Immortality Chapter 937 Antiquity Azure Mountain
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 937 เทือกเขาชิงชิวโบราณ
Chapter 937 Antiquity Azure Mountain
"เซิ่งหวังไท่ชู,เตาฟ้าดินด้านหลังจากนั้นมีวาสนากับข้า,อย่าได้ขัดขื่น!"อรหันต์หลั่นเติ้งที่กล่าวออกมาในทันที.
เห่าผู้ฝึกตนมากมายต่างก็กล่าวเหยียดหยันในใจ,กล่าวได้อย่างไรว่ามีวาสนากับตัวเอง?คิดจะครอบครองคนเดียวรึ?
ไม่มีใครคาดคิดว่าอรหันต์โบราณหลั่นเติ้งจะหน้าหนาขนาดนี้.
เซิ่งหวังไท่ชูที่จ้องมองไปยังอรหันต์โบราณหลั่นเติ้ง,ส่ายหน้าไปมา,"
24 ไข่มุกติงไห่มีวาสนากับราชวงศ์ของพวกเรา,เจ้าจงส่งมอบมันมาซะ."
"ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า
..................!”
เสียงหัวเราะมากมายจากกลุ่มผู้ฝึกตนที่ดังขึ้นในทันที.
หลั่นเติ้งไม่ได้รู้สึกอับอายแต่อย่างใดยังคงเผยยิ้ม,"เพียงแค่สามัญชนจะเข้าใจและมองเห็นความจริงได้อย่างไร,เมื่อถึงเวลาจะเข้าใจทุกอย่างเอง,เตาฟ้าดินนั้นมีชะตากับข้า,วันนี้หลั่นเติ้งจะต้องนำมันมาให้ได้,หวังหว่าเซิ่งหวังไท่ชูจะไม่แสวงหาภัยพิบัติให้กับตัวเอง,หลั่นเติ้งไม่ต้องการให้ศาลเทวะไท่ชูล่มสลาย!"
ผู้คนมากมายถึงกับพูดไม่ออก,คนผู้นี้หน้าหนาเกินจะกล่าว.
"เซิ่งหวัง,ข้าเอง!"ปรมาจารย์หมากซือเหม่ยกล่าว.
"อืม!"เซิ่งหวังไท่ชูพยักหน้ารับ.
ปรมาจารย์หมากซือเหม่ยที่ก้าวขึ้นไป,เหล่าผู้ฝึกตนมากมายที่เปิดทางให้กับเขา.
"สหายเต๋า,เชิญ!"หลั่นเติ้งที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
หลั่นเติ้งเต็มไปด้วยความสุขุม,ราวกับว่าเขาสามารถควบคุมสถานการณ์เอาไว้ทั้งหมด.
ปรมาจารย์หมากซือเหม่ยพยักหน้า,ก่อนที่จะยื่นมืออกมา,นิ้วที่ชี้ไปบนอากาศก่อนที่จะปรากฏกระดานหมากขึ้น,และปรากฏหมากหลายสิบที่วางเรียงรายอยู่.
บนอากาศที่ว่างเปล่านั้น,ห้วงอากาศที่บิดเบี้ยวไปมา,พร้อมกับเผยกลิ่นอายที่หนักหน่วงทรงพลังออกมา.
"หมากลวงสวรรค์?"จงซานที่จดจำได้.
หมากลวงสวรรค์,ทุกคนที่ขมวดคิ้วไปมา,เพราะว่าทุกคนรับรู้ดีถึงพลังของมัน,ปรมาจารย์หมากอันดับหนึ่งของอาณาเขตเฟิงจง,ควรค่าต่อชื่อเสียงนี้อย่างแน่นอน.
หลั่นเติ้งที่เห็นภาพเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น,ใบหน้าที่เปลี่ยนเป็นซับซ้อนในทันที.
"ซูต้าจี้รึ?"หลั่นเติ้งที่เอ่ยออกมาด้วยความประหลาดใจ.
"เปรี้ยง
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
ห้วงอากาศที่สั่นไหว,จากท้องฟ้าที่ไกลออกไปปรากฏบอลสายฟ้าสีทอง,ปกคลุมหลั่นเติ้งและปรมาจารย์หมากซือเหม่ยเอาไว้.
บอลสายฟ้าขนาดใหญ่,เต็มไปด้วยสายฟ้าที่แตกกระเซ็น,พุ่งกระจายไปทุกทิศทาง,แม้แต่ภูเขาที่อยู่รอบๆยังระเบิดพังทลายกลายเป็นเศษซากในทันที.
เหล่าผู้ฝึกตนที่อยู่รอบๆถึงกับถอยออกไปอีกครั้ง,กับพลังที่น่าเกรงขามนี้,สร้างตื่นตกใจกับผู้คนพบเห็นเป็นอย่างมาก.
"ปรมาจารย์หมากซือเหม่ยร้ายกาจจริงๆ! โลกเขตแดนแห่งหมาก,นับว่ายอดเยี่ยม,เหลือเชื่อจริงๆ!"ที่ไกลออกไปผู้คนต่างก็อุทานออกมา.
"อรหันต์โบราณหลั่นเติ้งเองก็ไม่ได้อ่อนแอ,ข้าได้ยินมาว่าเขาจุติใหม่ถึงสามครั้ง,เป็นเซียนโบราณขั้นปลาย,ข้าคิดว่าปรมารจารย์หมากซือเม่ยจะถูกจัดการตอนใหน!"
"หลั่นเติ้งก่อนหน้านี้เขาได้เอ่ยถึงซูต้าจี้อย่างงั้นรึ?
ข้าคิดว่าโลกเขตแดนแห่งหมากนี้ลึกลับ,และยังมีอำนาจของเผ่าจิ้งจอกรุ่นแรกที่เฉลี่ยวฉลาดที่สุดอีกด้วย,เรื่องนี้ยังตัดสินไม่ได้."
"หวังว่าปรมาจารย์หมากซือเหม่ยจะชนะ!"
ผู้คนมากมายต่างก็ปรึกษาพูดคุยกันไปต่างๆนาๆ,หลั่นเติ้งที่หน้าหนาเป็นอย่างมาก,ทำให้ผู้คนมากมายรู้สึกไม่ดีกับเขา,ส่วนมากจึงแอบลุ้นให้ปรมาจารย์หมากซือเหม่ยได้รับชัยชนะ.
จงซานที่ขมวดคิ้วไปมา,จดจ้องมองไปยังโลกเขตแดนแห่งหมากที่ดูแปลกประหลาด,ปรมาจารย์หมากซือเหม่ยที่ไม่ได้เข้าใจกลหมากอย่างลึกซึ้ง,ทำให้ตอนนี้ได้อาศัยกลิ่นอายของซูต้าจี้.
ไม่มีใครกล้าขยับ,การต่อสู้ในครั้งนี้ผ่านไปหนึ่งชั่วยาม,ภายในสายฟ้าสีทองที่หนักหน่วงบ้าคลั่งรุนแรง,ส่องประกายไม่หยุด,อำนาจของเซียนโบราณที่ยากจะคาดการณ์.
"เปรี้ยง
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
สายฟ้ามากมายนับไม่ถ้วนที่ระเบิดออกมาเสียงดังสนั่น,ประกายแสงที่ส่องประกายอาบไปทั่วทุกสารทิศ,เหล่าผู้ฝึกตนมากมายที่เต็มไปด้วยความระมัดระวัง,หลายๆคนที่ถอยห่างออกไปอีกครั้งแล้ว.
การต่อสู้จบลงแล้ว,ปรมาจารย์หมากซือเหม่ยที่บินกลับยังตำแหน่งเดิม,ที่มุมปากนั้นมีโลหิตไหลออกมา,ถึงแม้ว่าจะใช้หมากลวงสวรรค์แล้ว,ปรมาจารย์หมากซือเหม่ยก็ไม่สามารถจัดการอรหันต์โบราณหลั่นเติ้งได้.
อรหันต์โบราณหลั่นเติ้งที่ถือตะเกียงน้ำมันอยู่,เปลวเพลิงเล็กๆที่กำลังลุกไหม,ส่งประกายแสงเรื่อๆออกมา.
อย่างไรก็ตาม,จีวรทั่วร่างของเขาที่ฉีกขาดไปทั่วร่าง,เห็นชัดเจนว่าหมากลวงสวรรค์เองก็ทรงพลังเป็นอย่างมาก.
"อำนาจของซูต้าจี้อย่างงั้นรึ?
ในอดีตซูต้าจี้ถึงกับสามารถพยากรปราชญ์เทพได้,ความแข็งแกร่งน่าเกรงขาม,บางที่หากว่านางมาที่นี่,ข้าคงไม่สามารถแม้แต่แตะต้องได้,ทว่าเจ้านั่นไม่ใช่ซูต้าจี้,ไม่มีทางที่จะทรงพลังเช่นนั้นได้!"อรหันต์โบราณกลั่นเติ้งที่ส่ายหน้าไปมา.
"เซิ่งหวัง,ผู้น้อยทำให้ผิดหวังนัก!"ปรมาจารย์หมากซือเหม่ยเอ่ยออกมาด้วยความเศร้าใจ.
เซิ่งหวังไท่ชูที่จ้องมองไปยังปรมาจารย์หมากซือเหม่ยและถอนหายใจออกมาเบาๆ,"เจ้าได้รับบาดเจ็บ,ข้ามีเรื่องอื่นให้เจ้าช่วย!"
"ครับ!"
"นำซูอาโฝว,ออกไปจากโลกหนี่หว๋าซะ!"เซิ่งหวังไท่ชูกล่าว.
"เซิ่งหวัง?
เรื่องนี้?"ปรมาจารย์หมากซือเหม่ยที่ดวงตาเบิกกว้างกลมโต.
"ชิงชิวไม่เหมือนเดิมเช่นในอดีต,ข้าไม่ต้องการสูญเสียเผ่าจิ้งจอกระดับเซียนโบราณไป!"เซิ่งหวังไท่ชูเอ่ยออกมาทันที.
ใบหน้าของปรมาจารย์หมากซือเหม่ยที่สั่นไหวไปมา,ทว่าท้ายที่สุดก็พยักหน้ารับ,"รับทราบ!"
"กงจูจิวเหว่ยล่ะ?"ปรมาจารย์หมากซือเหม่ยเอ่ยออกมาในทันที.
ต้องไม่ลืมว่า,กงจูจิวเหว่ยนั้นมีความสำคัญต่อเผ่าจิ้งจอกมา.
"นางจะอยู่ที่นี่!"เซิ่งหวังไท่ชูเอ่ย.
"ข้าจะอยู่ที่นี่!"กงจูจิวเหว่ยที่กล่าวออกมาในทันทีเช่นกัน.
ใบหน้าท่าทางของปรมาจารย์หมากซือเหม่ยที่เผยท่าทางประหลาดใจ,ท้ายที่สุดก็พยักหน้ารับ.
ปรมาจาย์หมากซือเหม่ยที่สะบัดมือ,พร้อมกับนำซูอาโฝวจากไป,เกี่ยวกับการจากไปของพวกเขา,ไม่มีใครออกมาขวางอย่างแน่นอน,ต้องไม่ลืมว่าสิ่งที่พวกเขาต้องการนั้นคือสิ่งที่อยู่บนภูเขาต่างหาก.
ซือหม่าหยวนที่อยู่ข้างๆมองไปยังปรมาจารย์หมากซืเหม่ยที่จากไป,ใบหน้าที่เผยท่าทางกระวนกระวายใจ,ซือหม่าหยวนต้องการตะโกนออกไปดังๆเช่นกัน,ข้าบาดเจ็บเหมือนกัน,ทำไมไม่ให้ข้าจากไปล่ะ?.
เซียนโบราณหลั่นเติ้งที่จ้องมองไปยังคนทั้งสี่.
ซือหม่าหยวน,เซิ่งหวังไท่ชู,กงจูจิวเหว่ยและจงซาน!
คนทั้งสี่,คิดว่าจะสามารถป้องกันยอดฝีมือมากมายได้อย่างงั้นรึ?
"เซิ่งหวังจง!"เซิ่งหวังไท่ชูที่เอ่ยออกมาในทันที.
"อืม!"จงซานพยักหน้ารับ.
"ข้าต้องการออกไปต่อสู้,รบกวนเจ้าดูแลเตาฟ้าดิน!คงไม่รบกวนเกินไป!"เซิ่งหวังไท่ชูกล่าว.
"โปรดวางใจ,มีข้าอยู่,ก่อนที่เจ้าจะกลับมา,ไมมีใครเข้าใกล้ได้ในระยะสิบจั้ง!"จงซานพยักหน้ารับ.
เหล่าเซียนโบราณกลายคนที่เผยท่าทางเหยียดหยันดูแคลน,ทว่าก็มีบางคนที่เคยได้ยินเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อสองเดือนที่แล้ว,จงซานสังหารคนไปมากมาย,สังหารเซิ่งหวังไท่อี้,สังหารเหยี่ยนฮุย! ความแข็งแกร่งของจงซานนั้นลึกล้ำเป็นอย่างมาก.
ใบหน้าของซือหม่าหยวนที่เผยแววตาเกลียดชังจงซาน,คาดไม่ถึงเลยว่าเซิ่งหวังไท่ชูจะเชื่อใจให้คนนอกดูแลเตาฟ้าดิน.
กล่าวเสร็จ,เซิ่งหวังไท่ชูที่ก้าวบินออกไป.
"เซิ่งหวังไท่ชู?"หลั่นเติ้งที่เผยยิ้มเล็กน้อย,ใบหน้ายังคงเต็มไปด้วยความสุขุม.
"หลั่นเติ้ง,เจ้าคือผู้เคยเข้าร่วมสงครามเทพ,เป็นตัวตนในตำนานของยุคโบราณ,หากแต่ไม่รู้ว่าชิงชิวของข้าไปล่วงเกินอะไรเจ้ากัน?"เซิ่งหวังไท่ชูเอ่ยออกมาเบาๆ.
กับคำพูดของเซิ่งหวังไท่ชู,หลั่นเติ้งที่เผยยิ้มอย่างใจเย็น,ราวกับว่ากำลังคิดอะไรบางอย่าง,แววตาที่เผยมืดคลึ้มเย็นชาออกมาด้วยเช่นกัน.
"ข้าได้ยินตำนานเล่าขายมาเช่นกัน,ชิงชิวก็เป็นแค่เพียงชิงชิว,เป็นเนินเขาลูกหนึ่ง,ชิงชิวที่ทรงพลังแข็งแกร่งในอดีตนั้นได้ล่มสลายไปแล้ว! ด้วยภัยแผ่นดินเลื่อนทำให้กลายเป็นแค่เนินเขาธรรมดาเท่านั้น!"หลั่นเติ้งกล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"ขอบคุณที่ยังจดจำเทือกเขาชิงชิวได้,เทือกเขาชิงชิวนั้นล่มสลายไปแล้วเหลือเพียงแค่เนินชิงชิว,ทว่าสักวันหนึ่ง,เทือกเขาชิงชิวจะหลอมตัวสร้างขึ้นมาใหม่,กำเนิดเทือเขาชิงชิวโบราณที่น่าเกรงขามสั่นสะเทือนไปทั่วสวรรค์,อีกไม่นานนี้อย่างแน่นอน,นิกายหลั่นเติ้งโปรดจำไว้ให้ดี,เรื่องในวันนี้ข้าจะต้องตอบแทนเจ้าอย่างสาสมแน่!"เซิ่งหวังไท่ชูที่กล่าวออกมาด้วยความเย็นชา.
หลั่นเติ้งที่เปลี่ยนเป็นเงียบงัน,ราวกับว่าได้รับผลกระทบด้วยเช่นกัน.
ทว่าผู้ฝึกตนที่อยู่รอบๆต่างก็แสดงท่าทางสงสัย,แม้แต่เหล่าเซียนโบราณบางคนก็กลายเป็นงงงวยเช่นกัน,เทือกเขาชิงชิวโบราณ?
มันคือสิ่งใดกัน? เนินเขาชิงชิวล่ะ? เทือกเขาชิงชิวกลายเป็นเนินขาชิงชิวรึ?
เรื่องนี้ไม่เคยได้ยินมาก่อนแต่อย่างใด.
หลั่นเติ้งที่สูดหายใจลึกก่อนที่จะส่ายหน้าไปมา,"เทือกเขาชิงชิวโบราณนั้นกลายเป็นอดีตไปแล้ว,อดีตไม่มีทางกลับมา,มันเป็นเพียงแค่ตำนานเท่านั้น!"
"ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า,ตำนานอย่างงั้นรึ?
เจ้าน่าจะเข้าใจได้มากที่สุดกว่าใครคนใหนๆ,ทำไหมในอดีตเหล่าปราชญ์เทพถึงได้ใส่ใจกังวลกับเผ่าจิ้งจอก,ชิ,ตอนนี้เร่งรีบถอยไปซะ,แล้วข้าจะไม่ถือสาหาความ,ทว่าหากเจ้ายังคงงมงายอยู่อีกล่ะก็,ความแค้นในครั้งนี้,ข้าจะจดจำไว้จนกว่าเทือกเขาชิงชิวจะกลับมา!"เซิ่งหวังไท่ชูที่กล่าวออกมาด้วยความดุร้าย.
เหล่าผู้ฝึกตนมากมายต่างก็จ้องมองไปยังเซิ่งหวังไท่ชูด้วยความประหลาดใจ,เซิ่งหวังไท่ชูช่างอหังการนัก,เจ้าคิดว่าอรหันต์โบราณหลั่นเติ้งโง่อย่างงั้นรึ?
เขาเป็นคนที่เข้าใจที่สุดรึ?
เหล่าเซียนโบราณคนอื่นๆไม่เข้าใจเลย,ชิงชิว?มันคืออะไร?แม้แต่กลุ่มปราชญ์เทพยังสนใจอย่างงันรึ?
ใช่,ในอดีตเหนียงเหนียงนวีหว๋าใส่ใจเผ่าจิ้งจอกเป็นอย่างมาก,เกี่ยวกับ..............
หลั่นเติ้งที่ส่ายหน้าไปมาและกล่าวออกมาว่า,"อย่านำเรื่องที่เจ้ายังไม่รู้มาข่มขู่ข้า?
เจ้าไม่คู่ควร,ลงมือ,ข้าจะให้เจ้าลงมือก่อนสามกระบวนท่า!"
ให้ลงมือก่อนสามกระบวนท่าอย่างงั้นรึ?
ในเวลานี้,ทุกคนต่างก็ตระหนักได้ว่าชิงชิวโบราณคงจะไม่ธรรมดาซะแล้ว,ถึงกับทำให้อรหันต์โบราณหลั่นเติ้งจริงจัง,ถึงกับบอกว่าจะให้ลงมือก่อนสามกระบวนท่าอย่างงั้นรึ?
ไม่รู้ว่าหลั่นเติ้งคิดอะไร? คิดจะหาเรื่องให้ตัวเองอย่างงั้นรึ?
เซิ่งหวังไท่ชูพยักหน้า,เห็นได้ชัดเจนว่าเซิ่งหวังไม่ชูไม่คิดที่จะใช้ชิงชิวโบราณมาข่มขู่หลั่นเติ้งอีกแล้ว,ทว่ากับความได้เปรียบนี้,แน่นอนว่าจะต้องรับมาอยู่แล้ว.
เซิ่งหวังไท่ชูที่ยื่นฝ่ามือขวาออกไป,สร้างบอลสีน้ำเงินออกมา,บอลสีน้ำเงินที่หมุนวนโคจรกลายเป็นพายะทอนาโดขึ้น,อากาศรอบๆกลายเป็นสนามพลังวายุขึ้นที่ฝ่ามือของเซิ่งหวังชู.
จากนั้นเซิ่งหวังไท่ชูที่ยื่นนิ้วชี้ตรงไปยังอรหันต์โบราณหลั่นเติ้ง.
ทันใดนั้น,แสงสีน้ำเงินเข้มที่ส่องประกายออกมาจากนิ้วของเซิ่งหวังไท่ชู,พุ่งตรงไปยังอรหันต์โบราณหลั่นเติ้ง.
ใบหน้าของหลั่นเติ้งเปลี่ยนเป็นซับซ้อน,ตะเกียงทองแดงในมือของเขาที่ขยับ,ก่อนที่จะปรากฏวงแหวนนับร้อยวงเกิดขึ้นกลายเป็นโล่ป้องกันขึ้นมาในทันที.
"ตูมมม ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
เกิดระเบิดดั่งสนั่น,เกาะร้อยชั้นที่ระเบิดออกมาเสียงดัง,แสงสีน้ำเงินที่กระแทกเข้าไปยังตะเกียงทองแดง,เกิดเป็นรอยแยกออกมา,อำนาจฟ้าดินที่แผ่นรั่วออกมาทันที.
แสงสว่างที่เจิดจ้าออกมา,ทให้ผู้ฝึกตนบางคนตาบอกในทันที.
เพียงแค่กระบวนท่าเดียว,หลั่นเติ้งก็หลั่งเหงื่อที่เย็นเยือบออกมา,ตะเกียงน้ำมันในมือของเขากลายเป็นหลุม,เห็นชัดเจนว่าการโจมตีของแสงสีน้ำเงินนั้นทรงพลังเป็นอย่างมาก.
"ดัชนีสวรรค์นิรันดร์!
ดัชนีสวรรค์นิรันดร์เผ่าจิ้งจอกร้ายกาจจริงๆ,ช่างน่าเสียดายที่เจ้ามีระดับเซียนสวรรค์เท่านั้น!"หลั่นเติ้งที่เผยท่าทางกริ่งเกรง.
"ตระเกียงสามโบราณ,ก็ร้ายกาจจริงๆ!"เซิ่งหวังไท่ชูที่พยักหน้ารับ.
ระหว่างที่กล่าวนั้น,เซิ่งหวังไท่ชูที่แสดงกระบวนท่าที่สองในทันที,ดูเหมือนว่าจะไม่ได้ใช้ของวิเศษแต่อย่างใด,มือขวาที่ยื่นออกไป,เหมือนกับตัดผ่านลงไปบนอากาศ,เหมือนกับดาบทั่วไป.
บนอากาศปรากฏแสงสีเงินของดวงจันทราในทันที,นี่ไม่ใช่ดวงจันทร์,ทว่ามันคือการใช้ประโยชน์จากการสั่นสะเทือนของห้วงมิติ,เป็นวิชาที่ร้ายกาจเป็นอย่างมาก.
"จันทราเงินเชือดเฉือน?
ไม่ใช่ว่านี่คือความลับของเทือกเขาชิงชิวโบราณหรอกรึ?
ไม่ใช่ว่าเผ่าจิ้งจอกนั้นพ่ายแพ้หายไปแล้วหรอกรึ? เจ้ามีมันได้อย่างไร?
ใครส่งต่อให้กับเจ้า?"หลั่นเติ้งที่เอ่ยออกมาด้วยความประหลาดใจ.
ในเวลาเดียวกันตะเกียงน้ำมันที่ขยายออกมาเป็นร้อยเท่า,พร้อมกับพุ่งออกไปรับการโจมตีฝ่ายตรงเข้าม.
"ตูมมมม~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
เกิดระเบิดดังสนั่น,ห้วงมิติที่สั่นเป็นระลอกคลื่น,ทำให้เกิดพลังทำลายล้างที่รุนแรง,แม้แต่ผู้ฝึกตนมากมายที่อยู่ไกลออกไปยังได้รับผลกระทบ,พวกเขาที่หวาดผวาหวาดกลัวเป็นอย่างมาก,นี่วิชาลับอะไร?
มันผิดปรกติเกินไปแล้ว?
รูที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้สามารถที่จะฟื้นฟูกลับมาได้,ตะเกียงน้ำมันในมือของหลั่นเตินั้นมีชื่อเสียงเป็นอย่างมาก,ทว่าในเวลานี้คาดไม่ถึงมันถูกแยกเป็นสองท่อน,เปลวเพลิงที่อยู่ด้านในถูกตัดออกเป็นสองซีก,ก่อนที่จะสลายหายไป,ดูเหมือนว่ามันจะใช้ประโยชน์ไม่ได้อีกแล้ว.
Chapter 937 Antiquity Azure Mountain
上古青山
เทือกเขาชิงชิวโบราณ
"เซิ่งหวังไท่ชู,เตาฟ้าดินด้านหลังจากนั้นมีวาสนากับข้า,อย่าได้ขัดขื่น!"อรหันต์หลั่นเติ้งที่กล่าวออกมาในทันที.
เห่าผู้ฝึกตนมากมายต่างก็กล่าวเหยียดหยันในใจ,กล่าวได้อย่างไรว่ามีวาสนากับตัวเอง?คิดจะครอบครองคนเดียวรึ?
ไม่มีใครคาดคิดว่าอรหันต์โบราณหลั่นเติ้งจะหน้าหนาขนาดนี้.
เซิ่งหวังไท่ชูที่จ้องมองไปยังอรหันต์โบราณหลั่นเติ้ง,ส่ายหน้าไปมา,"
24 ไข่มุกติงไห่มีวาสนากับราชวงศ์ของพวกเรา,เจ้าจงส่งมอบมันมาซะ."
"ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า
..................!”
เสียงหัวเราะมากมายจากกลุ่มผู้ฝึกตนที่ดังขึ้นในทันที.
หลั่นเติ้งไม่ได้รู้สึกอับอายแต่อย่างใดยังคงเผยยิ้ม,"เพียงแค่สามัญชนจะเข้าใจและมองเห็นความจริงได้อย่างไร,เมื่อถึงเวลาจะเข้าใจทุกอย่างเอง,เตาฟ้าดินนั้นมีชะตากับข้า,วันนี้หลั่นเติ้งจะต้องนำมันมาให้ได้,หวังหว่าเซิ่งหวังไท่ชูจะไม่แสวงหาภัยพิบัติให้กับตัวเอง,หลั่นเติ้งไม่ต้องการให้ศาลเทวะไท่ชูล่มสลาย!"
ผู้คนมากมายถึงกับพูดไม่ออก,คนผู้นี้หน้าหนาเกินจะกล่าว.
"เซิ่งหวัง,ข้าเอง!"ปรมาจารย์หมากซือเหม่ยกล่าว.
"อืม!"เซิ่งหวังไท่ชูพยักหน้ารับ.
ปรมาจารย์หมากซือเหม่ยที่ก้าวขึ้นไป,เหล่าผู้ฝึกตนมากมายที่เปิดทางให้กับเขา.
"สหายเต๋า,เชิญ!"หลั่นเติ้งที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
หลั่นเติ้งเต็มไปด้วยความสุขุม,ราวกับว่าเขาสามารถควบคุมสถานการณ์เอาไว้ทั้งหมด.
ปรมาจารย์หมากซือเหม่ยพยักหน้า,ก่อนที่จะยื่นมืออกมา,นิ้วที่ชี้ไปบนอากาศก่อนที่จะปรากฏกระดานหมากขึ้น,และปรากฏหมากหลายสิบที่วางเรียงรายอยู่.
บนอากาศที่ว่างเปล่านั้น,ห้วงอากาศที่บิดเบี้ยวไปมา,พร้อมกับเผยกลิ่นอายที่หนักหน่วงทรงพลังออกมา.
"หมากลวงสวรรค์?"จงซานที่จดจำได้.
หมากลวงสวรรค์,ทุกคนที่ขมวดคิ้วไปมา,เพราะว่าทุกคนรับรู้ดีถึงพลังของมัน,ปรมาจารย์หมากอันดับหนึ่งของอาณาเขตเฟิงจง,ควรค่าต่อชื่อเสียงนี้อย่างแน่นอน.
หลั่นเติ้งที่เห็นภาพเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น,ใบหน้าที่เปลี่ยนเป็นซับซ้อนในทันที.
"ซูต้าจี้รึ?"หลั่นเติ้งที่เอ่ยออกมาด้วยความประหลาดใจ.
"เปรี้ยง
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
ห้วงอากาศที่สั่นไหว,จากท้องฟ้าที่ไกลออกไปปรากฏบอลสายฟ้าสีทอง,ปกคลุมหลั่นเติ้งและปรมาจารย์หมากซือเหม่ยเอาไว้.
บอลสายฟ้าขนาดใหญ่,เต็มไปด้วยสายฟ้าที่แตกกระเซ็น,พุ่งกระจายไปทุกทิศทาง,แม้แต่ภูเขาที่อยู่รอบๆยังระเบิดพังทลายกลายเป็นเศษซากในทันที.
เหล่าผู้ฝึกตนที่อยู่รอบๆถึงกับถอยออกไปอีกครั้ง,กับพลังที่น่าเกรงขามนี้,สร้างตื่นตกใจกับผู้คนพบเห็นเป็นอย่างมาก.
"ปรมาจารย์หมากซือเหม่ยร้ายกาจจริงๆ! โลกเขตแดนแห่งหมาก,นับว่ายอดเยี่ยม,เหลือเชื่อจริงๆ!"ที่ไกลออกไปผู้คนต่างก็อุทานออกมา.
"อรหันต์โบราณหลั่นเติ้งเองก็ไม่ได้อ่อนแอ,ข้าได้ยินมาว่าเขาจุติใหม่ถึงสามครั้ง,เป็นเซียนโบราณขั้นปลาย,ข้าคิดว่าปรมารจารย์หมากซือเม่ยจะถูกจัดการตอนใหน!"
"หลั่นเติ้งก่อนหน้านี้เขาได้เอ่ยถึงซูต้าจี้อย่างงั้นรึ?
ข้าคิดว่าโลกเขตแดนแห่งหมากนี้ลึกลับ,และยังมีอำนาจของเผ่าจิ้งจอกรุ่นแรกที่เฉลี่ยวฉลาดที่สุดอีกด้วย,เรื่องนี้ยังตัดสินไม่ได้."
"หวังว่าปรมาจารย์หมากซือเหม่ยจะชนะ!"
..............................
..................
......
ผู้คนมากมายต่างก็ปรึกษาพูดคุยกันไปต่างๆนาๆ,หลั่นเติ้งที่หน้าหนาเป็นอย่างมาก,ทำให้ผู้คนมากมายรู้สึกไม่ดีกับเขา,ส่วนมากจึงแอบลุ้นให้ปรมาจารย์หมากซือเหม่ยได้รับชัยชนะ.
จงซานที่ขมวดคิ้วไปมา,จดจ้องมองไปยังโลกเขตแดนแห่งหมากที่ดูแปลกประหลาด,ปรมาจารย์หมากซือเหม่ยที่ไม่ได้เข้าใจกลหมากอย่างลึกซึ้ง,ทำให้ตอนนี้ได้อาศัยกลิ่นอายของซูต้าจี้.
ไม่มีใครกล้าขยับ,การต่อสู้ในครั้งนี้ผ่านไปหนึ่งชั่วยาม,ภายในสายฟ้าสีทองที่หนักหน่วงบ้าคลั่งรุนแรง,ส่องประกายไม่หยุด,อำนาจของเซียนโบราณที่ยากจะคาดการณ์.
"เปรี้ยง
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
สายฟ้ามากมายนับไม่ถ้วนที่ระเบิดออกมาเสียงดังสนั่น,ประกายแสงที่ส่องประกายอาบไปทั่วทุกสารทิศ,เหล่าผู้ฝึกตนมากมายที่เต็มไปด้วยความระมัดระวัง,หลายๆคนที่ถอยห่างออกไปอีกครั้งแล้ว.
การต่อสู้จบลงแล้ว,ปรมาจารย์หมากซือเหม่ยที่บินกลับยังตำแหน่งเดิม,ที่มุมปากนั้นมีโลหิตไหลออกมา,ถึงแม้ว่าจะใช้หมากลวงสวรรค์แล้ว,ปรมาจารย์หมากซือเหม่ยก็ไม่สามารถจัดการอรหันต์โบราณหลั่นเติ้งได้.
อรหันต์โบราณหลั่นเติ้งที่ถือตะเกียงน้ำมันอยู่,เปลวเพลิงเล็กๆที่กำลังลุกไหม,ส่งประกายแสงเรื่อๆออกมา.
อย่างไรก็ตาม,จีวรทั่วร่างของเขาที่ฉีกขาดไปทั่วร่าง,เห็นชัดเจนว่าหมากลวงสวรรค์เองก็ทรงพลังเป็นอย่างมาก.
"อำนาจของซูต้าจี้อย่างงั้นรึ?
ในอดีตซูต้าจี้ถึงกับสามารถพยากรปราชญ์เทพได้,ความแข็งแกร่งน่าเกรงขาม,บางที่หากว่านางมาที่นี่,ข้าคงไม่สามารถแม้แต่แตะต้องได้,ทว่าเจ้านั่นไม่ใช่ซูต้าจี้,ไม่มีทางที่จะทรงพลังเช่นนั้นได้!"อรหันต์โบราณกลั่นเติ้งที่ส่ายหน้าไปมา.
"เซิ่งหวัง,ผู้น้อยทำให้ผิดหวังนัก!"ปรมาจารย์หมากซือเหม่ยเอ่ยออกมาด้วยความเศร้าใจ.
เซิ่งหวังไท่ชูที่จ้องมองไปยังปรมาจารย์หมากซือเหม่ยและถอนหายใจออกมาเบาๆ,"เจ้าได้รับบาดเจ็บ,ข้ามีเรื่องอื่นให้เจ้าช่วย!"
"ครับ!"
"นำซูอาโฝว,ออกไปจากโลกหนี่หว๋าซะ!"เซิ่งหวังไท่ชูกล่าว.
"เซิ่งหวัง?
เรื่องนี้?"ปรมาจารย์หมากซือเหม่ยที่ดวงตาเบิกกว้างกลมโต.
"ชิงชิวไม่เหมือนเดิมเช่นในอดีต,ข้าไม่ต้องการสูญเสียเผ่าจิ้งจอกระดับเซียนโบราณไป!"เซิ่งหวังไท่ชูเอ่ยออกมาทันที.
ใบหน้าของปรมาจารย์หมากซือเหม่ยที่สั่นไหวไปมา,ทว่าท้ายที่สุดก็พยักหน้ารับ,"รับทราบ!"
"กงจูจิวเหว่ยล่ะ?"ปรมาจารย์หมากซือเหม่ยเอ่ยออกมาในทันที.
ต้องไม่ลืมว่า,กงจูจิวเหว่ยนั้นมีความสำคัญต่อเผ่าจิ้งจอกมา.
"นางจะอยู่ที่นี่!"เซิ่งหวังไท่ชูเอ่ย.
"ข้าจะอยู่ที่นี่!"กงจูจิวเหว่ยที่กล่าวออกมาในทันทีเช่นกัน.
ใบหน้าท่าทางของปรมาจารย์หมากซือเหม่ยที่เผยท่าทางประหลาดใจ,ท้ายที่สุดก็พยักหน้ารับ.
ปรมาจาย์หมากซือเหม่ยที่สะบัดมือ,พร้อมกับนำซูอาโฝวจากไป,เกี่ยวกับการจากไปของพวกเขา,ไม่มีใครออกมาขวางอย่างแน่นอน,ต้องไม่ลืมว่าสิ่งที่พวกเขาต้องการนั้นคือสิ่งที่อยู่บนภูเขาต่างหาก.
ซือหม่าหยวนที่อยู่ข้างๆมองไปยังปรมาจารย์หมากซืเหม่ยที่จากไป,ใบหน้าที่เผยท่าทางกระวนกระวายใจ,ซือหม่าหยวนต้องการตะโกนออกไปดังๆเช่นกัน,ข้าบาดเจ็บเหมือนกัน,ทำไมไม่ให้ข้าจากไปล่ะ?.
เซียนโบราณหลั่นเติ้งที่จ้องมองไปยังคนทั้งสี่.
ซือหม่าหยวน,เซิ่งหวังไท่ชู,กงจูจิวเหว่ยและจงซาน!
คนทั้งสี่,คิดว่าจะสามารถป้องกันยอดฝีมือมากมายได้อย่างงั้นรึ?
"เซิ่งหวังจง!"เซิ่งหวังไท่ชูที่เอ่ยออกมาในทันที.
"อืม!"จงซานพยักหน้ารับ.
"ข้าต้องการออกไปต่อสู้,รบกวนเจ้าดูแลเตาฟ้าดิน!คงไม่รบกวนเกินไป!"เซิ่งหวังไท่ชูกล่าว.
"โปรดวางใจ,มีข้าอยู่,ก่อนที่เจ้าจะกลับมา,ไมมีใครเข้าใกล้ได้ในระยะสิบจั้ง!"จงซานพยักหน้ารับ.
เหล่าเซียนโบราณกลายคนที่เผยท่าทางเหยียดหยันดูแคลน,ทว่าก็มีบางคนที่เคยได้ยินเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อสองเดือนที่แล้ว,จงซานสังหารคนไปมากมาย,สังหารเซิ่งหวังไท่อี้,สังหารเหยี่ยนฮุย! ความแข็งแกร่งของจงซานนั้นลึกล้ำเป็นอย่างมาก.
ใบหน้าของซือหม่าหยวนที่เผยแววตาเกลียดชังจงซาน,คาดไม่ถึงเลยว่าเซิ่งหวังไท่ชูจะเชื่อใจให้คนนอกดูแลเตาฟ้าดิน.
กล่าวเสร็จ,เซิ่งหวังไท่ชูที่ก้าวบินออกไป.
"เซิ่งหวังไท่ชู?"หลั่นเติ้งที่เผยยิ้มเล็กน้อย,ใบหน้ายังคงเต็มไปด้วยความสุขุม.
"หลั่นเติ้ง,เจ้าคือผู้เคยเข้าร่วมสงครามเทพ,เป็นตัวตนในตำนานของยุคโบราณ,หากแต่ไม่รู้ว่าชิงชิวของข้าไปล่วงเกินอะไรเจ้ากัน?"เซิ่งหวังไท่ชูเอ่ยออกมาเบาๆ.
กับคำพูดของเซิ่งหวังไท่ชู,หลั่นเติ้งที่เผยยิ้มอย่างใจเย็น,ราวกับว่ากำลังคิดอะไรบางอย่าง,แววตาที่เผยมืดคลึ้มเย็นชาออกมาด้วยเช่นกัน.
"ข้าได้ยินตำนานเล่าขายมาเช่นกัน,ชิงชิวก็เป็นแค่เพียงชิงชิว,เป็นเนินเขาลูกหนึ่ง,ชิงชิวที่ทรงพลังแข็งแกร่งในอดีตนั้นได้ล่มสลายไปแล้ว! ด้วยภัยแผ่นดินเลื่อนทำให้กลายเป็นแค่เนินเขาธรรมดาเท่านั้น!"หลั่นเติ้งกล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"ขอบคุณที่ยังจดจำเทือกเขาชิงชิวได้,เทือกเขาชิงชิวนั้นล่มสลายไปแล้วเหลือเพียงแค่เนินชิงชิว,ทว่าสักวันหนึ่ง,เทือกเขาชิงชิวจะหลอมตัวสร้างขึ้นมาใหม่,กำเนิดเทือเขาชิงชิวโบราณที่น่าเกรงขามสั่นสะเทือนไปทั่วสวรรค์,อีกไม่นานนี้อย่างแน่นอน,นิกายหลั่นเติ้งโปรดจำไว้ให้ดี,เรื่องในวันนี้ข้าจะต้องตอบแทนเจ้าอย่างสาสมแน่!"เซิ่งหวังไท่ชูที่กล่าวออกมาด้วยความเย็นชา.
หลั่นเติ้งที่เปลี่ยนเป็นเงียบงัน,ราวกับว่าได้รับผลกระทบด้วยเช่นกัน.
ทว่าผู้ฝึกตนที่อยู่รอบๆต่างก็แสดงท่าทางสงสัย,แม้แต่เหล่าเซียนโบราณบางคนก็กลายเป็นงงงวยเช่นกัน,เทือกเขาชิงชิวโบราณ?
มันคือสิ่งใดกัน? เนินเขาชิงชิวล่ะ? เทือกเขาชิงชิวกลายเป็นเนินขาชิงชิวรึ?
เรื่องนี้ไม่เคยได้ยินมาก่อนแต่อย่างใด.
หลั่นเติ้งที่สูดหายใจลึกก่อนที่จะส่ายหน้าไปมา,"เทือกเขาชิงชิวโบราณนั้นกลายเป็นอดีตไปแล้ว,อดีตไม่มีทางกลับมา,มันเป็นเพียงแค่ตำนานเท่านั้น!"
"ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า,ตำนานอย่างงั้นรึ?
เจ้าน่าจะเข้าใจได้มากที่สุดกว่าใครคนใหนๆ,ทำไหมในอดีตเหล่าปราชญ์เทพถึงได้ใส่ใจกังวลกับเผ่าจิ้งจอก,ชิ,ตอนนี้เร่งรีบถอยไปซะ,แล้วข้าจะไม่ถือสาหาความ,ทว่าหากเจ้ายังคงงมงายอยู่อีกล่ะก็,ความแค้นในครั้งนี้,ข้าจะจดจำไว้จนกว่าเทือกเขาชิงชิวจะกลับมา!"เซิ่งหวังไท่ชูที่กล่าวออกมาด้วยความดุร้าย.
เหล่าผู้ฝึกตนมากมายต่างก็จ้องมองไปยังเซิ่งหวังไท่ชูด้วยความประหลาดใจ,เซิ่งหวังไท่ชูช่างอหังการนัก,เจ้าคิดว่าอรหันต์โบราณหลั่นเติ้งโง่อย่างงั้นรึ?
เขาเป็นคนที่เข้าใจที่สุดรึ?
เหล่าเซียนโบราณคนอื่นๆไม่เข้าใจเลย,ชิงชิว?มันคืออะไร?แม้แต่กลุ่มปราชญ์เทพยังสนใจอย่างงันรึ?
ใช่,ในอดีตเหนียงเหนียงนวีหว๋าใส่ใจเผ่าจิ้งจอกเป็นอย่างมาก,เกี่ยวกับ..............
หลั่นเติ้งที่ส่ายหน้าไปมาและกล่าวออกมาว่า,"อย่านำเรื่องที่เจ้ายังไม่รู้มาข่มขู่ข้า?
เจ้าไม่คู่ควร,ลงมือ,ข้าจะให้เจ้าลงมือก่อนสามกระบวนท่า!"
ให้ลงมือก่อนสามกระบวนท่าอย่างงั้นรึ?
ในเวลานี้,ทุกคนต่างก็ตระหนักได้ว่าชิงชิวโบราณคงจะไม่ธรรมดาซะแล้ว,ถึงกับทำให้อรหันต์โบราณหลั่นเติ้งจริงจัง,ถึงกับบอกว่าจะให้ลงมือก่อนสามกระบวนท่าอย่างงั้นรึ?
ไม่รู้ว่าหลั่นเติ้งคิดอะไร? คิดจะหาเรื่องให้ตัวเองอย่างงั้นรึ?
เซิ่งหวังไท่ชูพยักหน้า,เห็นได้ชัดเจนว่าเซิ่งหวังไม่ชูไม่คิดที่จะใช้ชิงชิวโบราณมาข่มขู่หลั่นเติ้งอีกแล้ว,ทว่ากับความได้เปรียบนี้,แน่นอนว่าจะต้องรับมาอยู่แล้ว.
เซิ่งหวังไท่ชูที่ยื่นฝ่ามือขวาออกไป,สร้างบอลสีน้ำเงินออกมา,บอลสีน้ำเงินที่หมุนวนโคจรกลายเป็นพายะทอนาโดขึ้น,อากาศรอบๆกลายเป็นสนามพลังวายุขึ้นที่ฝ่ามือของเซิ่งหวังชู.
จากนั้นเซิ่งหวังไท่ชูที่ยื่นนิ้วชี้ตรงไปยังอรหันต์โบราณหลั่นเติ้ง.
ทันใดนั้น,แสงสีน้ำเงินเข้มที่ส่องประกายออกมาจากนิ้วของเซิ่งหวังไท่ชู,พุ่งตรงไปยังอรหันต์โบราณหลั่นเติ้ง.
ใบหน้าของหลั่นเติ้งเปลี่ยนเป็นซับซ้อน,ตะเกียงทองแดงในมือของเขาที่ขยับ,ก่อนที่จะปรากฏวงแหวนนับร้อยวงเกิดขึ้นกลายเป็นโล่ป้องกันขึ้นมาในทันที.
"ตูมมม ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
เกิดระเบิดดั่งสนั่น,เกาะร้อยชั้นที่ระเบิดออกมาเสียงดัง,แสงสีน้ำเงินที่กระแทกเข้าไปยังตะเกียงทองแดง,เกิดเป็นรอยแยกออกมา,อำนาจฟ้าดินที่แผ่นรั่วออกมาทันที.
แสงสว่างที่เจิดจ้าออกมา,ทให้ผู้ฝึกตนบางคนตาบอกในทันที.
เพียงแค่กระบวนท่าเดียว,หลั่นเติ้งก็หลั่งเหงื่อที่เย็นเยือบออกมา,ตะเกียงน้ำมันในมือของเขากลายเป็นหลุม,เห็นชัดเจนว่าการโจมตีของแสงสีน้ำเงินนั้นทรงพลังเป็นอย่างมาก.
"ดัชนีสวรรค์นิรันดร์!
ดัชนีสวรรค์นิรันดร์เผ่าจิ้งจอกร้ายกาจจริงๆ,ช่างน่าเสียดายที่เจ้ามีระดับเซียนสวรรค์เท่านั้น!"หลั่นเติ้งที่เผยท่าทางกริ่งเกรง.
"ตระเกียงสามโบราณ,ก็ร้ายกาจจริงๆ!"เซิ่งหวังไท่ชูที่พยักหน้ารับ.
ระหว่างที่กล่าวนั้น,เซิ่งหวังไท่ชูที่แสดงกระบวนท่าที่สองในทันที,ดูเหมือนว่าจะไม่ได้ใช้ของวิเศษแต่อย่างใด,มือขวาที่ยื่นออกไป,เหมือนกับตัดผ่านลงไปบนอากาศ,เหมือนกับดาบทั่วไป.
บนอากาศปรากฏแสงสีเงินของดวงจันทราในทันที,นี่ไม่ใช่ดวงจันทร์,ทว่ามันคือการใช้ประโยชน์จากการสั่นสะเทือนของห้วงมิติ,เป็นวิชาที่ร้ายกาจเป็นอย่างมาก.
"จันทราเงินเชือดเฉือน?
ไม่ใช่ว่านี่คือความลับของเทือกเขาชิงชิวโบราณหรอกรึ?
ไม่ใช่ว่าเผ่าจิ้งจอกนั้นพ่ายแพ้หายไปแล้วหรอกรึ? เจ้ามีมันได้อย่างไร?
ใครส่งต่อให้กับเจ้า?"หลั่นเติ้งที่เอ่ยออกมาด้วยความประหลาดใจ.
ในเวลาเดียวกันตะเกียงน้ำมันที่ขยายออกมาเป็นร้อยเท่า,พร้อมกับพุ่งออกไปรับการโจมตีฝ่ายตรงเข้าม.
"ตูมมมม~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
เกิดระเบิดดังสนั่น,ห้วงมิติที่สั่นเป็นระลอกคลื่น,ทำให้เกิดพลังทำลายล้างที่รุนแรง,แม้แต่ผู้ฝึกตนมากมายที่อยู่ไกลออกไปยังได้รับผลกระทบ,พวกเขาที่หวาดผวาหวาดกลัวเป็นอย่างมาก,นี่วิชาลับอะไร?
มันผิดปรกติเกินไปแล้ว?
รูที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้สามารถที่จะฟื้นฟูกลับมาได้,ตะเกียงน้ำมันในมือของหลั่นเตินั้นมีชื่อเสียงเป็นอย่างมาก,ทว่าในเวลานี้คาดไม่ถึงมันถูกแยกเป็นสองท่อน,เปลวเพลิงที่อยู่ด้านในถูกตัดออกเป็นสองซีก,ก่อนที่จะสลายหายไป,ดูเหมือนว่ามันจะใช้ประโยชน์ไม่ได้อีกแล้ว.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
ปัจจุบันแปลจบแล้ว 1672 ตอน สนใจติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ครับ
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น