Immortality Chapter 927 unified Reincarnation Cycle Territory
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 927 รวมอาณาเขตจวงหลุนให้เป็นหนึ่ง.
Chapter 927 unified Reincarnation Cycle
Territory
"ซือตาน?(ตำหนักทั้งสิบ)
ตำหนักที่หกเปิดแล้ว,นี่คือตำหนักที่หก,ตำหนักสังสารวัฏเปิดอีกแล้วอย่างงั้นรึ?"เนี่ยนเปินที่กล่าวออกมาด้วยความหวาดกลัว.
"ไท่จื่อสาม?"เซียนโบราณในชุดสีม่วงอีกคนที่ขมวดคิ้วไปมา.
"หนี,หนีเร็วเข้า!"เนี่ยนเปินที่ร้องตะโกนออกมาเสียงดัง.
"หนีอย่างงั้นรึ?"หนี่ปู่ซาที่แค่นเสียงเย็นชา.
ธารโลหิตที่บ้าคลั่ง,ทำให้อากาศรอบๆสั่นสะเทือนเล็กน้อย,ร่างของเซียนสวรรค์ที่พยายามเคลื่อนที่หลบ,ทว่าด้วยความเสื่อมแห่งกิเลสปกคลุมพื้นที่รอบๆ,การจะหนีออกไปนั้นแทบเป็นไปไม่ได้เลย.
ดวงตาของหนี่ปู่ซาหดเกร็ง,มือขวาทำสัญลักษณ์วิชาลับอีกครั้ง,บนอากาศที่ว่างเปล่าปรากฏเป็นผนึกขนาดใหญ่ขึ้น.
"ตูมมม~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
ทว่าในเวลานั้นเกิดระเบิดดังสนั่นหวั่นไหว,ธารโลหิตความเสื่อมแห่งกิเลสได้กลายเป็นรูใหญ่,คนทั้งสองกำลังพยายามที่จะหนีออกจากธารโลหิตให้ได้.
เซียนโบราณก่อนหน้านี้เป็นตัวอย่าง,ทำให้คนทั้งสองเต็มไปด้วยความระมัดระวัง,แม้ว่าตัวเองจะได้รับบาดเจ็บหนักก็ตาม,ทว่าพวกเขาจะต้องหนีออกไปให้ได้.
ต้าเจิ้ง,นับจากนี้,ต้าเจิ้งจะกลายเป็นเงาที่ลึกล้ำฝังอยู่ในใจของเนี่ยนเปิน,น่าหวาดกลัวเกินไปแล้ว!
เซียนโบราณทั้งสองสุดท้ายก็สามารถหนีไปได้สำเร็จ,ความเร็วของเซียนโบราณนั้นไม่ธรรมดา,ไม่ใช่คนทั่วไปจะไล่ทัน,ทำให้จำต้องปล่อยทั้งคู่จากไป.
หนีปู่ซาที่สะบัดมือ,เก็บความเสื่อมแห่งกิเลศซ่อนเอาไว้ในอากาศที่ว่างเปล่า,ท้องฟ้าในเวลานี้ค่อยๆสว่างขึ้น.
หนีปู่ซาที่กลับมายังตำหนักปู่ซือ.
"เซิ่งหวัง,เฉินไม่สามารถจับกุมคนทั้งสองเอาไว้ได้,ขอให้เซิ่งหวังโปรดอภัย!"หนี่ปู่ซากล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"ทั้งคู่ได้รับบาดเจ็บหนักไม่น้อย,เจ้าทำได้ดีแล้ว!"จงซานพยักหน้ารับ.
"ครับ!"
"ซือตาน?
ตำหนักที่หกเปิดแล้วหมายความว่าอย่างไร?
เนี่ยนเปินต้องการกล่าวสิ่งใดอย่างงั้นรึ?"จงซานที่สงสัยสอบถามจ้องมองไปยังหนี่ปู่ซา.
"เรื่องของตำหนักสังสารวัฏก่อนหน้านี้,มีหลายคนที่รับรู้,ทว่าความลับของตำหนักสังสารวัฏนั้นมีมากมายนับไม่ถ้วน,แม้ว่าเฉินเองจะสามารถเปิดออกมาได้บางส่วน,ทว่าก็ยังนับว่าเป็นเพียงแค่ส่วนบนของยอดภูเขาน้ำแข็งเท่านั้น,หนึ่งในตำหนักทั้งสิบ,หากว่าสามารถเปิดทุกตำหนักได้,สวรรค์ในภพหยินก็จะเปลี่ยนแปลง,จากคำพูดของเนี่ยนเปิน,น่าจะหมายความว่าตำหนักห้าแห่งได้เปิดออกมาแล้ว,ทุกๆสี่ตำหนักที่ถูกเปิดขึ้น,จะทำให้สวรรค์เปลี่ยนแปลงไปทุกครั้ง!"หนี่ปู่ซาที่กล่าวออกมาด้วยความเคารพ.
"สวรรค์เปลี่ยนแปลง?"จงซานที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ครับ!"
"เป็นเช่นนั้น,ตำหนักสังสารวัฏแห่งนี้ให้เจ้าเป็นคนจัดการก็แล้วกัน,ให้มันเป็นสำนักงานเทียนเจียนต้าเจิ้งภพหยินก็แล้วกัน!"จงซานครุ่นคิดและกล่าวออกมา.
"ขอบพระทัยเซิ่งหวัง!"หนี่ปู่ซาที่กล่าวออกมาด้วยความยินดี.
ก่อนหน้านี้เขาต้องการเอ่ยปากออกมาเช่นกันแต่ไม่รู้ว่าจะเริ่มกล่าวอย่างใด,ตอนนี้เป็นเซิ่งหวังที่เอ่ยปากออกมาเอง,ทำให้หนี่ปู่ซาซาบซึ้งใจเป็นอย่างมาก.
"เสี่ยวหวัง!"จงซานกล่าว.
"เฉินอยู่นี่แล้ว!"เสี่ยวหวังที่ก้าวออกมาในทันที.
"ภาคใต้เวลานี้ไม่มีกลุ่มผู้นำแล้ว,ถึงเวลารวมมันให้เป็นหนึ่ง,ข้าให้เวลาเจ้าสี่ปี!"จงซานกล่าวออกมาอย่างจริงจัง.
"น้อมรับคำสั่ง!"เสี่ยวหวังที่ตอบรับในทันที.
ทุกเมืองในเขตภาคใต้นั้น,ได้ถูกหวังจิงเหวินได้เตรียมการไว้ให้ต้าเจิ้งแล้ว,การจะรวมให้เป็นหนึ่ง,มีเพียงไม่กี่เมืองเท่านั้นที่ต้องบุกโจมตี,อีกทั้งในเวลานี้พวกเขาไม่มีผู้นำ,สี่ปีก็นับว่าเพียงพอ.
เนี่ยนเปินและเซียนโบราณชุดสีม่วงที่บินหนีตรงมายังเมืองเทียนซี.
ตลอดเส้นทาง,ใบหน้าของเนี่ยนเปินเต็มไปด้วยความโศกเศร้าเสียใจ,เขาพ่ายแพ้อีกแล้ว,นี่เป็นแผนการของจงซานอีกรึ?
ตำหนักสังสารวัฏ,ผู้ใต้บังคับบัญชาของเขาสามารถควบคุมตำหนักสังสารวัฏได้,เป็นเรื่องที่คาดไม่ถึงเลยจริงๆ.
ทั้งคู่ได้รับบาดเจ็บสาหัส,อำนาจของผนึกสังสารวัฏนั้นสามารถสังหารเซียนโบราณคนแรกด้วยการโจมตีครั้งเดียว,แม้ว่าทั้งคู่จะสามารถหนีออกมาจากผนึกได้,ทว่าก็รับผลที่หนักหนาไม่น้อยทีเดียว.
หลายวันถัดมา,พวกเขาทั้งคู่ก็เดินทางมาใกล้ถึงตำหนักเทียนซีได้ในที่สุด.
"ผนึกสังสารวัฏ,ถึงจะสามารถป้องกันเอาไว้ได้ส่วนใหญ่,แต่ก็ทำให้พวกเราได้รับบาดเจ็บหนักขนาดนี้เลยรึ?"เนี่ยนเปินที่นำโอสถทิพย์ออกมาพร้อมแบ่งให้กับเซียนโบราณในชุดสีม่วงที่หนีมาได้ทันที.
เซียนโบราณในชุดสีม่วงที่ใบหน้าโชกด้วยโลหิต,ได้รับบาดเจ็บสาหัสไม่น้อย.
"อำนาจสังสารวัฏ,หลายวันมานี้,อาการบาดเจ็บไม่สามารถฟื้นฟูกลับมาได้เลย,แม้แต่ดูเหมือนว่าจะแย่ขึ้นเรื่อยๆด้วย! ข้าคงต้องหาสถานที่เก็บตัวเพื่อรักษาร่างกายให้หายดี."ชายในชุดสีม่วงกล่าว.
"อีกไม่นานก็ถึงตำหนักเทียนซีแล้ว!"เนี่ยนเปิ่นกล่าว.
ขณะที่เนี่ยนเปินกล่าวทันใดนั้นก็หยุดในทันที,เพราะว่าธงบนตำหนักเทียนซีนั้นได้เปลี่ยนแล้ว.
เป็นของต้าเจิ้งไปแล้วอย่างงั้นรึ?
ที่ด้านหน้าตำหนักเทียนซีนั้น,ปรากฏชายคนหนึ่งในชุดสีน้ำเงิน,ในมือถือคันศรขนาดใหญ่,พร้อมกับง้างค้นศรเล็งมายังพวกเขาทั้งสองคน.
ลูกศรที่ถูกปล่อยออกมาฉีกอากาศพุ่งออกมาด้วยความเร็วสูง.
"ตูมมมมม!"
ร่างของเซียนโบราณในชุดสีม่วงที่ด้านหน้าของเนี่ยนเปิน,ระเบิดออกไปเหลือเพียงครึ่งร่าง.
ตำหนักเทียนซีถูกยึดครองไปแล้วอย่างงั้นรึ?
โหลวซิงเฉิน?
ภายในใจของเนี่ยนเปินนั้นสะดุ้งตกใจอย่างแรง,ไม่ทันได้กล่าวอะไรเลยด้วยซ้ำ,ร่างกายของเขาที่เคลื่อนที่อย่างรวดเร็วหนีตายไปในทันที.
ห้าวันหลังจากนั้น,ที่ชายขอบของอาณาเขตจวงหลุน,เนี่ยนเปินที่ยืนอยู่บนผืนทะเล,จดจ้องมองเข้าไปในอาณาเขตจวงหลุน,ใบหน้าที่เต็มไปด้วยความโศกเศร้า.
ไม่มี,ทุกอย่างไม่เหลืออะไรอีกแล้ว.
เมืองเทียนซีที่ยิ่งใหญ่,ไม่กี่ปีเท่านั้น,กลับล่มสลายพังทลายไปแล้วอย่างงั้นรึ?
เขตแดนจวงหลุนในเวลานี้,คงจะกลายเป็นของต้าเจิ้งแต่เพียงผู้เดียว.
"อ๊าก ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
ความไม่ยินดี,เศร้าใจ,เจ็บปวดใจ,หวาดกลัว,อารมณ์ด้านลบมากมายที่กำลังปกคลุมเนี่ยนเปิน,เขาแทบจะไม่สามารถยอมรับสิ่งที่เกิดขึ้นทั้งหมดได้เลยแม้แต่น้อย.
ยิ่งมองเข้าไปในอาณาเขตจวงหลุนยิ่งรู้สึกขมขื่ม,เนี่ยนเปินที่กัดฟันเสียงดัง,ก่อนที่จะหันหน้าไปยังทิศใต้พุ่งตรงไปยังอาณาเขตอู๋เซี่ยง,เนี่ยนเปินรู้ดี,หลังจากลับไปแล้ว,จะถูกเยาะเย้ยแดกดันจากคนอื่นๆมากมายขนาดใหน,ทว่าหากไม่กลับไป,ความอับอายนี้ก็จะไม่มีทางได้เอาคืน.
เนี่ยนเปินจากไปแล้ว,อาณาเขตจวงหลุนในเวลานี้,พื้นที่ภาคใต้กว่า
80%
ได้กลายเป็นของจงซานไปแล้ว.
อาณาเขตภาคเหนือ,กลุ่มอิทธิพลอื่นที่ล้อมรอบต้าเจิ้ง,ตอนนี้ราวกับว่าตัวเองฝันไป,ก่อนหน้านี้พวกเขารอคอยให้ตำหนักเทียนซีและต้าเจิ้งปะทะกันอยู่,จากนั้นก็จะเป็นคนคอยเก็บเกี่ยวผลประโยชน์,ทว่าตอนนี้,พริบตาเดียวเท่านั้น,ตำหนักเทียนซีกลุ่มอิทธิพลใหญ่กลับพ่ายแพ้อย่างรวดเร็วอย่างงั้นรึ?
ภายในท้องพระโรง,ราชวงศ์สวรรค์แห่งหนึ่ง.
"ปัง!"เซิ่งซ่างที่ระเบิดแผ่นริ้วหยกในมือ,เหล่าข้าราชบริพารถึงกับต้องก้มหน้าลงไม่กล้าแม้แต่จะกล่าวต่อเซิ่งซ่างที่กำลังโกรธเกรี้ยว.
"ข้อมูลนี้มันอะไรกัน?
อาณาเขตจวงหลุนภาคใต้ตกอยู่ในมือของศัตรูแล้วอย่างงั้นรึ?
สารเลว,ข้าอยู่มาหลายพันปีเพิ่งได้ยินรายงานที่น่าหัวเราะที่สุดก็ครั้งนี้ล่ะ,เจ้ารู้ตัวหรือไม่ว่าต้องโทษหนักขนาดไหนในการหลอกลวงราชา?"เซิ่งซ่างที่ตะโกนออกมาด้วยความโกรธ.
เสนาธิการชราที่คุกเข่าลงในทันที.
"ฝ่าบาท,นี่เป็นเรื่องจริง,ต้าเจิ้งได้บุกลงไปยังทิศใต้แล้ว,หลายปีมานี้พวกเขาครองครองภาคใต้ได้แล้วจริงๆ!"เสนาธิการที่กล่าวรายงานด้วยใบหน้าเป็นกังวล.
"ข้าไม่เชื่อ,เจ้าหลอกลวงกษัตริย์,เจ้ากล้าหลอกลวงข้า,ให้คนเข้ามา,เอามันไปตัดหัว!"เซิ่งซ่างที่โกรธเกรี้ยวกลายเป็นบ้าคลั่ง.
"ฝ่าบาทโปรดอภัย,ที่เฉินรายงานเป็นความจริง!"เสนาธิการชราที่ร้องออกมาเสียงดัง.
ทว่าเซิ่งซ่างในเวลานี้กำลังหน้ามือโกรธเกรี้ยวกลายเป็นไร้เหตุผลไปแล้ว,เขาได้โบกมือให้คนนำเสนาธิการชราไปตัดหัวในทันที.
เกิดเรื่องเช่นนี้กับราชวงศ์สวรรค์หลายแห่ง,กับเรื่องราวที่เปลี่ยนไปในทันที,ต้าเจิ้งกลายเป็นมหาอำนาจที่น่าหวาดกลัวไปแล้ว.
เร็วขนาดนี้เลยรึ?
ตำหนักเทียนซีหายไปแล้วอย่างงั้นรึ?
พลังอำนาจของต้าเจิ้ง,พริบตาเดียวก็ยึดครองตำหนักเทียนซีที่แข็งแกร่งได้แล้วอย่างงั้นรึ?
ข่าวที่แพร่ออกไปนี้,ทำให้ทั่วแผ่นดินอาณาเขตจวงหลุนสั่นสะเทือน,แทบทุกคนไม่อยากเชื่อเรื่องราวที่เกิดขึ้นเลยแม้แต่น้อย.
นี่คือกลุ่มคนเถื่อนบ้านนอก
ที่ออกมาจากโลกใบเล็กอย่างงั้นรึ? คนเถื่อนบ้านนอกแข็งแกร่งขนาดนี้เลยรึ?
ต้าเจิ้งที่กำราบพื้นที่รอบๆอาณาเขตจวงหลุนเกือบทั้งหมดแล้ว,เหล่าราชวงศ์วาสนาที่เหลืออยู่ในสภาวะอันตรายไปในทันที,เหล่าแดนเทวะเองก็ด้วย,เวลานี้พวกเขากำลังกะวนกระวายใจ.
สองปีหลังจากนั้น.
แดนเทวะหมางกูกับอีกสองแดนเทวะและหนึ่งราชวงศ์สวรรค์,พวกเขาได้ประกาศยินดีเข้าร่วมต้าเจิ้ง,น้อมคำนับเป็นข้าราชบริพารในทันที.
ข่าวที่เกิดขึ้นในเวลานี้กระจายออกไปอย่างรวดเร็ว.
น้อมคำนับเป็นข้าราชบริพารอย่างงั้นรึ?
ไม่มีใครรู้ว่าอี้เหยี่ยนและแดนเทวะหมางกูได้วางแผนอะไรเอาไว้,ทว่ากับทำให้กลุ่มอิทธิพลทั้งสามยอมศิโรราบ,ทว่าเรื่องดังกล่าวนั้นหาได้สำคัญไม่,ที่สำคัญคือมันกลายเป็นสัญญาณที่จะให้เหล่าแดนเทวะประกาศเข้าร่วมนิกายต้าหมิง,และราชวงศ์สวรรค์อื่นๆเข้าร่วมต้าเจิ้ง.
ความทะเยอทะยานของศาลเทวะต้าเจิ้ง,เห็นได้ชัดเจนว่า,พวกเขาต้องการรวมอาณาเขตจวงหลุนให้เป็นหนึ่ง?
หมดหวังที่จะต่อสู้อย่างงั้นรึ?
ด้วยการเคลื่อนทัพโดยเจ้าโส่วเซี่ยง,เวลานี้เริ่มรุกไปยังราชวงศ์สวรรค์ต่างๆแล้ว,สถานการณ์ทุกอย่างพวกเขาเข้าใจได้ทั้งหมดอย่างชัดแจ้ง.
สิบราชวงศ์สวรรค์ที่เหลืออยู่,สามราชวงศ์สวรรค์ตัดสินใจอพยพออกจากอาณาเขตจวงหลุน,สามแห่งที่ยินดียอมจำนนต่อต้าเจิ้ง,สี่แห่งขัดขืน,ซึ่งท้ายที่สุดก็ถูกทำลายล้างไปด้วยกองทัพของต้าเจิ้ง.
นับตั้งแต่,ต้าเจิ้งแยกสวรรค์สะบั้นปฐพี,ผ่านมาทั้งหมด
140 ปี,ด้วยอำนาจและความแข็งแกร่งที่ยากจะต้าน,พวกเขาก็สามารถรวมอาณาเขตจวงหลุนให้เป็นหนึ่งได้ในที่สุด.
ศาลเทวะต้าเจิ้ง,ภายในภพหยิน,สามารถที่จะตั้งตัวได้อย่างเป็นทางการแล้ว.
กับพลังอำนาจที่ครอบครองอาณาเขตขนาดใหญ่ได้เพียงหนึ่งเดียว,เป็นเรื่องที่ไม่เคยเป็นมาก่อน,ทุกคนที่อยู่ในอาณาเขตจวงหลุนเวลานี้เต็มไปด้วยความอัศจรรย์ใจตื่นตะลึงกับสิ่งที่เกิดขึ้น.
ถึงแม้นว่าอาณาเขตจวงหลุนนั้นจะมีกลุ่มอิทธิพลใหญ่อยู่น้อยมาก,ทว่าก็นับว่าเป็นเรื่องที่เหลือเชื่อเกินจริงไม่น้อย!
หลายต่อหลายราชวงศ์สวรรค์ได้พยายามหลายพันปีไม่เคยสำเร็จ,ทว่าต้าเจิ้งใช้เวลาเพียงแค่
140
ปีกลับทำได้,เรื่องนี้จะไม่ทำให้ผู้คนเต็มไปด้วยความอัศจรรย์ใจตื่นตะลึงได้อย่างไร?
พวกเขาที่คิดว่าต้าเจิ้งจะพังทลายโดยง่ายทันทีที่พวกเขาลงมือ,ใครจะคิดว่าไม่เพียงแค่ไม่พังทลายกลับกลายเป็นคนรวมผืนแผ่นดินแห่งนี้ไปได้ในที่สุด!
ส่วนคนของต้าเจิ้ง,ผู้คนมากมายต่างก็เต็มไปด้วยความชื่นชมบูชา,เซิ่งหวัง,เป็นคนที่เหนือล้ำเป็นอัจฉริยะของโลกใบนี้จริงๆ.
ในเวลานี้มีเหล่าผู้มีมากความสามารถเปี่ยมด้วยพรสวรรค์มากมายเข้าร่วมต้าเจิ้งกลุ่มอิทธิพลใหม่.
เมื่อต้าเจิ้งรวมแผ่นดินอาณาเขตจวงหลุนสำเร็จ,ทำให้เมืองซ่าง,ทะเลวาสนากำลังขายออกมามากมาย,มังกรทองวาสนา,ดูเหมือนว่าทรงพลังแข็งแกร่งกว่าเดิมมาก.
ภพหยาง! ศาลเทวะไท่ชู,ตำหนักกงจูจิวเหวย.
จงซานที่นั่งอยู่ในตำหนักของกงจูจิวเหว่ย,จ้องมองไปยังข้อมูลมากมายที่ได้รวบรวมมา,พร้อมกับขมวดคิ้วไปมา.
ไม่นานหลังจากนั้น,กงจูจิวเหว่ยและซูอาโฝวก็เดนทางมาสวนที่จงซานอยู่.
"จงซาน,เป็นอะไรไปอย่างงั้นรึ? หลายวันมานี้,กังวลอะไรอยู่อย่างงั้นรึ?"ซูอาโฝวที่กล่าวออกมาด้วยความสงสัย.
จงซานที่ยื่นกระดาษข้อมูลออกไป.
กงจูจิวเหว่ยที่นั่งลง,พร้อมกับรับกระดาษข้อความกลับมาจากจงซาน.
"ต้าฉิน,หยิง? หมายความว่าอย่างไร?
นี่เจ้าใส่ไว้ในแถวที่หนึ่งเลยอย่างงั้นรึ?"กงจูจิวเหว่ยที่เอ่ยออกมาด้วยความสงสัย.
"ข้อมูลในมือของอาโฝว,เป็นข้อมูลที่รวบรวมมาจากอาณาเขตเฟิงจง,เป็นรายการของคนที่เดินทางมายังอาณาเขตเฟิงจงในช่วงนี้!"จงซานที่กล่าวพลางถอนหายใจ.
"มากมายขนาดนี้เลยรึ? ข้าได้ยินมาว่าท่านปู่ของข้าได้เอ่ยถึงเมื่อหลายวันก่อน,บอกว่าเหล่ายอดฝีมือมากมายทั่วหล้าต่างก็มารวมตัวกันที่นี่,อาจจะเกี่ยวข้องกับนิกายเสอโหวอย่างงั้นรึ?"ซูอาโฝวกล่าว.
"นิกายเสอโห่ว,คือสุสานของเหนียงเหนียงนวีหว๋า! มีบางคนจงใจกระจายข่าวนี้ออกไป,เป็นเหตุให้ยอดฝีมือมาชุมนุมกันภายในอาณาเขตเฟิงจง."
"นิกายเสอโหว?
สุสานของเหนียงเหนียงนวี่หว๋า?
ก่อนหน้านี้เจ้าเคยบอกว่า,มีเฉพาะพวกเรารู้,ทว่ายังมีคนอื่นอีกอย่างงั้นรึ?"กงจูจิวเหว่ยที่ขมวดคิ้วไปมาเล็กน้อย.
"พวกเจ้าคิดว่าเป็นใคร?"จงซานที่เผยยิ้มเหยียดหยันออกมา.
"ซือหม่าชิง?"ซูอาโฝวและกงจูจิวเหว่ยที่เอ่ยออกมาแทบจะพร้อมๆกัน.
"ปราชญ์เทพโม่จื่อเป็นไปไม่ได้ที่จะบอกกล่าวกับคนทั่วหล้ามีเพียงแค่ซือหม่าชิงเท่านั้น,หลายร้อยปีเขาที่กระจายข่าวให้กับทุกคนได้รับรู้,ดูเหมือนว่าเรื่องนี้จะไม่ใช่เรื่องเล็กซะแล้ว!"จงซานที่ขมวดคิ้วไปมาขณะพูด.
"เป็นแผนการอย่างงั้นรึ?"ซูอาโฝวที่ตกใจเล็กน้อย.
"ถูกต้อง,เรื่องนี้ทุกคนทั่วหล้าต่างก็รับรู้กันทั้งหมด,ทำให้ยอดฝีมือมากมายต่างก็เดินทางมารวมกัน,นี่ไม่ใช่แค่เรื่องของนิกายเสอโห่วอีกแล้ว,บางที,ทั่วทั้งอาณาเขตเฟิงจงเวลานี้กำลังจะเกิดการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ก็เป็นได้!"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยความมั่นใจ.
ด้วยสุสานเหนียงเหนียงนวีหว๋า,มีใครบางคนที่จงใจทำให้อาณาเขตเฟิงจงแห่งนี้วุ่นวายอย่างงั้นรึ?
บางที,นี่อาจจะเป็นเวลาที่จะทำให้ต้าเจิ้งภพหยางได้ลืมตาอ้าปากก็เป็นได้,ภายในใจของจงซานที่รู้สึกตื่นเต้นเล็กน้อย.
Chapter 927 unified Reincarnation Cycle
Territory
一统转轮疆域
รวมอาณาเขตจวงหลุนให้เป็นหนึ่ง.
"ซือตาน?(ตำหนักทั้งสิบ)
ตำหนักที่หกเปิดแล้ว,นี่คือตำหนักที่หก,ตำหนักสังสารวัฏเปิดอีกแล้วอย่างงั้นรึ?"เนี่ยนเปินที่กล่าวออกมาด้วยความหวาดกลัว.
"ไท่จื่อสาม?"เซียนโบราณในชุดสีม่วงอีกคนที่ขมวดคิ้วไปมา.
"หนี,หนีเร็วเข้า!"เนี่ยนเปินที่ร้องตะโกนออกมาเสียงดัง.
"หนีอย่างงั้นรึ?"หนี่ปู่ซาที่แค่นเสียงเย็นชา.
ธารโลหิตที่บ้าคลั่ง,ทำให้อากาศรอบๆสั่นสะเทือนเล็กน้อย,ร่างของเซียนสวรรค์ที่พยายามเคลื่อนที่หลบ,ทว่าด้วยความเสื่อมแห่งกิเลสปกคลุมพื้นที่รอบๆ,การจะหนีออกไปนั้นแทบเป็นไปไม่ได้เลย.
ดวงตาของหนี่ปู่ซาหดเกร็ง,มือขวาทำสัญลักษณ์วิชาลับอีกครั้ง,บนอากาศที่ว่างเปล่าปรากฏเป็นผนึกขนาดใหญ่ขึ้น.
"ตูมมม~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
ทว่าในเวลานั้นเกิดระเบิดดังสนั่นหวั่นไหว,ธารโลหิตความเสื่อมแห่งกิเลสได้กลายเป็นรูใหญ่,คนทั้งสองกำลังพยายามที่จะหนีออกจากธารโลหิตให้ได้.
เซียนโบราณก่อนหน้านี้เป็นตัวอย่าง,ทำให้คนทั้งสองเต็มไปด้วยความระมัดระวัง,แม้ว่าตัวเองจะได้รับบาดเจ็บหนักก็ตาม,ทว่าพวกเขาจะต้องหนีออกไปให้ได้.
ต้าเจิ้ง,นับจากนี้,ต้าเจิ้งจะกลายเป็นเงาที่ลึกล้ำฝังอยู่ในใจของเนี่ยนเปิน,น่าหวาดกลัวเกินไปแล้ว!
เซียนโบราณทั้งสองสุดท้ายก็สามารถหนีไปได้สำเร็จ,ความเร็วของเซียนโบราณนั้นไม่ธรรมดา,ไม่ใช่คนทั่วไปจะไล่ทัน,ทำให้จำต้องปล่อยทั้งคู่จากไป.
หนีปู่ซาที่สะบัดมือ,เก็บความเสื่อมแห่งกิเลศซ่อนเอาไว้ในอากาศที่ว่างเปล่า,ท้องฟ้าในเวลานี้ค่อยๆสว่างขึ้น.
หนีปู่ซาที่กลับมายังตำหนักปู่ซือ.
"เซิ่งหวัง,เฉินไม่สามารถจับกุมคนทั้งสองเอาไว้ได้,ขอให้เซิ่งหวังโปรดอภัย!"หนี่ปู่ซากล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"ทั้งคู่ได้รับบาดเจ็บหนักไม่น้อย,เจ้าทำได้ดีแล้ว!"จงซานพยักหน้ารับ.
"ครับ!"
"ซือตาน?
ตำหนักที่หกเปิดแล้วหมายความว่าอย่างไร?
เนี่ยนเปินต้องการกล่าวสิ่งใดอย่างงั้นรึ?"จงซานที่สงสัยสอบถามจ้องมองไปยังหนี่ปู่ซา.
"เรื่องของตำหนักสังสารวัฏก่อนหน้านี้,มีหลายคนที่รับรู้,ทว่าความลับของตำหนักสังสารวัฏนั้นมีมากมายนับไม่ถ้วน,แม้ว่าเฉินเองจะสามารถเปิดออกมาได้บางส่วน,ทว่าก็ยังนับว่าเป็นเพียงแค่ส่วนบนของยอดภูเขาน้ำแข็งเท่านั้น,หนึ่งในตำหนักทั้งสิบ,หากว่าสามารถเปิดทุกตำหนักได้,สวรรค์ในภพหยินก็จะเปลี่ยนแปลง,จากคำพูดของเนี่ยนเปิน,น่าจะหมายความว่าตำหนักห้าแห่งได้เปิดออกมาแล้ว,ทุกๆสี่ตำหนักที่ถูกเปิดขึ้น,จะทำให้สวรรค์เปลี่ยนแปลงไปทุกครั้ง!"หนี่ปู่ซาที่กล่าวออกมาด้วยความเคารพ.
"สวรรค์เปลี่ยนแปลง?"จงซานที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ครับ!"
"เป็นเช่นนั้น,ตำหนักสังสารวัฏแห่งนี้ให้เจ้าเป็นคนจัดการก็แล้วกัน,ให้มันเป็นสำนักงานเทียนเจียนต้าเจิ้งภพหยินก็แล้วกัน!"จงซานครุ่นคิดและกล่าวออกมา.
"ขอบพระทัยเซิ่งหวัง!"หนี่ปู่ซาที่กล่าวออกมาด้วยความยินดี.
ก่อนหน้านี้เขาต้องการเอ่ยปากออกมาเช่นกันแต่ไม่รู้ว่าจะเริ่มกล่าวอย่างใด,ตอนนี้เป็นเซิ่งหวังที่เอ่ยปากออกมาเอง,ทำให้หนี่ปู่ซาซาบซึ้งใจเป็นอย่างมาก.
"เสี่ยวหวัง!"จงซานกล่าว.
"เฉินอยู่นี่แล้ว!"เสี่ยวหวังที่ก้าวออกมาในทันที.
"ภาคใต้เวลานี้ไม่มีกลุ่มผู้นำแล้ว,ถึงเวลารวมมันให้เป็นหนึ่ง,ข้าให้เวลาเจ้าสี่ปี!"จงซานกล่าวออกมาอย่างจริงจัง.
"น้อมรับคำสั่ง!"เสี่ยวหวังที่ตอบรับในทันที.
ทุกเมืองในเขตภาคใต้นั้น,ได้ถูกหวังจิงเหวินได้เตรียมการไว้ให้ต้าเจิ้งแล้ว,การจะรวมให้เป็นหนึ่ง,มีเพียงไม่กี่เมืองเท่านั้นที่ต้องบุกโจมตี,อีกทั้งในเวลานี้พวกเขาไม่มีผู้นำ,สี่ปีก็นับว่าเพียงพอ.
เนี่ยนเปินและเซียนโบราณชุดสีม่วงที่บินหนีตรงมายังเมืองเทียนซี.
ตลอดเส้นทาง,ใบหน้าของเนี่ยนเปินเต็มไปด้วยความโศกเศร้าเสียใจ,เขาพ่ายแพ้อีกแล้ว,นี่เป็นแผนการของจงซานอีกรึ?
ตำหนักสังสารวัฏ,ผู้ใต้บังคับบัญชาของเขาสามารถควบคุมตำหนักสังสารวัฏได้,เป็นเรื่องที่คาดไม่ถึงเลยจริงๆ.
ทั้งคู่ได้รับบาดเจ็บสาหัส,อำนาจของผนึกสังสารวัฏนั้นสามารถสังหารเซียนโบราณคนแรกด้วยการโจมตีครั้งเดียว,แม้ว่าทั้งคู่จะสามารถหนีออกมาจากผนึกได้,ทว่าก็รับผลที่หนักหนาไม่น้อยทีเดียว.
หลายวันถัดมา,พวกเขาทั้งคู่ก็เดินทางมาใกล้ถึงตำหนักเทียนซีได้ในที่สุด.
"ผนึกสังสารวัฏ,ถึงจะสามารถป้องกันเอาไว้ได้ส่วนใหญ่,แต่ก็ทำให้พวกเราได้รับบาดเจ็บหนักขนาดนี้เลยรึ?"เนี่ยนเปินที่นำโอสถทิพย์ออกมาพร้อมแบ่งให้กับเซียนโบราณในชุดสีม่วงที่หนีมาได้ทันที.
เซียนโบราณในชุดสีม่วงที่ใบหน้าโชกด้วยโลหิต,ได้รับบาดเจ็บสาหัสไม่น้อย.
"อำนาจสังสารวัฏ,หลายวันมานี้,อาการบาดเจ็บไม่สามารถฟื้นฟูกลับมาได้เลย,แม้แต่ดูเหมือนว่าจะแย่ขึ้นเรื่อยๆด้วย! ข้าคงต้องหาสถานที่เก็บตัวเพื่อรักษาร่างกายให้หายดี."ชายในชุดสีม่วงกล่าว.
"อีกไม่นานก็ถึงตำหนักเทียนซีแล้ว!"เนี่ยนเปิ่นกล่าว.
ขณะที่เนี่ยนเปินกล่าวทันใดนั้นก็หยุดในทันที,เพราะว่าธงบนตำหนักเทียนซีนั้นได้เปลี่ยนแล้ว.
เป็นของต้าเจิ้งไปแล้วอย่างงั้นรึ?
ที่ด้านหน้าตำหนักเทียนซีนั้น,ปรากฏชายคนหนึ่งในชุดสีน้ำเงิน,ในมือถือคันศรขนาดใหญ่,พร้อมกับง้างค้นศรเล็งมายังพวกเขาทั้งสองคน.
”ฟิ้ว!”
ลูกศรที่ถูกปล่อยออกมาฉีกอากาศพุ่งออกมาด้วยความเร็วสูง.
"ตูมมมมม!"
ร่างของเซียนโบราณในชุดสีม่วงที่ด้านหน้าของเนี่ยนเปิน,ระเบิดออกไปเหลือเพียงครึ่งร่าง.
ตำหนักเทียนซีถูกยึดครองไปแล้วอย่างงั้นรึ?
โหลวซิงเฉิน?
ภายในใจของเนี่ยนเปินนั้นสะดุ้งตกใจอย่างแรง,ไม่ทันได้กล่าวอะไรเลยด้วยซ้ำ,ร่างกายของเขาที่เคลื่อนที่อย่างรวดเร็วหนีตายไปในทันที.
ห้าวันหลังจากนั้น,ที่ชายขอบของอาณาเขตจวงหลุน,เนี่ยนเปินที่ยืนอยู่บนผืนทะเล,จดจ้องมองเข้าไปในอาณาเขตจวงหลุน,ใบหน้าที่เต็มไปด้วยความโศกเศร้า.
ไม่มี,ทุกอย่างไม่เหลืออะไรอีกแล้ว.
เมืองเทียนซีที่ยิ่งใหญ่,ไม่กี่ปีเท่านั้น,กลับล่มสลายพังทลายไปแล้วอย่างงั้นรึ?
เขตแดนจวงหลุนในเวลานี้,คงจะกลายเป็นของต้าเจิ้งแต่เพียงผู้เดียว.
"อ๊าก ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
ความไม่ยินดี,เศร้าใจ,เจ็บปวดใจ,หวาดกลัว,อารมณ์ด้านลบมากมายที่กำลังปกคลุมเนี่ยนเปิน,เขาแทบจะไม่สามารถยอมรับสิ่งที่เกิดขึ้นทั้งหมดได้เลยแม้แต่น้อย.
ยิ่งมองเข้าไปในอาณาเขตจวงหลุนยิ่งรู้สึกขมขื่ม,เนี่ยนเปินที่กัดฟันเสียงดัง,ก่อนที่จะหันหน้าไปยังทิศใต้พุ่งตรงไปยังอาณาเขตอู๋เซี่ยง,เนี่ยนเปินรู้ดี,หลังจากลับไปแล้ว,จะถูกเยาะเย้ยแดกดันจากคนอื่นๆมากมายขนาดใหน,ทว่าหากไม่กลับไป,ความอับอายนี้ก็จะไม่มีทางได้เอาคืน.
เนี่ยนเปินจากไปแล้ว,อาณาเขตจวงหลุนในเวลานี้,พื้นที่ภาคใต้กว่า
80%
ได้กลายเป็นของจงซานไปแล้ว.
อาณาเขตภาคเหนือ,กลุ่มอิทธิพลอื่นที่ล้อมรอบต้าเจิ้ง,ตอนนี้ราวกับว่าตัวเองฝันไป,ก่อนหน้านี้พวกเขารอคอยให้ตำหนักเทียนซีและต้าเจิ้งปะทะกันอยู่,จากนั้นก็จะเป็นคนคอยเก็บเกี่ยวผลประโยชน์,ทว่าตอนนี้,พริบตาเดียวเท่านั้น,ตำหนักเทียนซีกลุ่มอิทธิพลใหญ่กลับพ่ายแพ้อย่างรวดเร็วอย่างงั้นรึ?
.......
ภายในท้องพระโรง,ราชวงศ์สวรรค์แห่งหนึ่ง.
"ปัง!"เซิ่งซ่างที่ระเบิดแผ่นริ้วหยกในมือ,เหล่าข้าราชบริพารถึงกับต้องก้มหน้าลงไม่กล้าแม้แต่จะกล่าวต่อเซิ่งซ่างที่กำลังโกรธเกรี้ยว.
"ข้อมูลนี้มันอะไรกัน?
อาณาเขตจวงหลุนภาคใต้ตกอยู่ในมือของศัตรูแล้วอย่างงั้นรึ?
สารเลว,ข้าอยู่มาหลายพันปีเพิ่งได้ยินรายงานที่น่าหัวเราะที่สุดก็ครั้งนี้ล่ะ,เจ้ารู้ตัวหรือไม่ว่าต้องโทษหนักขนาดไหนในการหลอกลวงราชา?"เซิ่งซ่างที่ตะโกนออกมาด้วยความโกรธ.
เสนาธิการชราที่คุกเข่าลงในทันที.
"ฝ่าบาท,นี่เป็นเรื่องจริง,ต้าเจิ้งได้บุกลงไปยังทิศใต้แล้ว,หลายปีมานี้พวกเขาครองครองภาคใต้ได้แล้วจริงๆ!"เสนาธิการที่กล่าวรายงานด้วยใบหน้าเป็นกังวล.
"ข้าไม่เชื่อ,เจ้าหลอกลวงกษัตริย์,เจ้ากล้าหลอกลวงข้า,ให้คนเข้ามา,เอามันไปตัดหัว!"เซิ่งซ่างที่โกรธเกรี้ยวกลายเป็นบ้าคลั่ง.
"ฝ่าบาทโปรดอภัย,ที่เฉินรายงานเป็นความจริง!"เสนาธิการชราที่ร้องออกมาเสียงดัง.
ทว่าเซิ่งซ่างในเวลานี้กำลังหน้ามือโกรธเกรี้ยวกลายเป็นไร้เหตุผลไปแล้ว,เขาได้โบกมือให้คนนำเสนาธิการชราไปตัดหัวในทันที.
เกิดเรื่องเช่นนี้กับราชวงศ์สวรรค์หลายแห่ง,กับเรื่องราวที่เปลี่ยนไปในทันที,ต้าเจิ้งกลายเป็นมหาอำนาจที่น่าหวาดกลัวไปแล้ว.
เร็วขนาดนี้เลยรึ?
ตำหนักเทียนซีหายไปแล้วอย่างงั้นรึ?
พลังอำนาจของต้าเจิ้ง,พริบตาเดียวก็ยึดครองตำหนักเทียนซีที่แข็งแกร่งได้แล้วอย่างงั้นรึ?
ข่าวที่แพร่ออกไปนี้,ทำให้ทั่วแผ่นดินอาณาเขตจวงหลุนสั่นสะเทือน,แทบทุกคนไม่อยากเชื่อเรื่องราวที่เกิดขึ้นเลยแม้แต่น้อย.
นี่คือกลุ่มคนเถื่อนบ้านนอก
ที่ออกมาจากโลกใบเล็กอย่างงั้นรึ? คนเถื่อนบ้านนอกแข็งแกร่งขนาดนี้เลยรึ?
ต้าเจิ้งที่กำราบพื้นที่รอบๆอาณาเขตจวงหลุนเกือบทั้งหมดแล้ว,เหล่าราชวงศ์วาสนาที่เหลืออยู่ในสภาวะอันตรายไปในทันที,เหล่าแดนเทวะเองก็ด้วย,เวลานี้พวกเขากำลังกะวนกระวายใจ.
สองปีหลังจากนั้น.
แดนเทวะหมางกูกับอีกสองแดนเทวะและหนึ่งราชวงศ์สวรรค์,พวกเขาได้ประกาศยินดีเข้าร่วมต้าเจิ้ง,น้อมคำนับเป็นข้าราชบริพารในทันที.
ข่าวที่เกิดขึ้นในเวลานี้กระจายออกไปอย่างรวดเร็ว.
น้อมคำนับเป็นข้าราชบริพารอย่างงั้นรึ?
ไม่มีใครรู้ว่าอี้เหยี่ยนและแดนเทวะหมางกูได้วางแผนอะไรเอาไว้,ทว่ากับทำให้กลุ่มอิทธิพลทั้งสามยอมศิโรราบ,ทว่าเรื่องดังกล่าวนั้นหาได้สำคัญไม่,ที่สำคัญคือมันกลายเป็นสัญญาณที่จะให้เหล่าแดนเทวะประกาศเข้าร่วมนิกายต้าหมิง,และราชวงศ์สวรรค์อื่นๆเข้าร่วมต้าเจิ้ง.
ความทะเยอทะยานของศาลเทวะต้าเจิ้ง,เห็นได้ชัดเจนว่า,พวกเขาต้องการรวมอาณาเขตจวงหลุนให้เป็นหนึ่ง?
หมดหวังที่จะต่อสู้อย่างงั้นรึ?
ด้วยการเคลื่อนทัพโดยเจ้าโส่วเซี่ยง,เวลานี้เริ่มรุกไปยังราชวงศ์สวรรค์ต่างๆแล้ว,สถานการณ์ทุกอย่างพวกเขาเข้าใจได้ทั้งหมดอย่างชัดแจ้ง.
สิบราชวงศ์สวรรค์ที่เหลืออยู่,สามราชวงศ์สวรรค์ตัดสินใจอพยพออกจากอาณาเขตจวงหลุน,สามแห่งที่ยินดียอมจำนนต่อต้าเจิ้ง,สี่แห่งขัดขืน,ซึ่งท้ายที่สุดก็ถูกทำลายล้างไปด้วยกองทัพของต้าเจิ้ง.
นับตั้งแต่,ต้าเจิ้งแยกสวรรค์สะบั้นปฐพี,ผ่านมาทั้งหมด
140 ปี,ด้วยอำนาจและความแข็งแกร่งที่ยากจะต้าน,พวกเขาก็สามารถรวมอาณาเขตจวงหลุนให้เป็นหนึ่งได้ในที่สุด.
ศาลเทวะต้าเจิ้ง,ภายในภพหยิน,สามารถที่จะตั้งตัวได้อย่างเป็นทางการแล้ว.
กับพลังอำนาจที่ครอบครองอาณาเขตขนาดใหญ่ได้เพียงหนึ่งเดียว,เป็นเรื่องที่ไม่เคยเป็นมาก่อน,ทุกคนที่อยู่ในอาณาเขตจวงหลุนเวลานี้เต็มไปด้วยความอัศจรรย์ใจตื่นตะลึงกับสิ่งที่เกิดขึ้น.
ถึงแม้นว่าอาณาเขตจวงหลุนนั้นจะมีกลุ่มอิทธิพลใหญ่อยู่น้อยมาก,ทว่าก็นับว่าเป็นเรื่องที่เหลือเชื่อเกินจริงไม่น้อย!
หลายต่อหลายราชวงศ์สวรรค์ได้พยายามหลายพันปีไม่เคยสำเร็จ,ทว่าต้าเจิ้งใช้เวลาเพียงแค่
140
ปีกลับทำได้,เรื่องนี้จะไม่ทำให้ผู้คนเต็มไปด้วยความอัศจรรย์ใจตื่นตะลึงได้อย่างไร?
พวกเขาที่คิดว่าต้าเจิ้งจะพังทลายโดยง่ายทันทีที่พวกเขาลงมือ,ใครจะคิดว่าไม่เพียงแค่ไม่พังทลายกลับกลายเป็นคนรวมผืนแผ่นดินแห่งนี้ไปได้ในที่สุด!
ส่วนคนของต้าเจิ้ง,ผู้คนมากมายต่างก็เต็มไปด้วยความชื่นชมบูชา,เซิ่งหวัง,เป็นคนที่เหนือล้ำเป็นอัจฉริยะของโลกใบนี้จริงๆ.
ในเวลานี้มีเหล่าผู้มีมากความสามารถเปี่ยมด้วยพรสวรรค์มากมายเข้าร่วมต้าเจิ้งกลุ่มอิทธิพลใหม่.
เมื่อต้าเจิ้งรวมแผ่นดินอาณาเขตจวงหลุนสำเร็จ,ทำให้เมืองซ่าง,ทะเลวาสนากำลังขายออกมามากมาย,มังกรทองวาสนา,ดูเหมือนว่าทรงพลังแข็งแกร่งกว่าเดิมมาก.
-----------------------------------------------------------------------------
ภพหยาง! ศาลเทวะไท่ชู,ตำหนักกงจูจิวเหวย.
จงซานที่นั่งอยู่ในตำหนักของกงจูจิวเหว่ย,จ้องมองไปยังข้อมูลมากมายที่ได้รวบรวมมา,พร้อมกับขมวดคิ้วไปมา.
ไม่นานหลังจากนั้น,กงจูจิวเหว่ยและซูอาโฝวก็เดนทางมาสวนที่จงซานอยู่.
"จงซาน,เป็นอะไรไปอย่างงั้นรึ? หลายวันมานี้,กังวลอะไรอยู่อย่างงั้นรึ?"ซูอาโฝวที่กล่าวออกมาด้วยความสงสัย.
จงซานที่ยื่นกระดาษข้อมูลออกไป.
กงจูจิวเหว่ยที่นั่งลง,พร้อมกับรับกระดาษข้อความกลับมาจากจงซาน.
"ต้าฉิน,หยิง? หมายความว่าอย่างไร?
นี่เจ้าใส่ไว้ในแถวที่หนึ่งเลยอย่างงั้นรึ?"กงจูจิวเหว่ยที่เอ่ยออกมาด้วยความสงสัย.
"ข้อมูลในมือของอาโฝว,เป็นข้อมูลที่รวบรวมมาจากอาณาเขตเฟิงจง,เป็นรายการของคนที่เดินทางมายังอาณาเขตเฟิงจงในช่วงนี้!"จงซานที่กล่าวพลางถอนหายใจ.
"มากมายขนาดนี้เลยรึ? ข้าได้ยินมาว่าท่านปู่ของข้าได้เอ่ยถึงเมื่อหลายวันก่อน,บอกว่าเหล่ายอดฝีมือมากมายทั่วหล้าต่างก็มารวมตัวกันที่นี่,อาจจะเกี่ยวข้องกับนิกายเสอโหวอย่างงั้นรึ?"ซูอาโฝวกล่าว.
"นิกายเสอโห่ว,คือสุสานของเหนียงเหนียงนวีหว๋า! มีบางคนจงใจกระจายข่าวนี้ออกไป,เป็นเหตุให้ยอดฝีมือมาชุมนุมกันภายในอาณาเขตเฟิงจง."
"นิกายเสอโหว?
สุสานของเหนียงเหนียงนวี่หว๋า?
ก่อนหน้านี้เจ้าเคยบอกว่า,มีเฉพาะพวกเรารู้,ทว่ายังมีคนอื่นอีกอย่างงั้นรึ?"กงจูจิวเหว่ยที่ขมวดคิ้วไปมาเล็กน้อย.
"พวกเจ้าคิดว่าเป็นใคร?"จงซานที่เผยยิ้มเหยียดหยันออกมา.
"ซือหม่าชิง?"ซูอาโฝวและกงจูจิวเหว่ยที่เอ่ยออกมาแทบจะพร้อมๆกัน.
"ปราชญ์เทพโม่จื่อเป็นไปไม่ได้ที่จะบอกกล่าวกับคนทั่วหล้ามีเพียงแค่ซือหม่าชิงเท่านั้น,หลายร้อยปีเขาที่กระจายข่าวให้กับทุกคนได้รับรู้,ดูเหมือนว่าเรื่องนี้จะไม่ใช่เรื่องเล็กซะแล้ว!"จงซานที่ขมวดคิ้วไปมาขณะพูด.
"เป็นแผนการอย่างงั้นรึ?"ซูอาโฝวที่ตกใจเล็กน้อย.
"ถูกต้อง,เรื่องนี้ทุกคนทั่วหล้าต่างก็รับรู้กันทั้งหมด,ทำให้ยอดฝีมือมากมายต่างก็เดินทางมารวมกัน,นี่ไม่ใช่แค่เรื่องของนิกายเสอโห่วอีกแล้ว,บางที,ทั่วทั้งอาณาเขตเฟิงจงเวลานี้กำลังจะเกิดการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ก็เป็นได้!"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยความมั่นใจ.
ด้วยสุสานเหนียงเหนียงนวีหว๋า,มีใครบางคนที่จงใจทำให้อาณาเขตเฟิงจงแห่งนี้วุ่นวายอย่างงั้นรึ?
บางที,นี่อาจจะเป็นเวลาที่จะทำให้ต้าเจิ้งภพหยางได้ลืมตาอ้าปากก็เป็นได้,ภายในใจของจงซานที่รู้สึกตื่นเต้นเล็กน้อย.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
ปัจจุบันแปลจบแล้ว 1672 ตอน สนใจติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ครับ
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น