Immortality Chapter 974 Great Thunder Sound Temple
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 974 วิหารใต่เหล่ยหยิน.
Chapter 974 Great Thunder Sound Temple
大雷音寺
วิหารใต่เหล่ยหยิน.
ตำหนักหลวงชิงชิว,กลุ่มกบฏที่ปรากฏขึ้นรอบๆ!
ตำหนักหลวงของไท่ชูนั้นแข็งแกร่งมา,ไม่ได้มีแค่เพียงทิศตะวันออกเท่านั้น,ยังมีทิศใต้,ตะวันตกและเหนือถูกโอบล้อมไปด้วยศัตรู.
ทิศตะวันออก,ซือหม่าหยวนที่นำคนของเขาเข้าต่อสู้กับทัพของซูอาโฝว!
เดิมที่สถานที่แห่งนี้กำลังจะจบแล้ว,คนของซืออาโฝวที่ตกตายไปเกือบทั้งหมด,และซูอาโฝวเองก็เช่นกัน,ทว่าคงไม่คิดว่าความโชคร้ายของซือหม่าหยวนนั้นจะมากมายนัก,เขาได้ไปกระตุ้นให้สถานะความคิดและพลังของซืออาโฝวในชาติที่แล้วตื่นขึ้นมา.
ชะตาวิถีหมิงในชาติที่แล้ว,คาดไม่ถึงเลยว่าจะส่งผลมาถึงชาตินี้ด้วย!
ต้องรู้ด้วยว่าการจะฟื้นฟูความทรงจำชาติที่แล้วนั้นมีคนน้อยมาก,ทว่าร่างของซืออาโฝวยังเก็บชะตาวิถีหมิง(มาตรฐาน)เอาไว้ด้วยอย่างงั้นรึ?
นี่เป็นเรื่องที่เกินกว่าจะคาดการณ์ได้.
ชะตาวิถีหมิง,ทำให้ฟ้าดินเปลี่ยนแปลง,แสงสีทองมากมายส่องประกายโชติช่วงปกคลุมทั่วทั้งตำหนักหลวง,ไม่,น่าจะทั่วทั้งชิงชิว,สัญลักษณ์ของอรหันต์ที่ปรากฏขึ้น,อำนาจอรหันต์ที่แผ่ออกไป,ทำให้ทั่วทั้งชิงชิวเต็มไปด้วยความอัศจรรย์!
เหล่าประชาชนที่อ้าปากค้าง,ทัพทั้งสามที่หยุดลง,ทุกคนที่เงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้าพร้อมๆกัน.
"หมายความว่าอย่างไร?
มีเซียนบรรพชนมาอย่างงั้นรึ?
ไม่,นี่ต้องเป็นอรหันต์บรรพชนเดินทางมายังชิงชิวอย่างงั้นรึ?"ซือหม่าชิงที่อยู่อีกฝั่งเงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้า.
ทั่วทั้งชิงชิว,ไม่มีเซียนบรรพชนอยู่,ทว่ากลิ่นอายนี้,เซียนโบราณไม่สามารถทำได้อย่างแน่นอน,เซียนบรรพชนคนใหนกัน?
เป็นมิตรหรือศัตรู?
บนท้องฟ้าบนสวดมนต์ที่ดังก้องกังวาน,นอกจากนี้ยังมีคำพูด
อามิตตาพุธ ปรากฏขึ้นด้วย.
ซือหม่าชิงที่เงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้าพร้อมกับอุทานออกมา,"อามิตตาพุธ,ไม่ใช่ว่าเป็นคำพูดของหลวงจีนอย่างงั้นรึ?"
"อรหันต์บรรพชนเดินทางมายังทิศตะวันออกรึ?
วิหารใต่เหล่ยหยิน,อรหันต์ยูไลอย่างงั้นรึ?"
"ไม่,ไม่ใช่อรหันต์ยูไลแน่,เขาไม่เคยออกมาจากวิหารใต่เหล่ยหยินไกลเลยนี่นา,แล้วเป็นใครกัน?"ซือหม่าชิงที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ส่งคนไปตรวจสอบ,เป็นอรหันต์องค์ใดที่เดินทางมา,เร็วเข้า!"ซือหม่าชิงที่สั่งการในทันที.
"รับทราบ!"ผู้ใต้บังคับบัญชาของซือหม่าชิงที่เร่งรีบเดินทางไปยังทิศทางดังกล่าวในทันที.
อรหันต์บรรพชน?
ในเวลานี้ความรู้สึกล้ำลับก็บังเก,ความโชคร้ายของซือหม่าหยวนนั้นปรากฏขึ้นมานานแล้ว.
ซือหม่าหยวนไม่สามารถที่จะบรรยายความรู้สึกของตัวเองออกมาได้,ชาติที่แล้วของซูอาโฝวเป็นใครกัน?
อุปกรณ์เซียนสวรรค์ในมือของซูอาโฝว,ในเวลานี้ได้ส่องประกายแสงแปลกประหลาดออกมา,เมื่อกลิ่นอายของซูอาโฝว,ชะตาวิถีหมิงแผ่ออกมา,นับตั้งแต่เขากลายเป็นอรหันต์?
ถึงกลับทำให้มันยกระดับขึ้นอีกชั้น,กลายเป็นอุปกรณ์ต้าเซียนในทันที?
นี่ยังเป็นมนุษย์อยู่อีกรึ?
ซือหม่าหยวนรับรู้ว่าตัวเองได้เตะเข้ากับแผ่นเหล็กแผ่นใหญ่เข้าแล้ว,แผ่นเหล็กที่ไม่แม้แต่ขยับเลยแม้แต่นิดเดียว.
ซวย,มันจะซวยเกินไปแล้ว!
ในอดีตกับความรู้สึกของหลั่นเติ้ง,ซือหม่าหยวนที่คิดถึงขึ้นมา,การสังหารเจ้าหนุ่มเสเพล
คาดไม่ถึงจะทำให้เขากลายเป็นอรหันต์,เจ้าหนุ่มนี่มันจะโชคดีเกินไปแล้ว.
ซูอาโฝวที่ยืนอยู่ที่ไกลออกไป,กลิ่นอายที่น่าเกรงขามที่แผ่ออกมาอย่างบ้าคลั่ง,ไม่จำเป็นต้องเคลื่อนย้ายเทียนเต๋าด้วยซ้ำ,ทว่ากลิ่นอายที่ทรงพลังนี้ทำให้ทุกคนที่อยู่รอบๆไม่สามารถขยับได้เลย.
ซูอาโฝวที่ค่อยๆลืมตาขึ้นมาช้าๆ,จดจ้องมองไปยังซือหม่าหยวนเวลานี้ที่แววตาสั่นไปมา.
ดวงตาของซูอาโฝวที่เปลี่ยนไป,เวลานี้ไม่ใช่ตาดำอีกต่อไป,ทว่ามันได้กลายเป็นรูปดอกบัว,เนตรบัวทองเก้ากลีบ!
ซือหม่าหนวนที่มองเห็นดวงตาของฝ่ายตรงข้ามถึงกลับสั่นสะท้านด้วยความหวาดหวั่น.
"หนี!"ซือหม่าหยวนที่ต้องการจะหนี.
ในเวลาเดียวกันนั้น,ชะตาวิถีหมิงชาติที่แล้วของซูอาโฝวกำลังยึดครองชะตาวิถีของชาตินี้,ก่อนที่กลิ่นอายจะปลดปล่อยอกมา,พวยพุ่งอย่างรุ่นแรง,เข้าโจมตีเวลานี้นะรึ?
ไม่ต่างจากแส่หาความตาย?
"ชีวิตคืออะไร,ความตายคือสิ่งใด,ข้าไม่เคยมีความแค้นกับเจ้า,ทว่าชีวิตชาตินี้กลับเกิดความแค้นขึ้น,เมื่อกรรมเกิดขึ้นแล้ว,ก็ไร้ซึ่งสิ้นสุด!"ซูอาโฝวกล่าว.
ตราบเท่าที่ตั้งใจฟังและสังเกตต้องพบว่าท่าทางของซูอาโฝวนั้นแตกต่างไปอย่างสมบูรณ์แบบ,ทว่าบางอย่างก็ยังคงเหมือนเดิม.
"อาวุโส,ข้าไม่..........!”ซือหม่าหยวนที่ต้องการเอ่ยขอโทษในทันที.
เขารับรู้ว่า,ไม่มีทางหนีพ้นอย่างแน่นอน,สิ่งที่ทำได้คือขอความเมตตาเท่านั้น,แม้นว่าจะน้อยนิดก็ตาม,ซือหม่าหยวนรับรู้ว่าตัวเขานั้นเต็มไปด้วยความโชคร้าย,ไม่มีทางรอด,มีเพียงแค่ขอความเมตาเท่านั้นอาจจะยังพอมีหวัง.
ช่างน่าเศร้า,ซูอาโฝวนั้นไม่เปิดโอกาสให้เขาด้วยซ้ำ,แววตาที่เป็นรูปดอกบัวหดเล็กลงเล็กน้อย.
ซือหม่าหยวนที่พูดได้แค่ครึ่งเดียว,ทุกๆคนที่อยู่รอบๆก็หายไป,สลายกลายเป็นฝุ่นทองล่วงหล่นลงบนพื้น,ไม่เว้นแม้แต่ซือหม่าหยวน,รวดเร็ว,เขาตกตายไปทั้งที่เต็มไปด้วยความโชคร้าย!"
"เปรี้ยง~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
เสียงท้องฟ้าคำราม,ท้องฟ้าที่กลายเป็นมืดคลึ้มราวกับว่าต้องการผลักไสกลิ่นอายของซูอาโฝวออกไป,ทัณฑ์สายฟ้ากำลังรวมตัวขึ้นมากมายส่องประกายระยิบระยับปกคลุมทั่วท้องฟ้า.
ซูอาโฝวที่เงยหน้าขึ้นไปบนท้องฟ้า,พลางถอนหายใจเบาๆ.
หงเซียวที่จ้องมองตาค้างด้วยท่าทางไม่อยากเชื่อ,มีข่าวลือว่าซูอาโฝวเป็นร่างจุติของใครบางคน,เมื่อครั้งเกิดนั้นได้มีเสียงอวยพรของอรหันต์,วันที่เขากำเนิดนั้นก็เกิดอภินิหารขึ้นด้วย,ทำให้จอมพลซูสามารถคาดเดาได้ว่าหลานของตัวเองนั้นเป็นยอดฝีมือที่กลับชาติมากเกิด,ทว่าไม่คิดเลยว่ายอดฝีมือคนนั้นจะไม่ธรรมดาถึงเพียงนี้!
เพียงแค่จ้องมองก็สามารถสังหารซือหม่าหยวนและคนของเขาได้ในทันที,ซือหม่าหยวนแม้ว่าจะได้รับบาดเจ็บ,ทว่าเขาก็ยังเป็นเซียนโบราณ!
"เจ้ามีนามว่าหงเซียวอย่างงั้นรึ?"ซูอาโฝวที่หันหน้าไปมองหงเซียว.
หงเซียวที่จ้องมองนายน้อยที่คุ้นเคย,แม้นว่าท่าทางจะเปลี่ยนไปอย่างตื่นตะลึง,ก่อนที่จะพยักหน้ารับคำ,"ครับ,อาวุโส!"
"เจ้ายินดีที่จะติดตามข้าหรือไม่!"ซูอาโฝวที่กล่าวออกมาเบาๆ.
"หืม?"หงเซียวที่ตื่นตะหนกตกใจเล็กน้อย,แววตาที่เผยท่าทางประหลาดใจ,ทว่าก็ตอบสนองในทันที.
"ครับ,ผู้เยาว์ยินดีที่จะติดตามอาวุโสไปชั่วชีวิต!"หงเซียวที่เอ่ยออกมาในทันที.
"อืม!"ซูอาโฝวพยักหน้ารับ.
ซูอาโฝวที่จ้องมองไปยังพื้นที่รอบๆ.
"ที่นี่คือชิงชิวอย่างงั้นรึ?"ซูอาโฝวที่กล่าวสอบถาม.
"ครับ!"หงเซียวที่ตอบรับในทันที.
ซูอาโฝวพยักหน้าและกล่าวออกมาว่า,"ชิงชิวนั้นมีกรรมก้อนใหญ่มาก,ข้าไม่คิดเลยว่าตัวเองจะเข้ามาเกี่ยวข้องอย่างคาดไม่ถึง,ทว่าร่างกายนี้เองก็ต้องการปกป้องตำแหน่งราชวังทิศตะวันออกด้วยชีวิต,จนแม้แต่เกือบต้องจบชีวิตลง,ข้าจะช่วยสนับสนุนปกป้องพื้นที่แห่งนี้ตามเจตจำนงเดิม!"
ระหว่างที่กล่าวนั้น,คนก็เกิดกำแพงแสงสีทองผุดขึ้นมา,และบนกำแพงนั้นยังมีประกายแสงระยิบระยับเป็นอักขระหว่าง’卍’ ปรากฏขึ้นโดยรอบ.
บนท้องฟ้าเมฆสีดำที่เริ่มสะสมกันมากขึ้นและก็มากขึ้น,เมฆสายฟ้าที่มากมายเองก็ด้วย,เสียงคำรามประกายสายฟ้าที่ส่องสว่างราวกับสวรรค์ล่ม,ผู้คนมากมายที่อยู่ด้านล่างถึงกับหายใจติดขัด,กลิ่นอายที่หนักหน่วงรุนแรงที่โถมทับลงมาก,แม้แต่ซือหม่าชิงที่มีระดับเซียนโบราณยังไม่สามารถทนได้,กลิ่นอายนี้,ทำให้เขารู้สึกราวกับจะหมดสติไปได้ทุกเมื่อ.
"เอาล่ะ,ตอนนี้เดินทางไปยังวิหารไต่เหล่ยหยิงพร้อมกับข้า!"ซืออาโฝวกล่าว.
"ครับ!"หงเซียวที่กล่าวออกมาด้วยความเคารพ.
จากนั้น,ซูอาโฝวและหงเซียวก็หายไปในทันทีเช่นกัน.
ทันทีที่ทั้งสองจากไป,กลิ่นอายของอรหันต์บนท้องฟ้าก็ค่อยๆสลายหายไป,เมฆสายฟ้ามากมายก็ค่อยๆสลายหายไปเช่นกัน,ราวกับว่าพื้นที่แห่งนี้ไม่มีอะไรเกิดขึ้น,เหล่ายอดฝีมือที่ร่างกายเปียกโชกไปด้วยเหงื่อ.
เป็นกลิ่นอายที่ร้ายกาจทรงพลังนัก!
เมื่อเมฆคลึ้มได้สลายหายไป,ทุกคนถึงได้ค่อยๆกลับมาหายใจสะดวกได้อีกครั้ง.
กลุ่มกบฏที่หยุดชั่วคราว,เพราะว่าปรากฏการอภินิหารที่เกิดขึ้น,เป็นกลิ่นอายที่น่าเกรงขามยากจะต่อต้าน,หากไม่สลายหายไป,พวกเขาคงไม่สามารถขยับได้เลยด้วยซ้ำ.
"ล้อมวังหลวงเอาไว้,ส่วนคนอื่นๆไปสืบมาซะ,ว่าเกิดอะไรขึ้น,เร็วเข้า!"ซือหม่าชิงกล่าว.
"รับทราบ!"กลุ่มยอดฝีมือที่รับคำก่อนเร่งรีบแยกย้ายกันไปในทันที.
Chapter 974 Great Thunder Sound Temple
大雷音寺
วิหารใต่เหล่ยหยิน.
ตำหนักหลวงชิงชิว,กลุ่มกบฏที่ปรากฏขึ้นรอบๆ!
ตำหนักหลวงของไท่ชูนั้นแข็งแกร่งมา,ไม่ได้มีแค่เพียงทิศตะวันออกเท่านั้น,ยังมีทิศใต้,ตะวันตกและเหนือถูกโอบล้อมไปด้วยศัตรู.
ทิศตะวันออก,ซือหม่าหยวนที่นำคนของเขาเข้าต่อสู้กับทัพของซูอาโฝว!
เดิมที่สถานที่แห่งนี้กำลังจะจบแล้ว,คนของซืออาโฝวที่ตกตายไปเกือบทั้งหมด,และซูอาโฝวเองก็เช่นกัน,ทว่าคงไม่คิดว่าความโชคร้ายของซือหม่าหยวนนั้นจะมากมายนัก,เขาได้ไปกระตุ้นให้สถานะความคิดและพลังของซืออาโฝวในชาติที่แล้วตื่นขึ้นมา.
ชะตาวิถีหมิงในชาติที่แล้ว,คาดไม่ถึงเลยว่าจะส่งผลมาถึงชาตินี้ด้วย!
ต้องรู้ด้วยว่าการจะฟื้นฟูความทรงจำชาติที่แล้วนั้นมีคนน้อยมาก,ทว่าร่างของซืออาโฝวยังเก็บชะตาวิถีหมิง(มาตรฐาน)เอาไว้ด้วยอย่างงั้นรึ?
นี่เป็นเรื่องที่เกินกว่าจะคาดการณ์ได้.
ชะตาวิถีหมิง,ทำให้ฟ้าดินเปลี่ยนแปลง,แสงสีทองมากมายส่องประกายโชติช่วงปกคลุมทั่วทั้งตำหนักหลวง,ไม่,น่าจะทั่วทั้งชิงชิว,สัญลักษณ์ของอรหันต์ที่ปรากฏขึ้น,อำนาจอรหันต์ที่แผ่ออกไป,ทำให้ทั่วทั้งชิงชิวเต็มไปด้วยความอัศจรรย์!
เหล่าประชาชนที่อ้าปากค้าง,ทัพทั้งสามที่หยุดลง,ทุกคนที่เงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้าพร้อมๆกัน.
"หมายความว่าอย่างไร?
มีเซียนบรรพชนมาอย่างงั้นรึ?
ไม่,นี่ต้องเป็นอรหันต์บรรพชนเดินทางมายังชิงชิวอย่างงั้นรึ?"ซือหม่าชิงที่อยู่อีกฝั่งเงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้า.
ทั่วทั้งชิงชิว,ไม่มีเซียนบรรพชนอยู่,ทว่ากลิ่นอายนี้,เซียนโบราณไม่สามารถทำได้อย่างแน่นอน,เซียนบรรพชนคนใหนกัน?
เป็นมิตรหรือศัตรู?
บนท้องฟ้าบนสวดมนต์ที่ดังก้องกังวาน,นอกจากนี้ยังมีคำพูด
อามิตตาพุธ ปรากฏขึ้นด้วย.
ซือหม่าชิงที่เงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้าพร้อมกับอุทานออกมา,"อามิตตาพุธ,ไม่ใช่ว่าเป็นคำพูดของหลวงจีนอย่างงั้นรึ?"
"อรหันต์บรรพชนเดินทางมายังทิศตะวันออกรึ?
วิหารใต่เหล่ยหยิน,อรหันต์ยูไลอย่างงั้นรึ?"
"ไม่,ไม่ใช่อรหันต์ยูไลแน่,เขาไม่เคยออกมาจากวิหารใต่เหล่ยหยินไกลเลยนี่นา,แล้วเป็นใครกัน?"ซือหม่าชิงที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ส่งคนไปตรวจสอบ,เป็นอรหันต์องค์ใดที่เดินทางมา,เร็วเข้า!"ซือหม่าชิงที่สั่งการในทันที.
"รับทราบ!"ผู้ใต้บังคับบัญชาของซือหม่าชิงที่เร่งรีบเดินทางไปยังทิศทางดังกล่าวในทันที.
อรหันต์บรรพชน?
ในเวลานี้ความรู้สึกล้ำลับก็บังเก,ความโชคร้ายของซือหม่าหยวนนั้นปรากฏขึ้นมานานแล้ว.
ซือหม่าหยวนไม่สามารถที่จะบรรยายความรู้สึกของตัวเองออกมาได้,ชาติที่แล้วของซูอาโฝวเป็นใครกัน?
อุปกรณ์เซียนสวรรค์ในมือของซูอาโฝว,ในเวลานี้ได้ส่องประกายแสงแปลกประหลาดออกมา,เมื่อกลิ่นอายของซูอาโฝว,ชะตาวิถีหมิงแผ่ออกมา,นับตั้งแต่เขากลายเป็นอรหันต์?
ถึงกลับทำให้มันยกระดับขึ้นอีกชั้น,กลายเป็นอุปกรณ์ต้าเซียนในทันที?
นี่ยังเป็นมนุษย์อยู่อีกรึ?
ซือหม่าหยวนรับรู้ว่าตัวเองได้เตะเข้ากับแผ่นเหล็กแผ่นใหญ่เข้าแล้ว,แผ่นเหล็กที่ไม่แม้แต่ขยับเลยแม้แต่นิดเดียว.
ซวย,มันจะซวยเกินไปแล้ว!
ในอดีตกับความรู้สึกของหลั่นเติ้ง,ซือหม่าหยวนที่คิดถึงขึ้นมา,การสังหารเจ้าหนุ่มเสเพล
คาดไม่ถึงจะทำให้เขากลายเป็นอรหันต์,เจ้าหนุ่มนี่มันจะโชคดีเกินไปแล้ว.
ซูอาโฝวที่ยืนอยู่ที่ไกลออกไป,กลิ่นอายที่น่าเกรงขามที่แผ่ออกมาอย่างบ้าคลั่ง,ไม่จำเป็นต้องเคลื่อนย้ายเทียนเต๋าด้วยซ้ำ,ทว่ากลิ่นอายที่ทรงพลังนี้ทำให้ทุกคนที่อยู่รอบๆไม่สามารถขยับได้เลย.
ซูอาโฝวที่ค่อยๆลืมตาขึ้นมาช้าๆ,จดจ้องมองไปยังซือหม่าหยวนเวลานี้ที่แววตาสั่นไปมา.
ดวงตาของซูอาโฝวที่เปลี่ยนไป,เวลานี้ไม่ใช่ตาดำอีกต่อไป,ทว่ามันได้กลายเป็นรูปดอกบัว,เนตรบัวทองเก้ากลีบ!
ซือหม่าหนวนที่มองเห็นดวงตาของฝ่ายตรงข้ามถึงกลับสั่นสะท้านด้วยความหวาดหวั่น.
"หนี!"ซือหม่าหยวนที่ต้องการจะหนี.
ในเวลาเดียวกันนั้น,ชะตาวิถีหมิงชาติที่แล้วของซูอาโฝวกำลังยึดครองชะตาวิถีของชาตินี้,ก่อนที่กลิ่นอายจะปลดปล่อยอกมา,พวยพุ่งอย่างรุ่นแรง,เข้าโจมตีเวลานี้นะรึ?
ไม่ต่างจากแส่หาความตาย?
"ชีวิตคืออะไร,ความตายคือสิ่งใด,ข้าไม่เคยมีความแค้นกับเจ้า,ทว่าชีวิตชาตินี้กลับเกิดความแค้นขึ้น,เมื่อกรรมเกิดขึ้นแล้ว,ก็ไร้ซึ่งสิ้นสุด!"ซูอาโฝวกล่าว.
ตราบเท่าที่ตั้งใจฟังและสังเกตต้องพบว่าท่าทางของซูอาโฝวนั้นแตกต่างไปอย่างสมบูรณ์แบบ,ทว่าบางอย่างก็ยังคงเหมือนเดิม.
"อาวุโส,ข้าไม่..........!”ซือหม่าหยวนที่ต้องการเอ่ยขอโทษในทันที.
เขารับรู้ว่า,ไม่มีทางหนีพ้นอย่างแน่นอน,สิ่งที่ทำได้คือขอความเมตตาเท่านั้น,แม้นว่าจะน้อยนิดก็ตาม,ซือหม่าหยวนรับรู้ว่าตัวเขานั้นเต็มไปด้วยความโชคร้าย,ไม่มีทางรอด,มีเพียงแค่ขอความเมตาเท่านั้นอาจจะยังพอมีหวัง.
ช่างน่าเศร้า,ซูอาโฝวนั้นไม่เปิดโอกาสให้เขาด้วยซ้ำ,แววตาที่เป็นรูปดอกบัวหดเล็กลงเล็กน้อย.
ซือหม่าหยวนที่พูดได้แค่ครึ่งเดียว,ทุกๆคนที่อยู่รอบๆก็หายไป,สลายกลายเป็นฝุ่นทองล่วงหล่นลงบนพื้น,ไม่เว้นแม้แต่ซือหม่าหยวน,รวดเร็ว,เขาตกตายไปทั้งที่เต็มไปด้วยความโชคร้าย!"
"เปรี้ยง~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
เสียงท้องฟ้าคำราม,ท้องฟ้าที่กลายเป็นมืดคลึ้มราวกับว่าต้องการผลักไสกลิ่นอายของซูอาโฝวออกไป,ทัณฑ์สายฟ้ากำลังรวมตัวขึ้นมากมายส่องประกายระยิบระยับปกคลุมทั่วท้องฟ้า.
ซูอาโฝวที่เงยหน้าขึ้นไปบนท้องฟ้า,พลางถอนหายใจเบาๆ.
หงเซียวที่จ้องมองตาค้างด้วยท่าทางไม่อยากเชื่อ,มีข่าวลือว่าซูอาโฝวเป็นร่างจุติของใครบางคน,เมื่อครั้งเกิดนั้นได้มีเสียงอวยพรของอรหันต์,วันที่เขากำเนิดนั้นก็เกิดอภินิหารขึ้นด้วย,ทำให้จอมพลซูสามารถคาดเดาได้ว่าหลานของตัวเองนั้นเป็นยอดฝีมือที่กลับชาติมากเกิด,ทว่าไม่คิดเลยว่ายอดฝีมือคนนั้นจะไม่ธรรมดาถึงเพียงนี้!
เพียงแค่จ้องมองก็สามารถสังหารซือหม่าหยวนและคนของเขาได้ในทันที,ซือหม่าหยวนแม้ว่าจะได้รับบาดเจ็บ,ทว่าเขาก็ยังเป็นเซียนโบราณ!
"เจ้ามีนามว่าหงเซียวอย่างงั้นรึ?"ซูอาโฝวที่หันหน้าไปมองหงเซียว.
หงเซียวที่จ้องมองนายน้อยที่คุ้นเคย,แม้นว่าท่าทางจะเปลี่ยนไปอย่างตื่นตะลึง,ก่อนที่จะพยักหน้ารับคำ,"ครับ,อาวุโส!"
"เจ้ายินดีที่จะติดตามข้าหรือไม่!"ซูอาโฝวที่กล่าวออกมาเบาๆ.
"หืม?"หงเซียวที่ตื่นตะหนกตกใจเล็กน้อย,แววตาที่เผยท่าทางประหลาดใจ,ทว่าก็ตอบสนองในทันที.
"ครับ,ผู้เยาว์ยินดีที่จะติดตามอาวุโสไปชั่วชีวิต!"หงเซียวที่เอ่ยออกมาในทันที.
"อืม!"ซูอาโฝวพยักหน้ารับ.
ซูอาโฝวที่จ้องมองไปยังพื้นที่รอบๆ.
"ที่นี่คือชิงชิวอย่างงั้นรึ?"ซูอาโฝวที่กล่าวสอบถาม.
"ครับ!"หงเซียวที่ตอบรับในทันที.
ซูอาโฝวพยักหน้าและกล่าวออกมาว่า,"ชิงชิวนั้นมีกรรมก้อนใหญ่มาก,ข้าไม่คิดเลยว่าตัวเองจะเข้ามาเกี่ยวข้องอย่างคาดไม่ถึง,ทว่าร่างกายนี้เองก็ต้องการปกป้องตำแหน่งราชวังทิศตะวันออกด้วยชีวิต,จนแม้แต่เกือบต้องจบชีวิตลง,ข้าจะช่วยสนับสนุนปกป้องพื้นที่แห่งนี้ตามเจตจำนงเดิม!"
ระหว่างที่กล่าวนั้น,คนก็เกิดกำแพงแสงสีทองผุดขึ้นมา,และบนกำแพงนั้นยังมีประกายแสงระยิบระยับเป็นอักขระหว่าง’卍’ ปรากฏขึ้นโดยรอบ.
บนท้องฟ้าเมฆสีดำที่เริ่มสะสมกันมากขึ้นและก็มากขึ้น,เมฆสายฟ้าที่มากมายเองก็ด้วย,เสียงคำรามประกายสายฟ้าที่ส่องสว่างราวกับสวรรค์ล่ม,ผู้คนมากมายที่อยู่ด้านล่างถึงกับหายใจติดขัด,กลิ่นอายที่หนักหน่วงรุนแรงที่โถมทับลงมาก,แม้แต่ซือหม่าชิงที่มีระดับเซียนโบราณยังไม่สามารถทนได้,กลิ่นอายนี้,ทำให้เขารู้สึกราวกับจะหมดสติไปได้ทุกเมื่อ.
"เอาล่ะ,ตอนนี้เดินทางไปยังวิหารไต่เหล่ยหยิงพร้อมกับข้า!"ซืออาโฝวกล่าว.
"ครับ!"หงเซียวที่กล่าวออกมาด้วยความเคารพ.
จากนั้น,ซูอาโฝวและหงเซียวก็หายไปในทันทีเช่นกัน.
ทันทีที่ทั้งสองจากไป,กลิ่นอายของอรหันต์บนท้องฟ้าก็ค่อยๆสลายหายไป,เมฆสายฟ้ามากมายก็ค่อยๆสลายหายไปเช่นกัน,ราวกับว่าพื้นที่แห่งนี้ไม่มีอะไรเกิดขึ้น,เหล่ายอดฝีมือที่ร่างกายเปียกโชกไปด้วยเหงื่อ.
เป็นกลิ่นอายที่ร้ายกาจทรงพลังนัก!
เมื่อเมฆคลึ้มได้สลายหายไป,ทุกคนถึงได้ค่อยๆกลับมาหายใจสะดวกได้อีกครั้ง.
กลุ่มกบฏที่หยุดชั่วคราว,เพราะว่าปรากฏการอภินิหารที่เกิดขึ้น,เป็นกลิ่นอายที่น่าเกรงขามยากจะต่อต้าน,หากไม่สลายหายไป,พวกเขาคงไม่สามารถขยับได้เลยด้วยซ้ำ.
"ล้อมวังหลวงเอาไว้,ส่วนคนอื่นๆไปสืบมาซะ,ว่าเกิดอะไรขึ้น,เร็วเข้า!"ซือหม่าชิงกล่าว.
"รับทราบ!"กลุ่มยอดฝีมือที่รับคำก่อนเร่งรีบแยกย้ายกันไปในทันที.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
ปัจจุบันแปลจบแล้ว 1672 ตอน สนใจติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ครับ
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น