Immortality Chapter 1001 Mr. Shi origin
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 1001 ภูมิหลังของเซียนเซิงซือ.
Chapter 1001 Mr. Shi origin
尸先生的来历
ภูมิหลังของเซียนเซิงซือ.
จงซานที่ยืนอยู่บนแปดหางสวรรค์ที่ทรงพลัง,16 ทูตจูซวินเซียวที่ไม่ยอมแพ้,ปราณกระบี่มากมายนับไม่ถ้วนที่ป้องกันทูตจูซวินเซียวเอาไว้,ไม่ได้เสียเปรียบแม้แต่น้อย.
การต่อสู้ที่เริ่มใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ,ทว่าดูเหมือนว่าจงซานและโหลวซิงเฉินก็เพียงพอแล้ว,นอกจากนี้ยังมีแปดหางสวรรค์แหงจุดจบและตราครรลองสวรรค์ที่ทำให้จงซานนั้นไม่เสียเปรียบเลย.
การรับมือของฝั่งตรงข้ามนั้นจงซานได้ได้ใช้วิธีการพิเศษอะไร! เหล่าทูตจูซวินวือ,ถึงจะมีระดับเซียนโบราณ,ทว่าแปดหางสวรรค์ที่สามารถกลืนกินพวกเขาและเพิ่มพลังให้กับตัวเองได้,แต่ก็ไม่ได้กระทำเช่นนั้น,จงซานที่ไม่ได้ใช้วิธีพิเศษใดๆ,นี่ไม่ใช่เพราะว่าจงซานเมตตา,ทว่ามันคือส่วนหนึ่งของแผนการของจงซาน.
16 ทูตจูซวินเซียว? ตำหนักยามอย่างงั้นรึ?
อีกทั้งด้วยพลังในตอนนี้,ก็ไม่จำเป็นต้องใช้ไพ่ไม้ตายใดๆออกมา.
อย่างไรก็ตาม,ในสายตาของผู้คนในเวลานี้,ก็รับรู้ถึงความแข็งแกร่งของจงซานได้แล้ว,ต่อสู้กับเซียนโบราณ
16 คน,โดยที่ยังไม่พ่ายแพ้!
เรื่องนี้ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน,หลังจากนี้จะต้องกระจายไปทั่วหล้าอย่างแน่นอน.
นามจงซาน,ดูเหมือนจะกลายเป็นที่จดจำต่อทุกคนอีกครั้งแล้ว.
จงซานเมื่อครั้งที่อยู่ในเทือกเขาเซิ่งซือนั้น,มีเพียงแค่ผู้ใต้บังคับบัญชาของเขาเท่านั้น,ทว่าที่ในตำหนักยามาเวลานี้,ทุกคนที่ได้เห็นพลังของเขาแล้ว,กับการรับมือกับสิบหกเซียนโบราณ?
การต่อสู้ที่ดำเนินไปกว่าครึ่งชั่วยาม,ทูตจูซวินเซียวเวลานี้ได้รับบาดแผลมาด้วยเช่นกัน,ทว่าเพื่อเกียรติของตำหนักยามาพวกเขาจะยอมได้อย่างไร.
ใบหน้าของอ๋องยามาที่บิดเบี้ยว,หัวใจที่เปลี่ยนเป็นซับซ้อนวุ่นวาย,ที่เห็นอยู่เวลานี้คืออะไร?
สิบหกทูตจูซวินเซียวจะต้องโกรธเกรี้ยวเขาอย่างหนักแน่นอน.
"ปู่ซาอ๋องตี้จาง,ท่านจะมองดู,ไม่เข้าไปช่วยกำจัดจงซานจริงๆรึ?"อ๋องยามาที่กล่าวออกมาเบาๆ.
อ๋องตี้จางที่เผยรอยยิ้มออกมาเล็กน้อย.
เขาที่ยื่นมือออกไป,แสงสีแดงโลหิตที่ส่องประกายล่วงหล่นลงมาจากบนท้องฟ้า.
นั่นคือเทียนเต๋า,เทียนเต๋าสีแดง.
อำนาจองเทียนเต๋าที่ปกคลุมสนามการต่อสู้ในทันที.
ทันใดนั้นทั้งจงซานและกลุ่มทูตจูซวินเซียวที่รับรู้ว่าร่างกายหยุดนิ่งเฉื่อยชาไปในทันที,ก่อนที่ทุกคนจะจ้องมองไปยังทิศทางตำหนักยามา.
"อ๋องตี้จาง!"สิบหกทูตจูซวินเซียวที่แสดงความเคารพออกมาเล็กน้อย.
เห็นชัดเจนว่าทุกคนนั้นรู้ว่าการจะจัดการจงซานเป็นไปไม่ได้แน่นอน,ทว่าหากอ๋องตี้จางลงมือก็คงจะเป็นเรื่องดี.
จงซานที่จ้องมองไปยังชายที่หล่อเหลาสวมจีวร.
เขาที่แขวนปะคำขนาดเล็กเหมือนกับเซียนเซิงซือเป็นอย่างมาก.
"แดนนรกไม่ใช่สถานที่ที่เจ้าจะมากำแหงได้,นรกนั้นมีกฎเกณฑ์และธรรมเนียมเป็นของตัวเอง,ปล่อยเนียนโหยวโหยวไปซะ,แล้วข้าจะให้พวกเจ้าจากไป!"อ๋องตี้จางที่เอ่ยออกมาเล็กน้อย.
"ปู่ซาอ๋องตี้จาง?
ไม่สามารถปล่อยจงซานไปได้!"อ๋องยามาที่เร่งรีบกล่าวออกมาในทันที.
ความต้องการของอ๋องยามานั้น,ต้องการฉีกร่างของจงซานเป็นชิ้นๆ,ทว่าทำไมอ๋องตี้จางต้องการปล่อยให้เขาจากไปกัน.
หลั่นเติ้งที่อยู่ข้างๆจ้องมองอ๋องยามาด้วยความไม่พอใจ,ห้ามปล่อยจงซานอย่างงั้นรึ?
เป็นกระต่ายไร้เขี้ยวแต่อยากกัดคน,จงซานเป็นใคร,ในอดีตในโลกนวีหว่าสามารถทำร้ายเซียนบรรพชนได้,อ๋องตี้จางจัดการเช่นนี้ถือว่าเห็นแก่หน้าเจ้าแล้ว.
"ปล่อยเนียนโหยวโหยวรึ? เจ้าพูดอะไรน่าขัน!"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยเสียงเย็นชา.
”............!”
ทุกคนที่อยู่รอบๆชำเลืองมองออกไปเล็กน้อย,อ๋องตี้จาง,เป็นคนที่ก้าวไปถึงเซียนบรรพชนมานานแล้ว,จงซานกลับพูดจาใหญ่โตขนาดนี้เลยรึ?
เหล่าผู้ฝึกตนที่อยู่รอบๆไม่มีใครกล้ากล่าวอะไรออกมา,สิบหกจูซวินเซียว,ในเวลานี้ก็อดไม่ได้ที่จะจดจ้องมองไปยังจงซานอีกครั้ง.
"ตี้จาง-หวาง!"
เซียนเซิงซือที่อยู่ด้านล่างแปดหางสวรรค์แห่งจุดจบที่เอ่ยปากกล่าวออกมาในทันที,เขาที่เอ่ยนา,ตี้จาง-หวาง.
ทุกคนที่จ้องมองด้วยความแปลกประหลาดไปยังเซียนเซิงซือ,คนผู้นี้กำลังทำอะไร?
เขากำลังเรียกอ๋องตี้จางอย่างงั้นรึ?
อ๋องตี้จางที่ขมวดคิ้วไปมาเล็กน้อย,จ้องมองไปยังเซียนเซิงซือ.
"ตี้จาง-หวาง!"เซียนเซิงซือที่เอ่ยออกมาอีกครั้ง.
ทันใดนั้นใบหน้าของอ๋องตี้จางที่เปลี่ยนไปในทันที,เขาที่จ้องมองจ้องเขม็งไปยังเซียนเซิงซือ.
"เจ้าเป็นใคร?
รู้สถานะของข้าได้อย่างไร?"อ๋องตี้จางที่ใบหน้าเปลี่ยนเป็นซับซ้อน.
ทุกคนที่อยู่รอบๆต่างเปลี่ยนเป็นโง่งม,อ๋องตี้จาง?
ทุกๆคนต่างก็รู้ว่าเขาคืออ๋องตี้จาง?ทว่าคนผู้นี้กำลับเรียกอีกอย่างหนึ่ง?
"เจ้าคือจาง-หวาง?"เซียนซือที่ถามออกไปอีกครั้ง.
อ๋องยามา,สิบหกทูตจูซวินเซียวเวลานี้จ้องมองด้วยความแปลกประหลาดไปยังเซียนเซิงซือ,ไม่รู้เช่นกันว่าเขากับลังกล่าวสิ่งใดกับอ๋องตี้จาง?
มีเพียงแค่อ๋องตี้จางที่เข้าใจความหมายของเซียนเซิงซือ.
"เจ้าเป็นใคร?"อ๋องตี้จางที่จ้องมองออกมาด้วยสายตาเย็นชา.
"ตระกูลจาง--ซือ!"เซียนเซิงซือที่เอ่ยปากออกมา.
จากนั้น,เซียนเซิงซือที่ท่องบทอามคมบางอย่างออกมา,เป็นคำพูดที่ไม่มีใครเข้าใจได้,บทอาคมดังกล่าวนั้น,ราวกับว่าเป็นรหัสลับบางอย่าง.
อ๋องตี้จางที่ก่อนหน้าสุขุม,ก็เผยรอยยิ้มที่ยินดีออกมาในทันที,จากนั้นใบหน้าของเขาก็เปลี่ยนเป็นเคร่งขรึมในทันที.
อ๋องตี้จางที่ยื่นมือออกไป,เทียนเต๋าบนท้องฟ้าก็สลายหายไปในทันที.
"16 ทูตจูซวินเซียว,เรื่องในครั้งนี้ข้าขอเป็นคนจัดการได้หรือไม่?"อ๋องตี้จางที่เอ่ยสอบถามกับ16
ทูตจูซวินเซียว.
"เมื่ออ๋องตี้จางเอ่ยปาก,ข้าและคนอื่นน้อมรับ,ขอลา!" 16 ทูตจูซวินเซียวที่พยักหน้ารับในทันที.
จากนั้นทูตทั้งสิบหกคนก็พุ่งทะยานหายไปลับขอบฟ้า,เห็นชัดเจนว่าพวกเขาที่กลับไปยังนรกจูซวินเซียว.
ในเวลานี้ทุกคนที่เผยท่าทางตื่นเต้น,ขณะที่อ๋องยามาในเวลานี้,ลอบถอนหายใจ,16
ทูตจู่ซวินเซียวจากไปแล้ว,ไม่ใช่หมายความว่าพวกเขาไม่เอาเรื่องข้าหรอกรึ?
ขณะที่เขาเผยท่าทางดีใจออกมา,อ๋องยามาที่แสดงท่าทางขอบคุณจดจ้องมองมายังอ๋องตี้จางในทันที.
"งานเลี้ยงในวันนี้จบแล้ว,ทุกคน,เสียมารยาทแล้ว!"อ๋องตี้จางที่เอ่ยปากต่อคนอื่นๆในทันที.
"อ๋องตี้จางสุภาพเกินไปแล้ว!"อ๋องพันปิศาจและคนอื่นๆที่เอ่ยออกมาในทันที.
"อ๋องตี้จาง,องค์อรหันต์ขอเชิญ,ไม่รู้ว่าอ๋องตี้จางจะมีเวลาว่างเดินทางไปยังวิหารใต้เหล่ยหยินเมื่อไหร่?องค์อรหันต์นั้นปรารถนาดีต้องการยกระดับผลมรรคาอรหันต์ให้กับท่าน!"อรหันต์หมี่เล่อที่เอ่ยออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"ขอบคุณองค์ยูไล,ที่มอบความเมตตาให้,ทว่านรกที่ข้าดูแลนั้นเป็นสถานที่พิเศษ,เหล่าอรหันต์ไม่สามารถเยือนได้,ดังนั้นข้าจึงพอใจในมรรคาปู่ซา,ข้ายังจำเป็นต้องดูแลบ่อวิญญาณปิศาจ!"อ๋องตี้จางที่ส่ายหน้าไปมา.
"ไม่ๆ,อ๋องตี้จาง,คนที่ให้มาเชิญท่านนั้นไม่ใช่อรหันต์ยูไล!"หมี่เล่อที่กล่าวออกมาในทันที.
"หืม?
ใครกันภายในวิหารใต้เหล่ยหยินปรากฏผู้มีบารมีขึ้นมาอีกแล้วอย่างงั้นรึ?"อ๋องตี้จางเอ่ยออกมาด้วยความประหลาดใจ.
"หาใช่ผู้มากบารมีของคนรุ่นใหม่แต่อย่างใด,เป็นผู้ก่อตั้งวิหารใต้เหล่ยหยิน,อมิตาภพุทธะ!"อรหันต์หมี่เล่อที่เอ่ยพลางยกมือทำความเคารพ.
อรหันต์อมิตาภพุทธะ?
ได้นามดังกล่าวแล้ว,ดวงตาของอ๋องตี้จางที่หดเกร็ง.
หลังจากทีชำเลืองมองไปยังอรหันต์หมี่เล่อ,อ๋องตี้จางที่สูดหายใจลึก,"ข้าเข้าใจ,ท้ายที่สุดข้าก็เข้าใจ!"
"ไม่รู้ว่าอ๋องตี้จางเข้าใจสิ่งใดอย่างงั้นรึ?"หลั่นเติ้งที่กล่าวออกมาด้วยความสงสัย.
"อรหันต์อมิตาภพุทธะ,ไม่แปลกใจ,ไม่แปลกใจเลยว่าทวีปซือตาปูปรากฏหลวงจียนมากมาย,อรหันต์อมิตาภพุทธะ,ผู้เป็นดั่งสัญลักษณ์ของนักบวช,ผู้สร้างสโลแกน
อมิตตาพุทธที่ส่งผลต่อความคาดหวังของทุกคน,ก่อเกิดพลังอำนาจที่ไร้ขีดจำกัด,สามารถแม้แต่ต่อต้านเทียนชู,ชะตาวิถีปรากฏแล้ว,แผนการของเจี่ยหยินนับว่ายอดเยี่ยมจริงๆ!"อ๋องตี้จางที่กล่าวพลางถอนหายใจ.
อ๋องตี้จางเข้าใจในที่สุด,เจี่ยเหยินเป็นคนที่ระมัดระวังเป็นอย่างมาก,ปราชญ์เทพล่วงหล่นจากสวรรค์,เพราะต่อต้านเทียนชู,เจียหยินที่ล่วงหล่นคาดไม่ถึงเลยว่าจะจุติขึ้นมาอีกครั้ง,ผู้ที่เป็นเหมือนกับประมุขของอรหันต์ของวิหารใต้เหล่ยหยิน,เป็นไปตามคาดผู้สร้างคำพูดอามิตตาพุทธให้ติดปากไปทั่วหล้า,เพื่อที่จะฟื้นคืนชีพเจี่ยหยิน.
การฟื้นคืนชีพที่คลุมเคลือ,ไม่มีแม้แต่หลักฐานและร่องรอย.
"ภายใต้สวรรค์แห่งนี้ถึงได้ก้าวมาถึงยุคแห่งการเปลี่ยนแปลงแล้ว.
เจี่ยหยินที่สามารถฟื้นคืนชีพขึ้นมาได้,อ๋องตี้จางที่เห็นมากลับตาเหล่าปราชญ์เทพที่ล่วงหล่นลงสูสวรรค์,คนเหล่านี้มากด้วยแผนการและความระมัดระวัง,หงจวิน,ไท่ซ่าง,หยวนซือ,ทุกคนล้วนแล้วแต่เป็นตัวตนที่ร้ายกาจทั้งนั้น.
ทำไมอดีตอ๋องตี้จางสงสัยเกี่ยวกับการที่นวีหว๋าสามารถต่อต้านเทียนชูด้วยการใช้ความตายเข้าแลก,เหล่าปราชญ์เทพคนอื่นๆที่จากไปเงียบๆ,เดิมที่,ตั้งแต่แรกแล้ว! กลุ่มปราชญ์เทพเหล่านั้นรอคอยวันที่จะกลับมา!
"ไม่รู้ว่าอ๋องตี้จางจะเดินทางไปยังวิหารใต้เหล่ยหยินเมื่อไหร่?"หมี่เล่อสอบถามออกไปอีกครั้ง.
อ๋องตี้จางที่จ้องมองไปยังหมี่เล่อส่ายหน้าไปมา,"วิหารใต้เหล่ยหยินนั้นข้าไม่สามารถไปได้,เจี่ยเหยินนั้นยังคงถูกคาดโทษจากเทียนชู,เจ้าเองก็โปรดระวังตัวเอาไว้ด้วย!"
หมี่เล่อและหลั่นเติ้งที่ขมวดคิ้วไปมา,ทว่าก็ไม่ได้กล่าอะไรอีกครั้ง.
หลังจากนั้น,อ๋องตี้จางก็ก้าวเข้ามาหากลุ่มของจงซาน,โดยเฉพาะเซียนเซิงซือ.
"ขอให้ทุกท่านตามข้ามา!"อ๋องตี้จางที่เอ่ยอย่างสุภาพ.
"อืม!"เซียนเซิงซือพยักหน้ารับ.
แปดหางสวรรค์ที่ยอขนาดลงก่อนที่จะมาปรากฏขึ้นที่ไหล่ของจงซาน,ทุกคนที่ก้าวตามอ๋องตี้จางเข้าไปในห้องโถงแห่งหนึ่ง!
อ๋องยามาที่จ้องมองเนียนโหยวโหยวที่คล้องแขนจงซานก้าวเข้าไปด้านใน,ใบหน้าของเขาที่เปลี่ยนเป็นอัปลักษณ์,ทว่าเขาจะไม่สุภาพกับอ๋องตี้จางได้อย่างไร,เขาจะทำอะไรได้?
เนี่ยนเปินและเนี่ยนข่านทั้งสองคนที่จ้องมองด้วยความไม่พอใจต้องการจะกล่าวอะไรบางอย่าง,ทว่าเนี่ยนข่านที่หยุดเขาเอาไว้,ไม่กล่าวสิ่งใดออกมา.
"ครืนนนนนน!"
ประตูขนาดใหญ่ที่ปิดลงช้าๆ.
อ๋องตี้จางที่จดจ้องมองไปยังเซียนเซิงซือ,จ้องมองไปยังจงซานและคนอื่นๆ.
"นี่คือเซิ่งหวังต้าเจิ้ง,ตอนนี้ข้าเป็นข้าราชบริพารต้าเจิ้ง,และคนอื่นเองก็เป็นข้าราชบริพารต้าเจิ้ง!"เซียนเซิงซือกล่าว.
อ๋องตี้จางที่จ้องมองไปยังคนอื่น,ท้ายที่สุดก็พยักหน้ารับ.
"ก่อนหน้านี้เจ้าบอกว่าเจ้าคือ?"อ๋องตี้จางที่ต้องการยืนยันอีกครั้ง.
"ตระกูลจาง,ซือ!"เซียนเซิงซือที่เอ่ยปากออกมาอีกครั้ง.
อ๋องตี้จางที่ยื่นมือขวาออกไป,ก่อนที่นิ้วของเขาจะยื่นออกไป,เรียกเพลิงสีน้ำเงินออกมา,เป็นเพลิงเย็นนั่นเอง!
เซียนเซิงซือที่ยื่นมือออกไปเช่นกัน,ก่อนที่จะสร้างเปลวเพลิงสีขาวขึ้นมา.
ทั้งสองที่ยื่นนิ้วออกไป,เปลวเพลิงทั้งสองที่สัมผัสกัน,ก่อนที่จะส่งเสียงออกมา,และหลังจากนั้นเพลิงสีน้ำเงินของอ๋องตี้จางถูกเปลวเพลิงสีขาวของเซียนเซิงซือกลืนกินไป.
จากนั้นทั้งคู่ที่ดึงนิ้วกลับคืนมา,อ๋องตี้จางที่จดจ้องมองเซียนเซิงซือ,ราวกับว่ากำลังครุ่นคิดอะไรบางอย่างหลายๆอย่างขึ้นในทันที.
"เจ้าไม่จำเป็นต้องตกใจไป,ตระกูลจางนั้น,ตอนนี้เหลือเพียงแค่ข้าแล้ว,เทียนจาง,จางเสวียน,หวงจาง,พวกเขาหายไปอย่างไรร่องรอย,บางที่คงล่วงหล่นจากสวรรค์แล้ว,ข้าไม่คาดหวังให้เจ้าจดจำตระกูลจางอีกครั้ง,ทว่าข้าต้องการขอร้องให้เจ้าช่วยบางอย่าง!"เซียนเซิงซือที่ส่ายหน้าไปมาพร้อมกับฝืนยิ้มขณะพูด.
อ๋องตี้จางที่จ้องมองไปยังเซียนเซิงซือเพิ่งพิศ,นิ่งงันผ่านไปนานเหมือนกัน,ก่อนที่จะสูดหายใจลึก,พยายามสงบใจลงในที่สุด.
ต่อหน้าเซียนเซิงซือ,อ๋องตี้จางที่โค้งคำนับลงครึ่งหนึ่ง!
"ตี้จาง-หวาง,คารวะประมุขตระกูลจาง."อ๋องตี้จางที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
จงซานและคนอื่นๆที่ไม่ได้กล่าวสิ่งใด,ทว่าแววตาที่เผยท่าทางประหลาดใจ,เซียนเซิงซือมีสถานะอะไรกัน?
ตระกูลจาง?
เซียนเซิงซือที่จ้องมองอ๋องตี้จางด้วยความลึกล้ำ,แม้ว่าอ๋องตี้จางจะรับรู้ว่าเขาคือประมุขตระกูลจาง,ทว่าสามารถมองเห็นท่าทางลังเลใจของอ๋องตี้จางก่อนหน้านี้ได้,และยังเกิดความขัดแย้งขึ้นมาด้วยเช่นกัน.
"หลังจากที่ตระกูลจางตกต่ำ,สายโลหิตของตระกูลจากสามารถสืบทอดมาได้กี่รุ่น!"เซียนเซิงซือสอบถาม.
"หลังจากที่ตระกูลจากตกต่ำ,รุ่นของข้านั้นก็คือรุ่นที่เก้า."อ๋องตี้จางพยักหน้า.
"อืม,เก้ารุ่น,เจ้าไม่จำเป็นต้องสนใจข้า,ในเวลานี้,ข้าเพียงต้องการยืมใช้บ่อโลหิตวิญญาณปิศาจ!ข้าต้องการชำระล้างตราประทับปราชญ์เทพเท่านั้น!"เซียนเซิงซือกล่าวอย่างเคร่งขรึม.
แม้นว่าจะรับรู้ว่าเซียนเซิงซือนั้นเป็นประมุข,ทว่าก็ไม่ได้ทำให้อ๋องตี้จางผ่อนคลายลงแต่อย่างใด,ต้องไม่ลืมว่าเขาไม่เคยมีนายมาก่อน,โดยเฉพาะอย่างยิ่งเขาที่เป็นเซียนบรรพชน,ทว่ากลับปรากฏประมุขที่มีระดับเซียนสวรรค์เท่านั้น!"
"ตกลง,พวกท่านสามารถเดินทางไปยังบ่อโลหิตวิญญาณปิศาจได้ทุกเวลา!"อ๋องตี้จางที่เอ่ยออกมาในทันที.
"อืม!"
Chapter 1001 Mr. Shi origin
尸先生的来历
ภูมิหลังของเซียนเซิงซือ.
จงซานที่ยืนอยู่บนแปดหางสวรรค์ที่ทรงพลัง,16 ทูตจูซวินเซียวที่ไม่ยอมแพ้,ปราณกระบี่มากมายนับไม่ถ้วนที่ป้องกันทูตจูซวินเซียวเอาไว้,ไม่ได้เสียเปรียบแม้แต่น้อย.
การต่อสู้ที่เริ่มใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ,ทว่าดูเหมือนว่าจงซานและโหลวซิงเฉินก็เพียงพอแล้ว,นอกจากนี้ยังมีแปดหางสวรรค์แหงจุดจบและตราครรลองสวรรค์ที่ทำให้จงซานนั้นไม่เสียเปรียบเลย.
การรับมือของฝั่งตรงข้ามนั้นจงซานได้ได้ใช้วิธีการพิเศษอะไร! เหล่าทูตจูซวินวือ,ถึงจะมีระดับเซียนโบราณ,ทว่าแปดหางสวรรค์ที่สามารถกลืนกินพวกเขาและเพิ่มพลังให้กับตัวเองได้,แต่ก็ไม่ได้กระทำเช่นนั้น,จงซานที่ไม่ได้ใช้วิธีพิเศษใดๆ,นี่ไม่ใช่เพราะว่าจงซานเมตตา,ทว่ามันคือส่วนหนึ่งของแผนการของจงซาน.
16 ทูตจูซวินเซียว? ตำหนักยามอย่างงั้นรึ?
อีกทั้งด้วยพลังในตอนนี้,ก็ไม่จำเป็นต้องใช้ไพ่ไม้ตายใดๆออกมา.
อย่างไรก็ตาม,ในสายตาของผู้คนในเวลานี้,ก็รับรู้ถึงความแข็งแกร่งของจงซานได้แล้ว,ต่อสู้กับเซียนโบราณ
16 คน,โดยที่ยังไม่พ่ายแพ้!
เรื่องนี้ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน,หลังจากนี้จะต้องกระจายไปทั่วหล้าอย่างแน่นอน.
นามจงซาน,ดูเหมือนจะกลายเป็นที่จดจำต่อทุกคนอีกครั้งแล้ว.
จงซานเมื่อครั้งที่อยู่ในเทือกเขาเซิ่งซือนั้น,มีเพียงแค่ผู้ใต้บังคับบัญชาของเขาเท่านั้น,ทว่าที่ในตำหนักยามาเวลานี้,ทุกคนที่ได้เห็นพลังของเขาแล้ว,กับการรับมือกับสิบหกเซียนโบราณ?
การต่อสู้ที่ดำเนินไปกว่าครึ่งชั่วยาม,ทูตจูซวินเซียวเวลานี้ได้รับบาดแผลมาด้วยเช่นกัน,ทว่าเพื่อเกียรติของตำหนักยามาพวกเขาจะยอมได้อย่างไร.
ใบหน้าของอ๋องยามาที่บิดเบี้ยว,หัวใจที่เปลี่ยนเป็นซับซ้อนวุ่นวาย,ที่เห็นอยู่เวลานี้คืออะไร?
สิบหกทูตจูซวินเซียวจะต้องโกรธเกรี้ยวเขาอย่างหนักแน่นอน.
"ปู่ซาอ๋องตี้จาง,ท่านจะมองดู,ไม่เข้าไปช่วยกำจัดจงซานจริงๆรึ?"อ๋องยามาที่กล่าวออกมาเบาๆ.
อ๋องตี้จางที่เผยรอยยิ้มออกมาเล็กน้อย.
เขาที่ยื่นมือออกไป,แสงสีแดงโลหิตที่ส่องประกายล่วงหล่นลงมาจากบนท้องฟ้า.
นั่นคือเทียนเต๋า,เทียนเต๋าสีแดง.
อำนาจองเทียนเต๋าที่ปกคลุมสนามการต่อสู้ในทันที.
ทันใดนั้นทั้งจงซานและกลุ่มทูตจูซวินเซียวที่รับรู้ว่าร่างกายหยุดนิ่งเฉื่อยชาไปในทันที,ก่อนที่ทุกคนจะจ้องมองไปยังทิศทางตำหนักยามา.
"อ๋องตี้จาง!"สิบหกทูตจูซวินเซียวที่แสดงความเคารพออกมาเล็กน้อย.
เห็นชัดเจนว่าทุกคนนั้นรู้ว่าการจะจัดการจงซานเป็นไปไม่ได้แน่นอน,ทว่าหากอ๋องตี้จางลงมือก็คงจะเป็นเรื่องดี.
จงซานที่จ้องมองไปยังชายที่หล่อเหลาสวมจีวร.
เขาที่แขวนปะคำขนาดเล็กเหมือนกับเซียนเซิงซือเป็นอย่างมาก.
"แดนนรกไม่ใช่สถานที่ที่เจ้าจะมากำแหงได้,นรกนั้นมีกฎเกณฑ์และธรรมเนียมเป็นของตัวเอง,ปล่อยเนียนโหยวโหยวไปซะ,แล้วข้าจะให้พวกเจ้าจากไป!"อ๋องตี้จางที่เอ่ยออกมาเล็กน้อย.
"ปู่ซาอ๋องตี้จาง?
ไม่สามารถปล่อยจงซานไปได้!"อ๋องยามาที่เร่งรีบกล่าวออกมาในทันที.
ความต้องการของอ๋องยามานั้น,ต้องการฉีกร่างของจงซานเป็นชิ้นๆ,ทว่าทำไมอ๋องตี้จางต้องการปล่อยให้เขาจากไปกัน.
หลั่นเติ้งที่อยู่ข้างๆจ้องมองอ๋องยามาด้วยความไม่พอใจ,ห้ามปล่อยจงซานอย่างงั้นรึ?
เป็นกระต่ายไร้เขี้ยวแต่อยากกัดคน,จงซานเป็นใคร,ในอดีตในโลกนวีหว่าสามารถทำร้ายเซียนบรรพชนได้,อ๋องตี้จางจัดการเช่นนี้ถือว่าเห็นแก่หน้าเจ้าแล้ว.
"ปล่อยเนียนโหยวโหยวรึ? เจ้าพูดอะไรน่าขัน!"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยเสียงเย็นชา.
”............!”
ทุกคนที่อยู่รอบๆชำเลืองมองออกไปเล็กน้อย,อ๋องตี้จาง,เป็นคนที่ก้าวไปถึงเซียนบรรพชนมานานแล้ว,จงซานกลับพูดจาใหญ่โตขนาดนี้เลยรึ?
เหล่าผู้ฝึกตนที่อยู่รอบๆไม่มีใครกล้ากล่าวอะไรออกมา,สิบหกจูซวินเซียว,ในเวลานี้ก็อดไม่ได้ที่จะจดจ้องมองไปยังจงซานอีกครั้ง.
"ตี้จาง-หวาง!"
เซียนเซิงซือที่อยู่ด้านล่างแปดหางสวรรค์แห่งจุดจบที่เอ่ยปากกล่าวออกมาในทันที,เขาที่เอ่ยนา,ตี้จาง-หวาง.
ทุกคนที่จ้องมองด้วยความแปลกประหลาดไปยังเซียนเซิงซือ,คนผู้นี้กำลังทำอะไร?
เขากำลังเรียกอ๋องตี้จางอย่างงั้นรึ?
อ๋องตี้จางที่ขมวดคิ้วไปมาเล็กน้อย,จ้องมองไปยังเซียนเซิงซือ.
"ตี้จาง-หวาง!"เซียนเซิงซือที่เอ่ยออกมาอีกครั้ง.
ทันใดนั้นใบหน้าของอ๋องตี้จางที่เปลี่ยนไปในทันที,เขาที่จ้องมองจ้องเขม็งไปยังเซียนเซิงซือ.
"เจ้าเป็นใคร?
รู้สถานะของข้าได้อย่างไร?"อ๋องตี้จางที่ใบหน้าเปลี่ยนเป็นซับซ้อน.
ทุกคนที่อยู่รอบๆต่างเปลี่ยนเป็นโง่งม,อ๋องตี้จาง?
ทุกๆคนต่างก็รู้ว่าเขาคืออ๋องตี้จาง?ทว่าคนผู้นี้กำลับเรียกอีกอย่างหนึ่ง?
"เจ้าคือจาง-หวาง?"เซียนซือที่ถามออกไปอีกครั้ง.
อ๋องยามา,สิบหกทูตจูซวินเซียวเวลานี้จ้องมองด้วยความแปลกประหลาดไปยังเซียนเซิงซือ,ไม่รู้เช่นกันว่าเขากับลังกล่าวสิ่งใดกับอ๋องตี้จาง?
มีเพียงแค่อ๋องตี้จางที่เข้าใจความหมายของเซียนเซิงซือ.
"เจ้าเป็นใคร?"อ๋องตี้จางที่จ้องมองออกมาด้วยสายตาเย็นชา.
"ตระกูลจาง--ซือ!"เซียนเซิงซือที่เอ่ยปากออกมา.
จากนั้น,เซียนเซิงซือที่ท่องบทอามคมบางอย่างออกมา,เป็นคำพูดที่ไม่มีใครเข้าใจได้,บทอาคมดังกล่าวนั้น,ราวกับว่าเป็นรหัสลับบางอย่าง.
อ๋องตี้จางที่ก่อนหน้าสุขุม,ก็เผยรอยยิ้มที่ยินดีออกมาในทันที,จากนั้นใบหน้าของเขาก็เปลี่ยนเป็นเคร่งขรึมในทันที.
อ๋องตี้จางที่ยื่นมือออกไป,เทียนเต๋าบนท้องฟ้าก็สลายหายไปในทันที.
"16 ทูตจูซวินเซียว,เรื่องในครั้งนี้ข้าขอเป็นคนจัดการได้หรือไม่?"อ๋องตี้จางที่เอ่ยสอบถามกับ16
ทูตจูซวินเซียว.
"เมื่ออ๋องตี้จางเอ่ยปาก,ข้าและคนอื่นน้อมรับ,ขอลา!" 16 ทูตจูซวินเซียวที่พยักหน้ารับในทันที.
จากนั้นทูตทั้งสิบหกคนก็พุ่งทะยานหายไปลับขอบฟ้า,เห็นชัดเจนว่าพวกเขาที่กลับไปยังนรกจูซวินเซียว.
ในเวลานี้ทุกคนที่เผยท่าทางตื่นเต้น,ขณะที่อ๋องยามาในเวลานี้,ลอบถอนหายใจ,16
ทูตจู่ซวินเซียวจากไปแล้ว,ไม่ใช่หมายความว่าพวกเขาไม่เอาเรื่องข้าหรอกรึ?
ขณะที่เขาเผยท่าทางดีใจออกมา,อ๋องยามาที่แสดงท่าทางขอบคุณจดจ้องมองมายังอ๋องตี้จางในทันที.
"งานเลี้ยงในวันนี้จบแล้ว,ทุกคน,เสียมารยาทแล้ว!"อ๋องตี้จางที่เอ่ยปากต่อคนอื่นๆในทันที.
"อ๋องตี้จางสุภาพเกินไปแล้ว!"อ๋องพันปิศาจและคนอื่นๆที่เอ่ยออกมาในทันที.
"อ๋องตี้จาง,องค์อรหันต์ขอเชิญ,ไม่รู้ว่าอ๋องตี้จางจะมีเวลาว่างเดินทางไปยังวิหารใต้เหล่ยหยินเมื่อไหร่?องค์อรหันต์นั้นปรารถนาดีต้องการยกระดับผลมรรคาอรหันต์ให้กับท่าน!"อรหันต์หมี่เล่อที่เอ่ยออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"ขอบคุณองค์ยูไล,ที่มอบความเมตตาให้,ทว่านรกที่ข้าดูแลนั้นเป็นสถานที่พิเศษ,เหล่าอรหันต์ไม่สามารถเยือนได้,ดังนั้นข้าจึงพอใจในมรรคาปู่ซา,ข้ายังจำเป็นต้องดูแลบ่อวิญญาณปิศาจ!"อ๋องตี้จางที่ส่ายหน้าไปมา.
"ไม่ๆ,อ๋องตี้จาง,คนที่ให้มาเชิญท่านนั้นไม่ใช่อรหันต์ยูไล!"หมี่เล่อที่กล่าวออกมาในทันที.
"หืม?
ใครกันภายในวิหารใต้เหล่ยหยินปรากฏผู้มีบารมีขึ้นมาอีกแล้วอย่างงั้นรึ?"อ๋องตี้จางเอ่ยออกมาด้วยความประหลาดใจ.
"หาใช่ผู้มากบารมีของคนรุ่นใหม่แต่อย่างใด,เป็นผู้ก่อตั้งวิหารใต้เหล่ยหยิน,อมิตาภพุทธะ!"อรหันต์หมี่เล่อที่เอ่ยพลางยกมือทำความเคารพ.
อรหันต์อมิตาภพุทธะ?
ได้นามดังกล่าวแล้ว,ดวงตาของอ๋องตี้จางที่หดเกร็ง.
หลังจากทีชำเลืองมองไปยังอรหันต์หมี่เล่อ,อ๋องตี้จางที่สูดหายใจลึก,"ข้าเข้าใจ,ท้ายที่สุดข้าก็เข้าใจ!"
"ไม่รู้ว่าอ๋องตี้จางเข้าใจสิ่งใดอย่างงั้นรึ?"หลั่นเติ้งที่กล่าวออกมาด้วยความสงสัย.
"อรหันต์อมิตาภพุทธะ,ไม่แปลกใจ,ไม่แปลกใจเลยว่าทวีปซือตาปูปรากฏหลวงจียนมากมาย,อรหันต์อมิตาภพุทธะ,ผู้เป็นดั่งสัญลักษณ์ของนักบวช,ผู้สร้างสโลแกน
อมิตตาพุทธที่ส่งผลต่อความคาดหวังของทุกคน,ก่อเกิดพลังอำนาจที่ไร้ขีดจำกัด,สามารถแม้แต่ต่อต้านเทียนชู,ชะตาวิถีปรากฏแล้ว,แผนการของเจี่ยหยินนับว่ายอดเยี่ยมจริงๆ!"อ๋องตี้จางที่กล่าวพลางถอนหายใจ.
อ๋องตี้จางเข้าใจในที่สุด,เจี่ยเหยินเป็นคนที่ระมัดระวังเป็นอย่างมาก,ปราชญ์เทพล่วงหล่นจากสวรรค์,เพราะต่อต้านเทียนชู,เจียหยินที่ล่วงหล่นคาดไม่ถึงเลยว่าจะจุติขึ้นมาอีกครั้ง,ผู้ที่เป็นเหมือนกับประมุขของอรหันต์ของวิหารใต้เหล่ยหยิน,เป็นไปตามคาดผู้สร้างคำพูดอามิตตาพุทธให้ติดปากไปทั่วหล้า,เพื่อที่จะฟื้นคืนชีพเจี่ยหยิน.
การฟื้นคืนชีพที่คลุมเคลือ,ไม่มีแม้แต่หลักฐานและร่องรอย.
"ภายใต้สวรรค์แห่งนี้ถึงได้ก้าวมาถึงยุคแห่งการเปลี่ยนแปลงแล้ว.
เจี่ยหยินที่สามารถฟื้นคืนชีพขึ้นมาได้,อ๋องตี้จางที่เห็นมากลับตาเหล่าปราชญ์เทพที่ล่วงหล่นลงสูสวรรค์,คนเหล่านี้มากด้วยแผนการและความระมัดระวัง,หงจวิน,ไท่ซ่าง,หยวนซือ,ทุกคนล้วนแล้วแต่เป็นตัวตนที่ร้ายกาจทั้งนั้น.
ทำไมอดีตอ๋องตี้จางสงสัยเกี่ยวกับการที่นวีหว๋าสามารถต่อต้านเทียนชูด้วยการใช้ความตายเข้าแลก,เหล่าปราชญ์เทพคนอื่นๆที่จากไปเงียบๆ,เดิมที่,ตั้งแต่แรกแล้ว! กลุ่มปราชญ์เทพเหล่านั้นรอคอยวันที่จะกลับมา!
"ไม่รู้ว่าอ๋องตี้จางจะเดินทางไปยังวิหารใต้เหล่ยหยินเมื่อไหร่?"หมี่เล่อสอบถามออกไปอีกครั้ง.
อ๋องตี้จางที่จ้องมองไปยังหมี่เล่อส่ายหน้าไปมา,"วิหารใต้เหล่ยหยินนั้นข้าไม่สามารถไปได้,เจี่ยเหยินนั้นยังคงถูกคาดโทษจากเทียนชู,เจ้าเองก็โปรดระวังตัวเอาไว้ด้วย!"
หมี่เล่อและหลั่นเติ้งที่ขมวดคิ้วไปมา,ทว่าก็ไม่ได้กล่าอะไรอีกครั้ง.
หลังจากนั้น,อ๋องตี้จางก็ก้าวเข้ามาหากลุ่มของจงซาน,โดยเฉพาะเซียนเซิงซือ.
"ขอให้ทุกท่านตามข้ามา!"อ๋องตี้จางที่เอ่ยอย่างสุภาพ.
"อืม!"เซียนเซิงซือพยักหน้ารับ.
แปดหางสวรรค์ที่ยอขนาดลงก่อนที่จะมาปรากฏขึ้นที่ไหล่ของจงซาน,ทุกคนที่ก้าวตามอ๋องตี้จางเข้าไปในห้องโถงแห่งหนึ่ง!
อ๋องยามาที่จ้องมองเนียนโหยวโหยวที่คล้องแขนจงซานก้าวเข้าไปด้านใน,ใบหน้าของเขาที่เปลี่ยนเป็นอัปลักษณ์,ทว่าเขาจะไม่สุภาพกับอ๋องตี้จางได้อย่างไร,เขาจะทำอะไรได้?
เนี่ยนเปินและเนี่ยนข่านทั้งสองคนที่จ้องมองด้วยความไม่พอใจต้องการจะกล่าวอะไรบางอย่าง,ทว่าเนี่ยนข่านที่หยุดเขาเอาไว้,ไม่กล่าวสิ่งใดออกมา.
"ครืนนนนนน!"
ประตูขนาดใหญ่ที่ปิดลงช้าๆ.
อ๋องตี้จางที่จดจ้องมองไปยังเซียนเซิงซือ,จ้องมองไปยังจงซานและคนอื่นๆ.
"นี่คือเซิ่งหวังต้าเจิ้ง,ตอนนี้ข้าเป็นข้าราชบริพารต้าเจิ้ง,และคนอื่นเองก็เป็นข้าราชบริพารต้าเจิ้ง!"เซียนเซิงซือกล่าว.
อ๋องตี้จางที่จ้องมองไปยังคนอื่น,ท้ายที่สุดก็พยักหน้ารับ.
"ก่อนหน้านี้เจ้าบอกว่าเจ้าคือ?"อ๋องตี้จางที่ต้องการยืนยันอีกครั้ง.
"ตระกูลจาง,ซือ!"เซียนเซิงซือที่เอ่ยปากออกมาอีกครั้ง.
อ๋องตี้จางที่ยื่นมือขวาออกไป,ก่อนที่นิ้วของเขาจะยื่นออกไป,เรียกเพลิงสีน้ำเงินออกมา,เป็นเพลิงเย็นนั่นเอง!
เซียนเซิงซือที่ยื่นมือออกไปเช่นกัน,ก่อนที่จะสร้างเปลวเพลิงสีขาวขึ้นมา.
ทั้งสองที่ยื่นนิ้วออกไป,เปลวเพลิงทั้งสองที่สัมผัสกัน,ก่อนที่จะส่งเสียงออกมา,และหลังจากนั้นเพลิงสีน้ำเงินของอ๋องตี้จางถูกเปลวเพลิงสีขาวของเซียนเซิงซือกลืนกินไป.
จากนั้นทั้งคู่ที่ดึงนิ้วกลับคืนมา,อ๋องตี้จางที่จดจ้องมองเซียนเซิงซือ,ราวกับว่ากำลังครุ่นคิดอะไรบางอย่างหลายๆอย่างขึ้นในทันที.
"เจ้าไม่จำเป็นต้องตกใจไป,ตระกูลจางนั้น,ตอนนี้เหลือเพียงแค่ข้าแล้ว,เทียนจาง,จางเสวียน,หวงจาง,พวกเขาหายไปอย่างไรร่องรอย,บางที่คงล่วงหล่นจากสวรรค์แล้ว,ข้าไม่คาดหวังให้เจ้าจดจำตระกูลจางอีกครั้ง,ทว่าข้าต้องการขอร้องให้เจ้าช่วยบางอย่าง!"เซียนเซิงซือที่ส่ายหน้าไปมาพร้อมกับฝืนยิ้มขณะพูด.
อ๋องตี้จางที่จ้องมองไปยังเซียนเซิงซือเพิ่งพิศ,นิ่งงันผ่านไปนานเหมือนกัน,ก่อนที่จะสูดหายใจลึก,พยายามสงบใจลงในที่สุด.
ต่อหน้าเซียนเซิงซือ,อ๋องตี้จางที่โค้งคำนับลงครึ่งหนึ่ง!
"ตี้จาง-หวาง,คารวะประมุขตระกูลจาง."อ๋องตี้จางที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
จงซานและคนอื่นๆที่ไม่ได้กล่าวสิ่งใด,ทว่าแววตาที่เผยท่าทางประหลาดใจ,เซียนเซิงซือมีสถานะอะไรกัน?
ตระกูลจาง?
เซียนเซิงซือที่จ้องมองอ๋องตี้จางด้วยความลึกล้ำ,แม้ว่าอ๋องตี้จางจะรับรู้ว่าเขาคือประมุขตระกูลจาง,ทว่าสามารถมองเห็นท่าทางลังเลใจของอ๋องตี้จางก่อนหน้านี้ได้,และยังเกิดความขัดแย้งขึ้นมาด้วยเช่นกัน.
"หลังจากที่ตระกูลจางตกต่ำ,สายโลหิตของตระกูลจากสามารถสืบทอดมาได้กี่รุ่น!"เซียนเซิงซือสอบถาม.
"หลังจากที่ตระกูลจากตกต่ำ,รุ่นของข้านั้นก็คือรุ่นที่เก้า."อ๋องตี้จางพยักหน้า.
"อืม,เก้ารุ่น,เจ้าไม่จำเป็นต้องสนใจข้า,ในเวลานี้,ข้าเพียงต้องการยืมใช้บ่อโลหิตวิญญาณปิศาจ!ข้าต้องการชำระล้างตราประทับปราชญ์เทพเท่านั้น!"เซียนเซิงซือกล่าวอย่างเคร่งขรึม.
แม้นว่าจะรับรู้ว่าเซียนเซิงซือนั้นเป็นประมุข,ทว่าก็ไม่ได้ทำให้อ๋องตี้จางผ่อนคลายลงแต่อย่างใด,ต้องไม่ลืมว่าเขาไม่เคยมีนายมาก่อน,โดยเฉพาะอย่างยิ่งเขาที่เป็นเซียนบรรพชน,ทว่ากลับปรากฏประมุขที่มีระดับเซียนสวรรค์เท่านั้น!"
"ตกลง,พวกท่านสามารถเดินทางไปยังบ่อโลหิตวิญญาณปิศาจได้ทุกเวลา!"อ๋องตี้จางที่เอ่ยออกมาในทันที.
"อืม!"
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
ปัจจุบันแปลจบแล้ว 1672 ตอน สนใจติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ครับ
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น