Immortality Chapter 919 Mistake arising out of chance circumstances
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 919 รอโอกาสความผิดพลาด.
Chapter 919 Mistake arising out of chance
circumstances
ทะเลโคลนแห่งความตาย.
ตี้เซียนเซียนที่นำหมาป่าร้อยตนเข้าต่อสู้กับแส้เถ้าวัลย์มากมายมหาศาล.
หมาป่าคูมู่ดูเหมือนว่ามันจะเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ,และยังมีรวมตัวกันช่วยกันและกัน,อีกทั้งในช่วงเวลานี้พวกมันกำลังติดสัดทำให้พลังของมันเพิ่มขึ้นสูงมาก,จากขยะไร้ค่ากลายเป็นตัวตนที่แข็งแกร่งทรงพลัง.
นอกจากนี้การรวมมือกันของหมาป่าคูมู่นั้นนับว่าไร้เทียมทานเลยก็ว่าได้.
ทั่วท้องฟ้าเวลานี้เต็มไปด้วยแส้เถาวัลย์,อีกทั้งยังมีแสงสีเขียวหุ้มเอาไว้อีก,การโจมตีออกไปแต่ละครั้งนั้นทรงพลังราวกับปราณกระบี่,ทุกๆการวาดออกไปปรากฏออกมาพร้อมกันนับหมื่นสาย.
หากเผชิญหน้ากับหมาป่าคูมู่หนึ่งต่อสองหรือแม้แต่หนึ่งต่อห้า,นับรบหมาป่าไม่ได้รู้สึกหวาดกลัวแม้แต่น้อย,ทว่ามันกับมีมากมายจนนับไม่ไหว,เวลานี้แส้เถ้าวัลย์ที่มากมายเต็มท้องฟ้า,แทบจะบอกไม่ได้ว่ามันมีจำนวนมากเท่าไหร่กัน.
เถ้าวัลย์ที่พุ่งเข้ามาพันแข้งพันขา,เหล่านักรบหมาป่าในทันที,เถาวัลย์ที่ราวกับมีชีวิตเคลื่อนที่ด้วยความเร็ว.
แส้เถ้าวัลย์,ที่แม้แต่เผ่าหม่าป่า,ระดับเซียนสวรรค์ยังไม่สามารถต้านเอาไว้ได้.
"ฉับบ!"
"อ๊ากก~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~! ”
เผ่าหมาป่าที่ร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด,แส้เถาวัลย์ที่ทะลวงท้องของเข้ามา.
ภายใต้การต่อสู้ที่หนักหน่วงรุนแรง,ไม่สามารถที่จะป้องกายได้ทั้งหมด,แม้ว่าไม่ทำให้เสียชีวิต,ทว่าหากทะลวงหลายๆครั้ง,ก็ยากที่จะมีใครช่วยเหลือได้เช่นกัน.
"ตูมม~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
ประกายแสงสีขาวที่ตัดบาดระเบิดออกมาเสียงดัง,แส้เถาวัลย์ที่อยู่รอบๆแตกสลายกระจายไปด้วยแรงระเบิด.
เผ่าหมาป่าที่ถูกช่วยเอาไว้.
"ขอบคุณจือจุ้น!"เผ่าหมาป่าที่บาดเจ็บเอ่ยออกมา.
เห็นชัดเจนว่าแสงสีขาวนั้นเป็นฝีมือของเซียนเซียนที่ส่งออกไปช่วยเหลือเผ่าหมาป่าที่กำลังวิกฤติ.
"อ๊ากก~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~! ”
ที่ไกลออกไปอีก,เสียงเจ็บปวดของเผ่าหมาป่าก็ดังขึ้น,เซียนเซียนที่ขมวดคิ้วไปมา,ก่อนที่จะฟาดฝ่ามืออกไป.
พลังที่แข็งแกร่งทรงพลังโจมตีไปยังหมาป่าคูมู่ที่อยู่ในทะเลในทันที.
"ฟิ้ว!"หมาป่าตนดังกล่าวที่หลุดออกมาหนีจากฝีมือของหมาป่าคูมู่ได้.
"จื่อจุ้น!"หมาป่าตนดังกล่าวที่ได้รับบาดเจ็บ,ใบหน้าที่แสดงความขอบคุณ.
ภายในใจที่รู้สึกซาบซึ้ง,สามปีก่อน,ขณะที่พวกเขาถูกตี้เซียนเซียนกำราบ,และปฏิญาณที่จะรับนางเป็นจื่อจุ้น,และในเวลานี้,เมื่อพวกเขากำลังได้รับบาดเจ็บ,ตี้เซียนเซียนก็ยื่นมือเขามาช่วย,ไม่คิดเลยว่านางจะมองเห็นค่าของพวกเขาด้วย.
ในเวลานี้เผ่าหมาป่ามากมายที่เริ่มได้รับบาดเจ็บจากหมาป่าคูมู่.
"หมาป่าคูมู,ทางที่ดีอย่าได้ขัดขืนดีกว่า,ไม่เช่นนั้นพวกเจ้าจะถูกกำจัดไปทั้งเผ่าแน่นอน!"หมาป่าที่ได้รับบาดเจ็บที่เริ่มส่งเสียงต่อรองออกมา.
"ฟิ้ว!"
ที่ไกลออกไป,เผ่าหมาป่าที่ต้องให้ตี้เซียนเซียนเริ่มมีมากขึ้น.
มีเผ่าหมาป่าหลายตนที่ได้รับบาดเจ็บ,ทำให้สถานการณ์ภายในค่อนข้างตรึงเครียด.
ด้วยการช่วยเหลือของตี้เซียนชาทำให้เผ่าหมาป่าหลายตนที่สามารถหนีออกมาได้จากความตาย,แน่นอนว่านางที่เอาใจใส่คนของนาง.
ด้วยต้องช่วยเผ่าหมาป่าหลายตน,ทำให้ตี้เซียนเซียนยังไม่สามารถออกมาได้.
อาวุโสจิวโถวเวลานี้เต็มไปด้วยความเป็นกังวล.
"ตี้เซียนเซียนยังไม่ออกมาอีกรึ?"อาวุโสจิวโถวที่กล่าวสอบถามเหล่าหมาป่าที่ออกมาได้แล้ว.
"อีกไม่นาน,จื่อจุ้นต้องออกมาอย่างแน่นอน!"เหล่าหมาป่าเองก็เต็มไปด้วยความกังวล,ทว่าทำได้แค่ภาวะนาในใจเงียบๆเท่านั้น.
จากนั้น,นักรบหมาป่าเกือบทั้งหมดก็ได้หนีออกมาจากวงล้อมได้แล้ว,ทว่ามีเพียงแค่ตี้เซียนเซียนเท่านั้นที่อยู่ด้านใน.
แส้เถาวัลย์ที่ปกคลุมไปทั่วอากาศ,จนไม่สามารถมองเห็นด้านในได้เลย,แต่ก็มีช่องเล็กๆที่พอจะมองลอยไปได้เช่นกัน,ที่เห็นเพียงประกายแสงสีขาวกำลังไล่ล่าสังหารเหล่าหมาป่าคูมู่อยู่.
นั่นคือตี้เซียนเซียน!
เป็นการต่อสู้ที่รุนแรงกว่าเดิมมาก,เหล่าแส้เถาวัลย์ที่ระเบิดออกมาไม่หยุดมากมายนับไม่ถ้วน.
ตี้เซียนเซียนถูกล้อมอย่างงั้นรึ?
เหล่าเผ่าหมาป่าที่ออกมาได้เต็มไปด้วยความกังวล,ต้องการเข้าไปช่วย,ทว่าก็รับรู้ว่าไม่สามารถทำอะไรได้เลย,นอกจากนี้พวกเขายังได้รับบาดเจ็บ,มีแต่จะกลายเป็นภาระให้กับจื่อจุ้น.
ทำอย่างไรดี? ทำอย่างไร?
"ใช่,อาวุโสจิวโถว,ท่านกล่าวว่าที่นี่มีอันตรายซ่อนอยู่!"เผ่าหมาป่าตนหนึ่งที่กล่าวออกมาด้วยความเจ็บปวด.
"ข้าได้แจ้งไปยังเซิ่งหวังแล้ว,หวังว่าเซิ่งหวังจะมาทัน!"อาวุโสจิวโถวกล่าว.
"ไกลถึงเพียงนั้น,จะเป็นไปได้อย่างไร?"ใบหน้าของเผ่าหมาป่าที่เต็มไปด้วยความเศร้า.
"หวังว่าตี้เซียนเซียนจะถ่วงเวลาจนถึงเวลานั้น!"อาวุโสจิวโถวที่ส่ายหน้าไปมา.
"ด้วยพลังของจื่อจุ้น,จะต้องไม่เป็นอะไรอย่างแน่นอน!"เหล่าเผ่าหมาป่าที่เต็มไปด้วยความคาดหวังที่เต็มเปี่ยม.
ในเวลาเดียวกันที่ยอดเขาอีกแห่งหนึ่ง.
กลุ่มคนของศาลเทวะอู๋เซียง,ไท่จื่อสามที่ถือยันต์ปลูกความรู้สึกเอาไว้,จดจ้องมองไปยังสนามรบที่อยู่ไกลออกไป.
สามารถมองเห็นเหตุการณ์ด้านในจากช่องเล็กๆเท่านั้น.
"ไท่จื่อสาม,ตี้เซียนเซียนจะเป็นอะไรหรือไม่?"เสนาธิการคนหนึ่งที่กล่าวด้วยท่าทางกังวล.
"ด้วยสายโลหิตบรรพชนเปลี่ยนร่าง,เป็นไปไม่ได้ที่จะตกตายไป,หมาป่าคูมู่นั้น,ที่แข็งแกร่งที่สุดของพวกมันเป็นเพียงแค่ต้าเซียนระดับปลาย,ขอแค่ให้ไม่ใช่ระดับเซียนโบราณ,ตี้เซียนเซียนย่อมไม่เป็นไร,แม้ว่าจะประสบความลำบากอยู่ก็ตาม!"ไท่จื่อสามกล่าว.
"แต่ว่า,ในเวลานี้เป็นช่วงติดสัดของเผ่าหมาป่าคูมู่,พวกมันจะมีพลังเพิ่มขึ้นอีกหลายเท่า!"เสนาธิการคนหนึ่งที่เอ่ยออกมาในทันที.
ไท่จื่อสามที่ขมวดคิ้วเล็กน้อย,ครุ่นคิดและกล่าวออกมาว่า,"อืม!
อย่าได้กังวล,ข้ารู้ดีอีกอย่างหากลงมือเวลานี้ไม่สามารถที่จะฝังยันต์ปลูกความรู้สึกเข้าไปในร่างของตี้เซียนเซียนได้อย่างแน่นอน."
"ทำไมรึ?"
"ตี้เซียนเซียนนับว่ามีฝีมือไม่น้อย,นางย่อมสามารถหลบได้,พวกเราจะต้องรอให้นางอยู่ในภาวะอ่อนแรง,เมื่อเวลานั้นนางย่อมไม่สามารถหลบ,การจะฝังยันต์เข้าไปในร่างนาง,จะต้องเป็นเวลาที่ข้าออกไปช่วยนาง!"ไท่จื่อสามที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"วีระบุรุษช่วยเหลือสาวงาม,นอกจากนี้ยังฝังยันต์ปลูกความรู้สึกเข้าไปในร่างนางด้วย,เมื่อถึงเวลานั้นตี้เซียนเซียนย่อมไม่สามารถหลุดมือไท่จื่อสามไปได้!"เสนาธิการอีกคนที่กล่าวประจบ.
ไท่จื่อสามที่เผยยิ้มด้วยรอยยิ้มชั่วร้ายแสดงท่าทางพอใจออกมา.
บนใจกลางทะเลที่ดำทมิฬ,ตี้เซียนเซียนต้องต่อสู้กับแส้เถ้าวัลย์มากมายมหาศาล.
เมื่อเหล่านักรบหมาป่าถูกส่งออกมาแล้ว,ภายในใจของตี้เซียนเซียนก็เบาใจ,เวลานี้นางที่โจมตีเหล่าหมาป่าคูมู่เต็มกำลัง,ด้วยเถาวัลย์ที่มากมายมหาศาล,ทำให้นางใช้พลังออกมาเต็มกำลัง.
เถาวัลย์ของหมาป่าคูมือนั้นไม่สามารถที่จะรั้งตี้เซียนเซียนเอาไว้ได้เลย,ด้วยระดับที่แตกต่างกันมาก,ตี้เซียนเซียนที่เต็มไปด้วยความมั่นใจ.
ทว่าในเวลาเดียวกันนั้น,เถาวัลย์สีแดงก็ปรากฏขึ้นมันพุ่งเข้ามาด้วยความเร็ว.
เถาวัลย์โลหิตที่เคลื่อนที่ด้วยความเร็วแสง,พริบตาเดียวก็มาถึงตี้เซียนเซียนแล้ว,ดวงตาของนางที่หดเกร็ง,ภายในมือปรากฏกระบี่สีทองขึ้นพร้อมกับฟันออกไปเสียงดังสนั่นหวั่นไหว.
"ตูมมมมม!"เสียงระเบิดดังสนั่นหวั่นไหว,กระบี่ของตี้เซียนเซียนปะทะเถ้าวัลย์โหลหิต.
ทว่าเถาวัลย์โลหิตนั้นกลับมีอยู่มากมายหลายเส้น.
ราชาหมาป่าคูมู่,ซึ่งเป็นตัวที่ดูน่าเกลียดที่สุดเริ่มลงมือแล้ว.
"ราชาหมาป่าคูมู่,แส่หาความตาย!"ตี้เซียนเซียนที่เผยความโกรธออกมา,กระบี่สีแดงที่สะบัดร่ายรำไปมาบนอากาศ,ริ้วแสงกระบี่ที่เคลื่อนที่ด้วยความเร็วสูงโจมตีออกไป.
"ตูมมม!"
"ตูมมม!" "ตูมมม!"
..............................
เสียงดังสนั่นหวั่นดังกึกก้องไม่ยอมหยุด,กระบี่ของตี้เซียนเซียนนั้นเร็วมาก,เคลื่อนที่เข้าปะทะกับเถาวัลย์โลหิตที่เคลื่อนที่ด้วยความเร็วสูงเช่นกัน,นอจากนี้ดูเหมือนว่าแส้เถาวัลย์โลหิตนี้จะมีอำนาจของภูติผี,ทุกครั้งที่ถูกโจมตีมันจะฟุ้งกระจายออกไปรอบๆ.
ในเวลานี้ทั่วร่างของตี้เซียนเซียนเต็มไปด้วยคาบโลหิต,ทำให้นางดูราวกับอสุรกาย.
การต่อสู้ที่รุนแรง,แส้เถาวัลย์ที่โจมตีไม่หยุด,ตี้เสวียนชาที่สามารถทำลายหมาป่าคูมู่ทั่วไปได้อย่างง่ายดาย,ทว่ากับราชาหมาป่าคูมู่ในเวลานี้นับว่าแข็งแกร่งไรเทียมทานเป็นอย่างมาก,หากไม่เพราะว่าเวลานี้มีหมาป่าคูมู่ทั่วไปคอยรบกวน,นางคงทุ่มสุดกำลังกำจัดราชาหมาป่าคูมู่ไปแล้ว,ทว่าตอนนี้นางนับว่าเสียเปรียบไม่น้อย.
หลังจากการต่อสู้ผ่านไปหนึ่งชั่วยาม.
ท้ายที่สุด,ข้อมือขวาของตี้เซียนเซียนก็ถูกแส้พันรัดเอาไว้ได้.
ใต้ทะเล,ราชาหมาป่าคูมูที่เผยรอยยิ้มที่พึงพอใจเป็นอย่างมาก,แม้แต่กระบี่ของตี้เสวียนชายังไม่สามารถทำลายตัดเถาวัลย์โลหิตออกไปได้,ในเวลานี้ดูเหมือนว่าจะไม่สามารถหนีไปไหนได้แล้ว?
ในเวลาเดียวกันนั้น,แส้เถาวัลย์มากมายที่พุ่งตรงมายังร่างของตี้เซียนเซียนจากทุกทิศทุกทาง.
ในเวลาวิกฤตินี้,หากว่าแส้เถาวัลย์สีแดงนี้ทะลวงร่างของนาง,จะต้องได้รับบาดเจ็บหนักแน่นอน,นางไม่สามารถหนีได้แล้วอย่างงั้นรึ?
พื้นที่รอบๆ,เกิดเป็นระลอกคลื่นของแส้เถาวัลย์ที่เคลื่อนที่ออกไปด้วยความเร็วเห็นเล็ดรอดผ่านช่องเล็กๆออกมาด้านนอก.
"ตี้เซียนเซียนเสียท่าแล้ว!"เสนาธิการคนหนึ่งที่เอ่ยออกมาด้วยความประหลาดใจ.
สบโอกาสแล้วไท่จื่อสาม เวลานี้ไม่สามารถปล่อยโอกาสให้หลุดลอยไปอย่างแน่นอน,มือของเขาที่สะบัด,ทำให้ยันต์กลายเป็นริ้วแสง,ก่อนที่จะโจมตีพุ่งผ่านไปยังช่องเล็กๆของแส้เถาวัลย์,พริบตาเดียวเท่านั้น,มันถูกยิงออกไปด้วยความเร็วสูง.
"ดี,ทุกคนเข้าไปสังหารพวกมันพร้อมกับข้า!"ไท่จื่อสามกล่าวออกมาด้วยความตื่นเต้น.
"รับทราบ!"
ส่วนอีกฝั่งหนึ่ง,เหล่าหมาป่ามากมายที่เห็นตี้เซียนเซียนถูกรัดข้อมือเอาไว้,ทุกคนรู้สึกตื่นตระหนกเป็นอย่างมาก,ในเวลาเดียวกัน,ช่องว่างเล็กก็ถูกปิดไป,ไม่สามารถมองเห็นด้านในได้.
"ทำอย่างไร,ทำอย่างไรดี,ข้าจะรายงานเซิ่งหวังอย่างไร?"อาวุโสจิวโถวที่กล่าวออกมาด้วยความกังวล.
ที่ด้านใน,แส้เถาวัลย์สีแดงชาดที่เคลื่อนที่ด้วยความเร็วสูงพุ่งไปยังร่างของตี้เซียนเซียน,ราชาหมาป่าคูมู่ที่เผยท่าทางตื่นเต้นดีใจ.
ตี้เซียนเซียนที่ถูกจับ,จ้องมองไปยังราชาหมาป่าคูมู่ด้วยแววตาท่าทางรังเกลียด,กับการเห็นสิ่งอัปลักษณ์ที่สุด,เป็นอสุรที่น่าเกลียดจริงๆ,น่าเกลียดยิ่งกว่าต้นไม้ทุกต้น,เป็นเพียงท่อนไม้ดำเมี่ยมที่มีรูปร่างเหมือนกับต้นไม้เท่านั้น.
ตี้เซียนเซียนที่เผยท่าทางรังเกลียดราชาหมาป่าคูมู่,โดยที่นางไม่ได้รู้สึกังวลแม้แต่น้อย.
ในเวลาเดียวกัน,ตี้เซียนเซียนที่เก็บกระบี่ยาวสีทอง.
"ฟิ้ว!"ที่ด้านหลังของตี้เซียนเซียนปรากฏเป็นแผนภาพสีดำขึ้น.
พริบตาเดียวที่แผนภาพสีดำปรากฏขึ้น,แสงสีดำก็พุ่งตรงมาทันที,แผนภาพสีดำที่เคลื่อนที่มาบังร่างของตี้เซียนเซียน,แสงสีแดงที่ถูกสะท้อนตรงไปยังร่างของราชาหมาป่าคูมู่ในทันที.
"ซี่!"
เถาวัลย์สีแดงที่รัดข้อมือของตี้เซียนเซียนทันใดนั้นก็หลุดออกมาในทันที.
ส่วนตี้เซียนเซียนก็หายในทันทีเช่นกัน.
แสงสีแดงที่พุ่งเข้าไปในร่างของหมาป่าคูมู่แทรกเข้าไปในร่างของมันทำให้มันหยุดนิ่ง,ราชาหมาป่าคูมือ,ที่รู้สึกประหลาดใจ,จากนั้นก็กวาดตามองค้นหาตี้เซียนเซียน.
ถัดจากนั้น,ตี้เซียนเซียนก็ไปปรากฏตัวขึ้นที่ด้านหน้าของชายผู้หนึ่งในชุดราชวงศ์เก้ามังกร,อยู่ในอ้อมกอดของเขา,ใบหน้าของเซียนเซียนที่มีความสุขเป็นอย่างมาก,มือทั้งสองข้างของนางที่รั้งคอของเขาเอาไว้.
จากนั้น,คนทั้งสองที่หลบหนีออกมา,ด้วยความเร็วที่แปลกประหลาด,เพียงแค่ช่องเล็กๆในดงเถาวัลย์,เป็นความเร็วที่เกินกว่าจะพรรณนาถึง,ราชาหมาป่าคูมู่แทบไม่อยากเชื่อแม้แต่น้อย.
"ตูมมมมมม!"
อีกทิศทางหนึ่ง,คนอีกกลุ่มหนึ่งที่แหวกเข้ามาในดงเถาวัลย์,เป็นไท่จื่อสามที่เต็มไปด้วยความตื่นเต้นดีใจ,เขาที่นำผู้ใต้บุกเข้ามาด้วยพลังอำนาจที่ไร้เทียมทานเช่นกัน.
Chapter 919 Mistake arising out of chance
circumstances
阴差阳错
รอโอกาสความผิดพลาด.
ทะเลโคลนแห่งความตาย.
ตี้เซียนเซียนที่นำหมาป่าร้อยตนเข้าต่อสู้กับแส้เถ้าวัลย์มากมายมหาศาล.
หมาป่าคูมู่ดูเหมือนว่ามันจะเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ,และยังมีรวมตัวกันช่วยกันและกัน,อีกทั้งในช่วงเวลานี้พวกมันกำลังติดสัดทำให้พลังของมันเพิ่มขึ้นสูงมาก,จากขยะไร้ค่ากลายเป็นตัวตนที่แข็งแกร่งทรงพลัง.
นอกจากนี้การรวมมือกันของหมาป่าคูมู่นั้นนับว่าไร้เทียมทานเลยก็ว่าได้.
ทั่วท้องฟ้าเวลานี้เต็มไปด้วยแส้เถาวัลย์,อีกทั้งยังมีแสงสีเขียวหุ้มเอาไว้อีก,การโจมตีออกไปแต่ละครั้งนั้นทรงพลังราวกับปราณกระบี่,ทุกๆการวาดออกไปปรากฏออกมาพร้อมกันนับหมื่นสาย.
หากเผชิญหน้ากับหมาป่าคูมู่หนึ่งต่อสองหรือแม้แต่หนึ่งต่อห้า,นับรบหมาป่าไม่ได้รู้สึกหวาดกลัวแม้แต่น้อย,ทว่ามันกับมีมากมายจนนับไม่ไหว,เวลานี้แส้เถ้าวัลย์ที่มากมายเต็มท้องฟ้า,แทบจะบอกไม่ได้ว่ามันมีจำนวนมากเท่าไหร่กัน.
"ฟรึบ!"
เถ้าวัลย์ที่พุ่งเข้ามาพันแข้งพันขา,เหล่านักรบหมาป่าในทันที,เถาวัลย์ที่ราวกับมีชีวิตเคลื่อนที่ด้วยความเร็ว.
แส้เถ้าวัลย์,ที่แม้แต่เผ่าหม่าป่า,ระดับเซียนสวรรค์ยังไม่สามารถต้านเอาไว้ได้.
"ฉับบ!"
"อ๊ากก~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~! ”
เผ่าหมาป่าที่ร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด,แส้เถาวัลย์ที่ทะลวงท้องของเข้ามา.
ภายใต้การต่อสู้ที่หนักหน่วงรุนแรง,ไม่สามารถที่จะป้องกายได้ทั้งหมด,แม้ว่าไม่ทำให้เสียชีวิต,ทว่าหากทะลวงหลายๆครั้ง,ก็ยากที่จะมีใครช่วยเหลือได้เช่นกัน.
"ตูมม~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
ประกายแสงสีขาวที่ตัดบาดระเบิดออกมาเสียงดัง,แส้เถาวัลย์ที่อยู่รอบๆแตกสลายกระจายไปด้วยแรงระเบิด.
เผ่าหมาป่าที่ถูกช่วยเอาไว้.
"ขอบคุณจือจุ้น!"เผ่าหมาป่าที่บาดเจ็บเอ่ยออกมา.
เห็นชัดเจนว่าแสงสีขาวนั้นเป็นฝีมือของเซียนเซียนที่ส่งออกไปช่วยเหลือเผ่าหมาป่าที่กำลังวิกฤติ.
"อ๊ากก~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~! ”
ที่ไกลออกไปอีก,เสียงเจ็บปวดของเผ่าหมาป่าก็ดังขึ้น,เซียนเซียนที่ขมวดคิ้วไปมา,ก่อนที่จะฟาดฝ่ามืออกไป.
พลังที่แข็งแกร่งทรงพลังโจมตีไปยังหมาป่าคูมู่ที่อยู่ในทะเลในทันที.
"ฟิ้ว!"หมาป่าตนดังกล่าวที่หลุดออกมาหนีจากฝีมือของหมาป่าคูมู่ได้.
"จื่อจุ้น!"หมาป่าตนดังกล่าวที่ได้รับบาดเจ็บ,ใบหน้าที่แสดงความขอบคุณ.
ภายในใจที่รู้สึกซาบซึ้ง,สามปีก่อน,ขณะที่พวกเขาถูกตี้เซียนเซียนกำราบ,และปฏิญาณที่จะรับนางเป็นจื่อจุ้น,และในเวลานี้,เมื่อพวกเขากำลังได้รับบาดเจ็บ,ตี้เซียนเซียนก็ยื่นมือเขามาช่วย,ไม่คิดเลยว่านางจะมองเห็นค่าของพวกเขาด้วย.
ในเวลานี้เผ่าหมาป่ามากมายที่เริ่มได้รับบาดเจ็บจากหมาป่าคูมู่.
"หมาป่าคูมู,ทางที่ดีอย่าได้ขัดขืนดีกว่า,ไม่เช่นนั้นพวกเจ้าจะถูกกำจัดไปทั้งเผ่าแน่นอน!"หมาป่าที่ได้รับบาดเจ็บที่เริ่มส่งเสียงต่อรองออกมา.
"ฟิ้ว!"
ที่ไกลออกไป,เผ่าหมาป่าที่ต้องให้ตี้เซียนเซียนเริ่มมีมากขึ้น.
มีเผ่าหมาป่าหลายตนที่ได้รับบาดเจ็บ,ทำให้สถานการณ์ภายในค่อนข้างตรึงเครียด.
ด้วยการช่วยเหลือของตี้เซียนชาทำให้เผ่าหมาป่าหลายตนที่สามารถหนีออกมาได้จากความตาย,แน่นอนว่านางที่เอาใจใส่คนของนาง.
ด้วยต้องช่วยเผ่าหมาป่าหลายตน,ทำให้ตี้เซียนเซียนยังไม่สามารถออกมาได้.
อาวุโสจิวโถวเวลานี้เต็มไปด้วยความเป็นกังวล.
"ตี้เซียนเซียนยังไม่ออกมาอีกรึ?"อาวุโสจิวโถวที่กล่าวสอบถามเหล่าหมาป่าที่ออกมาได้แล้ว.
"อีกไม่นาน,จื่อจุ้นต้องออกมาอย่างแน่นอน!"เหล่าหมาป่าเองก็เต็มไปด้วยความกังวล,ทว่าทำได้แค่ภาวะนาในใจเงียบๆเท่านั้น.
จากนั้น,นักรบหมาป่าเกือบทั้งหมดก็ได้หนีออกมาจากวงล้อมได้แล้ว,ทว่ามีเพียงแค่ตี้เซียนเซียนเท่านั้นที่อยู่ด้านใน.
แส้เถาวัลย์ที่ปกคลุมไปทั่วอากาศ,จนไม่สามารถมองเห็นด้านในได้เลย,แต่ก็มีช่องเล็กๆที่พอจะมองลอยไปได้เช่นกัน,ที่เห็นเพียงประกายแสงสีขาวกำลังไล่ล่าสังหารเหล่าหมาป่าคูมู่อยู่.
นั่นคือตี้เซียนเซียน!
เป็นการต่อสู้ที่รุนแรงกว่าเดิมมาก,เหล่าแส้เถาวัลย์ที่ระเบิดออกมาไม่หยุดมากมายนับไม่ถ้วน.
ตี้เซียนเซียนถูกล้อมอย่างงั้นรึ?
เหล่าเผ่าหมาป่าที่ออกมาได้เต็มไปด้วยความกังวล,ต้องการเข้าไปช่วย,ทว่าก็รับรู้ว่าไม่สามารถทำอะไรได้เลย,นอกจากนี้พวกเขายังได้รับบาดเจ็บ,มีแต่จะกลายเป็นภาระให้กับจื่อจุ้น.
ทำอย่างไรดี? ทำอย่างไร?
"ใช่,อาวุโสจิวโถว,ท่านกล่าวว่าที่นี่มีอันตรายซ่อนอยู่!"เผ่าหมาป่าตนหนึ่งที่กล่าวออกมาด้วยความเจ็บปวด.
"ข้าได้แจ้งไปยังเซิ่งหวังแล้ว,หวังว่าเซิ่งหวังจะมาทัน!"อาวุโสจิวโถวกล่าว.
"ไกลถึงเพียงนั้น,จะเป็นไปได้อย่างไร?"ใบหน้าของเผ่าหมาป่าที่เต็มไปด้วยความเศร้า.
"หวังว่าตี้เซียนเซียนจะถ่วงเวลาจนถึงเวลานั้น!"อาวุโสจิวโถวที่ส่ายหน้าไปมา.
"ด้วยพลังของจื่อจุ้น,จะต้องไม่เป็นอะไรอย่างแน่นอน!"เหล่าเผ่าหมาป่าที่เต็มไปด้วยความคาดหวังที่เต็มเปี่ยม.
-----------------------------------------------------
ในเวลาเดียวกันที่ยอดเขาอีกแห่งหนึ่ง.
กลุ่มคนของศาลเทวะอู๋เซียง,ไท่จื่อสามที่ถือยันต์ปลูกความรู้สึกเอาไว้,จดจ้องมองไปยังสนามรบที่อยู่ไกลออกไป.
สามารถมองเห็นเหตุการณ์ด้านในจากช่องเล็กๆเท่านั้น.
"ไท่จื่อสาม,ตี้เซียนเซียนจะเป็นอะไรหรือไม่?"เสนาธิการคนหนึ่งที่กล่าวด้วยท่าทางกังวล.
"ด้วยสายโลหิตบรรพชนเปลี่ยนร่าง,เป็นไปไม่ได้ที่จะตกตายไป,หมาป่าคูมู่นั้น,ที่แข็งแกร่งที่สุดของพวกมันเป็นเพียงแค่ต้าเซียนระดับปลาย,ขอแค่ให้ไม่ใช่ระดับเซียนโบราณ,ตี้เซียนเซียนย่อมไม่เป็นไร,แม้ว่าจะประสบความลำบากอยู่ก็ตาม!"ไท่จื่อสามกล่าว.
"แต่ว่า,ในเวลานี้เป็นช่วงติดสัดของเผ่าหมาป่าคูมู่,พวกมันจะมีพลังเพิ่มขึ้นอีกหลายเท่า!"เสนาธิการคนหนึ่งที่เอ่ยออกมาในทันที.
ไท่จื่อสามที่ขมวดคิ้วเล็กน้อย,ครุ่นคิดและกล่าวออกมาว่า,"อืม!
อย่าได้กังวล,ข้ารู้ดีอีกอย่างหากลงมือเวลานี้ไม่สามารถที่จะฝังยันต์ปลูกความรู้สึกเข้าไปในร่างของตี้เซียนเซียนได้อย่างแน่นอน."
"ทำไมรึ?"
"ตี้เซียนเซียนนับว่ามีฝีมือไม่น้อย,นางย่อมสามารถหลบได้,พวกเราจะต้องรอให้นางอยู่ในภาวะอ่อนแรง,เมื่อเวลานั้นนางย่อมไม่สามารถหลบ,การจะฝังยันต์เข้าไปในร่างนาง,จะต้องเป็นเวลาที่ข้าออกไปช่วยนาง!"ไท่จื่อสามที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"วีระบุรุษช่วยเหลือสาวงาม,นอกจากนี้ยังฝังยันต์ปลูกความรู้สึกเข้าไปในร่างนางด้วย,เมื่อถึงเวลานั้นตี้เซียนเซียนย่อมไม่สามารถหลุดมือไท่จื่อสามไปได้!"เสนาธิการอีกคนที่กล่าวประจบ.
ไท่จื่อสามที่เผยยิ้มด้วยรอยยิ้มชั่วร้ายแสดงท่าทางพอใจออกมา.
----------------------------------------------------------------
บนใจกลางทะเลที่ดำทมิฬ,ตี้เซียนเซียนต้องต่อสู้กับแส้เถ้าวัลย์มากมายมหาศาล.
เมื่อเหล่านักรบหมาป่าถูกส่งออกมาแล้ว,ภายในใจของตี้เซียนเซียนก็เบาใจ,เวลานี้นางที่โจมตีเหล่าหมาป่าคูมู่เต็มกำลัง,ด้วยเถาวัลย์ที่มากมายมหาศาล,ทำให้นางใช้พลังออกมาเต็มกำลัง.
เถาวัลย์ของหมาป่าคูมือนั้นไม่สามารถที่จะรั้งตี้เซียนเซียนเอาไว้ได้เลย,ด้วยระดับที่แตกต่างกันมาก,ตี้เซียนเซียนที่เต็มไปด้วยความมั่นใจ.
ทว่าในเวลาเดียวกันนั้น,เถาวัลย์สีแดงก็ปรากฏขึ้นมันพุ่งเข้ามาด้วยความเร็ว.
เถาวัลย์โลหิตที่เคลื่อนที่ด้วยความเร็วแสง,พริบตาเดียวก็มาถึงตี้เซียนเซียนแล้ว,ดวงตาของนางที่หดเกร็ง,ภายในมือปรากฏกระบี่สีทองขึ้นพร้อมกับฟันออกไปเสียงดังสนั่นหวั่นไหว.
"ตูมมมมม!"เสียงระเบิดดังสนั่นหวั่นไหว,กระบี่ของตี้เซียนเซียนปะทะเถ้าวัลย์โหลหิต.
ทว่าเถาวัลย์โลหิตนั้นกลับมีอยู่มากมายหลายเส้น.
ราชาหมาป่าคูมู่,ซึ่งเป็นตัวที่ดูน่าเกลียดที่สุดเริ่มลงมือแล้ว.
"ราชาหมาป่าคูมู่,แส่หาความตาย!"ตี้เซียนเซียนที่เผยความโกรธออกมา,กระบี่สีแดงที่สะบัดร่ายรำไปมาบนอากาศ,ริ้วแสงกระบี่ที่เคลื่อนที่ด้วยความเร็วสูงโจมตีออกไป.
"ตูมมม!"
"ตูมมม!" "ตูมมม!"
..............................
เสียงดังสนั่นหวั่นดังกึกก้องไม่ยอมหยุด,กระบี่ของตี้เซียนเซียนนั้นเร็วมาก,เคลื่อนที่เข้าปะทะกับเถาวัลย์โลหิตที่เคลื่อนที่ด้วยความเร็วสูงเช่นกัน,นอจากนี้ดูเหมือนว่าแส้เถาวัลย์โลหิตนี้จะมีอำนาจของภูติผี,ทุกครั้งที่ถูกโจมตีมันจะฟุ้งกระจายออกไปรอบๆ.
ในเวลานี้ทั่วร่างของตี้เซียนเซียนเต็มไปด้วยคาบโลหิต,ทำให้นางดูราวกับอสุรกาย.
การต่อสู้ที่รุนแรง,แส้เถาวัลย์ที่โจมตีไม่หยุด,ตี้เสวียนชาที่สามารถทำลายหมาป่าคูมู่ทั่วไปได้อย่างง่ายดาย,ทว่ากับราชาหมาป่าคูมู่ในเวลานี้นับว่าแข็งแกร่งไรเทียมทานเป็นอย่างมาก,หากไม่เพราะว่าเวลานี้มีหมาป่าคูมู่ทั่วไปคอยรบกวน,นางคงทุ่มสุดกำลังกำจัดราชาหมาป่าคูมู่ไปแล้ว,ทว่าตอนนี้นางนับว่าเสียเปรียบไม่น้อย.
หลังจากการต่อสู้ผ่านไปหนึ่งชั่วยาม.
”!”
ท้ายที่สุด,ข้อมือขวาของตี้เซียนเซียนก็ถูกแส้พันรัดเอาไว้ได้.
ใต้ทะเล,ราชาหมาป่าคูมูที่เผยรอยยิ้มที่พึงพอใจเป็นอย่างมาก,แม้แต่กระบี่ของตี้เสวียนชายังไม่สามารถทำลายตัดเถาวัลย์โลหิตออกไปได้,ในเวลานี้ดูเหมือนว่าจะไม่สามารถหนีไปไหนได้แล้ว?
ในเวลาเดียวกันนั้น,แส้เถาวัลย์มากมายที่พุ่งตรงมายังร่างของตี้เซียนเซียนจากทุกทิศทุกทาง.
ในเวลาวิกฤตินี้,หากว่าแส้เถาวัลย์สีแดงนี้ทะลวงร่างของนาง,จะต้องได้รับบาดเจ็บหนักแน่นอน,นางไม่สามารถหนีได้แล้วอย่างงั้นรึ?
พื้นที่รอบๆ,เกิดเป็นระลอกคลื่นของแส้เถาวัลย์ที่เคลื่อนที่ออกไปด้วยความเร็วเห็นเล็ดรอดผ่านช่องเล็กๆออกมาด้านนอก.
"ตี้เซียนเซียนเสียท่าแล้ว!"เสนาธิการคนหนึ่งที่เอ่ยออกมาด้วยความประหลาดใจ.
สบโอกาสแล้วไท่จื่อสาม เวลานี้ไม่สามารถปล่อยโอกาสให้หลุดลอยไปอย่างแน่นอน,มือของเขาที่สะบัด,ทำให้ยันต์กลายเป็นริ้วแสง,ก่อนที่จะโจมตีพุ่งผ่านไปยังช่องเล็กๆของแส้เถาวัลย์,พริบตาเดียวเท่านั้น,มันถูกยิงออกไปด้วยความเร็วสูง.
"ดี,ทุกคนเข้าไปสังหารพวกมันพร้อมกับข้า!"ไท่จื่อสามกล่าวออกมาด้วยความตื่นเต้น.
"รับทราบ!"
ส่วนอีกฝั่งหนึ่ง,เหล่าหมาป่ามากมายที่เห็นตี้เซียนเซียนถูกรัดข้อมือเอาไว้,ทุกคนรู้สึกตื่นตระหนกเป็นอย่างมาก,ในเวลาเดียวกัน,ช่องว่างเล็กก็ถูกปิดไป,ไม่สามารถมองเห็นด้านในได้.
"ทำอย่างไร,ทำอย่างไรดี,ข้าจะรายงานเซิ่งหวังอย่างไร?"อาวุโสจิวโถวที่กล่าวออกมาด้วยความกังวล.
ที่ด้านใน,แส้เถาวัลย์สีแดงชาดที่เคลื่อนที่ด้วยความเร็วสูงพุ่งไปยังร่างของตี้เซียนเซียน,ราชาหมาป่าคูมู่ที่เผยท่าทางตื่นเต้นดีใจ.
ตี้เซียนเซียนที่ถูกจับ,จ้องมองไปยังราชาหมาป่าคูมู่ด้วยแววตาท่าทางรังเกลียด,กับการเห็นสิ่งอัปลักษณ์ที่สุด,เป็นอสุรที่น่าเกลียดจริงๆ,น่าเกลียดยิ่งกว่าต้นไม้ทุกต้น,เป็นเพียงท่อนไม้ดำเมี่ยมที่มีรูปร่างเหมือนกับต้นไม้เท่านั้น.
ตี้เซียนเซียนที่เผยท่าทางรังเกลียดราชาหมาป่าคูมู่,โดยที่นางไม่ได้รู้สึกังวลแม้แต่น้อย.
ในเวลาเดียวกัน,ตี้เซียนเซียนที่เก็บกระบี่ยาวสีทอง.
"ฟิ้ว!"ที่ด้านหลังของตี้เซียนเซียนปรากฏเป็นแผนภาพสีดำขึ้น.
พริบตาเดียวที่แผนภาพสีดำปรากฏขึ้น,แสงสีดำก็พุ่งตรงมาทันที,แผนภาพสีดำที่เคลื่อนที่มาบังร่างของตี้เซียนเซียน,แสงสีแดงที่ถูกสะท้อนตรงไปยังร่างของราชาหมาป่าคูมู่ในทันที.
"ซี่!"
เถาวัลย์สีแดงที่รัดข้อมือของตี้เซียนเซียนทันใดนั้นก็หลุดออกมาในทันที.
ส่วนตี้เซียนเซียนก็หายในทันทีเช่นกัน.
แสงสีแดงที่พุ่งเข้าไปในร่างของหมาป่าคูมู่แทรกเข้าไปในร่างของมันทำให้มันหยุดนิ่ง,ราชาหมาป่าคูมือ,ที่รู้สึกประหลาดใจ,จากนั้นก็กวาดตามองค้นหาตี้เซียนเซียน.
ถัดจากนั้น,ตี้เซียนเซียนก็ไปปรากฏตัวขึ้นที่ด้านหน้าของชายผู้หนึ่งในชุดราชวงศ์เก้ามังกร,อยู่ในอ้อมกอดของเขา,ใบหน้าของเซียนเซียนที่มีความสุขเป็นอย่างมาก,มือทั้งสองข้างของนางที่รั้งคอของเขาเอาไว้.
จากนั้น,คนทั้งสองที่หลบหนีออกมา,ด้วยความเร็วที่แปลกประหลาด,เพียงแค่ช่องเล็กๆในดงเถาวัลย์,เป็นความเร็วที่เกินกว่าจะพรรณนาถึง,ราชาหมาป่าคูมู่แทบไม่อยากเชื่อแม้แต่น้อย.
"ตูมมมมมม!"
อีกทิศทางหนึ่ง,คนอีกกลุ่มหนึ่งที่แหวกเข้ามาในดงเถาวัลย์,เป็นไท่จื่อสามที่เต็มไปด้วยความตื่นเต้นดีใจ,เขาที่นำผู้ใต้บุกเข้ามาด้วยพลังอำนาจที่ไร้เทียมทานเช่นกัน.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
ปัจจุบันแปลจบแล้ว 1672 ตอน สนใจติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ครับ
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ตี้้เสวียนชามาจากไหน
ตอบลบ