Immortality Chapter 942 Ominous Eye ominous prestige
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 942 ความร้ายกาจของเนตรนิมิตร้าย.
Chapter 942 Ominous Eye
ominous prestige
พริบตาเดียวของเนตรด้านข้าลืมขึ้น,อำนาจที่ยิ่งใหญ่น่าเกรงขามก็สาดกระจายไปทั่วทุกสารทิศ.
ฟ้าดินหยุดนิ่ง,แม้แต่หมอกสีเหลืองยังไม่อนุญาตให้เคลื่อนไหว,การโจมตีและยอดฝีมือทั้งสามเองก็หยุดลงในทันทีเช่นกัน.
ภายในใจของยอดฝีมือทั้งสามเองก็รับรู้ถึงอันตรายขึ้นมาในทันทีเช่นกัน,ราวกับอำนาจสวรรค์ที่ไร้ที่สิ้นสุด,พลังอำนาจที่ละเลยต่อสิ่งมีชีวิตทั้งมวล.
ความรู้สึกที่ประมุขจื่อเซียวถึงกับหายใจติดขัด,สั่นสะท้านไปถึงดวงวิญญาณ! สายตาของประมุขจื่อเซียวที่จดจ้องมองจงซาน,แสงสีน้ำเงินที่เปล่งประกายออกมานั้น,ทำให้เขารู้สึกบางอย่าง,เป็นความรู้สึกเหมือนกับลางร้ายกำลังมาเยือน.
สัมผัสแห่งความโชคร้าย!
เขาที่เป็นเซียนสวรรค์!
กลับทำให้ประมุขจื่อเซียวถึงกับหวาดผวา,ดวงวิญญาณที่สั่นสะท้าน,หวากลัวต่อเนตรสีน้ำเงิน.
วิชาเนตร,เพียงแค่เห็นวิชาเนตร! ทำไมถึงได้รู้สึกเช่นนี้?
วิชาเนตร,หลั่นเติ้งและมังกรเหลืองที่เห็นวิชาเนตรมากมาย,แต่ไม่เคยเห็นวิชาเช่นนี้เลย,ดวงเนตรแบบนี้,คือวิชาเนตรอะไรกัน?
วิชาเนตร,เป็นวิชาที่น่าเกรงขามแทบจะทั้งสิน,ทว่าดวงเนตรสีน้ำเงินของเจงาน,กลับทำให้หลั่นติ้งคิดว่าเป็นสายตาของปราชญ์เทพที่กำลังมองมาที่เขาด้วยซ้ำ.
เนตรสีน้ำเงิน,สายตาของปราชญ์เทพ,ราวกับว่านี่คือสายตาของปราชญ์เทพที่กำลังโกรธเกรี้ยว.
เห็นสายตาเช่นนี้แล้ว,หลั่นเติ้งและมังกรเหลืองที่หัวใจเย็นยะเยือบ,เร่งรีบโจมตีจงซานไปในทันที,พวกเขาที่เต็มไปด้วยความระมัดระวังจนถึงขีดสุด!
เนตรลางร้ายไร้คู่เปรียบ,เปิด!
ท่าทางของจงซานที่โกรธเกรี้ยว,ดวงตาข้างขวาของเขาที่ปล่อยลำแสงสีน้ำเงินออกมาในทันที,จากนั้นแสงสว่างสีน้ำเงินทั่วท้องฟ้าก็ปกคลุมลงมายังพื้นโลกโอบร่างยอดฝีมือทั้งสามในทันที.
"ฟิ้ว~~~ ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
แสงสีน้ำเงินที่สาดส่องไปทั่วท้องฟ้า,ทิศเหนือ,ท้องฟ้าที่กลายเป็นสีน้ำเงินไปในทันที.
วิชาเนตรกำลังมาแล้ว!
ยอดฝีมือทั้งสามที่หัวใจรัดแน่น,ต้องการหลบเลี่ยง,ทว่าแสงสีน้ำเงินนั้นกับเร็วเหลือก่อน,ไม่มีเวลาให้ซ่อนตัว,นอกจากนี้ยังเป็นการโจมตีที่รุนแรงเป็นอย่างมาก.
เรื่องที่ทำได้ตอนนี้,คือต้องป้องกัน,ป้องกันแสงสีน้ำเงิน.
เพราะว่ายอดฝีมือทั้งสามพบว่าวิชาเนตรของจงซานนั้นน่าหวาดกลัวมาก,ทำให้พวกเขาเต็มไปด้วยความระวังขั้นสุด.
ตะเกียงน้ำมันที่โผล่ออกมาอยู่ด้านหน้า,มังกรเหลืองที่คำรามออกมาเสียงดังบ้าคลั่ง,ส่วนประมุขนิกายจื่อเซียวนำของวิเศษรูปโล่ออกมา! ปกป้องร่างกายของพวกเขา.
ทว่า,แสงสีน้ำเงินดูแปลกประหลาดเป็นอย่างมาก,ราวกับว่าไม่มีอะไรขวางเอาไว้ได้,มันได้ทะลวงผ่านเข้าไปในร่างพวกเขาทั้งสามในทันที.
"ครืนน~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
เสียงดังสนั่น,ทำให้ยอดฝีมือทั้งสามตื่นตกใจ,พวกเขาที่คิดถึงวิชาเนตรต่างๆที่เคยเห็นมา.
ทว่าที่แปลกประหลาดไปกว่านั้น,มาจากทิศของจงซาน.
ลมหายใจมังกร,อำนาจแสงสีแดงของหลั่นเติ้งที่ปล่อยออกไปก่อนหน้านี้,ทำไมไม่รู้,มันย้อนกลับมาโจมตีพวกเขา,ไม่รู้เพราะเหตุผลใดการโจมตีนั้นกลับไม่ถึงจงซานและยังย้อนกลับมาอีกด้วย.
พลังที่ย้อนกลับมากระแทกพวกเขาเสียงดังสนั่นหวั่นไหว.
ร่างของทั้งสองที่สั่นไหวไปมา,พร้อมกับหันหน้าจ้องมองกันและกัน.
มังกรเหลืองและหลั่นเติ้งไม่ได้สนใจเกี่ยวกับพลังโจมตีที่ย้อนกลับมาด้วยซ้ำ,ทว่าพวกเขารู้สึกแปลกประหลาดถึงแสงสีน้ำเงินต่างหาก,แสงน้ำเงินคืออะไร?
มันสร้างผลกระทบอะไร?
ไม่ไกลออกไปนั้น,หลังจากที่จงซานใช้เนตรลางร้ายออกมาแล้ว,ท่าทางของเขาที่เหมือนหมดเรี่ยวแรง,เนตรสีน้ำเงินที่ค่อยๆกลับคืนสู่ปรกติ,ดวงตาซ้ายยังคงเปิดอยู่.
ทว่ากลับยังไม่มีอะไรเกิดขึ้นแต่อย่างใด.
ไม่เกิดอะไรขึ้นอย่างงั้นรึ?
หลั่นเติ้ง,มังกรเหลืองและประมุขนิกายจื่อเซียวที่จ้องมองไปยังจงซานด้วยความประหลาดใจ.
จากนั้นก็ปรากฏสายฟ้าเล็กน้อยที่ฟาดลงมา,เสียงคำรามของท้องฟ้าดังก้องกังวาน,สายฟ้าที่ล่วงหล่นลงมาราวกับสายฝนแต่ก็เกิดขึ้นไม่นาน.ทว่ามันมีเพียงเท่านั้นเองรึ?
เพียงเท่านี้เองรึ?
คนทั้งสามที่จ้องมองหน้ากันด้วยท่าทางแปลกประหลาด.
ใช่แล้ว,เซียนสวรรค์,วิชาเนตรแม้ว่ามันจะทรงพลัง,แต่ยังมีพลังไม่พอ.
ทุกคนทีกำลังครุ่นคิดไปต่างๆนาๆ,ทว่าทันใดนั้น,ประมุขนิกายจื่อเซียวที่แววตาเปลี่ยนเป็นซับซ้อนในทันที.
"มา!"จงซานที่จ้องมองไปยังประมุขนิกาจจื่อเซียวทำให้เขาหัวใจสั่นไหวไปมาทันที.
ส่วนหลั่นเติ้งและมังกรเหลืองต่างก็จ้องมองไปยังประมุขนิกายจื่อเซียว,มาอย่างงั้นรึ?
แสงสีน้ำเงินส่งผลอะไร?
ประมุขนิกายจื่อเซียวในเวลานี้,ใบหน้าเปลี่ยนเป็นซับซ้อนในทันที,หน้าผากที่หลั่งเหงื่อที่เย็นยะเยือบออกมา,ดวงตาเบิกกว้างกลมโตเต็มไปด้วยแววตาไม่อยากเชื่อ.
"เป็นไปได้อย่างไร? มันจะเป็นเช่นนี้ได้อย่างไร?"ประมุขนิกายจื่อเซียวที่ร้องออกมาด้วยท่าทางไม่อยากเชื่อ.
หลั่นเติ้งและมังกรเหลืองที่จ้องมองไปยังประมุขนิกายจื่อเซียวที่กำลังร้อนรน,หวาดผวา,พลางขมวดคิ้วไปมา.
"ตูมมม~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
ปรากฏเสียงระเบิดอย่างรุนแรง,ทั่วร่างของประมุขนิกายจื่อเซียวที่ส่องสว่างเต็มไปด้วยสายฟ้า,ร่างของประมุขนิกายจื่อเซียวที่ระเบิดออกมาในทันที.
หลั่นเติ้งและมังกรเหลืองถึงกับอ้าปากค้าง.
ประมุขนิกายจื่อเซียวระเบิด,บนร่างของประมุขจื่อเซียวระเบิดออกมาในทันทีทันใด.
เกิดระเบิดดังสนั่นหวั่นไหว,เศษส่วนสายฟ้ามากมายที่กระจัดกระจายอยู่บนท้องฟ้า,โล่และหอกสายฟ้าของเขาที่กำลังกระเด็นลอยขึ้นไปบนท้องฟ้าด้วยแรงระเบิด,ส่วนบนอากาศก็ยังปรากฏร่างของประมุขนิกายจื่อเซียวที่กำลังอยู่ในสภาพยับยู่ยี่.
บนอากาศสายฟ้ามากมายกระจายไปทั่วทุกสารทิศ,จากนั้นก็ปรากฏการระเบิดอีกหลายครั้งติดกันจากนั้นลำแสงเส้นหนึ่งที่พุ่งตกลงบนพื้นดินเกิดเป็นหลุมขนาดใหญ่.
ที่ใจกลางหลุม,ยังปรากฏสายฟ้าแล่นกระจายไปทั่ว,ประมุขจื่อเซียวที่สะบัดสบอมกำลังคลานออกมา,ใบหน้าที่เต็มไปด้วยความหวาดกลัว.
"โลกเขตแดนของข้า,โลกเขตแดนของข้าระเบิดเอง?
ไม่ใช่,ก่อนหน้านี้จงซานได้ทำลายบางส่วนของโลกเขตแดนของข้า,ทว่าข้าก็ยังควบคุมพื้นที่ส่วนใหญ่เอาไว้ได้,ทำไมมันถึงได้แย่ลงในทันที,แม้แต่ระเบิดออกมา?
จงซาน,ทำไม?"ประมุขนิกายจื่อเซียวตะโกนออกมาเสียงดัง.
โลกเขตแดนระเบิดอย่างงั้นรึ?
หลั่นเติ้งและมังกรเหลืองถึงกับเปลี่ยนเป็นตะลึงงัน.
ในเวลาเดียวกัน,บนท้องฟ้าปรากฏเงาของอะไรบางอย่าง.
"ตูมมมมม!"
ในเวลานั้นโล่ของเขาที่ลอยขึ้นไปบนท้องฟ้าได้ล่วงหล่นลงมาพร้อมกับกระแทกศีรษะของประมุขจื่อเซียวที่กำลังคลานอยู่บนพื้นเกิดระเบิดเสียงดังสนั่น.
เป็นโล่ของประมุขจื่อเซียวที่ระเบิดลอยโด่งขึ้นไปบนท้องฟ้าและล่วงหล่นลงมา,โล่ของเขาอย่างงั้นรึ?
มันบังเอิญไปหรือไม่?
แรงระเบิดที่ทำให้มันลอยขึ้นไปบนท้องฟ้า? และล่วงหล่นลงมาใส่เจ้าของรึ?
ประมุขนิกายจื่อเซียวโชคร้ายขนาดนั้นเลยรึ?
หลังจากโดนโล่ตัวเองฟาดเขาที่ศีรษะ,ประมุขนิกายจื่อเซียวเต็มไปด้วยความหดหู่,ก่อนที่จะพยายามพยุงตัวเองให้ลุกขึ้นอีก.
"ปัง!"
หอกยาวได้ล่วงหล่นลงมา,ไม่ต้องสงสัยเลยว่ามันล่วงใส่ศีรษะของประมขุจื่อเซียว.
ประมุขนิกายจื่อเซียวแทบระเบิดความโกรธออกมา,ฟาดหัวของเขาอีกแล้ว.
บังเอิญเกินไปแล้ว,แปลกเกินไปแล้ว! มันลอยโด่งออกไปด้วยแรงระเบิดมันจะล่วงหล่นลงมาด้วยความบังเอิญขนาดนี้เลยรึ?
ล่วงหล่นใส่ศีรษะของเขาทั้งสองอันเลยรึ?
ประมุขนิกายจื่อเซียวที่ยื่นมืออกไปเก็บสมบัติทั้งสอง,เพื่อที่จะออกไปจากหลุมขนาดใหญ่แห่งนี้.
ในเวลานั้น,ประมุขนิกายถึงกับขนลุกขึ้นมาทันที,เส้นผมของเขาที่ลุกไหม้,ระเบิดออกมาเผาไปทั่วร่าง,เสื้อผ้าของเขาทั้งหมดเองก็ลุกไหม้ไปด้วยเปลวเพลิง,ทั่วร่างกายที่กลายเป็นก้อนถ่านในทันที,เขาที่ถือหอกและโล่เอาไว้.
เกิดความเศร้าซึมอย่างที่สุด,ในเวลานี้เขาพบว่าสัมผัสเทวะของเขาไม่สามารถเชื่อมต่อของวิเศษทั้งสองได้แล้ว,มันได้ตัดขาดจากเขาหลังจากเกิดระเบิดครั้งใหญ่,กล่าวอีกอย่างหนึ่งเขาต้องหลอมประสานใหม่อีกครั้ง,ไม่เช่นนั้นจะไม่สามารถเก็บเข้าไปในร่างกายได้.
นี่ยังไม่ใช่เรื่องที่เศร้าที่สุด,ที่น่าเสียใจที่สุดคือทั้งสองที่เป็นอุปกรณ์เซียนโบราณ,จิตวิญญาณเทียมนั้นได้ระเบิดไปเรียบร้อยแล้ว,จำเป็นต้องค้นหาจิตวิญญาณเทียมใหม่อีกครั้ง,ไม่ใช่นั้นก็ไม่สามารถหลอมประสานและใช้ของวิเศษทั้งสองนี้ได้อีก.
ไม่สามารถเก็บเข้ามาในร่างกาย,แต่เก็บเอาไว้ในกำลังเก็บของอย่างงั้นรึ?
ทว่าบนกำไลเก็บของในเวลานี้,ปรากฏสามรอยแยกขนาดใหญ่,กำลังจะพังทลายแตกสลายไปในไม่ช้า.
ประมุขนิกายจื่อเซียวทำได้แค่ถือของวิเศษทั้งสองเอาไว้,ขณะที่จดจ้องมองไปยังจงซาน.
สายตาของทุกคนที่จดจ้องมองไปยังประมุขนิกายจื่อเซียวที่ได้พบกับโชคร้ายไม่หยุด,อย่างไรก็ตามไม่รู้ว่าโชคร้ายนี้เกี่ยวข้องกับจงซานหรือไม่?
ประมุขนิกายจื่อเซียวที่อยู่ในสภาพอ่อนแอ,จดจ้องมองจงซานด้วยท่าทางหวาดหวั่น.
หลันเติ้งและมังกรเหลือเองก็จ้องมองไปยังจงซานเช่นกัน.
ในเวลาเดียวกัน,ทั้งสองรู้สึกสังหารใจไม่ดีขึ้นมาทันที.
ซือหม่าหยวนที่อยู่ในมังกรเหลือง,พบว่าการควบคุมมังกรเหลืองของเขาเริ่มไม่เสถียร,ราวกับว่ามังกรเหลืองกำลังพังทลายลง.
ไม่มีทาง?
หัวใจของซือหม่าหยวนที่เต้นไปมาอย่างบ้าคลั่ง!
หากว่ามังกรเหลืองล่มสลาย,เขาไม่พบกับสภาพอเนจอนาถหรอกรึ?
เตาฟ้าดินก็ไม่สามารถคว้ามาได้!
ส่วนหลั่นเติ้งเวลานี้รู้สึกหวาดหวั่นขึ้นมาเช่นเดียวกัน.
หลั่นเติ้งพบว่าเขตแดนพลังฝึกตนของตัวเองนั้นยังไม่เสถียร,เขาที่เพิ่งก้าวผ่านไปยังระดับเซียนบรรพชน,จำเป็นตอ้งใช้เวลาทำให้มันมั่นคง,ทว่าหลั่นเติ้งนั้นไม่มีเวลาทำเช่นนั้น,ทำให้เขาใช้พลังดังกล่าวออกมาไม่หยุด,ทำให้เขตแดนบรรพชนนั้นยังไม่มั่นคง.
หลั่นเติ้งที่รู้ความไม่มั่นคงนั้นรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ.
"ไม่เพียงไม่เสถียร?
มันยังทำให้เขาลดระดับลงมายังอาณาเขตเซียนโบราณ?
มีความเป็นไปได้สูง,เพียงแค่คิดหัวใจของหลั่นเติ้งถึงกับเติ้นไปมา,เขาที่ก้าวไปถึงระดับเซียนบรรพชน,ทว่ากลับเคลื่อนย้ายเทียนเต๋า,ด้วยพลังไม่เสถียร,ทำให้พลังเขาเสียหายรึ?
จริงอยู่ว่ามันอาจจะไม่เสถียร,หากแต่มันลดระดับลงได้อย่างไร?
เป็นไปไม่ได้,ไม่!
หัวใจของหลั่นเติ้งที่โอดครวญออกมา,เขาที่ปรากฏความหวาดกลัวอย่างที่สุด.
ทำไมพลังฝึกตนของเขาไม่เสถียรล่ะ?
ไม่,เป็นจงซานอย่างงั้นรึ?
พริบตาเดียว,หลั่นเติ้งก็จ้องมองไปยังจงซานในทันที,ซือหม่าหยวนเองก็เช่นกัน,แสงสีน้ำเงินของจงซาน?
เนตรนิมิตร้าย,แสงสีน้ำเงินที่ปกคลุมพวกเขา,ทำให้พวกเขาพบกับความโชคร้าย,ทำให้ยอดฝีมือทั้งสามปรากฏประสบความโชคร้าย,ความโชคดีที่หนีหายดึงแต่ความโชคร้ายเข้ามาหา.
หลั่นเติ้งรู้สึกไม่ดีมากขึ้นเรื่อยๆ,ซือหม่าหยวนเองก็เช่นกัน,ประมุขนิกายจื่อเซียว,ร่างกายของเขาที่ไหม้ดำไปทั่วร่าง,ประสบกับความโชคร้ายมากมายโดยที่ค้นหาสาเหตุไม่ได้.
สายตาของคนทั้งสามคนจดจ้องมองไปยังจงซาน,แววตาที่เต็มไปด้วยความหวั่นเกรง,ร้ายกาจเกินไปแล้ว.
มารดาเถอะเขามีเพียงแค่เซียนสวรรค์? อสุรกายชัดๆ!
จงซานจะรอดไม่ได้,ในเวลานี้,คนทั้งสามที่ราวกับว่าตกลงพร้อมใจกัน,จะต้องสังหารจงซานในทันที,ในเวลานี้พวกเขายังได้รับบาดเจ็บไม่น้อย,หากปล่อยไปในวันครั้งหน้า,จงซานจะต้องจัดการพวกเขาแน่,ผลกระทบที่จะเกิดขึ้นนั้นร้ายแรงมาก!
"โฮก!"
"ย๊าก!" "ไป!"
ยอดฝีมือทั้งสามที่เตรียมลงมือพร้อมกัน.
มังกรเหลืองที่เตรียมใช้กงเล็ก,หลั่นเติ้งเตรียมใช้ลำแสงสีแดง,ประมุขนิกายจื่อเซียวเตรียมพุ่งหอกยาวออกไป.
ทว่ามังกรเหลืองขณะที่จะปล่อยกงเล็บออกไป,ก็รับรู้ราวกับอะไรบางอย่างดึงร่างเอาไว้,ร่างกายที่ไม่สามารถควบคุมได้,สั่นไหวไปมา.
"ตูมมมม
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
ขณะที่ยอดฝีมือทั้งสามจะโจมตี,กลับโชคร้ายการโจมตีระเบิดออกมาก่อน,พร้อมกับสะท้อนกลับใส่ตัวเอง.
หอกประมุขนิกายจื่อเซียวถึงกับหักเป็นสองท่อน,หลั่นเติ้งและมังกรเหลือง,ร่างกายที่สั่นเทือนไปมาในทันที.
หลั่นเติ้งที่เต็มไปด้วยความห่อเหี่ยว,พลังฝึกตนของเขาไม่เสถียรเลย,ส่วนซือหม่าหยวนตอนนี้พบกว่าเขาไม่สามารถควบคุมมังกรเหลืองได้มันพร้อมที่จะพังลงได้ทุกเวลา,ทำให้เขาไม่กล้าขยับอีกต่อไป,ตอนนี้จำเป็นต้องดูดซับหมอกสีเหลืองเข้ามาในร่างกายอย่างรวดเร็วประมุขนิกายจื่อเซียวที่เป็นต้นเหตุร่างกายระเบิดถึงกับลอยปลิวออกไปไกลทีเดียว,ทำให้หมอกสีเหลืองฟุ้งกระจายซือหม่าหยวนที่ไม่สามารถดูดซับหมอกสีเหลืองได้อย่างมีประสิทธิภาพ.
หลั่นเติ้งที่เต็มไปด้วยความเศร้าเป็นอย่างมาก,เขาต้องกำจัดจงซานในทันที,กลับถูกรบกวน,ถึงพลังสะท้อนกลับจากมังกรเหลืองและประมุขนิกายจื่อเซียว,จนพลังฝึกตนของเขาส่ายไปมาไม่มั่นคง.
"พวกเจ้าหยุด,ข้าจะลงมือสังหารจงซานคนเดียวเอง!"หลั่นเติ้งแทบร้องออกมาโดยที่ไม่มีน้ำตา,เขาไม่สามารถยอมรับได้เลย,เวลานี้พลังฝึกตนของเขากำลังจะลดระดับลงไปอยู่ในอาณาเขตเซียนโบราณในไม่ช้านี้แล้ว.
Chapter 942 Ominous Eye
ominous prestige
凶瞳凶威
ความร้ายกาจของเนตรนิมิตร้าย.
พริบตาเดียวของเนตรด้านข้าลืมขึ้น,อำนาจที่ยิ่งใหญ่น่าเกรงขามก็สาดกระจายไปทั่วทุกสารทิศ.
ฟ้าดินหยุดนิ่ง,แม้แต่หมอกสีเหลืองยังไม่อนุญาตให้เคลื่อนไหว,การโจมตีและยอดฝีมือทั้งสามเองก็หยุดลงในทันทีเช่นกัน.
ภายในใจของยอดฝีมือทั้งสามเองก็รับรู้ถึงอันตรายขึ้นมาในทันทีเช่นกัน,ราวกับอำนาจสวรรค์ที่ไร้ที่สิ้นสุด,พลังอำนาจที่ละเลยต่อสิ่งมีชีวิตทั้งมวล.
ความรู้สึกที่ประมุขจื่อเซียวถึงกับหายใจติดขัด,สั่นสะท้านไปถึงดวงวิญญาณ! สายตาของประมุขจื่อเซียวที่จดจ้องมองจงซาน,แสงสีน้ำเงินที่เปล่งประกายออกมานั้น,ทำให้เขารู้สึกบางอย่าง,เป็นความรู้สึกเหมือนกับลางร้ายกำลังมาเยือน.
สัมผัสแห่งความโชคร้าย!
เขาที่เป็นเซียนสวรรค์!
กลับทำให้ประมุขจื่อเซียวถึงกับหวาดผวา,ดวงวิญญาณที่สั่นสะท้าน,หวากลัวต่อเนตรสีน้ำเงิน.
วิชาเนตร,เพียงแค่เห็นวิชาเนตร! ทำไมถึงได้รู้สึกเช่นนี้?
วิชาเนตร,หลั่นเติ้งและมังกรเหลืองที่เห็นวิชาเนตรมากมาย,แต่ไม่เคยเห็นวิชาเช่นนี้เลย,ดวงเนตรแบบนี้,คือวิชาเนตรอะไรกัน?
วิชาเนตร,เป็นวิชาที่น่าเกรงขามแทบจะทั้งสิน,ทว่าดวงเนตรสีน้ำเงินของเจงาน,กลับทำให้หลั่นติ้งคิดว่าเป็นสายตาของปราชญ์เทพที่กำลังมองมาที่เขาด้วยซ้ำ.
เนตรสีน้ำเงิน,สายตาของปราชญ์เทพ,ราวกับว่านี่คือสายตาของปราชญ์เทพที่กำลังโกรธเกรี้ยว.
เห็นสายตาเช่นนี้แล้ว,หลั่นเติ้งและมังกรเหลืองที่หัวใจเย็นยะเยือบ,เร่งรีบโจมตีจงซานไปในทันที,พวกเขาที่เต็มไปด้วยความระมัดระวังจนถึงขีดสุด!
เนตรลางร้ายไร้คู่เปรียบ,เปิด!
ท่าทางของจงซานที่โกรธเกรี้ยว,ดวงตาข้างขวาของเขาที่ปล่อยลำแสงสีน้ำเงินออกมาในทันที,จากนั้นแสงสว่างสีน้ำเงินทั่วท้องฟ้าก็ปกคลุมลงมายังพื้นโลกโอบร่างยอดฝีมือทั้งสามในทันที.
"ฟิ้ว~~~ ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
แสงสีน้ำเงินที่สาดส่องไปทั่วท้องฟ้า,ทิศเหนือ,ท้องฟ้าที่กลายเป็นสีน้ำเงินไปในทันที.
วิชาเนตรกำลังมาแล้ว!
ยอดฝีมือทั้งสามที่หัวใจรัดแน่น,ต้องการหลบเลี่ยง,ทว่าแสงสีน้ำเงินนั้นกับเร็วเหลือก่อน,ไม่มีเวลาให้ซ่อนตัว,นอกจากนี้ยังเป็นการโจมตีที่รุนแรงเป็นอย่างมาก.
เรื่องที่ทำได้ตอนนี้,คือต้องป้องกัน,ป้องกันแสงสีน้ำเงิน.
เพราะว่ายอดฝีมือทั้งสามพบว่าวิชาเนตรของจงซานนั้นน่าหวาดกลัวมาก,ทำให้พวกเขาเต็มไปด้วยความระวังขั้นสุด.
ตะเกียงน้ำมันที่โผล่ออกมาอยู่ด้านหน้า,มังกรเหลืองที่คำรามออกมาเสียงดังบ้าคลั่ง,ส่วนประมุขนิกายจื่อเซียวนำของวิเศษรูปโล่ออกมา! ปกป้องร่างกายของพวกเขา.
ทว่า,แสงสีน้ำเงินดูแปลกประหลาดเป็นอย่างมาก,ราวกับว่าไม่มีอะไรขวางเอาไว้ได้,มันได้ทะลวงผ่านเข้าไปในร่างพวกเขาทั้งสามในทันที.
"ครืนน~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
เสียงดังสนั่น,ทำให้ยอดฝีมือทั้งสามตื่นตกใจ,พวกเขาที่คิดถึงวิชาเนตรต่างๆที่เคยเห็นมา.
ทว่าที่แปลกประหลาดไปกว่านั้น,มาจากทิศของจงซาน.
ลมหายใจมังกร,อำนาจแสงสีแดงของหลั่นเติ้งที่ปล่อยออกไปก่อนหน้านี้,ทำไมไม่รู้,มันย้อนกลับมาโจมตีพวกเขา,ไม่รู้เพราะเหตุผลใดการโจมตีนั้นกลับไม่ถึงจงซานและยังย้อนกลับมาอีกด้วย.
พลังที่ย้อนกลับมากระแทกพวกเขาเสียงดังสนั่นหวั่นไหว.
ร่างของทั้งสองที่สั่นไหวไปมา,พร้อมกับหันหน้าจ้องมองกันและกัน.
มังกรเหลืองและหลั่นเติ้งไม่ได้สนใจเกี่ยวกับพลังโจมตีที่ย้อนกลับมาด้วยซ้ำ,ทว่าพวกเขารู้สึกแปลกประหลาดถึงแสงสีน้ำเงินต่างหาก,แสงน้ำเงินคืออะไร?
มันสร้างผลกระทบอะไร?
ไม่ไกลออกไปนั้น,หลังจากที่จงซานใช้เนตรลางร้ายออกมาแล้ว,ท่าทางของเขาที่เหมือนหมดเรี่ยวแรง,เนตรสีน้ำเงินที่ค่อยๆกลับคืนสู่ปรกติ,ดวงตาซ้ายยังคงเปิดอยู่.
ทว่ากลับยังไม่มีอะไรเกิดขึ้นแต่อย่างใด.
ไม่เกิดอะไรขึ้นอย่างงั้นรึ?
หลั่นเติ้ง,มังกรเหลืองและประมุขนิกายจื่อเซียวที่จ้องมองไปยังจงซานด้วยความประหลาดใจ.
จากนั้นก็ปรากฏสายฟ้าเล็กน้อยที่ฟาดลงมา,เสียงคำรามของท้องฟ้าดังก้องกังวาน,สายฟ้าที่ล่วงหล่นลงมาราวกับสายฝนแต่ก็เกิดขึ้นไม่นาน.ทว่ามันมีเพียงเท่านั้นเองรึ?
เพียงเท่านี้เองรึ?
คนทั้งสามที่จ้องมองหน้ากันด้วยท่าทางแปลกประหลาด.
ใช่แล้ว,เซียนสวรรค์,วิชาเนตรแม้ว่ามันจะทรงพลัง,แต่ยังมีพลังไม่พอ.
ทุกคนทีกำลังครุ่นคิดไปต่างๆนาๆ,ทว่าทันใดนั้น,ประมุขนิกายจื่อเซียวที่แววตาเปลี่ยนเป็นซับซ้อนในทันที.
"มา!"จงซานที่จ้องมองไปยังประมุขนิกาจจื่อเซียวทำให้เขาหัวใจสั่นไหวไปมาทันที.
ส่วนหลั่นเติ้งและมังกรเหลืองต่างก็จ้องมองไปยังประมุขนิกายจื่อเซียว,มาอย่างงั้นรึ?
แสงสีน้ำเงินส่งผลอะไร?
ประมุขนิกายจื่อเซียวในเวลานี้,ใบหน้าเปลี่ยนเป็นซับซ้อนในทันที,หน้าผากที่หลั่งเหงื่อที่เย็นยะเยือบออกมา,ดวงตาเบิกกว้างกลมโตเต็มไปด้วยแววตาไม่อยากเชื่อ.
"เป็นไปได้อย่างไร? มันจะเป็นเช่นนี้ได้อย่างไร?"ประมุขนิกายจื่อเซียวที่ร้องออกมาด้วยท่าทางไม่อยากเชื่อ.
หลั่นเติ้งและมังกรเหลืองที่จ้องมองไปยังประมุขนิกายจื่อเซียวที่กำลังร้อนรน,หวาดผวา,พลางขมวดคิ้วไปมา.
"ตูมมม~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
ปรากฏเสียงระเบิดอย่างรุนแรง,ทั่วร่างของประมุขนิกายจื่อเซียวที่ส่องสว่างเต็มไปด้วยสายฟ้า,ร่างของประมุขนิกายจื่อเซียวที่ระเบิดออกมาในทันที.
หลั่นเติ้งและมังกรเหลืองถึงกับอ้าปากค้าง.
ประมุขนิกายจื่อเซียวระเบิด,บนร่างของประมุขจื่อเซียวระเบิดออกมาในทันทีทันใด.
เกิดระเบิดดังสนั่นหวั่นไหว,เศษส่วนสายฟ้ามากมายที่กระจัดกระจายอยู่บนท้องฟ้า,โล่และหอกสายฟ้าของเขาที่กำลังกระเด็นลอยขึ้นไปบนท้องฟ้าด้วยแรงระเบิด,ส่วนบนอากาศก็ยังปรากฏร่างของประมุขนิกายจื่อเซียวที่กำลังอยู่ในสภาพยับยู่ยี่.
บนอากาศสายฟ้ามากมายกระจายไปทั่วทุกสารทิศ,จากนั้นก็ปรากฏการระเบิดอีกหลายครั้งติดกันจากนั้นลำแสงเส้นหนึ่งที่พุ่งตกลงบนพื้นดินเกิดเป็นหลุมขนาดใหญ่.
ที่ใจกลางหลุม,ยังปรากฏสายฟ้าแล่นกระจายไปทั่ว,ประมุขจื่อเซียวที่สะบัดสบอมกำลังคลานออกมา,ใบหน้าที่เต็มไปด้วยความหวาดกลัว.
"โลกเขตแดนของข้า,โลกเขตแดนของข้าระเบิดเอง?
ไม่ใช่,ก่อนหน้านี้จงซานได้ทำลายบางส่วนของโลกเขตแดนของข้า,ทว่าข้าก็ยังควบคุมพื้นที่ส่วนใหญ่เอาไว้ได้,ทำไมมันถึงได้แย่ลงในทันที,แม้แต่ระเบิดออกมา?
จงซาน,ทำไม?"ประมุขนิกายจื่อเซียวตะโกนออกมาเสียงดัง.
โลกเขตแดนระเบิดอย่างงั้นรึ?
หลั่นเติ้งและมังกรเหลืองถึงกับเปลี่ยนเป็นตะลึงงัน.
ในเวลาเดียวกัน,บนท้องฟ้าปรากฏเงาของอะไรบางอย่าง.
"ตูมมมมม!"
ในเวลานั้นโล่ของเขาที่ลอยขึ้นไปบนท้องฟ้าได้ล่วงหล่นลงมาพร้อมกับกระแทกศีรษะของประมุขจื่อเซียวที่กำลังคลานอยู่บนพื้นเกิดระเบิดเสียงดังสนั่น.
เป็นโล่ของประมุขจื่อเซียวที่ระเบิดลอยโด่งขึ้นไปบนท้องฟ้าและล่วงหล่นลงมา,โล่ของเขาอย่างงั้นรึ?
มันบังเอิญไปหรือไม่?
แรงระเบิดที่ทำให้มันลอยขึ้นไปบนท้องฟ้า? และล่วงหล่นลงมาใส่เจ้าของรึ?
ประมุขนิกายจื่อเซียวโชคร้ายขนาดนั้นเลยรึ?
หลังจากโดนโล่ตัวเองฟาดเขาที่ศีรษะ,ประมุขนิกายจื่อเซียวเต็มไปด้วยความหดหู่,ก่อนที่จะพยายามพยุงตัวเองให้ลุกขึ้นอีก.
"ปัง!"
หอกยาวได้ล่วงหล่นลงมา,ไม่ต้องสงสัยเลยว่ามันล่วงใส่ศีรษะของประมขุจื่อเซียว.
ประมุขนิกายจื่อเซียวแทบระเบิดความโกรธออกมา,ฟาดหัวของเขาอีกแล้ว.
บังเอิญเกินไปแล้ว,แปลกเกินไปแล้ว! มันลอยโด่งออกไปด้วยแรงระเบิดมันจะล่วงหล่นลงมาด้วยความบังเอิญขนาดนี้เลยรึ?
ล่วงหล่นใส่ศีรษะของเขาทั้งสองอันเลยรึ?
ประมุขนิกายจื่อเซียวที่ยื่นมืออกไปเก็บสมบัติทั้งสอง,เพื่อที่จะออกไปจากหลุมขนาดใหญ่แห่งนี้.
ในเวลานั้น,ประมุขนิกายถึงกับขนลุกขึ้นมาทันที,เส้นผมของเขาที่ลุกไหม้,ระเบิดออกมาเผาไปทั่วร่าง,เสื้อผ้าของเขาทั้งหมดเองก็ลุกไหม้ไปด้วยเปลวเพลิง,ทั่วร่างกายที่กลายเป็นก้อนถ่านในทันที,เขาที่ถือหอกและโล่เอาไว้.
เกิดความเศร้าซึมอย่างที่สุด,ในเวลานี้เขาพบว่าสัมผัสเทวะของเขาไม่สามารถเชื่อมต่อของวิเศษทั้งสองได้แล้ว,มันได้ตัดขาดจากเขาหลังจากเกิดระเบิดครั้งใหญ่,กล่าวอีกอย่างหนึ่งเขาต้องหลอมประสานใหม่อีกครั้ง,ไม่เช่นนั้นจะไม่สามารถเก็บเข้าไปในร่างกายได้.
นี่ยังไม่ใช่เรื่องที่เศร้าที่สุด,ที่น่าเสียใจที่สุดคือทั้งสองที่เป็นอุปกรณ์เซียนโบราณ,จิตวิญญาณเทียมนั้นได้ระเบิดไปเรียบร้อยแล้ว,จำเป็นต้องค้นหาจิตวิญญาณเทียมใหม่อีกครั้ง,ไม่ใช่นั้นก็ไม่สามารถหลอมประสานและใช้ของวิเศษทั้งสองนี้ได้อีก.
ไม่สามารถเก็บเข้ามาในร่างกาย,แต่เก็บเอาไว้ในกำลังเก็บของอย่างงั้นรึ?
ทว่าบนกำไลเก็บของในเวลานี้,ปรากฏสามรอยแยกขนาดใหญ่,กำลังจะพังทลายแตกสลายไปในไม่ช้า.
ประมุขนิกายจื่อเซียวทำได้แค่ถือของวิเศษทั้งสองเอาไว้,ขณะที่จดจ้องมองไปยังจงซาน.
สายตาของทุกคนที่จดจ้องมองไปยังประมุขนิกายจื่อเซียวที่ได้พบกับโชคร้ายไม่หยุด,อย่างไรก็ตามไม่รู้ว่าโชคร้ายนี้เกี่ยวข้องกับจงซานหรือไม่?
ประมุขนิกายจื่อเซียวที่อยู่ในสภาพอ่อนแอ,จดจ้องมองจงซานด้วยท่าทางหวาดหวั่น.
หลันเติ้งและมังกรเหลือเองก็จ้องมองไปยังจงซานเช่นกัน.
ในเวลาเดียวกัน,ทั้งสองรู้สึกสังหารใจไม่ดีขึ้นมาทันที.
ซือหม่าหยวนที่อยู่ในมังกรเหลือง,พบว่าการควบคุมมังกรเหลืองของเขาเริ่มไม่เสถียร,ราวกับว่ามังกรเหลืองกำลังพังทลายลง.
ไม่มีทาง?
หัวใจของซือหม่าหยวนที่เต้นไปมาอย่างบ้าคลั่ง!
หากว่ามังกรเหลืองล่มสลาย,เขาไม่พบกับสภาพอเนจอนาถหรอกรึ?
เตาฟ้าดินก็ไม่สามารถคว้ามาได้!
ส่วนหลั่นเติ้งเวลานี้รู้สึกหวาดหวั่นขึ้นมาเช่นเดียวกัน.
หลั่นเติ้งพบว่าเขตแดนพลังฝึกตนของตัวเองนั้นยังไม่เสถียร,เขาที่เพิ่งก้าวผ่านไปยังระดับเซียนบรรพชน,จำเป็นตอ้งใช้เวลาทำให้มันมั่นคง,ทว่าหลั่นเติ้งนั้นไม่มีเวลาทำเช่นนั้น,ทำให้เขาใช้พลังดังกล่าวออกมาไม่หยุด,ทำให้เขตแดนบรรพชนนั้นยังไม่มั่นคง.
หลั่นเติ้งที่รู้ความไม่มั่นคงนั้นรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ.
"ไม่เพียงไม่เสถียร?
มันยังทำให้เขาลดระดับลงมายังอาณาเขตเซียนโบราณ?
มีความเป็นไปได้สูง,เพียงแค่คิดหัวใจของหลั่นเติ้งถึงกับเติ้นไปมา,เขาที่ก้าวไปถึงระดับเซียนบรรพชน,ทว่ากลับเคลื่อนย้ายเทียนเต๋า,ด้วยพลังไม่เสถียร,ทำให้พลังเขาเสียหายรึ?
จริงอยู่ว่ามันอาจจะไม่เสถียร,หากแต่มันลดระดับลงได้อย่างไร?
เป็นไปไม่ได้,ไม่!
หัวใจของหลั่นเติ้งที่โอดครวญออกมา,เขาที่ปรากฏความหวาดกลัวอย่างที่สุด.
ทำไมพลังฝึกตนของเขาไม่เสถียรล่ะ?
ไม่,เป็นจงซานอย่างงั้นรึ?
พริบตาเดียว,หลั่นเติ้งก็จ้องมองไปยังจงซานในทันที,ซือหม่าหยวนเองก็เช่นกัน,แสงสีน้ำเงินของจงซาน?
เนตรนิมิตร้าย,แสงสีน้ำเงินที่ปกคลุมพวกเขา,ทำให้พวกเขาพบกับความโชคร้าย,ทำให้ยอดฝีมือทั้งสามปรากฏประสบความโชคร้าย,ความโชคดีที่หนีหายดึงแต่ความโชคร้ายเข้ามาหา.
หลั่นเติ้งรู้สึกไม่ดีมากขึ้นเรื่อยๆ,ซือหม่าหยวนเองก็เช่นกัน,ประมุขนิกายจื่อเซียว,ร่างกายของเขาที่ไหม้ดำไปทั่วร่าง,ประสบกับความโชคร้ายมากมายโดยที่ค้นหาสาเหตุไม่ได้.
สายตาของคนทั้งสามคนจดจ้องมองไปยังจงซาน,แววตาที่เต็มไปด้วยความหวั่นเกรง,ร้ายกาจเกินไปแล้ว.
มารดาเถอะเขามีเพียงแค่เซียนสวรรค์? อสุรกายชัดๆ!
จงซานจะรอดไม่ได้,ในเวลานี้,คนทั้งสามที่ราวกับว่าตกลงพร้อมใจกัน,จะต้องสังหารจงซานในทันที,ในเวลานี้พวกเขายังได้รับบาดเจ็บไม่น้อย,หากปล่อยไปในวันครั้งหน้า,จงซานจะต้องจัดการพวกเขาแน่,ผลกระทบที่จะเกิดขึ้นนั้นร้ายแรงมาก!
"โฮก!"
"ย๊าก!" "ไป!"
ยอดฝีมือทั้งสามที่เตรียมลงมือพร้อมกัน.
มังกรเหลืองที่เตรียมใช้กงเล็ก,หลั่นเติ้งเตรียมใช้ลำแสงสีแดง,ประมุขนิกายจื่อเซียวเตรียมพุ่งหอกยาวออกไป.
ทว่ามังกรเหลืองขณะที่จะปล่อยกงเล็บออกไป,ก็รับรู้ราวกับอะไรบางอย่างดึงร่างเอาไว้,ร่างกายที่ไม่สามารถควบคุมได้,สั่นไหวไปมา.
"ตูมมมม
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
ขณะที่ยอดฝีมือทั้งสามจะโจมตี,กลับโชคร้ายการโจมตีระเบิดออกมาก่อน,พร้อมกับสะท้อนกลับใส่ตัวเอง.
หอกประมุขนิกายจื่อเซียวถึงกับหักเป็นสองท่อน,หลั่นเติ้งและมังกรเหลือง,ร่างกายที่สั่นเทือนไปมาในทันที.
หลั่นเติ้งที่เต็มไปด้วยความห่อเหี่ยว,พลังฝึกตนของเขาไม่เสถียรเลย,ส่วนซือหม่าหยวนตอนนี้พบกว่าเขาไม่สามารถควบคุมมังกรเหลืองได้มันพร้อมที่จะพังลงได้ทุกเวลา,ทำให้เขาไม่กล้าขยับอีกต่อไป,ตอนนี้จำเป็นต้องดูดซับหมอกสีเหลืองเข้ามาในร่างกายอย่างรวดเร็วประมุขนิกายจื่อเซียวที่เป็นต้นเหตุร่างกายระเบิดถึงกับลอยปลิวออกไปไกลทีเดียว,ทำให้หมอกสีเหลืองฟุ้งกระจายซือหม่าหยวนที่ไม่สามารถดูดซับหมอกสีเหลืองได้อย่างมีประสิทธิภาพ.
หลั่นเติ้งที่เต็มไปด้วยความเศร้าเป็นอย่างมาก,เขาต้องกำจัดจงซานในทันที,กลับถูกรบกวน,ถึงพลังสะท้อนกลับจากมังกรเหลืองและประมุขนิกายจื่อเซียว,จนพลังฝึกตนของเขาส่ายไปมาไม่มั่นคง.
"พวกเจ้าหยุด,ข้าจะลงมือสังหารจงซานคนเดียวเอง!"หลั่นเติ้งแทบร้องออกมาโดยที่ไม่มีน้ำตา,เขาไม่สามารถยอมรับได้เลย,เวลานี้พลังฝึกตนของเขากำลังจะลดระดับลงไปอยู่ในอาณาเขตเซียนโบราณในไม่ช้านี้แล้ว.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
ปัจจุบันแปลจบแล้ว 1672 ตอน สนใจติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ครับ
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น