Immortality Chapter 944 Gen trigram cauldron
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 944 ร่างสถิตขุนเขา.
Chapter 944 Gen trigram
cauldron
ค่ายกลโถมังกรหลับที่ปกคลุมท้องฟ้า,กินบริเวณกว้าง,พื้นที่รอบๆมีผู้ฝึกตนมากมายรายล้อมกระจายไปทั่วทิศ,ปรากฏคนมากมายมาหยุดอยู่ด้านนอก.
"นี่คือค่ายกลฮวงจุ้ย?
ใครมาสร้างค่ายกลเพื่ออะไร?"คนผู้หนึ่งที่กล่าวออกมาด้วยความสงสัย.
"เพราะสมบัติที่หายไปของนวี่หว๋า,เตาฟ้าดิน!"คนผู้หนึ่งที่เอ่ยออกมาในทันที.
"เตาฟ้าดิน? เตาฟ้าดินอยู่ด้านในอย่างงั้นรึ?"
"ใช่,ก่อนหน้านี้ข้าได้รับข่าวมาเช่นกัน,เพราะว่าข้ามาไม่ทัน,อืม,หากว่ามาทัน,บางที่ข้าคงจะต้องเข้าไปต่อสู้แย่งชิงเตาฟ้าดินด้านในได้แล้ว."คนผู้หนึ่งเอ่ย.
"ล่าช้าอย่างงั้นรึ?
ด้วยความเร็วของเจ้านะรึ?
ไม่คิดว่าเจ้าจะติดทองบนหน้าตัวเอง,แล้วทำไมมาหยุดที่ตรงนี้!"อีกคนที่เอ่ยออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"เจ้าไม่เชื่ออย่างงั้นรึ?!"ชายคนดังกล่าวที่ใบหน้าเปลี่ยนเป็นสีแดง,เร่งรีบเอ่ยออกมาทันที.
"ข้าจะเข้าไปด้านใน!"อีกคนที่กล่าวออกมาในทันที.
"เข้าไป,อย่าได้คิด!
ก่อนหน้านี้มีเซียนโบราณที่พยายามทะลวงเข้าไปด้านในแต่ก็ไม่สามารถทำลายค่ายกลได้,รอก่อนดีกว่า,หลังจากพวกเขาแย่งชิงสังหารกันหมดเรียบร้อยแล้ว,จะต้องมีคนนำเตาฟ้าดินออกมาแน่,เมื่อถึงเวลานั้นเจ้าก็ยังมีโอกาส!"
ที่ด้านนอกค่ายกลโถมังกรหลับนั้นปรากฏยอดฝีมือมากขึ้นและก็มากขึ้นเรื่อยๆ,ต้องไม่ลืมว่าค่ายกลขนาดใหญ่นี้มันกลายเป็นจุดสนใจต่อผู้คนเป็นจำนวนมาก.
ส่วนประมุขนิกายจื่อเซียวยอมแพ้เลิกต้านหมอกเหลือง,ยอมกลายเป็นมังกรเหลืองพร้อมกับไปรวมเป็นพลังให้กับซือหม่าหยวน.
หลังจากที่ประมุขนิกายจื่อเซียวผสานร่างเข้ามา,ซือหม่าหยวนก็รู้สึกดีขึ้นในทันที,สามารถกลับมาควบคุมมักกรยักษ์ได้อีกแล้ว.
แม้นว่าจะไม่ราบรื่นเหมือนครั้งแรก,ทว่าก็ยังสามารถควบคุมได้อยู่ดี.
"โฮก~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
มังกรเหลืองที่คำรามออกมาเสียงดัง,กงเล็บที่ใหญ่ยักษ์ตะวัดพุ่งตรงไปยังหลั่นเติ้งในทันที.
หลั่นเติ้งที่นั่งสมาธิอยู่,บนศีรษะของเขานั้นมีตระกูลน้ำมันอยู่,เขาทีพยายามที่จะทำให้พลังฝึกตนของตัวเองเสถียรกลับไปอยู่ในอาณาเขตเซียนบรรพชนให้ได้.
เขามีเพียงแค่ต้องทำให้ตัวเองเสถียรเท่านั้น,ภายในใจของหลั่นเติ้งเต็มไปด้วยความเศร้า,ตัวเองโชคร้ายขนาดนี้เลยรึ?
เขตแดนเซียนบรรพชน? ในประวัติศาตร์หากว่าเลื่อนไปยังเขตแดนบรรพชนแล้ว,ไม่มีทางจะลดระดับลงมาได้,เว้นแต่จุติเกิดใหม่เท่านั้น.
เห็นพลังฝึกตนของตัวเองที่ยังไม่มั่นคง,สวรรค์,นักบวชผู้ต่ำต้อยใช้เวลาหลายแสนปีเพื่อก้าวไปถึงเซียนบรรพชน! ได้ไปทำผิดบาปอะไรกัน?
หลังจากที่มันเริ่มเสถียรขึ้นมาบาง,หลั่นเติ้งก็หยุดลงในที่สุด,ไม่ใช่ว่าสำเร็จ,ต้องบอกว่าความเสถียรและล่มสลายอยู่ในภาวะสมดุล,หากบอกว่ามันเถียร
แต่ก็พร้อมจะลดลงไปยังเซียนโบราณได้ทุกเมื่อเช่นกัน,มันหยุดเพียงแค่ชั่วคราว,มีสัญญาณที่จะลดระดับลงในทุกครั้ง.
"ตูมมม~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
เกิดระเบิดเสียงดังสนั่น,กงเล็บมังกรที่โจมตีมายังโล่ของหลั่นเติ้ง.
โล่เปลวเพลิงจากตะเกียงน้ำมันลุกโชนอย่างรุนแรง,ราวกับว่าจะพังทลายลงในทุกเมื่อ.
หลั่นเติ้ง "@#¥%......
&\;*”
ภายในใจของหลั่นเติ้งเต็มไปด้วยความเกลียดชัง,ซือหม่าหยวนเจ้าสารเลว!
"ตูมมม~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
กงเล็บมังกรที่ฟาดออกมาอีกครั้ง,ห้วงอากาศที่สั่นเป็นระลอก,โล่ตะเกียงน้ำมันไม่สามารถทนได้อีกต่อไป,มันส่งเสียงดังกึกก้อง,ก่อนที่จะระเบิดดังลั่น,และกลายเป็นริ้วแสงพุ่งกลับมายังร่างของลั่นเติ้ง,หลั่นเติ้งที่สะบัดฝ่ามือออกไป.
เส้นแสงสีแดงที่พุ่งไปยังมังกรเหลือง.
เกิดระเบิดดังสนั่น.
ฝ่ามือของหลั่นเติ้งที่ผลักให้มังกรเหลืองถอยหลังกลับไป,ด้วยอำนาจของเซียนบรรพชนนั่นเอง.
"ฟี่ๆ ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
ฝ่ามือที่กระแทกให้มังกรเหลืองลอยกลับไป,ทว่าร่างของหลั่นเติ้งก็สั่นไหวไปมา,ทันใดนั้นหลั่นเติ้งก็เงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้า.
"ไม่~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
หลั่นเติ้งเงยหน้ามองท้องฟ้าพร้อมกับคำรามออกมาเสียงดัง,เซียนโบราณ,เขากลับมายังเขตแดนเซียนโบราณ,ล่วงหล่นจากอาณาเขตเซียนบรรพชนเรียบร้อยแล้ว.
ด้วยการใช้ความพยายามมาหลายแสนปี,เพียงแค่หนึ่งกระบวนท่าเมื่อกี้นี้,ทำให้ความโศกเศร้าที่หนักหน่วงรุนแรงจนทำให้เขาร้องตะโกนขึ้นไปบนท้องฟ้าด้วยความเสียใจ.
ซือหม่าหยวนกลายเป็นงงงวย,ฝ่ามือของหลั่นเติ้งที่ทำให้เขาลอยถอยออกมา,ก่อนที่ดวงตาจะปล่อยจิตสังหารที่รุนแรงออกมา,พร้อมกับพุ่งตรงเข้าไปหาหลั่นเติ้งใหม่อีกครั้ง.
"ตูมม!"
"ตูมม!" "ตูมม!"
..................
ด้วยการโจมตีที่เต็มไปด้วยจิตสังหารพร้อมที่จะสังหารเขาได้ทุกเมื่อ,หลั่นเติ้งที่สงบใจเข้ารับมือกับมังกรเหลืองทันที,เซียนโบราณขั้นปลาย,พลังของเซียนโบราณที่ไม่สามารถเคลื่อนย้ายอำนาจเทียนเต๋า,ทำให้พลังความแข็งแกร่งแตกต่างจากเซียนบรรพชนอย่างลิบลับ.
หลั่นเติ้งที่กำลังโกรธเกรี้ยวเป็นอย่างมาก,พลังฝึกตนที่ล่วงหล่นจากเซียนบรรพชน,เขาที่ต้องการแก้แค้น,จึงโจมตีออกไปอย่างบ้าคลั่ง,แม้นว่าการโจมตีของเขาจะถูกสลายไปทันที,แต่ก็ยังคงโจมตีออกไปไม่หยุด.
ซือหม่าหยวนที่เห็นหลั่นเติ้งอ่อนกำลังลง,ภายในใจก็รู้สึกดีเล็กน้อย,ขณะที่เขากำลังทุ่มกำลังเต็มที่,ซือหม่าหยวนก็รู้สึกไม่ดีขึ้นมาในทันที.
มังกรเหลืองยากที่จะควบคุมได้อีกครั้งแล้ว,ยิ่งเวลาผ่านไปก็ยิ่งควบคุมได้ลำบาก.
แต่นั่นอาจจะไม่ใช่เรื่องที่สำคัญที่สุด,สิ่งสำคัญที่สุดที่ทำให้ซือหม่าหยวนรู้สึกหวาดหวั่นขึ้นมาในทันที,ปราณของมังกรเหลืองในเวลานี้กำลังลดลงอย่างรวดเร็ว! เป็นเช่นนี้ได้อย่างไร? ปราณมังกรเหลืองกำลังสลายหายไปอย่างงั้นรึ?
มังกรเหลืองที่อ่อนแอลงเรื่อยๆ,การโจมตีของหลั่นเติ้งกลับดูทรงพลังมากขึ้นเรื่อยๆเช่นกัน.
ท้ายที่สุด,ซือหม่าหยวนก็เริ่มถูกหลั่นเติ้งกดดัน.
ไม่ใช่ว่าค่ายกลโถมังกรหลับมีการเตรียมการเอาไว้อย่างสมบูรณ์หรอกรึ?
ใครกัน? ใครที่ทำให้เกิดเรื่องผิดพลาดนี้ขึ้น?
"โฮกก~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
มังกรเหลืองที่โกรธเกรี้ยวเงยหน้าขึ้นท้องฟ้า,คำรามออกมาเสียงดัง,หลังจากจบเรื่องนี้แล้ว,ซือหม่าหยวนขอปฏิญาณว่าเขาจะต้องเอาเรื่องคนที่ทำผิดพลาดนี้แน่,และลงโทษมันอย่างรุนแรง.
หลั่นเติ้งยังคงโจมตีออกมาไม่หยุด.
"ตูมมมมม~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
มังกรเหลืองที่ระเบิดออกมาเสียงดังสนั่นหวั่นไหว.
จากภายด้านนอกค่ายกลขนาดใหญ่ได้ล่มสลายลงทันที,ทุกอย่างหายไปแล้ว.
"เร็วเข้า,ค่ายกลฮวงจุ้ยพังทลายลงแล้ว,พวกเราเข้าไปด้านในเร็วเข้า!"
"ไปเร็วเข้า,อย่าได้ให้ใครนำเตาฟ้าดินหนีไปได้!"
"จะไม่มีใครแย่งข้าได้!"
เหล่าผู้ฝึกตนมากมายที่พุ่งเข้าไปด้านใน.
มังกรเหลืองได้ล่มสลายลงแล้ว,ซือหม่าหยวนและประมุขนิกายจื่อเซียวที่เผยร่างกลับมาอีกครั้ง,สายตาของหลั่นเติ้งที่ดุเดือดจ้องมองโจรร้ายทั้งสอง.
เมื่อมังกรเหลืองพังทลายลงเหล่าผู้ฝึกตนมากมายที่ล่วงหล่นกระเด็นไปทุกทิศทาง,หลายคนที่หมดสติลง,หลายๆคนที่ค่อยๆฟื้นสติคืนกลับมา.
"ซือหม่าหยวน? จื่อเซียว? เจ้าสารเลว!"หลั่นเติ้งที่คำรามออกมาเสียงดัง,ทั่วร่างกายของเขาปรากฏเปลวเพลิงที่ลุกโชนอย่างหนักหน่วงรุนแรง.
การต่อสู้ใหม่เริ่มขึ้นอีกครั้ง,หลั่นเติ้งที่เข้าต่อสู้กับซือหม่าหยวนและประมุขนิกายจื่อเซียว.
เหล่าผู้ฝึกตนด้านนอกจำนวนมากก็ยังคงพุ่งเข้ามาด้านใน,ส่วนผู้ฝึกตนที่ล่วงหล่นลงบนพื้นก็ค่อยๆฟื้นกลับคืนมา,เหล่าเซียนโบราณทั้งหมดที่ฟื้นกลับมา,สายตาของทุกคนกำลังโกรธเกรี้ยวอย่างรุนแรงจ้องมองไปยังคนสามคนที่กำลังต่อสู้กันอยู่,โดยเฉพาะซือหม่าหยวน!
ความโชคร้ายของซือหม่าหยวนกำลังจะเริ่มอย่างเป็นทางการแล้ว.
อีกฝั่งหนึ่ง,จงซานในหุบเขาแห่งหนึ่ง,ภายในเตาฟ้าดิน!
จงซานและสองร่างที่อ่อนระทวยเปลือยเปล่า,ความรู้สึกของจงซานที่ราวกับว่ากำลังถูกกัดกินไปทั่วร่าง.
"ฮือ!"
"ฮือ!"
"อา~~~~~~ ~~~~~~~”
เสียงลมหายใจหนักหน่วงสอดผสานดังก้องอยู่ในหูของจงซาน,คนทั้งสามที่อยู่ในพลังงานสีชมพูโดยสมบูรณ์.
พลังสีชมพูมากมายที่ทะลวงผ่านเข้าไปในร่างของจงซาน,พร้อมกับช่วยหล่อเลี้ยงบัวหงหลวนที่หน้าผากของเขาไปมา.
อำนาจที่น่าเกรงขาม,เหนือล้ำ,แม้แต่บัวหงหลวนเทียนของจงซานก็ไม่สามารถที่จะทานทนได้.
จงซานที่อยู่ในสภาพสลึมสะลือ,ได้เข้าสู่สภาวะดื่มด่ำลึกล้ำ,จงซานรับรู้ว่าเสื้อผ้าทั่วร่างของตัวเองถูกฉีกออกทั้งหมด,ร่างกายของเขาที่ไม่สามารถควบคุมตัวเองได้.
ร่างที่เนียนนุ่มโลมเล้าอยู่ในอ้อมกอด,ถูไถกอดเกี้ยวร่างของจงซานไม่หยุดหย่อน.
จงซานที่เหมือนอยู่ในความฝัน,ตาพร่ามัว,โลหิตที่สูบฉีดทั่วร่าง,รู้สึกราวกับได้ยินเสียงแผ่นดินเลื่อนอยู่เป็นระยะๆ.
ภาพลวงตา,จงซานที่รับรู้,เหมือนกับเห็นภูเขาที่ใหญ่โตผุดขึ้นมา,ภูเขาที่เขียวขจี,สูงใหญ่ทะลวงหมู่มวลเมฆา,ราวกับเป็นเสาที่ค้ำยันสวรรค์เอาไว้.
เทืองเขาชิง,เสียงที่ดังกระหึ่มดัง่สายฟ้าฟาดดังก้องในหู,หัวใจของจงซานที่สั่นไหวไปมา.
ภูเขาชิง? ภูเขาชิงที่กำลังผุดขึ้นมารึ?
ขณะที่รู้สึกเหมือนเทือกเขาชิงกำลังผุดขึ้นมา,จงซานก็ได้ยินเสียงครวญครางที่ดังก้อง!
"อ๊าง~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
เสียงที่ยืดยาว,ร่างกายของจงซานที่รู้สึกราวกับอะไรบางอย่างระเบิดออกมา,ดังกึกก้องอย่างรุนแรง,คอขวดทีกำลังถูกทะลวง,ร่างกายที่เผยท่าทางความสุขสมออกมา! อำนาจที่หนักหน่วงกำลังปะทุขึ้นมา.
มันคือภูเขา!
"ร่างสถิตขุนเขา?"เสียงที่เลือนลางดังขึ้นภายในใจของจงซาน,ไม่รู้ว่ามันดังมาจากใหนเช่นกัน.
เป็นไปตามสันชาติญาณ,จงซานที่ความคิดล่องลอย,หัวใจที่ลอยละล่องเลือนลางเปี่ยมล้นด้วยความสุข.
ไม่รู้ว่ามันผ่านไปนานเท่าไหร่,ไม่รู้ว่าเสียงหอบกระเส่าใช้เวลานานขนาดใหน,ก่อนที่สติจะกลับคืนมา,บัวหงหลวนที่เกิดการเปลี่ยนแปลง.
บัวหงหลวนที่เติบโตขึ้น,เวลานี้นอกจากดอกที่บานครี่ออกมางดงาม,ที่ฐานรากดูแข็งแกร่ง,รอบๆบัวหงหลวนเวลานี้มีบ่อน้ำที่ใสปรากฏขึ้นอย่างแปลกประหลาด,กลายเป็นฐานให้กับบัวหงหลวน.
จงซานที่รับรู้ผ่านบันทึกในเคล็ดวิชาหงหลวนเทียน,ขั้นที่เก้า,หลุมบ่อบัว,เทียนเต๋าปรากฏ!
นี่คือเคล็ดวิชาหงหลวนเทียนขั้นที่เก้า?
เทียนเต๋าปรากฏ?
พลังสีชมพู,จงซานรู้สึกว่าสามารถที่จะกระตุ้นการเคลื่อนไหวมันได้,ดูเหมือนว่าพลังงานสีชมพูนี้คือรูปร่างต้นเดิมของมัน,พลังของมันที่มีสีชมพู.
พลังสีชมพู? ไม่ใช่ว่ามันคือพลังของเตาฟ้าดินหรอกรึ?
ดูเหมือนว่าโชคจะเข้าข้างจงซานแล้ว,พลังงานสีชมพูดังกล่าวนี้,หากมองให้ชัดเจนมันเหมือนกับอสรพิษขนาดใหญ่,เวลานี้มันกำลังเคลื่อนไหวอยู่รอบๆร่างกายของจงซานเป็นกลุ่มก้อนพลังสีชมพู,จากนั้นมันก็เปล่งประกายแสงสีทองออกมา,พร้อมกับชำระล้างร่างของจงซาน,แสงสีทองที่มากมายมหาศาล,พร้อมกับปรากฏภาพเงาของเทพอสูรขึ้นด้วย.
นี่คือปรากฏการที่เคยเกิดขึ้นเมื่อกำเนิดปราชญ์เทพอย่างงั้นรึ?
อสุรพิษตนนี้,เป็นอำนาจของอสรพิษที่เคยเป็นปราชญ์เทพมาก่อนอย่างงั้นรึ?
จ้าวแห่งอสุรพิษ? ปราชญ์เทพ? หนี่หว๋า?
พลังงานสีชมพูนี้เป็นอำนาจวิเศษของนวี่หว๋าที่ทิ้งเอาไว้?
ในเวลานี้,จงซานที่เข้าใจในทันที,นี่คืออำนาจวิเศษของปราชญ์เทพ,แน่นอนว่ามันย่อมทรงพลังกว่าหมอกหงหลวนเทียน,และหมอกหงหลวนเทียนของเขาก็ได้วิวัฒนากรกลายเป็นพลังสีชมพูแล้ว,นี่คือระดับใหม่ของหมอกหลงหลวนเทียน!
สติของจงซานค่อยๆแจ่มใสชัดเจนขึ้นเรื่อยๆ,พร้อมกับสูดหายใจแฮกๆ,เขาสัมผัสได้ว่า,อาการบาดเจ็บของเขาหายไปหมดแล้ว,พลังฝึกตนทะลวงผ่านระดับไปได้อีกด้วย,เขาก้าวไปถึงระดับต้าเซียนแล้ว!
ต้าเซียน,ขั้นที่สอง!
วิชากายาเทพอสูรเองก็ยกระดับขึ้นเป็นสองขั้น,เวลานี้อยู่ในขั้นที่เก้าแล้ว!
จงซานที่ลืมตาขึ้นช้าๆ,เขาพบว่าร่างกายของเขากลายเป็นเปลือยเปล่า,นอนอยู่ภายในเตาขนาดใหญ่,รอบๆร่างกายของเขานั้นมีพลังสีชมพูมากมายกระจายไปทั่ว.
จงซานที่ตื่นตกใจขึ้นมาในทันที,นี่เขาทะลวงผ่านระดับอย่างงั้นรึ?
ตัดผ่านระดับได้? ทันใดนั้นเขาที่พยายามครุ่นคิดกับความทรงจำที่เลือนลางที่ปรากฏขึ้นในจิตใจอย่างรวดเร็ว.
จงซานที่ฝืนยิ้มออกมา,เงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้า,ไม่รู้ว่าจะบรรยายความรู้สึกเวลานี้ออกมาอ่างไรดี.
ในเวลาเดียวกัน,ที่ด้านนอกเตาฟ้าดิน,มีสตรีที่งดงามโดดเด่นยืนอยู่สองคน,เซิ่งหวังไท่ชูและกงจูจิวเหว่ย,สตรีทั้งสองที่อาบไปด้วยเหงื่อชโลมไปทั่วร่าง,ทรงผมกระเซอะกระเซิง,ท่าทางของนางเวลานี้,กำลังขบริมฝีปากแน่น,ขมวดคิ้วไปมา,พร้อมกับหายใจหนักหน่วงจ้องมองไปยังเตาฟ้าดิน,ใบหน้าที่เต็มไปด้วยความซับซ้อนไม่รู้ว่าจะเอ่ยอะไรออกมา,ไม่รู้ว่าจะแสดงท่าทางเช่นไร,ทว่าใบหน้าที่งดงามยั่วยวนก็ยังคงปรากฏขึ้นบนใบหน้าของพวกนาง.
Chapter 944 Gen trigram
cauldron
艮鼎
ร่างสถิตขุนเขา.
ค่ายกลโถมังกรหลับที่ปกคลุมท้องฟ้า,กินบริเวณกว้าง,พื้นที่รอบๆมีผู้ฝึกตนมากมายรายล้อมกระจายไปทั่วทิศ,ปรากฏคนมากมายมาหยุดอยู่ด้านนอก.
"นี่คือค่ายกลฮวงจุ้ย?
ใครมาสร้างค่ายกลเพื่ออะไร?"คนผู้หนึ่งที่กล่าวออกมาด้วยความสงสัย.
"เพราะสมบัติที่หายไปของนวี่หว๋า,เตาฟ้าดิน!"คนผู้หนึ่งที่เอ่ยออกมาในทันที.
"เตาฟ้าดิน? เตาฟ้าดินอยู่ด้านในอย่างงั้นรึ?"
"ใช่,ก่อนหน้านี้ข้าได้รับข่าวมาเช่นกัน,เพราะว่าข้ามาไม่ทัน,อืม,หากว่ามาทัน,บางที่ข้าคงจะต้องเข้าไปต่อสู้แย่งชิงเตาฟ้าดินด้านในได้แล้ว."คนผู้หนึ่งเอ่ย.
"ล่าช้าอย่างงั้นรึ?
ด้วยความเร็วของเจ้านะรึ?
ไม่คิดว่าเจ้าจะติดทองบนหน้าตัวเอง,แล้วทำไมมาหยุดที่ตรงนี้!"อีกคนที่เอ่ยออกมาด้วยรอยยิ้ม.
往自己脸上贴金 [wǎng zìjǐ liǎn shɑng tiē jīn]ติดทองบนหน้าตนเอง
หมายถึงสำคัญตัวเอง ยกย่องตัวเอง
"เจ้าไม่เชื่ออย่างงั้นรึ?!"ชายคนดังกล่าวที่ใบหน้าเปลี่ยนเป็นสีแดง,เร่งรีบเอ่ยออกมาทันที.
"ข้าจะเข้าไปด้านใน!"อีกคนที่กล่าวออกมาในทันที.
"เข้าไป,อย่าได้คิด!
ก่อนหน้านี้มีเซียนโบราณที่พยายามทะลวงเข้าไปด้านในแต่ก็ไม่สามารถทำลายค่ายกลได้,รอก่อนดีกว่า,หลังจากพวกเขาแย่งชิงสังหารกันหมดเรียบร้อยแล้ว,จะต้องมีคนนำเตาฟ้าดินออกมาแน่,เมื่อถึงเวลานั้นเจ้าก็ยังมีโอกาส!"
..................
............
......
ที่ด้านนอกค่ายกลโถมังกรหลับนั้นปรากฏยอดฝีมือมากขึ้นและก็มากขึ้นเรื่อยๆ,ต้องไม่ลืมว่าค่ายกลขนาดใหญ่นี้มันกลายเป็นจุดสนใจต่อผู้คนเป็นจำนวนมาก.
ส่วนประมุขนิกายจื่อเซียวยอมแพ้เลิกต้านหมอกเหลือง,ยอมกลายเป็นมังกรเหลืองพร้อมกับไปรวมเป็นพลังให้กับซือหม่าหยวน.
หลังจากที่ประมุขนิกายจื่อเซียวผสานร่างเข้ามา,ซือหม่าหยวนก็รู้สึกดีขึ้นในทันที,สามารถกลับมาควบคุมมักกรยักษ์ได้อีกแล้ว.
แม้นว่าจะไม่ราบรื่นเหมือนครั้งแรก,ทว่าก็ยังสามารถควบคุมได้อยู่ดี.
"โฮก~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
มังกรเหลืองที่คำรามออกมาเสียงดัง,กงเล็บที่ใหญ่ยักษ์ตะวัดพุ่งตรงไปยังหลั่นเติ้งในทันที.
หลั่นเติ้งที่นั่งสมาธิอยู่,บนศีรษะของเขานั้นมีตระกูลน้ำมันอยู่,เขาทีพยายามที่จะทำให้พลังฝึกตนของตัวเองเสถียรกลับไปอยู่ในอาณาเขตเซียนบรรพชนให้ได้.
เขามีเพียงแค่ต้องทำให้ตัวเองเสถียรเท่านั้น,ภายในใจของหลั่นเติ้งเต็มไปด้วยความเศร้า,ตัวเองโชคร้ายขนาดนี้เลยรึ?
เขตแดนเซียนบรรพชน? ในประวัติศาตร์หากว่าเลื่อนไปยังเขตแดนบรรพชนแล้ว,ไม่มีทางจะลดระดับลงมาได้,เว้นแต่จุติเกิดใหม่เท่านั้น.
เห็นพลังฝึกตนของตัวเองที่ยังไม่มั่นคง,สวรรค์,นักบวชผู้ต่ำต้อยใช้เวลาหลายแสนปีเพื่อก้าวไปถึงเซียนบรรพชน! ได้ไปทำผิดบาปอะไรกัน?
หลังจากที่มันเริ่มเสถียรขึ้นมาบาง,หลั่นเติ้งก็หยุดลงในที่สุด,ไม่ใช่ว่าสำเร็จ,ต้องบอกว่าความเสถียรและล่มสลายอยู่ในภาวะสมดุล,หากบอกว่ามันเถียร
แต่ก็พร้อมจะลดลงไปยังเซียนโบราณได้ทุกเมื่อเช่นกัน,มันหยุดเพียงแค่ชั่วคราว,มีสัญญาณที่จะลดระดับลงในทุกครั้ง.
"ตูมมม~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
เกิดระเบิดเสียงดังสนั่น,กงเล็บมังกรที่โจมตีมายังโล่ของหลั่นเติ้ง.
โล่เปลวเพลิงจากตะเกียงน้ำมันลุกโชนอย่างรุนแรง,ราวกับว่าจะพังทลายลงในทุกเมื่อ.
หลั่นเติ้ง "@#¥%......
&\;*”
ภายในใจของหลั่นเติ้งเต็มไปด้วยความเกลียดชัง,ซือหม่าหยวนเจ้าสารเลว!
"ตูมมม~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
กงเล็บมังกรที่ฟาดออกมาอีกครั้ง,ห้วงอากาศที่สั่นเป็นระลอก,โล่ตะเกียงน้ำมันไม่สามารถทนได้อีกต่อไป,มันส่งเสียงดังกึกก้อง,ก่อนที่จะระเบิดดังลั่น,และกลายเป็นริ้วแสงพุ่งกลับมายังร่างของลั่นเติ้ง,หลั่นเติ้งที่สะบัดฝ่ามือออกไป.
เส้นแสงสีแดงที่พุ่งไปยังมังกรเหลือง.
เกิดระเบิดดังสนั่น.
ฝ่ามือของหลั่นเติ้งที่ผลักให้มังกรเหลืองถอยหลังกลับไป,ด้วยอำนาจของเซียนบรรพชนนั่นเอง.
"ฟี่ๆ ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
ฝ่ามือที่กระแทกให้มังกรเหลืองลอยกลับไป,ทว่าร่างของหลั่นเติ้งก็สั่นไหวไปมา,ทันใดนั้นหลั่นเติ้งก็เงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้า.
"ไม่~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
หลั่นเติ้งเงยหน้ามองท้องฟ้าพร้อมกับคำรามออกมาเสียงดัง,เซียนโบราณ,เขากลับมายังเขตแดนเซียนโบราณ,ล่วงหล่นจากอาณาเขตเซียนบรรพชนเรียบร้อยแล้ว.
ด้วยการใช้ความพยายามมาหลายแสนปี,เพียงแค่หนึ่งกระบวนท่าเมื่อกี้นี้,ทำให้ความโศกเศร้าที่หนักหน่วงรุนแรงจนทำให้เขาร้องตะโกนขึ้นไปบนท้องฟ้าด้วยความเสียใจ.
ซือหม่าหยวนกลายเป็นงงงวย,ฝ่ามือของหลั่นเติ้งที่ทำให้เขาลอยถอยออกมา,ก่อนที่ดวงตาจะปล่อยจิตสังหารที่รุนแรงออกมา,พร้อมกับพุ่งตรงเข้าไปหาหลั่นเติ้งใหม่อีกครั้ง.
"ตูมม!"
"ตูมม!" "ตูมม!"
..................
ด้วยการโจมตีที่เต็มไปด้วยจิตสังหารพร้อมที่จะสังหารเขาได้ทุกเมื่อ,หลั่นเติ้งที่สงบใจเข้ารับมือกับมังกรเหลืองทันที,เซียนโบราณขั้นปลาย,พลังของเซียนโบราณที่ไม่สามารถเคลื่อนย้ายอำนาจเทียนเต๋า,ทำให้พลังความแข็งแกร่งแตกต่างจากเซียนบรรพชนอย่างลิบลับ.
หลั่นเติ้งที่กำลังโกรธเกรี้ยวเป็นอย่างมาก,พลังฝึกตนที่ล่วงหล่นจากเซียนบรรพชน,เขาที่ต้องการแก้แค้น,จึงโจมตีออกไปอย่างบ้าคลั่ง,แม้นว่าการโจมตีของเขาจะถูกสลายไปทันที,แต่ก็ยังคงโจมตีออกไปไม่หยุด.
ซือหม่าหยวนที่เห็นหลั่นเติ้งอ่อนกำลังลง,ภายในใจก็รู้สึกดีเล็กน้อย,ขณะที่เขากำลังทุ่มกำลังเต็มที่,ซือหม่าหยวนก็รู้สึกไม่ดีขึ้นมาในทันที.
มังกรเหลืองยากที่จะควบคุมได้อีกครั้งแล้ว,ยิ่งเวลาผ่านไปก็ยิ่งควบคุมได้ลำบาก.
แต่นั่นอาจจะไม่ใช่เรื่องที่สำคัญที่สุด,สิ่งสำคัญที่สุดที่ทำให้ซือหม่าหยวนรู้สึกหวาดหวั่นขึ้นมาในทันที,ปราณของมังกรเหลืองในเวลานี้กำลังลดลงอย่างรวดเร็ว! เป็นเช่นนี้ได้อย่างไร? ปราณมังกรเหลืองกำลังสลายหายไปอย่างงั้นรึ?
มังกรเหลืองที่อ่อนแอลงเรื่อยๆ,การโจมตีของหลั่นเติ้งกลับดูทรงพลังมากขึ้นเรื่อยๆเช่นกัน.
ท้ายที่สุด,ซือหม่าหยวนก็เริ่มถูกหลั่นเติ้งกดดัน.
ไม่ใช่ว่าค่ายกลโถมังกรหลับมีการเตรียมการเอาไว้อย่างสมบูรณ์หรอกรึ?
ใครกัน? ใครที่ทำให้เกิดเรื่องผิดพลาดนี้ขึ้น?
"โฮกก~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
มังกรเหลืองที่โกรธเกรี้ยวเงยหน้าขึ้นท้องฟ้า,คำรามออกมาเสียงดัง,หลังจากจบเรื่องนี้แล้ว,ซือหม่าหยวนขอปฏิญาณว่าเขาจะต้องเอาเรื่องคนที่ทำผิดพลาดนี้แน่,และลงโทษมันอย่างรุนแรง.
หลั่นเติ้งยังคงโจมตีออกมาไม่หยุด.
"ตูมมมมม~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
มังกรเหลืองที่ระเบิดออกมาเสียงดังสนั่นหวั่นไหว.
จากภายด้านนอกค่ายกลขนาดใหญ่ได้ล่มสลายลงทันที,ทุกอย่างหายไปแล้ว.
"เร็วเข้า,ค่ายกลฮวงจุ้ยพังทลายลงแล้ว,พวกเราเข้าไปด้านในเร็วเข้า!"
"ไปเร็วเข้า,อย่าได้ให้ใครนำเตาฟ้าดินหนีไปได้!"
"จะไม่มีใครแย่งข้าได้!"
....................................
..................
......
เหล่าผู้ฝึกตนมากมายที่พุ่งเข้าไปด้านใน.
มังกรเหลืองได้ล่มสลายลงแล้ว,ซือหม่าหยวนและประมุขนิกายจื่อเซียวที่เผยร่างกลับมาอีกครั้ง,สายตาของหลั่นเติ้งที่ดุเดือดจ้องมองโจรร้ายทั้งสอง.
เมื่อมังกรเหลืองพังทลายลงเหล่าผู้ฝึกตนมากมายที่ล่วงหล่นกระเด็นไปทุกทิศทาง,หลายคนที่หมดสติลง,หลายๆคนที่ค่อยๆฟื้นสติคืนกลับมา.
"ซือหม่าหยวน? จื่อเซียว? เจ้าสารเลว!"หลั่นเติ้งที่คำรามออกมาเสียงดัง,ทั่วร่างกายของเขาปรากฏเปลวเพลิงที่ลุกโชนอย่างหนักหน่วงรุนแรง.
การต่อสู้ใหม่เริ่มขึ้นอีกครั้ง,หลั่นเติ้งที่เข้าต่อสู้กับซือหม่าหยวนและประมุขนิกายจื่อเซียว.
เหล่าผู้ฝึกตนด้านนอกจำนวนมากก็ยังคงพุ่งเข้ามาด้านใน,ส่วนผู้ฝึกตนที่ล่วงหล่นลงบนพื้นก็ค่อยๆฟื้นกลับคืนมา,เหล่าเซียนโบราณทั้งหมดที่ฟื้นกลับมา,สายตาของทุกคนกำลังโกรธเกรี้ยวอย่างรุนแรงจ้องมองไปยังคนสามคนที่กำลังต่อสู้กันอยู่,โดยเฉพาะซือหม่าหยวน!
ความโชคร้ายของซือหม่าหยวนกำลังจะเริ่มอย่างเป็นทางการแล้ว.
-------------------------------------------------------------------------
อีกฝั่งหนึ่ง,จงซานในหุบเขาแห่งหนึ่ง,ภายในเตาฟ้าดิน!
จงซานและสองร่างที่อ่อนระทวยเปลือยเปล่า,ความรู้สึกของจงซานที่ราวกับว่ากำลังถูกกัดกินไปทั่วร่าง.
"ฮือ!"
"ฮือ!"
"อา~~~~~~ ~~~~~~~”
เสียงลมหายใจหนักหน่วงสอดผสานดังก้องอยู่ในหูของจงซาน,คนทั้งสามที่อยู่ในพลังงานสีชมพูโดยสมบูรณ์.
พลังสีชมพูมากมายที่ทะลวงผ่านเข้าไปในร่างของจงซาน,พร้อมกับช่วยหล่อเลี้ยงบัวหงหลวนที่หน้าผากของเขาไปมา.
อำนาจที่น่าเกรงขาม,เหนือล้ำ,แม้แต่บัวหงหลวนเทียนของจงซานก็ไม่สามารถที่จะทานทนได้.
จงซานที่อยู่ในสภาพสลึมสะลือ,ได้เข้าสู่สภาวะดื่มด่ำลึกล้ำ,จงซานรับรู้ว่าเสื้อผ้าทั่วร่างของตัวเองถูกฉีกออกทั้งหมด,ร่างกายของเขาที่ไม่สามารถควบคุมตัวเองได้.
ร่างที่เนียนนุ่มโลมเล้าอยู่ในอ้อมกอด,ถูไถกอดเกี้ยวร่างของจงซานไม่หยุดหย่อน.
จงซานที่เหมือนอยู่ในความฝัน,ตาพร่ามัว,โลหิตที่สูบฉีดทั่วร่าง,รู้สึกราวกับได้ยินเสียงแผ่นดินเลื่อนอยู่เป็นระยะๆ.
ภาพลวงตา,จงซานที่รับรู้,เหมือนกับเห็นภูเขาที่ใหญ่โตผุดขึ้นมา,ภูเขาที่เขียวขจี,สูงใหญ่ทะลวงหมู่มวลเมฆา,ราวกับเป็นเสาที่ค้ำยันสวรรค์เอาไว้.
เทืองเขาชิง,เสียงที่ดังกระหึ่มดัง่สายฟ้าฟาดดังก้องในหู,หัวใจของจงซานที่สั่นไหวไปมา.
ภูเขาชิง? ภูเขาชิงที่กำลังผุดขึ้นมารึ?
ขณะที่รู้สึกเหมือนเทือกเขาชิงกำลังผุดขึ้นมา,จงซานก็ได้ยินเสียงครวญครางที่ดังก้อง!
"อ๊าง~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
เสียงที่ยืดยาว,ร่างกายของจงซานที่รู้สึกราวกับอะไรบางอย่างระเบิดออกมา,ดังกึกก้องอย่างรุนแรง,คอขวดทีกำลังถูกทะลวง,ร่างกายที่เผยท่าทางความสุขสมออกมา! อำนาจที่หนักหน่วงกำลังปะทุขึ้นมา.
มันคือภูเขา!
"ร่างสถิตขุนเขา?"เสียงที่เลือนลางดังขึ้นภายในใจของจงซาน,ไม่รู้ว่ามันดังมาจากใหนเช่นกัน.
เป็นไปตามสันชาติญาณ,จงซานที่ความคิดล่องลอย,หัวใจที่ลอยละล่องเลือนลางเปี่ยมล้นด้วยความสุข.
ไม่รู้ว่ามันผ่านไปนานเท่าไหร่,ไม่รู้ว่าเสียงหอบกระเส่าใช้เวลานานขนาดใหน,ก่อนที่สติจะกลับคืนมา,บัวหงหลวนที่เกิดการเปลี่ยนแปลง.
บัวหงหลวนที่เติบโตขึ้น,เวลานี้นอกจากดอกที่บานครี่ออกมางดงาม,ที่ฐานรากดูแข็งแกร่ง,รอบๆบัวหงหลวนเวลานี้มีบ่อน้ำที่ใสปรากฏขึ้นอย่างแปลกประหลาด,กลายเป็นฐานให้กับบัวหงหลวน.
จงซานที่รับรู้ผ่านบันทึกในเคล็ดวิชาหงหลวนเทียน,ขั้นที่เก้า,หลุมบ่อบัว,เทียนเต๋าปรากฏ!
นี่คือเคล็ดวิชาหงหลวนเทียนขั้นที่เก้า?
เทียนเต๋าปรากฏ?
พลังสีชมพู,จงซานรู้สึกว่าสามารถที่จะกระตุ้นการเคลื่อนไหวมันได้,ดูเหมือนว่าพลังงานสีชมพูนี้คือรูปร่างต้นเดิมของมัน,พลังของมันที่มีสีชมพู.
พลังสีชมพู? ไม่ใช่ว่ามันคือพลังของเตาฟ้าดินหรอกรึ?
ดูเหมือนว่าโชคจะเข้าข้างจงซานแล้ว,พลังงานสีชมพูดังกล่าวนี้,หากมองให้ชัดเจนมันเหมือนกับอสรพิษขนาดใหญ่,เวลานี้มันกำลังเคลื่อนไหวอยู่รอบๆร่างกายของจงซานเป็นกลุ่มก้อนพลังสีชมพู,จากนั้นมันก็เปล่งประกายแสงสีทองออกมา,พร้อมกับชำระล้างร่างของจงซาน,แสงสีทองที่มากมายมหาศาล,พร้อมกับปรากฏภาพเงาของเทพอสูรขึ้นด้วย.
นี่คือปรากฏการที่เคยเกิดขึ้นเมื่อกำเนิดปราชญ์เทพอย่างงั้นรึ?
อสุรพิษตนนี้,เป็นอำนาจของอสรพิษที่เคยเป็นปราชญ์เทพมาก่อนอย่างงั้นรึ?
จ้าวแห่งอสุรพิษ? ปราชญ์เทพ? หนี่หว๋า?
พลังงานสีชมพูนี้เป็นอำนาจวิเศษของนวี่หว๋าที่ทิ้งเอาไว้?
ในเวลานี้,จงซานที่เข้าใจในทันที,นี่คืออำนาจวิเศษของปราชญ์เทพ,แน่นอนว่ามันย่อมทรงพลังกว่าหมอกหงหลวนเทียน,และหมอกหงหลวนเทียนของเขาก็ได้วิวัฒนากรกลายเป็นพลังสีชมพูแล้ว,นี่คือระดับใหม่ของหมอกหลงหลวนเทียน!
สติของจงซานค่อยๆแจ่มใสชัดเจนขึ้นเรื่อยๆ,พร้อมกับสูดหายใจแฮกๆ,เขาสัมผัสได้ว่า,อาการบาดเจ็บของเขาหายไปหมดแล้ว,พลังฝึกตนทะลวงผ่านระดับไปได้อีกด้วย,เขาก้าวไปถึงระดับต้าเซียนแล้ว!
ต้าเซียน,ขั้นที่สอง!
วิชากายาเทพอสูรเองก็ยกระดับขึ้นเป็นสองขั้น,เวลานี้อยู่ในขั้นที่เก้าแล้ว!
จงซานที่ลืมตาขึ้นช้าๆ,เขาพบว่าร่างกายของเขากลายเป็นเปลือยเปล่า,นอนอยู่ภายในเตาขนาดใหญ่,รอบๆร่างกายของเขานั้นมีพลังสีชมพูมากมายกระจายไปทั่ว.
จงซานที่ตื่นตกใจขึ้นมาในทันที,นี่เขาทะลวงผ่านระดับอย่างงั้นรึ?
ตัดผ่านระดับได้? ทันใดนั้นเขาที่พยายามครุ่นคิดกับความทรงจำที่เลือนลางที่ปรากฏขึ้นในจิตใจอย่างรวดเร็ว.
จงซานที่ฝืนยิ้มออกมา,เงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้า,ไม่รู้ว่าจะบรรยายความรู้สึกเวลานี้ออกมาอ่างไรดี.
ในเวลาเดียวกัน,ที่ด้านนอกเตาฟ้าดิน,มีสตรีที่งดงามโดดเด่นยืนอยู่สองคน,เซิ่งหวังไท่ชูและกงจูจิวเหว่ย,สตรีทั้งสองที่อาบไปด้วยเหงื่อชโลมไปทั่วร่าง,ทรงผมกระเซอะกระเซิง,ท่าทางของนางเวลานี้,กำลังขบริมฝีปากแน่น,ขมวดคิ้วไปมา,พร้อมกับหายใจหนักหน่วงจ้องมองไปยังเตาฟ้าดิน,ใบหน้าที่เต็มไปด้วยความซับซ้อนไม่รู้ว่าจะเอ่ยอะไรออกมา,ไม่รู้ว่าจะแสดงท่าทางเช่นไร,ทว่าใบหน้าที่งดงามยั่วยวนก็ยังคงปรากฏขึ้นบนใบหน้าของพวกนาง.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
ปัจจุบันแปลจบแล้ว 1672 ตอน สนใจติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ครับ
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น