Immortality Chapter 913 The slaughter completely hundred million

Immortality Chapter 913 The slaughter completely hundred million

Chapter 913 The slaughter completely hundred million, release in the heart to hate absolutely!

屠尽万万亿,一泄心中恨!

  สังหารร้อยล้าน,แม้แต่หญ้าก็ยังไม่อาจจะขึ้น น้ำสักหยดก็ไม่ให้หลั่งไหล

ภพหยิน,ด้านนอกตำหนักสังสารวัฏ!

ด้านในค่ายกลเซียนโบราณข่ายสวรรค์,จงซานที่ใช้ผังจักรพรรดิ,ดูดซับสุ่ยหรง,จนกระจายหายไปทั้งหมด.

เซิ่งซ่างชิงหมิงในเวลานี้,ถึงกับต้องหลั่งเหงื่อที่เย็นเยือบออกมา,สิ่งนี้คืออะไรกัน? ด้านในนั้นกว้างขนาดใหนกัน,,เป็นของวิเศษระดับใหนกัน?

พวกเขาต่างก็รับรู้ได้ถึงสุ่ยหรง,พวกเขาต้าเซียนทั้งห้าสิบสองคนที่ใช้เวลาในการเคลื่อนย้ายน้ำละลาย,ที่กัดกร่อนอย่างรุนแรงนี้มาด้วยการใช้ทรัพยากรไปมหาศาล,ในเวลานี้ผ่านไปหนึ่งชั่วยามแล้ว,ถึงจะเป็นอุปกรณ์ต้เซียนก็ควรจะหลอมละลายไปแล้ว,หากแต่แผนภาพที่หมุนวนอยู่บนศีรษะของจงซานนี้คาดไม่ถึงว่าจะยังไม่เป็นอะไร?

เซิ่งซ่างชิงหมิงที่สังหารใจไม่ดีนัก,เขาสังหรใจไม่ดีนัก,ทว่าตอนนี้จะกลับตัวก็ไม่ได้แล้ว.

ผ่านไปหนึ่งชั่วยามแล้ว,เวลานี้ทุกคนเริ่มเคร่งเครียดเป็นอย่างมาก.

ไม่ได้การแล้ว,แผนภาพนั่นยังไม่เป็นอะไรเลยแม้แต่น้อย.

เซิ่งซ่างชิงชิงที่สะบัดมือนำกระบี่ยาวสีทองออกมา.

กระบี่ในมือของเขาสร้างปราณขนาดหนึ่งพันจั้งสีทองพุ่งออกไป.

ทว่าเวลาหลังจากนั้น,ผังจักรพรรดิกลับดูดซับพลังโจมตีไปในทันที,แม้แต่มือของเซิ่งซ่างชิงชิวยังสั่นสะท้าน,กระบี่สีทองที่ถูกดูดหายไปด้วย.

เซิ่งซ่างชิงหมิงที่อ้าปากค้างตะลึงงัน,อย่างไรก็ตามเขาก็ไม่ได้ตกใจอะไรบาง,สิ่งดังกล่าวนั้นได้หลอมประสานเข้ากับดวงจิตของเขา,ตราบเท่าเพ่งจิต,ของวิเศษก็ย่อมต้องบินกลับมาก.

คนอื่นๆเองเวลานี้เริ่มสัมผัสได้ว่าของวิเศษที่พวกเขาเห็นนี้,เป็นอะไรที่แปลกประหลาด,หากว่าไม่ทำลายมันก่อน,ก็จะไม่สามารถสังหารจงซานได้.

เหล่ายอดฝีมือที่นำอาวุธของตัวเองออกมา,พร้อมกับโจมตีไปยังผังจักรพรรดิด้วยท่าทางร้อนรน,อุปกรณ์ต้าเซียนหลายสิบอัน,พวกเขาที่ใช้มันโจมตีออกไปทันที!

พลังอำนาจที่รุนแรงพวยพุ่งตรงไปยังผังจักรพรรดิ.

ทว่าในเวลาเดียวกันนั้นเซิ่งซ่างชิงหมิงไม่รู้ว่าทำไมเวลานี้เหงื่อของเขาที่หลั่งออกมามากมาย,ใบหน้าบิดเบี้ยว,ตื่นตระหนกอย่างรุนแรง,ขณะที่เขาจ้องมองไปยังอุปกรณ์ต้าเซียนที่พุ่งตรงไปยังผังจักรพรรดิ,เวลานี้เซิ่งซ่างชิงหมิงใบหน้าเปลี่ยนเป็นขาวเซียน.

"อย่า~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”

เซิ่งซ่างชิงหมิงที่ร้องออกไปเสียงดังลั่น,แต่น่าเศร้าสายไปแล้ว,ของวิเศษเหล่านั้น,หายไปในผังจักรพรรดิ,และไม่ลอยกลับมาเลยสักชิ้น.

ภพหยาง,บนยอดเขาสูง.

ผ่านมาหนึ่งชั่วยามแล้ว,ซูอาโฝวและกงจูจิวเหว่ย,ทีเวลานี้ถึงกับอกสั่นขวัญหนี,น้ำด้านล่างที่ท่วมไปทั่วหุบเขา,อีกทั้งพลังกัดกร่อนนั้นรุนแรงมาก,ทำลายพื้นที่รอบทรุดลงอย่างบ้าคลั่ง,ดวงตาของพวกเขาที่เบิกกว้างด้วยความตกใจแทบไม่สามารถหลับตาได้เลย.

"จงซาน,นั่นมันของวิเศษไม่ใช่รึ? ร้ายกาจมาก,มันสามารถพ่นสุ่ยหรงออกมาอย่างงั้นรึ? แล้วมันมีมากขนาดใหนกัน?"กงจูจิวเหว่ยที่ดวงตาเบิกกว้างกลมโต.

"เฮ้เฮ้,สมบัตินั้นไม่ใช่ว่ามันเป็นของวิเศษที่สะท้อนลูกศรเทวะของซือหม่าเฉียนจวินหรอกรึ?"ซูอาโฝวเวลานี้กำลังเบิกตากว้างเช่นกัน.

"ใช่ๆ,นี่มันแปลกมาก,เจ้าได้มาจากใหนอย่างงั้นรึ?"กงจูจิวเหว่ยที่เอ่ยออกมาด้วยความตื่นเต้น.

จงซานที่เวลานี้ถึงกับพูดไม่ออก,ทำอะไร? มาจากใหน?

"ข้าหลอมมันขึ้นมาด้วยตัวเอง!"จงซานที่ส่ายหน้าไปมา.

"ร้ายกาจขนาดนี้เลยรึ? ช่วยหลอมมันให้กับข้าอันหนึ่ง! ข้าจะใช้อุปกรณ์ต้าเซียนแลกกับเจ้าก็ได้!"อาโฝวที่ตะโกนออกมาเสยงดังในทันที.

เป็นของที่ลึกล้ำเป็นอย่างมาก,ทรงพลังยิ่งกว่ากระบองวิชิระปราบมารของเขาอีก.

"ไม่สามารถทำได้แล้ว,ข้าไม่สามารถหลอมชิ้นที่สองได้,ในครั้งนั้นมันแค่บังเอิญโชคดีเท่านั้น!"จงซานที่ส่ายหน้าไปมา.

ซูอาโฝวที่ไม่ยอมแพ้,ตัดสินใจกล่าวออกมา,"ข้าจะใช้อุปกรณ์ต้าเซียนสองชิ้นกับเจ้าเลย!"

"สามเลย?"

จงซานที่ยังคงส่ายหน้าไปมาเหมือนเดิม.

"สี่เลย?"

"ห้าเลย,นี่ข้าทุ่มหมดตัวแล้ว,นี่ถ้าเป็นผู้ฝึกตนคนอื่นนี้คงโลภจนทนไม่ไหวแล้วนะ!"ซูอาโฝวที่กล่าวออกมาเสียงดัง.

"ครืนนน~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”

เกิดระเบิดดังสนั่น,ผังจักรพรรดิจงซานทันใดนั้นก็พ่นริ้วแสงสีทองออกมาในทันที,แสงสีทองที่พุ่งตรงไปยังเทือกเขาสูงที่อยู่ไม่ไกลออกไป,เกิดเป็นระเบิดเสียงดังสนั่น,กระบี่สีทองที่ปักจมลงบนผืนปฐพี.

เห็นกระบี่สีทองที่พุ่งออกมา,ซูอาโฝวที่สะอึกอ้าปากค้างไปในทันที,ดวงตาที่แทบถลนออกมาเมื่อมองเห็นกระบี่สีทอง.

"อุปกรณ์ต้าเซียน?"กงจูจิวเหว่ยที่เผยความอัศจรรย์ใจ.

นี่มันอะไร? คนทั้งสองที่เผยใบหน้าแปลกประหลาด,ของวิเศษนี้คืออะไร? พ่นสุ่ยหรง,จากนั้นก็ยังพ่นอุปกรณ์ต้าเซียนออกมาอย่างงั้นรึ? นี่เป็นความจริงหรือว่าพวกเขาฝันไปกัน?

ดวงตาของทั้งคู่ที่กลมโตเท่าไข่ห่าน.

ของวิเศษที่พ่นอุปกรณ์ต้าเซียนได้? ในโลกใบนี้มีของวิเศษเช่นนี้ด้วยรึ?

ซูอาโฝวที่จ้องมองจงซานด้วยความอัศจรรย์ใจ,"ห้าอุปกรณ์ต้าเซียน,เจ้าไม่สนใจเลยเหรอ!"

ขณะที่ซูอาโฝวและกงจูจิวเหว่ยที่เต็มไปด้วยความอัศจรรย์ใจ,สุ่ยหรงที่พุ่งออกมา,ทันใดนั้นภายในนั้นก็ปรากฏประกายแสงหลากสีที่พุ่งออกมาพร้อมกัน.

"วี๊ดๆ,วี๊ดๆ............!”

บนเทือกเขา,เสียงดังหวีดหวิวกรีดอากาศที่ดังสนั่นไม่หยุดได้ดังขึ้น.

"กงจู,เห็นเหมือนข้าเห็นใหม? ตบหน้าข้าหน่อย!"ซูอาโฝวที่พึมพำด้วยความงงงวย.

"เผลี๊ย!!"เสียงตบดังสนั่น,ซูอาโฝวที่ลอยออกไป.

"เป็นความจริง,ข้าไม่ได้ฝัน,จงซาน,เจ้าทำได้อย่างไร,ของวิเศษมากมายขนาดนี้เลยรึ?มันสามารถพ่นอุปกรณ์ต้าเซียนได้อย่างงั้นรึ? นี่มันอุปกรณ์ต้าเซียน 26 อัน,หลังจากนี้เจ้าก็ไม่ต้องกังวลอะไรเลย!"กงจูจิวเหว่ยที่ตะโกนออกมาด้วยความตื่นเต้นดีใจ.

ภายในภพหยางที่เต็มไปด้วยความตื่นเต้นดีใจ,ส่วนภายในภพหยิน,เหล่าศัตรูของจงซานเวลานี้ไม่ต้องบอกเลยว่าโศกเศร้าเสียใจแทบกระอักโลหิตออกมาแล้ว.

ของวิเศษนี้มันอะไรกัน? ไม่มีก้นอย่างงั้นรึ?

ทุกคนที่สัมผัสได้ว่า,ของวิเศษของพวกเขาที่เชื่อมต่อกับจิตวิญญาณของเขา,หลังจากที่หลุดเข้าไป,ก็ไม่สามารถสัมผัสได้แล้ว,ไม่เลยแม้แต่น้อย,เป็นเช่นนี้ได้อย่างไร?

จะเป็นเช่นนี้ได้อย่างไร?

ค่ายกลเซียนโบราณข่ายสวรรค์? ในเวลานี้ไม่ต่างจากการล่ะเล่นน่าขัน?

ด้วยมีผังจักรพรรดิคอยปกป้องตัวเอง,มีสิ่งใดที่เขาต้องหวาดกลัว? จงซานจ้องมองไปยังรอบๆ,ต้าเซียนห้าสิบสองคนอย่างงั้นรึ? ต้าเซียนห้าสิบสองคนที่ล้อมสังหารเขา,จงซานก็คาดไม่ถึงเช่นกัน,ทว่าเมื่อมาแล้ว,ก็จะไม่มีใครหนีไปได้.

แน่นอน,ถึงต้องการจับเป็นแต่ก็คงไม่ง่าย!

ผนึก? หากว่าใช้ผนึกเหมือนดั่งเช่นโหลวซิงเฉินล่ะ? ผนึกดังกล่าวนั้น,เหล่าต้าเซียนไม่มีทางทนได้,เมื่อเข้าไปในหลุมสังสารวัฏจะต้องตกตายกลายเป็นฝุ่นผงทันทีแน่นอน.

กลายเป็นฝุ่นผง!

ทันใดนั้นดวงตาของจงซานที่เปลี่ยนเป็นสีเขียวทันที,เหล่ายอดฝีมือในเวลานี้ภายในใจที่สั่นไหวไปมาอย่างรุนแรง.

ในเวลานี้,เหล่ายอดฝีมือเข้าใจได้แล้วว่าพวกเขาได้เข้าใจผิดครั้งใหญ่แล้ว,จงซานไม่ได้อ่อนแอเหมือนดังที่เซิ่งซ่างชิงหมิงกล่าวไว้เลย,เขาทรงพลังน่าเกรงขามมาก.

พวกเขาได้เตะเข้ากับแผ่นหลักเข้าแล้ว,ทันทีที่ดวงตาของจงซานกลายเป็นสีเขียว,หัวใจและวิญญาณของเขาที่สั่นสะท้าน,ราวกับว่าจิตใจของพวกเขาสูญเสียการควบคุม.

หนีเหรอ? หนี,หากแต่ค่ายกลที่พวกเขาใช้ออกมา,พวกเขาไม่สามารถหนีได้,เว้นเสียจากค่ายกลจะถูกยกเลิกก่อน,ไม่เช่นนั้นก็ไม่มีใครสามารถหนีได้,แม้แต่ความแข็งแกร่งของห้าสิบสองต้าเซียนรวมมือกันยังไม่สามารถทำลายมันออกไปได้,เว้นเสียแต่ต้องศัตรูบาดเจ็บล้มตายไปแล้วเท่านั้น.

เหล่ายอดฝีมือเวลานี้เริ่มต้องการร้องไห้แต่ไม่มีน้ำตา,ทำไมพวกเขาถึงได้โชคร้ายขนาดใหนกัน!

พวกเขาที่มั่นใจว่าด้วยสุ่ยหรงจะสามารถสังหารจงซานได้อย่างราบรื่น,ใครเล่าจะคิดว่าจะเป็นเช่นนี้? กับอำนาจอภินิหารของค่ายกลดังกล่าวนี้,แม้แต่เซียนโบราณก็ไม่สามารถใช้วิชาใดออกมาได้,หากแต่ของวิเศษของฝ่ายตรงข้ามที่ไม่เพียงแต่ต้านทานสุ่ยหรงได้,อุปกรณ์ต้าเซียนของพวกเขาก็ยังหายไปแล้ว.

 

อุปกรณ์ต้าเซียนที่ถูกจงซานชิงไป,สุ่ยหรงเองก็ใช้ไม่ได้,จะทำเช่นไร,หากพวกเขาไม่ลงมือ,ไม่ใช่ว่ารอให้จงซานลงมือหรอกรึ?

"ข้าไม่เชื่อว่าแผนภาพนั่นจะลึกไร้ก้น,พวกเราเร็วเข้า,หากจงซานไม่ตายวันนี้,พรุ่งนี้จะเป็นพวกเราที่ต้องตาย!"เซิ่งซ่างชิงหมิงที่ตะโกนออกไปเสียงดัง.

ขณะที่ทุกคนเต็มไปด้วยท่าทางละเหี่ยใจ,ทันใดนั้นราวกับว่าพวกเขารู้สึกว่ากำลังพบเข้ากับเรื่องที่น่าหวาดหวั่นขึ้นมา.

"ตูมมมมม ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”

ภายในตำหนักสังสารวัฏที่เกิดระเบิดเสียงดังสนั่น,ปราณทมิฬที่โชตช่วงพุ่งออกมาอย่างหนักหน่วงรุนแรง,ปราณแห่งความตายที่ปกคลุมท้องฟ้า,พร้อมกับพุ่งเข้ามาในค่ายกลข่ายสวรรค์ในทันที,พร้อมกับกวาดล้างทำลายเหล่าต้าเซียนที่อยู่ด้านในทันที.

"พุ!"

"พุ!"

..............................

..................

......

ในเวลานั้นค่ายกลที่ระเบิดดังสนั่น,เป็นเหตุให้เหล่าผู้ฝึกตนมากมายได้รับบาดเจ็บสาหัส,ปราณทมิฬนั้นทรงพลังน่าเกรงขามมาก,พวกเขาที่พ่นโลหิตออกมาไม่หยุด.

พริบตาเดียวที่ค่ายกลระเบิดออกมา,ในเวลานั้นเหล่าต้าเซียนที่เร่งรีบหนีออกไปในทันที.

ช่างน่าเศร้ายังไปไมได้ไกล,แรงกดดันที่หนักหน่วงรุนแรงก็กดทับลงมา.

พลังกดดันที่ยิ่งใหญ่ทำให้ทุกคนหวาดผวา,แท่งสีดำทมิฬที่พุ่งขึ้นไปถึงสวรรค์ชั้นฟ้า.

"โฮกกกกกกกกกกกกกก ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”

เสียงคำรามดังขึ้นจากภายในตำหนักสังสารวัฏ,เสียงคำรามดังก้องสั่นสะเทือนไปทั่วทุกสารทิศ,ผืนฟ้าและปฐพีที่สั่นไหว,เหล่าต้าเซียนที่อ้าปากค้างตะลึงงัน,นี่เป็นเรื่องที่น่าตื่นตะลึงเป็นอย่างมาก.

เสียงคำรามที่ทำให้ห้วงมิติสั่นไหว?

จงซานที่ยื่นมืออกไปเก็บผังจักรพรรดิ,จ้องมองไปยังตำหนักที่อยู่ไกลออกไป,อำนาจพลังที่ยิ่งใหญ่,แรงกดดันเช่นนี้,ไม่ได้อ่อนด้อยกว่ากุยเช่อ ในภพหยางแม้แต่น้อย,นี่คืออสุรกายปิศาจที่อยู่ในผนึกอย่างงั้นรึ?

ที่ด้านในนั้นปรากฏเงาพุ่งออกมาอย่างรวดเร็ว.

"ตูมมมม!"

เงาที่กระเด็ดออกมาจากด้านใน,ลอยครูดไปกับพื้น,หนี่ปู่ซาที่กุมหน้าอก,ที่มุมปากที่โลหิตไหลออกมา.

ใคร?

"หนี่ปู่ซ่า,เจ้าเป็นไรหรือไม่?"จงซานที่สอบถามออกไปในทันที.

"แข็งแกร่งมาก,เฉินเพียงแค่ได้รับบาดเจ็บเท่านั้น!"หนี่ปู่ซาที่กล่าวออกมาด้วยความตะลึงงัน.

ที่ไกลออกไป.

"ใครกัน? ใครที่อยู่ภายในตำหนักสังสารวัฏนั่น?"เซิ่งซ่างชิงหมิงที่ขมวดคิ้วไปมาร้องออกมาเสียงดัง.

"ทะลวงผนึกออกมาแล้ว? เขากำลังทะลวงผนึกออกมาแล้ว?"ทันใดนั้นเซิ่งซ่างคนหนึ่งที่เอ่ยออกมาด้วยความอัศจรรย์ใจ.

"เขาเป็นใคร? เจ้ารู้จักอย่างงั้นรึ?"เซิ่งซ่างชิงหมิงที่สอบถามออกไปทันที.

"เขา..!"ชายคนดังกล่าวถึงกับต้องกัดริมฝีปากแน่น,ไม่กล้าเอ่ยออกมา.

"บอกมา,จนถึงตอนนี้แล้ว,ยังมีอะไรต้องปิดด้วยรึอย่างไร?"เซิ่งซ่างชิงหมิงที่กล่าวออกมาด้วยความร้อนใจ.

"ขา,เขามีนามว่ากัวซือฝู,เป็นอดีตเสนาธิการคนสำคัญของราชันย์โจวโหยวภพหยางในอดีต!"ชายคนดังกล่าวที่เอ่ยออกมาด้วยความประหลาดใจไม่แน่ใจ.

"ราชันย์โจวโหยว? ต้าโจว,ราชันย์โจวโหยว?"เซิ่งซ่างจิงหมิงที่เอ่ยออกมาดวงตาเบิกกว้าง.

"ข้าเคยเห็นในตำราโบราณ,ได้ยินมาว่ากัวซือฝูถูกผนึกเอาไว้ที่นี่,เขาเคยสาบานเอาไว้ว่า,หากเขาทะลวงผนึกออกมาได้,เขาจะสังหารทุกคนที่อยู่ในอาณาเขตจวงหลุนแห่งนี้! ไม่ให้เหลือสักคน,แม้แต่หญ้าก็ยังไม่อาจจะขึ้น น้ำสักหยดก็ไม่ให้หลั่งไหล! เขาจะสังหารทุกสิ่งมีชีวิต,เพื่อระบายความเกลียดชังของเขา!"ชายคนดังกล่าวเอ่ยตอบในทันที.

จะสังหารทุกสิ่งมีชีวิตในอาณาเขตจวงหลุนอย่างงั้นรึ? แม้แต่หญ้าก็ยังไม่อาจจะขึ้น น้ำสักหยดก็ไม่ให้หลั่งไหล? เขาที่ต้องการสังหารคนหลายร้อยล้านคน,เพื่อบรรเทาความเกลียดชังในใจของเขาอย่างงั้นรึ?

เหล่าผู้ฝึกตนในเวลานี้ถึงกับตื่นตะลึงกับคำพูดดังกล่าว,กัวซือฝู?นี่คืออสุรกายปิศาจที่ถูกผนึกเอาไว้อย่างงั้นรึ?

ภายในตำหนักสังสารวัฏ,จิตสังหารกลิ่นอายแห่งความตายที่โชตช่วง,ปกคลุมพื้นที่รอบๆด้วยแรงกดดันมหาศาล.

ภายในเมืองซ่าง,โหลวซิงเฉินที่อยู่กับเฉินเสี่ยวเชี่ยนชมดอกไม้ใบหญ้า,ทันใดนั้น,โหลวซิงเฉินที่ขมวดคิ้วไปมา,จ้องมองไปยังทิศทางของตำหนักสังสารวัฏ.

"สามี,เกิดอะไรขึ้นอย่างงั้นรึ?"เฉินเสี่ยวเชี่ยนที่เอ่ยออกมาด้วยความสงสัย.

"รอข้าอยู่ที่บ้านอย่าไปใหน!"โหลวซิงเฉินกล่าวเสร็จจากนั้นก็หายไปในทันที.

เมืองซ่างที่อยู่ในห้องโถงหลัก,หวังคูและกลุ่มของเผ่าโครงกระดูกที่เผยท่าทางอัศจรรย์ใจ,เขาที่หยุดทุกอย่างไม่เอ่ยแม้แต่เสียงอะไรออกมา,จากนั้นก็หายไปยังทิศทางทิศหนึ่งทันที.

ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality

#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย

Author(s)

Guan Qi
Watching Chess

สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click

ปัจจุบันแปลจบแล้ว 1672 ตอน สนใจติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ครับ

***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.