Immortality Chapter 915 Three thousand Heavenly Dao
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 915 สามพันเทียนเต๋า(วิถีสวรรค์).
Chapter 915 Three thousand Heavenly Dao
ทั่วร่างของกัวซือฝูในเวลานี้เต็มไปด้วยปราณทมิฬที่หนักหน่วงรุนแรง,จงซานที่จับจ้องมองไปเห็นเป็นลำแสงขนาดใหญ่สีม่วงที่พวยพุ่งขึ้นท้องฟ้า,อำนาจของมันที่ราวกับว่าจะกลืนกินทุกอย่าง.ภายในหัวของจงซาน,กล่าวได้คำเดียว.
ยิ่งใหญ่!
ทรงพลังอย่างแน่นอน,กัวซือฝูที่กลายเป็นลำแสงสีม่วง,กลิ่นอายที่แผ่ออกไปทั่วทุกสารทิศ,เต็มไปด้วยพลังแห่งกฏมากมายที่เชื่อมกันอยู่ราวกับใยแมงมุม.
เป็นอะไรที่ยากจะอธิบาย,ภายในใจของจงซานที่สัมผัสได้ถึงความน่าเกรงขาม.
กับลำแสงสีม่วงนั้น,จงซานราวกับรู้สึกว่าเต็มไปด้วยความยิ่งใหญ่จนต้องหมอบคลานบูชา,ภายในใจของเขาถึงกับสะดุ้ง,ต้องรู้ด้วยว่า,แม้แต่เผชิญหน้ากับปราชญ์เทพยังไม่ให้ความรู้สึกเช่นนี้.
แสงสีม่วงของกัวซือฝูนี้คือสิ่งใดกัน?
ลำแสงสีม่วง,ทันทีที่ปรากฏขึ้นก็หายไปเป็นระยะ,ทำให้จิตใจของจงซานสับสนวิงเวียน,ความรู้สึกนี้,ไม่ผิดอย่างแน่นอน.
ส่วนปราชญ์เทพในชุดสีแดงที่อยู่ไม่ไกลออกไปจากัวซือฝู,ทันใดนั้นก็กลายเป็นลำแสงสีแดงหายไปในทันทีเช่นกัน,ลำแสงสีแดงที่พวยพุ่งขึ้นไปบนท้องฟ้า,จากนั้นก็หายไป.
หลังจากนั้นลำแสงสีม่วงและลำแสงสีแดงก็ปรากฏขึ้นอีกครั้ง,ลำแสงทั้งสองที่พุ่งเข้าปะทะกันเสียงดังสนั่น,จากนั้นลำแสงสีแดงของปราชญ์เทพก็หายไปอีกครั้ง.
กัวซือฝูกล้าที่จะต่อสู้กับปราชญ์เทพจริงๆรึ?
ทุกคนที่จับจ้องมองตะลึงงันไปตามๆกัน.
ร่างของทั้งสองหายไปแล้ว,กลายเป็นริ้วแสงที่ทรงอำนาจเปี่ยมไปด้วยกลิ่นอายที่น่าเกรงขาม,อำนาจที่ยิ่งใหญ่ที่โถมกระหน่ำกดลงมากระจายไปทั่วทุกสารทิศ,ไม่สามารถมองเห็นร่างของทั้งสองได้.
ยอดฝีมือไร้คู่เปรียบทั้งสองยังอยู่ที่นี่?
พวกเขาทุกคนที่อยู่ที่นี่พยายามที่จะจากไป,ทว่าต่อหน้ากลิ่นอายที่หนักหน่วงรุนแรงที่โถมกระหน่ำลงมา,ความรู้สึกที่หนักอึ้งนี้
แม้แต่ลมหายใจยังติดขัด,ต้องการจะต่อต้าน,หากแต่ก็ไม่สามารถทำได้เลย.
ไม่มีใครสามารถหนีไปไหนได้.
"ฟิ้ว!"
ร่างๆหนึ่งที่ปรากฏขึ้น,ที่ข้างๆกายของจงซาน.
ศาลเทวะต้าเจิ้ง,หวังคู!
"เซิ่งหวัง"หวังคูที่เอ่ยออกมาด้วยความเคารพ.
จงซานที่จ้องมองไปยังหวังคูด้วยความประหลาดใจ.
"เฉินสัมผัสได้แม้นจะอยู่ไกลออกไป,ว่ามียอดฝีมือปรากฏขึ้น,จึงได้เร่งรีบตามมา,ไม่รู้ว่าเขาเป็นใครอย่างงั้นรึ?"หวังคูสอบถามออกไป.
"กัวซือฝู,เคยได้ยินหรือไม่?"จงซานสอบถาม.
"ไม่เลย!เฉินไม่เคยได้ยินนามของคนผู้นี้เลย!"หวังคูที่ส่ายหน้าไปมา.
"จะให้กล่าวล่ะก็กัวซือฝูผู้นี้กำลังต่อสู้กับสัมผัสเทวะของปราชญ์เทพ!"จงซานกล่าวตอบ.
"เซิ่งหวัง,พวกเรารีบหนีไปเถอะ,เฉินมีวิธีพาทุกคนจากไปได้!"หวังคูที่กล่าวอย่างเคร่งขรึม.
ต้าเซียน?
หวังคูที่เป็นต้าเซียน,ทว่าดูเหมือนเขาจะไม่ได้รับผลกระทบอะไรเลย.
จงซานที่ส่ายหน้าไปมา.
"ไม่สามารถหนี,หรือจากไปได้!"จงซานที่กล่าวอย่างเคร่งขรึม.
"หืม?"หวังคูที่ไม่เข้าใจ!
"การต่อสู้นี้,หากปราชญ์เทพชนะ,ก็ไม่จำเป็นต้องหนีเลย,หากกัวซือฝูชนะ,ถึงหนีไปก็ไร้ประโยชน์!"จงซานที่ส่ายหน้าไปมา.
สถานที่ตำแหน่งของจงซาน,เป็นที่สนใจกับทุกคนเป็นอย่างมาก.
เหล่าต้าเซียนที่มองเห็นหวังคูและจดจำได้,คนผู้นี้คือแม่ทัพของต้าเจิ้งอย่างงั้นรึ?
ทำไมเขายังไม่เป็นไร? กลิ่นอายที่ยิ่งใหญ่น่าเกรงขาม,ไม่สามารถทำอะไรเขาได้เลยรึ?
เห็นหวังคูที่ยังคงใจเย็น,แววตาของเหล่าต้าเซียนที่ส่ายไปมา.
จากนั้น,จากพื้นที่ไกลออกไป,แสงสีน้ำเงินก็พุ่งมาอยู่ข้างๆจงซานอีก.
"โหลวซิงเฉิน!"เซิ่งซ่างชิงหมิงที่ตะลึกตื่นตกใจถึงกับอุทานออกมา.
ไม่ใช่แค่เซิ่งซ่างชิงหมิง,เหล่าต้าเซียนคนอื่นๆที่กับหวาดผวาขึ้นมาในทันที,ใครก็ได้บอกข้าว่ามันกิดสิ่งใดขึ้น?ไม่ใช่ว่าโหลวซิงเฉินตายไปแล้วรึ?ที่นี่,ไม่ใช่ว่าเขาถูกจงซานสังหารไปแล้วรึ?
เขาปรากฏตัวขึ้นมาได้อย่างไร?
วันนี้เหตุการณ์ทุกอย่างที่พวกเขารับรู้ถูกทำลายล้างไปเกือบหมดสิ้น,จงซานที่สามารถป้องกันค่ายกลเซียนโบราณข่ายสวรรค์ได้,การปรากฏตัวของกัวซือฝู,ปราชญ์เทพมาถึง,เรื่องราวในอดีตของต้าโจว,กัวซือฝูต่อสู้กับปราชญ์เทพ,ตอนนี้,โหลวซิงเฉินยังไม่ตายมีชีวิตอยู่อีกรึ?
"เซิ่งหวัง!"โหลวซิงเฉินที่กล่าวออกมาด้วยความเคารพ.
"‚@#¥%...... &\;*’" ความรู้สึของทุกคนเวลานี้ยากที่จะบรรยายกับคำสบถของพวกเขาตอนนี้.
ทุกคนที่แทบหมดสติ,มืนงง,วิงเวียน,สถานการณ์ตอนนี้คืออะไร?
ทำไมโหลวซิงเฉินต้องแสดงความเคารพต่อจงซาน?
นี่เขายังเป็นยอดฝีมืออันดับหนึ่งของอาณาเขตจวงหลุนอีกรึ? ผู้ใช้ทักษะเทวะเวลา,โหลวซิงเฉิน,นี่เขายอมจำนนต่อจงซาน?
เขาไม่ต้องการนิกายซือกงอีกแล้วรึ?
เขายอมที่จะเป็นข้าราชบริพารของจงซานอย่างงั้นรึ?
มีอะไรผิดพลาดหรือไม่?
โลกมันกลับข้างไปแล้ว,กับการเปลี่ยนแปลงเรื่องต่างๆมากมาย,พวกเขาไม่สามารถตามทันเลยแม้แต่น้อย.
เหล่าต้าเซียนที่จ้องมองหน้ากันและกัน,แววตาท่าทางที่กลายเป็นโง่งม,จงซานที่แม้แต่ต้านทานค่ายกลเซียนโบราณข่ายสวรรค์เอาไว้ได้,หลายๆคนที่รับรู้ว่าพวกเขากำลังประสบเคราะห์กรรมแล้ว,ไม่คิดเลยว่าตอนนี้พวกเขารับรู้แล้วว่าไม่มีโอกาสได้รับชัยชนะเลย.
โหลวซิงเฉินได้กลายเป็นข้าราชบริพารของต้าเจิ้งไปแล้ว?
"เฉินที่อยู่ที่เมืองซ่าง,ทันใดนั้นก็รับรู้ได้ถึงจิตสังหารที่รุนแรงที่ทิศทางของตำหนักสังสารวัฏ,รับรู้ว่าเซิ่งหวังอยู่ที่นี่,ไม่กล้าที่จะล่าช้า,จึงเร่งรีบตามมา,ที่นี่เกิดอะไรขึ้นอย่างงั้นรึ?"โหลวซิงเฉินที่ขมวดคิ้วไปมา.
ขณะที่หนี่ปู่ซาข้างๆกำลังจะกล่าวบอกโหลวซิงเฉิน.
"การต่อสู้ของเทียนเต๋า!"โหลวซิงเฉินที่ขมวดคิ้วไปมา.
"การต่อสู้ของเทียนเต๋า?"จงซานที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ใช่แล้ว,แสงสีม่วงที่เซิ่งหวังเห็นและแสงสีแดง,คือเทียนเต๋าของคนทั้งสอง,ร่างของปราชญ์เทพนั้นสามารถที่จะรวมเข้ากับเทียนเต๋าได้เป็นเรื่องธรรมดาที่สุด,แต่คาดไม่ถึงเลยว่ากัวซือฝูจะสามารถรวมพลังดังกล่าวได้เช่นกัน,เขาควรจะเป็นเซียนบรรพชน! ที่เข้าใกล้เขตแดนปราชญ์เทพแล้ว!"โหลวซิงเฉินที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"ร่างของเซียนบรรพชนสามารถที่จะรวมเทียนเต๋าได้อย่างงั้นรึ?"จงซานที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ไม่,ไม่ใช่เซียนบรรพชนทุกคน,เซิ่งหวังคงเคยได้ยิน,สามพันเทียนเต๋า,ซึ่งทั้งสามพันเทียนเต๋าล้วนแล้วแต่แตกต่างกัน,เป็นอำนาจที่อยู่เหนือขึ้นไปของพลังแห่งกฏ!"โหลวซิงเฉินกล่าว.
"อืม,เทียนเต๋าที่เติบโตยกระดับขึ้นมาจากพลังแห่งกฏ,กฏเกณฑ์ฟ้าดินเติบโตเป็นพลังแห่งกฏ."จงซานพยักหน้ารับ.
"เทียนเต๋าภายใต้สวรรค์แห่งนี้เป็นอมตะ,สามพันเทียนเต๋า,ที่แทรกอยู่ทั่วสวรรค์และปฐพี,มีอยู่ทุกที่,ทว่าพวกเราเซียนโบราณนั้นสามารถสัมผัสถึงเทียนเต๋าได้แค่ลางๆเท่านั้น,สามารถสัมผัสมันผ่านทางพลังแห่งกฏ,หากสามารถยกระดับก้าวไปเป็นเซียนบรรพชนได้,ก็จะสามารถมองเห็นเทียนเต๋าได้."โหลวซิงเฉินตอบ.
"เทียนเต๋าไร้รูปและเป็นนิรันดร์,สามารถมองเห็นด้วยอย่างงั้นรึ?"จงซานที่ขมวดคิ้วไปมา.
"เซียนบรรพชนนั้นสามารถมองเห็นเทียนเต๋าและนำไปใช้ได้,ทว่ามีเพียงเซียนบรรพชนชั้นสูงเท่านั้นที่สามารถรวมเทียนเต๋าเอาไว้ในร่างได้,แม้ว่าจะสามารถเก็บไว้ในร่างแต่ก็หาได้สมบูรณ์,แต่ก็ทรงพลังเพียงพอที่จะแยกสวรรค์ได้."โหลวซิงเฉินที่กล่าวออกมาพลางขมวดคิ้ว.
จงซานรับรูว่าอำนาจที่สามารถแยกสวรรค์ได้นั้น,คือพลังที่สามารถแยกห้วงอากาศ,ทรงพลังทำลายล้าง,เซียนบรรพชน,และต้องเป็นเซียนบรรพชนระดับสูง,ผู้ยืนอยู่บนตำแหน่งสูงสุดของเซียน.
"เผ่าอูจะเรียกว่าบรรพชนอู่,ผู้ฝึกตนผู้ที่แสวงหาความเป็นอมตะเรียกว่าเซียนบรรพชน,เหล่านักบวชที่แสดงว่าความเป็นนิรันดร์,ก็จะถูกเรียกว่า,อรหันต์บรรพชน,ซึ่งมีอยู่ด้วยกันหลากหลายเผ่า,การได้ก้าวไปถึงระดับบรรพชน,ถือว่าเป็นจุดสูงสุดของการบำเพ็ญ,อยู่ท่ามกลางฟ้าดินที่จะก้าวไปเป็นปราชญ์เทพ,เก้าหยางหกหยิน."โหลวซิงเฉินตอบ.
"ในเวลานี้กัวซือฝูและสัมผัสเทวะของปราชญ์เทพ,พวกเขาต่อสู้กันด้วยเทียนเต๋า,ดังนั้นทำให้พวกราไม่สามารถมองเห็นร่างของพวกเขาได้,ทว่าพวกเขายังอยู่ที่นี่,และอยู่ทุกหนทุกแห่ง!"โหลวซิงเฉินที่กล่าวอย่างเคร่งขรึม.
ระหว่างที่โหลวซิงเฉินกล่าวอยู่นั้น,ทันใดนั้นห้วงมิติที่สั่นไหวอย่างรุนแรง,มิติอากาศที่เป็นระลอกคลื่น,แม้แต่ที่ไกลออกไปนั้นยังปรากฏจุดสีดำ,จากนั้นก็ค่อยๆกลายเป็นหลุมดำ.
แทบจะในทันที,หลุมดำที่ใหญ่โตก็ขยายขนาดออกมานับหมื่นหลุมดำ.
นี่คือการต่อสู้ของกัวซือฝูและปราชญ์เทพนั่นเอง.
หลายๆคนที่สั่นสะท้ายหวาดกลัวหากแต่กลับไม่สามารถขยับได้.
"เซิ่งหวัง?
พวกเราหนีหรือไม่?"โหลวซิงเฉินที่กล่าวออกมาด้วยความเป็นกังวล.
"ตูมมม ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
ห้วงมิติที่สั่นไหวไม่หยุด,ที่ไกลออกไป,ภูเขามากมายที่แตกสลายกลายเป็นผุยผงสลายหายไปเป็นฝุ่นถูกลมพัดฟุ้งกระจายไปทั่ว.
ทว่าดูเหมือนจะมีเพียงตำหนักสังสารวัฏเท่านั้นที่ยังคงอยู่,ราวกับว่าปราณทมิฬที่ปะทุออกมนั้นสามารถป้องกันการสั่นสะเทือนของมิติอากาศที่ไม่เสถียรได้.
"อ๊ากกกก!"เสียงของกัวซือฝูที่คำรามออกมาอีกครั้ง.
จากนั้นศพๆหนึ่งที่กำลังล่วงหล่นลงมาจากบนท้องฟ้า.
"คิดจะต่อสู้กับข้าด้วยร่างกายของต้าเซียนอย่างงั้นรึ?
เปลี่ยนเป็นเซียนโบราณยังทำอะไรไม่ได้เลย!"กัวซือฝูที่หัวเราะออกมาเสียงดัง.
แสงสีขาวที่ลอยอยู่บนท้องฟ้า,สัมผัสเทวะของปราชญ์เทพที่ถูกผลักออกมา.
"กัวซือฝู,ต้าโจวล่มสลายไปแล้ว,เจ้ามันจองหองเกินไปแล้ว,มีเพียงความตายเท่านั้นที่รอเจ้าอยู่,เจอกันครั้งหน้า,เจ้าตายแน่!"แสงสีขาวที่กล่าวเสร็จก็พุ่งจากไปด้วยความเร็วสูง.
"ชิ!"กัวซือฝูที่แค่นเสียงเย็นชา.
"พ่ายแพ้อย่างงั้นรึ?"
แทบทุกคนไม่สามารถยอมรับความจริงนี้ได้,พ่ายแพ้?
เป็นไปไม่ได้,ปราชญ์เทพ,นี่ปราชญ์เทพพ่ายแพ้? ปราชญ์เทพไม่ควรที่จะพ่ายแพ้.
หัวใจของทุกคนแทบจะส่งเสียงโอดครวญออกมา.
ร่างกายที่ปราชญ์เทพยึดครองก่อนหน้านี้,บิดเบี้ยวล่วงหล่นลงบนพื้น,พ่ายแพ้แล้ว,ปราชญ์เทพจากไปแล้ว!
กัวซือฝูแข็งแกร่งมาก,พวกเขาจะทำอย่างไรต่อไป?
กัวซือฝูที่จ้องมองไปยังทิศทางที่ปราชญ์เทพจากไป,สายตาที่เย็นชาจับจ้องมองไปยังทิศทางดังกล่าว,จับจ้องมองอยู่นานถึงหนึ่งก้านธูป.
ต้าโจวล่มสลายแล้ว,ภายในใจของกัวซือฝูเต็มไปด้วยความเจ็บปวด,ไม่มีต้าโจวอีกแล้ว,ปราชญ์เทพก่อนหน้านี้เป็นเพียงสัมผัสเทวะเท่านั้น,หากต้าโจวยังอยู่ล่ะก็,ข้ากัวซือฝูจะพุ่งตรงไปยังทิศทางของร่างต้นของปราชญ์เทพเลย.
"อ๊าก~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
กัวซือฝูที่เต็มไปด้วยความเจ็บแค้น,เขาที่เงยหน้าคำรามออกมาดังลั่น,ท้องฟ้าที่สั่นไปมา,เกิดลมพายุที่รุนแรงเมฆที่อยู่รอบๆถึงกับแตกสลายกลายเป็นไอ.
ที่ไกลออกไปนั้นทหารของต้าเจิ้งที่มีพลังฝึกตนต่ำถึงกับหูดับโลหิตไหลออกมา,แม้แต่มีคนสลบไปด้วยเช่นกัน.
"เซิ่งหวัง,พวกเราจะทำอย่างไรดี?"โหลวซิงเฉินที่กล่าวออกมาด้วยความกังวล.
ดวงตาของจงซานที่ส่ายไปมา,เขามีผังจักรพรรดิ,ที่ใช้เชื่อมต่อภพหยินหยาง,นี่ปู่ซาและคนของเขาที่อยู่ตรงนี้,จงซานสามารถส่งพวกเขาไปยังภพหยางได้,หากแต่ต้าเจิ้ง,ศาลเทวะต้าเจิ้งในภพหยินล่ะจะทำอย่างไร?
เขาจะจากไปได้อย่างงั้นรึ?
กัวซือโฝที่อารมณ์คงที่แล้ว,ตอนนี้ถึงเวลาที่ต้องทำตามคำมั่น,สังหารทุกสิ่งมีชีวิตในอาณาเขตจวงหลุน.
เป็นความจริง,หลังจากที่กัวซือฝูได้คำรามออกมาเสียงดัง,สายตาของเขาได้กวาดตามองไปยังทุกคนที่อยู่รอบๆแห่งนี้,การกวาดล้างอาณาเขตจวงหลุน,เขาควรจะเริ่มจากที่นี่นั่นเอง.
สายตาของกัวซือฝูที่จับจ้อง,แทบจะทุกคนเปลี่ยนเป็นขลาดเขลา.
ปราชญ์เทพยังถูกเขาไล่ไป,เหล่าต้าเซียนในที่นี่ถือเป็นอะไรได้!
จิตสังหารที่รุนแรง,ความต้องการฆ่าที่ปะทุขึ้น,ใครเล่าที่จะสามารถหนีไปได้?
กัวซือฝูที่กวาดตามองสำรวจไปรอบๆ,ทันใดนั้นคิ้วของเขาที่ขยับไปมา,จดจ้องมองไปยังทิศทางของเหยี่ยนฉงจื่อ,สายตาที่หรี่เล็กลง.
"หงส์เพลิง?
หงทอง,พวกเจ้าเผ่าหงส์ทั้งหลาย,คาดไม่ถึงเลยว่าจะถูกนำมาลากรถอย่างงั้นรึ?
รถเทียมอสูร,เป็นของใคร?"กัวซือฝูที่แค่นเสียงเย็นชา.
เสียงที่เย็นชาของเขา,ราวกับว่าสายฟ้าฟาดลงบนหู,ทำให้หลายๆคนถึงกับวิงเวียน!
"เป็นของข้าเอง!"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
ต้าเซียนแทบทุกคนถึงกับตะลึงงัน,จงซานไม่ต้องการมีชีวิตแล้วอย่างงั้นรึ?
นอกจากนี้พวกเขายังพบว่าท่าทางของกัวซือฝูจะแสดงท่าทีไม่พอใจเป็นอย่างมาก.
"หงส์เพลิงเป็นอาณาจักรคู่บารมีของเจ้าอย่างงั้นรึ?"กัวซือโฝวแค่นเสียงเย็นชา.
"ไม่ใช่!"จงซานที่ส่ายหน้าไปมา.
"ในเมื่อไม่ใช่,เจ้าบังคับหงส์เพลิงมาลากรถอย่างงันรึ?
สมควรตาย!"กัวซือฝูที่แค่นเสียงเย็นชา.
ไม่ใช่,อาวุโส,ข้าและคนอื่นๆยินดีมาลากรถให้กับเซิ่งหวังเอง,เซิ่งหวังไม่ได้บังคับเลย!"เสียงของหงเพลิงที่อยู่ไกลออกไปเร่งรีบกล่าวออกมาในทันที.
หงส์เพลิงที่เร่งรีบบินมาอย่างรวดเร็ว,ดูเหมือนว่ากลิ่นอายที่กัวซือฝูปล่อยอกมานั้นจะไม่ส่งผลใดๆต่อเหล่าหงส์เพลิงเลย.
"ฟิ้ว!"กัวซือฝูที่เคลื่อนที่เข้ามาใกล้พวกเขา.
เหล่าข้าราชบริพารที่ออกมาขวางทางของจงซานเอาไว้รอบๆ.
"เป็นถึงหงส์เพลิง,กับยินดีมาเป็นเพียงอสูรลากรถ,พวกเจ้าไม่รู้จักอับอายบ้างรึอย่างไร?"สายตาของกัวซือฝูที่เผยท่าทางเย็นชา.
ทว่าขณะที่กัวซือฝูเตรียมที่จะลงมือนั้น,ใบหน้าของเขาก็เปลี่ยนเป็นซับซ้อนในทันที.
"กลิ่นอายของราชา?"กัวซือฝูที่จ้องมองไปยังจงซานด้วยความประหลาดใจ.
"เจ้าเองก็มีอย่างงั้นรึ?"กัวซือฝูที่จ้องมองด้วยความประหลาดใจไปยังหนี่ปู่ซา.
"บนตัวพวกเจ้าเองก็มีอย่างงั้นรึ?
กลิ่นอายของราชา?
ราชันย์?"กัวซือฝูที่จ้องมองไปยังเหล่าหงส์เพลิงที่ก้าวเข้ามาใกล้เช่นกัน.
Chapter 915 Three thousand Heavenly Dao
三千天道
สามพันเทียนเต๋า(วิถีสวรรค์).
ทั่วร่างของกัวซือฝูในเวลานี้เต็มไปด้วยปราณทมิฬที่หนักหน่วงรุนแรง,จงซานที่จับจ้องมองไปเห็นเป็นลำแสงขนาดใหญ่สีม่วงที่พวยพุ่งขึ้นท้องฟ้า,อำนาจของมันที่ราวกับว่าจะกลืนกินทุกอย่าง.ภายในหัวของจงซาน,กล่าวได้คำเดียว.
ยิ่งใหญ่!
ทรงพลังอย่างแน่นอน,กัวซือฝูที่กลายเป็นลำแสงสีม่วง,กลิ่นอายที่แผ่ออกไปทั่วทุกสารทิศ,เต็มไปด้วยพลังแห่งกฏมากมายที่เชื่อมกันอยู่ราวกับใยแมงมุม.
เป็นอะไรที่ยากจะอธิบาย,ภายในใจของจงซานที่สัมผัสได้ถึงความน่าเกรงขาม.
กับลำแสงสีม่วงนั้น,จงซานราวกับรู้สึกว่าเต็มไปด้วยความยิ่งใหญ่จนต้องหมอบคลานบูชา,ภายในใจของเขาถึงกับสะดุ้ง,ต้องรู้ด้วยว่า,แม้แต่เผชิญหน้ากับปราชญ์เทพยังไม่ให้ความรู้สึกเช่นนี้.
แสงสีม่วงของกัวซือฝูนี้คือสิ่งใดกัน?
ลำแสงสีม่วง,ทันทีที่ปรากฏขึ้นก็หายไปเป็นระยะ,ทำให้จิตใจของจงซานสับสนวิงเวียน,ความรู้สึกนี้,ไม่ผิดอย่างแน่นอน.
ส่วนปราชญ์เทพในชุดสีแดงที่อยู่ไม่ไกลออกไปจากัวซือฝู,ทันใดนั้นก็กลายเป็นลำแสงสีแดงหายไปในทันทีเช่นกัน,ลำแสงสีแดงที่พวยพุ่งขึ้นไปบนท้องฟ้า,จากนั้นก็หายไป.
หลังจากนั้นลำแสงสีม่วงและลำแสงสีแดงก็ปรากฏขึ้นอีกครั้ง,ลำแสงทั้งสองที่พุ่งเข้าปะทะกันเสียงดังสนั่น,จากนั้นลำแสงสีแดงของปราชญ์เทพก็หายไปอีกครั้ง.
กัวซือฝูกล้าที่จะต่อสู้กับปราชญ์เทพจริงๆรึ?
ทุกคนที่จับจ้องมองตะลึงงันไปตามๆกัน.
ร่างของทั้งสองหายไปแล้ว,กลายเป็นริ้วแสงที่ทรงอำนาจเปี่ยมไปด้วยกลิ่นอายที่น่าเกรงขาม,อำนาจที่ยิ่งใหญ่ที่โถมกระหน่ำกดลงมากระจายไปทั่วทุกสารทิศ,ไม่สามารถมองเห็นร่างของทั้งสองได้.
ยอดฝีมือไร้คู่เปรียบทั้งสองยังอยู่ที่นี่?
พวกเขาทุกคนที่อยู่ที่นี่พยายามที่จะจากไป,ทว่าต่อหน้ากลิ่นอายที่หนักหน่วงรุนแรงที่โถมกระหน่ำลงมา,ความรู้สึกที่หนักอึ้งนี้
แม้แต่ลมหายใจยังติดขัด,ต้องการจะต่อต้าน,หากแต่ก็ไม่สามารถทำได้เลย.
ไม่มีใครสามารถหนีไปไหนได้.
"ฟิ้ว!"
ร่างๆหนึ่งที่ปรากฏขึ้น,ที่ข้างๆกายของจงซาน.
ศาลเทวะต้าเจิ้ง,หวังคู!
"เซิ่งหวัง"หวังคูที่เอ่ยออกมาด้วยความเคารพ.
จงซานที่จ้องมองไปยังหวังคูด้วยความประหลาดใจ.
"เฉินสัมผัสได้แม้นจะอยู่ไกลออกไป,ว่ามียอดฝีมือปรากฏขึ้น,จึงได้เร่งรีบตามมา,ไม่รู้ว่าเขาเป็นใครอย่างงั้นรึ?"หวังคูสอบถามออกไป.
"กัวซือฝู,เคยได้ยินหรือไม่?"จงซานสอบถาม.
"ไม่เลย!เฉินไม่เคยได้ยินนามของคนผู้นี้เลย!"หวังคูที่ส่ายหน้าไปมา.
"จะให้กล่าวล่ะก็กัวซือฝูผู้นี้กำลังต่อสู้กับสัมผัสเทวะของปราชญ์เทพ!"จงซานกล่าวตอบ.
"เซิ่งหวัง,พวกเรารีบหนีไปเถอะ,เฉินมีวิธีพาทุกคนจากไปได้!"หวังคูที่กล่าวอย่างเคร่งขรึม.
ต้าเซียน?
หวังคูที่เป็นต้าเซียน,ทว่าดูเหมือนเขาจะไม่ได้รับผลกระทบอะไรเลย.
จงซานที่ส่ายหน้าไปมา.
"ไม่สามารถหนี,หรือจากไปได้!"จงซานที่กล่าวอย่างเคร่งขรึม.
"หืม?"หวังคูที่ไม่เข้าใจ!
"การต่อสู้นี้,หากปราชญ์เทพชนะ,ก็ไม่จำเป็นต้องหนีเลย,หากกัวซือฝูชนะ,ถึงหนีไปก็ไร้ประโยชน์!"จงซานที่ส่ายหน้าไปมา.
สถานที่ตำแหน่งของจงซาน,เป็นที่สนใจกับทุกคนเป็นอย่างมาก.
เหล่าต้าเซียนที่มองเห็นหวังคูและจดจำได้,คนผู้นี้คือแม่ทัพของต้าเจิ้งอย่างงั้นรึ?
ทำไมเขายังไม่เป็นไร? กลิ่นอายที่ยิ่งใหญ่น่าเกรงขาม,ไม่สามารถทำอะไรเขาได้เลยรึ?
เห็นหวังคูที่ยังคงใจเย็น,แววตาของเหล่าต้าเซียนที่ส่ายไปมา.
จากนั้น,จากพื้นที่ไกลออกไป,แสงสีน้ำเงินก็พุ่งมาอยู่ข้างๆจงซานอีก.
"โหลวซิงเฉิน!"เซิ่งซ่างชิงหมิงที่ตะลึกตื่นตกใจถึงกับอุทานออกมา.
ไม่ใช่แค่เซิ่งซ่างชิงหมิง,เหล่าต้าเซียนคนอื่นๆที่กับหวาดผวาขึ้นมาในทันที,ใครก็ได้บอกข้าว่ามันกิดสิ่งใดขึ้น?ไม่ใช่ว่าโหลวซิงเฉินตายไปแล้วรึ?ที่นี่,ไม่ใช่ว่าเขาถูกจงซานสังหารไปแล้วรึ?
เขาปรากฏตัวขึ้นมาได้อย่างไร?
วันนี้เหตุการณ์ทุกอย่างที่พวกเขารับรู้ถูกทำลายล้างไปเกือบหมดสิ้น,จงซานที่สามารถป้องกันค่ายกลเซียนโบราณข่ายสวรรค์ได้,การปรากฏตัวของกัวซือฝู,ปราชญ์เทพมาถึง,เรื่องราวในอดีตของต้าโจว,กัวซือฝูต่อสู้กับปราชญ์เทพ,ตอนนี้,โหลวซิงเฉินยังไม่ตายมีชีวิตอยู่อีกรึ?
"เซิ่งหวัง!"โหลวซิงเฉินที่กล่าวออกมาด้วยความเคารพ.
"‚@#¥%...... &\;*’" ความรู้สึของทุกคนเวลานี้ยากที่จะบรรยายกับคำสบถของพวกเขาตอนนี้.
ทุกคนที่แทบหมดสติ,มืนงง,วิงเวียน,สถานการณ์ตอนนี้คืออะไร?
ทำไมโหลวซิงเฉินต้องแสดงความเคารพต่อจงซาน?
นี่เขายังเป็นยอดฝีมืออันดับหนึ่งของอาณาเขตจวงหลุนอีกรึ? ผู้ใช้ทักษะเทวะเวลา,โหลวซิงเฉิน,นี่เขายอมจำนนต่อจงซาน?
เขาไม่ต้องการนิกายซือกงอีกแล้วรึ?
เขายอมที่จะเป็นข้าราชบริพารของจงซานอย่างงั้นรึ?
มีอะไรผิดพลาดหรือไม่?
โลกมันกลับข้างไปแล้ว,กับการเปลี่ยนแปลงเรื่องต่างๆมากมาย,พวกเขาไม่สามารถตามทันเลยแม้แต่น้อย.
เหล่าต้าเซียนที่จ้องมองหน้ากันและกัน,แววตาท่าทางที่กลายเป็นโง่งม,จงซานที่แม้แต่ต้านทานค่ายกลเซียนโบราณข่ายสวรรค์เอาไว้ได้,หลายๆคนที่รับรู้ว่าพวกเขากำลังประสบเคราะห์กรรมแล้ว,ไม่คิดเลยว่าตอนนี้พวกเขารับรู้แล้วว่าไม่มีโอกาสได้รับชัยชนะเลย.
โหลวซิงเฉินได้กลายเป็นข้าราชบริพารของต้าเจิ้งไปแล้ว?
"เฉินที่อยู่ที่เมืองซ่าง,ทันใดนั้นก็รับรู้ได้ถึงจิตสังหารที่รุนแรงที่ทิศทางของตำหนักสังสารวัฏ,รับรู้ว่าเซิ่งหวังอยู่ที่นี่,ไม่กล้าที่จะล่าช้า,จึงเร่งรีบตามมา,ที่นี่เกิดอะไรขึ้นอย่างงั้นรึ?"โหลวซิงเฉินที่ขมวดคิ้วไปมา.
ขณะที่หนี่ปู่ซาข้างๆกำลังจะกล่าวบอกโหลวซิงเฉิน.
"การต่อสู้ของเทียนเต๋า!"โหลวซิงเฉินที่ขมวดคิ้วไปมา.
"การต่อสู้ของเทียนเต๋า?"จงซานที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ใช่แล้ว,แสงสีม่วงที่เซิ่งหวังเห็นและแสงสีแดง,คือเทียนเต๋าของคนทั้งสอง,ร่างของปราชญ์เทพนั้นสามารถที่จะรวมเข้ากับเทียนเต๋าได้เป็นเรื่องธรรมดาที่สุด,แต่คาดไม่ถึงเลยว่ากัวซือฝูจะสามารถรวมพลังดังกล่าวได้เช่นกัน,เขาควรจะเป็นเซียนบรรพชน! ที่เข้าใกล้เขตแดนปราชญ์เทพแล้ว!"โหลวซิงเฉินที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"ร่างของเซียนบรรพชนสามารถที่จะรวมเทียนเต๋าได้อย่างงั้นรึ?"จงซานที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ไม่,ไม่ใช่เซียนบรรพชนทุกคน,เซิ่งหวังคงเคยได้ยิน,สามพันเทียนเต๋า,ซึ่งทั้งสามพันเทียนเต๋าล้วนแล้วแต่แตกต่างกัน,เป็นอำนาจที่อยู่เหนือขึ้นไปของพลังแห่งกฏ!"โหลวซิงเฉินกล่าว.
"อืม,เทียนเต๋าที่เติบโตยกระดับขึ้นมาจากพลังแห่งกฏ,กฏเกณฑ์ฟ้าดินเติบโตเป็นพลังแห่งกฏ."จงซานพยักหน้ารับ.
"เทียนเต๋าภายใต้สวรรค์แห่งนี้เป็นอมตะ,สามพันเทียนเต๋า,ที่แทรกอยู่ทั่วสวรรค์และปฐพี,มีอยู่ทุกที่,ทว่าพวกเราเซียนโบราณนั้นสามารถสัมผัสถึงเทียนเต๋าได้แค่ลางๆเท่านั้น,สามารถสัมผัสมันผ่านทางพลังแห่งกฏ,หากสามารถยกระดับก้าวไปเป็นเซียนบรรพชนได้,ก็จะสามารถมองเห็นเทียนเต๋าได้."โหลวซิงเฉินตอบ.
"เทียนเต๋าไร้รูปและเป็นนิรันดร์,สามารถมองเห็นด้วยอย่างงั้นรึ?"จงซานที่ขมวดคิ้วไปมา.
"เซียนบรรพชนนั้นสามารถมองเห็นเทียนเต๋าและนำไปใช้ได้,ทว่ามีเพียงเซียนบรรพชนชั้นสูงเท่านั้นที่สามารถรวมเทียนเต๋าเอาไว้ในร่างได้,แม้ว่าจะสามารถเก็บไว้ในร่างแต่ก็หาได้สมบูรณ์,แต่ก็ทรงพลังเพียงพอที่จะแยกสวรรค์ได้."โหลวซิงเฉินที่กล่าวออกมาพลางขมวดคิ้ว.
จงซานรับรูว่าอำนาจที่สามารถแยกสวรรค์ได้นั้น,คือพลังที่สามารถแยกห้วงอากาศ,ทรงพลังทำลายล้าง,เซียนบรรพชน,และต้องเป็นเซียนบรรพชนระดับสูง,ผู้ยืนอยู่บนตำแหน่งสูงสุดของเซียน.
"เผ่าอูจะเรียกว่าบรรพชนอู่,ผู้ฝึกตนผู้ที่แสวงหาความเป็นอมตะเรียกว่าเซียนบรรพชน,เหล่านักบวชที่แสดงว่าความเป็นนิรันดร์,ก็จะถูกเรียกว่า,อรหันต์บรรพชน,ซึ่งมีอยู่ด้วยกันหลากหลายเผ่า,การได้ก้าวไปถึงระดับบรรพชน,ถือว่าเป็นจุดสูงสุดของการบำเพ็ญ,อยู่ท่ามกลางฟ้าดินที่จะก้าวไปเป็นปราชญ์เทพ,เก้าหยางหกหยิน."โหลวซิงเฉินตอบ.
"ในเวลานี้กัวซือฝูและสัมผัสเทวะของปราชญ์เทพ,พวกเขาต่อสู้กันด้วยเทียนเต๋า,ดังนั้นทำให้พวกราไม่สามารถมองเห็นร่างของพวกเขาได้,ทว่าพวกเขายังอยู่ที่นี่,และอยู่ทุกหนทุกแห่ง!"โหลวซิงเฉินที่กล่าวอย่างเคร่งขรึม.
ระหว่างที่โหลวซิงเฉินกล่าวอยู่นั้น,ทันใดนั้นห้วงมิติที่สั่นไหวอย่างรุนแรง,มิติอากาศที่เป็นระลอกคลื่น,แม้แต่ที่ไกลออกไปนั้นยังปรากฏจุดสีดำ,จากนั้นก็ค่อยๆกลายเป็นหลุมดำ.
แทบจะในทันที,หลุมดำที่ใหญ่โตก็ขยายขนาดออกมานับหมื่นหลุมดำ.
นี่คือการต่อสู้ของกัวซือฝูและปราชญ์เทพนั่นเอง.
หลายๆคนที่สั่นสะท้ายหวาดกลัวหากแต่กลับไม่สามารถขยับได้.
"เซิ่งหวัง?
พวกเราหนีหรือไม่?"โหลวซิงเฉินที่กล่าวออกมาด้วยความเป็นกังวล.
"ตูมมม ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
ห้วงมิติที่สั่นไหวไม่หยุด,ที่ไกลออกไป,ภูเขามากมายที่แตกสลายกลายเป็นผุยผงสลายหายไปเป็นฝุ่นถูกลมพัดฟุ้งกระจายไปทั่ว.
ทว่าดูเหมือนจะมีเพียงตำหนักสังสารวัฏเท่านั้นที่ยังคงอยู่,ราวกับว่าปราณทมิฬที่ปะทุออกมนั้นสามารถป้องกันการสั่นสะเทือนของมิติอากาศที่ไม่เสถียรได้.
"อ๊ากกกก!"เสียงของกัวซือฝูที่คำรามออกมาอีกครั้ง.
จากนั้นศพๆหนึ่งที่กำลังล่วงหล่นลงมาจากบนท้องฟ้า.
"คิดจะต่อสู้กับข้าด้วยร่างกายของต้าเซียนอย่างงั้นรึ?
เปลี่ยนเป็นเซียนโบราณยังทำอะไรไม่ได้เลย!"กัวซือฝูที่หัวเราะออกมาเสียงดัง.
แสงสีขาวที่ลอยอยู่บนท้องฟ้า,สัมผัสเทวะของปราชญ์เทพที่ถูกผลักออกมา.
"กัวซือฝู,ต้าโจวล่มสลายไปแล้ว,เจ้ามันจองหองเกินไปแล้ว,มีเพียงความตายเท่านั้นที่รอเจ้าอยู่,เจอกันครั้งหน้า,เจ้าตายแน่!"แสงสีขาวที่กล่าวเสร็จก็พุ่งจากไปด้วยความเร็วสูง.
"ชิ!"กัวซือฝูที่แค่นเสียงเย็นชา.
"พ่ายแพ้อย่างงั้นรึ?"
แทบทุกคนไม่สามารถยอมรับความจริงนี้ได้,พ่ายแพ้?
เป็นไปไม่ได้,ปราชญ์เทพ,นี่ปราชญ์เทพพ่ายแพ้? ปราชญ์เทพไม่ควรที่จะพ่ายแพ้.
หัวใจของทุกคนแทบจะส่งเสียงโอดครวญออกมา.
ร่างกายที่ปราชญ์เทพยึดครองก่อนหน้านี้,บิดเบี้ยวล่วงหล่นลงบนพื้น,พ่ายแพ้แล้ว,ปราชญ์เทพจากไปแล้ว!
กัวซือฝูแข็งแกร่งมาก,พวกเขาจะทำอย่างไรต่อไป?
กัวซือฝูที่จ้องมองไปยังทิศทางที่ปราชญ์เทพจากไป,สายตาที่เย็นชาจับจ้องมองไปยังทิศทางดังกล่าว,จับจ้องมองอยู่นานถึงหนึ่งก้านธูป.
ต้าโจวล่มสลายแล้ว,ภายในใจของกัวซือฝูเต็มไปด้วยความเจ็บปวด,ไม่มีต้าโจวอีกแล้ว,ปราชญ์เทพก่อนหน้านี้เป็นเพียงสัมผัสเทวะเท่านั้น,หากต้าโจวยังอยู่ล่ะก็,ข้ากัวซือฝูจะพุ่งตรงไปยังทิศทางของร่างต้นของปราชญ์เทพเลย.
"อ๊าก~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
กัวซือฝูที่เต็มไปด้วยความเจ็บแค้น,เขาที่เงยหน้าคำรามออกมาดังลั่น,ท้องฟ้าที่สั่นไปมา,เกิดลมพายุที่รุนแรงเมฆที่อยู่รอบๆถึงกับแตกสลายกลายเป็นไอ.
ที่ไกลออกไปนั้นทหารของต้าเจิ้งที่มีพลังฝึกตนต่ำถึงกับหูดับโลหิตไหลออกมา,แม้แต่มีคนสลบไปด้วยเช่นกัน.
"เซิ่งหวัง,พวกเราจะทำอย่างไรดี?"โหลวซิงเฉินที่กล่าวออกมาด้วยความกังวล.
ดวงตาของจงซานที่ส่ายไปมา,เขามีผังจักรพรรดิ,ที่ใช้เชื่อมต่อภพหยินหยาง,นี่ปู่ซาและคนของเขาที่อยู่ตรงนี้,จงซานสามารถส่งพวกเขาไปยังภพหยางได้,หากแต่ต้าเจิ้ง,ศาลเทวะต้าเจิ้งในภพหยินล่ะจะทำอย่างไร?
เขาจะจากไปได้อย่างงั้นรึ?
กัวซือโฝที่อารมณ์คงที่แล้ว,ตอนนี้ถึงเวลาที่ต้องทำตามคำมั่น,สังหารทุกสิ่งมีชีวิตในอาณาเขตจวงหลุน.
เป็นความจริง,หลังจากที่กัวซือฝูได้คำรามออกมาเสียงดัง,สายตาของเขาได้กวาดตามองไปยังทุกคนที่อยู่รอบๆแห่งนี้,การกวาดล้างอาณาเขตจวงหลุน,เขาควรจะเริ่มจากที่นี่นั่นเอง.
สายตาของกัวซือฝูที่จับจ้อง,แทบจะทุกคนเปลี่ยนเป็นขลาดเขลา.
ปราชญ์เทพยังถูกเขาไล่ไป,เหล่าต้าเซียนในที่นี่ถือเป็นอะไรได้!
จิตสังหารที่รุนแรง,ความต้องการฆ่าที่ปะทุขึ้น,ใครเล่าที่จะสามารถหนีไปได้?
กัวซือฝูที่กวาดตามองสำรวจไปรอบๆ,ทันใดนั้นคิ้วของเขาที่ขยับไปมา,จดจ้องมองไปยังทิศทางของเหยี่ยนฉงจื่อ,สายตาที่หรี่เล็กลง.
"หงส์เพลิง?
หงทอง,พวกเจ้าเผ่าหงส์ทั้งหลาย,คาดไม่ถึงเลยว่าจะถูกนำมาลากรถอย่างงั้นรึ?
รถเทียมอสูร,เป็นของใคร?"กัวซือฝูที่แค่นเสียงเย็นชา.
เสียงที่เย็นชาของเขา,ราวกับว่าสายฟ้าฟาดลงบนหู,ทำให้หลายๆคนถึงกับวิงเวียน!
"เป็นของข้าเอง!"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
ต้าเซียนแทบทุกคนถึงกับตะลึงงัน,จงซานไม่ต้องการมีชีวิตแล้วอย่างงั้นรึ?
นอกจากนี้พวกเขายังพบว่าท่าทางของกัวซือฝูจะแสดงท่าทีไม่พอใจเป็นอย่างมาก.
"หงส์เพลิงเป็นอาณาจักรคู่บารมีของเจ้าอย่างงั้นรึ?"กัวซือโฝวแค่นเสียงเย็นชา.
"ไม่ใช่!"จงซานที่ส่ายหน้าไปมา.
"ในเมื่อไม่ใช่,เจ้าบังคับหงส์เพลิงมาลากรถอย่างงันรึ?
สมควรตาย!"กัวซือฝูที่แค่นเสียงเย็นชา.
ไม่ใช่,อาวุโส,ข้าและคนอื่นๆยินดีมาลากรถให้กับเซิ่งหวังเอง,เซิ่งหวังไม่ได้บังคับเลย!"เสียงของหงเพลิงที่อยู่ไกลออกไปเร่งรีบกล่าวออกมาในทันที.
หงส์เพลิงที่เร่งรีบบินมาอย่างรวดเร็ว,ดูเหมือนว่ากลิ่นอายที่กัวซือฝูปล่อยอกมานั้นจะไม่ส่งผลใดๆต่อเหล่าหงส์เพลิงเลย.
"ฟิ้ว!"กัวซือฝูที่เคลื่อนที่เข้ามาใกล้พวกเขา.
เหล่าข้าราชบริพารที่ออกมาขวางทางของจงซานเอาไว้รอบๆ.
"เป็นถึงหงส์เพลิง,กับยินดีมาเป็นเพียงอสูรลากรถ,พวกเจ้าไม่รู้จักอับอายบ้างรึอย่างไร?"สายตาของกัวซือฝูที่เผยท่าทางเย็นชา.
ทว่าขณะที่กัวซือฝูเตรียมที่จะลงมือนั้น,ใบหน้าของเขาก็เปลี่ยนเป็นซับซ้อนในทันที.
"กลิ่นอายของราชา?"กัวซือฝูที่จ้องมองไปยังจงซานด้วยความประหลาดใจ.
"เจ้าเองก็มีอย่างงั้นรึ?"กัวซือฝูที่จ้องมองด้วยความประหลาดใจไปยังหนี่ปู่ซา.
"บนตัวพวกเจ้าเองก็มีอย่างงั้นรึ?
กลิ่นอายของราชา?
ราชันย์?"กัวซือฝูที่จ้องมองไปยังเหล่าหงส์เพลิงที่ก้าวเข้ามาใกล้เช่นกัน.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
ปัจจุบันแปลจบแล้ว 1672 ตอน สนใจติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ครับ
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น