Immortality Chapter 922 Former generation Skeleton King
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 922 อดีตราชาโครงกระดูก.
Chapter 922 Former generation Skeleton King
สิบปีผ่านไปอย่างรวดเร็ว.
นับตั้งแต่ต้าเจิ้งจับกุมเซิ่งซ่าง 16 ราชวงศ์สวรรค์เอาไว้,ทำให้การแย่งชิงดินแดนเป็นไปด้วยความรวดเร็ว,ผ่านมาเพียงแค่สิบปีเท่านั้น,อาณาเขตจวงหลุนท้ายที่สุดครึ่งหนึ่งก็กลายเป็นของต้าเจิ้งไปแล้ว.
เป็นความเร็วที่ร้ายกาจมาก! ศาลเทวะที่มาจากโลกใบเล็ก,ไม่เคยมีใครสามารถเทียบต้าเจิงได้เลย.
กับความเร็วในการขยายดินแดนในอาณาเขตต้าเจิ้ง,ทำให้ราชวงศ์สวรรค์หลายแห่งเริ่มรู้สึกไม่ปลอดภัย.
เมืองซ่าง,ตำหนักปู่ซือ! ในการประชุมราชกิจ.
จงซานที่นั่งอยู่บนบัลลังก์มังกร,จ้องมองไปยังเหล่าเสนาธิการ.
"เซิ่งหวัง,การเคลื่อนไหวของราชวงศ์ของพวกเราในเวลานี้,ดูเหมือนว่าจะไม่ราบรื่นสักเท่าใดนัก!"เสี่ยวหวังที่กล่าวรายงานออกมา.
หืม?"
"อาณาเขตกว้างใจเกินไป,ทำให้ตอนนี้เหล่าขาดผู้มีความสามารถเพียงพอ,กับการครอบครองดินแดนขนาดใหญ่,การป้องกันจะไม่ดีนัก,หากไม่สามารถที่จะป้องกันได้ดี,ก็ยากที่จะปกป้องรักษาขวัญกำลังใจประชาชน,และจะก่อให้เกิดสงครามการเมืองขึ้นมาได้,หากว่าพวกเรายังขยายดินแดน!"เสี่ยวหวังที่กล่าวอย่างหนักแน่น.
"เฉินเองก็คิดเรื่องดังกล่าวนี้เช่นกัน!
เหมือนดังที่แม่ทัพเสี่ยวกล่าว,อาณาเขตของราชวงศ์ของพวกเราขยายดินแดนเร็วจนเกินไป,ควรที่จะทำให้ความแข็งแกร่งและการเมืองมั่นคง,ก่อนค่อยขยายดินแดนอีกครั้ง,และจำเป็นต้องคัดกรองเหล่าข้าราชบริพารอีกด้วย,ทั้งกองทัพและประชาชนควรจะก้าวไปพร้อมๆกัน,นอกจากนี้,อาณาเขตทางเหนือกว่าครึ่งหนึ่ง,อยู่ในภาวะตรึงเครียด,พวกเขาที่กำลังสั่งสมกำลังต่อต้านต้าเจิ้งเรา,หากว่าพวกเราเพิกเฉยต่อพวกเขา,จะเกิดปัญหาภายหลัง,พวกเราในเวลานี้ควรจะพักฟื้น,ยึดครองทำให้อาณาเขตภาคเหนือของอาณาเขตจวงหลุนให้เข็มแข็งก่อน!"อี้เหยี่ยนที่กล่าวเสริม.
จงซานที่เคาะนิ้วเบาๆ,ก่อนที่จะพยักหน้ารับ"!"
ในเวลาเดียวกันนี้,อาณาเขตจวงหลุนภาคใต้,ตำหนักเทียนซี.
ไท่จื่อสามเหนี่ยนเปิ่น,หวังจิงเหวิน,เสนาธิการคนอื่นๆที่แสดงความเคารพ.
ที่ด้านหน้า,เป็นขันที,ที่ด้านข้างนั้นมีชายสองคนที่สวมชุดคลุมสีม่วง.
ขันทีที่เดินทางมานี้,คือคนที่เป็นคนนำราชโองการมานั่นเอง.
"ไท่จื่อสาม,เซิ่งหวังรู้สึกไม่พอใจกับท่านนัก!"ขันทีที่เอ่ยออกมาเบาๆ.
เนี่ยนเปิ่นที่ขมวดคิ้ว,หากแต่ก็พยักหน้ารับ.
"ยอดฝีมือเซียนโบราณนี้ถูกส่งมาช่วยเหลือท่าน,หลังจากนี้ขอมอบให้กับท่านเป็นคนสั่งการ,แม้ว่าเซิ่งหวังจะไม่พอใจทว่าก็รู้สึกเป็นห่วงไท่จื่อสามเช่นกัน,ถึงกับตัดสินใจส่งยอดฝีมือระดับเซียนโบราณให้กับท่านเป็นคนแรก!"ขันทีที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"ขอบคุณเซิ่งหวังที่เป็นห่วง!"ไท่จื่อสามที่แสดงท่าทางเบาใจออกมาเช่นเดียวกัน.
"อืม,บ่าวชราหมดหน้าที่แล้ว,หลังจากประกาศราชโองการ,ทุกอย่างก็มอบให้กับไท่จื่อสามเป็นคนจัดการแล้ว,ข้าขอกลับไปรายงานเซิ่งหวังก่อน!"ขันทีชรากล่าว.
"ข้าไปส่งเจ้า!"
"ไม่จำเป็น!"ขันทีชราที่หายไปอย่างรวดเร็วต่อหน้าทุกคน.
"คารวะไท่จื่อสาม!"ชายสองคนที่ขันทีชรานำมาได้แสดงความเคารพต่อเนี่ยนเปิ่นเล็กน้อย.
"อืม!"
"พวกเจ้าทั้งสองไปพักก่อน!"
"รบกวนไท่จื่อสามแล้ว!"
"ให้คน,นำทั้งสองไปพักที่สวนสวรรค์เพื่อพักผ่อน!"ไท่จื่อสามสังการออกไปในทันที.
"รับทราบ!"
จากนั้น,เซียนโบราณทั้งสองก็ถูกส่งออกไป.
"ไท่จื่อสาม,ข้ามีแผนการใหญ่สี่แผนการจำเป็นต้องขอความเห็นจากท่าน!"หวังจิงเหวินกล่าว.
"ได้!"เนี่ยเปิ่นกล่าว.
หวังจิงเหวินพยักหน้ารับ,ก่อนที่จะก้าวออกไปเตรียมข้อมูล.
เมื่อหวังจิงเหวินจากไปแล้ว,ใบหน้าของไท่จื่อสามเปลี่ยนเป็นมือคลึ้ม,พร้อมกับกุมราชโองการแน่น,ขมวดคิ้วไปมา.
"ไท่จื่อสาม,ราชโองการที่มาถึง,เซิ่งหวังดูเหมือนว่าจะกล่าวยกย่องหวังจิงเหวินไม่น้อย,และยังแสดงท่าทางไม่พอใจไท่จื่อสาม,เป็นเรื่องที่ไม่คาดคิดมาก่อน! ผู้น้อยกังวลว่า......!"เสนาธิการคนหนึ่งที่กล่าวออกมา.
"มีอะไรต้องกังวลกัน?"
"กังวลว่าเซิ่งหวังจะให้ท่านกลับ,แล้วแต่ตั้งหวังจิงเหวินเป็นผู้บัญชาการแทน!"เสนาธิการคนดังกล่าวพูด.
เนี่ยนเปิ่นที่ดวงตาหดเกร็ง,ส่ายหน้าไปมาและกล่าวออกมาว่า,"เป็นไปไม่ได้!"
เนี่นเปิ่นรับรู้ว่ามันเป็นไปไม่ได้,เพราะว่าหวังจิงเหวินแม้ว่าจะมากความสามารถ,แต่ก็ยับถือเป็นคนนอก,ตัวเขามีสายโลหิตของเซิ่งหวัง,เรื่องนี้มันเป็นไปไม่ได้เลย,อย่างไรก็ตามถึงแม้นว่าหวังจิงหวินจะไม่มีโอกาสถูกแต่งตั้งเป็นผู้บัญชาการ,แต่ตัวเขาเองก็ต้องเปลี่ยนแปลง,จะแสดงความสามารถที่น่าผิดหวังไม่ได้,ในอนาคตข้างหน้าไท่จื่อองค์อื่นอาจถูกส่งมาแทนก็เป็นได้.
"แต่ว่า,ไท่จื่อสาม
............!”
"เอาล่ะ,ไม่ต้องกล่าวอะไรอีกแล้ว! จบหัวข้อนี้เอาไว้ได้แล้ว!"
"ครับ!"เสนาธิการคนดังกล่าวทำได้แค่พยักหน้ารับเท่านั้น.
หลังจากผ่านไปแล้วสามวัน,หวังจิงเหวินก็นำข้อมูลต่างๆมามอบให้กับเนี่ยนเปิน.
"ไท่จื่อสาม,การสอบเกอจีของตำหนักเทียนซี,ตอนนี้มีผู้สมัครเข้ามาเป็นจำนวนมา,ข้าได้ขีดเส้นเป็นสีแดง,สิบเมืองที่เพิ่งยึดครองมา,ผู้น้อยคิดว่าคนที่ขีดเส้นสีแดงคือคนที่ปลอดภัยที่สุด."หวังจิงหวินกล่าว.
ไท่จื่อสามที่เพ่งพิศตรวจสอบรายชื่อที่มีเส้นสีแดงขีดไว้บนแผ่นริ้วหยก.
เนี่ยนเปิ่นจดจ้องมองบนชื่อที่ขีดเส้นสีแดงพร้อมกับขมวดคิ้วไปมา,เพราะว่ากลุ่มคนเหล่านี้,แม้ว่าจะมีความสามารถ,ทว่าหลังจากผ่านการสอบเกอจีแล้ว,พวกเขาล้วนแต่ได้รับการชักชวนจากหวังจิงเหวินทั้งนั้น,อีกทั้งดูเหมือนว่าคนเหล่านี้มีส่วนเกี่ยวข้องและเป็นทายาทของหวังจิงเหวินอย่างงั้นรึ?
คิดได้ดังนี้,สายตาของเนี่ยนเปิ่นถึงกับหดเกร็ง,หวังจิงเหวินกำลังสร้างอิทธิพลให้กับตัวเองอย่างงั้นรึ?
สถานการณ์ไม่ดีแล้ว.
"อืม,คนเหล่านี้,ข้าคิดว่ายังมีงานใหญ่ที่ต้องมอบหมายให้,ควรเก็บไว้ก่อน,คนที่เข้ารอบสอบเกอจียังมีอีกสามคนที่ยอดเยี่ยมไม่ใช่รึ?
เช่นนั้นให้พวกเขาไป!"เนี่ยนเปิ่นที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"หืม?"ใบหน้าของหวังจิงเหวิ่นที่เปลี่ยนเป็นซับซ้อน.
เป็นความจริง! ภายในใจเนี่ยนเปิ่นที่เผยท่าทางดูแคลน,คนกลุ่มนั้นล้วนแล้วแต่เป็นคนในสายโลหิตของเจ้าไม่ใช่รึ?,คิดว่าข้ามองไม่เห็นรึไง.
"รับทราบ!"หวังจิงเหวินที่พยักหน้ารับ,แม้ว่าจะไม่ได้กล่าวสิ่งใด,ทว่าท่าทางที่แสดงความผิดหวังออกมา.
หวังจากที่หวังจิงเหวินจากไปแล้ว,เนี่ยนเปิ่นที่รู้สึกพอใจ,ดี,ข้าจะเป็นฝึกฝนคนของเจ้ามาเอง,ไม่ว่าหวังจิงเหวินจะได้รับความดีความชอบมากมายเท่าไหร่,ได้ดินแดนกลับมามากขึ้นเท่าใด,หากคนที่ส่งไปดูแลเป็นคนที่เขาเชื่อใจได้,แล้วเจ้าจะทำอะไรได้?
หวังจิงเหวินที่ออกมาจากตำหนักเทียนซีพร้อมกับเผยรอยยิ้มเหยียดหยัน.
"คนของข้าอย่างงั้นรึ?
เจ้าคิดว่ารับไปแล้ว,ในอนาคตจะทำให้กลายเป็นของตัวเองได้สินะ!"หวังจิงเหวินที่แสดงท่าทางดูแคลน.
เกี่ยวกับแผนการกลยุทธิ์ต่างๆนั้น,ไท่จื่อสามดูเหมือนว่าจะอ่อนด้อยอย่างชัดเจน.
ทว่าสงครามในภาคใต้,ทุกอย่างอยู่ในการควบคุมของหวังจิงเหวินหมดแล้ว,การขยายพื้นที่อย่างบ้าคลั่ง,ไม่ได้ให้ใครหยุดพัก,ศาลเทวะอู๋เซี่ยงที่บุกเบิกชิงดินแดนได้เป็นจำนวนมาก,ทว่าภายในการขยายอานาเขตนั้นได้ซ่อนแผนร้ายบางอย่างเอาไว้,เมื่อแผ่นดินขนาดใหญ่และรวดเร็วจนเกินไป,การควบคุมและความมั่นคงก็จะยากขึ้นไปด้วย,ทำให้อนาคตจะต้องก่อให้เกิดปัญหาใหญ่กลับมาอย่างแน่นอน.
อาณาเชตจวงหลุน,แดนเทวะที่อยู่ไกลออกมา,ศาลเทวะหมางกู.
ห้องโถงภายในแดนเทวะหมางกู,ในเวลานี้มีบัลก์ลังสีทองห้าอันล้อมรอบเป็นวงกลม.
หากจงซานอยู่ที่นี่แล้วล่ะก็,ย่อมเต็มไปด้วยความประหลาดใจเมื่อพบว่าบัลลังก์เหล่านี้มีรูปแบบเหมือนกับบัลก์ลังทองแดงของหวังคู,เพียงแต่ส่วนมากแล้วเป็นบัลลังก์สีทอง,ส่วนของหวังคูเป็นบัลก์ลังทองแดง.
บนบัลก์ลังสีทองนั้น,ในเวลานี้มีร่างสีดนั่งอยู่,แขนของเขาที่วางบนพนักพิง,เป็นแขนที่เป็นโครงกระดูก,แน่นอนว่าพวกเขาก็คือยอดฝีมือของเผ่าโครงกระดูก.
ภายในห้องโถงที่ปิดแน่น,ยอดฝีมือเผ่าโครงกระดูกในเวลานี้ที่เอาแต่เงียบไม่มีใครกล่าวสิ่งใดออกมา.
หลังจากที่เงียบไปนานเหมือนกัน,ท้ายที่สุดยอดฝีมือเผ่ากระดูกตนหนึ่งที่เริ่มเอ่ยออกมา.
"เอาล่ะ,ทุกคนที่อยู่ที่นี่,ไม่ใช่ว่าพวกเรามองเห็นปัญหาแล้วไม่ใช่รึ?"เผ่าโครงกระดูกคนดังกล่าวเอ่ยออกมาในทันที.
"ศาลเทวะต้าเจิ้ง,แม่ทัพกองกำลังที่เก้า,หวังคู?
เขาเองก็มีกองกำลังโครงกระดูกของตัวเอง,นอกจากนี้ยังได้รับการสาบานรับใช้จากเหล่าโครงกระดูกด้วย."โครงกระดูกอีกตนที่เอ่ยปากออกมา.
"จากข้อมูลที่พวกเราได้รับมา,ไฟวิญญาณของหวังคูนั้นมีระดับสูงมาก,แม้นว่าพลังฝึกตนจะไม่ได้สูง,แต่ก็ทำให้เขามีสถานะที่สูงมาก,เขาเป็นใครกันแน่?"โครงกระดูกอีกคนที่เอ่ยออกมา.
"แปลกมา,ไฟวิญญาณ,มีเพยงแค่ลูกหลานของราชาโครงกระดูกเท่านั้นถึงจะมี!"โครงกระดูกคนแรกที่เอ่ยออกมาอีกครั้ง.
"ลูกหลานของราชาอย่างงั้นรึ? ข้าไม่เคยเห็นว่าเคยมีลูกหลานของราชา,ไฟวิญญาณของราชา,แม้ว่าจะเป็นลูกหลานของเขาก็ต้องเบาบางลง,ข้าคิดว่าไฟวิญญาณของลูกหลานราชายังด้อยกว่าหวังคู!"
"หวังคู? ต้าเซียนอย่างงั้นรึ?
ถึงจงซานในโลกใบเล็กกำราบ,ต้นกำเนิดลึกลับ!
ทว่าไฟวิญญาณของเขาทำไมถึงได้สูงกัน?"โครงกระดูกแรกที่เอ่ยออกมาอีกครั้ง.
"โครงกระดูกในโลกใบเล็กเป็นไปไม่ได้ที่จะเติบโตได้เร็วขนาดนั้น,มีเพียงแค่โครงกระดูกของโลกใบใหญ่เดินทางไปอาศัยเท่านั้น,ทว่าเขาจะเป็นโครงกระดูกจากโลกใบใหญ่จริงรึ?
ไฟวิญญาณที่มีระดับสูง,ไม่ว่าจะเป็นนิกายใหนก็ล้วนแล้วแต่ต้อนรับทั้งนั้น,แม้แต่สามารถเป็นอาวุโสเลยก็ยังได้! แต่กลับยอมลดตัวไปเป็นเพียงแค่ขุนนางอย่างงั้นรึ?"
เหล่าโครงกระดูกที่ได้เปลี่ยนเป็นเงียบวัน.
"เหลาหวู่,เจ้าจะไม่กล่าวสิ่งใดเลยรึ?ที่นี่,เจ้ามีความรู้มากที่สุด,มีสิ่งใดหรือไม่?"โครงกระดูกแรกที่เอ่ยออกมาอีกครั้ง.
เหล่าโครงกระดูกต่างก็จ้องมองไปยังโครงกระดูกขนาดเล็กในชุดคลุมสีดำที่นั่งอยู่ฝั่งทิศใต้.
"ข้า,ข้าไม่รู้ว่าควรจะกล่าวออกไปหรือไม่!"เหล่าอู๋กล่าวด้วยท่าทางกระอักกระอ่วน.
"มีสิ่งใดต้องปิดบังพวกเราด้วย,พวกเราต่างก็ต้องพึ่งพากันและกัน,มีสิ่งใดยังไม่กล่าวมาอีก."โครงกระดูกแรกที่เอ่ยออกมาอีกครั้ง.
"ข้าเพียงแค่คาดเดา,ไม่สามารถเชื่อถือได้มันเป็นเรื่องคาดเดา,ข้าจึงไม่ได้คิดที่จะบอกทุกคน!"เหลาหวู่ที่กล่าวออกมาในทันที.
"พูดมา!
พวกเรารอรับฟังอยู่,ถึงเป็นการคาดเดาก็ยังดีกว่าไม่รู้อะไรเลย."
เหล่าโครงกระดูกที่จ้องมองไปยังเหลาหวู่.
"เมื่อหกแสนปีก่อน,มีเรื่องสำคัญเกิดขึ้นกับเผ่าโครงกระดูกของพวกเรา,พวกเจ้ารุ้หรือไม่?"เหลาหวู่กล่าว.
"หกแสนปีที่แล้วอย่างงั้นรึ?"โครงกระดูกตนหนึ่งที่ดูไม่เข้าใจนัก.
"ข้าเองก็ได้ยินมาบ้าง,ในเวลานั้นราชาโครงกระดูก,ไม่ใช่ราชาในปัจจุบัน,เป็นราชารุ่นก่อน,ทว่าไม่มีใครรู้ว่าทำไมถึงได้ล่วงหล่นลงจากสวรรค์ในทันที,จากนั้นก็เกิดเป็นราชาคนใหม่,ซึ่งดำรงตำแหน่งจนมาถึงปัจจุบัน!"โครงกระดูกแรกครุ่นคิดและกล่าวออกมา.
"ถูกแล้ว,ราชารุ่นก่อน,ล่วงหล่นจากสวรรค์,จากนั้นก็มีราชาคนใหม่,ทว่าที่จริงแล้วมีเรื่องเล่าว่าราชาคนใหม่นั้นเป็นคนช่วงชิงตำแหน่งมาจากราชารุ่นก่อน."เหลาหวู่กล่าว.
"ราชาคนใหม่ช่วงชิงตำแหน่งราชากับราชารุ่นก่อนอย่างงั้นรึ?
กล่าวอีกอย่างหนึ่งราชาคนปัจจุบัน,เป็นองค์ราชินีของราชารุ่นก่อน,เป็นคนช่วยช่วงชิงมาอย่างงั้นรึ?"โครงกระดูกแรกที่เอ่ยออกมาด้วยความประหลาดใจ.
"ถูกแล้ว,นี่เป็นความลับสุดยอดของเผ่าโครงกระดูก,นอกจากนี้หลายแสนปีมานี้,เป็นความลับที่ไม่มีใครกล้าเอ่ย,บอกถึงสาเหตุทำไมราชารุ่นก่อนถึงได้ล่วงหล่นจากสวรรค์?
ไม่,ต้องบอกว่าราชารุ่นก่อนกายตัวไปอย่างลึกลับต่างหาก,ที่จริงมีเหล่าผู้ใต้บังคับบัญชาที่ไหวใจต่างก็ออกไปค้นหาเบาะแสอยู่เหมือนกัน,หากแต่หนึ่งแสงปีหลังจากนั้น,การค้นหาก็ถูกยกเลิกไป!"เหลาหวู่กล่าว.
"เหลาหวู่,เจ้าหมายความว่า?
หวังคูคือราชาโครงกระดูกรุ่นก่อนอย่างงั้นรึ?"พี่ใหญ่สุดที่เอ่ยออกมาด้วยความประหลาดใจ.
เหล่าโครงกระดูกตนอื่นต่างก็เต็มไปด้วยความตื่นตระหนกตกใจ.
"หวังคู(ราชาโครงกระดูก),หวังคูโหลว(ราชากะโหลกโครงกระดูก),ราชาโครงกระดูก,ไม่ใช่ว่านามหวังคูก็เป็นการบ่งบอกถึงสถานะอยู่แล้วหรอกรึ?"เหลาหวู่ที่เอ่ยออกมาด้วยความลึกล้ำ.
Chapter 922 Former generation Skeleton King
上代骷髅王
อดีตราชาโครงกระดูก.
สิบปีผ่านไปอย่างรวดเร็ว.
นับตั้งแต่ต้าเจิ้งจับกุมเซิ่งซ่าง 16 ราชวงศ์สวรรค์เอาไว้,ทำให้การแย่งชิงดินแดนเป็นไปด้วยความรวดเร็ว,ผ่านมาเพียงแค่สิบปีเท่านั้น,อาณาเขตจวงหลุนท้ายที่สุดครึ่งหนึ่งก็กลายเป็นของต้าเจิ้งไปแล้ว.
เป็นความเร็วที่ร้ายกาจมาก! ศาลเทวะที่มาจากโลกใบเล็ก,ไม่เคยมีใครสามารถเทียบต้าเจิงได้เลย.
กับความเร็วในการขยายดินแดนในอาณาเขตต้าเจิ้ง,ทำให้ราชวงศ์สวรรค์หลายแห่งเริ่มรู้สึกไม่ปลอดภัย.
เมืองซ่าง,ตำหนักปู่ซือ! ในการประชุมราชกิจ.
จงซานที่นั่งอยู่บนบัลลังก์มังกร,จ้องมองไปยังเหล่าเสนาธิการ.
"เซิ่งหวัง,การเคลื่อนไหวของราชวงศ์ของพวกเราในเวลานี้,ดูเหมือนว่าจะไม่ราบรื่นสักเท่าใดนัก!"เสี่ยวหวังที่กล่าวรายงานออกมา.
หืม?"
"อาณาเขตกว้างใจเกินไป,ทำให้ตอนนี้เหล่าขาดผู้มีความสามารถเพียงพอ,กับการครอบครองดินแดนขนาดใหญ่,การป้องกันจะไม่ดีนัก,หากไม่สามารถที่จะป้องกันได้ดี,ก็ยากที่จะปกป้องรักษาขวัญกำลังใจประชาชน,และจะก่อให้เกิดสงครามการเมืองขึ้นมาได้,หากว่าพวกเรายังขยายดินแดน!"เสี่ยวหวังที่กล่าวอย่างหนักแน่น.
"เฉินเองก็คิดเรื่องดังกล่าวนี้เช่นกัน!
เหมือนดังที่แม่ทัพเสี่ยวกล่าว,อาณาเขตของราชวงศ์ของพวกเราขยายดินแดนเร็วจนเกินไป,ควรที่จะทำให้ความแข็งแกร่งและการเมืองมั่นคง,ก่อนค่อยขยายดินแดนอีกครั้ง,และจำเป็นต้องคัดกรองเหล่าข้าราชบริพารอีกด้วย,ทั้งกองทัพและประชาชนควรจะก้าวไปพร้อมๆกัน,นอกจากนี้,อาณาเขตทางเหนือกว่าครึ่งหนึ่ง,อยู่ในภาวะตรึงเครียด,พวกเขาที่กำลังสั่งสมกำลังต่อต้านต้าเจิ้งเรา,หากว่าพวกเราเพิกเฉยต่อพวกเขา,จะเกิดปัญหาภายหลัง,พวกเราในเวลานี้ควรจะพักฟื้น,ยึดครองทำให้อาณาเขตภาคเหนือของอาณาเขตจวงหลุนให้เข็มแข็งก่อน!"อี้เหยี่ยนที่กล่าวเสริม.
จงซานที่เคาะนิ้วเบาๆ,ก่อนที่จะพยักหน้ารับ"!"
---------------------------
ในเวลาเดียวกันนี้,อาณาเขตจวงหลุนภาคใต้,ตำหนักเทียนซี.
ไท่จื่อสามเหนี่ยนเปิ่น,หวังจิงเหวิน,เสนาธิการคนอื่นๆที่แสดงความเคารพ.
ที่ด้านหน้า,เป็นขันที,ที่ด้านข้างนั้นมีชายสองคนที่สวมชุดคลุมสีม่วง.
ขันทีที่เดินทางมานี้,คือคนที่เป็นคนนำราชโองการมานั่นเอง.
"ไท่จื่อสาม,เซิ่งหวังรู้สึกไม่พอใจกับท่านนัก!"ขันทีที่เอ่ยออกมาเบาๆ.
เนี่ยนเปิ่นที่ขมวดคิ้ว,หากแต่ก็พยักหน้ารับ.
"ยอดฝีมือเซียนโบราณนี้ถูกส่งมาช่วยเหลือท่าน,หลังจากนี้ขอมอบให้กับท่านเป็นคนสั่งการ,แม้ว่าเซิ่งหวังจะไม่พอใจทว่าก็รู้สึกเป็นห่วงไท่จื่อสามเช่นกัน,ถึงกับตัดสินใจส่งยอดฝีมือระดับเซียนโบราณให้กับท่านเป็นคนแรก!"ขันทีที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"ขอบคุณเซิ่งหวังที่เป็นห่วง!"ไท่จื่อสามที่แสดงท่าทางเบาใจออกมาเช่นเดียวกัน.
"อืม,บ่าวชราหมดหน้าที่แล้ว,หลังจากประกาศราชโองการ,ทุกอย่างก็มอบให้กับไท่จื่อสามเป็นคนจัดการแล้ว,ข้าขอกลับไปรายงานเซิ่งหวังก่อน!"ขันทีชรากล่าว.
"ข้าไปส่งเจ้า!"
"ไม่จำเป็น!"ขันทีชราที่หายไปอย่างรวดเร็วต่อหน้าทุกคน.
"คารวะไท่จื่อสาม!"ชายสองคนที่ขันทีชรานำมาได้แสดงความเคารพต่อเนี่ยนเปิ่นเล็กน้อย.
"อืม!"
"พวกเจ้าทั้งสองไปพักก่อน!"
"รบกวนไท่จื่อสามแล้ว!"
"ให้คน,นำทั้งสองไปพักที่สวนสวรรค์เพื่อพักผ่อน!"ไท่จื่อสามสังการออกไปในทันที.
"รับทราบ!"
จากนั้น,เซียนโบราณทั้งสองก็ถูกส่งออกไป.
"ไท่จื่อสาม,ข้ามีแผนการใหญ่สี่แผนการจำเป็นต้องขอความเห็นจากท่าน!"หวังจิงเหวินกล่าว.
"ได้!"เนี่ยเปิ่นกล่าว.
หวังจิงเหวินพยักหน้ารับ,ก่อนที่จะก้าวออกไปเตรียมข้อมูล.
เมื่อหวังจิงเหวินจากไปแล้ว,ใบหน้าของไท่จื่อสามเปลี่ยนเป็นมือคลึ้ม,พร้อมกับกุมราชโองการแน่น,ขมวดคิ้วไปมา.
"ไท่จื่อสาม,ราชโองการที่มาถึง,เซิ่งหวังดูเหมือนว่าจะกล่าวยกย่องหวังจิงเหวินไม่น้อย,และยังแสดงท่าทางไม่พอใจไท่จื่อสาม,เป็นเรื่องที่ไม่คาดคิดมาก่อน! ผู้น้อยกังวลว่า......!"เสนาธิการคนหนึ่งที่กล่าวออกมา.
"มีอะไรต้องกังวลกัน?"
"กังวลว่าเซิ่งหวังจะให้ท่านกลับ,แล้วแต่ตั้งหวังจิงเหวินเป็นผู้บัญชาการแทน!"เสนาธิการคนดังกล่าวพูด.
เนี่ยนเปิ่นที่ดวงตาหดเกร็ง,ส่ายหน้าไปมาและกล่าวออกมาว่า,"เป็นไปไม่ได้!"
เนี่นเปิ่นรับรู้ว่ามันเป็นไปไม่ได้,เพราะว่าหวังจิงเหวินแม้ว่าจะมากความสามารถ,แต่ก็ยับถือเป็นคนนอก,ตัวเขามีสายโลหิตของเซิ่งหวัง,เรื่องนี้มันเป็นไปไม่ได้เลย,อย่างไรก็ตามถึงแม้นว่าหวังจิงหวินจะไม่มีโอกาสถูกแต่งตั้งเป็นผู้บัญชาการ,แต่ตัวเขาเองก็ต้องเปลี่ยนแปลง,จะแสดงความสามารถที่น่าผิดหวังไม่ได้,ในอนาคตข้างหน้าไท่จื่อองค์อื่นอาจถูกส่งมาแทนก็เป็นได้.
"แต่ว่า,ไท่จื่อสาม
............!”
"เอาล่ะ,ไม่ต้องกล่าวอะไรอีกแล้ว! จบหัวข้อนี้เอาไว้ได้แล้ว!"
"ครับ!"เสนาธิการคนดังกล่าวทำได้แค่พยักหน้ารับเท่านั้น.
หลังจากผ่านไปแล้วสามวัน,หวังจิงเหวินก็นำข้อมูลต่างๆมามอบให้กับเนี่ยนเปิน.
"ไท่จื่อสาม,การสอบเกอจีของตำหนักเทียนซี,ตอนนี้มีผู้สมัครเข้ามาเป็นจำนวนมา,ข้าได้ขีดเส้นเป็นสีแดง,สิบเมืองที่เพิ่งยึดครองมา,ผู้น้อยคิดว่าคนที่ขีดเส้นสีแดงคือคนที่ปลอดภัยที่สุด."หวังจิงหวินกล่าว.
ไท่จื่อสามที่เพ่งพิศตรวจสอบรายชื่อที่มีเส้นสีแดงขีดไว้บนแผ่นริ้วหยก.
เนี่ยนเปิ่นจดจ้องมองบนชื่อที่ขีดเส้นสีแดงพร้อมกับขมวดคิ้วไปมา,เพราะว่ากลุ่มคนเหล่านี้,แม้ว่าจะมีความสามารถ,ทว่าหลังจากผ่านการสอบเกอจีแล้ว,พวกเขาล้วนแต่ได้รับการชักชวนจากหวังจิงเหวินทั้งนั้น,อีกทั้งดูเหมือนว่าคนเหล่านี้มีส่วนเกี่ยวข้องและเป็นทายาทของหวังจิงเหวินอย่างงั้นรึ?
คิดได้ดังนี้,สายตาของเนี่ยนเปิ่นถึงกับหดเกร็ง,หวังจิงเหวินกำลังสร้างอิทธิพลให้กับตัวเองอย่างงั้นรึ?
สถานการณ์ไม่ดีแล้ว.
"อืม,คนเหล่านี้,ข้าคิดว่ายังมีงานใหญ่ที่ต้องมอบหมายให้,ควรเก็บไว้ก่อน,คนที่เข้ารอบสอบเกอจียังมีอีกสามคนที่ยอดเยี่ยมไม่ใช่รึ?
เช่นนั้นให้พวกเขาไป!"เนี่ยนเปิ่นที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"หืม?"ใบหน้าของหวังจิงเหวิ่นที่เปลี่ยนเป็นซับซ้อน.
เป็นความจริง! ภายในใจเนี่ยนเปิ่นที่เผยท่าทางดูแคลน,คนกลุ่มนั้นล้วนแล้วแต่เป็นคนในสายโลหิตของเจ้าไม่ใช่รึ?,คิดว่าข้ามองไม่เห็นรึไง.
"รับทราบ!"หวังจิงเหวินที่พยักหน้ารับ,แม้ว่าจะไม่ได้กล่าวสิ่งใด,ทว่าท่าทางที่แสดงความผิดหวังออกมา.
หวังจากที่หวังจิงเหวินจากไปแล้ว,เนี่ยนเปิ่นที่รู้สึกพอใจ,ดี,ข้าจะเป็นฝึกฝนคนของเจ้ามาเอง,ไม่ว่าหวังจิงเหวินจะได้รับความดีความชอบมากมายเท่าไหร่,ได้ดินแดนกลับมามากขึ้นเท่าใด,หากคนที่ส่งไปดูแลเป็นคนที่เขาเชื่อใจได้,แล้วเจ้าจะทำอะไรได้?
หวังจิงเหวินที่ออกมาจากตำหนักเทียนซีพร้อมกับเผยรอยยิ้มเหยียดหยัน.
"คนของข้าอย่างงั้นรึ?
เจ้าคิดว่ารับไปแล้ว,ในอนาคตจะทำให้กลายเป็นของตัวเองได้สินะ!"หวังจิงเหวินที่แสดงท่าทางดูแคลน.
เกี่ยวกับแผนการกลยุทธิ์ต่างๆนั้น,ไท่จื่อสามดูเหมือนว่าจะอ่อนด้อยอย่างชัดเจน.
ทว่าสงครามในภาคใต้,ทุกอย่างอยู่ในการควบคุมของหวังจิงเหวินหมดแล้ว,การขยายพื้นที่อย่างบ้าคลั่ง,ไม่ได้ให้ใครหยุดพัก,ศาลเทวะอู๋เซี่ยงที่บุกเบิกชิงดินแดนได้เป็นจำนวนมาก,ทว่าภายในการขยายอานาเขตนั้นได้ซ่อนแผนร้ายบางอย่างเอาไว้,เมื่อแผ่นดินขนาดใหญ่และรวดเร็วจนเกินไป,การควบคุมและความมั่นคงก็จะยากขึ้นไปด้วย,ทำให้อนาคตจะต้องก่อให้เกิดปัญหาใหญ่กลับมาอย่างแน่นอน.
-------------------------------------------------------------------
อาณาเชตจวงหลุน,แดนเทวะที่อยู่ไกลออกมา,ศาลเทวะหมางกู.
ห้องโถงภายในแดนเทวะหมางกู,ในเวลานี้มีบัลก์ลังสีทองห้าอันล้อมรอบเป็นวงกลม.
หากจงซานอยู่ที่นี่แล้วล่ะก็,ย่อมเต็มไปด้วยความประหลาดใจเมื่อพบว่าบัลลังก์เหล่านี้มีรูปแบบเหมือนกับบัลก์ลังทองแดงของหวังคู,เพียงแต่ส่วนมากแล้วเป็นบัลลังก์สีทอง,ส่วนของหวังคูเป็นบัลก์ลังทองแดง.
บนบัลก์ลังสีทองนั้น,ในเวลานี้มีร่างสีดนั่งอยู่,แขนของเขาที่วางบนพนักพิง,เป็นแขนที่เป็นโครงกระดูก,แน่นอนว่าพวกเขาก็คือยอดฝีมือของเผ่าโครงกระดูก.
ภายในห้องโถงที่ปิดแน่น,ยอดฝีมือเผ่าโครงกระดูกในเวลานี้ที่เอาแต่เงียบไม่มีใครกล่าวสิ่งใดออกมา.
หลังจากที่เงียบไปนานเหมือนกัน,ท้ายที่สุดยอดฝีมือเผ่ากระดูกตนหนึ่งที่เริ่มเอ่ยออกมา.
"เอาล่ะ,ทุกคนที่อยู่ที่นี่,ไม่ใช่ว่าพวกเรามองเห็นปัญหาแล้วไม่ใช่รึ?"เผ่าโครงกระดูกคนดังกล่าวเอ่ยออกมาในทันที.
"ศาลเทวะต้าเจิ้ง,แม่ทัพกองกำลังที่เก้า,หวังคู?
เขาเองก็มีกองกำลังโครงกระดูกของตัวเอง,นอกจากนี้ยังได้รับการสาบานรับใช้จากเหล่าโครงกระดูกด้วย."โครงกระดูกอีกตนที่เอ่ยปากออกมา.
"จากข้อมูลที่พวกเราได้รับมา,ไฟวิญญาณของหวังคูนั้นมีระดับสูงมาก,แม้นว่าพลังฝึกตนจะไม่ได้สูง,แต่ก็ทำให้เขามีสถานะที่สูงมาก,เขาเป็นใครกันแน่?"โครงกระดูกอีกคนที่เอ่ยออกมา.
"แปลกมา,ไฟวิญญาณ,มีเพยงแค่ลูกหลานของราชาโครงกระดูกเท่านั้นถึงจะมี!"โครงกระดูกคนแรกที่เอ่ยออกมาอีกครั้ง.
"ลูกหลานของราชาอย่างงั้นรึ? ข้าไม่เคยเห็นว่าเคยมีลูกหลานของราชา,ไฟวิญญาณของราชา,แม้ว่าจะเป็นลูกหลานของเขาก็ต้องเบาบางลง,ข้าคิดว่าไฟวิญญาณของลูกหลานราชายังด้อยกว่าหวังคู!"
"หวังคู? ต้าเซียนอย่างงั้นรึ?
ถึงจงซานในโลกใบเล็กกำราบ,ต้นกำเนิดลึกลับ!
ทว่าไฟวิญญาณของเขาทำไมถึงได้สูงกัน?"โครงกระดูกแรกที่เอ่ยออกมาอีกครั้ง.
"โครงกระดูกในโลกใบเล็กเป็นไปไม่ได้ที่จะเติบโตได้เร็วขนาดนั้น,มีเพียงแค่โครงกระดูกของโลกใบใหญ่เดินทางไปอาศัยเท่านั้น,ทว่าเขาจะเป็นโครงกระดูกจากโลกใบใหญ่จริงรึ?
ไฟวิญญาณที่มีระดับสูง,ไม่ว่าจะเป็นนิกายใหนก็ล้วนแล้วแต่ต้อนรับทั้งนั้น,แม้แต่สามารถเป็นอาวุโสเลยก็ยังได้! แต่กลับยอมลดตัวไปเป็นเพียงแค่ขุนนางอย่างงั้นรึ?"
เหล่าโครงกระดูกที่ได้เปลี่ยนเป็นเงียบวัน.
"เหลาหวู่,เจ้าจะไม่กล่าวสิ่งใดเลยรึ?ที่นี่,เจ้ามีความรู้มากที่สุด,มีสิ่งใดหรือไม่?"โครงกระดูกแรกที่เอ่ยออกมาอีกครั้ง.
เหล่าโครงกระดูกต่างก็จ้องมองไปยังโครงกระดูกขนาดเล็กในชุดคลุมสีดำที่นั่งอยู่ฝั่งทิศใต้.
"ข้า,ข้าไม่รู้ว่าควรจะกล่าวออกไปหรือไม่!"เหล่าอู๋กล่าวด้วยท่าทางกระอักกระอ่วน.
"มีสิ่งใดต้องปิดบังพวกเราด้วย,พวกเราต่างก็ต้องพึ่งพากันและกัน,มีสิ่งใดยังไม่กล่าวมาอีก."โครงกระดูกแรกที่เอ่ยออกมาอีกครั้ง.
"ข้าเพียงแค่คาดเดา,ไม่สามารถเชื่อถือได้มันเป็นเรื่องคาดเดา,ข้าจึงไม่ได้คิดที่จะบอกทุกคน!"เหลาหวู่ที่กล่าวออกมาในทันที.
"พูดมา!
พวกเรารอรับฟังอยู่,ถึงเป็นการคาดเดาก็ยังดีกว่าไม่รู้อะไรเลย."
เหล่าโครงกระดูกที่จ้องมองไปยังเหลาหวู่.
"เมื่อหกแสนปีก่อน,มีเรื่องสำคัญเกิดขึ้นกับเผ่าโครงกระดูกของพวกเรา,พวกเจ้ารุ้หรือไม่?"เหลาหวู่กล่าว.
"หกแสนปีที่แล้วอย่างงั้นรึ?"โครงกระดูกตนหนึ่งที่ดูไม่เข้าใจนัก.
"ข้าเองก็ได้ยินมาบ้าง,ในเวลานั้นราชาโครงกระดูก,ไม่ใช่ราชาในปัจจุบัน,เป็นราชารุ่นก่อน,ทว่าไม่มีใครรู้ว่าทำไมถึงได้ล่วงหล่นลงจากสวรรค์ในทันที,จากนั้นก็เกิดเป็นราชาคนใหม่,ซึ่งดำรงตำแหน่งจนมาถึงปัจจุบัน!"โครงกระดูกแรกครุ่นคิดและกล่าวออกมา.
"ถูกแล้ว,ราชารุ่นก่อน,ล่วงหล่นจากสวรรค์,จากนั้นก็มีราชาคนใหม่,ทว่าที่จริงแล้วมีเรื่องเล่าว่าราชาคนใหม่นั้นเป็นคนช่วงชิงตำแหน่งมาจากราชารุ่นก่อน."เหลาหวู่กล่าว.
"ราชาคนใหม่ช่วงชิงตำแหน่งราชากับราชารุ่นก่อนอย่างงั้นรึ?
กล่าวอีกอย่างหนึ่งราชาคนปัจจุบัน,เป็นองค์ราชินีของราชารุ่นก่อน,เป็นคนช่วยช่วงชิงมาอย่างงั้นรึ?"โครงกระดูกแรกที่เอ่ยออกมาด้วยความประหลาดใจ.
"ถูกแล้ว,นี่เป็นความลับสุดยอดของเผ่าโครงกระดูก,นอกจากนี้หลายแสนปีมานี้,เป็นความลับที่ไม่มีใครกล้าเอ่ย,บอกถึงสาเหตุทำไมราชารุ่นก่อนถึงได้ล่วงหล่นจากสวรรค์?
ไม่,ต้องบอกว่าราชารุ่นก่อนกายตัวไปอย่างลึกลับต่างหาก,ที่จริงมีเหล่าผู้ใต้บังคับบัญชาที่ไหวใจต่างก็ออกไปค้นหาเบาะแสอยู่เหมือนกัน,หากแต่หนึ่งแสงปีหลังจากนั้น,การค้นหาก็ถูกยกเลิกไป!"เหลาหวู่กล่าว.
"เหลาหวู่,เจ้าหมายความว่า?
หวังคูคือราชาโครงกระดูกรุ่นก่อนอย่างงั้นรึ?"พี่ใหญ่สุดที่เอ่ยออกมาด้วยความประหลาดใจ.
เหล่าโครงกระดูกตนอื่นต่างก็เต็มไปด้วยความตื่นตระหนกตกใจ.
"หวังคู(ราชาโครงกระดูก),หวังคูโหลว(ราชากะโหลกโครงกระดูก),ราชาโครงกระดูก,ไม่ใช่ว่านามหวังคูก็เป็นการบ่งบอกถึงสถานะอยู่แล้วหรอกรึ?"เหลาหวู่ที่เอ่ยออกมาด้วยความลึกล้ำ.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
ปัจจุบันแปลจบแล้ว 1672 ตอน สนใจติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ครับ
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น