Immortality Chapter 924 Great Zheng goes south
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 924 ต้าเจิ้งเคลื่อนกำลังสู่ภาคใต้.
Chapter 924 Great Zheng goes south
หวังคูที่เข้าไปยังพื้นที่ห้ามนทิน,เป็นดินแดนที่ขุ่นคักด้วยปราณทมิฬ,ซึ่งจะทำให้พลังของหวังคูนั้นฟื้นฟูกลับมาได้อย่างรวดเร็ว.
สี่อาวุโสโครงกระดูกเมื่อยินดีภักดีต่อหวังคู,ก่อนที่หวังคูจะเก็บตัวบำเพ็ญ,เขาได้ทำการกระตุ้นไฟวิญญาณ,ทำให้พวกเขาสามารถทะลวงตัดผ่านระดับได้,ในเวลาเดียวกัน,ไฟวิญญาณของพวกเขาก็มีตราประทับของหวังคูอยู่ด้วย.
แดนเทวะหมางกู,ตอนนี้ยังอยู่นอกอาณาเขต,ไม่ได้ประกาศออกมาว่าเข้าร่วมต้าเจิ้งชัดเจน,หากแต่เป็นไปตามแผนการของต้าเจิ้ง,คอยชักใยอยู่เบื้องหลัง.
ส่วนเหลาหวูนั้นได้มาเป็นผู้คุมทัพเผ่าโครงกระดูกของต้าเจิ้งชั่วคราว,ซึ่งอยู่ในการควบคุมของอี้เหยี่ยนที่ทีหนึ่ง.
นับจากนั้นเวลาก็ผ่านไปห้าสิบปี.
ตลอดห้าสิบปีนี้,ต้าเจิ้ง,แม้ว่าจะไม่ได้ขยายดินแดน,ทว่าภายในนั้นมีการเปลี่ยนแปลงที่น่าเกรงขามยิ่งขึ้น,เหล่าทหารที่แข็งแกร่งเพิ่มขึ้นเป็นอย่างมาก,ทัพของพวกเขาในเวลานี้มีพลังเพิ่มขึ้นมากกว่าห้าเท่า.
การสอบเกอจีได้รวบรวมเหล่าผู้มากความสามารถพร้อมกับถูกส่งไปยังสถานที่สำคัญต่างๆ,เพื่อเพิ่มความมั่นคงให้กับต้าเจิ้ง,ในเวลานี้นับว่าต้าเจิ้งถูกยกระดับขึ้นไม่น้อย.
เหล่าราชวงศ์วาสนาที่อยู่รอบๆ,เป็นไปตามที่เสี่ยวหวังและอี้เหยี่ยนคาดเดา,เมื่อต้าเจิ้งไม่เคลื่อนทัพมาห้าสิบปี,พวกเขาจึงเป็นฝ่ายเริ่มเคลื่อนกำลังแย่งชิงดินแดนกันเอง,และเผยความเป็นปฏิปักษ์ที่เคยมีในอดีตออกมา.
ภาคเหนือนั้นเป็นของต้าเจิ้งครึ่งหนึ่ง,ส่วนภาคใต้,ศาลเทวะอู๋เซี่ยงที่ขยายดินแดนไม่หยุดหย่อนมาตลอดหลายปีที่ผ่านมา.
พวกเขาขยายดินแดนอย่างบ้าคลั่ง,การขยายดินแดนทางภาคใต้,อีกห้าปี,พวกเขาจะสามารถรวมภาคใต้ของอาณาเขตจวงหลุนเป็นหนึ่งได้อย่างแน่นอน.
ตำหนักเทียนซี.
ไท่จื่อสามเนี่ยนเปิ่นจ้องมองไปยังแผนที่ขนาดใหญ่,และเหล่าผู้ใต้บังคับบัญชา.
"ยินดีกับไท่จื่อสามด้วย,อีกสี่ราชวงศ์สวรรค์,อาณาเขตจวงหลุนภาคใต้ก็จะสามารถรวมเป็นหนึ่งได้สำเร็จ!"ผู้ใต้บังคับบัญชาคนหนึ่งที่กล่าวรายงาน.
เนี่ยนเปิ่นขมวดคิ้วไปมา,จ้องมองไปยังแผนที่,พร้อมกับถอนหายใจเบาๆ,"เป็นหวังจิงเหวิน,เขานับว่ามีพรสวรรค์เรื่องสงครามเป็นอย่างมาก,เพียงหกสิบปี,ก็จะสามารถรวมอาณาเขตจวงหลุนภาคใต้เป็นหนึ่งได้,แม้แต่การรวมอาณาเขตทั้งหมดก็จะไม่ใช่งานยากอีกต่อไป!"
"ภายในศาลเทวะอู๋เซี่ยงนั้นมีความสามารถมากมาย,ยังมีคนที่มีความสามารถมากกว่าหวังจิงเหวิน."เสนาธิการคนหนึ่งที่กล่าวออกมาด้วยความมั่นใจ.
"ที่สำคัญคือไม่ใช่เจ้า!"ไท่จื่อสามที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
เสนาธิการคนดังกล่าวเผยท่าทางละอายออกมาในทันที.
"แน่นอนว่า,ไม่ใช่ข้าด้วย!"ไท่จื่อสามที่ฝืนยิ้มออกมาด้วยเช่นกัน.
"ไท่จื่อสาม,อาณาเขตจวงหลุนภาคใต้กำลังจะถูกจะถูกยึดครองได้ทั้งหมดในไม่ช้า,จากนั้นจะจัดการอย่างไรกับหวังจิงหวิน?"เสนาธิการอีกคนที่กล่าวออกมาทันที.
"ไม่จำเป็นต้องกังวลไปคนที่ข้าส่งไปดูแลเมืองแต่ละเมือง,ถูกเปลี่ยนเป็นคนของข้าทั้งหมด,เหล่าลูกหลานของหวังจิงเหวินนั้นไม่สามารถเข้ามามีส่วนร่วมเรื่องนี้,มีเรื่องอะไรต้องกังวล?"ไท่จื่อสามที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"ไท่จื่อสามไม่ไปดูกองทัพเลยรึ?
ตอนนี้เหล่าทหารไม่ใช่ว่าชื่นชมยกยอหวังจิงหวินเป็นอย่างมาก หวังจิงเหวินที่เคลื่อนทัพอย่างปาฏิหาริย์,ราวกับเป็นเทพแห่งสงคราม! แม้แต่ผู้ใต้บังคับบัญชายังเต็มไปด้วยความชื่นชม,เพียงแค่คำพูดหวังจิงหวินไม่กี่คำ,ทหารทั้งหมดไม่บุกมายังตำหนักเทียนซีหรอกรึ?!"เสนาธิการคนหนึ่งที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางหวาดหวั่น.
"บังอาจ!"ไท่จื่อสามที่กล่าวออกมาเสียงดัง.
"ไท่จื่อสาม,ยกโทษให้ด้วย!"เสนาธิการคนดังกล่าวเริ่งรีบกล่าวขออภัยออกมา.
ไท่จื่อสามที่สูดหายใจลึก,ก่อนที่จะกล่าวพลางถอนหายใจ,"ทว่าการเคลื่อนทัพของหวังจิงเหวินก็นับว่าร้ายกาจมาก."
"ไท่จื่อสาม,หากแต่สถานการณ์ของหวังจิงเหวินก็นับว่าน่าเป็นห่วงเช่นกัน,การรวมภาคใต้ของอาณาเขตจวงหลุนในครั้งนี้,จะเป็นหวังจิงหวิน,ไม่ใช่ไท่จื่อสาม,เมื่อถึงเวลานั้น,หากเซิ่งหวังส่งทูตมาตรวจสอบ,ข้าเกรงว่าเซิ่งหวังจะแสดงท่าทางผิดหวังต่อไท่จื่อสาม,ข้าและคนอื่น......!"เหล่าเสนาธิการที่กล่าวให้ไท่จื่อสามครุ่นคิด.
ไท่จื่อสามที่เปลี่ยนเป็นเงียบงัน.
"ไท่จื่อสาม,เวลานี้ยังเหลือราชวงศ์สวรรค์สี่แห่ง,ทัพของตำหนักเทียนซีของพวกเราก็มีเป็นจำนวนมาก,พวกเราไม่ควรที่จะให้หวังจิงเหวินกระทำแต่เพียงผู้เดียว,ทำไมพวกเราไม่......!"เสนาธิการคนหนึ่งที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางลังเล.
"ทำไมรึ?"
"ทำไมพวกเราไม่เลื่อนตำแหน่งให้กับหวังจิงหวินไปเลยล่ะ?"เสนาธิการคนหนึ่งที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้มที่ชั่วร้าย.
"เลื่อนตำแหน่งอย่างงั้นรึ?"ไท่จื่อสามที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ถูกแล้ว,เลื่อนตำแหน่ง,ภายในอาณาเขตสังสารวัฏไม่ต้องการหวังจิงเหวินอีกแล้ว,มีเพียงไท่จื่อสามก็พอ,บางที,ที่อาณาเขตอู๋เซี่ยงอาจต้องการหวังจิงเหวินอยู่,ไท่จื่อสามก็ทำการเลื่อนตำแหน่งให้หวังจิงเหวิน,จากนั้นให้เขากลับอาณาเขตอู๋เซี่ยง,ตอนนี้ที่นี่,เหลือเพียงแค่สี่ราชวงศ์สวรรค์,เพียงแค่พวกเราก็น่าจะเพียงพอแล้ว!"เสนาธิการอีกคนกล่าว.
"ใช่แล้ว,ไท่จื่อสาม,เรื่องนี้ไม่มีอะไรเสียหาย,การยกระดับตำแหน่งให้หวังจิงหวินนั้นไม่ได้ทำให้เหล่าแม่ทัพนายกอง
มีปัญหาอย่างแน่นอน,ใครกันเล่าที่ไม่ต้องการเลื่อนตำแหน่ง? เมื่อหวังจิงเหวินจากไปแล้ว,เขตแดนภาคใต้ของอาณาเขตจวงหลุนจะต้องอยู่ในมือของไท่จื่อสามอย่างแน่นอน.
"แล้วภาคเหนือล่ะ?"ไท่จื่อสามที่ขมวดคิ้วไปมา.
"หากรวมภาคใต้ได้แล้ว,การจะบุกทิศเหนือก็ไม่ใช่เรื่องยาก,ภาคเหนือเวลานี้มีจุดอ่อนขนาดใหญ่อยู่,ต้าเจิ้งเองยึดครองพื้นที่ครึ่งเดืยวเท่านั้น,เมื่อสงครามเริ่มขึ้น,พวกเขาก็จะถูกโจมตีหน้าหลัง,การจะโจมตีต้าเจิ้งนั้น,ไม่ใช่เรื่องยากอะไรแม้แต่น้อย!"เสนาธิการอีกคนกล่าว.
"ดี,ตกลง,ตกลงตามนั้น!"ไท่จื่อสามที่แสดงท่าทางพึงพอใจเป็นอย่างมาก.
สี่ปีหลังจากนั้น,ตำหนักเทียนซี.
"หวังจิงหวิน,กับเขตแดนภาคใต้ของอาณาเขตจวงหลุน,ต้องลำบากเจ้าแล้ว,ข้าได้เสนอให้เจ้าได้รับตำแหน่งที่สูงขึ้น,เซิ่งหวังจึงได้มีคำสั่งให้เจ้ากลับไป,หลังจากนี้อาณาเขตอู๋เซี่ยง,ต้องการเจ้า
ขอให้เจ้าประสบความสำเร็จ!"เนี่ยนเปิ่นที่กล่าวออกมาแสดงความยินดีกับหวังจิงหวิน.
หวังจิงเหวินที่ภายในใจสว่างวาบ,ทว่าใบหน้าที่เผยท่าทางเคร่งขรึมจริงจังเศร้าใจออกมา.
"ขอบคุณไท่จื่อสาม!"หวังจิงหวินที่ฝืนยิ้มออกมา.
"หลายปีมานี้,รบกวนเจ้าแล้ว."เนี่ยนเปินที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"ข้าต้องการกลับไปยังกองทัพ,และบอกลาเหล่าแม่ทัพนายกอง!"หวังจิงเหวินกล่าว.
ไม่จำเป็น,ความหมายของเซิ่งหวังนั้น,ต้องการให้เจ้ากลับไปในทันที,ส่วนเหล่าแม่ทัพของเจ้า,ข้าจะไปกล่าวกับพวกเขาเอง!"เนี่ยนเปิ่นที่กล่าวออกมาในทันที.
"รับทราบ!"หวังจิงหวินที่ตอบรับในทันที.
"ข้าจะให้ต้าเซียนสองคนคุ้มกันเจ้ากลับไปในทันที!"เนี่ยเปิ่นกล่าว.
"รับทราบ!"
ต้าเซียนสองคนที่คุ้มกันหวังจิงหวินกลับไปยังอาณาเขตอู๋เซียงในทันที.
"เซียนเซิง,ยิ้มทำไมอย่างงั้นรึ?"ผู้ใต้บังคับบัญชาคนหนึ่งกล่าวสอบถามออกมา.
"ไม่มีอะไร,ไม่จำเป็นต้องรีบร้อย,ยังไงเป้าหมายของพวกเราก็อยู่ที่อาณาเขตอู่เซี่ยง,เวลานี้พวกเราเปลี่ยนเส้นทางเพื่อท่องเที่ยวผ่อนคลายบ้างก็คงดี!" หวังจิงหวินที่เผยยิ้มออกมา.
"รับทราบ!"
เมื่อหวังจิงหวินจากไปแล้ว,เนี่ยนเปิ่นที่เผยท่าทางสบายใจ,ถึงกับจัดงานเลี้ยงสามวันสามคืน.
ทว่า,หลังจากนั้นก็มีข่าวแพร่ออกไปทั่วทิศ,ว่าหวังจิงเหวินจากไปด้วยความไม่พอใจ,สร้างความขุ่นเคืองกับเหล่าทหารเป็นอย่างมาก,ทว่าเนี่ยนเปินนั้นไม่สนใจ,ต้องไม่ลืมว่าการที่แม่ทัพจากไป,ทหารก็ย่อมขุ่นเคืองเป็นธรรมดา.
สองเดือนหลังจากนั้น,เนี่ยนเปิ่นที่พยายามปลอบใจเหล่าแม่ทัพนายกอง,ทำให้ทุกอย่างค่อยๆฟื้นคืนกลับมา.
เนี่ยนเปิ่นที่นั่งอยู่บนบัลลังก์,พร้อมกับออกคำสั่ง,"ถึงเวลาชิงดินแดนภาคใต้,บุกสี่ราชวงศ์สวรรค์,เพื่อรวมภาคใต้ของอาณาเขตจวงหลุนให้เป็นหนึ่งทันที!"
"รับทราบ!"เหล่าเสนาธิการหลายคนที่รับคำในทันที.
ขณะที่ทุกคนกำลังเตรียมตัวกันอยู่นั้น,ทันใดนั้นที่ด้านนอกทหารสังเกตการได้พุ่งเข้ามาในห้องโถง.
"รายงานจอมพล!"ทหารสังเกตการณ์ที่คุกเข่าลงข้างหนึ่ง.
"เกิดอะไรขึ้น?"ไท่จื่อสามที่กล่าวออกมาด้วยความสงสัย.
"ทัพทางเหนือของต้าเจิ้งตอนนี้ได้สร้างปัญหาใหญ่แล้ว,พวกเขากำลังยกกำลังใหญ่มายังภาคใต้!"ทหารสังเกตการที่กล่าวรายงาน.
"ต้าเจิ้ง?
จงซานคิดจะโจมตีพวกเราในเวลานี้นะรึ?"ไท่จื่อสามที่เผยท่าทางเหยียดหยัน.
"ภาคเหนือยังไม่รวมเป็นหนึ่ง,ทว่ากลับต้องการยกทัพลงใต้,ไท่จื่อสาม,จงซานผู้นี้ใจกล้าจริงๆ!"เสนาธิการอีกคนกล่าวเย้ยหยัน.
"ไท่จื่อสาม,ผู้น้อยมีความคิดดีๆที่จำทำลายแผนการของต้าเจิ้งที่จะยกทัพลงมายังภาคใต้!"เสนาธิการอีกคนกล่าว.
"หืม?"
"เพียงแค่ไท่จื่อส่งสารไปยังเหล่าราชวงศ์วาสนารอบๆต้าเจิ้ง,ส่งไปยังเหล่าศัตรูของต้าเจิ้ง,เมื่อต้าเจิ้งยกทัพลงมาภาคใต้,ทัพของพวกเขาก็ว่างเปล่า,เช่นนี้เหล่าศัตรูก็จะบุกรุกต้าเจิ้งจนวุ่นวาย,ลำพังทัพของพวกเราก็ก็พอที่จะทำให้,ต้าเจิ้งสับสนวุ่นวายแล้ว,จากนั้นพวกเราก็รุกต่อไปยังภาคเหนือไปพร้อมกับเลยไม่เพียงแค่แก้ปัญหา,ยังสามารถยึดครองแผ่นดินเพิ่มขึ้นอีก."เสนาธิการคนหนึ่งกล่าว.
"เป็นความคิดที่ดี!"ไท่จื่อสามที่รู้สึกพึงพอใจเป็นอย่างมาก.
แน่นอนว่าแผนการดังกล่าวของไท่จื่อสาม,สำหรับจงซานแล้ว,ไม่ต่างจากขยะ,กลยุทธิ์กระดาษเช่นนี้! คิดว่าคนอื่นจะเชื่ออย่างงั้นรึ?
กับกลยุทธิ์เช่นนี้สำหรับจงซานแล้วไม่แม้แต่ชำเลืองมอง,ตอนนี้พวกเขากำลังเริ่มรุกเข้ามาแล้ว.
ศาลเทวะต้าเจิ้ง,ได้มอบหมายให้เจ้าโส่วเซี่ยงทำหน้าบุกทะลวง,รุกเข้ามายังดินแดนภาคใต้ในทันที!
สงครามใหญ่กำลังเริ่มแล้ว.
ในเวลาเดียวกันนี้,ภพหยินอีกพื้นที่แห่งหนึ่ง,พื้นที่รอบๆกระดูกที่เต็มไปกระจายไปทั่ว,เหล่าโครงกระดูกที่กระจายเต็มไปด้วยทุกสารทิศ,ทุกๆแห่งที่เต็มไปด้วยโครงกระดูก.
พื้นที่กว้างใหญ่ไพศาลไร้ขอบเขต,พื้นที่รอบๆมีเหล่าองค์รักษ์มากมายมหาศาล.
ที่นี่ก็คือสมาพันธ์โครงกระดูก.
พื้นที่รอบๆ บนเชิงเขา.
โครงกระดูกในชุดสีดำ,ได้มาปรากฏตัวต่อหน้าฝูงของโครงกระดูกในชุดเกาะ.
"เจ้าบอกว่าต้องการพบกับองค์ราชาอย่างงั้นรึ?"โครงกระดูกชุดเกาะเอ่ยออกมาด้วยเสียงเคร่งขรึม.
"ข้ามีเรื่องสำคัญมากมายต้องการรายงานองค์ราชา,พวกเจ้าอย่ามาขวางข้าเลย,หากปล่อยเรื่องสำคัญให้ช้าไป,องค์ราชาต้องเอาเรื่องพวกเจ้าอย่างแน่นอน."โครงกระดูกในชุดสีดำที่กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม.
"เรื่องสำคัญ?
สำคัญอย่างไร?"โครงกระดูกในชุดเกาะกล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงขึงขัง.
"พวกเจ้าไม่สมควรที่จะรู้,ทางที่ดีอย่าถามเลยดีกว่า!"โครงกระดูกในชุดสีดำกล่าวออกมาอย่างจริงจัง.
"บังอาจ,พูดจาใหญ่โตนัก!"
"ไม่ได้พูดจาใหญ่โตแต่อย่างใด,หลังจากนี้เจ้าจะรู้เอง,รีบไปรายงานองค์ราชาเถอะ,ขอให้ข้าได้พบกับองค์ราชา,ข้าขอเอาชีวิตเป็นเดิมพัน."โครงกระดูกในชุดสีดำกล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
เอาชีวิตรับประกัน? ดูเหมือนว่าจะไม่ใช่เรื่องเล็ก,หากว่าเป็นเรื่องหลอกลวงล่ะก็,พวกเขาเองก็จะมีปัญหาด้วยเช่นกัน.
"องค์ราชากำลังปิดตัวฝึกฝนอยู่!"โครงกระดูดในชุดเกาะกล่าวออกมาอย่างจริงจัง.
"องค์ราชาเก็บตัวฝึกฝน? เก็บตัวไปถึงเมื่อไหร่?"โครงกระดูกในชุดสีดำกล่าวออกมาด้วยความกังวล.
"ให้ข้าไปแจ้งอาวุโส,หรือรัชทายาทหรือไม่?"โครงกระดูกในชุดเกาะกล่าว.
"ไม่,เรื่องนี้สำคัญมากข้าจะต้องแจ้งต่อองค์ราชาด้วยตัวเอง,ข้าขอรออยู่ที่นี่,รบกวนทุกท่าน,เมื่อองค์ราชาออกมา,ให้แจ้งข้าในทันที,เรื่องนี้ไม่สามารถล้าช้าได้,ข้าจะต้องแจ้งให้องค์ราชารับรู้."โครงกระดูกในชุดดำที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"หืม,สำคัญขนาดนั้นเลยรึ?"โครงกระดูกในชุดเกาะกล่าวออกมาด้วยความสงสัย.
"สำคัญจนเจ้าหรือข้าไม่สามารถรับได้,อย่าได้ถามเลยน่า!"โครงกระดูกในชุดดำกล่าวเสริม.
อาณาเขตจวงหลุนภาคใต้,ตำหนักเทียนซี.
"อะไร?
เจ้าว่าอะไรอย่างงั้นรึ?"ไท่จื่อสามที่ลุกขึ้นยืนดวงตาเบิกกว้างด้วยความโกรธเกรี้ยว.
"ทันทีที่ต้าเจิ้งยกทัพลงมาทางใต้,สงครามแรก,เมืองสี่เมืองรู้สึกหวาดกลัว,จึงขอยอมจำนนต่อต้าเจิ้งในทันที!"เสนาธิการคนหนึ่งกล่าวออกมาด้วยความเศร้า.
Chapter 924 Great Zheng goes south
大崝南下
ต้าเจิ้งเคลื่อนกำลังสู่ภาคใต้.
หวังคูที่เข้าไปยังพื้นที่ห้ามนทิน,เป็นดินแดนที่ขุ่นคักด้วยปราณทมิฬ,ซึ่งจะทำให้พลังของหวังคูนั้นฟื้นฟูกลับมาได้อย่างรวดเร็ว.
สี่อาวุโสโครงกระดูกเมื่อยินดีภักดีต่อหวังคู,ก่อนที่หวังคูจะเก็บตัวบำเพ็ญ,เขาได้ทำการกระตุ้นไฟวิญญาณ,ทำให้พวกเขาสามารถทะลวงตัดผ่านระดับได้,ในเวลาเดียวกัน,ไฟวิญญาณของพวกเขาก็มีตราประทับของหวังคูอยู่ด้วย.
แดนเทวะหมางกู,ตอนนี้ยังอยู่นอกอาณาเขต,ไม่ได้ประกาศออกมาว่าเข้าร่วมต้าเจิ้งชัดเจน,หากแต่เป็นไปตามแผนการของต้าเจิ้ง,คอยชักใยอยู่เบื้องหลัง.
ส่วนเหลาหวูนั้นได้มาเป็นผู้คุมทัพเผ่าโครงกระดูกของต้าเจิ้งชั่วคราว,ซึ่งอยู่ในการควบคุมของอี้เหยี่ยนที่ทีหนึ่ง.
นับจากนั้นเวลาก็ผ่านไปห้าสิบปี.
ตลอดห้าสิบปีนี้,ต้าเจิ้ง,แม้ว่าจะไม่ได้ขยายดินแดน,ทว่าภายในนั้นมีการเปลี่ยนแปลงที่น่าเกรงขามยิ่งขึ้น,เหล่าทหารที่แข็งแกร่งเพิ่มขึ้นเป็นอย่างมาก,ทัพของพวกเขาในเวลานี้มีพลังเพิ่มขึ้นมากกว่าห้าเท่า.
การสอบเกอจีได้รวบรวมเหล่าผู้มากความสามารถพร้อมกับถูกส่งไปยังสถานที่สำคัญต่างๆ,เพื่อเพิ่มความมั่นคงให้กับต้าเจิ้ง,ในเวลานี้นับว่าต้าเจิ้งถูกยกระดับขึ้นไม่น้อย.
เหล่าราชวงศ์วาสนาที่อยู่รอบๆ,เป็นไปตามที่เสี่ยวหวังและอี้เหยี่ยนคาดเดา,เมื่อต้าเจิ้งไม่เคลื่อนทัพมาห้าสิบปี,พวกเขาจึงเป็นฝ่ายเริ่มเคลื่อนกำลังแย่งชิงดินแดนกันเอง,และเผยความเป็นปฏิปักษ์ที่เคยมีในอดีตออกมา.
ภาคเหนือนั้นเป็นของต้าเจิ้งครึ่งหนึ่ง,ส่วนภาคใต้,ศาลเทวะอู๋เซี่ยงที่ขยายดินแดนไม่หยุดหย่อนมาตลอดหลายปีที่ผ่านมา.
พวกเขาขยายดินแดนอย่างบ้าคลั่ง,การขยายดินแดนทางภาคใต้,อีกห้าปี,พวกเขาจะสามารถรวมภาคใต้ของอาณาเขตจวงหลุนเป็นหนึ่งได้อย่างแน่นอน.
ตำหนักเทียนซี.
ไท่จื่อสามเนี่ยนเปิ่นจ้องมองไปยังแผนที่ขนาดใหญ่,และเหล่าผู้ใต้บังคับบัญชา.
"ยินดีกับไท่จื่อสามด้วย,อีกสี่ราชวงศ์สวรรค์,อาณาเขตจวงหลุนภาคใต้ก็จะสามารถรวมเป็นหนึ่งได้สำเร็จ!"ผู้ใต้บังคับบัญชาคนหนึ่งที่กล่าวรายงาน.
เนี่ยนเปิ่นขมวดคิ้วไปมา,จ้องมองไปยังแผนที่,พร้อมกับถอนหายใจเบาๆ,"เป็นหวังจิงเหวิน,เขานับว่ามีพรสวรรค์เรื่องสงครามเป็นอย่างมาก,เพียงหกสิบปี,ก็จะสามารถรวมอาณาเขตจวงหลุนภาคใต้เป็นหนึ่งได้,แม้แต่การรวมอาณาเขตทั้งหมดก็จะไม่ใช่งานยากอีกต่อไป!"
"ภายในศาลเทวะอู๋เซี่ยงนั้นมีความสามารถมากมาย,ยังมีคนที่มีความสามารถมากกว่าหวังจิงเหวิน."เสนาธิการคนหนึ่งที่กล่าวออกมาด้วยความมั่นใจ.
"ที่สำคัญคือไม่ใช่เจ้า!"ไท่จื่อสามที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
เสนาธิการคนดังกล่าวเผยท่าทางละอายออกมาในทันที.
"แน่นอนว่า,ไม่ใช่ข้าด้วย!"ไท่จื่อสามที่ฝืนยิ้มออกมาด้วยเช่นกัน.
"ไท่จื่อสาม,อาณาเขตจวงหลุนภาคใต้กำลังจะถูกจะถูกยึดครองได้ทั้งหมดในไม่ช้า,จากนั้นจะจัดการอย่างไรกับหวังจิงหวิน?"เสนาธิการอีกคนที่กล่าวออกมาทันที.
"ไม่จำเป็นต้องกังวลไปคนที่ข้าส่งไปดูแลเมืองแต่ละเมือง,ถูกเปลี่ยนเป็นคนของข้าทั้งหมด,เหล่าลูกหลานของหวังจิงเหวินนั้นไม่สามารถเข้ามามีส่วนร่วมเรื่องนี้,มีเรื่องอะไรต้องกังวล?"ไท่จื่อสามที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"ไท่จื่อสามไม่ไปดูกองทัพเลยรึ?
ตอนนี้เหล่าทหารไม่ใช่ว่าชื่นชมยกยอหวังจิงหวินเป็นอย่างมาก หวังจิงเหวินที่เคลื่อนทัพอย่างปาฏิหาริย์,ราวกับเป็นเทพแห่งสงคราม! แม้แต่ผู้ใต้บังคับบัญชายังเต็มไปด้วยความชื่นชม,เพียงแค่คำพูดหวังจิงหวินไม่กี่คำ,ทหารทั้งหมดไม่บุกมายังตำหนักเทียนซีหรอกรึ?!"เสนาธิการคนหนึ่งที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางหวาดหวั่น.
"บังอาจ!"ไท่จื่อสามที่กล่าวออกมาเสียงดัง.
"ไท่จื่อสาม,ยกโทษให้ด้วย!"เสนาธิการคนดังกล่าวเริ่งรีบกล่าวขออภัยออกมา.
ไท่จื่อสามที่สูดหายใจลึก,ก่อนที่จะกล่าวพลางถอนหายใจ,"ทว่าการเคลื่อนทัพของหวังจิงเหวินก็นับว่าร้ายกาจมาก."
"ไท่จื่อสาม,หากแต่สถานการณ์ของหวังจิงเหวินก็นับว่าน่าเป็นห่วงเช่นกัน,การรวมภาคใต้ของอาณาเขตจวงหลุนในครั้งนี้,จะเป็นหวังจิงหวิน,ไม่ใช่ไท่จื่อสาม,เมื่อถึงเวลานั้น,หากเซิ่งหวังส่งทูตมาตรวจสอบ,ข้าเกรงว่าเซิ่งหวังจะแสดงท่าทางผิดหวังต่อไท่จื่อสาม,ข้าและคนอื่น......!"เหล่าเสนาธิการที่กล่าวให้ไท่จื่อสามครุ่นคิด.
ไท่จื่อสามที่เปลี่ยนเป็นเงียบงัน.
"ไท่จื่อสาม,เวลานี้ยังเหลือราชวงศ์สวรรค์สี่แห่ง,ทัพของตำหนักเทียนซีของพวกเราก็มีเป็นจำนวนมาก,พวกเราไม่ควรที่จะให้หวังจิงเหวินกระทำแต่เพียงผู้เดียว,ทำไมพวกเราไม่......!"เสนาธิการคนหนึ่งที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางลังเล.
"ทำไมรึ?"
"ทำไมพวกเราไม่เลื่อนตำแหน่งให้กับหวังจิงหวินไปเลยล่ะ?"เสนาธิการคนหนึ่งที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้มที่ชั่วร้าย.
"เลื่อนตำแหน่งอย่างงั้นรึ?"ไท่จื่อสามที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ถูกแล้ว,เลื่อนตำแหน่ง,ภายในอาณาเขตสังสารวัฏไม่ต้องการหวังจิงเหวินอีกแล้ว,มีเพียงไท่จื่อสามก็พอ,บางที,ที่อาณาเขตอู๋เซี่ยงอาจต้องการหวังจิงเหวินอยู่,ไท่จื่อสามก็ทำการเลื่อนตำแหน่งให้หวังจิงเหวิน,จากนั้นให้เขากลับอาณาเขตอู๋เซี่ยง,ตอนนี้ที่นี่,เหลือเพียงแค่สี่ราชวงศ์สวรรค์,เพียงแค่พวกเราก็น่าจะเพียงพอแล้ว!"เสนาธิการอีกคนกล่าว.
"ใช่แล้ว,ไท่จื่อสาม,เรื่องนี้ไม่มีอะไรเสียหาย,การยกระดับตำแหน่งให้หวังจิงหวินนั้นไม่ได้ทำให้เหล่าแม่ทัพนายกอง
มีปัญหาอย่างแน่นอน,ใครกันเล่าที่ไม่ต้องการเลื่อนตำแหน่ง? เมื่อหวังจิงเหวินจากไปแล้ว,เขตแดนภาคใต้ของอาณาเขตจวงหลุนจะต้องอยู่ในมือของไท่จื่อสามอย่างแน่นอน.
"แล้วภาคเหนือล่ะ?"ไท่จื่อสามที่ขมวดคิ้วไปมา.
"หากรวมภาคใต้ได้แล้ว,การจะบุกทิศเหนือก็ไม่ใช่เรื่องยาก,ภาคเหนือเวลานี้มีจุดอ่อนขนาดใหญ่อยู่,ต้าเจิ้งเองยึดครองพื้นที่ครึ่งเดืยวเท่านั้น,เมื่อสงครามเริ่มขึ้น,พวกเขาก็จะถูกโจมตีหน้าหลัง,การจะโจมตีต้าเจิ้งนั้น,ไม่ใช่เรื่องยากอะไรแม้แต่น้อย!"เสนาธิการอีกคนกล่าว.
"ดี,ตกลง,ตกลงตามนั้น!"ไท่จื่อสามที่แสดงท่าทางพึงพอใจเป็นอย่างมาก.
สี่ปีหลังจากนั้น,ตำหนักเทียนซี.
"หวังจิงหวิน,กับเขตแดนภาคใต้ของอาณาเขตจวงหลุน,ต้องลำบากเจ้าแล้ว,ข้าได้เสนอให้เจ้าได้รับตำแหน่งที่สูงขึ้น,เซิ่งหวังจึงได้มีคำสั่งให้เจ้ากลับไป,หลังจากนี้อาณาเขตอู๋เซี่ยง,ต้องการเจ้า
ขอให้เจ้าประสบความสำเร็จ!"เนี่ยนเปิ่นที่กล่าวออกมาแสดงความยินดีกับหวังจิงหวิน.
หวังจิงเหวินที่ภายในใจสว่างวาบ,ทว่าใบหน้าที่เผยท่าทางเคร่งขรึมจริงจังเศร้าใจออกมา.
"ขอบคุณไท่จื่อสาม!"หวังจิงหวินที่ฝืนยิ้มออกมา.
"หลายปีมานี้,รบกวนเจ้าแล้ว."เนี่ยนเปินที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"ข้าต้องการกลับไปยังกองทัพ,และบอกลาเหล่าแม่ทัพนายกอง!"หวังจิงเหวินกล่าว.
ไม่จำเป็น,ความหมายของเซิ่งหวังนั้น,ต้องการให้เจ้ากลับไปในทันที,ส่วนเหล่าแม่ทัพของเจ้า,ข้าจะไปกล่าวกับพวกเขาเอง!"เนี่ยนเปิ่นที่กล่าวออกมาในทันที.
"รับทราบ!"หวังจิงหวินที่ตอบรับในทันที.
"ข้าจะให้ต้าเซียนสองคนคุ้มกันเจ้ากลับไปในทันที!"เนี่ยเปิ่นกล่าว.
"รับทราบ!"
ต้าเซียนสองคนที่คุ้มกันหวังจิงหวินกลับไปยังอาณาเขตอู๋เซียงในทันที.
Left Reincarnation Cycle Territory, the Wang
Jingwen corners of the mouth has revealed one to sneer. Nian Ben? Imagines also
misses, oneself have not used the method, he from breaking the arm sent off me.
หลังจากที่ออกมาจากตำหนักจวงหลุน,ที่มุมปากของหวังจิงหวินเผยยิ้มดูแคลนเล็กน้อย,เนี่ยนเปิ่น?
ไม่อยากจะจินตนาการถึง,ไม่คิดเลยว่าจะใช้วิธีนี้,ถึงกับตัดแขนตัวเองเพื่อส่งข้าออกมาเลยรึ?
"เซียนเซิง,ยิ้มทำไมอย่างงั้นรึ?"ผู้ใต้บังคับบัญชาคนหนึ่งกล่าวสอบถามออกมา.
"ไม่มีอะไร,ไม่จำเป็นต้องรีบร้อย,ยังไงเป้าหมายของพวกเราก็อยู่ที่อาณาเขตอู่เซี่ยง,เวลานี้พวกเราเปลี่ยนเส้นทางเพื่อท่องเที่ยวผ่อนคลายบ้างก็คงดี!" หวังจิงหวินที่เผยยิ้มออกมา.
"รับทราบ!"
------------------------------------------------------------
เมื่อหวังจิงหวินจากไปแล้ว,เนี่ยนเปิ่นที่เผยท่าทางสบายใจ,ถึงกับจัดงานเลี้ยงสามวันสามคืน.
ทว่า,หลังจากนั้นก็มีข่าวแพร่ออกไปทั่วทิศ,ว่าหวังจิงเหวินจากไปด้วยความไม่พอใจ,สร้างความขุ่นเคืองกับเหล่าทหารเป็นอย่างมาก,ทว่าเนี่ยนเปินนั้นไม่สนใจ,ต้องไม่ลืมว่าการที่แม่ทัพจากไป,ทหารก็ย่อมขุ่นเคืองเป็นธรรมดา.
สองเดือนหลังจากนั้น,เนี่ยนเปิ่นที่พยายามปลอบใจเหล่าแม่ทัพนายกอง,ทำให้ทุกอย่างค่อยๆฟื้นคืนกลับมา.
เนี่ยนเปิ่นที่นั่งอยู่บนบัลลังก์,พร้อมกับออกคำสั่ง,"ถึงเวลาชิงดินแดนภาคใต้,บุกสี่ราชวงศ์สวรรค์,เพื่อรวมภาคใต้ของอาณาเขตจวงหลุนให้เป็นหนึ่งทันที!"
"รับทราบ!"เหล่าเสนาธิการหลายคนที่รับคำในทันที.
ขณะที่ทุกคนกำลังเตรียมตัวกันอยู่นั้น,ทันใดนั้นที่ด้านนอกทหารสังเกตการได้พุ่งเข้ามาในห้องโถง.
"รายงานจอมพล!"ทหารสังเกตการณ์ที่คุกเข่าลงข้างหนึ่ง.
"เกิดอะไรขึ้น?"ไท่จื่อสามที่กล่าวออกมาด้วยความสงสัย.
"ทัพทางเหนือของต้าเจิ้งตอนนี้ได้สร้างปัญหาใหญ่แล้ว,พวกเขากำลังยกกำลังใหญ่มายังภาคใต้!"ทหารสังเกตการที่กล่าวรายงาน.
"ต้าเจิ้ง?
จงซานคิดจะโจมตีพวกเราในเวลานี้นะรึ?"ไท่จื่อสามที่เผยท่าทางเหยียดหยัน.
"ภาคเหนือยังไม่รวมเป็นหนึ่ง,ทว่ากลับต้องการยกทัพลงใต้,ไท่จื่อสาม,จงซานผู้นี้ใจกล้าจริงๆ!"เสนาธิการอีกคนกล่าวเย้ยหยัน.
"ไท่จื่อสาม,ผู้น้อยมีความคิดดีๆที่จำทำลายแผนการของต้าเจิ้งที่จะยกทัพลงมายังภาคใต้!"เสนาธิการอีกคนกล่าว.
"หืม?"
"เพียงแค่ไท่จื่อส่งสารไปยังเหล่าราชวงศ์วาสนารอบๆต้าเจิ้ง,ส่งไปยังเหล่าศัตรูของต้าเจิ้ง,เมื่อต้าเจิ้งยกทัพลงมาภาคใต้,ทัพของพวกเขาก็ว่างเปล่า,เช่นนี้เหล่าศัตรูก็จะบุกรุกต้าเจิ้งจนวุ่นวาย,ลำพังทัพของพวกเราก็ก็พอที่จะทำให้,ต้าเจิ้งสับสนวุ่นวายแล้ว,จากนั้นพวกเราก็รุกต่อไปยังภาคเหนือไปพร้อมกับเลยไม่เพียงแค่แก้ปัญหา,ยังสามารถยึดครองแผ่นดินเพิ่มขึ้นอีก."เสนาธิการคนหนึ่งกล่าว.
"เป็นความคิดที่ดี!"ไท่จื่อสามที่รู้สึกพึงพอใจเป็นอย่างมาก.
แน่นอนว่าแผนการดังกล่าวของไท่จื่อสาม,สำหรับจงซานแล้ว,ไม่ต่างจากขยะ,กลยุทธิ์กระดาษเช่นนี้! คิดว่าคนอื่นจะเชื่ออย่างงั้นรึ?
กับกลยุทธิ์เช่นนี้สำหรับจงซานแล้วไม่แม้แต่ชำเลืองมอง,ตอนนี้พวกเขากำลังเริ่มรุกเข้ามาแล้ว.
ศาลเทวะต้าเจิ้ง,ได้มอบหมายให้เจ้าโส่วเซี่ยงทำหน้าบุกทะลวง,รุกเข้ามายังดินแดนภาคใต้ในทันที!
สงครามใหญ่กำลังเริ่มแล้ว.
---------------------------------------------------------------
ในเวลาเดียวกันนี้,ภพหยินอีกพื้นที่แห่งหนึ่ง,พื้นที่รอบๆกระดูกที่เต็มไปกระจายไปทั่ว,เหล่าโครงกระดูกที่กระจายเต็มไปด้วยทุกสารทิศ,ทุกๆแห่งที่เต็มไปด้วยโครงกระดูก.
พื้นที่กว้างใหญ่ไพศาลไร้ขอบเขต,พื้นที่รอบๆมีเหล่าองค์รักษ์มากมายมหาศาล.
ที่นี่ก็คือสมาพันธ์โครงกระดูก.
พื้นที่รอบๆ บนเชิงเขา.
โครงกระดูกในชุดสีดำ,ได้มาปรากฏตัวต่อหน้าฝูงของโครงกระดูกในชุดเกาะ.
"เจ้าบอกว่าต้องการพบกับองค์ราชาอย่างงั้นรึ?"โครงกระดูกชุดเกาะเอ่ยออกมาด้วยเสียงเคร่งขรึม.
"ข้ามีเรื่องสำคัญมากมายต้องการรายงานองค์ราชา,พวกเจ้าอย่ามาขวางข้าเลย,หากปล่อยเรื่องสำคัญให้ช้าไป,องค์ราชาต้องเอาเรื่องพวกเจ้าอย่างแน่นอน."โครงกระดูกในชุดสีดำที่กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม.
"เรื่องสำคัญ?
สำคัญอย่างไร?"โครงกระดูกในชุดเกาะกล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงขึงขัง.
"พวกเจ้าไม่สมควรที่จะรู้,ทางที่ดีอย่าถามเลยดีกว่า!"โครงกระดูกในชุดสีดำกล่าวออกมาอย่างจริงจัง.
"บังอาจ,พูดจาใหญ่โตนัก!"
"ไม่ได้พูดจาใหญ่โตแต่อย่างใด,หลังจากนี้เจ้าจะรู้เอง,รีบไปรายงานองค์ราชาเถอะ,ขอให้ข้าได้พบกับองค์ราชา,ข้าขอเอาชีวิตเป็นเดิมพัน."โครงกระดูกในชุดสีดำกล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
เอาชีวิตรับประกัน? ดูเหมือนว่าจะไม่ใช่เรื่องเล็ก,หากว่าเป็นเรื่องหลอกลวงล่ะก็,พวกเขาเองก็จะมีปัญหาด้วยเช่นกัน.
"องค์ราชากำลังปิดตัวฝึกฝนอยู่!"โครงกระดูดในชุดเกาะกล่าวออกมาอย่างจริงจัง.
"องค์ราชาเก็บตัวฝึกฝน? เก็บตัวไปถึงเมื่อไหร่?"โครงกระดูกในชุดสีดำกล่าวออกมาด้วยความกังวล.
"ให้ข้าไปแจ้งอาวุโส,หรือรัชทายาทหรือไม่?"โครงกระดูกในชุดเกาะกล่าว.
"ไม่,เรื่องนี้สำคัญมากข้าจะต้องแจ้งต่อองค์ราชาด้วยตัวเอง,ข้าขอรออยู่ที่นี่,รบกวนทุกท่าน,เมื่อองค์ราชาออกมา,ให้แจ้งข้าในทันที,เรื่องนี้ไม่สามารถล้าช้าได้,ข้าจะต้องแจ้งให้องค์ราชารับรู้."โครงกระดูกในชุดดำที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"หืม,สำคัญขนาดนั้นเลยรึ?"โครงกระดูกในชุดเกาะกล่าวออกมาด้วยความสงสัย.
"สำคัญจนเจ้าหรือข้าไม่สามารถรับได้,อย่าได้ถามเลยน่า!"โครงกระดูกในชุดดำกล่าวเสริม.
---------------------------------------------
อาณาเขตจวงหลุนภาคใต้,ตำหนักเทียนซี.
"อะไร?
เจ้าว่าอะไรอย่างงั้นรึ?"ไท่จื่อสามที่ลุกขึ้นยืนดวงตาเบิกกว้างด้วยความโกรธเกรี้ยว.
"ทันทีที่ต้าเจิ้งยกทัพลงมาทางใต้,สงครามแรก,เมืองสี่เมืองรู้สึกหวาดกลัว,จึงขอยอมจำนนต่อต้าเจิ้งในทันที!"เสนาธิการคนหนึ่งกล่าวออกมาด้วยความเศร้า.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
ปัจจุบันแปลจบแล้ว 1672 ตอน สนใจติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ครับ
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ชุดเกราะครับ ไม่ใช่ชุดเกาะ
ตอบลบ