Immortality Chapter 921 Wang Jingwen origin
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 921 ภูมิหลังหวังจิงเหวิน.
Chapter 921 Wang Jingwen origin
โหลวซิงเฉินที่นำคันศรยาวออกมา,พร้อมกับลูกศรสามลูกง้างคันศรพร้อมกับยิงออกไป!
ลูกศรสามลูกสามสี,สีน้ำเงิน,เขียว,ทอง,สามลูกสามความสามารถ,ทว่าทุกดอกล้วนแล้วแต่มีอำนาจของเวลา.
ลูกศรเคลื่อนที่ด้วยความเร็วสูง,จนไม่สามารถมองด้วยตาเปล่า,ด้วยทักษะเวลาด้วยแล้ว,พริบตาเดียวมันก็มาอยู่ที่ด้านหน้าของไท่จื่อสามแล้ว.
ไท่จื่อสามที่เพิ่งเผาราชาหมาป่าคูมู่ด้วยบัวเพลิงหัวใจวิถี,ทำให้ภายในใจรู้สึกผ่อนคลาย,ทันใดนั้น,ขนทั่วร่างถึงกับลุกชูชัน,รับรู้ถึงวิกฤติอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อน.
"ตูมมม~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
ร่างของไท่จื่อสามเคลื่อนที่หลบด้วยความเร็ว,แขนเสื้อของเขาที่สะบัดอย่างรุนแรงปัดเป่าลูกศรสีทองเอาไว้,ทว่าศรสีน้ำเงินกับถูกยิงมายังของวิเศษ,บัวเพลิงหัวใจวิถี,ศรสีเขียวเองก็ด้วยมันได้ทำลายการเชื่อมต่อเขาและของวิเศษในทันที?
ไท่จื่อสามที่ตื่นตกใจในทันที,บัวเพลิงหัวใจวิถี,ถูกยึดครองบินจากไปแล้ว.
ลอบโจมตีอย่างงั้นรึ?
คนที่สามารถลอบสังหารไท่จื่อสามได้,ต้องไม่อ่อนแอแน่นอน,ใครกัน?
สายตาของเขาที่ส่ายไปมา.
บัวเพลิงหัวใจวิถีได้ล่วงหล่นไปอยู่ในมือของใครบางคน.
"โหลวซิงเฉิน,เจ้ายังไม่ตายอีกอย่างงั้นรึ?"ไท่จื่อสามที่ขมวดคิ้วไปมาด้วยความประหลาดใจ.
ส่วนโหลวชิงเฉินที่กุมบัวเพลิงหัวใจวิถี,จากนั้นก็กลับไปยังตำแหน่งของจงซาน.
ไท่จื่อสามจ้องมองไปยังจงซานและคนอื่นๆ,ทันใดนั้นก็รับรู้ว่าทั้งหมดนี้เป็นแผนการ.
คนกลุ่มนี้เป็นผู้ใต้บังคับบัญชาของเขาทั้งหมด,นั่นไม่ใช่ว่าเป็นตี้เซียนเซียนหรอกรึ?
แผนการ? นี่จงซานวางแผนซ้อนแผนข้าอย่างงั้นรึ?
เป็นไปไม่ได้,จงซานไม่แปลกไปหน่อยรึ?
ราวกับสายฟ้าฟาด,ภายในใจที่รู้สึกประหลาดใจ,คนเหล่านี้เป็นผู้ใต้บังคับบัญชาทั้งหมด?
ส่วนโหลวชิงเฉินก็ร่วมมือกันอย่างงั้นรึ?
ก่อนหน้านี้ไม่ใช่ว่าโหลวซิงเฉินถูกจงซานสังหารไปแล้วรึ?
ใช่แล้ว,จงซานเพียงแค่เซียนสวรรค์,มันจะเป็นไปได้อย่างไรที่จะสังหารโหลวซิงเฉินได้?
พวกเขาแสดงละครกัน,เพื่อลวงทุกคนในอาณาเขตจวงหลุน.
ทุกๆคนถูกพวกเขาหลอก?
"เซิ่งหวัง!"โหลวซิงเฉินที่ส่งมอบบัวเพลิงหัวใจวิถีออกไป.
จวบจนเห็นการกระทำดังกล่าว,ไท่จื่อสามที่เผยความตกใจสุดขีดออกมา,โหลวซิงเฉินโน้มศีรษะกลายเป็นข้าราชบริพารของจงซานไปแล้วรึ?
ประมุขนิกายที่เคร่งขรึมตอนนี้เขากำลังทำอะไร,ยินยอมที่จะอยู่ใต้บังคับบัญชาของจงซานอย่างงั้นรึ?
ความตกใจตื่นตะลึงที่มากยิ่งกว่าเสียของวิเศษซะอีก.
"โหลวซิงเฉิน,ดูเหมือนว่าเจ้าจะตกต่ำลงไปมากนัก,ก่อนหน้านี้,ข้าคงประเมินเจ้าสูงไปหน่อย!"ไท่จื่อสามที่กล่าวออกมาด้วยเสียงเย็นชา,ในเวลาเดียวกันไท่จื่อสามก็พยายามเชื่อมต่อกับบัวเพลิงหัวใจวิถีไม่หยุดหย่อน.
ช่างน่าเศร้า,นับตั้งแต่โหลวซิงเฉินตัดการเชื่อมต่อของเขากับของวิเศษ,ในเวลานี้เขาสามารถเชื่อมต่อได้เพียงลางๆเท่านั้น,ไม่สามารถควบคุมบัวเพลิงหัวใจวิถีได้.
ไท่จื่อสามที่เห็นของวิเศษตัวเองอยู่ในมือของจงซาน,ถึงกับควันออกหูด้วยความโกรธเกรี้ยว.
อย่างไรก็ตามเขาที่เป็นถึงไท่จื่อศาลเทวะอู๋เซี่ยง,กับตัวตนของเขาจำเป็นต้องทำตัวให้สุขุมสง่างาม,ไม่ทำตัวบ้าคลั่ง,อีกทั้งต่อหน้ายอดฝีมืออันดับหนึ่งของอาณาเขตจวงหลุน,โหลวซิงเฉิน,เขาไม่มีพลังเพียงพอที่จะจัดการกับจงซานได้.
ของวิเศษที่ถูกคว้าไป,ไม่ว่าอย่างไรก็ไม่สามารถอยู่เฉยได้แน่.
"ผนึก!"ไท่จื่อสามที่ตะโกนออกไปเสียงดัง.
บัวเพลิงหัวใจวิถีในมือจงซาน,มันได้เปลี่ยนรูปดอกไม้กลายเป็นเม็ดยาสีทองในทันที.
"บัวเพลิงหัวใจวิถี,เป็นของข้า,ไม่มีใครสามารถใช้มันได้,จงซาน,น่าอายนัก,เมื่อถึงเวลาข้าเนี่ยนเปิ่นจะตอบแทนเจ้าคืนนับร้อยเท่า,บัวเพลิงหัวใจวิถี,ข้าฝากไว้ที่นี่ก่อนก็ได้!"ไท่จื่อสามกล่าวออกมาเสียงดัง.
เมื่อไม่สามารถยึดของวิเศษคืนได้,ร่างกายของเขาก็หายไปในทันทีเช่นกัน.
เมื่อไท่จื่อสามจากแล้ว,ทุกคนที่รู้สึกเบาใจขึ้น.
"เซิ่งหวัง,บัวเพลิงหัวใจวิถีนั้น,เป็นของวิเศษที่ถูกหลอมผสาน,เมื่อถูกผนึก,การจะใช้งานนั้นเป็นเรื่องยากมาก,ได้ยินมาว่าเนี่ยนเปิ่นนั้นเขาใช้เวลากว่าแปดพันปีในการหลอม,ถึงจะสามารถเปิดใช้งานมันได้!"โหลวซิงเฉินที่กล่าวออกมาด้วยความเสียดาย.
อุปกรณ์เซียนโบราณน่าสนใจเป็นอย่างมาก,ทว่าหากไม่สามารถใช้งานได้,ก็เป็นเรื่องที่น่าเศร้าเป็นอย่างมาก,ถึงแม้ว่าจะค่อยๆหลอมประสานมันช้าๆ,ก็จำเป็นต้องใช้เวลาถึงแปดพันปี,ไม่ต้องตายไปก่อนรึ?
"ไม่มีปัญหา!"จงซานกล่าว.
จงซานกล่าวเสร็จก็สะบัดมือครั้งหนึ่ง,บัวเพลิงหัวใจวิถีก็หายไปในทันทีเช่นกัน.
"เอ๊ะ?"โหลวซิงเฉินที่เผยท่าทางไม่อยากเชื่อออกมาในทันที.
ไม่มี?
เมล็ดบัวเพลิงหัวใจวิถี,เป็นของวิเศษที่ไม่สามารถเก็บเอาไว้ในกำไลเก็บของได้,แล้วเซิ่งหวังเก็บมันไปอย่างไร?
เซิ่งหวังที่เป็นเพียงเซียนสวรรค์เท่านั้น,มีเพียงเซียนบรรพชนเท่านั้น,มีมีโลกเขตแดนที่แข็งแกร่งพอ,และสามารถเก็บสิ่งของเอาไว้ได้,ทว่าเซิ่งหวังในเวลานี้ล่ะ?
ไม่ใช่แค่โหลวซิงเฉิน,แทบจะทุกคนที่เห็นก็ตกใจไปด้วยเช่นกัน,เป็นเรื่องที่เหลือเชื่อมาก.
คงมีเพียงจงซานเท่านั้นที่รับรู้.
เม็ดบัวเพลิงหัวใจวิถี?
แน่นอนว่าถูกส่งผ่านไปยังร่างหลักผ่านผังจักรพรรดิ.
ภพหยาง,ร่างหลักจงซานที่นั่งอยู่ในห้องหลัก.
ภายในมือของเขาในเวลานี้ถือเม็ดบัวเพลิงหัวใจวิถีสีทองเอาไว้.
แปดหางสวรรค์ที่ปีกขึ้นไปอยู่บนไหล่ของจงซาน,ดวงตาทั้งสองข้างเป็นประกาย.
จงซานที่สะบัดมือส่งเม็ดบัวเพลิงหัวใจวิถีออกไป.
"ฟริบๆ!"
แปดหางสวรรค์แห่งจุดจบที่เต็มไปด้วยความตื่นเต้นอ้าปากกลืนลงท้องของมันทันที,ใบหน้าของมันที่เผยท่าทางพึงพอใจและหายไปในทันที.
อุปกรณ์เซียนโบราณ,ใครบอกว่าถูกผนึกแล้วจะใช้ประโยชน์ไม่ได้?
ภพหยิน,นำกลุ่มคนของเขากลับมายังเมืองซ่างเรียบร้อยแล้ว.
"เซิ่งหวัง,ทำไมถึงได้ปล่อยให้เนี่ยเปิ่นไปอย่างงั้นรึ?"อี้เหยี่ยนที่สอบถามออกไปด้วยท่าทางไม่เข้าใจ.
"เจ้ารู้ได้อย่างไรว่าข้าจงใจที่จะปล่อยเข้าไป?"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"เนี่ยนเปิ่นนั่นด้อยกว่าโหลวซิงเฉิน,ส่วนเซิ่งหวังก็แข็งแกร่งกว่าโหลวซิงเฉิน,และยังมีหวังคูที่ลึกล้ำ,ข้าคิดว่าหากเซิ่งหวังต้องการคุมตัวเขาก็ไม่ใช่เรื่องยาก,ทว่าเซิ่งหวังกับปล่อยตัวเขาไป,เป็นไปได้ว่าเซิ่งหวังเห็นแก่หน้าเนี่ยนโหยวโหยวอย่างงั้นรึ?
หรือว่าเคยติดหนี้บุญคุณนาง?"อี้เหยี่ยนที่ขมวดคิ้วไปมา.
ตามความเห็นอี้เหยี่ยนนั้น,หากว่ากุมตัวเนี่ยนเปิ่นนั้น,จะทำให้มีผลต่อการรบในอาณาเขาจวงหลุนเป็นอย่างมาก,ทว่าเมื่อปล่อยเนี่ยนเปิ่นไป,เมื่อเขากลับไปยังภาคใต้,การจะจับตัวเขานั้นก็เป็นเรื่องที่ยากยิ่งกว่าเดิม.
จงซานที่ส่ายหน้าไปมา,พร้อมกับเผยยิ้มออกมา,"ไม่ใช่เรื่องนั้น,เพราะว่าข้าและเนี่ยนโหยวโหยวไม่ได้ลึกซึ้งแต่อย่างใด,ส่วนข้าที่ปล่อยเนี่ยนเปิ่นไปนั้น,เพราะว่าข้าต้องการให้การรวมดินแดนอาณาเขตจวงหลุนเป็นไปด้วยความเร็วกว่าปรกติ!"
"หืม? เฉินไม่เข้าใจแม้แต่น้อย!"อี้เหยี่ยนที่เผยท่าทางแปลกประหลาด,ปล่อยเนี่ยนเปิ่นไป,ไม่ใช่ว่าจะทำให้ยากยิ่งขึ้นกว่าเดิมรึ?
"เนี่ยนเปิ่น?
ข้าต้องการให้เขารวบรวมภาคใต้ให้กับข้า!"จงซานกล่าว.
กับคำพูดของจงซาน,ราวกับว่าเนี่ยนเปิ่นนั้นเป็นผู้ใต้บังคับบัญชาของจงซานก็ไม่ปาน,แน่นอนว่าอี้เหยี่ยนรู้ว่ามันเป็นไปไม่ได้,เนี่ยนเปิ่นไม่มีทางที่จะยอมต้าเจิ้ง,ทว่าความหมายที่เซิ่งหวังบอกว่ารวบรวมภาคใต้เพื่อข้าอย่างงั้นรึ?
ทันใดนั้น,ดวงตาของอี้เหยี่ยนเป็นประกาย.
"เซิ่งหวัง,ไม่ใช่ว่าหวังจิงเหวินเป็นคนของต้าเจิ้งหรอกรึ?"อี้เหยี่ยนที่กลายเป็นตะลึงงัน.
ก่อนหน้านี้อี้เหยี่ยนก็เคยคิด,แต่ก็คิดว่ามันเป็นไปไม่ได้,เพราะมันน่าเหลือเชื่อเกิน,เป็นเรื่อง,ที่ไม่มีทางที่จะเกิดขึ้นได้!
ทว่าความหมายของเซิ่งหวังในวันนี้,ก็ได้อธิบายออกมาอย่างชัดเจน,ที่เซิ่งหวังเพิกเฉยการกระทำของหวังจิงเหวินมาโดยตลอด.
จงซานจ้องมองอี้เหยี่ยนด้วยความพอใจ,ไม่ปิดบังอีกต่อไป,พยักหน้าเบาๆ,"ถูกต้อง!"
เมื่อเห็นจงซานยืนยัน,อี้เหยี่ยนรู้สึกแปลกประหลาดใจในทันที,เรื่องนี้มันลึกล้ำเกินที่เขาจะคาดคิด.
หวังจิงเหวิน? ข้าราชบริพารของต้าเจิ้งรึ?
จวอหงวนศาลเทวะอู๋เซี่ยง?
นี่เซิ่งหวังยื่นมือออกไปไกลมากขนาดใหน,ต้าเจิ้งมีคนที่มีความสามารถเช่นนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?
ตั้งแต่ก่อนที่จะแยกสวรรค์สะบั้นปฐพีอีกรึ?
เห็นอี้เหยี่ยนตื่นตกใจ,จงซานที่ส่ายหน้าไปมาและกล่าวออกมาว่า,"หวังจิงเหวิน,เจ้าเองก็รู้จัก!"
"หืม?"อี้เหยี่ยนที่แสดงท่าทางแปลกประหลาดไปอีก.
รู้จักรึ? อี้เหยี่ยนที่พยายามครุ่นคิดค้นหาในความทรงจำ,ใครกันที่พอจะเป็นหวังจิงหวินได้?
จากนั้นไม่นาน,อี้เยหี่ยนก็คิดได้ถึงคนๆหนึ่ง.
"ฟ่านอี้พิน?"อี้เหยี่ยนที่กล่าวออกมาด้วยความอัศจรรย์ใจ.
"ถูกแล้ว,เป็นเขา,ข้าคิดว่านี่เป็นแผนการของหวังจิงเหวินที่วางไว้มาหลายปีแล้ว,กับสิ่งที่เกิดขึ้นนี้,ดูเหมือนเขาเช่นกัน"อี้เหยี่ยนที่เริ่มมั่นใจเพิ่มขึ้น.
เดิมที่แล้วเขาก็คือกุนซือลำดับหนึ่งของต้าเสวียนอ๋องของราชวงศ์สวรรค์ต้าโหลว,ฟ่านอี้พิน,ครั้งหนึ่งเคยร่วมงานใช้แผนการสวรรค์ล่มของจงซาน,หลังจากนั้นก็มีการต่อสู้กับต้าเจิ้งเช่นกัน,ทว่าต้าเสวียนอ๋องนั้นถูกกู่เจิ้งอี้สังหารไป,จากนั้นฟ่านอี้พินก็หายตัวไป,หลายๆคนที่คิดว่าเขาได้ตกตายไปแล้ว,หลายๆคนก็รับรู้ว่าเขาหนีไป,ทว่าอี้เหยี่ยนเองก็แทบไม่คิดว่าฟ่านอี้พินนั้นจะยังมีชีวิตอยู่,แม้แต่กลายมาเป็นเพื่อนร่วมงานของตัวเองอีกรึ?
"เซิ่งหวังช่างมีสายตาที่กว้างไกล,อี้เหยี่ยนชื่นชมอย่างหมดใจ!"อี้เหยี่ยนที่กล่าวพลางทอดถอนใจ.
"ก่อนที่จะมีการแยกสวรรค์สะบั้นปฐพี,แน่นอนว่าข้าได้ลงมือที่โลกใบใหญ่แล้ว,ไม่เช่นนั้นคนอื่นๆจะรู้เท่าทัน!"จงซานที่ส่ายหน้าไปมาพร้อมกับถอนหายใจ.
"หากแต่เฉินก็รู้สึกประหลาดใจ,ฟ่านอี่พินนั้นเป็นมนุษย์,เดินทางมายังโลกใบใหญ่ได้อย่างไร,ต้องรู้ด้วยว่าก่อนที่เซิ่งหวังจะแยกสวรรค์สะบั้นปฐพีนั้นเหล่ามนุษย์ไม่สามารถออกมาโลกใบใหญ่ได้."อี้เหยี่ยนที่ส่ายหน้าไปมา.
"เจ้าลองคิดดู!"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"จือจุ้นเผ่ามังกร,อ้าวเลี่ย?"อี้เหยี่ยนที่ขมวดคิ้วไปมาสอบถามออกไป.
"ถูกต้อง,เป็นอ้าวเลี่ย,ฟ่านอี้พินมีความกล้าที่ยิ่งใหญ่นัก,ถึงกับยอมฆ่าตัวตายในโลกใบเล็ก,เพื่อที่จะให้อ้าวเลี่ยนำดวงวิญญาณใส่เข้าในของวิเศษออกมาจากโลกใบเล็ก,ก่อนที่จะจุติด้วยอาคมลับ,ตอนนี้มีนามว่าหวังจิงเหวิน!"จงซานที่กล่าวพลางถอนหายใจ.
อี้เหยี่ยนถึงกับขมวดคิ้วไปมา,จดจ้องมองไปยังจงซาน,"ฟานอี้พินทำถึงขนาดนั้นเพื่ออะไร?"
ฆ่าตัวตาย,เพื่อจุติออกมาอีกครั้ง,มันเป็นความเสี่ยงอันใหญ่หลวง,ทำไมฟ่านอี้พินถึงต้องหาญกล้าถึงเพียงนั้น,แน่นอนว่ามีเรื่องบางเรื่องที่เขาคาดหวังและต้องการการสนับสนุน.
จงซานที่เห็นสายตาของอี้เหยี่ยนที่เต็มไปด้วยความอัศจรรย์ใจก็พยักหน้าให้,ทว่าก็ไม่ได้บอกกล่าวเรื่องราวทั้งหมด,บางที่อี้เหยี่ยนอาจจะพอรับรู้อยู่บ้างก็ได้.
"ในเมื่อฟานอี้พินก็คือหวังจิงเหวิน,กับความสงสัยก่อนหน้านี้,เฉินก็เข้าใจได้แล้ว!"อี้เหยี่ยนกล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"หืม?"
"การสอบคัดเลือกเกอจีของต้าเจิ้ง,ทำให้ได้จำนวนยอดฝีมือมากเป็นจำนวนมาก,เพื่อไม่ให้เกิดความผิดพลาด,เฉินจะออกไปดูด้วยตัวเอง,เป็นไปได้ว่าจะได้คนที่มีความสามารถให้เซิ่งหวังส่งไปยังภาคใต้!"อี้เหยี่ยนที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"หวังจิงเหวินกำลังขยายดินแดนภาคใต้,ความจริงพวกเราเองก็ต้องการคนสำคัญที่พร้อมจะส่งไปประจำการทางภาคใต้ด้วย!"จงซานพยักหน้า.
"เฉินเข้าใจ!"อี้เหยี่ยนที่กล่าวรับอย่างจริงจัง.
จงซานที่เผยความลับหลายๆอย่างให้กับอี้เหยี่ยน,พร้อมกับสัญญาณต่างๆให้อี้เหยี่ยนรับรู้,เพื่อที่จะให้อี้เหยี่ยนวางแผน,เพื่อให้เข้าใจจุดมุ่งหมายของแผนการหวังจิงเหวิน,ช่วยสนับสนุนกันห่างๆ,เพื่อไม่ให้เกิดปัญหาในภายหลัง.
เมื่อได้รับข้อมูลเพิ่ม,อี้เหยี่ยนก็รับรู้ได้ว่าจะทำการขยายอาณาเขตต้าเจิ้งได้อย่างไร.
อาณาเขตจวงหลุน,หากจงซานต้องการรวมเขตแดนจวงหลุนในทันที,เป็นไปได้ว่าจะถูกจับตามองจากคนทั่วโลกได้!
เมื่ออี้เหยี่ยนจากไปแล้ว,จงซานก็เก็บตัวฝึกฝนในห้องลับเพียงคนเดียว.
ร่างหลักจงซานในเวลานี้,หลังจากได้พลังงานจากบัวเพลิงหัวใจวิถีทำให้พลังฝึกตนของเขาเพิ่มขึ้นมาเป็นระดับเก้าเซียนสวรรค์จากแต่เดิมมีระดับแปดเซียนสวรรค์.
ส่วนร่างแยกเงาก็เพิ่มขึ้นเป็นระดับเก้าเซียนสวรรค์ในทันทีเช่นกัน.
อุปกรณ์เซียนโบราณ,ทำให้เขาเพิ่มพลังได้เพียงแค่หนึ่งระดับเองรึ?
จงซานที่เผยท่าทางประหลาดใจอยู่เหมือนกัน.
ส่วนอีกมุมหนึ่งที่ดินแดนภาคเหนือ,ไท่จื่อสามเนี่ยนเปิ่น,ภายในใจที่เต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยว,การเดินทางมายังภาคเหนือ,นอกจากไม่ได้อะไรกับไปแล้ว,ยังเสียของวิเศษ,เสียเหล่าข้าราชบริพารทั้งหมด,ในเวลานี้ร่างกายของเขาที่หยุดนิ่ง,สัมผัสเชื่อมต่อกับของวิเศษได้หายไป,ใบหน้าของเขาถึงกับเปลี่ยนสี.
"อ๊ากกก~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
"จงซาน,ข้าขอสาบานจะต้องฉีกร่างเจ้าออกเป็นชิ้นๆ!"
Chapter 921 Wang Jingwen origin
王靖文的来历
ภูมิหลังหวังจิงเหวิน.
โหลวซิงเฉินที่นำคันศรยาวออกมา,พร้อมกับลูกศรสามลูกง้างคันศรพร้อมกับยิงออกไป!
ลูกศรสามลูกสามสี,สีน้ำเงิน,เขียว,ทอง,สามลูกสามความสามารถ,ทว่าทุกดอกล้วนแล้วแต่มีอำนาจของเวลา.
ลูกศรเคลื่อนที่ด้วยความเร็วสูง,จนไม่สามารถมองด้วยตาเปล่า,ด้วยทักษะเวลาด้วยแล้ว,พริบตาเดียวมันก็มาอยู่ที่ด้านหน้าของไท่จื่อสามแล้ว.
ไท่จื่อสามที่เพิ่งเผาราชาหมาป่าคูมู่ด้วยบัวเพลิงหัวใจวิถี,ทำให้ภายในใจรู้สึกผ่อนคลาย,ทันใดนั้น,ขนทั่วร่างถึงกับลุกชูชัน,รับรู้ถึงวิกฤติอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อน.
"ตูมมม~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
ร่างของไท่จื่อสามเคลื่อนที่หลบด้วยความเร็ว,แขนเสื้อของเขาที่สะบัดอย่างรุนแรงปัดเป่าลูกศรสีทองเอาไว้,ทว่าศรสีน้ำเงินกับถูกยิงมายังของวิเศษ,บัวเพลิงหัวใจวิถี,ศรสีเขียวเองก็ด้วยมันได้ทำลายการเชื่อมต่อเขาและของวิเศษในทันที?
ไท่จื่อสามที่ตื่นตกใจในทันที,บัวเพลิงหัวใจวิถี,ถูกยึดครองบินจากไปแล้ว.
ลอบโจมตีอย่างงั้นรึ?
คนที่สามารถลอบสังหารไท่จื่อสามได้,ต้องไม่อ่อนแอแน่นอน,ใครกัน?
สายตาของเขาที่ส่ายไปมา.
บัวเพลิงหัวใจวิถีได้ล่วงหล่นไปอยู่ในมือของใครบางคน.
"โหลวซิงเฉิน,เจ้ายังไม่ตายอีกอย่างงั้นรึ?"ไท่จื่อสามที่ขมวดคิ้วไปมาด้วยความประหลาดใจ.
ส่วนโหลวชิงเฉินที่กุมบัวเพลิงหัวใจวิถี,จากนั้นก็กลับไปยังตำแหน่งของจงซาน.
ไท่จื่อสามจ้องมองไปยังจงซานและคนอื่นๆ,ทันใดนั้นก็รับรู้ว่าทั้งหมดนี้เป็นแผนการ.
คนกลุ่มนี้เป็นผู้ใต้บังคับบัญชาของเขาทั้งหมด,นั่นไม่ใช่ว่าเป็นตี้เซียนเซียนหรอกรึ?
แผนการ? นี่จงซานวางแผนซ้อนแผนข้าอย่างงั้นรึ?
เป็นไปไม่ได้,จงซานไม่แปลกไปหน่อยรึ?
ราวกับสายฟ้าฟาด,ภายในใจที่รู้สึกประหลาดใจ,คนเหล่านี้เป็นผู้ใต้บังคับบัญชาทั้งหมด?
ส่วนโหลวชิงเฉินก็ร่วมมือกันอย่างงั้นรึ?
ก่อนหน้านี้ไม่ใช่ว่าโหลวซิงเฉินถูกจงซานสังหารไปแล้วรึ?
ใช่แล้ว,จงซานเพียงแค่เซียนสวรรค์,มันจะเป็นไปได้อย่างไรที่จะสังหารโหลวซิงเฉินได้?
พวกเขาแสดงละครกัน,เพื่อลวงทุกคนในอาณาเขตจวงหลุน.
ทุกๆคนถูกพวกเขาหลอก?
"เซิ่งหวัง!"โหลวซิงเฉินที่ส่งมอบบัวเพลิงหัวใจวิถีออกไป.
จวบจนเห็นการกระทำดังกล่าว,ไท่จื่อสามที่เผยความตกใจสุดขีดออกมา,โหลวซิงเฉินโน้มศีรษะกลายเป็นข้าราชบริพารของจงซานไปแล้วรึ?
ประมุขนิกายที่เคร่งขรึมตอนนี้เขากำลังทำอะไร,ยินยอมที่จะอยู่ใต้บังคับบัญชาของจงซานอย่างงั้นรึ?
ความตกใจตื่นตะลึงที่มากยิ่งกว่าเสียของวิเศษซะอีก.
"โหลวซิงเฉิน,ดูเหมือนว่าเจ้าจะตกต่ำลงไปมากนัก,ก่อนหน้านี้,ข้าคงประเมินเจ้าสูงไปหน่อย!"ไท่จื่อสามที่กล่าวออกมาด้วยเสียงเย็นชา,ในเวลาเดียวกันไท่จื่อสามก็พยายามเชื่อมต่อกับบัวเพลิงหัวใจวิถีไม่หยุดหย่อน.
ช่างน่าเศร้า,นับตั้งแต่โหลวซิงเฉินตัดการเชื่อมต่อของเขากับของวิเศษ,ในเวลานี้เขาสามารถเชื่อมต่อได้เพียงลางๆเท่านั้น,ไม่สามารถควบคุมบัวเพลิงหัวใจวิถีได้.
ไท่จื่อสามที่เห็นของวิเศษตัวเองอยู่ในมือของจงซาน,ถึงกับควันออกหูด้วยความโกรธเกรี้ยว.
อย่างไรก็ตามเขาที่เป็นถึงไท่จื่อศาลเทวะอู๋เซี่ยง,กับตัวตนของเขาจำเป็นต้องทำตัวให้สุขุมสง่างาม,ไม่ทำตัวบ้าคลั่ง,อีกทั้งต่อหน้ายอดฝีมืออันดับหนึ่งของอาณาเขตจวงหลุน,โหลวซิงเฉิน,เขาไม่มีพลังเพียงพอที่จะจัดการกับจงซานได้.
ของวิเศษที่ถูกคว้าไป,ไม่ว่าอย่างไรก็ไม่สามารถอยู่เฉยได้แน่.
"ผนึก!"ไท่จื่อสามที่ตะโกนออกไปเสียงดัง.
บัวเพลิงหัวใจวิถีในมือจงซาน,มันได้เปลี่ยนรูปดอกไม้กลายเป็นเม็ดยาสีทองในทันที.
"บัวเพลิงหัวใจวิถี,เป็นของข้า,ไม่มีใครสามารถใช้มันได้,จงซาน,น่าอายนัก,เมื่อถึงเวลาข้าเนี่ยนเปิ่นจะตอบแทนเจ้าคืนนับร้อยเท่า,บัวเพลิงหัวใจวิถี,ข้าฝากไว้ที่นี่ก่อนก็ได้!"ไท่จื่อสามกล่าวออกมาเสียงดัง.
เมื่อไม่สามารถยึดของวิเศษคืนได้,ร่างกายของเขาก็หายไปในทันทีเช่นกัน.
เมื่อไท่จื่อสามจากแล้ว,ทุกคนที่รู้สึกเบาใจขึ้น.
"เซิ่งหวัง,บัวเพลิงหัวใจวิถีนั้น,เป็นของวิเศษที่ถูกหลอมผสาน,เมื่อถูกผนึก,การจะใช้งานนั้นเป็นเรื่องยากมาก,ได้ยินมาว่าเนี่ยนเปิ่นนั้นเขาใช้เวลากว่าแปดพันปีในการหลอม,ถึงจะสามารถเปิดใช้งานมันได้!"โหลวซิงเฉินที่กล่าวออกมาด้วยความเสียดาย.
อุปกรณ์เซียนโบราณน่าสนใจเป็นอย่างมาก,ทว่าหากไม่สามารถใช้งานได้,ก็เป็นเรื่องที่น่าเศร้าเป็นอย่างมาก,ถึงแม้ว่าจะค่อยๆหลอมประสานมันช้าๆ,ก็จำเป็นต้องใช้เวลาถึงแปดพันปี,ไม่ต้องตายไปก่อนรึ?
"ไม่มีปัญหา!"จงซานกล่าว.
จงซานกล่าวเสร็จก็สะบัดมือครั้งหนึ่ง,บัวเพลิงหัวใจวิถีก็หายไปในทันทีเช่นกัน.
"เอ๊ะ?"โหลวซิงเฉินที่เผยท่าทางไม่อยากเชื่อออกมาในทันที.
ไม่มี?
เมล็ดบัวเพลิงหัวใจวิถี,เป็นของวิเศษที่ไม่สามารถเก็บเอาไว้ในกำไลเก็บของได้,แล้วเซิ่งหวังเก็บมันไปอย่างไร?
เซิ่งหวังที่เป็นเพียงเซียนสวรรค์เท่านั้น,มีเพียงเซียนบรรพชนเท่านั้น,มีมีโลกเขตแดนที่แข็งแกร่งพอ,และสามารถเก็บสิ่งของเอาไว้ได้,ทว่าเซิ่งหวังในเวลานี้ล่ะ?
ไม่ใช่แค่โหลวซิงเฉิน,แทบจะทุกคนที่เห็นก็ตกใจไปด้วยเช่นกัน,เป็นเรื่องที่เหลือเชื่อมาก.
คงมีเพียงจงซานเท่านั้นที่รับรู้.
เม็ดบัวเพลิงหัวใจวิถี?
แน่นอนว่าถูกส่งผ่านไปยังร่างหลักผ่านผังจักรพรรดิ.
ภพหยาง,ร่างหลักจงซานที่นั่งอยู่ในห้องหลัก.
ภายในมือของเขาในเวลานี้ถือเม็ดบัวเพลิงหัวใจวิถีสีทองเอาไว้.
แปดหางสวรรค์ที่ปีกขึ้นไปอยู่บนไหล่ของจงซาน,ดวงตาทั้งสองข้างเป็นประกาย.
จงซานที่สะบัดมือส่งเม็ดบัวเพลิงหัวใจวิถีออกไป.
"ฟริบๆ!"
แปดหางสวรรค์แห่งจุดจบที่เต็มไปด้วยความตื่นเต้นอ้าปากกลืนลงท้องของมันทันที,ใบหน้าของมันที่เผยท่าทางพึงพอใจและหายไปในทันที.
อุปกรณ์เซียนโบราณ,ใครบอกว่าถูกผนึกแล้วจะใช้ประโยชน์ไม่ได้?
ภพหยิน,นำกลุ่มคนของเขากลับมายังเมืองซ่างเรียบร้อยแล้ว.
"เซิ่งหวัง,ทำไมถึงได้ปล่อยให้เนี่ยเปิ่นไปอย่างงั้นรึ?"อี้เหยี่ยนที่สอบถามออกไปด้วยท่าทางไม่เข้าใจ.
"เจ้ารู้ได้อย่างไรว่าข้าจงใจที่จะปล่อยเข้าไป?"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"เนี่ยนเปิ่นนั่นด้อยกว่าโหลวซิงเฉิน,ส่วนเซิ่งหวังก็แข็งแกร่งกว่าโหลวซิงเฉิน,และยังมีหวังคูที่ลึกล้ำ,ข้าคิดว่าหากเซิ่งหวังต้องการคุมตัวเขาก็ไม่ใช่เรื่องยาก,ทว่าเซิ่งหวังกับปล่อยตัวเขาไป,เป็นไปได้ว่าเซิ่งหวังเห็นแก่หน้าเนี่ยนโหยวโหยวอย่างงั้นรึ?
หรือว่าเคยติดหนี้บุญคุณนาง?"อี้เหยี่ยนที่ขมวดคิ้วไปมา.
ตามความเห็นอี้เหยี่ยนนั้น,หากว่ากุมตัวเนี่ยนเปิ่นนั้น,จะทำให้มีผลต่อการรบในอาณาเขาจวงหลุนเป็นอย่างมาก,ทว่าเมื่อปล่อยเนี่ยนเปิ่นไป,เมื่อเขากลับไปยังภาคใต้,การจะจับตัวเขานั้นก็เป็นเรื่องที่ยากยิ่งกว่าเดิม.
จงซานที่ส่ายหน้าไปมา,พร้อมกับเผยยิ้มออกมา,"ไม่ใช่เรื่องนั้น,เพราะว่าข้าและเนี่ยนโหยวโหยวไม่ได้ลึกซึ้งแต่อย่างใด,ส่วนข้าที่ปล่อยเนี่ยนเปิ่นไปนั้น,เพราะว่าข้าต้องการให้การรวมดินแดนอาณาเขตจวงหลุนเป็นไปด้วยความเร็วกว่าปรกติ!"
"หืม? เฉินไม่เข้าใจแม้แต่น้อย!"อี้เหยี่ยนที่เผยท่าทางแปลกประหลาด,ปล่อยเนี่ยนเปิ่นไป,ไม่ใช่ว่าจะทำให้ยากยิ่งขึ้นกว่าเดิมรึ?
"เนี่ยนเปิ่น?
ข้าต้องการให้เขารวบรวมภาคใต้ให้กับข้า!"จงซานกล่าว.
กับคำพูดของจงซาน,ราวกับว่าเนี่ยนเปิ่นนั้นเป็นผู้ใต้บังคับบัญชาของจงซานก็ไม่ปาน,แน่นอนว่าอี้เหยี่ยนรู้ว่ามันเป็นไปไม่ได้,เนี่ยนเปิ่นไม่มีทางที่จะยอมต้าเจิ้ง,ทว่าความหมายที่เซิ่งหวังบอกว่ารวบรวมภาคใต้เพื่อข้าอย่างงั้นรึ?
ทันใดนั้น,ดวงตาของอี้เหยี่ยนเป็นประกาย.
"เซิ่งหวัง,ไม่ใช่ว่าหวังจิงเหวินเป็นคนของต้าเจิ้งหรอกรึ?"อี้เหยี่ยนที่กลายเป็นตะลึงงัน.
ก่อนหน้านี้อี้เหยี่ยนก็เคยคิด,แต่ก็คิดว่ามันเป็นไปไม่ได้,เพราะมันน่าเหลือเชื่อเกิน,เป็นเรื่อง,ที่ไม่มีทางที่จะเกิดขึ้นได้!
ทว่าความหมายของเซิ่งหวังในวันนี้,ก็ได้อธิบายออกมาอย่างชัดเจน,ที่เซิ่งหวังเพิกเฉยการกระทำของหวังจิงเหวินมาโดยตลอด.
จงซานจ้องมองอี้เหยี่ยนด้วยความพอใจ,ไม่ปิดบังอีกต่อไป,พยักหน้าเบาๆ,"ถูกต้อง!"
เมื่อเห็นจงซานยืนยัน,อี้เหยี่ยนรู้สึกแปลกประหลาดใจในทันที,เรื่องนี้มันลึกล้ำเกินที่เขาจะคาดคิด.
หวังจิงเหวิน? ข้าราชบริพารของต้าเจิ้งรึ?
จวอหงวนศาลเทวะอู๋เซี่ยง?
นี่เซิ่งหวังยื่นมือออกไปไกลมากขนาดใหน,ต้าเจิ้งมีคนที่มีความสามารถเช่นนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?
ตั้งแต่ก่อนที่จะแยกสวรรค์สะบั้นปฐพีอีกรึ?
เห็นอี้เหยี่ยนตื่นตกใจ,จงซานที่ส่ายหน้าไปมาและกล่าวออกมาว่า,"หวังจิงเหวิน,เจ้าเองก็รู้จัก!"
"หืม?"อี้เหยี่ยนที่แสดงท่าทางแปลกประหลาดไปอีก.
รู้จักรึ? อี้เหยี่ยนที่พยายามครุ่นคิดค้นหาในความทรงจำ,ใครกันที่พอจะเป็นหวังจิงหวินได้?
จากนั้นไม่นาน,อี้เยหี่ยนก็คิดได้ถึงคนๆหนึ่ง.
"ฟ่านอี้พิน?"อี้เหยี่ยนที่กล่าวออกมาด้วยความอัศจรรย์ใจ.
"ถูกแล้ว,เป็นเขา,ข้าคิดว่านี่เป็นแผนการของหวังจิงเหวินที่วางไว้มาหลายปีแล้ว,กับสิ่งที่เกิดขึ้นนี้,ดูเหมือนเขาเช่นกัน"อี้เหยี่ยนที่เริ่มมั่นใจเพิ่มขึ้น.
เดิมที่แล้วเขาก็คือกุนซือลำดับหนึ่งของต้าเสวียนอ๋องของราชวงศ์สวรรค์ต้าโหลว,ฟ่านอี้พิน,ครั้งหนึ่งเคยร่วมงานใช้แผนการสวรรค์ล่มของจงซาน,หลังจากนั้นก็มีการต่อสู้กับต้าเจิ้งเช่นกัน,ทว่าต้าเสวียนอ๋องนั้นถูกกู่เจิ้งอี้สังหารไป,จากนั้นฟ่านอี้พินก็หายตัวไป,หลายๆคนที่คิดว่าเขาได้ตกตายไปแล้ว,หลายๆคนก็รับรู้ว่าเขาหนีไป,ทว่าอี้เหยี่ยนเองก็แทบไม่คิดว่าฟ่านอี้พินนั้นจะยังมีชีวิตอยู่,แม้แต่กลายมาเป็นเพื่อนร่วมงานของตัวเองอีกรึ?
"เซิ่งหวังช่างมีสายตาที่กว้างไกล,อี้เหยี่ยนชื่นชมอย่างหมดใจ!"อี้เหยี่ยนที่กล่าวพลางทอดถอนใจ.
"ก่อนที่จะมีการแยกสวรรค์สะบั้นปฐพี,แน่นอนว่าข้าได้ลงมือที่โลกใบใหญ่แล้ว,ไม่เช่นนั้นคนอื่นๆจะรู้เท่าทัน!"จงซานที่ส่ายหน้าไปมาพร้อมกับถอนหายใจ.
"หากแต่เฉินก็รู้สึกประหลาดใจ,ฟ่านอี่พินนั้นเป็นมนุษย์,เดินทางมายังโลกใบใหญ่ได้อย่างไร,ต้องรู้ด้วยว่าก่อนที่เซิ่งหวังจะแยกสวรรค์สะบั้นปฐพีนั้นเหล่ามนุษย์ไม่สามารถออกมาโลกใบใหญ่ได้."อี้เหยี่ยนที่ส่ายหน้าไปมา.
"เจ้าลองคิดดู!"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"จือจุ้นเผ่ามังกร,อ้าวเลี่ย?"อี้เหยี่ยนที่ขมวดคิ้วไปมาสอบถามออกไป.
"ถูกต้อง,เป็นอ้าวเลี่ย,ฟ่านอี้พินมีความกล้าที่ยิ่งใหญ่นัก,ถึงกับยอมฆ่าตัวตายในโลกใบเล็ก,เพื่อที่จะให้อ้าวเลี่ยนำดวงวิญญาณใส่เข้าในของวิเศษออกมาจากโลกใบเล็ก,ก่อนที่จะจุติด้วยอาคมลับ,ตอนนี้มีนามว่าหวังจิงเหวิน!"จงซานที่กล่าวพลางถอนหายใจ.
อี้เหยี่ยนถึงกับขมวดคิ้วไปมา,จดจ้องมองไปยังจงซาน,"ฟานอี้พินทำถึงขนาดนั้นเพื่ออะไร?"
ฆ่าตัวตาย,เพื่อจุติออกมาอีกครั้ง,มันเป็นความเสี่ยงอันใหญ่หลวง,ทำไมฟ่านอี้พินถึงต้องหาญกล้าถึงเพียงนั้น,แน่นอนว่ามีเรื่องบางเรื่องที่เขาคาดหวังและต้องการการสนับสนุน.
จงซานที่เห็นสายตาของอี้เหยี่ยนที่เต็มไปด้วยความอัศจรรย์ใจก็พยักหน้าให้,ทว่าก็ไม่ได้บอกกล่าวเรื่องราวทั้งหมด,บางที่อี้เหยี่ยนอาจจะพอรับรู้อยู่บ้างก็ได้.
"ในเมื่อฟานอี้พินก็คือหวังจิงเหวิน,กับความสงสัยก่อนหน้านี้,เฉินก็เข้าใจได้แล้ว!"อี้เหยี่ยนกล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"หืม?"
"การสอบคัดเลือกเกอจีของต้าเจิ้ง,ทำให้ได้จำนวนยอดฝีมือมากเป็นจำนวนมาก,เพื่อไม่ให้เกิดความผิดพลาด,เฉินจะออกไปดูด้วยตัวเอง,เป็นไปได้ว่าจะได้คนที่มีความสามารถให้เซิ่งหวังส่งไปยังภาคใต้!"อี้เหยี่ยนที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"หวังจิงเหวินกำลังขยายดินแดนภาคใต้,ความจริงพวกเราเองก็ต้องการคนสำคัญที่พร้อมจะส่งไปประจำการทางภาคใต้ด้วย!"จงซานพยักหน้า.
"เฉินเข้าใจ!"อี้เหยี่ยนที่กล่าวรับอย่างจริงจัง.
จงซานที่เผยความลับหลายๆอย่างให้กับอี้เหยี่ยน,พร้อมกับสัญญาณต่างๆให้อี้เหยี่ยนรับรู้,เพื่อที่จะให้อี้เหยี่ยนวางแผน,เพื่อให้เข้าใจจุดมุ่งหมายของแผนการหวังจิงเหวิน,ช่วยสนับสนุนกันห่างๆ,เพื่อไม่ให้เกิดปัญหาในภายหลัง.
เมื่อได้รับข้อมูลเพิ่ม,อี้เหยี่ยนก็รับรู้ได้ว่าจะทำการขยายอาณาเขตต้าเจิ้งได้อย่างไร.
อาณาเขตจวงหลุน,หากจงซานต้องการรวมเขตแดนจวงหลุนในทันที,เป็นไปได้ว่าจะถูกจับตามองจากคนทั่วโลกได้!
เมื่ออี้เหยี่ยนจากไปแล้ว,จงซานก็เก็บตัวฝึกฝนในห้องลับเพียงคนเดียว.
ร่างหลักจงซานในเวลานี้,หลังจากได้พลังงานจากบัวเพลิงหัวใจวิถีทำให้พลังฝึกตนของเขาเพิ่มขึ้นมาเป็นระดับเก้าเซียนสวรรค์จากแต่เดิมมีระดับแปดเซียนสวรรค์.
ส่วนร่างแยกเงาก็เพิ่มขึ้นเป็นระดับเก้าเซียนสวรรค์ในทันทีเช่นกัน.
อุปกรณ์เซียนโบราณ,ทำให้เขาเพิ่มพลังได้เพียงแค่หนึ่งระดับเองรึ?
จงซานที่เผยท่าทางประหลาดใจอยู่เหมือนกัน.
ส่วนอีกมุมหนึ่งที่ดินแดนภาคเหนือ,ไท่จื่อสามเนี่ยนเปิ่น,ภายในใจที่เต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยว,การเดินทางมายังภาคเหนือ,นอกจากไม่ได้อะไรกับไปแล้ว,ยังเสียของวิเศษ,เสียเหล่าข้าราชบริพารทั้งหมด,ในเวลานี้ร่างกายของเขาที่หยุดนิ่ง,สัมผัสเชื่อมต่อกับของวิเศษได้หายไป,ใบหน้าของเขาถึงกับเปลี่ยนสี.
"อ๊ากกก~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
"จงซาน,ข้าขอสาบานจะต้องฉีกร่างเจ้าออกเป็นชิ้นๆ!"
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
ปัจจุบันแปลจบแล้ว 1672 ตอน สนใจติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ครับ
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น