Immortality Chapter 988 Opposition technique
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 988 วิชาคืนกลับ.
Chapter 988 Opposition technique
反相术
วิชาคืนกลับ.
จื่อลู่จากไปแล้ว,วิกฤติของสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียวได้ผ่านไปแล้ว!
อย่างไรก็ตามเรื่องในครั้งนี้ยังไม่จบ,สิ่งก่อสร้างมากมายบนสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียวที่พังทลายเสียหาย,แม้ว่าจะไม่ถึงกับล่มสลาย,แต่ก็จำเป็นต้องสร้างขึ้นใหม่,และจะต้องจัดการอย่างรวดเร็ว,เพราะว่าที่นี่,คือเมืองหลวงนั่นเอง!
เมืองหลวงต้าเจิ้ง!
เมืองหลวงตาเจิ้งที่เสียหายไม่น้อย,เรื่องนี้ส่งผลต่อความเชื่อใจของประชาชนต้าเจิ้งไม่น้อยเช่นกัน.
"อี้เหยี่ยน,เจ้ารับหน้าที่ปลอบโยนและสร้างสิ่งก่อสร้างขึ้นไป,ให้เคลื่อนทัพ.ซ่อมสร้างสิ่งก่อสร้างที่เสียหายบนสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียวขึ้นไหม่ทันที!"จงซานสั่งการ.
"รับทราบ!"อี้เหยี่ยนที่รับคำในทันที.
ทว่าที่มุมหนึ่งบนลานสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว,เหล่าผู้ใต้บังคับบัญชาของนาจาต่างเต็มไปด้วยความตื่นตะลึง,พวกเขาที่กำลังพยุงร่างของนาจา,แววตาที่เผยท่าทางตื่นตระหนกตกใจเป็นอย่างมากในเวลานี้.
ต้าเจิ้ง? แข็งแกร่งขนาดนี้เลยรึ?
ก่อนหน้านี้หลายวันพวกเขาที่เต็มไปด้วยความความมั่นใจ,ทว่าเวลานี้รู้สึกอับอายปรากฏขึ้นในใจเป็นอย่างมาก,เป็นพวกเขาที่แส่มาหาความตาย,โชคดีที่เซิ่งหวังต้าเจิ้งเมตตา.
จงซานที่เปลี่ยนชุด,ก่อนที่จะมาพบกับเทียนเสิ่นจื่อ.
"อาวุโส,รบกวนแล้ว!"จงซานที่กล่าวออกมาในทันที.
เทียนเสิ่นจื่อที่เผยท่าทางประหลาดใจจ้องมองไปยังจงซาน.
"หลายร้อยปีที่ไม่ได้พบกับเจ้า,คาดไม่ถึงเลยว่า
ตอนนี้เจ้าจะต่อสู้กับเซียนบรรพชนได้!
หายาก,หายากจริงๆ!"เทียนเสิ่นจื่อกล่าวพลางทอดถอนใจ.
"ก็ยังด้อยกว่าอาวุโสนัก,ที่ช่วยขับไล่เซียนบรรพชนไป!"จงซานกล่าว.
"เข้ามาค่อยพูด!"เทียนเสิ่นจื่อกล่าว.
จงซานพยักหน้ารับ,ก่อนที่จะก้าวเข้าไปในตำหนักสีทองพร้อมกับเทียเสิ่นจื่อ,ลึกเข้าไปในห้องโถง,เป็นตำหนักที่เขาเคยเข้ามากับเทียนหลิงเอ๋อ.
"เทียนหลิงจื่อล่ะ?"เทียนเสิ่นจื่อเอ่ยถาม.
เทียนหลิงจื่อ,แน่นอนก็คือเทียนหลิงเอ๋อนั่นเอง,เหล่าตัวตนระดับสูงของตระกูลเทียน,ต่างก็จะมีคำว่าจื่อเพิ่มเข้ามาเพื่อบ่งบอกถึงสถานะ.
และในโลกใบใหญ่นั้น,จงซานก็รับรู้ด้วยว่า,คนที่จะมีคุณสมบัติได้รับคำว่า,"จื่อ"ต่อท้ายนั้นก็ผู้ฝึกตนระดับเซียนบรรพชนเท่านั้น,ทว่าก็มีข้อยกเว้นสำหรับใครบางคนที่พวกเขามั่นใจ,ดังเช่นประมุขตระกูล,ที่จะก้าวไปถึงระดับเซียนบรรพชนได้อย่างแน่นอน.
"เมื่อครั้งแยกสวรรค์นั้น,ต้าเจิ้งต้องเผชิญเหล่ามารผจญมากมาย,หลิงเอ๋อได้กลับไปยังตระกูลฝ่ายมารดาชั่วคราว,เพียงแค่เวลาหนึ่งเท่านั้น,หลังจากที่พลังฝึกตนของข้าเพียงพอแล้ว,ข้าจะรับนางกลับมาอย่างแน่นอน!"จงซานกล่าว.
"ยากที่จะต้านทานได้อย่างงั้นรึ?อืม,โลกใบใหญ่เองก็แตกต่างจากโลกใบเล็กมาก,ทว่าในเวลาไม่กี่ร้อยปี,การที่เจ้าก้าวมาถึงเวลานี้ได้ก็ไม่นับว่าง่าย!"เทียนเสิ่นจื่อพยักหน้ารับ.
"ไม่ง่ายเลย,อาวุโสย่อมเห็นว่า,หากท่านไม่ออกมา,ข้าก็ยากที่จะจัดการจื่อลู่ได้เช่นกัน,หรือหากสามารถขับไล่จื่อลู่ออกไปได้,ก็ต้องได้รับบาดเจ็บหนักอย่างแน่นอน,ในโลกใบใหญ่นั้น,ยิ่งต้าเจิ้งเติบโตเท่าไหร่ก็ยากที่จะหลีกเลี่ยงศัตรูได้!"จงซานที่ฝืนยิ้มออกมา.
"จะมีศัตรูเท่าใดนั้น,ขึ้นกับความสามารถ,หากเจ้าแข็งแกร่งมีเหรอที่จะมีคนต้องการเป็นศัตรู,กับการปรากฏตัวของศัตรูนั่นก็เป็นการกระตุ้นให้เจ้าต้องเร่งรีบแข็งแกร่งขึ้น!"เทียนเสิ่นจื่อไม่ได้กล่าวดูแคลนแต่อย่างใด.
จงซานที่พยักหน้ารับ,รับรู้ว่ามันคือเรื่องจริง,ทว่าเมื่อกล่าวออกมาแล้วก็ได้แต่ลอบถอนหายใจเหมือนกัน.
"ไม่คิดว่าอาวุโสจะออกมา,มีผลอะไรกับท่านหรือไม่?"จงซานสอบถามออกไป.
"มีผลแต่ไม่มากนัก,แต่ก็ยังดีกว่าถูกกำจัดไป,แต่ว่า,ข้าคิดว่าต้าเจิ้งของเจ้าเปราะบางเกินไปจริงๆ!"เทียนเสิ่นจื่อครุ่นคิดและกล่าวออกมา.
จงซานที่ขมวดคิ้วไปมาเล็กน้อย,ไม่ได้ปฏิเสธแต่อย่างใด.
"แต่ว่า,ในเวลาอันสั้นก้าวมาถึงวันนี้ได้,ก็ต้องถือว่าน่าชื่นชม."เทียนเสิ่นจื่อที่กล่าวปลอบในทันที.
จึงซานทีเผยยิ้มเล็กน้อย,ไม่ได้กล่าวอะไรเช่นกัน,เพราะจงซานสามารถมองเห็นได้,เทียนเสิ่นจื่อดูเหมือนว่าต้องการกล่าวอะไร.
"เทียนหลิงจื่อไปอยู่กับตระกูลอื่น,ไม่ใช่เรื่องดีนัก,เจ้าควรจะไปพบกับนางให้เร็วที่สุด!"เทียนเสิ่นจื่อกล่าว.
"อืม! แน่นอนข้ารู้ดี."จงซานที่กล่าวอย่างหนักแน่น.
เทียนเส่ยจื่อย่อมเข้าใจความคิดของจงซาน,นั่นหมายถึงว่าเวลานี้เขาไม่มีความแข็งแกร่งเพียงพอ,เรื่องนี้จำเป็นต้องรออีกชั่วคราว.
"ภายในร่างของเจ้า,ข้าสามารถมองเห็นเงาของวิชาบำเพ็ญช่วงชิงชะตาอยู่?"เทียนเสิ่นจื่อสอบถาม.
"เป็นวิชาลับสวรรค์ลี้ลับ,เมื่อครั้งปราชญ์เทพไปเยือนโลกใบเล็กได้ทิ้งเอาไว้,ขอให้อาวุโสโปรดตรวจสอบได้หรือไม?"จงซานกล่าว.
"อืม!"เทียนเสิ่นจื่อกล่าวรับ.
จงซานที่นำวิชาลับสวรรค์ลี้ลับซึ่งบันทึกเอาไว้ในขวดหยกมอบออกไป.
เทียนเสิ่นจื่อที่ตรวจสอบ,"เป็นวิชาของปราชญ์เทพจริงๆ,ทว่ามันมีข้อบกพร่องอยู่!"
"หืม?"จงซานที่แสดงท่าทางประหลาดใจ.
"วิชานี้สามารถป้องกันคนอื่นพยากรได้,ทว่าไม่สามารถปกป้องปราชญ์เทพพยากรได้!"เทียนเสิ่นจื่อกล่าวออกมาเล็กน้อย.
"เรื่องนี้ข้ารู้ดี!"จงซานพยักหน้ารับ.
เทียนเสิ่นจื่อที่จ้องมองจงซานด้วยความลึกล้ำก่อนที่จะกล่าวออกมาว่า,"ข้าจะปรับปรุงมันเล็กน้อย,เพื่อจะได้ไม่มีผลต่อเจ้า!"
"อาวุโส,สามารถเปลี่ยนได้จริงๆรึ?"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางจริงจัง.
หากเปลี่ยนได้จริงๆล่ะก็,นับว่าเป็นอะไรที่สำคัญมาก,ต้องรู้ด้วยว่าเกี่ยวกับหมี่เทียน,จงซานจะต้องพบเจอในไม่ช้าก็เร็ว,ทว่าเทียนเสิ่นจื่อนับว่ามากความสามารถจริงๆ,สามารถเข้าใจเกี่ยวกับวิชาช่วงชิงชะตาด้วยอย่างงั้นรึ?
เทียนเสิ่นจื่อที่ส่งพลังวิเศษเข้าไปในแผ่นริ้วหยก,จากนั้นก็ส่งมันคืนให้กับจงซาน!
วิชาสวรรค์ลี้ลับได้ถูกปรับเปลี่ยนแล้ว,นอกจากนี้ยังได้เพิ่มวิชาใหม่ให้อีกด้วย.
จงซานที่ปล่อยสัมผัสเทวะออกไป,วิชาสวรรค์ลี้ลับที่ถูกเปลี่ยนไป,หลังจากที่ตรวจสอบแล้ว,ถึงมันจะไม่ได้เปลี่ยนอะไรมากมายนัก,ทว่าจงซานสามารถบอกได้ว่ามันสามารถป้องกันปราชญ์เทพหมี่เทียนได้,และนอกจากนี้ยังมีอีกหนึ่งวิชาเพิ่มขึ้นมา.
«วิชาคืนสนอง»
"วิชาคืนกลับ?"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยความประหลาดใจ.
"เป็นวิชาของผู้ฝึกตนช่วงชิงชะตา,ตามธรรมเนียมแล้ว,ข้าไม่สามารถสอนวิชาพยากรให้กับเจ้าได้,ทว่าสามารถส่งทักษะบางอย่างให้ได้,วิชาคืนกลับนี้ไม่สามารถพยากรคนอื่นได้,ทว่าตราบเท่าที่มีคนพยากรเจ้า,เจ้าจะสามารถมองเห็นรูปร่างและวิชาของฝ่ายตรงข้ามได้,แน่นอนว่ามันจะเกิดขึ้นในพริบตาเดียวด้วย"เทียนเสิ่นจื่อที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
วิชาคืนกลับ,ในเวลานี้,จงซานสามารถรับรู้คุณค่าของมันได้เป็นอย่างมาก,หากว่ามีวิชานี้ล่ะก็,จะช่วยเพิ่มความสามารถของจงซานเป็นอย่างมาก.
เป็นวิชาที่ร้ายกาจ,น่าเกรงขามนัก!
จงซานที่ไม่เร่งรีบรับและปฏิเสธแต่อย่างใด,ทว่ารับรู้ว่าเทียนเสิ่นจื่อนั้นมีเป้าหมายบางอย่าง!
"ไม่รู้ว่าอาวุโสต้องการให้ข้าทำอะไรอย่างงั้นรึ?"จงซานที่กล่าวออกมาโดยตรง.
"ไม่มีอะไร,ทว่าเจ้าเป็นคนดูแลเทียนหลิงจื่อมาเป็นเวลานาน,ควรจะได้รับการตอบแทนจากตระกูลเทียน!"เทียนเสิ่นจื่อกล่าว.
จงซานที่ส่ายหน้าไปมา,"หลิงเอ๋อนั้นเป็นภรรยาข้า,หาได้ต้องการคำขอบคุณ,มันเป็นสิ่งที่ข้าต้องทำ,ส่วนวิชา,คืนกลับนี้,ข้าจะขอรับความกรุณาไว้ก่อน,แล้วค่อยตอบแทนในภายหลัง!"
ในโลกนี้ไม่มีอาหารกลางวันให้กินโดยไม่ตอบแทน,แน่นอนจงซานเองก็ไม่คิดจะฉวยโอกาสมาเปล่าๆเช่นกัน.
กับเรื่องที่เกิดขึ้นนี้จงซานที่ครุ่นคิดถึงวิชาอีกวิชาในทันที.
"วิชาลับกายกลาง"
ก่อนหน้านี้เจ้าตำหนักกายกลางได้ส่งร่างจำแลงสัมผัสเทวะไปยังโลกใบเล็ก,และยังได้มอบวิชาดังกล่าวนั้นให้กับตัวเขาเพื่อส่งให้เป่าเอ๋อฝึก,ทว่าเขาเองนั้นไม่คิดที่จะให้นางฝึกฝนแต่อย่างใด,ด้วยเกรงว่าจะมีผลที่ทำให้เจ้าตำหนักกายกลางควบคุมนาง,ดังนั้นวิชาดังกล่าวเขาจึงเก็บไว้,หากว่าสามารถแก้ไขได้,หรือพบจุดบกพร่องมันได้แล้วล่ะก็,เรื่องนี้คงจะเป็นการฉีกหน้าของเจ้าตำหนักกายกลางไม่น้อยเลย.
หรือจะให้เทียนเสิ่นจื่อตรวจสอบดู?
ไม่ได้การ,ภายในใจของจงซานที่สั่นไหวไปมา,เพราะว่าคิดไว้ว่าสิ่งที่เทียนสิ่นจื่อมอบให้มีข้อบกพร่องล่ะ,จะเป็นเช่นไร?
อย่างไรก็ตามถึงกระนั้นเขาก็แข็งแกร่งเกินไป,จงซานไม่สามารถทำอะไรได้เช่นกัน,มีแค่ต้องทนไปก่อนเท่านั้น.
"มีอะไรอย่างงั้นรึ?"เทียนเสิ่นจื่อที่เพ่งพิศจ้องมองไปยังจงซาน.
"ไม่มีอะไร!"จงซานที่เร่งรีบส่ายหน้าปฏิเสธในทันที.
"ข้านั้นต้องการให้เจ้านำเทียนหลิงเอ๋อกลับมาที่นี่,ดังนั้นข้าจะมอบของวิเศษอย่างหนึ่งให้กับเจ้า!"เทียนเสิ่นจื่อกล่าว.
"หืม?"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยความประหลาดใจ.
เทียนเสิ่นจื่อที่ยื่นมือนำแผ่นวงกลมขนาดหนึ่งจั้งออกมา,บนแผ่นวงกลมนั้นมีอักษรรูนมากมายสลักอยู่.
"นี่คือ?"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยความสงสัย.
เทียนเสิ่นจื่อที่นำหยกอักขระออกมาอีกสองชิ้น.
"ตราบเท่าที่เจ้าวางแผ่นวงกลมนี้ไว้ภายในภพหยาง,ไม่ว่าเจ้าจะไปใหนก็ตามในภพหยางแห่งนี้,ถึงแม้จะเป็นโลกใบเล็กของภพหยางก็ตาม,ตราบเท่าที่เจ้าทำลายหยกอักขระนี้,มันจะทำการฉีกมิติย่นเวลา,นำเจ้ากลับมาอยู่บนแผ่นวงกลมนี้ได้!"เทียนเสิ่นจื่อกล่าว.
"เคลื่อนย้ายทางไกลอย่างงั้นรึ?"จงซานที่เต็มไปด้วยความอัศจรรย์ใจ.
อุปกรณ์วิเศษ,ไม่ว่าจะอยู่ที่ใหน,ขอเพียงแค่ทำลายหยกอักขระก็สามารถกลับมาได้?นี่มัน,ร้ายกาจเกินไปแล้ว!
"อืม,นี่เป็นของวิเศษที่ประมุขรุ่นแรกได้หลอมขึ้น,ด้วยใช้ทักษะเทวะมิติ,เวลานี้มีหยกอักขระแค่สองชิ้นเท่านั้น,ควรใช้มันอย่างระมัดระวัง! แล้วนำเทียนหลิงจื่อกลับมา!"เทียนเสิ่นจื่อที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
จงซานที่จ้องมองเทียนเสิ่นจื่อด้วยความประหลาดใจ,ราวกับว่ามองเห็นอะไรบางอย่าง,ใบหน้าที่กระตุกเล็กน้อย,ทว่าก็พยักหน้ารับ,"โปรดวางใจ!"
"อืม!"เทียนเสิ่นจื่อพยักหน้ารับ.
กับสมบัติสองอย่างที่ได้รับมา,แน่นอนจงซานรู้สึกพอใจเป็นอย่างมาก,ทว่าการจะไปพบเทียนหลิงเอ๋อและนำนางกลับมาได้,จงซานนั้นยังไม่จำเป็นต้องฟังเทียนเสิ่นจื่อ,ถึงนำกลับมาก็ไม่สามารถที่จะรับประกันความปลอดภัยของนางได้,จะให้ไปพบนางได้อย่างไร?
เว้นแต่เขาจะก้าวไปถึงระดับเซียนโบราณแล้วเท่านั้น.
จงซานที่ออกมาจากตำหนักทองคำ.
หลังจากนั้นตำหนักดังกล่าวก็ค่อยๆผลุบลงไปด้านล่างเทือกเขาเทียนเซี่ยอย่างช้าๆ.
เทียนเสิ่นจื่อที่เก็บตัวต่อไป,ทว่าเหล่าข้าราชบริพารของต้าเจิ้งต่างก็รับรู้ได้ในทันที,เทือกเขาดังกล่าวนั้นไม่ธรรมดา,บางที่สถานที่แห่งนั้นเป็นเขตแดนหวงห้ามที่แข็งแกร่งที่สุดก็เป็นได้.
หลายๆคนที่เพิ่งเข้าร่วมต้าเจิ้ง,เหล่าขุนนางที่กลืนน้ำลายคำโต,กับสิ่งที่เพิ่งเกิดขึ้น,เซิ่งหวังต้าเจิ้งแข็งแกร่งขนาดนี้เลยรึ?ต้าเจิ้งมีประวัติศาสตร์นานเท่าใดกัน?
เซิ่งหวังมีความลับมากมายเท่าไหร่ที่พวกเขายังไม่รู้?
"ทุกคนต่างก็รู้สึกเทิดทูนเคารพต้าเจิ้งขึ้นไปอีก.
-------------------------------------------------------------------
เมืองแห่งหนึ่งภายในต้าเจิ้ง.
เซอคงที่หนีมาซ่อนตัวที่นี่,จนกระทั่งเขาได้ยินข่าวลือบางอย่างในที่โรงเตี้ยมแห่งหนึ่ง.
"เจ้าไม่รู้รึว่าเกิดอะไรขึ้นทีสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว,เซิ่งหวังนั้นทรงพลังมาก,เขาใช้หมัดโจมตีออกไป,กระแทกเทพอสูรเซียวจินตกตายคามือเลย! ข้านี้เห็นกับตาตัวเองเลย."
"ผายลมนะซิในเวลานั้นเซิ่งสังหารมันด้วยเท้าต่างหาก,ข้าเห็นกับตาเลย,เวลานั้นเซิ่งหวังได้ขอยืมพลังจากทุกคน,ร่างกายขยายออกมากว่าหมื่นจั้ง,พร้อมกับย่ำเทพอสูรเซียวจิน,แบนไปเลย!"
"แล้วจื่อลู่ล่ะ,ข้าได้ยินมาว่าเขาเป็นศิษย์ของปราชญ์เทพ,ผลเป็นอย่างไร.......!"
"เป็นอย่างไรนะรึ?"
"ท้ายที่สุดก็ขี้หดตดหายวิ่งหนีตายไปนะสิ!"
"ไปที่ใหนรึ?,ข้าได้ยินมากว่าร่างกายถูกทำลาย,เหลือเพียงแค่วิญญาณหนีไป!"
"ไร้สาระ,เซิ่งหวังที่เมตตา,ถึงกับคุกเข่าอ้อนวอนก่อนที่จะหนีไปเพราะกลัวถูกฆ่า,ลูกพี่ลูกน้องของข้าเห็นกับตาเลย!"
........................
............
เสียงพูดคุย,ขี้โม้โอ้อวดของฝูงชนที่ดังลั่นอยู่ในโรงเตี้ยม.
ส่วนเซอคงนั้นนั่งฟังเหงื่อตกอยู่ที่มุมหนึ่ง.
"โชคดีที่ข้ามีสมอง,ไม่เช่นนั้นคงจบแบบอนาถแน่,แข็งแกร่งเกินไปแล้ว,จงซานแปลกเกินไปจริงๆ!"เซอคงที่พ่นลมหายใจคำโต.
ในเวลานี้,เขาไม่กล้าอยู่ต่อแล้ว,เร่งรีบออกจากเมืองนี้,เดินทางออกจากอาณาเขตเฟิงจง,กลับไปยังตระกูลกงอย่างรวดเร็ว.
Chapter 988 Opposition technique
反相术
วิชาคืนกลับ.
จื่อลู่จากไปแล้ว,วิกฤติของสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียวได้ผ่านไปแล้ว!
อย่างไรก็ตามเรื่องในครั้งนี้ยังไม่จบ,สิ่งก่อสร้างมากมายบนสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียวที่พังทลายเสียหาย,แม้ว่าจะไม่ถึงกับล่มสลาย,แต่ก็จำเป็นต้องสร้างขึ้นใหม่,และจะต้องจัดการอย่างรวดเร็ว,เพราะว่าที่นี่,คือเมืองหลวงนั่นเอง!
เมืองหลวงต้าเจิ้ง!
เมืองหลวงตาเจิ้งที่เสียหายไม่น้อย,เรื่องนี้ส่งผลต่อความเชื่อใจของประชาชนต้าเจิ้งไม่น้อยเช่นกัน.
"อี้เหยี่ยน,เจ้ารับหน้าที่ปลอบโยนและสร้างสิ่งก่อสร้างขึ้นไป,ให้เคลื่อนทัพ.ซ่อมสร้างสิ่งก่อสร้างที่เสียหายบนสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียวขึ้นไหม่ทันที!"จงซานสั่งการ.
"รับทราบ!"อี้เหยี่ยนที่รับคำในทันที.
ทว่าที่มุมหนึ่งบนลานสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว,เหล่าผู้ใต้บังคับบัญชาของนาจาต่างเต็มไปด้วยความตื่นตะลึง,พวกเขาที่กำลังพยุงร่างของนาจา,แววตาที่เผยท่าทางตื่นตระหนกตกใจเป็นอย่างมากในเวลานี้.
ต้าเจิ้ง? แข็งแกร่งขนาดนี้เลยรึ?
ก่อนหน้านี้หลายวันพวกเขาที่เต็มไปด้วยความความมั่นใจ,ทว่าเวลานี้รู้สึกอับอายปรากฏขึ้นในใจเป็นอย่างมาก,เป็นพวกเขาที่แส่มาหาความตาย,โชคดีที่เซิ่งหวังต้าเจิ้งเมตตา.
จงซานที่เปลี่ยนชุด,ก่อนที่จะมาพบกับเทียนเสิ่นจื่อ.
"อาวุโส,รบกวนแล้ว!"จงซานที่กล่าวออกมาในทันที.
เทียนเสิ่นจื่อที่เผยท่าทางประหลาดใจจ้องมองไปยังจงซาน.
"หลายร้อยปีที่ไม่ได้พบกับเจ้า,คาดไม่ถึงเลยว่า
ตอนนี้เจ้าจะต่อสู้กับเซียนบรรพชนได้!
หายาก,หายากจริงๆ!"เทียนเสิ่นจื่อกล่าวพลางทอดถอนใจ.
"ก็ยังด้อยกว่าอาวุโสนัก,ที่ช่วยขับไล่เซียนบรรพชนไป!"จงซานกล่าว.
"เข้ามาค่อยพูด!"เทียนเสิ่นจื่อกล่าว.
จงซานพยักหน้ารับ,ก่อนที่จะก้าวเข้าไปในตำหนักสีทองพร้อมกับเทียเสิ่นจื่อ,ลึกเข้าไปในห้องโถง,เป็นตำหนักที่เขาเคยเข้ามากับเทียนหลิงเอ๋อ.
"เทียนหลิงจื่อล่ะ?"เทียนเสิ่นจื่อเอ่ยถาม.
เทียนหลิงจื่อ,แน่นอนก็คือเทียนหลิงเอ๋อนั่นเอง,เหล่าตัวตนระดับสูงของตระกูลเทียน,ต่างก็จะมีคำว่าจื่อเพิ่มเข้ามาเพื่อบ่งบอกถึงสถานะ.
และในโลกใบใหญ่นั้น,จงซานก็รับรู้ด้วยว่า,คนที่จะมีคุณสมบัติได้รับคำว่า,"จื่อ"ต่อท้ายนั้นก็ผู้ฝึกตนระดับเซียนบรรพชนเท่านั้น,ทว่าก็มีข้อยกเว้นสำหรับใครบางคนที่พวกเขามั่นใจ,ดังเช่นประมุขตระกูล,ที่จะก้าวไปถึงระดับเซียนบรรพชนได้อย่างแน่นอน.
"เมื่อครั้งแยกสวรรค์นั้น,ต้าเจิ้งต้องเผชิญเหล่ามารผจญมากมาย,หลิงเอ๋อได้กลับไปยังตระกูลฝ่ายมารดาชั่วคราว,เพียงแค่เวลาหนึ่งเท่านั้น,หลังจากที่พลังฝึกตนของข้าเพียงพอแล้ว,ข้าจะรับนางกลับมาอย่างแน่นอน!"จงซานกล่าว.
"ยากที่จะต้านทานได้อย่างงั้นรึ?อืม,โลกใบใหญ่เองก็แตกต่างจากโลกใบเล็กมาก,ทว่าในเวลาไม่กี่ร้อยปี,การที่เจ้าก้าวมาถึงเวลานี้ได้ก็ไม่นับว่าง่าย!"เทียนเสิ่นจื่อพยักหน้ารับ.
"ไม่ง่ายเลย,อาวุโสย่อมเห็นว่า,หากท่านไม่ออกมา,ข้าก็ยากที่จะจัดการจื่อลู่ได้เช่นกัน,หรือหากสามารถขับไล่จื่อลู่ออกไปได้,ก็ต้องได้รับบาดเจ็บหนักอย่างแน่นอน,ในโลกใบใหญ่นั้น,ยิ่งต้าเจิ้งเติบโตเท่าไหร่ก็ยากที่จะหลีกเลี่ยงศัตรูได้!"จงซานที่ฝืนยิ้มออกมา.
"จะมีศัตรูเท่าใดนั้น,ขึ้นกับความสามารถ,หากเจ้าแข็งแกร่งมีเหรอที่จะมีคนต้องการเป็นศัตรู,กับการปรากฏตัวของศัตรูนั่นก็เป็นการกระตุ้นให้เจ้าต้องเร่งรีบแข็งแกร่งขึ้น!"เทียนเสิ่นจื่อไม่ได้กล่าวดูแคลนแต่อย่างใด.
จงซานที่พยักหน้ารับ,รับรู้ว่ามันคือเรื่องจริง,ทว่าเมื่อกล่าวออกมาแล้วก็ได้แต่ลอบถอนหายใจเหมือนกัน.
"ไม่คิดว่าอาวุโสจะออกมา,มีผลอะไรกับท่านหรือไม่?"จงซานสอบถามออกไป.
"มีผลแต่ไม่มากนัก,แต่ก็ยังดีกว่าถูกกำจัดไป,แต่ว่า,ข้าคิดว่าต้าเจิ้งของเจ้าเปราะบางเกินไปจริงๆ!"เทียนเสิ่นจื่อครุ่นคิดและกล่าวออกมา.
จงซานที่ขมวดคิ้วไปมาเล็กน้อย,ไม่ได้ปฏิเสธแต่อย่างใด.
"แต่ว่า,ในเวลาอันสั้นก้าวมาถึงวันนี้ได้,ก็ต้องถือว่าน่าชื่นชม."เทียนเสิ่นจื่อที่กล่าวปลอบในทันที.
จึงซานทีเผยยิ้มเล็กน้อย,ไม่ได้กล่าวอะไรเช่นกัน,เพราะจงซานสามารถมองเห็นได้,เทียนเสิ่นจื่อดูเหมือนว่าต้องการกล่าวอะไร.
"เทียนหลิงจื่อไปอยู่กับตระกูลอื่น,ไม่ใช่เรื่องดีนัก,เจ้าควรจะไปพบกับนางให้เร็วที่สุด!"เทียนเสิ่นจื่อกล่าว.
"อืม! แน่นอนข้ารู้ดี."จงซานที่กล่าวอย่างหนักแน่น.
เทียนเส่ยจื่อย่อมเข้าใจความคิดของจงซาน,นั่นหมายถึงว่าเวลานี้เขาไม่มีความแข็งแกร่งเพียงพอ,เรื่องนี้จำเป็นต้องรออีกชั่วคราว.
"ภายในร่างของเจ้า,ข้าสามารถมองเห็นเงาของวิชาบำเพ็ญช่วงชิงชะตาอยู่?"เทียนเสิ่นจื่อสอบถาม.
"เป็นวิชาลับสวรรค์ลี้ลับ,เมื่อครั้งปราชญ์เทพไปเยือนโลกใบเล็กได้ทิ้งเอาไว้,ขอให้อาวุโสโปรดตรวจสอบได้หรือไม?"จงซานกล่าว.
"อืม!"เทียนเสิ่นจื่อกล่าวรับ.
จงซานที่นำวิชาลับสวรรค์ลี้ลับซึ่งบันทึกเอาไว้ในขวดหยกมอบออกไป.
เทียนเสิ่นจื่อที่ตรวจสอบ,"เป็นวิชาของปราชญ์เทพจริงๆ,ทว่ามันมีข้อบกพร่องอยู่!"
"หืม?"จงซานที่แสดงท่าทางประหลาดใจ.
"วิชานี้สามารถป้องกันคนอื่นพยากรได้,ทว่าไม่สามารถปกป้องปราชญ์เทพพยากรได้!"เทียนเสิ่นจื่อกล่าวออกมาเล็กน้อย.
"เรื่องนี้ข้ารู้ดี!"จงซานพยักหน้ารับ.
เทียนเสิ่นจื่อที่จ้องมองจงซานด้วยความลึกล้ำก่อนที่จะกล่าวออกมาว่า,"ข้าจะปรับปรุงมันเล็กน้อย,เพื่อจะได้ไม่มีผลต่อเจ้า!"
"อาวุโส,สามารถเปลี่ยนได้จริงๆรึ?"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางจริงจัง.
หากเปลี่ยนได้จริงๆล่ะก็,นับว่าเป็นอะไรที่สำคัญมาก,ต้องรู้ด้วยว่าเกี่ยวกับหมี่เทียน,จงซานจะต้องพบเจอในไม่ช้าก็เร็ว,ทว่าเทียนเสิ่นจื่อนับว่ามากความสามารถจริงๆ,สามารถเข้าใจเกี่ยวกับวิชาช่วงชิงชะตาด้วยอย่างงั้นรึ?
เทียนเสิ่นจื่อที่ส่งพลังวิเศษเข้าไปในแผ่นริ้วหยก,จากนั้นก็ส่งมันคืนให้กับจงซาน!
วิชาสวรรค์ลี้ลับได้ถูกปรับเปลี่ยนแล้ว,นอกจากนี้ยังได้เพิ่มวิชาใหม่ให้อีกด้วย.
จงซานที่ปล่อยสัมผัสเทวะออกไป,วิชาสวรรค์ลี้ลับที่ถูกเปลี่ยนไป,หลังจากที่ตรวจสอบแล้ว,ถึงมันจะไม่ได้เปลี่ยนอะไรมากมายนัก,ทว่าจงซานสามารถบอกได้ว่ามันสามารถป้องกันปราชญ์เทพหมี่เทียนได้,และนอกจากนี้ยังมีอีกหนึ่งวิชาเพิ่มขึ้นมา.
«วิชาคืนสนอง»
"วิชาคืนกลับ?"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยความประหลาดใจ.
"เป็นวิชาของผู้ฝึกตนช่วงชิงชะตา,ตามธรรมเนียมแล้ว,ข้าไม่สามารถสอนวิชาพยากรให้กับเจ้าได้,ทว่าสามารถส่งทักษะบางอย่างให้ได้,วิชาคืนกลับนี้ไม่สามารถพยากรคนอื่นได้,ทว่าตราบเท่าที่มีคนพยากรเจ้า,เจ้าจะสามารถมองเห็นรูปร่างและวิชาของฝ่ายตรงข้ามได้,แน่นอนว่ามันจะเกิดขึ้นในพริบตาเดียวด้วย"เทียนเสิ่นจื่อที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
วิชาคืนกลับ,ในเวลานี้,จงซานสามารถรับรู้คุณค่าของมันได้เป็นอย่างมาก,หากว่ามีวิชานี้ล่ะก็,จะช่วยเพิ่มความสามารถของจงซานเป็นอย่างมาก.
เป็นวิชาที่ร้ายกาจ,น่าเกรงขามนัก!
จงซานที่ไม่เร่งรีบรับและปฏิเสธแต่อย่างใด,ทว่ารับรู้ว่าเทียนเสิ่นจื่อนั้นมีเป้าหมายบางอย่าง!
"ไม่รู้ว่าอาวุโสต้องการให้ข้าทำอะไรอย่างงั้นรึ?"จงซานที่กล่าวออกมาโดยตรง.
"ไม่มีอะไร,ทว่าเจ้าเป็นคนดูแลเทียนหลิงจื่อมาเป็นเวลานาน,ควรจะได้รับการตอบแทนจากตระกูลเทียน!"เทียนเสิ่นจื่อกล่าว.
จงซานที่ส่ายหน้าไปมา,"หลิงเอ๋อนั้นเป็นภรรยาข้า,หาได้ต้องการคำขอบคุณ,มันเป็นสิ่งที่ข้าต้องทำ,ส่วนวิชา,คืนกลับนี้,ข้าจะขอรับความกรุณาไว้ก่อน,แล้วค่อยตอบแทนในภายหลัง!"
ในโลกนี้ไม่มีอาหารกลางวันให้กินโดยไม่ตอบแทน,แน่นอนจงซานเองก็ไม่คิดจะฉวยโอกาสมาเปล่าๆเช่นกัน.
กับเรื่องที่เกิดขึ้นนี้จงซานที่ครุ่นคิดถึงวิชาอีกวิชาในทันที.
"วิชาลับกายกลาง"
ก่อนหน้านี้เจ้าตำหนักกายกลางได้ส่งร่างจำแลงสัมผัสเทวะไปยังโลกใบเล็ก,และยังได้มอบวิชาดังกล่าวนั้นให้กับตัวเขาเพื่อส่งให้เป่าเอ๋อฝึก,ทว่าเขาเองนั้นไม่คิดที่จะให้นางฝึกฝนแต่อย่างใด,ด้วยเกรงว่าจะมีผลที่ทำให้เจ้าตำหนักกายกลางควบคุมนาง,ดังนั้นวิชาดังกล่าวเขาจึงเก็บไว้,หากว่าสามารถแก้ไขได้,หรือพบจุดบกพร่องมันได้แล้วล่ะก็,เรื่องนี้คงจะเป็นการฉีกหน้าของเจ้าตำหนักกายกลางไม่น้อยเลย.
หรือจะให้เทียนเสิ่นจื่อตรวจสอบดู?
ไม่ได้การ,ภายในใจของจงซานที่สั่นไหวไปมา,เพราะว่าคิดไว้ว่าสิ่งที่เทียนสิ่นจื่อมอบให้มีข้อบกพร่องล่ะ,จะเป็นเช่นไร?
อย่างไรก็ตามถึงกระนั้นเขาก็แข็งแกร่งเกินไป,จงซานไม่สามารถทำอะไรได้เช่นกัน,มีแค่ต้องทนไปก่อนเท่านั้น.
"มีอะไรอย่างงั้นรึ?"เทียนเสิ่นจื่อที่เพ่งพิศจ้องมองไปยังจงซาน.
"ไม่มีอะไร!"จงซานที่เร่งรีบส่ายหน้าปฏิเสธในทันที.
"ข้านั้นต้องการให้เจ้านำเทียนหลิงเอ๋อกลับมาที่นี่,ดังนั้นข้าจะมอบของวิเศษอย่างหนึ่งให้กับเจ้า!"เทียนเสิ่นจื่อกล่าว.
"หืม?"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยความประหลาดใจ.
เทียนเสิ่นจื่อที่ยื่นมือนำแผ่นวงกลมขนาดหนึ่งจั้งออกมา,บนแผ่นวงกลมนั้นมีอักษรรูนมากมายสลักอยู่.
"นี่คือ?"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยความสงสัย.
เทียนเสิ่นจื่อที่นำหยกอักขระออกมาอีกสองชิ้น.
"ตราบเท่าที่เจ้าวางแผ่นวงกลมนี้ไว้ภายในภพหยาง,ไม่ว่าเจ้าจะไปใหนก็ตามในภพหยางแห่งนี้,ถึงแม้จะเป็นโลกใบเล็กของภพหยางก็ตาม,ตราบเท่าที่เจ้าทำลายหยกอักขระนี้,มันจะทำการฉีกมิติย่นเวลา,นำเจ้ากลับมาอยู่บนแผ่นวงกลมนี้ได้!"เทียนเสิ่นจื่อกล่าว.
"เคลื่อนย้ายทางไกลอย่างงั้นรึ?"จงซานที่เต็มไปด้วยความอัศจรรย์ใจ.
อุปกรณ์วิเศษ,ไม่ว่าจะอยู่ที่ใหน,ขอเพียงแค่ทำลายหยกอักขระก็สามารถกลับมาได้?นี่มัน,ร้ายกาจเกินไปแล้ว!
"อืม,นี่เป็นของวิเศษที่ประมุขรุ่นแรกได้หลอมขึ้น,ด้วยใช้ทักษะเทวะมิติ,เวลานี้มีหยกอักขระแค่สองชิ้นเท่านั้น,ควรใช้มันอย่างระมัดระวัง! แล้วนำเทียนหลิงจื่อกลับมา!"เทียนเสิ่นจื่อที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
จงซานที่จ้องมองเทียนเสิ่นจื่อด้วยความประหลาดใจ,ราวกับว่ามองเห็นอะไรบางอย่าง,ใบหน้าที่กระตุกเล็กน้อย,ทว่าก็พยักหน้ารับ,"โปรดวางใจ!"
"อืม!"เทียนเสิ่นจื่อพยักหน้ารับ.
กับสมบัติสองอย่างที่ได้รับมา,แน่นอนจงซานรู้สึกพอใจเป็นอย่างมาก,ทว่าการจะไปพบเทียนหลิงเอ๋อและนำนางกลับมาได้,จงซานนั้นยังไม่จำเป็นต้องฟังเทียนเสิ่นจื่อ,ถึงนำกลับมาก็ไม่สามารถที่จะรับประกันความปลอดภัยของนางได้,จะให้ไปพบนางได้อย่างไร?
เว้นแต่เขาจะก้าวไปถึงระดับเซียนโบราณแล้วเท่านั้น.
จงซานที่ออกมาจากตำหนักทองคำ.
หลังจากนั้นตำหนักดังกล่าวก็ค่อยๆผลุบลงไปด้านล่างเทือกเขาเทียนเซี่ยอย่างช้าๆ.
เทียนเสิ่นจื่อที่เก็บตัวต่อไป,ทว่าเหล่าข้าราชบริพารของต้าเจิ้งต่างก็รับรู้ได้ในทันที,เทือกเขาดังกล่าวนั้นไม่ธรรมดา,บางที่สถานที่แห่งนั้นเป็นเขตแดนหวงห้ามที่แข็งแกร่งที่สุดก็เป็นได้.
หลายๆคนที่เพิ่งเข้าร่วมต้าเจิ้ง,เหล่าขุนนางที่กลืนน้ำลายคำโต,กับสิ่งที่เพิ่งเกิดขึ้น,เซิ่งหวังต้าเจิ้งแข็งแกร่งขนาดนี้เลยรึ?ต้าเจิ้งมีประวัติศาสตร์นานเท่าใดกัน?
เซิ่งหวังมีความลับมากมายเท่าไหร่ที่พวกเขายังไม่รู้?
"ทุกคนต่างก็รู้สึกเทิดทูนเคารพต้าเจิ้งขึ้นไปอีก.
-------------------------------------------------------------------
เมืองแห่งหนึ่งภายในต้าเจิ้ง.
เซอคงที่หนีมาซ่อนตัวที่นี่,จนกระทั่งเขาได้ยินข่าวลือบางอย่างในที่โรงเตี้ยมแห่งหนึ่ง.
"เจ้าไม่รู้รึว่าเกิดอะไรขึ้นทีสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว,เซิ่งหวังนั้นทรงพลังมาก,เขาใช้หมัดโจมตีออกไป,กระแทกเทพอสูรเซียวจินตกตายคามือเลย! ข้านี้เห็นกับตาตัวเองเลย."
"ผายลมนะซิในเวลานั้นเซิ่งสังหารมันด้วยเท้าต่างหาก,ข้าเห็นกับตาเลย,เวลานั้นเซิ่งหวังได้ขอยืมพลังจากทุกคน,ร่างกายขยายออกมากว่าหมื่นจั้ง,พร้อมกับย่ำเทพอสูรเซียวจิน,แบนไปเลย!"
"แล้วจื่อลู่ล่ะ,ข้าได้ยินมาว่าเขาเป็นศิษย์ของปราชญ์เทพ,ผลเป็นอย่างไร.......!"
"เป็นอย่างไรนะรึ?"
"ท้ายที่สุดก็ขี้หดตดหายวิ่งหนีตายไปนะสิ!"
"ไปที่ใหนรึ?,ข้าได้ยินมากว่าร่างกายถูกทำลาย,เหลือเพียงแค่วิญญาณหนีไป!"
"ไร้สาระ,เซิ่งหวังที่เมตตา,ถึงกับคุกเข่าอ้อนวอนก่อนที่จะหนีไปเพราะกลัวถูกฆ่า,ลูกพี่ลูกน้องของข้าเห็นกับตาเลย!"
........................
............
เสียงพูดคุย,ขี้โม้โอ้อวดของฝูงชนที่ดังลั่นอยู่ในโรงเตี้ยม.
ส่วนเซอคงนั้นนั่งฟังเหงื่อตกอยู่ที่มุมหนึ่ง.
"โชคดีที่ข้ามีสมอง,ไม่เช่นนั้นคงจบแบบอนาถแน่,แข็งแกร่งเกินไปแล้ว,จงซานแปลกเกินไปจริงๆ!"เซอคงที่พ่นลมหายใจคำโต.
ในเวลานี้,เขาไม่กล้าอยู่ต่อแล้ว,เร่งรีบออกจากเมืองนี้,เดินทางออกจากอาณาเขตเฟิงจง,กลับไปยังตระกูลกงอย่างรวดเร็ว.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
ปัจจุบันแปลจบแล้ว 1672 ตอน สนใจติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ครับ
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น