Immortality Chapter 973 flatter Amitabha
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 973 อามิตตาพุธ.
Chapter 973 flatter Amitabha
阿弥陀佛
อามิตตาพุธ.
นับตั้งแต่จงซานกลับมา,กองกำลังต้าเจิ้งก็ยกระดับเพิ่มขึ้นหลายเท่าในทันที.
นอกจากนี้ยังมีเรื่องที่แปลกประหลาดเกิดขึ้นด้วย,เหล่าแม่ทัพนายกองของฝ่ายตรงขาม,ถูกลอบสังหารไปเป็นจำนวนมาก,ไม่ใช่แค่หนึ่งหรือสองคนเท่านั้น,ยังหลายร้อย,หลายพันไปจนถึงหลายหมื่น?
ความตายนี้ยังลามมาถึงเหล่าขุนนางและผู้มีอิทธิพลต่างๆ,ล้วนแต่ถูกลอบสังหาร.
เหล่านักฆ่าที่น่าเกรงขามนี้,ทำให้หกราชวงศ์สวรรค์อยู่ในภาวะตรึงเครียดขึ้นมาในทันที.
ภายในค่ายทหารขนาดใหญ่ของราชวงศ์สวรรค์แห่งหนึ่ง.
"แม่ทัพ,ขุนพลของพวกเราตายไปแล้ว 103
คน,และยังมีเจ้าเมืองอีก 28
คน,ทำให้ทัพของต้าเจิ้งในเวลานี้สามารถทะลุทะลวงเข้ามาอย่างง่ายได้,และยังมีกลุ่มผู้ทรยศปรากฏออกมาทันทีด้วย!"ทหารคนหนึ่งที่กล่าวรายงาน.
"กลุ่มมือสังการ?
ส่งมาลอบสังหารอย่างงั้นรึ?"ผู้บัญชาการทัพที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ต้าเจิ้ง,จงซาน! จอมพล,ได้ยินข่าวจากประชาชนต้าเจิ้งกล่าวว่าจงซานกลับมาแล้ว! เหล่ามือสังหารเป็นจงซานส่งมาหรือไม่?"แม่ทัพคนหนึ่งเอ่ยออกมา.
"แน่นอนว่าต้องเป็นเขา!"จอมพลกล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"ต้าเจิ้งส่งมือสังหารออกมามากมายเท่าใดกัน,ไร้ซึ่งร่องรอย,เป็นกลุ่มเซียนสวรรค์อย่างงั้นรึ?"
"ทุกๆวันมีแม่ทัพนายกองตายไปมากขนาดใหนกัน,ราชวงศ์ของพวกเราคงจะตกอยู่ในมือของต้าเจิ้งแล้ว!"
"ต่อไปพวกเขาจะลอยสังหารใครอีก?"
........................
............
จอมพลที่ถอนหายใจออกมาเบาๆ,"พวกเราไม่น่าผิดธรรมเนียมเลย,ทำให้ต้าเจิ้งกระทำการเช่นเดียวกันต่อพวกเรา!"
เหล่าทหารทุกคนที่เปลี่ยนเป็นเงียบงัน.
ก่อนหน้านี้ราชวงศ์สวรรค์ทั้งหกได้ร่วมมือกันส่งมือสังหารออกไปลอบสังหารเหล่าคนสำคัญๆ,ทำให้ผืนแผ่นดินของต้าเจิ้งถูกยึดครองได้โดยง่าย! ในเวลานี้พวกเขาจึงถูกแผนนั้นย้อนคืนกลับมา.
แม้แต่ส่งยอดฝีมือมากมายยิ่งกว่าพวกเขาหลายเท่านัก!
"ความลับของต้าเจิ้งมากมายพวกเราไม่มีทางรู้,แจ้งไปยังแม่ทัพนายกองทั้งหมดให้ระมัดระวังเอาไว้,พวกราต้องขับไล่ศัตรูออกไป!"จอมพลกล่าว.
"พวกเราต้องขับไล่ศัตรู?
ต้องทำให้สำเร็จ,ต้องขับไล่ศัตรูออกไปอย่างงั้นรึ?"ขุนพลคนหนึ่งที่เอ่ยออกมาด้วยท่าทางไม่อยากเชื่อ.
จอมพลจ้องมองไปยังขุนพลคนดังกล่าวเอ่ยพลางถอนหายใจ,"ไม่ไหว,ให้ถอยกลับในทันที!"
"ไม่ไหวอย่างงั้นรึ?
จอมพล,แม้นว่าพวกเราจะมีคนตายไปเป็นจำนวนมาก,ทว่าด้วยความแข็งแกร่งของต้าเจิ้ง,เป็นไปไม่ได้ที่จะเอาชนะพวกเราได้!"ขุนพลคนดังกล่าวเอ่ยออกมาด้วยความมั่นใจ.
"แม่ทัพนายกองของพวกเราตกตายไปไม่น้อย,ขวัญกำลังใจของทัพพวกเรานั้นหดหายไปเป็นอย่างมาก?หลายๆเมืองที่ก่อกบฏ,ประชาชนเข้าร่วม,และยังมีการลอบสังหารเกิดขึ้นเป็นระยะๆ,หลายๆเมืองถูกยึดไปแล้ว,หลายๆเมืองเองก็คงไม่สามารถต้านเอาไว้ได้นาน,ขวัญกำลังใจที่ถูกบีบอัดเช่นนี้,ทำให้ต้าเจิ้งกลายเป็นทรงพลังขึ้นหลายเท่า!"จอมพลที่หลับตาลงถอนหายใจเสียงดัง
แม่ทัพนายกองที่เปลี่ยนเป็นเงียบงัน.
---------------------------------
สวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว,ถ้ำร้อยสวรรค์!
ชายในชุดสีขาวที่กำลังก้าวออกมาจากด้านในช้าๆ,หลังจากออกมาแล้ว,แววตาที่อักอ่วนได้หายไหมดแล้ว,มันถูกแทนที่ด้วยความลึกล้ำซับซ้อนแทน,บุตรชายของสุ่ยอู๋เหิน,สุ่ยเชียน,เพราะว่าเขากระตุ้นให้สุ่ยอู๋เหินชิงบัลลังก์,ถึงกับถูกตัดสินให้ประหาร,แต่เพราะว่ามีเหรียญทองยกเว้นจึงไม่ได้รับโทษ,และถูกสุ่ยอู๋เหินส่งเข้ามาในถ้ำร้อยสวรรค์เพื่อลงโทษ.
ที่ปากทางเข้าถ้ำรอยสวรรค์นั้น,มีชายหนุ่มคนหนึ่งที่ปกป้องอยู่,เป็นบุตรของหลินเซียว,หลินจง,เขาได้ร้องขอหลินเซียว,ขอเข้าฝึกฝนภายในถ้ำร้อยสวรรค์!
สุ่ยเชียนที่ก้าวออกมา,และมองเห็นหลินจง.
หลินจงก็เห็นสุ่ยเชียนก้าวออกมาเช่นกัน.
เพราะหลินจงไม่ได้มีความแข็งแกร่งนัก,ทำให้ครั้งหนึ่งถูกสุ่ยเชียนรังแก,เมื่อคิดถึงความอับอายที่ผ่านมา,เมื่อเห็นสุ่ยเชียนก้าวเข้ามา,แววตาที่เผยท่าทางประหลาดใจลังเลใจ,เขาต้องการจะทำอะไรกัน?
ขณะที่หลินจงเตรียมที่จะต่อสู้,สุ่ยเชียนที่ก้าวเข้ามาอยู่ห่างราวๆหนึ่งจั้ง,จากนั้นก็หยุดลง.
ต่อหน้าหลินจง,สุ่ยเชียนที่โค้งคำนับให้อย่างล้ำล้ำ,พร้อมกับกล่าวออกมาอย่างจริงจังว่า,"ในอดีตนั้นสุ่ยเชียนเป็นคนที่เหลาะแหละนัก,ได้ล่วงเกินน้องหลิน,วันนึ้จึงได้ขออภัยน้องหลินเกี่ยวกับเรื่องที่เกิดขึ้น!"
"หืม?"หลินจงที่ตื่นตะหนกตกใจเล็กน้อย.
"ภายในถ้ำร้อยสวรรค์,ทำให้ข้าเข้าใจได้ในที่สุด,ในอดีตที่ได้ล่วงเกินน้องหลิน,วันนี้ของให้น้องหลินอย่าได้ถือสา!"
........................
......
แม้ว่ารอบๆจะไม่มีใครเห็นทว่าจากยอดเขาที่ไกลออกมานั้นจงซานสามารถมองเห็นเรื่องที่เกิดขึ้นได้.
"สุ่ยเชียน,ดูเหมือนว่าสุ่ยอู๋เหินจะไม่ขาดผู้สืบทอดที่คู่ควร!"จงซานที่กล่าวพลางถอนหายใจ.
"ใช่แล้ว,กลุ่มรุ่นที่สองของตระกูลขุนนาง,ใช้ชีวิตที่ค่อนง่ายและสบายเกินไป,ทว่าก็มีใครโง่สักคน,หากว่าพวกเขาได้ผ่านถ้ำร้อยสวรรค์จะต้องเกิดประโยชน์แน่!"อาวุโสเทียนที่ยืนอยู่ด้านหลังกล่าวออกมา.
"อืม!"จงซานพยักหน้ารับ.
"ภายในเทือกเขาเทียนเซี่ย,จนถึงวันนี้ได้มีอะไรเปลี่ยนแปลงหรือไม่?"จงซานสอบถาม.
"ไม่มี,บรรพชนยังคงเก็บตัวเงียบ!"อาวุโสเทียนที่กล่าวอย่างเคร่งขรึม.
"ข้ายังคงรอได้,เทียนเสิ่นจื่อบอกว่าสามพันปี,ตอนนี้ผ่านมาไม่กี่ร้อยปีเอง!"จงซานพยักหน้ารับ.
อาวุโสเทียนที่ไม่กล้ากล่าวสิ่งใดอีก.
"เจ้าจงเตรียมตัว,พรุ่งนี้เดินทางไปยังชิงชิวพร้อมกับข้า!"จงซานกล่าว.
"ชิงชิว?"
"ชิงชิวมีสงครามกลางเมือง,ตระกูลซือหม่าได้ก่อกบฏ,นอกจากนี้พวกเขายังเหนือกว่าอีกด้วย,บางที่เซิ่งหวังไท่ชูกำลังพ่ายแพ้แล้ว,ข้าเพิ่งได้รับข่าวว่า,ตระกูลซือหม่านั้นมีผู้ฝึกตนฮวงจุ้ยที่ร้ายกาจเป็นอย่างมาก!"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"ภายในอาณาเขตเฟิงจงแห่งนี้มีผู้ฝึกตนฮวงจุ้ยที่น่าเกรงขามด้วยอย่างงั้นรึ?"อาวุโสเทียนที่เผยท่าทางประหลาดใจ.
ใจหนึ่งที่รู้สึกประหลาดใจ,ใจหนึ่งที่มั่นใจในตัวเอง,นับตั้งแต่ได้รับการสืบทอดวิชาฮวงจุ้ยมาจากเทียนเสิ่นจื่อ,อาวุโสเทียนเองก็ศึกษาบำเพ็ญอยู่ภายในเทือกเขาเทียนเซี่ยมาตลอด,แม้นว่าจะไม่เข้าใจสมบูรณ์,ทว่าก็มั่นใจว่าในอาณาเขตเฟิงจงนั้นไม่มีใครเทียบได้.
บางที่คงมีเพียงหนี่ปู่ซาเท่านั้นที่ทำให้อาวุโสเทียนรู้สึกต้องหวั่นเกรง!
"อืม,หากว่าข้าเดาไม่ผิด,คนผู้นี้เป็นคนที่เจ้าคุ้นเคย!"จงซานครุ่นคิดและกล่าวออกมา.
"หืม?"
"เฉินซิ่ว!"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยความมั่นใจ.
"เขา?
เข้ายังไม่ตายอย่างงั้นรึ?"อาวุโสเทียนที่แสดงท่าทางตื่นตะลึง.
"เขาตายแล้ว,ทว่าเขากลับยังมีชีวิต! ครั้งนี้เดินทางไปยังชิงชิว,เจ้าจะเข้าใจเอง,ตัวตนของเฉินซิ่วนั้นไม่ธรรมดายากที่จะจินตนาการได้!"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างนุ่มนวล.
"รับทราบ!"อาวุโสเทียนที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"เตรียมตัวให้พร้อม,พรุ่งนี้ยามเหม่าออกเดินทางได้!"
ยามเหม่า (卯时) คือเวลา 05.00
น. – 07.00 น.
"ครับ!"อาวุโสเทียนที่ถอยออกไปในทันที.
"ข้าไปด้วย!"
ขณะที่อาวุโสเทียนจากไป,ก็ปรากฏเสียงๆหนึ่งของสตรีขึ้น,เป็นหวนจีนั่นเอง!
"เจ้าแอบฟังข้าพูดคุยความลับอย่างงั้นรึ?"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"เป็นความลับได้อย่างไร,เจ้าพูดอยู่ในที่โล่งแจ้งขนาดนี้!
พรุ่งนี้ให้ข้าเดินทางไปยังชิงชิวด้วย,มันดูน่าสนใจจริงๆ,ข้าอยู่ในสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียวมานานแล้ว,เจ้าควรให้ข้าไปด้วย!"หวนจีที่เอ่ยออกมาด้วยท่าทางเด็กเอาแต่ใจ.
"ถ้ำร้อยสวรรค์,ไม่ใช่ว่าเจ้าไม่สามารถจากที่นี่ไปได้หรอกรึ?"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยความสงสัย.
"ไม่มีปัญหา,หลังจากบำเพ็ญมานานหลายปี,ข้าก็ทำได้,ตราบเท่าที่ไม่จากไปเกินหนึ่งปี,ก็จะไม่เป็นไร!"หวนจีที่เอ่ยออกมาในทันที.
จงซานที่จ้องมองไปยังหวนจี,ท้ายที่สุดก็พยักหน้ารับ,"ได้,ทว่าเจ้าต้องฟังคำสั่งข้าอย่างเคร่งครัด!"
"แน่นอน!"หวนที่เอ่ยรับความความตื่นเต้น.
--------------------------------------------------------------------
ชิงชิว,ที่ด้านหน้าวังหลวง.
catastrophe
everywhere.
การต่อสู้ที่รุนแรงหนักหน่วง,ศพมากมายโลหิตที่ชะโลมไปทั่วทุกหนทุกแห่ง.
ที่ทิศเหนือของวังหลวง,มีศพกองพะเนินอยู่.
ประมุขตระกูลซือหม่า,ซือหม่าหยวนที่ยืนอยู่ด้าหน้าเขานั้นเป็นกองกำลังทหารเป็นจำนวนมาก.
ในเวลานี่ทหารในชุดเกาะที่กำลังปกป้องใครคนหนึ่ง,ไม่ใช่ใครที่ใหน,เขาก็คือซูอาโฝวที่กลับมาจากโลกหนี่หว๋า! ที่ด้หานหน้าของเขานั้นมีชายในชุดเกาะสีทอง,หงเซียว.
"หงเซียว,จอมพลซูได้ตายไปแล้ว,เจ้ายังต้องการขวางข้าอีกรึ?"ซือหม่าหยวนที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"จอมพลชราได้ออกคำสั่งทางทหารออกมาว่า,หลังจากที่เขาตายไป,ทหารทุกคนจะอยู่ในการบัญชาของเส้าเหยี่ยซูอาโฝว! จะไม่มีใครขัดขืน!"หงเซียวที่ส่ายหน้าไปมา.
ในเวลานี้,หงเซียวที่ยืนอยู่ด้านหน้าซูอาโฝว,ใบหน้าที่เต็มไปด้วยปฏิปักษ์,จดจ้องมองซือหม่าหยวนอย่างโกรธแค้น.
"ซูอาโฝว?"ซือหม่าหยวนที่จ้องมองไปยังซูอาโฝว.
ซูอาโฝวที่โลหิตอาบไปทั่วใบหน้า,กับการต่อสู้ที่หนักหน่วงชีวิตที่อยู่บนความเป็นความตาย,ได้ทำให้ซูอาโฝวเติบโตขึ้น.
แม้นว่าตอนนี้เขาจะได้รับบาดเจ็บหนัก,ทว่ากำลังไม่ได้รู้สึกหวาดกลัวเหมือนกับเมื่อก่อน!
"ซูอาโฝว,เจ้าสนใจหรือไม่?
ไท่ชูนั้นได้ล่มสลายแล้ว,เจ้าก็มีสหายที่ดี,ตอนนี้จงยอมจำนนต่อตระกูลซือหม่าซะ,จะเอาชีวิตไปปกป้องพวกมันจนต้านทำไม,เจ้าเป็นเพียงต้าเซียน,คิดว่าจะต้านทานข้าได้อย่างงั้นรึ?"ซือหม่าหยวนที่จ้องมองไปยังซูอาโฝว.
ซือหม่าหยวนที่มีระดับเซียนบารณ,ในโลนวีหว่านั้นได้รับรังแสงเนตรนิมิตร้ายของจงซานเข้า,ทำให้เขาได้รับความโชคร้ายไม่หยุดหย่อน,นับตั้งแต่เรื่องเตาฟ้าดิน,เขาก็ถูกเซียนโบราณนับสิบคนรุมขย้ำ,ในเวลานี้ร่างกายของเขาไม่สู้ดีนัก,แม้แต่เส้นผมบนหัวยังล่วงหล่นไปหมด,ต่อหน้าแม้แต่จะเป็นต้าเซียน,แต่ก็ยังมีทหารระดับเซียนสวรรค์มากมาย,ในเวลานี้นับว่าหนักหนาเช่นกัน.
"พวกเขาคือพวกเขา,ข้าคือข้า,ท่านปู่เคยบอกข้าเสมอ,ข้าเป็นคนของไท่ชู,ภัคดีแต่เพียงไท่ชูเท่านั้น,หากต้องการให้ข้าก้าวออกจากเส้นทางนี้,มีเพียงต้องข้ามศพข้าไปก่อน!"ซูอาโฝวที่ส่ายหน้าไปมา.
ในเวลานี้ซูอาโฝวที่เปลี่ยนเป็นเข้มจริงจัง,ไร้ซึ่งความหวาดกลัวต่อความตายแผ่ออกมาจากร่างของเขา.
ซือหมาหยวนผู้มีหน้าผากและหัวอันเงาวับ,ภายในใจกับรู้สึกโชคร้ายอยู่ตลอดเวลา,เป็นอะไรที่แปลกประหลาดมาก,นับตั้งแต่เขาถูกแสงสีน้ำเงิน,ก็รู้สึกเช่นนี้ตลอด,ในเวลานี้กับนายน้อยเจ้าสำราญ,ทำไมถึงได้เปลี่ยนไปในทันทีทันใดเช่นนี้?
มันแปลกเกินไปแล้ว!
เหล่าทหารที่เหลืออยู่ตอนนี้เองก็กลายเป็นบ้าคลั่งไปด้วย! โชคร้ายชะมัด!
"ฆ่ามัน!"ซือหม่าหยวนที่ออกคำสั่ง,ให้คนในตระกูลบุกในทันที.
ก่อนหน้าที่เขายังไม่ลงมือไม่มีปัญหาแม้แต่น้อย,ทว่าเมื่อเขาเผยตัวออกมา,ก็เจอแต่ปัญหา,มันจะโชคร้ายเกินไปแล้ว,ทำไมทุกอย่างที่เขาทำต้องเต็มไปด้วยขวากหนามอุปสรรค์มากมาย!
การต่อสู้ที่หนักหน่วงรุนแรงได้เริ่มขึ้นแล้ว.
พื้นที่รอบๆกลายเป็นน่าสะพรึงกลัวขึ้นมา,ศพมากมายที่ตกตายเกลื่อน,ซูอาโฝวที่ชีวิตแขวนอยู่บนความตาย,ไม่ยอมถอยแม้แต่น้อย,ที่ด้านหลังคือฐานที่มั่นสุดท้ายของไท่ชูแล้ว,เขาจะปล่อยไปได้อย่างไร?
ในเวลานี้ซูอาโฝวที่ราวกับถูกเร้าด้วยความรู้สึกของเหล่าทหาร,ที่ปกป้องเหล่าโจรร้ายด้วยชีวิต.
ทว่า,กับฝ่ายตรงข้ามที่มีมากเกินไป,ทหารของพวกเขาที่น้อยลงเรื่อยๆ,จนท้ายที่สุดก็เหลืออยู่สองคนคือซูอาโฝวและหงเซียว.
"ซี่!!"
เสียงที่ดังทึบด้าน,การต่อสู้ที่หยุดลงในทันที,กระบี่ยาวที่ทะลวงเข้าไปยังหัวใจตัดขาดเรือนม่วงของซูอาโฝว.
"เส้าเหยี่ย!"หงเซียวที่ร้องตะโกนออกมาเสียงดัง.
ที่ไกลออกไปนั้นซือหม่าหยวนที่เผยความตื่นเต้นออกมา.
"เจ้าสารเลวน้อย,ข้าบอกเจ้าแล้ว,เจ้าไม่สามารถขวางข้าได้,ไม่มีใครสามารถขวางข้าได้!"ซือหม่าหยวนที่เอ่ยออกมาด้วยความตื่นเต้น.
เขาที่ได้รับแต่ความโชคร้าย,อารมณ์ไม่ค่อยดีนัก,ในเวลานี้เห็นซูอาโฝวกำลังตาย,ทำให้เขาพ่นลมออกมาด้วยความดีใจ,ในเวลานี้,ซือหม่าหยวนคิดว่าความโชคร้ายทั้งปวดคงจะเบาบางและหายไปแล้ว.
ฝ่ายตรงข้าม,ซูอาโฝวที่จ้องมองไปยังหน้าอก,ใบหน้าที่ไม่ได้เผยความเจ็บปวดออกมา,ทว่าในเวลานี้ราวกับรู้สึกว่าตัวเองกำลังตื่นขึ้นมาจากราตรีอันยาวนานด้วยซ้ำ.
"ชีวิตคืออะไร?ความตายคือสิ่งใด!"ใบหน้าของซูอาโฝวที่ดูเฉยเมย.
"ชีวิตคืออะไร,ความตายคือสิ่งใด,อย่างงั้นรึ?
เจ้าเสียสติไปแล้ว!"ซือหม่าหยวนที่ไม่สามารถเย็นใจอยู่ได้,เขาที่รู้สึกโกรธเกรี้ยว,กับท่าทางของซูอาโฝวที่เต็มไปด้วยความสุขุม,หัวใจของเขาถึงกับเต้นไปมาทันที.
ซูอาโฝวที่ดูไม่ใส่ใจด้วยซ้ำ,ก่อนที่เขาจะยกฝ่ามือขึ้นมาพนมพร้อมกับแสดงความเคารพสิบครั้งและกล่าวออกมาว่า!
"อามิตตาพุทธ~~~~~~~~~~~~~~”
บนอากาศที่ว่างเปล่า,ปรากฏเสียงบนสวดดังขึ้นในทันที,ร่างกายของซูอาโฝวที่เผยลำแสงสีทองมากมายปะทุขึ้นมา,ราวกับซูอาโฝวเป็นหนึ่งในอรหันต์,พลังสีทองที่พวยพุ่งหมุนวนปัดเป่าทุกสิ่งทุกอย่างที่อยู่รอบๆให้ลอยละล่อง.
เสียงระฆัง,เสียงสวดมนต์ที่ดังก้องไปทั่วอากาศ,โอม
มา นี บา บี ฮง
ซือหม่าหยวนถึงกับอ้าปากค้างตะลึงงัน,นี่ความโชคร้ายของเขายังไม่จบอีกรึ?
แล้วซูอาโฝวเป็นร่างจุติของใครกัน? ข้าได้ไปล่วงเกินใครเข้า?
Chapter 973 flatter Amitabha
阿弥陀佛
อามิตตาพุธ.
นับตั้งแต่จงซานกลับมา,กองกำลังต้าเจิ้งก็ยกระดับเพิ่มขึ้นหลายเท่าในทันที.
นอกจากนี้ยังมีเรื่องที่แปลกประหลาดเกิดขึ้นด้วย,เหล่าแม่ทัพนายกองของฝ่ายตรงขาม,ถูกลอบสังหารไปเป็นจำนวนมาก,ไม่ใช่แค่หนึ่งหรือสองคนเท่านั้น,ยังหลายร้อย,หลายพันไปจนถึงหลายหมื่น?
ความตายนี้ยังลามมาถึงเหล่าขุนนางและผู้มีอิทธิพลต่างๆ,ล้วนแต่ถูกลอบสังหาร.
เหล่านักฆ่าที่น่าเกรงขามนี้,ทำให้หกราชวงศ์สวรรค์อยู่ในภาวะตรึงเครียดขึ้นมาในทันที.
ภายในค่ายทหารขนาดใหญ่ของราชวงศ์สวรรค์แห่งหนึ่ง.
"แม่ทัพ,ขุนพลของพวกเราตายไปแล้ว 103
คน,และยังมีเจ้าเมืองอีก 28
คน,ทำให้ทัพของต้าเจิ้งในเวลานี้สามารถทะลุทะลวงเข้ามาอย่างง่ายได้,และยังมีกลุ่มผู้ทรยศปรากฏออกมาทันทีด้วย!"ทหารคนหนึ่งที่กล่าวรายงาน.
"กลุ่มมือสังการ?
ส่งมาลอบสังหารอย่างงั้นรึ?"ผู้บัญชาการทัพที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ต้าเจิ้ง,จงซาน! จอมพล,ได้ยินข่าวจากประชาชนต้าเจิ้งกล่าวว่าจงซานกลับมาแล้ว! เหล่ามือสังหารเป็นจงซานส่งมาหรือไม่?"แม่ทัพคนหนึ่งเอ่ยออกมา.
"แน่นอนว่าต้องเป็นเขา!"จอมพลกล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"ต้าเจิ้งส่งมือสังหารออกมามากมายเท่าใดกัน,ไร้ซึ่งร่องรอย,เป็นกลุ่มเซียนสวรรค์อย่างงั้นรึ?"
"ทุกๆวันมีแม่ทัพนายกองตายไปมากขนาดใหนกัน,ราชวงศ์ของพวกเราคงจะตกอยู่ในมือของต้าเจิ้งแล้ว!"
"ต่อไปพวกเขาจะลอยสังหารใครอีก?"
........................
............
จอมพลที่ถอนหายใจออกมาเบาๆ,"พวกเราไม่น่าผิดธรรมเนียมเลย,ทำให้ต้าเจิ้งกระทำการเช่นเดียวกันต่อพวกเรา!"
เหล่าทหารทุกคนที่เปลี่ยนเป็นเงียบงัน.
ก่อนหน้านี้ราชวงศ์สวรรค์ทั้งหกได้ร่วมมือกันส่งมือสังหารออกไปลอบสังหารเหล่าคนสำคัญๆ,ทำให้ผืนแผ่นดินของต้าเจิ้งถูกยึดครองได้โดยง่าย! ในเวลานี้พวกเขาจึงถูกแผนนั้นย้อนคืนกลับมา.
แม้แต่ส่งยอดฝีมือมากมายยิ่งกว่าพวกเขาหลายเท่านัก!
"ความลับของต้าเจิ้งมากมายพวกเราไม่มีทางรู้,แจ้งไปยังแม่ทัพนายกองทั้งหมดให้ระมัดระวังเอาไว้,พวกราต้องขับไล่ศัตรูออกไป!"จอมพลกล่าว.
"พวกเราต้องขับไล่ศัตรู?
ต้องทำให้สำเร็จ,ต้องขับไล่ศัตรูออกไปอย่างงั้นรึ?"ขุนพลคนหนึ่งที่เอ่ยออกมาด้วยท่าทางไม่อยากเชื่อ.
จอมพลจ้องมองไปยังขุนพลคนดังกล่าวเอ่ยพลางถอนหายใจ,"ไม่ไหว,ให้ถอยกลับในทันที!"
"ไม่ไหวอย่างงั้นรึ?
จอมพล,แม้นว่าพวกเราจะมีคนตายไปเป็นจำนวนมาก,ทว่าด้วยความแข็งแกร่งของต้าเจิ้ง,เป็นไปไม่ได้ที่จะเอาชนะพวกเราได้!"ขุนพลคนดังกล่าวเอ่ยออกมาด้วยความมั่นใจ.
"แม่ทัพนายกองของพวกเราตกตายไปไม่น้อย,ขวัญกำลังใจของทัพพวกเรานั้นหดหายไปเป็นอย่างมาก?หลายๆเมืองที่ก่อกบฏ,ประชาชนเข้าร่วม,และยังมีการลอบสังหารเกิดขึ้นเป็นระยะๆ,หลายๆเมืองถูกยึดไปแล้ว,หลายๆเมืองเองก็คงไม่สามารถต้านเอาไว้ได้นาน,ขวัญกำลังใจที่ถูกบีบอัดเช่นนี้,ทำให้ต้าเจิ้งกลายเป็นทรงพลังขึ้นหลายเท่า!"จอมพลที่หลับตาลงถอนหายใจเสียงดัง
แม่ทัพนายกองที่เปลี่ยนเป็นเงียบงัน.
---------------------------------
สวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว,ถ้ำร้อยสวรรค์!
ชายในชุดสีขาวที่กำลังก้าวออกมาจากด้านในช้าๆ,หลังจากออกมาแล้ว,แววตาที่อักอ่วนได้หายไหมดแล้ว,มันถูกแทนที่ด้วยความลึกล้ำซับซ้อนแทน,บุตรชายของสุ่ยอู๋เหิน,สุ่ยเชียน,เพราะว่าเขากระตุ้นให้สุ่ยอู๋เหินชิงบัลลังก์,ถึงกับถูกตัดสินให้ประหาร,แต่เพราะว่ามีเหรียญทองยกเว้นจึงไม่ได้รับโทษ,และถูกสุ่ยอู๋เหินส่งเข้ามาในถ้ำร้อยสวรรค์เพื่อลงโทษ.
ที่ปากทางเข้าถ้ำรอยสวรรค์นั้น,มีชายหนุ่มคนหนึ่งที่ปกป้องอยู่,เป็นบุตรของหลินเซียว,หลินจง,เขาได้ร้องขอหลินเซียว,ขอเข้าฝึกฝนภายในถ้ำร้อยสวรรค์!
สุ่ยเชียนที่ก้าวออกมา,และมองเห็นหลินจง.
หลินจงก็เห็นสุ่ยเชียนก้าวออกมาเช่นกัน.
เพราะหลินจงไม่ได้มีความแข็งแกร่งนัก,ทำให้ครั้งหนึ่งถูกสุ่ยเชียนรังแก,เมื่อคิดถึงความอับอายที่ผ่านมา,เมื่อเห็นสุ่ยเชียนก้าวเข้ามา,แววตาที่เผยท่าทางประหลาดใจลังเลใจ,เขาต้องการจะทำอะไรกัน?
ขณะที่หลินจงเตรียมที่จะต่อสู้,สุ่ยเชียนที่ก้าวเข้ามาอยู่ห่างราวๆหนึ่งจั้ง,จากนั้นก็หยุดลง.
ต่อหน้าหลินจง,สุ่ยเชียนที่โค้งคำนับให้อย่างล้ำล้ำ,พร้อมกับกล่าวออกมาอย่างจริงจังว่า,"ในอดีตนั้นสุ่ยเชียนเป็นคนที่เหลาะแหละนัก,ได้ล่วงเกินน้องหลิน,วันนึ้จึงได้ขออภัยน้องหลินเกี่ยวกับเรื่องที่เกิดขึ้น!"
"หืม?"หลินจงที่ตื่นตะหนกตกใจเล็กน้อย.
"ภายในถ้ำร้อยสวรรค์,ทำให้ข้าเข้าใจได้ในที่สุด,ในอดีตที่ได้ล่วงเกินน้องหลิน,วันนี้ของให้น้องหลินอย่าได้ถือสา!"
........................
......
แม้ว่ารอบๆจะไม่มีใครเห็นทว่าจากยอดเขาที่ไกลออกมานั้นจงซานสามารถมองเห็นเรื่องที่เกิดขึ้นได้.
"สุ่ยเชียน,ดูเหมือนว่าสุ่ยอู๋เหินจะไม่ขาดผู้สืบทอดที่คู่ควร!"จงซานที่กล่าวพลางถอนหายใจ.
"ใช่แล้ว,กลุ่มรุ่นที่สองของตระกูลขุนนาง,ใช้ชีวิตที่ค่อนง่ายและสบายเกินไป,ทว่าก็มีใครโง่สักคน,หากว่าพวกเขาได้ผ่านถ้ำร้อยสวรรค์จะต้องเกิดประโยชน์แน่!"อาวุโสเทียนที่ยืนอยู่ด้านหลังกล่าวออกมา.
"อืม!"จงซานพยักหน้ารับ.
"ภายในเทือกเขาเทียนเซี่ย,จนถึงวันนี้ได้มีอะไรเปลี่ยนแปลงหรือไม่?"จงซานสอบถาม.
"ไม่มี,บรรพชนยังคงเก็บตัวเงียบ!"อาวุโสเทียนที่กล่าวอย่างเคร่งขรึม.
"ข้ายังคงรอได้,เทียนเสิ่นจื่อบอกว่าสามพันปี,ตอนนี้ผ่านมาไม่กี่ร้อยปีเอง!"จงซานพยักหน้ารับ.
อาวุโสเทียนที่ไม่กล้ากล่าวสิ่งใดอีก.
"เจ้าจงเตรียมตัว,พรุ่งนี้เดินทางไปยังชิงชิวพร้อมกับข้า!"จงซานกล่าว.
"ชิงชิว?"
"ชิงชิวมีสงครามกลางเมือง,ตระกูลซือหม่าได้ก่อกบฏ,นอกจากนี้พวกเขายังเหนือกว่าอีกด้วย,บางที่เซิ่งหวังไท่ชูกำลังพ่ายแพ้แล้ว,ข้าเพิ่งได้รับข่าวว่า,ตระกูลซือหม่านั้นมีผู้ฝึกตนฮวงจุ้ยที่ร้ายกาจเป็นอย่างมาก!"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"ภายในอาณาเขตเฟิงจงแห่งนี้มีผู้ฝึกตนฮวงจุ้ยที่น่าเกรงขามด้วยอย่างงั้นรึ?"อาวุโสเทียนที่เผยท่าทางประหลาดใจ.
ใจหนึ่งที่รู้สึกประหลาดใจ,ใจหนึ่งที่มั่นใจในตัวเอง,นับตั้งแต่ได้รับการสืบทอดวิชาฮวงจุ้ยมาจากเทียนเสิ่นจื่อ,อาวุโสเทียนเองก็ศึกษาบำเพ็ญอยู่ภายในเทือกเขาเทียนเซี่ยมาตลอด,แม้นว่าจะไม่เข้าใจสมบูรณ์,ทว่าก็มั่นใจว่าในอาณาเขตเฟิงจงนั้นไม่มีใครเทียบได้.
บางที่คงมีเพียงหนี่ปู่ซาเท่านั้นที่ทำให้อาวุโสเทียนรู้สึกต้องหวั่นเกรง!
"อืม,หากว่าข้าเดาไม่ผิด,คนผู้นี้เป็นคนที่เจ้าคุ้นเคย!"จงซานครุ่นคิดและกล่าวออกมา.
"หืม?"
"เฉินซิ่ว!"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยความมั่นใจ.
"เขา?
เข้ายังไม่ตายอย่างงั้นรึ?"อาวุโสเทียนที่แสดงท่าทางตื่นตะลึง.
"เขาตายแล้ว,ทว่าเขากลับยังมีชีวิต! ครั้งนี้เดินทางไปยังชิงชิว,เจ้าจะเข้าใจเอง,ตัวตนของเฉินซิ่วนั้นไม่ธรรมดายากที่จะจินตนาการได้!"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างนุ่มนวล.
"รับทราบ!"อาวุโสเทียนที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"เตรียมตัวให้พร้อม,พรุ่งนี้ยามเหม่าออกเดินทางได้!"
ยามเหม่า (卯时) คือเวลา 05.00
น. – 07.00 น.
"ครับ!"อาวุโสเทียนที่ถอยออกไปในทันที.
"ข้าไปด้วย!"
ขณะที่อาวุโสเทียนจากไป,ก็ปรากฏเสียงๆหนึ่งของสตรีขึ้น,เป็นหวนจีนั่นเอง!
"เจ้าแอบฟังข้าพูดคุยความลับอย่างงั้นรึ?"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"เป็นความลับได้อย่างไร,เจ้าพูดอยู่ในที่โล่งแจ้งขนาดนี้!
พรุ่งนี้ให้ข้าเดินทางไปยังชิงชิวด้วย,มันดูน่าสนใจจริงๆ,ข้าอยู่ในสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียวมานานแล้ว,เจ้าควรให้ข้าไปด้วย!"หวนจีที่เอ่ยออกมาด้วยท่าทางเด็กเอาแต่ใจ.
"ถ้ำร้อยสวรรค์,ไม่ใช่ว่าเจ้าไม่สามารถจากที่นี่ไปได้หรอกรึ?"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยความสงสัย.
"ไม่มีปัญหา,หลังจากบำเพ็ญมานานหลายปี,ข้าก็ทำได้,ตราบเท่าที่ไม่จากไปเกินหนึ่งปี,ก็จะไม่เป็นไร!"หวนจีที่เอ่ยออกมาในทันที.
จงซานที่จ้องมองไปยังหวนจี,ท้ายที่สุดก็พยักหน้ารับ,"ได้,ทว่าเจ้าต้องฟังคำสั่งข้าอย่างเคร่งครัด!"
"แน่นอน!"หวนที่เอ่ยรับความความตื่นเต้น.
--------------------------------------------------------------------
ชิงชิว,ที่ด้านหน้าวังหลวง.
catastrophe
everywhere.
การต่อสู้ที่รุนแรงหนักหน่วง,ศพมากมายโลหิตที่ชะโลมไปทั่วทุกหนทุกแห่ง.
ที่ทิศเหนือของวังหลวง,มีศพกองพะเนินอยู่.
ประมุขตระกูลซือหม่า,ซือหม่าหยวนที่ยืนอยู่ด้าหน้าเขานั้นเป็นกองกำลังทหารเป็นจำนวนมาก.
ในเวลานี่ทหารในชุดเกาะที่กำลังปกป้องใครคนหนึ่ง,ไม่ใช่ใครที่ใหน,เขาก็คือซูอาโฝวที่กลับมาจากโลกหนี่หว๋า! ที่ด้หานหน้าของเขานั้นมีชายในชุดเกาะสีทอง,หงเซียว.
"หงเซียว,จอมพลซูได้ตายไปแล้ว,เจ้ายังต้องการขวางข้าอีกรึ?"ซือหม่าหยวนที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"จอมพลชราได้ออกคำสั่งทางทหารออกมาว่า,หลังจากที่เขาตายไป,ทหารทุกคนจะอยู่ในการบัญชาของเส้าเหยี่ยซูอาโฝว! จะไม่มีใครขัดขืน!"หงเซียวที่ส่ายหน้าไปมา.
ในเวลานี้,หงเซียวที่ยืนอยู่ด้านหน้าซูอาโฝว,ใบหน้าที่เต็มไปด้วยปฏิปักษ์,จดจ้องมองซือหม่าหยวนอย่างโกรธแค้น.
"ซูอาโฝว?"ซือหม่าหยวนที่จ้องมองไปยังซูอาโฝว.
ซูอาโฝวที่โลหิตอาบไปทั่วใบหน้า,กับการต่อสู้ที่หนักหน่วงชีวิตที่อยู่บนความเป็นความตาย,ได้ทำให้ซูอาโฝวเติบโตขึ้น.
แม้นว่าตอนนี้เขาจะได้รับบาดเจ็บหนัก,ทว่ากำลังไม่ได้รู้สึกหวาดกลัวเหมือนกับเมื่อก่อน!
"ซูอาโฝว,เจ้าสนใจหรือไม่?
ไท่ชูนั้นได้ล่มสลายแล้ว,เจ้าก็มีสหายที่ดี,ตอนนี้จงยอมจำนนต่อตระกูลซือหม่าซะ,จะเอาชีวิตไปปกป้องพวกมันจนต้านทำไม,เจ้าเป็นเพียงต้าเซียน,คิดว่าจะต้านทานข้าได้อย่างงั้นรึ?"ซือหม่าหยวนที่จ้องมองไปยังซูอาโฝว.
ซือหม่าหยวนที่มีระดับเซียนบารณ,ในโลนวีหว่านั้นได้รับรังแสงเนตรนิมิตร้ายของจงซานเข้า,ทำให้เขาได้รับความโชคร้ายไม่หยุดหย่อน,นับตั้งแต่เรื่องเตาฟ้าดิน,เขาก็ถูกเซียนโบราณนับสิบคนรุมขย้ำ,ในเวลานี้ร่างกายของเขาไม่สู้ดีนัก,แม้แต่เส้นผมบนหัวยังล่วงหล่นไปหมด,ต่อหน้าแม้แต่จะเป็นต้าเซียน,แต่ก็ยังมีทหารระดับเซียนสวรรค์มากมาย,ในเวลานี้นับว่าหนักหนาเช่นกัน.
"พวกเขาคือพวกเขา,ข้าคือข้า,ท่านปู่เคยบอกข้าเสมอ,ข้าเป็นคนของไท่ชู,ภัคดีแต่เพียงไท่ชูเท่านั้น,หากต้องการให้ข้าก้าวออกจากเส้นทางนี้,มีเพียงต้องข้ามศพข้าไปก่อน!"ซูอาโฝวที่ส่ายหน้าไปมา.
ในเวลานี้ซูอาโฝวที่เปลี่ยนเป็นเข้มจริงจัง,ไร้ซึ่งความหวาดกลัวต่อความตายแผ่ออกมาจากร่างของเขา.
ซือหมาหยวนผู้มีหน้าผากและหัวอันเงาวับ,ภายในใจกับรู้สึกโชคร้ายอยู่ตลอดเวลา,เป็นอะไรที่แปลกประหลาดมาก,นับตั้งแต่เขาถูกแสงสีน้ำเงิน,ก็รู้สึกเช่นนี้ตลอด,ในเวลานี้กับนายน้อยเจ้าสำราญ,ทำไมถึงได้เปลี่ยนไปในทันทีทันใดเช่นนี้?
มันแปลกเกินไปแล้ว!
เหล่าทหารที่เหลืออยู่ตอนนี้เองก็กลายเป็นบ้าคลั่งไปด้วย! โชคร้ายชะมัด!
"ฆ่ามัน!"ซือหม่าหยวนที่ออกคำสั่ง,ให้คนในตระกูลบุกในทันที.
ก่อนหน้าที่เขายังไม่ลงมือไม่มีปัญหาแม้แต่น้อย,ทว่าเมื่อเขาเผยตัวออกมา,ก็เจอแต่ปัญหา,มันจะโชคร้ายเกินไปแล้ว,ทำไมทุกอย่างที่เขาทำต้องเต็มไปด้วยขวากหนามอุปสรรค์มากมาย!
การต่อสู้ที่หนักหน่วงรุนแรงได้เริ่มขึ้นแล้ว.
พื้นที่รอบๆกลายเป็นน่าสะพรึงกลัวขึ้นมา,ศพมากมายที่ตกตายเกลื่อน,ซูอาโฝวที่ชีวิตแขวนอยู่บนความตาย,ไม่ยอมถอยแม้แต่น้อย,ที่ด้านหลังคือฐานที่มั่นสุดท้ายของไท่ชูแล้ว,เขาจะปล่อยไปได้อย่างไร?
ในเวลานี้ซูอาโฝวที่ราวกับถูกเร้าด้วยความรู้สึกของเหล่าทหาร,ที่ปกป้องเหล่าโจรร้ายด้วยชีวิต.
ทว่า,กับฝ่ายตรงข้ามที่มีมากเกินไป,ทหารของพวกเขาที่น้อยลงเรื่อยๆ,จนท้ายที่สุดก็เหลืออยู่สองคนคือซูอาโฝวและหงเซียว.
"ซี่!!"
เสียงที่ดังทึบด้าน,การต่อสู้ที่หยุดลงในทันที,กระบี่ยาวที่ทะลวงเข้าไปยังหัวใจตัดขาดเรือนม่วงของซูอาโฝว.
"เส้าเหยี่ย!"หงเซียวที่ร้องตะโกนออกมาเสียงดัง.
ที่ไกลออกไปนั้นซือหม่าหยวนที่เผยความตื่นเต้นออกมา.
"เจ้าสารเลวน้อย,ข้าบอกเจ้าแล้ว,เจ้าไม่สามารถขวางข้าได้,ไม่มีใครสามารถขวางข้าได้!"ซือหม่าหยวนที่เอ่ยออกมาด้วยความตื่นเต้น.
เขาที่ได้รับแต่ความโชคร้าย,อารมณ์ไม่ค่อยดีนัก,ในเวลานี้เห็นซูอาโฝวกำลังตาย,ทำให้เขาพ่นลมออกมาด้วยความดีใจ,ในเวลานี้,ซือหม่าหยวนคิดว่าความโชคร้ายทั้งปวดคงจะเบาบางและหายไปแล้ว.
ฝ่ายตรงข้าม,ซูอาโฝวที่จ้องมองไปยังหน้าอก,ใบหน้าที่ไม่ได้เผยความเจ็บปวดออกมา,ทว่าในเวลานี้ราวกับรู้สึกว่าตัวเองกำลังตื่นขึ้นมาจากราตรีอันยาวนานด้วยซ้ำ.
"ชีวิตคืออะไร?ความตายคือสิ่งใด!"ใบหน้าของซูอาโฝวที่ดูเฉยเมย.
"ชีวิตคืออะไร,ความตายคือสิ่งใด,อย่างงั้นรึ?
เจ้าเสียสติไปแล้ว!"ซือหม่าหยวนที่ไม่สามารถเย็นใจอยู่ได้,เขาที่รู้สึกโกรธเกรี้ยว,กับท่าทางของซูอาโฝวที่เต็มไปด้วยความสุขุม,หัวใจของเขาถึงกับเต้นไปมาทันที.
ซูอาโฝวที่ดูไม่ใส่ใจด้วยซ้ำ,ก่อนที่เขาจะยกฝ่ามือขึ้นมาพนมพร้อมกับแสดงความเคารพสิบครั้งและกล่าวออกมาว่า!
"อามิตตาพุทธ~~~~~~~~~~~~~~”
บนอากาศที่ว่างเปล่า,ปรากฏเสียงบนสวดดังขึ้นในทันที,ร่างกายของซูอาโฝวที่เผยลำแสงสีทองมากมายปะทุขึ้นมา,ราวกับซูอาโฝวเป็นหนึ่งในอรหันต์,พลังสีทองที่พวยพุ่งหมุนวนปัดเป่าทุกสิ่งทุกอย่างที่อยู่รอบๆให้ลอยละล่อง.
เสียงระฆัง,เสียงสวดมนต์ที่ดังก้องไปทั่วอากาศ,โอม
มา นี บา บี ฮง
ซือหม่าหยวนถึงกับอ้าปากค้างตะลึงงัน,นี่ความโชคร้ายของเขายังไม่จบอีกรึ?
แล้วซูอาโฝวเป็นร่างจุติของใครกัน? ข้าได้ไปล่วงเกินใครเข้า?
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
ปัจจุบันแปลจบแล้ว 1672 ตอน สนใจติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ครับ
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น