Immortality Chapter 951 Strange Bai Qi
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 951 ความแข็งแกร่งของไป๋ฉี
Chapter 951 Strange Bai
Qi
"จวงจื่อ? ฝันผีเสื้อโบยบินไปทั่วหล้า!"หยิงที่พยักหน้าอย่างไม่แยแสนัก.
เกี่ยวกับจวงจื่อ,ย่อมเพียงพอให้การเคารพ,คนที่เข้าใกล้ปราชญ์เทพ,แน่นอนว่าต้องแข็งแกร่ง,กับคนเช่นนี้,ไม่สามารถที่จะดูแคลนได้.
"นั่นคือกุยกูซืออย่างงั้นรึ?"จวงจื่อที่จ้องมองไปยังเทือกเขาที่มีหมอกสีดำปกคลุม.
"ถูกต้อง!"หยิงที่กล่าวรับตามตรง.
จวงจื่อที่จ้องมองไปยังกุยกูซือ,พยักหน้าและกล่าวออกมาว่า,"ดูเหมือนว่าเจ้ามาเพื่อสิ่งนี้,กุยกูซือ,หยิง,พวกเจ้ามาด้วยกัน,คงต้องการเอาชนะในครั้งนี้?"
"ต้องการเอาชนะรึ?"หยิงที่ไม่ได้ปฏิเสธ,เผยยิ้มออกมาเล็กน้อย.
"เชิญ!"จวงจื่อกล่าวอย่างเคร่งขรึม.
หยิงพยักหน้ารับ.
จวงจื่อที่ก้าวออกไป,ร่างกายของเขาที่ยื่นมือขวาออกไป,เป็นกระบวนท่าที่ดูเชื่องช้า,ทว่ารอบๆร่างของจวงจื่อในเวลานั้นปรากฏภาพเงาของผีเสื้อยักษ์ขนาดหมื่นจั้งคลุมร่างตัวเองเอาไว้ในทันที.
ไม่มีกลิ่นอายที่น่าเกรงขามแผ่ออกมา,ทว่าก็ไม่มีใครกล้าประเมินจวงจื่อต่ำเช่นกัน.
แต่ละคนที่ดวงตาเบิกกว้ากลมโต,จวงจื่อผู้เข้าใกล้ปราชญ์เทพ,การกระทำของเขานั้นเต็มไปด้วยความลึกลับ.
ไม่มีใครสามารถมองเห็นได้,ต่ำกว่าเซียนโบราณ,ไม่มีใครเข้าใจ,มีเพียงแค่เซียนบรรพชนเท่านั้นที่จะมองเห็นได้อย่างชัดเจน.
ที่ไกลออกไป,จงซานที่ใช้อำนาจของเคล็ดวิชาหงหลวนเทียนในการจับจ้องมอง,เทียนเต๋าปรากฏ.
เทียนเต๋าของหยิงเจิ้ง,เป็นเทียนเต๋าสีดำที่ดูยิ่งใหญ่อลังการ,ประกายแสงที่เจิดจรัส,ส่วนจวงจื่อในเวลานี้ได้ทำการรวบรวมเทียนเต๋า,เทียนเต๋าของจวงจื่อเป็นแสงสีขาวบริสุทธิ์.
ภายในเทียนเต๋า,มีหมอกสีขาวมากมายนับไม่ถ้วน,ราวกับว่ามันอยู่ในความฝันและจินตนาการของจวงจื่อ.
จวงจือที่ฟาดฝ่ามือโจมตีออกไป,เทียนเต๋าสีขาวที่พวยพุ่ง,กลายเป็นรูป
เป็นร่างที่ดูแข็งแกร่งน่าเกรงขามขึ้นมาในทันที.
"เป็นฝ่ามือที่ร้ายกาจทรงพลังเป็นอย่างมาก!"จงซานที่กล่าวพลางถอนหายใจ.
ในอดีตหลั่นเติ้งที่ทำการเคลื่อนย้ายเทียนเต๋าเทียนกัน,ทว่าพลังของมันแทบจะสลายหายไปหมดขณะกำลังเคลื่อนย้ายพลังอำนาจดังกล่าว,ทว่าในเวลานี้,จวงจื่อราวกับว่าสามารถเคลื่อนย้ายเทียนเต๋าเกือบทั้งหมด,แตกต่างกันราวฟ้ากันดินเลยทีเดียว.
"ไม่สามารถมองเห็นทั้งหมด!"โหลวซิงเฉินที่ขมวดคิ้วไปมา.
ร่างของจวงจื่อที่ถูกคลุมด้วยเทียนเต๋าอย่างสมบูรณ์แบบ,แทบจะไม่มีจุดอ่อนหรือพลังรั่วไหลออกมาเย,ดังนั้นต่ำกว่าเซียนโบราณ,จึงไม่สามารถมองเห็นส่วนสำคัญได้,ทรงพลังเกินไปแล้ว.
การเคลื่อนไหวของจวงจื่อที่เชื่องช้าเป็นอย่างมาก,ทว่าหยิงที่เป็นฝ่ายตรงข้ามกลับมองไม่เห็นจุดอ่อน,อย่างน้อยที่สุดแล้วเหนือกว่าอรหันต์จินถีก่อนหน้านี้มาก,หยิงที่ยังคงรอคอย,ก่อนที่จะยื่นมือขวาออกไปช้าๆ.
ไม่เคยเห็นกระบวนท่านี่มาก่อน,บนมือของเขานั้นปรากฏหมอกสีขาวที่หมุนวนไปมา,ทว่าภายในหมอกสีขาวนั้น,กับมีจุดดวงดาราขนาดเล็กกำลังโคจรเรียงกันอยู่ปรากฏขึ้นที่บนฝ่ามือ.
ดวงดาราขนาดเล็กที่โคจรอยู่อย่างงั้นรึ?
สายตาของทุกคนที่เต็มไปด้วยความสนใจ,เมื่อพวกเขาสามารถมองเห็นดวงดาราเหล่านั้นได้,แทบทุกคนที่ดวงตากลมโต.
ดวงดาราเหล่านั้น,ไม่ใช่ดวงดาราที่เรียงรายกันเท่านั้น,ทว่ามีดวงดาวมากมายนับไม่ถ้วนที่กำลังหมุนโคจรบนฝ่ามือของหยิง,ราวกับว่าบนมือนั้นคือจักรวารที่กว้างใหญ่ไร้ที่สิ้นสุด.
รอบๆร่างของจวงจื่อปรากฏภาพเงาของผีเสื้อยักษ์ขนาดหมื่นจั้ง,ส่วนหยิงในเวลานี้ปรากฏเป็นภาพเงาดวงดารามากมาย,โดยมีหยิงเป็นศูนย์กลาง,พื้นที่รอบๆราวกับจักรวาลที่กว้างใหญ่ที่กำลังมีดวงดาราโคจรไปรอบๆและมีดาวเคราะห์ขนาดใหญ่กำลังโคจรรอบตัวเขา.
เหมือนกันไม่ได้มีกลิ่นอายที่น่าเกรงขามแผ่ออกมา,ทว่าทุกคนรู้ตัวดีว่าหยิงนั้นทรงพลังน่าเกรงขามขนาดใหน.
ฝ่ามือขวาของทั้งสอง,ปรากฏขึ้นบนอากาศที่ว่างเปล่า,ขยายใหญ่ขึ้นเรื่อยๆราวกับจะปิดท้องฟ้าเคลื่อนที่เข้าปะฝ่ามือกัน.
"ตูมมมม!"
เกิดเสียงดังสนั่นหวั่นไหว,ผีเสื้อหมื่นจั้งของจวงจื่อที่เกิดระเบิดดังสนั่น,ไม่ใช่ระเบิดทำลาย,ทว่าเป็นการเปลี่ยนรูปร่างเป็นผีเสื้อสะบัดปีก,มันกำลังกระพือปีกออกไปกินพื้นที่กว่าหนึ่งแสนจั้ง,กำลังสะบัดปีกไปมาด้วยอำนาจที่ยิ่งใหญ่ทรงพลัง.
ส่วนหยิงเอง,จักรวาลที่กว้างใหญ่เองก็ขยายออกไปกว่าแสนลี้,พริบตาเดียวก็ปกคลุมเหล่าผู้ฝึกตนที่อยู่รอบๆทั้งหมด,โดยมีพวกเขาสองคนเป็นจุดศูนย์กลาง,ท้องฟ้าแผ่นดินกระเพื่อม,บนโลกใบนี้ราวกับว่ากำลังเคลื่อนไหวอยู่.
เป็นประสบการโดยตรง,ทุกคนในเวลานี้สัมผัสได้ถึงเงาของผีเสื้อและดวงดารา,นอกจากนี้มันยังโคจรไปรอบๆ,หมุนวนไปรอบๆอย่างบ้าคลั่ง.
ไร้ซึ่งพลังจะขัดขืน,จวงจื่อและหยิงนั้นคือผู้สามารถเคลื่อนย้ายเทียนเท่าขั้นสูงสุด,เหล่าคนที่อยู่รอบๆไม่มีใครต้านได้.
ถึงต้องการหนีก็ไม่สามารถทำได้,พื้นที่บริเวณที่ดวงดาราและปีกผีเสื้อปกคลุมกว้างใหญ่นัก.
ถอย! หลบหนี! ไปให้ไกล!
ที่ไกลออกไปนั้นไม่มีใครมองเห็นหยิง,เห็นเพียงแค่บนท้องฟ้ากลายเป็นจักรวาลที่กว้างใหญ่และผีเสื้อที่มีรูปร่างใหญ่โตมโหฬาร.
"นี่คือเซียนบรรพชน?"ดวงตาของโหลวซิงเฉินที่เผยท่าทางหวาดผวาขึ้นมาในทันที.
ที่ใจกลางสนามรบนั้น,มีกลุ่มของเซียนบรรพชนอยู่ไม่น้อย,พวกเขาแม้จะเป็นเซียนบรรพชน,ทว่าในเวลานี้ต่างก็เผยท่าทางหวาดผวาออกมา,หยิงผู้นี้ทรงพลัง,แข็งแกร่งขนาดนี้เลยรึ?
อย่างไรก็ตามขณะที่ทุกคนกำลังจับจ้องมองไปยังหยิงและจวงจื่อ.
ดวงตาของไป๋ฉีที่เปลี่ยนเป็นแปลกประหลาดจดจ้องมองไปยังคนสองคนบนยอดเขา,ดวงตาของไป๋ฉีที่เปลี่ยนเป็นสีเงินส่องแสงประกายเย็นชา,พร้อมกับจับจ้องมองไปยังพื้นที่อีกแห่งหนึ่งด้วยความเย็นชา,จากนั้นร่างของเขาก็เคลื่อนไหวหายไปในทันที.
ไป๋ฉีไปแล้ว?
เหล่าเซียนบรรพชนที่แสดงท่าทางประหลาดใจ,น้อย,หลายคนที่ดูงงงวย,เหล่าเซียนบรรพชนย่อมไม่สนใจเซียนโบราณอย่างแน่นอน,พวกเขาทุกคนที่จ้องมองไปยังหยิงและจวงจื่อ,มีเพียงแค่ใครบางคนเท่านั้นที่จ้องมองไปยังไป๋ฉีที่กำลังเคลื่อนไหว.
ไป๋ฉีที่พุ่งตรงไปยังทิศตะวันตกเฉียงใต้,จิตสังหารที่หนักหน่วงรุนแรง,พร้อมกับดาบที่ใหญ่ยักษ์ในมือ,แผ่ไอแห่งความตายออกมา.
จากนั้น,เขาก็ไม่หยุดที่ยอดเขาแห่งหนึ่ง.
ที่ไกลออกไปนั้น,มีบางคนที่จับจ้องมองออกไปด้วยความสนใจ.
สถานที่ของบรรพชนชราเสวี๋ยเหม่ย.
"อาจารย์,นั่นไป๋ฉี?
เขามาอยู่ด้านหน้าจงซานทำไม?"
"เขาต้องการมาต่อสู้กับจงซาอย่างงั้นรึ?
เป็นคำสั่งของหยิงรึ?"
"ไป๋ฉีเขาบ้าไปแล้วรึ?
ในเวลานี้ไม่ปกป้องกุยกูซือ,เขามาที่นี่ทำไมกัน?"
แม้ว่าสถานที่ของจงซานจะซ่อนตัวอยู่พื้นที่แห่งหนึ่ง,ทว่าก็ยังมีคนมากมายมองตามไป๋ฉี,และไป๋ฉีก็มาหยุดอยู่ที่ไม่ไกลออกไปจากจงซาน.
จิตสังหารที่หนักหน่วงรุนแรง,กำลังโถมทับไปยังฝั่งของจงซาน,ราวกับว่าเขากำลังจะสังหารจงซานให้ตกตายไป,เกิดสิ่งใดขึ้น,จงซานที่ขมวดคิ้วไปมาเล็กน้อย.
ไป๋ฉีเป็นบ้าไปแล้วอย่างงั้นรึ?
ที่ไกลออกไป,บรรพชนชราเสวี่ยเหม่ยที่ทำการพยากร,แววตาที่เผยท่าทางสงสัย.
"เป็นไปได้ว่า?
ธวัชเจาเหยาได้อยู่ในมือของจงซานแล้ว,จากนั้นหยิงจึงได้ส่งคนมาหาเพื่อนำมันกลับไป,ธวัชเจาเหย๋าอยู่ในมือจงซานแล้วจริงๆรึ?
หากว่ามันไปอยู่ในมือของหยิงจะกลายเป็นเรื่องใหญ่แน่,หยิง?"บรรพชนชราเสวี๋ยเหม่ยที่ขมวดคิ้วไปมา.
"บรรพชนชรา?"ศิษย์คนหนึ่งที่เอ่ยสอบถามออกมา.
"พวกเจ้าทั้งสาม,ไป,ขวางคนๆนั้นเอาไว้,ปกป้องจงซาน!"บรรพชนชราเสวี๋ยเหม่ยที่เอ่ยออกมาในทันที.
"หืม,รับทราบ!"ศิษย์ทั้งสามที่งงงวย,ทว่าก็รับคำสั่งในทันที.
คนทั้งสามที่อยู่ไม่ไกลออกไปจากจงซาน,พริบตาเดียวก็ไปถึงแล้ว.
"ไป๋ฉี?
เจ้าต้องการทำอะไร?"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยเสียงเย็นชา.
คนอื่นๆที่อยู่รอบๆหันมาสนใจ,ทันทีที่มีคนเอ่ยว่าไป๋ฉี!
สายตาของไป๋ฉีที่จับจ้องมองจงซาน,แววตาที่เปื้อนไปด้วยแสงสีขาว,ร่างกายที่ถูกปกคลุมด้วยจิตสังหารเล็กน้อย,ดูดุร้ายเป็นอย่างมาก.
ภายในมือที่ถือดาบยักษ์สั่นไปมา,ดูเหมือนว่ากำลังจะเข้าโจมตีจงซาน.
"หยุด!"ศิษย์ของบรรพชนชราเสวี๋ยเหม่ยที่เอ่ยออกมาเสียงดัง.
ยอดฝีมือสามคนมาหยุดหยู่ที่ที่ด้านหน้าของจงซานในทันที.
จงซานที่ตกใจเล็กน้อย,ศิษย์ของบรรพชนเสวี๋ยเหม่ย?
พวกเขาต้องการทำอะไร? ปกป้องเขาอย่างงั้นรึ?
สามยอดฝีมือที่ชักกระบี่ยาวออกมา,สายตาที่เย็นชาจับจ้องมองไปยังไป๋ฉี,เห็นชัดเจนว่าพวกเขาที่ได้รับคำสั่งมาจากบรรพชนชรา,เพื่อปกป้องจงซาน.
เพราะว่าจงซานเป็นหนึ่งตัวแปร,ที่จะใช้แยกธวัชเจาเหยาออกมาจากมือของหยิง.
"หนูสามตัว!"ไป๋ฉีที่เอ่ยออกมาด้วยเสียงเย็นชา.
"เจ้าพูดอะไรนะ?"คนหนึ่งที่เป็นผู้นำที่เต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยวตะโกนออกมาเสียงดัง.
ระหว่างที่กล่าวนั้น,คนทั้งสามที่ลงมือพร้อมกัน,กระบี่ของพวกเขา,เหมือนกับกระบี่เหม่ยซินก่อนหน้านี้,เป็นทะเลปราณกระบี่มากมายพุ่งตรงไปยังทิศทางของไป๋ฉีอย่างบ้าคลั่ง.
ปราณกระบี่ที่ปกคลุมท้องฟ้า,ราวกับคลื่นสึนามึที่ม้วนกวาดทุกสิ่งทุกอย่างตรงไปยังทิศทางของไป๋ฉี.
"ตูมมมม~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
ท้องฟ้าที่ส่องประกายแสงวับวาว,พริบตาเดียวกันนั้นปราณกระบี่ทั้งหมดก็แตกสลายหายไป.
"อ๊ากกกก~~~~~~~~~~~~!”
ไป๋ฉีคำรามลั่น,ก่อนที่จะมีแสงสีขาวพุ่งลงมาจากบนท้องฟ้า,หนึ่งดาบที่ฟาดฟันไปยังยอดฝีมือฝ่ายตรงขามแยกออกเป็นสองส่วน.
เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเร็วมาก,สังหารเซียนโบราณราวกับหมูในอวย,น่าเกรงขาม,ทรงพลังเกินไปแล้ว,หนึ่งดาบ,เซียนโบราณตกตายไปในทันที.
ภายในสนามรบสายตาของทุกคนที่จับจ้องมองเป็นสายตาเดียวกันในทันที.
สายตาของทุกคนต่างก็ตื่นตะลึงกับปราณดาบของไป๋ฉีเป็นอย่างมาก.
เป็นคนที่ทรงพลังร้ายกาจนัก.
เซียนโบราณสามคนที่เข้ามาขวาง,ตกตายไปในทันทีคนหนึ่ง,อีกสองคนที่ตื่นตะลึง,รับรู้ว่าสถานการณ์เวลานี้ย่ำแย่,พวกเขาจะสามารถขวางคนผู้นี้ได้อย่างงั้นรึ?
ฆ่า!
สังหารในทันที!
ไป๋ฉีเป็นคนที่ทรงพลังร้ายกาจเกินไปแล้ว!
"ใครกล้าขวางทางข้า?"ดวงตาของไป๋ฉีเบิกกว้างจดจ้องมองออกไป.
กลิ่นอายที่ยิ่งใหญ่ทรงพลังโถมทับมายังคนทั้งสองในทันที.
คนทั้งสองที่ดวงตาเบิกกว้าง,ไม่รีรอแม้แต่เวลาเดียวพวกเขาหนีไปยังทิศทางของบรรพชนชราเสวี๋ยเหม่ยในทันที.
กับคนที่ร้ายกาจถึงเพียงนี้พวกเขาจะต่อกรได้อย่างไร?
คนที่ออกมาขวางหายไปหมดแล้ว,ไป๋ฉีที่จดจ้องมองไปยังจงซาน,จิตสังหารที่รุนแรงกำลังโถมทับไปยังทิศทางของจงซาน.
เป็นจิตสังหารที่หนักหน่วงรุนแรงมาก,แม้แต่ต้นไม้ใบหญ้ายังต้องก้มกราบลงแนบกับพื้น,เป็นกลิ่นอายที่น่าหวาดกลัวอย่างไม่เคยมีมาก่อน.
บนยอดเขา,เสื้อผ้าของจงซานที่โบกสะบัดไปตามแรงกดดันของจิตสังหารของไป๋ฉีที่ระเบิดออกมา,ทว่าจงซานไม่ได้แสดงท่าทางหวาดกลัวแม้แต่น้อย,ยังคงจดจ้องมองไป๋ฉีด้วยความจริงจัง.
ไป๋ฉีที่กุมดาบยักษ์,จ้องมองจงซานแผ่จิตสังหารที่รุนแรงออกมาไม่หยุด,ราวกับว่ากำลังจะลงมือในทันที.
"วูซซซซ!"
โหลวซิงเฉินที่ก้าวออกมาด้านนอก,ยืนอยู่ด้านหน้าจงซาน,ไพลินที่หน้าผากของเขาส่องประกายแสงเล็กน้อย,เพื่อแบ่งเบาความทุกข์กับผู้เป็นนาย,เขาที่ไม่หวาดกลัวแม้แต่น้อย.
"เป็นจิตสังหารที่หนักหน่วงรุนแรงยิ่งนัก,ยืนอยู่ไกลถึงเพียงนี้,หัวใจของข้ายังเต้นไปมาเลย!"
"สังหารเซียนโบราณอย่างง่ายดาย,ผู้ใต้บังคับบัญชาของหยิงไม่ธรรมดาจริงๆ!"
"เขาต้องการสังหารจงซานอย่างงั้นรึ?
ทำไม?"
"จงซานโชคร้ายจริงๆ!"
"โหลวซิงเฉินออกไปยืนขวางตรงนั้น?
เขาต้องการตกตายอย่างงั้นรึ?
ถึงเขาจะเป็นเซียนโบราณ,ก็ไม่มีทางต้านไป๋ฉีได้อย่างแน่นอน!"
"ใช่แล้ว,ก่อนหน้านี้ศิษย์ของบรรพชนชราเสวี๋ยเหม่ยสามคน,ร่วมมือกัน,หนึ่งในนั้นยังถูกสังหารในทันที,โหลวซิงเฉินไม่สามารถต้านไป๋ฉีได้แน่!"
"ไม่มีทางรอดแน่!"
ทุกคนต่างก็แสดงท่าทางดูแคลนไม่หยุดหย่อน,ไป๋ฉีปะทะโหลวซิงเฉิน!
"ไป๋ฉี!"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยเสียงเคร่งขรึม.
ไป๋ฉียังคงจ้องมองจงซานอย่างไม่แย่แส.
"ยังไม่ตื่นอีก!"จงซานที่ตะโกนออกไปเสียงดัง!
จงซานที่ถอนหายใจลึก,เสียงที่ดังสนั่นราวกับสายฟ้า,ได้ดังกระหึ่มภายในหูของไป๋ฉี,ทันใดนั้นดวงตาและคิ้วใบหน้าของไป๋ฉีที่เผยท่าทางเจ็บปวด,ดวงตาที่ลืมค้าง,จิตสังหารที่รุนแรงปกคลุมไปทั่วร่างกายของเขามากยิ่งกว่าเดิมซะอีก.
แม้นว่าจะเพียงแค่ไม่นาน,ทว่าดูเหมือนว่าคสติของเขาก็ถูกสะกดไปในทันที.
"ไป๋ฉีถูกควบคุมอยู่งั้นรึ?"
เพียงแค่คาดเดาเท่านั้น,ถึงกับทำให้ทุกคนถึงกับสะดุ้ง,กับการควบคุมคนที่มีจิตสังหารที่หนักหน่วงรุนแรงถึงเพียงนี้,จะเป็นใครได้อย่างงั้นรึ?
Chapter 951 Strange Bai
Qi
诡异的白起
ความแข็งแกร่งของไป๋ฉี
"จวงจื่อ? ฝันผีเสื้อโบยบินไปทั่วหล้า!"หยิงที่พยักหน้าอย่างไม่แยแสนัก.
เกี่ยวกับจวงจื่อ,ย่อมเพียงพอให้การเคารพ,คนที่เข้าใกล้ปราชญ์เทพ,แน่นอนว่าต้องแข็งแกร่ง,กับคนเช่นนี้,ไม่สามารถที่จะดูแคลนได้.
"นั่นคือกุยกูซืออย่างงั้นรึ?"จวงจื่อที่จ้องมองไปยังเทือกเขาที่มีหมอกสีดำปกคลุม.
"ถูกต้อง!"หยิงที่กล่าวรับตามตรง.
จวงจื่อที่จ้องมองไปยังกุยกูซือ,พยักหน้าและกล่าวออกมาว่า,"ดูเหมือนว่าเจ้ามาเพื่อสิ่งนี้,กุยกูซือ,หยิง,พวกเจ้ามาด้วยกัน,คงต้องการเอาชนะในครั้งนี้?"
"ต้องการเอาชนะรึ?"หยิงที่ไม่ได้ปฏิเสธ,เผยยิ้มออกมาเล็กน้อย.
"เชิญ!"จวงจื่อกล่าวอย่างเคร่งขรึม.
หยิงพยักหน้ารับ.
จวงจื่อที่ก้าวออกไป,ร่างกายของเขาที่ยื่นมือขวาออกไป,เป็นกระบวนท่าที่ดูเชื่องช้า,ทว่ารอบๆร่างของจวงจื่อในเวลานั้นปรากฏภาพเงาของผีเสื้อยักษ์ขนาดหมื่นจั้งคลุมร่างตัวเองเอาไว้ในทันที.
ไม่มีกลิ่นอายที่น่าเกรงขามแผ่ออกมา,ทว่าก็ไม่มีใครกล้าประเมินจวงจื่อต่ำเช่นกัน.
แต่ละคนที่ดวงตาเบิกกว้ากลมโต,จวงจื่อผู้เข้าใกล้ปราชญ์เทพ,การกระทำของเขานั้นเต็มไปด้วยความลึกลับ.
ไม่มีใครสามารถมองเห็นได้,ต่ำกว่าเซียนโบราณ,ไม่มีใครเข้าใจ,มีเพียงแค่เซียนบรรพชนเท่านั้นที่จะมองเห็นได้อย่างชัดเจน.
ที่ไกลออกไป,จงซานที่ใช้อำนาจของเคล็ดวิชาหงหลวนเทียนในการจับจ้องมอง,เทียนเต๋าปรากฏ.
เทียนเต๋าของหยิงเจิ้ง,เป็นเทียนเต๋าสีดำที่ดูยิ่งใหญ่อลังการ,ประกายแสงที่เจิดจรัส,ส่วนจวงจื่อในเวลานี้ได้ทำการรวบรวมเทียนเต๋า,เทียนเต๋าของจวงจื่อเป็นแสงสีขาวบริสุทธิ์.
ภายในเทียนเต๋า,มีหมอกสีขาวมากมายนับไม่ถ้วน,ราวกับว่ามันอยู่ในความฝันและจินตนาการของจวงจื่อ.
จวงจือที่ฟาดฝ่ามือโจมตีออกไป,เทียนเต๋าสีขาวที่พวยพุ่ง,กลายเป็นรูป
เป็นร่างที่ดูแข็งแกร่งน่าเกรงขามขึ้นมาในทันที.
"เป็นฝ่ามือที่ร้ายกาจทรงพลังเป็นอย่างมาก!"จงซานที่กล่าวพลางถอนหายใจ.
ในอดีตหลั่นเติ้งที่ทำการเคลื่อนย้ายเทียนเต๋าเทียนกัน,ทว่าพลังของมันแทบจะสลายหายไปหมดขณะกำลังเคลื่อนย้ายพลังอำนาจดังกล่าว,ทว่าในเวลานี้,จวงจื่อราวกับว่าสามารถเคลื่อนย้ายเทียนเต๋าเกือบทั้งหมด,แตกต่างกันราวฟ้ากันดินเลยทีเดียว.
"ไม่สามารถมองเห็นทั้งหมด!"โหลวซิงเฉินที่ขมวดคิ้วไปมา.
ร่างของจวงจื่อที่ถูกคลุมด้วยเทียนเต๋าอย่างสมบูรณ์แบบ,แทบจะไม่มีจุดอ่อนหรือพลังรั่วไหลออกมาเย,ดังนั้นต่ำกว่าเซียนโบราณ,จึงไม่สามารถมองเห็นส่วนสำคัญได้,ทรงพลังเกินไปแล้ว.
การเคลื่อนไหวของจวงจื่อที่เชื่องช้าเป็นอย่างมาก,ทว่าหยิงที่เป็นฝ่ายตรงข้ามกลับมองไม่เห็นจุดอ่อน,อย่างน้อยที่สุดแล้วเหนือกว่าอรหันต์จินถีก่อนหน้านี้มาก,หยิงที่ยังคงรอคอย,ก่อนที่จะยื่นมือขวาออกไปช้าๆ.
ไม่เคยเห็นกระบวนท่านี่มาก่อน,บนมือของเขานั้นปรากฏหมอกสีขาวที่หมุนวนไปมา,ทว่าภายในหมอกสีขาวนั้น,กับมีจุดดวงดาราขนาดเล็กกำลังโคจรเรียงกันอยู่ปรากฏขึ้นที่บนฝ่ามือ.
ดวงดาราขนาดเล็กที่โคจรอยู่อย่างงั้นรึ?
สายตาของทุกคนที่เต็มไปด้วยความสนใจ,เมื่อพวกเขาสามารถมองเห็นดวงดาราเหล่านั้นได้,แทบทุกคนที่ดวงตากลมโต.
ดวงดาราเหล่านั้น,ไม่ใช่ดวงดาราที่เรียงรายกันเท่านั้น,ทว่ามีดวงดาวมากมายนับไม่ถ้วนที่กำลังหมุนโคจรบนฝ่ามือของหยิง,ราวกับว่าบนมือนั้นคือจักรวารที่กว้างใหญ่ไร้ที่สิ้นสุด.
รอบๆร่างของจวงจื่อปรากฏภาพเงาของผีเสื้อยักษ์ขนาดหมื่นจั้ง,ส่วนหยิงในเวลานี้ปรากฏเป็นภาพเงาดวงดารามากมาย,โดยมีหยิงเป็นศูนย์กลาง,พื้นที่รอบๆราวกับจักรวาลที่กว้างใหญ่ที่กำลังมีดวงดาราโคจรไปรอบๆและมีดาวเคราะห์ขนาดใหญ่กำลังโคจรรอบตัวเขา.
เหมือนกันไม่ได้มีกลิ่นอายที่น่าเกรงขามแผ่ออกมา,ทว่าทุกคนรู้ตัวดีว่าหยิงนั้นทรงพลังน่าเกรงขามขนาดใหน.
ฝ่ามือขวาของทั้งสอง,ปรากฏขึ้นบนอากาศที่ว่างเปล่า,ขยายใหญ่ขึ้นเรื่อยๆราวกับจะปิดท้องฟ้าเคลื่อนที่เข้าปะฝ่ามือกัน.
"ตูมมมม!"
เกิดเสียงดังสนั่นหวั่นไหว,ผีเสื้อหมื่นจั้งของจวงจื่อที่เกิดระเบิดดังสนั่น,ไม่ใช่ระเบิดทำลาย,ทว่าเป็นการเปลี่ยนรูปร่างเป็นผีเสื้อสะบัดปีก,มันกำลังกระพือปีกออกไปกินพื้นที่กว่าหนึ่งแสนจั้ง,กำลังสะบัดปีกไปมาด้วยอำนาจที่ยิ่งใหญ่ทรงพลัง.
ส่วนหยิงเอง,จักรวาลที่กว้างใหญ่เองก็ขยายออกไปกว่าแสนลี้,พริบตาเดียวก็ปกคลุมเหล่าผู้ฝึกตนที่อยู่รอบๆทั้งหมด,โดยมีพวกเขาสองคนเป็นจุดศูนย์กลาง,ท้องฟ้าแผ่นดินกระเพื่อม,บนโลกใบนี้ราวกับว่ากำลังเคลื่อนไหวอยู่.
เป็นประสบการโดยตรง,ทุกคนในเวลานี้สัมผัสได้ถึงเงาของผีเสื้อและดวงดารา,นอกจากนี้มันยังโคจรไปรอบๆ,หมุนวนไปรอบๆอย่างบ้าคลั่ง.
ไร้ซึ่งพลังจะขัดขืน,จวงจื่อและหยิงนั้นคือผู้สามารถเคลื่อนย้ายเทียนเท่าขั้นสูงสุด,เหล่าคนที่อยู่รอบๆไม่มีใครต้านได้.
ถึงต้องการหนีก็ไม่สามารถทำได้,พื้นที่บริเวณที่ดวงดาราและปีกผีเสื้อปกคลุมกว้างใหญ่นัก.
ถอย! หลบหนี! ไปให้ไกล!
ที่ไกลออกไปนั้นไม่มีใครมองเห็นหยิง,เห็นเพียงแค่บนท้องฟ้ากลายเป็นจักรวาลที่กว้างใหญ่และผีเสื้อที่มีรูปร่างใหญ่โตมโหฬาร.
"นี่คือเซียนบรรพชน?"ดวงตาของโหลวซิงเฉินที่เผยท่าทางหวาดผวาขึ้นมาในทันที.
ที่ใจกลางสนามรบนั้น,มีกลุ่มของเซียนบรรพชนอยู่ไม่น้อย,พวกเขาแม้จะเป็นเซียนบรรพชน,ทว่าในเวลานี้ต่างก็เผยท่าทางหวาดผวาออกมา,หยิงผู้นี้ทรงพลัง,แข็งแกร่งขนาดนี้เลยรึ?
อย่างไรก็ตามขณะที่ทุกคนกำลังจับจ้องมองไปยังหยิงและจวงจื่อ.
ดวงตาของไป๋ฉีที่เปลี่ยนเป็นแปลกประหลาดจดจ้องมองไปยังคนสองคนบนยอดเขา,ดวงตาของไป๋ฉีที่เปลี่ยนเป็นสีเงินส่องแสงประกายเย็นชา,พร้อมกับจับจ้องมองไปยังพื้นที่อีกแห่งหนึ่งด้วยความเย็นชา,จากนั้นร่างของเขาก็เคลื่อนไหวหายไปในทันที.
ไป๋ฉีไปแล้ว?
เหล่าเซียนบรรพชนที่แสดงท่าทางประหลาดใจ,น้อย,หลายคนที่ดูงงงวย,เหล่าเซียนบรรพชนย่อมไม่สนใจเซียนโบราณอย่างแน่นอน,พวกเขาทุกคนที่จ้องมองไปยังหยิงและจวงจื่อ,มีเพียงแค่ใครบางคนเท่านั้นที่จ้องมองไปยังไป๋ฉีที่กำลังเคลื่อนไหว.
ไป๋ฉีที่พุ่งตรงไปยังทิศตะวันตกเฉียงใต้,จิตสังหารที่หนักหน่วงรุนแรง,พร้อมกับดาบที่ใหญ่ยักษ์ในมือ,แผ่ไอแห่งความตายออกมา.
จากนั้น,เขาก็ไม่หยุดที่ยอดเขาแห่งหนึ่ง.
ที่ไกลออกไปนั้น,มีบางคนที่จับจ้องมองออกไปด้วยความสนใจ.
สถานที่ของบรรพชนชราเสวี๋ยเหม่ย.
"อาจารย์,นั่นไป๋ฉี?
เขามาอยู่ด้านหน้าจงซานทำไม?"
"เขาต้องการมาต่อสู้กับจงซาอย่างงั้นรึ?
เป็นคำสั่งของหยิงรึ?"
"ไป๋ฉีเขาบ้าไปแล้วรึ?
ในเวลานี้ไม่ปกป้องกุยกูซือ,เขามาที่นี่ทำไมกัน?"
..........................................
........................
......
แม้ว่าสถานที่ของจงซานจะซ่อนตัวอยู่พื้นที่แห่งหนึ่ง,ทว่าก็ยังมีคนมากมายมองตามไป๋ฉี,และไป๋ฉีก็มาหยุดอยู่ที่ไม่ไกลออกไปจากจงซาน.
จิตสังหารที่หนักหน่วงรุนแรง,กำลังโถมทับไปยังฝั่งของจงซาน,ราวกับว่าเขากำลังจะสังหารจงซานให้ตกตายไป,เกิดสิ่งใดขึ้น,จงซานที่ขมวดคิ้วไปมาเล็กน้อย.
ไป๋ฉีเป็นบ้าไปแล้วอย่างงั้นรึ?
ที่ไกลออกไป,บรรพชนชราเสวี่ยเหม่ยที่ทำการพยากร,แววตาที่เผยท่าทางสงสัย.
"เป็นไปได้ว่า?
ธวัชเจาเหยาได้อยู่ในมือของจงซานแล้ว,จากนั้นหยิงจึงได้ส่งคนมาหาเพื่อนำมันกลับไป,ธวัชเจาเหย๋าอยู่ในมือจงซานแล้วจริงๆรึ?
หากว่ามันไปอยู่ในมือของหยิงจะกลายเป็นเรื่องใหญ่แน่,หยิง?"บรรพชนชราเสวี๋ยเหม่ยที่ขมวดคิ้วไปมา.
"บรรพชนชรา?"ศิษย์คนหนึ่งที่เอ่ยสอบถามออกมา.
"พวกเจ้าทั้งสาม,ไป,ขวางคนๆนั้นเอาไว้,ปกป้องจงซาน!"บรรพชนชราเสวี๋ยเหม่ยที่เอ่ยออกมาในทันที.
"หืม,รับทราบ!"ศิษย์ทั้งสามที่งงงวย,ทว่าก็รับคำสั่งในทันที.
คนทั้งสามที่อยู่ไม่ไกลออกไปจากจงซาน,พริบตาเดียวก็ไปถึงแล้ว.
"ไป๋ฉี?
เจ้าต้องการทำอะไร?"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยเสียงเย็นชา.
คนอื่นๆที่อยู่รอบๆหันมาสนใจ,ทันทีที่มีคนเอ่ยว่าไป๋ฉี!
สายตาของไป๋ฉีที่จับจ้องมองจงซาน,แววตาที่เปื้อนไปด้วยแสงสีขาว,ร่างกายที่ถูกปกคลุมด้วยจิตสังหารเล็กน้อย,ดูดุร้ายเป็นอย่างมาก.
ภายในมือที่ถือดาบยักษ์สั่นไปมา,ดูเหมือนว่ากำลังจะเข้าโจมตีจงซาน.
"หยุด!"ศิษย์ของบรรพชนชราเสวี๋ยเหม่ยที่เอ่ยออกมาเสียงดัง.
ยอดฝีมือสามคนมาหยุดหยู่ที่ที่ด้านหน้าของจงซานในทันที.
จงซานที่ตกใจเล็กน้อย,ศิษย์ของบรรพชนเสวี๋ยเหม่ย?
พวกเขาต้องการทำอะไร? ปกป้องเขาอย่างงั้นรึ?
สามยอดฝีมือที่ชักกระบี่ยาวออกมา,สายตาที่เย็นชาจับจ้องมองไปยังไป๋ฉี,เห็นชัดเจนว่าพวกเขาที่ได้รับคำสั่งมาจากบรรพชนชรา,เพื่อปกป้องจงซาน.
เพราะว่าจงซานเป็นหนึ่งตัวแปร,ที่จะใช้แยกธวัชเจาเหยาออกมาจากมือของหยิง.
"หนูสามตัว!"ไป๋ฉีที่เอ่ยออกมาด้วยเสียงเย็นชา.
"เจ้าพูดอะไรนะ?"คนหนึ่งที่เป็นผู้นำที่เต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยวตะโกนออกมาเสียงดัง.
ระหว่างที่กล่าวนั้น,คนทั้งสามที่ลงมือพร้อมกัน,กระบี่ของพวกเขา,เหมือนกับกระบี่เหม่ยซินก่อนหน้านี้,เป็นทะเลปราณกระบี่มากมายพุ่งตรงไปยังทิศทางของไป๋ฉีอย่างบ้าคลั่ง.
ปราณกระบี่ที่ปกคลุมท้องฟ้า,ราวกับคลื่นสึนามึที่ม้วนกวาดทุกสิ่งทุกอย่างตรงไปยังทิศทางของไป๋ฉี.
"ตูมมมม~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
ท้องฟ้าที่ส่องประกายแสงวับวาว,พริบตาเดียวกันนั้นปราณกระบี่ทั้งหมดก็แตกสลายหายไป.
"อ๊ากกกก~~~~~~~~~~~~!”
ไป๋ฉีคำรามลั่น,ก่อนที่จะมีแสงสีขาวพุ่งลงมาจากบนท้องฟ้า,หนึ่งดาบที่ฟาดฟันไปยังยอดฝีมือฝ่ายตรงขามแยกออกเป็นสองส่วน.
เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเร็วมาก,สังหารเซียนโบราณราวกับหมูในอวย,น่าเกรงขาม,ทรงพลังเกินไปแล้ว,หนึ่งดาบ,เซียนโบราณตกตายไปในทันที.
ภายในสนามรบสายตาของทุกคนที่จับจ้องมองเป็นสายตาเดียวกันในทันที.
สายตาของทุกคนต่างก็ตื่นตะลึงกับปราณดาบของไป๋ฉีเป็นอย่างมาก.
เป็นคนที่ทรงพลังร้ายกาจนัก.
เซียนโบราณสามคนที่เข้ามาขวาง,ตกตายไปในทันทีคนหนึ่ง,อีกสองคนที่ตื่นตะลึง,รับรู้ว่าสถานการณ์เวลานี้ย่ำแย่,พวกเขาจะสามารถขวางคนผู้นี้ได้อย่างงั้นรึ?
ฆ่า!
สังหารในทันที!
ไป๋ฉีเป็นคนที่ทรงพลังร้ายกาจเกินไปแล้ว!
"ใครกล้าขวางทางข้า?"ดวงตาของไป๋ฉีเบิกกว้างจดจ้องมองออกไป.
กลิ่นอายที่ยิ่งใหญ่ทรงพลังโถมทับมายังคนทั้งสองในทันที.
คนทั้งสองที่ดวงตาเบิกกว้าง,ไม่รีรอแม้แต่เวลาเดียวพวกเขาหนีไปยังทิศทางของบรรพชนชราเสวี๋ยเหม่ยในทันที.
กับคนที่ร้ายกาจถึงเพียงนี้พวกเขาจะต่อกรได้อย่างไร?
คนที่ออกมาขวางหายไปหมดแล้ว,ไป๋ฉีที่จดจ้องมองไปยังจงซาน,จิตสังหารที่รุนแรงกำลังโถมทับไปยังทิศทางของจงซาน.
เป็นจิตสังหารที่หนักหน่วงรุนแรงมาก,แม้แต่ต้นไม้ใบหญ้ายังต้องก้มกราบลงแนบกับพื้น,เป็นกลิ่นอายที่น่าหวาดกลัวอย่างไม่เคยมีมาก่อน.
บนยอดเขา,เสื้อผ้าของจงซานที่โบกสะบัดไปตามแรงกดดันของจิตสังหารของไป๋ฉีที่ระเบิดออกมา,ทว่าจงซานไม่ได้แสดงท่าทางหวาดกลัวแม้แต่น้อย,ยังคงจดจ้องมองไป๋ฉีด้วยความจริงจัง.
ไป๋ฉีที่กุมดาบยักษ์,จ้องมองจงซานแผ่จิตสังหารที่รุนแรงออกมาไม่หยุด,ราวกับว่ากำลังจะลงมือในทันที.
"วูซซซซ!"
โหลวซิงเฉินที่ก้าวออกมาด้านนอก,ยืนอยู่ด้านหน้าจงซาน,ไพลินที่หน้าผากของเขาส่องประกายแสงเล็กน้อย,เพื่อแบ่งเบาความทุกข์กับผู้เป็นนาย,เขาที่ไม่หวาดกลัวแม้แต่น้อย.
"เป็นจิตสังหารที่หนักหน่วงรุนแรงยิ่งนัก,ยืนอยู่ไกลถึงเพียงนี้,หัวใจของข้ายังเต้นไปมาเลย!"
"สังหารเซียนโบราณอย่างง่ายดาย,ผู้ใต้บังคับบัญชาของหยิงไม่ธรรมดาจริงๆ!"
"เขาต้องการสังหารจงซานอย่างงั้นรึ?
ทำไม?"
"จงซานโชคร้ายจริงๆ!"
"โหลวซิงเฉินออกไปยืนขวางตรงนั้น?
เขาต้องการตกตายอย่างงั้นรึ?
ถึงเขาจะเป็นเซียนโบราณ,ก็ไม่มีทางต้านไป๋ฉีได้อย่างแน่นอน!"
"ใช่แล้ว,ก่อนหน้านี้ศิษย์ของบรรพชนชราเสวี๋ยเหม่ยสามคน,ร่วมมือกัน,หนึ่งในนั้นยังถูกสังหารในทันที,โหลวซิงเฉินไม่สามารถต้านไป๋ฉีได้แน่!"
"ไม่มีทางรอดแน่!"
..............................
..................
......
ทุกคนต่างก็แสดงท่าทางดูแคลนไม่หยุดหย่อน,ไป๋ฉีปะทะโหลวซิงเฉิน!
"ไป๋ฉี!"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยเสียงเคร่งขรึม.
ไป๋ฉียังคงจ้องมองจงซานอย่างไม่แย่แส.
"ยังไม่ตื่นอีก!"จงซานที่ตะโกนออกไปเสียงดัง!
จงซานที่ถอนหายใจลึก,เสียงที่ดังสนั่นราวกับสายฟ้า,ได้ดังกระหึ่มภายในหูของไป๋ฉี,ทันใดนั้นดวงตาและคิ้วใบหน้าของไป๋ฉีที่เผยท่าทางเจ็บปวด,ดวงตาที่ลืมค้าง,จิตสังหารที่รุนแรงปกคลุมไปทั่วร่างกายของเขามากยิ่งกว่าเดิมซะอีก.
แม้นว่าจะเพียงแค่ไม่นาน,ทว่าดูเหมือนว่าคสติของเขาก็ถูกสะกดไปในทันที.
"ไป๋ฉีถูกควบคุมอยู่งั้นรึ?"
เพียงแค่คาดเดาเท่านั้น,ถึงกับทำให้ทุกคนถึงกับสะดุ้ง,กับการควบคุมคนที่มีจิตสังหารที่หนักหน่วงรุนแรงถึงเพียงนี้,จะเป็นใครได้อย่างงั้นรึ?
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
ปัจจุบันแปลจบแล้ว 1672 ตอน สนใจติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ครับ
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น