาณปิศาจกำลังแยกออกจากกันจากโลงศพม่วงยักษ์.
โลงศพม่วงยักที่กำลังถูกเหล่าวิญญาณปิศาจและธารโลหิตแยกออกไป.
ใบหน้าของเซียนเซิงซือที่เปลี่ยนเป็นซับซ้อน.
"นี่คืออสุรกายปิศาจที่อ๋องตี้จางกล่าวถึงอย่างงั้นรึ?"หนานกงเซิ่งที่เอ่ยออกมาในทันที.
"มีกลิ่นอายที่ทรงพลังมาก!"ดวงตาของโหลวซิงเฉิงที่เบิกกว้าง.
"เซิ่งหวัง,บดหยกเลยรึไม่?"โหลวซิงเฉินที่จ้องมองไปยังจงซาน.
โหลวซิงเฉินที่รับรู้ว่าอสุรกายตนนี้น่าเกรงขามเป็นอย่างมาก,ทั่วทั้งสวรรค์แห่งนี้จะมีใครกี่คนที่จะสามารถจัดการมันได้.
นี่มัน?
ไม่แปลกใจเลยว่าอ๋องตี้จางยังทำได้แค่ทำให้มันบาดเจ็บเท่านั้น.
อสุรกายปิศาจที่คำราม,แววตาของมันที่จ้องมองไปยังโลงศพยัก,ดวงตาสีม่วงของมัน,ที่เต็มไปด้วยความโลภ.
"ลงมือ!"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
เซียนเซิงซือที่นำหยกอักขระออกมา,เตรียมที่จะบดทำลายเรียกอ๋องตี้จางมา.
"ช้าก่อน,ข้าจัดการเอง!"
ที่ด้านข้างเนียนโหยวโหยวที่มีพลังต่ำที่สุดทันใดนั้นก็เอ่ยปากออกมา.
ได้ยินคำพูดของเนียนโหยวโหยว,ใบหน้าของโหลวซิงเฉินที่เปลี่ยนเป็นซับซ้อน,ปรากฏความสงสัยในใจ,นางนะรึ?
อสุรกายปิศาจไร้คู่เปรียบ,แม้แต่ข้ายังไม่สามารถ,เจ้า?
แน่นอน,เพียงแค่คิดเท่านั้น,เนียนโหยวโหยวและจงซานที่มีความเกี่ยวพันธ์กัน,โหลวชิงเฉินย่อมไม่กล้าเอ่ยสิ่งใด.
เนียนโหยวโหยวที่ก้าวไปด้านหน้า,จ้องมองไปยังอสุรกายปิศาจไร้คู่เปรียบ.
ดวงตาที่หดเกร็ง,เบิกกว้างขึ้นมาทันที!
ดวงตาสีดำที่หายไป,ก่อนที่จะเปลี่ยนเป็นสีทอง.
ดวงตาสีทองที่เปิดใช้งาน,พลังอำนาจมหาศาลที่ปะทุขึ้นมาอย่างหนักหน่วงรุนแรง.
พลังอำนาจที่ยิ่งใหญ่ปะทุออกมา,ทำให้ใบหน้าของโหลวซิงเฉินถึงกับสลด.
วิชาเนตร? นี่คือวิชาเนตร?
นอกจากนี้กลิ่นอายเช่นนี้ทรงพลังมาก,เป็นวิชาที่น่าเกรงขามยิ่งนัก,อสุรกายปิศาจไร้คู่เปรียบที่อยู่ไกลออกไปถึงกับหยุดลงในทันที.
ทันใดนั้นความรู้สึกเป็นปฏิปักษ์อย่างรุนแรงก็ปะทุขึ้น,อสุรกายปิศาจไร้คู่เปรียบที่พุ่งตรงมายังทิศทางของเนียนโหยวโหยวทันที.
"โฮกกกกก!"อสุรกายไร้คู่เปรียบที่คำรามดัง,ราวกับว่าต้องการจัดการเนียนโหยวโหยว.
"เปิด!"เนียนโหยวโหยวที่ดวงตาเบิกกว้าง.
"วูซซซ!"
ทันใดนั้น,หวงอากาศรอบๆถูกปกคลุมด้วยแสงสีทอง,ส่องประกายระยิบระยับ,ทุกอย่างที่ฉาบไปด้วยสีทอง,แม้แต่ธารโลหิตยังถูกแต่งแต้มไปด้วยแสงสีทอง,เสียงของวิญญาณปิศาจมากมายที่ร้องออกมาโหยหวน.
วิชาเนตรของเนียนโหยวโหยวที่ใช้ออกไปนั้น,ในเวลานี้ได้ราวกับปรากฏดวงอาทิตย์ขนาดเล็กขึ้นที่ด้านหน้าอสุรกายปิศาจไร้คู่เปรียบ,แสงสีทองมากมายที่ส่องสว่างเจิดจรัส.
"วูซซซซ!"
ร่างกายของเนียนโหยวโหยวที่สั่นไปมา.
จงซานที่เข้าไปประครอง,เห็นชัดเจนว่าวิชาดังกล่าวนั้นกินพลังไปเป็นจำนวนมาก.
ส่วนโหลวซิงเฉินเวลานี้อ้าปากค้าง,เพราะว่าสิ่งที่เขาเห็นในเวลานี้แม้แต่เนินข้างๆยังกลายเป็นเนินทองคำโดยสมบูรณ์,หาดทรายกลายเป็นหาดทองคำไปในทันที.
ที่ไกลออกไปนั้น,แม้ว่าจะไม่สามารถเปลี่ยนเป็นทองคำทั้งหมด,ทว่าก็สามารถมองเห็นประกายทองคำได้.
แสงทองคำที่ทำให้วิญญาณปิศาจทั่วไประเหิดหายไป,วิญญาณปิศาจมากมายนับไม่ถ้วนหายไปต่อหน้าต่อหน้า.
ธารโลหิตที่ค่อยๆกลับคืนกลายเป็นสีแดงเข้มช้าๆ,ทว่าวิชาเนตรที่ปล่อยออกไปนั้นทำให้อสูรกายปิศาจ,ที่ถูกแช่แข็งกลายเป็นทองคำ,ไม่สามารถขยับและจมลงไปบนธารโลหิตได้.
ทว่า,วิชาเนตรดังกล่าวนั้นก็ไม่สามารถทำให้อสุรกายปิศาจ,กลายเป็นทองคำได้ทั้งหมด.
ยังมีหลายแห่งที่ส่องประกายแสงสีแดงชาดผุดออกมาในทันที.
เทียนเต๋าสีแดงชาด.
เทียนเต๋าสีแดงชาติที่อสุรกายปิศาจไร้คู่เปรียบครอบครองอยู่,เห็นชัดเจนว่าร่างกายของมันถูกอาบไปด้วยเทียนเต๋า,ตราบเท่าที่มีอำนาจของเทียนเต๋าหุ้มอยู่,วิชาเนตรของเนียนโหยวโหยวไม่ช้าก็เร็วจะต้องพังทลายลง.
"เคลื่อนย้ายเทียนเต๋าอย่างงั้นรึ?
เป็นอสุรกายปิศาจไร้คู่เปรียบจริงๆ!"จงซานที่กล่าวพลางถอนหายใจ.
แปดหางสวรรค์แห่งจุดจบที่บินออกไปยังทิศทางของอสุรกายไร้คู่เปรียบ,จงซานย่อมไม่ปล่อยให้มันฟื้นตัวแน่,ร่างกายของมันที่ถูกแช่แข็งเอาไว้ชั่วคราว,หากปล่อยเอาไว้จะต้องฟื้นคืนมา.
บางที่เพราะมันเห็นแปดหางสวรรค์บินมา,อสุรกายปิศาจไร้คู่เปรียบพยายามที่จะผุดลงไปใต้บ่อช้าๆ.
"ตูมมมม!"
หางของแปดหางสวรรค์,ที่สะบัดออกไปรัดร่างของมันเอาไว้,อสุรกายปิศาจไร้คู่เปรียบด้วยร่างส่วนมากของมันฉาบด้วยทองคำ,ทำให้ไม่สามารถขยับได้.
"สว๊วฟ!"
อสุรกายปิศาจไร้คู่เปรียบถูกรับประทานไปซะแล้ว.
ที่ไกลออกไปนั้น,อ๋องตี้จางอยู่ในตำหนัก,ขณะนั้นอ๋องตี้จางที่ก้าวออกมาอย่างรวดเร็ว,ขณะที่เพิ่งเห็นอสุรกายปิศาจไร้คู่เปรียบถูกกลืนไป.
อ๋องตี้จางแทบไม่สามารถขยับได้,เพราะว่าพื้นที่รอบๆแม้แต่อากาศที่ส่องประกายแสงระยิบระยับแสบตาไปหมด,แม้แต่ตำหนักของเขา,ยังกลายเป็นทองคำโดยสมบูรณ์?
หาดทรายรอบๆ,กลายเป็นหายทองคำไปแล้วอย่างงั้นรึ?
อ๋องตี้จางที่ก้าวออกมา,ก่อนที่จะมาปรากฏที่ด้านหน้าทุกคนในทันที.
ส่วนแปดหางสวรรค์ในเวลานี้ได้กลับมาอยู่บนไหล่ของจงซานแล้ว.
อ๋องตี้จางที่จ้องมองไปยังเนี่ยนโหยวโหยวด้วยความประหลาดใจ.
"ทุกๆท่าน,ทำให้ข้าได้เปิดหูเปิดตาจริงๆ!"อ๋องตี้จางที่กล่าวพลางถอนหายใจ.
"อ๋องตี้จาง,ต้องรบกวนกำลังบำเพ็ญเมื่อครู่นี้เสียมารยาทแล้ว!"จงซานที่ประครองเนียนโหยวโหยวเอาไว้.
"ไม่มีปัญหา!"อ๋องตี้จางกล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
ขณะที่กล่าวออกมานั้น,อ๋องตี้จางถอนสายตามาจากทุกคน,ก่อนที่จะจ้องมองไปยังธารโลหิต,จ้องมองไปยังโลงศพยักษ์ม่วง,ที่รอบๆถูกสลักเอาไว้ด้วยอักขระสีทอง.
"อักขระซือ? อักระซือเทวะ?"อ๋องตี้จางที่อุทานออกมาขณะจดจ้องมองอักขระบนโลงศพ.
ในมือของเซียนเซิงซือที่มีหยกอักขระที่ยังไม่ได้ทำลาย,ทว่าในเวลานี้ไม่ใช่เวลาที่เซียนเซิงซือจะกล่าวอะไร,ที่นี่มีจงซานอยู่,เซียนเซิงซือที่เร่งรีบท่องอาคมอีกครั้ง,เพื่อทำลายตราประทับปราชญ์เทพอีกอัน.
เหล่าวิญญาณปิศาจมากมายถูกวิชาเนตรของเนียนโหยวโหยวสังหารไปก่อนหน้านี้,ทว่าภายในบ่อวิญญาณโลหิตนี้ยังมีวิญญาณปิศาจมากมายมหาศาลอย่างผิดปรกติ,พริบตาเดียวมันก็ถูกดูดซับกลับมาอีกครั้ง.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
ปัจจุบันแปลจบแล้ว 1672 ตอน สนใจติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ครับ
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น