Immortality Chapter 941 Zhong Shan ominous prestige
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 941 ความน่าเกรงขามของจงซาน.
Chapter 941 Zhong Shan
ominous prestige
มังกรเหลืองที่ถูกควบคุมโดยซือหม่าหยวน!
มังกรเหลืองนั้นได้รับพลังจากเหล่าผู้ฝึกตนเป็นจำนวนมากมารวมกัน,แม้นว่าผู้ฝึกตนส่วนมากจะมีระดับไม่ถึงเซียนโบราณ,ทว่าเมื่อมีจำนวนมหาศาลก็นับว่าน่าหวาดกลัวเป็นอย่างมาก.
ซือหม่าหยวนที่กระจายข่าวไปทั่ว,ชักนำผู้ฝึกตนมากมายเข้ามา,ก็เพื่อเหตุนี้นั่นเอง.
มังกรเหลืองที่แข็งแกร่ง,ในเวลานี้มันได้กลายเป็นพลังให้กับซือหม่าหยวนแล้ว.
กงเล็บมังกรเหลืองที่ตะวัดพุ่งตรงไปยังทิศทางของหลั่นเติ้ง.
กงเล็บที่คว้าตวัดออกมา,ห้วงมิติที่สั่นไหวเป็นระลอกคลื่น,กระจายออกไปทั่วทุกสารทิศ.
กงเล็บขนาดใหญ่โต,ภายใต้กงเล็บดังกล่าว,ราวกับว่าเต็มไปด้วยอำนาจของสวรรค์,หากเป็นเซียนโบราณร่างกายคงจะแหลกสลายไปในทันที.
ใบหน้าของหลั่นเติ้งเปลี่ยนเป็นซับซ้อน,ฝ่ามือของเขา,ปรากฏเส้นแสงสีแดงมากมายขึ้นที่ด้านหน้า,ตะวัดฝ่ามือออกไปรับการโจมตีของกงเล็บมังกร.
มังกรเหลืองที่มีขนาดหมื่นจั้ง,ทรงพลังไร้เทียมทาน,ส่วนหลั่นเติ้งแม้จะมีขนาดเล็ก,ทว่าก็สามารถเคลื่อนย้ายอำนาจของเทียนเต๋าได้.
"ตูมมมม~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
เกิดระเบิดเสียงดังสนั่นจนทำให้ห้วงมิติสั่นเป็นระลอกคลื่น,ท้องฟ้าที่สั่นไหวไปมา,พื้นที่รอบๆที่แตกสลายพังทลายเป็นส่วนๆลง.
การโจมตีของพลังทั้งสอง,ดูเหมือนว่าจะเสมอกัน.
ส่วนอีกฝั่ง,ประมุขนิกายจื่อเซียวที่เคลื่อนที่เข้าใกล้จงซานแล้ว.
หมอกสีเหลืองที่ปกคลุมพื้นที่รอบๆ,จงซานแม้ป้องกันการกลายร่าง,ทว่ากลับไม่สามารถป้องกันหมอกสีเหลืองได้,หมอกสีเหลืองนั้นได้แทรกเข้ามาในร่างกายในทันที.
จงซานรู้สึกระคาดเคืองหมอกสีเหลืองเช่นกัน,ดูเหมือนว่ามันจะแทรกซึมเข้ามาภายในร่างกาย,แม้แต่พยายามเปลี่ยนแปลงพรสวรรค์ทางร่างกายของเขา,ทว่าพรสวรรค์ทางร่างกายของเขานั้นเหมือนกับขุนเขาที่ใหญ่โต,ไม่มีว่าหมอกสีเหลืองจะมากขนาดใหนก็ไม่สามารถสั่นคลอนมันได้,เมื่อรากพรสวรรค์ไม่สั่นคลอน,แน่นอนว่าย่อมไม่สามารถเปลี่ยนร่างกายของจงซานได้.
ด้วยเหตุนี้หมอกสีเหลืองจึงไม่สามารถที่จะควบคุมร่างกายได้เหมือนกับคนอื่น.
แปดหางสวรรค์แห่งจุดจบได้รับบาดเจ็บหนัก,ในเวลานี้ไม่สามารถใช้งานได้,จงซานจะต้องรับมือกับเซียนโบราณด้วยตัวเอง.
ประมุขนิกายจื่อเซียวจ้องมองไปยังเตาฟ้าดิน,จดจ้องมองไปยังจงซาน,เขาต้องกำจัดจงซานก่อน.
ประมุขนิกายจื่อเซียวที่ยื่นมือออกไปด้านหน้า,คลายคว้าจับบนอากาศ.
"เปรี้ยง~~~~~~~~~~~~~~!”
ท้องฟ้าที่เกิดรอยแยก,ก่อนที่จะปรากฏสายฟ้าสวรรค์สีม่วงที่ใหญ่โตฟาดลงมาจากบนฟ้า,สับไปยังร่างของจงซาน.
สายฟ้าสีม่วงที่เต็มไปด้วยอำนาจที่ยิ่งใหญ่ราวกับจะกำจัดทุกคนบนโลก,พุ่งตรงลงมาด้วยความเร็ว,โจมตีร่างกายของจงซาน.
"ซี่!"
เสียงดังหึ่ม,ก่อนที่สายฟ้าสีม่วงที่หนักหน่วงรุนแรงจะสลายหายไป,ประมุขนิกายจื่อเซียวที่ใบหน้าเปลี่ยนเป็นซับซ้อน,แม้นว่าจะเป็นการโจมตีครั้งเดียว,ทว่านี่คือการโจมตีของเซียนโบราณ,จงซานที่เป็นเพียงเซียนสวรรค์,ถึงแม้นว่าจะไม่ได้รับบาดเจ็บ,แต่ก็ไม่ควรจะไม่เป็นอะไรเลย.
นอกจากนี้,ถึงแม้ว่าจะใช้โลกเขตแดนออกมาต้านทาน,ด้วยโลกเขตแดนของเซียนสวรรค์ก็ไม่มีทางที่จะต้านสายฟ้าสีม่วงของเขาได้อย่างแน่นอน.
"สายฟ้า?
ข้าเคยบอกเจ้าแล้ว,ข้าบำเพ็ญสายฟ้า!"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
สุขุม,กับท่าทางสุขุมเป็นอย่างมากของจงซาน,ทำให้ประมุขนิกายจื่อเซียวรู้สึกไม่ดีนัก.
"จริงรึ?"ประมุขนิกายจื่อเซียวที่กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นชา.
ระหว่างที่กล่าวนั้น,ที่มือของประมุขนิกายจื่อเซียวก็ปรากฏหอกยาวขึ้นมาทันที,บนหอกดังกล่าวนั้นมีสายฟ้าสีม่วงแล่นกระจายไปทั่ว
สงเสียงดังเปลี๊ยๆไหลไปมาไม่หยุด.
ประมุขสีขาวมืออีกข้างชี้นิ้วออกไป,พร้อมกับปลอดภัยกล่อนอายหอกพุ่งตรงไปยังจงซาน,พื้นที่รอบๆถึงกับเปลี่ยนไปในทันที.
พื้นที่รอบๆเต็มไปด้วยสายฟ้ามากมาย,พื้นที่ทุกหนแห่งกลายเป็นสายฟ้าทั้งหมด
มีบ่อสายฟ้าขนาดใหญ่ด้านล่างด้วย.
นี่คือโลกเขตแดนของประมุขนิกายจื่อเซียวนั่นเอง.
โลกเขตแดนของประมุขจื่อเซียวคือสถานที่เขาควบคุมพลังแห่งกฏ,ส่วนฝั่งจงซานเอง,โลกเทวะของเขาก็ปรากฏออกมาคลุมร่างตัวเองเช่นกัน,ปกป้องกันโลกเขตแดนของประมุขจื่อเซียวควบคุมพลังแห่งกฏทั้งหมดไป.
หอกสายฟ้ามากมายที่ถูกส่งออกไป,พุ่งตรงไปยังร่างของจงซาน.
ผังจักรพรรดิที่โผล่ออกมา,หอกสายฟ้าที่ทะลวงเข้ามาในโลกเขตแดนของจงซาน,ทว่าก็ไม่มีพลังอะไร.
"พายุสายฟ้า!"ประมุขจื่อเซียวกล่าวออกมาด้วยเสียงเย็นชา.
สายฟ้ามากมายที่อยู่รอบๆโลกเขตแดน,ก็โผทะลายพุ่งตรงไปยังทิศทางของจงซานในทันที.
"ระเบิด
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
ประมุขนิกายจื่อเซียวตะโกนออกไปเสียงดัง.
ระเบิดสายฟ้าที่เกิดขึ้นรอบๆจงซาน,ทว่ามันกับราวเป็นหลุมดำที่ไร้ก้น,จงซานที่ดูดซับสายฟ้ามากมายหายไปอย่างรวดเร็ว.
ประมุขนิกายจื่อเซียว "#¥%......
&\;(”
สายฟ้ามากมาย,ทว่าราวกับวังน้ำวนก็ไม่ปราณ,มันถูกดูดซับเข้ามาในร่างของจงซานอย่างรวดเร็ว,แม้แต่ช่วยสนับสนุนโลกเทวะของจงซานอีกด้วย,เทียนฟาที่ปรากฏขึ้นดูดซับอย่างบ้าคลั่งเช่นกัน.
พายุสายฟ้าที่ถูกดูดซับอย่างบ้าคลั่งเข้าไปในร่างของจงซานทั้งหมด.
ประมุขนิกายจื่อเซียวที่ขมวดคิ้วแน่น.ทว่ายังคงเต็มไปด้วยความอหังการเหมือนเดิม.
"ร่างกายของเจ้าดูดซับสายฟ้าของข้าอย่างงั้นรึ?
ดี,ข้าจะดูว่าเจ้าจะทนมันได้มากมายขนาดใหน!"ประมุขนิกายจื่อเซียวที่ตะโกนออกมาเสียงดัง.
ขณะที่กล่าวออกมาด้วยเสียงที่เย็นชานั้น,เขาก็ได้เพิ่มอำนาจสายฟ้าเข้าไปมากยิ่งขึ้นกว่าเดิม.
พลังของเซียนโบราณนั้นน่าเกรงขามมาก,สายฟ้ามากมายที่ปะทุขึ้นมาราวกับหายนะ,ดูดซับรึ?
แม้แต่ประมุขจื่อเซียวเองยังไม่สามารถดูดซับมันได้ทั้งหมด,เวลานี้สายฟ้ามากมายพุ่งเข้าไปในร่างของจงซาน,เขาจะทนได้อย่างงั้นรึ?
แน่นอนว่า,ประมุขจื่อเซียวนั้นไม่รู้ความลึกล้ำของจงซานได้.
จงซานที่บำเพ็ญก้าวไปบนวิถีของสายฟ้า,รากพรสวรรค์ที่กว้างขวางใหญ่โตราวกับขุนเขา,โลกเทวะเองก็เป็นที่อยู่ของสายฟ้า,มีหรือที่ต้องหวาดกลัว,กลัวแต่ว่าสายฟ้ามันมีไม่พอเท่านั้น.
สายฟ้ามากมายที่พุ่งตรงเข้าไปในร่างของจงซาน,ส่องประกายแสงวับวาวไม่หยุด,จงซานที่เป็นเหมือนกับหลุมดำไร้ก้น,ไม่สามารถมองเห็นได้อย่างชัดเจน.
ประมุขนิกายจื่อเซียว,ใบหน้าที่เปลี่ยนเป็นซับซ้อน.
หลังจากดูดซับผ่านไปเกือบหนึ่งชั่วยาม,ใบหน้าของจงซานแสดงท่าทางเจ็บปวด,ทว่าท่าทางดังกล่าวนั้นเป็นความจงใจของจงซาน.
ส่วนประมุขนิกายจื่อเซียวที่คิดได้ในทันทีว่าจงซานกำลังใกล้ถึงขีดจำกัดแล้ว,เพราะเขาดูดกลืนสายฟ้าของเขาไปอย่างบ้าคลั่ง.
ร่างกายอะไรกัน?
หนึ่งชั่วยาม,ใบหน้าของประมุขนิกายจื่อเซียวเปลี่ยนเป็นมืดมน,จงซานเขาเป็นเซียนสวรรค์จริงรึ?
ไม่ใช่ว่าตอนนี้ต้องตกตายไปแล้วรึ?
เทียนฟ้าที่ดูดสายฟ้าไม่หยุด,ยิ่งทำให้แข็งแกร่งขึ้นเรื่อยๆ,มีหรือที่จะสังหารจงซานได้?
วังน้ำวนที่น่าเกรงขามดูดไม่หยุด,ประมุขนิกายจื่อเซียวพบกับเรื่องที่แปลกประหลาด,สายฟ้าของโลกเขตแดนของเขา,พริบตาเดียวก็ลดลงเหลือครึ่งแล้ว,บ่อสายฟ้าที่ใหญ่โตเหลืออยู่เพียงครึ่งเดียว.
เป็นเช่นนี้ได้อย่างไร?
ประมุขนิกายจื่อเซียวที่เริ่มหลั่งเหงื่อที่เย็นเยือบออกมา,หอกสายฟ้าของเขาโจมตีไปยังจงซานอีกครั้ง,หอกสายฟ้าที่พุ่งออกไปด้วยความเร็วสูง,ไม่มีทางที่จงซานจะตอบสนองได้ทันที.
ผังจักรพรรดิ,ราวกับว่ามีเชาว์ปัญญาเป็นของตัวเอง,มันได้เคลื่อนที่ออกมาป้องกันจงซานด้านหน้าได้อย่างแม่นยำ.
หอกสายฟ้าที่พุ่งตรงเข้าไปในผังจักรพรรดิ,ราวกับว่ามันได้ทะลวงเข้าไปในโลกใบเล็ก,ประมุขนิกายจื่อเซียวที่รู้สึกว่าการเชื่อมต่อของมันหายไป.
ผ่านไปมากกว่าหนึ่งชั่วยามแล้ว,ใบหน้าของประมุขนิกายจื่อเซียวที่เปลี่ยนเป็นขาวซีด,การดูดซับสายฟ้าของจงซานกลับเร็วขึ้นเป็นอย่างมาก,ดูเหมือนว่าเขาไม่อ่อนแอลง,แต่กลับแข็งแกร่งขึ้นเรื่อยๆอีกด้วย.
"วูซซ~~~ ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
พลังดูดซับที่น่าสะพรึง,ราวกับแม่น้ำไหลลงสู่ทะเล,สายฟ้าทั้งหมดตอนนี้ถูกดูดอย่างรุนแรง,แม้แต่ประมุขนิกายจื่อเซียวเวลานี้ยังยากจะหยุดเอาไว้ได้,จงซานที่ดูดซับอย่างบ้าคลั่งและแปลกประหลาด,สายฟ้ามากมายถูกกลืนกินไม่หยุด.
"สารเลวบัดซบ!"
ประมุขนิกายจื่อเซียวที่รับรู้ในทันทีว่าจงซานต้องการทำอะไร.
ร่างกายของเขาที่ขยับ,ร่างห้าร่างของประมุขนิกายจื่อเซียวปรากฏขึ้นในทันที,พร้อมกับพุ่งตรงไปยังทิศทางของจงซาน,ร่างแยกสายฟ้าสีม่วง,นี่คือทักษะเทวะของประมุขนิกายจื่อเซียว,มันเคลื่อนที่ด้วยความเร็วสูง,ด้วยพลังฝึกตนเช่นจงซานไม่มีทางหนีได้ทันอย่างแน่นอน.
ทว่าจงซานจำเป็นต้องหนีอย่างงั้นรึ?
การต่อสู้แลกกันด้วยความเป็นความตาย,หนีก็เท่ากับตายเท่านั้น!
ร่างแยกสายฟ้าที่พุ่งออกไปด้วยความเร็วสูง,ทว่าสายตาของจงซานนั้นเต็มไปด้วยความเย็นชา.
"ประมุขนิกายจื่อเซียว,ดูเหมือนว่าความจำของเจ้าจะไม่พัฒนาเลยจริงๆ!"
ที่ด้านหน้าของจงซานนั้นปรากฏดวงตาสีม่วงขนาดใหญ่ขึ้นในทันที,เป็นสายตาที่ดูไร้ซึ่งความรู้สึก.
ทันทีที่ดวงตาสีม่วงลืมขึ้น,ร่างแยกสายฟ้าทั้งห้าก็ระเบิดออกมาเสียงดัง,จากนั้นก็กลายเป็นสายฟ้าถูกดวงตาสีม่วงดูดเข้ามาในทันที.
ดวงตาสีม่วงที่ยิ่งดูดซับก็ยิ่งทรงพลังขึ้นอย่างไม่ต้องสงสัย.
พริบตาเดียว,ประมุขนิกายจื่อเซียวที่รับรู้ว่าตัวเองราวกับเป็นมดปลวก,ร่างแยกสายฟ้าของเขาไม่มีแม้แต่พลังขัดขืน,ระเบิดออกมาในทันทีเลยรึ?
ใบหน้าของประมุขนิกายจื่อเซียวเปลี่ยนเป็นขาวซีด,การใช้ร่างแยกสายฟ้านั้นเห็นชัดเจนว่าใช้พลังไปมากมายกว่าปรกติ.
"ทำลาย!"เสียงของประมุขนิกายจื่อเซียวที่ตะโกนออกมาเสียงดัง.
ด้วยการยอมรับพลังสะท้อนกลับ,เพื่อหยุดการดูดซับสายฟ้าเอาไว้ได้ในที่สุด,ดูเหมือนว่าทักษะของจงซานนั้นจะกลายเป็นฝันร้ายของประมุขจื่อเซียวไปแล้ว.
"เจ้าทำเช่นนี้ได้อย่างไร?"ประมุขนิกายจื่อเซียวกล่าว.
เซียนสวรรค์,เป็นเซียนสวรรค์ที่เพิ่งผ่านมาเพียงร้อยปี,เขามีทักษะเช่นนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?
จงซานไม่ได้กล่าวตอบ,ทว่าเอ่ยออกมาเล็กน้อย,"คงถูกตาของข้าแล้ว?"
ระหว่างที่กล่าวเสร็จ,ผังจักรพรรดิของจงซานก็พ่นธารโลหิตออกมา,ธารโลหิตที่เต็มไปด้วยภูติผีวิญญาณร้องโหยหวน,ดูน่าหวาดกลัวเป็นอย่างมาก.
ธารโลหิตที่กระจายไปทั่วโลกเขตแดนของประมุขนิกายจื่อเซียว.
พลังของมันได้กัดกร่อนจิตใจของประมุขนิกายจื่อเซียวในทันที.
มลภาวะ!
ความปนเปื้อนที่น่าหวาดกลัวกำลังทำลายโลกเขตแดนของประมุขนิกายจื่อเซียว?
ความเสื่อมแห่งกิเลส,นี่คือหนึ่งในมลทินทั้งห้าจากภพหยิน.
ที่ด้านนอกนั้น,การต่อสู้ของหลั่นเติ้งและมังกรเหลืองยังคงดำเนิดต่อไป,ทั้งสองฝั่งยังไม่สามารถตัดสินชัยชนะกันได้,ทว่าฝังทิศทางของจงซาน.
จงซานและประมุขนิกายจื่อเซียวหายไปแล้ว.
เซียนโบราณจัดการกับเซียนสวรรค์,ใช้เวลานานขนาดนี้เลยรึ?
นี่ยังไม่เสร็จอยู่อีกรึ?
"ตูมมม~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
เส้นแสงสีแดงที่พุ่งออกไป,อำนาจที่ยิ่งใหญ่ถึงกับกวาดหมอกสีเหลืองออกไปในทันที,ก่อนที่จะมีใครบางคนล่วงหล่นลงพื้น,พร้อมกับพ่นโลหิตออกมาเป็นสาย.
การต่อสู้ระหว่างหลั่นเติ้งและมังกรเหลืองหยุดลงในทันที,ทั้งคู่ที่จ้องมองลงไปยังอีกสนามการต่อสู้ด้วยแววตาหวาดหวั่น.
ประมุขนิกายจื่อเซียวต่อสู้กับจงซานอย่างงั้นรึ?
แต่เป็นประมุขนิกายจื่อเซียวหนีออกมาจากโลกเขตแดนตัวเองอย่างงั้นรึ?
กลายเป็นเรื่องที่พวกเขาทั้งคู่คาดไม่ถึงเลยแม้แต่น้อย.
ใบหน้าของประมุขนิกายจื่อเซียวที่เปลี่ยนเป็นขาวซีด,แววตาที่หดหู่,แม้ว่าเขาจะไม่ได้รับบาดเจ็บมากมายนัก,ทว่าก็ใช้พลังไปมากมายมหาศาล.
ส่วนจงซานในเวลานี้,กลับยังคงเต็มไปด้วยความสุขุม,ผังจักรพรรดิลอยอยู่ด้านหน้าของเขา,แววตาท่าทางเผยท่าทางดูแคลนประมุขนิกายจื่อเซียว.
ประมุขนิกายจื่อเซียวที่โชคร้ายเป็นอย่างมาก,พลังของเขาคาดไม่ถึงเลยว่าจะเป็นการช่วยจงซานเพิ่มความแข็งแกร่งไป.
จงซานที่บินไปหยุดอยู่ที่ข้างๆเตาฟ้าดิน,จดจ้องมองไปยังประมุขนิกายจื่อเซียว,หลั่นเติ้งและมังกรเหลือง.
"ประมุขนิกายจื่อเซียว,จงซานมีพลังฝึกตนเซียนโบราณอย่างงันรึ?"มังกรเหลืองที่เอ่ยออกมาด้วยความจริงจัง.
"ไม่!"
"ไม่อย่างงั้นรึ?"
"ไม่,วิชาของข้าไม่สามารถทำอะไรเขาได้,ข้าที่ประมาทเอง!"ประมุขนิกายจื่อเซียวที่กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงห่อเหี่ยว.
"ไม่ว่าอย่างไร,เจ้าก็ยังเป็นเซียนโบราณ,ไม่ว่าจะใช้วิธีอะไร,กำจัดจงซานให้ได้!"มังกรเหลืองที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"นักบวชผู้ต่ำต้อยเองก็คิดว่าจงซานไม่ควรจะมีอยู่!"หลั่นเติ้งในเวลานี้ที่อยู่ข้างๆมังกรเหลืองกล่าวออกมาในทันที.
ยอดฝีมือทั้งสามจดจ้องมองจงซานด้วยความเย็นชา,ทุกคนต่างปฏิญาณว่าจะต้องสังหารจงซานให้ได้ในวันนี้.
ความสามารถของจงซานนั้นน่าหวาดกลัวมา,เซียนสวรรค์มีความสามารถขนาดนี้เลยรึ?
หากว่าเขาก้าวไปถึงต้าเซียน,หรือเซียนโบราณล่ะ,จะมีใครรู้ว่าเขาจะแข็งแกร่งขนาดใหน?
ความแค้นที่เกิดขึ้นวันนี้ไม่สามารถปล่อยไปได้,ไม่,มีแต่ต้องสังหารในทันที!
จงซานไม่ได้รู้สึกหวาดกลัวแม้แต่น้อย,เขายังคงจ้องมองคนทั้งสาม,พร้อมกับเผยท่าทางอหังการออกมา.
"สังหารข้าอย่างงั้นรึ?
ข้าคิดว่าพวกเจ้าไม่มีความสามารถพอ!"จงซานกล่าวออกมาด้วยเสียงเย็นชา.
ทว่าในเวลาเดียวกัน,หลั่นเติ้งที่ซัดฝ่ามืออกมา,เป็นฝ่ามือที่ใช้จัดการแปดหางสวรรค์ก่อนหน้านี้,พลังอำนาจที่รุนแรงหนักหน่วงกำลังพุ่งออกมา,ส่วนมังกรเหลืองกำลังใช้ลมหายใจมองก่อน,โจมตีมายังจงซาน,พลังทั้งสองสายที่พร้อมจะสังหารจงซานให้ตกตายไปในทันที.
จงซานที่เก็บผังจักรพรรดิ,หลับตาลง,ใบหน้าที่เผยท่าทางจริงจัง,ตาซ้ายที่หลับแน่น,ส่วนตาขวาค่อยๆลืมขึ้นมาช้าๆ.
ตาขวาที่ลืมขึ้น,ปรากฏเป็นสีน้ำเงินในทันที,อำนาจที่น่าเกรงขามจากตาขวา,ราวกับว่าสามารถกำจัดทุกสิ่งทุกอย่างบนโลกใบนี้ได้.
หมอกสีเหลืองที่มากมาย,หยุดนิ่งลงในทันที,ราวกับว่าได้พบกับลางร้ายจนไม่กล้าขยับ.
เคล็ดวิชาหงหลวนเทียนขั้นที่แปด,เนตรคู่ดีร้าย,ดวงตาขวา,นิมิตร้าย.
เนตรลางร้ายไร้คู่เปรียบ,เปิด!
Chapter 941 Zhong Shan
ominous prestige
钟山的凶威
ความน่าเกรงขามของจงซาน.
มังกรเหลืองที่ถูกควบคุมโดยซือหม่าหยวน!
มังกรเหลืองนั้นได้รับพลังจากเหล่าผู้ฝึกตนเป็นจำนวนมากมารวมกัน,แม้นว่าผู้ฝึกตนส่วนมากจะมีระดับไม่ถึงเซียนโบราณ,ทว่าเมื่อมีจำนวนมหาศาลก็นับว่าน่าหวาดกลัวเป็นอย่างมาก.
ซือหม่าหยวนที่กระจายข่าวไปทั่ว,ชักนำผู้ฝึกตนมากมายเข้ามา,ก็เพื่อเหตุนี้นั่นเอง.
มังกรเหลืองที่แข็งแกร่ง,ในเวลานี้มันได้กลายเป็นพลังให้กับซือหม่าหยวนแล้ว.
กงเล็บมังกรเหลืองที่ตะวัดพุ่งตรงไปยังทิศทางของหลั่นเติ้ง.
กงเล็บที่คว้าตวัดออกมา,ห้วงมิติที่สั่นไหวเป็นระลอกคลื่น,กระจายออกไปทั่วทุกสารทิศ.
กงเล็บขนาดใหญ่โต,ภายใต้กงเล็บดังกล่าว,ราวกับว่าเต็มไปด้วยอำนาจของสวรรค์,หากเป็นเซียนโบราณร่างกายคงจะแหลกสลายไปในทันที.
ใบหน้าของหลั่นเติ้งเปลี่ยนเป็นซับซ้อน,ฝ่ามือของเขา,ปรากฏเส้นแสงสีแดงมากมายขึ้นที่ด้านหน้า,ตะวัดฝ่ามือออกไปรับการโจมตีของกงเล็บมังกร.
มังกรเหลืองที่มีขนาดหมื่นจั้ง,ทรงพลังไร้เทียมทาน,ส่วนหลั่นเติ้งแม้จะมีขนาดเล็ก,ทว่าก็สามารถเคลื่อนย้ายอำนาจของเทียนเต๋าได้.
"ตูมมมม~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
เกิดระเบิดเสียงดังสนั่นจนทำให้ห้วงมิติสั่นเป็นระลอกคลื่น,ท้องฟ้าที่สั่นไหวไปมา,พื้นที่รอบๆที่แตกสลายพังทลายเป็นส่วนๆลง.
การโจมตีของพลังทั้งสอง,ดูเหมือนว่าจะเสมอกัน.
ส่วนอีกฝั่ง,ประมุขนิกายจื่อเซียวที่เคลื่อนที่เข้าใกล้จงซานแล้ว.
หมอกสีเหลืองที่ปกคลุมพื้นที่รอบๆ,จงซานแม้ป้องกันการกลายร่าง,ทว่ากลับไม่สามารถป้องกันหมอกสีเหลืองได้,หมอกสีเหลืองนั้นได้แทรกเข้ามาในร่างกายในทันที.
จงซานรู้สึกระคาดเคืองหมอกสีเหลืองเช่นกัน,ดูเหมือนว่ามันจะแทรกซึมเข้ามาภายในร่างกาย,แม้แต่พยายามเปลี่ยนแปลงพรสวรรค์ทางร่างกายของเขา,ทว่าพรสวรรค์ทางร่างกายของเขานั้นเหมือนกับขุนเขาที่ใหญ่โต,ไม่มีว่าหมอกสีเหลืองจะมากขนาดใหนก็ไม่สามารถสั่นคลอนมันได้,เมื่อรากพรสวรรค์ไม่สั่นคลอน,แน่นอนว่าย่อมไม่สามารถเปลี่ยนร่างกายของจงซานได้.
ด้วยเหตุนี้หมอกสีเหลืองจึงไม่สามารถที่จะควบคุมร่างกายได้เหมือนกับคนอื่น.
แปดหางสวรรค์แห่งจุดจบได้รับบาดเจ็บหนัก,ในเวลานี้ไม่สามารถใช้งานได้,จงซานจะต้องรับมือกับเซียนโบราณด้วยตัวเอง.
ประมุขนิกายจื่อเซียวจ้องมองไปยังเตาฟ้าดิน,จดจ้องมองไปยังจงซาน,เขาต้องกำจัดจงซานก่อน.
ประมุขนิกายจื่อเซียวที่ยื่นมือออกไปด้านหน้า,คลายคว้าจับบนอากาศ.
"เปรี้ยง~~~~~~~~~~~~~~!”
ท้องฟ้าที่เกิดรอยแยก,ก่อนที่จะปรากฏสายฟ้าสวรรค์สีม่วงที่ใหญ่โตฟาดลงมาจากบนฟ้า,สับไปยังร่างของจงซาน.
สายฟ้าสีม่วงที่เต็มไปด้วยอำนาจที่ยิ่งใหญ่ราวกับจะกำจัดทุกคนบนโลก,พุ่งตรงลงมาด้วยความเร็ว,โจมตีร่างกายของจงซาน.
"ซี่!"
เสียงดังหึ่ม,ก่อนที่สายฟ้าสีม่วงที่หนักหน่วงรุนแรงจะสลายหายไป,ประมุขนิกายจื่อเซียวที่ใบหน้าเปลี่ยนเป็นซับซ้อน,แม้นว่าจะเป็นการโจมตีครั้งเดียว,ทว่านี่คือการโจมตีของเซียนโบราณ,จงซานที่เป็นเพียงเซียนสวรรค์,ถึงแม้นว่าจะไม่ได้รับบาดเจ็บ,แต่ก็ไม่ควรจะไม่เป็นอะไรเลย.
นอกจากนี้,ถึงแม้ว่าจะใช้โลกเขตแดนออกมาต้านทาน,ด้วยโลกเขตแดนของเซียนสวรรค์ก็ไม่มีทางที่จะต้านสายฟ้าสีม่วงของเขาได้อย่างแน่นอน.
"สายฟ้า?
ข้าเคยบอกเจ้าแล้ว,ข้าบำเพ็ญสายฟ้า!"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
สุขุม,กับท่าทางสุขุมเป็นอย่างมากของจงซาน,ทำให้ประมุขนิกายจื่อเซียวรู้สึกไม่ดีนัก.
"จริงรึ?"ประมุขนิกายจื่อเซียวที่กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นชา.
ระหว่างที่กล่าวนั้น,ที่มือของประมุขนิกายจื่อเซียวก็ปรากฏหอกยาวขึ้นมาทันที,บนหอกดังกล่าวนั้นมีสายฟ้าสีม่วงแล่นกระจายไปทั่ว
สงเสียงดังเปลี๊ยๆไหลไปมาไม่หยุด.
ประมุขสีขาวมืออีกข้างชี้นิ้วออกไป,พร้อมกับปลอดภัยกล่อนอายหอกพุ่งตรงไปยังจงซาน,พื้นที่รอบๆถึงกับเปลี่ยนไปในทันที.
พื้นที่รอบๆเต็มไปด้วยสายฟ้ามากมาย,พื้นที่ทุกหนแห่งกลายเป็นสายฟ้าทั้งหมด
มีบ่อสายฟ้าขนาดใหญ่ด้านล่างด้วย.
นี่คือโลกเขตแดนของประมุขนิกายจื่อเซียวนั่นเอง.
โลกเขตแดนของประมุขจื่อเซียวคือสถานที่เขาควบคุมพลังแห่งกฏ,ส่วนฝั่งจงซานเอง,โลกเทวะของเขาก็ปรากฏออกมาคลุมร่างตัวเองเช่นกัน,ปกป้องกันโลกเขตแดนของประมุขจื่อเซียวควบคุมพลังแห่งกฏทั้งหมดไป.
หอกสายฟ้ามากมายที่ถูกส่งออกไป,พุ่งตรงไปยังร่างของจงซาน.
ผังจักรพรรดิที่โผล่ออกมา,หอกสายฟ้าที่ทะลวงเข้ามาในโลกเขตแดนของจงซาน,ทว่าก็ไม่มีพลังอะไร.
"พายุสายฟ้า!"ประมุขจื่อเซียวกล่าวออกมาด้วยเสียงเย็นชา.
สายฟ้ามากมายที่อยู่รอบๆโลกเขตแดน,ก็โผทะลายพุ่งตรงไปยังทิศทางของจงซานในทันที.
"ระเบิด
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
ประมุขนิกายจื่อเซียวตะโกนออกไปเสียงดัง.
ระเบิดสายฟ้าที่เกิดขึ้นรอบๆจงซาน,ทว่ามันกับราวเป็นหลุมดำที่ไร้ก้น,จงซานที่ดูดซับสายฟ้ามากมายหายไปอย่างรวดเร็ว.
ประมุขนิกายจื่อเซียว "#¥%......
&\;(”
สายฟ้ามากมาย,ทว่าราวกับวังน้ำวนก็ไม่ปราณ,มันถูกดูดซับเข้ามาในร่างของจงซานอย่างรวดเร็ว,แม้แต่ช่วยสนับสนุนโลกเทวะของจงซานอีกด้วย,เทียนฟาที่ปรากฏขึ้นดูดซับอย่างบ้าคลั่งเช่นกัน.
พายุสายฟ้าที่ถูกดูดซับอย่างบ้าคลั่งเข้าไปในร่างของจงซานทั้งหมด.
ประมุขนิกายจื่อเซียวที่ขมวดคิ้วแน่น.ทว่ายังคงเต็มไปด้วยความอหังการเหมือนเดิม.
"ร่างกายของเจ้าดูดซับสายฟ้าของข้าอย่างงั้นรึ?
ดี,ข้าจะดูว่าเจ้าจะทนมันได้มากมายขนาดใหน!"ประมุขนิกายจื่อเซียวที่ตะโกนออกมาเสียงดัง.
ขณะที่กล่าวออกมาด้วยเสียงที่เย็นชานั้น,เขาก็ได้เพิ่มอำนาจสายฟ้าเข้าไปมากยิ่งขึ้นกว่าเดิม.
พลังของเซียนโบราณนั้นน่าเกรงขามมาก,สายฟ้ามากมายที่ปะทุขึ้นมาราวกับหายนะ,ดูดซับรึ?
แม้แต่ประมุขจื่อเซียวเองยังไม่สามารถดูดซับมันได้ทั้งหมด,เวลานี้สายฟ้ามากมายพุ่งเข้าไปในร่างของจงซาน,เขาจะทนได้อย่างงั้นรึ?
แน่นอนว่า,ประมุขจื่อเซียวนั้นไม่รู้ความลึกล้ำของจงซานได้.
จงซานที่บำเพ็ญก้าวไปบนวิถีของสายฟ้า,รากพรสวรรค์ที่กว้างขวางใหญ่โตราวกับขุนเขา,โลกเทวะเองก็เป็นที่อยู่ของสายฟ้า,มีหรือที่ต้องหวาดกลัว,กลัวแต่ว่าสายฟ้ามันมีไม่พอเท่านั้น.
สายฟ้ามากมายที่พุ่งตรงเข้าไปในร่างของจงซาน,ส่องประกายแสงวับวาวไม่หยุด,จงซานที่เป็นเหมือนกับหลุมดำไร้ก้น,ไม่สามารถมองเห็นได้อย่างชัดเจน.
ประมุขนิกายจื่อเซียว,ใบหน้าที่เปลี่ยนเป็นซับซ้อน.
หลังจากดูดซับผ่านไปเกือบหนึ่งชั่วยาม,ใบหน้าของจงซานแสดงท่าทางเจ็บปวด,ทว่าท่าทางดังกล่าวนั้นเป็นความจงใจของจงซาน.
ส่วนประมุขนิกายจื่อเซียวที่คิดได้ในทันทีว่าจงซานกำลังใกล้ถึงขีดจำกัดแล้ว,เพราะเขาดูดกลืนสายฟ้าของเขาไปอย่างบ้าคลั่ง.
ร่างกายอะไรกัน?
หนึ่งชั่วยาม,ใบหน้าของประมุขนิกายจื่อเซียวเปลี่ยนเป็นมืดมน,จงซานเขาเป็นเซียนสวรรค์จริงรึ?
ไม่ใช่ว่าตอนนี้ต้องตกตายไปแล้วรึ?
เทียนฟ้าที่ดูดสายฟ้าไม่หยุด,ยิ่งทำให้แข็งแกร่งขึ้นเรื่อยๆ,มีหรือที่จะสังหารจงซานได้?
วังน้ำวนที่น่าเกรงขามดูดไม่หยุด,ประมุขนิกายจื่อเซียวพบกับเรื่องที่แปลกประหลาด,สายฟ้าของโลกเขตแดนของเขา,พริบตาเดียวก็ลดลงเหลือครึ่งแล้ว,บ่อสายฟ้าที่ใหญ่โตเหลืออยู่เพียงครึ่งเดียว.
เป็นเช่นนี้ได้อย่างไร?
ประมุขนิกายจื่อเซียวที่เริ่มหลั่งเหงื่อที่เย็นเยือบออกมา,หอกสายฟ้าของเขาโจมตีไปยังจงซานอีกครั้ง,หอกสายฟ้าที่พุ่งออกไปด้วยความเร็วสูง,ไม่มีทางที่จงซานจะตอบสนองได้ทันที.
ผังจักรพรรดิ,ราวกับว่ามีเชาว์ปัญญาเป็นของตัวเอง,มันได้เคลื่อนที่ออกมาป้องกันจงซานด้านหน้าได้อย่างแม่นยำ.
หอกสายฟ้าที่พุ่งตรงเข้าไปในผังจักรพรรดิ,ราวกับว่ามันได้ทะลวงเข้าไปในโลกใบเล็ก,ประมุขนิกายจื่อเซียวที่รู้สึกว่าการเชื่อมต่อของมันหายไป.
ผ่านไปมากกว่าหนึ่งชั่วยามแล้ว,ใบหน้าของประมุขนิกายจื่อเซียวที่เปลี่ยนเป็นขาวซีด,การดูดซับสายฟ้าของจงซานกลับเร็วขึ้นเป็นอย่างมาก,ดูเหมือนว่าเขาไม่อ่อนแอลง,แต่กลับแข็งแกร่งขึ้นเรื่อยๆอีกด้วย.
"วูซซ~~~ ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
พลังดูดซับที่น่าสะพรึง,ราวกับแม่น้ำไหลลงสู่ทะเล,สายฟ้าทั้งหมดตอนนี้ถูกดูดอย่างรุนแรง,แม้แต่ประมุขนิกายจื่อเซียวเวลานี้ยังยากจะหยุดเอาไว้ได้,จงซานที่ดูดซับอย่างบ้าคลั่งและแปลกประหลาด,สายฟ้ามากมายถูกกลืนกินไม่หยุด.
"สารเลวบัดซบ!"
ประมุขนิกายจื่อเซียวที่รับรู้ในทันทีว่าจงซานต้องการทำอะไร.
ร่างกายของเขาที่ขยับ,ร่างห้าร่างของประมุขนิกายจื่อเซียวปรากฏขึ้นในทันที,พร้อมกับพุ่งตรงไปยังทิศทางของจงซาน,ร่างแยกสายฟ้าสีม่วง,นี่คือทักษะเทวะของประมุขนิกายจื่อเซียว,มันเคลื่อนที่ด้วยความเร็วสูง,ด้วยพลังฝึกตนเช่นจงซานไม่มีทางหนีได้ทันอย่างแน่นอน.
ทว่าจงซานจำเป็นต้องหนีอย่างงั้นรึ?
การต่อสู้แลกกันด้วยความเป็นความตาย,หนีก็เท่ากับตายเท่านั้น!
ร่างแยกสายฟ้าที่พุ่งออกไปด้วยความเร็วสูง,ทว่าสายตาของจงซานนั้นเต็มไปด้วยความเย็นชา.
"ประมุขนิกายจื่อเซียว,ดูเหมือนว่าความจำของเจ้าจะไม่พัฒนาเลยจริงๆ!"
ที่ด้านหน้าของจงซานนั้นปรากฏดวงตาสีม่วงขนาดใหญ่ขึ้นในทันที,เป็นสายตาที่ดูไร้ซึ่งความรู้สึก.
ทันทีที่ดวงตาสีม่วงลืมขึ้น,ร่างแยกสายฟ้าทั้งห้าก็ระเบิดออกมาเสียงดัง,จากนั้นก็กลายเป็นสายฟ้าถูกดวงตาสีม่วงดูดเข้ามาในทันที.
ดวงตาสีม่วงที่ยิ่งดูดซับก็ยิ่งทรงพลังขึ้นอย่างไม่ต้องสงสัย.
พริบตาเดียว,ประมุขนิกายจื่อเซียวที่รับรู้ว่าตัวเองราวกับเป็นมดปลวก,ร่างแยกสายฟ้าของเขาไม่มีแม้แต่พลังขัดขืน,ระเบิดออกมาในทันทีเลยรึ?
ใบหน้าของประมุขนิกายจื่อเซียวเปลี่ยนเป็นขาวซีด,การใช้ร่างแยกสายฟ้านั้นเห็นชัดเจนว่าใช้พลังไปมากมายกว่าปรกติ.
"ทำลาย!"เสียงของประมุขนิกายจื่อเซียวที่ตะโกนออกมาเสียงดัง.
ด้วยการยอมรับพลังสะท้อนกลับ,เพื่อหยุดการดูดซับสายฟ้าเอาไว้ได้ในที่สุด,ดูเหมือนว่าทักษะของจงซานนั้นจะกลายเป็นฝันร้ายของประมุขจื่อเซียวไปแล้ว.
"เจ้าทำเช่นนี้ได้อย่างไร?"ประมุขนิกายจื่อเซียวกล่าว.
เซียนสวรรค์,เป็นเซียนสวรรค์ที่เพิ่งผ่านมาเพียงร้อยปี,เขามีทักษะเช่นนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?
จงซานไม่ได้กล่าวตอบ,ทว่าเอ่ยออกมาเล็กน้อย,"คงถูกตาของข้าแล้ว?"
ระหว่างที่กล่าวเสร็จ,ผังจักรพรรดิของจงซานก็พ่นธารโลหิตออกมา,ธารโลหิตที่เต็มไปด้วยภูติผีวิญญาณร้องโหยหวน,ดูน่าหวาดกลัวเป็นอย่างมาก.
ธารโลหิตที่กระจายไปทั่วโลกเขตแดนของประมุขนิกายจื่อเซียว.
พลังของมันได้กัดกร่อนจิตใจของประมุขนิกายจื่อเซียวในทันที.
มลภาวะ!
ความปนเปื้อนที่น่าหวาดกลัวกำลังทำลายโลกเขตแดนของประมุขนิกายจื่อเซียว?
ความเสื่อมแห่งกิเลส,นี่คือหนึ่งในมลทินทั้งห้าจากภพหยิน.
.....................
............
ที่ด้านนอกนั้น,การต่อสู้ของหลั่นเติ้งและมังกรเหลืองยังคงดำเนิดต่อไป,ทั้งสองฝั่งยังไม่สามารถตัดสินชัยชนะกันได้,ทว่าฝังทิศทางของจงซาน.
จงซานและประมุขนิกายจื่อเซียวหายไปแล้ว.
เซียนโบราณจัดการกับเซียนสวรรค์,ใช้เวลานานขนาดนี้เลยรึ?
นี่ยังไม่เสร็จอยู่อีกรึ?
"ตูมมม~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
เส้นแสงสีแดงที่พุ่งออกไป,อำนาจที่ยิ่งใหญ่ถึงกับกวาดหมอกสีเหลืองออกไปในทันที,ก่อนที่จะมีใครบางคนล่วงหล่นลงพื้น,พร้อมกับพ่นโลหิตออกมาเป็นสาย.
การต่อสู้ระหว่างหลั่นเติ้งและมังกรเหลืองหยุดลงในทันที,ทั้งคู่ที่จ้องมองลงไปยังอีกสนามการต่อสู้ด้วยแววตาหวาดหวั่น.
ประมุขนิกายจื่อเซียวต่อสู้กับจงซานอย่างงั้นรึ?
แต่เป็นประมุขนิกายจื่อเซียวหนีออกมาจากโลกเขตแดนตัวเองอย่างงั้นรึ?
กลายเป็นเรื่องที่พวกเขาทั้งคู่คาดไม่ถึงเลยแม้แต่น้อย.
ใบหน้าของประมุขนิกายจื่อเซียวที่เปลี่ยนเป็นขาวซีด,แววตาที่หดหู่,แม้ว่าเขาจะไม่ได้รับบาดเจ็บมากมายนัก,ทว่าก็ใช้พลังไปมากมายมหาศาล.
ส่วนจงซานในเวลานี้,กลับยังคงเต็มไปด้วยความสุขุม,ผังจักรพรรดิลอยอยู่ด้านหน้าของเขา,แววตาท่าทางเผยท่าทางดูแคลนประมุขนิกายจื่อเซียว.
ประมุขนิกายจื่อเซียวที่โชคร้ายเป็นอย่างมาก,พลังของเขาคาดไม่ถึงเลยว่าจะเป็นการช่วยจงซานเพิ่มความแข็งแกร่งไป.
จงซานที่บินไปหยุดอยู่ที่ข้างๆเตาฟ้าดิน,จดจ้องมองไปยังประมุขนิกายจื่อเซียว,หลั่นเติ้งและมังกรเหลือง.
"ประมุขนิกายจื่อเซียว,จงซานมีพลังฝึกตนเซียนโบราณอย่างงันรึ?"มังกรเหลืองที่เอ่ยออกมาด้วยความจริงจัง.
"ไม่!"
"ไม่อย่างงั้นรึ?"
"ไม่,วิชาของข้าไม่สามารถทำอะไรเขาได้,ข้าที่ประมาทเอง!"ประมุขนิกายจื่อเซียวที่กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงห่อเหี่ยว.
”.......................”
"ไม่ว่าอย่างไร,เจ้าก็ยังเป็นเซียนโบราณ,ไม่ว่าจะใช้วิธีอะไร,กำจัดจงซานให้ได้!"มังกรเหลืองที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"นักบวชผู้ต่ำต้อยเองก็คิดว่าจงซานไม่ควรจะมีอยู่!"หลั่นเติ้งในเวลานี้ที่อยู่ข้างๆมังกรเหลืองกล่าวออกมาในทันที.
ยอดฝีมือทั้งสามจดจ้องมองจงซานด้วยความเย็นชา,ทุกคนต่างปฏิญาณว่าจะต้องสังหารจงซานให้ได้ในวันนี้.
ความสามารถของจงซานนั้นน่าหวาดกลัวมา,เซียนสวรรค์มีความสามารถขนาดนี้เลยรึ?
หากว่าเขาก้าวไปถึงต้าเซียน,หรือเซียนโบราณล่ะ,จะมีใครรู้ว่าเขาจะแข็งแกร่งขนาดใหน?
ความแค้นที่เกิดขึ้นวันนี้ไม่สามารถปล่อยไปได้,ไม่,มีแต่ต้องสังหารในทันที!
จงซานไม่ได้รู้สึกหวาดกลัวแม้แต่น้อย,เขายังคงจ้องมองคนทั้งสาม,พร้อมกับเผยท่าทางอหังการออกมา.
"สังหารข้าอย่างงั้นรึ?
ข้าคิดว่าพวกเจ้าไม่มีความสามารถพอ!"จงซานกล่าวออกมาด้วยเสียงเย็นชา.
ทว่าในเวลาเดียวกัน,หลั่นเติ้งที่ซัดฝ่ามืออกมา,เป็นฝ่ามือที่ใช้จัดการแปดหางสวรรค์ก่อนหน้านี้,พลังอำนาจที่รุนแรงหนักหน่วงกำลังพุ่งออกมา,ส่วนมังกรเหลืองกำลังใช้ลมหายใจมองก่อน,โจมตีมายังจงซาน,พลังทั้งสองสายที่พร้อมจะสังหารจงซานให้ตกตายไปในทันที.
จงซานที่เก็บผังจักรพรรดิ,หลับตาลง,ใบหน้าที่เผยท่าทางจริงจัง,ตาซ้ายที่หลับแน่น,ส่วนตาขวาค่อยๆลืมขึ้นมาช้าๆ.
ตาขวาที่ลืมขึ้น,ปรากฏเป็นสีน้ำเงินในทันที,อำนาจที่น่าเกรงขามจากตาขวา,ราวกับว่าสามารถกำจัดทุกสิ่งทุกอย่างบนโลกใบนี้ได้.
หมอกสีเหลืองที่มากมาย,หยุดนิ่งลงในทันที,ราวกับว่าได้พบกับลางร้ายจนไม่กล้าขยับ.
เคล็ดวิชาหงหลวนเทียนขั้นที่แปด,เนตรคู่ดีร้าย,ดวงตาขวา,นิมิตร้าย.
เนตรลางร้ายไร้คู่เปรียบ,เปิด!
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
ปัจจุบันแปลจบแล้ว 1672 ตอน สนใจติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ครับ
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น