Immortality Chapter 972 The front refers to under the heavens
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 972 สถานะการณ์แนวหน้า.
Chapter 972 The front refers to under the
heavens
锋指天下
สถานะการณ์แนวหน้า.
จงซานที่กลับมาสามวันแล้ว!
หลังจากผ่านมาร้อยปี,นี่จึงนับว่าเป็นการเปิดตัวอย่างเป็นทางการ.
เหล่าขุนนางที่ยังคงรั้งอยู่,เวลานี้พวกเขาที่เป็นเหมือนกับวีระบุรุษของต้าเจิ้ง,หลายๆคนที่ได้ตกตายไปก่อนหน้านี้,พวกเขาที่ได้รับความเคารพและดูแล,เมื่อเซิ่งหวังกลับมา,แน่นอนว่าพวกเขาในเวลานี้เต็มไปด้วยความภาคภูมิมากกว่าที่เคยมีมา.
เหล่าขุนนางที่ดื้อรั้นหัวแข็งสองวันมานี้,รับรู้ว่าคู่บำเพ็ญตัวเองเปลี่ยนเป็นอ่อนโยน,แม้แต่เหล่าลูกหลานยังเป็นไปด้วยความเคารพเทิดทูน,ทำให้พวกเขามีความสุขเป็นอย่างมาก.
ทุกๆคนต่างก็รู้ดีว่าการใช้ชีวิตก่อนหน้านี้,ต้าเจิ้งเต็มไปด้วยเมฆหมอกมองแทบไม่เห็นฝั่งฝัน!
ทุกๆคนที่ยังคงอยู่จักได้รับความดีความชอบแม้แต่ความเคารพอย่างหามิได้.
มีขุนนางเหลือเพียง 30 % เท่านั้น,ทว่า 30 % เหล่านี้,หากว่าไม่กระทำอะไรผิดพลาด,พวกเขาจะได้รับการปฏิบัติที่ดีจากต้าเจิ้งเป็นอย่างดี.
วันที่สามในการประชุมราชกิจ,เหล่าขุนนางที่มากันอย่างพร้อมเพรียง,ภายในใจที่เต็มไปด้วยความอิ่มเอมด้วยเช่นกัน.
ขณะที่ทุกคนก้าวเข้ามาในท้องพระโรง,ทุกคนที่เผยท่าทางตื่นตะหนกใจเล็กน้อย.
หลินเซียว,สุ่ยอู๋เหินและสุ่ยจิงที่เดนิทางมาถงนานแล้ว,และนอกจากนี้ยังมีเสี่ยวหวังและเจ้าโส่วเซี่ยง! สองแม่ทัพที่ไม่ได้เห็นมาร้อยปีแล้ว? นี่พวกเขากลับมาแล้วอย่างงั้นรึ?
"ท่านอ๋อง,เสนาบดี,และแม่ทัพใหญ่(ต้าเจียงจวิน),สองแม่ทัพ(จวินถวนจาง)!"
เหล่าขุนนางที่ต่างก็พูดคุยเสียงดังอื้นอึ้ง,ขณะที่พวกเขาจัดแถวเป็นสองแถว,ขุนนางเวลานี้เหลือเพียงแค่
30%
จากตอนแรก,ทำให้ท้องพระโรงดูว่างเปล่าเช่นกัน,ทว่าขุนนางที่เหลือ 30%
,นี่ถึงจะเป็นบุคคลที่ล้ำค่าของต้าเจิ้ง.
"เซิ่งหวัง~~~~~~~~~~~~~~~!”
เหล่าขุนนางที่ตะโกนออกมาเสียงดัง.
"เซิ่งหวังขอให้ก้าวสู่ความเป็นนิรันดร์,เป็นอมตะเหมือนดั่งสวรรค์!"เหล่าขุนนางที่ทำความเคารพด้วยความตื่นเต้น.
จงซานที่สวมมงกุฏหยก,เสื้อคลุมเก้ามังกร,ก้าวขึ้นไปที่หน้าบัลลังก์มังกร,และนั่งลงช้าๆ.
"ลุกขึ้น!"จงซานที่กล่าวออกมาเบาๆ.
"ขอบพระทัยเซิ่งหวัง!"เหล่าขุนนางที่ยืนขึ้น,จดจ้องมองไปยังจงซานด้วยความตื่นเติ้น.
"ช่วงระยะเวลาที่ข้าไม่อยู่นั้น,เหล่าขุนนางทุกท่านที่ต้องแบกรับหน้าที่อย่างลำบากเพื่ออาณาจักร,ข้ารู้สึกซาบซึ้งจริงๆ,ต้าเจิ้งที่อยู่ในเวลาวิกฤติ,แต่ก็ยังมีขุนนางคอยประคับประครองสนับสนุนต้าเจิ้ง,เป็นเสาหลักให้กับอาณาจักร,ข้าจะทำการประทานรางวับให้กับขุนนางทุกท่านที่ทำเพื่อประโยชน์ของต้าเจิ้ง!"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"เฉินและทุกคนยินดีพร้อมรักษาที่นี้เอาไว้จวบจนสิ้นลมหายใจ!"เหล่าขุนนางทุกคนที่แสดงความเคารพออกมา.
ในเวลาเดียวกันขันทีคนหนึ่งที่นำราชโองการออกมาพร้อมกับอ่านออกมาเสียงดัง.
"ราชเลขาพลเรือน,ซู่ฉง,ประทานขุนนางขั้นหนึ่ง,รับนาม,หู่อันโห่ว,รับอุปกรณ์ต้าเซียนหนึ่งชิ้น,ศิลาเซียนหนึ่งหมื่นก้อน."
"ขอบพระทัยเซิ่งหวัง!"ชายที่ดูตัวใหญ่ก้าวออกมาในทันที.
"รองเสนาธิการฝ่ายพลเรือน,หลี่อวิ๋น,ประทานขุนนางชั้นสอง,รับนาม,เจี้ยนอันโห่ว,รับอุปกรณ์เซียนสวรรค์สามชิ้น,ศิลาเซียน
8000! "
"ขอบพระทัยเซิ่งหวัง!"ชายที่ผอมก้าวออกมาด้านหน้า.
....................................
........................
......
เหล่าขุนนางต่างก็รอคอยรับฟังรายงาน,ประทานรางวัลและสิ่งของตลอดทั้งวัน,ทำให้ใบหน้าของทุกคนเต็มไปด้วยความตื่นเต้นชื่นมื่น.
จงซานที่ทำการประทานรางวัลแก่เหล่าขุนนางตลอดสองวัน.
ไม่เพียงของวิเศษยังมีศิลาเซียน,ทำให้ทุกคนตื่นเต้นดีใจเป็นอย่างมาก,และพวกเขายังได้รับตำแหน่งโห่ว,คาดไม่ถึงเลยว่าจะได้รับรางวัลที่ใหญ่โต.
ตราบเท่าที่จงรักภัคดีต่อตาเจิ้ง,ต้าเจิ้งไม่เคยทอดทิ้งอย่างแน่นอน.
ขุนนางทุกคนต่างก็ได้รับตำแหน่งโห่วและสุดท้ายเวลานี้เหลือสามคนทุกคนที่จ้องมองไปยังสุ่ยอู๋เหิน,สุ่ยจิงและหลินเซียว.
สามเสาหลักต้าเจิ้ง,จะได้รับประทานรางวัลใด?
"ต้าเจียงจวิน(แม่ทัพใหญ่)หลินเซียว,ประทาน
ราชวงศ์ชั้นสาม,เป็น,อ๋องเสี่ยวหรี่,รับอุปกรณ์ต้าเซียนห้าชิ้น,เม็ดยาต้าเซียนห้าเม็ด! ศิลาเซียน 800,000!"
"ขอบพระทัยเซิ่งหวัง!"หลินเซียวที่กล่าวรับด้วยท่าทางสุขุม.
อ๋องเสี่ยวหรี่,ประทานให้เป็นราชวงศ์?
แม้นว่าจะเป็นราชวงศ์ชั้นสาม,ทว่าก็ยังนับว่าเป็นราชวงศ์!
"เสนาบดี,สุ่ยจิง,ประทานราชวงศ์ชั้นสาม,เป็อนอ๋องยวีเซียน,รับอุปกรณ์ต้าเซียนห้าชิ้น,เม็ดยาต้าเซียนห้าเม็ด! ศิลาเซียน 800,000!"
"ขอบพระทัยเซิ่งหวัง!"ซุ่ยจิงที่กล่าวตอบรับอย่างสุขุม.
สายตาของทุกคนต่างจดจ้องมองไปยังสุ่ยอู๋เหิน,หากให้กล่าวถึงความดีความชอบ,สุ่ยอู๋เหินคือคนที่สร้างความดีความชอบมากที่สุด,เขาจะได้รับประทานรางวัลใด?
"ราชวงศ์ชั้นสาม,อ๋องจื่อเฉิน,สุ่ยอู๋เหิน,เลื่อนชั้นเป็นราชวงศ์ชั้นสอง,อ๋องจื่อเฉิน,รับอุปกรณ์เซียนโบราณหนึ่งชิ้น,อุปกรณ์ต้าเซียนสี่ชิ้น,เม็ดยาต้าเซียนสี่เม็ด,ศิลาเซียน
1 ล้าน!"
"ขอบพระทัยเซิ่งหวัง!"สุ่ยอู๋เหินที่กล่าวรับในทันที.
อุปกรณ์เซียนโบราณ? เหล่าขุนนางที่จดจ้องมองสุ่ยอู๋เหินด้วยท่าทางตื่นตะลึง,คนอื่นเองต่างก็สามารถคาเดาได้ว่า,อุปกรณ์เซียนโบราณดังกล่าวนั้น,คงจะเพิ่งชิงมาจากเซียนโบราณอ๋องฉีหมิง,และมอบให้กับสุ่ยอู๋เหินอย่างงั้นรึ?
สายตาของเหล่าขุนนางที่เผยท่าทางอิจฉาไม่น้อย,ใครจะคิดว่าอ๋องจื่อเฉินจะได้รับประทานคุณความดีมากมายขนาดนี้?
ภายในใจของพวกเขาที่ลอบปฏิญาณต้องทำงานให้หนักเผื่อว่าสักวันจะได้รับการประทานรางวัลเป็นอุปกรณ์เซียนโบราณบ้าง?
เหล่าข้าราชบริพารต่างก็ได้รับพระราชทานรางวัลกันหมดแล้ว,จากนั้นก็ทำการรายงานการแต่งตังอีกสามชั่วยาม,เพื่อส่งไปยังเมืองต่างๆรอบนอก.
แม้นว่าพวกเขาจะไม่ได้ยินสิ่งที่รายงาน,ทว่าหลังจากนี้ราชโองการก็จะถูกส่งออกไปทั่วแผ่นดินในทันที.
"จบการแต่งตั้งพระราชทานรางวัล!"ขันทีที่กล่าวเสียงแหลมสูง.
"เซิ่งหวังขอให้ก้าวสู่ความเป็นนิรันดร,เป็นอมตะเหมือนดั่งสวรรค์!"เหล่าขุนนางทุกคนที่กล่าวออกมาด้วยความเคารพ.
"สุ่ยอู๋เหิน,รายงานเกี่ยวกับแนวหน้า!"จงซานที่กล่าวออกมาเล็กน้อย.
"ครับ,เซิ่งหวัง,นอกจากศาลเทวะไท่จีแล้ว,ยังมีหกราชวงศ์สวรรค์ที่ร่วมมือกันรุกเข้ามาดินแดนของพวกเรา,ทำให้ดินแดนทวีปศักดิ์สิทธิ์เสียหายไปครึ่งหนึ่ง,ทว่าก่อนหน้านี้สามวัน,เมื่อเซิ่งหวังกลับมา,ก็สามารถยึดคืนกลับมาได้
10%
,ตอนนี้สงครามกำลังปะทุขึ้นอีกแล้ว,ไม่ช้าก็เร็วก็จะสามารถยึดครองแผ่นดินต้าเจิ้งคืนมาได้!"สุ่ยอู๋เหินกล่าว.
"รวมมือกันอย่างงั้นรึ?"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"ครับ,หกราชวงศ์สวรรค์ไม่ลังเลแม้แต่ส่งต้าเซียนออกมาลอบสังหารเหล่าคนสำคัญของพวกเรา!"สุ่ยอู๋เหินที่ขมวดคิ้วไปมา.
จงซานที่เคาะนิ้วเบาๆบนพนักบัลลังก์มังกร,ครุ่นคิดและกล่าวออกมา,"พวกเขามีต้าเซียนรวมกันมากเท่าไหร่?"
"พวกเขารวมกันส่งต้าเซียนออกมาสามคน!"
"อืม,ดูเหมือนพวกเขาจะไม่ต้องการทำตามทำธรรมเนียมตอนนี้ก็ไม่จำเป็นต้องไว้ชีวิตพวกเขาแล้ว!"จงซานกล่าวออกมาเล็กน้อย.
จงซานที่กล่าวออกมาอย่างนุ่มนวล,ทว่าเหล่าเสนาธิการฟังแล้วรู้สึกเย็นยะเยือบ,เซิ่งหวังกำลังโกรธอยู่หรือไม่?
"หลินเซียว!"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างจริงจัง.
"เฉินอยู่นี่แล้ว!"
"จงเตรียมการสิบวัน,เตรียมกองทัพให้พร้อม,หลังจากสิบวัน,ให้นำทัพ
20%
ใช้ค่ายกลสี่ลักษณ์,บุกทะลวงภาคตะวันออก,ขยายดินแดนต้าเจิ้งออกไปร้อยล้านลี้!"จงซานสั่งการ.
"เฉินน้อมรับคำสั่ง!"หลินเซียวที่กล่าวออกมาด้วยความตื่นเต้น.
บนสนามรบ,นี่คือสิ่งที่หลินเซียวต้องการที่สุด,ทางภาคตะวันออก,ขยายดินแดนออกไปร้อยล้านลี้?
นี่คือการตอบโต้ราชวงศ์สวรรค์อย่างงั้นรึ?
"สุ่ยอู๋เหิน!"
"เฉินอยู่นี่แล้ว!"
"จงเตรียมการสิบวัน,เตรียมกองทัพให้พร้อม,หลังจากสิบวัน,ให้นำทัพ
20%
ใช้ค่ายกลสี่ลักษณ์,บุกทะลวงภาคใต้,ขยายดินแดนต้าเจิ้งออกไปร้อยล้านลี้!"
"เจ้าโส่วเซี่ยงจงเตรียมการสิบวัน,เตรียมกองทัพให้พร้อม,หลังจากสิบวัน,ให้นำทัพ
20%
ใช้ค่ายกลสี่ลักษณ์,บุกทะลวงภาคตะวันตก,ขยายดินแดนต้าเจิ้งออกไปร้อยล้านลี้!"
"เสี่ยวหวัง,
จงเตรียมการสิบวัน,เตรียมกองทัพให้พร้อม,หลังจากสิบวัน,ให้นำทัพ 20% ใช้ค่ายกลสี่ลักษณ์,บุกทะลวงภาคเหนือ,ขยายดินแดนต้าเจิ้งออกไปร้อยล้านลี้!"
"เฉินน้อมรับคำสั่ง!"ทั้งสามที่รับคำในทันที.
สี่ทิศ,ขยายดินแดนออกไปร้อยล้านลี้?
นี่คือการตอบโตของต้าเจิ้ง? บุกทะลวงหกราชวงศ์สวรรค์?
ส่วนดินแดนที่เสียไป,จงซานนั้นไม่จำเป็นต้องใส่ใจด้วยซ้ำ,ด้วยทัพทั้งสี่ที่มีนั้นสามารถยึดคืนมาได้อย่างรวดเร็ว,อีกทั้งด้วยการมีประชาชนต้าเจิ้งสนับสนุน,ผลที่ได้นั้น,ย่อมเป็นไปได้อย่างง่ายดาย!
ต้าเจิ้งกำลังเต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยว.
"แจ้งไปยังเมืองทุกเมือง,เคลื่อนทัพได้!"จงซานที่ออกคำสั่งออกมาอีกครั้ง.
"รับทราบ!"
เหล่าข้าราชบริพารเมื่อได้ยินเจตจำนงแห่งการต่อสู้ของจงซาน,ก็รับรู้ได้ในทันที,การบุกเบิกดินแดนของต้าเจิ้งกำลังจะเริ่มอย่างเป็นทางการแล้ว.
"สุ่ยจิง!"จงซานที่ออกคำสั่งอีกครั้ง.
"เฉินอยู่นี่แล้ว!"
"ข้าต้องการให้เจ้าเปิดสอบเกอจี,เปิดรับคนทั่วหล้าคัดเลือกเหล่าคนที่มีพรสวรรค์,ข้าต้องการเป็นจำนวนมาก,มายมาย,เจ้าเข้าใจหรือไม่?"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างจริงจัง.
มากมาย?
เหล่าขุนนางที่พยักหน้ารับพร้อมกัน,กองกำลังทั้งสี่เวลานี้ได้ยกออกไปต่อสู้,เตรียมที่จะเปิดดินแดน,แน่นอนว่ากำลังพลย่อมเป็นสิ่งจำเป็น.
ส่วนสุ่ยจิงคงมีเพียงเขาคนเดียวที่เข้าใจคำว่า,มากมายของเซิ่งหวังที่กล่าวย้ำถึงคำพูดครั้งนี้,นี่ไม่ใช่เพียงแค่ยึดครอบหกราชวงศ์สวรรค์เท่านั้น,ทว่าเซิ่งหวังมีเป้าหมายใหญ่กว่านั้นอีกรึ??
"รับทราบ!"สุ่ยจิงที่พยักหน้ารับในทันที.
เพราะว่าสุ่ยจิงรู้ดีถึงหน้าที่อันหนักหน่วงนี้,ทัพทั้งสี่จะต้องทำลายราชวงศ์สวรรค์ทั้งหมดได้อย่างแน่นอน.
สิ่งที่จงซานได้ทำนี้เป็นการเตรียมการ,หลังจากนั้นอีกฝากหนึ่งการเตรียมการในเงามืดก็จบลงด้วยเช่นกัน.
การเตรียมการทั้งหมดนั้นเป็นการเตรียมตัวขยายอาณาเขตให้กว้างขึ้น.
ในเวลานี้เหล่าขุนนางที่แยกย้ายไปหมดแล้ว,จงซานยังคงนั่งอยู่บัลลังก์มังกร.
ที่มุมหนึ่งของห้องโถงนั้นดูมือคลึ้มเล็กน้อย,มองไม่เห็นอะไร,มีเพียงแค่จงซานเท่านั้นที่พบกับเรื่องที่น่าอัศจรรย์นี้,และทันใดนั้นที่กลางห้องโถงก็ปรากฏเงาสีเงากำลังนั่งคุกเข่าอยู่.
สี่ร่างที่สวมชุดดำปิดมิดชิด,ไม่รู้ว่าปรากฏตัวออกมาเมื่อไหร่,นอกจากนี้ยังสามารถล่องหนได้ด้วย,ราวกับเป็นภูติผีปิศาจ.
"องค์รักษ์เงาต้าเจิ้ง,หัวหน้าหน่วยเทียน! คารวะเซิ่งหวัง!"
"องค์รักษ์เงาต้าเจิ้ง,หัวหน้าหน่วยปฐพี! คารวะเซิ่งหวัง!"
"องค์รักษ์เงาต้าเจิ้ง,หัวหน้าหน่วยเสวียน! คารวะเซิ่งหวัง!"
"องค์รักษ์เงาต้าเจิ้ง,หัวหน้าหน่วยหวง! คารวะเซิ่งหวัง!"
ร่างเงาทั้งสี่ที่กล่าวออกมาอย่างพร้อมเพรียง.
"พรึบ!"จงซานที่ส่งแผ่นริ้วหยกออกไป!
ร่างทั้งสี่รับมาคนละอัน.
"ทั้งสี่ทิศ,นี่คือรายชื่อที่พวกเจ้าต้องลอบสังหาร! อย่าให้มีชีวิตและร่องรอย!"จงซานที่กล่าวออกมาเบาๆ.
"รับทราบ!"
"ออกไปได้แล้ว!"จงซานที่กล่าวออกมาเล็กน้อย.
"ครับ!"
หัวหน้าหน่วยองค์รักษ์เงาที่หายไปอย่างเงียบเชียบ,ราวกับว่าไม่เคยเดินทางมาก่อน,เคลื่อนไหวอย่างแปลกประหลาดและลึกลับ.
องค์รักษ์เงาของต้าเจิ้งนั้น,ขึ้นตรงต่อจงซานโดยตรง,ซ่อนอยู่ในทั่วทุกที่,มีเสนาธิการไม่กี่คนเท่านั้นที่รู้เรื่องพวกเขา,และขุนนางทุกคนแทบไม่รู้การมีอยู่ของพวกเขาด้วยซ้ำ.
สามวันที่ศึกษาข้อมูลต่างๆ,จงซานก็เข้าใจเกี่ยวกับดินแดนทั้งสี่ทิศ,สวรรค์ได้เตรียมการไว้แล้ว,คงต้องการให้ต้าเจิ้งครอบครองอาณาเขตเฟิงจง,กระบี่ที่แหลมคมของพวกเขา,กำลังจะเผยคมเขี้ยวออกมาแล้ว.
การเคลื่อนทัพของทั้งสี่นั้น,จงซานแทบไม่ต้องเตรียมการใดๆให้,เวลานี้ขึ้นอยู่กับเวลาเท่านั้น,จงซานเชื่อว่าจะสามารถทำตามเป้าหมายที่เขาต้องการได้.
จงซานยังคงนั่งอยู่บนบัลลังก์มังกร,หลับตาลง,นิ้วที่เคาะไปที่พนักพิงเบาๆ,เหมือนว่าต้องการความสงบ,ครุ่นคิดอะไรบางอย่าง,เกี่ยวกับการเคลื่อนย้ายกำลัง,แผนการที่เขากำลังเริ่มนี้,มันเป็นแผนการที่เขาได้คาดการคิดเอาไว้มาก่อนนานแล้ว.
Chapter 972 The front refers to under the
heavens
锋指天下
สถานะการณ์แนวหน้า.
จงซานที่กลับมาสามวันแล้ว!
หลังจากผ่านมาร้อยปี,นี่จึงนับว่าเป็นการเปิดตัวอย่างเป็นทางการ.
เหล่าขุนนางที่ยังคงรั้งอยู่,เวลานี้พวกเขาที่เป็นเหมือนกับวีระบุรุษของต้าเจิ้ง,หลายๆคนที่ได้ตกตายไปก่อนหน้านี้,พวกเขาที่ได้รับความเคารพและดูแล,เมื่อเซิ่งหวังกลับมา,แน่นอนว่าพวกเขาในเวลานี้เต็มไปด้วยความภาคภูมิมากกว่าที่เคยมีมา.
เหล่าขุนนางที่ดื้อรั้นหัวแข็งสองวันมานี้,รับรู้ว่าคู่บำเพ็ญตัวเองเปลี่ยนเป็นอ่อนโยน,แม้แต่เหล่าลูกหลานยังเป็นไปด้วยความเคารพเทิดทูน,ทำให้พวกเขามีความสุขเป็นอย่างมาก.
ทุกๆคนต่างก็รู้ดีว่าการใช้ชีวิตก่อนหน้านี้,ต้าเจิ้งเต็มไปด้วยเมฆหมอกมองแทบไม่เห็นฝั่งฝัน!
ทุกๆคนที่ยังคงอยู่จักได้รับความดีความชอบแม้แต่ความเคารพอย่างหามิได้.
มีขุนนางเหลือเพียง 30 % เท่านั้น,ทว่า 30 % เหล่านี้,หากว่าไม่กระทำอะไรผิดพลาด,พวกเขาจะได้รับการปฏิบัติที่ดีจากต้าเจิ้งเป็นอย่างดี.
วันที่สามในการประชุมราชกิจ,เหล่าขุนนางที่มากันอย่างพร้อมเพรียง,ภายในใจที่เต็มไปด้วยความอิ่มเอมด้วยเช่นกัน.
ขณะที่ทุกคนก้าวเข้ามาในท้องพระโรง,ทุกคนที่เผยท่าทางตื่นตะหนกใจเล็กน้อย.
หลินเซียว,สุ่ยอู๋เหินและสุ่ยจิงที่เดนิทางมาถงนานแล้ว,และนอกจากนี้ยังมีเสี่ยวหวังและเจ้าโส่วเซี่ยง! สองแม่ทัพที่ไม่ได้เห็นมาร้อยปีแล้ว? นี่พวกเขากลับมาแล้วอย่างงั้นรึ?
"ท่านอ๋อง,เสนาบดี,และแม่ทัพใหญ่(ต้าเจียงจวิน),สองแม่ทัพ(จวินถวนจาง)!"
เหล่าขุนนางที่ต่างก็พูดคุยเสียงดังอื้นอึ้ง,ขณะที่พวกเขาจัดแถวเป็นสองแถว,ขุนนางเวลานี้เหลือเพียงแค่
30%
จากตอนแรก,ทำให้ท้องพระโรงดูว่างเปล่าเช่นกัน,ทว่าขุนนางที่เหลือ 30%
,นี่ถึงจะเป็นบุคคลที่ล้ำค่าของต้าเจิ้ง.
"เซิ่งหวัง~~~~~~~~~~~~~~~!”
เหล่าขุนนางที่ตะโกนออกมาเสียงดัง.
"เซิ่งหวังขอให้ก้าวสู่ความเป็นนิรันดร์,เป็นอมตะเหมือนดั่งสวรรค์!"เหล่าขุนนางที่ทำความเคารพด้วยความตื่นเต้น.
จงซานที่สวมมงกุฏหยก,เสื้อคลุมเก้ามังกร,ก้าวขึ้นไปที่หน้าบัลลังก์มังกร,และนั่งลงช้าๆ.
"ลุกขึ้น!"จงซานที่กล่าวออกมาเบาๆ.
"ขอบพระทัยเซิ่งหวัง!"เหล่าขุนนางที่ยืนขึ้น,จดจ้องมองไปยังจงซานด้วยความตื่นเติ้น.
"ช่วงระยะเวลาที่ข้าไม่อยู่นั้น,เหล่าขุนนางทุกท่านที่ต้องแบกรับหน้าที่อย่างลำบากเพื่ออาณาจักร,ข้ารู้สึกซาบซึ้งจริงๆ,ต้าเจิ้งที่อยู่ในเวลาวิกฤติ,แต่ก็ยังมีขุนนางคอยประคับประครองสนับสนุนต้าเจิ้ง,เป็นเสาหลักให้กับอาณาจักร,ข้าจะทำการประทานรางวับให้กับขุนนางทุกท่านที่ทำเพื่อประโยชน์ของต้าเจิ้ง!"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"เฉินและทุกคนยินดีพร้อมรักษาที่นี้เอาไว้จวบจนสิ้นลมหายใจ!"เหล่าขุนนางทุกคนที่แสดงความเคารพออกมา.
ในเวลาเดียวกันขันทีคนหนึ่งที่นำราชโองการออกมาพร้อมกับอ่านออกมาเสียงดัง.
"ราชเลขาพลเรือน,ซู่ฉง,ประทานขุนนางขั้นหนึ่ง,รับนาม,หู่อันโห่ว,รับอุปกรณ์ต้าเซียนหนึ่งชิ้น,ศิลาเซียนหนึ่งหมื่นก้อน."
"ขอบพระทัยเซิ่งหวัง!"ชายที่ดูตัวใหญ่ก้าวออกมาในทันที.
"รองเสนาธิการฝ่ายพลเรือน,หลี่อวิ๋น,ประทานขุนนางชั้นสอง,รับนาม,เจี้ยนอันโห่ว,รับอุปกรณ์เซียนสวรรค์สามชิ้น,ศิลาเซียน
8000! "
"ขอบพระทัยเซิ่งหวัง!"ชายที่ผอมก้าวออกมาด้านหน้า.
....................................
........................
......
เหล่าขุนนางต่างก็รอคอยรับฟังรายงาน,ประทานรางวัลและสิ่งของตลอดทั้งวัน,ทำให้ใบหน้าของทุกคนเต็มไปด้วยความตื่นเต้นชื่นมื่น.
จงซานที่ทำการประทานรางวัลแก่เหล่าขุนนางตลอดสองวัน.
ไม่เพียงของวิเศษยังมีศิลาเซียน,ทำให้ทุกคนตื่นเต้นดีใจเป็นอย่างมาก,และพวกเขายังได้รับตำแหน่งโห่ว,คาดไม่ถึงเลยว่าจะได้รับรางวัลที่ใหญ่โต.
ตราบเท่าที่จงรักภัคดีต่อตาเจิ้ง,ต้าเจิ้งไม่เคยทอดทิ้งอย่างแน่นอน.
ขุนนางทุกคนต่างก็ได้รับตำแหน่งโห่วและสุดท้ายเวลานี้เหลือสามคนทุกคนที่จ้องมองไปยังสุ่ยอู๋เหิน,สุ่ยจิงและหลินเซียว.
สามเสาหลักต้าเจิ้ง,จะได้รับประทานรางวัลใด?
"ต้าเจียงจวิน(แม่ทัพใหญ่)หลินเซียว,ประทาน
ราชวงศ์ชั้นสาม,เป็น,อ๋องเสี่ยวหรี่,รับอุปกรณ์ต้าเซียนห้าชิ้น,เม็ดยาต้าเซียนห้าเม็ด! ศิลาเซียน 800,000!"
"ขอบพระทัยเซิ่งหวัง!"หลินเซียวที่กล่าวรับด้วยท่าทางสุขุม.
อ๋องเสี่ยวหรี่,ประทานให้เป็นราชวงศ์?
แม้นว่าจะเป็นราชวงศ์ชั้นสาม,ทว่าก็ยังนับว่าเป็นราชวงศ์!
"เสนาบดี,สุ่ยจิง,ประทานราชวงศ์ชั้นสาม,เป็อนอ๋องยวีเซียน,รับอุปกรณ์ต้าเซียนห้าชิ้น,เม็ดยาต้าเซียนห้าเม็ด! ศิลาเซียน 800,000!"
"ขอบพระทัยเซิ่งหวัง!"ซุ่ยจิงที่กล่าวตอบรับอย่างสุขุม.
สายตาของทุกคนต่างจดจ้องมองไปยังสุ่ยอู๋เหิน,หากให้กล่าวถึงความดีความชอบ,สุ่ยอู๋เหินคือคนที่สร้างความดีความชอบมากที่สุด,เขาจะได้รับประทานรางวัลใด?
"ราชวงศ์ชั้นสาม,อ๋องจื่อเฉิน,สุ่ยอู๋เหิน,เลื่อนชั้นเป็นราชวงศ์ชั้นสอง,อ๋องจื่อเฉิน,รับอุปกรณ์เซียนโบราณหนึ่งชิ้น,อุปกรณ์ต้าเซียนสี่ชิ้น,เม็ดยาต้าเซียนสี่เม็ด,ศิลาเซียน
1 ล้าน!"
"ขอบพระทัยเซิ่งหวัง!"สุ่ยอู๋เหินที่กล่าวรับในทันที.
อุปกรณ์เซียนโบราณ? เหล่าขุนนางที่จดจ้องมองสุ่ยอู๋เหินด้วยท่าทางตื่นตะลึง,คนอื่นเองต่างก็สามารถคาเดาได้ว่า,อุปกรณ์เซียนโบราณดังกล่าวนั้น,คงจะเพิ่งชิงมาจากเซียนโบราณอ๋องฉีหมิง,และมอบให้กับสุ่ยอู๋เหินอย่างงั้นรึ?
สายตาของเหล่าขุนนางที่เผยท่าทางอิจฉาไม่น้อย,ใครจะคิดว่าอ๋องจื่อเฉินจะได้รับประทานคุณความดีมากมายขนาดนี้?
ภายในใจของพวกเขาที่ลอบปฏิญาณต้องทำงานให้หนักเผื่อว่าสักวันจะได้รับการประทานรางวัลเป็นอุปกรณ์เซียนโบราณบ้าง?
เหล่าข้าราชบริพารต่างก็ได้รับพระราชทานรางวัลกันหมดแล้ว,จากนั้นก็ทำการรายงานการแต่งตังอีกสามชั่วยาม,เพื่อส่งไปยังเมืองต่างๆรอบนอก.
แม้นว่าพวกเขาจะไม่ได้ยินสิ่งที่รายงาน,ทว่าหลังจากนี้ราชโองการก็จะถูกส่งออกไปทั่วแผ่นดินในทันที.
"จบการแต่งตั้งพระราชทานรางวัล!"ขันทีที่กล่าวเสียงแหลมสูง.
"เซิ่งหวังขอให้ก้าวสู่ความเป็นนิรันดร,เป็นอมตะเหมือนดั่งสวรรค์!"เหล่าขุนนางทุกคนที่กล่าวออกมาด้วยความเคารพ.
"สุ่ยอู๋เหิน,รายงานเกี่ยวกับแนวหน้า!"จงซานที่กล่าวออกมาเล็กน้อย.
"ครับ,เซิ่งหวัง,นอกจากศาลเทวะไท่จีแล้ว,ยังมีหกราชวงศ์สวรรค์ที่ร่วมมือกันรุกเข้ามาดินแดนของพวกเรา,ทำให้ดินแดนทวีปศักดิ์สิทธิ์เสียหายไปครึ่งหนึ่ง,ทว่าก่อนหน้านี้สามวัน,เมื่อเซิ่งหวังกลับมา,ก็สามารถยึดคืนกลับมาได้
10%
,ตอนนี้สงครามกำลังปะทุขึ้นอีกแล้ว,ไม่ช้าก็เร็วก็จะสามารถยึดครองแผ่นดินต้าเจิ้งคืนมาได้!"สุ่ยอู๋เหินกล่าว.
"รวมมือกันอย่างงั้นรึ?"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"ครับ,หกราชวงศ์สวรรค์ไม่ลังเลแม้แต่ส่งต้าเซียนออกมาลอบสังหารเหล่าคนสำคัญของพวกเรา!"สุ่ยอู๋เหินที่ขมวดคิ้วไปมา.
จงซานที่เคาะนิ้วเบาๆบนพนักบัลลังก์มังกร,ครุ่นคิดและกล่าวออกมา,"พวกเขามีต้าเซียนรวมกันมากเท่าไหร่?"
"พวกเขารวมกันส่งต้าเซียนออกมาสามคน!"
"อืม,ดูเหมือนพวกเขาจะไม่ต้องการทำตามทำธรรมเนียมตอนนี้ก็ไม่จำเป็นต้องไว้ชีวิตพวกเขาแล้ว!"จงซานกล่าวออกมาเล็กน้อย.
จงซานที่กล่าวออกมาอย่างนุ่มนวล,ทว่าเหล่าเสนาธิการฟังแล้วรู้สึกเย็นยะเยือบ,เซิ่งหวังกำลังโกรธอยู่หรือไม่?
"หลินเซียว!"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างจริงจัง.
"เฉินอยู่นี่แล้ว!"
"จงเตรียมการสิบวัน,เตรียมกองทัพให้พร้อม,หลังจากสิบวัน,ให้นำทัพ
20%
ใช้ค่ายกลสี่ลักษณ์,บุกทะลวงภาคตะวันออก,ขยายดินแดนต้าเจิ้งออกไปร้อยล้านลี้!"จงซานสั่งการ.
"เฉินน้อมรับคำสั่ง!"หลินเซียวที่กล่าวออกมาด้วยความตื่นเต้น.
บนสนามรบ,นี่คือสิ่งที่หลินเซียวต้องการที่สุด,ทางภาคตะวันออก,ขยายดินแดนออกไปร้อยล้านลี้?
นี่คือการตอบโต้ราชวงศ์สวรรค์อย่างงั้นรึ?
"สุ่ยอู๋เหิน!"
"เฉินอยู่นี่แล้ว!"
"จงเตรียมการสิบวัน,เตรียมกองทัพให้พร้อม,หลังจากสิบวัน,ให้นำทัพ
20%
ใช้ค่ายกลสี่ลักษณ์,บุกทะลวงภาคใต้,ขยายดินแดนต้าเจิ้งออกไปร้อยล้านลี้!"
"เจ้าโส่วเซี่ยงจงเตรียมการสิบวัน,เตรียมกองทัพให้พร้อม,หลังจากสิบวัน,ให้นำทัพ
20%
ใช้ค่ายกลสี่ลักษณ์,บุกทะลวงภาคตะวันตก,ขยายดินแดนต้าเจิ้งออกไปร้อยล้านลี้!"
"เสี่ยวหวัง,
จงเตรียมการสิบวัน,เตรียมกองทัพให้พร้อม,หลังจากสิบวัน,ให้นำทัพ 20% ใช้ค่ายกลสี่ลักษณ์,บุกทะลวงภาคเหนือ,ขยายดินแดนต้าเจิ้งออกไปร้อยล้านลี้!"
"เฉินน้อมรับคำสั่ง!"ทั้งสามที่รับคำในทันที.
สี่ทิศ,ขยายดินแดนออกไปร้อยล้านลี้?
นี่คือการตอบโตของต้าเจิ้ง? บุกทะลวงหกราชวงศ์สวรรค์?
ส่วนดินแดนที่เสียไป,จงซานนั้นไม่จำเป็นต้องใส่ใจด้วยซ้ำ,ด้วยทัพทั้งสี่ที่มีนั้นสามารถยึดคืนมาได้อย่างรวดเร็ว,อีกทั้งด้วยการมีประชาชนต้าเจิ้งสนับสนุน,ผลที่ได้นั้น,ย่อมเป็นไปได้อย่างง่ายดาย!
ต้าเจิ้งกำลังเต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยว.
"แจ้งไปยังเมืองทุกเมือง,เคลื่อนทัพได้!"จงซานที่ออกคำสั่งออกมาอีกครั้ง.
"รับทราบ!"
เหล่าข้าราชบริพารเมื่อได้ยินเจตจำนงแห่งการต่อสู้ของจงซาน,ก็รับรู้ได้ในทันที,การบุกเบิกดินแดนของต้าเจิ้งกำลังจะเริ่มอย่างเป็นทางการแล้ว.
"สุ่ยจิง!"จงซานที่ออกคำสั่งอีกครั้ง.
"เฉินอยู่นี่แล้ว!"
"ข้าต้องการให้เจ้าเปิดสอบเกอจี,เปิดรับคนทั่วหล้าคัดเลือกเหล่าคนที่มีพรสวรรค์,ข้าต้องการเป็นจำนวนมาก,มายมาย,เจ้าเข้าใจหรือไม่?"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างจริงจัง.
มากมาย?
เหล่าขุนนางที่พยักหน้ารับพร้อมกัน,กองกำลังทั้งสี่เวลานี้ได้ยกออกไปต่อสู้,เตรียมที่จะเปิดดินแดน,แน่นอนว่ากำลังพลย่อมเป็นสิ่งจำเป็น.
ส่วนสุ่ยจิงคงมีเพียงเขาคนเดียวที่เข้าใจคำว่า,มากมายของเซิ่งหวังที่กล่าวย้ำถึงคำพูดครั้งนี้,นี่ไม่ใช่เพียงแค่ยึดครอบหกราชวงศ์สวรรค์เท่านั้น,ทว่าเซิ่งหวังมีเป้าหมายใหญ่กว่านั้นอีกรึ??
"รับทราบ!"สุ่ยจิงที่พยักหน้ารับในทันที.
เพราะว่าสุ่ยจิงรู้ดีถึงหน้าที่อันหนักหน่วงนี้,ทัพทั้งสี่จะต้องทำลายราชวงศ์สวรรค์ทั้งหมดได้อย่างแน่นอน.
สิ่งที่จงซานได้ทำนี้เป็นการเตรียมการ,หลังจากนั้นอีกฝากหนึ่งการเตรียมการในเงามืดก็จบลงด้วยเช่นกัน.
การเตรียมการทั้งหมดนั้นเป็นการเตรียมตัวขยายอาณาเขตให้กว้างขึ้น.
ในเวลานี้เหล่าขุนนางที่แยกย้ายไปหมดแล้ว,จงซานยังคงนั่งอยู่บัลลังก์มังกร.
ที่มุมหนึ่งของห้องโถงนั้นดูมือคลึ้มเล็กน้อย,มองไม่เห็นอะไร,มีเพียงแค่จงซานเท่านั้นที่พบกับเรื่องที่น่าอัศจรรย์นี้,และทันใดนั้นที่กลางห้องโถงก็ปรากฏเงาสีเงากำลังนั่งคุกเข่าอยู่.
สี่ร่างที่สวมชุดดำปิดมิดชิด,ไม่รู้ว่าปรากฏตัวออกมาเมื่อไหร่,นอกจากนี้ยังสามารถล่องหนได้ด้วย,ราวกับเป็นภูติผีปิศาจ.
"องค์รักษ์เงาต้าเจิ้ง,หัวหน้าหน่วยเทียน! คารวะเซิ่งหวัง!"
"องค์รักษ์เงาต้าเจิ้ง,หัวหน้าหน่วยปฐพี! คารวะเซิ่งหวัง!"
"องค์รักษ์เงาต้าเจิ้ง,หัวหน้าหน่วยเสวียน! คารวะเซิ่งหวัง!"
"องค์รักษ์เงาต้าเจิ้ง,หัวหน้าหน่วยหวง! คารวะเซิ่งหวัง!"
ร่างเงาทั้งสี่ที่กล่าวออกมาอย่างพร้อมเพรียง.
"พรึบ!"จงซานที่ส่งแผ่นริ้วหยกออกไป!
ร่างทั้งสี่รับมาคนละอัน.
"ทั้งสี่ทิศ,นี่คือรายชื่อที่พวกเจ้าต้องลอบสังหาร! อย่าให้มีชีวิตและร่องรอย!"จงซานที่กล่าวออกมาเบาๆ.
"รับทราบ!"
"ออกไปได้แล้ว!"จงซานที่กล่าวออกมาเล็กน้อย.
"ครับ!"
หัวหน้าหน่วยองค์รักษ์เงาที่หายไปอย่างเงียบเชียบ,ราวกับว่าไม่เคยเดินทางมาก่อน,เคลื่อนไหวอย่างแปลกประหลาดและลึกลับ.
องค์รักษ์เงาของต้าเจิ้งนั้น,ขึ้นตรงต่อจงซานโดยตรง,ซ่อนอยู่ในทั่วทุกที่,มีเสนาธิการไม่กี่คนเท่านั้นที่รู้เรื่องพวกเขา,และขุนนางทุกคนแทบไม่รู้การมีอยู่ของพวกเขาด้วยซ้ำ.
สามวันที่ศึกษาข้อมูลต่างๆ,จงซานก็เข้าใจเกี่ยวกับดินแดนทั้งสี่ทิศ,สวรรค์ได้เตรียมการไว้แล้ว,คงต้องการให้ต้าเจิ้งครอบครองอาณาเขตเฟิงจง,กระบี่ที่แหลมคมของพวกเขา,กำลังจะเผยคมเขี้ยวออกมาแล้ว.
การเคลื่อนทัพของทั้งสี่นั้น,จงซานแทบไม่ต้องเตรียมการใดๆให้,เวลานี้ขึ้นอยู่กับเวลาเท่านั้น,จงซานเชื่อว่าจะสามารถทำตามเป้าหมายที่เขาต้องการได้.
จงซานยังคงนั่งอยู่บนบัลลังก์มังกร,หลับตาลง,นิ้วที่เคาะไปที่พนักพิงเบาๆ,เหมือนว่าต้องการความสงบ,ครุ่นคิดอะไรบางอย่าง,เกี่ยวกับการเคลื่อนย้ายกำลัง,แผนการที่เขากำลังเริ่มนี้,มันเป็นแผนการที่เขาได้คาดการคิดเอาไว้มาก่อนนานแล้ว.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
ปัจจุบันแปลจบแล้ว 1672 ตอน สนใจติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ครับ
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น