Immortality Chapter 971 Grand Chi Holy Court extinguishes
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 971 ศาลเทวะไท่จีล่มสลาย.
Chapter 971 Grand Chi
Holy Court extinguishes
太极圣庭灭
ศาลเทวะไท่จีล่มสลาย.
ที่ด้านหน้าตำหนักซ่างเฉิน!
จงซานที่ปล่อยมังกรแท้ออกจากร่าง,วาสนามากมายที่ถูกปล่อยออกมา.
แววตาของอ๋องฉีหมิงที่ส่ายไปมา! เขาตระหนักได้ว่าสถานการณ์ไม่ดีนัก.
เป็นจริงซานจริงๆ,ไม่ผิดแน่,มีเพียงแค่จงซานที่สามารถเก็บวาสนาต้าเจิ้งเอาไว้ได้,แท้จริงแล้วเขายังมีชีวิตอยู่!
ต้าเซียน,จงซาน?
เรื่องน่าขัน,ความแข็งแกร่งของจงซานเพียงแค่ต้าเซียนอย่างงั้นรึ?
อ๋องฉีหมิงไม่ได้เข้าไปในโลกนวีหว๋า,เรื่องนี้เขาจึงไม่เข้าใจได้ชัดเจนนัก.
จงซานแข็งแกร่งอย่างงั้นรึ?
กับเรื่องที่บอกเล่าต่อกันมานั้น,เขาสามารถเคลื่อนย้ายเทียนเต๋า,ทำลายเนตรดอกเหมยของบรรพชนเสวี๋ยเหมย,ทำลายผังกระดองเต่าสวรรค์,ทำลายกระบี่เสวี๋ยเหม่ย,ตัดแขนบรรพชนชราเสวี๋ยเหมย,ข้อมูลนี้ถูกส่งมาถึงอ๋องฉีหมิงเช่นกัน,ทำให้ดวงตาของเขาสั่นไหวไปมา.
เซียนโบราณเองก็ย่อมมีความอหังการเป็นของตัวเอง.
ในเวลานี้อ๋องฉีหมิงไม่ได้รู้สึกหวาดกลัวมากมายนัก.
เพราะอ๋องฉีหมิงรู้ดี,แม้นว่าจงซานจะแข็งแกร่ง,ทว่าเขาก็ยังเป็นต้าเซียน,ความเร็วของเขาย่อมมีจำกัด,สำหรับตัวเขาหากต้องการจะหนี,จงซานไม่มีทางขวางเขาเอาไว้ได้,เว้นแต่จะยืมพลังของตาเจิ้ง,ครอบครองมังกรแท้! ช่างน่าเสียดาย,ที่ในเวลานี้เขาเพิ่งปล่อยมันออกไปจากร่างกาย.
"เซิ่งหวังจง,ได้ยินเรื่องของท่านมาไม่น้อย!"อ๋องฉีหมิงที่กล่าวออกมาด้วยเสียงที่เคร่งขรึม.
จงซานที่จ้องมองไปยังอ๋องฉีหมิงด้วยสายตาเย็นชา,กล่าวออกมาเล็กน้อย,"ก่อนหน้านี้เจ้าต้องการสังหารขุนนางของข้าอย่างงั้นรึ?"
"เรื่องในวันนี้,ไว้จะให้เซิ่งหวังไท่จีมาอธิบายต่อท่านอย่างแน่นอน,ทว่าในเมื่อท่านเพิ่งกลับมา,อ๋องเช่นข้าคงจะไม่ขอรบกวน,ไว้เจอกันในสนามรบก็แล้วกัน!"อ๋องฉีหมิงที่กล่าวออกมาเบาๆ.
กล่าวเสร็จ,เขาที่เตรียมนำผู้ใต้บังคับบัญชาของเขาเตรียมจากไปในทันที.
ทว่าในเวลานี้เหล่าผู้ใต้บังคับบัญชาเหล่าต้าเซียน,ทุกคนกลับไม่ขยับ,ดวงตาเลื่อนลอย,ราวกับไม่ได้ยินคำสั่งของอ๋องต้าหมิงเลย.
คิ้วของอ๋องฉีหมิงขมวดไปมา,หัวใจถึงกับสะดุ้ง,จดจ้องมองไปยังด้านล่าง,จงซานที่ยังไม่ลงมือ,แล้วใครกันควบคุมผู้ใต้บังคับบัญชาของเขา?
เป็นเช่นนี้ได้อย่างไร?
"ต้าเจิ้งไม่ได้เป็นเหมือนเมื่อก่อนแล้ว,คิดต้องการจะมาก็มา,จะไปก็ไปอย่างงั้นรึ?!"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงที่เคร่งขรึม.
ดวงตาของอ๋องฉีหมิงที่สั่นไหวไปมา,นี่เขาเป็นคนควบคุมผู้ใต้บังคับบัญชาของเขาจริงๆรึ?
แทบจะในทันทีเหล่าขุนนางที่จดจ้องมองไปยังจงซานด้วยความเคารพเทิดทูน,เพราะว่าพวกเขามองเห็นกลุ่มต้าเซียนผู้ใต้บังคับบัญชาของอ๋องฉีหมิงไม่สามารถขยับได้.
เซิ่งหวังร้ายกาจขนาดนี้เลยรึ?
ภายในใจของอ๋องฉีหมิงที่กำลังสั่นไหวไปมา,แปลกเกินไปแล้ว,นี่ผู้ใต้บังคับบัญชาของเขาถูกควบคุมอย่างงั้นรึ?
เขาไม่กล้ารั้งรออีกต่อไป,อ๋องฉีหมิงที่พุ่งหนีไปด้วยความเร็วสูงในทันที.
"ตูมมมม!"
เกิดระเบิดดังสนั่น,ร่างของอ๋องฉีหมินที่ลอยกลับมา,แปดหางสวรรค์แห่งจุดจบที่ได้ขวางทางอ๋องฉีหมิงเอาไว้ในทันที,แปดหางสวรรค์แห่งจุดจบเป็นตัวตนที่น่าเกรงขามเป็นอย่างมาก,ในโลกหนีหว๋านั้น,มันได้กลืนร่างของเซิ่งหวังไท่อี้และเหยี่ยนฮุยเข้าไป!
เห็นแปดหางสวรรค์ที่ปรากฏขึ้นมา,อ๋องฉีหมิงที่ขนลุกทั่วร่าง,ไม่กล้าประมาทอีกต่อไป.
"ข้าบอกไปแล้วในเมื่อมาแล้ว,ก็ไม่สามารถไปใหนได้!"จงซานที่กล่าวออกมาอีกครั้ง.
เสียงของจงซาน,ที่เต็มไปด้วยความเย็นชา.
"จงซาน,เจ้าต้องการทำอะไร?"อ๋องฉีหมิงที่ไม่สามารถใจเย็นเอาไว้ได้อีก.
"ไม่มีอะไร,ข้าคิดที่จะแยกวิญญาณออกและนำร่างของเจ้าไปแขวนประจานสักหน่อย."จงซานที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
แม้นว่าจงซานจะชื่อชมความสามารถของอ๋องฉีหมิง,ทว่าเป็นไปไม่ได้ที่จะปล่อยเขาไป,เพื่อปลอบประโลมคนทั่วแผ่นดิน,จำเป็นต้องสังหารเขาและนำร่างของเขาแขวนประจานเพื่อแจ้งต่อผู้คนประชาชนของเขา!
"เจ้ากล้า!"อ๋องฉีหมิงที่ร้องออกมาด้วยความตื่นตระหนกตกใจ.
"แล้วทำไมข้าจะไม่กล้า?"จงซานที่แค่นเสียงเย็นชา.
"วูซซซซ!"
ร่างของอ๋องฉีหมิงที่หายใจหอบขึ้นมาทันที,ราวกับรับรู้อะไรบางอย่าง.
"ปิศาจสวรรค์,นี่คือปิศาจสวรรค์,ภาวะไร้รูป?
เป็นปิศาจสวรรค์ไร้รูปอย่างงั้นรึ?
นี่เจ้าครอบครองปิศาจสวรรค์ไร้รูปได้อย่างไร?"อ๋องฉีหมิงที่เต็มไปด้วยความตื่นตระหนกตกใจ.
"เจ้าไม่จำเป็นต้องรู้!"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นชา.
แปดหางสวรรค์ที่เคลื่อนที่เข้าหาอ๋องฉีหมิง,ทว่าอ๋องฉีหมิงที่เร่งรีบหลบไม่กล้าเข้าปะทะ,ร่างกายของเขาที่เคลื่อนที่ด้วยความเร็ว,ทว่ากลับถูกปิศาจสวรรค์ไร้ขวางเอาไว้ด้วย.
อ๋องฉีหมิงที่รู้สึกว่าปิศาจสวรรค์อยู่ทั่วทุกสารทิศ,ปิศาจสวรรค์ไร้รูปปิดทางทุกทิศของเขาเอาไว้หมดแล้ว.
”!”
อ๋องฉีหมิงที่กลายเป็นบ้าคลั่ง,เป็นเช่นนี้ได้อย่างไร?
ปิศาจสวรรค์ไร้รูปนั้น,เป็นตัวตนที่โปร่งใส,ไม่สามารถมองเห็นได้,แม้แต่สัมผัสเทวะก็ไม่สามารถตรวจจับได้,หากแต่เมื่อสัมผัสกับร่างกายก็จะสัมผัสได้,มีเพียงแค่ประมุขนิกายที่มีความเชี่ยวชาญเกี่ยวกับปิศาจสวรรค์เท่านั้นถึงจะสามารถจับกุมปิศาจสวรรค์ไร้รูปได้,และมีคนเหล่านี้อยู่น้อยมากๆ.
ทว่ามันมาปรากฏขึ้นที่นี่ได้อย่างไร?
อ๋องฉีหมิงที่เต็มไปด้วยความเศร้า,พบว่าพื้นที่รอบๆเต็มไปด้วยปิศาจสวรรค์,หมื่น,แสน,ล้านตนอย่างงั้นรึ?
อ๋องฉีหมิงไม่กล้าประมาณการเลย,รู้แต่มีปิศาจสวรรค์อยู่ทุกที่,มันได้ออกมาขวางเขาแม้แต่ซึมเข้ามาในร่างของเขา.
น่าหวาดกลัวเกินไปแล้ว! นี่มัน,โลกเขตแดนปิศาจสวรรค์?
"ครืนนนนน!"
และทันทีที่อ๋องฉีหมิงเผลอก็ถูกหางของแปดหางสวรรค์จับกุมเอาไว้ในที่สุด,หางสีม่วงที่มีอำนาจของกระบี่จู่เซียนปรากฏอยู่ด้านหน้าอ๋องฉีหมิง.
อ๋องฉีหมิงที่ไม่สามารถขยับได้!
อ๋องฉีหมิงที่ถูกหางของแปดหางสวรรค์จับกุมขณะที่ดิ้นรนไปมา,เขารู้ดี,ตัวเขาเองไม่ใช่คู่มือของเซิ่งหวังไท่อี้,กับแปดหางสวรรค์ที่กินเซิ่งหวังไท่อี้ไปแล้ว,ตัวเขามีเหรอที่จะรอด?
"จงซาน,ทางที่ดีเจ้าควรจะปล่อยข้าไป,ไม่เช่นนั้นเซิ่งหวังไท่จีจะต้องไม่ปล่อยเจ้าแน่,เขาจะต้องทำลายล้างต้าเจิ้งแน่นอน!"อ๋องฉีหมิงที่ตะโกนเสียงดัง.
ที่เขาทำได้ในเวลานี้คงมีเพียงแค่นำศาลเทวะไท่จีออกมาข่มขู่เท่านั้น.
"เจ้าคิดว่าข้ากลัวศาลเทวะไท่จีอย่างงั้นรึ?
คิดว่าในโลกนี้มีเซิ่งหวังไท่จีอยู่อย่างงั้นรึ?"จงซานที่ดวงตาหรี่เล็กลง.
"เจ้า,เจ้าหมายความว่าอย่างไร?"อ๋องฉีหมิงที่ใบหน้าเปลี่ยนเป็นซับซ้อน.
-----------------------------------------
ภพหยาง,จงซานที่กลับมาแล้ว,พร้อมกับปล่อยมังกรออกมา,วาสนาได้กลับมาปรากฏขึ้นที่บนท้องฟ้าแล้ว.
ภพหยิง,เมืองซ่าง,ตำหนักปู่ซือจงซานที่ออกมาจากด้านในจดจ้องมองขึ้นไปบนท้องฟ้า,พร้อมกับปลดปล่อยวาสนาออกไป,เสียงมังกรที่คำรามลั่นไปทั่วสวรรค์,เหล่าเสนาธิการที่รู้สึกวางใจได้ในที่สุด.
เพราะในเวลานี้วาสนาของเมืองซ่างได้กลับมาปกติและแผ่พุ่งไปยังร่างของข้าราชบริพารทุกคนแล้ว.
ความรู้สึกที่เหมือนดั่งเช่นในอดีตได้กลับคืนมาแล้ว.
ในเวลาเดียวกัน,อี้เหยี่ยนที่เข้ามาหาจงซานด้านหน้าและกล่าวรายงานออกมาว่า,"เซิ่งหวัง,ข้าได้ส่งสัญญาณไปแล้ว!"
"อืม!"จงซานพยักหน้า.
ภพหยาง,อาณาเขตเฟิงจงทิศตะวันออกเฉียงเหนือ,สถานที่แห่งหนึ่งอยู่ไม่ไกลจากเมืองหลวงไท่จี.
โหลวซิงเฉินที่ยืนอยู่บนเทือกเขาแห่งหนึ่ง,ขณะที่ได้รับสัญญาณบางอย่างมา,ดวงตาของโหลวซิงเฉินที่ขมวดคิ้วไปมา,เวลานี้เปี่ยมไปด้วยความมั่นใจ.
โหลวซิงเฉินที่ยื่นมืออกไป,ก่อนที่จะนำคันศรยาวออกมา,พร้อมกับนำลูกศรสีทองที่ล้ำค่าออกมา.
สายตาของเขาที่จ้องมองเข้าไปในเมืองหลวงไท่จี.
"เซิ่งหวังสามารถทำให้เซียนบรรพชนได้รับบาดเจ็บหนัก,แม้แต่ไม่ตาย,ข้าโหลวซิงเฉินที่ลอบโจมตีเซียนโบราณด้วยทักษะเวลา,หากไม่สำเร็จ,คงไม่มีหน้าไปพบเซิ่งหวังแน่!"โหลวซิงเฉินที่กล่าวกับตัวเอง.
--------------------------------------
ที่ด้านหน้าตำหนักซ่างเฉิน.
"เจ้า,เจ้าหมายความว่าอย่างไร?"อ๋องฉีหมิงที่ใบหน้าเปลี่ยนเป็นซับซ้อน.
เห็นใบหน้าของจงซานแล้ว,อ๋องฉีหมิงที่รู้สึกไม่ดีนัก,มันคืออะไร?
"พุส!"
ร่างของอ๋องฉีหมิงที่สั่นสะท้าน,ดวงตาเบิกกว้างกลมโต,แววตาไม่อยากเชื่อ,"เจ้า,วาสนาของข้า?
วาสนาข้า?เซิ่งหวังสิ้นแล้ว?"
เป็นไปได้ว่า,เซิ่งหวังสิ้นแล้ว?
"เจ้าสังหารเซิ่งหวังอย่างงั้นรึ?
เป็นเจ้าอย่างงั้นรึ?"อ๋องฉีหมิงที่ร้องออกมาด้วยความตกอกตกใจ.
จงซานหาได้สนใจอ๋องฉีหมิงแต่อย่างใด,เพราะว่าไม่จำเป็นต้องใส่ใจ,ศาลเทวะไท่จีได้จบสิ้นแล้ว,นอกจากนี้เขายังสามารถใช้อ๋องฉีหมิงยืนยันภารกิจของโหลวซิงเฉินได้อีกด้วย.
ในเวลานี้อ่องฉีหมิงต้องตาย,คนผู้นี้ต้องตาย,หากแต่ยังจำเป็นต้องใช้ประโยชน์สักเล็กน้อย.
"อาวุโสเทียน!"จงซานที่กล่าวออกมาเล็กน้อย.
ที่ไกลออกไปนั้น,ปรากฏร่างๆหนึ่งขึ้นมา.
"เซิ่งหวัง!"อาวุโสเทียนที่กล่าวด้วยความเคารพ.
"ข้าขอมอบคนผู้นี้ให้เจ้าจัดการ,แยกวิญญาณของเขาออกมา,นำศพไปแขวนที่ประตูสวรรค์ทิศใต้."จงซานที่กล่าวออกมาเล็กน้อย.
"น้อมรับคำสั่ง!"อาวุโสเทียนที่กล่าวตอบรับในทันที.
"เจ้าไม่สามารถทำเช่นนี้ได้,จงซาน,เจ้าไม่สามารถทำเช่นนีได้!"อ๋องฉีหมิงที่เวลานี้กำลังหวาดผวาอกสั่นขวัญหนี.
แน่นอนจงซานไม่จำเป็นต้องลงมือด้วยตัวเอง,อ๋องฉีหมิงก็ต้องตาย,เหล่าผู้ใต้บังคับบัญขากลุ่มต้าเซียนต้องตาย,จงซานที่ต้องการบอกกล่าวต่อเหล่าขุนนางและทุกคนทั่วแผ่นดิน.
ด้วยการร่วมมือของแปดหางและอาวุโสเทียน,สามารถที่จะสังหารทุกคนให้ตกตายไปทั้งหมด.
จงซานที่จัดการอ๋องฉีหมิงแล้ว,ก็หันหน้ากลับมามองเหล่าเสนาธิการทุกคน.
"เสนาธิการทุกคน!"จงซานเอ่ย.
"เซิ่งหวัง!"เหล่าขุนนางทุกคนที่แสดงความเคารพ.
ในเวลานี้,เหล่าขุนนางทุกคนที่เต็มไปด้วยความเทิดทูนในตัวจงซาน,เซิ่งหวังทรงพลังยิ่งนัก,อ๋องฉีหมิงที่เต็มไปด้วยความอหังการก่อนหน้านี้,ถูกจัดการอย่างรวดเร็ว,เซิ่งหวังแข็งแกร่งจริงๆ,ไร้เทียมทานยิ่งนัก!
"สิ่งที่ทุกท่านได้ทำ,ข้าจะจดจำเอาไว้อย่างดี,วันนี้,ทุกคนเหนื่อยมามายแล้ว,ข้าอนุญาตพิเศษให้กลับไปพักเป็นเวลาสองวัน,สองวันหลังจากนี้ให้เดินทางเข้าร่วมประชุมที่ตำหนักซ่างเฉิง!"จงซานกล่าว.
"รับทราบ!"เหล่าขุนนางที่เต็มไปด้วยความตื่นเต้นดีใจ.
เพียงแค่คำพูดเล็กน้อยของเซิ่งหวัง,ก็ทำให้พวกเขาผ่อนคลายได้ในที่สุด!
เหล่าขุนนางได้จากไปแล้ว,เหลือเพียงแค่หลินเซียว,สุ่ยอู่เหินและสุ่ยจิง.
"เซิ่งหวัง,ท้ายที่สุดท่านก็กลับมา!"สุ่ยอู๋เหินที่กล่าวออกมาด้วยความตื่นเต้นดีใจ.
หลินเซียวและสุ่ยจิงที่พยักหน้าเช่นเดียวกัน.
"อืม,หลายปีมานี้,ลำบากพวกเจ้าจริงๆ!"จงซานพยักหน้ารับ.
"ไม่ลำบากเลย,ขอเพียงแค่เซิ่งหวังกลับมา,ทุกอย่างหาได้ลำบากอะไร!"สุ่ยอู๋เหินกล่าว.
"อืม,ดูเหมือนว่าผมของพวกเจ้าจะแซมขาวไม่น้อย,วันนี้กลับไปหลับให้สลาย,พักผ่อนสักวัน,พรุ่งนี้ตอนเย็นมาพบข้าที่ห้องอักษรพร้อมกัน!"จงซานกล่าว.
"รับทราบ!"คนทั้งสามที่รับคำสั่งในทันที.
พวกเขาทั้งสามที่ต้องยิ่งกับภารกิจของต้าเจ้งตลอดหลายปีที่ผ่านมา,ความจริงก็แทบหมดแรง,นอนไม่เต็มตื่นเป็นเวลานาน,วันนี้,จงซานกลับมา,ท้ายที่สุดก็สามารถผ่อนคลายได้.
เมื่อเหล่าขุนนางจากไปหมดแล้ว,จงซานที่กลับไปยังห้องอักษรของตัวเอง.
บนโต๊ะอักษรของเขา,มีแผ่นริ้วหยกวางอยู่.
จงซานที่นั่งลง,พร้อมกับหยิบแผ่นริ้วหยกขึ้นมาเบาๆ.
"จงซาน,เจ้าคงคำนวณไว้หมดแล้ว,กว่าร้อยปีมานี้,ไม่มีใครคุยกับข้า,ข้ารู้สึกเหี่ยวแห้งไปหมดแล้ว!"
ภายในห้องอักษรเสียงที่หวานแหว๋วของสตรีผู้หนึ่งก็ดังขึ้น.
"ตั้งแต่ที่ข้าไม่อยู่,เจ้าร้ายกาจขึ้นมากนัก,ก่อนที่ข้าจะไปเจ้าเป็นปิศาจสวรรค์ระดับสูง,ตอนนี้ได้กลายเป็นปิศาจสวรรค์ไร้รูปไปแล้วรึ?"จงซานที่เผยยิ้มออกมา.
แม้นว่าคนอื่นจะมองไม่เห็นทว่าจงซานสามารถมองเห็นรูปร่างทั้งหมดของนางได้,เวลานี้นางที่นั่งอยู่บนเก้าอี้แกว่งเท้าไปมา.
"นี่คือ!"สตรีคนดังกล่าวที่เอ่ยถามออกมา.
จงซานที่จ้องมองไปยังแผ่นริ้วหยก,และกล่าวออกมาว่า,"นี่คือข้อมูลที่องค์รักษ์เงารวบรวมมา,ข้าคิดว่าไม่จำเป็นต้องดูอะไรมากมายนัก,เจ้าลองบอกซิว่าตลอดหลายปีมานี้มีอะไรเกิดขึ้นภายในสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว?"
"ได้แน่นอน,เรื่องทุกอย่างที่เกิดขึ้นภายในสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียวไม่มีสิ่งใดที่หลุดพ้นสายตาของข้าได้!"สตรีคนดังกล่าวที่กล่าวเสียงขึ้นจมูกด้วยความมั่นใจ.
Chapter 971 Grand Chi
Holy Court extinguishes
太极圣庭灭
ศาลเทวะไท่จีล่มสลาย.
ที่ด้านหน้าตำหนักซ่างเฉิน!
จงซานที่ปล่อยมังกรแท้ออกจากร่าง,วาสนามากมายที่ถูกปล่อยออกมา.
แววตาของอ๋องฉีหมิงที่ส่ายไปมา! เขาตระหนักได้ว่าสถานการณ์ไม่ดีนัก.
เป็นจริงซานจริงๆ,ไม่ผิดแน่,มีเพียงแค่จงซานที่สามารถเก็บวาสนาต้าเจิ้งเอาไว้ได้,แท้จริงแล้วเขายังมีชีวิตอยู่!
ต้าเซียน,จงซาน?
เรื่องน่าขัน,ความแข็งแกร่งของจงซานเพียงแค่ต้าเซียนอย่างงั้นรึ?
อ๋องฉีหมิงไม่ได้เข้าไปในโลกนวีหว๋า,เรื่องนี้เขาจึงไม่เข้าใจได้ชัดเจนนัก.
จงซานแข็งแกร่งอย่างงั้นรึ?
กับเรื่องที่บอกเล่าต่อกันมานั้น,เขาสามารถเคลื่อนย้ายเทียนเต๋า,ทำลายเนตรดอกเหมยของบรรพชนเสวี๋ยเหมย,ทำลายผังกระดองเต่าสวรรค์,ทำลายกระบี่เสวี๋ยเหม่ย,ตัดแขนบรรพชนชราเสวี๋ยเหมย,ข้อมูลนี้ถูกส่งมาถึงอ๋องฉีหมิงเช่นกัน,ทำให้ดวงตาของเขาสั่นไหวไปมา.
เซียนโบราณเองก็ย่อมมีความอหังการเป็นของตัวเอง.
ในเวลานี้อ๋องฉีหมิงไม่ได้รู้สึกหวาดกลัวมากมายนัก.
เพราะอ๋องฉีหมิงรู้ดี,แม้นว่าจงซานจะแข็งแกร่ง,ทว่าเขาก็ยังเป็นต้าเซียน,ความเร็วของเขาย่อมมีจำกัด,สำหรับตัวเขาหากต้องการจะหนี,จงซานไม่มีทางขวางเขาเอาไว้ได้,เว้นแต่จะยืมพลังของตาเจิ้ง,ครอบครองมังกรแท้! ช่างน่าเสียดาย,ที่ในเวลานี้เขาเพิ่งปล่อยมันออกไปจากร่างกาย.
"เซิ่งหวังจง,ได้ยินเรื่องของท่านมาไม่น้อย!"อ๋องฉีหมิงที่กล่าวออกมาด้วยเสียงที่เคร่งขรึม.
จงซานที่จ้องมองไปยังอ๋องฉีหมิงด้วยสายตาเย็นชา,กล่าวออกมาเล็กน้อย,"ก่อนหน้านี้เจ้าต้องการสังหารขุนนางของข้าอย่างงั้นรึ?"
"เรื่องในวันนี้,ไว้จะให้เซิ่งหวังไท่จีมาอธิบายต่อท่านอย่างแน่นอน,ทว่าในเมื่อท่านเพิ่งกลับมา,อ๋องเช่นข้าคงจะไม่ขอรบกวน,ไว้เจอกันในสนามรบก็แล้วกัน!"อ๋องฉีหมิงที่กล่าวออกมาเบาๆ.
กล่าวเสร็จ,เขาที่เตรียมนำผู้ใต้บังคับบัญชาของเขาเตรียมจากไปในทันที.
ทว่าในเวลานี้เหล่าผู้ใต้บังคับบัญชาเหล่าต้าเซียน,ทุกคนกลับไม่ขยับ,ดวงตาเลื่อนลอย,ราวกับไม่ได้ยินคำสั่งของอ๋องต้าหมิงเลย.
คิ้วของอ๋องฉีหมิงขมวดไปมา,หัวใจถึงกับสะดุ้ง,จดจ้องมองไปยังด้านล่าง,จงซานที่ยังไม่ลงมือ,แล้วใครกันควบคุมผู้ใต้บังคับบัญชาของเขา?
เป็นเช่นนี้ได้อย่างไร?
"ต้าเจิ้งไม่ได้เป็นเหมือนเมื่อก่อนแล้ว,คิดต้องการจะมาก็มา,จะไปก็ไปอย่างงั้นรึ?!"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงที่เคร่งขรึม.
ดวงตาของอ๋องฉีหมิงที่สั่นไหวไปมา,นี่เขาเป็นคนควบคุมผู้ใต้บังคับบัญชาของเขาจริงๆรึ?
แทบจะในทันทีเหล่าขุนนางที่จดจ้องมองไปยังจงซานด้วยความเคารพเทิดทูน,เพราะว่าพวกเขามองเห็นกลุ่มต้าเซียนผู้ใต้บังคับบัญชาของอ๋องฉีหมิงไม่สามารถขยับได้.
เซิ่งหวังร้ายกาจขนาดนี้เลยรึ?
ภายในใจของอ๋องฉีหมิงที่กำลังสั่นไหวไปมา,แปลกเกินไปแล้ว,นี่ผู้ใต้บังคับบัญชาของเขาถูกควบคุมอย่างงั้นรึ?
เขาไม่กล้ารั้งรออีกต่อไป,อ๋องฉีหมิงที่พุ่งหนีไปด้วยความเร็วสูงในทันที.
"ตูมมมม!"
เกิดระเบิดดังสนั่น,ร่างของอ๋องฉีหมินที่ลอยกลับมา,แปดหางสวรรค์แห่งจุดจบที่ได้ขวางทางอ๋องฉีหมิงเอาไว้ในทันที,แปดหางสวรรค์แห่งจุดจบเป็นตัวตนที่น่าเกรงขามเป็นอย่างมาก,ในโลกหนีหว๋านั้น,มันได้กลืนร่างของเซิ่งหวังไท่อี้และเหยี่ยนฮุยเข้าไป!
เห็นแปดหางสวรรค์ที่ปรากฏขึ้นมา,อ๋องฉีหมิงที่ขนลุกทั่วร่าง,ไม่กล้าประมาทอีกต่อไป.
"ข้าบอกไปแล้วในเมื่อมาแล้ว,ก็ไม่สามารถไปใหนได้!"จงซานที่กล่าวออกมาอีกครั้ง.
เสียงของจงซาน,ที่เต็มไปด้วยความเย็นชา.
"จงซาน,เจ้าต้องการทำอะไร?"อ๋องฉีหมิงที่ไม่สามารถใจเย็นเอาไว้ได้อีก.
"ไม่มีอะไร,ข้าคิดที่จะแยกวิญญาณออกและนำร่างของเจ้าไปแขวนประจานสักหน่อย."จงซานที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
แม้นว่าจงซานจะชื่อชมความสามารถของอ๋องฉีหมิง,ทว่าเป็นไปไม่ได้ที่จะปล่อยเขาไป,เพื่อปลอบประโลมคนทั่วแผ่นดิน,จำเป็นต้องสังหารเขาและนำร่างของเขาแขวนประจานเพื่อแจ้งต่อผู้คนประชาชนของเขา!
"เจ้ากล้า!"อ๋องฉีหมิงที่ร้องออกมาด้วยความตื่นตระหนกตกใจ.
"แล้วทำไมข้าจะไม่กล้า?"จงซานที่แค่นเสียงเย็นชา.
"วูซซซซ!"
ร่างของอ๋องฉีหมิงที่หายใจหอบขึ้นมาทันที,ราวกับรับรู้อะไรบางอย่าง.
"ปิศาจสวรรค์,นี่คือปิศาจสวรรค์,ภาวะไร้รูป?
เป็นปิศาจสวรรค์ไร้รูปอย่างงั้นรึ?
นี่เจ้าครอบครองปิศาจสวรรค์ไร้รูปได้อย่างไร?"อ๋องฉีหมิงที่เต็มไปด้วยความตื่นตระหนกตกใจ.
"เจ้าไม่จำเป็นต้องรู้!"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นชา.
แปดหางสวรรค์ที่เคลื่อนที่เข้าหาอ๋องฉีหมิง,ทว่าอ๋องฉีหมิงที่เร่งรีบหลบไม่กล้าเข้าปะทะ,ร่างกายของเขาที่เคลื่อนที่ด้วยความเร็ว,ทว่ากลับถูกปิศาจสวรรค์ไร้ขวางเอาไว้ด้วย.
อ๋องฉีหมิงที่รู้สึกว่าปิศาจสวรรค์อยู่ทั่วทุกสารทิศ,ปิศาจสวรรค์ไร้รูปปิดทางทุกทิศของเขาเอาไว้หมดแล้ว.
”!”
อ๋องฉีหมิงที่กลายเป็นบ้าคลั่ง,เป็นเช่นนี้ได้อย่างไร?
ปิศาจสวรรค์ไร้รูปนั้น,เป็นตัวตนที่โปร่งใส,ไม่สามารถมองเห็นได้,แม้แต่สัมผัสเทวะก็ไม่สามารถตรวจจับได้,หากแต่เมื่อสัมผัสกับร่างกายก็จะสัมผัสได้,มีเพียงแค่ประมุขนิกายที่มีความเชี่ยวชาญเกี่ยวกับปิศาจสวรรค์เท่านั้นถึงจะสามารถจับกุมปิศาจสวรรค์ไร้รูปได้,และมีคนเหล่านี้อยู่น้อยมากๆ.
ทว่ามันมาปรากฏขึ้นที่นี่ได้อย่างไร?
อ๋องฉีหมิงที่เต็มไปด้วยความเศร้า,พบว่าพื้นที่รอบๆเต็มไปด้วยปิศาจสวรรค์,หมื่น,แสน,ล้านตนอย่างงั้นรึ?
อ๋องฉีหมิงไม่กล้าประมาณการเลย,รู้แต่มีปิศาจสวรรค์อยู่ทุกที่,มันได้ออกมาขวางเขาแม้แต่ซึมเข้ามาในร่างของเขา.
น่าหวาดกลัวเกินไปแล้ว! นี่มัน,โลกเขตแดนปิศาจสวรรค์?
"ครืนนนนน!"
และทันทีที่อ๋องฉีหมิงเผลอก็ถูกหางของแปดหางสวรรค์จับกุมเอาไว้ในที่สุด,หางสีม่วงที่มีอำนาจของกระบี่จู่เซียนปรากฏอยู่ด้านหน้าอ๋องฉีหมิง.
อ๋องฉีหมิงที่ไม่สามารถขยับได้!
อ๋องฉีหมิงที่ถูกหางของแปดหางสวรรค์จับกุมขณะที่ดิ้นรนไปมา,เขารู้ดี,ตัวเขาเองไม่ใช่คู่มือของเซิ่งหวังไท่อี้,กับแปดหางสวรรค์ที่กินเซิ่งหวังไท่อี้ไปแล้ว,ตัวเขามีเหรอที่จะรอด?
"จงซาน,ทางที่ดีเจ้าควรจะปล่อยข้าไป,ไม่เช่นนั้นเซิ่งหวังไท่จีจะต้องไม่ปล่อยเจ้าแน่,เขาจะต้องทำลายล้างต้าเจิ้งแน่นอน!"อ๋องฉีหมิงที่ตะโกนเสียงดัง.
ที่เขาทำได้ในเวลานี้คงมีเพียงแค่นำศาลเทวะไท่จีออกมาข่มขู่เท่านั้น.
"เจ้าคิดว่าข้ากลัวศาลเทวะไท่จีอย่างงั้นรึ?
คิดว่าในโลกนี้มีเซิ่งหวังไท่จีอยู่อย่างงั้นรึ?"จงซานที่ดวงตาหรี่เล็กลง.
"เจ้า,เจ้าหมายความว่าอย่างไร?"อ๋องฉีหมิงที่ใบหน้าเปลี่ยนเป็นซับซ้อน.
-----------------------------------------
ภพหยาง,จงซานที่กลับมาแล้ว,พร้อมกับปล่อยมังกรออกมา,วาสนาได้กลับมาปรากฏขึ้นที่บนท้องฟ้าแล้ว.
ภพหยิง,เมืองซ่าง,ตำหนักปู่ซือจงซานที่ออกมาจากด้านในจดจ้องมองขึ้นไปบนท้องฟ้า,พร้อมกับปลดปล่อยวาสนาออกไป,เสียงมังกรที่คำรามลั่นไปทั่วสวรรค์,เหล่าเสนาธิการที่รู้สึกวางใจได้ในที่สุด.
เพราะในเวลานี้วาสนาของเมืองซ่างได้กลับมาปกติและแผ่พุ่งไปยังร่างของข้าราชบริพารทุกคนแล้ว.
ความรู้สึกที่เหมือนดั่งเช่นในอดีตได้กลับคืนมาแล้ว.
ในเวลาเดียวกัน,อี้เหยี่ยนที่เข้ามาหาจงซานด้านหน้าและกล่าวรายงานออกมาว่า,"เซิ่งหวัง,ข้าได้ส่งสัญญาณไปแล้ว!"
"อืม!"จงซานพยักหน้า.
ภพหยาง,อาณาเขตเฟิงจงทิศตะวันออกเฉียงเหนือ,สถานที่แห่งหนึ่งอยู่ไม่ไกลจากเมืองหลวงไท่จี.
โหลวซิงเฉินที่ยืนอยู่บนเทือกเขาแห่งหนึ่ง,ขณะที่ได้รับสัญญาณบางอย่างมา,ดวงตาของโหลวซิงเฉินที่ขมวดคิ้วไปมา,เวลานี้เปี่ยมไปด้วยความมั่นใจ.
โหลวซิงเฉินที่ยื่นมืออกไป,ก่อนที่จะนำคันศรยาวออกมา,พร้อมกับนำลูกศรสีทองที่ล้ำค่าออกมา.
สายตาของเขาที่จ้องมองเข้าไปในเมืองหลวงไท่จี.
"เซิ่งหวังสามารถทำให้เซียนบรรพชนได้รับบาดเจ็บหนัก,แม้แต่ไม่ตาย,ข้าโหลวซิงเฉินที่ลอบโจมตีเซียนโบราณด้วยทักษะเวลา,หากไม่สำเร็จ,คงไม่มีหน้าไปพบเซิ่งหวังแน่!"โหลวซิงเฉินที่กล่าวกับตัวเอง.
--------------------------------------
ที่ด้านหน้าตำหนักซ่างเฉิน.
"เจ้า,เจ้าหมายความว่าอย่างไร?"อ๋องฉีหมิงที่ใบหน้าเปลี่ยนเป็นซับซ้อน.
เห็นใบหน้าของจงซานแล้ว,อ๋องฉีหมิงที่รู้สึกไม่ดีนัก,มันคืออะไร?
"พุส!"
ร่างของอ๋องฉีหมิงที่สั่นสะท้าน,ดวงตาเบิกกว้างกลมโต,แววตาไม่อยากเชื่อ,"เจ้า,วาสนาของข้า?
วาสนาข้า?เซิ่งหวังสิ้นแล้ว?"
เป็นไปได้ว่า,เซิ่งหวังสิ้นแล้ว?
"เจ้าสังหารเซิ่งหวังอย่างงั้นรึ?
เป็นเจ้าอย่างงั้นรึ?"อ๋องฉีหมิงที่ร้องออกมาด้วยความตกอกตกใจ.
จงซานหาได้สนใจอ๋องฉีหมิงแต่อย่างใด,เพราะว่าไม่จำเป็นต้องใส่ใจ,ศาลเทวะไท่จีได้จบสิ้นแล้ว,นอกจากนี้เขายังสามารถใช้อ๋องฉีหมิงยืนยันภารกิจของโหลวซิงเฉินได้อีกด้วย.
ในเวลานี้อ่องฉีหมิงต้องตาย,คนผู้นี้ต้องตาย,หากแต่ยังจำเป็นต้องใช้ประโยชน์สักเล็กน้อย.
"อาวุโสเทียน!"จงซานที่กล่าวออกมาเล็กน้อย.
ที่ไกลออกไปนั้น,ปรากฏร่างๆหนึ่งขึ้นมา.
"เซิ่งหวัง!"อาวุโสเทียนที่กล่าวด้วยความเคารพ.
"ข้าขอมอบคนผู้นี้ให้เจ้าจัดการ,แยกวิญญาณของเขาออกมา,นำศพไปแขวนที่ประตูสวรรค์ทิศใต้."จงซานที่กล่าวออกมาเล็กน้อย.
"น้อมรับคำสั่ง!"อาวุโสเทียนที่กล่าวตอบรับในทันที.
"เจ้าไม่สามารถทำเช่นนี้ได้,จงซาน,เจ้าไม่สามารถทำเช่นนีได้!"อ๋องฉีหมิงที่เวลานี้กำลังหวาดผวาอกสั่นขวัญหนี.
แน่นอนจงซานไม่จำเป็นต้องลงมือด้วยตัวเอง,อ๋องฉีหมิงก็ต้องตาย,เหล่าผู้ใต้บังคับบัญขากลุ่มต้าเซียนต้องตาย,จงซานที่ต้องการบอกกล่าวต่อเหล่าขุนนางและทุกคนทั่วแผ่นดิน.
ด้วยการร่วมมือของแปดหางและอาวุโสเทียน,สามารถที่จะสังหารทุกคนให้ตกตายไปทั้งหมด.
จงซานที่จัดการอ๋องฉีหมิงแล้ว,ก็หันหน้ากลับมามองเหล่าเสนาธิการทุกคน.
"เสนาธิการทุกคน!"จงซานเอ่ย.
"เซิ่งหวัง!"เหล่าขุนนางทุกคนที่แสดงความเคารพ.
ในเวลานี้,เหล่าขุนนางทุกคนที่เต็มไปด้วยความเทิดทูนในตัวจงซาน,เซิ่งหวังทรงพลังยิ่งนัก,อ๋องฉีหมิงที่เต็มไปด้วยความอหังการก่อนหน้านี้,ถูกจัดการอย่างรวดเร็ว,เซิ่งหวังแข็งแกร่งจริงๆ,ไร้เทียมทานยิ่งนัก!
"สิ่งที่ทุกท่านได้ทำ,ข้าจะจดจำเอาไว้อย่างดี,วันนี้,ทุกคนเหนื่อยมามายแล้ว,ข้าอนุญาตพิเศษให้กลับไปพักเป็นเวลาสองวัน,สองวันหลังจากนี้ให้เดินทางเข้าร่วมประชุมที่ตำหนักซ่างเฉิง!"จงซานกล่าว.
"รับทราบ!"เหล่าขุนนางที่เต็มไปด้วยความตื่นเต้นดีใจ.
เพียงแค่คำพูดเล็กน้อยของเซิ่งหวัง,ก็ทำให้พวกเขาผ่อนคลายได้ในที่สุด!
เหล่าขุนนางได้จากไปแล้ว,เหลือเพียงแค่หลินเซียว,สุ่ยอู่เหินและสุ่ยจิง.
"เซิ่งหวัง,ท้ายที่สุดท่านก็กลับมา!"สุ่ยอู๋เหินที่กล่าวออกมาด้วยความตื่นเต้นดีใจ.
หลินเซียวและสุ่ยจิงที่พยักหน้าเช่นเดียวกัน.
"อืม,หลายปีมานี้,ลำบากพวกเจ้าจริงๆ!"จงซานพยักหน้ารับ.
"ไม่ลำบากเลย,ขอเพียงแค่เซิ่งหวังกลับมา,ทุกอย่างหาได้ลำบากอะไร!"สุ่ยอู๋เหินกล่าว.
"อืม,ดูเหมือนว่าผมของพวกเจ้าจะแซมขาวไม่น้อย,วันนี้กลับไปหลับให้สลาย,พักผ่อนสักวัน,พรุ่งนี้ตอนเย็นมาพบข้าที่ห้องอักษรพร้อมกัน!"จงซานกล่าว.
"รับทราบ!"คนทั้งสามที่รับคำสั่งในทันที.
พวกเขาทั้งสามที่ต้องยิ่งกับภารกิจของต้าเจ้งตลอดหลายปีที่ผ่านมา,ความจริงก็แทบหมดแรง,นอนไม่เต็มตื่นเป็นเวลานาน,วันนี้,จงซานกลับมา,ท้ายที่สุดก็สามารถผ่อนคลายได้.
เมื่อเหล่าขุนนางจากไปหมดแล้ว,จงซานที่กลับไปยังห้องอักษรของตัวเอง.
บนโต๊ะอักษรของเขา,มีแผ่นริ้วหยกวางอยู่.
จงซานที่นั่งลง,พร้อมกับหยิบแผ่นริ้วหยกขึ้นมาเบาๆ.
"จงซาน,เจ้าคงคำนวณไว้หมดแล้ว,กว่าร้อยปีมานี้,ไม่มีใครคุยกับข้า,ข้ารู้สึกเหี่ยวแห้งไปหมดแล้ว!"
ภายในห้องอักษรเสียงที่หวานแหว๋วของสตรีผู้หนึ่งก็ดังขึ้น.
"ตั้งแต่ที่ข้าไม่อยู่,เจ้าร้ายกาจขึ้นมากนัก,ก่อนที่ข้าจะไปเจ้าเป็นปิศาจสวรรค์ระดับสูง,ตอนนี้ได้กลายเป็นปิศาจสวรรค์ไร้รูปไปแล้วรึ?"จงซานที่เผยยิ้มออกมา.
แม้นว่าคนอื่นจะมองไม่เห็นทว่าจงซานสามารถมองเห็นรูปร่างทั้งหมดของนางได้,เวลานี้นางที่นั่งอยู่บนเก้าอี้แกว่งเท้าไปมา.
"นี่คือ!"สตรีคนดังกล่าวที่เอ่ยถามออกมา.
จงซานที่จ้องมองไปยังแผ่นริ้วหยก,และกล่าวออกมาว่า,"นี่คือข้อมูลที่องค์รักษ์เงารวบรวมมา,ข้าคิดว่าไม่จำเป็นต้องดูอะไรมากมายนัก,เจ้าลองบอกซิว่าตลอดหลายปีมานี้มีอะไรเกิดขึ้นภายในสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว?"
"ได้แน่นอน,เรื่องทุกอย่างที่เกิดขึ้นภายในสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียวไม่มีสิ่งใดที่หลุดพ้นสายตาของข้าได้!"สตรีคนดังกล่าวที่กล่าวเสียงขึ้นจมูกด้วยความมั่นใจ.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
ปัจจุบันแปลจบแล้ว 1672 ตอน สนใจติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ครับ
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น