Immortality Chapter 982 Se Kong reappears
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 982 เซอคงปรากฏตัว.
Chapter 982 Se Kong reappears
色空再现
เซอคงปรากฏตัว.
สวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว!
ภายในตำหนักเทียนหยวนห้องอักษรของจงซาน,ซึ่งมีคนสามคนยืนอยู่.
จงซาน,เจ้าโส่วเซี่ยงและอี้เหยี่ยน!
ภายในเขตแดนภพหยินนั้นอยู่ในความสงบ,ดังนั้นเหล่าแม่ทัพจึงถูกย้ายมาด้วยผังจักรพรรดิมายังภพหยาง,ภพหยิน-หยางแม้นว่าจะเป็นราชวงศ์วาสนาสองแห่งทว่าต้องรู้ด้วยว่าแม่ทัพนั้นไม่ได้แยกกัน,ทุกคนต่างก็เป็นคนของต้าเจิ้ง,เซิ่งหวังทั้งสองต่างก็เป็นคนเดียวกัน,แม้แต่ใช้ความคิดร่วมกัน,จะให้เรียกสองราชวงศ์วาสนาได้อย่างงั้นรึ?
"ตอนนี้พวกเรายังขาดคนที่มีความสามารถ!"จงซานที่ครุ่นคิดและกล่าวออกมา.
เกี่ยวกับต้าเจิ้งที่ทำการขยายดินแดนออกไปเรื่อยๆ,เหล่าคนที่มีพรสวรรค์จึงมีความจำเป็นเร่งด่วน,เพื่อสนับสนุนดินแดนที่ขยายออกไป.
"สุ่ยจิงเองก็ได้รับผิดชอบเรื่องนี้อยู่,ถึงเพิ่มเฉินเข้าไปอีกก็ไม่ได้ช่วยอะไรมากนัก!"อี้เหยี่ยนที่ส่ายหน้าไปมา.
"ข้ารู้,ทว่าไม่มีทางที่จะคัดเลือกคนได้ทันการขยายดินแดน!"จงซานที่ส่ายหน้าไปมา.
"ไม่ทันที?
เฉินคิดว่าน่าจะเพียงพอ,ไว้พวกเรายึดครองดินแดนได้อีกครั้ง,ค่อยเพิ่มเหล่าคนมีพรสวรรค์ไม่ดีกว่ารึ?"อี้เหยี่ยนที่กล่าวออกมาด้วยความสงสัย.
"ไม่,ดินแดนนั้นได้ยึดครองมาเกือบทั้งหมดแล้ว!"จงซานที่กล่าวตอบ.
"หืม?"อี้เหยี่ยนที่ไม่เข้าใจชัดนัก.
"ทางทิศใต้,เดิมที่เป็นศาลเทวะไท่อี้ที่ล่มสลาย,ถูกแบ่งออกเป็นสี่ราชวงศ์สวรรค์,ตอนนี้ทั้งสี่ราชวงศ์สวรรค์รอคอยให้รวมผนวกเข้ามาเท่านั้น,สามารถเปลี่ยนเป็นของต้าเจิ้งได้ในทันที!"จงซานเอ่ย.
"ทิศใต้? เซิ่งหวังตั้งแต่เมื่อ...? เป็นไปได้ว่าที่ไม่เห็นเซียนเซิงซือนั่นก็?"อี้เหยี่ยนที่ทำการคาดเดาได้ในทันที.
"อืม!
สี่ราชวงศ์สวรรค์,เหล่าเซิ่งซ่างพวกเขาได้ตกตายไปแล้ว,ตอนนี้เป็นเพียงศพที่เซียนเซิงซือควบคุมเท่านั้น!"จงซานพยักหน้ารับ.
”..................!”
ทุกคนกลายเป็นเงียบชั่วครู่,อี้เหยี่ยนที่ถอนหายใจ,"เซิ่งหวังแผนการก้าวไกลนัก,เซียนเซิงซือเองลึกล้ำเกินประมาณด้วยจริงๆ!"
"อืม,เจ้ารับรู้สถานการณ์แล้ว,เซียนเซิงซือคงถึงเวลากลับสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียวแล้ว,สี่ราชวงศ์สวรรค์นี้,เจ้าวางแผนจัดการไปก็แล้วกัน!"จงซานที่กล่าวสั่งการ.
เรื่องทุกอย่างไม่จำเป็นให้ราชาเข้าไปควบคุม,ทว่าจำเป็นต้องเข้าใจในแผนและวิธีทำงานของข้าราชบริพารด้วย,และสิ่งสำคัญที่สุดคือรู้จักการใช้งานข้าราชบริพารของตัวเอง.
"รับทราบ!"อี้เหยี่ยนที่พยักหน้ารับ.
"ห้องโถงหมายเลขห้าบนสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว,มีค่ายกลที่ล้ำลำผนึกอยู่,และเป็นสถานที่แลกเปลี่ยนข่าวสารกับเซียนเซิงซือ,ในเวลานั้นเจ้าลองปรึกษาพูดคุยกับเซียนเซิงซือดู!"จงซานกล่าว.
"ครับ!"อี้เหยี่ยนพยักหน้ารับ.
"โหลวซิงเฉินที่ได้เข้าไปโจมตีเมืองหลวงของศาลเทวะไท่จี,ตอนนี้ศาลเทวะไท่จีกำลังอยู่ในความวุ่นวายสับสน,วางแผนในการรวมรวมด้วย! เดิมทีมีทหารของศาลเทวะไท่ชูตรึงกำลังอยู่ในแนวหน้าแล้ว!"จงซานที่กล่าวออกมาอีกครั้ง.
อี้เหยี่ยนพ่นลมหายใจยาวเผยยิ้มเฝื่อนๆ,"การมีทัพของศาลเทวะไท่ชูนั้น,นับว่าช่วยแบ่งเบาความกดดันของพวกเราได้มากจริงๆ!"
จงซานพยักหน้ารับ ทหารของศาเลทวะไท่ชูนั้นช่างแบ่งภาระไม่น้อย,ด้วยเวลาที่ไม่มากนี้,จงซานไม่สามารถรอคอยได้,จำเป็นต้องกลืนกินทั่วทั้งอาณาเขตเฟิงจงในตอนนี้,หากว่าปล่อยเวลาไว้นาน,ราชวงศ์วาสนาที่อยู่รอบๆที่กำลังเฝ้ามองอยู่,อาจกระโดดเข้าร่วมสงครามได้,อี้เหยี่ยนเข้าใจดีว่าต้องทำเช่นไร.
"โส่วเซี่ยง,พลังฝึกตนของเจ้าเวลานี้เป็นอย่างไรบ้าง?"จงซานที่จ้องมองไปยังเจ้าโส่วเซี่ยง.
"เวลานี้ได้ก้าวถึงเซียนสวรรค์ขั้นปลายกแล้ว,ทว่าจำเป็นต้องการโอกาสเพื่อตัดผ่าน,เฉินจะพยายามอย่างหนัก."เจ้าโส่วเซี่ยงที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"ปราณหอก,นับว่าวิถีบำเพ็ญที่น้อยคนนักจะสามารถใช้ได้,เส้นทางที่เจ้าเดินไปนั้นนับว่าเป็นเส้นทางที่น่าเกรงขาม,ทว่าข้าเชื่อว่าเจ้าจะสามารถผ่านมันไปได้!"จงซานพยักหน้ารับ.
"ขอบคุณเซิ่งหวัง!"เจ้าโส่วเซี่ยงพยักหน้ารับ.
ระหว่างที่ทั้งสามกำลังพูดคุยกันนั้น,ทันใดนั้นดวงตาของจงซานที่หดเกร็ง,ใบหน้าเปลี่ยนเป็นจริงจังขึ้นมาทันที.
"เซิ่งหวัง,มีอะไรอย่างงั้นรึ?"อี้เหยี่ยนที่ตระหนักได้ถึงท่าทางของจงซาน.
"คาดไม่ถึงเลยว่าจะมีคนพยากรข้า?
นอกจากนี้ยังดูเหมือนว่ามีพลังเข้มข้น,เซียนบรรพชนอย่างงั้นรึ?
แม้แต่อยู่ในอาณาเขตเฟิงจงด้วย?"แววตาของจงซานที่แสดงท่าทางจริงจัง.
"เซียนบรรพชน?"คิ้วของอี้เหยี่ยนที่ขมวดไปมา.
เซียนบรรพชน,ยอดฝีมือที่อยู่ต่ำกว่าปราชญ์เทพ,นี้เซียนบรรพชนกำลังวางแผนอะไรเกี่ยวกับเซิ่งหวังกัน?
"ไม่จำเป็นต้องกังวล,ตราบเท่าที่ข้าอยู่ในสวรรค์สวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว,มีเหรอที่จะทำอะไรข้าได้!"จงซานที่กล่าวปลอบทุกคน.
"รับทราบ!"คนทั้งสองที่พยักหน้ารับ.
"อืม,พวกเราก็ปรึกษากันมานานแล้ว,พวกเจ้ากลับไปพักก่อนเถอะ!"จงซานกล่าว.
"ครับ,พวกเราคงไม่ขอรบกวนแล้ว!"อี้เหยี่ยนและเจ้าโส่วเซี่ยงกล่าว.
อี้เหยี่ยนและเจ้าโส่วเซี่ยงที่ออกมาจากตำหนักเทียนหยวน.
"เซียนเซิงอี้,ท่านคิดว่าใครกันที่กำลังพยากรเซิ่งหวัง,เป็นศัตรูที่อยู่ในเขตแดนเซียนบรรพชนอย่างงั้นรึ?"เจ้าโส่วเซี่ยงที่ครุ่นคิดและกล่าวออกมา.
"ไม่ว่าอย่างไร,ความปลอดภัยของเซิ่งหวังต้องมาก่อน,ข้าจะแจ้งไปยังเซียนเซิงซือและโหลวซิงเฉินให้รีบกลับมาในทันที,เซียนเซิงซือมีวิชาที่ลึกล้ำแปลกประหลาด,ย่อมสามารถช่วยเหลือเซิ่งหวังได้แน่!"อี้เหยี่ยนที่กล่าวออกมาในทันที.
หลังจากที่คนทั้งสองออกไปแล้ว,จงซานที่เผยท่าทางผ่อนคลายก่อนหน้านี้เปลี่ยนเป็นจริงจังทันที,ตราบเท่าที่ต้องเผชิญหน้ากับเซียนบรรพชน,มีเหรอที่จะผ่อนคลายได้?
จงซานไม่ต้องการให้ทุกคนเป็นกังวลดั้นนั้นจึงได้เอ่ยออกไปเช่นนั้น,ไม่ว่าอย่างไรพวกเขาเองก็ไม่สามารถที่จะเผชิญหน้ากับเซียนบรรพชนได้.
เมื่อราชาคิดถึงข้าราชบริพาร,ข้าราชบริพารเองก็คิดถึงราชาเช่นกัน,อี้เหยี่ยนที่ตัดสินใจที่จะเรียกยอดฝีมือสองคนกลับมายังสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียวในทันทีเช่นกัน.
และในเวลาเดียวกันนั้น,แน่นอนว่าจงซานเองก็กำลังครุ่นคิดอยู่ในตำหนักเทียนหยวน.
เซียนบรรพชน? เซียนบรรพชนเดินทางมาด้วยเหตุผลใด?
นอกจากนี้จากที่สัมผัสแล้วเซียนบรรพชนผู้นี้ไม่ได้ด้อยกว่าบรรพชนชราเสวี๋ยเหม่ยอย่างแน่นอน.
----------------------------------------------------------------------------
ในเวลาเดียวกันนี้,อาณาเขตเฟิงจง,เดิมที่สถานที่แห่งนี้ก็คือนิกายเสอโหว,เวลานี้มีคนสองคนที่ปรากฏขึ้น,และยังมีอีกหนึ่งร่างเป็นอสุรกายที่ดูแปลกประหลาด.
อสูรกายที่มีรูปลักษณ์เหมือนกับตะกวด,ทว่ากลับมีความสูงหนึ่งร้อยจั้ง,นอกจากนี้รอบๆร่างกายของมันมีเกร็ดสีเงิน,พร้อมทั้งสวมชุดเกราะเหล็กเอาไว้อีกด้วย,ที่บนร่างของมันมีคนที่นั่งอยู่คนหนึ่ง.
เป็นชายในชุดสีขาว,ใบหน้าท่าทางเคร่งขรึม,อยู่ในสภาพสมาธิจมจ่อม,มือทั้งสองข้ากำลังนับนิ้วพร้อมกับชี้ออกไปยังของวิเศษชิ้นหนึ่ง.
ที่ข้างๆกันนั้นเป็นชายในชุดสีทอง,หากว่าจงซานอยู่ที่นี่,จะต้องเผยท่าทางประหลาดใจอย่างแน่นอน,คนผู้นี้คือคนที่เป็นศัตรูคู่แค้นของจงซาน,คาดไม่ถึงเลยว่าใบหน้าของเขานั้นจะเหมือนกงเหล่ยเทียน
7-8 ส่วน.
7-8 ส่วน?
แน่นอนคนผู้นี้ก็คือเทพอสูรใส้เดือนที่ได้กลืนกินดวงวิญญาณของกงเหล่ยเทียนเข้าไป,ในโลกใบเล็กนั้นเขาก็คือนักบวชเซอคงนั่นเอง.
เซอคงจ้องมองไปยังรอบๆ,ก่อนที่จะหันหน้าไปยังชายในชุดสีขาวที่กำลังนั่งสมาธิอยู่,และขมวดคิ้วไปมา,แววตาที่ดูเคร่งขรึมเป็นอย่างมาก.
อสุกายใส่ชุดเกาะที่รู้สึกเป็นปฏิปักษ์กับเซอคงเป็นอย่างมาก,ทันทีที่พ่นลมหายใจไปยังศิลายักษ์ก้อนหนึ่ง.
"แค๊ก แค๊ก แค๊ก!"
ศิลาก้อนใหญ่ที่บิดเบี้ยวและเปิดออกมาด้วยอสุรกายตนดังกล่าว.
เซอคงที่จ้องมองไปยังชายในชุดสีขาว,ก่อนที่จะจ้องมองไปยังอสุรกายในชุดเกราะ,ลึกลงไปแววตาของเขาที่เผยท่าทางดูแคลนออกมา.
เซอคงที่ไม่สนใจอสุรกายในชุดเกราะแม้แต่น้อย,และอสุรกายในชุดเกราะเองก็ไม่กล้าหาเรื่องเซอคงเช่นกัน.
”!”
ชายในชุดสีข่าวที่นั่งสมาธินับนิ้วอยู่ก่อนที่จะชี้นิ้วออกไปด้านหน้า.
ชายในชุดสีขาวที่ขมวดคิ้วแน่นก่อนที่จะค่อยๆลืมตาขึ้นมาช้าๆ.
"อาจารย์อาบรรพชน,พยากรได้อะไรบ้าง?"เซอคงที่สอบถามออกมาในทันที.
ชายในชุดสีขาวที่ไม่รู้ว่าเซอคงกำลังคิดอะไรเช่นกัน,ทว่าก็ลุกขึ้นส่ายหน้าไปมาช้าๆ.
"คาดไม่ถึงเลยว่าจะซานจะสามารถป่วนสวรรค์ลี้ลับได้,นอกจากนี้ดูเหมือนว่าจะเป็นวิชาของหมี่เทียน,ทำให้ไม่สามารถพยากรอะไรได้!"ชายในชุดสีขาวที่กล่าวออกมา,พร้อมกับใบหน้าที่เย็นชา.
"ทำไมรึ?"เซอคงที่แสดงท่าทางประจบประแจงออกมาขณะพูด.
ภายในโลกใบเล็กนั้น,เซอคงเป็นปลิ้นปล้อนลื่นไปเรื่อย,พูดจาไม่อยู่กับร่องกับรอย,สำหรับตัวเขานั้นพร้อมที่จะกล่าวประจบทุกคนได้.
"นี่ก็เป็นเรื่องชัดเจนแล้ว,อาจารย์อาอีกคนของเจ้า,เหยี่ยนเฮย,ถูกจงซานสังหาร!"ชายในชุดสีขาวที่กล่าวออกมาด้วยความเย็นชา.
"ข่าวลือเป็นจริงงั้นรึ?! อาจารย์อา,พวกเรารีบถอยก่อนดีกว่า,ท่านคิดจะแก้แค้นเวลานี้เลยอย่างงั้นรึ?"เซอคงที่ขมวดคิ้วไปมาขณะกล่าว.
"บิดาของเจ้ากงเหล่ยเทียนถูกสังหาร,ไม่ใช่ว่าเจ้าต้องการล้างแค้นให้กับกงเหล่ยเทียนอย่างงั้นรึ?"ชายในชุดสีขาวที่กล่าวออกมาด้วยความเย็นชา.
"ไม่ๆ,ข้าไม่ได้หมายความเช่นนั้น,ความแค้นของบิดาจะต้องชำระแน่นอน,ทว่าจะลงมือตอนนี้ได้อย่างงั้นรึ?
ข้านั้นไม่ใช่คู่มือของจงซาน,อย่างน้อยก็ต้องกลับไปฝึกฝนก่อน,จากนั้นค่อยลงมือด้วยตัวเอง,หนี้แค้นของจงซานต้องถูกล้างด้วยเลือด!"เซอคงที่กล่าวออกมาในทันที.
"ไม่จำเป็น,เจ้าได้โอกาสในทันที!"ชายในชุดสีขาวที่เอ่ยออกมาในทันที.
"แต่ว่า,อาจารย์อา,จงซานนั้นแปลกประหลาดเป็นอย่างมาก,พวกเราไม่สามารถประมาทได้!"เซอคงที่กล่าวปฏิเสธในทันที.
"มีข้า,จื่อลู่,ไม่มีใครทำอะไรเจ้าได้,ข้าจะปกป้องเจ้าเอง!"ชายในชุดสีขาวที่มีนามว่าจื่อลู่กล่าว.
"ไม่,อาจารย์อา,ข้าไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น,ข้าหมายความว่าเขา,จงซาน,เขาแปลก,แปลกประหลาดมาก,ยากที่จะรับมือ,พวกเราควรจะวางแผนให้ดีเพื่อลดการสูญเสีย......!"เซอคงที่กล่าวออกมาอีกครั้ง,ทว่าก็ถูกจื่อลู กล่าวหยุด.
"เจ้าไม่มั่นใจในพลังของข้าอย่างงั้นรึ?"จื่อลู่ที่ใบหน้าเปลี่ยนเป็นจริงจัง.
"ไม่ๆ,ข้าไม่ได้หมายความเช่นนั้น,อาจารย์อาเป็นหนึ่งในศิษย์ทั้ง
72 และยังเป็นหนึ่งในสามเซียนบรรพชน,ข้าจะไม่เชื่อมั่นในความแข็งแกร่งของท่านได้อย่างไร?
เรื่องจงซาน,อ๋า,ใช่,ข้าขอรับฟังความเห็นของอาจารย์อาก็แล้วกัน!"เซอคงที่กล่าวออกมา.
เซอคงคิดว่ามันไม่ง่ายขนาดนั้น,แม้นว่าข่าวลือของจงซานจะดูเกินจริง,ทว่าเขาที่มาจากโลกใบเล็กเดียวกัน,จื่อลู่ที่เป็นเซียนบรรพชนย่อมไม่เห็นจงซานในสายตา,ทั้งที่เขาไม่สามารถ
พยากรจงซานได้,ก็ไม่มีอะไรมั่นใจได้,หากว่ามีอันตรายซ่อนอยู่,หรือว่าจงซานลอบโจมตีล่ะ?
ตัวเขานั้นรู้จักจงซานดี,เขาที่ไม่ต้องการเอาชีวิตตัวเองไปเสี่ยงแม้แต่น้อย,เขาจะต้องหาวิธีในการหลบเลี่ยงจากไปให้ได้.
"อืม!"จื่อลู่ที่พยักหน้าพึงพอใจ.
"อาจารย์อาเช่นนั้นพวกเราจะเดินทางเมื่อไหร่?"เซอคงที่สอบถามในทันที.
"ไม่ต้องรีบร้อน,เหยี่ยนฮุยตายที่นี่,ข้าต้องการสร้างสุสานให้เขาก่อน,จากนั้นค่อยไปนำเลือกของศัตรูมาเซ่นไว้!"จื่อลู่ที่กล่าวออกมาอย่างจริงจัง.
ไม่ต้องเอ่ยสัมพันธ์พวกเขาที่เป็นศิษย์ของกงจื่อด้วยกัน,ทว่าเหยี่ยนฮุยและจื่อลู่นั้นมีความสัมพันธ์ที่ดีต่อกัน,เมื่อเหยี่ยนฮุยตกตายไป,แน่นอนว่าจื่อลู่จะต้องสร้างป้ายวิญญาณหลุมศพให้กับเขา.
เซอคงที่ใบหน้าแสดงท่าทางเคร่งขรึม,ทว่าภายในใจนั้นสั่นไหวไปมา,อดไม่ได้ที่จะรู้สึกขนลุกไปทั่วร่าง.
---------------------------------------------------
หลังจากนั้นสี่เดือน!
ที่ทิศใต้สวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว,บนท้องฟ้านั้นปรากฏคนกลุ่มหนึ่งจำนวนกว่า
1 พันคน.
ผู้ที่นำพวกเขามานั้นคือคนที่เหยียบอยู่บนกงล้อเพลิง,ที่ด้านหลังสะพายคันศรสีทอง,พร้อมกับถือหอกเพลิงมาด้วย,ซึ่งก็คือนาจาและลูกน้องนั่นเอง.
"ไท่จื่อสาม,ที่ด้านหน้าคือสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว!"ชายในชุดเกราะสีทองด้านหลังกล่าวรายงาน.
ร่างของนาจาที่หยุดลง,และผู้ใต้บังคับบัญชาของเขาด้วย,ก่อนที่จะมองขึ้นไปบนสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว,แววตาของเขาที่เต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยว,ที่หน้าผากของเขาในเวลานี้ปรากฏริ้วแสงสีดำที่หนาขึ้นเรื่อยๆ,เป็นปราณทมิฬที่รุนแรง,จนมันมีผลต่อนิสัยใจคอของนาจา.
อธิบายเพิ่ม.
โลกใบใหญ่ ภพหยางมีปราชญ์เทพ 9 คน
ภพหยิน 6 คน ซึ่งหมายความว่าโลกใบใหญ่ภพหยางมี 9 ทวีป ภพหยินมี 6 ทวีป.
ปราชญ์เทพสามารถเคลื่อนย้ายพลังฟ้าดินในทวีปของตัวเองได้คล้ายๆย้ายอำนาจแผ่นดินของประมุขราชวงศ์วาสนา
สรุปหากราชวงศ์วาสนาขยายเขตแดนเป็นของตัวเองได้ทั้งทวีป
ก็สามารถมีพลังเทียบเท่าปราชญ์เทพได้.
Chapter 982 Se Kong reappears
色空再现
เซอคงปรากฏตัว.
สวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว!
ภายในตำหนักเทียนหยวนห้องอักษรของจงซาน,ซึ่งมีคนสามคนยืนอยู่.
จงซาน,เจ้าโส่วเซี่ยงและอี้เหยี่ยน!
ภายในเขตแดนภพหยินนั้นอยู่ในความสงบ,ดังนั้นเหล่าแม่ทัพจึงถูกย้ายมาด้วยผังจักรพรรดิมายังภพหยาง,ภพหยิน-หยางแม้นว่าจะเป็นราชวงศ์วาสนาสองแห่งทว่าต้องรู้ด้วยว่าแม่ทัพนั้นไม่ได้แยกกัน,ทุกคนต่างก็เป็นคนของต้าเจิ้ง,เซิ่งหวังทั้งสองต่างก็เป็นคนเดียวกัน,แม้แต่ใช้ความคิดร่วมกัน,จะให้เรียกสองราชวงศ์วาสนาได้อย่างงั้นรึ?
"ตอนนี้พวกเรายังขาดคนที่มีความสามารถ!"จงซานที่ครุ่นคิดและกล่าวออกมา.
เกี่ยวกับต้าเจิ้งที่ทำการขยายดินแดนออกไปเรื่อยๆ,เหล่าคนที่มีพรสวรรค์จึงมีความจำเป็นเร่งด่วน,เพื่อสนับสนุนดินแดนที่ขยายออกไป.
"สุ่ยจิงเองก็ได้รับผิดชอบเรื่องนี้อยู่,ถึงเพิ่มเฉินเข้าไปอีกก็ไม่ได้ช่วยอะไรมากนัก!"อี้เหยี่ยนที่ส่ายหน้าไปมา.
"ข้ารู้,ทว่าไม่มีทางที่จะคัดเลือกคนได้ทันการขยายดินแดน!"จงซานที่ส่ายหน้าไปมา.
"ไม่ทันที?
เฉินคิดว่าน่าจะเพียงพอ,ไว้พวกเรายึดครองดินแดนได้อีกครั้ง,ค่อยเพิ่มเหล่าคนมีพรสวรรค์ไม่ดีกว่ารึ?"อี้เหยี่ยนที่กล่าวออกมาด้วยความสงสัย.
"ไม่,ดินแดนนั้นได้ยึดครองมาเกือบทั้งหมดแล้ว!"จงซานที่กล่าวตอบ.
"หืม?"อี้เหยี่ยนที่ไม่เข้าใจชัดนัก.
"ทางทิศใต้,เดิมที่เป็นศาลเทวะไท่อี้ที่ล่มสลาย,ถูกแบ่งออกเป็นสี่ราชวงศ์สวรรค์,ตอนนี้ทั้งสี่ราชวงศ์สวรรค์รอคอยให้รวมผนวกเข้ามาเท่านั้น,สามารถเปลี่ยนเป็นของต้าเจิ้งได้ในทันที!"จงซานเอ่ย.
"ทิศใต้? เซิ่งหวังตั้งแต่เมื่อ...? เป็นไปได้ว่าที่ไม่เห็นเซียนเซิงซือนั่นก็?"อี้เหยี่ยนที่ทำการคาดเดาได้ในทันที.
"อืม!
สี่ราชวงศ์สวรรค์,เหล่าเซิ่งซ่างพวกเขาได้ตกตายไปแล้ว,ตอนนี้เป็นเพียงศพที่เซียนเซิงซือควบคุมเท่านั้น!"จงซานพยักหน้ารับ.
”..................!”
ทุกคนกลายเป็นเงียบชั่วครู่,อี้เหยี่ยนที่ถอนหายใจ,"เซิ่งหวังแผนการก้าวไกลนัก,เซียนเซิงซือเองลึกล้ำเกินประมาณด้วยจริงๆ!"
"อืม,เจ้ารับรู้สถานการณ์แล้ว,เซียนเซิงซือคงถึงเวลากลับสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียวแล้ว,สี่ราชวงศ์สวรรค์นี้,เจ้าวางแผนจัดการไปก็แล้วกัน!"จงซานที่กล่าวสั่งการ.
เรื่องทุกอย่างไม่จำเป็นให้ราชาเข้าไปควบคุม,ทว่าจำเป็นต้องเข้าใจในแผนและวิธีทำงานของข้าราชบริพารด้วย,และสิ่งสำคัญที่สุดคือรู้จักการใช้งานข้าราชบริพารของตัวเอง.
"รับทราบ!"อี้เหยี่ยนที่พยักหน้ารับ.
"ห้องโถงหมายเลขห้าบนสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว,มีค่ายกลที่ล้ำลำผนึกอยู่,และเป็นสถานที่แลกเปลี่ยนข่าวสารกับเซียนเซิงซือ,ในเวลานั้นเจ้าลองปรึกษาพูดคุยกับเซียนเซิงซือดู!"จงซานกล่าว.
"ครับ!"อี้เหยี่ยนพยักหน้ารับ.
"โหลวซิงเฉินที่ได้เข้าไปโจมตีเมืองหลวงของศาลเทวะไท่จี,ตอนนี้ศาลเทวะไท่จีกำลังอยู่ในความวุ่นวายสับสน,วางแผนในการรวมรวมด้วย! เดิมทีมีทหารของศาลเทวะไท่ชูตรึงกำลังอยู่ในแนวหน้าแล้ว!"จงซานที่กล่าวออกมาอีกครั้ง.
อี้เหยี่ยนพ่นลมหายใจยาวเผยยิ้มเฝื่อนๆ,"การมีทัพของศาลเทวะไท่ชูนั้น,นับว่าช่วยแบ่งเบาความกดดันของพวกเราได้มากจริงๆ!"
จงซานพยักหน้ารับ ทหารของศาเลทวะไท่ชูนั้นช่างแบ่งภาระไม่น้อย,ด้วยเวลาที่ไม่มากนี้,จงซานไม่สามารถรอคอยได้,จำเป็นต้องกลืนกินทั่วทั้งอาณาเขตเฟิงจงในตอนนี้,หากว่าปล่อยเวลาไว้นาน,ราชวงศ์วาสนาที่อยู่รอบๆที่กำลังเฝ้ามองอยู่,อาจกระโดดเข้าร่วมสงครามได้,อี้เหยี่ยนเข้าใจดีว่าต้องทำเช่นไร.
"โส่วเซี่ยง,พลังฝึกตนของเจ้าเวลานี้เป็นอย่างไรบ้าง?"จงซานที่จ้องมองไปยังเจ้าโส่วเซี่ยง.
"เวลานี้ได้ก้าวถึงเซียนสวรรค์ขั้นปลายกแล้ว,ทว่าจำเป็นต้องการโอกาสเพื่อตัดผ่าน,เฉินจะพยายามอย่างหนัก."เจ้าโส่วเซี่ยงที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"ปราณหอก,นับว่าวิถีบำเพ็ญที่น้อยคนนักจะสามารถใช้ได้,เส้นทางที่เจ้าเดินไปนั้นนับว่าเป็นเส้นทางที่น่าเกรงขาม,ทว่าข้าเชื่อว่าเจ้าจะสามารถผ่านมันไปได้!"จงซานพยักหน้ารับ.
"ขอบคุณเซิ่งหวัง!"เจ้าโส่วเซี่ยงพยักหน้ารับ.
ระหว่างที่ทั้งสามกำลังพูดคุยกันนั้น,ทันใดนั้นดวงตาของจงซานที่หดเกร็ง,ใบหน้าเปลี่ยนเป็นจริงจังขึ้นมาทันที.
"เซิ่งหวัง,มีอะไรอย่างงั้นรึ?"อี้เหยี่ยนที่ตระหนักได้ถึงท่าทางของจงซาน.
"คาดไม่ถึงเลยว่าจะมีคนพยากรข้า?
นอกจากนี้ยังดูเหมือนว่ามีพลังเข้มข้น,เซียนบรรพชนอย่างงั้นรึ?
แม้แต่อยู่ในอาณาเขตเฟิงจงด้วย?"แววตาของจงซานที่แสดงท่าทางจริงจัง.
"เซียนบรรพชน?"คิ้วของอี้เหยี่ยนที่ขมวดไปมา.
เซียนบรรพชน,ยอดฝีมือที่อยู่ต่ำกว่าปราชญ์เทพ,นี้เซียนบรรพชนกำลังวางแผนอะไรเกี่ยวกับเซิ่งหวังกัน?
"ไม่จำเป็นต้องกังวล,ตราบเท่าที่ข้าอยู่ในสวรรค์สวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว,มีเหรอที่จะทำอะไรข้าได้!"จงซานที่กล่าวปลอบทุกคน.
"รับทราบ!"คนทั้งสองที่พยักหน้ารับ.
"อืม,พวกเราก็ปรึกษากันมานานแล้ว,พวกเจ้ากลับไปพักก่อนเถอะ!"จงซานกล่าว.
"ครับ,พวกเราคงไม่ขอรบกวนแล้ว!"อี้เหยี่ยนและเจ้าโส่วเซี่ยงกล่าว.
อี้เหยี่ยนและเจ้าโส่วเซี่ยงที่ออกมาจากตำหนักเทียนหยวน.
"เซียนเซิงอี้,ท่านคิดว่าใครกันที่กำลังพยากรเซิ่งหวัง,เป็นศัตรูที่อยู่ในเขตแดนเซียนบรรพชนอย่างงั้นรึ?"เจ้าโส่วเซี่ยงที่ครุ่นคิดและกล่าวออกมา.
"ไม่ว่าอย่างไร,ความปลอดภัยของเซิ่งหวังต้องมาก่อน,ข้าจะแจ้งไปยังเซียนเซิงซือและโหลวซิงเฉินให้รีบกลับมาในทันที,เซียนเซิงซือมีวิชาที่ลึกล้ำแปลกประหลาด,ย่อมสามารถช่วยเหลือเซิ่งหวังได้แน่!"อี้เหยี่ยนที่กล่าวออกมาในทันที.
หลังจากที่คนทั้งสองออกไปแล้ว,จงซานที่เผยท่าทางผ่อนคลายก่อนหน้านี้เปลี่ยนเป็นจริงจังทันที,ตราบเท่าที่ต้องเผชิญหน้ากับเซียนบรรพชน,มีเหรอที่จะผ่อนคลายได้?
จงซานไม่ต้องการให้ทุกคนเป็นกังวลดั้นนั้นจึงได้เอ่ยออกไปเช่นนั้น,ไม่ว่าอย่างไรพวกเขาเองก็ไม่สามารถที่จะเผชิญหน้ากับเซียนบรรพชนได้.
เมื่อราชาคิดถึงข้าราชบริพาร,ข้าราชบริพารเองก็คิดถึงราชาเช่นกัน,อี้เหยี่ยนที่ตัดสินใจที่จะเรียกยอดฝีมือสองคนกลับมายังสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียวในทันทีเช่นกัน.
และในเวลาเดียวกันนั้น,แน่นอนว่าจงซานเองก็กำลังครุ่นคิดอยู่ในตำหนักเทียนหยวน.
เซียนบรรพชน? เซียนบรรพชนเดินทางมาด้วยเหตุผลใด?
นอกจากนี้จากที่สัมผัสแล้วเซียนบรรพชนผู้นี้ไม่ได้ด้อยกว่าบรรพชนชราเสวี๋ยเหม่ยอย่างแน่นอน.
----------------------------------------------------------------------------
ในเวลาเดียวกันนี้,อาณาเขตเฟิงจง,เดิมที่สถานที่แห่งนี้ก็คือนิกายเสอโหว,เวลานี้มีคนสองคนที่ปรากฏขึ้น,และยังมีอีกหนึ่งร่างเป็นอสุรกายที่ดูแปลกประหลาด.
อสูรกายที่มีรูปลักษณ์เหมือนกับตะกวด,ทว่ากลับมีความสูงหนึ่งร้อยจั้ง,นอกจากนี้รอบๆร่างกายของมันมีเกร็ดสีเงิน,พร้อมทั้งสวมชุดเกราะเหล็กเอาไว้อีกด้วย,ที่บนร่างของมันมีคนที่นั่งอยู่คนหนึ่ง.
เป็นชายในชุดสีขาว,ใบหน้าท่าทางเคร่งขรึม,อยู่ในสภาพสมาธิจมจ่อม,มือทั้งสองข้ากำลังนับนิ้วพร้อมกับชี้ออกไปยังของวิเศษชิ้นหนึ่ง.
ที่ข้างๆกันนั้นเป็นชายในชุดสีทอง,หากว่าจงซานอยู่ที่นี่,จะต้องเผยท่าทางประหลาดใจอย่างแน่นอน,คนผู้นี้คือคนที่เป็นศัตรูคู่แค้นของจงซาน,คาดไม่ถึงเลยว่าใบหน้าของเขานั้นจะเหมือนกงเหล่ยเทียน
7-8 ส่วน.
7-8 ส่วน?
แน่นอนคนผู้นี้ก็คือเทพอสูรใส้เดือนที่ได้กลืนกินดวงวิญญาณของกงเหล่ยเทียนเข้าไป,ในโลกใบเล็กนั้นเขาก็คือนักบวชเซอคงนั่นเอง.
เซอคงจ้องมองไปยังรอบๆ,ก่อนที่จะหันหน้าไปยังชายในชุดสีขาวที่กำลังนั่งสมาธิอยู่,และขมวดคิ้วไปมา,แววตาที่ดูเคร่งขรึมเป็นอย่างมาก.
อสุกายใส่ชุดเกาะที่รู้สึกเป็นปฏิปักษ์กับเซอคงเป็นอย่างมาก,ทันทีที่พ่นลมหายใจไปยังศิลายักษ์ก้อนหนึ่ง.
"แค๊ก แค๊ก แค๊ก!"
ศิลาก้อนใหญ่ที่บิดเบี้ยวและเปิดออกมาด้วยอสุรกายตนดังกล่าว.
เซอคงที่จ้องมองไปยังชายในชุดสีขาว,ก่อนที่จะจ้องมองไปยังอสุรกายในชุดเกราะ,ลึกลงไปแววตาของเขาที่เผยท่าทางดูแคลนออกมา.
เซอคงที่ไม่สนใจอสุรกายในชุดเกราะแม้แต่น้อย,และอสุรกายในชุดเกราะเองก็ไม่กล้าหาเรื่องเซอคงเช่นกัน.
”!”
ชายในชุดสีข่าวที่นั่งสมาธินับนิ้วอยู่ก่อนที่จะชี้นิ้วออกไปด้านหน้า.
ชายในชุดสีขาวที่ขมวดคิ้วแน่นก่อนที่จะค่อยๆลืมตาขึ้นมาช้าๆ.
"อาจารย์อาบรรพชน,พยากรได้อะไรบ้าง?"เซอคงที่สอบถามออกมาในทันที.
ชายในชุดสีขาวที่ไม่รู้ว่าเซอคงกำลังคิดอะไรเช่นกัน,ทว่าก็ลุกขึ้นส่ายหน้าไปมาช้าๆ.
"คาดไม่ถึงเลยว่าจะซานจะสามารถป่วนสวรรค์ลี้ลับได้,นอกจากนี้ดูเหมือนว่าจะเป็นวิชาของหมี่เทียน,ทำให้ไม่สามารถพยากรอะไรได้!"ชายในชุดสีขาวที่กล่าวออกมา,พร้อมกับใบหน้าที่เย็นชา.
"ทำไมรึ?"เซอคงที่แสดงท่าทางประจบประแจงออกมาขณะพูด.
ภายในโลกใบเล็กนั้น,เซอคงเป็นปลิ้นปล้อนลื่นไปเรื่อย,พูดจาไม่อยู่กับร่องกับรอย,สำหรับตัวเขานั้นพร้อมที่จะกล่าวประจบทุกคนได้.
"นี่ก็เป็นเรื่องชัดเจนแล้ว,อาจารย์อาอีกคนของเจ้า,เหยี่ยนเฮย,ถูกจงซานสังหาร!"ชายในชุดสีขาวที่กล่าวออกมาด้วยความเย็นชา.
"ข่าวลือเป็นจริงงั้นรึ?! อาจารย์อา,พวกเรารีบถอยก่อนดีกว่า,ท่านคิดจะแก้แค้นเวลานี้เลยอย่างงั้นรึ?"เซอคงที่ขมวดคิ้วไปมาขณะกล่าว.
"บิดาของเจ้ากงเหล่ยเทียนถูกสังหาร,ไม่ใช่ว่าเจ้าต้องการล้างแค้นให้กับกงเหล่ยเทียนอย่างงั้นรึ?"ชายในชุดสีขาวที่กล่าวออกมาด้วยความเย็นชา.
"ไม่ๆ,ข้าไม่ได้หมายความเช่นนั้น,ความแค้นของบิดาจะต้องชำระแน่นอน,ทว่าจะลงมือตอนนี้ได้อย่างงั้นรึ?
ข้านั้นไม่ใช่คู่มือของจงซาน,อย่างน้อยก็ต้องกลับไปฝึกฝนก่อน,จากนั้นค่อยลงมือด้วยตัวเอง,หนี้แค้นของจงซานต้องถูกล้างด้วยเลือด!"เซอคงที่กล่าวออกมาในทันที.
"ไม่จำเป็น,เจ้าได้โอกาสในทันที!"ชายในชุดสีขาวที่เอ่ยออกมาในทันที.
"แต่ว่า,อาจารย์อา,จงซานนั้นแปลกประหลาดเป็นอย่างมาก,พวกเราไม่สามารถประมาทได้!"เซอคงที่กล่าวปฏิเสธในทันที.
"มีข้า,จื่อลู่,ไม่มีใครทำอะไรเจ้าได้,ข้าจะปกป้องเจ้าเอง!"ชายในชุดสีขาวที่มีนามว่าจื่อลู่กล่าว.
"ไม่,อาจารย์อา,ข้าไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น,ข้าหมายความว่าเขา,จงซาน,เขาแปลก,แปลกประหลาดมาก,ยากที่จะรับมือ,พวกเราควรจะวางแผนให้ดีเพื่อลดการสูญเสีย......!"เซอคงที่กล่าวออกมาอีกครั้ง,ทว่าก็ถูกจื่อลู กล่าวหยุด.
"เจ้าไม่มั่นใจในพลังของข้าอย่างงั้นรึ?"จื่อลู่ที่ใบหน้าเปลี่ยนเป็นจริงจัง.
"ไม่ๆ,ข้าไม่ได้หมายความเช่นนั้น,อาจารย์อาเป็นหนึ่งในศิษย์ทั้ง
72 และยังเป็นหนึ่งในสามเซียนบรรพชน,ข้าจะไม่เชื่อมั่นในความแข็งแกร่งของท่านได้อย่างไร?
เรื่องจงซาน,อ๋า,ใช่,ข้าขอรับฟังความเห็นของอาจารย์อาก็แล้วกัน!"เซอคงที่กล่าวออกมา.
เซอคงคิดว่ามันไม่ง่ายขนาดนั้น,แม้นว่าข่าวลือของจงซานจะดูเกินจริง,ทว่าเขาที่มาจากโลกใบเล็กเดียวกัน,จื่อลู่ที่เป็นเซียนบรรพชนย่อมไม่เห็นจงซานในสายตา,ทั้งที่เขาไม่สามารถ
พยากรจงซานได้,ก็ไม่มีอะไรมั่นใจได้,หากว่ามีอันตรายซ่อนอยู่,หรือว่าจงซานลอบโจมตีล่ะ?
ตัวเขานั้นรู้จักจงซานดี,เขาที่ไม่ต้องการเอาชีวิตตัวเองไปเสี่ยงแม้แต่น้อย,เขาจะต้องหาวิธีในการหลบเลี่ยงจากไปให้ได้.
"อืม!"จื่อลู่ที่พยักหน้าพึงพอใจ.
"อาจารย์อาเช่นนั้นพวกเราจะเดินทางเมื่อไหร่?"เซอคงที่สอบถามในทันที.
"ไม่ต้องรีบร้อน,เหยี่ยนฮุยตายที่นี่,ข้าต้องการสร้างสุสานให้เขาก่อน,จากนั้นค่อยไปนำเลือกของศัตรูมาเซ่นไว้!"จื่อลู่ที่กล่าวออกมาอย่างจริงจัง.
ไม่ต้องเอ่ยสัมพันธ์พวกเขาที่เป็นศิษย์ของกงจื่อด้วยกัน,ทว่าเหยี่ยนฮุยและจื่อลู่นั้นมีความสัมพันธ์ที่ดีต่อกัน,เมื่อเหยี่ยนฮุยตกตายไป,แน่นอนว่าจื่อลู่จะต้องสร้างป้ายวิญญาณหลุมศพให้กับเขา.
เซอคงที่ใบหน้าแสดงท่าทางเคร่งขรึม,ทว่าภายในใจนั้นสั่นไหวไปมา,อดไม่ได้ที่จะรู้สึกขนลุกไปทั่วร่าง.
---------------------------------------------------
หลังจากนั้นสี่เดือน!
ที่ทิศใต้สวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว,บนท้องฟ้านั้นปรากฏคนกลุ่มหนึ่งจำนวนกว่า
1 พันคน.
ผู้ที่นำพวกเขามานั้นคือคนที่เหยียบอยู่บนกงล้อเพลิง,ที่ด้านหลังสะพายคันศรสีทอง,พร้อมกับถือหอกเพลิงมาด้วย,ซึ่งก็คือนาจาและลูกน้องนั่นเอง.
"ไท่จื่อสาม,ที่ด้านหน้าคือสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว!"ชายในชุดเกราะสีทองด้านหลังกล่าวรายงาน.
ร่างของนาจาที่หยุดลง,และผู้ใต้บังคับบัญชาของเขาด้วย,ก่อนที่จะมองขึ้นไปบนสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว,แววตาของเขาที่เต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยว,ที่หน้าผากของเขาในเวลานี้ปรากฏริ้วแสงสีดำที่หนาขึ้นเรื่อยๆ,เป็นปราณทมิฬที่รุนแรง,จนมันมีผลต่อนิสัยใจคอของนาจา.
อธิบายเพิ่ม.
โลกใบใหญ่ ภพหยางมีปราชญ์เทพ 9 คน
ภพหยิน 6 คน ซึ่งหมายความว่าโลกใบใหญ่ภพหยางมี 9 ทวีป ภพหยินมี 6 ทวีป.
ปราชญ์เทพสามารถเคลื่อนย้ายพลังฟ้าดินในทวีปของตัวเองได้คล้ายๆย้ายอำนาจแผ่นดินของประมุขราชวงศ์วาสนา
สรุปหากราชวงศ์วาสนาขยายเขตแดนเป็นของตัวเองได้ทั้งทวีป
ก็สามารถมีพลังเทียบเท่าปราชญ์เทพได้.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
ปัจจุบันแปลจบแล้ว 1672 ตอน สนใจติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ครับ
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น