Immortality Chapter 918 Oestrus period
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 918 ช่วงเวลาติดสัด
Chapter 918 Oestrus period
ตี้เซียนเซียนที่หยุดลอยอยู่บนอากาศ,จดจ้องมองไปยังท่อนไม้มากมาย,หรือที่เรียกว่าหมาป่าคูมู่.
เซียนเซียนที่ขมวดคิ้วไปมาจดจ้องมองครู่หนึ่ง,"ในโลกนี้ยังมีหมาป่าที่อัปลักษณ์ขนาดนี้อย่างงั้นรึ?"
ที่ด้านหน้านั้นเป็นท่อนไม้ใหญ่,ที่มีขนาดหลายพันจั้ง,เป็นเหมือนกับต้นไม้ที่ไม่มีเปลือก,กำลังลอยน้ำอยู่,ท่อนไม้เหล่านี้,ไม่มีใครที่คิดว่ามันดูงดงามแม้แต่น้อย.
แม้นว่าร่างมันจะดูเหมือนท่อนไม้,สามารถลอยน้ำได้,ทว่าหัวของมันนั้นกับดูเหมือนหมาป่า,เป็นรูปร่างที่ดูแปลกประหลาดพิลึกกึกกือ.
หมาป่าอย่างงั้นรึ? หรือว่าเป็นต้นไม้?
ไม่ว่าจะเป็นสิ่งใด,ก็ดูอัปลักษณ์ทั้งนั้น.
หมาป่าคูมู่มากมายที่ไม่ขยับ,ถึงแม้นว่ากลุ่มหมาป่ามากมายมาถึงแล้วนั่นเอง,พวกมันก็ยังอยู่นิ่งๆราวกับว่าไม่ได้พบกับตี้เซียนเซียนและคนอื่นๆ.
ที่ไกลออกไปนั้น,ตี้เซียนเซียนสามารถมองเห็นเหล่าหมาป่าคูมูล้อมรอบอยู่,ปราณทมิฬที่ปกคลุมหนาแน่น,และยังมีเสียงเบาๆดังออกมาจากด้านในเป็นระยะๆ.
กลิ่นอายที่ทรงพลังเป็นอย่างมาก,พร้อมกับปลดปล่อยปราณทมิฬออกมา,ดูเหมือนว่าด้านในนั้นจะมียอดฝีมืออยู่ด้วย.
เซียนเซียนที่นำกลุ่มหมาป่าบินเข้าไปด้านใน,ขณะที่บินตรงไป,เหล่าหมาป่าคูมู่เริ่มเคลื่อนไหวทันที,เถาว์ต้นไม้ที่สะบัดไปมา,เหมือนกับแส้.
ไม่ได้มีแค่ตนเดียว,มีนับร้อยนับพันไปจนถึงล้าน,มีเถาวัลย์มากมายเหมือนแส้มากมายที่กวัดแกว่งออกมาขวางพร้อมกัน.
"หยุด!"หมาป่าคูมู่ที่เอ่ยปากออกมาในทันที.
เสียงที่แปบเคลือดูหยาบกระด้างออกมาจากท่อนไม้.
"ข้าต้องการพบกับผู้นำของเจ้า!"เซียนเซียนที่กล่าวออกมาอย่างจริงจัง.
"หยุด!"หมาป่าคูมู่ที่เริ่มเอ่ยออกมาอีกครั้ง.
ดูเหมือนว่าเชาว์ปัญญาของหมาป่าคูมูนั้นจะไม่ได้สูงนัก,มันเข้าใจเพียงแค่ว่าต้องปกป้องไม่ให้ใครเข้าไปด้านในเท่านั้น.
ด้านใน,มีอะไรด้านใน?
เซียนเซียนที่รู้สึกสนใจขึ้นมาในทันที.
เมืองซ่าง,ห้องอักษรจงซาน.
จงซานที่กำลังปรึกษาเรื่องสำคัญกับอี้เหยี่ยนและคนอื่นๆ,ทันใดนั้นองค์รักษ์ก็เร่งรีบเข้ามา.
เห็นองค์รักษ์ที่เร่งรีบเข้ามา,จงซานที่ขมวดคิ้วไปมา,ห้องอักษรของจงซานนั้นปรกติจะห้ามใครเข้ามารบกวนเด็ดขาด,มีเพียงแค่องค์รักษ์ไม่กี่คน,ทว่าองค์รักษ์เหล่านั้นย่อมเข้าใจดี,ว่าจะต้องเป็นเรื่องหนักหนาที่ต้องให้จงซานตัดสินใจเท่านั้นถึงจะเข้ามาได้.
"เกิดอะไรขึ้น?"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"เรียนเซิ่งหวัง,จากสถานที่ของตี้เซียนเซียนได้รายงานมา,ขอให้เซิ่งหวังตัดสินใจ!"องค์รักษ์ที่กล่าวออกมาในทันที.
"พูดมา!"จงซานที่ขมวดคิ้วไปมาเล็กน้อย.
"ตี้เซียนเซียนอยู่ในอันตราย,ให้รีบไปช่วย!"องค์รักษ์คนดังกล่าวเอ่ยออกมาในทันที.
ดวงตาของจงซานเบิกกว้าง,และกล่าวออกมาทันที,"ข่าวถูกส่งมาเมื่อไหร่?
ที่ใหน?"
"ข่าวถูกส่งมาเมื่อร้อยลมหายใจที่แล้ว,สถานที่คือทะเลโคลนแห่งความตาย,เป็นสัญญาณของอาวุโสจิวโถว!"องค์รักษ์ที่กล่าวรายงาน.
"ทะเลโคลนแห่งความตาย?
มีข่าวอื่นหรือไม่?"จงซานที่ขมวดคิ้วไปมาเล็กน้อย.
"ไม่มีแล้ว!"องค์รักษ์กล่าวรายงานในทันที.
อี้เหยี่ยนที่อยู่ข้างๆที่ทำการคำนวณอะไรบางอย่างอย่างรวดเร็ว.
"ไม่ได้การแล้ว!"อี้เหยี่ยนที่กล่าวออกมาในทันที.
"เจ้ารู้อะไรมาอย่างงั้นรึ?"จงซานที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ทะเลโคลนแห่งความตาย,ข้าเพิ่งคิดได้ว่าเมื่อห้าปีที่แล้วได้ข้อมูลบางอย่างจากทะเลโคลนแห่งความตายมา,ที่ด้านในนั้นมีเผ่าหมาป่าคูมู่,เป็นเผ่าที่แปลกประหลาด,ทรงพลังเป็นอย่างมาก,โดยเฉพาะการต่อสู้ร่วมมือกัน,ดูเหมือนว่าในเวลานี้จะอยู่ในช่วงเวลาที่ไม่ค่อยดีนัก!"อี้เหยี่ยนที่กล่าวออกมาในทันที.
"ช่วงเวลานี้อย่างงั้นรึ?"จงซานที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ในทุกๆหนึ่งร้อยปีนั้น,เผ่าหมาป่าคูมู่นั้นจะเข้าสู่ช่วงเวลาติดสัด,ในเวลานั้นจะอยู่ในช่วงเวลาสืบพันธ์ที่จะมีขึ้นร้อยปีต่อหนึ่งครั้ง,ในเวลานี้เผ่าหมาป่าคูมู่จะแข็งแกร่งกว่าปกติมาก,เป็นช่วงที่มีพลังมากที่สุด!"อี้เหยี่ยนที่ขมวดคิ้วไปมา.
ช่วงเวลาติดสัดอย่างงั้นรึ?
จงซานที่ขมวดคิ้วไปมา.
"มีแผนที่หรือไม่!"จงซานที่เอ่ยออกมาในทันที.
อี้เหยี่ยนที่สะบัดมือนำแผ่นริ้วหยกออกมา,"เฉินมีอยู่ที่นี่อันหนึ่ง!"
จงซานที่อ่านแผ่นริ้วหยกนั้นในทันที,จากนั้นร่างของเขาก็หายไปจากห้องอักษร.
"เซิ่งหวังไปแล้ว,ตอนนี้ทำอย่างไรดี?"ข้าราชบริพารคนหนึ่งเอ่ยออกมา.
"รีบไปแจ้งโหลวซิงเฉิน,หวังคูให้พวกเขาเดินทางไปช่วยที่ทะเลโคลนแห่งความตาย,ช่วยเซิ่งหวัง!" อี้เหยี่ยนที่กล่าวต่อเหล่าเสนาธิการที่อยู่ด้านหลัง.
ทะเลโคลนแห่งความตาย.
หลังจากการต่อรออยู่นาน,เซียนเซียนก็ไม่สามารถทนกับกลุ่มหมาป่าอัปลักษณ์ได้อีกต่อไป,หมาป่าคูมู่ที่เงอะง่าเซ่อซ่า,พวกมันที่ออกมามากมายเต็มไปหมด,รอบๆนั้นเต็มไปด้วยหมาป่าคูมู่,พื้นที่รอบๆหนาแน่นไปด้วยหมาป่าคูมู,มันออกมาขวางพื้นที่ใจกลางของทะเลเอาไว้,หมาป่าคูมู่กว่าแปดสิบเปอร์เซ็นต์ออกมาช่วยกันทั้งหมด!
"เปิดทาง!"เซียนเซียนที่เอ่ยออกมาในทันที.
"รับทราบ!"กลุ่มหมาป่าที่รับคำและนำอาวุธออกมาในทันที.
หมาป่าคูมู่,ที่มีเถาว์ยื่นออกมามากมายกระจายเต็มท้องฟ้า,ปกป้องกลุ่มของหมาป่าเอาไว้ไม่ให้เข้าไป.
กลุ่มหมาป่าที่โจมตีออกไป,ประกายแสงของปราณดาบที่พุ่งออกไป,เกิดเป็นประกายแสงสว่างจ้านับล้านสายพุ่งออกไป,ทั้งปราณกระบี่และปราณดาบพวยพุ่งเต็มท้องฟ้า,ทว่าแส้เถาวัลย์ของหมาป่าคูมู่เองก็ทรงพลังเป็นอย่างมาก.
กลายเป็นปัญหาแล้ว,หมาป่าคูมู่นั้นดูแข็งแกร่งเป็นอย่างมาก,กลุ่มของเซียนเซียนในเวลานี้โจมตีไปยังแส้เถาวัลย์เพื่อเปิดทาง,พวกมันไม่ยอมง่ายๆ,หมาป่าหลายร้อยตนที่เซียนเซียนเลือกมาก,นับว่าแข็งแกร่งเป็นอย่างมากก่อนที่จะสามารถเจาะเข้าไปจนถึงด้านในตรงกลางได้ในที่สุด.
อาวุโสจิวโถวที่ตามเข้ามาด้วยตอนนี้เริ่มรู้สึกระวนกระวายใจ.
ในเวลานี้,กลุ่มของเซียนเซียนได้เปิดพื้นที่เข้าไปด้านในแล้ว,ตอนนี้พวกนางได้ฝ่าเข้าไปอยู่ในวงล้อมกลางทะเล,ที่ด้านล่างนั้นทะเลมีน้ำสีดำสนิท,เต็มไปด้วยปราณทมิฬมากมาย,และยังได้ยินเสียงที่หนักหน่วงรุนแรงคำรามอยู่ใต้น้ำอีกด้วย.
"ลมพายุ!"เซียนเซียนที่กล่าวออกไปเสียงดัง.
หมาป่าผู้ใช้ธาตุลมบินออกมา,ร่างกายของเขาที่ขยายออกมาเป็นหนึ่งพันจั้ง,เป็นหมาป่าร่างสีฟ้า,พร้อมกับระเบิดสายลมหมุนวนปัดเป่าออกไปทั่วสารทิศ.
สายลมที่รุนแรงที่พัดเป่าปราณทมิฬให้แตกสลายหายไปอย่างรวดเร็ว.
ปราณทมิฬรอบๆค่อยๆสลายหายไป,เหล่าหมาป่าคูมู่ที่แสดงท่าทางร้อนใจจดจ้องมองมากลางทะเลอย่างงงๆ.
ใต้ผืนทะเลที่ดำมืดนั้น,ที่ใจกลาง,ในเวลานี้ปรากฏท่อนไม้ดำเมี่ยมแตกต่างจากเหล่าหมาป่าคูมู่ตนอื่นๆ,ดูเหมือนว่านี่จะเป็นราชาของพวกมัน,ใกล้ๆเองก็มีหมาป่าคูมู12ตนที่กำลังแอบอิงผูกรัดกันอยู่.
ราชาหมาป่าคูมู่และหมาป่าคูมู่สิบสองตนแช่อยู่ในน้ำผูกรัดฟัดเหวี่ยงกันไม่ยอมออกไปใหนอย่างงั้นรึ?
"จือจุ้น,ข้ารู้แล้ว,ดูเหมือนว่าพวกเราจะอยู่ในช่วงเวลาที่ไม่ดีนัก!"หมาป่าสีแดงที่เอ่ยต่อเซียนเซียน,ใบหน้าที่เผยท่าทางกระอักกระอ่วนออกมา.
"อี้ๆๆ,ราชาหมาป่าคูมู่น่าเกลียดได้อีก,มันอัปลักษณ์ยิ่งกว่าหมาป่าคูมู่ทุกตัวเลยไม่ใช่รึ?
แล้วนั่นมันกำลังจะทำอะไรกัน?แล้วนั่นเหมือนว่ามันกำลังแข็งตายแล้ว,เป็นเผ่าหมาป่าที่น่ารังเกียจที่สุด."ปากเล็กๆของเซียนเซียนที่เอ่ยออกมาด้วยท่าทางรังเกียจ.
"เมื่อกี้เจ้ากล่าวว่าพวกเรามาในช่วงเวลาไม่ดีหมายความว่าอย่างไร?"หลังจากถอนหายใจ,ตี้เซียนเซียนที่จ้องมองไปยังหมาป่าสีแดง.
"เรื่องนี้,ดูเหมือนว่าเผ่าหมาป่าคูมู่นั้นจะอยู่ในช่วงเวลาติดสัด,เวลานี้พวกมันจะต้องผสมพันธ์กันและกัน,ทำให้เวลานี้พวกมันนิ่งงันไม่เคลื่อนไหว,เพื่อที่จะให้องค์ราชาของพวกมันเลือกผสมพันธ์,ดูเหมือนว่าตอนนี้กำลังจะเริ่ม!"หมาป่าสีแดงที่กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงติดๆขัดๆ.
"เจ้าหมายความว่าอย่างไร?"ตี้เซียนเซียนที่ราวกับตระหนักได้ถึงท่าทางกระอักกระอ่วนของเขา.
"ราชาหมาป่าคูมู่,ตอนนี้กำลังผสมพันธ์กับเหล่าบริวารของพวกมัน,ตอนนี้พวกเรากำลังรบกวนพวกมันอยู่!"หมาป่าสีแดงที่กล่าวออกมาในทันที.
ถึงแม้จะเป็นคนโง่แค่ใหนก็ย่อมเข้าใจ,เซียนเซียนที่ฉลาดหลักแหลมย่อมเข้าใจในทันที.
"ขออภัย,พวกเจ้าทำภารกิจต่อก็แล้วกัน,หลังจากนี้พวกเราค่อยมาอีกครั้ง!"เซียนเซียนที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางเขินอายเล็กน้อย.
กล่าวเสร็จขณะที่เตรียมถอนกำลังออกไป.
"โฮกกก~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
ราชาหมาป่าคูมูที่เริ่มขยับด้วยเช่นกัน.
"ฆ่าพวกมัน!"ราชาหมาป่าคูมู่ที่ตะโกนออกมาเสียงดัง.
เสียงคำรามของราชาหมาป่าคูมู่,ทำให้หมาป่าคูมู่ตนอื่นๆที่กำลังล้อมรอบกำลังโจมตีออกมาด้วยแส้เถาวัลย์พุ่งตรงมายังกลุ่มเซียนเซียน.
"ชิ!"เซียนเซียนที่รู้สึกโกรธเกรี้ยวขึ้นมาเช่นกัน.
สงครามเริ่มขึ้นแล้ว.
เซียนเซียนที่นำกลุ่มหมาป่าออกต่อสู้กับหมาป่าคูมู่,สนามรบที่ดังสนั่นหวั่นไหวเสียงคำรามที่ดังออกมาเป็นระยะๆ.
อาวุโสจิวโถวที่เผยท่าทางเป็นกังวลขึ้นมาในทันที.
เขาที่รออยู่ด้านนอกจดจ้องมองไปยังภาพด้านใน,เห็นเพียงแค่ประกายแสงส่องสว่างไปทั่วทุกสารทิศ,หมาป่าคูมู่เวลานี้อยู่ๆก็กลายเป็นดุร้ายอย่างงั้นรึ?
อาวุโสจิวโถวที่ตอนนี้ต้องการพุ่งเข้าไปด้านใน,หากแต่หมาป่าคูมู่มากมายขวางทางอยู่,ทำให้อาวุโสจิวโถวไม่สามารถเข้าไปได้.
"บรรพชนน้อย,สร้างเรื่องแล้ว,เซิ่งหวังให้ข้าคอยดูแลท่าน,หากว่าเกิดอะไรขึ้น,แล้วข้าจะรายงานเซิ่งหวังอย่างไร!"อาวุโสจิวโถวที่ใบหน้าบิดเบี้ยวขึ้นมา.
"เซียนเซิง,ได้ส่งสัญญาณไปแล้ว!"ในเวลาเดียวกันองค์รักษ์ที่ส่งสัญญาณด้วยดูสื่อสารกลับมา.
"ส่งไปถึงเมืองซ่างแล้วรึ?"ใบหน้าของอาวุโสจิวโถวที่เผยท่าทางผ่อนคลายขึ้นมา.
"ครับ!"
"ดีแล้ว,หวังว่าเซิ่งหวังจะเร่งรีบเดินทางมา,ทันเวลา!"อาวุโสจิวโถวที่บ่นพึมพำไปมา.
ครึ่งชั่วยามผ่านไป.
จงซานยังไม่มาถึง,ทว่ากลับปรากฏเงาร่างหลายร่างที่มาหยุดที่ยอดเขาแห่งหนึ่งในทันที.
กลุ่มของไท่จื่อสามศาลเทวะอู๋เซี่ยงและผู้ใต้บังคับบัญชานั่นเอง.
บนยอดเขา,พวกเขาที่จับจ้องมองไปยังการต่อสู้ที่รุนแรงในสนามรบ.
"เผ่าหมาป่า? เผ่าหมาป่าคูมู่?
การต่อสู้ดูเหมือนว่าจะรุนแรงเป็นอย่างมาก.
"ไท่จื่อสาม,ท่านต้องการทำอะไรอย่างงั้นรึ?
คิดจะช่วยตี้เซียนเซียนออกมาอย่างงั้นรึ? ตี้เซียนเซียนที่มีความสัมพันธ์กับศาลเทวะต้าเจิ้งอย่างแนบแน่น,ไม่มีทางที่จะรู้สึกขอบคุณอย่างแน่นอน!"เสนาธิการอีกคนที่กล่าวออกมาในทันที.
"ข้ารู้!"ไท่จื่อสามที่จดจ้องมองพลางสูดหายใจลึก.
"แล้วพวกเราจะจับตัวตี้เซียนเซียนได้อย่างไร?"เสนาธิการอีกคนที่กล่าวออกมาด้วยความสงสัย.
"แน่นอนว่าไม่! ข้ามีวิธีที่จะทำให้ตี้เซียนเซียนยินยอมที่จะติดตามข้าด้วยตัวนางเอง!"ไท่จื่อสามกล่าวออกมาด้วยรอยยิ้มที่ชั่วร้าย.
"หืม?"เหล่าเสนาธิการที่ไม่เข้าใจ.
ไท่จื่อสามที่สะบัดมือนำยันต์สีแดงออกมา,บนยันต์สีแดงนั้น,มีอักขระสีทอง,ดูแปลกประหลาดลึกล้ำเป็นอย่างมาก.
"นี่คือยันต์ปลูกความรู้สึก,ข้าใช้ความยากลำบากมากในการหามันมา,ทั่วโลกใบนี้,ทั้งในภพหยางและภพหยิน,มีไม่ถึงห้าชิ้น,คาดไม่ถึงเลยว่ามันจะมาอยู่กับข้าที่นี่ชิ้นหนึ่ง!"ไท่จื่อสามที่กล่าวออกมาด้วยความตื่นเต้น.
"ยันต์ปลูกความรู้สึก?"เสนาธิการที่เผยท่าทางประหลาดใจ.
เขาที่สะบัดมือ,พร้อมกับส่งหยดโลหิตออกมาจากนิ้วชี้พร้อมกับหยุดลงบนตัวอักษรสีทองบนยันต์,อักษรที่ชโลมไปด้วยโลหิตสีแดงในทันที,จากนั้นก็รวมตัวกัน,สร้างเป็นตัวอักษรอีกตัวขึ้นมา.
"ใช่แล้ว,ตราบเท่าที่ข้าฝังมันเข้าไปในร่างของตี้เซียนเซียนได้ล่ะก็,ตี้เซียนเซียนจะกลายเป็นลุ่มหลงในตัวข้าทันที,และจะมากขึ้นมากขึ้นเรื่อยๆ,ถึงข้าไม่ต้องการ,ตี้เซียนเซียนก็ไม่ยอม,พร้อมถวายกายให้กับข้าด้วยตัวเอง."ไท่จื่อสามที่กล่าวออกมาด้วยความตื่นเต้น.
เหล่าเสนาธิการที่คราแรกเต็มไปด้วยความงงงวย,จากนั้นก็ถอนหายใจออกมา,"ยินดีกับไท่จื่อสามด้วย!"
Chapter 918 Oestrus period
发情期
ช่วงเวลาติดสัด
ตี้เซียนเซียนที่หยุดลอยอยู่บนอากาศ,จดจ้องมองไปยังท่อนไม้มากมาย,หรือที่เรียกว่าหมาป่าคูมู่.
เซียนเซียนที่ขมวดคิ้วไปมาจดจ้องมองครู่หนึ่ง,"ในโลกนี้ยังมีหมาป่าที่อัปลักษณ์ขนาดนี้อย่างงั้นรึ?"
ที่ด้านหน้านั้นเป็นท่อนไม้ใหญ่,ที่มีขนาดหลายพันจั้ง,เป็นเหมือนกับต้นไม้ที่ไม่มีเปลือก,กำลังลอยน้ำอยู่,ท่อนไม้เหล่านี้,ไม่มีใครที่คิดว่ามันดูงดงามแม้แต่น้อย.
แม้นว่าร่างมันจะดูเหมือนท่อนไม้,สามารถลอยน้ำได้,ทว่าหัวของมันนั้นกับดูเหมือนหมาป่า,เป็นรูปร่างที่ดูแปลกประหลาดพิลึกกึกกือ.
หมาป่าอย่างงั้นรึ? หรือว่าเป็นต้นไม้?
ไม่ว่าจะเป็นสิ่งใด,ก็ดูอัปลักษณ์ทั้งนั้น.
หมาป่าคูมู่มากมายที่ไม่ขยับ,ถึงแม้นว่ากลุ่มหมาป่ามากมายมาถึงแล้วนั่นเอง,พวกมันก็ยังอยู่นิ่งๆราวกับว่าไม่ได้พบกับตี้เซียนเซียนและคนอื่นๆ.
ที่ไกลออกไปนั้น,ตี้เซียนเซียนสามารถมองเห็นเหล่าหมาป่าคูมูล้อมรอบอยู่,ปราณทมิฬที่ปกคลุมหนาแน่น,และยังมีเสียงเบาๆดังออกมาจากด้านในเป็นระยะๆ.
กลิ่นอายที่ทรงพลังเป็นอย่างมาก,พร้อมกับปลดปล่อยปราณทมิฬออกมา,ดูเหมือนว่าด้านในนั้นจะมียอดฝีมืออยู่ด้วย.
เซียนเซียนที่นำกลุ่มหมาป่าบินเข้าไปด้านใน,ขณะที่บินตรงไป,เหล่าหมาป่าคูมู่เริ่มเคลื่อนไหวทันที,เถาว์ต้นไม้ที่สะบัดไปมา,เหมือนกับแส้.
ไม่ได้มีแค่ตนเดียว,มีนับร้อยนับพันไปจนถึงล้าน,มีเถาวัลย์มากมายเหมือนแส้มากมายที่กวัดแกว่งออกมาขวางพร้อมกัน.
"หยุด!"หมาป่าคูมู่ที่เอ่ยปากออกมาในทันที.
เสียงที่แปบเคลือดูหยาบกระด้างออกมาจากท่อนไม้.
"ข้าต้องการพบกับผู้นำของเจ้า!"เซียนเซียนที่กล่าวออกมาอย่างจริงจัง.
"หยุด!"หมาป่าคูมู่ที่เริ่มเอ่ยออกมาอีกครั้ง.
ดูเหมือนว่าเชาว์ปัญญาของหมาป่าคูมูนั้นจะไม่ได้สูงนัก,มันเข้าใจเพียงแค่ว่าต้องปกป้องไม่ให้ใครเข้าไปด้านในเท่านั้น.
ด้านใน,มีอะไรด้านใน?
เซียนเซียนที่รู้สึกสนใจขึ้นมาในทันที.
-------------------------------------------------------------------------------
เมืองซ่าง,ห้องอักษรจงซาน.
จงซานที่กำลังปรึกษาเรื่องสำคัญกับอี้เหยี่ยนและคนอื่นๆ,ทันใดนั้นองค์รักษ์ก็เร่งรีบเข้ามา.
เห็นองค์รักษ์ที่เร่งรีบเข้ามา,จงซานที่ขมวดคิ้วไปมา,ห้องอักษรของจงซานนั้นปรกติจะห้ามใครเข้ามารบกวนเด็ดขาด,มีเพียงแค่องค์รักษ์ไม่กี่คน,ทว่าองค์รักษ์เหล่านั้นย่อมเข้าใจดี,ว่าจะต้องเป็นเรื่องหนักหนาที่ต้องให้จงซานตัดสินใจเท่านั้นถึงจะเข้ามาได้.
"เกิดอะไรขึ้น?"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"เรียนเซิ่งหวัง,จากสถานที่ของตี้เซียนเซียนได้รายงานมา,ขอให้เซิ่งหวังตัดสินใจ!"องค์รักษ์ที่กล่าวออกมาในทันที.
"พูดมา!"จงซานที่ขมวดคิ้วไปมาเล็กน้อย.
"ตี้เซียนเซียนอยู่ในอันตราย,ให้รีบไปช่วย!"องค์รักษ์คนดังกล่าวเอ่ยออกมาในทันที.
ดวงตาของจงซานเบิกกว้าง,และกล่าวออกมาทันที,"ข่าวถูกส่งมาเมื่อไหร่?
ที่ใหน?"
"ข่าวถูกส่งมาเมื่อร้อยลมหายใจที่แล้ว,สถานที่คือทะเลโคลนแห่งความตาย,เป็นสัญญาณของอาวุโสจิวโถว!"องค์รักษ์ที่กล่าวรายงาน.
"ทะเลโคลนแห่งความตาย?
มีข่าวอื่นหรือไม่?"จงซานที่ขมวดคิ้วไปมาเล็กน้อย.
"ไม่มีแล้ว!"องค์รักษ์กล่าวรายงานในทันที.
อี้เหยี่ยนที่อยู่ข้างๆที่ทำการคำนวณอะไรบางอย่างอย่างรวดเร็ว.
"ไม่ได้การแล้ว!"อี้เหยี่ยนที่กล่าวออกมาในทันที.
"เจ้ารู้อะไรมาอย่างงั้นรึ?"จงซานที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ทะเลโคลนแห่งความตาย,ข้าเพิ่งคิดได้ว่าเมื่อห้าปีที่แล้วได้ข้อมูลบางอย่างจากทะเลโคลนแห่งความตายมา,ที่ด้านในนั้นมีเผ่าหมาป่าคูมู่,เป็นเผ่าที่แปลกประหลาด,ทรงพลังเป็นอย่างมาก,โดยเฉพาะการต่อสู้ร่วมมือกัน,ดูเหมือนว่าในเวลานี้จะอยู่ในช่วงเวลาที่ไม่ค่อยดีนัก!"อี้เหยี่ยนที่กล่าวออกมาในทันที.
"ช่วงเวลานี้อย่างงั้นรึ?"จงซานที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ในทุกๆหนึ่งร้อยปีนั้น,เผ่าหมาป่าคูมู่นั้นจะเข้าสู่ช่วงเวลาติดสัด,ในเวลานั้นจะอยู่ในช่วงเวลาสืบพันธ์ที่จะมีขึ้นร้อยปีต่อหนึ่งครั้ง,ในเวลานี้เผ่าหมาป่าคูมู่จะแข็งแกร่งกว่าปกติมาก,เป็นช่วงที่มีพลังมากที่สุด!"อี้เหยี่ยนที่ขมวดคิ้วไปมา.
ช่วงเวลาติดสัดอย่างงั้นรึ?
จงซานที่ขมวดคิ้วไปมา.
"มีแผนที่หรือไม่!"จงซานที่เอ่ยออกมาในทันที.
อี้เหยี่ยนที่สะบัดมือนำแผ่นริ้วหยกออกมา,"เฉินมีอยู่ที่นี่อันหนึ่ง!"
จงซานที่อ่านแผ่นริ้วหยกนั้นในทันที,จากนั้นร่างของเขาก็หายไปจากห้องอักษร.
"เซิ่งหวังไปแล้ว,ตอนนี้ทำอย่างไรดี?"ข้าราชบริพารคนหนึ่งเอ่ยออกมา.
"รีบไปแจ้งโหลวซิงเฉิน,หวังคูให้พวกเขาเดินทางไปช่วยที่ทะเลโคลนแห่งความตาย,ช่วยเซิ่งหวัง!" อี้เหยี่ยนที่กล่าวต่อเหล่าเสนาธิการที่อยู่ด้านหลัง.
"รับทราบ!"
----------------------------------------------------------------------------
ทะเลโคลนแห่งความตาย.
หลังจากการต่อรออยู่นาน,เซียนเซียนก็ไม่สามารถทนกับกลุ่มหมาป่าอัปลักษณ์ได้อีกต่อไป,หมาป่าคูมู่ที่เงอะง่าเซ่อซ่า,พวกมันที่ออกมามากมายเต็มไปหมด,รอบๆนั้นเต็มไปด้วยหมาป่าคูมู่,พื้นที่รอบๆหนาแน่นไปด้วยหมาป่าคูมู,มันออกมาขวางพื้นที่ใจกลางของทะเลเอาไว้,หมาป่าคูมู่กว่าแปดสิบเปอร์เซ็นต์ออกมาช่วยกันทั้งหมด!
"เปิดทาง!"เซียนเซียนที่เอ่ยออกมาในทันที.
"รับทราบ!"กลุ่มหมาป่าที่รับคำและนำอาวุธออกมาในทันที.
หมาป่าคูมู่,ที่มีเถาว์ยื่นออกมามากมายกระจายเต็มท้องฟ้า,ปกป้องกลุ่มของหมาป่าเอาไว้ไม่ให้เข้าไป.
กลุ่มหมาป่าที่โจมตีออกไป,ประกายแสงของปราณดาบที่พุ่งออกไป,เกิดเป็นประกายแสงสว่างจ้านับล้านสายพุ่งออกไป,ทั้งปราณกระบี่และปราณดาบพวยพุ่งเต็มท้องฟ้า,ทว่าแส้เถาวัลย์ของหมาป่าคูมู่เองก็ทรงพลังเป็นอย่างมาก.
กลายเป็นปัญหาแล้ว,หมาป่าคูมู่นั้นดูแข็งแกร่งเป็นอย่างมาก,กลุ่มของเซียนเซียนในเวลานี้โจมตีไปยังแส้เถาวัลย์เพื่อเปิดทาง,พวกมันไม่ยอมง่ายๆ,หมาป่าหลายร้อยตนที่เซียนเซียนเลือกมาก,นับว่าแข็งแกร่งเป็นอย่างมากก่อนที่จะสามารถเจาะเข้าไปจนถึงด้านในตรงกลางได้ในที่สุด.
อาวุโสจิวโถวที่ตามเข้ามาด้วยตอนนี้เริ่มรู้สึกระวนกระวายใจ.
ในเวลานี้,กลุ่มของเซียนเซียนได้เปิดพื้นที่เข้าไปด้านในแล้ว,ตอนนี้พวกนางได้ฝ่าเข้าไปอยู่ในวงล้อมกลางทะเล,ที่ด้านล่างนั้นทะเลมีน้ำสีดำสนิท,เต็มไปด้วยปราณทมิฬมากมาย,และยังได้ยินเสียงที่หนักหน่วงรุนแรงคำรามอยู่ใต้น้ำอีกด้วย.
"ลมพายุ!"เซียนเซียนที่กล่าวออกไปเสียงดัง.
หมาป่าผู้ใช้ธาตุลมบินออกมา,ร่างกายของเขาที่ขยายออกมาเป็นหนึ่งพันจั้ง,เป็นหมาป่าร่างสีฟ้า,พร้อมกับระเบิดสายลมหมุนวนปัดเป่าออกไปทั่วสารทิศ.
สายลมที่รุนแรงที่พัดเป่าปราณทมิฬให้แตกสลายหายไปอย่างรวดเร็ว.
ปราณทมิฬรอบๆค่อยๆสลายหายไป,เหล่าหมาป่าคูมู่ที่แสดงท่าทางร้อนใจจดจ้องมองมากลางทะเลอย่างงงๆ.
ใต้ผืนทะเลที่ดำมืดนั้น,ที่ใจกลาง,ในเวลานี้ปรากฏท่อนไม้ดำเมี่ยมแตกต่างจากเหล่าหมาป่าคูมู่ตนอื่นๆ,ดูเหมือนว่านี่จะเป็นราชาของพวกมัน,ใกล้ๆเองก็มีหมาป่าคูมู12ตนที่กำลังแอบอิงผูกรัดกันอยู่.
ราชาหมาป่าคูมู่และหมาป่าคูมู่สิบสองตนแช่อยู่ในน้ำผูกรัดฟัดเหวี่ยงกันไม่ยอมออกไปใหนอย่างงั้นรึ?
"จือจุ้น,ข้ารู้แล้ว,ดูเหมือนว่าพวกเราจะอยู่ในช่วงเวลาที่ไม่ดีนัก!"หมาป่าสีแดงที่เอ่ยต่อเซียนเซียน,ใบหน้าที่เผยท่าทางกระอักกระอ่วนออกมา.
"อี้ๆๆ,ราชาหมาป่าคูมู่น่าเกลียดได้อีก,มันอัปลักษณ์ยิ่งกว่าหมาป่าคูมู่ทุกตัวเลยไม่ใช่รึ?
แล้วนั่นมันกำลังจะทำอะไรกัน?แล้วนั่นเหมือนว่ามันกำลังแข็งตายแล้ว,เป็นเผ่าหมาป่าที่น่ารังเกียจที่สุด."ปากเล็กๆของเซียนเซียนที่เอ่ยออกมาด้วยท่าทางรังเกียจ.
"เมื่อกี้เจ้ากล่าวว่าพวกเรามาในช่วงเวลาไม่ดีหมายความว่าอย่างไร?"หลังจากถอนหายใจ,ตี้เซียนเซียนที่จ้องมองไปยังหมาป่าสีแดง.
"เรื่องนี้,ดูเหมือนว่าเผ่าหมาป่าคูมู่นั้นจะอยู่ในช่วงเวลาติดสัด,เวลานี้พวกมันจะต้องผสมพันธ์กันและกัน,ทำให้เวลานี้พวกมันนิ่งงันไม่เคลื่อนไหว,เพื่อที่จะให้องค์ราชาของพวกมันเลือกผสมพันธ์,ดูเหมือนว่าตอนนี้กำลังจะเริ่ม!"หมาป่าสีแดงที่กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงติดๆขัดๆ.
"เจ้าหมายความว่าอย่างไร?"ตี้เซียนเซียนที่ราวกับตระหนักได้ถึงท่าทางกระอักกระอ่วนของเขา.
"ราชาหมาป่าคูมู่,ตอนนี้กำลังผสมพันธ์กับเหล่าบริวารของพวกมัน,ตอนนี้พวกเรากำลังรบกวนพวกมันอยู่!"หมาป่าสีแดงที่กล่าวออกมาในทันที.
ถึงแม้จะเป็นคนโง่แค่ใหนก็ย่อมเข้าใจ,เซียนเซียนที่ฉลาดหลักแหลมย่อมเข้าใจในทันที.
"ขออภัย,พวกเจ้าทำภารกิจต่อก็แล้วกัน,หลังจากนี้พวกเราค่อยมาอีกครั้ง!"เซียนเซียนที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางเขินอายเล็กน้อย.
กล่าวเสร็จขณะที่เตรียมถอนกำลังออกไป.
"โฮกกก~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
ราชาหมาป่าคูมูที่เริ่มขยับด้วยเช่นกัน.
"ฆ่าพวกมัน!"ราชาหมาป่าคูมู่ที่ตะโกนออกมาเสียงดัง.
เสียงคำรามของราชาหมาป่าคูมู่,ทำให้หมาป่าคูมู่ตนอื่นๆที่กำลังล้อมรอบกำลังโจมตีออกมาด้วยแส้เถาวัลย์พุ่งตรงมายังกลุ่มเซียนเซียน.
"ชิ!"เซียนเซียนที่รู้สึกโกรธเกรี้ยวขึ้นมาเช่นกัน.
สงครามเริ่มขึ้นแล้ว.
เซียนเซียนที่นำกลุ่มหมาป่าออกต่อสู้กับหมาป่าคูมู่,สนามรบที่ดังสนั่นหวั่นไหวเสียงคำรามที่ดังออกมาเป็นระยะๆ.
อาวุโสจิวโถวที่เผยท่าทางเป็นกังวลขึ้นมาในทันที.
เขาที่รออยู่ด้านนอกจดจ้องมองไปยังภาพด้านใน,เห็นเพียงแค่ประกายแสงส่องสว่างไปทั่วทุกสารทิศ,หมาป่าคูมู่เวลานี้อยู่ๆก็กลายเป็นดุร้ายอย่างงั้นรึ?
อาวุโสจิวโถวที่ตอนนี้ต้องการพุ่งเข้าไปด้านใน,หากแต่หมาป่าคูมู่มากมายขวางทางอยู่,ทำให้อาวุโสจิวโถวไม่สามารถเข้าไปได้.
"บรรพชนน้อย,สร้างเรื่องแล้ว,เซิ่งหวังให้ข้าคอยดูแลท่าน,หากว่าเกิดอะไรขึ้น,แล้วข้าจะรายงานเซิ่งหวังอย่างไร!"อาวุโสจิวโถวที่ใบหน้าบิดเบี้ยวขึ้นมา.
"เซียนเซิง,ได้ส่งสัญญาณไปแล้ว!"ในเวลาเดียวกันองค์รักษ์ที่ส่งสัญญาณด้วยดูสื่อสารกลับมา.
"ส่งไปถึงเมืองซ่างแล้วรึ?"ใบหน้าของอาวุโสจิวโถวที่เผยท่าทางผ่อนคลายขึ้นมา.
"ครับ!"
"ดีแล้ว,หวังว่าเซิ่งหวังจะเร่งรีบเดินทางมา,ทันเวลา!"อาวุโสจิวโถวที่บ่นพึมพำไปมา.
ครึ่งชั่วยามผ่านไป.
จงซานยังไม่มาถึง,ทว่ากลับปรากฏเงาร่างหลายร่างที่มาหยุดที่ยอดเขาแห่งหนึ่งในทันที.
กลุ่มของไท่จื่อสามศาลเทวะอู๋เซี่ยงและผู้ใต้บังคับบัญชานั่นเอง.
บนยอดเขา,พวกเขาที่จับจ้องมองไปยังการต่อสู้ที่รุนแรงในสนามรบ.
"เผ่าหมาป่า? เผ่าหมาป่าคูมู่?
การต่อสู้ดูเหมือนว่าจะรุนแรงเป็นอย่างมาก.
"ไท่จื่อสาม,ท่านต้องการทำอะไรอย่างงั้นรึ?
คิดจะช่วยตี้เซียนเซียนออกมาอย่างงั้นรึ? ตี้เซียนเซียนที่มีความสัมพันธ์กับศาลเทวะต้าเจิ้งอย่างแนบแน่น,ไม่มีทางที่จะรู้สึกขอบคุณอย่างแน่นอน!"เสนาธิการอีกคนที่กล่าวออกมาในทันที.
"ข้ารู้!"ไท่จื่อสามที่จดจ้องมองพลางสูดหายใจลึก.
"แล้วพวกเราจะจับตัวตี้เซียนเซียนได้อย่างไร?"เสนาธิการอีกคนที่กล่าวออกมาด้วยความสงสัย.
"แน่นอนว่าไม่! ข้ามีวิธีที่จะทำให้ตี้เซียนเซียนยินยอมที่จะติดตามข้าด้วยตัวนางเอง!"ไท่จื่อสามกล่าวออกมาด้วยรอยยิ้มที่ชั่วร้าย.
"หืม?"เหล่าเสนาธิการที่ไม่เข้าใจ.
ไท่จื่อสามที่สะบัดมือนำยันต์สีแดงออกมา,บนยันต์สีแดงนั้น,มีอักขระสีทอง,ดูแปลกประหลาดลึกล้ำเป็นอย่างมาก.
"นี่คือยันต์ปลูกความรู้สึก,ข้าใช้ความยากลำบากมากในการหามันมา,ทั่วโลกใบนี้,ทั้งในภพหยางและภพหยิน,มีไม่ถึงห้าชิ้น,คาดไม่ถึงเลยว่ามันจะมาอยู่กับข้าที่นี่ชิ้นหนึ่ง!"ไท่จื่อสามที่กล่าวออกมาด้วยความตื่นเต้น.
"ยันต์ปลูกความรู้สึก?"เสนาธิการที่เผยท่าทางประหลาดใจ.
เขาที่สะบัดมือ,พร้อมกับส่งหยดโลหิตออกมาจากนิ้วชี้พร้อมกับหยุดลงบนตัวอักษรสีทองบนยันต์,อักษรที่ชโลมไปด้วยโลหิตสีแดงในทันที,จากนั้นก็รวมตัวกัน,สร้างเป็นตัวอักษรอีกตัวขึ้นมา.
"ใช่แล้ว,ตราบเท่าที่ข้าฝังมันเข้าไปในร่างของตี้เซียนเซียนได้ล่ะก็,ตี้เซียนเซียนจะกลายเป็นลุ่มหลงในตัวข้าทันที,และจะมากขึ้นมากขึ้นเรื่อยๆ,ถึงข้าไม่ต้องการ,ตี้เซียนเซียนก็ไม่ยอม,พร้อมถวายกายให้กับข้าด้วยตัวเอง."ไท่จื่อสามที่กล่าวออกมาด้วยความตื่นเต้น.
เหล่าเสนาธิการที่คราแรกเต็มไปด้วยความงงงวย,จากนั้นก็ถอนหายใจออกมา,"ยินดีกับไท่จื่อสามด้วย!"
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
ปัจจุบันแปลจบแล้ว 1672 ตอน สนใจติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ครับ
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น