Immortality Chapter 936 Facial skin of Burning Light
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 936 หลั่นเติ้งหน้าหนา.
Chapter 936 Facial skin of Burning Light
จงซาน,กงจูจิวเหว่ยและซูอาโฝวที่บินเข้าไปด้านใน.
"ไม่ได้การ,ทุกคนทั่วทุกสารทิศต่างก็รู้ว่าเซิ่งหวังอยู่ที่ใหน,ตอนนี้มีคนมากมายมารวมตัวกัน."กงจูจิวเหว่ยที่เผยท่าทางกังวลออกมา.
"เซิ่งหวังไท่ชูอยู่ที่ใหน?พวกเขารับรู้เรื่องนี้ได้อย่างไร?"จงซานที่ขมวดคิ้วไปมา.
"เรื่องนี้ข้าก็ไม่เข้าใจ,เซิ่งหวังที่ไปหยุดอยู่ที่เทือกเขาแห่งหนึ่ง,ข่าวเรื่องนี้ไม่รู้ว่าผู้คนมากมายรับรู้ได้อย่างไร,กับเตาฟ้าดินที่แตกหักนี้,กลับปรากฏมีผู้ฝึกตนมากมาย,ต้าเซียน,เซียนสวรรค์,เซียนปฐพี,เซยีนลึกล้ำ,เซียนมนุษย์,แม้แต่มนุษย์ระดับสวรรค์แท้,ตราบเท่าที่คิดว่ามันเป็นของล้ำค่า,พวกเขาก็กลายเป็นบ้าคลั่งเข้าล้อมกรอบแล้ว!"กงจูจิวเหว่ยที่ส่ายหน้าไปมา.
ใบหน้าของซูอาโฝวถึงกับพูดไม่ออก,สิ่งที่กงจูจิวเหว่ยกล่าวออกมานั้น,ราวกับว่าอยู่ในสถานที่จริงเลยรึ?
แล้วนางรับรู้ได้อย่างไร?
"แล้วมีผู้ฝึกตนมากมาย,มีเซียนโบราณด้ยรึ?
ไม่ใช่ว่าเซิ่งหวังไท่ชู,ปรมาจารย์หมากซือเม่ยและซือหม่าหยวนพวกเขาเป็นเซียนโบราณ,ไม่สามารถจัดการได้อย่างงั้นรึ?"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"เซียนโบราณอย่างงั้นรึ? แต่มี 15
คน,เจ้าบอกซิว่ามันมากขนาดใหน?"กงจูจิวเหว่ยที่เอ่ยออกมาทันที.
ซูอาโฝวพูดไม่ออก,15 เซียนโบราณ? มาจากใหนกัน?
ทำไมถึงปรากฏออกมาทันทีทันใดได้?
ส่วนจงซานเวลานี้กำลังขมวดคิ้วไปมา,มีเซียนโบราณ
15 คนมาเลยรึ?
ไม่ใช่จำนวนน้อยๆเลย,แม้ว่าในเวลานี้พวกเขาจะแข็งแกร่ง,ก็เป็นไปไม่ได้เลยที่จะรับมือกับ
15 เซียนสวรรค์พร้อมกับ.
ส่วนจงซานที่จัดการเซิ่งหวังไท่อี้และเหยี่ยนฮุย,พวกเขาไม่เข้าใจรายระเอียดของเขา,ทำให้เซียนโบราณทั้งสองประมาท,ทว่าในเวลานี้ล่ะ?
15
เซียนโบราณต่างก็รับรู้การมีอยู่ของแปดหางสวรรค์แล้ว,นับเป็นเรื่องที่ลำบากทีเดียว.
แปดหางสวรรค์แม้นว่าจะแข็งแกร่ง,หากต้องเผชิญกับเซียนโบราณมากมายขนาดนั้น,คงยากที่จะรับมือเช่นกัน.
"จงซาน,เจ้าคงไม่?"แววตาของกงจูจิวเหว่ยที่เผยความคาดหวัง.
กว่าหนึ่งร้อยปีที่ผ่านมา,กงจูจิวเหว่ยและจงซานไม่รู้ว่าทำไมพวกเขาที่กลายมาเป็นพึ่งพาอาศัยกันและกัน,ไม่ว่าเรื่องอะไรก็จะมีจงซานคอยช่วยแก้ปัญหาให้กับนาง.
ความเป็นจริง,ความสามารถของจงซาน,ทุกคนย่อมรับรู้และสามารถมองเห็นได้.
เห็นสายตาของจงซานแล้ว,เป็นไปได้ว่าต้องยอมแพ้เรื่องเตาฟ้าดินอย่างงั้นรึ?
นี่คือของวิเศษของปราชญ์เทพที่ล้ำค่า.
จงซานที่สูดหายใจลึก,และกล่าวออกมาอย่างจริงจังว่า,"หลังจากที่ข้าแยกสวรรค์,สะบั้นปฐพีออกมาแล้ว,ต้าเจิ้งได้รับคำอวยพรจากศาลเทวะไท่ชู,จึงทำให้คงอยู่ได้จนถูกทุกวันนี้,ไม่เช่นนั้นคงพังทลายไปในวันนั้นแล้ว,เพื่อตอบแทนบุญคุณ,ข้าจะต้องไปอย่างแน่นอน,ทว่าหลังจากเรื่องนี้จบแล้ว,บุญคุณของข้าและศาลเทวะไท่ชูก็จะหมดไปด้วย!"
ใบหน้าของกงจูจิวเหว่ยที่สั่นไหวไปมาไม่รู้ว่าต้องหัวเราะหรือร้องไห้ออกมา.
บุญคุณความแค้นที่หายไป,ทว่ามิตรภาพยังคงอยู่,นางและจงซานที่เป็นสหายอย่างลึกล้ำกันมามากกว่าร้อยปี,ทุกอย่างนั้นคืออะไร.
"เป็นความจริง,เมื่อพวกเขาบินตรงเข้ามา,ก็พบกับผู้ฝึกตนมากมายบินมารวมกัน,ทุกคนต่างก็มีเป้าหมายเดียวกันเช่นกัน.
"จง,เซิ่งหวังจง?"ชายคนดังกล่าวที่เผยท่าทางตระหนกตกใจ,เขาที่จดจำจงซานได้ในทันที.
"เจ้าจะไปใหน?"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
คนดังกล่าวเห็นจงซาน,แน่นอนว่าไม่กล้าเร่งรีบ,จึงตอบกลับออกมาในทันที,"ข้าได้ข่าวมาว่าเซิ่งหวังไท่ชูได้รับเตาฟ้าดิน,อยู่ทางทิศตะวันออกสิบลี้,ดังนั้นผู้น้อยจึงต้องการไปเสี่ยงโชค!"
"ได้ยิน? ได้ยินมาจากใคร?"จงซานที่ขมวดคิ้วไปมา.
"คนของศาลเทวะไท่ชู,เป็นคนกล่าวออกมาอย่างเลินเล่อ,ในเวลานั้นมีกลุ่มคนอยู่บนเทือกเขามากมาย,หลังจากนั้นเมื่อกล่าวเสร็จพวกเขาก็หายไปในทันที.
ได้ยินคำพูดดังกล่าวใบหน้าของกงจูจิวเหว่ยที่เปลี่ยนเป็นซับซ้อน.
เป็นคนของศาลเทวะไท่ชูจงใจปล่อยข่าวหรือไม่?
จงซานที่ปล่อยชายคนดังกล่าวไป.
จากนั้นคนทั้งสามก็พุ่งตรงไปยังทิศตะวันออกด้วยความเร็ว.
"จงซาน,เจ้าคิดว่ามีใครบางคนของศาลเทวะไท่ชูทรยศหรือไม่?"กงจูจิวเหว่ยที่ขมวดคิ้วไปมา.
"เจ้าต้องการกล่าวสิ่งใด?"จงซานที่ส่ายหน้าไปมา.
"เป็นชัดเจนว่า,เป็นคนของเซิ่งหวัง!"ซูอาโฝวที่กล่าวออกมาข้างๆ.
"คนของเซิ่งหวัง?
ที่รับรู้สถานที่ของเซิ่งหวังมีหกคน,นอกจากปรมาจารย์หมากซือเม่ย,และซือหม่าหยวน,ยังมีผู้ฝึกตนอีกสี่คน,พวกเขาได้หายไป,เป็นไปได้ว่าเป็นพวกเขา?"กงจูจิวเหว่ยที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางกังวล.
ซูอาโฝวไม่ได้กล่าวอะไรต่ออีก,เรื่องนี้เป็นเรื่องที่แปลกประหลาดมาก,เป็นไปได้ว่ามีคนจงใจกระจายข่าว?
"พวกเรารีบไปกันเถอะ,แล้วค่อยกล่าวอีกครั้ง!"จงซานที่ขมวดคิ้วไปมา.
คนทั้งสามที่พุ่งตรงไปยังทิศทางที่ไกลออกไปด้วยความเร็วสูง,จากนั้นสามารถมองเห็นผู้ฝึกตนมากมายที่กำลังเดินทางมามากขึ้นและก็มากขึ้น,ที่ไกลออกไปเป็นยอดเขาสูงที่มีประกายแสงสว่างวับวาว.
พื้นที่รอบๆเต็มไปด้วยผู้ฝึกตนมากมาย,รอบๆยอดเขาเต็มไปด้วยผู้ฝึกตนใหญ่กระจายไปทั่ว.
ผู้ฝึกตนหลายๆคนที่รอฉวยโอกาส,ส่วนคนที่มีพลังฝึกตนสูงได้เคลื่อนที่เข้าใกล้ยอดเขาตรงกลางแล้ว.
ที่ใจกลางยอดเขานั้น,เป็นพื้นที่โล่งราบเตียน,ที่ตรงกลางนั้นมีตำหนักขนาดใหญ่ตั้งอยู่.
ที่ด้านหน้าตำหนัก,บนลานขนาดใหญ่นั้น,มีคนสองคนยืนอยู่.
เซิ่งหวังไท่ชูที่สวมหน้ากาก,และปรมาจารย์หมาซือเหม่ยที่ใบหน้าซีดขาว,และที่ด้านหลังนั้น,มีเตาปรุงยาขนาดใหญ่ขนาดสามจั้ง.
เตาขนาดใหญ่ที่มีสีทองแดง,ที่ด้านนอกมีอักษร
เทียนลอยอยู่,และด้านล่างมีอักษะ ปฐพี ลอยอยู่เช่นกัน.
เตาฟ้าดิน,บนเตาฟาดินนั้นดูสกปรกและเก่า,นอกจากนี้ยังมีรอยแตกมากมาย,กระจายออกไปทั่ว,ราวกับว่ากำลังจะแตกสลายทุกเมื่อ.
อย่างไรก็ตาม,ภายในเตาฟ้าดินนั้น,ในเวลานี้,มีพลังสีชมพูกำลังหมุนโคจรไปรอบๆ,และยังดูเหมือนว่าจะมากขึ้นเรื่อยๆเช่นกัน.
นี่คือสมบัติล้ำค่าของเหนียงเหนียงนวี่หว๋า,เตาฟ้าดินอย่างงั้นรึ?
เซิ่งหวังไท่ชูและปรมาจารย์หมากซือเหม่ยกำลังปกป้องเตาฟ้าดินอยู่.
ที่ด้านหน้าพวกเขา,มีบอลแสงขนาดใหญ่,ดูเหมือนดวงอาทิตย์ขนาดย่อมๆลอยอยู่,บอลแสงที่เปล่งแสงเจ็ดสี.
ด้านหลังบอลแสงนั้น,ในเวลานี้มียอดฝีมือ 14 คน.
14 ยอดฝีมือที่ลอยอยู่บนอากาศ,นอกจากนี้ยังมีคนอีกมากมายที่หวังโชคยังไม่กล้าล้ำเข้ามา,เห็นชัดเจนว่าคนทั้ง
14 คนนั้นแข็งแกร่งมาก.
ภายใน 14
คนนั้น,จงซานเห็นคนหนึ่ง,ประมุขนิกายหลานเติ้งเขาเคยเห็นด้านนอก,อรหันต์โบราณหลานเติ้ง.
อรหันต์โบราณหลานเติ้งจดจ้องมองไปยังบอลแสง,แววตาที่เผยท่าทางตื่นเต้นดีใจ.
ยอดฝีมือทั้งสี่สี่คน,แม้ว่าพวกเขาจะตั้งตนเป็นศัตรูกับเซิ่งหวังไท่ชูชัดเจน,ทว่าก็เต็มไปด้วยความระมัดระวังคนอื่นด้วยเช่นกัน,เตาฟ้าดินแน่นอนว่าจะมีเพียงแค่คนเดียวที่เป็นเจ้าของ,ท้ายที่สุดก็จะมีใครในกลุ่มพวกเขาเท่านั้นที่ได้ครอง.
ไม่มีมิตรภาพใดๆ,ทำให้พวกเขาระแวดระวังคนอื่นๆด้วย.
"ตูมมมม~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
เกิดระเบิดดังสนั่น,บอลแสดงเจ็ดสีที่ระเบิดออกมาเสียงดัง,อากาศรอบๆที่สั่นไหวไปมาเล็กน้อย,มวลอากาศที่ม้วนกวาดกระจายไปทั่วทุกทิศทาง.
เมื่อบอลแสงสลายหายไป,เงาร่างคนสองคนก็ปรากฏขึ้นในทันที.
หนึ่งคือคนที่สวมชุดสีม่วง,ผมเผ้าที่หยิกหยอยเล็กน้อย,เป็นประมุขนิกายจื่อเซียวนั่นเอง.
ประมุขนิกายจื่อเซียวที่จ้องมองไปยังชายที่อยู่ตรงข้ามพ่นโลหิตออกมาคำโต.
ชายผู้นี้จงซานเคยเห็นมาก่อนที่ตำหนักดวงดารา,ประมุขตระกูลซือหม่า,ซือหม่าหยวน.
ซือหม่าหยวนที่กุมหน้าอก,เสื้อผ้าฉีกขาด,ร่างกายที่มีรอยไหม้หลายจุด,เส้นผมชี้ตรง,พ่นโลหิตออกมาเป็นระยะ,พร้อมกับจ้องมองไปยังทิศทางของประมุขนิกายจื่อเซียว.
ซือหม่าหยวนที่ร่อนลงบนลานช้าๆ.
"เซิ่งหวัง,เฉินคงทำได้แค่นี้,เฉินได้รับบาดเจ็บหนัก,ไม่สามารถที่จะรับมือศัตรูได้อีกแล้ว,ทว่าประมุขจื่อเซียวเองก็ไม่สามารถต่อสู้ได้อีกแล้วเช่นกัน."ซือหม่าหยวนที่ยืนอยู่ด้านหน้าเซิ่งหวังกล่าวออกมาด้วยท่าทางขมขื่น.
"อืม!"เซิ่งหวังไท่ชูที่พยักหน้ารับ.
จากนั้นซือหม่าหยวนก็ถอยออกไป.
บนท้องฟ้ามีเซียนโบราณ 15
คน,สูญเสียความสามารถในการต่อสู้หนึ่ง,และยังเหลือเซียนโบราณอีก 14
คนที่ยังคงจับจ้องมองมา.
ปรมาจารย์หมากซือเหม่ยที่ขมวดคิ้วไปมาด้วยความลึกล้ำ.
ทันใดนั้น,ใบหน้าของปรมาจารย์หมากซือเหม่ยก็เปลี่ยนไปอีกครั้ง,เพราะว่าบนอากาศฝ่ายตรงข้าม,หลังจากประมุขจื่อเซียวถอยไป,ก็ปรากฏเซียนโบราณมาเพิ่มอีก.
16 เซียนโบราณ?
ยิ่งปล่อยเวลาผ่านเลยไป,ก็ยิ่งปรากฏเซียนโบราณมาเพิ่มขึ้นเรื่อย,ยิ่งหากมีเซียนบรรพชนเข้าร่วมล่ะก็,เตาฟ้าดินนี้ก็จะไม่สามารถนำไปได้ตลอดไป.เช่นนั้นจะทำอย่างไรดี?
พื้นที่รอบๆเอง,ผู้ฝึกตนมากมายต่างก็มองเห็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นได้.
" 16 เซียนโบราณ? มีเหรอที่จะไม่มีโอกาส?
เมื่อพวกเขาแย่งกันพวกเราก็มีสิทธิ!"เหล่าผู้ฝึกตนที่อยู่รอบๆบ่นพึมพำ.
"ไม่มีอะไรแน่นอน,16
เซียนโบราณไม่มีใครยอมใครแน่,และนั่นล่ะโอกาสของพวกเรา!"
"โอกาส?
เซียนโบราณยังไม่สามารถแย่งมาได้,แล้วเจ้าจะเอาโอกาสในมา?"
"เซิ่งหวังไท่ชูโชคดีจริงๆ,ทำไมไม่เป็นข้า?"
"เซิ่งหวังไท่ชู,หากไม่มอบเตาฟ้าดินออกไป,เขาต้องตายแน่,เจ้าไม่เห็นหรือมีคนมากมายจับจ้องอยู่,เขาต้องการคนช่วยเหลือหรือไม่?"
"ร่วมมือ? ช่วยเหลือ?
เซียนโบราณต่างก็ต้องการเตาฟ้าดิน,ใครคนใหนจะกล้าช่วยเหลือ? บางที่ 16
เซียนโบราณเอง,ต่างก็อยากได้เหมือนกัน,คนที่เข้าไปช่วยเหลือมีแต่แส่หาความตายเท่านั้น!"
"ใช่,เวลานี้จะมีคนที่โง่ขนาดนั้น,ไม่มีทางที่จะมีคนช่วยเหลือเซิ่งหวังไท่ชู!"
ทุกคนต่างก็พูดกันไปต่างๆนาๆ,ต่อหน้าเซียนโบราณมากมาย,ไม่มีทางที่จะมีคนเสนอตัวช่วยเซิ่งหวังไท่ชู,มีเพียงแค่เซิ่งหวังไท่ชูมอบเตาฟ้าดินออกไปเช่นนั้น,ไม่เช่นนั้นไม่มีทางที่จะมีคนก้าวออกไปช่วย.
ขณะที่มีคนมากมายต่างก็พูดคุยไปต่างๆนาๆ.
ขณะที่กลุ่มเซียนโบราณเพิ่มขึ้นเป็น 16
,ทันใดนั้น,บนลานยอดเขาก็ปรากฏคนสามคนขึ้นในทันทีเช่นกัน.
เห็นภาพเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น,ทุกคนต่างก็เปลี่ยนเป็นนิ่งงัน.
"มีคนโง่จริงๆด้วย?"
"พวกเขากำลังแส่หาความตาย?"
คนสามคน,จงซาน,ซูอาโฝว,และกงจูจิวเหว่ย,คนทั้งสามที่บินไปยืนอยู่ข้างๆเซิ่งหวังไท่ชู.
เห็นกลุ่มของจงซานมาถึง,ซือหม่จงเหิงที่ขมวดคิ้วไปมา,ปรมาจารย์หมากซือเหม่ยที่จ้องมองกงจูจิวเหว่ยด้วยท่าทางเป็นกังวล,ส่วนเซิ่งหวังไท่ชูราวกับว่ารู้เรื่องนี้อยู่แล้ว,จึงไม่ได้กล่าวสิ่งใดออกมาอีก.
"ทว่าเซียนโบราณทั้ง 16
คน,ที่เห็นพลังฝึกตนของทั้งสามได้.
หลายๆคนที่เผยท่าทางเหยียดหยัด,เพราะคนทั้งสามนั้นอยู่ในระดับเซียนสวรรค์,สามเซียนสวรรค์จะมาหยุดพวกเขาได้อย่างงั้นรึ?
มีหลายคนที่แสดงท่าทางสงสัย,ต้องไม่ลืมว่าคนทั้งสามนั้นมีหลายคนที่เห็นพวกเขาก่อนที่จะเข้ามาในโลกหนี่หว๋า,ในเวลานั้นซูอาโฝวและกงจูจิวเหว่ยต่างก็มีระดับต้าเซียน,ในเวลานี้กลับกลายเป็นเซียนสวรรค์อย่างงั้นรึ?
"กงจู,ท่านมาได้อย่างไร?"ปรมาจารย์หมากซือเหม่ยที่เผยท่าทางเป็นกังวล.
"ข้าให้นางมาเอง!"เซิ่งหวังไท่ชูที่เอ่ยออกมาเล็กน้อย.
ปรมาจารย์หมากซือเหม่ยที่จ้องมองไปยังเซิ่งหวังไท่ชูด้วยความสงสัย,จากนั้นก็พยักหน้ารับ.
เซียนโบราณ 16
คนที่ลอยอยู่บนอากาศนั้น,ไม่ได้เร่งรีบบุกเข้ามา,ทว่าพวกเขายังเต็มไปด้วยความระมัดระวังแม้แต่ในกลุ่มของพวกเขาเอง,พวกเขาไม่มีทางลงมือก่อนแน่,ไม่เช่นนั้นพวกเขาจะเสียท่าก่อนและจะหมดโอกาสในทันที.
ประมุขจื่อเซียวที่บินถอยออกไปแล้ว,จากนั้นก็มีเซียนโบราณอีกคนที่บินล้ำออกมา.
เป็นอรหันต์โบราณ,ของวิหารหลั่นเติ้งนั่นเอง.
"เซิ่งหวังไท่ชู,เตาฟ้าดินด้านหลังจากนั้นมีวาสนากับข้า,อย่าได้ขัดขื่น!"อรหันต์หลั่นเติ้งที่กล่าวออกมาในทันที.
เห่าผู้ฝึกตนมากมายต่างก็กล่าวเหยียดหยันในใจ,กล่าวได้อย่างไรว่ามีวาสนากับตัวเอง?คิดจะครอบครองคนเดียวรึ?
ไม่มีใครคาดคิดว่าอรหันต์โบราณหลั่นเติ้งจะหน้าหนาขนาดนี้.
Chapter 936 Facial skin of Burning Light
燃灯的脸皮
หลั่นเติ้งหน้าหนา.
จงซาน,กงจูจิวเหว่ยและซูอาโฝวที่บินเข้าไปด้านใน.
"ไม่ได้การ,ทุกคนทั่วทุกสารทิศต่างก็รู้ว่าเซิ่งหวังอยู่ที่ใหน,ตอนนี้มีคนมากมายมารวมตัวกัน."กงจูจิวเหว่ยที่เผยท่าทางกังวลออกมา.
"เซิ่งหวังไท่ชูอยู่ที่ใหน?พวกเขารับรู้เรื่องนี้ได้อย่างไร?"จงซานที่ขมวดคิ้วไปมา.
"เรื่องนี้ข้าก็ไม่เข้าใจ,เซิ่งหวังที่ไปหยุดอยู่ที่เทือกเขาแห่งหนึ่ง,ข่าวเรื่องนี้ไม่รู้ว่าผู้คนมากมายรับรู้ได้อย่างไร,กับเตาฟ้าดินที่แตกหักนี้,กลับปรากฏมีผู้ฝึกตนมากมาย,ต้าเซียน,เซียนสวรรค์,เซียนปฐพี,เซยีนลึกล้ำ,เซียนมนุษย์,แม้แต่มนุษย์ระดับสวรรค์แท้,ตราบเท่าที่คิดว่ามันเป็นของล้ำค่า,พวกเขาก็กลายเป็นบ้าคลั่งเข้าล้อมกรอบแล้ว!"กงจูจิวเหว่ยที่ส่ายหน้าไปมา.
ใบหน้าของซูอาโฝวถึงกับพูดไม่ออก,สิ่งที่กงจูจิวเหว่ยกล่าวออกมานั้น,ราวกับว่าอยู่ในสถานที่จริงเลยรึ?
แล้วนางรับรู้ได้อย่างไร?
"แล้วมีผู้ฝึกตนมากมาย,มีเซียนโบราณด้ยรึ?
ไม่ใช่ว่าเซิ่งหวังไท่ชู,ปรมาจารย์หมากซือเม่ยและซือหม่าหยวนพวกเขาเป็นเซียนโบราณ,ไม่สามารถจัดการได้อย่างงั้นรึ?"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"เซียนโบราณอย่างงั้นรึ? แต่มี 15
คน,เจ้าบอกซิว่ามันมากขนาดใหน?"กงจูจิวเหว่ยที่เอ่ยออกมาทันที.
ซูอาโฝวพูดไม่ออก,15 เซียนโบราณ? มาจากใหนกัน?
ทำไมถึงปรากฏออกมาทันทีทันใดได้?
ส่วนจงซานเวลานี้กำลังขมวดคิ้วไปมา,มีเซียนโบราณ
15 คนมาเลยรึ?
ไม่ใช่จำนวนน้อยๆเลย,แม้ว่าในเวลานี้พวกเขาจะแข็งแกร่ง,ก็เป็นไปไม่ได้เลยที่จะรับมือกับ
15 เซียนสวรรค์พร้อมกับ.
ส่วนจงซานที่จัดการเซิ่งหวังไท่อี้และเหยี่ยนฮุย,พวกเขาไม่เข้าใจรายระเอียดของเขา,ทำให้เซียนโบราณทั้งสองประมาท,ทว่าในเวลานี้ล่ะ?
15
เซียนโบราณต่างก็รับรู้การมีอยู่ของแปดหางสวรรค์แล้ว,นับเป็นเรื่องที่ลำบากทีเดียว.
แปดหางสวรรค์แม้นว่าจะแข็งแกร่ง,หากต้องเผชิญกับเซียนโบราณมากมายขนาดนั้น,คงยากที่จะรับมือเช่นกัน.
"จงซาน,เจ้าคงไม่?"แววตาของกงจูจิวเหว่ยที่เผยความคาดหวัง.
กว่าหนึ่งร้อยปีที่ผ่านมา,กงจูจิวเหว่ยและจงซานไม่รู้ว่าทำไมพวกเขาที่กลายมาเป็นพึ่งพาอาศัยกันและกัน,ไม่ว่าเรื่องอะไรก็จะมีจงซานคอยช่วยแก้ปัญหาให้กับนาง.
ความเป็นจริง,ความสามารถของจงซาน,ทุกคนย่อมรับรู้และสามารถมองเห็นได้.
เห็นสายตาของจงซานแล้ว,เป็นไปได้ว่าต้องยอมแพ้เรื่องเตาฟ้าดินอย่างงั้นรึ?
นี่คือของวิเศษของปราชญ์เทพที่ล้ำค่า.
จงซานที่สูดหายใจลึก,และกล่าวออกมาอย่างจริงจังว่า,"หลังจากที่ข้าแยกสวรรค์,สะบั้นปฐพีออกมาแล้ว,ต้าเจิ้งได้รับคำอวยพรจากศาลเทวะไท่ชู,จึงทำให้คงอยู่ได้จนถูกทุกวันนี้,ไม่เช่นนั้นคงพังทลายไปในวันนั้นแล้ว,เพื่อตอบแทนบุญคุณ,ข้าจะต้องไปอย่างแน่นอน,ทว่าหลังจากเรื่องนี้จบแล้ว,บุญคุณของข้าและศาลเทวะไท่ชูก็จะหมดไปด้วย!"
ใบหน้าของกงจูจิวเหว่ยที่สั่นไหวไปมาไม่รู้ว่าต้องหัวเราะหรือร้องไห้ออกมา.
บุญคุณความแค้นที่หายไป,ทว่ามิตรภาพยังคงอยู่,นางและจงซานที่เป็นสหายอย่างลึกล้ำกันมามากกว่าร้อยปี,ทุกอย่างนั้นคืออะไร.
Three people continue to fly toward the
interior.
"เป็นความจริง,เมื่อพวกเขาบินตรงเข้ามา,ก็พบกับผู้ฝึกตนมากมายบินมารวมกัน,ทุกคนต่างก็มีเป้าหมายเดียวกันเช่นกัน.
จงซานที่ยื่นมือออกไป,รั้งคนผู้หนึ่งเอาไว้,เป็นปุถุชนระดับสวรรค์แท้.
"จง,เซิ่งหวังจง?"ชายคนดังกล่าวที่เผยท่าทางตระหนกตกใจ,เขาที่จดจำจงซานได้ในทันที.
"เจ้าจะไปใหน?"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
คนดังกล่าวเห็นจงซาน,แน่นอนว่าไม่กล้าเร่งรีบ,จึงตอบกลับออกมาในทันที,"ข้าได้ข่าวมาว่าเซิ่งหวังไท่ชูได้รับเตาฟ้าดิน,อยู่ทางทิศตะวันออกสิบลี้,ดังนั้นผู้น้อยจึงต้องการไปเสี่ยงโชค!"
"ได้ยิน? ได้ยินมาจากใคร?"จงซานที่ขมวดคิ้วไปมา.
"คนของศาลเทวะไท่ชู,เป็นคนกล่าวออกมาอย่างเลินเล่อ,ในเวลานั้นมีกลุ่มคนอยู่บนเทือกเขามากมาย,หลังจากนั้นเมื่อกล่าวเสร็จพวกเขาก็หายไปในทันที.
ได้ยินคำพูดดังกล่าวใบหน้าของกงจูจิวเหว่ยที่เปลี่ยนเป็นซับซ้อน.
เป็นคนของศาลเทวะไท่ชูจงใจปล่อยข่าวหรือไม่?
จงซานที่ปล่อยชายคนดังกล่าวไป.
จากนั้นคนทั้งสามก็พุ่งตรงไปยังทิศตะวันออกด้วยความเร็ว.
"จงซาน,เจ้าคิดว่ามีใครบางคนของศาลเทวะไท่ชูทรยศหรือไม่?"กงจูจิวเหว่ยที่ขมวดคิ้วไปมา.
"เจ้าต้องการกล่าวสิ่งใด?"จงซานที่ส่ายหน้าไปมา.
"เป็นชัดเจนว่า,เป็นคนของเซิ่งหวัง!"ซูอาโฝวที่กล่าวออกมาข้างๆ.
"คนของเซิ่งหวัง?
ที่รับรู้สถานที่ของเซิ่งหวังมีหกคน,นอกจากปรมาจารย์หมากซือเม่ย,และซือหม่าหยวน,ยังมีผู้ฝึกตนอีกสี่คน,พวกเขาได้หายไป,เป็นไปได้ว่าเป็นพวกเขา?"กงจูจิวเหว่ยที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางกังวล.
ซูอาโฝวไม่ได้กล่าวอะไรต่ออีก,เรื่องนี้เป็นเรื่องที่แปลกประหลาดมาก,เป็นไปได้ว่ามีคนจงใจกระจายข่าว?
"พวกเรารีบไปกันเถอะ,แล้วค่อยกล่าวอีกครั้ง!"จงซานที่ขมวดคิ้วไปมา.
คนทั้งสามที่พุ่งตรงไปยังทิศทางที่ไกลออกไปด้วยความเร็วสูง,จากนั้นสามารถมองเห็นผู้ฝึกตนมากมายที่กำลังเดินทางมามากขึ้นและก็มากขึ้น,ที่ไกลออกไปเป็นยอดเขาสูงที่มีประกายแสงสว่างวับวาว.
พื้นที่รอบๆเต็มไปด้วยผู้ฝึกตนมากมาย,รอบๆยอดเขาเต็มไปด้วยผู้ฝึกตนใหญ่กระจายไปทั่ว.
ผู้ฝึกตนหลายๆคนที่รอฉวยโอกาส,ส่วนคนที่มีพลังฝึกตนสูงได้เคลื่อนที่เข้าใกล้ยอดเขาตรงกลางแล้ว.
ที่ใจกลางยอดเขานั้น,เป็นพื้นที่โล่งราบเตียน,ที่ตรงกลางนั้นมีตำหนักขนาดใหญ่ตั้งอยู่.
ที่ด้านหน้าตำหนัก,บนลานขนาดใหญ่นั้น,มีคนสองคนยืนอยู่.
เซิ่งหวังไท่ชูที่สวมหน้ากาก,และปรมาจารย์หมาซือเหม่ยที่ใบหน้าซีดขาว,และที่ด้านหลังนั้น,มีเตาปรุงยาขนาดใหญ่ขนาดสามจั้ง.
เตาขนาดใหญ่ที่มีสีทองแดง,ที่ด้านนอกมีอักษร
เทียนลอยอยู่,และด้านล่างมีอักษะ ปฐพี ลอยอยู่เช่นกัน.
เตาฟ้าดิน,บนเตาฟาดินนั้นดูสกปรกและเก่า,นอกจากนี้ยังมีรอยแตกมากมาย,กระจายออกไปทั่ว,ราวกับว่ากำลังจะแตกสลายทุกเมื่อ.
อย่างไรก็ตาม,ภายในเตาฟ้าดินนั้น,ในเวลานี้,มีพลังสีชมพูกำลังหมุนโคจรไปรอบๆ,และยังดูเหมือนว่าจะมากขึ้นเรื่อยๆเช่นกัน.
นี่คือสมบัติล้ำค่าของเหนียงเหนียงนวี่หว๋า,เตาฟ้าดินอย่างงั้นรึ?
เซิ่งหวังไท่ชูและปรมาจารย์หมากซือเหม่ยกำลังปกป้องเตาฟ้าดินอยู่.
ที่ด้านหน้าพวกเขา,มีบอลแสงขนาดใหญ่,ดูเหมือนดวงอาทิตย์ขนาดย่อมๆลอยอยู่,บอลแสงที่เปล่งแสงเจ็ดสี.
ด้านหลังบอลแสงนั้น,ในเวลานี้มียอดฝีมือ 14 คน.
14 ยอดฝีมือที่ลอยอยู่บนอากาศ,นอกจากนี้ยังมีคนอีกมากมายที่หวังโชคยังไม่กล้าล้ำเข้ามา,เห็นชัดเจนว่าคนทั้ง
14 คนนั้นแข็งแกร่งมาก.
ภายใน 14
คนนั้น,จงซานเห็นคนหนึ่ง,ประมุขนิกายหลานเติ้งเขาเคยเห็นด้านนอก,อรหันต์โบราณหลานเติ้ง.
อรหันต์โบราณหลานเติ้งจดจ้องมองไปยังบอลแสง,แววตาที่เผยท่าทางตื่นเต้นดีใจ.
ยอดฝีมือทั้งสี่สี่คน,แม้ว่าพวกเขาจะตั้งตนเป็นศัตรูกับเซิ่งหวังไท่ชูชัดเจน,ทว่าก็เต็มไปด้วยความระมัดระวังคนอื่นด้วยเช่นกัน,เตาฟ้าดินแน่นอนว่าจะมีเพียงแค่คนเดียวที่เป็นเจ้าของ,ท้ายที่สุดก็จะมีใครในกลุ่มพวกเขาเท่านั้นที่ได้ครอง.
ไม่มีมิตรภาพใดๆ,ทำให้พวกเขาระแวดระวังคนอื่นๆด้วย.
"ตูมมมม~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
เกิดระเบิดดังสนั่น,บอลแสดงเจ็ดสีที่ระเบิดออกมาเสียงดัง,อากาศรอบๆที่สั่นไหวไปมาเล็กน้อย,มวลอากาศที่ม้วนกวาดกระจายไปทั่วทุกทิศทาง.
เมื่อบอลแสงสลายหายไป,เงาร่างคนสองคนก็ปรากฏขึ้นในทันที.
หนึ่งคือคนที่สวมชุดสีม่วง,ผมเผ้าที่หยิกหยอยเล็กน้อย,เป็นประมุขนิกายจื่อเซียวนั่นเอง.
ประมุขนิกายจื่อเซียวที่จ้องมองไปยังชายที่อยู่ตรงข้ามพ่นโลหิตออกมาคำโต.
ชายผู้นี้จงซานเคยเห็นมาก่อนที่ตำหนักดวงดารา,ประมุขตระกูลซือหม่า,ซือหม่าหยวน.
ซือหม่าหยวนที่กุมหน้าอก,เสื้อผ้าฉีกขาด,ร่างกายที่มีรอยไหม้หลายจุด,เส้นผมชี้ตรง,พ่นโลหิตออกมาเป็นระยะ,พร้อมกับจ้องมองไปยังทิศทางของประมุขนิกายจื่อเซียว.
ซือหม่าหยวนที่ร่อนลงบนลานช้าๆ.
"เซิ่งหวัง,เฉินคงทำได้แค่นี้,เฉินได้รับบาดเจ็บหนัก,ไม่สามารถที่จะรับมือศัตรูได้อีกแล้ว,ทว่าประมุขจื่อเซียวเองก็ไม่สามารถต่อสู้ได้อีกแล้วเช่นกัน."ซือหม่าหยวนที่ยืนอยู่ด้านหน้าเซิ่งหวังกล่าวออกมาด้วยท่าทางขมขื่น.
"อืม!"เซิ่งหวังไท่ชูที่พยักหน้ารับ.
จากนั้นซือหม่าหยวนก็ถอยออกไป.
บนท้องฟ้ามีเซียนโบราณ 15
คน,สูญเสียความสามารถในการต่อสู้หนึ่ง,และยังเหลือเซียนโบราณอีก 14
คนที่ยังคงจับจ้องมองมา.
ปรมาจารย์หมากซือเหม่ยที่ขมวดคิ้วไปมาด้วยความลึกล้ำ.
ทันใดนั้น,ใบหน้าของปรมาจารย์หมากซือเหม่ยก็เปลี่ยนไปอีกครั้ง,เพราะว่าบนอากาศฝ่ายตรงข้าม,หลังจากประมุขจื่อเซียวถอยไป,ก็ปรากฏเซียนโบราณมาเพิ่มอีก.
16 เซียนโบราณ?
ยิ่งปล่อยเวลาผ่านเลยไป,ก็ยิ่งปรากฏเซียนโบราณมาเพิ่มขึ้นเรื่อย,ยิ่งหากมีเซียนบรรพชนเข้าร่วมล่ะก็,เตาฟ้าดินนี้ก็จะไม่สามารถนำไปได้ตลอดไป.เช่นนั้นจะทำอย่างไรดี?
พื้นที่รอบๆเอง,ผู้ฝึกตนมากมายต่างก็มองเห็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นได้.
" 16 เซียนโบราณ? มีเหรอที่จะไม่มีโอกาส?
เมื่อพวกเขาแย่งกันพวกเราก็มีสิทธิ!"เหล่าผู้ฝึกตนที่อยู่รอบๆบ่นพึมพำ.
"ไม่มีอะไรแน่นอน,16
เซียนโบราณไม่มีใครยอมใครแน่,และนั่นล่ะโอกาสของพวกเรา!"
"โอกาส?
เซียนโบราณยังไม่สามารถแย่งมาได้,แล้วเจ้าจะเอาโอกาสในมา?"
"เซิ่งหวังไท่ชูโชคดีจริงๆ,ทำไมไม่เป็นข้า?"
"เซิ่งหวังไท่ชู,หากไม่มอบเตาฟ้าดินออกไป,เขาต้องตายแน่,เจ้าไม่เห็นหรือมีคนมากมายจับจ้องอยู่,เขาต้องการคนช่วยเหลือหรือไม่?"
"ร่วมมือ? ช่วยเหลือ?
เซียนโบราณต่างก็ต้องการเตาฟ้าดิน,ใครคนใหนจะกล้าช่วยเหลือ? บางที่ 16
เซียนโบราณเอง,ต่างก็อยากได้เหมือนกัน,คนที่เข้าไปช่วยเหลือมีแต่แส่หาความตายเท่านั้น!"
"ใช่,เวลานี้จะมีคนที่โง่ขนาดนั้น,ไม่มีทางที่จะมีคนช่วยเหลือเซิ่งหวังไท่ชู!"
....................................
..................
......
ทุกคนต่างก็พูดกันไปต่างๆนาๆ,ต่อหน้าเซียนโบราณมากมาย,ไม่มีทางที่จะมีคนเสนอตัวช่วยเซิ่งหวังไท่ชู,มีเพียงแค่เซิ่งหวังไท่ชูมอบเตาฟ้าดินออกไปเช่นนั้น,ไม่เช่นนั้นไม่มีทางที่จะมีคนก้าวออกไปช่วย.
ขณะที่มีคนมากมายต่างก็พูดคุยไปต่างๆนาๆ.
ขณะที่กลุ่มเซียนโบราณเพิ่มขึ้นเป็น 16
,ทันใดนั้น,บนลานยอดเขาก็ปรากฏคนสามคนขึ้นในทันทีเช่นกัน.
เห็นภาพเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น,ทุกคนต่างก็เปลี่ยนเป็นนิ่งงัน.
"มีคนโง่จริงๆด้วย?"
"พวกเขากำลังแส่หาความตาย?"
..................
............
คนสามคน,จงซาน,ซูอาโฝว,และกงจูจิวเหว่ย,คนทั้งสามที่บินไปยืนอยู่ข้างๆเซิ่งหวังไท่ชู.
เห็นกลุ่มของจงซานมาถึง,ซือหม่จงเหิงที่ขมวดคิ้วไปมา,ปรมาจารย์หมากซือเหม่ยที่จ้องมองกงจูจิวเหว่ยด้วยท่าทางเป็นกังวล,ส่วนเซิ่งหวังไท่ชูราวกับว่ารู้เรื่องนี้อยู่แล้ว,จึงไม่ได้กล่าวสิ่งใดออกมาอีก.
"ทว่าเซียนโบราณทั้ง 16
คน,ที่เห็นพลังฝึกตนของทั้งสามได้.
”!”
หลายๆคนที่เผยท่าทางเหยียดหยัด,เพราะคนทั้งสามนั้นอยู่ในระดับเซียนสวรรค์,สามเซียนสวรรค์จะมาหยุดพวกเขาได้อย่างงั้นรึ?
มีหลายคนที่แสดงท่าทางสงสัย,ต้องไม่ลืมว่าคนทั้งสามนั้นมีหลายคนที่เห็นพวกเขาก่อนที่จะเข้ามาในโลกหนี่หว๋า,ในเวลานั้นซูอาโฝวและกงจูจิวเหว่ยต่างก็มีระดับต้าเซียน,ในเวลานี้กลับกลายเป็นเซียนสวรรค์อย่างงั้นรึ?
"กงจู,ท่านมาได้อย่างไร?"ปรมาจารย์หมากซือเหม่ยที่เผยท่าทางเป็นกังวล.
"ข้าให้นางมาเอง!"เซิ่งหวังไท่ชูที่เอ่ยออกมาเล็กน้อย.
ปรมาจารย์หมากซือเหม่ยที่จ้องมองไปยังเซิ่งหวังไท่ชูด้วยความสงสัย,จากนั้นก็พยักหน้ารับ.
เซียนโบราณ 16
คนที่ลอยอยู่บนอากาศนั้น,ไม่ได้เร่งรีบบุกเข้ามา,ทว่าพวกเขายังเต็มไปด้วยความระมัดระวังแม้แต่ในกลุ่มของพวกเขาเอง,พวกเขาไม่มีทางลงมือก่อนแน่,ไม่เช่นนั้นพวกเขาจะเสียท่าก่อนและจะหมดโอกาสในทันที.
ประมุขจื่อเซียวที่บินถอยออกไปแล้ว,จากนั้นก็มีเซียนโบราณอีกคนที่บินล้ำออกมา.
เป็นอรหันต์โบราณ,ของวิหารหลั่นเติ้งนั่นเอง.
"เซิ่งหวังไท่ชู,เตาฟ้าดินด้านหลังจากนั้นมีวาสนากับข้า,อย่าได้ขัดขื่น!"อรหันต์หลั่นเติ้งที่กล่าวออกมาในทันที.
เห่าผู้ฝึกตนมากมายต่างก็กล่าวเหยียดหยันในใจ,กล่าวได้อย่างไรว่ามีวาสนากับตัวเอง?คิดจะครอบครองคนเดียวรึ?
ไม่มีใครคาดคิดว่าอรหันต์โบราณหลั่นเติ้งจะหน้าหนาขนาดนี้.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
ปัจจุบันแปลจบแล้ว 1672 ตอน สนใจติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ครับ
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น