Immortality Chapter 945 Peerless Lucky Eye! Open!
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 945 เนตรแห่งโชคไร้คู่เปรียบ! เปิด!
Chapter 945 Peerless
Lucky Eye! Open!
ต้าเซียนจงซานที่สวมชุด,ก่อนที่จะก้าวออกมาจากเตาฟ้าดินช้าๆ.
เขาที่ก้าวออกมา,พบกับสตรีทั้งสองอยู่ด้านนอกเตาฟ้าดิน,ซึ่งดูเหมือนว่ากำลังรอจงซานอยู่.
จงซานที่ออกมาจากเตา,พร้อมกับเข้าไปยืนอยู่ด้านหน้าสตรีทั้งสอง,ในเวลานี้สตรีทั้งสองสวมชุดกระโปรงสมส่วนสีเหลืองเข้ม,ใบหน้าที่แดงกล่ำ,เต็มไปด้วยความงาม.
สตรีทั้งสองที่จ้องมองไปยังจงซาน.
จงซานที่ขมวดคิ้วไปมา,ก่อนที่จะสูดหายใจลึกและกล่าวออกมาว่า,"ภายในเตาฟ้าดินก่อนหน้า...........!"
"ก่อนหน้านี้ไม่มีอะไรเกิดขึ้น!"เซิ่งหวังไท่ชูที่เอ่ยปากกล่าวออกมาในทันที.
จงซานที่จ้องมองไปยังเซิ่งหวังไท่ชู,รับรู้ความหมายได้ในทันที,เซิ่งหวังไท่ชูนั้น,ก็เป็นเหมือนกับจื่อซวิน,เป็นคนที่ดื้อรั้นหัวแข็ง.
กงจูจิวเหว่ยที่ขมวดคิ้วไปมาจ้องมองไปยังจงซาน.
สตรีทั้งสองที่จ้องมองจงซาน,ด้วยแววตาที่ซับซ้อน.
จงซานที่พยักหน้ารับและกล่าวออกมาอย่างนุ่มนวล,"ตกลง,ถึงแม้นว่าจะไม่มีอะไรเกิดขึ้น! ทว่าข้าจะไม่มีวันลืมเป็นอันขาด."
จงซานที่กล่าวออกมาว่าไม่มีวันลืมเด็ดขาด,นั่นก็เพราะว่านางทั้งสองได้ช่วยให้เขาทะลวงผ่านระดับต้าเซียน,และยังมีเรื่องที่ติดค้างเซิ่งหวังไท่ชู,จึงได้กล่าวอกมาว่าจะไม่มีวันลืมเป็นอันขาดนั่นเอง.
อย่างไรก็ตามแม้ว่าความทรงจะจะยังคงเลือนลางแต่ก็ไม่ได้หายไป,ยังมีหลายส่วนที่ยังคงจดจำได้.
"เจ้า!"ใบหน้าของเซิ่งหวังไท่ชูที่เต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยว,ส่วนกงจูจิวเหว่ยนั้นเปลี่ยนเป็นซับซ้อน.
สตรีทั้งสองถึงจะเป็นคนๆเดียวกัน,ทว่ากลับมีนิสัยที่แตกต่างกันสุดขั้ว,จงซานที่ไม่สามารถเอ่ยอะไรไปได้มากกว่านี้แล้ว.
เซิ่งหวังไท่ชูหน้าอกของนางที่ขยับสั่นไปมา,สูดหายใจลึกา,จดจ้องมองจงซานด้วยความเย็นชาและกล่าวออกมาว่า"หากไม่เพราะว่าโหรวเหนียงขวางข้าไว้ล่ะก็,เจ้าได้ตกตายไปเรียบร้อยแล้ว!"
จงซานที่ขมวดคิ้วไปมา,โหรวเหนียง?
กงจูจิวเหว่ยที่เร่งรีบเอ่ยออกมาในทันที,"ข้ามีนามว่าซูโหรวเหนียง,นางมีนามว่าซู
เหม่ยเหนียง!"
ซูโหรวเหนียง?
จงซานที่จ้องมองท่าทางที่เหนียมอายของกงจูจิวเหว่ยพลางขมวดคิ้วไปมาเล็กน้อย.
ขวางเอาไว้? ดูเหมือนว่าซูโหรวเหนียงและซูเหม่ยเหนียง,ถึงจะรูปร่างหน้าตาเหมือนกัน,ทว่านิสัยแตกต่างกันมาก,คงจะคล้ายกับเป่าเอ๋อและเจ้าตำหนักกลางอย่างแน่นอน.
ในเวลาเดียวกันแน่นอนว่าจงซานไม่ต้องการโต้เถียงกับพวกนางอย่างแน่นอน,จงซานที่จ้องมองไปยังเซิ่งหวังไท่ชู,ซูเหม่ยเหนียง,และกล่าวออกมาว่า,"เจ้ารอให้ข้าตื่นอย่างงั้นรึ?"
"เตาฟ้าดิน,พวกเราจะนำกลับไป!"ซูโหรวเหนียงที่กล่าวออกมาอย่างอ่อนโยน.
"เตาฟ้าดิน?"จงซานที่ขมวดคิ้วไปมาเล็กน้อย,เพราะว่าจงซานพบว่าตัวเขาเองก็มีความสัมพันธ์กับเตาฟ้าดินด้วยเช่นกัน,หมายความว่าอย่างไร?
จงซานที่จ้องมองไปยังเตาฟ้าดิน,นี่เตาฟ้าดินจดจำเขาเป็นเจ้านายของมันอย่างงั้นรึ?
ไม่มีทาง! เป็นเพราะพลังสีชมพูอย่างงั้นรึ?
"พวกเราทั้งสาม,เป็นนายของเตาฟ้าดิน,ตอนนี้จำเป็นต้องได้รับการอนุญาตจากเจ้าด้วยถึงจะนำไปได้!"กงจูจิวเหว่ยที่เอ่ยออกมาอย่างนุ่มนวล.
พวกเราสามคน??
เป็นความจริง,หลังจากที่ได้รับการชำระล้างจากพลังสีชมพู,ก็ทำให้เขาสามารถควบคุมเตาฟ้าดินได้เล็กน้อย.
จงซานจ้องมองไปยังสตรีทั้งสอง,และเข้าใจได้ในที่สุด,ก่อนที่จะพยักหน้ารับในทันที.
เซิ่งหวังไท่ชู,ซูเหม่ยเหนียงที่เผยท่าทางประหลาดใจเล็กน้อย,ส่วนซูโหลวเหนียงนั้นราวกับว่านางลอบหัวเราะอยู่ในใจ.
ซูเหม่ยเหนียงที่จ้องมองจงซานด้วยความซับซ้อน,ก่อนที่จะยื่นมือชี้ออกไปยังเตาฟ้าดิน,ก่อนที่มันจะลอยขึ้นและย่อขนาดเล็กลงในทันที,มันมีขนาดเท่ากับหัวแม่มือ,ก่อนที่ซูเหม่ยเหนียงจะเก็บมันไป.
"หืม?"จงซานที่ตกใจเล็กน้อย.
เตาฟ้าดิน,ทั้งสามที่สามารถควบคุมได้,ทว่าแน่นอนว่าจงซานไม่สามารถทำเช่นนั้นได้แน่,ควบคุมทำให้มันมีขนาดเล็กลง?หรือเขาก็ทำได้อย่างงั้นรึ?
เห็นจงซานที่แสดงท่าทางสงสัย,ซูโหยวเหนียงที่เอ่ยออกมาในทันที,"ข้อมูลของเตาฟ้าดินนั้น,มาจากเทือกเขาชิง! เหนียงเหนียงนวีหว๋าไม่เคยทอดทิ้งเผ่าของเราตั้งแต่ในอดีต! ดังนั้นพวกเราจึงรับรู้วิธีในการควบคุม!"
"เทือกเขาชิง?"จงซานที่เอ่ยออกมาด้วยท่าทางประหลาดใจ.
"ไปได้แล้ว!"ซูเหม่ยเหนียงที่เอ่ยออกมาทันที.
ซูโหรวเหนียงที่จ้องมองไปยังจงซาน,ครุ่นคิดและกล่าวออกมาว่า,"พวกเราจะกลับไปยังเนินเขาชิงแล้ว,ในโลกนวีหว๋าแห่งนี้ยังมีสุดยอดสมบัติอยู่,ในอดีตมันเป็นของเผ่าจิ้งจอกของข้า,ทว่าตอนนี้มีเซียนบรรพชนมากมาย,พวกเราไม่สามารถนำมันกลับมาได้อย่างแน่นอน."
"สุดยอดสมบัติของเผ่าจิ้งจอกอย่างงั้นรึ?"จงซานที่แสดงท่าทางสงสัย.
"หากเจ้ายังอยู่ที่นี่,อาจจะหามันเจอก็ได้,สมบัติดังกล่าวถูกเรียกว่า,ธวัชเจาเหยา,เป็นสมบัติที่ล้ำค่าที่สุดของนวีหว๋า,ในอดีตมันเป็นสมบัติของเนินเขาชิงของข้า,ทว่าเมื่อเทือกเขาชิงถดถอย,ก็ไม่สามารถรักษามันได้,จึงได้มอบให้กับเนียงเหนียงนวีหว๋าดูแล! ข้าคิดว่าเหล่าเซียนบรรพชนที่มากันในครั้งนี้,ก็เพื่อธวัชเจาเหยาแน่นอน!"ซูโหรวเหนียงที่ครุ่นคิดและกล่าวออกมา.
จากนั้นสตรีทั้งสองก็ไม่สนใจจงซานอีกต่อไป,ร่างของพวกนางที่หายไปต่อหน้าของจงซานทันที.
จากนั้นจงซานก็กลายเป็นเงียบงันจมอยู่ในความคิด.
เนินเขาชิง? เทือกเขาชิง? หมายความว่าอย่างไร,แต่เท่าที่คิดน่าจะเป็นรังของเผ่าจิ้งจอก,ดูเหมือนว่าจะไม่ใช่อะไรที่ธรรมดาเช่นนั้น,ก่อนหน้านี้หลั่นเติ้งเองก็รู้สึกหวาดหวั่นปราชญ์เทพนวีหว๋า,ข้อมูลของเตาฟ้าดินมาจากเนินเขาชิง?
และข่าวลือเกี่ยวกับธวัชเจาซือก็คงจะกระจายไปทั่วแผ่นดิน,สิ่งนี้คือสมบัติของเทือกเขาชิง?
เนินเขาชิง,เทือกเขาชิงดูเหมือนว่าจะมีความลับอยู่อีกเป็นจำนวนมาก!
จงซานที่พยายามวิเคราะห์เรื่องราวต่างๆไปมา,ทว่าข้อมูลที่เขามีในเวลานี้
มีน้อยจนเกินไป,ไม่สามารถวิเคราะห์อะไรออกมาได้,ก่อนที่จะส่ายหน้าไปมา,สลัดทิ้งความคิดเรื่องนี้ไป.
ซูเหม่ยเหนียง,ซูโหลวเหนียงได้จากไปแล้ว,จงซานที่กลับมาตรวจสอบร่างกายของตัวเองอีกครั้ง.
ต้าเซียน! ขั้นที่สอง!
กายาเทพอสูร! ขั้นที่เก้า!
เคล็ดวิชาหงหลวงเทียน! ขั้นที่เก้า!
ขั้นที่เก้าเคล็ดวิชาหงหลวนเทียน,เทียนเต๋าปรากฏ?
จงซานที่เคลื่อนย้ายพลังจิตไปที่ดวงตาของตัวเองในทันที.
ดูเหมือนว่ามันจะเกิดการเปลี่ยนแปลงไปเป็นอย่างมาก.
กฏเกณฑ์ฟ้าดิน,พลังแห่งกฏ,เทียนเต๋าที่ปรากฏขึ้นในทันที,แม้นว่าจะไม่เข้าใจได้อย่างสมบูรณ์,ทว่าจงซานก็สามารถมองเห็นพลังแห่งกฏฟ้าดินได้,ภายในใจที่ลอบถอนหายใจ,ในเวลานี้,เขาสามารถที่จะควบคุมพลังแห่งกฏ,สำหรับคู่ต่อสู้?ตั้งแต่ต้าเซียนลงไปไม่สามารถสัมผัสเขาได้อีกต่อไปแล้ว.
พลังแห่งกฏที่ไม่มีอะไรเลยแม้แต่น้อย.
ที่ไกลออกไป,จงซานที่มองเห็นเสาที่สูงใหญ่กำลังค้ำสวรรค์อยู่,ราวกับว่ามันกำลังค้ำโลกทั้งใบเอาไว้.
เป็นเสาที่ดูหนาเป็นพิเศษ,มีอยู่ทั่วทุกสารทิศ,หลายแห่งที่ดูเจือจาง,จงซานไม่สามารถมองเห็นมันได้อย่างชัดเจน.
เสาที่สูงใหญ่ตั้งตระหง่านอยู่ไกลออกไป,มีหลากหลายสีที่แตกต่างกันไป,ดูยิ่งใหญ่อลังการ,ดูกับว่าเป็นพลังไร้ที่สิ้นสุด,เสาแต่ละต้นนั้น,จงซานดูเหมือนว่าเคยสัมผัสมาก่อน,เป็นกลิ่นอายที่เก่าแก่โบราณน่าเกรงขามมีอยู่มานานแล้ว.
พริบตานั้น,จงซานก็คิดได้ทันที,เขาเคยเห็นมาก่อน.
ที่ตำหนักสังสารวัฏภพหยิน,กัวซือฝูที่ออกมาจากผนึก,กลิ่นอายที่ยิ่งใหญ่รุนแรงของเสาที่ใหญ่ยักษ์,และยังมีการมาถึงของปราชญ์เทพ,ก็สัมผัสได้ถึงกลิ่นอายเหมือนเสาเหล่านี้ที่ส่งผ่านออกมา.
เทียนเต๋า? สิ่งเหล่านี่คือเทียนเต๋า!
สามพันเทียนเต๋า!
โดยปรกติแล้วเทียนเต๋า,จะมีเพียงแค่เซียนโบราณขั้นปลายขึ้นไปเท่านั้นที่จะสามารถมองเห็นได้,และเซียนบรรพชนถึงจะเริ่มสามารถเคลื่อนย้ายอำนาจของเทียนเต๋า,ทว่าจงซาน,ที่มีระดับตาเซียน,กับสามารถมองเห็นเทียนเต๋าแล้ว,เป็นทักษะที่แปลกประหลาดจริงๆ.
ลองเคลื่อนย้าย?
จงซานที่พยายามเคลื่อนย้าย,ช่างน่าเศร้า,ต้าเซียนก็คงเป็นเพียงต้าเซียน,สามารถมองเห็นได้ก็นับว่ายอดเยี่ยมแล้ว! การจะเคลื่อนย้าย,เป็นไปไม่ได้อย่างแน่นอน.
ทว่าก็ทำให้เขาได้รับประโยชน์ไม่น้อย,สามารถที่จะเข้าใจเทียนเต๋ามากขึ้น,แม้นว่าจะไม่สามารถเคลื่อนย้ายได้ทว่าก็เข้าใจกฏเกณฑ์,จงซานที่มีเทียนฟาในโลกเทวะ,แน่นอนว่าจะทำให้เทียนฟาของเขานั้นเติบโตได้อย่างรวดเร็ว.
"ฟี่ๆ!"ฝ่ามือทั้งสองข้างจงซานที่สั่นไปมาเล็กน้อย.
ประกายแสงสีเงินที่ส่องประกายระยิบระยับขึ้นที่ฝ่ามือทั้งสองข้าง,พลังแห่งกฏนับสิบสายที่เชื่อมต่อกันไปมาบนฝ่ามือของจงซาน,นอกจากนั้นมันยังส่งเส้นสัญญาณเชื่อมต่อกับเทียนเต๋าที่อยู่ไกลออกไปอีกด้วย.
ฝ่ามือสะบั้นสวรรค์?
ฝ่ามือสวรรค์,เป็นเส้นสายของเทียนเต๋า! เป็นเหมือนกับตัวเร่งเทียนเต๋าอย่างงั้นรึ?
ทันใดนั้นจงซานรู้สึกตื่นเต้นดีใจอย่างบ้าคลั่งขึ้นมาในทันที,ดูเหมือนว่าเขาจะมีวิธีในการเคลื่อนย้ายเทียนเต๋าแล้ว?
ช่างน่าเสียดาย,แม้นว่าจะเข้าใจในวิธีใช้,ทว่ากลับไม่สามารถเคลื่อนไหวมันได้,เทียนเต๋านั้นใหญ่โตเกินไป,ด้วยพลังของต้าเซียน,ไม่เพียงพอที่จะขยับมันได้เลยแม้แต่น้อย,ช่างน่าเศร้าใจนัก.
จงซานที่สบัดฝ่ามือ,เลิกสนใจเทียนเต๋า.
เขาที่แบฝ่ามืออกไป,นำแปดหางสวรรค์แห่งจุดจบออกมาในทันที.
แปดหางสวรรค์แห่งจุดจบที่ร่างกายบิดเบี้ยว,ได้รับบาดเจ็บหนักมาก,แม้แต่จิตใจของมันก็ย่ำแย่ลงเป็นอย่างมาก.
"หลั่นเติ้ง?"ภายในใจของจงซานที่เย็นยะเยือบ.
ชุดกระบี่สังหารเซียนเองก็บิดเบี้ยว.ร่างกายของมันที่สั่นไหวไปมา,จิตใจที่ย่ำแย่,แววตาที่ดูไร้เรี่ยวแรง,ราวกับว่ากำลังจะกล่าวลาจงซานก็ไม่ปาน.
ทำอย่างไรดี?
กลืนกินอะไรบางอย่างเพื่อเพิ่มพลัง?
หากแต่สภาพของมันในตอนนี้,ไม่มีแม้แต่แรงที่จะย่อยสลายหรือกลืนกินอะไรได้อย่างแน่นอน.
จงซานที่ขมวดคิ้วไปมา,ทันใดนั้น,ดวงตาของเขาก็เปล่งประกาย,ราวกับคิดวิถีการบางอย่างได้.
จงซานที่ยื่นมืออีกข้างออกไป,สร้างเสาขึ้นสี่จุด,กลายเป็นค่ายกลอย่างหนึ่ง,เพื่อปิดบังพื้นที่ดังกล่าวเอาไว้,ก่อนที่จงซานจะก้าวเข้าไปด้านใน,นำตำหนักออกมาและเข้าไปปิดประตูแน่น.
ภายในตำหนัก,จงซานที่นำแปดหางสวรรค์ที่ปางตายเอาไว้,ก่อนที่จะตัดสินใจทำอะไรบางอย่าง.
ดวงตาของเขาที่หลับลง,พร้อมกับเคลื่อนอำนาจของบัวหงหลวนเทียน,เอาไว้เคลื่อนไปที่ตาซ้ายอย่างรวดเร็ว.
ตาขวาที่หลับแน่น,ตาซ้ายเวลานี้กำลังอยู่ในสภาพจริงจัง,ทว่ายังไม่เปิด,กำลังรวมพลังเอาไว้,จากนั้นก็ค่อยๆลืมขึ้นมาช้าๆ.
ดวงตาซ้ายที่ลืมขึ้น,ประกายแสงสีแดงที่พวยพุ่ง,แสงสีแดงที่สว่างจ้า.
ดวงตาซ้ายที่กลายเป็นสีแดง!
เนตรคู่นิมิตดีร้าย!
เนตรนิมิตดี!
ดวงตาแห่งโชค,จงซานที่สัมผัสได้ถึงอำนาจของพลังสวรรค์และปฐพี,ช่างน่าเศร้าขณะที่ใช้ทักษะเนตรนิมิตดีร้าย,ไม่สามารถมองเห็นเทียนเต๋าได้พร้อมกัน,บางทีอาจจะรู้ได้ว่าทักษะดังกล่าวนั้นอาจจะมาจากเทียนเต๋าจากเสาค้ำสวรรค์บางต้น.
เนตรแห่งโชคไร้คู่เปรียบ! เปิด!
"วูซซซซ!"
เนตรด้านซ้ายของจงซาน,ที่ปล่อยแสงสีแดงสว่างจ้า,อาบไปทั่วห้องโถงแห่งนี้ในทันที.
ใช้พลังไปอย่างน่าหวาดกลัวทีเดียว,เพียงแค่เปิดตาซ้าย,ทำให้จงซานรู้สึกวิงเวียนได้เลย,ร่างกายที่หมดเรี่ยวหมดแรง,เกือบหมดสติเลยรึ?
กินพลังที่เหลือเชื่อเกินจริง!
"ฟริบ,ฟริบ,ฟริบ..................!”
แสงสีแดงที่ปกคลุมไปทั่วร่างของแปดหางสวรรค์,พลังงานฟ้าดินที่อยู่รอบๆราวกับว่ากำลังหลั่งไหลพุ่งเข้าไปในร่างของแปดหางสวรรค์ไม่หยุด,จากนั้นแปดหางสวรรค์แห่งจุดจบที่กลายเป็นตื่นเต้นดีใจ,ดูดซับย่อยสลายพลังฟ้าดินเหล่านั้นอย่างรวดเร็ว,อาการบาดเจ็บของมันที่ฟื้นฟูกลับคืนมาด้วยความเร็วที่น่าหวาดกลัว.
พริบตาเดียวเท่านั้น,อาการบาดเจ็บทั้งหมดของแปดหางสวรรค์แห่งจุดจบก็กลับกลายเป็นเช่นนั้น,ขณะที่มันกำลังเต้นไปมาแสดงท่าทางตื่นเต้นดีใจ.
จงซานที่เห็นท่าทางตื่นเต้นดีใจของแปดหางสวรรค์,จากนั้นก็เก็บแปดหางสวรรค์เข้าไปในเรือนโอสถในทันที,จากนั้นร่างของเขาที่ฟุบลง.
นอนราบหมดสติ!
แน่นอนว่าก่อนที่เขาจะหมดสติ,ได้ปล่อยหมอกหงหลวนเทียนออกไปรอบๆพื้นที่,โคจรหมอกหงหลวนเป็นเกาะคุ้มกันพื้นที่ดังกล่าวเอาไว้.
"!"จงซานที่ล้มลงหมดสติบนพื้น.
ขณะที่จงซานหมดสติ,ที่ด้านนอกนั้น,เขาได้กลายเป็นตำนานไปซะแล้ว.
ซือหม่าหยวนตอนนี้กำลังถูกปู้ยี่ปู้ยำ,จากผู้ฝึกตนมากมาย,กับสถานการณ์ที่เกิดขึ้น,ยังต้องกล่าวอีกรึ?
เขาถูกล้อมด้วยเซียนโบราณ 30-40
คน,ความโชคร้ายชิบหายที่กำลังหล่นใส่ตัวเขาอย่างรุนแรง,ราวกับว่าจะถอนวิญญาณของเขาไปหลอมสกัดให้ได้เลย.
เรื่องที่จงซานได้รับเตาฟ้าดินไป,ได้กระจายไปทั่วโลกนวีหว๋าในทันที,ผู้ฝึกตนมากมายที่รับรู้เข้า,ต่างก็เริ่มค้นหาร่องรอยจงซานอย่างบ้าคลั่ง,เพราะว่าทุกคนต่างก็รู้ดีว่าเตาฟ้าดินนั้นไม่สามารถเก็บเอาไว้ในกำไลเก็บของได้,ของวิเศษปราชญ์เทพที่ล้ำค่านั้นไม่สามารถหลอมผสานในเวลาอันรวดเร็วได้อย่างแน่นอน.
ภายในโลกนวีหว๋า,ยอดฝีมือมากมายต่างก็ค้นหาจงซานกันจ้าระหวั่น,แม้แต่หากสามารถขุดดินลึกพันนับหมื่นซือได้,พวกเขาก็จะทำเหากมันสามารถค้นหาจงซานให้เจอได้.
Chapter 945 Peerless
Lucky Eye! Open!
绝世吉瞳!开!
เนตรแห่งโชคไร้คู่เปรียบ! เปิด!
ต้าเซียนจงซานที่สวมชุด,ก่อนที่จะก้าวออกมาจากเตาฟ้าดินช้าๆ.
เขาที่ก้าวออกมา,พบกับสตรีทั้งสองอยู่ด้านนอกเตาฟ้าดิน,ซึ่งดูเหมือนว่ากำลังรอจงซานอยู่.
จงซานที่ออกมาจากเตา,พร้อมกับเข้าไปยืนอยู่ด้านหน้าสตรีทั้งสอง,ในเวลานี้สตรีทั้งสองสวมชุดกระโปรงสมส่วนสีเหลืองเข้ม,ใบหน้าที่แดงกล่ำ,เต็มไปด้วยความงาม.
สตรีทั้งสองที่จ้องมองไปยังจงซาน.
จงซานที่ขมวดคิ้วไปมา,ก่อนที่จะสูดหายใจลึกและกล่าวออกมาว่า,"ภายในเตาฟ้าดินก่อนหน้า...........!"
"ก่อนหน้านี้ไม่มีอะไรเกิดขึ้น!"เซิ่งหวังไท่ชูที่เอ่ยปากกล่าวออกมาในทันที.
จงซานที่จ้องมองไปยังเซิ่งหวังไท่ชู,รับรู้ความหมายได้ในทันที,เซิ่งหวังไท่ชูนั้น,ก็เป็นเหมือนกับจื่อซวิน,เป็นคนที่ดื้อรั้นหัวแข็ง.
กงจูจิวเหว่ยที่ขมวดคิ้วไปมาจ้องมองไปยังจงซาน.
สตรีทั้งสองที่จ้องมองจงซาน,ด้วยแววตาที่ซับซ้อน.
จงซานที่พยักหน้ารับและกล่าวออกมาอย่างนุ่มนวล,"ตกลง,ถึงแม้นว่าจะไม่มีอะไรเกิดขึ้น! ทว่าข้าจะไม่มีวันลืมเป็นอันขาด."
จงซานที่กล่าวออกมาว่าไม่มีวันลืมเด็ดขาด,นั่นก็เพราะว่านางทั้งสองได้ช่วยให้เขาทะลวงผ่านระดับต้าเซียน,และยังมีเรื่องที่ติดค้างเซิ่งหวังไท่ชู,จึงได้กล่าวอกมาว่าจะไม่มีวันลืมเป็นอันขาดนั่นเอง.
อย่างไรก็ตามแม้ว่าความทรงจะจะยังคงเลือนลางแต่ก็ไม่ได้หายไป,ยังมีหลายส่วนที่ยังคงจดจำได้.
"เจ้า!"ใบหน้าของเซิ่งหวังไท่ชูที่เต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยว,ส่วนกงจูจิวเหว่ยนั้นเปลี่ยนเป็นซับซ้อน.
สตรีทั้งสองถึงจะเป็นคนๆเดียวกัน,ทว่ากลับมีนิสัยที่แตกต่างกันสุดขั้ว,จงซานที่ไม่สามารถเอ่ยอะไรไปได้มากกว่านี้แล้ว.
เซิ่งหวังไท่ชูหน้าอกของนางที่ขยับสั่นไปมา,สูดหายใจลึกา,จดจ้องมองจงซานด้วยความเย็นชาและกล่าวออกมาว่า"หากไม่เพราะว่าโหรวเหนียงขวางข้าไว้ล่ะก็,เจ้าได้ตกตายไปเรียบร้อยแล้ว!"
จงซานที่ขมวดคิ้วไปมา,โหรวเหนียง?
กงจูจิวเหว่ยที่เร่งรีบเอ่ยออกมาในทันที,"ข้ามีนามว่าซูโหรวเหนียง,นางมีนามว่าซู
เหม่ยเหนียง!"
ซูโหรวเหนียง?
จงซานที่จ้องมองท่าทางที่เหนียมอายของกงจูจิวเหว่ยพลางขมวดคิ้วไปมาเล็กน้อย.
ขวางเอาไว้? ดูเหมือนว่าซูโหรวเหนียงและซูเหม่ยเหนียง,ถึงจะรูปร่างหน้าตาเหมือนกัน,ทว่านิสัยแตกต่างกันมาก,คงจะคล้ายกับเป่าเอ๋อและเจ้าตำหนักกลางอย่างแน่นอน.
ในเวลาเดียวกันแน่นอนว่าจงซานไม่ต้องการโต้เถียงกับพวกนางอย่างแน่นอน,จงซานที่จ้องมองไปยังเซิ่งหวังไท่ชู,ซูเหม่ยเหนียง,และกล่าวออกมาว่า,"เจ้ารอให้ข้าตื่นอย่างงั้นรึ?"
"เตาฟ้าดิน,พวกเราจะนำกลับไป!"ซูโหรวเหนียงที่กล่าวออกมาอย่างอ่อนโยน.
"เตาฟ้าดิน?"จงซานที่ขมวดคิ้วไปมาเล็กน้อย,เพราะว่าจงซานพบว่าตัวเขาเองก็มีความสัมพันธ์กับเตาฟ้าดินด้วยเช่นกัน,หมายความว่าอย่างไร?
จงซานที่จ้องมองไปยังเตาฟ้าดิน,นี่เตาฟ้าดินจดจำเขาเป็นเจ้านายของมันอย่างงั้นรึ?
ไม่มีทาง! เป็นเพราะพลังสีชมพูอย่างงั้นรึ?
"พวกเราทั้งสาม,เป็นนายของเตาฟ้าดิน,ตอนนี้จำเป็นต้องได้รับการอนุญาตจากเจ้าด้วยถึงจะนำไปได้!"กงจูจิวเหว่ยที่เอ่ยออกมาอย่างนุ่มนวล.
พวกเราสามคน??
เป็นความจริง,หลังจากที่ได้รับการชำระล้างจากพลังสีชมพู,ก็ทำให้เขาสามารถควบคุมเตาฟ้าดินได้เล็กน้อย.
จงซานจ้องมองไปยังสตรีทั้งสอง,และเข้าใจได้ในที่สุด,ก่อนที่จะพยักหน้ารับในทันที.
เซิ่งหวังไท่ชู,ซูเหม่ยเหนียงที่เผยท่าทางประหลาดใจเล็กน้อย,ส่วนซูโหลวเหนียงนั้นราวกับว่านางลอบหัวเราะอยู่ในใจ.
ซูเหม่ยเหนียงที่จ้องมองจงซานด้วยความซับซ้อน,ก่อนที่จะยื่นมือชี้ออกไปยังเตาฟ้าดิน,ก่อนที่มันจะลอยขึ้นและย่อขนาดเล็กลงในทันที,มันมีขนาดเท่ากับหัวแม่มือ,ก่อนที่ซูเหม่ยเหนียงจะเก็บมันไป.
"หืม?"จงซานที่ตกใจเล็กน้อย.
เตาฟ้าดิน,ทั้งสามที่สามารถควบคุมได้,ทว่าแน่นอนว่าจงซานไม่สามารถทำเช่นนั้นได้แน่,ควบคุมทำให้มันมีขนาดเล็กลง?หรือเขาก็ทำได้อย่างงั้นรึ?
เห็นจงซานที่แสดงท่าทางสงสัย,ซูโหยวเหนียงที่เอ่ยออกมาในทันที,"ข้อมูลของเตาฟ้าดินนั้น,มาจากเทือกเขาชิง! เหนียงเหนียงนวีหว๋าไม่เคยทอดทิ้งเผ่าของเราตั้งแต่ในอดีต! ดังนั้นพวกเราจึงรับรู้วิธีในการควบคุม!"
"เทือกเขาชิง?"จงซานที่เอ่ยออกมาด้วยท่าทางประหลาดใจ.
"ไปได้แล้ว!"ซูเหม่ยเหนียงที่เอ่ยออกมาทันที.
ซูโหรวเหนียงที่จ้องมองไปยังจงซาน,ครุ่นคิดและกล่าวออกมาว่า,"พวกเราจะกลับไปยังเนินเขาชิงแล้ว,ในโลกนวีหว๋าแห่งนี้ยังมีสุดยอดสมบัติอยู่,ในอดีตมันเป็นของเผ่าจิ้งจอกของข้า,ทว่าตอนนี้มีเซียนบรรพชนมากมาย,พวกเราไม่สามารถนำมันกลับมาได้อย่างแน่นอน."
"สุดยอดสมบัติของเผ่าจิ้งจอกอย่างงั้นรึ?"จงซานที่แสดงท่าทางสงสัย.
"หากเจ้ายังอยู่ที่นี่,อาจจะหามันเจอก็ได้,สมบัติดังกล่าวถูกเรียกว่า,ธวัชเจาเหยา,เป็นสมบัติที่ล้ำค่าที่สุดของนวีหว๋า,ในอดีตมันเป็นสมบัติของเนินเขาชิงของข้า,ทว่าเมื่อเทือกเขาชิงถดถอย,ก็ไม่สามารถรักษามันได้,จึงได้มอบให้กับเนียงเหนียงนวีหว๋าดูแล! ข้าคิดว่าเหล่าเซียนบรรพชนที่มากันในครั้งนี้,ก็เพื่อธวัชเจาเหยาแน่นอน!"ซูโหรวเหนียงที่ครุ่นคิดและกล่าวออกมา.
จากนั้นสตรีทั้งสองก็ไม่สนใจจงซานอีกต่อไป,ร่างของพวกนางที่หายไปต่อหน้าของจงซานทันที.
จากนั้นจงซานก็กลายเป็นเงียบงันจมอยู่ในความคิด.
เนินเขาชิง? เทือกเขาชิง? หมายความว่าอย่างไร,แต่เท่าที่คิดน่าจะเป็นรังของเผ่าจิ้งจอก,ดูเหมือนว่าจะไม่ใช่อะไรที่ธรรมดาเช่นนั้น,ก่อนหน้านี้หลั่นเติ้งเองก็รู้สึกหวาดหวั่นปราชญ์เทพนวีหว๋า,ข้อมูลของเตาฟ้าดินมาจากเนินเขาชิง?
และข่าวลือเกี่ยวกับธวัชเจาซือก็คงจะกระจายไปทั่วแผ่นดิน,สิ่งนี้คือสมบัติของเทือกเขาชิง?
เนินเขาชิง,เทือกเขาชิงดูเหมือนว่าจะมีความลับอยู่อีกเป็นจำนวนมาก!
จงซานที่พยายามวิเคราะห์เรื่องราวต่างๆไปมา,ทว่าข้อมูลที่เขามีในเวลานี้
มีน้อยจนเกินไป,ไม่สามารถวิเคราะห์อะไรออกมาได้,ก่อนที่จะส่ายหน้าไปมา,สลัดทิ้งความคิดเรื่องนี้ไป.
ซูเหม่ยเหนียง,ซูโหลวเหนียงได้จากไปแล้ว,จงซานที่กลับมาตรวจสอบร่างกายของตัวเองอีกครั้ง.
ต้าเซียน! ขั้นที่สอง!
กายาเทพอสูร! ขั้นที่เก้า!
เคล็ดวิชาหงหลวงเทียน! ขั้นที่เก้า!
ขั้นที่เก้าเคล็ดวิชาหงหลวนเทียน,เทียนเต๋าปรากฏ?
จงซานที่เคลื่อนย้ายพลังจิตไปที่ดวงตาของตัวเองในทันที.
ดูเหมือนว่ามันจะเกิดการเปลี่ยนแปลงไปเป็นอย่างมาก.
กฏเกณฑ์ฟ้าดิน,พลังแห่งกฏ,เทียนเต๋าที่ปรากฏขึ้นในทันที,แม้นว่าจะไม่เข้าใจได้อย่างสมบูรณ์,ทว่าจงซานก็สามารถมองเห็นพลังแห่งกฏฟ้าดินได้,ภายในใจที่ลอบถอนหายใจ,ในเวลานี้,เขาสามารถที่จะควบคุมพลังแห่งกฏ,สำหรับคู่ต่อสู้?ตั้งแต่ต้าเซียนลงไปไม่สามารถสัมผัสเขาได้อีกต่อไปแล้ว.
พลังแห่งกฏที่ไม่มีอะไรเลยแม้แต่น้อย.
ที่ไกลออกไป,จงซานที่มองเห็นเสาที่สูงใหญ่กำลังค้ำสวรรค์อยู่,ราวกับว่ามันกำลังค้ำโลกทั้งใบเอาไว้.
เป็นเสาที่ดูหนาเป็นพิเศษ,มีอยู่ทั่วทุกสารทิศ,หลายแห่งที่ดูเจือจาง,จงซานไม่สามารถมองเห็นมันได้อย่างชัดเจน.
เสาที่สูงใหญ่ตั้งตระหง่านอยู่ไกลออกไป,มีหลากหลายสีที่แตกต่างกันไป,ดูยิ่งใหญ่อลังการ,ดูกับว่าเป็นพลังไร้ที่สิ้นสุด,เสาแต่ละต้นนั้น,จงซานดูเหมือนว่าเคยสัมผัสมาก่อน,เป็นกลิ่นอายที่เก่าแก่โบราณน่าเกรงขามมีอยู่มานานแล้ว.
พริบตานั้น,จงซานก็คิดได้ทันที,เขาเคยเห็นมาก่อน.
ที่ตำหนักสังสารวัฏภพหยิน,กัวซือฝูที่ออกมาจากผนึก,กลิ่นอายที่ยิ่งใหญ่รุนแรงของเสาที่ใหญ่ยักษ์,และยังมีการมาถึงของปราชญ์เทพ,ก็สัมผัสได้ถึงกลิ่นอายเหมือนเสาเหล่านี้ที่ส่งผ่านออกมา.
เทียนเต๋า? สิ่งเหล่านี่คือเทียนเต๋า!
สามพันเทียนเต๋า!
โดยปรกติแล้วเทียนเต๋า,จะมีเพียงแค่เซียนโบราณขั้นปลายขึ้นไปเท่านั้นที่จะสามารถมองเห็นได้,และเซียนบรรพชนถึงจะเริ่มสามารถเคลื่อนย้ายอำนาจของเทียนเต๋า,ทว่าจงซาน,ที่มีระดับตาเซียน,กับสามารถมองเห็นเทียนเต๋าแล้ว,เป็นทักษะที่แปลกประหลาดจริงๆ.
ลองเคลื่อนย้าย?
จงซานที่พยายามเคลื่อนย้าย,ช่างน่าเศร้า,ต้าเซียนก็คงเป็นเพียงต้าเซียน,สามารถมองเห็นได้ก็นับว่ายอดเยี่ยมแล้ว! การจะเคลื่อนย้าย,เป็นไปไม่ได้อย่างแน่นอน.
ทว่าก็ทำให้เขาได้รับประโยชน์ไม่น้อย,สามารถที่จะเข้าใจเทียนเต๋ามากขึ้น,แม้นว่าจะไม่สามารถเคลื่อนย้ายได้ทว่าก็เข้าใจกฏเกณฑ์,จงซานที่มีเทียนฟาในโลกเทวะ,แน่นอนว่าจะทำให้เทียนฟาของเขานั้นเติบโตได้อย่างรวดเร็ว.
"ฟี่ๆ!"ฝ่ามือทั้งสองข้างจงซานที่สั่นไปมาเล็กน้อย.
ประกายแสงสีเงินที่ส่องประกายระยิบระยับขึ้นที่ฝ่ามือทั้งสองข้าง,พลังแห่งกฏนับสิบสายที่เชื่อมต่อกันไปมาบนฝ่ามือของจงซาน,นอกจากนั้นมันยังส่งเส้นสัญญาณเชื่อมต่อกับเทียนเต๋าที่อยู่ไกลออกไปอีกด้วย.
ฝ่ามือสะบั้นสวรรค์?
ฝ่ามือสวรรค์,เป็นเส้นสายของเทียนเต๋า! เป็นเหมือนกับตัวเร่งเทียนเต๋าอย่างงั้นรึ?
ทันใดนั้นจงซานรู้สึกตื่นเต้นดีใจอย่างบ้าคลั่งขึ้นมาในทันที,ดูเหมือนว่าเขาจะมีวิธีในการเคลื่อนย้ายเทียนเต๋าแล้ว?
ช่างน่าเสียดาย,แม้นว่าจะเข้าใจในวิธีใช้,ทว่ากลับไม่สามารถเคลื่อนไหวมันได้,เทียนเต๋านั้นใหญ่โตเกินไป,ด้วยพลังของต้าเซียน,ไม่เพียงพอที่จะขยับมันได้เลยแม้แต่น้อย,ช่างน่าเศร้าใจนัก.
จงซานที่สบัดฝ่ามือ,เลิกสนใจเทียนเต๋า.
เขาที่แบฝ่ามืออกไป,นำแปดหางสวรรค์แห่งจุดจบออกมาในทันที.
แปดหางสวรรค์แห่งจุดจบที่ร่างกายบิดเบี้ยว,ได้รับบาดเจ็บหนักมาก,แม้แต่จิตใจของมันก็ย่ำแย่ลงเป็นอย่างมาก.
"หลั่นเติ้ง?"ภายในใจของจงซานที่เย็นยะเยือบ.
ชุดกระบี่สังหารเซียนเองก็บิดเบี้ยว.ร่างกายของมันที่สั่นไหวไปมา,จิตใจที่ย่ำแย่,แววตาที่ดูไร้เรี่ยวแรง,ราวกับว่ากำลังจะกล่าวลาจงซานก็ไม่ปาน.
ทำอย่างไรดี?
กลืนกินอะไรบางอย่างเพื่อเพิ่มพลัง?
หากแต่สภาพของมันในตอนนี้,ไม่มีแม้แต่แรงที่จะย่อยสลายหรือกลืนกินอะไรได้อย่างแน่นอน.
จงซานที่ขมวดคิ้วไปมา,ทันใดนั้น,ดวงตาของเขาก็เปล่งประกาย,ราวกับคิดวิถีการบางอย่างได้.
จงซานที่ยื่นมืออีกข้างออกไป,สร้างเสาขึ้นสี่จุด,กลายเป็นค่ายกลอย่างหนึ่ง,เพื่อปิดบังพื้นที่ดังกล่าวเอาไว้,ก่อนที่จงซานจะก้าวเข้าไปด้านใน,นำตำหนักออกมาและเข้าไปปิดประตูแน่น.
ภายในตำหนัก,จงซานที่นำแปดหางสวรรค์ที่ปางตายเอาไว้,ก่อนที่จะตัดสินใจทำอะไรบางอย่าง.
ดวงตาของเขาที่หลับลง,พร้อมกับเคลื่อนอำนาจของบัวหงหลวนเทียน,เอาไว้เคลื่อนไปที่ตาซ้ายอย่างรวดเร็ว.
ตาขวาที่หลับแน่น,ตาซ้ายเวลานี้กำลังอยู่ในสภาพจริงจัง,ทว่ายังไม่เปิด,กำลังรวมพลังเอาไว้,จากนั้นก็ค่อยๆลืมขึ้นมาช้าๆ.
ดวงตาซ้ายที่ลืมขึ้น,ประกายแสงสีแดงที่พวยพุ่ง,แสงสีแดงที่สว่างจ้า.
ดวงตาซ้ายที่กลายเป็นสีแดง!
เนตรคู่นิมิตดีร้าย!
เนตรนิมิตดี!
ดวงตาแห่งโชค,จงซานที่สัมผัสได้ถึงอำนาจของพลังสวรรค์และปฐพี,ช่างน่าเศร้าขณะที่ใช้ทักษะเนตรนิมิตดีร้าย,ไม่สามารถมองเห็นเทียนเต๋าได้พร้อมกัน,บางทีอาจจะรู้ได้ว่าทักษะดังกล่าวนั้นอาจจะมาจากเทียนเต๋าจากเสาค้ำสวรรค์บางต้น.
เนตรแห่งโชคไร้คู่เปรียบ! เปิด!
"วูซซซซ!"
เนตรด้านซ้ายของจงซาน,ที่ปล่อยแสงสีแดงสว่างจ้า,อาบไปทั่วห้องโถงแห่งนี้ในทันที.
ใช้พลังไปอย่างน่าหวาดกลัวทีเดียว,เพียงแค่เปิดตาซ้าย,ทำให้จงซานรู้สึกวิงเวียนได้เลย,ร่างกายที่หมดเรี่ยวหมดแรง,เกือบหมดสติเลยรึ?
กินพลังที่เหลือเชื่อเกินจริง!
"ฟริบ,ฟริบ,ฟริบ..................!”
แสงสีแดงที่ปกคลุมไปทั่วร่างของแปดหางสวรรค์,พลังงานฟ้าดินที่อยู่รอบๆราวกับว่ากำลังหลั่งไหลพุ่งเข้าไปในร่างของแปดหางสวรรค์ไม่หยุด,จากนั้นแปดหางสวรรค์แห่งจุดจบที่กลายเป็นตื่นเต้นดีใจ,ดูดซับย่อยสลายพลังฟ้าดินเหล่านั้นอย่างรวดเร็ว,อาการบาดเจ็บของมันที่ฟื้นฟูกลับคืนมาด้วยความเร็วที่น่าหวาดกลัว.
พริบตาเดียวเท่านั้น,อาการบาดเจ็บทั้งหมดของแปดหางสวรรค์แห่งจุดจบก็กลับกลายเป็นเช่นนั้น,ขณะที่มันกำลังเต้นไปมาแสดงท่าทางตื่นเต้นดีใจ.
จงซานที่เห็นท่าทางตื่นเต้นดีใจของแปดหางสวรรค์,จากนั้นก็เก็บแปดหางสวรรค์เข้าไปในเรือนโอสถในทันที,จากนั้นร่างของเขาที่ฟุบลง.
นอนราบหมดสติ!
แน่นอนว่าก่อนที่เขาจะหมดสติ,ได้ปล่อยหมอกหงหลวนเทียนออกไปรอบๆพื้นที่,โคจรหมอกหงหลวนเป็นเกาะคุ้มกันพื้นที่ดังกล่าวเอาไว้.
"!"จงซานที่ล้มลงหมดสติบนพื้น.
ขณะที่จงซานหมดสติ,ที่ด้านนอกนั้น,เขาได้กลายเป็นตำนานไปซะแล้ว.
ซือหม่าหยวนตอนนี้กำลังถูกปู้ยี่ปู้ยำ,จากผู้ฝึกตนมากมาย,กับสถานการณ์ที่เกิดขึ้น,ยังต้องกล่าวอีกรึ?
เขาถูกล้อมด้วยเซียนโบราณ 30-40
คน,ความโชคร้ายชิบหายที่กำลังหล่นใส่ตัวเขาอย่างรุนแรง,ราวกับว่าจะถอนวิญญาณของเขาไปหลอมสกัดให้ได้เลย.
เรื่องที่จงซานได้รับเตาฟ้าดินไป,ได้กระจายไปทั่วโลกนวีหว๋าในทันที,ผู้ฝึกตนมากมายที่รับรู้เข้า,ต่างก็เริ่มค้นหาร่องรอยจงซานอย่างบ้าคลั่ง,เพราะว่าทุกคนต่างก็รู้ดีว่าเตาฟ้าดินนั้นไม่สามารถเก็บเอาไว้ในกำไลเก็บของได้,ของวิเศษปราชญ์เทพที่ล้ำค่านั้นไม่สามารถหลอมผสานในเวลาอันรวดเร็วได้อย่างแน่นอน.
ภายในโลกนวีหว๋า,ยอดฝีมือมากมายต่างก็ค้นหาจงซานกันจ้าระหวั่น,แม้แต่หากสามารถขุดดินลึกพันนับหมื่นซือได้,พวกเขาก็จะทำเหากมันสามารถค้นหาจงซานให้เจอได้.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
ปัจจุบันแปลจบแล้ว 1672 ตอน สนใจติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ครับ
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น