Immortality Chapter 948 One arrow
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 948 หนึ่งดอก
Chapter 948 One arrow
รอบๆตัวของเหม่ยซินเวลานี้,ปรากฏปราณกระบี่มากมายร่ายรำบนอากาศ,ราวกับว่าจะปกปิดผืนฟ้า,ด้านล่างผืนปฐพีกลายเป็นเงาของปราณกระบี่จำนวนมากมายมหาศาลระรานตาไปหมด.
พลังอำนาจ,พลานุภาพที่ยิ่งใหญ่,กระบี่มากมายที่ผุดขึ้นมาส่งเสียงหึ่งๆไปทั่วทุกสารทิศ.
ปราณกระบี่มากมายที่ร่ายรำบนอากาศ,ก่อนที่จะค่อยๆรวมตัวกันเป็นค่ายกลกระบี่ช้าๆ,ปลดปล่อยกลิ่นอายที่ยิ่งใหญ่ทรงพลังโถมทับไปยังตำแหน่งของโหลวซิงเฉิน,อำนาจที่ไร้เทียนทาน,ราวกับว่าฟ้ากำลังถล่ม.
เหม่ยซินแข็งแกร่งนัก!
ทว่าอีกฝั่งของยอดเขาสูงกลับมองไม่เห็นความแข็งแกร่งแม้แต่น้อย,โหลวซิงเฉินที่วาดคันศร,ลูกศรสีทองที่ปรากฏขึ้น,ส่องประกายแสงวับวาบ,ดูทรงพลังแต่กลับไม่มีกลิ่นอายที่ยิ่งใหญ่แผ่ออกมาแม้แต่น้อย,ดูเหมือนกับการวาดคันศรของปุถุชนทั่วไป.
ไม่มีกลิ่นอายใดๆ,ทุกคนต่างก็เผยท่าทางเหยียดหยันดูแคลนโหลวซิงเฉิน,มีเพียงบรรพชนชราเสวี๋ยเหม่ยที่เผยท่าทางเป็นกังวล,ไม่ใช่ว่าโหลวซิงเฉินไม่ได้ปล่อยกลิ่นอายออกมา,ทว่าโหลวซิงเฉินนั้นเก็บกลิ่นอายเอาไว้จุดๆเดียว,รวมเอาไว้ที่ปลายศร.
โหลวซิงเฉินนับเป็นยอดฝีมือยอดอัจฉริยะ.
สัมผัสที่ไม่ดีแผ่ออกมา,ทว่าบรรพชนเสวี๋ยเหม่ยไม่สามารถกล่าวเตือนออกมาตรงๆได้,ทว่าจับจ้องมองด้วยสายตาที่จริงจัง.
ที่ไกลออกมา,เหม่ยซินที่จับจ้องมองไปยังโหลวซิงเฉิน,เห็นเขาง้างคันศร,ก็เผยยิ้มออกมา,คันศร?
นี่คิดจะใช้ศรที่ไร้เรี่ยวแรงชี้มายังข้าอย่างงั้นรึ?
ภายในความคิดของเหม่ยซินนั้น,ถึงแม้ว่าโหลวซิงเฉินจะยิงลูกศรออกมา,ทว่าเขามั่นใจว่ามีร้อยวิธีในการป้องกันลูกศรดังกล่าวเอาไว้.
"ชิ,พังทลายไปพร้อมกับภูเขาที่เจ้ายืนอยู่ซะ!"เหม่ยซินที่เอ่ยออกมาด้วยเสียงเย็นชา.
กระบี่ในมือของเขากวัดแกว่ง,ควบคุมปราณกระบี่จากทุกทิศทุกทาง,กระแสกระบี่เริ่มเคลื่อนไหว,พุ่งตรงไปยังทิศทางของโหลวซิงเฉิน,ปราณกระบี่มากมายราวกับทางช้างเผือกกำลังไหลไปด้านหน้า,อำนาจที่ยิ่งใหญ่ล้นฟ้า,กระแสกระบี่นับแสนจั้งรวมตัวกันพุ่งออกไปด้วยความเร็ว,ใครจะสามารถต้านทานได้กัน?
"โหลวซิงเฉินจบแล้ว!"
"อำนาจของกระบี่ที่ยิ่งใหญ่ทรงพลัง,กำลังสะกดโหลวซิงเฉินแล้ว,ไม่มีทางที่เขาจะหนีพ้น!"
"ช่างน่าเศร้าข้าเพิ่งเคยเห็นผู้ฝึกตนวิถีคันศร,กับต้องจบอย่างรวดเร็วซะแล้ว!"
เสียงรอบๆที่ดังอื้ออึงด้วยความเสียดาย,และมีหลายคนที่เผยท่าทางตื่นเต้นดีใจที่ได้เปิดหูเปิดตา,นี่คือวิถีกระบี่ที่ทรงพลังของเซียนโบราณเหม่ยซิน.
ที่ไกลออกไปนั้น,ต่อหน้ากระบี่ที่ยิ่งใหญ่ทรงพลัง,ใบหน้าของโหลวซิงเฉินที่ขยับ,ดวงตาเบิกกว้าเปล่งประกายแสงจ้าออกมา,พร้อมกับปล่อยศรสีทองพุ่งออกไปในทันที.
"ในเวลานี้ยังคิดจะปล่อยลูกศรอีก,ไร้ประโยชน์จริงๆ!"
"รู้ว่าตัวเองต้องตายอย่างสมบูรณ์,แน่นอนว่าจะต้องต่อต้านบ้าง!"
"ศรแค่ดอกเดียว,ไม่มีทางที่จะทะลวงผ่านปราณกระบี่คลุมฟ้านั่นได้,ผู้ฝึกตนใช้ศรอย่างงั้นรึ?
น่าขัน!"
"ใช่,น่าหัวเราะ......?"
เสียงตำหนิโหลวซิงเฉินที่หยุดลงในทันที,ดวงตาของผู้คนมากมายเบิกกว้างเผยท่าทางตื่นตระหนกตกใจเป็นอย่างมาก,เรื่องนี้?
"ศิษย์พี่!"ศิษย์ของบรรพชนหมากซือเหม่ยอุทานออกมา.
"ตูมมม~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
อำนาจพลานุภาพที่ยิ่งใหญ่ของกระบี่,กระแสกระบี่นับแสนจั้งระเบิดออกมาเสียงดัง,ทันใดนั้นปราณกระบี่มากมายก็แตกระเบิดกระเซ็นไปทุกทิศทุกทาง,พื้นที่รอบๆถึงกับแตกสลายพังทลายลงไปตามๆกัน.
เร็วมาก,ความเร็วที่ไม่แม้แต่ทุกคนจะตระหนักถึงได้,สายตาของทุกคนที่ได้แต่เพ่งพิศเป็นสายตาเดียวกัน.
"ไม่ควรเป็นเช่นนั้น!"
"ไม่! ไม่มีทาง!"
"เป็นไปไม่ได้"
ทุกคนที่อยู่รอบๆไม่เข้าใจในสิ่งที่เห็นและสิ่งที่เกิดขึ้นของคนทั้งสองเลยแม้แต่น้อย.
โหลวซิงเฉินที่เก็บคันศรของตัวเองกลับไปช้าๆ.
ทว่าในเวลาเดียวกันที่ใบหน้าของเซียนโบราณเหม่ยซิน,บนหน้าผากของเขาปรากฏศรสีทองปักทะลวงสมองเข้าไป,มือของเขาที่กุมหางของลูกศร,ดวงตาเบิกกว้า,ไม่เข้าใจเรื่องราวที่เกิดขึ้น,เซียนโบราณที่แข็งแกร่งเช่นเขา,ตกตายด้วยศรสีทองดอกเดียวอย่างงั้นรึ?
ศรสีทองนี้แปลกมากมันเคลื่อนที่ด้วยความเร็วเกินกว่าที่เขาจะรู้ตัวซะอีก.
โหลวซิงเฉินเก็บคันศรไปแล้ว,ก่อนที่จะบินกลับมาอยู่ข้างๆจงซาน.
"เซิ่งหวัง,โชคดีนักที่ไม่ล้มเหลวในภารกิจแรก!"โหลวซิงเฉินกล่าว.
เหล่าผู้ชมที่อยู่รอบๆเองไม่มีใครรู้ด้วยซ้ำว่าเกิดอะไรขึ้น,ทุกอย่างมันจบแล้ว,โหลวซิงเฉินได้กลับมาอยู่ด้านหลังจงซานแล้ว.
สังหารในทันที!
ตายในทันที,เร็วมาก,ไม่มีใครคิดว่าโหลวซิงเฉินโชคดี,หากเปลี่ยนเป็นคนอื่นก็ไม่มีทางที่สังหารเหม่ยซินได้ในทันทีได้,โหลวซิงเฉินกับทำได้.
เขาเป็นใครกัน?
เหล่าศิษย์น้องของเหม่ยซินที่เร่งรีบบินออกไปอย่างรวดเร็วคว้าไปยังร่างของเหม่ยซิน.
"ศิษย์พี่?"ทุกคนที่อุทานออกมาด้วยความตื่นตกใจ.
"เร็วเข้า,พาไปหาอาจารย์เร็วเข้า!"ศิษย์คนหนึ่งที่เอ่ยออกมาในทันที.
กลุ่มศิษย์ที่นำร่างของเหม่ยซินไปยังด้านหน้าของบรรพชนชราเสวี๋ยเหม่ยอย่างรวดเร็ว.
"อาจารย์,ช่วยศิษย์พี่ด้วย!"ศิษย์ผู้หนึ่งที่เอ่ยออกมาในทันที.
บรรพชนชราเสวี๋ยเหม่ยที่จ้องมองไปยังเหม่ยซิน,ยื่นมืออกไปคว้าไปยังคันศรสีทอง,คันศรสีทองที่เหมือนกับเป็นศรธรรมดาทั่วไป,มองไม่เห็นความน่ากลัวแต่อย่างใด.
"อาจารย์,ช่วยศิษย์พี่ด้วย?"ศิษย์คนหนึ่งที่เอ่ยออกมาด้วยความเป็นกังวล.
บรรพชนชราเสวี๋ยเหม่ยที่จ้องมองไปยังเหม่ยซิน,ส่ายหน้าไปมา,"ข้าเคยได้เตือนเขามาก่อนแล้ว,เขาจะตกตาย,หายนะที่จะมาจากหน้าผากของเขา,ดังนั้นข้าจึงได้มอบชื่อว่า
เหม่ยซิน,เพื่อเป็นการเตือนใจ,ช่างน่าเศร้า......!"
บรรพชนชราเสวี๋ยเหม่ยที่เอ่ยตอบ,นั่นก็แสดงท่าทางไม่มีทางแก้ไขได้แล้ว!
เหล่าศิษย์แทบจะทุกคนที่ตื่นตกใจขึ้นมา,เหม่ยซิน,หน้าผากอย่างงั้นรึ?
เขาจะตกตายได้หายนะที่หน้าผากจริงๆรึ?
อาจารย์ที่พยากรราวกับเป็นเทพสวรรค์,ซึ่งเรื่องนี้พวกเขารับรู้กันมาก่อนแล้ว,และยังมีอีกหลายเรื่องเกี่ยวกับหายนะที่พวกเขา,รับรู้ว่าตัวพวกเขาอาจจะได้รับด้วย.
เหล่าศิษย์ของบรรพชนชราเสวี๋ยเหม่ยที่จ้องมองอย่างขมขื่นไปยังจงซาน,คนที่สองแล้ว,ศิษย์พี่สองคนได้ตกตายไปเรียบร้อยแล้ว.
"อาจารย์,ขอให้ข้าได้แก้แค้นแทนศิษย์น้องทั้งสอง!"ในเวลาเดียวกัน,ชายที่ดูกำยำล่ำสันเอ่ยออกมาในทันที.
"ศิษย์พี่สาม!"ศิษย์ทุกคนที่จ้องมองไปยังชายที่ดูกำยำในทันที.
"ฝ่ายตรงข้ามไม่สามารถจัดการได้ง่ายๆ,เจ้าต้องการอย่างงั้นรึ?"บรรพชนชราเสวี๋ยเหม่ยที่ขมวดคิ้วไปมา.
ครั้งนี้,บรรพชนชราเสวี๋ยเหม่ยที่แสดงท่าทางจริงจัง,ราวกับว่าให้ความสำคัญกับศิษย์ลำดับสามเขาเป็นอย่างมาก.
"ศิษย์ขอให้ปฏิญาณจะแก้แค้นให้กับศิษย์น้องทั้งสองให้ได้!"ศิษย์ลำดับสามที่กล่าวออกมาในทันที.
บรรพชนชราเสวี๋ยเหมื่ยพยักหน้า,ก่อนที่จะสะบัดมือออกไป,ก่อนที่จะปรากฏร่างขนาดใหญ่ปรากฏขึ้นในทันที.
"ครืนนน
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
สัตว์ร้ายขนาดร้อยจั้ง,อสูรย้อนเวลา.
"ยังเหลืออยู่อีกรึ?"จงซานที่อยู่ไม่ไกลเอยท่าทางประหลาดใจออกมา.
ทันทีที่อสูรย้อนเวลาโผล่ออกมา,เหล่าศิษย์ที่รับรู้ว่าจงซานได้สังหารไปแล้วตนหนึ่ง,ทำให้แววตาของพวกเขาเต็มไปด้วยความเกลียดชัง.
"นำอสูรย้อนเวลาตนนี้,ไปต่อสู้ด้วยเถอะ!"บรรพชนชราเสวี๋ยเหม่ยเอ่ย.
"รับทราบ!"ศิษย์ลำดังสามที่กล่าวรบในทันที.
"โหลวซิงเฉิน,ไป!"จงซานกล่าว.
"ครับ!"โหลวซิงเฉินที่รับคำในทันที.
คนทั้งสองที่บินไปยังยอดเขาสองยอดเหมือนเดิม,โดยที่ศิษย์ลำดับสามได้ขี่อสูรย้อนเวลา.
เหล่าผู้ชมก่อนหน้าก็บินเปิดทางออกมา,พร้อมกับจดจ้องมองไปยังสนามการต่อสู้ใหม่อีกครั้ง.
โหลวซิงเฉิน,จะต่อสู้กับอสูรย้อนเวลาและศิษย์ลำดับสามอย่างงั้นรึ?
ในครั้งนี้,โหลวซิงเฉินไม่ได้นำคันศรของเขาออกมา,เพราะว่าโหลวซิงเฉินมองเห็นอสูรย้อนเวลา,ที่มีความสามารถใช้ทักษะเทวะเวลาเหมือนเขาได้,ดังนั้นลูกศรของเขาเองก็คงไม่สามารถทำอะไรอสูรย้อนเวลาได้เช่นกัน.
ในเวลานี้เหล่าผู้ฝึกตนมากมายต่างก็จับจ้องมองการต่อสู้ครั้งใหม่,และจับจ้องมองไปยังโหลวซิงเฉินดวงตาเป็นประกาย,ธนูและคันศรล่ะ?
คาดไม่ถึงเลยว่ามันคืออาวุธที่ร้ายกาจขนาดนั้นเลยรึ?
ในเวลาเดียวกันขณะที่พวกเขาคาดหวัง,เวลานี้เห็นศิษย์ลำดับสามและอสูรย้อนเวลาปรากฏขึ้น,ทำให้คนมากมายเริ่มส่งเสียงออกมาด้วยท่าทางไม่พอใจ.
"ตามข้อตกลงคือศิษย์สองคน,ตอนนี้เห็นท่าทางไม่สามารถเอาชนะได้,คาดไม่ถึงเลยว่าจะนำอสูรย้อนเวลาเข้าร่วมด้วย!"
"น่าไม่อายจริงๆ!"
"ใช่,น่ารังเกียจจริงๆ!
หากนำอสูรย้อนเวลาเข้าร่วม,เช่นนั้นจงซานก็สามารถนำแปดหางเข้าร่วมด้วยไม่ใช่รึ?
มีใครอยากเห็นมั่ง!"
เสียงตำหนิติเตือนกระจายไปทั่ว,ศิษย์ลำดับสามที่ใบหน้ากลายเป็นสีแดง,ทว่าในเวลานี้เขาไม่ได้คิดที่จะประมาท,เพราะรับรู้ว่าโหลวซิงเฉินนั้นแข็งแกร่ง,ความแข็งแกร่งของศิษย์น้อยเหม่ยซินนั้นเขารู้ดี,คาดไม่ถึงว่าจะถูกสังหารในทันที!
แข็งแกร่งมาก,เขาจะประมาทไม่ได้!
"ไป!"ศิษย์ลำดับสามที่ตะโกนออกมาเสียงดัง,พร้อมกับพุ่งตรงไปยังทิศทางของโหลวซิงเฉิน.
"ตูมมมม~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
ฝ่ามือของเขาที่ฟาดตรงไปยังโหลวซิงเฉินด้วยความเร็ว,โดยการโจมตีทั่วไปฝ่ามือการโจมตีครั้งแรกจะเป็นการปล่อยฝ่ามืออากาศขนาดใหญ่ออกไปเพื่อลองเชิงศัตรู,ทว่าฝ่ามือของเขากับโจมตีออกไปพรอ้มกับรั้งฝ่ายตรงข้ามเอาไว้,ซึ่งนับว่าเป็นการกระทำที่ยากจะเห็นได้.
ฝ่ามือทั้งสองที่ปะกบกันเกิดระเบิดเสียงดังสนั่น,ทว่าอสูรย้อมเวลาพริบตาเดียวก็มาโผล่ไม่ห่างออกไปจากโหลวซิงเฉิน,จากนั้นแสงสีเขียวของมันก็สว่างจ้าส่องไปยังร่างของโหลวซิงเฉินทันที.
อสูรย้อนเวลา?
โหลวซิงเฉินแค่นเสียง,ทักษะเทวะเดียวกับเขา,แสงสีเขียวที่พุ่งมายังร่างโหลวซิงเฉิน,มันถูกรวมเข้ามาหากันในทันที.
จากนั้นลำแสงสีเขียวก็ถูกย้ายพุ่งออกไปยังศิษย์ลำดับสามที่อยู่ข้างๆโหลวซิงเฉิน.
ศิษย์พี่ลำดับสามที่ใบหน้าเปลี่ยนเป็นขาวซีด,ด้วยการปะฝ่ามือกันกับโหลวซิงเฉินทำให้เขารับรู้ว่าตัวเองมีพลังฝึกตนเหนือกว่า,ทว่าทันทีที่แสงสีเขียวจากอสูรย้อนเวลาสะท้อนมายังร่างเขา,พลังฝึกตนของเขาก็ลดลงอย่างบ้าคลั่งในทันที.
เซียนโบราณขั้นที่หก!
เซียนโบราณขั้นที่ห้า!
"สะท้อนเหรอ!"ศิษย์ลำดังสามตะโกนออกไปเสียงดัง.
อสูรย้อนเวลาที่เห็นสถานการณ์ไม่ดีแล้ว,ทันใดนั้นก็หยุดแสงสีเขียวเอาไว้ในทันที,ทว่าในเวลานี้,ศิษย์ลำดับสามพลังฝึกตนของเขาได้ลดลงมาเท่ากับโหลวซิงเฉินแล้ว.
"แสงสีเขียวของอสูรย้อนเวลา,คาดไม่ถึงเลยว่าจะสะท้อนไปได้,ทำได้อย่างไรกัน?"
"แสงนั่นไม่สามารถป้องกันได้!"
"โหลวซิงเฉิน? วิชาของเขาอย่างงั้นรึ?
ร้ายกาจขนาดนี้เลยรึ?"
ผู้คนมากมายถึงกับอุทานออกมาเสียงดัง,ไม่เข้าใจในสิ่งที่เห็น,หมายความว่าอย่างไร?
"ตูมมม~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
เป็นการต่อสู้ที่รุนแรงมาก,บนท้องฟ้าส่องประกายแสงวับวาว,ฝุ่นดินหินทรายที่ฟุ้งไปทั่ว,ผู้ฝึกตนเซียนโบราณสองคนได้เข้าปะทะกันอย่างเป็นทางการแล้ว,นี่คือการต่อสู้ของเซียนโบราณที่แข็งแกร่งเป็นอย่างมาก.
แม้นว่าจะมองไม่เห็นการต่อสู้ได้ชัดเจนนัก,ทว่าก็นับว่าดีกว่าก่อนหน้านี้ที่อีกฝ่ายตกตายไปในทันที.
ผู้คนมากมายต่างก็เผยท่าทางประหลาดใจกับความแข็งแกร่งของโหลวซิงเฉิน.
ไม่เพียงแต่อุทานกับความแข็งแกร่งของโหลวซิงเฉิน,พวกเขายังจดจ้องมองลงมายังจงซาน,ที่เต็มไปด้วยความอหังการ.
เขามีโหลวซิงเฉิงเป็นผู้ใต้บังคับบัญชา,จงซานแข็งแกร่งขนาดใหนกัน?
เซียนสวรรค์? ต้าเซียนรึ? บัดซบ!
บรรพชนชราเสวี๋ยเหม่ยที่ขมวดคิ้วไปมาเล็กน้อย,จดจ้องมองไปยังการต่อสู้,แสดงท่าทางจริงจังออกมาเช่นกัน.
เป็นการต่อสู้ที่รุนแรงหนักหน่วง,โหลวซิงเฉินเข้าปะทะกับศิษย์ลำดับสามอย่างไม่ได้เสียเปรียบ,ส่วนอสูรย้อนเวลาที่มีทักษะที่น่าหวาดกลัว,แต่การต่อสู้ตัวต่อตัวไม่ได้แข็งแกร่งนัก,มันทำได้แค่เฝ้ามองตัว,แต่ไม่สามารถเข้าไปในการต่อสู้ได้เลย.
อสูรย้อนเวลาที่หันหน้า,จับจ้องมองไปยังจงซานที่อยู่ไม่ไกลออกไป.
ส่วนจงซานนั้น,รับรู้ได้ถึงความเกลียดชังของอสูรย้อนเวลาได้.
"วีดดดดดดดด!"อสูรย้อนเวลาที่เต็มไปด้วยความเกลียดชังเป็นอย่างมากถึงกับส่งเสียงคำรามออกมา.
ทันใดนั้น,อสูรย้อนเวลาก็ตัดสินใจในทันที,ร่างของมันที่เคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วออกจากการต่อสู้,พุ่งตรงไปยังทิศทางของจงซานด้วยความเร็วสูง.
เร็วมาก,แม้ว่าจะอยู่ห่างไกล,ทว่าเป็นเทพอสูรที่น่าเกรงขาม,ระยะเพียงเท่านี้ไม่มีปัญหาแม้แต่น้อย,พริบตาเดียวก็มาอยู่ด้านหน้าของจงซานแล้ว.
จงซานที่จ้องมองไปยังอสูรย้อนเวลาที่พุ่งตรงมา,แววตาเต็มไปด้วยความเย็นชา"ไม่รู้จักดีชั่ว!"
Chapter 948 One arrow
一箭
หนึ่งดอก
รอบๆตัวของเหม่ยซินเวลานี้,ปรากฏปราณกระบี่มากมายร่ายรำบนอากาศ,ราวกับว่าจะปกปิดผืนฟ้า,ด้านล่างผืนปฐพีกลายเป็นเงาของปราณกระบี่จำนวนมากมายมหาศาลระรานตาไปหมด.
พลังอำนาจ,พลานุภาพที่ยิ่งใหญ่,กระบี่มากมายที่ผุดขึ้นมาส่งเสียงหึ่งๆไปทั่วทุกสารทิศ.
ปราณกระบี่มากมายที่ร่ายรำบนอากาศ,ก่อนที่จะค่อยๆรวมตัวกันเป็นค่ายกลกระบี่ช้าๆ,ปลดปล่อยกลิ่นอายที่ยิ่งใหญ่ทรงพลังโถมทับไปยังตำแหน่งของโหลวซิงเฉิน,อำนาจที่ไร้เทียนทาน,ราวกับว่าฟ้ากำลังถล่ม.
เหม่ยซินแข็งแกร่งนัก!
ทว่าอีกฝั่งของยอดเขาสูงกลับมองไม่เห็นความแข็งแกร่งแม้แต่น้อย,โหลวซิงเฉินที่วาดคันศร,ลูกศรสีทองที่ปรากฏขึ้น,ส่องประกายแสงวับวาบ,ดูทรงพลังแต่กลับไม่มีกลิ่นอายที่ยิ่งใหญ่แผ่ออกมาแม้แต่น้อย,ดูเหมือนกับการวาดคันศรของปุถุชนทั่วไป.
ไม่มีกลิ่นอายใดๆ,ทุกคนต่างก็เผยท่าทางเหยียดหยันดูแคลนโหลวซิงเฉิน,มีเพียงบรรพชนชราเสวี๋ยเหม่ยที่เผยท่าทางเป็นกังวล,ไม่ใช่ว่าโหลวซิงเฉินไม่ได้ปล่อยกลิ่นอายออกมา,ทว่าโหลวซิงเฉินนั้นเก็บกลิ่นอายเอาไว้จุดๆเดียว,รวมเอาไว้ที่ปลายศร.
โหลวซิงเฉินนับเป็นยอดฝีมือยอดอัจฉริยะ.
สัมผัสที่ไม่ดีแผ่ออกมา,ทว่าบรรพชนเสวี๋ยเหม่ยไม่สามารถกล่าวเตือนออกมาตรงๆได้,ทว่าจับจ้องมองด้วยสายตาที่จริงจัง.
ที่ไกลออกมา,เหม่ยซินที่จับจ้องมองไปยังโหลวซิงเฉิน,เห็นเขาง้างคันศร,ก็เผยยิ้มออกมา,คันศร?
นี่คิดจะใช้ศรที่ไร้เรี่ยวแรงชี้มายังข้าอย่างงั้นรึ?
ภายในความคิดของเหม่ยซินนั้น,ถึงแม้ว่าโหลวซิงเฉินจะยิงลูกศรออกมา,ทว่าเขามั่นใจว่ามีร้อยวิธีในการป้องกันลูกศรดังกล่าวเอาไว้.
"ชิ,พังทลายไปพร้อมกับภูเขาที่เจ้ายืนอยู่ซะ!"เหม่ยซินที่เอ่ยออกมาด้วยเสียงเย็นชา.
กระบี่ในมือของเขากวัดแกว่ง,ควบคุมปราณกระบี่จากทุกทิศทุกทาง,กระแสกระบี่เริ่มเคลื่อนไหว,พุ่งตรงไปยังทิศทางของโหลวซิงเฉิน,ปราณกระบี่มากมายราวกับทางช้างเผือกกำลังไหลไปด้านหน้า,อำนาจที่ยิ่งใหญ่ล้นฟ้า,กระแสกระบี่นับแสนจั้งรวมตัวกันพุ่งออกไปด้วยความเร็ว,ใครจะสามารถต้านทานได้กัน?
"โหลวซิงเฉินจบแล้ว!"
"อำนาจของกระบี่ที่ยิ่งใหญ่ทรงพลัง,กำลังสะกดโหลวซิงเฉินแล้ว,ไม่มีทางที่เขาจะหนีพ้น!"
"ช่างน่าเศร้าข้าเพิ่งเคยเห็นผู้ฝึกตนวิถีคันศร,กับต้องจบอย่างรวดเร็วซะแล้ว!"
..............................
..................
......
เสียงรอบๆที่ดังอื้ออึงด้วยความเสียดาย,และมีหลายคนที่เผยท่าทางตื่นเต้นดีใจที่ได้เปิดหูเปิดตา,นี่คือวิถีกระบี่ที่ทรงพลังของเซียนโบราณเหม่ยซิน.
ที่ไกลออกไปนั้น,ต่อหน้ากระบี่ที่ยิ่งใหญ่ทรงพลัง,ใบหน้าของโหลวซิงเฉินที่ขยับ,ดวงตาเบิกกว้าเปล่งประกายแสงจ้าออกมา,พร้อมกับปล่อยศรสีทองพุ่งออกไปในทันที.
"ในเวลานี้ยังคิดจะปล่อยลูกศรอีก,ไร้ประโยชน์จริงๆ!"
"รู้ว่าตัวเองต้องตายอย่างสมบูรณ์,แน่นอนว่าจะต้องต่อต้านบ้าง!"
"ศรแค่ดอกเดียว,ไม่มีทางที่จะทะลวงผ่านปราณกระบี่คลุมฟ้านั่นได้,ผู้ฝึกตนใช้ศรอย่างงั้นรึ?
น่าขัน!"
"ใช่,น่าหัวเราะ......?"
........................
............
เสียงตำหนิโหลวซิงเฉินที่หยุดลงในทันที,ดวงตาของผู้คนมากมายเบิกกว้างเผยท่าทางตื่นตระหนกตกใจเป็นอย่างมาก,เรื่องนี้?
"ศิษย์พี่!"ศิษย์ของบรรพชนหมากซือเหม่ยอุทานออกมา.
"ตูมมม~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
อำนาจพลานุภาพที่ยิ่งใหญ่ของกระบี่,กระแสกระบี่นับแสนจั้งระเบิดออกมาเสียงดัง,ทันใดนั้นปราณกระบี่มากมายก็แตกระเบิดกระเซ็นไปทุกทิศทุกทาง,พื้นที่รอบๆถึงกับแตกสลายพังทลายลงไปตามๆกัน.
เร็วมาก,ความเร็วที่ไม่แม้แต่ทุกคนจะตระหนักถึงได้,สายตาของทุกคนที่ได้แต่เพ่งพิศเป็นสายตาเดียวกัน.
"ไม่ควรเป็นเช่นนั้น!"
"ไม่! ไม่มีทาง!"
"เป็นไปไม่ได้"
ทุกคนที่อยู่รอบๆไม่เข้าใจในสิ่งที่เห็นและสิ่งที่เกิดขึ้นของคนทั้งสองเลยแม้แต่น้อย.
โหลวซิงเฉินที่เก็บคันศรของตัวเองกลับไปช้าๆ.
ทว่าในเวลาเดียวกันที่ใบหน้าของเซียนโบราณเหม่ยซิน,บนหน้าผากของเขาปรากฏศรสีทองปักทะลวงสมองเข้าไป,มือของเขาที่กุมหางของลูกศร,ดวงตาเบิกกว้า,ไม่เข้าใจเรื่องราวที่เกิดขึ้น,เซียนโบราณที่แข็งแกร่งเช่นเขา,ตกตายด้วยศรสีทองดอกเดียวอย่างงั้นรึ?
ศรสีทองนี้แปลกมากมันเคลื่อนที่ด้วยความเร็วเกินกว่าที่เขาจะรู้ตัวซะอีก.
โหลวซิงเฉินเก็บคันศรไปแล้ว,ก่อนที่จะบินกลับมาอยู่ข้างๆจงซาน.
"เซิ่งหวัง,โชคดีนักที่ไม่ล้มเหลวในภารกิจแรก!"โหลวซิงเฉินกล่าว.
เหล่าผู้ชมที่อยู่รอบๆเองไม่มีใครรู้ด้วยซ้ำว่าเกิดอะไรขึ้น,ทุกอย่างมันจบแล้ว,โหลวซิงเฉินได้กลับมาอยู่ด้านหลังจงซานแล้ว.
สังหารในทันที!
ตายในทันที,เร็วมาก,ไม่มีใครคิดว่าโหลวซิงเฉินโชคดี,หากเปลี่ยนเป็นคนอื่นก็ไม่มีทางที่สังหารเหม่ยซินได้ในทันทีได้,โหลวซิงเฉินกับทำได้.
เขาเป็นใครกัน?
เหล่าศิษย์น้องของเหม่ยซินที่เร่งรีบบินออกไปอย่างรวดเร็วคว้าไปยังร่างของเหม่ยซิน.
"ศิษย์พี่?"ทุกคนที่อุทานออกมาด้วยความตื่นตกใจ.
"เร็วเข้า,พาไปหาอาจารย์เร็วเข้า!"ศิษย์คนหนึ่งที่เอ่ยออกมาในทันที.
กลุ่มศิษย์ที่นำร่างของเหม่ยซินไปยังด้านหน้าของบรรพชนชราเสวี๋ยเหม่ยอย่างรวดเร็ว.
"อาจารย์,ช่วยศิษย์พี่ด้วย!"ศิษย์ผู้หนึ่งที่เอ่ยออกมาในทันที.
บรรพชนชราเสวี๋ยเหม่ยที่จ้องมองไปยังเหม่ยซิน,ยื่นมืออกไปคว้าไปยังคันศรสีทอง,คันศรสีทองที่เหมือนกับเป็นศรธรรมดาทั่วไป,มองไม่เห็นความน่ากลัวแต่อย่างใด.
"อาจารย์,ช่วยศิษย์พี่ด้วย?"ศิษย์คนหนึ่งที่เอ่ยออกมาด้วยความเป็นกังวล.
บรรพชนชราเสวี๋ยเหม่ยที่จ้องมองไปยังเหม่ยซิน,ส่ายหน้าไปมา,"ข้าเคยได้เตือนเขามาก่อนแล้ว,เขาจะตกตาย,หายนะที่จะมาจากหน้าผากของเขา,ดังนั้นข้าจึงได้มอบชื่อว่า
เหม่ยซิน,เพื่อเป็นการเตือนใจ,ช่างน่าเศร้า......!"
บรรพชนชราเสวี๋ยเหม่ยที่เอ่ยตอบ,นั่นก็แสดงท่าทางไม่มีทางแก้ไขได้แล้ว!
เหล่าศิษย์แทบจะทุกคนที่ตื่นตกใจขึ้นมา,เหม่ยซิน,หน้าผากอย่างงั้นรึ?
เขาจะตกตายได้หายนะที่หน้าผากจริงๆรึ?
อาจารย์ที่พยากรราวกับเป็นเทพสวรรค์,ซึ่งเรื่องนี้พวกเขารับรู้กันมาก่อนแล้ว,และยังมีอีกหลายเรื่องเกี่ยวกับหายนะที่พวกเขา,รับรู้ว่าตัวพวกเขาอาจจะได้รับด้วย.
เหล่าศิษย์ของบรรพชนชราเสวี๋ยเหม่ยที่จ้องมองอย่างขมขื่นไปยังจงซาน,คนที่สองแล้ว,ศิษย์พี่สองคนได้ตกตายไปเรียบร้อยแล้ว.
"อาจารย์,ขอให้ข้าได้แก้แค้นแทนศิษย์น้องทั้งสอง!"ในเวลาเดียวกัน,ชายที่ดูกำยำล่ำสันเอ่ยออกมาในทันที.
"ศิษย์พี่สาม!"ศิษย์ทุกคนที่จ้องมองไปยังชายที่ดูกำยำในทันที.
"ฝ่ายตรงข้ามไม่สามารถจัดการได้ง่ายๆ,เจ้าต้องการอย่างงั้นรึ?"บรรพชนชราเสวี๋ยเหม่ยที่ขมวดคิ้วไปมา.
ครั้งนี้,บรรพชนชราเสวี๋ยเหม่ยที่แสดงท่าทางจริงจัง,ราวกับว่าให้ความสำคัญกับศิษย์ลำดับสามเขาเป็นอย่างมาก.
"ศิษย์ขอให้ปฏิญาณจะแก้แค้นให้กับศิษย์น้องทั้งสองให้ได้!"ศิษย์ลำดับสามที่กล่าวออกมาในทันที.
บรรพชนชราเสวี๋ยเหมื่ยพยักหน้า,ก่อนที่จะสะบัดมือออกไป,ก่อนที่จะปรากฏร่างขนาดใหญ่ปรากฏขึ้นในทันที.
"ครืนนน
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
สัตว์ร้ายขนาดร้อยจั้ง,อสูรย้อนเวลา.
"ยังเหลืออยู่อีกรึ?"จงซานที่อยู่ไม่ไกลเอยท่าทางประหลาดใจออกมา.
ทันทีที่อสูรย้อนเวลาโผล่ออกมา,เหล่าศิษย์ที่รับรู้ว่าจงซานได้สังหารไปแล้วตนหนึ่ง,ทำให้แววตาของพวกเขาเต็มไปด้วยความเกลียดชัง.
"นำอสูรย้อนเวลาตนนี้,ไปต่อสู้ด้วยเถอะ!"บรรพชนชราเสวี๋ยเหม่ยเอ่ย.
"รับทราบ!"ศิษย์ลำดังสามที่กล่าวรบในทันที.
"โหลวซิงเฉิน,ไป!"จงซานกล่าว.
"ครับ!"โหลวซิงเฉินที่รับคำในทันที.
คนทั้งสองที่บินไปยังยอดเขาสองยอดเหมือนเดิม,โดยที่ศิษย์ลำดับสามได้ขี่อสูรย้อนเวลา.
เหล่าผู้ชมก่อนหน้าก็บินเปิดทางออกมา,พร้อมกับจดจ้องมองไปยังสนามการต่อสู้ใหม่อีกครั้ง.
โหลวซิงเฉิน,จะต่อสู้กับอสูรย้อนเวลาและศิษย์ลำดับสามอย่างงั้นรึ?
ในครั้งนี้,โหลวซิงเฉินไม่ได้นำคันศรของเขาออกมา,เพราะว่าโหลวซิงเฉินมองเห็นอสูรย้อนเวลา,ที่มีความสามารถใช้ทักษะเทวะเวลาเหมือนเขาได้,ดังนั้นลูกศรของเขาเองก็คงไม่สามารถทำอะไรอสูรย้อนเวลาได้เช่นกัน.
ในเวลานี้เหล่าผู้ฝึกตนมากมายต่างก็จับจ้องมองการต่อสู้ครั้งใหม่,และจับจ้องมองไปยังโหลวซิงเฉินดวงตาเป็นประกาย,ธนูและคันศรล่ะ?
คาดไม่ถึงเลยว่ามันคืออาวุธที่ร้ายกาจขนาดนั้นเลยรึ?
ในเวลาเดียวกันขณะที่พวกเขาคาดหวัง,เวลานี้เห็นศิษย์ลำดับสามและอสูรย้อนเวลาปรากฏขึ้น,ทำให้คนมากมายเริ่มส่งเสียงออกมาด้วยท่าทางไม่พอใจ.
"ตามข้อตกลงคือศิษย์สองคน,ตอนนี้เห็นท่าทางไม่สามารถเอาชนะได้,คาดไม่ถึงเลยว่าจะนำอสูรย้อนเวลาเข้าร่วมด้วย!"
"น่าไม่อายจริงๆ!"
"ใช่,น่ารังเกียจจริงๆ!
หากนำอสูรย้อนเวลาเข้าร่วม,เช่นนั้นจงซานก็สามารถนำแปดหางเข้าร่วมด้วยไม่ใช่รึ?
มีใครอยากเห็นมั่ง!"
....................................
........................
......
เสียงตำหนิติเตือนกระจายไปทั่ว,ศิษย์ลำดับสามที่ใบหน้ากลายเป็นสีแดง,ทว่าในเวลานี้เขาไม่ได้คิดที่จะประมาท,เพราะรับรู้ว่าโหลวซิงเฉินนั้นแข็งแกร่ง,ความแข็งแกร่งของศิษย์น้อยเหม่ยซินนั้นเขารู้ดี,คาดไม่ถึงว่าจะถูกสังหารในทันที!
แข็งแกร่งมาก,เขาจะประมาทไม่ได้!
"ไป!"ศิษย์ลำดับสามที่ตะโกนออกมาเสียงดัง,พร้อมกับพุ่งตรงไปยังทิศทางของโหลวซิงเฉิน.
"ตูมมมม~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
ฝ่ามือของเขาที่ฟาดตรงไปยังโหลวซิงเฉินด้วยความเร็ว,โดยการโจมตีทั่วไปฝ่ามือการโจมตีครั้งแรกจะเป็นการปล่อยฝ่ามืออากาศขนาดใหญ่ออกไปเพื่อลองเชิงศัตรู,ทว่าฝ่ามือของเขากับโจมตีออกไปพรอ้มกับรั้งฝ่ายตรงข้ามเอาไว้,ซึ่งนับว่าเป็นการกระทำที่ยากจะเห็นได้.
ฝ่ามือทั้งสองที่ปะกบกันเกิดระเบิดเสียงดังสนั่น,ทว่าอสูรย้อมเวลาพริบตาเดียวก็มาโผล่ไม่ห่างออกไปจากโหลวซิงเฉิน,จากนั้นแสงสีเขียวของมันก็สว่างจ้าส่องไปยังร่างของโหลวซิงเฉินทันที.
อสูรย้อนเวลา?
โหลวซิงเฉินแค่นเสียง,ทักษะเทวะเดียวกับเขา,แสงสีเขียวที่พุ่งมายังร่างโหลวซิงเฉิน,มันถูกรวมเข้ามาหากันในทันที.
จากนั้นลำแสงสีเขียวก็ถูกย้ายพุ่งออกไปยังศิษย์ลำดับสามที่อยู่ข้างๆโหลวซิงเฉิน.
ศิษย์พี่ลำดับสามที่ใบหน้าเปลี่ยนเป็นขาวซีด,ด้วยการปะฝ่ามือกันกับโหลวซิงเฉินทำให้เขารับรู้ว่าตัวเองมีพลังฝึกตนเหนือกว่า,ทว่าทันทีที่แสงสีเขียวจากอสูรย้อนเวลาสะท้อนมายังร่างเขา,พลังฝึกตนของเขาก็ลดลงอย่างบ้าคลั่งในทันที.
เซียนโบราณขั้นที่หก!
เซียนโบราณขั้นที่ห้า!
เซียนโบราณขั้นที่สี่!
"สะท้อนเหรอ!"ศิษย์ลำดังสามตะโกนออกไปเสียงดัง.
อสูรย้อนเวลาที่เห็นสถานการณ์ไม่ดีแล้ว,ทันใดนั้นก็หยุดแสงสีเขียวเอาไว้ในทันที,ทว่าในเวลานี้,ศิษย์ลำดับสามพลังฝึกตนของเขาได้ลดลงมาเท่ากับโหลวซิงเฉินแล้ว.
"แสงสีเขียวของอสูรย้อนเวลา,คาดไม่ถึงเลยว่าจะสะท้อนไปได้,ทำได้อย่างไรกัน?"
"แสงนั่นไม่สามารถป้องกันได้!"
"โหลวซิงเฉิน? วิชาของเขาอย่างงั้นรึ?
ร้ายกาจขนาดนี้เลยรึ?"
..............................
..................
......
ผู้คนมากมายถึงกับอุทานออกมาเสียงดัง,ไม่เข้าใจในสิ่งที่เห็น,หมายความว่าอย่างไร?
"ตูมมม~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
เป็นการต่อสู้ที่รุนแรงมาก,บนท้องฟ้าส่องประกายแสงวับวาว,ฝุ่นดินหินทรายที่ฟุ้งไปทั่ว,ผู้ฝึกตนเซียนโบราณสองคนได้เข้าปะทะกันอย่างเป็นทางการแล้ว,นี่คือการต่อสู้ของเซียนโบราณที่แข็งแกร่งเป็นอย่างมาก.
แม้นว่าจะมองไม่เห็นการต่อสู้ได้ชัดเจนนัก,ทว่าก็นับว่าดีกว่าก่อนหน้านี้ที่อีกฝ่ายตกตายไปในทันที.
ผู้คนมากมายต่างก็เผยท่าทางประหลาดใจกับความแข็งแกร่งของโหลวซิงเฉิน.
ไม่เพียงแต่อุทานกับความแข็งแกร่งของโหลวซิงเฉิน,พวกเขายังจดจ้องมองลงมายังจงซาน,ที่เต็มไปด้วยความอหังการ.
เขามีโหลวซิงเฉิงเป็นผู้ใต้บังคับบัญชา,จงซานแข็งแกร่งขนาดใหนกัน?
เซียนสวรรค์? ต้าเซียนรึ? บัดซบ!
บรรพชนชราเสวี๋ยเหม่ยที่ขมวดคิ้วไปมาเล็กน้อย,จดจ้องมองไปยังการต่อสู้,แสดงท่าทางจริงจังออกมาเช่นกัน.
เป็นการต่อสู้ที่รุนแรงหนักหน่วง,โหลวซิงเฉินเข้าปะทะกับศิษย์ลำดับสามอย่างไม่ได้เสียเปรียบ,ส่วนอสูรย้อนเวลาที่มีทักษะที่น่าหวาดกลัว,แต่การต่อสู้ตัวต่อตัวไม่ได้แข็งแกร่งนัก,มันทำได้แค่เฝ้ามองตัว,แต่ไม่สามารถเข้าไปในการต่อสู้ได้เลย.
อสูรย้อนเวลาที่หันหน้า,จับจ้องมองไปยังจงซานที่อยู่ไม่ไกลออกไป.
ส่วนจงซานนั้น,รับรู้ได้ถึงความเกลียดชังของอสูรย้อนเวลาได้.
"วีดดดดดดดด!"อสูรย้อนเวลาที่เต็มไปด้วยความเกลียดชังเป็นอย่างมากถึงกับส่งเสียงคำรามออกมา.
ทันใดนั้น,อสูรย้อนเวลาก็ตัดสินใจในทันที,ร่างของมันที่เคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วออกจากการต่อสู้,พุ่งตรงไปยังทิศทางของจงซานด้วยความเร็วสูง.
เร็วมาก,แม้ว่าจะอยู่ห่างไกล,ทว่าเป็นเทพอสูรที่น่าเกรงขาม,ระยะเพียงเท่านี้ไม่มีปัญหาแม้แต่น้อย,พริบตาเดียวก็มาอยู่ด้านหน้าของจงซานแล้ว.
จงซานที่จ้องมองไปยังอสูรย้อนเวลาที่พุ่งตรงมา,แววตาเต็มไปด้วยความเย็นชา"ไม่รู้จักดีชั่ว!"
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
ปัจจุบันแปลจบแล้ว 1672 ตอน สนใจติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ครับ
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น