Immortality Chapter 929 Strong Great Qin
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 929 ความแข็งแกร่งของต้าฉิน.
Chapter 929 Strong Great Qin
"ไสหัวไปให้พ้น!"ราชันย์กระบี่โลหิตที่เอ่ยออกมาเสียงดัง.
ราชันย์กระบี่โลหิตที่เพิ่งพ่ายแพ้เฟิงซิงอวิ๋น,กลายเป็นตัวตลกให้กับคนทั่วหล้า,ขณะที่เข้ากลับมา,ยอดเขาที่เขายึดครองก่อนหน้านี้,กลับถูกคนสามคนแย่งไปอย่างงั้นรึ?
ยอดเขาแต่ละยอดเขานั้น,ล้วนแล้วแต่เป็นกลุ่มอิทธิพลใหญ่หรือสุดยอดฝีมือ,ไม่เพียงบ่งบอกถึงความแข็งแกร่ง,ยังแสดงถึงสถานะของพวกเขาอีกด้วย.
ขณะที่ราชันย์กระบี่โลหิตจากมา,หลายๆคนเองก็ต้องการยอดเขาดังกล่าวเช่นกัน,หากแต่ก็ไม่มีใครกล้าแต่อย่างใด,ต้องไม่ลืมว่าราชันย์กระบี่โลหิตอยู่ในระดับเซียนโบราณ,ถึงแม้นว่าจะพ่ายเฟิงซิงอวิ๋น,ก็ยับถูกนับว่าเป็นเซียนโบราณ.
เซียนโบราณในอาณาเขตเฟิงจงซานนั้นนับว่าเป็นตัวตนระดับสูง.
ไม่มีใครรู้จักคนทั้งสามที่ปรากฏขึ้นมาในทันที,เหล่ากลุ่มอิทธิพลอื่นที่อยู่รอบๆขมวดคิ้วไปมา,หลายคนที่รู้สึกดีใจในความโชคร้ายของคนอื่น.
กับท่าทางโกรธเกรี้ยวของราชันย์กระบี่โลหิตสร้างความสนใจกับผู้คนมากมาย,หลากหลายกลุ่มอิทธิพลที่จับจ้องมองมาเป็นสายตาเดียวกัน.
ไม่ว่าจะเป็นใครในเวลานี้ต่างก็จ้องมองไปยังราชันย์กระบี่โลหิต.
หยิงที่ไม่สนใจราชันย์กระบี่โลหิตแม้แต่น้อย,สายตาของเขานั้นไร้ซึ่งความสนใจ,ราวกับว่ากำลังมองมดปลวกเท่านั้น,เหมือนกับว่าราชันย์กระบี่โลหิตนั้นไม่คู่ควรแม้แต่เป็นศัตรูให้กับเขาด้วยซ้ำไป.
"ข้าบอกไสหัวไปให้พ้น,ไม่ได้ยินอย่างงั้นรึ?"
ในระหว่างนี้ยิ่งทำให้ราชันย์กระบี่โลหิตโกรธเกรี้ยวยิ่งกว่าเดิม,กับท่าทางไม่เห็นเขาอยู่ในสายตา,และยิ่งก่อนหน้าพ่ายแพ้แต่เฟิงซิงอวิ๋น,ก็ยิ่งแทบระเบิดออกมาด้วยความโกรธ,นี้ไม่เห็นเขาอยู่ในสายตาเลยอย่างงั้นรึ?
นอกจากนี้เวลานี้ผู้ฝึกตนมากมายยังมองมาอีกด้วย,หัวใจของเขาที่เต้นไปมาอย่างรุนแรงอัดแน่นเตรียมปะทุออกมา.
หยิงไม่สนใจราชันย์กระบี่โลหิตแม้แต่น้อย,เป็นไป๋ฉีที่อยู่ข้างๆเป็นคนเอ่ยออกมา.
"เซิ่งหวังไม่ต้องการเห็นเจ้า,ข้าให้เวลาเจ้าห้าลมหายใจ,ไปให้พ้นสายตาเซิ่งหวัง! ไม่เช่นนั้น,ข้าจะทำลายทั้งร่างกายและวิญญาณของเจ้า!"ไป๋ฉีเอ่ยออกมาเบาๆ.
กับท่าทางของไป๋ฉีนั้นดูแปลกประหลาดเป็นอย่างมาก,เพียงแค่คำพูดธรรมดา,ทว่าน้ำเสียงนั้นกับเปื้อนไปด้วยจิตสังหารที่หนักหน่วงรุนแรงมาก,ทำให้หัวใจของผู้คนที่อยู่รอบๆถึงกับเย็นยะเยือบ.
เป็นความอหังการมากมายนัก!
ท่าทางของไป๋ฉีเต็มไปด้วยความอหังการเป็นอย่างมาก,ทำให้ทุกคนที่ได้ยินถึงกับตกใจเล็กน้อย,คนเหล่านี้เป็นใครมาจากใหนกัน?
เพียงแค่ข้าราชบริพารกับพูดจาใหญ่โตขนาดนั้นเลยรึ?
ราชันย์กระบี่โลหิตที่ได้ยินคำพูดอหังการ,ถึงกับบอกว่าจะทำลายเซียนโบราณทั้งร่างกายและวิญญาณอย่างงั้นรึ?
เรื่องตลกอันใดกัน?
"ฮ่า,ฮ่าฮ่าฮ่า! เจ้าจะทำลายทั้งร่างกายและวิญญาณของข้าอย่างงั้นรึ?"ราชันย์กระบี่โลหิตที่เผยรอยยิ้มที่โกรธเกรี้ยวออกมา.
กับยอดฝีมือระดับเซียนโบราณ,คาดไม่ถึงเลยว่าจะข่มขู่ออกมาเช่นนี้เลยรึ?
แม้แต่ไม่เห็นเขาอยู่ในสายตาด้วยรึ?
ราชันย์กระบี่โลหิตที่ได้รับความอับอายมาก่อนหน้านี้,ในเวลานี้เขาจึงไม่สามารถทนได้อีก,แววตาที่เต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยว,พร้อมกับนำกระบี่ออกมา,ราชันย์กระบี่โลหิตไม่ต้องการจะต่อรองอีกต่อไปแล้ว,เขาจะปล่อยให้คนมาลูบคมเขาที่เป็นเซียนโบราณที่สูงส่งได้อย่างไร.
"หมดเวลาแล้ว!"ไป๋ฉีกล่าวออกมาด้วยเสียงเย็นชา.
"ทำลายทั้งร่างกายและวิญญาณอย่างงั้นรึ?
เป็นข้าเองต่างหากที่จะทำลายร่างกายและวิญญาณของเจ้า!"ราชันย์กระบี่โลหิตตะโกนออกมาเสียงดังสนั่น.
กระบี่โลหิตในมือของเขาที่ส่องประกายแสงปรากฏคลื่นโลหิตออกมาอีกครั้ง,ปราณกระบี่สีแดงโลหิตที่มากมายมหาศาล,พวยพุ่งเกิดระเบิดดังสนั่นพุ่งตรงไปยังทิศทางของหยิงและพวก.
สายตาทุกคนเห็น,พลางถอนหายใน,คนทั้งสามก่อนหน้านี้ไม่ควรที่จะหาเรื่องเข้าตัวตอนนี้มันสายไปแล้ว,เมื่อราชันย์กระบี่โลหิตกำลังเต็มไปด้วยความโกรธ,เวลานี้ก็ไม่ต่างจากการแส่หาความตาย?
เหล่าผู้ฝึกตนมากมายในเวลานี้รู้สึกหวาดหวั่นกับคลื่นโลหิตที่น่าเกรงขามนี้เป็นอย่างมาก.
เซียนโบราณ,นี่คือเซียนโบราณ,นับว่าเป็นตัวตนที่แข็งแกร่งจริงๆ,กับความอหังการของพวกเขาก่อนหน้านี้,ก็ไม่ต่างจากการแส่หาความตายเท่านั้น.
เหล่าผู้ฝึกตนมากมายที่หลบเลี่ยง,หลีกหนีปราณกระบี่ที่น่าเกรงขามนี้ไป.
"ตูมมม~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!
เกิดระเบิดเสียงดังสนั่น,ท้องฟ้าที่ส่องประกายสว่างจ้าราวกับว่ากำลังถูกฉีกแยกออกจากกัน,ทุกคนรู้สึกราวกับว่าอากาศกำลังฉีกขาดออกจากกัน,ร่างกายที่รู้สึกหนาวเย็น,ราวกับจิตสังหารที่รุนแรงกำลังชอนไชเข้ามาในร่าง,เป็นจิตสังหารที่รุนแรงมาก,กำลังปะทุปกคลุมทั่วท้องฟ้า.
จิตสังหารที่รุนแรงนี้,ทำให้คลื่นปราณโลหิตแตกสลายหายไป,แสงสว่างที่จ้าเกินจะมองเห็นได้ชัดได้ปกคลุมคลื่นโลหิตแทน,จากนั้นแสงสีขาวที่สว่างจ้าก็ค่อยๆสลายหายไป.
พื้นที่รอบๆทันใดนั้นเปลี่ยนเป็นนิ่งงัน,ความเงียบที่ได้ยินแม้แต่เสียงเข็มตก.
ทุกคนที่อยู่รอบๆในเวลานี้กำลังสูดหายใจลึกพะหืดพะหอบ,สายตาของทุกคนที่เบิกกว้าง,ร่างกายที่สั่นสะท้านชาไปถึงหนังหัว.
บนอากาศ,ราชันย์กระบี่โลหิต,ที่ในเวลานี้,บนใบหน้าตั้งแต่หัวจรดเท้าปรากฏเป็นเส้นสีแดงตัดผ่านร่างไป.
ทุกคนที่อยู่รอบๆไม่เพียงหายใจหืดหอบ,ดวงตาของพวกขยับส่ายไปมาอย่างบ้าคลั่ง,ราชันย์กระบี่โลหิตในเวลานี้,ถูกตัดเป็นสองส่วน,นอกจากนี้กระบี่โลหิตของเขายังหักออกเป็นสองส่วนเหลือเพียงแค่ด้ามจับเท่านั้นอีกด้วย.
กับเส้นแสดงที่ตัดผ่านราชันย์กระบี่โลหิต,ค่อยๆสลายหายไป.
ร่างกายที่ลอยบนอากาศ,ที่ขาดครึ่งก่อนหน้านี้ค่อยๆล่วงหล่นลงจากท้องฟ้า,ศิษย์ทั้งสี่ของเขาเอง,ต้าเซียนทั้งสี่เองก็ล่วงหล่นลงมา,ตกตายไปพร้อมกับเรียบร้อยด้วยเช่นกัน.
ต่อหน้าของไป๋ฉี,ปราณดาบของเขานั้นห่อหุ้มไปด้วยจิตสังหารที่รุนแรง,ราชันย์กระบี่โลหิตที่ร่างขาดเป็นสองท่อน,ส่วนศิษย์ของเขา,ต้าเซียนทั้งสี่,ตกตายไปด้วยจิตสังหารที่รุนแรงของเขาด้วยนั่นเอง.
"ฉับ!"เสียงของไป่ฉีที่เก็บดาบของตัวเอง.
ร่างของราชันย์กระบี่โลหิตและศิษย์ทั้งสี่,ล่วงหล่นลงบนพื้น,กลายเป็นเศษชิ้นส่วน,ก่อนที่จะค่อยๆแตกสลายหายไปในทันที.
พวกเขาที่ไม่เพียงถูกไป๋ฉีสังหารไป,ทว่าจิตสังหารที่รุนแรงของไป๋ฉี,ยังทำให้ร่างกายของพวกเขาแตกออกเป็นเสี่ยงๆไม่ต่างจากผลึกที่เปราะบาง.
เหล่าผู้ฝึกตนที่อยู่รอบๆ,ถึงกับต้องกลืนน้ำลายคำโตลงไป.
ไป๋ฉีที่คืนกลับไปข้างๆหยิง,แสดงท่าทางเคารพออกมาเป็นอย่างมาก.
เรื่องที่เกิดขึ้นนี้,สร้างความตื่นตะลึงอย่างรุนแรงกับผู้คนเป็นจำนวนมาก,เป็นคนที่ดุร้าย,เป็นยอดฝีมือที่น่าหวาดกลัวยิ่งนัก.
ยอดฝีมือที่ร้ายกาจถึงเพียงนี้เป็นเพียงแค่ข้าราชบริพารอย่างงั้นึ?
แล้วราชาของเขาล่ะจะทรงพลังขนาดใหนกัน? และยังมีชายในชุดคลุมสีดำที่อยู่ด้านข้างนั่นอีก.
กว่าจะตั้งสติได้,แววตาของทุกคนที่เผยท่าทางหวาดกลัวเป็นอย่างมากออกมา.
ผู้คนที่อยู่รอบๆถึงกับถอยห่างออกไป,ไม่กล้าเข้าใกล้เลยแม้แต่น้อย,พวกเขารับรู้แล้ว,ก่อนหน้านี้พวกเขาเองก็มีความคิดที่จะแย่งยอดเขาดังกล่าวด้วยเช่นกัน,ทว่ากับคนที่น่าหวาดกลัวทั้งสาม,ก็ไม่ต่างจากแส่หาความตายเท่านั้น!
หยิงที่ปรากฏขึ้นบนยอดเขา,ทุกคนเข้าใจดีว่า,ในเวลานี้โลกเขตแดนของนวีหว๋า,ต้องกลายเป็นเรื่องที่พวกเขาไม่สามารถคาดเดาได้อีกแล้ว.
เหนียงเหนียงนวีหว๋าราวกับว่าได้คำนวณเอาไว้ดีแล้ว,โลกของนวีหว๋าอย่างงั้นรึ?
ไม่ใช่ว่าการเข้าไปโลกของนวีหว๋า,แม้แต่ระดับเซียนโบราณก็คงต้องตกตายอย่างแน่นอน,แม้นว่าเข้าไปได้ก็ไม่รู้ว่าจะมีเรื่องที่ปฐพีสะท้านสวรรค์สะเทือนเกิดขึ้นหรือไม่?
ว่าแต่,คนทั้งสามนี้เป็นใครกันแน่?
ที่ไกลออกไปนั้น,กลุ่มของจงซาน.
"มารดาเถอะ,คนทั้งสามนี้ผิดปรกติเกินไปแล้ว?
พวกเขาต้องการมาชิงของวิเศษปราชญ์เทพอย่างงั้นรึ?
พวกเราจะแย่งกับพวกเขาอย่างงั้นรึ?!"ใบหน้าของซูอาโฝวถึงกับบิดเบี้ยว.
ทรงพลังอย่างไม่เคยเห็นมาก่อน,เพียงหนึ่งดาบของไป๋ฉี,สร้างความตื่นตะลึงต่อซูอาโฝวเป็นอย่างมาก.
"ไปกันเถอะ!"จงซานกล่าว.
จงซานกล่าวเสร็จก็บินออกไป,ซูอาโฝวและกงจูจิวเหว่ยที่บินตามไปทันทีเช่นกัน.
คนทั้งสองที่กลายเป็นงงงวย,ทว่าเมื่อเห็นจงซานที่บินตรงไปยังผู้น่าหวาดกลัวทั้งสาม,ทำให้ดวงตาของซูอาโฝวเบิกกว้างกลมโต.
"จง,จงซาน,เจ้าทำอะไร? บินไปผิดทางรึไง!"ซูอาโฝวที่ถึงกับร้องออกมาในทันที.
"ถูกแล้ว!"จงซานที่ส่ายหน้าไปมา.
"เจ้าต้องการทำอะไร?
ต้องการไปแย่งยอดเขาดังกล่าวรึ? ทว่าเจ้าไม่เห็นคนเหล่านั้นรึไง?
จงซาน,อย่าไป,อย่าไปทางนั้น!"ซูอาโฝวที่ร้องออกมาด้วยความตกใจ.
จงซานและพรรคพวกที่บินตรงไปยังเส้นทางดังกล่าว,ทำให้ดึงดูดสายตาต่อผู้ฝึกตนมากมายขึ้นมาเช่นกัน,หลายๆคนที่จ้องมองพร้อมกับตื่นตกใจออกมาเล็กน้อยเช่นกัน.
อะไรกัน? คนทั้งสามทำอะไร?
พวกเขาต้องการแย่งยอดเขาดังกล่าวอย่างงั้นรึ?
ถึงได้บินตรงไปยังคนที่ร้ายกาจทั้งสามคน?
ที่ไกลออกไปนั้น,บนยอดเขาสูง,ประมุขนิกายจื่อเซียวที่จับจ้องมองมา,เวลานี้เห็นจงซานบินตรงไป,ถึงกับต้องขมวดคิ้วไปมา.
"จงซาน?
เขากำลังแส่หาความตายอย่างงั้นรึ?"ประมุขนิกายจื่อเซียวที่ตื่นตกใจเล็กน้อย.
ประมุขนิกายจื่อเซียวต่างก็รู้จักจงซานดี,พวกเขาหลายๆคนที่เผยสีหน้าท่าทางอัศจรรย์ใจ,พวกเขาต้องการทำอะไรกัน?
"นั่นเซิ่งหวังต้าเจิ้ง,จงซาน,ข้าเคยเห็นเขาที่ทะเลอ้าวไล!"ที่ไกลออกมาชายคนหนึ่งที่เอ่ยออกมาในทันที.
"ทว่า,เซิ่งหวังต้าเจิ้งต้องการทำอะไร?
ไม่ใช่ว่ากำลังแส่หาความตายหรอกรึ?"
สายตาของทุกคนที่ไม่เข้าใจ,จงซานที่บินไปด้านหน้าของหยิง.
ทุกคนที่เปลี่ยนเป็นมองเงียบๆ,พวกเขากำลังจะสู้กัน?
ทว่าในเวลานี้,หยิงที่ไม่แยแสต่อใครๆก่อนหน้านี้,เผยยิ้มออกมาเล็กน้อย.
ฟ้าดินที่ราวกับเปลี่ยนเป็นหยุดนิ่ง,ทุกคนที่กลายเป็นนิ่งกัน.
"ตาข้าเสียหายไปแล้วรึไง,ข้าเห็นอะไรนั่น?"อสูรสุนักที่ร้องออกมาด้วยท่าทางตกใจ.
"เขายิ้มอย่างงั้นรึ?
กลุ่มคนที่ร้ายกาจกำลังยิ้มอย่างงั้นรึ?"
เป็นไปตามคาดพวกเขาที่เห็นหยิงเผยยิ้มออกมา,จงซานเองก็เผยยิ้มอย่างเป็นมิตรเช่นกัน,พวกเขากำลังเผยยิ้มทักทายกันและกัน.
"หยิง!
ไม่ได้เจอกันนานทีเดียว!"จงซานเอ่ยออกมาด้วยรอยยิ้ม.
ซูอาโฝวที่ตามจงซานมาด้านหลัง,เขาที่เตรียมหนีตลอดเวลา,ตาบเท่าที่คนที่ร้ายกาจทั้งสามเอ่ยออกมาว่า"ไปให้พ้น"ออกมาอีกล่ะก็,รับรองว่าเขาจะม้วนตัวกลับหนีในทันที.
ดูเหมือนว่าพวกเขาจะไม่สู้กัน,กับรอยยิ้มของพวกเขา,ทำให้ซูอาโฝวกำลังจับจ้องมองช้าๆ.
ทั้งสามที่ร่อนลงที่ยอดเขา.
ในเวลาเดียวกันไป๋ฉีที่ปล่อยม่านป้องกันปกคลุมคนทั้งหกเอาไว้ในทันที,ทำให้ผุ้คนที่อยู่รอบๆด้านนอกไม่ได้ยินเสียงของคนด้านใน.
"เซิ่งหวังต้าเจิ้ง,ข้าอ่านคนไม่ผิดจริงๆ!"หยิงพยักหน้ารับ.
"เจ้าเดินทางมาเพื่อสมบัติที่หายไปของหนี่หว๋าอย่างงั้นรึ?"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยความสงสัย.
หยิงที่ส่ายหน้าไปมาพร้อมกับกล่าวออกมาว่า,"ไม่ใช่!"
ไม่ใช่อย่างงั้นรึ?
ซูอาโฝวและกงจูจิวเหว่ยที่เผยสีหน้าแววตาไม่อยากเชื่อ,ไม่ได้เดนทางมายังโลกหนี่หว๋าเพื่อสมบัติปราชญ์เทพ,แล้วมาเพื่ออะไร?
อย่างไรก็ตามจงซานย่อมเชื่ออย่างแน่นอนเพราะหยิงไม่จำเป็นต้องโกหก,สมบัติวิเศษของนวี่หว๋า?
หากไม่ใช่สมบัติที่หายไปของนวี่หว๋าแล้ว,เขามาเพื่ออะไรกัน?
จงซานที่ไม่ได้เอ่ยอะไรออกมาอีก,เพราะว่าต่อหน้าผู้คนมากมาย,เป็นไปไม่ได้ที่หยิงจะกล่าวออกมา.
อย่างไรก็ตามด้วยความแข็งแกร่งของหยิง,ทำให้จงซานต้องถอนหายใจยาวทีเดียว,ร้ายกาจแข็งแกร่งเบ็ดเสร็จ! ความแข็งแกร่งของต้าฉิน,น่าเกรงขามาก,ไป๋ฉีที่สังหารเซียนโบราณในทันทีอย่างงั้นรึ?
แล้วหยิงล่ะมีความแข็งแกร่งระดับใด?
และอีกคนที่ยืนอยู่ข้างหยิง,จงซานสามารถคาดเดาได้อย่างถูกต้อง,ผู้ฝึกตนฮวงจุ้ยต้าฉิน,กุยกู่ซือ!
นี่คือกลุ่มของคนที่น่าเกรงขามอย่างที่สุด,ยิ่งกว่าคนที่อยู่รอบๆนี้อย่างแน่นอน.
จงซานที่กวาดตามองผู้คนที่อยู่รอบๆอีกครั้ง.
ที่ด้านนอกเวลานี้,ผู้คนที่เผยท่าทางสีหน้าเต็มไปด้วยความสงสัยในตัวจงซาน,ต้องไม่ลืมว่าก่อนหน้านี้พวกเขาคิดว่าจะเกิดการต่อสู้ใหญ่,ใครจะไปรู้ว่าพวกเขาทั้งสองฝั่งเป็นสหายกันอย่างงั้นรึ?
สายตาของผู้คนมากมายที่เต็มไปด้วยความอิจฉา,ทั้งริษยาและสงสัยไปพร้อมๆกัน.
จงซานที่กวาดตามอง.
ที่ไกลออกไปนั้นจงซานสามารถมองเห็นคนของศาลเทวะไท่ชู,เซิ่งหวังไท่ชูและปรมาจารย์หมากซือเหม่ยยืนอยู่บนยอดเขาแห่งหนึ่ง.
อีกหนึ่งยอดเขาเป็นประมุขนิกายจื่อเซียวที่นำคนของนิกายจื่อเซียวมา,ทว่าไม่มีจื่อซวินและเฉิงไป่อี้,ไม่ได้เดินทางมาด้วย.
บนยอดเขาแห่งหนึ่ง,เซิ่งหวังไท่อี้ที่จับจ้องมองมายังจงซานด้วยความสงสัยเช่นกัน.
ในเวลาเดียวกัน,อีกหนึ่งยอดเขา,เป็นศิษย์ของกงจื่อที่เคยเดินทางมาสังหารเขาเมื่อครั้งแยกสวรรค์,เหยี่ยนฮุย!
เหยี่ยนฮุยที่เดนทางมาพร้อมกับคนของนิกายหงหรู,จับจ้องมองมายังทิศทางจงซานด้วยความอยากรู้อยากเห็นด้วยเช่นกัน.
และระหว่างเซิ่งหวังไท่อี้และเหยี่ยนฮุยที่ยอดเขาสูงแห่งหนึ่ง,มีกลุ่มหลวจิน,ชายคนหนึ่งที่ท่าทางผอม,ดูเหมือนว่าจะเป็นผู้นำของเหล่านักบวช,กำลังจ้องมองไปยังจงซาน,พร้อมกับขมวดคิ้วไปมาเล็กน้อย.
"นั่นคือคนของนิกายหลั่นเติ้ง,อรหันต์โบราณหลั่นเติ้ง,เขาก็เหมือนกับเซิ่งหวังไท่อี้,เป็นหนึ่งในศิษย์ของปราชญ์เทพหยวนซือ!"กงจูจิวเหว่ยที่กล่าวตอบ.
อรหันต์โบราณหลั่นเติ้ง?
Chapter 929 Strong Great Qin
强势的大秦
ความแข็งแกร่งของต้าฉิน.
"ไสหัวไปให้พ้น!"ราชันย์กระบี่โลหิตที่เอ่ยออกมาเสียงดัง.
ราชันย์กระบี่โลหิตที่เพิ่งพ่ายแพ้เฟิงซิงอวิ๋น,กลายเป็นตัวตลกให้กับคนทั่วหล้า,ขณะที่เข้ากลับมา,ยอดเขาที่เขายึดครองก่อนหน้านี้,กลับถูกคนสามคนแย่งไปอย่างงั้นรึ?
ยอดเขาแต่ละยอดเขานั้น,ล้วนแล้วแต่เป็นกลุ่มอิทธิพลใหญ่หรือสุดยอดฝีมือ,ไม่เพียงบ่งบอกถึงความแข็งแกร่ง,ยังแสดงถึงสถานะของพวกเขาอีกด้วย.
ขณะที่ราชันย์กระบี่โลหิตจากมา,หลายๆคนเองก็ต้องการยอดเขาดังกล่าวเช่นกัน,หากแต่ก็ไม่มีใครกล้าแต่อย่างใด,ต้องไม่ลืมว่าราชันย์กระบี่โลหิตอยู่ในระดับเซียนโบราณ,ถึงแม้นว่าจะพ่ายเฟิงซิงอวิ๋น,ก็ยับถูกนับว่าเป็นเซียนโบราณ.
เซียนโบราณในอาณาเขตเฟิงจงซานนั้นนับว่าเป็นตัวตนระดับสูง.
ไม่มีใครรู้จักคนทั้งสามที่ปรากฏขึ้นมาในทันที,เหล่ากลุ่มอิทธิพลอื่นที่อยู่รอบๆขมวดคิ้วไปมา,หลายคนที่รู้สึกดีใจในความโชคร้ายของคนอื่น.
กับท่าทางโกรธเกรี้ยวของราชันย์กระบี่โลหิตสร้างความสนใจกับผู้คนมากมาย,หลากหลายกลุ่มอิทธิพลที่จับจ้องมองมาเป็นสายตาเดียวกัน.
ไม่ว่าจะเป็นใครในเวลานี้ต่างก็จ้องมองไปยังราชันย์กระบี่โลหิต.
หยิงที่ไม่สนใจราชันย์กระบี่โลหิตแม้แต่น้อย,สายตาของเขานั้นไร้ซึ่งความสนใจ,ราวกับว่ากำลังมองมดปลวกเท่านั้น,เหมือนกับว่าราชันย์กระบี่โลหิตนั้นไม่คู่ควรแม้แต่เป็นศัตรูให้กับเขาด้วยซ้ำไป.
"ข้าบอกไสหัวไปให้พ้น,ไม่ได้ยินอย่างงั้นรึ?"
ในระหว่างนี้ยิ่งทำให้ราชันย์กระบี่โลหิตโกรธเกรี้ยวยิ่งกว่าเดิม,กับท่าทางไม่เห็นเขาอยู่ในสายตา,และยิ่งก่อนหน้าพ่ายแพ้แต่เฟิงซิงอวิ๋น,ก็ยิ่งแทบระเบิดออกมาด้วยความโกรธ,นี้ไม่เห็นเขาอยู่ในสายตาเลยอย่างงั้นรึ?
นอกจากนี้เวลานี้ผู้ฝึกตนมากมายยังมองมาอีกด้วย,หัวใจของเขาที่เต้นไปมาอย่างรุนแรงอัดแน่นเตรียมปะทุออกมา.
หยิงไม่สนใจราชันย์กระบี่โลหิตแม้แต่น้อย,เป็นไป๋ฉีที่อยู่ข้างๆเป็นคนเอ่ยออกมา.
"เซิ่งหวังไม่ต้องการเห็นเจ้า,ข้าให้เวลาเจ้าห้าลมหายใจ,ไปให้พ้นสายตาเซิ่งหวัง! ไม่เช่นนั้น,ข้าจะทำลายทั้งร่างกายและวิญญาณของเจ้า!"ไป๋ฉีเอ่ยออกมาเบาๆ.
กับท่าทางของไป๋ฉีนั้นดูแปลกประหลาดเป็นอย่างมาก,เพียงแค่คำพูดธรรมดา,ทว่าน้ำเสียงนั้นกับเปื้อนไปด้วยจิตสังหารที่หนักหน่วงรุนแรงมาก,ทำให้หัวใจของผู้คนที่อยู่รอบๆถึงกับเย็นยะเยือบ.
เป็นความอหังการมากมายนัก!
ท่าทางของไป๋ฉีเต็มไปด้วยความอหังการเป็นอย่างมาก,ทำให้ทุกคนที่ได้ยินถึงกับตกใจเล็กน้อย,คนเหล่านี้เป็นใครมาจากใหนกัน?
เพียงแค่ข้าราชบริพารกับพูดจาใหญ่โตขนาดนั้นเลยรึ?
ราชันย์กระบี่โลหิตที่ได้ยินคำพูดอหังการ,ถึงกับบอกว่าจะทำลายเซียนโบราณทั้งร่างกายและวิญญาณอย่างงั้นรึ?
เรื่องตลกอันใดกัน?
"ฮ่า,ฮ่าฮ่าฮ่า! เจ้าจะทำลายทั้งร่างกายและวิญญาณของข้าอย่างงั้นรึ?"ราชันย์กระบี่โลหิตที่เผยรอยยิ้มที่โกรธเกรี้ยวออกมา.
กับยอดฝีมือระดับเซียนโบราณ,คาดไม่ถึงเลยว่าจะข่มขู่ออกมาเช่นนี้เลยรึ?
แม้แต่ไม่เห็นเขาอยู่ในสายตาด้วยรึ?
ราชันย์กระบี่โลหิตที่ได้รับความอับอายมาก่อนหน้านี้,ในเวลานี้เขาจึงไม่สามารถทนได้อีก,แววตาที่เต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยว,พร้อมกับนำกระบี่ออกมา,ราชันย์กระบี่โลหิตไม่ต้องการจะต่อรองอีกต่อไปแล้ว,เขาจะปล่อยให้คนมาลูบคมเขาที่เป็นเซียนโบราณที่สูงส่งได้อย่างไร.
"หมดเวลาแล้ว!"ไป๋ฉีกล่าวออกมาด้วยเสียงเย็นชา.
"ทำลายทั้งร่างกายและวิญญาณอย่างงั้นรึ?
เป็นข้าเองต่างหากที่จะทำลายร่างกายและวิญญาณของเจ้า!"ราชันย์กระบี่โลหิตตะโกนออกมาเสียงดังสนั่น.
กระบี่โลหิตในมือของเขาที่ส่องประกายแสงปรากฏคลื่นโลหิตออกมาอีกครั้ง,ปราณกระบี่สีแดงโลหิตที่มากมายมหาศาล,พวยพุ่งเกิดระเบิดดังสนั่นพุ่งตรงไปยังทิศทางของหยิงและพวก.
สายตาทุกคนเห็น,พลางถอนหายใน,คนทั้งสามก่อนหน้านี้ไม่ควรที่จะหาเรื่องเข้าตัวตอนนี้มันสายไปแล้ว,เมื่อราชันย์กระบี่โลหิตกำลังเต็มไปด้วยความโกรธ,เวลานี้ก็ไม่ต่างจากการแส่หาความตาย?
เหล่าผู้ฝึกตนมากมายในเวลานี้รู้สึกหวาดหวั่นกับคลื่นโลหิตที่น่าเกรงขามนี้เป็นอย่างมาก.
เซียนโบราณ,นี่คือเซียนโบราณ,นับว่าเป็นตัวตนที่แข็งแกร่งจริงๆ,กับความอหังการของพวกเขาก่อนหน้านี้,ก็ไม่ต่างจากการแส่หาความตายเท่านั้น.
เหล่าผู้ฝึกตนมากมายที่หลบเลี่ยง,หลีกหนีปราณกระบี่ที่น่าเกรงขามนี้ไป.
"ตูมมม~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!
เกิดระเบิดเสียงดังสนั่น,ท้องฟ้าที่ส่องประกายสว่างจ้าราวกับว่ากำลังถูกฉีกแยกออกจากกัน,ทุกคนรู้สึกราวกับว่าอากาศกำลังฉีกขาดออกจากกัน,ร่างกายที่รู้สึกหนาวเย็น,ราวกับจิตสังหารที่รุนแรงกำลังชอนไชเข้ามาในร่าง,เป็นจิตสังหารที่รุนแรงมาก,กำลังปะทุปกคลุมทั่วท้องฟ้า.
จิตสังหารที่รุนแรงนี้,ทำให้คลื่นปราณโลหิตแตกสลายหายไป,แสงสว่างที่จ้าเกินจะมองเห็นได้ชัดได้ปกคลุมคลื่นโลหิตแทน,จากนั้นแสงสีขาวที่สว่างจ้าก็ค่อยๆสลายหายไป.
พื้นที่รอบๆทันใดนั้นเปลี่ยนเป็นนิ่งงัน,ความเงียบที่ได้ยินแม้แต่เสียงเข็มตก.
ทุกคนที่อยู่รอบๆในเวลานี้กำลังสูดหายใจลึกพะหืดพะหอบ,สายตาของทุกคนที่เบิกกว้าง,ร่างกายที่สั่นสะท้านชาไปถึงหนังหัว.
บนอากาศ,ราชันย์กระบี่โลหิต,ที่ในเวลานี้,บนใบหน้าตั้งแต่หัวจรดเท้าปรากฏเป็นเส้นสีแดงตัดผ่านร่างไป.
ทุกคนที่อยู่รอบๆไม่เพียงหายใจหืดหอบ,ดวงตาของพวกขยับส่ายไปมาอย่างบ้าคลั่ง,ราชันย์กระบี่โลหิตในเวลานี้,ถูกตัดเป็นสองส่วน,นอกจากนี้กระบี่โลหิตของเขายังหักออกเป็นสองส่วนเหลือเพียงแค่ด้ามจับเท่านั้นอีกด้วย.
กับเส้นแสดงที่ตัดผ่านราชันย์กระบี่โลหิต,ค่อยๆสลายหายไป.
ร่างกายที่ลอยบนอากาศ,ที่ขาดครึ่งก่อนหน้านี้ค่อยๆล่วงหล่นลงจากท้องฟ้า,ศิษย์ทั้งสี่ของเขาเอง,ต้าเซียนทั้งสี่เองก็ล่วงหล่นลงมา,ตกตายไปพร้อมกับเรียบร้อยด้วยเช่นกัน.
ต่อหน้าของไป๋ฉี,ปราณดาบของเขานั้นห่อหุ้มไปด้วยจิตสังหารที่รุนแรง,ราชันย์กระบี่โลหิตที่ร่างขาดเป็นสองท่อน,ส่วนศิษย์ของเขา,ต้าเซียนทั้งสี่,ตกตายไปด้วยจิตสังหารที่รุนแรงของเขาด้วยนั่นเอง.
"ฉับ!"เสียงของไป่ฉีที่เก็บดาบของตัวเอง.
ร่างของราชันย์กระบี่โลหิตและศิษย์ทั้งสี่,ล่วงหล่นลงบนพื้น,กลายเป็นเศษชิ้นส่วน,ก่อนที่จะค่อยๆแตกสลายหายไปในทันที.
พวกเขาที่ไม่เพียงถูกไป๋ฉีสังหารไป,ทว่าจิตสังหารที่รุนแรงของไป๋ฉี,ยังทำให้ร่างกายของพวกเขาแตกออกเป็นเสี่ยงๆไม่ต่างจากผลึกที่เปราะบาง.
เหล่าผู้ฝึกตนที่อยู่รอบๆ,ถึงกับต้องกลืนน้ำลายคำโตลงไป.
ไป๋ฉีที่คืนกลับไปข้างๆหยิง,แสดงท่าทางเคารพออกมาเป็นอย่างมาก.
เรื่องที่เกิดขึ้นนี้,สร้างความตื่นตะลึงอย่างรุนแรงกับผู้คนเป็นจำนวนมาก,เป็นคนที่ดุร้าย,เป็นยอดฝีมือที่น่าหวาดกลัวยิ่งนัก.
ยอดฝีมือที่ร้ายกาจถึงเพียงนี้เป็นเพียงแค่ข้าราชบริพารอย่างงั้นึ?
แล้วราชาของเขาล่ะจะทรงพลังขนาดใหนกัน? และยังมีชายในชุดคลุมสีดำที่อยู่ด้านข้างนั่นอีก.
กว่าจะตั้งสติได้,แววตาของทุกคนที่เผยท่าทางหวาดกลัวเป็นอย่างมากออกมา.
ผู้คนที่อยู่รอบๆถึงกับถอยห่างออกไป,ไม่กล้าเข้าใกล้เลยแม้แต่น้อย,พวกเขารับรู้แล้ว,ก่อนหน้านี้พวกเขาเองก็มีความคิดที่จะแย่งยอดเขาดังกล่าวด้วยเช่นกัน,ทว่ากับคนที่น่าหวาดกลัวทั้งสาม,ก็ไม่ต่างจากแส่หาความตายเท่านั้น!
หยิงที่ปรากฏขึ้นบนยอดเขา,ทุกคนเข้าใจดีว่า,ในเวลานี้โลกเขตแดนของนวีหว๋า,ต้องกลายเป็นเรื่องที่พวกเขาไม่สามารถคาดเดาได้อีกแล้ว.
เหนียงเหนียงนวีหว๋าราวกับว่าได้คำนวณเอาไว้ดีแล้ว,โลกของนวีหว๋าอย่างงั้นรึ?
ไม่ใช่ว่าการเข้าไปโลกของนวีหว๋า,แม้แต่ระดับเซียนโบราณก็คงต้องตกตายอย่างแน่นอน,แม้นว่าเข้าไปได้ก็ไม่รู้ว่าจะมีเรื่องที่ปฐพีสะท้านสวรรค์สะเทือนเกิดขึ้นหรือไม่?
ว่าแต่,คนทั้งสามนี้เป็นใครกันแน่?
ที่ไกลออกไปนั้น,กลุ่มของจงซาน.
"มารดาเถอะ,คนทั้งสามนี้ผิดปรกติเกินไปแล้ว?
พวกเขาต้องการมาชิงของวิเศษปราชญ์เทพอย่างงั้นรึ?
พวกเราจะแย่งกับพวกเขาอย่างงั้นรึ?!"ใบหน้าของซูอาโฝวถึงกับบิดเบี้ยว.
ทรงพลังอย่างไม่เคยเห็นมาก่อน,เพียงหนึ่งดาบของไป๋ฉี,สร้างความตื่นตะลึงต่อซูอาโฝวเป็นอย่างมาก.
"ไปกันเถอะ!"จงซานกล่าว.
จงซานกล่าวเสร็จก็บินออกไป,ซูอาโฝวและกงจูจิวเหว่ยที่บินตามไปทันทีเช่นกัน.
คนทั้งสองที่กลายเป็นงงงวย,ทว่าเมื่อเห็นจงซานที่บินตรงไปยังผู้น่าหวาดกลัวทั้งสาม,ทำให้ดวงตาของซูอาโฝวเบิกกว้างกลมโต.
"จง,จงซาน,เจ้าทำอะไร? บินไปผิดทางรึไง!"ซูอาโฝวที่ถึงกับร้องออกมาในทันที.
"ถูกแล้ว!"จงซานที่ส่ายหน้าไปมา.
"เจ้าต้องการทำอะไร?
ต้องการไปแย่งยอดเขาดังกล่าวรึ? ทว่าเจ้าไม่เห็นคนเหล่านั้นรึไง?
จงซาน,อย่าไป,อย่าไปทางนั้น!"ซูอาโฝวที่ร้องออกมาด้วยความตกใจ.
จงซานและพรรคพวกที่บินตรงไปยังเส้นทางดังกล่าว,ทำให้ดึงดูดสายตาต่อผู้ฝึกตนมากมายขึ้นมาเช่นกัน,หลายๆคนที่จ้องมองพร้อมกับตื่นตกใจออกมาเล็กน้อยเช่นกัน.
อะไรกัน? คนทั้งสามทำอะไร?
พวกเขาต้องการแย่งยอดเขาดังกล่าวอย่างงั้นรึ?
ถึงได้บินตรงไปยังคนที่ร้ายกาจทั้งสามคน?
ที่ไกลออกไปนั้น,บนยอดเขาสูง,ประมุขนิกายจื่อเซียวที่จับจ้องมองมา,เวลานี้เห็นจงซานบินตรงไป,ถึงกับต้องขมวดคิ้วไปมา.
"จงซาน?
เขากำลังแส่หาความตายอย่างงั้นรึ?"ประมุขนิกายจื่อเซียวที่ตื่นตกใจเล็กน้อย.
ประมุขนิกายจื่อเซียวต่างก็รู้จักจงซานดี,พวกเขาหลายๆคนที่เผยสีหน้าท่าทางอัศจรรย์ใจ,พวกเขาต้องการทำอะไรกัน?
"นั่นเซิ่งหวังต้าเจิ้ง,จงซาน,ข้าเคยเห็นเขาที่ทะเลอ้าวไล!"ที่ไกลออกมาชายคนหนึ่งที่เอ่ยออกมาในทันที.
"ทว่า,เซิ่งหวังต้าเจิ้งต้องการทำอะไร?
ไม่ใช่ว่ากำลังแส่หาความตายหรอกรึ?"
....................................
..................
......
สายตาของทุกคนที่ไม่เข้าใจ,จงซานที่บินไปด้านหน้าของหยิง.
ทุกคนที่เปลี่ยนเป็นมองเงียบๆ,พวกเขากำลังจะสู้กัน?
ทว่าในเวลานี้,หยิงที่ไม่แยแสต่อใครๆก่อนหน้านี้,เผยยิ้มออกมาเล็กน้อย.
ฟ้าดินที่ราวกับเปลี่ยนเป็นหยุดนิ่ง,ทุกคนที่กลายเป็นนิ่งกัน.
"ตาข้าเสียหายไปแล้วรึไง,ข้าเห็นอะไรนั่น?"อสูรสุนักที่ร้องออกมาด้วยท่าทางตกใจ.
"เขายิ้มอย่างงั้นรึ?
กลุ่มคนที่ร้ายกาจกำลังยิ้มอย่างงั้นรึ?"
..............................
..................
......
เป็นไปตามคาดพวกเขาที่เห็นหยิงเผยยิ้มออกมา,จงซานเองก็เผยยิ้มอย่างเป็นมิตรเช่นกัน,พวกเขากำลังเผยยิ้มทักทายกันและกัน.
"หยิง!
ไม่ได้เจอกันนานทีเดียว!"จงซานเอ่ยออกมาด้วยรอยยิ้ม.
ซูอาโฝวที่ตามจงซานมาด้านหลัง,เขาที่เตรียมหนีตลอดเวลา,ตาบเท่าที่คนที่ร้ายกาจทั้งสามเอ่ยออกมาว่า"ไปให้พ้น"ออกมาอีกล่ะก็,รับรองว่าเขาจะม้วนตัวกลับหนีในทันที.
ดูเหมือนว่าพวกเขาจะไม่สู้กัน,กับรอยยิ้มของพวกเขา,ทำให้ซูอาโฝวกำลังจับจ้องมองช้าๆ.
ทั้งสามที่ร่อนลงที่ยอดเขา.
ในเวลาเดียวกันไป๋ฉีที่ปล่อยม่านป้องกันปกคลุมคนทั้งหกเอาไว้ในทันที,ทำให้ผุ้คนที่อยู่รอบๆด้านนอกไม่ได้ยินเสียงของคนด้านใน.
"เซิ่งหวังต้าเจิ้ง,ข้าอ่านคนไม่ผิดจริงๆ!"หยิงพยักหน้ารับ.
"เจ้าเดินทางมาเพื่อสมบัติที่หายไปของหนี่หว๋าอย่างงั้นรึ?"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยความสงสัย.
หยิงที่ส่ายหน้าไปมาพร้อมกับกล่าวออกมาว่า,"ไม่ใช่!"
ไม่ใช่อย่างงั้นรึ?
ซูอาโฝวและกงจูจิวเหว่ยที่เผยสีหน้าแววตาไม่อยากเชื่อ,ไม่ได้เดนทางมายังโลกหนี่หว๋าเพื่อสมบัติปราชญ์เทพ,แล้วมาเพื่ออะไร?
อย่างไรก็ตามจงซานย่อมเชื่ออย่างแน่นอนเพราะหยิงไม่จำเป็นต้องโกหก,สมบัติวิเศษของนวี่หว๋า?
หากไม่ใช่สมบัติที่หายไปของนวี่หว๋าแล้ว,เขามาเพื่ออะไรกัน?
จงซานที่ไม่ได้เอ่ยอะไรออกมาอีก,เพราะว่าต่อหน้าผู้คนมากมาย,เป็นไปไม่ได้ที่หยิงจะกล่าวออกมา.
อย่างไรก็ตามด้วยความแข็งแกร่งของหยิง,ทำให้จงซานต้องถอนหายใจยาวทีเดียว,ร้ายกาจแข็งแกร่งเบ็ดเสร็จ! ความแข็งแกร่งของต้าฉิน,น่าเกรงขามาก,ไป๋ฉีที่สังหารเซียนโบราณในทันทีอย่างงั้นรึ?
แล้วหยิงล่ะมีความแข็งแกร่งระดับใด?
และอีกคนที่ยืนอยู่ข้างหยิง,จงซานสามารถคาดเดาได้อย่างถูกต้อง,ผู้ฝึกตนฮวงจุ้ยต้าฉิน,กุยกู่ซือ!
นี่คือกลุ่มของคนที่น่าเกรงขามอย่างที่สุด,ยิ่งกว่าคนที่อยู่รอบๆนี้อย่างแน่นอน.
จงซานที่กวาดตามองผู้คนที่อยู่รอบๆอีกครั้ง.
ที่ด้านนอกเวลานี้,ผู้คนที่เผยท่าทางสีหน้าเต็มไปด้วยความสงสัยในตัวจงซาน,ต้องไม่ลืมว่าก่อนหน้านี้พวกเขาคิดว่าจะเกิดการต่อสู้ใหญ่,ใครจะไปรู้ว่าพวกเขาทั้งสองฝั่งเป็นสหายกันอย่างงั้นรึ?
สายตาของผู้คนมากมายที่เต็มไปด้วยความอิจฉา,ทั้งริษยาและสงสัยไปพร้อมๆกัน.
จงซานที่กวาดตามอง.
ที่ไกลออกไปนั้นจงซานสามารถมองเห็นคนของศาลเทวะไท่ชู,เซิ่งหวังไท่ชูและปรมาจารย์หมากซือเหม่ยยืนอยู่บนยอดเขาแห่งหนึ่ง.
อีกหนึ่งยอดเขาเป็นประมุขนิกายจื่อเซียวที่นำคนของนิกายจื่อเซียวมา,ทว่าไม่มีจื่อซวินและเฉิงไป่อี้,ไม่ได้เดินทางมาด้วย.
บนยอดเขาแห่งหนึ่ง,เซิ่งหวังไท่อี้ที่จับจ้องมองมายังจงซานด้วยความสงสัยเช่นกัน.
ในเวลาเดียวกัน,อีกหนึ่งยอดเขา,เป็นศิษย์ของกงจื่อที่เคยเดินทางมาสังหารเขาเมื่อครั้งแยกสวรรค์,เหยี่ยนฮุย!
เหยี่ยนฮุยที่เดนทางมาพร้อมกับคนของนิกายหงหรู,จับจ้องมองมายังทิศทางจงซานด้วยความอยากรู้อยากเห็นด้วยเช่นกัน.
และระหว่างเซิ่งหวังไท่อี้และเหยี่ยนฮุยที่ยอดเขาสูงแห่งหนึ่ง,มีกลุ่มหลวจิน,ชายคนหนึ่งที่ท่าทางผอม,ดูเหมือนว่าจะเป็นผู้นำของเหล่านักบวช,กำลังจ้องมองไปยังจงซาน,พร้อมกับขมวดคิ้วไปมาเล็กน้อย.
"นั่นคือคนของนิกายหลั่นเติ้ง,อรหันต์โบราณหลั่นเติ้ง,เขาก็เหมือนกับเซิ่งหวังไท่อี้,เป็นหนึ่งในศิษย์ของปราชญ์เทพหยวนซือ!"กงจูจิวเหว่ยที่กล่าวตอบ.
อรหันต์โบราณหลั่นเติ้ง?
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
ปัจจุบันแปลจบแล้ว 1672 ตอน สนใจติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ครับ
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น