Immortality Chapter 987 Strong Tian Shenzi
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 987 ความแข็งแกร่งของเทียนเสิ่นจื่อ.
Chapter 987 Strong Tian Shenzi
强势的天神子
ความแข็งแกร่งของเทียนเสิ่นจื่อ.
เทียนเสิ่นจื่อที่ก้าวออกมาจากตำหนักบนเทือกเขาเทียนเซี่ย,ใบหน้าที่เผยท่าทางขุ่นเคืองเป็นอย่างมาก,เห็นได้ชัดเจนรู้สึกโกรธเกรี้ยวที่ถูกปลุกขึ้นมา.
ทว่าหลังจากที่ตรวจสอบ,กวาดตามองพื้นที่รอบๆแล้ว,ก็เผยท่าทางประหลาดใจ.
อาวุโสเทียนที่บินมาในทันที.
"บรรพชน!"อาวุโสเทียนที่แสดงความเคารพออกมาในทันที.
เทียนเสิ่นจื่อที่ไม่สนใจอาวุโสเทียน,ทว่าจ้องมองไปยังเทพอสูรเซียวจิน! เพราะว่าเทียนเสิ่นจื่อพบว่าเป็นมันที่มารบกวนตัวเองเก็บตัว.
เทพอสูรเซียวจินที่จ้องมองเทียนเสิ่นจื่อด้วยความระมัดระวัง,สันชาติญาณของมันที่รับรู้ถึงสัญญาณอันตรายได้.
"มาถึงเลยใบใหญ่แล้วอย่างงั้นรึ?"เทียนเสิ่นจื่อที่กล่าวออกมาเบาๆ.
"ครับ,นี่คือโลกใบใหญ่,เซิ่งหวังได้แยกสวรรค์,สะบั้นปฐพี,ทว่าเวลานี้มีเซียนบรรพชนมาหาเรื่อง,ตอนนี้สู้อยู่บนท้องฟ้า,ทว่าเทพอสูรเซียวจินที่มากับเทพบรรพชน
พวกเราไม่สามารถรับมือได้!"อาวุโสเทียนที่เอ่ยออกมาในทันที.
"อืม!"เทียนเสิ่นจื่อตอบรับเบาๆ.
"โฮกกกกก!"เทพอสูรเซียวจินที่คำรามออกมาเสียงดังสนั่น,แม้ว่ามันจะสัมผัสได้ถึงอันตราย,ทว่ามันก็ยังแสดงท่าทางจริงจัง,พร้อมกับเผยท่าทางข่มขู่เทียนเสิ่นจื่อ.
"บรรพชน,เทพอสูรเซียวจินนั้นแข็งแกร่งมาก,ข้าและคนอื่นๆไม่สามารถทำอะไรได้เลย,ไม่แม้แต่ขวางทางมันเอาไว้!"อาวุโสเทียนที่เอ่ยออกมาในทันที.
"ไม่สามารถทำอะไรได้อย่างงั้นรึ?
หลายปีมานี้เจ้าไม่ได้ศึกษาวิชาฮวงจุ้ยที่ข้าถ่ายทอดให้หรอกรึ?
ทำไมถึงช่วยไม่ได้?"แววตาของเทียนเสิ่นจื่อที่เผยท่าทางไม่พอใจนัก.
"ครับ,ข้าไม่เข้าใจทั้งหมด,และเวลานี้ยังเป็นเทพอสูรเซียวจิน,ข้าจึง........!"อาวุโสเทียนที่ไม่กล้าที่จะปฏิเสธตรงๆ.
"เทพอสูรเซียวจิน? เมื่อครั้งตระกูลเทียนทรงพลัง,เป็นได้แค่ยามเฝ้าประตูตระกูลเทียนเท่านั้น,"แววตาของเทียนเสิ่นจื่อที่เผยท่าทางเหยียดหยัน.
เป็นเพียงยามเฝ้าประตูอย่างงั้นรึ?
อาวุโสเทียนถึงกับตะลึงงัน,ก่อนหน้านี้ตระกูลเทียน,แข็งแกร่งขนาดใหนกัน?
เทพอสูรเซียวจินที่ได้ยินคำพูดของเทียนเสิ่นจื่อ,แววตาที่เผยท่าทางโกรธเกรี้ยวอย่างรุนแรง,หาว่ามันเป็นเพียงยามเฝ้าประตูอย่างงั้นรึ?
ความโกรธของมันที่ปะทุขึ้นมาในทันที.
"โฮกกก~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
เทพอสูรเซียวจินปล่อยคลื่นเสียงโจมตีออกมา,คลื่นเสียงพุ่งตรงไปยังทิศทางของเทียนเสิ่ยจื่อและอาวุโสเทียน,พลังอำนาจที่ราวกับบดขยี้ทั้งสองให้สูญสลายไป.
ใบหน้าของอาวุโสเทียนที่เผยท่าทางหวาดกลัวเล็กน้อย,ทว่าเทียนเสิ่นจื่อนั้นไม่ได้รู้สึกหวาดกลัวหรือใส่ใจแม้แต่น้อย.
ห้วงมิติที่สั่นเป็นละลอกคลื่นที่พุ่งตรงมา,เทียนเสิ่นจื่อที่ยังคงสุขุมจ้องมองออกไป,ห้วงมิติกลับดูบางเบาลงก่อนที่จะค่อยๆสลายหายไปอย่างคาดไม่ถึง.
เทพอสูรเซียวจิตที่เคลื่อนย้ายอำนาจเทียนเต๋าแฝงมาด้วย,คาดไม่ถึงเลยว่ามันจะหายไปอย่างงั้นรึ?
เทพอสูรเซียวจินที่ไม่อยากเชื่อเลยแม้แต่น้อยเกิดสิ่งใดขึ้น,หลังจากที่มันคำรามลั่น,พลังโจมตีเป็นคลื่นเสียงที่รุนแรงพุ่งออกไป,และเป็นทักษะเทวะที่แข็งแกร่งของมัน,เพียงแค่มองกับสลายหายไปต่อหน้าของเทียนเสิ่นจื่ออย่างงั้นรึ?
ในเวลานี้เทพอสูรเซียวจินรู้สึกหวาดกลัวขึ้นมาในทันที,เขานึกถึงสัณชาติญาณของมันก่อนหน้าที่เผยถึงความหวาดกลัวอย่างไม่ทราบสาเหตุขึ้นมา.
เทียนเสิ่นจื่อที่จ้องมองไปยังเทพอสูรเซียวจิน,ในเวลานี้,เทียนเสิ่นจื่อได้ลงมือแล้ว.
ดวงตาของเทียนเสิ่นจื่อปล่อยลำแสงสีแดงออกมา,ทันใดนั้นเทพอสูรเซียวจินที่ร้องเจ็บปวดโหยหวนอย่างอนาถขึ้นมาในทันที.
"โฮก~~~~~~~~~~~~~~~~!”
เสียงร้องที่ขมขืนเจ็บปวดของเทพอสูรเซียวจินดังก้องไปทั่ว,นับตั้งแต่หางของมันเวลานี้เริ่มเปลี่ยนสี,เดิมที่เป็นสีมันเงาโลหะ,ตอนนี้ได้กลายเป็นสีฝุ่นดิน,และเริ่มลามขึ้นไปจนถึงหัวของมัน.
วิชาเนตร,สาปศิลา?
ที่ด้านหน้าตำหนังซ่างเฉิน,เหล่าขุนนางที่จ้องมองออกไปด้วยแววตาไม่อยากเชื่อ,ทุกคนต่างก็จ้องมองไปยังเทียนเสิ่นจื่อที่ลงมือ,ทว่า,แข็งแกร่งขนาดนั้นเลยรึ?
"ครืน~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
ทั่วร่างของเทพอสูรเซียวจินเวลานี้เต็มไปด้วยรอยแตกร้าวไปทั่วร่าง,แววตาของมันที่เผยความหวาดกลัวออกมา,ร่างกายที่แข็งแกร่งของมันพังทลาย,กลายเป็นศิลาทั้งหมดอย่างคาดไม่ถึง,นี้คือการโจมตีอะไรกัน?
เทียนเสิ่นจื่อที่ยื่นมือขวาออกไปช้าๆ,ก่อนที่จะทำราวกับคว้าอะไรบางอย่าง,ทันใดนั้นพลังงานสีน้ำเงินที่อยู่ในร่างของเทพอสูรเซียวจินก็ถูกดึงออกมา,ปรากฏขึ้นที่ฝ่ามือของเทียนเสิ่นจื่อ.
หลังจากที่พลังสีน้ำเงินถูกดึงออกมาจากร่างของเทพอสูรเซียวจิน,ในเวลานี้มันได้กลายเป็นศิลาทั้งหมดแล้ว,ร่างกายของมันที่แตกร้าวก่อนที่จะแตกสลายกลายเป็นกองเศษซาก,กลายเป็นกองฝุ่นและถูกลมโบกพัดหายไปในทันที.
"นั่งลงบำเพ็ญ!"เทียนเสิ่นจื่อกล่าว.
"ครับ!"อาวุโสเทียนที่ไม่กล้าขัดแม้แต่น้อย.
เทียนเสิ่นจื่อที่ปล่อยพลังงานสีน้ำเงินเข้าไปปกคลุมร่างของอาวุโสเทียน,พร้อมกับกระตุ้นโคจรพลังดังกล่าวแผ่ลึกเข้าไปในในร่างเพื่อเพิ่มพลังฝึกตนของอาวุโสเทียนในทันที.
หลังจากที่ผ่านไปหนึ่งชั่วยาม,อาวุโสเทียนที่ลืมตาขึ้นมาช้าๆ,เขาที่ยื่นมือทั้งสองข้างออกมา,พร้อมกับจ้องมองตัวเอง,นี่มันคืออะไร?
"วิชาฮวงจุ้ยที่ข้ามอบให้เจ้านั้น,หากพลังฝึกตนไม่ถึงก็ไม่สามารถตระหนักได้,เมื่อครู่นี้ข้าได้ใช้วิชาเพิ่มพลังฝึกตนให้เจ้าก้าวไปถึงระดับเซียนโบราณ,เจ้ารู้สึกเป็นเช่นไรบ้าง?"เทียนเสิ่นจื่อที่กล่าวถาม.
ที่ไกลออกไป,เหล่าขุนนางตาเจิ้งถึงกับงงงัน.
อาวุโสเทียนที่มีระดับเซียนสวรรค์ขั้นปลาย,พริบตาเดียวก็ก้าวไปยังระดับเซียนโบราณอย่างงั้นรึ?
เรื่องนี้,จริงหรือเท็จ? แล้วคนที่สวมชุดขาดรุ่งริ่ง แข็งแกร่งมากมายขนาดนั้นเลยรึ?
เขาเป็นใครมีสถานะอะไรในต้าเจิ้งกัน?
เรื่องนี้,ทำให้ทุกคนเต็มไปด้วยความอัศจรรย์ใจ.
เซียนโบราณ,นี่มันวิธีอะไรกัน,เขตแดนดังกล่าวนี้หลายๆคนที่ได้แต่ฝันตลอดชีวิต,อาวุโสเทียนที่ได้รับการช่วยเหลือจากบรรพชนแค่นั้นนะรึ?
หลายๆคนที่รู้สึกงงงวย.
"ขอบคุณบรรพชน!"อาวุโสเทียนที่กล่าวออกมาด้วยความตื่นเต้น.
"นี่เป็นการเพิ่มพลังฝึกตนจากพลังภายนอก,ไม่ใช่ของเจ้าเอง,ภายในหนึ่งร้อยปี,หากว่าเจ้าไม่สามารถยกระดับไปถึงระดับเซียนโบราณ,พลังฝึกตนของเจ้าจะลดลงไปยังระดับต้าเซียน!"เทียนเสิ่นจื่อกล่าวออกมาเบาๆ.
ล่วงหล่นมายังระดับต้าเซียนอย่างงั้นรึ? ถึงอย่างงั้นก็ยับนับว่าคุ้มค่า,ต้องรู้ด้วยว่าระดับต้าเซียนเองก็ยากที่จะทะลวงผ่านไปถึงขั้นดังกล่าวได้.
"ครับ!"อาวุโสเทียนที่กล่าวตอบรับในทันที.
ทว่าในเวลาเดียวกัน,ไม่มีใครรับรู้ว่ามังกรทองวาสนาอีกตนของต้าเจิ้ง,ที่มีขีดบนหน้าผากสีแดงชาติของมันที่ขยับไปมา,แสดงท่าทางแปลกประหลาด,จดจ้องมองไปยังเทียนเสิ่นจื่อด้วยความสนใจ.
เทียนเสิ่นจื่อที่ไม่ได้พบความผิดปรกติของมังกรวาสนาที่มีขีดหน้าผากสีชาติ
แต่อย่างใด.
มังกรทองวาสนาขีดหน้าผากสีชาติ จ้องมองพริบตาเดียวเท่านั้น,จากนั้นก็กลับสู่สภาพเดิน,ล่องลอยไปบนทะเลวาสนา,พร้อมกับจ้องมองขึ้นไปบนสนามรบบนอากาศด้วยความโกรธเกรี้ยว.
เทียนเสิ่นจื่อที่จ้องมองขึ้นไปบนท้องฟ้า!
บนท้องฟ้านั้น,ปรากฏริ้วแสงสีทองสว่างจ้าเข้าปะทะกันเป็นระยะๆ.
"ตูมมม!"จงซานที่ล่วงหล่นลงมาจากบนฟ้าเสียงดัง.
เสื้อผ้าที่ขาดวิ่น,การต่อสู้กับจื่อลู่ไม่จำเป็นต้องถามว่าใครได้เปรียบ,แปดหางสวรรค์เองก็เช่นกัน,ชัดเจนว่าเขาและแปดหางสวรรค์ได้เข้าสู่การต่อสู้,แต่กระนั้นก็ไม่สามารถรับมือจื่อลู่ได้.
เซียนบรรพชน,นับว่าเป็นตัวตนที่แข็งแกร่งอย่างแท้จริง!
เทียนเต๋าสีขาวบนท้องฟ้ากำลังส่ายไปมา,จื่อลู่ที่จับจ้องมองลงมายังสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียวอีกครั้ง.
เทพอสูรเซียวจิงหายไปแล้ว?
จื่อลู่ที่ทำการตรวจสอบอย่างรวดเร็ว,ไม่มี,จื่อลู่สัมผัสได้ว่าเทพอสูรเซียวจิงได้ตกตายไปแล้ว! ใคร,มีใครในต้าเจิ้งสามารถสังหารเทพอสูรเซียวจินได้อย่างงั้นรึ?
เป็นไปได้อย่างไร,เทพอสูรลำดับที่ยี่สิบ,เทพอสูรเซียวจิน,มันจะเป็นไปได้อย่างไร?
พริบตานั้น,จื่อลู่ก็สามารถมองเห็นเทียนเสิ่นจื่อ.
เทียนเสิ่นจื่อ?
เห็นเทียนเสิ่นจื่อแล้ว,จื่อลู่ที่สัมผัสได้ถึงกลิ่นอายที่ยากจะอธิบายได้ของเขา,คนผู้นี้ที่แม้แต่สามารถยืนอยู่บนเทียนเต๋าของเขาได้.
เขาเป็นใคร? แข็งแกร่งขนาดนี้เลยรึ?
เป็นคนของต้าเจิ้งรึ?
"ข้าจื่อลู่,ใครขอถามว่ารู้จักข้าหรือไม่!"จื่อลู่ที่กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงที่เคร่งขรึม.
แม้นว่าใต้สวรรค์แห่งนี้,มีเซียนบรรพชนอยู่ไม่น้อย,ทว่าจื่อลู่ก็แทบรู้จักทุกคน,ทว่ากลับไม่เคยเห็นคนผู้นี้เลย,ทั้งที่ดูแล้วไม่ได้ด้อยกว่ายอดฝีมือที่โดดเด่นในโลกนี้อีกด้วย.เขาจื่อลู่ที่นับว่าเป็นยอดฝีมือที่โดดเด่นในโลกนี้เป็นอย่างมาก.
เหตุผลหนึ่งนั้นเขาเป็นเซียนบรรพชน,อีกเหตุผลหนึ่งเพราะว่าเขาเป็นศิษย์ของกงจื่อ.
ใต้หล้าแห่งนี้ใครจะไม่รู้จักจื่อลู่กัน?
"ไม่เคยได้ยิน!"เทียนเสิ่นจื่อกล่าวออกมาเบาๆ.
ไม่เคยได้ยินอย่างงั้นรึ?
เป็นไปได้อย่างไร,คิดจะดูแคลนข้าอย่างงั้นรึ? ไม่,ท่าทาง,ของเขานั้น,เหมือนว่าเขาไม่เคยได้ยินจริงๆ.
เป็นอสุรกายมาจากใหนกัน?
เพิ่งมาจากภพหยินอย่างงั้นรึ? กระนั้นถึงจะเป็นคนจากภพหยินก็ควรจะรู้จักข้า.
ผอมบางหนังหุ้มกระดูก,ไม่ต่างจากเผ่าโครงกระดูก,ที่หน้าผากที่เปล่งแสงสีทองเจิดจ้า,ดูแปลกประหลาดนัก.
ลิขิต,หากว่ามันอยู่ด้านนอกจื่อลู่ย่อมจำได้,ทว่าดวงตะวันสีทองที่หน้าผากเทียนเสิ่นจื่อนั้น,มันเป็นลิขิตที่แปรรูปแล้ว,ซึ่งมันจะมีรูปร่างที่แตกต่างกันไป,เทียนเสิ่นจื่อที่ได้หลอมลิขิตเข้ามาในร่าง,ซึ่งมันได้ถูกเปลี่ยนไปจนเกือบหมดแล้ว,หากหยิงอยู่ที่นี่ย่อมบอกได้,ทว่าจื่อลู่นั้นไม่รู้จัก.
"ไม่รู้จักข้าอย่างงั้นรึ?
ไม่สำคัญ,เช่นนั้นอาจารย์ของข้า,ปราชญ์เทพหงหรู,กงจื่อล่ะ!"จื่อลู่ที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"กงจื่อ?"เทียนเสิ่นจื่อที่ราวกับว่ากำลังนึกอะไรบางอย่างอยู่.
จื่อลู่ที่พยักหน้ารับขณะมอง.
"ไม่เห็นเคยได้ยิน!"เทียนเสิ่นจื่อที่ส่ายหน้าไปมา.
จื่อลู่"................!”
เหล่าขุนนางต้าเจิ้งทั้งหมด."..............!”
มีเพียงแค่จงซาน,อาวุโสเทียนและคนจากโลกใบเล็กอีกจำนวนหนึ่ง,ที่รับรู้ว่าเทียนเสิ่นจื่อนั้นไม่ได้แสร้งทำ,เขาไม่รู้จักจริงๆ.
"คาดไม่ถึงเลยว่าจะไม่รู้จักอาจารย์ข้า?"จื่อลู่ที่รู้สึกไม่ดีนัก.
"สำคัญมากขนาดนั้นเลยรึ?"เทียนเสิ่นจื่อที่กล่าวออกมาอย่างนุ่มนวล.
จื่อลู่," ..........!”
"แต่ว่า,เจ้าบังอาจรบกวนการบำเพ็ญของข้า!"เทียนเสิ่นจื่อที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
จื่อลู่จ้องมองไปยังเทียนเสิ่นจื่อ,ก่อนที่จะนำอะไรบางอย่างออกมา.
"ในเมื่อไม่ได้ยิน,ข้าคงจะต้องบอกกับเจ้าเองสินะ!"จื่อลู่ที่กล่าวออกมาด้วยเสียงเย็นชา.
ระหว่างที่กล่าวนั้น,จื่อลู่ที่ปล่อยตำราชิงชิวลอยออกไปในทันที.
ตำราชิงชิว!
ทว่าตำราชิงชิวแวลานี้,ดูทรงพลังเหนือกว่ากงเหล่ยเทียนและของเหยียนฮุยมาก.
บนตำราเทียนชิว,ที่ปรากฏขึ้นที่กลางอากาศ,ก่อนที่จะสร้างอักขระขนาดใหญ่ขึ้นมา,อักขระที่อาบไปด้วยเทียนเต๋าแผ่แรงกดดันที่ยิ่งใหญ่ทรงพลังออกมา.
"นี่คือวิถีของนิกายหงหรู,ตำราชิงชิวที่ปรากฏขึ้นนี้,ในเมื่อไม่รู้จักก็จงอ่านมันซะ!"จื่อลู่ที่กล่าวออกมาเสียงดัง.
ระหว่างที่กล่าวนั้น,ตำราชิงชิวที่ขยายขึ้นอย่างรวดเร็ว,มีขนาดมากกว่าร้อยเท่า,กลิ่นอายที่รุนแรงนี้แผ่ออกไปทุกทิศทุกทาง.
"ชิงชิว?"เทียนเสิ่นจื่อที่เผยท่าทางประหลาดใจ.
ก่อนที่จะโยนไม้เท้าสีม่วงลอยออกไปในทันที.
ไม้เท้าสีม่วงลอยขึ้นไปบนอากาศ,พร้อมกับขยายขนาด,โผทะยายพุ่งออกไปทะลวงตำราชิงชิวเสียงดังสนั่นหวั่นไหว.
ไม้เท้าสีม่วง,ไม้เท้าเคลื่อนภูผา!
ใบหน้าของจื่อลู่ที่เปลี่ยนเป็นซับซ้อน,ตำราชิงชิวของเขาที่กำลังขยายขนาดนั้นถูกกระแทกจนระเบิดเสียงดังสนั่น.
"ตูมมม~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
เกิดระเบิดเสียงดังสนั่น,ปรากฏเป็นหลุมดำขนาดใหญ่ขึ้น,ดูดทุกสิ่งทุกอย่างรอบๆเข้าไป,เพราะไม่ได้ใหญ่โตนัก,จึงฟื้นฟูกลับคืนอย่างรวดเร็ว,ไม้เท้าของเทียนเสิ่นจื่อที่ลอยกลับคืน,ตำราชิงชิวก็ลอยกลับคืนจื่อลู่เช่นกัน.
ไม้เท้าเคลื่อนผูผากลับคืนในสภาพสมบูรณ์,ทว่าตำราชิงชิวนั้น,ริ้วไม้ไผ่ตรงกลางหักครึ่งออกมาอย่างคาดไม่ถึง.
ใบหน้าของจื่อลู่ที่จ้องมองเทียนเสิ่นจื่อด้วยความมืดมน!
เพราะจื่อลู่สามารถมองเห็นได้ว่า,เทียนเสิ่นจื่อยังคงสงบ,ไม่ต้องการจะต่อสู้กับเขาด้วยซ้ำ,หากเขาลงมือจริง,จื่อลู่ก็ยากจะต้านทาน.
"ขอทราบนามยอดฝีมือ!"จื่อลู่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"เจ้าไม่ควรจะมาที่นี่,ไปซะ!"เทียนเซิงจื่อที่ไม่ยินดีที่จะตอบ.
กับท่าทางไม่แยแสของเทียนเสิ่นจื่อ,ทำให้จื่อลู่ขุ่นเคืองอยู่ไม่น้อย.
จื่อลู่จ้องมองเทียนเสิ่นจื่อ,จ้องมองจงซานด้วยสายตาเย็นชา,รับรู้ได้ถึงความคลั่งแค้น,ที่ไม่สามารถชำระได้,ภายในใจที่เผยท่าทางเศร้าใจเป็นอย่างมาก,ก่อนที่เขาจะถอยกลับไป,เขาควรที่จะไปสอบถามอาจารย์ของเขาเกี่ยวกับคนผู้นี้ก่อน.
ส่วนจงซานนั้นแน่นอนเข้าใจความคิดของเทียนเสิ่นจื่อดี,ที่เทียนเสิ่นจื่อไม่ต้องการสู้นั้น,ไม่ใช่ว่ากลัว,ทว่าใส่ใจเกี่ยวกับศพชีวิตทั้ง
17 ใต้เทือกเขาเทียนเซี่ยต่างหาก,ด้วยหวั่นเกรงว่าผลกระทบจากการต่อสู้จะส่งผลไปถึงคนอื่นๆด้านในด้วย.
Chapter 987 Strong Tian Shenzi
强势的天神子
ความแข็งแกร่งของเทียนเสิ่นจื่อ.
เทียนเสิ่นจื่อที่ก้าวออกมาจากตำหนักบนเทือกเขาเทียนเซี่ย,ใบหน้าที่เผยท่าทางขุ่นเคืองเป็นอย่างมาก,เห็นได้ชัดเจนรู้สึกโกรธเกรี้ยวที่ถูกปลุกขึ้นมา.
ทว่าหลังจากที่ตรวจสอบ,กวาดตามองพื้นที่รอบๆแล้ว,ก็เผยท่าทางประหลาดใจ.
อาวุโสเทียนที่บินมาในทันที.
"บรรพชน!"อาวุโสเทียนที่แสดงความเคารพออกมาในทันที.
เทียนเสิ่นจื่อที่ไม่สนใจอาวุโสเทียน,ทว่าจ้องมองไปยังเทพอสูรเซียวจิน! เพราะว่าเทียนเสิ่นจื่อพบว่าเป็นมันที่มารบกวนตัวเองเก็บตัว.
เทพอสูรเซียวจินที่จ้องมองเทียนเสิ่นจื่อด้วยความระมัดระวัง,สันชาติญาณของมันที่รับรู้ถึงสัญญาณอันตรายได้.
"มาถึงเลยใบใหญ่แล้วอย่างงั้นรึ?"เทียนเสิ่นจื่อที่กล่าวออกมาเบาๆ.
"ครับ,นี่คือโลกใบใหญ่,เซิ่งหวังได้แยกสวรรค์,สะบั้นปฐพี,ทว่าเวลานี้มีเซียนบรรพชนมาหาเรื่อง,ตอนนี้สู้อยู่บนท้องฟ้า,ทว่าเทพอสูรเซียวจินที่มากับเทพบรรพชน
พวกเราไม่สามารถรับมือได้!"อาวุโสเทียนที่เอ่ยออกมาในทันที.
"อืม!"เทียนเสิ่นจื่อตอบรับเบาๆ.
"โฮกกกกก!"เทพอสูรเซียวจินที่คำรามออกมาเสียงดังสนั่น,แม้ว่ามันจะสัมผัสได้ถึงอันตราย,ทว่ามันก็ยังแสดงท่าทางจริงจัง,พร้อมกับเผยท่าทางข่มขู่เทียนเสิ่นจื่อ.
"บรรพชน,เทพอสูรเซียวจินนั้นแข็งแกร่งมาก,ข้าและคนอื่นๆไม่สามารถทำอะไรได้เลย,ไม่แม้แต่ขวางทางมันเอาไว้!"อาวุโสเทียนที่เอ่ยออกมาในทันที.
"ไม่สามารถทำอะไรได้อย่างงั้นรึ?
หลายปีมานี้เจ้าไม่ได้ศึกษาวิชาฮวงจุ้ยที่ข้าถ่ายทอดให้หรอกรึ?
ทำไมถึงช่วยไม่ได้?"แววตาของเทียนเสิ่นจื่อที่เผยท่าทางไม่พอใจนัก.
"ครับ,ข้าไม่เข้าใจทั้งหมด,และเวลานี้ยังเป็นเทพอสูรเซียวจิน,ข้าจึง........!"อาวุโสเทียนที่ไม่กล้าที่จะปฏิเสธตรงๆ.
"เทพอสูรเซียวจิน? เมื่อครั้งตระกูลเทียนทรงพลัง,เป็นได้แค่ยามเฝ้าประตูตระกูลเทียนเท่านั้น,"แววตาของเทียนเสิ่นจื่อที่เผยท่าทางเหยียดหยัน.
เป็นเพียงยามเฝ้าประตูอย่างงั้นรึ?
อาวุโสเทียนถึงกับตะลึงงัน,ก่อนหน้านี้ตระกูลเทียน,แข็งแกร่งขนาดใหนกัน?
เทพอสูรเซียวจินที่ได้ยินคำพูดของเทียนเสิ่นจื่อ,แววตาที่เผยท่าทางโกรธเกรี้ยวอย่างรุนแรง,หาว่ามันเป็นเพียงยามเฝ้าประตูอย่างงั้นรึ?
ความโกรธของมันที่ปะทุขึ้นมาในทันที.
"โฮกกก~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
เทพอสูรเซียวจินปล่อยคลื่นเสียงโจมตีออกมา,คลื่นเสียงพุ่งตรงไปยังทิศทางของเทียนเสิ่ยจื่อและอาวุโสเทียน,พลังอำนาจที่ราวกับบดขยี้ทั้งสองให้สูญสลายไป.
ใบหน้าของอาวุโสเทียนที่เผยท่าทางหวาดกลัวเล็กน้อย,ทว่าเทียนเสิ่นจื่อนั้นไม่ได้รู้สึกหวาดกลัวหรือใส่ใจแม้แต่น้อย.
ห้วงมิติที่สั่นเป็นละลอกคลื่นที่พุ่งตรงมา,เทียนเสิ่นจื่อที่ยังคงสุขุมจ้องมองออกไป,ห้วงมิติกลับดูบางเบาลงก่อนที่จะค่อยๆสลายหายไปอย่างคาดไม่ถึง.
เทพอสูรเซียวจิตที่เคลื่อนย้ายอำนาจเทียนเต๋าแฝงมาด้วย,คาดไม่ถึงเลยว่ามันจะหายไปอย่างงั้นรึ?
เทพอสูรเซียวจินที่ไม่อยากเชื่อเลยแม้แต่น้อยเกิดสิ่งใดขึ้น,หลังจากที่มันคำรามลั่น,พลังโจมตีเป็นคลื่นเสียงที่รุนแรงพุ่งออกไป,และเป็นทักษะเทวะที่แข็งแกร่งของมัน,เพียงแค่มองกับสลายหายไปต่อหน้าของเทียนเสิ่นจื่ออย่างงั้นรึ?
ในเวลานี้เทพอสูรเซียวจินรู้สึกหวาดกลัวขึ้นมาในทันที,เขานึกถึงสัณชาติญาณของมันก่อนหน้าที่เผยถึงความหวาดกลัวอย่างไม่ทราบสาเหตุขึ้นมา.
เทียนเสิ่นจื่อที่จ้องมองไปยังเทพอสูรเซียวจิน,ในเวลานี้,เทียนเสิ่นจื่อได้ลงมือแล้ว.
ดวงตาของเทียนเสิ่นจื่อปล่อยลำแสงสีแดงออกมา,ทันใดนั้นเทพอสูรเซียวจินที่ร้องเจ็บปวดโหยหวนอย่างอนาถขึ้นมาในทันที.
"โฮก~~~~~~~~~~~~~~~~!”
เสียงร้องที่ขมขืนเจ็บปวดของเทพอสูรเซียวจินดังก้องไปทั่ว,นับตั้งแต่หางของมันเวลานี้เริ่มเปลี่ยนสี,เดิมที่เป็นสีมันเงาโลหะ,ตอนนี้ได้กลายเป็นสีฝุ่นดิน,และเริ่มลามขึ้นไปจนถึงหัวของมัน.
วิชาเนตร,สาปศิลา?
ที่ด้านหน้าตำหนังซ่างเฉิน,เหล่าขุนนางที่จ้องมองออกไปด้วยแววตาไม่อยากเชื่อ,ทุกคนต่างก็จ้องมองไปยังเทียนเสิ่นจื่อที่ลงมือ,ทว่า,แข็งแกร่งขนาดนั้นเลยรึ?
"ครืน~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
ทั่วร่างของเทพอสูรเซียวจินเวลานี้เต็มไปด้วยรอยแตกร้าวไปทั่วร่าง,แววตาของมันที่เผยความหวาดกลัวออกมา,ร่างกายที่แข็งแกร่งของมันพังทลาย,กลายเป็นศิลาทั้งหมดอย่างคาดไม่ถึง,นี้คือการโจมตีอะไรกัน?
เทียนเสิ่นจื่อที่ยื่นมือขวาออกไปช้าๆ,ก่อนที่จะทำราวกับคว้าอะไรบางอย่าง,ทันใดนั้นพลังงานสีน้ำเงินที่อยู่ในร่างของเทพอสูรเซียวจินก็ถูกดึงออกมา,ปรากฏขึ้นที่ฝ่ามือของเทียนเสิ่นจื่อ.
หลังจากที่พลังสีน้ำเงินถูกดึงออกมาจากร่างของเทพอสูรเซียวจิน,ในเวลานี้มันได้กลายเป็นศิลาทั้งหมดแล้ว,ร่างกายของมันที่แตกร้าวก่อนที่จะแตกสลายกลายเป็นกองเศษซาก,กลายเป็นกองฝุ่นและถูกลมโบกพัดหายไปในทันที.
"นั่งลงบำเพ็ญ!"เทียนเสิ่นจื่อกล่าว.
"ครับ!"อาวุโสเทียนที่ไม่กล้าขัดแม้แต่น้อย.
เทียนเสิ่นจื่อที่ปล่อยพลังงานสีน้ำเงินเข้าไปปกคลุมร่างของอาวุโสเทียน,พร้อมกับกระตุ้นโคจรพลังดังกล่าวแผ่ลึกเข้าไปในในร่างเพื่อเพิ่มพลังฝึกตนของอาวุโสเทียนในทันที.
หลังจากที่ผ่านไปหนึ่งชั่วยาม,อาวุโสเทียนที่ลืมตาขึ้นมาช้าๆ,เขาที่ยื่นมือทั้งสองข้างออกมา,พร้อมกับจ้องมองตัวเอง,นี่มันคืออะไร?
"วิชาฮวงจุ้ยที่ข้ามอบให้เจ้านั้น,หากพลังฝึกตนไม่ถึงก็ไม่สามารถตระหนักได้,เมื่อครู่นี้ข้าได้ใช้วิชาเพิ่มพลังฝึกตนให้เจ้าก้าวไปถึงระดับเซียนโบราณ,เจ้ารู้สึกเป็นเช่นไรบ้าง?"เทียนเสิ่นจื่อที่กล่าวถาม.
ที่ไกลออกไป,เหล่าขุนนางตาเจิ้งถึงกับงงงัน.
อาวุโสเทียนที่มีระดับเซียนสวรรค์ขั้นปลาย,พริบตาเดียวก็ก้าวไปยังระดับเซียนโบราณอย่างงั้นรึ?
เรื่องนี้,จริงหรือเท็จ? แล้วคนที่สวมชุดขาดรุ่งริ่ง แข็งแกร่งมากมายขนาดนั้นเลยรึ?
เขาเป็นใครมีสถานะอะไรในต้าเจิ้งกัน?
เรื่องนี้,ทำให้ทุกคนเต็มไปด้วยความอัศจรรย์ใจ.
เซียนโบราณ,นี่มันวิธีอะไรกัน,เขตแดนดังกล่าวนี้หลายๆคนที่ได้แต่ฝันตลอดชีวิต,อาวุโสเทียนที่ได้รับการช่วยเหลือจากบรรพชนแค่นั้นนะรึ?
หลายๆคนที่รู้สึกงงงวย.
"ขอบคุณบรรพชน!"อาวุโสเทียนที่กล่าวออกมาด้วยความตื่นเต้น.
"นี่เป็นการเพิ่มพลังฝึกตนจากพลังภายนอก,ไม่ใช่ของเจ้าเอง,ภายในหนึ่งร้อยปี,หากว่าเจ้าไม่สามารถยกระดับไปถึงระดับเซียนโบราณ,พลังฝึกตนของเจ้าจะลดลงไปยังระดับต้าเซียน!"เทียนเสิ่นจื่อกล่าวออกมาเบาๆ.
ล่วงหล่นมายังระดับต้าเซียนอย่างงั้นรึ? ถึงอย่างงั้นก็ยับนับว่าคุ้มค่า,ต้องรู้ด้วยว่าระดับต้าเซียนเองก็ยากที่จะทะลวงผ่านไปถึงขั้นดังกล่าวได้.
"ครับ!"อาวุโสเทียนที่กล่าวตอบรับในทันที.
ทว่าในเวลาเดียวกัน,ไม่มีใครรับรู้ว่ามังกรทองวาสนาอีกตนของต้าเจิ้ง,ที่มีขีดบนหน้าผากสีแดงชาติของมันที่ขยับไปมา,แสดงท่าทางแปลกประหลาด,จดจ้องมองไปยังเทียนเสิ่นจื่อด้วยความสนใจ.
เทียนเสิ่นจื่อที่ไม่ได้พบความผิดปรกติของมังกรวาสนาที่มีขีดหน้าผากสีชาติ
แต่อย่างใด.
มังกรทองวาสนาขีดหน้าผากสีชาติ จ้องมองพริบตาเดียวเท่านั้น,จากนั้นก็กลับสู่สภาพเดิน,ล่องลอยไปบนทะเลวาสนา,พร้อมกับจ้องมองขึ้นไปบนสนามรบบนอากาศด้วยความโกรธเกรี้ยว.
เทียนเสิ่นจื่อที่จ้องมองขึ้นไปบนท้องฟ้า!
บนท้องฟ้านั้น,ปรากฏริ้วแสงสีทองสว่างจ้าเข้าปะทะกันเป็นระยะๆ.
"ตูมมม!"จงซานที่ล่วงหล่นลงมาจากบนฟ้าเสียงดัง.
เสื้อผ้าที่ขาดวิ่น,การต่อสู้กับจื่อลู่ไม่จำเป็นต้องถามว่าใครได้เปรียบ,แปดหางสวรรค์เองก็เช่นกัน,ชัดเจนว่าเขาและแปดหางสวรรค์ได้เข้าสู่การต่อสู้,แต่กระนั้นก็ไม่สามารถรับมือจื่อลู่ได้.
เซียนบรรพชน,นับว่าเป็นตัวตนที่แข็งแกร่งอย่างแท้จริง!
เทียนเต๋าสีขาวบนท้องฟ้ากำลังส่ายไปมา,จื่อลู่ที่จับจ้องมองลงมายังสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียวอีกครั้ง.
เทพอสูรเซียวจิงหายไปแล้ว?
จื่อลู่ที่ทำการตรวจสอบอย่างรวดเร็ว,ไม่มี,จื่อลู่สัมผัสได้ว่าเทพอสูรเซียวจิงได้ตกตายไปแล้ว! ใคร,มีใครในต้าเจิ้งสามารถสังหารเทพอสูรเซียวจินได้อย่างงั้นรึ?
เป็นไปได้อย่างไร,เทพอสูรลำดับที่ยี่สิบ,เทพอสูรเซียวจิน,มันจะเป็นไปได้อย่างไร?
พริบตานั้น,จื่อลู่ก็สามารถมองเห็นเทียนเสิ่นจื่อ.
เทียนเสิ่นจื่อ?
เห็นเทียนเสิ่นจื่อแล้ว,จื่อลู่ที่สัมผัสได้ถึงกลิ่นอายที่ยากจะอธิบายได้ของเขา,คนผู้นี้ที่แม้แต่สามารถยืนอยู่บนเทียนเต๋าของเขาได้.
เขาเป็นใคร? แข็งแกร่งขนาดนี้เลยรึ?
เป็นคนของต้าเจิ้งรึ?
"ข้าจื่อลู่,ใครขอถามว่ารู้จักข้าหรือไม่!"จื่อลู่ที่กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงที่เคร่งขรึม.
แม้นว่าใต้สวรรค์แห่งนี้,มีเซียนบรรพชนอยู่ไม่น้อย,ทว่าจื่อลู่ก็แทบรู้จักทุกคน,ทว่ากลับไม่เคยเห็นคนผู้นี้เลย,ทั้งที่ดูแล้วไม่ได้ด้อยกว่ายอดฝีมือที่โดดเด่นในโลกนี้อีกด้วย.เขาจื่อลู่ที่นับว่าเป็นยอดฝีมือที่โดดเด่นในโลกนี้เป็นอย่างมาก.
เหตุผลหนึ่งนั้นเขาเป็นเซียนบรรพชน,อีกเหตุผลหนึ่งเพราะว่าเขาเป็นศิษย์ของกงจื่อ.
ใต้หล้าแห่งนี้ใครจะไม่รู้จักจื่อลู่กัน?
"ไม่เคยได้ยิน!"เทียนเสิ่นจื่อกล่าวออกมาเบาๆ.
ไม่เคยได้ยินอย่างงั้นรึ?
เป็นไปได้อย่างไร,คิดจะดูแคลนข้าอย่างงั้นรึ? ไม่,ท่าทาง,ของเขานั้น,เหมือนว่าเขาไม่เคยได้ยินจริงๆ.
เป็นอสุรกายมาจากใหนกัน?
เพิ่งมาจากภพหยินอย่างงั้นรึ? กระนั้นถึงจะเป็นคนจากภพหยินก็ควรจะรู้จักข้า.
ผอมบางหนังหุ้มกระดูก,ไม่ต่างจากเผ่าโครงกระดูก,ที่หน้าผากที่เปล่งแสงสีทองเจิดจ้า,ดูแปลกประหลาดนัก.
ลิขิต,หากว่ามันอยู่ด้านนอกจื่อลู่ย่อมจำได้,ทว่าดวงตะวันสีทองที่หน้าผากเทียนเสิ่นจื่อนั้น,มันเป็นลิขิตที่แปรรูปแล้ว,ซึ่งมันจะมีรูปร่างที่แตกต่างกันไป,เทียนเสิ่นจื่อที่ได้หลอมลิขิตเข้ามาในร่าง,ซึ่งมันได้ถูกเปลี่ยนไปจนเกือบหมดแล้ว,หากหยิงอยู่ที่นี่ย่อมบอกได้,ทว่าจื่อลู่นั้นไม่รู้จัก.
"ไม่รู้จักข้าอย่างงั้นรึ?
ไม่สำคัญ,เช่นนั้นอาจารย์ของข้า,ปราชญ์เทพหงหรู,กงจื่อล่ะ!"จื่อลู่ที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"กงจื่อ?"เทียนเสิ่นจื่อที่ราวกับว่ากำลังนึกอะไรบางอย่างอยู่.
จื่อลู่ที่พยักหน้ารับขณะมอง.
"ไม่เห็นเคยได้ยิน!"เทียนเสิ่นจื่อที่ส่ายหน้าไปมา.
จื่อลู่"................!”
เหล่าขุนนางต้าเจิ้งทั้งหมด."..............!”
มีเพียงแค่จงซาน,อาวุโสเทียนและคนจากโลกใบเล็กอีกจำนวนหนึ่ง,ที่รับรู้ว่าเทียนเสิ่นจื่อนั้นไม่ได้แสร้งทำ,เขาไม่รู้จักจริงๆ.
"คาดไม่ถึงเลยว่าจะไม่รู้จักอาจารย์ข้า?"จื่อลู่ที่รู้สึกไม่ดีนัก.
"สำคัญมากขนาดนั้นเลยรึ?"เทียนเสิ่นจื่อที่กล่าวออกมาอย่างนุ่มนวล.
จื่อลู่," ..........!”
"แต่ว่า,เจ้าบังอาจรบกวนการบำเพ็ญของข้า!"เทียนเสิ่นจื่อที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
จื่อลู่จ้องมองไปยังเทียนเสิ่นจื่อ,ก่อนที่จะนำอะไรบางอย่างออกมา.
"ในเมื่อไม่ได้ยิน,ข้าคงจะต้องบอกกับเจ้าเองสินะ!"จื่อลู่ที่กล่าวออกมาด้วยเสียงเย็นชา.
ระหว่างที่กล่าวนั้น,จื่อลู่ที่ปล่อยตำราชิงชิวลอยออกไปในทันที.
ตำราชิงชิว!
ทว่าตำราชิงชิวแวลานี้,ดูทรงพลังเหนือกว่ากงเหล่ยเทียนและของเหยียนฮุยมาก.
บนตำราเทียนชิว,ที่ปรากฏขึ้นที่กลางอากาศ,ก่อนที่จะสร้างอักขระขนาดใหญ่ขึ้นมา,อักขระที่อาบไปด้วยเทียนเต๋าแผ่แรงกดดันที่ยิ่งใหญ่ทรงพลังออกมา.
"นี่คือวิถีของนิกายหงหรู,ตำราชิงชิวที่ปรากฏขึ้นนี้,ในเมื่อไม่รู้จักก็จงอ่านมันซะ!"จื่อลู่ที่กล่าวออกมาเสียงดัง.
ระหว่างที่กล่าวนั้น,ตำราชิงชิวที่ขยายขึ้นอย่างรวดเร็ว,มีขนาดมากกว่าร้อยเท่า,กลิ่นอายที่รุนแรงนี้แผ่ออกไปทุกทิศทุกทาง.
"ชิงชิว?"เทียนเสิ่นจื่อที่เผยท่าทางประหลาดใจ.
ก่อนที่จะโยนไม้เท้าสีม่วงลอยออกไปในทันที.
ไม้เท้าสีม่วงลอยขึ้นไปบนอากาศ,พร้อมกับขยายขนาด,โผทะยายพุ่งออกไปทะลวงตำราชิงชิวเสียงดังสนั่นหวั่นไหว.
ไม้เท้าสีม่วง,ไม้เท้าเคลื่อนภูผา!
ใบหน้าของจื่อลู่ที่เปลี่ยนเป็นซับซ้อน,ตำราชิงชิวของเขาที่กำลังขยายขนาดนั้นถูกกระแทกจนระเบิดเสียงดังสนั่น.
"ตูมมม~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
เกิดระเบิดเสียงดังสนั่น,ปรากฏเป็นหลุมดำขนาดใหญ่ขึ้น,ดูดทุกสิ่งทุกอย่างรอบๆเข้าไป,เพราะไม่ได้ใหญ่โตนัก,จึงฟื้นฟูกลับคืนอย่างรวดเร็ว,ไม้เท้าของเทียนเสิ่นจื่อที่ลอยกลับคืน,ตำราชิงชิวก็ลอยกลับคืนจื่อลู่เช่นกัน.
ไม้เท้าเคลื่อนผูผากลับคืนในสภาพสมบูรณ์,ทว่าตำราชิงชิวนั้น,ริ้วไม้ไผ่ตรงกลางหักครึ่งออกมาอย่างคาดไม่ถึง.
ใบหน้าของจื่อลู่ที่จ้องมองเทียนเสิ่นจื่อด้วยความมืดมน!
เพราะจื่อลู่สามารถมองเห็นได้ว่า,เทียนเสิ่นจื่อยังคงสงบ,ไม่ต้องการจะต่อสู้กับเขาด้วยซ้ำ,หากเขาลงมือจริง,จื่อลู่ก็ยากจะต้านทาน.
"ขอทราบนามยอดฝีมือ!"จื่อลู่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"เจ้าไม่ควรจะมาที่นี่,ไปซะ!"เทียนเซิงจื่อที่ไม่ยินดีที่จะตอบ.
กับท่าทางไม่แยแสของเทียนเสิ่นจื่อ,ทำให้จื่อลู่ขุ่นเคืองอยู่ไม่น้อย.
จื่อลู่จ้องมองเทียนเสิ่นจื่อ,จ้องมองจงซานด้วยสายตาเย็นชา,รับรู้ได้ถึงความคลั่งแค้น,ที่ไม่สามารถชำระได้,ภายในใจที่เผยท่าทางเศร้าใจเป็นอย่างมาก,ก่อนที่เขาจะถอยกลับไป,เขาควรที่จะไปสอบถามอาจารย์ของเขาเกี่ยวกับคนผู้นี้ก่อน.
ส่วนจงซานนั้นแน่นอนเข้าใจความคิดของเทียนเสิ่นจื่อดี,ที่เทียนเสิ่นจื่อไม่ต้องการสู้นั้น,ไม่ใช่ว่ากลัว,ทว่าใส่ใจเกี่ยวกับศพชีวิตทั้ง
17 ใต้เทือกเขาเทียนเซี่ยต่างหาก,ด้วยหวั่นเกรงว่าผลกระทบจากการต่อสู้จะส่งผลไปถึงคนอื่นๆด้านในด้วย.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
ปัจจุบันแปลจบแล้ว 1672 ตอน สนใจติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ครับ
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น