Immortality Chapter 975 The distress of TaiChu
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 975 คราทุกข์ของไท่ชู.
Chapter 975 The distress of TaiChu
太初之厄
คราทุกข์ของไท่ชู.
ศาลเทวะไท่ชู,ชิงชิว!
เสียงสวดมนต์ได้หายไปแล้ว,ไม่สามารถมองเห็นสิ่งใด,ทว่าจุดตำแหน่งของประมุขตระกูลซือหม่านั้นได้หายไปแล้ว,แม้แต่เหล่าผู้ใต้บังคับบัญชาของเขาก็ไม่เหลือสักคน,ตกตายไปทั้งหมด! พระราชวงศ์ฝั่งตะวันออกก็ปรากฏม่านพลังคุ้มกันที่แข็งแกร่งขึ้นเช่นกัน.
ทุกๆคนสามารถคาเดาได้,อรหันต์ก่อนหน้านี้นั่นเป็นบรรพชนอรหันต์ซึ่งได้กำจัดซือหม่าหยวนไปแล้ว!
และตอนนี้เองก็ได้จากไปเรียบร้อยแล้ว.
ซือหม่าหยวนตายไป,ซือหม่าชิงบุตรของเขาที่ไม่เสียใจแม้แต่น้อย,หนำซ้ำเขายังได้ก้าวเข้าไปแทนสถานะของซือหม่าหยวน,ประมุขตระกูลซือหม่าอย่างเต็มตัว!
"บุกเข้าไป,ค่ายกลไท่ชูอย่างงั้นรึ?
จะสามารถต้านได้อีกนานเท่าไหร่กัน!"ซือหม่าชิงที่ตะโกนออกไปเสียงดัง.
--------------------------
ภายในวังหลวง,ที่ด้านหน้าห้องโถงนั้น,มีเหล่าองค์รักษ์ที่ซื่อสัตย์หลายสิบคนที่คอยปกป้องพื้นที่แห่งนี้อยู่,ซึ่งนำโดยเซียนเซิงหลี่และปรมาจารย์หมากซือเหม่ย.
ค่ายกลด้านหน้าพวกเขาที่กำลังส่ายไปมา,เซียนเซิงหลี่ที่ฝืนยิ้มออกมเล็กน้อย.
"ไท่ชูที่ยิ่งใหญ่,คงถึงกาลล่มสลายแล้ว!"เซียนเซิงหลี่ที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"เซิ่งหวังยังไม่กลับมา,หากกลับมาแล้วจะสามารถทำให้สถานการณ์ดีขึ้นได้!"ปรมาจารย์หมากซือเหม่ยที่กล่าวออกมาด้วยความหวัง.
"ไม่,เซิ่งหวังไม่สามารถกลับมาได้!"เซียนเซิงหลี่ที่ส่ายหน้าไปมา.
"อะไรนะ?"
"เพื่อรักษาขวัญกำลังใจของขุนนางทุกคน,ข้าจึงไม่ได้บอกกล่าวว่าตระกูลซือหม่าได้ก่อกบฏ,ตอนนี้เหลืออ๋องสองคนหนึ่งคนเป็นคนของตระกูลซือหม่า,และนอกจากนี้ซือหม่าชิงยังร่วมมือกับประมุขนิกายจื่อเซียวอีก,เจ้าคิดว่าเรื่องนี้มันน่าประหลาดใจหรือไม่?"เซียนเซิงหลี่ที่ส่ายหน้าไปมา.
"เจ้ากำลังจะบอกว่าตระกูลซือหม่านั้นได้วางแผนที่จะก่อกบฏตั้งแต่แรกเริ่มแล้วอย่างงั้นรึ?"ปรมาจารย์หมากซือเหม่ยขมวดคิ้วและกล่าวออกมา.
"ใช่แล้ว,ตระกูลซือหม่าได้ขยายอิทธิพลของตัวเองไปทั่วไท่ชู,ไม่เพียงแค่แข็งแกร่ง,พวกเขายังฉวยโอกาสเมื่อโลกนวีหว๋าเปิด,เมื่อเซิ่งหวังเดินทางไปยังพื้นที่ดังกล่าว,และบางที่เซิ่งหวังเองเวลานี้คงจะได้รับบาดเจ็บมาจากที่นั่นด้วย!"เซียนเซิงหลี่ที่กล่าวพลางถอนหายใจ.
"วาสนาไท่ชูเองเวลานี้ก็ยังคงอยู่,แน่นอนว่าเซิ่งหวังยังไม่เป็นไร!"ปรมาจารย์หมากซือเหม่ยที่เอ่ยอกมาด้วยความกังวล.
"หวังไว้เช่นนั้น!"เซียนเซิงหลี่ที่เอ่ยออกมาอย่างเคร่งขรึม.
ขุนนางหลายสิบคนที่คงอยู่เวลานี้,พวกเขาที่มองหน้ากันและกันไม่ได้กล่าวสิ่งใด,พวกเขาที่เป็นเสนาธิการของเซิ่งหวังก่อนหน้า,แม้นว่าจะพบกับวิกฤติ,ทว่าก็ยังคงช่วยกันปกป้องศาลเทวะไท่ชูเหมือนก่อน.
"ท่านพ่อกล่าวมาในอดีต,ไม่ได้มอบบัลลังก์ให้กับข้า,เพราะว่าข้าด้อยกว่าท่านพี่จริงๆรึ?!"เซียนเซิงหลี่ที่ฝืนยิ้มออกมา.
"กำลังพังทลายแล้ว!"ปรมาจารย์หมากซือเหม่ยขมวดคิ้วไปมา.
"ตูมมมม~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
เกิดระเบิดเสียงดังสนั่น,ค่ายกลที่พังทลายลง,ทั่วทุกหนแห่งกลายเป็นเศษผลึกล่วงหล่นลงบนพื้น,ก่อนที่จะสลายหายไปเป็นพลังวิญญาณเซียนหายไปทั้งหมด.
ที่ด้านนอกตำหนักหลวงเวลานี้,พวกเขาสามารถมองเห็นฉากที่น่าหวาดผวาได้,มือธนูเซียนที่ง้างชี้ตรงมายังภายในตำหนักหลวงกว่าหนึ่งแสนคน.
"พังลงแล้ว,ค่ายกลพังแล้ว.
"เซิ่งหวังยังไม่กลับมา,พวกเราจะทำอย่างไรดี?"
........................
............
ขุนนางกลุ่มหนึ่งที่เต็มไปด้วยความหวาดหวั่น,ทว่ายังคงยืนอยู่อย่างมั่นคงด้านหลังเซียนเซิงหลี่.
ทิศของวังหลวงทิศใต้,ซือหม่าชิงที่บุกเข้ามาช้าๆ.
ซือหมาชิงที่สวมชุดเก้ามังกร,ที่ด้านหลังมีขุนนางกลุ่มหนึ่งเข้ามาภายในห้องโถง.
"ซือหม่าชิง,เจ้าคนทรยศ,กล้าสวมชุดมังกร,ก้าวเข้ามาในนี้อย่างงั้นรึ?"ขุนนางคนหนึ่งที่กล่าวด้วยความโกรธเกรี้ยว,ด่าว่าซือหม่าชิงในทันที.
ซือหม่าชิงจ้องมองเขาด้วยควาเย็นชา.
"วูซ!"
ศรเซียนที่พุ่งออกไปเกิดระเบิดดังสนั่น.
"ปัง!"
ศรเซียนถูกหยุดเอาไว้ก่อนที่จะถูกยิ่งไปยังขุนนางคนดังกล่าว,เป็นปรมาจารย์หมากซือเหม่ยที่ยื่นมืออกไปคว้าได้ทัน.
ขุนนางคนดังกล่าวเต็มไปด้วยความหวาดกลัว,ไม่กล้ากล่าวสิ่งใดออกมาอีก.
"ปรมาจารย์หมาซือเหม่ย,เจ้าเป็นคนของเผ่าจิ้งจอก,นี่เป็นเรื่องของไท่ชู,เจ้ามีสิทธิ์เข้ามายุ่งอย่างงั้นรึ?เกี่ยวกับราชวงศ์วาสนา,เผ่าจิ้งจอกไม่เคยเข้ามายุ่ง,ในเมื่อเป็นอาณาจักรคู่บารมี,บรรพชนของพวกเจ้าไม่เคยสั่งสอนอย่างงั้นรึ?"ซือหม่าชิงที่กล่าวออกมา.
ปรมาจารย์หมากซือเหม่ยที่ส่ายหน้าไปมาและกล่าวออกมาว่า,"ไท่ชูนั้นก็คือเผ่าจิ้งจอก,และอีกอย่างข้าไม่ฟังคำพูดของเจ้า!"
"งั้น,คิดจะต่อต้านอย่างงั้นรึ?"ซือหม่าชิงกล่าว.
ระหว่างที่กล่าวนั้น,ที่ด้านหลังซือหม่าชิงปรากฏชายในชุดสีฟ้าก้าวออกมา.
"อ๋องจงหยง,เจ้าก็เป็นหนึ่งในสามอ๋องไท่ชู,เจ้าเองก็ต้องการก่อกบฏอย่างงั้นรึ?"ปรมาจารย์หมากซือเหม่ยที่ดวงตาส่ายไปมา.
"สามอ๋องร่วมมือกันก่อกบฏอย่างงั้นรึ?"ขุนนางคนหนึ่งที่กล่าวออกมาด้วยความตื่นตะหนักตกใจ.
สามอ๋องไท่ชู,หนึ่งซือหม่าหยวน,สองอ๋องเหวิยอู๋,เดิมที่เขาเคยเป็นหนึ่งในตระกูลสาขาของตระกูลซือหม่าเพียงแค่เปลี่ยนชื่อเท่านั้น,แน่นอนว่าย่อมเป็นกบฏอย่างไม่ต้องสงสัย,เพราะเขาควบคุมทหารตระกูลซือหม่า,และอ๋องคนสุดท้าย,อ๋องจงหยง.
แม้แต่อ๋องคนสุดท้ายยังก่อกบฏอย่างงั้นรึ?
"เซิ่งหวังไท่ชูแท้จริงได้ตายไปแล้ว,หากว่าเป็นเซิ่งหวังคนเก่าข้ายินดีที่จะภัคดี,ทว่าตอนนี้เป็นเพียงเด็ดสาวที่มีพลังเท่านั้น,ข้าปฏิเสธที่จะยอมรับ,นอกจากนี้การที่เซิ่งหวังคนเดิมตายไป,ทำไมไม่มีใครแจ้งต่อข้าและคนอื่น?
ปรมาจารย์หมากซือเหม่ย,ล่วงเกินแล้ว!"
อ๋องจงหยงกล่าวเสร็จก็พุ่งตรงไปยังปรมาจารย์หมากซือเหม่ยในทันที.
"ตูมมมม!"
การต่อสู้ของปรมาจารย์หมากซือเหม่ยและอ๋องจงหยงเริ่มขึ้นแล้ว,ร่างของพวกขทั้งคู่ที่ลอยขึ้นบนอากาศ,พร้อมกับโจมตีใส่กันเสียงดังสนั่น.
"เอาล่ะ,เซียนโบราณคนสุดท้ายก็ถูกแยกออกไปแล้ว,ส่งคนออกไป,จับตัวพวกเขาทั้งหมดเอาไว้!"ซือหม่าชิงที่เอ่ยออกมาทันที.
"พวกกบฏ,ต้องตายเหมือนหมา!"
เหล่าขุนนางที่ตะโกนออกไปเสียงดัง,แต่น่าเศร้าที่ด้านหลังซือหม่าชิงยังมีเซียนโบราณอีกคน,เป็นอ๋องไท่ชู,อ๋องเหว่ยอู๋นั่นเอง!
อ๋องเหว่ยอู๋ทันทีที่ลงมือ,ก็ไม่มีใครสามารถต้านทานได้,เซียนเซิงหลี่เองก็เช่นกัน,ในเวลานี้พวกเขาถูกส่องต่อให้องค์รักษ์คุมตัวเอาไว้.
ซือหม่าชิงที่ก้าวเข้าไปในท้องพระโรง,สายตาของขุนนางมากมายที่จ้องมองไปด้วยความโกรธ,บัลลังก์เก้ามังกร,ซือหม่าชิงที่เต็มไปด้วยความตื่นเต้น,ก้าวขึ้นไปช้าๆ,ก่อนที่จะค่อยๆนั่งลง.
ทันทีที่นั่งอยู่บนบัลลังก์มังกร,ซือหม่าชิงที่รู้สึกกลายเป็นตัวตนที่ยิ่งใหญ่กล้าแกร่ง,ดูมีความสุขเป็นอย่างมาก.
"ครืนนนน~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
วาสนาของชิงชิวที่กลายเป็นบ้าคลั่ง,บัลลังก์มังรที่ถูกยึด,ช่างน่าเศร้า,เซิ่งหวังไม่อยู่,ไม่มีใครสามารถทำอะไรได้!
"นับจากวันนี้เป็นต้นไป,ข้าจะขอสถาปนาเปิดราชวงศ์สวรรค์!"ซือหม่าชิงที่กล่าวออกมาเสียงดัง.
ราชวงศ์สวรรค์,แน่นอนว่าซือหม่าชิงในเวลานี้ทำได้แค่สสถาปนาราชวงศ์สวรรค์,เป็นไปไม่ได้ที่จะก้าวไปถึงศาลเทวะเลย,มันยังมีเงื่อนไขอีกหลายอย่าง.
"ทรงพระเจริญยิ่งยืนนาน!"
ทรงพระเจริญยิ่งยืนนานเหล่าผู้ใต้บังคับบัญชาที่ตะโกนออกมาเสียงดัง,บนบัลลังก์มังกร,ซือหม่าชิงที่หลับตาลง,เต็มไปด้วยความเพลิดเพลิน.
เหล่าขุนนางทั้งหมดของศาลเทวะไท่ชูถูกผนึกพลังฝึกตนทั้งหมด,ใบหน้าแววตาที่จ้องมองไปยังซือหม่าชิงด้วยความโกรธ.
"เซิ่งหวังกลับมาเมื่อไหร่,เจ้าจะต้องถูกกุดหัวเก้าชั่วโคตรแน่นอน!"ขุนนางที่ถูกผนึกพลังฝึกตนที่ตะโกนออกมาด้วยความโกรธเกรี้ยว.
ซือหม่าชิงที่ไม่สนใจพวกเขาแม้แต่น้อย,ทว่ากลับเพลิดเพลินกับบัลลังก์มังกรที่นั่งอยู่เป็นอย่างมาก.
"วูซซซซซ!"
จากพื้นที่ไกลออกไปปรากฏริ้วแสงที่พุ่งตรงมายังตำหนักหลวง.
เหล่าองค์รักษ์ที่เตรียมตัวตั้งรับ,ทว่าซือหม่าชิงที่อยู่ในท้องพระโรงเพียงแค่มองออกไปเล็กน้อยและกล่าวออกมาเบาๆว่า,"ถอยออกมา!"
"รับทราบ!"เหล่าแม่ทัพนายกองที่รับคำทันที.
"ฟิ้ว!"คนกลุ่มหนึ่งที่ร่อนลงที่ลานตรงกลาง.
ซือหม่าชิงที่ลุกขึ้นจากบัลลังก์มังกร,ก่อนที่จะก้าวออกมาช้าๆ.
เป็นเฉิงไป๋อี้และคนของนิกายจื่อเซียวนั่นเอง,ที่ด้านข้างของเขามีชายในชุดสีม่วงสองคน,ทว่าพวกเขาทั้งสามคนนั้น,กำลังแบกกรงขนาดใหญ่เข้ามา.
กรงดังกล่าวนั้นมีเส้นแสงสีดำทมิฬ,ที่ด้านในนั้นมีสตรีสองคนนั่งอยู่,เป็นเซิ่งหวังไท่ชูและกงจูจิวเหว่ย,พวกนางทั้งสองนั่งบำเพ็ญ,อยู่ในสภาพอ่อนแอ,กำลังต้านอำนาจกัดกร่อนของกรงขังทมิฬนี้อยู่.
"เซิ่งหวัง!"เหล่าขุนนางที่ถูกผนึกต่างก็ร้องออกมาด้วยความตกใจ.
เฉินไป่อี้ที่เผยยิ้มออกมาเล็กน้อยจ้องมองไปยังซือหม่าชิง,"โชคดี,ที่ข้าไม่ได้มาสาย!"
"สหายเฉิง,รอบกวนเจ้าแล้ว!"ซือหม่าชิงที่เอ่ยออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"หาได้มีอะไรไม่,ข้าและอาวุโสทั้งสองของนิกายจื่อเซียว,ต้องใช้พลังและเวลาไปกว่าห้าปี,ด้วยการใช้แหฟ้าตาข่ายดินก็สามารถจับกุมหญิงงามทั้งสองคนนี้ได้!"เฉิงไป๋อี้กล่าว.
Chapter 975 The distress of TaiChu
太初之厄
คราทุกข์ของไท่ชู.
ศาลเทวะไท่ชู,ชิงชิว!
เสียงสวดมนต์ได้หายไปแล้ว,ไม่สามารถมองเห็นสิ่งใด,ทว่าจุดตำแหน่งของประมุขตระกูลซือหม่านั้นได้หายไปแล้ว,แม้แต่เหล่าผู้ใต้บังคับบัญชาของเขาก็ไม่เหลือสักคน,ตกตายไปทั้งหมด! พระราชวงศ์ฝั่งตะวันออกก็ปรากฏม่านพลังคุ้มกันที่แข็งแกร่งขึ้นเช่นกัน.
ทุกๆคนสามารถคาเดาได้,อรหันต์ก่อนหน้านี้นั่นเป็นบรรพชนอรหันต์ซึ่งได้กำจัดซือหม่าหยวนไปแล้ว!
และตอนนี้เองก็ได้จากไปเรียบร้อยแล้ว.
ซือหม่าหยวนตายไป,ซือหม่าชิงบุตรของเขาที่ไม่เสียใจแม้แต่น้อย,หนำซ้ำเขายังได้ก้าวเข้าไปแทนสถานะของซือหม่าหยวน,ประมุขตระกูลซือหม่าอย่างเต็มตัว!
"บุกเข้าไป,ค่ายกลไท่ชูอย่างงั้นรึ?
จะสามารถต้านได้อีกนานเท่าไหร่กัน!"ซือหม่าชิงที่ตะโกนออกไปเสียงดัง.
--------------------------
ภายในวังหลวง,ที่ด้านหน้าห้องโถงนั้น,มีเหล่าองค์รักษ์ที่ซื่อสัตย์หลายสิบคนที่คอยปกป้องพื้นที่แห่งนี้อยู่,ซึ่งนำโดยเซียนเซิงหลี่และปรมาจารย์หมากซือเหม่ย.
ค่ายกลด้านหน้าพวกเขาที่กำลังส่ายไปมา,เซียนเซิงหลี่ที่ฝืนยิ้มออกมเล็กน้อย.
"ไท่ชูที่ยิ่งใหญ่,คงถึงกาลล่มสลายแล้ว!"เซียนเซิงหลี่ที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"เซิ่งหวังยังไม่กลับมา,หากกลับมาแล้วจะสามารถทำให้สถานการณ์ดีขึ้นได้!"ปรมาจารย์หมากซือเหม่ยที่กล่าวออกมาด้วยความหวัง.
"ไม่,เซิ่งหวังไม่สามารถกลับมาได้!"เซียนเซิงหลี่ที่ส่ายหน้าไปมา.
"อะไรนะ?"
"เพื่อรักษาขวัญกำลังใจของขุนนางทุกคน,ข้าจึงไม่ได้บอกกล่าวว่าตระกูลซือหม่าได้ก่อกบฏ,ตอนนี้เหลืออ๋องสองคนหนึ่งคนเป็นคนของตระกูลซือหม่า,และนอกจากนี้ซือหม่าชิงยังร่วมมือกับประมุขนิกายจื่อเซียวอีก,เจ้าคิดว่าเรื่องนี้มันน่าประหลาดใจหรือไม่?"เซียนเซิงหลี่ที่ส่ายหน้าไปมา.
"เจ้ากำลังจะบอกว่าตระกูลซือหม่านั้นได้วางแผนที่จะก่อกบฏตั้งแต่แรกเริ่มแล้วอย่างงั้นรึ?"ปรมาจารย์หมากซือเหม่ยขมวดคิ้วและกล่าวออกมา.
"ใช่แล้ว,ตระกูลซือหม่าได้ขยายอิทธิพลของตัวเองไปทั่วไท่ชู,ไม่เพียงแค่แข็งแกร่ง,พวกเขายังฉวยโอกาสเมื่อโลกนวีหว๋าเปิด,เมื่อเซิ่งหวังเดินทางไปยังพื้นที่ดังกล่าว,และบางที่เซิ่งหวังเองเวลานี้คงจะได้รับบาดเจ็บมาจากที่นั่นด้วย!"เซียนเซิงหลี่ที่กล่าวพลางถอนหายใจ.
"วาสนาไท่ชูเองเวลานี้ก็ยังคงอยู่,แน่นอนว่าเซิ่งหวังยังไม่เป็นไร!"ปรมาจารย์หมากซือเหม่ยที่เอ่ยอกมาด้วยความกังวล.
"หวังไว้เช่นนั้น!"เซียนเซิงหลี่ที่เอ่ยออกมาอย่างเคร่งขรึม.
ขุนนางหลายสิบคนที่คงอยู่เวลานี้,พวกเขาที่มองหน้ากันและกันไม่ได้กล่าวสิ่งใด,พวกเขาที่เป็นเสนาธิการของเซิ่งหวังก่อนหน้า,แม้นว่าจะพบกับวิกฤติ,ทว่าก็ยังคงช่วยกันปกป้องศาลเทวะไท่ชูเหมือนก่อน.
"ท่านพ่อกล่าวมาในอดีต,ไม่ได้มอบบัลลังก์ให้กับข้า,เพราะว่าข้าด้อยกว่าท่านพี่จริงๆรึ?!"เซียนเซิงหลี่ที่ฝืนยิ้มออกมา.
"กำลังพังทลายแล้ว!"ปรมาจารย์หมากซือเหม่ยขมวดคิ้วไปมา.
"ตูมมมม~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
เกิดระเบิดเสียงดังสนั่น,ค่ายกลที่พังทลายลง,ทั่วทุกหนแห่งกลายเป็นเศษผลึกล่วงหล่นลงบนพื้น,ก่อนที่จะสลายหายไปเป็นพลังวิญญาณเซียนหายไปทั้งหมด.
ที่ด้านนอกตำหนักหลวงเวลานี้,พวกเขาสามารถมองเห็นฉากที่น่าหวาดผวาได้,มือธนูเซียนที่ง้างชี้ตรงมายังภายในตำหนักหลวงกว่าหนึ่งแสนคน.
"พังลงแล้ว,ค่ายกลพังแล้ว.
"เซิ่งหวังยังไม่กลับมา,พวกเราจะทำอย่างไรดี?"
........................
............
ขุนนางกลุ่มหนึ่งที่เต็มไปด้วยความหวาดหวั่น,ทว่ายังคงยืนอยู่อย่างมั่นคงด้านหลังเซียนเซิงหลี่.
ทิศของวังหลวงทิศใต้,ซือหม่าชิงที่บุกเข้ามาช้าๆ.
ซือหมาชิงที่สวมชุดเก้ามังกร,ที่ด้านหลังมีขุนนางกลุ่มหนึ่งเข้ามาภายในห้องโถง.
"ซือหม่าชิง,เจ้าคนทรยศ,กล้าสวมชุดมังกร,ก้าวเข้ามาในนี้อย่างงั้นรึ?"ขุนนางคนหนึ่งที่กล่าวด้วยความโกรธเกรี้ยว,ด่าว่าซือหม่าชิงในทันที.
ซือหม่าชิงจ้องมองเขาด้วยควาเย็นชา.
"วูซ!"
ศรเซียนที่พุ่งออกไปเกิดระเบิดดังสนั่น.
"ปัง!"
ศรเซียนถูกหยุดเอาไว้ก่อนที่จะถูกยิ่งไปยังขุนนางคนดังกล่าว,เป็นปรมาจารย์หมากซือเหม่ยที่ยื่นมืออกไปคว้าได้ทัน.
ขุนนางคนดังกล่าวเต็มไปด้วยความหวาดกลัว,ไม่กล้ากล่าวสิ่งใดออกมาอีก.
"ปรมาจารย์หมาซือเหม่ย,เจ้าเป็นคนของเผ่าจิ้งจอก,นี่เป็นเรื่องของไท่ชู,เจ้ามีสิทธิ์เข้ามายุ่งอย่างงั้นรึ?เกี่ยวกับราชวงศ์วาสนา,เผ่าจิ้งจอกไม่เคยเข้ามายุ่ง,ในเมื่อเป็นอาณาจักรคู่บารมี,บรรพชนของพวกเจ้าไม่เคยสั่งสอนอย่างงั้นรึ?"ซือหม่าชิงที่กล่าวออกมา.
ปรมาจารย์หมากซือเหม่ยที่ส่ายหน้าไปมาและกล่าวออกมาว่า,"ไท่ชูนั้นก็คือเผ่าจิ้งจอก,และอีกอย่างข้าไม่ฟังคำพูดของเจ้า!"
"งั้น,คิดจะต่อต้านอย่างงั้นรึ?"ซือหม่าชิงกล่าว.
ระหว่างที่กล่าวนั้น,ที่ด้านหลังซือหม่าชิงปรากฏชายในชุดสีฟ้าก้าวออกมา.
"อ๋องจงหยง,เจ้าก็เป็นหนึ่งในสามอ๋องไท่ชู,เจ้าเองก็ต้องการก่อกบฏอย่างงั้นรึ?"ปรมาจารย์หมากซือเหม่ยที่ดวงตาส่ายไปมา.
"สามอ๋องร่วมมือกันก่อกบฏอย่างงั้นรึ?"ขุนนางคนหนึ่งที่กล่าวออกมาด้วยความตื่นตะหนักตกใจ.
สามอ๋องไท่ชู,หนึ่งซือหม่าหยวน,สองอ๋องเหวิยอู๋,เดิมที่เขาเคยเป็นหนึ่งในตระกูลสาขาของตระกูลซือหม่าเพียงแค่เปลี่ยนชื่อเท่านั้น,แน่นอนว่าย่อมเป็นกบฏอย่างไม่ต้องสงสัย,เพราะเขาควบคุมทหารตระกูลซือหม่า,และอ๋องคนสุดท้าย,อ๋องจงหยง.
แม้แต่อ๋องคนสุดท้ายยังก่อกบฏอย่างงั้นรึ?
"เซิ่งหวังไท่ชูแท้จริงได้ตายไปแล้ว,หากว่าเป็นเซิ่งหวังคนเก่าข้ายินดีที่จะภัคดี,ทว่าตอนนี้เป็นเพียงเด็ดสาวที่มีพลังเท่านั้น,ข้าปฏิเสธที่จะยอมรับ,นอกจากนี้การที่เซิ่งหวังคนเดิมตายไป,ทำไมไม่มีใครแจ้งต่อข้าและคนอื่น?
ปรมาจารย์หมากซือเหม่ย,ล่วงเกินแล้ว!"
อ๋องจงหยงกล่าวเสร็จก็พุ่งตรงไปยังปรมาจารย์หมากซือเหม่ยในทันที.
"ตูมมมม!"
การต่อสู้ของปรมาจารย์หมากซือเหม่ยและอ๋องจงหยงเริ่มขึ้นแล้ว,ร่างของพวกขทั้งคู่ที่ลอยขึ้นบนอากาศ,พร้อมกับโจมตีใส่กันเสียงดังสนั่น.
"เอาล่ะ,เซียนโบราณคนสุดท้ายก็ถูกแยกออกไปแล้ว,ส่งคนออกไป,จับตัวพวกเขาทั้งหมดเอาไว้!"ซือหม่าชิงที่เอ่ยออกมาทันที.
"พวกกบฏ,ต้องตายเหมือนหมา!"
เหล่าขุนนางที่ตะโกนออกไปเสียงดัง,แต่น่าเศร้าที่ด้านหลังซือหม่าชิงยังมีเซียนโบราณอีกคน,เป็นอ๋องไท่ชู,อ๋องเหว่ยอู๋นั่นเอง!
อ๋องเหว่ยอู๋ทันทีที่ลงมือ,ก็ไม่มีใครสามารถต้านทานได้,เซียนเซิงหลี่เองก็เช่นกัน,ในเวลานี้พวกเขาถูกส่องต่อให้องค์รักษ์คุมตัวเอาไว้.
ซือหม่าชิงที่ก้าวเข้าไปในท้องพระโรง,สายตาของขุนนางมากมายที่จ้องมองไปด้วยความโกรธ,บัลลังก์เก้ามังกร,ซือหม่าชิงที่เต็มไปด้วยความตื่นเต้น,ก้าวขึ้นไปช้าๆ,ก่อนที่จะค่อยๆนั่งลง.
ทันทีที่นั่งอยู่บนบัลลังก์มังกร,ซือหม่าชิงที่รู้สึกกลายเป็นตัวตนที่ยิ่งใหญ่กล้าแกร่ง,ดูมีความสุขเป็นอย่างมาก.
"ครืนนนน~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
วาสนาของชิงชิวที่กลายเป็นบ้าคลั่ง,บัลลังก์มังรที่ถูกยึด,ช่างน่าเศร้า,เซิ่งหวังไม่อยู่,ไม่มีใครสามารถทำอะไรได้!
"นับจากวันนี้เป็นต้นไป,ข้าจะขอสถาปนาเปิดราชวงศ์สวรรค์!"ซือหม่าชิงที่กล่าวออกมาเสียงดัง.
ราชวงศ์สวรรค์,แน่นอนว่าซือหม่าชิงในเวลานี้ทำได้แค่สสถาปนาราชวงศ์สวรรค์,เป็นไปไม่ได้ที่จะก้าวไปถึงศาลเทวะเลย,มันยังมีเงื่อนไขอีกหลายอย่าง.
"ทรงพระเจริญยิ่งยืนนาน!"
ทรงพระเจริญยิ่งยืนนานเหล่าผู้ใต้บังคับบัญชาที่ตะโกนออกมาเสียงดัง,บนบัลลังก์มังกร,ซือหม่าชิงที่หลับตาลง,เต็มไปด้วยความเพลิดเพลิน.
เหล่าขุนนางทั้งหมดของศาลเทวะไท่ชูถูกผนึกพลังฝึกตนทั้งหมด,ใบหน้าแววตาที่จ้องมองไปยังซือหม่าชิงด้วยความโกรธ.
"เซิ่งหวังกลับมาเมื่อไหร่,เจ้าจะต้องถูกกุดหัวเก้าชั่วโคตรแน่นอน!"ขุนนางที่ถูกผนึกพลังฝึกตนที่ตะโกนออกมาด้วยความโกรธเกรี้ยว.
ซือหม่าชิงที่ไม่สนใจพวกเขาแม้แต่น้อย,ทว่ากลับเพลิดเพลินกับบัลลังก์มังกรที่นั่งอยู่เป็นอย่างมาก.
"วูซซซซซ!"
จากพื้นที่ไกลออกไปปรากฏริ้วแสงที่พุ่งตรงมายังตำหนักหลวง.
เหล่าองค์รักษ์ที่เตรียมตัวตั้งรับ,ทว่าซือหม่าชิงที่อยู่ในท้องพระโรงเพียงแค่มองออกไปเล็กน้อยและกล่าวออกมาเบาๆว่า,"ถอยออกมา!"
"รับทราบ!"เหล่าแม่ทัพนายกองที่รับคำทันที.
"ฟิ้ว!"คนกลุ่มหนึ่งที่ร่อนลงที่ลานตรงกลาง.
ซือหม่าชิงที่ลุกขึ้นจากบัลลังก์มังกร,ก่อนที่จะก้าวออกมาช้าๆ.
เป็นเฉิงไป๋อี้และคนของนิกายจื่อเซียวนั่นเอง,ที่ด้านข้างของเขามีชายในชุดสีม่วงสองคน,ทว่าพวกเขาทั้งสามคนนั้น,กำลังแบกกรงขนาดใหญ่เข้ามา.
กรงดังกล่าวนั้นมีเส้นแสงสีดำทมิฬ,ที่ด้านในนั้นมีสตรีสองคนนั่งอยู่,เป็นเซิ่งหวังไท่ชูและกงจูจิวเหว่ย,พวกนางทั้งสองนั่งบำเพ็ญ,อยู่ในสภาพอ่อนแอ,กำลังต้านอำนาจกัดกร่อนของกรงขังทมิฬนี้อยู่.
"เซิ่งหวัง!"เหล่าขุนนางที่ถูกผนึกต่างก็ร้องออกมาด้วยความตกใจ.
เฉินไป่อี้ที่เผยยิ้มออกมาเล็กน้อยจ้องมองไปยังซือหม่าชิง,"โชคดี,ที่ข้าไม่ได้มาสาย!"
"สหายเฉิง,รอบกวนเจ้าแล้ว!"ซือหม่าชิงที่เอ่ยออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"หาได้มีอะไรไม่,ข้าและอาวุโสทั้งสองของนิกายจื่อเซียว,ต้องใช้พลังและเวลาไปกว่าห้าปี,ด้วยการใช้แหฟ้าตาข่ายดินก็สามารถจับกุมหญิงงามทั้งสองคนนี้ได้!"เฉิงไป๋อี้กล่าว.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
ปัจจุบันแปลจบแล้ว 1672 ตอน สนใจติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ครับ
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น