Immortality Chapter 926 Rotating Wheel Palace opening
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 926 ตำหนักสังสารวัฏที่ถูกเปิด.
Chapter 926 Rotating Wheel Palace opening
สามปีหลังจากนั้น,ภายในตำหนักเทียนซี.
"เหล่าราชวงศ์สวรรค์ที่อยู่รอบๆไม่ใช่ว่าพวกเขาไม่ต้องการเคลื่อนทัพอย่างงั้นรึ?"ไท่จื่อสามที่เอ่ยออกมาเบาๆ.
ในเวลานี้,ไท่จื่อสามที่รับรู้เรื่องราวต่างๆมากมาย,ไม่หุนหันพลันแล่นเหมือนกับเมื่อหลายปีก่อนหน้านี้อีกแล้ว.
"ครับ!
ทำไมไม่รู้ผู้ใต้บังคับบัญชาไม่รู้เลย?
ทำไมพวกเขาไม่ยินดีที่จะร่วมมือกำจัดต้าเจิ้งพร้อมกันกับพวกเรากัน?"เสนาธิการคนหนึ่งที่เอ่ยออกมาด้วยท่าทางเป็นกังวล.
"พวกเขาไม่ต้องการถูกกำจัด,นอกจากนี้,บางที่ราชวงศ์สวรรค์เหล่านั้น,อาจจะมีคนของต้าเจิ้งแทรกซึมอยู่ด้วย,พวกเขาที่ไม่ต้องการก่อสงคราม,เพราะภายในเอง
ก็มีการต่อสู้ที่รุนแรงอยู่!"ไท่จื่อสามที่เผยรอยยิ้มที่ขมขื่นออกมา.
"ไท่จื่อสาม,พวกเราควรจะทำอย่างไรดี?
อาณาเขตภาคใต้,ตอนนี้พวกเราเสียให้กับต้าเจิ้งไปกว่าครึ่งหนึ่งแล้ว,หากเป็นเช่นนี้,พวกเราจะต้องพ่ายแพ้อย่างไม่ต้องสงสัย,พวกเราขอกำลังเสริมจากเมืองหลวงดีหรือไม่?"
"ไม่จำเป็น,ก้าวต่อไป,ถึงจะขอกำลังเสริมเวลานี้ก็ไม่มีประโยชน์อะไร,พรุ่งนี้ข้าจะเดินทางไปทางเหนือ,พร้อมกับเซียนโบราณอีกสองคนเพื่อทำลายมืองหลวงของต้าเจิ้ง,ด้วยเซียนโบราณสามคน,การจะทะลวงเมืองซ่างนั้นไม่ใช่เรื่องยากแต่อย่างใด!"ไท่จื่อสามที่กล่าวออกมาด้วยเสียงเย็นชา.
การต่อสู้ของราชวงศ์วาสนา,การที่เลือกบุกเดี่ยวเพื่อเข้าไปต่อสู้ระหว่างผู้นำและผู้นำนั้นในทันทีเลยนั้น,จะไม่สามารถยึดครองวาสนาของอีกฝ่ายได้,สิ่งสำคัญ,การประกาศอย่างชอบธรรมไปทั่วแผ่นดินนั้นจะไม่สามารถทำได้,ทำให้ไม่สามารถยืมอำนาจของแผ่นดินมาเป็นกำลังของตัวเองได้,การกระทำเช่นนี้เป็นการละเมิดข้อบังคับของสวรรค์,คนปรกติทั่วไปยังจะทำการเช่นนี้อย่างงั้นรึ?
ทว่าในเวลานี้,ตอนนี้,ไท่จื่อสามนั้นไม่ต้องการออกไปจากสถานที่เช่นนี้,หากว่าไม่ได้กำจัดจงซาน,เขาที่ตัดสินใจจะละทิ้งแผ่นดินแห่งนี้เพื่อกลับไปอาณาเขตอู๋เซี่ยงคงไม่สามารถสงบใจได้ตลอดไป.
"รับทราบ!"เสนาธิการที่กล่าวออกมาด้วยความหนักใจ.
หากไท่จื่อสามไม่สามารถกำจัดจงซาน,และป้องกันแผนการก้าวต่อไปของต้าเจิ้ง,หลังจากนี้ศักดิ์ศรีและชื่อเสียงของเขาก็จะเสียหายไปหมด,แม้ว่าตำแหน่งไท่จื่ออาจจะยังอยู่,แต่แผ่นดินทิศใต้ของอาณาเขตอู๋เซี่ยงก็จะเสียไปทั้งหมดแล้ว,หรือบางทีในกรณีที่เลวร้ายที่สุดตำแหน่งไท่จื่อเองก็จะเสียไปด้วย
เมืองซ่าง.
"เซิ่งหวัง,เนี่ยนเปิ่นได้นำเซียนโบราณสองคนออกจากตำหนักเทียนซีแล้ว,เป็นไปได้ว่าจะมาถึงเมืองซ่างของพวกเราในอีกห้าวัน!"อี้เหยี่ยนที่กล่าวออกมาด้วยความเคารพ.
ด้วยการสื่อสารด้วยหยกสัญญาณชีวิต,ทำให้จงซานสามารถรับรู้เรื่องที่เกิดขึ้นทั่วแผ่นดินได้ในทุกเวลา.
"อืม!"
เนี่ยนเปิ่นในชุดสีทอง,ที่ด้านข้างนั้นมีชายในชุดสีม่วงสองคน.
คนทั้งสามที่มาปรากฏขึ้นที่ด้านหน้าเมืองซ่าง,แววตาของเนี่ยนเปินเต็มไปด้วยความเย็นชา.
"ต้าเจิ้งมีวาสนาทั่วแผ่นดิน,พวกเจ้าทั้งสองระมัดระวังด้วย,เริ่มเตรียมการได้!"เนี่ยนเปินกล่าวออกมาด้วยเสียงเย็นชา.
"รับทราบ!"คนทั้งสองที่รับคำในทันที.
"ไท่จื่อสาม,ศาลเทวะอู๋เซี่ยง,เข้ามายังต้าเจิ้งของข้า,คิดว่ามีความผิดสถานใด?"เสียงๆหนึ่งที่ดังผ่านออกมาตามอากาศออกมา.
ดวงตาของเนี่ยนเปิ่นที่ส่ายไปมา,จงซานพบแล้วอย่างงั้นรึ?
นี่เขาพบแล้วรึ?
จากที่ไกลออกไปที่เมืองซ่าง,ที่ทางเข้าตำหนักปู่ซือ,จงซานนำเหล่าเสนาธิการก้าวออกมาช้าๆ.
หลังจากก้าวออกมา,บัลลังก์มังกรที่เหินออกมา,รับจงซานที่นั่งลงไป,จดจ้องมองเนี่ยนเปินอย่างเฉยเมย.
เหล่าเสนาธิการเองที่ยื่นอยู่ข้างๆด้วยความเคารพ.
"จงซาน!"เนี่ยนเปิ่นที่กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นชา.
กับความเกลียดมากมายที่มีอยู่เป็นทุนเดิม,ทำให้ใบหน้าของเนี่ยนเปินบิดเบี้ยวมืดคลึ้ม.
"มีปัญหาอะไร? ไท่จื่อสามถึงกับข้ามแดนมา,ก่อนหน้านี้มอบบัวเพลิงหัวใจวิถีให้ข้า,ครั้งนี้,เจ้าจะทิ้งอะไรให้กับข้าอย่างงั้นรึ?"จงซานที่เผยยิ้มด้วยความชั่วร้ายออกมา.
"ชิ,จงซาน,เจ้าได้แส่หาเรื่องใส่ตัวแล้ว,ถึงแม้ว่าจะสามารถใช้อำนาจของแผ่นดินต้าเจิ้งได้,และมีโหลวซิงเฉินอยู่ก็ตาม,แต่ก็เทียบได้แค่ระดับเซียนโบราณสองคน,วันนี้ข้าจะทำลายเมืองซ่างของเจ้าซะ,วันนี้คือวันตายของเจ้า!"เนี่ยนเปิ่นที่กล่าวออกมาด้วยเสียงเย็นชา.
"กับคำพูดเหล่านั้น,ข้าได้ยินมามากมายแล้ว,แต่ก็ไม่เคยมีใครทำสำเร็จสักคน,อย่ามาพูดจาใหญ่โตต่อหน้าข้า,ข้าเหนื่อยที่จะฟัง!"จงซานกล่าวออกมาด้วยความเหยียดหยัน.
"เหนื่อยที่จะฟัง?
ข้าจะมอบคำพูดเหล่านั้นให้กับเจ้าอย่างสาสม,ออกมา,ไม่เช่นนั้นเจ้าจะไม่มีโอกาสอีก!"เนี่ยนเปิ่นเอ่ย.
"ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า,คำพูดเหล่านั้นคิดว่าตัวเป็นเซิ่งหวังอู๋เซี่ยงรึไง,สำหรับเจ้า?
ไกลห่างเกินไป!"จงซานกล่าวหยัน.
"ชิ,เริ่ม!"เนี่ยนเปิ่นที่กล่าวออกมาเสียงดัง.
เนี่ยนเปินที่กล่าวออกมาเสร็จ,ชายในชุดคลุมสีม่วงทั้งสองคนก็ลงมือทันที,ประกายแสงสีเขียวที่ปรากฏ,ส่องประกายสีเขียวสว่างจ้า,บนอากาศที่ว่างเปล่ากลายเป็นเหมือนกับเถาว์วัลย์,ปกคลุมไปทั่วท้องฟ้า,กระจายออกไปทั่วเมืองซ่าง.
รอบๆเมืองซ่างนั้น,ปรากฏค่ายกลมากมายผุดออกมา,ทำให้เถาวัลย์ปกคลุมไปทั่วท้องฟ้าเมืองซ่างทันที.
พริบตาเดียว,เมืองซ่างขนาดใหญ่เป็นเหมือนกับเปลือกไข่ที่ถูกเถาวัลย์มากมายปกคลุม,กระจายรกรุงรังไปทั่วเมืองซ่าง.
หลังจากที่เถาวัลย์ปกคลุมทั่วเมืองซ่าง,ก็ปลดปล่อยพลังบีบรัดอย่างรุนแรง,ราวกับว่าต้องการจะระเบิดค่ายกลเมืองซ่างให้แตกสลายหายไป.
หนี่ปู่ซาที่ยืนอยู่ด้านหน้าจงซานขมวดคิ้วไปมาเล็กน้อย,ก่อนที่ร่างของเขาจะหายไปในทันทีเช่นกัน.
ที่ด้านนอกนั้น,เถาวัลย์สีเขียวที่น่าเกรงขาม,ราวกับว่ามันสามารถเติบโตได้บนกฎเกณฑ์ฟ้าดิน,เป็นสิ่งมีชีวิตที่กลืนกินอำนาจฟ้าดิน.
ดูเหมือนว่าเถาวัลย์เหล่านี้,จะเป็นทักษะเทวะ,ทักษะเทวะของยอดฝีมือในชุดคลุมสีม่วงทั้งสองครอบครองอยู่,ทักษะเทวะที่เพิกเฉยต่อพลังแห่งกฏ,อำนาจที่กำลังรุกล้ำเมืองซ่าง,ไม่เพียงแค่ปิดล้อมเมืองซ่างเอาไว้,ยังผนึกอำนาจของวาสนาของแผ่นดินของจงซานเอาไว้ด้วย.
เนี่ยนเปินที่แค่นเสียงเย็นชา.
ในเวลาเดียวกันนี้,ช่องว่างเล็กมากมายระหว่างเถาวัลย์,ทันใดนั้นก็ปรากฏวารีสีดำทมิฬปรากฏผุดขึ้นมาในทันที.
วารีสีดำที่ปกคลุมพื้นที่รอบๆ,ทำให้เถาวัลย์เหี่ยวเฉาอย่างรวดเร็ว,เถาวัลย์ที่ดูเหมือนว่ามีจิตวิญญาณเมื่อถูกวารีสีดำ,ก็ตะเกียกตะกายร้องโหยหวน,เจ็บปวดทรมาน,ส่งเสียงดังกึกก้องกังวานไปทั่วแผ่นดิน.
วารีสีดำ,ทำให้เถาวัลย์มากมายเหี่ยวเฉาลง,วารีสีดำที่กระจายตัวออกไปรอบๆ,ส่องประกายแสงเงาวับวาว,ทักษะเทวะของยอดฝีมือในชุดคลุมสีม่วง,ถูกวารีสีดำทำลายลงในทันที.
เถาวัลย์ที่ปกคลุมท้องฟ้า,เพียงไม่นานก็หายไปทั้งหมด.
บนท้องฟ้า,วารีสีดำที่รวมตัวกันเป็นเหมือนกับผืนทะเล,ที่ตอนนี้กำลังเคลื่อนที่เป็นระลอกคลื่น,ที่บนผืนทะเลนั้นมีร่างในชุดคลุมสีดำยืนอยู่.
หนี่ปู่ซา!
วารีสีดำที่มีหนี่ปู่ซาควบคุม,ในเวลานี้ราวกับเจตภูติมากมายกำลังดำผุดดำว่ายอยู่บนวารี,เป็นปิศาจร้ายที่น่าหวาดกลัวเป็นอย่างมาก.
"นี่มัน?"ดวงตาของเนี่ยนปิงที่ส่ายไปมาอย่างบ้าคลั่ง.
คนผู้นี้เป็นใคร? ไม่ใช่จงซาน,ไม่ใช่โหลวซิงเฉิน,เถาวัลย์สวรรค์ก่อนหน้านี้,เป็นทักษะเทวะที่ร้ายกาจมาก,คาดไม่ถึงเลยว่าจะทำลายไปได้ในทันที?
เขาเป็นใคร?
"เนี่ยนเปิน,เซิ่งหวังอู๋เซี่ยงไม่เคยสั่งสอนเจ้าเลยรึ?
ไม่คิดจะหาข้อมูลของคนอื่น,แต่เร่งรีบเข้ามาหาเรื่อง,เรื่องนี้ไม่ต่างจากแส่หาความตาย,เจ้ารู้เรื่องเกี่ยวกับต้าเจิ้งของข้ามากเท่าไหร่กัน?"จงซานที่กล่าวดูแคลน.
"ไท่จื่อสาม,นี่มัน,โคลนกร่อนชีวิตหนึ่งในห้ามลทิน,ความเสื่อมแห่งสรรพสัตว์ของตำหนักสังสารวัฏตะวันออก!"ชายในชุดคลุมสีม่วงที่เอ่ยออกมาด้วยท่าทางหวาดหวั่น.
"อะไร? ความเสื่อมแห่งสรรพสัตว์?"เนี่ยนเปินที่กล่าวออกมาด้วยความอัศจรรย์ใจ.
"ใช่!"ชายในชุดคลุมสีม่วงที่กำลังขมวดคิ้วไปมา.
เนี่ยนเปิ่นจ้องมองไปยังหนี่ปู่ซา,จ้องมองไปยังจงซาน.
"จงซาน,เจ้าใจกล้าเกินไปแล้ว,ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า,เจ้ามันใจกล้าจริงๆ!"เนี่ยนเปิ่นที่ใบหน้าเปลี่ยนเป็นแปลกประหลาดและหัวเราะออกมาเสียงดัง.
."กล้าไม่น้อยกว่าเจ้าหรอก!"จงซานกล่าวหยัน.
"ตำหนักสังสารวัฏ,เป็นหนึ่งในสิบตำหนัก,ไม่มีใครกล้ายุ่งเกี่ยว,ทำไมอาณาเขตจวงหลุนแห่งนี้ถึงไม่ได้มีกลุ่มอิทธิพลใหญ่,เพราะกลัวตำหนักสังสารวัฏไงล่ะ,ใช่แล้ว,ก่อนหน้านี้เจ้าเป็นคนปล่อยตัวกัวซือฝูรึ?
ได้ยินมาว่ากู่ซือฝูเป็นศัตรูของคนทั่วหล้า,เพราะว่าเขาถูกผนึกเอาไว้ไม่มีใครต้องการสังหารเขาในตำหนักสังสารวัฏ,ต้าเจิ้งช่างใจกล้านัก,ที่กล้าทำตัวเองให้เปรอะเปื้อนกรรม,เคลื่อนย้ายความเสื่อมแห่งสรรพสัตว์!"เนี่ยนเปิ่นที่ราวกับว่ายินดีในโชคร้ายของคนอื่น.
ได้ยินคำพูดของเนี่ยนเปิน,ดวงตาของจงซานที่หดเกร็ง.
กัวซือฝู? ในอดีตก่อนหน้านี้เหล่าปราชญ์เทพที่หวาดกลัวแปดเปื้อนกรรมของต้าโจว,ทำให้ละเลยกัวซือฝูอย่างงั้นรึ?
ไม่ใช่,ในเวลานั้นมีบางอย่างที่ไม่ถูกต้อง,ต้องมีความจริงบางอย่างที่ซ่อนเอาไว้มากกว่านี้.
ตำหนักสังสารวัฏ? นี่คือหนึ่งในตำหนักสังสารวัฏ?
เป็นหนึ่งในตำหนักที่เหล่าปราชญ์เทพไม่ต้องการเปรอะเปื้อนกรรมอย่างงั้นรึ?
"หนี่ปู่ซา,ลงมือ!"จงซานเที่เอ่ยออกมาในทันที.
"รับทราบ!"หนี่ปู่ซาที่เอ่ยออกมาด้วยความเคารพ.
ทันทีที่รับคำ,วารีสีดำที่พุ่งตรงไปยังเซียนโบราณทั้งสาม,ปกคลุมเอาไว้,วารีสีอำที่ปกคลุม,อำนาจความเสื่อมแห่งสรรพสัตว์ที่มากมาย,กักขังกลุ่มของเนี่ยนปิงทั้งสามเอาไว้.
นี่คือหนึ่งในความสามารถของหนี่ปู่ซาหลังจากที่คลายผนึกบางส่วนของตำหนักสังสารวัฏได้แล้ว.
วารีสีดำน่าหวาดกลัวมาก,ทรงพลังไร้เทียมทานอย่างที่สุด,อำนาจของความเสื่อมแห่งสรรพสัตว์ที่หนี่ปู่ซาระดับเซียนสวรรค์กับสามารถต่อกรกับเซียนโบราณสามคนได้อย่างคาดไม่ถึง.
"ตูมมม~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
วารีสีดำที่ปกคลุมเซียนโบราณทั้งสาม,ซึ่งด้านในกำลังขัดขืนโจมตีออกมาสุดแรง,ทว่ากลับไม่สามารถสะเทือนความเสื่อมแห่งสรรพสัตว์ได้,และพวกเขาเองก็ไม่กล้าที่จะขัดขืนหนีออกมา,ในเวลานี้พวกเขาถูกกักขังเอาไว้อย่างคาดไม่ถึง.
คิดถึงโหลวซิงเฉินที่ยังไม่ลงมือด้วยซ้ำ,ต้าเจิ้งมียอดฝีมือที่แปลกประหลาดอยู่มากมายเท่าไหร่กัน?
หนี่ปู่ซา? ผู้ฝึกตนฮวงจิ้นของต้าเจิ้ง? เขาแข็งแกร่งขนาดนี้เลยรึ?
"ตูมมม~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
สามเซียนโบราณ,ที่ถูกความเสื่อมแห่งสรรพสัตว์กักขังเอาไว้,จดจ้องมองหนี่ปู่ซาด้วยความอัศจรรย์ใจ.
"ใช้ความเสื่อมแห่งสรรพสัตว์กักขังข้าอย่างงั้นรึ?
เจ้าไม่ต้องการมีชีวิตอยู่แล้วรึ? ไม่ว่าจะเป็นใครที่เคลื่อนย้ายความเสื่อมแห่งสรรพสัตว์,ชีวิตของพวกมันจะต้องสิ้นภายในหนึ่งร้อยลมหายใจ,เจ้าต้องตายแน่!"เนี่ยนเปิ่นที่จ้องมองไปยังหนี่ปู่ซาด้วยความเย็นชา.
หนี่ปู่ซาไม่สนใจเนี่ยนเปิน,เขาที่ใช้ความเสื่อมแห่งสรรพสัตว์กับขังคนทั้งสามเอาไว้,ด้วยวิชาลับบางอย่างที่เขาใช้ออกมา,ทำให้วารีสีดำทมิฬนั้น,กลายเป็นสีแดงทีละน้อยๆ,ได้กลิ่นเหมือนกับโลหิตที่ส่งกลิ่นคาวตลบอบอวลไปทั่ว.
ทะเลสีดำทมิฬบนท้องฟ้าค่อยๆเปลี่ยนเป็นสีแดงช้าๆ,ราวกับเป็นธารโลหิตขนาดใหญ่.
"ความเสื่อมแห่งกิเลส? นี่คือความเสื่อมแห่งกิเลส?"ยอดฝีมือในชุดคลุมสีม่วงที่กลายเป็นบ้าคลั่งในทันที.
"ความเสื่อมแห่งกิเลส?"เนี่ยนเปินที่ร้องออกมาด้วยความตกใจ.
ธารโลหิตที่ย้อมท้องฟ้า,บนอากาศตอนนี้กลายสีแดงโลหิต,และทันใดนั้นเสียงบางอย่างที่ดังออกมา,เป็นภูติโลหิตมากมายที่กำลังส่งเสียงน่าหวาดกลัวข่มขู่เนี่ยนเปิ่นและพรรคพวก.
"เป็นไปไม่ได้,เจ้าเป็นเพียงเซียนสวรรค์,จะเคลื่อนย้ายความเสื่อมแห่งกิเลสได้อย่างไร?
ทำไมเจ้ายังไม่ตายอีก?"เนี่ยนเปินกล่าวออกมาเสียงดัง.
เห็นได้ชัดเจนว่ามันได้ทำลายความรู้ทั้งหมดของเนี่ยนเปินเกี่ยวกับห้ามลทินไปทั้งหมด,สิ่งที่หนี่ปู่ซาแสดงออกมานี้ทำให้เนี่ยนเปินกลายเป็นโง่งมในทันที.
ในเวลาเดียวกันนี้,ธารโลหิตที่ห่อหุ้มคนทั้งสามเอาไว้ในทันที,ปิดแน่นทุกทิศทางทำให้พวกเขาไม่สามารถที่จะหนีไปใหนได้,คนทั้งสามที่ถูกตรึงเอาไว้.
"ตูมม~~~~~~!”
ชายในชุดสีม่วงคนหนึ่งที่กำลังดิ้นรนอย่างรุนแรงจากธารโลหิต.
ดวงตาของหนี่ปู่ซาที่ดวงตาเป็นประกาย,พร้อมกับยื่นมือออกไป,พร้อมกับทำสัญลักษณ์ผนึกในทันที,ผนึกที่พุ่งออกไปอย่างรุนแรงไปยังธารโลหิต.
"ตูมมม ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
เกิดระเบิดดังสนั่น,อากาศที่สั่นไหวไปมา,พื้นที่รอบๆที่สั่นไหวไปด้วย.
ทันทีที่ผนึกหายไป,ธารโลหิตที่ปกคลุมร่างชายในชุดสีม่วงคนดังกล่าวปกคลุมร่างของเขาทั้งหมดและระเบิดแตกสลายหายไปในทันที.
หายไปแล้ว?
"เจ้าสังหารเขาไปแล้วรึ?"ชายในชุดสีม่วงอีกคนที่เอ่ยออกมาด้วยท่าทางไม่อยากเชื่อ.
"ผนึกสังสารวัฏ,ไม่สงสัย,ไม่แปลกใจเลย,นี่เจ้าได้รับความรู้ความเข้าใจเกี่ยวกับตำหนักสังสารวัฏอย่างงั้นรึ?เจ้ารู้วิธีใช้งานตำหนักสังสารวัฏอย่างงั้นรึ?"เนี่ยนเปินเอ่ยออกมาด้วยความหวาดผวาตื่นตระหนก.
"นี่เจ้ารู้จักผนึกสังสารวัฏอย่างงั้นรึ?"หนี่ปู่ซาเอ่ยออกมาด้วยท่าทางประหลาดใจ.
"ซือตาน?(ตำหนักทั้งสิบ)
ตำหนักที่หกเปิดแล้ว,นี่คือตำหนักที่หก,ตำหนักสังสารวัฏเปิดอีกแล้วอย่างงั้นรึ?"เนี่ยนเปินที่กล่าวออกมาด้วยความหวาดกลัว.
‘舍利弗，如我今者，称赞诸佛不可思议功德，彼诸佛等，亦称赞我不可思议功德，而作是言：“释迦牟尼佛能为甚难希有之事，能于娑婆国土，五浊恶世，劫浊、见浊、烦恼浊、众生浊、命浊中，得阿耨多罗三藐三菩提。为诸众生，说是一切世间难信之法。’
คือได้บรรลุอนุตรสัมมาสัมโพธิ แล้วได้เทศนาธรรมะซึ่งในโลกทั้งปวงยากจะยอมเชื่อถือ
๐
Chapter 926 Rotating Wheel Palace opening
转轮殿开启
ตำหนักสังสารวัฏที่ถูกเปิด.
สามปีหลังจากนั้น,ภายในตำหนักเทียนซี.
"เหล่าราชวงศ์สวรรค์ที่อยู่รอบๆไม่ใช่ว่าพวกเขาไม่ต้องการเคลื่อนทัพอย่างงั้นรึ?"ไท่จื่อสามที่เอ่ยออกมาเบาๆ.
ในเวลานี้,ไท่จื่อสามที่รับรู้เรื่องราวต่างๆมากมาย,ไม่หุนหันพลันแล่นเหมือนกับเมื่อหลายปีก่อนหน้านี้อีกแล้ว.
"ครับ!
ทำไมไม่รู้ผู้ใต้บังคับบัญชาไม่รู้เลย?
ทำไมพวกเขาไม่ยินดีที่จะร่วมมือกำจัดต้าเจิ้งพร้อมกันกับพวกเรากัน?"เสนาธิการคนหนึ่งที่เอ่ยออกมาด้วยท่าทางเป็นกังวล.
"พวกเขาไม่ต้องการถูกกำจัด,นอกจากนี้,บางที่ราชวงศ์สวรรค์เหล่านั้น,อาจจะมีคนของต้าเจิ้งแทรกซึมอยู่ด้วย,พวกเขาที่ไม่ต้องการก่อสงคราม,เพราะภายในเอง
ก็มีการต่อสู้ที่รุนแรงอยู่!"ไท่จื่อสามที่เผยรอยยิ้มที่ขมขื่นออกมา.
"ไท่จื่อสาม,พวกเราควรจะทำอย่างไรดี?
อาณาเขตภาคใต้,ตอนนี้พวกเราเสียให้กับต้าเจิ้งไปกว่าครึ่งหนึ่งแล้ว,หากเป็นเช่นนี้,พวกเราจะต้องพ่ายแพ้อย่างไม่ต้องสงสัย,พวกเราขอกำลังเสริมจากเมืองหลวงดีหรือไม่?"
"ไม่จำเป็น,ก้าวต่อไป,ถึงจะขอกำลังเสริมเวลานี้ก็ไม่มีประโยชน์อะไร,พรุ่งนี้ข้าจะเดินทางไปทางเหนือ,พร้อมกับเซียนโบราณอีกสองคนเพื่อทำลายมืองหลวงของต้าเจิ้ง,ด้วยเซียนโบราณสามคน,การจะทะลวงเมืองซ่างนั้นไม่ใช่เรื่องยากแต่อย่างใด!"ไท่จื่อสามที่กล่าวออกมาด้วยเสียงเย็นชา.
การต่อสู้ของราชวงศ์วาสนา,การที่เลือกบุกเดี่ยวเพื่อเข้าไปต่อสู้ระหว่างผู้นำและผู้นำนั้นในทันทีเลยนั้น,จะไม่สามารถยึดครองวาสนาของอีกฝ่ายได้,สิ่งสำคัญ,การประกาศอย่างชอบธรรมไปทั่วแผ่นดินนั้นจะไม่สามารถทำได้,ทำให้ไม่สามารถยืมอำนาจของแผ่นดินมาเป็นกำลังของตัวเองได้,การกระทำเช่นนี้เป็นการละเมิดข้อบังคับของสวรรค์,คนปรกติทั่วไปยังจะทำการเช่นนี้อย่างงั้นรึ?
ทว่าในเวลานี้,ตอนนี้,ไท่จื่อสามนั้นไม่ต้องการออกไปจากสถานที่เช่นนี้,หากว่าไม่ได้กำจัดจงซาน,เขาที่ตัดสินใจจะละทิ้งแผ่นดินแห่งนี้เพื่อกลับไปอาณาเขตอู๋เซี่ยงคงไม่สามารถสงบใจได้ตลอดไป.
"รับทราบ!"เสนาธิการที่กล่าวออกมาด้วยความหนักใจ.
หากไท่จื่อสามไม่สามารถกำจัดจงซาน,และป้องกันแผนการก้าวต่อไปของต้าเจิ้ง,หลังจากนี้ศักดิ์ศรีและชื่อเสียงของเขาก็จะเสียหายไปหมด,แม้ว่าตำแหน่งไท่จื่ออาจจะยังอยู่,แต่แผ่นดินทิศใต้ของอาณาเขตอู๋เซี่ยงก็จะเสียไปทั้งหมดแล้ว,หรือบางทีในกรณีที่เลวร้ายที่สุดตำแหน่งไท่จื่อเองก็จะเสียไปด้วย
เมืองซ่าง.
"เซิ่งหวัง,เนี่ยนเปิ่นได้นำเซียนโบราณสองคนออกจากตำหนักเทียนซีแล้ว,เป็นไปได้ว่าจะมาถึงเมืองซ่างของพวกเราในอีกห้าวัน!"อี้เหยี่ยนที่กล่าวออกมาด้วยความเคารพ.
ด้วยการสื่อสารด้วยหยกสัญญาณชีวิต,ทำให้จงซานสามารถรับรู้เรื่องที่เกิดขึ้นทั่วแผ่นดินได้ในทุกเวลา.
"อืม!"
.......
ห้าวันหลังจากนั้น,คนทั้งสามก็มาปรากฏขึ้นที่เมืองซ่าง.
เนี่ยนเปิ่นในชุดสีทอง,ที่ด้านข้างนั้นมีชายในชุดสีม่วงสองคน.
คนทั้งสามที่มาปรากฏขึ้นที่ด้านหน้าเมืองซ่าง,แววตาของเนี่ยนเปินเต็มไปด้วยความเย็นชา.
"ต้าเจิ้งมีวาสนาทั่วแผ่นดิน,พวกเจ้าทั้งสองระมัดระวังด้วย,เริ่มเตรียมการได้!"เนี่ยนเปินกล่าวออกมาด้วยเสียงเย็นชา.
"รับทราบ!"คนทั้งสองที่รับคำในทันที.
"ไท่จื่อสาม,ศาลเทวะอู๋เซี่ยง,เข้ามายังต้าเจิ้งของข้า,คิดว่ามีความผิดสถานใด?"เสียงๆหนึ่งที่ดังผ่านออกมาตามอากาศออกมา.
ดวงตาของเนี่ยนเปิ่นที่ส่ายไปมา,จงซานพบแล้วอย่างงั้นรึ?
นี่เขาพบแล้วรึ?
จากที่ไกลออกไปที่เมืองซ่าง,ที่ทางเข้าตำหนักปู่ซือ,จงซานนำเหล่าเสนาธิการก้าวออกมาช้าๆ.
หลังจากก้าวออกมา,บัลลังก์มังกรที่เหินออกมา,รับจงซานที่นั่งลงไป,จดจ้องมองเนี่ยนเปินอย่างเฉยเมย.
เหล่าเสนาธิการเองที่ยื่นอยู่ข้างๆด้วยความเคารพ.
"จงซาน!"เนี่ยนเปิ่นที่กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นชา.
กับความเกลียดมากมายที่มีอยู่เป็นทุนเดิม,ทำให้ใบหน้าของเนี่ยนเปินบิดเบี้ยวมืดคลึ้ม.
"มีปัญหาอะไร? ไท่จื่อสามถึงกับข้ามแดนมา,ก่อนหน้านี้มอบบัวเพลิงหัวใจวิถีให้ข้า,ครั้งนี้,เจ้าจะทิ้งอะไรให้กับข้าอย่างงั้นรึ?"จงซานที่เผยยิ้มด้วยความชั่วร้ายออกมา.
"ชิ,จงซาน,เจ้าได้แส่หาเรื่องใส่ตัวแล้ว,ถึงแม้ว่าจะสามารถใช้อำนาจของแผ่นดินต้าเจิ้งได้,และมีโหลวซิงเฉินอยู่ก็ตาม,แต่ก็เทียบได้แค่ระดับเซียนโบราณสองคน,วันนี้ข้าจะทำลายเมืองซ่างของเจ้าซะ,วันนี้คือวันตายของเจ้า!"เนี่ยนเปิ่นที่กล่าวออกมาด้วยเสียงเย็นชา.
"กับคำพูดเหล่านั้น,ข้าได้ยินมามากมายแล้ว,แต่ก็ไม่เคยมีใครทำสำเร็จสักคน,อย่ามาพูดจาใหญ่โตต่อหน้าข้า,ข้าเหนื่อยที่จะฟัง!"จงซานกล่าวออกมาด้วยความเหยียดหยัน.
"เหนื่อยที่จะฟัง?
ข้าจะมอบคำพูดเหล่านั้นให้กับเจ้าอย่างสาสม,ออกมา,ไม่เช่นนั้นเจ้าจะไม่มีโอกาสอีก!"เนี่ยนเปิ่นเอ่ย.
"ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า,คำพูดเหล่านั้นคิดว่าตัวเป็นเซิ่งหวังอู๋เซี่ยงรึไง,สำหรับเจ้า?
ไกลห่างเกินไป!"จงซานกล่าวหยัน.
"ชิ,เริ่ม!"เนี่ยนเปิ่นที่กล่าวออกมาเสียงดัง.
เนี่ยนเปินที่กล่าวออกมาเสร็จ,ชายในชุดคลุมสีม่วงทั้งสองคนก็ลงมือทันที,ประกายแสงสีเขียวที่ปรากฏ,ส่องประกายสีเขียวสว่างจ้า,บนอากาศที่ว่างเปล่ากลายเป็นเหมือนกับเถาว์วัลย์,ปกคลุมไปทั่วท้องฟ้า,กระจายออกไปทั่วเมืองซ่าง.
รอบๆเมืองซ่างนั้น,ปรากฏค่ายกลมากมายผุดออกมา,ทำให้เถาวัลย์ปกคลุมไปทั่วท้องฟ้าเมืองซ่างทันที.
พริบตาเดียว,เมืองซ่างขนาดใหญ่เป็นเหมือนกับเปลือกไข่ที่ถูกเถาวัลย์มากมายปกคลุม,กระจายรกรุงรังไปทั่วเมืองซ่าง.
หลังจากที่เถาวัลย์ปกคลุมทั่วเมืองซ่าง,ก็ปลดปล่อยพลังบีบรัดอย่างรุนแรง,ราวกับว่าต้องการจะระเบิดค่ายกลเมืองซ่างให้แตกสลายหายไป.
หนี่ปู่ซาที่ยืนอยู่ด้านหน้าจงซานขมวดคิ้วไปมาเล็กน้อย,ก่อนที่ร่างของเขาจะหายไปในทันทีเช่นกัน.
ที่ด้านนอกนั้น,เถาวัลย์สีเขียวที่น่าเกรงขาม,ราวกับว่ามันสามารถเติบโตได้บนกฎเกณฑ์ฟ้าดิน,เป็นสิ่งมีชีวิตที่กลืนกินอำนาจฟ้าดิน.
ดูเหมือนว่าเถาวัลย์เหล่านี้,จะเป็นทักษะเทวะ,ทักษะเทวะของยอดฝีมือในชุดคลุมสีม่วงทั้งสองครอบครองอยู่,ทักษะเทวะที่เพิกเฉยต่อพลังแห่งกฏ,อำนาจที่กำลังรุกล้ำเมืองซ่าง,ไม่เพียงแค่ปิดล้อมเมืองซ่างเอาไว้,ยังผนึกอำนาจของวาสนาของแผ่นดินของจงซานเอาไว้ด้วย.
เนี่ยนเปินที่แค่นเสียงเย็นชา.
ในเวลาเดียวกันนี้,ช่องว่างเล็กมากมายระหว่างเถาวัลย์,ทันใดนั้นก็ปรากฏวารีสีดำทมิฬปรากฏผุดขึ้นมาในทันที.
วารีสีดำที่ปกคลุมพื้นที่รอบๆ,ทำให้เถาวัลย์เหี่ยวเฉาอย่างรวดเร็ว,เถาวัลย์ที่ดูเหมือนว่ามีจิตวิญญาณเมื่อถูกวารีสีดำ,ก็ตะเกียกตะกายร้องโหยหวน,เจ็บปวดทรมาน,ส่งเสียงดังกึกก้องกังวานไปทั่วแผ่นดิน.
วารีสีดำ,ทำให้เถาวัลย์มากมายเหี่ยวเฉาลง,วารีสีดำที่กระจายตัวออกไปรอบๆ,ส่องประกายแสงเงาวับวาว,ทักษะเทวะของยอดฝีมือในชุดคลุมสีม่วง,ถูกวารีสีดำทำลายลงในทันที.
เถาวัลย์ที่ปกคลุมท้องฟ้า,เพียงไม่นานก็หายไปทั้งหมด.
บนท้องฟ้า,วารีสีดำที่รวมตัวกันเป็นเหมือนกับผืนทะเล,ที่ตอนนี้กำลังเคลื่อนที่เป็นระลอกคลื่น,ที่บนผืนทะเลนั้นมีร่างในชุดคลุมสีดำยืนอยู่.
หนี่ปู่ซา!
วารีสีดำที่มีหนี่ปู่ซาควบคุม,ในเวลานี้ราวกับเจตภูติมากมายกำลังดำผุดดำว่ายอยู่บนวารี,เป็นปิศาจร้ายที่น่าหวาดกลัวเป็นอย่างมาก.
"นี่มัน?"ดวงตาของเนี่ยนปิงที่ส่ายไปมาอย่างบ้าคลั่ง.
คนผู้นี้เป็นใคร? ไม่ใช่จงซาน,ไม่ใช่โหลวซิงเฉิน,เถาวัลย์สวรรค์ก่อนหน้านี้,เป็นทักษะเทวะที่ร้ายกาจมาก,คาดไม่ถึงเลยว่าจะทำลายไปได้ในทันที?
เขาเป็นใคร?
"เนี่ยนเปิน,เซิ่งหวังอู๋เซี่ยงไม่เคยสั่งสอนเจ้าเลยรึ?
ไม่คิดจะหาข้อมูลของคนอื่น,แต่เร่งรีบเข้ามาหาเรื่อง,เรื่องนี้ไม่ต่างจากแส่หาความตาย,เจ้ารู้เรื่องเกี่ยวกับต้าเจิ้งของข้ามากเท่าไหร่กัน?"จงซานที่กล่าวดูแคลน.
"ไท่จื่อสาม,นี่มัน,โคลนกร่อนชีวิตหนึ่งในห้ามลทิน,ความเสื่อมแห่งสรรพสัตว์ของตำหนักสังสารวัฏตะวันออก!"ชายในชุดคลุมสีม่วงที่เอ่ยออกมาด้วยท่าทางหวาดหวั่น.
"อะไร? ความเสื่อมแห่งสรรพสัตว์?"เนี่ยนเปินที่กล่าวออกมาด้วยความอัศจรรย์ใจ.
"ใช่!"ชายในชุดคลุมสีม่วงที่กำลังขมวดคิ้วไปมา.
เนี่ยนเปิ่นจ้องมองไปยังหนี่ปู่ซา,จ้องมองไปยังจงซาน.
"จงซาน,เจ้าใจกล้าเกินไปแล้ว,ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า,เจ้ามันใจกล้าจริงๆ!"เนี่ยนเปิ่นที่ใบหน้าเปลี่ยนเป็นแปลกประหลาดและหัวเราะออกมาเสียงดัง.
."กล้าไม่น้อยกว่าเจ้าหรอก!"จงซานกล่าวหยัน.
"ตำหนักสังสารวัฏ,เป็นหนึ่งในสิบตำหนัก,ไม่มีใครกล้ายุ่งเกี่ยว,ทำไมอาณาเขตจวงหลุนแห่งนี้ถึงไม่ได้มีกลุ่มอิทธิพลใหญ่,เพราะกลัวตำหนักสังสารวัฏไงล่ะ,ใช่แล้ว,ก่อนหน้านี้เจ้าเป็นคนปล่อยตัวกัวซือฝูรึ?
ได้ยินมาว่ากู่ซือฝูเป็นศัตรูของคนทั่วหล้า,เพราะว่าเขาถูกผนึกเอาไว้ไม่มีใครต้องการสังหารเขาในตำหนักสังสารวัฏ,ต้าเจิ้งช่างใจกล้านัก,ที่กล้าทำตัวเองให้เปรอะเปื้อนกรรม,เคลื่อนย้ายความเสื่อมแห่งสรรพสัตว์!"เนี่ยนเปิ่นที่ราวกับว่ายินดีในโชคร้ายของคนอื่น.
ได้ยินคำพูดของเนี่ยนเปิน,ดวงตาของจงซานที่หดเกร็ง.
กัวซือฝู? ในอดีตก่อนหน้านี้เหล่าปราชญ์เทพที่หวาดกลัวแปดเปื้อนกรรมของต้าโจว,ทำให้ละเลยกัวซือฝูอย่างงั้นรึ?
ไม่ใช่,ในเวลานั้นมีบางอย่างที่ไม่ถูกต้อง,ต้องมีความจริงบางอย่างที่ซ่อนเอาไว้มากกว่านี้.
ตำหนักสังสารวัฏ? นี่คือหนึ่งในตำหนักสังสารวัฏ?
เป็นหนึ่งในตำหนักที่เหล่าปราชญ์เทพไม่ต้องการเปรอะเปื้อนกรรมอย่างงั้นรึ?
"หนี่ปู่ซา,ลงมือ!"จงซานเที่เอ่ยออกมาในทันที.
"รับทราบ!"หนี่ปู่ซาที่เอ่ยออกมาด้วยความเคารพ.
ทันทีที่รับคำ,วารีสีดำที่พุ่งตรงไปยังเซียนโบราณทั้งสาม,ปกคลุมเอาไว้,วารีสีอำที่ปกคลุม,อำนาจความเสื่อมแห่งสรรพสัตว์ที่มากมาย,กักขังกลุ่มของเนี่ยนปิงทั้งสามเอาไว้.
นี่คือหนึ่งในความสามารถของหนี่ปู่ซาหลังจากที่คลายผนึกบางส่วนของตำหนักสังสารวัฏได้แล้ว.
วารีสีดำน่าหวาดกลัวมาก,ทรงพลังไร้เทียมทานอย่างที่สุด,อำนาจของความเสื่อมแห่งสรรพสัตว์ที่หนี่ปู่ซาระดับเซียนสวรรค์กับสามารถต่อกรกับเซียนโบราณสามคนได้อย่างคาดไม่ถึง.
"ตูมมม~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
วารีสีดำที่ปกคลุมเซียนโบราณทั้งสาม,ซึ่งด้านในกำลังขัดขืนโจมตีออกมาสุดแรง,ทว่ากลับไม่สามารถสะเทือนความเสื่อมแห่งสรรพสัตว์ได้,และพวกเขาเองก็ไม่กล้าที่จะขัดขืนหนีออกมา,ในเวลานี้พวกเขาถูกกักขังเอาไว้อย่างคาดไม่ถึง.
คิดถึงโหลวซิงเฉินที่ยังไม่ลงมือด้วยซ้ำ,ต้าเจิ้งมียอดฝีมือที่แปลกประหลาดอยู่มากมายเท่าไหร่กัน?
หนี่ปู่ซา? ผู้ฝึกตนฮวงจิ้นของต้าเจิ้ง? เขาแข็งแกร่งขนาดนี้เลยรึ?
"ตูมมม~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
สามเซียนโบราณ,ที่ถูกความเสื่อมแห่งสรรพสัตว์กักขังเอาไว้,จดจ้องมองหนี่ปู่ซาด้วยความอัศจรรย์ใจ.
"ใช้ความเสื่อมแห่งสรรพสัตว์กักขังข้าอย่างงั้นรึ?
เจ้าไม่ต้องการมีชีวิตอยู่แล้วรึ? ไม่ว่าจะเป็นใครที่เคลื่อนย้ายความเสื่อมแห่งสรรพสัตว์,ชีวิตของพวกมันจะต้องสิ้นภายในหนึ่งร้อยลมหายใจ,เจ้าต้องตายแน่!"เนี่ยนเปิ่นที่จ้องมองไปยังหนี่ปู่ซาด้วยความเย็นชา.
หนี่ปู่ซาไม่สนใจเนี่ยนเปิน,เขาที่ใช้ความเสื่อมแห่งสรรพสัตว์กับขังคนทั้งสามเอาไว้,ด้วยวิชาลับบางอย่างที่เขาใช้ออกมา,ทำให้วารีสีดำทมิฬนั้น,กลายเป็นสีแดงทีละน้อยๆ,ได้กลิ่นเหมือนกับโลหิตที่ส่งกลิ่นคาวตลบอบอวลไปทั่ว.
ทะเลสีดำทมิฬบนท้องฟ้าค่อยๆเปลี่ยนเป็นสีแดงช้าๆ,ราวกับเป็นธารโลหิตขนาดใหญ่.
"ความเสื่อมแห่งกิเลส? นี่คือความเสื่อมแห่งกิเลส?"ยอดฝีมือในชุดคลุมสีม่วงที่กลายเป็นบ้าคลั่งในทันที.
"ความเสื่อมแห่งกิเลส?"เนี่ยนเปินที่ร้องออกมาด้วยความตกใจ.
ธารโลหิตที่ย้อมท้องฟ้า,บนอากาศตอนนี้กลายสีแดงโลหิต,และทันใดนั้นเสียงบางอย่างที่ดังออกมา,เป็นภูติโลหิตมากมายที่กำลังส่งเสียงน่าหวาดกลัวข่มขู่เนี่ยนเปิ่นและพรรคพวก.
"เป็นไปไม่ได้,เจ้าเป็นเพียงเซียนสวรรค์,จะเคลื่อนย้ายความเสื่อมแห่งกิเลสได้อย่างไร?
ทำไมเจ้ายังไม่ตายอีก?"เนี่ยนเปินกล่าวออกมาเสียงดัง.
เห็นได้ชัดเจนว่ามันได้ทำลายความรู้ทั้งหมดของเนี่ยนเปินเกี่ยวกับห้ามลทินไปทั้งหมด,สิ่งที่หนี่ปู่ซาแสดงออกมานี้ทำให้เนี่ยนเปินกลายเป็นโง่งมในทันที.
ในเวลาเดียวกันนี้,ธารโลหิตที่ห่อหุ้มคนทั้งสามเอาไว้ในทันที,ปิดแน่นทุกทิศทางทำให้พวกเขาไม่สามารถที่จะหนีไปใหนได้,คนทั้งสามที่ถูกตรึงเอาไว้.
"ตูมม~~~~~~!”
ชายในชุดสีม่วงคนหนึ่งที่กำลังดิ้นรนอย่างรุนแรงจากธารโลหิต.
ดวงตาของหนี่ปู่ซาที่ดวงตาเป็นประกาย,พร้อมกับยื่นมือออกไป,พร้อมกับทำสัญลักษณ์ผนึกในทันที,ผนึกที่พุ่งออกไปอย่างรุนแรงไปยังธารโลหิต.
"ตูมมม ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
เกิดระเบิดดังสนั่น,อากาศที่สั่นไหวไปมา,พื้นที่รอบๆที่สั่นไหวไปด้วย.
ทันทีที่ผนึกหายไป,ธารโลหิตที่ปกคลุมร่างชายในชุดสีม่วงคนดังกล่าวปกคลุมร่างของเขาทั้งหมดและระเบิดแตกสลายหายไปในทันที.
หายไปแล้ว?
"เจ้าสังหารเขาไปแล้วรึ?"ชายในชุดสีม่วงอีกคนที่เอ่ยออกมาด้วยท่าทางไม่อยากเชื่อ.
"ผนึกสังสารวัฏ,ไม่สงสัย,ไม่แปลกใจเลย,นี่เจ้าได้รับความรู้ความเข้าใจเกี่ยวกับตำหนักสังสารวัฏอย่างงั้นรึ?เจ้ารู้วิธีใช้งานตำหนักสังสารวัฏอย่างงั้นรึ?"เนี่ยนเปินเอ่ยออกมาด้วยความหวาดผวาตื่นตระหนก.
"นี่เจ้ารู้จักผนึกสังสารวัฏอย่างงั้นรึ?"หนี่ปู่ซาเอ่ยออกมาด้วยท่าทางประหลาดใจ.
"ซือตาน?(ตำหนักทั้งสิบ)
ตำหนักที่หกเปิดแล้ว,นี่คือตำหนักที่หก,ตำหนักสังสารวัฏเปิดอีกแล้วอย่างงั้นรึ?"เนี่ยนเปินที่กล่าวออกมาด้วยความหวาดกลัว.
..........
อมิตาภสูตร ๑๗
พระกุมารชีวะ แปลจากภาษาสันสกฤตเป็นจีน
ทองแถม นาถจำนง แปลจากภาษาจีนเป็นไทย
‘舍利弗，如我今者，称赞诸佛不可思议功德，彼诸佛等，亦称赞我不可思议功德，而作是言：“释迦牟尼佛能为甚难希有之事，能于娑婆国土，五浊恶世，劫浊、见浊、烦恼浊、众生浊、命浊中，得阿耨多罗三藐三菩提。为诸众生，说是一切世间难信之法。’
๐ ศารีบุตร ดังที่ตถาคตกล่าวสรรเสริญพระคุณาธิคุณอันมิอาจคิดคาดได้ของพระพุทธเจ้าทั้งหลายอยู่ขณะนี้
พระพุทธเจ้าทั้งหลายต่างก็กำลังกล่าวสรรเสริญพระคุณาธิคุณอันมิอาจคิดคาดได้ของตถาคต
เป็นวจนะว่า : “พระศากยมุนีพุทธเจ้าสามารถทำเรื่องที่แสนยากเย็น
มีขึ้นได้น้อยแสนน้อย ในสหโลกธาตุ (于娑婆国)อันเป็นโลกแห่งปัญจกษัย(ความเสื่อมห้าประการ)ได้แก่
· ความเสื่อมแห่งกัลป์ 劫浊
· ความเสื่อมแห่งทิฏฐิ见浊
· ความเสื่อมแห่งกิเลส 烦恼浊
· ความเสื่อมแห่งสรรพสัตว์
众生浊
· และความเสื่อมแห่งชีวิต 命浊
คือได้บรรลุอนุตรสัมมาสัมโพธิ แล้วได้เทศนาธรรมะซึ่งในโลกทั้งปวงยากจะยอมเชื่อถือ
๐
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
ปัจจุบันแปลจบแล้ว 1672 ตอน สนใจติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ครับ
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น