Immortality Chapter 968 The wind and rain wants
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 968 ลมและฝน
Chapter 968 The wind and rain wants
风雨欲来
ลมและฝน
เช้าวันถัดมา,ประชุมราชกิจตอนเช้า!
รายงานความพ่ายแพ้ที่ถูกส่งมาเหมือนเดิม,ทว่าเหล่าขุนนางเวลานี้พบว่ามีอะไรบางอย่างที่ผิดปรกติ,พวกเขาพบว่า,อ๋องจื่อเฉิน,เสนาบดี,และแม่ทัพใหญ่,คนทั้งสามมีท่าที่แปลกไปอย่างเห็นได้ชัด.
แตกต่างไปมากเท่าใด,เหล่าขุนนางไม่แน่ชัด,ทว่ารู้สึกว่าสายตาของพวกเขาดูแหลมคมขึ้น,ราวกับว่าทำให้ต้าเจิ้งเวลานี้ดูแข็งแกร่งขึ้นไปในทันที.
ด้วยความรู้สึกนี้,ทำให้เหล่าขุนนางหลายคนที่รู้สึกหัวใจรัดแน่นครุ่นคิดอะไรบางอย่างอยู่ในใจ.
ในการประชุมในครั้งนี้,อ๋องจื่อเฉินที่ยากจะกระทำ
เขาได้เชิญเสนาบดีและแม่ทัพใหญ่เข้าร่วมงานเลี้ยง,ในอดีตนั้น,หลินเซียวที่เร่งรีบกลับไปค่ายทหาร,แทบไม่มีเวลา,กับงานเลี้ยงทุกอย่างเขาไม่เคยเข้าร่วม,ทว่าเวลานี้กลับไม่ลังเลแม้แต่น้อยรับปากในทันที,เสนาบดีสุ่ยจิงเองก็เช่นกัน,มีงานยุ่งมากมาย,ไม่เคยเข้าร่วมงานเลี้ยงของสุ่ยอู๋เหินเลย,ทำให้ภายในใจของเหล่าขุนนางเวลานี้สั่นไหว,ราวกับว่ากำลังจะมีอะไรบางอย่างเกิดขึ้น.
กับการเข้าร่วมงานเลี้ยงของเสาหลักทั้งสามของต้าเจิ้ง,สร้างความเกลียดชังให้กับคนบางกลุ่ม,และทำให้เหล่าเสนาธิการบางกลุ่มเริ่มมีความมั่นใจขึ้นด้วยเช่นกัน.
อีกฟากหนึ่งกลุ่มเสนาธิการสงครามหลางเจิ้น,พร้อมพรรคพวกเวลานี้กำลังอกสั่นขวัญหนี.
"ใต้เท้า?"หนึ่งในกลุ่มที่เอ่ยออกมาในทันที.
"ไม่ได้การ,ไม่ได้การแล้ว!"หลางเจิ้นที่ขมวดคิ้วไปมา.
กับสิ่งที่เปลี่ยนไปในท้องพระโรง,ที่ผิดไปจากธรรมดา,หลางเจิ้นที่ต้องการกดดันหลินเซียวกลายเป็นร้อนรนขึ้นมาทันที.
กับสถานการณ์ที่ผิดปรกตินี้,ในวันนั้นก็ได้กระจายไปทั่วทันที.
เมืองแห่งหนึ่งอยู่ทางใต้ของสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียวไม่ไกลนัก.
ตำหนักเจ้าเมือง,ในเวลานี้มีเหล่ายอดฝีมือมากมายปกป้องอยู่,ที่ใจกลางห้องโถง,มีคนกลุ่มหนึ่งที่ยืนอยู่คับคั่ง,และตรงกลาง,มีชายคนหนึ่งที่สวมชุดสีม่วงจดจ้องมองไปยังแผนที่ที่ฉายออกมา.
ภาพที่ฉายออกมานั้นเป็นพื้นที่ต่างๆตลอดจนสิ่งก่อสร้างบนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว,ซึ่งมีหลากหลายสถานที่เช่นกันที่ไม่สามารถมองเห็นได้เพราะมีค่ายกลปกปิดอยู่.
กับแผนที่ดังกล่าวนั้น,เป็นจะสำคัญๆที่เหล่าเสนาธิการสามารถมองเห็นได้,เห็นได้ชัดเจนว่าต้าเจิ้งนั้นมีสายลับจับตามองอยู่.
ชายในชุดคลุมสีม่วง,ใบหน้าที่ดูเหลืองเล็กน้อยหน้าผากส่องประกาย,ดวงตาแหลมคม,จดจ้องมองแผนนที,ขณะที่พ่นลมหายใจออกมาเบาๆ.
"สวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว,ทุกๆแห่งมีเจตจำนงจิตสังหารที่รุนแรงอยู่ทุกที่,ไม่สามารถมองเห็นสิ่งก่อสร้างทั้งหมดได้,มีบานเรือนหลายแห่งที่ติดต่อกัน,เป็นค่ายกลที่ยอดเยี่ยมร้ายกาจมาก!
ชายในชุดสีม่วงที่กล่าวชื่นชม,ดวงตาเปล่งประกาย,"ข้าได้ติดสินใจที่จะยึดครองต้าเจิ้ง,หากว่าสามารถควบคุมคนของต้าเจิ้งได้,การได้มาซึ่งสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว! ก็นับว่าสมบูรณ์แบบ!"
"ท่านอ๋อง,สวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียวยอดเยี่ยมขนาดนั้นเลยรึ?
หากว่าท่านอ๋องชื่นชอบ,จะหาคนสร้างใหม่ก็ได้ไม่ใช่รึ?"ชายในชุดสีดำที่กล่าวออกมาในทันที.
"เจ้าไม่เข้าใจ! สวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียวนั้นพิเศษ,ไม่สามารถสร้างขึ้นมาได้,มันซับซ้อนมากมายนัก,ไม่ได้อ่อนด้อยไปกว่าอุปกรณ์เซียนโบราณแม้แต่น้อย."ชายในชุดสีม่วงที่ส่ายหน้าไปมา.
"ถึงเพียงนั้นเลยรึ?!"ชายในชุดสีดำที่ตื่นตระหนกตกใจเล็กน้อย.
"เมื่อเป็นเช่นนั้น,การลงมือครั้งนี้ก็ไม่จำเป็นต้องให้ท่านอ๋องลงมือด้วยตัวเอง,ศาลเทวะไท่จีของเรามีคนที่มีความสามารถมากมาย,การจะยึดครองต้าเจิ้งโดยไม่ทำลายสิ่งก่อสร้าง,ก็ไม่น่าจะเหลือบ่ากว่าแรง"ชายในชุดสีดำที่เอ่ยออกมาอีกครั้ง.
ชายในชุดสีม่วงที่จ้องมองไปยังชายในชุดสีดำ,พร้อมกับส่ายหน้าไปมา,"เจ้ารู้สถานการณ์ตอนนี้หรือไม่?"
"หืม?"
"ทั่วทั้งเขตแดนเฟิงจงเวลานี้กำลังอยู่ในช่วงเปลี่ยนถ่าย,สามนิกายใหญ่,สี่ศาลเทวะ,นิกายเสอโห่วล่มสลายแล้ว,อรหันต์โบราณหลั่นเติ้งที่ได้รับความโชคร้ายไม่หยุดหย่อน,ไม่สามารถสนับสนุนนิกายหลั่นเติ้งได้,ตอนนี้เหล่านักบวชในนิกายได้ย้ายออกจากเขตแดนเฟิงจงแล้ว,เหลือเพียงนิกายจื่อเซียวทีทำได้แค่ต้านเท่านั้น,ศาลเทวะไท่อี้เวลานี้,กำลังล่มสลาย! ศาลเทวะต้าเจิ้งเองก็เช่นกัน,ศาลเทวะไท่ชู,เวลานี้เกิดสงครามการเมือง,เกิดการต่อสู้ขึ้นทั่วทุกสารทิศเปลวเพลิงที่เผาไหม้กระจายไปทั่ว,ตอนนี้เหลือเพียงศาลเทวะไท่จีของข้าเท่านั้น.
"เขตแดนเฟิงจงที่กำลังผลัดเปลี่ยน,การเปลี่ยนแปลงที่ลุกลามไปทั่ว,หากอาณาเขตเฟิงจงกลับมาสงบ,การจะยึดครองต้าเจิ้งก็นับว่าเป็นเรื่องยาก,ทว่าหากพวกเราสามารถยึดครองต้าเจิ้งได้มันก็จะกลายเป็นฐานกระดานให้พวกเราเหยียบกระโดดเข้าต่อกรกับศาลเทวะไท่ชูได้!."อ๋องในชุดสีม่วงที่กล่าวออกมาอย่างหนักแน่น.
"เซิ่งหวังมีแผนที่จะรวมทั่วทั้งอาณาเขตเฟิงจงอย่างงั้นรึ?"ชายในชุดสีดำที่ดวงตาเป็นประกาย.
อย่างไรก็ตามถึงจะไม่สามารถยึดครองต้าเจิ้งได้,ไม่ว่าอย่างไรกับสงครามการเมืองภายในของศาลเทวะไท่ชู,ก็ทำให้พวกเขาได้รับความเสียหายภายในหนักหนาเช่นกัน,การจะกำจัดศาลเทวะไท่ชูไปนั้น,ก็ไม่ใช่เรื่องยาก,เมื่อสามารถกำจัดศาลเทวะไท่ชูไป,ราชวงศ์วาสนาทั้งหมดในอาณาเขตเฟิงจงก็จะไปใหน,ศาลเทวะไท่จีก็สามารถรวบรวมอาณาจักรเฟิงจงได้ทั้งหมดไม่ใช่รึ?
"แต่ว่า,ต้าเจิ้งเองก็ไม่ธรรมดา!"อ๋องในชุดสีม่วงที่ดวงตาหรี่เล็กลง.
"แค่เพียงกลุ่มของเซียนสวรรค์!"ชายในชุดสีดำที่เอ่ยออกมาในทันที.
"เพียงแค่กลุ่มของเซียนสวรรค์อย่างงั้นรึ?
ไม่มีวาสนา,ไม่มีจงซาน,ต้าเจิ้งกับทนมาได้ถึงห้าปีอย่างคาดไม่ถึง!
หากเปลี่ยนเป็นเจ้า,จะสามารถทำได้หรือไม่?"อ๋องในชุดสีม่วงที่ดวงตาเบิกชำเลืองมองออกไป.
"เรื่องนี้!"ชายในชุดสีดำที่กลายเป็นกระอักกระอ่วนทันที.
"สามเสาหลักของต้าเจ้ง,พวกเขาที่มีความสามารถสูง,สามารถทำให้ต้าเจิ้งยืนหยัดอยู่ได้,ตราบเท่าที่สามารถนำพวกเขาเข้าร่วมไท่จีได้,ย่อมสามารถทำให้ขุนนางอื่นๆเข้าร่วมได้อย่างแน่นอน!"อ๋องชุดสีม่วงกล่าว.
ทุกคนที่หายใจที่เย็นเยือบเข้ามา,คนทั้งสามแข็งแกร่งขนาดนั้นเลยรึ?
"ดังนั้นท่านอ๋องจึงจงใหญ่หยุดใช้ทัพรุกดินแดนเข้ามา,เพื่อเผยความเอื้อเฟื้อกับพวกเขาอย่างงั้นรึ?"ชายในชุดสีดำที่กล่าวพลางถอนหายใจ.
"ใช่แล้ว,ต้าเจิ้งต้องยึดครองให้ได้,พวกเขาทั้งสามเองก็ด้วย! ข้าต้องการแสดงความจริงใจ,ไม่มีทางที่พวกเขาที่หนีรอด!"อ๋องชุดม่วงที่กล่าวออกมาอย่างมั่นใจ.
"รายงาน!"
ทหารสังเกตการที่เร่งรีบเข้ามาในทันที.
"เกิดอะไรขึ้น?"
"สวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียวมีรายงานด่วนเข้ามา,ขอให้ท่านอ๋องโปรดยล!"ทหารสังเกตการณ์ที่กล่าวออกมาในทันที.
อ๋องชุดม่วงที่รับแผ่นริ้วหยกไป,ก่อนที่จะค่อยๆอ่านอย่างระมัดระวัง,ในขณะนั้นใบหน้าที่เปลี่ยนเป็นซับซ้อน.
"ท่านอ๋อง,เกิดอะไรขึ้นอย่างงั้นรึ?"
"ไม่ได้การ,ไม่ได้การแล้ว,เป็นเช่นนี้ได้อย่างไร?"อ๋องชุดม่วงที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ท่านอ๋องเกิดสิ่งใดขึ้นอย่างงั้นรึ?"ชายในชุดสีม่วงที่เร่งรีบสอบถามออกมา.
"เกิดเรื่องสำคัญขึ้นแล้ว,สามแกนหลักเวลานี้เปลี่ยนไป,เกิดเรื่องเช่นนี้ได้อย่างไร?
หมากที่ข้าวางเอาไว้,ข้าใช้เวลานานมาก,และกำลังจะได้รับชัยชนะแล้ว,เกิดผิดพลาดอะไรกัน?
ใครที่สามารถทำลายแผนการนี้ไป,ใครกันที่เปลี่ยนท่าทางความคิดของทั้งสามไปในทันที?"อ๋องชุดม่วงที่กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงไม่อยากเชื่อ.
เขาได้ส่งมอบแผ่นริ้วยกต่อคนอื่นๆ,ทว่ามีหลายคนที่มองรายงานที่เกิดขึ้นไม่เข้าใจนัก.
งานเลี้ยง? สามเสาหลักที่จัดงานเลี้ยงร่วมกัน?
เป็นเรื่องที่ธรรมดามาก!
ท่านอ๋องชุดม่วงหาได้สนใจคนที่ไม่เข้าใจ,ก่อนที่จะเลิกประชุมทุกคนที่เดินออกจากห้องไป,ต่างก็ครุ่นคิดไปต่างๆนาๆ.
"คาดไม่ถึงเลยว่าจะทำลายแผนการข้าได้,เป็นใครกัน?
ไม่ได้การ,เมื่อมันไม่ได้ผล,พวกเขาก็จะกลับมาแข็งแกร่งขึ้น?
จงซานตายไปแล้ว,เป็นไปไม่ได้ที่พวกเขาจะยังคงยึดมั่นในตัวจงซาน,แล้วเป็นเหตุผลใดกันได้อีก!"
"เมื่อทั้งสามกลับมารวมตัวกัน,ก็ยากที่จะแยก,ยากที่จะกำราบแล้ว!"
"ใครกันที่มีความสามารถสูงขนาดนั้น?
ต้าเจิ้งยังมีคนที่มีทักษะสูงอีกครึ?
นี่เป็นตัวตนระดับสัตว์ประหลาดเลยไม่ใช่รึ?"
อ๋องในชุดสีม่วงที่ขมวดคิ้วแน่น,แม้นว่าคนอื่นๆไม่สามารถมองเห็นความกังวลของท่านอ๋องได้,ทว่าทุกคนต่างก็รู้ดีว่าแผนการของท่านอ๋องเวลานี้ได้ผิดเพี้ยน,ภายในศาลเทวะไท่จี
นอกจากเซิ่งหวังแล้ว,ไม่เคยมีใครทำให้ท่านอ๋องต้องแสดงท่าทางจริงจังเช่นนี้ได้?
ผ่านไปหนึ่งชั่วยามอ๋องในชุดสีม่วงที่นั่งครุ่นคิดพิจารณาอยู่,ท้ายที่สุดก็กล่าวออกมาว่า,"ดูเหมือนว่าแผนการของข้าจะใช้ไม่ได้แล้ว,คงจะต้องลงมือตามแผนเดิม!"
"ท้ายที่สุดท่านอ๋องก็เตรียมที่จะโจมตีสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียวด้วยกำลังแล้วรึ?
"ไม่ใช่โจมตี,แต่เป็นค่ายกล!"อ๋องในชุดม่วงที่ดวงตาหรี่เล็ก.
"ค่ายกล?"
"สวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียวไม่สามารถทำลายได้,หากว่าเข้าโจมตี,ต้าเจิ้งก็จะพังทลายแหลกเป็นเสี่ยงๆ,ทุกอย่างไม่มีเหลือ,ศาลเทวะไท่จีเองก็ได้ประโยชน์จำกัด,ข้าต้องการพื้นที่ส่วนใหญ่ของต้าเจิ้ง."
"แล้วต้องทำเช่นไร?"
อ๋องชุดม่วงที่จ้องมองกลุ่มคนของเขาพลางขมวดคิ้วเล็กน้อย,คนเหล่านี้ไม่สามารถเทียบได้กับสามเสาหลักของต้าเจิ้งเลยแม้แต่น้อย,หากไม่เอ่ยปาก,ก็ไม่เข้าใจในสิ่งที่ตัวเองต้องการจะสื่อเลยแม้แต่น้อย.
"ต้าเจิ้งจงซาน,ความจริงแล้วเป็นคนที่โดดเด่นเป็นอย่างมาก,ในอดีตในโลกใบเล็กภพหยินนั้นเขาเคยใช้แผนการที่สร้างความสั่นสะเทือนไปทั่วหล้า,ข้าเองก็จะใช้แผนการดังกล่าวนั้นเช่นกัน!"
"อะไร?"
"ควบคุมราชาก็คือควบคุมทั่วแผ่นดิน!"
"ควบคุมราชาก็คือควบคุมทั่วแผ่นดิน?"
"พวกเราจะทำการผนึกสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว,เพื่อบัญชาควบคุมแผ่นดินต้าเจิ้ง!"
"รับทราบ!"
--------------------------------------------------------------------
ไม่กี่วันหลังจากนั้น,สวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว! ก่อนที่จะประชุมราชกิจ.
ภายในตำหนักของเสนาธิการสงครามหลางเจิ้นที่พยักหน้ารับและกล่าวออกมาว่า,"ขอให้ท่านทูตโปรดส่งข้อความ,ให้อ๋องฉีหมิงโปรดวางใจ,ในวันนี้,ข้าและคนอื่นๆจะต้องทำงานสำเร็จอย่างแน่นอน!"
อ๋องฉีหมิง,ก็คืออ๋องชุดม่วงของศาลเทวะไทจีที่วางแผนควบคุมสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียวนั่นเอง.
เห็นชัดเจนว่า,แผนการนี้ได้เริ่มอย่างเป็นทางการแล้ว.
หลางเจิ้นออกจากตำหนักของตัวเอง,เดินทางไปยังวังหลวงพร้อมกับขุนนางอื่นๆ,เพื่อเข้าไปยังท้องพระโรงตำหนักซ่างเฉิน,เหมือนกับทุกๆวัน.
ก่อนจะเริ่มประชุมในเวลานี้,เหล่าขุนนางดูเหมือนว่าจะแยกออกเป็นสองฝั่งเรียบร้อยแล้ว.
หลินเซียวและสุ่ยจิงที่อยู่หัวแถวจับจ้องมองไปยังสุ่ยอู๋เหิน.
ปมภายในใจของพวกเขาที่ได้หายไปหมดแล้ว,สามเสาหลักของต้าเจิ้งได้กลายเป็นหนึ่งเดียวกัน.
"ยอดเยี่ยมนัก,วันนี้,ข้าเห็นเพื่อนร่วมงานทุกท่านมาพร้อมหน้ากัน,รู้สึกซาบซึ้งนัก,โปรดวางใจและรอคอย,วันนี้หากพวกเราอดทน,จะได้รับการตอบแทนที่ยอดเยี่ยม,เมื่อเซิ่งหวังกลับมา,พวกท่านทุกคนจะกลายเป็นวีระบุรุษของต้าเจิ้ง!"สุ่ยอู๋เหินที่กล่าวออกมาในทันที.
เป็นประจำทุกการประชุมราชกิจ,สุ่ยอู๋เหินจะทำการปลอบขวัญเหล่าขวัญนาง!
เพื่อให้ต้าเจิ้งยืนอยู่อย่างมั่นคง,เพื่อให้สวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียวไม่เกิดความโกลาหล,เหล่าเมืองต่างๆภายในอาณาเขตไม่เกิดการต่อต้าน.
แม้นว่ารายงานความพ่ายแพ้จะถูกสงมาเป็นระยะ,ทว่าเมืองต่างๆที่ยังเหลืออยู่ก็ยังคงสนับสนุนต้าเจิ้งเหมือนเก่า,ไม่มีใครที่จะแยกตัวออกไป!
"แม่ทัพใหญ่!"สุ่ยอู๋เหินที่เอ่ยออกมาในทันที.
"อยู่นี่แล้ว!"หลินเซียวที่พยักหน้ารับ.
"วันนี้มีรายงานทางทหารอะไรบ้าง?"สุ่ยอู๋เหินที่กล่าวออกมา.
เรื่องนี้เองก็เหมือนทุกๆวัน,แม้นว่าจะเป็นรายงานาความภายแพ้,ที่ทำให้ภายในใจของเหล่าขุนนางสั่นไหว,ทว่าก็ยังคงปกปิดเอาไว้,แม้แต่เผยท่าทางหวั่นเกรงออกมา,แม้นว่าจะเป็นรายงานความภายแพ้,ทว่าเหล่าเสนาธิการต่างๆเองก็จำเป็นต้องควบคุมความเสียหายเอาไว้เช่นกัน.
"วันนี้ยามโฉ่ว,ประตูเมืองทิศใต้เมืองอู่ซวังได้แตกแล้ว,ตอนนี้การต่อสู้ที่หนักหน่วงเกิดขึ้น,เป็นไปได้ว่าเมืองอู๋ซวังคงจะพ่ายแพ้ภายในสามวัน!"หลินเซียวกล่าวพลางถอนหายใจเล็กน้อย.
ยามโฉ่ว (丑时) คือเวลา 01.00 น.
– 03.00 น.
สุ่ยอู๋เหินที่พยักหน้ารับ,ภายในท้องพระโรงเปลี่ยนเป็นเงียบงัน,เมืองอู๋ซวังนับเป็นเมืองแรกของเซิ่งหวังที่ได้เดินทางมายังเมืองแห่งนี้,และกลายเป็นหนึ่งเมืองสำคัญของทวีปศักดิ์สิทธิ์,เป็นหนึ่งในป้อมปราการทิศใต้,หากว่าเมืองอู๋ซวังพ่ายแพ้,อย่างน้อยอีกห้าเมืองที่เหลือก็จะขาดการสนับสนุน,ถูกตัดขาดการติดต่อในทันที.
"แม่ทัพใหญ่,ท่านยังดื้อดึงไม่ยอมรับผิดอีกรึ?"
ในเวลาเดียวกันนั้น,หลางเจิ้นที่ก้าวออกมาในทันที,ดวงตาที่จ้องมองเขม็งไปยังหลินเซียว.
Chapter 968 The wind and rain wants
风雨欲来
ลมและฝน
เช้าวันถัดมา,ประชุมราชกิจตอนเช้า!
รายงานความพ่ายแพ้ที่ถูกส่งมาเหมือนเดิม,ทว่าเหล่าขุนนางเวลานี้พบว่ามีอะไรบางอย่างที่ผิดปรกติ,พวกเขาพบว่า,อ๋องจื่อเฉิน,เสนาบดี,และแม่ทัพใหญ่,คนทั้งสามมีท่าที่แปลกไปอย่างเห็นได้ชัด.
แตกต่างไปมากเท่าใด,เหล่าขุนนางไม่แน่ชัด,ทว่ารู้สึกว่าสายตาของพวกเขาดูแหลมคมขึ้น,ราวกับว่าทำให้ต้าเจิ้งเวลานี้ดูแข็งแกร่งขึ้นไปในทันที.
ด้วยความรู้สึกนี้,ทำให้เหล่าขุนนางหลายคนที่รู้สึกหัวใจรัดแน่นครุ่นคิดอะไรบางอย่างอยู่ในใจ.
ในการประชุมในครั้งนี้,อ๋องจื่อเฉินที่ยากจะกระทำ
เขาได้เชิญเสนาบดีและแม่ทัพใหญ่เข้าร่วมงานเลี้ยง,ในอดีตนั้น,หลินเซียวที่เร่งรีบกลับไปค่ายทหาร,แทบไม่มีเวลา,กับงานเลี้ยงทุกอย่างเขาไม่เคยเข้าร่วม,ทว่าเวลานี้กลับไม่ลังเลแม้แต่น้อยรับปากในทันที,เสนาบดีสุ่ยจิงเองก็เช่นกัน,มีงานยุ่งมากมาย,ไม่เคยเข้าร่วมงานเลี้ยงของสุ่ยอู๋เหินเลย,ทำให้ภายในใจของเหล่าขุนนางเวลานี้สั่นไหว,ราวกับว่ากำลังจะมีอะไรบางอย่างเกิดขึ้น.
กับการเข้าร่วมงานเลี้ยงของเสาหลักทั้งสามของต้าเจิ้ง,สร้างความเกลียดชังให้กับคนบางกลุ่ม,และทำให้เหล่าเสนาธิการบางกลุ่มเริ่มมีความมั่นใจขึ้นด้วยเช่นกัน.
อีกฟากหนึ่งกลุ่มเสนาธิการสงครามหลางเจิ้น,พร้อมพรรคพวกเวลานี้กำลังอกสั่นขวัญหนี.
"ใต้เท้า?"หนึ่งในกลุ่มที่เอ่ยออกมาในทันที.
"ไม่ได้การ,ไม่ได้การแล้ว!"หลางเจิ้นที่ขมวดคิ้วไปมา.
กับสิ่งที่เปลี่ยนไปในท้องพระโรง,ที่ผิดไปจากธรรมดา,หลางเจิ้นที่ต้องการกดดันหลินเซียวกลายเป็นร้อนรนขึ้นมาทันที.
กับสถานการณ์ที่ผิดปรกตินี้,ในวันนั้นก็ได้กระจายไปทั่วทันที.
เมืองแห่งหนึ่งอยู่ทางใต้ของสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียวไม่ไกลนัก.
ตำหนักเจ้าเมือง,ในเวลานี้มีเหล่ายอดฝีมือมากมายปกป้องอยู่,ที่ใจกลางห้องโถง,มีคนกลุ่มหนึ่งที่ยืนอยู่คับคั่ง,และตรงกลาง,มีชายคนหนึ่งที่สวมชุดสีม่วงจดจ้องมองไปยังแผนที่ที่ฉายออกมา.
ภาพที่ฉายออกมานั้นเป็นพื้นที่ต่างๆตลอดจนสิ่งก่อสร้างบนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว,ซึ่งมีหลากหลายสถานที่เช่นกันที่ไม่สามารถมองเห็นได้เพราะมีค่ายกลปกปิดอยู่.
กับแผนที่ดังกล่าวนั้น,เป็นจะสำคัญๆที่เหล่าเสนาธิการสามารถมองเห็นได้,เห็นได้ชัดเจนว่าต้าเจิ้งนั้นมีสายลับจับตามองอยู่.
ชายในชุดคลุมสีม่วง,ใบหน้าที่ดูเหลืองเล็กน้อยหน้าผากส่องประกาย,ดวงตาแหลมคม,จดจ้องมองแผนนที,ขณะที่พ่นลมหายใจออกมาเบาๆ.
"สวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว,ทุกๆแห่งมีเจตจำนงจิตสังหารที่รุนแรงอยู่ทุกที่,ไม่สามารถมองเห็นสิ่งก่อสร้างทั้งหมดได้,มีบานเรือนหลายแห่งที่ติดต่อกัน,เป็นค่ายกลที่ยอดเยี่ยมร้ายกาจมาก!
ชายในชุดสีม่วงที่กล่าวชื่นชม,ดวงตาเปล่งประกาย,"ข้าได้ติดสินใจที่จะยึดครองต้าเจิ้ง,หากว่าสามารถควบคุมคนของต้าเจิ้งได้,การได้มาซึ่งสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว! ก็นับว่าสมบูรณ์แบบ!"
"ท่านอ๋อง,สวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียวยอดเยี่ยมขนาดนั้นเลยรึ?
หากว่าท่านอ๋องชื่นชอบ,จะหาคนสร้างใหม่ก็ได้ไม่ใช่รึ?"ชายในชุดสีดำที่กล่าวออกมาในทันที.
"เจ้าไม่เข้าใจ! สวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียวนั้นพิเศษ,ไม่สามารถสร้างขึ้นมาได้,มันซับซ้อนมากมายนัก,ไม่ได้อ่อนด้อยไปกว่าอุปกรณ์เซียนโบราณแม้แต่น้อย."ชายในชุดสีม่วงที่ส่ายหน้าไปมา.
"ถึงเพียงนั้นเลยรึ?!"ชายในชุดสีดำที่ตื่นตระหนกตกใจเล็กน้อย.
"เมื่อเป็นเช่นนั้น,การลงมือครั้งนี้ก็ไม่จำเป็นต้องให้ท่านอ๋องลงมือด้วยตัวเอง,ศาลเทวะไท่จีของเรามีคนที่มีความสามารถมากมาย,การจะยึดครองต้าเจิ้งโดยไม่ทำลายสิ่งก่อสร้าง,ก็ไม่น่าจะเหลือบ่ากว่าแรง"ชายในชุดสีดำที่เอ่ยออกมาอีกครั้ง.
ชายในชุดสีม่วงที่จ้องมองไปยังชายในชุดสีดำ,พร้อมกับส่ายหน้าไปมา,"เจ้ารู้สถานการณ์ตอนนี้หรือไม่?"
"หืม?"
"ทั่วทั้งเขตแดนเฟิงจงเวลานี้กำลังอยู่ในช่วงเปลี่ยนถ่าย,สามนิกายใหญ่,สี่ศาลเทวะ,นิกายเสอโห่วล่มสลายแล้ว,อรหันต์โบราณหลั่นเติ้งที่ได้รับความโชคร้ายไม่หยุดหย่อน,ไม่สามารถสนับสนุนนิกายหลั่นเติ้งได้,ตอนนี้เหล่านักบวชในนิกายได้ย้ายออกจากเขตแดนเฟิงจงแล้ว,เหลือเพียงนิกายจื่อเซียวทีทำได้แค่ต้านเท่านั้น,ศาลเทวะไท่อี้เวลานี้,กำลังล่มสลาย! ศาลเทวะต้าเจิ้งเองก็เช่นกัน,ศาลเทวะไท่ชู,เวลานี้เกิดสงครามการเมือง,เกิดการต่อสู้ขึ้นทั่วทุกสารทิศเปลวเพลิงที่เผาไหม้กระจายไปทั่ว,ตอนนี้เหลือเพียงศาลเทวะไท่จีของข้าเท่านั้น.
"เขตแดนเฟิงจงที่กำลังผลัดเปลี่ยน,การเปลี่ยนแปลงที่ลุกลามไปทั่ว,หากอาณาเขตเฟิงจงกลับมาสงบ,การจะยึดครองต้าเจิ้งก็นับว่าเป็นเรื่องยาก,ทว่าหากพวกเราสามารถยึดครองต้าเจิ้งได้มันก็จะกลายเป็นฐานกระดานให้พวกเราเหยียบกระโดดเข้าต่อกรกับศาลเทวะไท่ชูได้!."อ๋องในชุดสีม่วงที่กล่าวออกมาอย่างหนักแน่น.
"เซิ่งหวังมีแผนที่จะรวมทั่วทั้งอาณาเขตเฟิงจงอย่างงั้นรึ?"ชายในชุดสีดำที่ดวงตาเป็นประกาย.
อย่างไรก็ตามถึงจะไม่สามารถยึดครองต้าเจิ้งได้,ไม่ว่าอย่างไรกับสงครามการเมืองภายในของศาลเทวะไท่ชู,ก็ทำให้พวกเขาได้รับความเสียหายภายในหนักหนาเช่นกัน,การจะกำจัดศาลเทวะไท่ชูไปนั้น,ก็ไม่ใช่เรื่องยาก,เมื่อสามารถกำจัดศาลเทวะไท่ชูไป,ราชวงศ์วาสนาทั้งหมดในอาณาเขตเฟิงจงก็จะไปใหน,ศาลเทวะไท่จีก็สามารถรวบรวมอาณาจักรเฟิงจงได้ทั้งหมดไม่ใช่รึ?
"แต่ว่า,ต้าเจิ้งเองก็ไม่ธรรมดา!"อ๋องในชุดสีม่วงที่ดวงตาหรี่เล็กลง.
"แค่เพียงกลุ่มของเซียนสวรรค์!"ชายในชุดสีดำที่เอ่ยออกมาในทันที.
"เพียงแค่กลุ่มของเซียนสวรรค์อย่างงั้นรึ?
ไม่มีวาสนา,ไม่มีจงซาน,ต้าเจิ้งกับทนมาได้ถึงห้าปีอย่างคาดไม่ถึง!
หากเปลี่ยนเป็นเจ้า,จะสามารถทำได้หรือไม่?"อ๋องในชุดสีม่วงที่ดวงตาเบิกชำเลืองมองออกไป.
"เรื่องนี้!"ชายในชุดสีดำที่กลายเป็นกระอักกระอ่วนทันที.
"สามเสาหลักของต้าเจ้ง,พวกเขาที่มีความสามารถสูง,สามารถทำให้ต้าเจิ้งยืนหยัดอยู่ได้,ตราบเท่าที่สามารถนำพวกเขาเข้าร่วมไท่จีได้,ย่อมสามารถทำให้ขุนนางอื่นๆเข้าร่วมได้อย่างแน่นอน!"อ๋องชุดสีม่วงกล่าว.
ทุกคนที่หายใจที่เย็นเยือบเข้ามา,คนทั้งสามแข็งแกร่งขนาดนั้นเลยรึ?
"ดังนั้นท่านอ๋องจึงจงใหญ่หยุดใช้ทัพรุกดินแดนเข้ามา,เพื่อเผยความเอื้อเฟื้อกับพวกเขาอย่างงั้นรึ?"ชายในชุดสีดำที่กล่าวพลางถอนหายใจ.
"ใช่แล้ว,ต้าเจิ้งต้องยึดครองให้ได้,พวกเขาทั้งสามเองก็ด้วย! ข้าต้องการแสดงความจริงใจ,ไม่มีทางที่พวกเขาที่หนีรอด!"อ๋องชุดม่วงที่กล่าวออกมาอย่างมั่นใจ.
"รายงาน!"
ทหารสังเกตการที่เร่งรีบเข้ามาในทันที.
"เกิดอะไรขึ้น?"
"สวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียวมีรายงานด่วนเข้ามา,ขอให้ท่านอ๋องโปรดยล!"ทหารสังเกตการณ์ที่กล่าวออกมาในทันที.
อ๋องชุดม่วงที่รับแผ่นริ้วหยกไป,ก่อนที่จะค่อยๆอ่านอย่างระมัดระวัง,ในขณะนั้นใบหน้าที่เปลี่ยนเป็นซับซ้อน.
"ท่านอ๋อง,เกิดอะไรขึ้นอย่างงั้นรึ?"
"ไม่ได้การ,ไม่ได้การแล้ว,เป็นเช่นนี้ได้อย่างไร?"อ๋องชุดม่วงที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ท่านอ๋องเกิดสิ่งใดขึ้นอย่างงั้นรึ?"ชายในชุดสีม่วงที่เร่งรีบสอบถามออกมา.
"เกิดเรื่องสำคัญขึ้นแล้ว,สามแกนหลักเวลานี้เปลี่ยนไป,เกิดเรื่องเช่นนี้ได้อย่างไร?
หมากที่ข้าวางเอาไว้,ข้าใช้เวลานานมาก,และกำลังจะได้รับชัยชนะแล้ว,เกิดผิดพลาดอะไรกัน?
ใครที่สามารถทำลายแผนการนี้ไป,ใครกันที่เปลี่ยนท่าทางความคิดของทั้งสามไปในทันที?"อ๋องชุดม่วงที่กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงไม่อยากเชื่อ.
เขาได้ส่งมอบแผ่นริ้วยกต่อคนอื่นๆ,ทว่ามีหลายคนที่มองรายงานที่เกิดขึ้นไม่เข้าใจนัก.
งานเลี้ยง? สามเสาหลักที่จัดงานเลี้ยงร่วมกัน?
เป็นเรื่องที่ธรรมดามาก!
ท่านอ๋องชุดม่วงหาได้สนใจคนที่ไม่เข้าใจ,ก่อนที่จะเลิกประชุมทุกคนที่เดินออกจากห้องไป,ต่างก็ครุ่นคิดไปต่างๆนาๆ.
"คาดไม่ถึงเลยว่าจะทำลายแผนการข้าได้,เป็นใครกัน?
ไม่ได้การ,เมื่อมันไม่ได้ผล,พวกเขาก็จะกลับมาแข็งแกร่งขึ้น?
จงซานตายไปแล้ว,เป็นไปไม่ได้ที่พวกเขาจะยังคงยึดมั่นในตัวจงซาน,แล้วเป็นเหตุผลใดกันได้อีก!"
"เมื่อทั้งสามกลับมารวมตัวกัน,ก็ยากที่จะแยก,ยากที่จะกำราบแล้ว!"
"ใครกันที่มีความสามารถสูงขนาดนั้น?
ต้าเจิ้งยังมีคนที่มีทักษะสูงอีกครึ?
นี่เป็นตัวตนระดับสัตว์ประหลาดเลยไม่ใช่รึ?"
อ๋องในชุดสีม่วงที่ขมวดคิ้วแน่น,แม้นว่าคนอื่นๆไม่สามารถมองเห็นความกังวลของท่านอ๋องได้,ทว่าทุกคนต่างก็รู้ดีว่าแผนการของท่านอ๋องเวลานี้ได้ผิดเพี้ยน,ภายในศาลเทวะไท่จี
นอกจากเซิ่งหวังแล้ว,ไม่เคยมีใครทำให้ท่านอ๋องต้องแสดงท่าทางจริงจังเช่นนี้ได้?
ผ่านไปหนึ่งชั่วยามอ๋องในชุดสีม่วงที่นั่งครุ่นคิดพิจารณาอยู่,ท้ายที่สุดก็กล่าวออกมาว่า,"ดูเหมือนว่าแผนการของข้าจะใช้ไม่ได้แล้ว,คงจะต้องลงมือตามแผนเดิม!"
"ท้ายที่สุดท่านอ๋องก็เตรียมที่จะโจมตีสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียวด้วยกำลังแล้วรึ?
"ไม่ใช่โจมตี,แต่เป็นค่ายกล!"อ๋องในชุดม่วงที่ดวงตาหรี่เล็ก.
"ค่ายกล?"
"สวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียวไม่สามารถทำลายได้,หากว่าเข้าโจมตี,ต้าเจิ้งก็จะพังทลายแหลกเป็นเสี่ยงๆ,ทุกอย่างไม่มีเหลือ,ศาลเทวะไท่จีเองก็ได้ประโยชน์จำกัด,ข้าต้องการพื้นที่ส่วนใหญ่ของต้าเจิ้ง."
"แล้วต้องทำเช่นไร?"
อ๋องชุดม่วงที่จ้องมองกลุ่มคนของเขาพลางขมวดคิ้วเล็กน้อย,คนเหล่านี้ไม่สามารถเทียบได้กับสามเสาหลักของต้าเจิ้งเลยแม้แต่น้อย,หากไม่เอ่ยปาก,ก็ไม่เข้าใจในสิ่งที่ตัวเองต้องการจะสื่อเลยแม้แต่น้อย.
"ต้าเจิ้งจงซาน,ความจริงแล้วเป็นคนที่โดดเด่นเป็นอย่างมาก,ในอดีตในโลกใบเล็กภพหยินนั้นเขาเคยใช้แผนการที่สร้างความสั่นสะเทือนไปทั่วหล้า,ข้าเองก็จะใช้แผนการดังกล่าวนั้นเช่นกัน!"
"อะไร?"
"ควบคุมราชาก็คือควบคุมทั่วแผ่นดิน!"
"ควบคุมราชาก็คือควบคุมทั่วแผ่นดิน?"
"พวกเราจะทำการผนึกสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว,เพื่อบัญชาควบคุมแผ่นดินต้าเจิ้ง!"
"รับทราบ!"
--------------------------------------------------------------------
ไม่กี่วันหลังจากนั้น,สวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว! ก่อนที่จะประชุมราชกิจ.
ภายในตำหนักของเสนาธิการสงครามหลางเจิ้นที่พยักหน้ารับและกล่าวออกมาว่า,"ขอให้ท่านทูตโปรดส่งข้อความ,ให้อ๋องฉีหมิงโปรดวางใจ,ในวันนี้,ข้าและคนอื่นๆจะต้องทำงานสำเร็จอย่างแน่นอน!"
อ๋องฉีหมิง,ก็คืออ๋องชุดม่วงของศาลเทวะไทจีที่วางแผนควบคุมสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียวนั่นเอง.
เห็นชัดเจนว่า,แผนการนี้ได้เริ่มอย่างเป็นทางการแล้ว.
หลางเจิ้นออกจากตำหนักของตัวเอง,เดินทางไปยังวังหลวงพร้อมกับขุนนางอื่นๆ,เพื่อเข้าไปยังท้องพระโรงตำหนักซ่างเฉิน,เหมือนกับทุกๆวัน.
ก่อนจะเริ่มประชุมในเวลานี้,เหล่าขุนนางดูเหมือนว่าจะแยกออกเป็นสองฝั่งเรียบร้อยแล้ว.
หลินเซียวและสุ่ยจิงที่อยู่หัวแถวจับจ้องมองไปยังสุ่ยอู๋เหิน.
ปมภายในใจของพวกเขาที่ได้หายไปหมดแล้ว,สามเสาหลักของต้าเจิ้งได้กลายเป็นหนึ่งเดียวกัน.
"ยอดเยี่ยมนัก,วันนี้,ข้าเห็นเพื่อนร่วมงานทุกท่านมาพร้อมหน้ากัน,รู้สึกซาบซึ้งนัก,โปรดวางใจและรอคอย,วันนี้หากพวกเราอดทน,จะได้รับการตอบแทนที่ยอดเยี่ยม,เมื่อเซิ่งหวังกลับมา,พวกท่านทุกคนจะกลายเป็นวีระบุรุษของต้าเจิ้ง!"สุ่ยอู๋เหินที่กล่าวออกมาในทันที.
เป็นประจำทุกการประชุมราชกิจ,สุ่ยอู๋เหินจะทำการปลอบขวัญเหล่าขวัญนาง!
เพื่อให้ต้าเจิ้งยืนอยู่อย่างมั่นคง,เพื่อให้สวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียวไม่เกิดความโกลาหล,เหล่าเมืองต่างๆภายในอาณาเขตไม่เกิดการต่อต้าน.
แม้นว่ารายงานความพ่ายแพ้จะถูกสงมาเป็นระยะ,ทว่าเมืองต่างๆที่ยังเหลืออยู่ก็ยังคงสนับสนุนต้าเจิ้งเหมือนเก่า,ไม่มีใครที่จะแยกตัวออกไป!
"แม่ทัพใหญ่!"สุ่ยอู๋เหินที่เอ่ยออกมาในทันที.
"อยู่นี่แล้ว!"หลินเซียวที่พยักหน้ารับ.
"วันนี้มีรายงานทางทหารอะไรบ้าง?"สุ่ยอู๋เหินที่กล่าวออกมา.
เรื่องนี้เองก็เหมือนทุกๆวัน,แม้นว่าจะเป็นรายงานาความภายแพ้,ที่ทำให้ภายในใจของเหล่าขุนนางสั่นไหว,ทว่าก็ยังคงปกปิดเอาไว้,แม้แต่เผยท่าทางหวั่นเกรงออกมา,แม้นว่าจะเป็นรายงานความภายแพ้,ทว่าเหล่าเสนาธิการต่างๆเองก็จำเป็นต้องควบคุมความเสียหายเอาไว้เช่นกัน.
"วันนี้ยามโฉ่ว,ประตูเมืองทิศใต้เมืองอู่ซวังได้แตกแล้ว,ตอนนี้การต่อสู้ที่หนักหน่วงเกิดขึ้น,เป็นไปได้ว่าเมืองอู๋ซวังคงจะพ่ายแพ้ภายในสามวัน!"หลินเซียวกล่าวพลางถอนหายใจเล็กน้อย.
ยามโฉ่ว (丑时) คือเวลา 01.00 น.
– 03.00 น.
สุ่ยอู๋เหินที่พยักหน้ารับ,ภายในท้องพระโรงเปลี่ยนเป็นเงียบงัน,เมืองอู๋ซวังนับเป็นเมืองแรกของเซิ่งหวังที่ได้เดินทางมายังเมืองแห่งนี้,และกลายเป็นหนึ่งเมืองสำคัญของทวีปศักดิ์สิทธิ์,เป็นหนึ่งในป้อมปราการทิศใต้,หากว่าเมืองอู๋ซวังพ่ายแพ้,อย่างน้อยอีกห้าเมืองที่เหลือก็จะขาดการสนับสนุน,ถูกตัดขาดการติดต่อในทันที.
"แม่ทัพใหญ่,ท่านยังดื้อดึงไม่ยอมรับผิดอีกรึ?"
ในเวลาเดียวกันนั้น,หลางเจิ้นที่ก้าวออกมาในทันที,ดวงตาที่จ้องมองเขม็งไปยังหลินเซียว.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
ปัจจุบันแปลจบแล้ว 1672 ตอน สนใจติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ครับ
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น