Immortality Chapter 917 Dead wood wolf
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 917 หมาป่าคูมู่(ไม้แห้ง)
Chapter 917 Dead wood wolf
กัวซือฝูที่เตรียมการจากไป,ไม่ทำอะไรต่อไปแล้ว,ในเวลานี้เหยี่ยนฉงจื่อและคนอื่นๆจับจ้องมองด้วยท่าทางมึนงง.
กัวซือฝูที่สาบานว่าจะสังหารทุกคนทั้งอาณาเขตจวงหลุน,สังหารคนนับร้อยล้างเพื่อบรรเทาความเกลียดชัง! เป็นคำพูดที่อหังการมาก,กับจิตสังหารที่รุนแรงหนักหน่วงก่อนหน้านี้,ไม่มีเค้าลางเหลืออยู่เลย.
อีกอย่างแม้แต่ปราชญ์เทพสองคนเดินทางมา,แม้นว่าจะเป็นเพียงแค่สัมผัสเทวะ,ทว่าก็ยังนับว่าทรงพลัง,แต่กลับถูกกัวซือฝูไล่กลับไป,อีกคนพ่ายแพ้ต่อกัวซือฝูด้วยซ้ำ.
เขาทรงพลังมาก,แม้แต่ปราชญ์เทพยังไม่สามารถช่วยเหลือได้.
แล้วตอนนี้ล่ะ?
"โปรดส่งให้ถึงมือนาง!"นี่เป็นคำสุดท้ายที่จงซานเอ่ย.
"โปรดวางใจได้เลย!"ท่าทางของกูซือฝูนั้นเปลี่ยนเป็นสุภาพในทันที.
เหล่าผู้ฝึกตนเวลานี้แทบเป็นลมสิ้นสติไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น,จิตสังหารที่รุนแรงก่อนหน้านี้ไปใหน,เทพมาฆ่าเทพ,อรหันต์มาฆ่าอรหันต์นั่นคือกัวซือฝูก่อนหน้านี้?
แววตาของเหยี่ยนฉงจื่อที่เผยท่าทางแปลกประหลาด,เขารับรู้ว่าการเจรจาต่อรองของเซิ่งหวังนั้นเป็นอาวุธอันดับหนึ่งในโลกใบนี้,ไม่ว่าจะของวิเศษใดก็เทียบไม่ได้กับคำพูดของเซิ่งหวัง,กัวซือฝูที่ไม่แล
แม้แต่ปราชญ์เทพ,ในเวลานี้กลับกลายเป็นเหมือนดั่งสหายเก่า,และยังช่วยเซิ่งหวังส่งสารอีกอย่างงั้นรึ?
เพราะเหยี่ยนฉงจื่อนั้นสามารถยืนยันได้แน่นอว่าจงซานและกัวซือฝูไม่เคยรู้จักกันมาก่อน,ดังนั้นเรื่องที่เกิดขึ้นนี้ถึงกับสั่นคลอนจิตใจของเขาอย่างรุนแรง,ตัวตนของจงซานที่เหมือนกับเทพสวรรค์มันได้ปรากฏในใจของเหยี่ยนฉงจือและนักรบทุกคนอีกครั้งแล้ว.
กัวซือฝูจากไปแล้ว,ตอนนี้กลุ่มต้าเซียนต่างก็ถูกโหลวซิงเฉินและหวังคูจับกุมตัวเอาไว้.
หนีไปอย่างงั้นรึ? ต้าเซียนคนใหนจะหนีได้เร็วขนาดใหนกัน,ด้วยศรของโหลวซิงเฉิน,ไม่มีทางเลยที่พวกเขาจะหนีพ้น.
หลายๆคนที่ถูกจับตัวในเวลานี้,ที่เพิ่งเห็นกัวซือฝูส่งสารให้กับจงซาน,หลายๆคนถึงกับพูดไม่ออก!
ไม่มีใครมีคุณสมบัติที่จะสอบถามออกไป.
"เซิ่งหวังเหล่าต้าเซียนที่หนีไปถูกสังหารหมดแล้ว! ส่วนคนที่จับได้ถูกผนึกพลังฝึกตนเอาไว้แล้ว!"โหลวซิงเฉินที่กล่าวรายงาน.
ส่วนมากแล้วด้วยฝีมือของโหลวซิงเฉิน,ยากที่จะมีคนหนีพ้น.
"อืม,เหยี่ยนฉงจื่อ!"จงซานเอ่ยออกมาในทันที.
"เฉินอยู่นี่แล้ว!"เหยี่ยนฉงจื่อที่บินตรงมาจากพื้นที่ไกลออกไป.
"นำคนเหล่านี้,กลับไปยังเมืองซ่าง!"จงซานกล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"รับทราบ!"
จงซานที่หันหน้าจ้องมองไปยังทิศทางของตำหนักสังสารวัฏ,จดจ้องมองตำหนักที่ใหญ่โต,ราวกับว่ากลิ่นอายที่หนักหน่วงรุนแรงของมันเพิ่มมากขึ้นยิ่งกว่าเดิม,ดูไม่ต่างจากเมืองหลวงของศาลเทวะเลย,ที่ไกลออกไปนั้นปราณทมิฬที่มืดคลึ้ม,ราวกับว่ามีสถานที่ห้ามลทินในตำนานอยู่ด้วย.
"หนี่ปู่ซา,กัวซือฝูได้ทะลวงผนึกออกมาแล้ว,ที่ด้านนอกไม่มีคนมาขวางแล้ว,ตอนนี้เจ้าสามารถเปิดตำหนักสังสารวัฏได้หรือไม่?"จงซานกล่าวอย่างเคร่งขรึม.
"ยังไม่สามารถทำได้!"หนี่ปู่ซาที่ส่ายหน้าไปมา.
"หืม?"จงซานที่เผยท่าทางสงสัย.
"ตำหนักสังสารวัฏนั้นซับซ้อนเป็นอย่างมาก,เป็นตำหนักแห่งความมืด,เฉินสามารถเปิดได้เพียงบางส่วนเท่านั้น,ทว่าแท่นบูชาหลักนั้นไม่ได้อยู่ที่นั่น."หนี่ปู่ซ่ากล่าว.
จงซานที่ขมวดคิ้วไปมา,ตำหนักสังสารวัฏที่ที่มาอย่างไรกัน?
มีความแปลกประหลาดมากมายขนาดนั้นเลยรึ?
"ทว่าเฉินนั้นสามารถควบคุมค่ายกลฮวงจุ้ยด้านใน,ให้สามารปกคลุมพื้นที่รอบตำหนักสังสารวัฏได้!"หนี่ปู่ซากล่าว.
"ดำเนินการต่อไป!"จงซานกล่าว.
"รับทราบ!"
เมืองซ่าง!
ภายในห้องอักษร.
"ห้าสิบต้าเซียน,มอบให้เจ้า!"จงซานที่จ้องมองไปยังอี้เหยี่ยน.
"เซิ่งหวังโปรดวางใจ,การจะยึดสิบหกราชวงศ์สวรรค์,ก็ไม่ยากอีกต่อไป."อี้เหยี่ยนกล่าว.
"เสี่ยวหวัง,เจ้าเข้าร่วมการบุกชิงดินแดนของสิบหกราชวงศ์สวรรค์ชั่วคราวก่อน,ด้วยแผนการของเจ้า,การเก็บเกี่ยวครั้งนี้จะต้องประสบความสำเร็จแน่นอน!"จงซานกล่าว.
"ครับ,เซิ่งหวังเกี่ยวกับสถานการณ์ทิศใต้,เฉินรู้สึกเป็นกังวล.กับตัวตนของหวังจิงเหวินในภาคใต้เวลานี้ได้ยึดราชวงศ์สวรรค์อีกสามแห่ง,ความสามารถของเขานั้นไร้เทียมทาน,รวดเร็ว,หากไม่ระวังในเวลานี้,จะกลายเป็นปัญหาใหญ่,พวกเขาอาจจะรุกเข้ามายังราชวงศ์ของพวกเราก็เป็นได้!"เสี่ยวหวังที่เอ่ยออกมาในทันที.
"หวังจิงเหวิน?
ข้ามีแผนการไว้แล้ว,เจ้าเพียงแค่จับตามองสถานการณ์ที่เกิดขึ้นก็พอ,ไม่จำเป็นต้องเคลื่อนไหว,ข้าจะจัดการเอง!"จงซานที่กล่าวอย่างจริงจัง.
"รับทราบ!"เสี่ยวหวังที่ตอบรับคำในทันที.
"เซียนเซียนตอนนี้เป็นอย่างไรบ้าง?"จงซานสอบถามออกมา.
"ที่ภาคเหนือของเขตแดนจวงหลุนนั้น,เผ่าหมาป่า
30 %
ตอนนี้ถูกตี้เซียนเซียนกำราบแล้ว,นับว่าไร้เทียมทานมาก!"อี้เหยี่ยนที่เผยยิ้มออกมาเล็กน้อย.
เขตแดนภาคเหนือของเขตแดนจวงหลุน,บนตำหนักที่โอ่อ่าอลังการ
ไท่จื่อสามศาลเทวะอู๋เซี่ยงที่ควรจะอยู่ที่ตำหนักเทียนซีทางภาคใต้,ทว่ากลับมาโผล่ที่ภาคเหนืออย่างไม่มีใครคาดถึง.
"ไท่จื่อสาม,ท่านออกมาเช่นนี้,จะไม่เกิดอะไรขึ้นรึ?"เสนาธิการคนหนึ่งที่เอ่ยออกมาด้วยความเป็นกังวล.
"ด้วยความสามารถของหวังจิงเหวิน,ไม่รู้สึกวางใจอย่างงั้นรึ?
แปดราชวงศ์สวรรค์ถูกจัดการเรียบร้อยแล้ว,ความสามารถของเขาไร้เทียมทาน,นับเป็นโชคลาภของศาลเทวะอู๋เซียนงของข้า!"ไท่จื่อสามกล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"แต่ว่า,กำลังทหารนั้นไม่ควรที่จะมอบให้เขาสมบูรณ์! หากว่า...........!"
เหล่าเสนาธิการที่กล่าวออกมาด้วยความเป็นกังวล.
"เจ้ากำลังจะกล่าวว่า,เซิ่งหวังไม่ได้ส่งเขามา,เลยรู้สึกไม่สบายใจอย่างงั้นรึ?
เขามีโอกาสที่จะทรยศต่อศาลเทวะอู๋เซี่ยงสินะ."ไท่จื่อสามกล่าว.
"ไม่,ผู้ใต้บังคับบัญชาไม่ได้กังวลเรื่องนั้น!"
"แล้วเรื่องอะไร?"
"ผู้ใต้บังคับบัญชากังวลเกี่ยวกับความดีความชอบก้อนใหญ่!"
ความดีความชอบก้อนใหญ่รึ?
ไท่จื่อสามที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ครับ,เซิ่งหวังนั้นได้มอบหมายให้ไท่จื่อสามเป็นผู้นำหลัก,ไม่ใช่หวังจิงเหวิน,การที่หวังจิงเหวินรับความดีความยอดก้อนโตนั้น,จะต้องอยู่ในการปกครองของทื่อสาม,นั่นคือเป้าหมายของเซิ่งหวัง,ข้าคิดว่าไท่จื่อสามควรที่จะ.....!"เสนาธิการคนดังกล่าวไม่กล้าเอ่ยออกมาท้งหมด.
"เจ้าจะบอกถึงสิ่งที่เซิ่งหวังคิดกับข้าอย่างงั้นรึ?"ไท่จื่อสามที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ไร้ความสามารถ!"เสนาธิการที่แอบกระซิบเบาๆ.
ไร้ความสามารถ? ไท่จื่อสามที่ดวงตาหดเกร็ง.
"ไท่จื่อสาม,พวกเรารีบกลับเถอะ,พวกเราควรที่จะอยู่ควบคุมที่ตำหนักเทียนซี,ไท่จื่อสามไม่ควรที่จะมอบความดีความชอบก้อนใหญ่นี่ให้กับหวังจีเหวินเช่นนี้!"เสนาธิการอีกคนที่เอ่ยออกมาในทันที.
ไท่จื่อสามครุ่นคิดและส่ายหน้าไปมาและกล่าวออกมาว่า,"รอก่อน!"
"มีอะไรอย่างงั้นรึ?
ไท่จื่อสามเดินทางมายังภาคเหนือทำอะไรอย่างงั้นรึ?"เหล่าเสนาธิการคนอื่นๆที่แสดงท่าทางไม่เข้าใจ.
ในเวลาเดียวกันนี้,ที่ด้านนอกตำหนักมีใครบางคนที่บินเข้ามา.
"เรียนไท่จื่อสาม,พบแล้ว! ทะเลโคลนแห่งความตาย!"ชายคนดังกล่าวกล่าวรายงานด้วยความตื่นเต้นเล็กน้อย.
"ดีมาก,เริ่มได้เลย!"ไท่จื่อสามกล่าวออกมาด้วยท่าทางตื่นเต้นเล็กน้อย.
ทุกคนที่ติดตาม,พร้อมกับบินออกไปพร้อมกัน.
"ไท่จื่อสาม,นี่คือ?"เสนาธิการที่เสนอเรื่องหวังจิงเหวินก่อนหน้าเอ่ยออกมาด้วยความสงสัย.
"เป้าหมายของการเดินทางในครั้งนี้ของข้าคือ,ตี้เซียนเซียน!"ไท่จื่อสามกล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"ตี้เซียนเซียน?"
"ถูกต้อง,ข้าต้องการตี้เซียนเซียน,บรรพชนหมาป่ากลายร่าง,จื่อจุ้นเผ่าหมาป่า?"ไท่จื่อสามเอ่ยออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"แต่ว่า,ตึ้เซียนเซียนเป็นเผ่าหมาป่าของต้าเจิ้ง!"
"แล้วจะเปลี่ยนเป็นของข้าไม่ได้รึ?
ฮ่าฮ่าฮ่า"
ทะเลโคลนแห่งความตาย,อยู่ในภาคเหนืออาณาเขตจวงหลุน,พื้นที่เต็มไปด้วยความมืดมิด.
ตี้เซียนเซียนที่นำเหล่ายอดฝีมือเผ่าหมาป่ามารวมตัวกันที่ยอดเขาแห่งหนึ่ง,จดจ้องมองไปยังทะเลโคลนแห่งความตายที่อยู่ไกลออกไป.
พื้นที่รอบๆนั้นถูกปกคลุมไปด้วยเมฆสีดำ,และยังมีสายฟ้าส่องประกายแปบๆกระจายไปทั่ว,และมีกลิ่นอายแห่งความโศกเศร้าหดหู่กระจายไปทั่วอีกด้วย.
"สายฟ้าหยินจำนวนมาก,ที่นี่เต็มไปด้วยเมฆภูติมากมายจริงๆ!"ตี้เซียนเซียนที่ขมวดคิ้วไปมาขณะพูด.
หมาป่าตนหนึ่งในกลุ่มได้กล่าวออกมาด้วยความเคารพ,พร้อมกับกล่าวออกมาว่า,"จื่อจุ้น,หมาป่าคูมู่นั้น,ดูเหมือนว่าจะไม่ใช่หมาป่าที่แท้จริง!"
"ไม่ว่าอย่างไร,คนส่วนมากก็เรียกว่าหมาป่าไม่ใช่รึ?
ในเมื่อมีชื่อว่าหมาป่า,พวกเราก็ต้องทำภารกิจให้เสร็จสิ้น.
หมาป่าหลายร้อยตนที่พูดไม่ออก,ก็ต้องเป็นไปตามนั้น,เมื่อจื่อจุ้นกล่าวว่าหมาป่าคูมู่ที่ต้องพบกับโชคร้าย,เพราะว่ามีคนเรียกมันว่าหมาป่าด้วยนั่นเอง.
"หมาป่าทุกตนจงฟัง,ตอนนี้.....!"แววตาของตี้เซียนเซียนที่เบิกกว้างขยับไปมา.
"ตี้เซียนเซียน,รอก่อน!"อาวุโสจิวโถวข้างๆตี้เซียนเซียนที่เอ่ยปากออกมาในทันที.
"มีอะไรอย่างงั้นรึ?"ตี้เซียนเซียนที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ข้าสัมผัสได้ถึงกลิ่นอายความอันตราย,ทางที่ดีพวกเราควรจะจาก
ที่นี่ไป!"อาวุโสจิวโถวที่ขมวดคิ้วไปมากล่าวออกมาด้วยความกังวล.
"หลายปีมานี้,เจ้าก็พูดเช่นนี้ตลอด,แม้นว่ามันจะน่ากลัว,ทว่าจะให้ข้าจากไปง่ายๆอย่างงั้นรึ?
ท่านปู่ของข้านั้นเติบโตขึ้นมาด้วยการต่อสู้ด้วยความเป็นความตาย,ที่ใหนกันที่ไม่มีอันตราย!"ตี้เซียนเซียนที่เอ่ยออกมาในทันที.
"แต่ว่าตอนนี้มันต่างออกไป,แตกต่างออกไปจริงๆ!"อาวุโสจิวโถวที่กล่าวออกมาด้วยเสียงแหบเครือ.
"หมาป่าทุกตน,เข้าไปยังทะเลโคลนแห่งความตายพร้อมกับข้า!"ตี้เซียนเซียนหาได้สนใจอาวุโสจิวโถวพร้อมกับสั่งการหมาป่าตนอื่นในทันที.
"โฮกกกก!"กลุ่มหมาป่าที่คำรามออกมาเสียงดัง.
จากนั้น,ตี้เซียนเซียนก็นำกลุ่มหมาป่าเข้าไปด้านในทะเลโคลนแห่งความตาย.
อาวุโสจิวโถวที่จ้องมองตะลึงงัน,พร้อมกับฝืนยิ้มออกมา,"ครั้งนี้มันแตกต่างออกไปจริงๆ!"
"เซียนเซิง,ตอนนี้ทำอย่างไรดี?"
ด้านหลังอาวุโสจิวโถวนั้นมีองค์รักษ์อยู่สามคน.
"พวกเจ้าทั้งสาม,จงเร่งรีบส่งข่าวไปยังต้าเจิ้ง,เมืองซ่างทันที,บอกว่าตี้เซียนเซียนอยู่ในอันตราย,ให้รีบเดินทางมาช่วย!"อาวุโสจิวโถวกล่าวออกมาด้วยความเป็นกังวล.
"รับทราบ!"คนทั้งสามที่รับคำในทันที.
"เมื่อทั้งสามไปแล้ว,อาวุโสจิวโถวทำได้แค่ตามกลุ่มฝูงหมาป่าไป,บินอยู่ห่างๆ.
ทะเลโคลนแห่งความตาย,นับเป็นพื้นที่ทะเลแห่งหนึ่ง,ทว่าน่าเสียดายว่ามันขุ่นคักด้วยโคลนสีดำ,และยังมีปราณหยินที่หนาแน่น,พื้นที่แห่งนี้มีเต็มไปด้วยความมืดมิด,และยังเต็มไปด้วยเจตภูติมากมาย.
ภายในทะเลโคลนแห่งความตายไม่ได้มีเพียงแค่เจตภูติเท่านั้น,ยังมีสิ่งมีชีวิตที่แปลกประหลาดอาศัยอยู่ด้านในด้วย.
หมาป่าคูมู่!
เป็นเผ่าพันธ์ที่แปลกประหลาด,กล่าวได้ว่ามันเป็นแก่นไม้,เป็นการผสมผสานที่หลากหลาย,เป็นผ่าพันธ์ที่แปลกประหลาดอย่างที่สุด,รูปร่างของมันที่เกิดการผ่าเหล่ามาหลายครั้ง,ดูเหมือนพืชอย่างหนึ่งด้วยซ้ำ,เป็นสิ่งมีชีวิตจำพวกต้นไม้,แต่มันกลับสามารถลอยอยู่บนผืนน้ำรูปร่างคล้ายกับหมาป่า,ดูแปลกประหลาดอัศจรรย์ที่สุด.
ดังนั้นมันจึงถูกเรียกว่าหมาป่าคูมู่,แต่ว่าพวกมันไม่ใช่หมาป่า!
พูดตามเหตุผลแล้วไม่ใช่สิ่งที่ตี้เซียนเซียนควรจะสนใจด้วยซ้ำ,ตามข่าวลือนั้นหมาป่าคูมู่มีพลังฝึกตนไม่สูงนัก,นับว่าเป็นขยะเลยก็ว่าได้,ไม่คู่ควรที่จะไปยุ่งเกี่ยว,บางที่เห็นรูปร่างหมาป่าคูมู่แล้ว,เหล่าหมาป่าคิดว่าจื่อจุ้นก็ควรจะยกเลิกความคิด.
ไม่นานหลังจากนั้น,เหล่ายอดฝีมือหมาป่าก็สามารถมองเห็นท่อนไม้ขนาดใหญ่! เป็นต้นไม้สั้นๆ,ขนาดพันจั้ง,ดูใหญ่โตมโหฬาร.
เป็นท่อนไม้ที่ใหญ่โตมาก,ดูยิ่งใหญ่อลังการจริงๆ.
"จื่อจุ้น,เหล่านี้คือหมาป่าคูมู่!"หมาป่าตนหนึ่งที่ชี้ไปยังท่อนไม้ลอยน้ำโคลน.
ตี้เซียนเซียนที่รู้สึกตกใจเล็กน้อย,"ในโลกนี้ยังมีหมาป่าที่อัปลักษณ์เช่นนี้ด้วยอย่างงั้นรึ?"
Chapter 917 Dead wood wolf
枯木狼
หมาป่าคูมู่(ไม้แห้ง)
กัวซือฝูที่เตรียมการจากไป,ไม่ทำอะไรต่อไปแล้ว,ในเวลานี้เหยี่ยนฉงจื่อและคนอื่นๆจับจ้องมองด้วยท่าทางมึนงง.
กัวซือฝูที่สาบานว่าจะสังหารทุกคนทั้งอาณาเขตจวงหลุน,สังหารคนนับร้อยล้างเพื่อบรรเทาความเกลียดชัง! เป็นคำพูดที่อหังการมาก,กับจิตสังหารที่รุนแรงหนักหน่วงก่อนหน้านี้,ไม่มีเค้าลางเหลืออยู่เลย.
อีกอย่างแม้แต่ปราชญ์เทพสองคนเดินทางมา,แม้นว่าจะเป็นเพียงแค่สัมผัสเทวะ,ทว่าก็ยังนับว่าทรงพลัง,แต่กลับถูกกัวซือฝูไล่กลับไป,อีกคนพ่ายแพ้ต่อกัวซือฝูด้วยซ้ำ.
เขาทรงพลังมาก,แม้แต่ปราชญ์เทพยังไม่สามารถช่วยเหลือได้.
แล้วตอนนี้ล่ะ?
"โปรดส่งให้ถึงมือนาง!"นี่เป็นคำสุดท้ายที่จงซานเอ่ย.
"โปรดวางใจได้เลย!"ท่าทางของกูซือฝูนั้นเปลี่ยนเป็นสุภาพในทันที.
เหล่าผู้ฝึกตนเวลานี้แทบเป็นลมสิ้นสติไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น,จิตสังหารที่รุนแรงก่อนหน้านี้ไปใหน,เทพมาฆ่าเทพ,อรหันต์มาฆ่าอรหันต์นั่นคือกัวซือฝูก่อนหน้านี้?
แววตาของเหยี่ยนฉงจื่อที่เผยท่าทางแปลกประหลาด,เขารับรู้ว่าการเจรจาต่อรองของเซิ่งหวังนั้นเป็นอาวุธอันดับหนึ่งในโลกใบนี้,ไม่ว่าจะของวิเศษใดก็เทียบไม่ได้กับคำพูดของเซิ่งหวัง,กัวซือฝูที่ไม่แล
แม้แต่ปราชญ์เทพ,ในเวลานี้กลับกลายเป็นเหมือนดั่งสหายเก่า,และยังช่วยเซิ่งหวังส่งสารอีกอย่างงั้นรึ?
เพราะเหยี่ยนฉงจื่อนั้นสามารถยืนยันได้แน่นอว่าจงซานและกัวซือฝูไม่เคยรู้จักกันมาก่อน,ดังนั้นเรื่องที่เกิดขึ้นนี้ถึงกับสั่นคลอนจิตใจของเขาอย่างรุนแรง,ตัวตนของจงซานที่เหมือนกับเทพสวรรค์มันได้ปรากฏในใจของเหยี่ยนฉงจือและนักรบทุกคนอีกครั้งแล้ว.
กัวซือฝูจากไปแล้ว,ตอนนี้กลุ่มต้าเซียนต่างก็ถูกโหลวซิงเฉินและหวังคูจับกุมตัวเอาไว้.
หนีไปอย่างงั้นรึ? ต้าเซียนคนใหนจะหนีได้เร็วขนาดใหนกัน,ด้วยศรของโหลวซิงเฉิน,ไม่มีทางเลยที่พวกเขาจะหนีพ้น.
หลายๆคนที่ถูกจับตัวในเวลานี้,ที่เพิ่งเห็นกัวซือฝูส่งสารให้กับจงซาน,หลายๆคนถึงกับพูดไม่ออก!
ไม่มีใครมีคุณสมบัติที่จะสอบถามออกไป.
"เซิ่งหวังเหล่าต้าเซียนที่หนีไปถูกสังหารหมดแล้ว! ส่วนคนที่จับได้ถูกผนึกพลังฝึกตนเอาไว้แล้ว!"โหลวซิงเฉินที่กล่าวรายงาน.
ส่วนมากแล้วด้วยฝีมือของโหลวซิงเฉิน,ยากที่จะมีคนหนีพ้น.
"อืม,เหยี่ยนฉงจื่อ!"จงซานเอ่ยออกมาในทันที.
"เฉินอยู่นี่แล้ว!"เหยี่ยนฉงจื่อที่บินตรงมาจากพื้นที่ไกลออกไป.
"นำคนเหล่านี้,กลับไปยังเมืองซ่าง!"จงซานกล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"รับทราบ!"
จงซานที่หันหน้าจ้องมองไปยังทิศทางของตำหนักสังสารวัฏ,จดจ้องมองตำหนักที่ใหญ่โต,ราวกับว่ากลิ่นอายที่หนักหน่วงรุนแรงของมันเพิ่มมากขึ้นยิ่งกว่าเดิม,ดูไม่ต่างจากเมืองหลวงของศาลเทวะเลย,ที่ไกลออกไปนั้นปราณทมิฬที่มืดคลึ้ม,ราวกับว่ามีสถานที่ห้ามลทินในตำนานอยู่ด้วย.
"หนี่ปู่ซา,กัวซือฝูได้ทะลวงผนึกออกมาแล้ว,ที่ด้านนอกไม่มีคนมาขวางแล้ว,ตอนนี้เจ้าสามารถเปิดตำหนักสังสารวัฏได้หรือไม่?"จงซานกล่าวอย่างเคร่งขรึม.
"ยังไม่สามารถทำได้!"หนี่ปู่ซาที่ส่ายหน้าไปมา.
"หืม?"จงซานที่เผยท่าทางสงสัย.
"ตำหนักสังสารวัฏนั้นซับซ้อนเป็นอย่างมาก,เป็นตำหนักแห่งความมืด,เฉินสามารถเปิดได้เพียงบางส่วนเท่านั้น,ทว่าแท่นบูชาหลักนั้นไม่ได้อยู่ที่นั่น."หนี่ปู่ซ่ากล่าว.
จงซานที่ขมวดคิ้วไปมา,ตำหนักสังสารวัฏที่ที่มาอย่างไรกัน?
มีความแปลกประหลาดมากมายขนาดนั้นเลยรึ?
"ทว่าเฉินนั้นสามารถควบคุมค่ายกลฮวงจุ้ยด้านใน,ให้สามารปกคลุมพื้นที่รอบตำหนักสังสารวัฏได้!"หนี่ปู่ซากล่าว.
"ดำเนินการต่อไป!"จงซานกล่าว.
"รับทราบ!"
--------------------------------------------------------------------
เมืองซ่าง!
ภายในห้องอักษร.
"ห้าสิบต้าเซียน,มอบให้เจ้า!"จงซานที่จ้องมองไปยังอี้เหยี่ยน.
"เซิ่งหวังโปรดวางใจ,การจะยึดสิบหกราชวงศ์สวรรค์,ก็ไม่ยากอีกต่อไป."อี้เหยี่ยนกล่าว.
"เสี่ยวหวัง,เจ้าเข้าร่วมการบุกชิงดินแดนของสิบหกราชวงศ์สวรรค์ชั่วคราวก่อน,ด้วยแผนการของเจ้า,การเก็บเกี่ยวครั้งนี้จะต้องประสบความสำเร็จแน่นอน!"จงซานกล่าว.
"ครับ,เซิ่งหวังเกี่ยวกับสถานการณ์ทิศใต้,เฉินรู้สึกเป็นกังวล.กับตัวตนของหวังจิงเหวินในภาคใต้เวลานี้ได้ยึดราชวงศ์สวรรค์อีกสามแห่ง,ความสามารถของเขานั้นไร้เทียมทาน,รวดเร็ว,หากไม่ระวังในเวลานี้,จะกลายเป็นปัญหาใหญ่,พวกเขาอาจจะรุกเข้ามายังราชวงศ์ของพวกเราก็เป็นได้!"เสี่ยวหวังที่เอ่ยออกมาในทันที.
"หวังจิงเหวิน?
ข้ามีแผนการไว้แล้ว,เจ้าเพียงแค่จับตามองสถานการณ์ที่เกิดขึ้นก็พอ,ไม่จำเป็นต้องเคลื่อนไหว,ข้าจะจัดการเอง!"จงซานที่กล่าวอย่างจริงจัง.
"รับทราบ!"เสี่ยวหวังที่ตอบรับคำในทันที.
"เซียนเซียนตอนนี้เป็นอย่างไรบ้าง?"จงซานสอบถามออกมา.
"ที่ภาคเหนือของเขตแดนจวงหลุนนั้น,เผ่าหมาป่า
30 %
ตอนนี้ถูกตี้เซียนเซียนกำราบแล้ว,นับว่าไร้เทียมทานมาก!"อี้เหยี่ยนที่เผยยิ้มออกมาเล็กน้อย.
-------------------------------------------------
เขตแดนภาคเหนือของเขตแดนจวงหลุน,บนตำหนักที่โอ่อ่าอลังการ
ไท่จื่อสามศาลเทวะอู๋เซี่ยงที่ควรจะอยู่ที่ตำหนักเทียนซีทางภาคใต้,ทว่ากลับมาโผล่ที่ภาคเหนืออย่างไม่มีใครคาดถึง.
"ไท่จื่อสาม,ท่านออกมาเช่นนี้,จะไม่เกิดอะไรขึ้นรึ?"เสนาธิการคนหนึ่งที่เอ่ยออกมาด้วยความเป็นกังวล.
"ด้วยความสามารถของหวังจิงเหวิน,ไม่รู้สึกวางใจอย่างงั้นรึ?
แปดราชวงศ์สวรรค์ถูกจัดการเรียบร้อยแล้ว,ความสามารถของเขาไร้เทียมทาน,นับเป็นโชคลาภของศาลเทวะอู๋เซียนงของข้า!"ไท่จื่อสามกล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"แต่ว่า,กำลังทหารนั้นไม่ควรที่จะมอบให้เขาสมบูรณ์! หากว่า...........!"
เหล่าเสนาธิการที่กล่าวออกมาด้วยความเป็นกังวล.
"เจ้ากำลังจะกล่าวว่า,เซิ่งหวังไม่ได้ส่งเขามา,เลยรู้สึกไม่สบายใจอย่างงั้นรึ?
เขามีโอกาสที่จะทรยศต่อศาลเทวะอู๋เซี่ยงสินะ."ไท่จื่อสามกล่าว.
"ไม่,ผู้ใต้บังคับบัญชาไม่ได้กังวลเรื่องนั้น!"
"แล้วเรื่องอะไร?"
"ผู้ใต้บังคับบัญชากังวลเกี่ยวกับความดีความชอบก้อนใหญ่!"
ความดีความชอบก้อนใหญ่รึ?
ไท่จื่อสามที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ครับ,เซิ่งหวังนั้นได้มอบหมายให้ไท่จื่อสามเป็นผู้นำหลัก,ไม่ใช่หวังจิงเหวิน,การที่หวังจิงเหวินรับความดีความยอดก้อนโตนั้น,จะต้องอยู่ในการปกครองของทื่อสาม,นั่นคือเป้าหมายของเซิ่งหวัง,ข้าคิดว่าไท่จื่อสามควรที่จะ.....!"เสนาธิการคนดังกล่าวไม่กล้าเอ่ยออกมาท้งหมด.
"เจ้าจะบอกถึงสิ่งที่เซิ่งหวังคิดกับข้าอย่างงั้นรึ?"ไท่จื่อสามที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ไร้ความสามารถ!"เสนาธิการที่แอบกระซิบเบาๆ.
ไร้ความสามารถ? ไท่จื่อสามที่ดวงตาหดเกร็ง.
"ไท่จื่อสาม,พวกเรารีบกลับเถอะ,พวกเราควรที่จะอยู่ควบคุมที่ตำหนักเทียนซี,ไท่จื่อสามไม่ควรที่จะมอบความดีความชอบก้อนใหญ่นี่ให้กับหวังจีเหวินเช่นนี้!"เสนาธิการอีกคนที่เอ่ยออกมาในทันที.
ไท่จื่อสามครุ่นคิดและส่ายหน้าไปมาและกล่าวออกมาว่า,"รอก่อน!"
"มีอะไรอย่างงั้นรึ?
ไท่จื่อสามเดินทางมายังภาคเหนือทำอะไรอย่างงั้นรึ?"เหล่าเสนาธิการคนอื่นๆที่แสดงท่าทางไม่เข้าใจ.
ในเวลาเดียวกันนี้,ที่ด้านนอกตำหนักมีใครบางคนที่บินเข้ามา.
"เรียนไท่จื่อสาม,พบแล้ว! ทะเลโคลนแห่งความตาย!"ชายคนดังกล่าวกล่าวรายงานด้วยความตื่นเต้นเล็กน้อย.
"ดีมาก,เริ่มได้เลย!"ไท่จื่อสามกล่าวออกมาด้วยท่าทางตื่นเต้นเล็กน้อย.
ทุกคนที่ติดตาม,พร้อมกับบินออกไปพร้อมกัน.
"ไท่จื่อสาม,นี่คือ?"เสนาธิการที่เสนอเรื่องหวังจิงเหวินก่อนหน้าเอ่ยออกมาด้วยความสงสัย.
"เป้าหมายของการเดินทางในครั้งนี้ของข้าคือ,ตี้เซียนเซียน!"ไท่จื่อสามกล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"ตี้เซียนเซียน?"
"ถูกต้อง,ข้าต้องการตี้เซียนเซียน,บรรพชนหมาป่ากลายร่าง,จื่อจุ้นเผ่าหมาป่า?"ไท่จื่อสามเอ่ยออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"แต่ว่า,ตึ้เซียนเซียนเป็นเผ่าหมาป่าของต้าเจิ้ง!"
"แล้วจะเปลี่ยนเป็นของข้าไม่ได้รึ?
ฮ่าฮ่าฮ่า"
-------------------------------------------------------------
ทะเลโคลนแห่งความตาย,อยู่ในภาคเหนืออาณาเขตจวงหลุน,พื้นที่เต็มไปด้วยความมืดมิด.
ตี้เซียนเซียนที่นำเหล่ายอดฝีมือเผ่าหมาป่ามารวมตัวกันที่ยอดเขาแห่งหนึ่ง,จดจ้องมองไปยังทะเลโคลนแห่งความตายที่อยู่ไกลออกไป.
พื้นที่รอบๆนั้นถูกปกคลุมไปด้วยเมฆสีดำ,และยังมีสายฟ้าส่องประกายแปบๆกระจายไปทั่ว,และมีกลิ่นอายแห่งความโศกเศร้าหดหู่กระจายไปทั่วอีกด้วย.
"สายฟ้าหยินจำนวนมาก,ที่นี่เต็มไปด้วยเมฆภูติมากมายจริงๆ!"ตี้เซียนเซียนที่ขมวดคิ้วไปมาขณะพูด.
หมาป่าตนหนึ่งในกลุ่มได้กล่าวออกมาด้วยความเคารพ,พร้อมกับกล่าวออกมาว่า,"จื่อจุ้น,หมาป่าคูมู่นั้น,ดูเหมือนว่าจะไม่ใช่หมาป่าที่แท้จริง!"
"ไม่ว่าอย่างไร,คนส่วนมากก็เรียกว่าหมาป่าไม่ใช่รึ?
ในเมื่อมีชื่อว่าหมาป่า,พวกเราก็ต้องทำภารกิจให้เสร็จสิ้น.
หมาป่าหลายร้อยตนที่พูดไม่ออก,ก็ต้องเป็นไปตามนั้น,เมื่อจื่อจุ้นกล่าวว่าหมาป่าคูมู่ที่ต้องพบกับโชคร้าย,เพราะว่ามีคนเรียกมันว่าหมาป่าด้วยนั่นเอง.
"หมาป่าทุกตนจงฟัง,ตอนนี้.....!"แววตาของตี้เซียนเซียนที่เบิกกว้างขยับไปมา.
"ตี้เซียนเซียน,รอก่อน!"อาวุโสจิวโถวข้างๆตี้เซียนเซียนที่เอ่ยปากออกมาในทันที.
"มีอะไรอย่างงั้นรึ?"ตี้เซียนเซียนที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ข้าสัมผัสได้ถึงกลิ่นอายความอันตราย,ทางที่ดีพวกเราควรจะจาก
ที่นี่ไป!"อาวุโสจิวโถวที่ขมวดคิ้วไปมากล่าวออกมาด้วยความกังวล.
"หลายปีมานี้,เจ้าก็พูดเช่นนี้ตลอด,แม้นว่ามันจะน่ากลัว,ทว่าจะให้ข้าจากไปง่ายๆอย่างงั้นรึ?
ท่านปู่ของข้านั้นเติบโตขึ้นมาด้วยการต่อสู้ด้วยความเป็นความตาย,ที่ใหนกันที่ไม่มีอันตราย!"ตี้เซียนเซียนที่เอ่ยออกมาในทันที.
"แต่ว่าตอนนี้มันต่างออกไป,แตกต่างออกไปจริงๆ!"อาวุโสจิวโถวที่กล่าวออกมาด้วยเสียงแหบเครือ.
"หมาป่าทุกตน,เข้าไปยังทะเลโคลนแห่งความตายพร้อมกับข้า!"ตี้เซียนเซียนหาได้สนใจอาวุโสจิวโถวพร้อมกับสั่งการหมาป่าตนอื่นในทันที.
"โฮกกกก!"กลุ่มหมาป่าที่คำรามออกมาเสียงดัง.
จากนั้น,ตี้เซียนเซียนก็นำกลุ่มหมาป่าเข้าไปด้านในทะเลโคลนแห่งความตาย.
อาวุโสจิวโถวที่จ้องมองตะลึงงัน,พร้อมกับฝืนยิ้มออกมา,"ครั้งนี้มันแตกต่างออกไปจริงๆ!"
"เซียนเซิง,ตอนนี้ทำอย่างไรดี?"
ด้านหลังอาวุโสจิวโถวนั้นมีองค์รักษ์อยู่สามคน.
"พวกเจ้าทั้งสาม,จงเร่งรีบส่งข่าวไปยังต้าเจิ้ง,เมืองซ่างทันที,บอกว่าตี้เซียนเซียนอยู่ในอันตราย,ให้รีบเดินทางมาช่วย!"อาวุโสจิวโถวกล่าวออกมาด้วยความเป็นกังวล.
"รับทราบ!"คนทั้งสามที่รับคำในทันที.
"เมื่อทั้งสามไปแล้ว,อาวุโสจิวโถวทำได้แค่ตามกลุ่มฝูงหมาป่าไป,บินอยู่ห่างๆ.
ทะเลโคลนแห่งความตาย,นับเป็นพื้นที่ทะเลแห่งหนึ่ง,ทว่าน่าเสียดายว่ามันขุ่นคักด้วยโคลนสีดำ,และยังมีปราณหยินที่หนาแน่น,พื้นที่แห่งนี้มีเต็มไปด้วยความมืดมิด,และยังเต็มไปด้วยเจตภูติมากมาย.
ภายในทะเลโคลนแห่งความตายไม่ได้มีเพียงแค่เจตภูติเท่านั้น,ยังมีสิ่งมีชีวิตที่แปลกประหลาดอาศัยอยู่ด้านในด้วย.
หมาป่าคูมู่!
เป็นเผ่าพันธ์ที่แปลกประหลาด,กล่าวได้ว่ามันเป็นแก่นไม้,เป็นการผสมผสานที่หลากหลาย,เป็นผ่าพันธ์ที่แปลกประหลาดอย่างที่สุด,รูปร่างของมันที่เกิดการผ่าเหล่ามาหลายครั้ง,ดูเหมือนพืชอย่างหนึ่งด้วยซ้ำ,เป็นสิ่งมีชีวิตจำพวกต้นไม้,แต่มันกลับสามารถลอยอยู่บนผืนน้ำรูปร่างคล้ายกับหมาป่า,ดูแปลกประหลาดอัศจรรย์ที่สุด.
ดังนั้นมันจึงถูกเรียกว่าหมาป่าคูมู่,แต่ว่าพวกมันไม่ใช่หมาป่า!
พูดตามเหตุผลแล้วไม่ใช่สิ่งที่ตี้เซียนเซียนควรจะสนใจด้วยซ้ำ,ตามข่าวลือนั้นหมาป่าคูมู่มีพลังฝึกตนไม่สูงนัก,นับว่าเป็นขยะเลยก็ว่าได้,ไม่คู่ควรที่จะไปยุ่งเกี่ยว,บางที่เห็นรูปร่างหมาป่าคูมู่แล้ว,เหล่าหมาป่าคิดว่าจื่อจุ้นก็ควรจะยกเลิกความคิด.
ไม่นานหลังจากนั้น,เหล่ายอดฝีมือหมาป่าก็สามารถมองเห็นท่อนไม้ขนาดใหญ่! เป็นต้นไม้สั้นๆ,ขนาดพันจั้ง,ดูใหญ่โตมโหฬาร.
เป็นท่อนไม้ที่ใหญ่โตมาก,ดูยิ่งใหญ่อลังการจริงๆ.
"จื่อจุ้น,เหล่านี้คือหมาป่าคูมู่!"หมาป่าตนหนึ่งที่ชี้ไปยังท่อนไม้ลอยน้ำโคลน.
ตี้เซียนเซียนที่รู้สึกตกใจเล็กน้อย,"ในโลกนี้ยังมีหมาป่าที่อัปลักษณ์เช่นนี้ด้วยอย่างงั้นรึ?"
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
ปัจจุบันแปลจบแล้ว 1672 ตอน สนใจติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ครับ
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น