Immortality Chapter 943 Compared with Red Luan Bewitching Mist also overbearing pink energy
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 943 พลังงานสีชมพูที่ร้ายกาจยิ่งกว่าบัวหงหลวน.
Chapter 943 Compared with Red Luan
Bewitching Mist also overbearing pink energy
กับคำพูดของหลั่นเติ้ง,ประมุขนิกายจื่อเซียวและซือหม่าหยวนหยุดนิ่งในทันที.
ซือหม่าหยวนนั้นไม่กล้าขยับในเวลานี้,เขาพบว่ามังกรเหลืองเวลานี้กำลังจะล่มสลาย,หมอกสีเหลืองที่อยู่ไกลออกไปเหลือเกิน,การดูดซับเข้ามากลายเป็นปัญหาไปแล้ว.
ประมุขนิกายจื่อเซียวถึงกับเศร้าซึมเต็มไปด้วยความรันทด,เขาต่อสู้กับจงซานครั้งนี้,พบกับความซวยครั้งแล้วครั้งเล่า,หอกยาวของเขาแตกหักไปก่อนหน้านี้,แม้แต่จงซานยังไม่ต้องป้องกันเลยด้วยซ้ำ.
ขณะที่หลั่นเติ้งเตรียมจัดการจงซานด้วยคัวคนเดียว,จงซานที่ไม่ได้รีบร้อน,ความเสื่อมแห่งกิเลสที่ถูกปล่อยออกมาจากผังจักรพรรดิ,ความเสื่อมแห่งกิเลส,ที่ปกคลุมไปยังพื้นที่รอบๆ,สภาพภูมิประเทศรอบๆกลายเป็นสีแดงโลหิตไปในทันที,ภูติผีปิศาจมากมายที่ดำผุดดำว่ายไปรอบๆความเสื่อมแห่งกิเลส.
จงซานรับรู้,หลังจากที่นิมิตร้ายนั้นทรงพลังขนาดใหน,มังกรเหลือง,หลั่นเติ้งและประมุขนิกายจื่อเซียวต่างก็จะได้รับความโชคร้ายกับเรื่องที่จวนตัว,ดูเหมือนว่าจะเป็นความโชคร้ายที่พึงจะเกิดแล้วเท่านั้น,แต่ความแข็งแกร่งของพวกเขาก็ไม่ได้หายไป,ในเวลานี้,หากว่าพวกเขาลงมือเต็มที่,ตัวเขาก็ไม่สามารถหนีไปไหนได้,จำเป็นต้องถ่วงเวลาเพิ่มขึ้น,เพื่อให้พวกเขาพบกับโชคร้าย.
ความเสื่อมแห่งกิเลศที่กระจายไปทั่วพื้นที่รอบๆ,ลานภูเขาเวลานี้ถูกย้อมไปด้วยธารโลหิต,คลื่นโลหิตที่สั่นเป็นระลอกกระจายไปทั่ว,ฟุ้งกระจายกระฉอกไปรอบๆ,ปกปิดเตาฟ้าดินเอาไว้,ขณะที่จงซานเตรียมนำเตาฟ้าดินจากไปโดยเร็วที่สุด.
"ต้องการหนีเหรอ?"หลั่นเติ้งคำรามลั่น.
หลั่นเติ้งสะบัดมือ,ปรากฏฝ่ามือสีแดงพร้อมกับพุ่งตรงไปยังจงซาน,ความเสื่อมแห่งกิเลสระเบิดออกมาเสียงดังสนั่นเปิดเป็นทาง.
แววตาของจงซานที่เปลี่ยนไป,ผังจักรพรรดิที่ถูกใช้งาน,ในเวลาเดียวกัน,แปดหางสวรรค์ที่ได้รับบาดเจ็บอยู่ก็ปรากฏขึ้นมา,ซึ่งได้รับการรักษาฟื้นฟูกลับมาเล็กน้อย,ชุดกระบี่สังหารเซียนที่ปรากฏขึ้นโจมตีออกไป.
"ตูมมม ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
อำนาจของเทียนเต๋า,ตอนนี้หลั่นเติ้งยังสามารถเคลื่อนอำนาจเทียนเต๋าได้อยู่,ด้วยอำนาจของเทียนเต๋า,กลับทรงพลังเป็นอย่างมาก.
เทียนเต๋าที่ระเบิดความเสื่อมแห่งกิเลสเป็นเป็นทาง,พุ่งตรงแหวกเข้ามา,ชุดกระบี่สังหารเซียนจากแปดหางสวรรค์โจมตีออกไปปะทะ,เกิดระเบิดเสียงดังสนั่น,อำนาจวิเศษสีแดง,กระแทกชุดกระบี่สังหารเซียน,จนแทบระเบิดออกมา,จงซานเก็บแปดหางกลับเข้ามาในเรือนโอสถในทันที,ในเวลานี้แปดหางสวรรค์หายไปอย่างรวดเร็ว.
ถึงจะออกแรงเพียงเล็กน้อย,แต่ก็ทำให้แปดหางสวรรค์แห่งจุดจบได้รับบาดเจ็บเพิ่มขึ้นเช่นเดียวกัน.
อำนาจพลังสีแดงแม้นว่าจะลดพลังลงไปเป็นจำนวนมาก,ทว่าก็ยังแข็งแกร่งมันถูกส่งพุ่งเข้าไปในผังจักรพรรดิ.
เกิดระเบิดเสียงดังสนั่นหวั่นไหวขึ้นที่ภพหยิน,พลังส่วนมากถูกส่งออกไปโดยผังจักรพรรดิของจงซาน.
ทว่าแรงสั่นสะเทือนของเทียนเต๋านั้นก็ยังน่าเกรงขามอย่างที่สุด,แม้นว่าจะเพียงเล็กน้อยก็ทำให้จงซานยากจะต้านทานได้.
กายาเทพอสูร! ขั้นที่เจ็ด!
"ตูมมม!”
จงซานที่เพิ่มความแข็งแกร่งเพิ่มขึ้นในทันที,แต่กระนั้นอำนาจเทียนเต๋าที่สั่นสะเทือนอย่างรุนแรง
จงซานที่ได้รับบาดเจ็บหนัก,ร่างกายของเขาที่ปรากฏกระดูกทั่วร่างกลายเป็นรอยร้าวแทบจะแตกหักไปทั้งหมด.
จงซานที่อดทนไม่ยอมที่จะล้มลง,ใบหน้าที่จ้องมองไปยังหลั่นเติ้งด้วยความเย็นชา.
นับตั้งแต่แยกสวรรค์สะบั้นปฐพี,นับเป็นครั้งแรกที่เขาได้รับบาดเจ็บสาหัสที่สุด.
จงซานที่ได้รับบาดเจ็บ,ส่วนหลั่นเติ้งเองก็ย่ำแย่ไม่ต่างกัน,การเคลื่อนย้ายอำนาจเทียนเต๋าด้วยระดับพลังฝึกตนที่ไม่เสถียร,ทำให้อำนาจเทียนเต๋าสะท้อนกลับมาหาตัวเอง,ทำให้ตัวเองได้รับบาดเจ็บหนักไปด้วย.
ใบหน้าของหลั่นเติ้งที่กลายเป็นขาวซีด,หวาดผวาขึ้นมาในทันที,เขาพบว่าตัวเองไม่สามารถขยับได้อีกแล้ว,ไม่สามารถโจมตีออกไปได้,ตัวเขาที่กลับมาอยู่ในเขตแดนเซียนโบราณเรียบร้อยแล้ว.
เขากำลังจะพลาดการกลายเป็นเซียนบรรพชนแล้ว,หลั่นเติ้งที่ต้องใช้เวลาหลายแสนปี,เขาที่จุติเกิดใหม่ถึงสามรอบ,ท้ายที่สุดก็สามารถทะลวงผ่านระดับได้,เขาจะยอมให้เกิดขึ้นได้อย่างไร?
ตะเกียงน้ำมันที่ลอยขึ้นไปอยู่บนศีรษะของเขา,เพื่อใช้เป็นเกาะป้องกันตัวเองเอาไว้,หลั่นเติ้งที่เริ่มนั่งบำเพ็ญลงบนพื้นที่แห่งหนึ่งทันที,น้ำตาที่ไหลเป็นสายเร่งรีบทำให้พลังฝึกตนมั่นคง.
ซือหม่าหยวนและประมุขนิกายจื่อเซียวเห็น,จงซานทำให้หลั่นเติ้งต้องประสบความลำบากเช่นนั้นถึงกับตื่นตระหนกขึ้นมาในทันที,จงซานนับเป็นอสุรกายพรสวรรค์จริงๆ,นี่ฝีมือของเขาอย่างงั้นรึ?
ส่วนมังกรเหลืองกำลังจะล่มสลายลง,เขาจำเป็นต้องดูดซับหมอกเหลืองจากพื้นที่ไกลออกไปเข้ามา,ส่วนประมุขนิกายจื่อเซียวที่ร่างกายถูกเผาไปทั่วร่าง,เต็มไปด้วยบาดแผล,โลกเขตแดนพังทลาย,สัมผัสเทวะเสียหายอย่างหนัก,ไม่สามารถที่จะทำอะไรได้,ทว่าเขากลายเป็นคนเดียวที่ยังพอเคลื่อนไหวได้.
จะต้องสังหารจงซานให้ได้อย่างงั้นรึ?
ประมุขนิกายจื่อเซียวที่กำลังลังเล,สังหารรึ?
ด้วยสภาพเขาเวลานี้จะสังหารจงซานได้อย่างงั้นรึ?
ไม่ใช่ว่าจงซานมีไพ่ลับในมืออยู่อีกรึ?
จงซานที่ไม่สนใจประมุขนิกายจื่อเซียวที่แสดงท่าทางลังเลใจ,เขาที่เคลื่อนที่ไปยังเตาฟ้าดิน,ก่อนที่จะจับมันยกขึ้นมา,พร้อมบินตรงไปยังทิศทางทิศทางหนึ่ง.
ประมุขนิกายจื่อเซียว,ที่เห็นจงซานกำลังจากไป,ใบหน้าของเขากระตุก,ขณะที่กำลังจะพุ่งตามไป.
"ปัง!"
กำไลต่างมิติที่ข้อมือของเขา,ทันใดนั้นก็ระเบิดออกมาเสียงดังสนั่น,แรงระเบิดนั้นกระแทก
กวาดไปทั่วร่างของเขาในทันที,ก่อนหน้านี้เขาที่ได้รับบาดเจ็บอยู่ได้,ทำให้เขาบาดเจ็บมากขึ้นกว่าเดิมอย่างคาดไม่ถึง.
ประมุขนิกายจื่อเซียวแทบร้องออกมาด้วยความห่อเหี่ยวใจ,เร่งรีบรักษาตัวเองตัวเองในทันที.
"ร่างมังกรเหลืองของข้ากำลังจะแตกสลาย,เร็วเข้า,ไม่ต้องสนใจจงซาน,จงซานตอนนี้บาดเจ็บหนักไม่ต่างจากคนพิการ,ภายในค่ายกลแห่งนี้,เขาไม่สามารถหนีไปใหนได้,ประมุขนิกายจื่อเซียว,เร่งรีบดูดซับหมอกเหลือง,ส่งมันเข้ามาในมังกรเหลือง,ร่วมมือกับข้า,ทำให้มังกรเหลืองมั่นคง,กำจัดหลั่นเติ้งก่อน,จากนั้นพวกเราค่อยไปชิงเตาฟ้าดินอีกครั้งก็ยังได้!"ซือหม่าหยวนกล่าว.
ความคิดของซือหม่าหยวนนับว่ากล่าวได้ถูกต้อง,ตราบเท่าที่ควบคุมมังกรเหลืองได้,อันดับแรกควรจะเร่งรีบกำจัดหลั่นเติ้งที่ได้รับบาดเจ็บก่อน,ส่วนจงซานนั้นจะสังหารตอนใหนก็ยังได้,ภายในค่ายกลโถมังกรหลับนั้น,เป็นผนึกที่ปิดทุกทิศทาง,ไม่มีใครหนีได้,ถึงจะเป็นตอนจงซานในสภาพสมบูรณ์ก็ตาม,ก็ยังยากที่จะหนีออกไปได้เช่นกัน.
ประมุขนิกายจื่อเซียวที่พยักหน้ารับ,แม้ว่าจะไม่อยากปล่อยเตาฟ้าดินไป,ทว่าไม่ช้าก็เร็วก็สามารถยึดคืนมาได้,เรื่องแรกที่ต้องทำคือสังหารหลั่นเติ้งก่อนค่อยปรึกษากันอีกครั้ง.
จงซานที่นำเตาฟ้าดินพุ่งตรงไปยังพื้นที่ไกลออกไป,ผ่านเข้าไปในหมอกสีเหลือง,หายลับตาไปในทันที.
หมอกสีเหลืองที่มากมาย,ทว่าก็ไม่สามารถที่จะสั่นคลอนจงซานได้แต่อย่างใด,ทว่าด้วยบาดแผลเจ็บหนักของจงซาน,ทำให้เขาอยู่ในสภาพทุกลักทุเลเช่นกัน.
แม้นว่าหมอกสีเหลืองจะไม่มีผลต่อร่างกาย,แต่ก็ทำให้จงซานรู้สึกเจ็บปวดบาดแผลขึ้นมาเรื่อยๆ.
จงซานที่หยุดและพุ่งเข้าไปในเตาฟ้าดินในทันที.
ทันทีที่เข้ามาในเตาฟ้าดิน,ดวงตาของจงซานที่เบิกกว้างขึ้นมาในทันที.
ก่อนหน้านี้ กงจูจิวเหว่ยและเซิ่งหวังไท่ชูถูกโยนเข้ามาด้านใน,ทว่าเวลานี้พวกนางได้เปลื้องผ้าออกทั้งหมด,พร้อมทั้งเข้ากอดเกี่ยวถูไถกันไปมา,ร่างกายที่แดงกล่ำไปทั่วร่าง,ราวกับว่าได้รับผลจากหมอกหงหลวนก็ไม่ปาน,ร่างของนางที่ถูไถกันไปมา,พร้อมกับส่งเสียงครางออกมาเบาๆ.
เรื่องนี้,หมายความว่าอย่างไร? พวกนางเป็นคนเดียวกัน,ร่างเดียวกันทำเช่นนี้อย่างงั้นรึ?
ทันใดนั้นความคิดบางอย่างที่ผุดขึ้นมาทันที,จงซานที่ขมวดคิ้วไปมา,ไม่ได้การ,ไม่ใช่ว่ามันคือหมอกหงหลวนอย่างงั้นรึ?
ที่จริงมันสามารถใช้กับมนุษย์ได้อย่างหมดจน,ทว่าการจะส่งผลกับเซียนโบราณนั้นแทบเป็นไปไม่ได้,ทว่าเวลานี้คืออะไร?
นี่คือพลังสีชมพูดั้งเดิมของหมอกสีชมพูของเตาฟ้าดินอย่างงั้นรึ?
จงซานที่จ้องมองไปยังก้นเตาฟ้าดิน,พบกับพลังสีชมพูมากมาย,กำลังหมุนวนไปมา,และยังขยายเพิ่มขนาดขึ้นมาเรื่อยๆ,จงซานที่รู้สึกแปลกประหลาดกับสิ่งนี้เป็นอย่างมาก,มันคืออะไรกัน?
"อือ~~~~~~~~~~~~!”
เสียงครางของกงจูจิวเหว่ยที่สั่นสะท้านไปทั่วร่าง,เสียงที่ล่อล่วงจิตใจของจงซานได้อย่างง่ายดาย.
หัวใจของจงซานที่กลายเป็นเย็นยะเยือบ,กระดูกทั่วร่างที่กลายเป็นอ่อนแรง.
"เสน่ห์ยั่วยวนของจิ้งจอกเก้าหาง,ร้ายกาจจริงๆ!"จงซานที่ส่ายหน้าไปมาเพื่อประครองสติเอาไว้.
ในเวลาเดียวกัน,พลังงานสีชมพูที่ทะลวงเข้ามาในร่างกายของจงซานในทันที.
ทันทีที่มันเข้ามาในร่างของจงซาน,ก็ทำให้ร่างกายของเขากลายเป็นสีแดง,ผลของมันคล้ายกับหมอกหงหลวนทว่าทรงพลังกว่ามากหลายเท่า,สิ่งนี้คืออะไรกัน?
จงซานที่ตกใจเล็กน้อย,พลังงานสีชมพูที่กำลังทะลวงผ่านเข้ามาในจิตใจของเขา,ทะลวงผ่านเข้าที่หน้าผากของเขา,เอ่อล้นไปทั่วบัวหงหลวน,และดูเหมือนว่ามันจะโคจรไปรอบๆด้วยเช่นกัน.
จงซานที่ตระหนักได้ในทันที,พลังงานสีชมพู,เป็นพลังงานอย่างหนึ่งที่มาจากเคล็ดวิชาหงหลวนเทียนอย่างแน่นอน.
เคล็ดวิชาหงหลวนเทียน,ของจงซานได้ก้าวไปถึงขั้นที่แปด,ทว่าจากนั้นก็ไม่มีทีท่าว่าจะทะลวงผ่านระดับได้,ทว่าในเวลานี้ราวกับว่าพบช่องทางเข้าให้แล้ว.
ภายในใจจงซานที่เต็มไปด้วยความสุข,ทว่าเขาก็รับรู้ว่าจะต้องหนีออกจาก,ค่ายกลโถมังกรหลับซะก่อน,ไม่เช่นนั้นไม่ช้าก็เร็วซือหม่าหยวนต้องพบเขาเข้าอย่างแน่นอน.
จงซานที่อยู่ในเต้าฟ้าดินชั่วคราว,ก่อนที่จะออกมาอีกครั้ง,พร้อมกับนำเตาฟ้าดินพุ่งตรงไปยังพื้นที่ไกลออกไปอย่างรวดเร็ว.
พลังสีชมพูดูเหมือนว่าจะช่วยเพิ่มพลังให้กับบัวหงหลวน,แม้ว่าจะไม่ได้รักษาอาการบาดเจ็บ,ทว่าก็สามารถป้องกันหมอกสีเหลืองได้อย่างหมดจด,จงซานที่นำเตาฟ้าดิน,พุ่งตรงไปยังทิศตะวันตกอย่างรวดเร็ว.
ภายในค่ายกลโถมังกรหลับนั้น,จงซานพอจะรับรู้ทางออก,นั่นก็คือจุดที่ซือหม่าจงเหิงอยู่นั่นเอง.
เกี่ยวกับค่ายกลโถมังกรหลับที่จงซานเคยเห็นในโลกใบเล็ก,ดูเหมือนว่าจะเป็นค่ายกลที่ปกปิดพื้นที่คลุมไปถึงท้องฟ้า,แยกพื้นที่ด้านในด้านนอกออกจากกันโดยสิ้นเชิง.
ภายในหุบเขา,ซือหม่าจงเหิงที่ถูกทำลายพลังฝึกตนนอนอยู่บนศิลาก้อนใหญ่ด้วยท่าทางโศกเศร้ารันทดใจ,เขาที่พ่นโลหิตออกมามากกว่าหนึ่งครั้ง,ใบหน้าที่ขาวซีด,แววตาที่จดจ้องมองขึ้นไปบนท้องฟ้าอย่างไร้จุดหมาย.
"ท่านประมุข,ท่านต้องทำสำเร็จ,ไม่เช่นนั้นข้าคงต้องรับคำตำหนิไม่ไหวแน่!"ซือหม่าจงเหิงที่เอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงอ่อนแรง.
อย่างไรก็ตามแม้นว่าค่ายกลจะสามารถทำงานได้,ทว่าจุดที่ซือหม่าจงเหิงอยู่ก็กลายเป็นจุดอ่อนหนึ่งเช่นเดียวกัน.
ซือหม่าจงเหิงที่ทำได้แค่ภาวนาไปมาไม่หยุด,ขอให้ทุกอย่างเป็นไปด้วยดี.ทว่าในเวลาเดียวกันนั้นที่บนท้องฟ้าก็ปรากฏร่างหนึ่งขึ้นในทันที.
เป็นจงซาน!
จงซานที่นำเตาฟ้าดินบินจากไปช้าๆ.
"เตาฟ้าดิน!"ซือหม่าจงเหิงที่อุทานออกมาด้วยความตกใจ.
ในเวลาเดียวกันนี้,ซือหม่าจงเหิงที่รับรู้ทันทีเกิดเรื่องสำคัญขึ้นแล้ว,ช่องว่างเล็กๆ,ไม่คิดเลยว่าจะมีคนใช้มันนำเตาฟ้าดินบินจากไป,ส่วนซือหม่าจงเหิงที่ทำได้แค่มองดู,ความผิดนี้ถึงตายไปร้อยครั้งคงไม่สามารถชดเชยได้!
ซือหม่าจงเหิงถึงกับกุมหน้าอกตัวเองพ่นโลหิตออกมาคำโต,ด้วยความอัดอั้นห่อเหี่ยวใจอย่างที่สุด.
เห็นความเร็วของจงซานที่บินออกไปนั้น,ซือหม่าจงเหิงรับรู้ว่าจงซานได้รับบาดเจ็บหนัก,แต่กระนั้นเขาก็ไม่สามารถทำอะไรได้เช่นกัน.
ซือหม่าจงเหิงที่จ้องมองไปยังจงซานนำเตาฟ้าดินบินจากไป,ซือหม่าจงเหิงที่ไม่สามารถเก็บความอัดอั้นความเศร้าใจเอาไว้ได้อีกแล้ว.
"พุ!"
"พุ!"
หลังจากนั้นซือหม่าจงเหิงที่พ่นโลหิตออกมาไม่หยุด,จนท้ายที่สุดดวงตาที่ค่อยอับแสงไป,พร้อมกับลมหายใจสุดท้ายได้แห้งงเหือดหายไปในที่สุด.
ซือหม่าจงเหิงที่กลายเป็นอดีตไปซะแล้ว,เขาได้พ่นโลหิตออกไปจนตกตาย,หากว่ามีใครรับรู้แล้วล่ะก็,คงจะกลายเป็นตัวตลกให้ทุกคนหัวเราะทั่วทั้งแผ่นดิน.
จงซานที่บินออกมาจากค่ายกลโถมังกรหลับ,ทว่าด้วยเกรงว่าจะพบกับผู้ฝึกตนคนอื่นๆ,ไม่กล้าบินไปไกลนัก,เขาที่บินไปยังพื้นที่แห่งหนึ่งเป็นหุบเขาที่เงียบสงบและเข้าไปซ่อนตัวด้านในทันที,หลังจากที่ทำการวางค่ายกลเอาไว้รอบๆ,ก็เข้าไปซ่อนตัวในเตาฟ้าดิน.
ขณะที่เขาเข้ามาในเตาฟ้าดิน,ร่างที่เนียนนุ่มสองร่าง! ก็ลากเขาเข้าไปในส่วนลึกของเตาฟ้าดินในทันที.
Chapter 943 Compared with Red Luan
Bewitching Mist also overbearing pink energy
比红鸾迷雾还霸道的桃红色能量
พลังงานสีชมพูที่ร้ายกาจยิ่งกว่าบัวหงหลวน.
"พวกเจ้าหยุด,ข้าจะลงมือสังหารจงซานคนเดียวเอง!"หลั่นเติ้งแทบร้องออกมาโดยที่ไร้ซึ่งน้ำตา,เขาไม่สามารถยอมรับได้เลย,เวลานี้พลังฝึกตนของเขากำลังจะลดระดับลงไปอยู่ในอาณาเขตเซียนโบราณในไม่ช้านี้แล้ว.
กับคำพูดของหลั่นเติ้ง,ประมุขนิกายจื่อเซียวและซือหม่าหยวนหยุดนิ่งในทันที.
ซือหม่าหยวนนั้นไม่กล้าขยับในเวลานี้,เขาพบว่ามังกรเหลืองเวลานี้กำลังจะล่มสลาย,หมอกสีเหลืองที่อยู่ไกลออกไปเหลือเกิน,การดูดซับเข้ามากลายเป็นปัญหาไปแล้ว.
ประมุขนิกายจื่อเซียวถึงกับเศร้าซึมเต็มไปด้วยความรันทด,เขาต่อสู้กับจงซานครั้งนี้,พบกับความซวยครั้งแล้วครั้งเล่า,หอกยาวของเขาแตกหักไปก่อนหน้านี้,แม้แต่จงซานยังไม่ต้องป้องกันเลยด้วยซ้ำ.
ขณะที่หลั่นเติ้งเตรียมจัดการจงซานด้วยคัวคนเดียว,จงซานที่ไม่ได้รีบร้อน,ความเสื่อมแห่งกิเลสที่ถูกปล่อยออกมาจากผังจักรพรรดิ,ความเสื่อมแห่งกิเลส,ที่ปกคลุมไปยังพื้นที่รอบๆ,สภาพภูมิประเทศรอบๆกลายเป็นสีแดงโลหิตไปในทันที,ภูติผีปิศาจมากมายที่ดำผุดดำว่ายไปรอบๆความเสื่อมแห่งกิเลส.
จงซานรับรู้,หลังจากที่นิมิตร้ายนั้นทรงพลังขนาดใหน,มังกรเหลือง,หลั่นเติ้งและประมุขนิกายจื่อเซียวต่างก็จะได้รับความโชคร้ายกับเรื่องที่จวนตัว,ดูเหมือนว่าจะเป็นความโชคร้ายที่พึงจะเกิดแล้วเท่านั้น,แต่ความแข็งแกร่งของพวกเขาก็ไม่ได้หายไป,ในเวลานี้,หากว่าพวกเขาลงมือเต็มที่,ตัวเขาก็ไม่สามารถหนีไปไหนได้,จำเป็นต้องถ่วงเวลาเพิ่มขึ้น,เพื่อให้พวกเขาพบกับโชคร้าย.
ความเสื่อมแห่งกิเลศที่กระจายไปทั่วพื้นที่รอบๆ,ลานภูเขาเวลานี้ถูกย้อมไปด้วยธารโลหิต,คลื่นโลหิตที่สั่นเป็นระลอกกระจายไปทั่ว,ฟุ้งกระจายกระฉอกไปรอบๆ,ปกปิดเตาฟ้าดินเอาไว้,ขณะที่จงซานเตรียมนำเตาฟ้าดินจากไปโดยเร็วที่สุด.
"ต้องการหนีเหรอ?"หลั่นเติ้งคำรามลั่น.
หลั่นเติ้งสะบัดมือ,ปรากฏฝ่ามือสีแดงพร้อมกับพุ่งตรงไปยังจงซาน,ความเสื่อมแห่งกิเลสระเบิดออกมาเสียงดังสนั่นเปิดเป็นทาง.
แววตาของจงซานที่เปลี่ยนไป,ผังจักรพรรดิที่ถูกใช้งาน,ในเวลาเดียวกัน,แปดหางสวรรค์ที่ได้รับบาดเจ็บอยู่ก็ปรากฏขึ้นมา,ซึ่งได้รับการรักษาฟื้นฟูกลับมาเล็กน้อย,ชุดกระบี่สังหารเซียนที่ปรากฏขึ้นโจมตีออกไป.
"ตูมมม ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
อำนาจของเทียนเต๋า,ตอนนี้หลั่นเติ้งยังสามารถเคลื่อนอำนาจเทียนเต๋าได้อยู่,ด้วยอำนาจของเทียนเต๋า,กลับทรงพลังเป็นอย่างมาก.
เทียนเต๋าที่ระเบิดความเสื่อมแห่งกิเลสเป็นเป็นทาง,พุ่งตรงแหวกเข้ามา,ชุดกระบี่สังหารเซียนจากแปดหางสวรรค์โจมตีออกไปปะทะ,เกิดระเบิดเสียงดังสนั่น,อำนาจวิเศษสีแดง,กระแทกชุดกระบี่สังหารเซียน,จนแทบระเบิดออกมา,จงซานเก็บแปดหางกลับเข้ามาในเรือนโอสถในทันที,ในเวลานี้แปดหางสวรรค์หายไปอย่างรวดเร็ว.
ถึงจะออกแรงเพียงเล็กน้อย,แต่ก็ทำให้แปดหางสวรรค์แห่งจุดจบได้รับบาดเจ็บเพิ่มขึ้นเช่นเดียวกัน.
อำนาจพลังสีแดงแม้นว่าจะลดพลังลงไปเป็นจำนวนมาก,ทว่าก็ยังแข็งแกร่งมันถูกส่งพุ่งเข้าไปในผังจักรพรรดิ.
เกิดระเบิดเสียงดังสนั่นหวั่นไหวขึ้นที่ภพหยิน,พลังส่วนมากถูกส่งออกไปโดยผังจักรพรรดิของจงซาน.
ทว่าแรงสั่นสะเทือนของเทียนเต๋านั้นก็ยังน่าเกรงขามอย่างที่สุด,แม้นว่าจะเพียงเล็กน้อยก็ทำให้จงซานยากจะต้านทานได้.
กายาเทพอสูร! ขั้นที่เจ็ด!
"ตูมมม!”
จงซานที่เพิ่มความแข็งแกร่งเพิ่มขึ้นในทันที,แต่กระนั้นอำนาจเทียนเต๋าที่สั่นสะเทือนอย่างรุนแรง
จงซานที่ได้รับบาดเจ็บหนัก,ร่างกายของเขาที่ปรากฏกระดูกทั่วร่างกลายเป็นรอยร้าวแทบจะแตกหักไปทั้งหมด.
จงซานที่อดทนไม่ยอมที่จะล้มลง,ใบหน้าที่จ้องมองไปยังหลั่นเติ้งด้วยความเย็นชา.
นับตั้งแต่แยกสวรรค์สะบั้นปฐพี,นับเป็นครั้งแรกที่เขาได้รับบาดเจ็บสาหัสที่สุด.
จงซานที่ได้รับบาดเจ็บ,ส่วนหลั่นเติ้งเองก็ย่ำแย่ไม่ต่างกัน,การเคลื่อนย้ายอำนาจเทียนเต๋าด้วยระดับพลังฝึกตนที่ไม่เสถียร,ทำให้อำนาจเทียนเต๋าสะท้อนกลับมาหาตัวเอง,ทำให้ตัวเองได้รับบาดเจ็บหนักไปด้วย.
ใบหน้าของหลั่นเติ้งที่กลายเป็นขาวซีด,หวาดผวาขึ้นมาในทันที,เขาพบว่าตัวเองไม่สามารถขยับได้อีกแล้ว,ไม่สามารถโจมตีออกไปได้,ตัวเขาที่กลับมาอยู่ในเขตแดนเซียนโบราณเรียบร้อยแล้ว.
เขากำลังจะพลาดการกลายเป็นเซียนบรรพชนแล้ว,หลั่นเติ้งที่ต้องใช้เวลาหลายแสนปี,เขาที่จุติเกิดใหม่ถึงสามรอบ,ท้ายที่สุดก็สามารถทะลวงผ่านระดับได้,เขาจะยอมให้เกิดขึ้นได้อย่างไร?
ตะเกียงน้ำมันที่ลอยขึ้นไปอยู่บนศีรษะของเขา,เพื่อใช้เป็นเกาะป้องกันตัวเองเอาไว้,หลั่นเติ้งที่เริ่มนั่งบำเพ็ญลงบนพื้นที่แห่งหนึ่งทันที,น้ำตาที่ไหลเป็นสายเร่งรีบทำให้พลังฝึกตนมั่นคง.
ซือหม่าหยวนและประมุขนิกายจื่อเซียวเห็น,จงซานทำให้หลั่นเติ้งต้องประสบความลำบากเช่นนั้นถึงกับตื่นตระหนกขึ้นมาในทันที,จงซานนับเป็นอสุรกายพรสวรรค์จริงๆ,นี่ฝีมือของเขาอย่างงั้นรึ?
ส่วนมังกรเหลืองกำลังจะล่มสลายลง,เขาจำเป็นต้องดูดซับหมอกเหลืองจากพื้นที่ไกลออกไปเข้ามา,ส่วนประมุขนิกายจื่อเซียวที่ร่างกายถูกเผาไปทั่วร่าง,เต็มไปด้วยบาดแผล,โลกเขตแดนพังทลาย,สัมผัสเทวะเสียหายอย่างหนัก,ไม่สามารถที่จะทำอะไรได้,ทว่าเขากลายเป็นคนเดียวที่ยังพอเคลื่อนไหวได้.
จะต้องสังหารจงซานให้ได้อย่างงั้นรึ?
ประมุขนิกายจื่อเซียวที่กำลังลังเล,สังหารรึ?
ด้วยสภาพเขาเวลานี้จะสังหารจงซานได้อย่างงั้นรึ?
ไม่ใช่ว่าจงซานมีไพ่ลับในมืออยู่อีกรึ?
จงซานที่ไม่สนใจประมุขนิกายจื่อเซียวที่แสดงท่าทางลังเลใจ,เขาที่เคลื่อนที่ไปยังเตาฟ้าดิน,ก่อนที่จะจับมันยกขึ้นมา,พร้อมบินตรงไปยังทิศทางทิศทางหนึ่ง.
ประมุขนิกายจื่อเซียว,ที่เห็นจงซานกำลังจากไป,ใบหน้าของเขากระตุก,ขณะที่กำลังจะพุ่งตามไป.
"ปัง!"
กำไลต่างมิติที่ข้อมือของเขา,ทันใดนั้นก็ระเบิดออกมาเสียงดังสนั่น,แรงระเบิดนั้นกระแทก
กวาดไปทั่วร่างของเขาในทันที,ก่อนหน้านี้เขาที่ได้รับบาดเจ็บอยู่ได้,ทำให้เขาบาดเจ็บมากขึ้นกว่าเดิมอย่างคาดไม่ถึง.
ประมุขนิกายจื่อเซียวแทบร้องออกมาด้วยความห่อเหี่ยวใจ,เร่งรีบรักษาตัวเองตัวเองในทันที.
"ร่างมังกรเหลืองของข้ากำลังจะแตกสลาย,เร็วเข้า,ไม่ต้องสนใจจงซาน,จงซานตอนนี้บาดเจ็บหนักไม่ต่างจากคนพิการ,ภายในค่ายกลแห่งนี้,เขาไม่สามารถหนีไปใหนได้,ประมุขนิกายจื่อเซียว,เร่งรีบดูดซับหมอกเหลือง,ส่งมันเข้ามาในมังกรเหลือง,ร่วมมือกับข้า,ทำให้มังกรเหลืองมั่นคง,กำจัดหลั่นเติ้งก่อน,จากนั้นพวกเราค่อยไปชิงเตาฟ้าดินอีกครั้งก็ยังได้!"ซือหม่าหยวนกล่าว.
ความคิดของซือหม่าหยวนนับว่ากล่าวได้ถูกต้อง,ตราบเท่าที่ควบคุมมังกรเหลืองได้,อันดับแรกควรจะเร่งรีบกำจัดหลั่นเติ้งที่ได้รับบาดเจ็บก่อน,ส่วนจงซานนั้นจะสังหารตอนใหนก็ยังได้,ภายในค่ายกลโถมังกรหลับนั้น,เป็นผนึกที่ปิดทุกทิศทาง,ไม่มีใครหนีได้,ถึงจะเป็นตอนจงซานในสภาพสมบูรณ์ก็ตาม,ก็ยังยากที่จะหนีออกไปได้เช่นกัน.
ประมุขนิกายจื่อเซียวที่พยักหน้ารับ,แม้ว่าจะไม่อยากปล่อยเตาฟ้าดินไป,ทว่าไม่ช้าก็เร็วก็สามารถยึดคืนมาได้,เรื่องแรกที่ต้องทำคือสังหารหลั่นเติ้งก่อนค่อยปรึกษากันอีกครั้ง.
จงซานที่นำเตาฟ้าดินพุ่งตรงไปยังพื้นที่ไกลออกไป,ผ่านเข้าไปในหมอกสีเหลือง,หายลับตาไปในทันที.
หมอกสีเหลืองที่มากมาย,ทว่าก็ไม่สามารถที่จะสั่นคลอนจงซานได้แต่อย่างใด,ทว่าด้วยบาดแผลเจ็บหนักของจงซาน,ทำให้เขาอยู่ในสภาพทุกลักทุเลเช่นกัน.
แม้นว่าหมอกสีเหลืองจะไม่มีผลต่อร่างกาย,แต่ก็ทำให้จงซานรู้สึกเจ็บปวดบาดแผลขึ้นมาเรื่อยๆ.
จงซานที่หยุดและพุ่งเข้าไปในเตาฟ้าดินในทันที.
ทันทีที่เข้ามาในเตาฟ้าดิน,ดวงตาของจงซานที่เบิกกว้างขึ้นมาในทันที.
ก่อนหน้านี้ กงจูจิวเหว่ยและเซิ่งหวังไท่ชูถูกโยนเข้ามาด้านใน,ทว่าเวลานี้พวกนางได้เปลื้องผ้าออกทั้งหมด,พร้อมทั้งเข้ากอดเกี่ยวถูไถกันไปมา,ร่างกายที่แดงกล่ำไปทั่วร่าง,ราวกับว่าได้รับผลจากหมอกหงหลวนก็ไม่ปาน,ร่างของนางที่ถูไถกันไปมา,พร้อมกับส่งเสียงครางออกมาเบาๆ.
เรื่องนี้,หมายความว่าอย่างไร? พวกนางเป็นคนเดียวกัน,ร่างเดียวกันทำเช่นนี้อย่างงั้นรึ?
ทันใดนั้นความคิดบางอย่างที่ผุดขึ้นมาทันที,จงซานที่ขมวดคิ้วไปมา,ไม่ได้การ,ไม่ใช่ว่ามันคือหมอกหงหลวนอย่างงั้นรึ?
ที่จริงมันสามารถใช้กับมนุษย์ได้อย่างหมดจน,ทว่าการจะส่งผลกับเซียนโบราณนั้นแทบเป็นไปไม่ได้,ทว่าเวลานี้คืออะไร?
นี่คือพลังสีชมพูดั้งเดิมของหมอกสีชมพูของเตาฟ้าดินอย่างงั้นรึ?
จงซานที่จ้องมองไปยังก้นเตาฟ้าดิน,พบกับพลังสีชมพูมากมาย,กำลังหมุนวนไปมา,และยังขยายเพิ่มขนาดขึ้นมาเรื่อยๆ,จงซานที่รู้สึกแปลกประหลาดกับสิ่งนี้เป็นอย่างมาก,มันคืออะไรกัน?
"อือ~~~~~~~~~~~~!”
เสียงครางของกงจูจิวเหว่ยที่สั่นสะท้านไปทั่วร่าง,เสียงที่ล่อล่วงจิตใจของจงซานได้อย่างง่ายดาย.
หัวใจของจงซานที่กลายเป็นเย็นยะเยือบ,กระดูกทั่วร่างที่กลายเป็นอ่อนแรง.
"เสน่ห์ยั่วยวนของจิ้งจอกเก้าหาง,ร้ายกาจจริงๆ!"จงซานที่ส่ายหน้าไปมาเพื่อประครองสติเอาไว้.
ในเวลาเดียวกัน,พลังงานสีชมพูที่ทะลวงเข้ามาในร่างกายของจงซานในทันที.
ทันทีที่มันเข้ามาในร่างของจงซาน,ก็ทำให้ร่างกายของเขากลายเป็นสีแดง,ผลของมันคล้ายกับหมอกหงหลวนทว่าทรงพลังกว่ามากหลายเท่า,สิ่งนี้คืออะไรกัน?
จงซานที่ตกใจเล็กน้อย,พลังงานสีชมพูที่กำลังทะลวงผ่านเข้ามาในจิตใจของเขา,ทะลวงผ่านเข้าที่หน้าผากของเขา,เอ่อล้นไปทั่วบัวหงหลวน,และดูเหมือนว่ามันจะโคจรไปรอบๆด้วยเช่นกัน.
จงซานที่ตระหนักได้ในทันที,พลังงานสีชมพู,เป็นพลังงานอย่างหนึ่งที่มาจากเคล็ดวิชาหงหลวนเทียนอย่างแน่นอน.
เคล็ดวิชาหงหลวนเทียน,ของจงซานได้ก้าวไปถึงขั้นที่แปด,ทว่าจากนั้นก็ไม่มีทีท่าว่าจะทะลวงผ่านระดับได้,ทว่าในเวลานี้ราวกับว่าพบช่องทางเข้าให้แล้ว.
ภายในใจจงซานที่เต็มไปด้วยความสุข,ทว่าเขาก็รับรู้ว่าจะต้องหนีออกจาก,ค่ายกลโถมังกรหลับซะก่อน,ไม่เช่นนั้นไม่ช้าก็เร็วซือหม่าหยวนต้องพบเขาเข้าอย่างแน่นอน.
จงซานที่อยู่ในเต้าฟ้าดินชั่วคราว,ก่อนที่จะออกมาอีกครั้ง,พร้อมกับนำเตาฟ้าดินพุ่งตรงไปยังพื้นที่ไกลออกไปอย่างรวดเร็ว.
พลังสีชมพูดูเหมือนว่าจะช่วยเพิ่มพลังให้กับบัวหงหลวน,แม้ว่าจะไม่ได้รักษาอาการบาดเจ็บ,ทว่าก็สามารถป้องกันหมอกสีเหลืองได้อย่างหมดจด,จงซานที่นำเตาฟ้าดิน,พุ่งตรงไปยังทิศตะวันตกอย่างรวดเร็ว.
ภายในค่ายกลโถมังกรหลับนั้น,จงซานพอจะรับรู้ทางออก,นั่นก็คือจุดที่ซือหม่าจงเหิงอยู่นั่นเอง.
เกี่ยวกับค่ายกลโถมังกรหลับที่จงซานเคยเห็นในโลกใบเล็ก,ดูเหมือนว่าจะเป็นค่ายกลที่ปกปิดพื้นที่คลุมไปถึงท้องฟ้า,แยกพื้นที่ด้านในด้านนอกออกจากกันโดยสิ้นเชิง.
ภายในหุบเขา,ซือหม่าจงเหิงที่ถูกทำลายพลังฝึกตนนอนอยู่บนศิลาก้อนใหญ่ด้วยท่าทางโศกเศร้ารันทดใจ,เขาที่พ่นโลหิตออกมามากกว่าหนึ่งครั้ง,ใบหน้าที่ขาวซีด,แววตาที่จดจ้องมองขึ้นไปบนท้องฟ้าอย่างไร้จุดหมาย.
"ท่านประมุข,ท่านต้องทำสำเร็จ,ไม่เช่นนั้นข้าคงต้องรับคำตำหนิไม่ไหวแน่!"ซือหม่าจงเหิงที่เอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงอ่อนแรง.
อย่างไรก็ตามแม้นว่าค่ายกลจะสามารถทำงานได้,ทว่าจุดที่ซือหม่าจงเหิงอยู่ก็กลายเป็นจุดอ่อนหนึ่งเช่นเดียวกัน.
ซือหม่าจงเหิงที่ทำได้แค่ภาวนาไปมาไม่หยุด,ขอให้ทุกอย่างเป็นไปด้วยดี.ทว่าในเวลาเดียวกันนั้นที่บนท้องฟ้าก็ปรากฏร่างหนึ่งขึ้นในทันที.
เป็นจงซาน!
จงซานที่นำเตาฟ้าดินบินจากไปช้าๆ.
"เตาฟ้าดิน!"ซือหม่าจงเหิงที่อุทานออกมาด้วยความตกใจ.
ในเวลาเดียวกันนี้,ซือหม่าจงเหิงที่รับรู้ทันทีเกิดเรื่องสำคัญขึ้นแล้ว,ช่องว่างเล็กๆ,ไม่คิดเลยว่าจะมีคนใช้มันนำเตาฟ้าดินบินจากไป,ส่วนซือหม่าจงเหิงที่ทำได้แค่มองดู,ความผิดนี้ถึงตายไปร้อยครั้งคงไม่สามารถชดเชยได้!
ซือหม่าจงเหิงถึงกับกุมหน้าอกตัวเองพ่นโลหิตออกมาคำโต,ด้วยความอัดอั้นห่อเหี่ยวใจอย่างที่สุด.
เห็นความเร็วของจงซานที่บินออกไปนั้น,ซือหม่าจงเหิงรับรู้ว่าจงซานได้รับบาดเจ็บหนัก,แต่กระนั้นเขาก็ไม่สามารถทำอะไรได้เช่นกัน.
ซือหม่าจงเหิงที่จ้องมองไปยังจงซานนำเตาฟ้าดินบินจากไป,ซือหม่าจงเหิงที่ไม่สามารถเก็บความอัดอั้นความเศร้าใจเอาไว้ได้อีกแล้ว.
"พุ!"
"พุ!"
หลังจากนั้นซือหม่าจงเหิงที่พ่นโลหิตออกมาไม่หยุด,จนท้ายที่สุดดวงตาที่ค่อยอับแสงไป,พร้อมกับลมหายใจสุดท้ายได้แห้งงเหือดหายไปในที่สุด.
ซือหม่าจงเหิงที่กลายเป็นอดีตไปซะแล้ว,เขาได้พ่นโลหิตออกไปจนตกตาย,หากว่ามีใครรับรู้แล้วล่ะก็,คงจะกลายเป็นตัวตลกให้ทุกคนหัวเราะทั่วทั้งแผ่นดิน.
จงซานที่บินออกมาจากค่ายกลโถมังกรหลับ,ทว่าด้วยเกรงว่าจะพบกับผู้ฝึกตนคนอื่นๆ,ไม่กล้าบินไปไกลนัก,เขาที่บินไปยังพื้นที่แห่งหนึ่งเป็นหุบเขาที่เงียบสงบและเข้าไปซ่อนตัวด้านในทันที,หลังจากที่ทำการวางค่ายกลเอาไว้รอบๆ,ก็เข้าไปซ่อนตัวในเตาฟ้าดิน.
ขณะที่เขาเข้ามาในเตาฟ้าดิน,ร่างที่เนียนนุ่มสองร่าง! ก็ลากเขาเข้าไปในส่วนลึกของเตาฟ้าดินในทันที.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
ปัจจุบันแปลจบแล้ว 1672 ตอน สนใจติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ครับ
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น