Immortality Chapter 981 The ne zha murders those who have cheated them
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 981 นาจามาแก้แค้น.
Chapter 981 The ne zha murders those who
have cheated them
哪吒寻仇
นาจามาแก้แค้น.
"แปดปีหลังจากนี้,จะผนึกโลกจิ้งจอกอย่างงั้นรึ?"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยความประหลาดใจ.
ซูเหมยเหนียงที่จ้องมองไปยังเหล่าขุนนางที่เหลือจ้องมองไปยังจงซานและกล่าวออกมาว่า,"เซิ่งหวังจง,ข้าต้องการพูดกับเจ้าเป็นการส่วนตัว!"
จงซานที่พอรับรู้ว่าซูเหมยเหนียงจะกล่าวสิ่งใด,จึงพยักหน้ารับ.
ด้วยการโบกมือ,อาวุโสเทียนที่ถอยกลับไป,เหล่าขุนนางของไท่ชูเองก็ด้วย.
ซูเหมยเหนียงที่โบกมือสร้างม่านพลังเก็บเสียงขึ้นมาทันที.
ด้านในม่านพลังนั้น,มีคนที่มองเห็นสี่คน.
จงซาน,ซูเหม่ยเหนียง,ซูโหรวเหนียง,และเซียนเซิงหลี่!
"แปดปีหลังจากนี้,เพื่อเผ่าจิ้งจอก,ข้าและโหรวเหนียงจะเข้าไปในโลกจิ้งจอก,เพื่อค้นหาที่พักพิงและค้นหาอาคมจากธวัชเจาเหยาเพื่อแก้คำสาป."ซูเหมยเหนียงกล่าว.
"อืม!"จงซานพยักหน้ารับ.
"เซียนเซิงหลี่คือน้องชายของข้า,คนผู้นี้นับว่ามีพรสวรรค์,ทว่าไม่เหมาะที่จะเป็นราชา!"ซูเหมยเหนียงที่จ้องมองไปยังเซียนเซิงหลี่.
เซียนเซิงหลี่พยักหน้ารับ,รับรู้ว่าตัวเองนั้นไม่เหมาะที่จะเป็นราชา.
"หลังจากที่ข้าไปแล้ว,ไท่ชูจะล่มสลายลงอย่างแน่นอน,จะนานเท่าไหร่ที่น้องชายของข้านั้นจะรักษามันเอาไว้ได้,ดังนั้น,ข้าต้องการมอบคนที่เชื่อใจที่สุดของไท่ชูให้กับเจ้า!"ซูเหมยเหนียงที่กล่าว.
"มอบคนที่เชื่อใจให้กับข้า?"จงซานที่ขมวดคิ้วไปมาเล็กน้อย.
"เจ้าไม่จำเป็นต้องตกใจ,ไท่ชูส่งคนที่เชื่อใจให้เจ้า,นั่นหมายความว่าไท่ชูไม่มีอยู่แล้ว,นับตั้งแต่แรกที่เจ้ายอมเป็นเมืองขึ้นของข้านั้นข้าก็รับรู้แล้วว่าเจ้านั้นมีความทะเยอทะยานมากมายนัก,เจ้าไม่ใช่เมืองขึ้นของเราแล้ว,นับตั้งแต่โหรวเหนียงติดตามเจ้า,ข้าก็รู้ถึงความสามารถของเจ้าดี,เจ้าจะสามารถรวมอาณาเขตเฟิงจงได้อย่างแน่นอน,ข้าเพียงต้องการช่วยให้มันเร็วขึ้นเท่านั้น."ซูเหมยเหนียงที่กล่าวออกมาอีกครั้ง.
"เจ้าจะออกมาเมื่อไหร่?"จงซานที่สอบถามออกไป.
"ไม่รู้ว่าจะนานขนาดใหน?."ซูเหมยเหนียงที่เผยรอยยิ้มที่ขมขื่นจริงจังออกมา.
ธวัชเจาเหยาอาจจะทำให้สามารถรับรู้แตกฉานในคำสาปดังกล่าวได้,ซึ่งจือจุ้นรุ่นแรกเองก็รับรู้เกี่ยวกับอาคมดังกล่าวนี้แล้วนั่นเอง.
"ไม่ใช่ว่าเซียนเซิงหลี่ก็ต้องเข้าไปในโลกจิ้งจอกกับเจ้ารึ?"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยความประหลาดใจ.
เพราะจงซานเองก็รับรู้ได้ถึงท่าทางอารมณ์ของซูเหม่ยเหนียงได้เช่นกัน,ว่าไม่อยากจะจากเซียนเซิงหลี่เช่นกัน.
ซูเหมยเหนียงที่จ้องมองไปยังเซียนเซิงหลี่และกล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึมว่า,"แปดปีหลังจากนี้,ถึงจะเร่งรีบเดินทางมายังชิงชิวแน่นอนว่าก็ยังมีน้อยนัก,อาณาเขตชิงชิวนั้นเป็นดินแดนของจิ้งจอก,เป็นไปไม่ได้ที่จะนำจิ้งจอกไปทั้งหมดไปได้,ใต้สวรรค์แห่งนี้มีพื้นที่กว้างใหญ่มากนัก,ข้าจะนำเฉพาะจิ้งจอกที่แข็งแกร่งเท่านั้นเข้าไปหาวิธีแก้คำสาปกับข้า,ส่วนจิ้งจอกที่เหลือนั้นจำเป็นต้องมีคนช่วยเหลืออยู่ด้านนอก,ซึ่งน้องชายของข้านั้นเหมะสมที่สุดแล้ว."
"ข้าจะไม่ทำให้ท่านพี่ผิดหวัง!"เซียนเซิงหลี่ที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"ขอได้โปรดให้เซิ่งหวังจงเป็นพลัง,อวยพรเผ่าจิ้งจอกของข้าด้วย!"ซูเหม่ยเหนียงที่คุกเข่าลงข้างหนึ่งขณะพูดในทันที.
จงซานที่ก้าวเข้าไปประครองนาง.
"จำเป็นต้องทำเช่นนี้ด้วยรึ?"จงซานที่ฝืนยิ้มออกมา.
"ข้าต้องการนำเผ่าจิ้งจอกภัคดีต่อท่าน!"ซูเหม่ยเหนียงที่ยังคงดื้อรั้น.
ซูโหรวเหนียงที่เข้าไปประครองซูเหม่ยเหนียงหากแต่ไม่ได้กล่าวสิ่งใด,จ้องมองไปยังจงซานด้วยความคาดหวัง.
จงซานที่สูดหายใจลึกและกล่าวออกมาว่า,"ด้วยพลังที่ข้ามีข้าจะสนับสนุนเจ้าเอง!"
"ขอบคุณ!"ซูเหมยเหนียงที่พยักหน้ารับ.
"หลังจากนี้,ขอให้น้องข้าเป็นขุนนางของต้าเจิ้ง,เพื่อตอบแทนเซิ่งหวังจงที่อวยพรพวกเรา!"ซูเหมยเหนียงที่กล่าวออกมาอีกครั้ง.
จงซานที่จ้องมองไปยังเซียนเซิงหลี่พร้อมพยักหน้ารับและกล่าวออกมาว่า,"เซียนเซิงหลี่นับว่าเป็นคนที่มีความสามารถ,ต้าเจิงยอมต้องการในตัวเขา!"
"ขอบคุณ!"ซูเหมยเหนียงที่พยักหน้ารับด้วยความซาบซึ้ง.
"ทว่าข้าสามารถเข้าไปในโลกจิ้งจอกได้หรือไม่?"จงซานที่สอบถามออกไป.
ซูเหมยเหนียงที่ส่ายหน้าไปมาและกล่าวออกมาว่า,"ไม่,เจ้าไม่สามารถเข้าไปได้,โลกจิ้งจอกนั้นมีสถานที่ลึกล้ำอยู่มากมาย,คนที่ไม่ใช่เผ่าจิ้งจอก,หากว่าเขาไปข้างใน,จะถูกอำนาจของจื่อจุ้นรุนแรกผนึกเอาไว้,บางที่แม้แต่เฉินซิ่วที่มีวิชาลับ,ยังไม่กล้าเข้าไปลึก,ไม่เช่นนั้นเขาคงไม่หยุดอยู่ที่ตรงนั้น!"
"ท่านพี่,แล้วเรามีวิชารับที่จะผ่านอำนาจของบัลลังก์ราชาปิศาจสวรรค์เข้าไปด้านในเหมือนเฉินซิ่วด้วยรึ?"เซียนเซิงหลี่ที่กล่าวสอบถามออกมาในทันที.
"ทุกๆสิ่งล้วนแล้วแต่มีส่วนประกอบและกฏของมัน,จื่อจุ้นรุ่นแรกนั้นได้ผนึกปิดโลกจิ้งจอกเอาไว้ทำให้มันไม่สามารถคืนกลับได้,และเมื่อโลกจิ้งจอกถูกเปิดอีกครั้ง,อำนาจของบัลลังก์ปิศาจสวรรค์นี้ก็จะหายไป,กลับคืนสู่โลกปิศาจสวรรค์!"ซูเหมยเหนียงตอบ.
ในเวลานั้นหวนจีที่อยู่ข้างๆจงซานก็ได้กล่าวออกมาว่า,"จงซาน,ข้าต้องการสิ่งนั้น!"
หวนจีที่จ้องมองไปยังบัลลังก์ปิศาจสวรรค์,ด้วยดวงตาเป็นประกาย.
"บัลลังก์ปิศาจสวรรค์มีวิธีในการเก็บมันได้หรือไม่?"จงซานสอบถามออกไป.
"เก็บอย่างงั้นรึ?
จะมีได้อย่างไร?"ซูโหรวเหนียงที่เอ่ยปากออกมาในทันที.
"หากว่าข้าสามารถเก็บรวบรวมมันไป,จะมีผลอะไรกับเจ้าหรือไม่?"จงซานสอบถาม.
ซูเหม่ยเหนียง,ซูโหรวเหนียงและเซียนเซิงหลี่จ้องมองจงซานด้วยท่าทางแปลกประหลาด.
"หากเจ้าสามารถนำมันไปได้,ก็นำมันไป,อำนาจของปิศาจสวรรค์,และของวิเศษของโลกใบใหญ่นั้นมีการคงรูปที่แตกต่างกัน,พวกเราไม่สามารถเก็บรวบรวมมันได้!"ซูเหมยเหนียงกล่าวออกมาด้วยความประหลาดใจ.
"อืม!"จงซานพยักหน้า.
ทว่าในเวลาเดียวกันนั้นหวนจีที่พุ่งออกไปเรียบร้อยแล้ว
อำนาจบัลลังก์ปิศาจสวรรค์นั้น,นับว่าให้ผลประโยชน์กับหวนจีเป็นอย่างมาก.
"จงซาน,เจ้าทำธุระของเจ้าไปแล้วกัน,ข้าขอกลับสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียวก่อน!"หวนจีที่กุมบัลลังก์ปิศาจสวรรค์และร้องออกมา.
จงซานถึงกับพูดไม่ออก,ไม่รอข้า,และไม่อธิบายอะไรเลยรึ?
เป็นความจริง,หลังจากนั้น,อำนาจบัลลังก์ปิศาจสวรรค์ที่ปิดโลกจิ้งจอกก็หายไปในทันที.
"เอ๊ะ?"ซูโหรวเหนียงที่เผยท่าทางประหลาดใจ.
"นี่มัน?
ไม่ใช่ว่ามีเพียงปิศาจสวรรค์ถึงจะควบคุมบัลลังก์นี้ได้หรอกรึ?"เซียนเซิงหลี่ที่อ้าปากค้างด้วยความประหลาดใจ.
ทั้งสามที่จดจ้องมองมายังจงซานด้วยความงงงวย.
"อืม!"จงซานที่พยักหน้ารับ,แสดงท่าทางราวกับว่าได้นำมันไปแล้ว.
คนทั้งสาม,"
.........................!”
------------------------------------------
แปดปีหลังจากนั้น!
จิ้งจอกสวรรค์ทีได้รับบัญชาทั่วหล้าเดินทางกลับ!
ก่อนที่จะก้าวเข้าไปในโลกจิ้งจอก,ภายใต้การสั่งการของเซิ่งหวังไท่ชู,เซียนเซิงหลี่ที่ทำการรวบรวมดินแดนของไท่ชู,พร้อมนำทัพของไท่ชูและทัพของต้าเจิ้ง,ขยายดินแดนอย่างบ้าคลั่ง.
อาณาเขตเฟิงจง,ภาคเหนือในเวลานี้ได้กลายเป็นดินแดนของต้าเจิ้งโดยสมบูรณ์แล้ว.
ต้าเจิ้งที่ขยายดินแดนออกไปทั่วอาณาเขตเฟิงจงด้วยความเร็วที่น่าเกรงขาม,เหล่าราชวงศ์วาสนาอื่นๆยากที่จะต้านทานได้.
แปดปีที่ผ่านมานี้,ทัพของต้าเจิ้งนั้นแข็งแกร่งเป็นอย่างมาก,นับตั้งแต่จงซานกลบมานี้,ไม่มีใครคาดคิดว่าจะแข็งแกร่งทรงพลังขนาดนี้?
แปดปีหลังจากนี้,จงซานที่นำเหล่าขุนนางบางส่วนเดินทางมายังที่ด้านหน้าทางเข้าโลกจิ้งจอกเพื่อมาส่งสตรีสองคน,และเพื่อสังเกตสิ่งที่เกิดขึ้นรอบๆปากทางเข้าโลกจิ้งจอก.
ภายในห้องโถงวังหลวงเดิมของชิงชิว.
ซูเหมยเหนียงที่จ้องมองไปยังเซียนเซิงหลี่.
"น้องพี่,หลังจากที่ข้าจากไป,ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นเจ้าจะต้องติดตามต้าเจิ้ง,รอให้ข้าแก้คำสาปเผ่าจิ้งจอกและกลับมา!"ซูเหมยเหนียงกล่าว.
"ครับ,ข้าจะกระทำตามทุกสิ่งที่ท่านพี่เคยสั่งสอน!"เซียนเซิงหลี่ที่พยักหน้ารับ.
"อย่าได้ทำให้ข้าผิดหวัง!"ซูเหมยเหนียงที่จ้องมองไปยังเซียนเซิงหลี่.
"ครับ!"ใบหน้าของเซียนเซิงหลี่ที่เต็มไปด้วยความหนักแน่น!
ซูเหมยเหนียงพยักหน้ารับ,ก่อนที่จะนำเซียนเซิงหลี่ออกมาด้านนอกตำหนัก.
จงซานและขุนนางคนอื่นได้รอคอยอยู่,โดยมีซูโหรวเหนียงยืนอยู่ข้างๆ.
ซูเหมยเหนียงที่ก้าวมาด้านหน้าจงซาน,และแสดงความเคารพด้วยความงดงามพริ้งเพลา.
"เซิ่งหวังจง,ต้องรบกวนแล้ว!"ซูเหมยเหนียงที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"ข้าจะรอเจ้ากลับมา!"จงซานพยักหน้า.
ซูเหมยเหนียงพยักหน้ารับ,พร้อมกับจ้องมองไปยังซูโหรวเหนียงที่แสดงท่าทางไม่อยากแยกจาก.
"จงซาน,ข้าต้องไปแล้ว!"ซูโหรวเหนียงกล่าว.
"ข้าจะคิดถึงเจ้า!"จงซานพยักหน้ารับ.
สตรีทั้งสองที่ก้าวเข้าไปในโลกจิ้งจอก.
ซูโหรวเหนียงที่แววตาไม่อยากจาก,ส่วนซูเหม่ยเหนียงนั้นยังคงมั่นคงเหมือนก่อนหน้า,ไม่สามารถมองเห็นอารมณ์ความรู้สึกได้,ทว่าขณะที่ประตูทางเข้าเล็กลงเรื่อยๆ,นางได้ลอบมองจงซานพร้อมกับขบริมฝีปากแน่น.
"ครื่นนนน~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
ทางเข้าโลกจิ้งจอกที่ปิดลง,บนท้องฟ้าปรากฏสายฟ้ามากมาย,ล่วงหล่นลงมาราวกับสายฝน.
จงซานที่โบกมือออกไป,พายุสายฟ้าเหล่านั้นก็ค่อยๆสลายหายไป,ประตูทางเขาที่หายไปเรียบร้อยแล้ว,จงซานที่ถอนหายใจเล็กน้อย.
"ซูหลี่,คารวะเซิ่งหวัง!"เซียนเซิงหลี่ที่แสดงความเคารพต่อจงซาน.
"อืม,ข้าจะประทานตำแหน่ง.....!"จงซานกล่าว.
ทว่า,คำพูดเหล่านั้นกล่าวได้ครึ่งประโยคเท่านั้นก็ถูกเซียนเซิงหลี่ขัดเอาไว้.
"เซิ่งหวัง,ไม่จำเป็นต้องเห็นแก่หน้าท่านพี่ของข้า,ข้าได้กล่าวต่อท่านพี่แล้วเกี่ยวกับการเข้าร่วมต้าเจิ้ง,ข้าต้องการเข้าร่วมสอบเกอจวี,เพื่อให้ทุกคนยอมรับเกี่ยวกับความสามารถที่แท้จริงของข้า!"เซียนเซิงหลี่ที่กล่าวออกมาด้วยความมุ่งมั่น.
"ตกลง!"จงซานที่พยักหน้าด้วยความพอใจ.
-------------------------------------------------------------
ภพหยาง,ต้าเจิ้งเวลานี้กำลังเข้าสู่ยุคแห่งความรุ่งโรจน์.
ประชาชนของไท่ชูในอดีตนั้นแม้นว่าจะมีโอดครวญร้องบ่น,ทว่าดินแดนแห่งนี้ก็ถูกรวบรวมอย่างรวดเร็ว,เหล่าขุนนางของชิงชิวที่ถูกโอนให้กลายเป็นข้าราชบริพารของต้าเจิ้ง,เหล่าตระกูลขุนนางใหญ่เองก็ไม่มีพลังขัดขืนอย่างแน่นอน.
ทัพของต้าเจิ้งที่นำโดยเจ้าโส่วเซี่ยวทำการรวมรวมไท่ชู,ให้กลายเป็นหนึ่งเดียวได้ทำภารกิจสำเร็จเรียบร้อยแล้ว.
ต้าเจิ้งในเวลานี้,ก็ค่อยๆกลับคืนสู่ความรุ่งโรจน์เป็นปึกแผ่น.
ในเวลาเดียวกัน,ที่บนทะเลทิศตะวันออกเฉียงใต้,มีคนกลุ่มหนึ่งที่ได้ปรากฏขึ้น.
คนกลุ่มหนึ่งสวมชุดเกาะนักรบ,มีทหารราวๆพันคน,ผู้นำเป็นผู้เยาว์,ที่ดูหล่อเหลา,สะพายคันศรสีทองด้านหลัง,มือถือหอกยาว,ที่ไหล่นั้นมีกำไลขนาดสองฉือ,ที่คอเองก็มีแพไหมสีแดงพันอยู่.
ผู้เยาว์คนนี้ไม่ได้ยืนอยู่บนเมฆเหมือนคนอื่นๆ,ทว่าขาทั้งสองข้างนั้นยืนอยู่บนกงล้อ,บนกงล้อนั้นมีเปลวเพลิงที่ลุกไหม้,พร้อมกับพาเขาเคลื่อนที่ออกไปด้วยความเร็วสูง.
ใบหน้าของผู้เยาว์คนนี้ที่ดูเคร่งขรึม,ที่หน้าผากของเขานั้นกลับมีเหมือนว่าปรากฏปราณทมิฬกำลังลุกไหม้อยู่.
"ไท่จื่อสาม,พวกเราไม่รายงานราชันย์หยกก่อนออกมา,ถ้า......!"ชายคนหนึ่งในชุดเกราะสีทองที่กล่าวออกมาด้วยความกังวล.
"เจ้ากังวลสิ่งใด,ทุกๆอย่างข้าจะรับผิดชอบแบกรับเอาไว้เอง,จงซานสังหารอาจารย์ข้า,ข้านาจา,จะแก้แค้นแทนอาจารย์ของข้า,ฉีกจงซานออกเป็นชิ้นๆ!"แววตาของชายหนุ่มที่เต็มไปด้วยจิตสังหารมากมายปะทุออกมา.
"แต่ว่า..........!”ชายในชุดเกาะสีทองที่เอ่ยออกมา.
"หากว่าเจ้ากลัว,ก็รีบไสหัวกับไป,ข้าสามารถกำจัดจงซานได้โดยที่ไม่ต้องมีเจ้าอยู่แล้ว!"นาจาที่กล่าวออกมาด้วยความโกรธเกรี้ยว.
"ไม่,ข้าและคนอื่นต่างชื่นชมไท่จื่อสาม,จะหนีจากไปได้อย่างไร,พวกเราที่ชื่นชมติดตามไท่จื่อสามไปทุกที่,ทว่าไท่จื่อสาม,ข้าคิดว่าเวลานี้ท่านเปลี่ยนไปหรือไม่!"ชายในชุดเกราะทองกล่าวออกมาด้วยความเป็นกังวล.
"เปลี่ยน? ข้าไม่เคยเปลี่ยน!"นาจาที่ส่ายหน้าไปมา.
"ไม่ๆ,สามร้อยปีที่แล้ว,บนเทือกเขาเซิ่งซือนั้นมีปราณศพมากมาย,ราชันย์หยกได้พาพวกเราเดินทางไปยังสถานที่แห่งนั้น,ทว่าหลังจากที่ไท่จื่อสามกลับมา,นิสัยของท่านเปลี่ยนไปเล็กน้อย!"ชายในชุดสีทองที่กล่าวออกมาด้วยความระวัง.
"จริงรึ?"นาจาที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ครับ!"ชายในชุดเกราะสีทองที่กล่าวรับ.
"ข้าได้ทำลายกลิ่นอายนั่นแล้ว,และยังผนึกมันเอาไว้ด้วย,ไม่คิดว่ามันจะมีผลอะไรต่อข้า!"นาจาขมวดคิ้วไปมา.
"ไท่จื่อสาม,มีอสุรกายใดอยู่ที่ด้านในเทือกเขาเซิ่งซืออย่างงั้นรึ?"ชายในชุดสีทองที่กล่าวสอบถามด้วยความระมัดระวัง.
"อสุรกาย? เจ้าไม่มีคุณสมบัติที่จะเรียกเขาว่าเป็นอสุรกาย,ข้าเองก็ไม่มีคุณสมบัติเช่นกัน!"นาจาที่ส่ายหน้าไปมา.
"เขาเป็นใครอย่างงั้นรึ?"
"เจ้ารู้อะไรมาบ้าง?"นาจาที่สอบถามออกไป.
"ก่อนหน้านี้ข้าได้ยินมาว่ามันเป็นส่วนหนึ่งของตำหนักไป่โหยว,ทว่าหลังจากที่ปราชญ์เทพทงเทียนล่วงหล่นจากทองฟ้า,ไม่ใช่ว่า,ที่นั่นมีศพของปราชญ์เทพหรอกรึ?
ไท่จื่อสาม,มันคือศพของปราชญ์เทพทงเทียน........!"ชายในชุดเกาะสีทองที่ชำเลืองมองออกไป,แววตาที่เผยท่าทางหวาดหวั่นไม่กล้าพูดออกมาทั้งหมด.
Chapter 981 The ne zha murders those who
have cheated them
哪吒寻仇
นาจามาแก้แค้น.
"แปดปีหลังจากนี้,จะผนึกโลกจิ้งจอกอย่างงั้นรึ?"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยความประหลาดใจ.
ซูเหมยเหนียงที่จ้องมองไปยังเหล่าขุนนางที่เหลือจ้องมองไปยังจงซานและกล่าวออกมาว่า,"เซิ่งหวังจง,ข้าต้องการพูดกับเจ้าเป็นการส่วนตัว!"
จงซานที่พอรับรู้ว่าซูเหมยเหนียงจะกล่าวสิ่งใด,จึงพยักหน้ารับ.
ด้วยการโบกมือ,อาวุโสเทียนที่ถอยกลับไป,เหล่าขุนนางของไท่ชูเองก็ด้วย.
ซูเหมยเหนียงที่โบกมือสร้างม่านพลังเก็บเสียงขึ้นมาทันที.
ด้านในม่านพลังนั้น,มีคนที่มองเห็นสี่คน.
จงซาน,ซูเหม่ยเหนียง,ซูโหรวเหนียง,และเซียนเซิงหลี่!
"แปดปีหลังจากนี้,เพื่อเผ่าจิ้งจอก,ข้าและโหรวเหนียงจะเข้าไปในโลกจิ้งจอก,เพื่อค้นหาที่พักพิงและค้นหาอาคมจากธวัชเจาเหยาเพื่อแก้คำสาป."ซูเหมยเหนียงกล่าว.
"อืม!"จงซานพยักหน้ารับ.
"เซียนเซิงหลี่คือน้องชายของข้า,คนผู้นี้นับว่ามีพรสวรรค์,ทว่าไม่เหมาะที่จะเป็นราชา!"ซูเหมยเหนียงที่จ้องมองไปยังเซียนเซิงหลี่.
เซียนเซิงหลี่พยักหน้ารับ,รับรู้ว่าตัวเองนั้นไม่เหมาะที่จะเป็นราชา.
"หลังจากที่ข้าไปแล้ว,ไท่ชูจะล่มสลายลงอย่างแน่นอน,จะนานเท่าไหร่ที่น้องชายของข้านั้นจะรักษามันเอาไว้ได้,ดังนั้น,ข้าต้องการมอบคนที่เชื่อใจที่สุดของไท่ชูให้กับเจ้า!"ซูเหมยเหนียงที่กล่าว.
"มอบคนที่เชื่อใจให้กับข้า?"จงซานที่ขมวดคิ้วไปมาเล็กน้อย.
"เจ้าไม่จำเป็นต้องตกใจ,ไท่ชูส่งคนที่เชื่อใจให้เจ้า,นั่นหมายความว่าไท่ชูไม่มีอยู่แล้ว,นับตั้งแต่แรกที่เจ้ายอมเป็นเมืองขึ้นของข้านั้นข้าก็รับรู้แล้วว่าเจ้านั้นมีความทะเยอทะยานมากมายนัก,เจ้าไม่ใช่เมืองขึ้นของเราแล้ว,นับตั้งแต่โหรวเหนียงติดตามเจ้า,ข้าก็รู้ถึงความสามารถของเจ้าดี,เจ้าจะสามารถรวมอาณาเขตเฟิงจงได้อย่างแน่นอน,ข้าเพียงต้องการช่วยให้มันเร็วขึ้นเท่านั้น."ซูเหมยเหนียงที่กล่าวออกมาอีกครั้ง.
"เจ้าจะออกมาเมื่อไหร่?"จงซานที่สอบถามออกไป.
"ไม่รู้ว่าจะนานขนาดใหน?."ซูเหมยเหนียงที่เผยรอยยิ้มที่ขมขื่นจริงจังออกมา.
ธวัชเจาเหยาอาจจะทำให้สามารถรับรู้แตกฉานในคำสาปดังกล่าวได้,ซึ่งจือจุ้นรุ่นแรกเองก็รับรู้เกี่ยวกับอาคมดังกล่าวนี้แล้วนั่นเอง.
"ไม่ใช่ว่าเซียนเซิงหลี่ก็ต้องเข้าไปในโลกจิ้งจอกกับเจ้ารึ?"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยความประหลาดใจ.
เพราะจงซานเองก็รับรู้ได้ถึงท่าทางอารมณ์ของซูเหม่ยเหนียงได้เช่นกัน,ว่าไม่อยากจะจากเซียนเซิงหลี่เช่นกัน.
ซูเหมยเหนียงที่จ้องมองไปยังเซียนเซิงหลี่และกล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึมว่า,"แปดปีหลังจากนี้,ถึงจะเร่งรีบเดินทางมายังชิงชิวแน่นอนว่าก็ยังมีน้อยนัก,อาณาเขตชิงชิวนั้นเป็นดินแดนของจิ้งจอก,เป็นไปไม่ได้ที่จะนำจิ้งจอกไปทั้งหมดไปได้,ใต้สวรรค์แห่งนี้มีพื้นที่กว้างใหญ่มากนัก,ข้าจะนำเฉพาะจิ้งจอกที่แข็งแกร่งเท่านั้นเข้าไปหาวิธีแก้คำสาปกับข้า,ส่วนจิ้งจอกที่เหลือนั้นจำเป็นต้องมีคนช่วยเหลืออยู่ด้านนอก,ซึ่งน้องชายของข้านั้นเหมะสมที่สุดแล้ว."
"ข้าจะไม่ทำให้ท่านพี่ผิดหวัง!"เซียนเซิงหลี่ที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"ขอได้โปรดให้เซิ่งหวังจงเป็นพลัง,อวยพรเผ่าจิ้งจอกของข้าด้วย!"ซูเหม่ยเหนียงที่คุกเข่าลงข้างหนึ่งขณะพูดในทันที.
จงซานที่ก้าวเข้าไปประครองนาง.
"จำเป็นต้องทำเช่นนี้ด้วยรึ?"จงซานที่ฝืนยิ้มออกมา.
"ข้าต้องการนำเผ่าจิ้งจอกภัคดีต่อท่าน!"ซูเหม่ยเหนียงที่ยังคงดื้อรั้น.
ซูโหรวเหนียงที่เข้าไปประครองซูเหม่ยเหนียงหากแต่ไม่ได้กล่าวสิ่งใด,จ้องมองไปยังจงซานด้วยความคาดหวัง.
จงซานที่สูดหายใจลึกและกล่าวออกมาว่า,"ด้วยพลังที่ข้ามีข้าจะสนับสนุนเจ้าเอง!"
"ขอบคุณ!"ซูเหมยเหนียงที่พยักหน้ารับ.
"หลังจากนี้,ขอให้น้องข้าเป็นขุนนางของต้าเจิ้ง,เพื่อตอบแทนเซิ่งหวังจงที่อวยพรพวกเรา!"ซูเหมยเหนียงที่กล่าวออกมาอีกครั้ง.
จงซานที่จ้องมองไปยังเซียนเซิงหลี่พร้อมพยักหน้ารับและกล่าวออกมาว่า,"เซียนเซิงหลี่นับว่าเป็นคนที่มีความสามารถ,ต้าเจิงยอมต้องการในตัวเขา!"
"ขอบคุณ!"ซูเหมยเหนียงที่พยักหน้ารับด้วยความซาบซึ้ง.
"ทว่าข้าสามารถเข้าไปในโลกจิ้งจอกได้หรือไม่?"จงซานที่สอบถามออกไป.
ซูเหมยเหนียงที่ส่ายหน้าไปมาและกล่าวออกมาว่า,"ไม่,เจ้าไม่สามารถเข้าไปได้,โลกจิ้งจอกนั้นมีสถานที่ลึกล้ำอยู่มากมาย,คนที่ไม่ใช่เผ่าจิ้งจอก,หากว่าเขาไปข้างใน,จะถูกอำนาจของจื่อจุ้นรุนแรกผนึกเอาไว้,บางที่แม้แต่เฉินซิ่วที่มีวิชาลับ,ยังไม่กล้าเข้าไปลึก,ไม่เช่นนั้นเขาคงไม่หยุดอยู่ที่ตรงนั้น!"
"ท่านพี่,แล้วเรามีวิชารับที่จะผ่านอำนาจของบัลลังก์ราชาปิศาจสวรรค์เข้าไปด้านในเหมือนเฉินซิ่วด้วยรึ?"เซียนเซิงหลี่ที่กล่าวสอบถามออกมาในทันที.
"ทุกๆสิ่งล้วนแล้วแต่มีส่วนประกอบและกฏของมัน,จื่อจุ้นรุ่นแรกนั้นได้ผนึกปิดโลกจิ้งจอกเอาไว้ทำให้มันไม่สามารถคืนกลับได้,และเมื่อโลกจิ้งจอกถูกเปิดอีกครั้ง,อำนาจของบัลลังก์ปิศาจสวรรค์นี้ก็จะหายไป,กลับคืนสู่โลกปิศาจสวรรค์!"ซูเหมยเหนียงตอบ.
ในเวลานั้นหวนจีที่อยู่ข้างๆจงซานก็ได้กล่าวออกมาว่า,"จงซาน,ข้าต้องการสิ่งนั้น!"
หวนจีที่จ้องมองไปยังบัลลังก์ปิศาจสวรรค์,ด้วยดวงตาเป็นประกาย.
"บัลลังก์ปิศาจสวรรค์มีวิธีในการเก็บมันได้หรือไม่?"จงซานสอบถามออกไป.
"เก็บอย่างงั้นรึ?
จะมีได้อย่างไร?"ซูโหรวเหนียงที่เอ่ยปากออกมาในทันที.
"หากว่าข้าสามารถเก็บรวบรวมมันไป,จะมีผลอะไรกับเจ้าหรือไม่?"จงซานสอบถาม.
ซูเหม่ยเหนียง,ซูโหรวเหนียงและเซียนเซิงหลี่จ้องมองจงซานด้วยท่าทางแปลกประหลาด.
"หากเจ้าสามารถนำมันไปได้,ก็นำมันไป,อำนาจของปิศาจสวรรค์,และของวิเศษของโลกใบใหญ่นั้นมีการคงรูปที่แตกต่างกัน,พวกเราไม่สามารถเก็บรวบรวมมันได้!"ซูเหมยเหนียงกล่าวออกมาด้วยความประหลาดใจ.
"อืม!"จงซานพยักหน้า.
ทว่าในเวลาเดียวกันนั้นหวนจีที่พุ่งออกไปเรียบร้อยแล้ว
อำนาจบัลลังก์ปิศาจสวรรค์นั้น,นับว่าให้ผลประโยชน์กับหวนจีเป็นอย่างมาก.
"จงซาน,เจ้าทำธุระของเจ้าไปแล้วกัน,ข้าขอกลับสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียวก่อน!"หวนจีที่กุมบัลลังก์ปิศาจสวรรค์และร้องออกมา.
จงซานถึงกับพูดไม่ออก,ไม่รอข้า,และไม่อธิบายอะไรเลยรึ?
เป็นความจริง,หลังจากนั้น,อำนาจบัลลังก์ปิศาจสวรรค์ที่ปิดโลกจิ้งจอกก็หายไปในทันที.
"เอ๊ะ?"ซูโหรวเหนียงที่เผยท่าทางประหลาดใจ.
"นี่มัน?
ไม่ใช่ว่ามีเพียงปิศาจสวรรค์ถึงจะควบคุมบัลลังก์นี้ได้หรอกรึ?"เซียนเซิงหลี่ที่อ้าปากค้างด้วยความประหลาดใจ.
ทั้งสามที่จดจ้องมองมายังจงซานด้วยความงงงวย.
"อืม!"จงซานที่พยักหน้ารับ,แสดงท่าทางราวกับว่าได้นำมันไปแล้ว.
คนทั้งสาม,"
.........................!”
------------------------------------------
แปดปีหลังจากนั้น!
จิ้งจอกสวรรค์ทีได้รับบัญชาทั่วหล้าเดินทางกลับ!
ก่อนที่จะก้าวเข้าไปในโลกจิ้งจอก,ภายใต้การสั่งการของเซิ่งหวังไท่ชู,เซียนเซิงหลี่ที่ทำการรวบรวมดินแดนของไท่ชู,พร้อมนำทัพของไท่ชูและทัพของต้าเจิ้ง,ขยายดินแดนอย่างบ้าคลั่ง.
อาณาเขตเฟิงจง,ภาคเหนือในเวลานี้ได้กลายเป็นดินแดนของต้าเจิ้งโดยสมบูรณ์แล้ว.
ต้าเจิ้งที่ขยายดินแดนออกไปทั่วอาณาเขตเฟิงจงด้วยความเร็วที่น่าเกรงขาม,เหล่าราชวงศ์วาสนาอื่นๆยากที่จะต้านทานได้.
แปดปีที่ผ่านมานี้,ทัพของต้าเจิ้งนั้นแข็งแกร่งเป็นอย่างมาก,นับตั้งแต่จงซานกลบมานี้,ไม่มีใครคาดคิดว่าจะแข็งแกร่งทรงพลังขนาดนี้?
แปดปีหลังจากนี้,จงซานที่นำเหล่าขุนนางบางส่วนเดินทางมายังที่ด้านหน้าทางเข้าโลกจิ้งจอกเพื่อมาส่งสตรีสองคน,และเพื่อสังเกตสิ่งที่เกิดขึ้นรอบๆปากทางเข้าโลกจิ้งจอก.
ภายในห้องโถงวังหลวงเดิมของชิงชิว.
ซูเหมยเหนียงที่จ้องมองไปยังเซียนเซิงหลี่.
"น้องพี่,หลังจากที่ข้าจากไป,ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นเจ้าจะต้องติดตามต้าเจิ้ง,รอให้ข้าแก้คำสาปเผ่าจิ้งจอกและกลับมา!"ซูเหมยเหนียงกล่าว.
"ครับ,ข้าจะกระทำตามทุกสิ่งที่ท่านพี่เคยสั่งสอน!"เซียนเซิงหลี่ที่พยักหน้ารับ.
"อย่าได้ทำให้ข้าผิดหวัง!"ซูเหมยเหนียงที่จ้องมองไปยังเซียนเซิงหลี่.
"ครับ!"ใบหน้าของเซียนเซิงหลี่ที่เต็มไปด้วยความหนักแน่น!
ซูเหมยเหนียงพยักหน้ารับ,ก่อนที่จะนำเซียนเซิงหลี่ออกมาด้านนอกตำหนัก.
จงซานและขุนนางคนอื่นได้รอคอยอยู่,โดยมีซูโหรวเหนียงยืนอยู่ข้างๆ.
ซูเหมยเหนียงที่ก้าวมาด้านหน้าจงซาน,และแสดงความเคารพด้วยความงดงามพริ้งเพลา.
"เซิ่งหวังจง,ต้องรบกวนแล้ว!"ซูเหมยเหนียงที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"ข้าจะรอเจ้ากลับมา!"จงซานพยักหน้า.
ซูเหมยเหนียงพยักหน้ารับ,พร้อมกับจ้องมองไปยังซูโหรวเหนียงที่แสดงท่าทางไม่อยากแยกจาก.
"จงซาน,ข้าต้องไปแล้ว!"ซูโหรวเหนียงกล่าว.
"ข้าจะคิดถึงเจ้า!"จงซานพยักหน้ารับ.
สตรีทั้งสองที่ก้าวเข้าไปในโลกจิ้งจอก.
ซูโหรวเหนียงที่แววตาไม่อยากจาก,ส่วนซูเหม่ยเหนียงนั้นยังคงมั่นคงเหมือนก่อนหน้า,ไม่สามารถมองเห็นอารมณ์ความรู้สึกได้,ทว่าขณะที่ประตูทางเข้าเล็กลงเรื่อยๆ,นางได้ลอบมองจงซานพร้อมกับขบริมฝีปากแน่น.
"ครื่นนนน~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
ทางเข้าโลกจิ้งจอกที่ปิดลง,บนท้องฟ้าปรากฏสายฟ้ามากมาย,ล่วงหล่นลงมาราวกับสายฝน.
จงซานที่โบกมือออกไป,พายุสายฟ้าเหล่านั้นก็ค่อยๆสลายหายไป,ประตูทางเขาที่หายไปเรียบร้อยแล้ว,จงซานที่ถอนหายใจเล็กน้อย.
"ซูหลี่,คารวะเซิ่งหวัง!"เซียนเซิงหลี่ที่แสดงความเคารพต่อจงซาน.
"อืม,ข้าจะประทานตำแหน่ง.....!"จงซานกล่าว.
ทว่า,คำพูดเหล่านั้นกล่าวได้ครึ่งประโยคเท่านั้นก็ถูกเซียนเซิงหลี่ขัดเอาไว้.
"เซิ่งหวัง,ไม่จำเป็นต้องเห็นแก่หน้าท่านพี่ของข้า,ข้าได้กล่าวต่อท่านพี่แล้วเกี่ยวกับการเข้าร่วมต้าเจิ้ง,ข้าต้องการเข้าร่วมสอบเกอจวี,เพื่อให้ทุกคนยอมรับเกี่ยวกับความสามารถที่แท้จริงของข้า!"เซียนเซิงหลี่ที่กล่าวออกมาด้วยความมุ่งมั่น.
"ตกลง!"จงซานที่พยักหน้าด้วยความพอใจ.
-------------------------------------------------------------
ภพหยาง,ต้าเจิ้งเวลานี้กำลังเข้าสู่ยุคแห่งความรุ่งโรจน์.
ประชาชนของไท่ชูในอดีตนั้นแม้นว่าจะมีโอดครวญร้องบ่น,ทว่าดินแดนแห่งนี้ก็ถูกรวบรวมอย่างรวดเร็ว,เหล่าขุนนางของชิงชิวที่ถูกโอนให้กลายเป็นข้าราชบริพารของต้าเจิ้ง,เหล่าตระกูลขุนนางใหญ่เองก็ไม่มีพลังขัดขืนอย่างแน่นอน.
ทัพของต้าเจิ้งที่นำโดยเจ้าโส่วเซี่ยวทำการรวมรวมไท่ชู,ให้กลายเป็นหนึ่งเดียวได้ทำภารกิจสำเร็จเรียบร้อยแล้ว.
ต้าเจิ้งในเวลานี้,ก็ค่อยๆกลับคืนสู่ความรุ่งโรจน์เป็นปึกแผ่น.
ในเวลาเดียวกัน,ที่บนทะเลทิศตะวันออกเฉียงใต้,มีคนกลุ่มหนึ่งที่ได้ปรากฏขึ้น.
คนกลุ่มหนึ่งสวมชุดเกาะนักรบ,มีทหารราวๆพันคน,ผู้นำเป็นผู้เยาว์,ที่ดูหล่อเหลา,สะพายคันศรสีทองด้านหลัง,มือถือหอกยาว,ที่ไหล่นั้นมีกำไลขนาดสองฉือ,ที่คอเองก็มีแพไหมสีแดงพันอยู่.
ผู้เยาว์คนนี้ไม่ได้ยืนอยู่บนเมฆเหมือนคนอื่นๆ,ทว่าขาทั้งสองข้างนั้นยืนอยู่บนกงล้อ,บนกงล้อนั้นมีเปลวเพลิงที่ลุกไหม้,พร้อมกับพาเขาเคลื่อนที่ออกไปด้วยความเร็วสูง.
ใบหน้าของผู้เยาว์คนนี้ที่ดูเคร่งขรึม,ที่หน้าผากของเขานั้นกลับมีเหมือนว่าปรากฏปราณทมิฬกำลังลุกไหม้อยู่.
"ไท่จื่อสาม,พวกเราไม่รายงานราชันย์หยกก่อนออกมา,ถ้า......!"ชายคนหนึ่งในชุดเกราะสีทองที่กล่าวออกมาด้วยความกังวล.
"เจ้ากังวลสิ่งใด,ทุกๆอย่างข้าจะรับผิดชอบแบกรับเอาไว้เอง,จงซานสังหารอาจารย์ข้า,ข้านาจา,จะแก้แค้นแทนอาจารย์ของข้า,ฉีกจงซานออกเป็นชิ้นๆ!"แววตาของชายหนุ่มที่เต็มไปด้วยจิตสังหารมากมายปะทุออกมา.
"แต่ว่า..........!”ชายในชุดเกาะสีทองที่เอ่ยออกมา.
"หากว่าเจ้ากลัว,ก็รีบไสหัวกับไป,ข้าสามารถกำจัดจงซานได้โดยที่ไม่ต้องมีเจ้าอยู่แล้ว!"นาจาที่กล่าวออกมาด้วยความโกรธเกรี้ยว.
"ไม่,ข้าและคนอื่นต่างชื่นชมไท่จื่อสาม,จะหนีจากไปได้อย่างไร,พวกเราที่ชื่นชมติดตามไท่จื่อสามไปทุกที่,ทว่าไท่จื่อสาม,ข้าคิดว่าเวลานี้ท่านเปลี่ยนไปหรือไม่!"ชายในชุดเกราะทองกล่าวออกมาด้วยความเป็นกังวล.
"เปลี่ยน? ข้าไม่เคยเปลี่ยน!"นาจาที่ส่ายหน้าไปมา.
"ไม่ๆ,สามร้อยปีที่แล้ว,บนเทือกเขาเซิ่งซือนั้นมีปราณศพมากมาย,ราชันย์หยกได้พาพวกเราเดินทางไปยังสถานที่แห่งนั้น,ทว่าหลังจากที่ไท่จื่อสามกลับมา,นิสัยของท่านเปลี่ยนไปเล็กน้อย!"ชายในชุดสีทองที่กล่าวออกมาด้วยความระวัง.
"จริงรึ?"นาจาที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ครับ!"ชายในชุดเกราะสีทองที่กล่าวรับ.
"ข้าได้ทำลายกลิ่นอายนั่นแล้ว,และยังผนึกมันเอาไว้ด้วย,ไม่คิดว่ามันจะมีผลอะไรต่อข้า!"นาจาขมวดคิ้วไปมา.
"ไท่จื่อสาม,มีอสุรกายใดอยู่ที่ด้านในเทือกเขาเซิ่งซืออย่างงั้นรึ?"ชายในชุดสีทองที่กล่าวสอบถามด้วยความระมัดระวัง.
"อสุรกาย? เจ้าไม่มีคุณสมบัติที่จะเรียกเขาว่าเป็นอสุรกาย,ข้าเองก็ไม่มีคุณสมบัติเช่นกัน!"นาจาที่ส่ายหน้าไปมา.
"เขาเป็นใครอย่างงั้นรึ?"
"เจ้ารู้อะไรมาบ้าง?"นาจาที่สอบถามออกไป.
"ก่อนหน้านี้ข้าได้ยินมาว่ามันเป็นส่วนหนึ่งของตำหนักไป่โหยว,ทว่าหลังจากที่ปราชญ์เทพทงเทียนล่วงหล่นจากทองฟ้า,ไม่ใช่ว่า,ที่นั่นมีศพของปราชญ์เทพหรอกรึ?
ไท่จื่อสาม,มันคือศพของปราชญ์เทพทงเทียน........!"ชายในชุดเกาะสีทองที่ชำเลืองมองออกไป,แววตาที่เผยท่าทางหวาดหวั่นไม่กล้าพูดออกมาทั้งหมด.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
ปัจจุบันแปลจบแล้ว 1672 ตอน สนใจติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ครับ
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น