Immortality Chapter 912 Communicates Yin-Yang two sectors
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 913 เชื่อมต่อภพหยินหยาง.
Chapter 912 Communicates Yin-Yang two
sectors
ที่ด้านนอกผนึก,จงซานที่นำขวดหยกพิสุทธิ์ออกมา,แววตาของหนี่ปู่ซาที่เต็มไปด้วยความประหลาดใจ,จากนั้นของเหลวสีเขียวมรกตก็ปรากฏออกมา.
ของเหลวสีมรกตที่ถูกจงซานควบคุมลอยบนอากาศ,ก่อนที่จะลอยไปยังใจกลาง,คลุมไปยังกุหลาบอเวจี,จากนั้นก็ผนึกกุลาบและทำให้มันเป็นคลิตตัลคลุมกุหลาบเอาไว้ด้านใน.
"แค๊ก!"
รากกุหลาบที่หักออก!
"ฟิ้ว!"
ภายในห้องโถง,วารีสีดำทมิฬที่กำลังสั่นเป็นระลอก,เห็นชดเจนว่าค่ายกลที่แปลกประหลาดจากดอกกุหลาบได้ค่อยๆแตกสลายหายไปช้าๆ.
จิตสังหารที่หนักหน่วงรุนแรงที่กำลังปะทุขึ้นมามากกว่าเดิม.
"เซิ่งหวัง,เฉินจำเป็นต้องกระตุ้นฮวงจุ้นต่อ,ใช้เวลาสามชั่วยาม,อย่างไรก็ตามเมื่อเฉินกระตุ้นฮวงจุ้ยเต็มกำลัง,จะไม่สามารถช่วยเซิ่งหวังป้องกันจิตมืดได้,หากว่ามีการต่อสู้เกิดขึ้นคงต้องให้เซิ่งหวังลงมือเองแล้ว!"หนี่ปู่ซากล่าว.
"อืม!"จงซานพยักหน้ารับ.
หลังจากเก็บกุหลาบอเวจีแล้ว,ร่างกายของจงซานก็เคลื่อนที่ออกไปด้านนอก,ปล่อยให้หนี่ปู่ซาเคลื่อนค่ายกลฮวงจุ้ยด้านใน.
แม้นว่าตอนเข้ามาจะช้าเป็นอย่างมาก,หากแต่เมื่อเวลาออกไปนั้นความเร็วของจงซานนั้นมากมายยิ่งนัก.
ทว่า,ขณะที่จงซานออกมาด้านนอก,ยังไม่พ้นด้วยซ้ำ,ก็รู้สึกตกใจหยุดขึ้นในทันที.
จงซานพบกับสถานการไม่ดีนัก,ที่ด้านนอกสว่างขนาดนี้เลยรึ?
แน่นอนว่า,มันไม่ได้สว่างมากมาย,เพียงแต่มันสว่างขึ้น,กับร่างแยกเงาย่อมสามารถสัมผัสได้ดีกว่าใคร.
ร่างแยกเงาจงซานนั้น,สามารถสัมผัสได้ถึงแสงสว่างได้มากกว่าปกติ,ความเปลี่ยนแปลงเพียงเล็กน้อยไม่มีทางหลุดรอดสายตา,ทำให้จงซานตระหนักได้ในทันที.
ไม่ได้การ,ไม่ได้การ,มีบางคนกำลังสร้างค่ายกลขึ้น.
จงซานที่ไม่ขยับ,พร้อมกับเริ่มตรวจสอบพื้นที่รอบๆว่ามีสิ่งใดที่แตกต่างออกไป.
จากนั้น,จงซานก็พบเข้ากับความแปลกประหลาด,พ้นที่รอบๆยังคงเหมือนเดิม,ทว่ามีบางอย่างที่ซุกซ่อนเอาไว้.
"ในเมื่อมาแล้ว,ไม่จำเป็นต้องซ่อนตัวเอง ควรจะโผล่หัวออกมาได้แล้ว!"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
เป็นความจริง,พื้นที่รอบๆในเวลานั้นก็ปรากฏชายในชุดคลุมสีม่วงขึ้นในทันที.
"เซิ่งหวังต้าเจิ้ง,เจ้าเล่ห์ยิ่งนัก,เพิ่งเข้ามาในอาณาเขตของข้า,กับพบพิรุธได้อย่างงั้นรึ?"ชายในชุดสีม่วงกล่าว.
"เซิ่งซ่างชิงหมิง?"จงซานที่หรี่ตาจ้องมอง.
"เซิ่งหวังจง,สามารถมองเห็นค่ายกลของข้าได้อย่างไร?"เซิ่งซ่างชิงหมิงแค่นเสียง.
"แตกต่างกันอย่างไร,ไม่เห็นมีอะไร!"จงซานกล่าวหยัน.
"ฮ่าฮ่าฮ่า,พูดจาใหญ่โต,แตกต่างอย่างไร,ยังไม่คิดว่ามีอะไรอีกรึ?"เซิ่งซ่างชิงหมิงที่ดวงตาเบิกกว้าง.
"ฟิ้ว!"
จงซานที่ก้าวเข้าไปในค่ายกลในทันที.
ภายในค่ายกล,เซิ่งซ่างชิงหมิงที่หัวเราะ,ค้างไปในทันที,ตอนนี้เริ่มสำลักกลืนน้ำลายคนโต.
"แค๊กๆๆ"
หลังจากไอออกมาติดต่อกัน,ใบน้าของเซิ่งซ่างชิงหมิงที่เปลี่ยนเป็นแดงซ่าน.
เซิ่งซ่างชิงหมิงที่เงิยหน้าขึ้นมองท้องฟ้า,แทบร้องออกมาด้วยท่าทางเศร้าใจ,เขาที่วางแผนมาเนิ่นนาน,ค่ายกลที่สมบูรณ์แบบเพื่อกังขังจงซาน,แต่เมื่อนำมาใช้จริงกับไม่สามารถทำอะไรจงซานได้เลยแม้แต่น้อย,เรื่องนี้จะให้เขายอมรับได้อย่างไร?
เรื่องนี้จะทำให้เซิ่งซ่างชิงหมิงเศร้าขนาดใหน?
"เหยี่ยนฉงจื่อ?"จงซานที่จ้องมองไปยังทิศทางของเหยี่ยนฉงจื่อกำลังต่อสู้อยู่.
ในเวลานี้,ทัพของต้าเจิ้ง,มียอดฝีมือ 15
คนที่กำลังรุกบุกเข้าสังหารอยู่.
เหยี่ยนฉื่อที่ไหล่บาดเจ็บ,เห็นชัดเจนว่าเขาต้องปะทะกับคนที่เหนือกว่า.
ต้าเซียน? กลุ่มของต้าเซียน?
เสียงของจงซาน,ทำให้การต่อสู้ทั้งสองฝั่งหยุดลง.
"เซิ่งหวัง!"เสียงของเหยี่ยนฉงจื่อที่ขมขื่นและเคร่งขรึม.
ทัพจำนวนสามล้านคน,ตอนนี้สองล้านคนที่หายไป,มีหนึ่งล้านคนอยู่ที่นี่,ฝ่ายตรงข้ามแข็งแกร่งมาก,พวกเขาไม่สามารถรับมือได้เลย.
กับการที่เซิ่งหวังออกมา,ในเวลานี้ทำให้ทุกคนปรากฏขวัญกำลังใจเพิ่มขึ้นในทันที.
"เซิ่งซ่างชิงหมิง,หมายความว่าอย่างไร?
ไม่ใช่ว่าต้องขังจงซานไว้ด้านในหรอกรึ?"คนๆหนึ่งที่เอ่ยออกมาด้วยความตกใจ.
เซิ่งซ่างชิงหมิงที่ตามออกมา,กับเสียงที่มีใครสอบถาม,ทำให้เขาไร้ซึ่งคำพูด,เจ้าถามข้า,แล้วข้าถามใคร?
"เหยี่ยนฉงจื่อนำทัพถอยออกไปก่อน,ข้าจะจัดการที่นี่เอง!"จงซานกล่าวอย่างเคร่งขรึม.
"รับทราบ!"
เหยี่ยนฉงจื่อที่นำทัพถอยห่างออกไปไกล,สำหรับพวกเขาแล้ว,กลุ่มต้าเซียนหาได้ใสใจแต่อย่างใด,ต้องไม่ลืมว่าคนเหล่านี้เป้าหมายคือจงซานนั่นเอง!
จงซานที่หันหน้าไปมองเหล่ากลุ่มยอดฝีมือ.
ห้าสิบสองต้าเซียน! ห้าสิบสิงต้าเซียน?
"เดิมที่กลุ่มราชวงศ์สวรรค์และแดนเทวะนี่เอง,มีปัญหาอะไร?
การเชิญหน้ากับต้าเจิ้ง,ไม่คิดที่จะยอมจำนน,ไม่ต้องกาความสงบสุขต้องการจะประกาศสงครามอย่างงั้นรึ?
แปดราชวงศ์สวรรค์ล่มสลายไปแล้ว,พวกเจ้าคงลืมไปแล้ว?"จงซานที่แค่นเสียงเย็นชา.
กับเสียงที่เย็นชา,มีบางคนที่เผยท่าทางหวาดกลัวออกมา,ทว่าประมุขแดนเทวะและเซิ่งซ่างหลายคนที่ยังคงจ้องมองกันด้วยสายตามั่นคง.
พวกเขาได้ก้าวออกมาแล้ว,การจะถอยหนีนั้นเป็นไปไม่ได้.
"เลิกพูดไร้สาระได้แล้ว,ในเมื่อไม่สามารถถอยได้,ก็ต้องสู้ลงมือ,ค่ายกลเซียนโบราณข่ายฟ้า!"เซิ่งซ่างขิงหมิงที่ตะโกนออกไปเสียงดัง.
"วูซซซซ!"
เหล่ายอดฝีมือที่กระจายออกไปรอบๆจงซาน,ร่างกายที่ปลดปล่อยแสงสีน้ำเงินออกมา,แสงสีน้ำเงินที่หมุนวนล้อมรอบจงซาน,ปรากฏเป็นอภิหารบางอย่างขึ้น,กังขังจงซาน,ดูคล้ายกับหลุมสังสารวัฏ.
เมื่อค่ายกลเริ่มทำงาน,พื้นที่รอบๆเปลี่ยนเป็นดำมืด,แม้แต่ห้วงมิติของโลกใบใหญ่ที่แข็งแกร่งมั่นคงกว่าโลกใบเล็กยังสั่นกระเพื่อม.
เหยี่ยนฉงจื่อที่ถอนกำลังออกมาไกลจ้องมองเข้าไป,ยังรู้สึกตื่นตะใจ.
นี่มั่น?
ห้วงมิติกะเพื่อมเลยอย่างงั้นรึ? นี่คือห้วงมิติของโลกใบใหญ่ที่มั่นคง,ค่ายกลนี้คืออะไร?
น่าหวาดกลัวเกินไปแล้ว.
แสงสีน้ำเงินที่หมุนวน,พวยพุ่งขึ้นไปบนท้องฟ้า,กลายเป็นแท่งแสงขนาดใหญ่,อำนาจที่ยิ่งใหญ่พลังคล้ายกับหลุมสังสารวัฏที่กำลังกดดันกับขังจงซานเอาไว้.
จงซานที่อยู่ในอำนาจพลังของค่ายกล,ค่ายกลนี้ไม่ได้โจมตีมาที่คน,แต่เป็นพลังงานที่ซ้อนทับ,พลังที่มากมายที่เปี่ยมไปด้วยพลังยืดขยายออกหลายเท่า.
แม้แต่,จงซานยังพบว่ามันเป็นค่ายกลที่ทรงพลัง,ภายในพื้นที่รอบๆมีพลังแห่งกฏมากมาย,ที่กำลังบดบี้ด้านในอยู่,ทำให้ไม่ว่าจะเป็นใครอยู่ด้านในไม่สามารถใช้ทักษะวิชาใดๆออกมาได้,อำนาจของค่ายกลนี้ดูเหมือนว่าจะตัดขาดจากโลกภายนอกอย่างสิ้นเชิง,กังขังให้คนที่อยู่ด้านในตกตายไปอย่างงั้นรึ?
"ฟิ้ว!!"
เหนือขึ้นไปบนค่ายกล,ที่ปรากฏเงาร่างขึ้น,เซิ่งซ่างชิงหมิง.
"จงซาน,ค่ายกลตอนนี้เป็นอย่างไรแตกต่างตรงใหน?"เซิ่งซ่างชิงหมิงที่แค่นเสียงเย็นชา.
จงซานที่จ้องมองเซิ่งซ่างชิงหมิงอย่างดูแคลน,"ต่างกัน?
ข้ายังไม่เห็นว่าจะมีอะไรต่าง!"
"ถุยยย,เจ้ายอมรับชะตากรรมซะ,ค่ายกลนี้เจ้าไม่มีทางทำลายได้,ต้องการออกไปฝันไปเถอะ,อยู่ด้านใน,ไม่สามารถใช้วิชาใดๆได้,นี่คือค่ายกลที่แม้แต่เซียนโบราณ,ยังต้องล่วงหล่นจากสวรรค์,ลำพังเจ้า?
วันนี้เป็นไปไม่ได้ที่จะมีชีวิต!"เซิ่งซ่างชิงหมิงแค่นเสียง.
"จริงรึ?
แม้แต่เซียนโบราณก็ไม่สามารถออกไปได้อย่างงั้นรึ?"จงซานแค่นเสียง.
"มีเพียงคนที่สามารถรวมเทียนเต๋า(วิถีสวรรค์)เข้ามาในร่างเท่านั้น,ไม่เช่นนั้นอย่าได้คิด."เซิ่งซ่างชิงชิวเอ่ยด้วยความเย็นชา.
ขณะที่เซิ่งซ่างชิงหมิงกล่าวนั้น,ก็โบกมือขึ้นไปบนท้องฟ้า.
"ครืนนน~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
บนอากาศ,ราวกับว่าเสาน้ำที่ทรงพลังพุ่งตรงลงมา.
เสาน้ำสีเทาที่ทรงพลังดูน่าเกรงขามเป็นอย่างมาก.
เสาน้ำที่ล่วงหล่นลงมาข้างๆจงซานทะลวงไปยังพื้นดิน,เกิดเป็นแอ่งลึก,เป็นพลังกัดกร่อนที่รุนแรงมาก,สำน้ำดังกล่าวมีหรือที่เซียนสวรรค์จะรอดพ้น?
หากถูกเสาน้ำนี้เข้าไปล่ะก็มีแต่ต้องตกตายไปอย่างแน่นอน.
"นี่คือสุ่ยหรง(น้ำกรด),มันสามารถทำลายได้แม้แต่ดวงวิญญาณ!"เซิงซ่างชิงหมิงที่เอ่ยออกมาด้วยเสียงเย็นชา.
จากนั้นเสาน้ำที่ดังสนั่นหวั่นไหวกำลังขยายขนาดออกมา.
ในเวลาเดียวกันนั้น,จงซานที่สะบัดนำขวดหยกขนาดเล็กออกมา,ขวดหยกพิสุทธิ์,พร้อมกับเปิดออกมา,เก็บน้ำดังกล่าวไป.
"วูซซซซซ!"
ของเหลวมากมายที่ถูกดูดไปย่างรวดเร็ว.
ขณะทีกำลังดูดเข้ามานั้น,จงซานต้องขมวดคิ้วไปมาในทันที,เพราะว่าจงซานพบว่าขวดหยกพิสุทธิ์สามารถต้านทานการกัดกร่อนของสุ่ยหรงได้ชั่วคราวเท่านั้น,หากปล่อยเอาไว้นานไม่สามารถต้านทานเอาไว้ได้แน่.
"ไร้ประโยชน์,อุปกรณ์ต้าเซียนนั้นไม่มีทางขวางการกัดกร่อนเอาไว้ได้."เซิ่งซ่างชิงหมิงแค่นเสียง.
สุ่ยหรงที่ค่อยๆขยายใหญ่ขึ้นอย่างรวดเร็ว,พริบตาเดียวก็ขยายออกไปราวกับจะอัดแน่นไปทั่วค่ายกลด้านในแล้ว.
เมื่อสุ่ยหรงขยายออกเต็มที่,จงซานจะหนีไปใหน?
ร่างกายของจงซานที่พุ่งตรงไปยังกำแพงของพลังค่ายกลเพื่อหลบออกไป.
"ตูมมม~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
คลื่นพลังรุนแรงมาก,ร่างของจงซานที่ชนกำแพงคลื่นพลังกระเด้งกลับมา,ไม่สามารถหลบได้?
สุ่ยหรงที่ขยายใหญ่ออกมาเรื่อยๆ,จงซานที่ขมวดคิ้วไปมา,จากนั้นผังจักรพรรดิก็ปรากฏขึ้นลอยอยู่บนศีรษะของจงซานในทันที.
ผังจักรพรรดิภพหยิน,เป็นสีดำ,ที่ตรงกลางนั้นเป็นจุดสีขาว,ปลาหยินยาง,ปลาหยินและปลาหยาง,จุดเล็กที่อยู่ตรงปลายทันใดนั้นก็ขยายออกมาทันที,สุ่ยหรงที่ถูกดูดไปในทันที.
"ดูดซับอย่างงั้นรึ?
เจ้าคิดว่าสามารถดูดซับมันได้รึอย่างไร?!"เซิ่งซ่างชิงหมิงที่กล่าวด้วยเสียงเย็นชา.
ภพหยาง,จงซานร่างหลัก,กงจูจิวเหว่ยและซูอาโฝวที่บินมาหยุดที่เนิดเขาแห่งหนึ่ง.
ทันใดนั้น,ใบหน้าของจงซานก็เปลี่ยนไป,คนทั้งสามที่หยุดลงที่เนินเขาดังกล่าว.
"พวกเจ้ารอข้อยู่ที่นี่!"จงซานเอ่ย.
กล่าวเสร็จก็บินไปยังเทือกเขาแห่งหนึ่ง,จ้องมองไปยังพื้นที่แห่งหนึ่ง,ซึ่งเป็นหุบเขาขนาดใหญ่.
"จงซานต้องการทำอะไรกัน?"กงจูจิวเหว่ยที่กล่าวออกมาด้วยความสงสัย,รับรู้อะไรบางอย่างได้,เขาต้องการทำอะไร?
"ทำอะไร?
ก่อนหน้านี้เขาได้ดื่มสุรากับปรมาจารย์หมากซือเหม่ยมากมาย,จำเป็นต้องไปทำภารกิจเร่งด่วนของผู้ชาย,เป็นไปได้ว่าจงซานจะไปทำภารกิจดังกล่าว,ชิ้งฉ่องไงล่ะ!?"ซูอาโฝวที่กล่าวเชิงขำขัน.
"เพ่ย,จงซานเป็นเซียนสวรรค์แล้ว,ไม่จำเป็นต้องทำเรื่องดังกล่าวสักหน่อย!"กงจูจิวเหว่ยกล่าวหยัน.
"วีดดดดดดดด ตูมมมม~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
ซูอาโฝว"........................!”
กงจูจิวเหว่ย"........................!”
ทั้งสองต่างก็จ้องมองหน้ากันและกัน,คิดเหมือนกับอาโฝวที่คาดเดาก่อนหน้านี้,ก่อนที่จะเผยท่าทางประหลาดใจสงสัย,คนทั้งสองที่เต็มไปด้วยความสงสัยบินขึ้นไปบนฟ้าจดจ้องมองออกไป.
ทันที่ที่พวกเขาเหินขั้นไปบนฟ้าจ้องมองไปยังจงซานที่อยู่บนเยอดเขาแห่งหนึ่ง,ทว่าที่ด้านหน้าของเขานั้น,ปรากฏน้ำพุ่งออกมาราวกับน้ำตก,ราวกับว่ามันถูกส่งออกมาจากร่างของเขา.
ภายในหุบเขาที่เกิดน้ำท่วมหลากขึ้นมา,นำที่เขาปลดปล่อยออกมานั้นทรงพลังน่าเกรงขามมาก,ผืนแผ่นดินยุบถูกกัดกร่อนพื้นที่รอบๆเสียงหายอย่างหนักหน่วงรุนแรง.
ทั้งคู่ถึงกับหวาดผวาขึ้นมาในทันที.
"เป็นคนที่ร้ายกาจยิ่งนัก!"ซูอาโฝวที่กล่าวออกมาด้วยความอัศจรรย์ใจ.
แน่นอนว่า,ทั้งคู่ที่คิดว่าจงซานกำลังไปทำภารกิจของผู้ชาย,เพราะเห็นเขาเร่งรีบบินออกไป.
ทว่าพื้นที่รอบๆจงซานในเวลานี้,ทั้งคู่พบว่าท้องฟ้าเริ่มเปลี่ยนเป็นมืดคลึ้ม,เต็มไปด้วยกลิ่นอายที่น่าหวาดหวั่น.
ส่วนจงซานในเวลานี้,ยังคงปล่อยน้ำออกมาไม่หยุด,ไม่รู้ว่ามีมากมายเท่าไหร่,ตอนนี้พื้นที่รอบๆเริ่มท่วมไปหมดแล้ว.
"นี่มัน,สุ่ยหรง?
เป็นสุ่ยหรงภพหยินใช่หรือไม่?"กงจูจิวเหว่ยที่เอ่ยออกมาด้วยท่าทางประหลาดใจ.
Chapter 912 Communicates Yin-Yang two
sectors
沟通阴阳两界
เชื่อมต่อภพหยินหยาง.
ที่ด้านนอกผนึก,จงซานที่นำขวดหยกพิสุทธิ์ออกมา,แววตาของหนี่ปู่ซาที่เต็มไปด้วยความประหลาดใจ,จากนั้นของเหลวสีเขียวมรกตก็ปรากฏออกมา.
ของเหลวสีมรกตที่ถูกจงซานควบคุมลอยบนอากาศ,ก่อนที่จะลอยไปยังใจกลาง,คลุมไปยังกุหลาบอเวจี,จากนั้นก็ผนึกกุลาบและทำให้มันเป็นคลิตตัลคลุมกุหลาบเอาไว้ด้านใน.
"แค๊ก!"
รากกุหลาบที่หักออก!
"ฟิ้ว!"
ภายในห้องโถง,วารีสีดำทมิฬที่กำลังสั่นเป็นระลอก,เห็นชดเจนว่าค่ายกลที่แปลกประหลาดจากดอกกุหลาบได้ค่อยๆแตกสลายหายไปช้าๆ.
จิตสังหารที่หนักหน่วงรุนแรงที่กำลังปะทุขึ้นมามากกว่าเดิม.
"เซิ่งหวัง,เฉินจำเป็นต้องกระตุ้นฮวงจุ้นต่อ,ใช้เวลาสามชั่วยาม,อย่างไรก็ตามเมื่อเฉินกระตุ้นฮวงจุ้ยเต็มกำลัง,จะไม่สามารถช่วยเซิ่งหวังป้องกันจิตมืดได้,หากว่ามีการต่อสู้เกิดขึ้นคงต้องให้เซิ่งหวังลงมือเองแล้ว!"หนี่ปู่ซากล่าว.
"อืม!"จงซานพยักหน้ารับ.
หลังจากเก็บกุหลาบอเวจีแล้ว,ร่างกายของจงซานก็เคลื่อนที่ออกไปด้านนอก,ปล่อยให้หนี่ปู่ซาเคลื่อนค่ายกลฮวงจุ้ยด้านใน.
แม้นว่าตอนเข้ามาจะช้าเป็นอย่างมาก,หากแต่เมื่อเวลาออกไปนั้นความเร็วของจงซานนั้นมากมายยิ่งนัก.
ทว่า,ขณะที่จงซานออกมาด้านนอก,ยังไม่พ้นด้วยซ้ำ,ก็รู้สึกตกใจหยุดขึ้นในทันที.
จงซานพบกับสถานการไม่ดีนัก,ที่ด้านนอกสว่างขนาดนี้เลยรึ?
แน่นอนว่า,มันไม่ได้สว่างมากมาย,เพียงแต่มันสว่างขึ้น,กับร่างแยกเงาย่อมสามารถสัมผัสได้ดีกว่าใคร.
ร่างแยกเงาจงซานนั้น,สามารถสัมผัสได้ถึงแสงสว่างได้มากกว่าปกติ,ความเปลี่ยนแปลงเพียงเล็กน้อยไม่มีทางหลุดรอดสายตา,ทำให้จงซานตระหนักได้ในทันที.
ไม่ได้การ,ไม่ได้การ,มีบางคนกำลังสร้างค่ายกลขึ้น.
จงซานที่ไม่ขยับ,พร้อมกับเริ่มตรวจสอบพื้นที่รอบๆว่ามีสิ่งใดที่แตกต่างออกไป.
จากนั้น,จงซานก็พบเข้ากับความแปลกประหลาด,พ้นที่รอบๆยังคงเหมือนเดิม,ทว่ามีบางอย่างที่ซุกซ่อนเอาไว้.
"ในเมื่อมาแล้ว,ไม่จำเป็นต้องซ่อนตัวเอง ควรจะโผล่หัวออกมาได้แล้ว!"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
เป็นความจริง,พื้นที่รอบๆในเวลานั้นก็ปรากฏชายในชุดคลุมสีม่วงขึ้นในทันที.
"เซิ่งหวังต้าเจิ้ง,เจ้าเล่ห์ยิ่งนัก,เพิ่งเข้ามาในอาณาเขตของข้า,กับพบพิรุธได้อย่างงั้นรึ?"ชายในชุดสีม่วงกล่าว.
"เซิ่งซ่างชิงหมิง?"จงซานที่หรี่ตาจ้องมอง.
"เซิ่งหวังจง,สามารถมองเห็นค่ายกลของข้าได้อย่างไร?"เซิ่งซ่างชิงหมิงแค่นเสียง.
"แตกต่างกันอย่างไร,ไม่เห็นมีอะไร!"จงซานกล่าวหยัน.
"ฮ่าฮ่าฮ่า,พูดจาใหญ่โต,แตกต่างอย่างไร,ยังไม่คิดว่ามีอะไรอีกรึ?"เซิ่งซ่างชิงหมิงที่ดวงตาเบิกกว้าง.
"ฟิ้ว!"
จงซานที่ก้าวเข้าไปในค่ายกลในทันที.
ภายในค่ายกล,เซิ่งซ่างชิงหมิงที่หัวเราะ,ค้างไปในทันที,ตอนนี้เริ่มสำลักกลืนน้ำลายคนโต.
"แค๊กๆๆ"
หลังจากไอออกมาติดต่อกัน,ใบน้าของเซิ่งซ่างชิงหมิงที่เปลี่ยนเป็นแดงซ่าน.
เซิ่งซ่างชิงหมิงที่เงิยหน้าขึ้นมองท้องฟ้า,แทบร้องออกมาด้วยท่าทางเศร้าใจ,เขาที่วางแผนมาเนิ่นนาน,ค่ายกลที่สมบูรณ์แบบเพื่อกังขังจงซาน,แต่เมื่อนำมาใช้จริงกับไม่สามารถทำอะไรจงซานได้เลยแม้แต่น้อย,เรื่องนี้จะให้เขายอมรับได้อย่างไร?
เรื่องนี้จะทำให้เซิ่งซ่างชิงหมิงเศร้าขนาดใหน?
"เหยี่ยนฉงจื่อ?"จงซานที่จ้องมองไปยังทิศทางของเหยี่ยนฉงจื่อกำลังต่อสู้อยู่.
ในเวลานี้,ทัพของต้าเจิ้ง,มียอดฝีมือ 15
คนที่กำลังรุกบุกเข้าสังหารอยู่.
เหยี่ยนฉื่อที่ไหล่บาดเจ็บ,เห็นชัดเจนว่าเขาต้องปะทะกับคนที่เหนือกว่า.
ต้าเซียน? กลุ่มของต้าเซียน?
เสียงของจงซาน,ทำให้การต่อสู้ทั้งสองฝั่งหยุดลง.
"เซิ่งหวัง!"เสียงของเหยี่ยนฉงจื่อที่ขมขื่นและเคร่งขรึม.
ทัพจำนวนสามล้านคน,ตอนนี้สองล้านคนที่หายไป,มีหนึ่งล้านคนอยู่ที่นี่,ฝ่ายตรงข้ามแข็งแกร่งมาก,พวกเขาไม่สามารถรับมือได้เลย.
กับการที่เซิ่งหวังออกมา,ในเวลานี้ทำให้ทุกคนปรากฏขวัญกำลังใจเพิ่มขึ้นในทันที.
"เซิ่งซ่างชิงหมิง,หมายความว่าอย่างไร?
ไม่ใช่ว่าต้องขังจงซานไว้ด้านในหรอกรึ?"คนๆหนึ่งที่เอ่ยออกมาด้วยความตกใจ.
เซิ่งซ่างชิงหมิงที่ตามออกมา,กับเสียงที่มีใครสอบถาม,ทำให้เขาไร้ซึ่งคำพูด,เจ้าถามข้า,แล้วข้าถามใคร?
"เหยี่ยนฉงจื่อนำทัพถอยออกไปก่อน,ข้าจะจัดการที่นี่เอง!"จงซานกล่าวอย่างเคร่งขรึม.
"รับทราบ!"
เหยี่ยนฉงจื่อที่นำทัพถอยห่างออกไปไกล,สำหรับพวกเขาแล้ว,กลุ่มต้าเซียนหาได้ใสใจแต่อย่างใด,ต้องไม่ลืมว่าคนเหล่านี้เป้าหมายคือจงซานนั่นเอง!
จงซานที่หันหน้าไปมองเหล่ากลุ่มยอดฝีมือ.
ห้าสิบสองต้าเซียน! ห้าสิบสิงต้าเซียน?
"เดิมที่กลุ่มราชวงศ์สวรรค์และแดนเทวะนี่เอง,มีปัญหาอะไร?
การเชิญหน้ากับต้าเจิ้ง,ไม่คิดที่จะยอมจำนน,ไม่ต้องกาความสงบสุขต้องการจะประกาศสงครามอย่างงั้นรึ?
แปดราชวงศ์สวรรค์ล่มสลายไปแล้ว,พวกเจ้าคงลืมไปแล้ว?"จงซานที่แค่นเสียงเย็นชา.
กับเสียงที่เย็นชา,มีบางคนที่เผยท่าทางหวาดกลัวออกมา,ทว่าประมุขแดนเทวะและเซิ่งซ่างหลายคนที่ยังคงจ้องมองกันด้วยสายตามั่นคง.
พวกเขาได้ก้าวออกมาแล้ว,การจะถอยหนีนั้นเป็นไปไม่ได้.
"เลิกพูดไร้สาระได้แล้ว,ในเมื่อไม่สามารถถอยได้,ก็ต้องสู้ลงมือ,ค่ายกลเซียนโบราณข่ายฟ้า!"เซิ่งซ่างขิงหมิงที่ตะโกนออกไปเสียงดัง.
"วูซซซซ!"
เหล่ายอดฝีมือที่กระจายออกไปรอบๆจงซาน,ร่างกายที่ปลดปล่อยแสงสีน้ำเงินออกมา,แสงสีน้ำเงินที่หมุนวนล้อมรอบจงซาน,ปรากฏเป็นอภิหารบางอย่างขึ้น,กังขังจงซาน,ดูคล้ายกับหลุมสังสารวัฏ.
เมื่อค่ายกลเริ่มทำงาน,พื้นที่รอบๆเปลี่ยนเป็นดำมืด,แม้แต่ห้วงมิติของโลกใบใหญ่ที่แข็งแกร่งมั่นคงกว่าโลกใบเล็กยังสั่นกระเพื่อม.
เหยี่ยนฉงจื่อที่ถอนกำลังออกมาไกลจ้องมองเข้าไป,ยังรู้สึกตื่นตะใจ.
นี่มั่น?
ห้วงมิติกะเพื่อมเลยอย่างงั้นรึ? นี่คือห้วงมิติของโลกใบใหญ่ที่มั่นคง,ค่ายกลนี้คืออะไร?
น่าหวาดกลัวเกินไปแล้ว.
แสงสีน้ำเงินที่หมุนวน,พวยพุ่งขึ้นไปบนท้องฟ้า,กลายเป็นแท่งแสงขนาดใหญ่,อำนาจที่ยิ่งใหญ่พลังคล้ายกับหลุมสังสารวัฏที่กำลังกดดันกับขังจงซานเอาไว้.
จงซานที่อยู่ในอำนาจพลังของค่ายกล,ค่ายกลนี้ไม่ได้โจมตีมาที่คน,แต่เป็นพลังงานที่ซ้อนทับ,พลังที่มากมายที่เปี่ยมไปด้วยพลังยืดขยายออกหลายเท่า.
แม้แต่,จงซานยังพบว่ามันเป็นค่ายกลที่ทรงพลัง,ภายในพื้นที่รอบๆมีพลังแห่งกฏมากมาย,ที่กำลังบดบี้ด้านในอยู่,ทำให้ไม่ว่าจะเป็นใครอยู่ด้านในไม่สามารถใช้ทักษะวิชาใดๆออกมาได้,อำนาจของค่ายกลนี้ดูเหมือนว่าจะตัดขาดจากโลกภายนอกอย่างสิ้นเชิง,กังขังให้คนที่อยู่ด้านในตกตายไปอย่างงั้นรึ?
"ฟิ้ว!!"
เหนือขึ้นไปบนค่ายกล,ที่ปรากฏเงาร่างขึ้น,เซิ่งซ่างชิงหมิง.
"จงซาน,ค่ายกลตอนนี้เป็นอย่างไรแตกต่างตรงใหน?"เซิ่งซ่างชิงหมิงที่แค่นเสียงเย็นชา.
จงซานที่จ้องมองเซิ่งซ่างชิงหมิงอย่างดูแคลน,"ต่างกัน?
ข้ายังไม่เห็นว่าจะมีอะไรต่าง!"
"ถุยยย,เจ้ายอมรับชะตากรรมซะ,ค่ายกลนี้เจ้าไม่มีทางทำลายได้,ต้องการออกไปฝันไปเถอะ,อยู่ด้านใน,ไม่สามารถใช้วิชาใดๆได้,นี่คือค่ายกลที่แม้แต่เซียนโบราณ,ยังต้องล่วงหล่นจากสวรรค์,ลำพังเจ้า?
วันนี้เป็นไปไม่ได้ที่จะมีชีวิต!"เซิ่งซ่างชิงหมิงแค่นเสียง.
"จริงรึ?
แม้แต่เซียนโบราณก็ไม่สามารถออกไปได้อย่างงั้นรึ?"จงซานแค่นเสียง.
"มีเพียงคนที่สามารถรวมเทียนเต๋า(วิถีสวรรค์)เข้ามาในร่างเท่านั้น,ไม่เช่นนั้นอย่าได้คิด."เซิ่งซ่างชิงชิวเอ่ยด้วยความเย็นชา.
ขณะที่เซิ่งซ่างชิงหมิงกล่าวนั้น,ก็โบกมือขึ้นไปบนท้องฟ้า.
"ครืนนน~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
บนอากาศ,ราวกับว่าเสาน้ำที่ทรงพลังพุ่งตรงลงมา.
เสาน้ำสีเทาที่ทรงพลังดูน่าเกรงขามเป็นอย่างมาก.
เสาน้ำที่ล่วงหล่นลงมาข้างๆจงซานทะลวงไปยังพื้นดิน,เกิดเป็นแอ่งลึก,เป็นพลังกัดกร่อนที่รุนแรงมาก,สำน้ำดังกล่าวมีหรือที่เซียนสวรรค์จะรอดพ้น?
หากถูกเสาน้ำนี้เข้าไปล่ะก็มีแต่ต้องตกตายไปอย่างแน่นอน.
"นี่คือสุ่ยหรง(น้ำกรด),มันสามารถทำลายได้แม้แต่ดวงวิญญาณ!"เซิงซ่างชิงหมิงที่เอ่ยออกมาด้วยเสียงเย็นชา.
จากนั้นเสาน้ำที่ดังสนั่นหวั่นไหวกำลังขยายขนาดออกมา.
ในเวลาเดียวกันนั้น,จงซานที่สะบัดนำขวดหยกขนาดเล็กออกมา,ขวดหยกพิสุทธิ์,พร้อมกับเปิดออกมา,เก็บน้ำดังกล่าวไป.
"วูซซซซซ!"
ของเหลวมากมายที่ถูกดูดไปย่างรวดเร็ว.
ขณะทีกำลังดูดเข้ามานั้น,จงซานต้องขมวดคิ้วไปมาในทันที,เพราะว่าจงซานพบว่าขวดหยกพิสุทธิ์สามารถต้านทานการกัดกร่อนของสุ่ยหรงได้ชั่วคราวเท่านั้น,หากปล่อยเอาไว้นานไม่สามารถต้านทานเอาไว้ได้แน่.
"ไร้ประโยชน์,อุปกรณ์ต้าเซียนนั้นไม่มีทางขวางการกัดกร่อนเอาไว้ได้."เซิ่งซ่างชิงหมิงแค่นเสียง.
สุ่ยหรงที่ค่อยๆขยายใหญ่ขึ้นอย่างรวดเร็ว,พริบตาเดียวก็ขยายออกไปราวกับจะอัดแน่นไปทั่วค่ายกลด้านในแล้ว.
เมื่อสุ่ยหรงขยายออกเต็มที่,จงซานจะหนีไปใหน?
ร่างกายของจงซานที่พุ่งตรงไปยังกำแพงของพลังค่ายกลเพื่อหลบออกไป.
"ตูมมม~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
คลื่นพลังรุนแรงมาก,ร่างของจงซานที่ชนกำแพงคลื่นพลังกระเด้งกลับมา,ไม่สามารถหลบได้?
สุ่ยหรงที่ขยายใหญ่ออกมาเรื่อยๆ,จงซานที่ขมวดคิ้วไปมา,จากนั้นผังจักรพรรดิก็ปรากฏขึ้นลอยอยู่บนศีรษะของจงซานในทันที.
ผังจักรพรรดิภพหยิน,เป็นสีดำ,ที่ตรงกลางนั้นเป็นจุดสีขาว,ปลาหยินยาง,ปลาหยินและปลาหยาง,จุดเล็กที่อยู่ตรงปลายทันใดนั้นก็ขยายออกมาทันที,สุ่ยหรงที่ถูกดูดไปในทันที.
"ดูดซับอย่างงั้นรึ?
เจ้าคิดว่าสามารถดูดซับมันได้รึอย่างไร?!"เซิ่งซ่างชิงหมิงที่กล่าวด้วยเสียงเย็นชา.
----------------------------
ภพหยาง,จงซานร่างหลัก,กงจูจิวเหว่ยและซูอาโฝวที่บินมาหยุดที่เนิดเขาแห่งหนึ่ง.
ทันใดนั้น,ใบหน้าของจงซานก็เปลี่ยนไป,คนทั้งสามที่หยุดลงที่เนินเขาดังกล่าว.
"พวกเจ้ารอข้อยู่ที่นี่!"จงซานเอ่ย.
กล่าวเสร็จก็บินไปยังเทือกเขาแห่งหนึ่ง,จ้องมองไปยังพื้นที่แห่งหนึ่ง,ซึ่งเป็นหุบเขาขนาดใหญ่.
"จงซานต้องการทำอะไรกัน?"กงจูจิวเหว่ยที่กล่าวออกมาด้วยความสงสัย,รับรู้อะไรบางอย่างได้,เขาต้องการทำอะไร?
"ทำอะไร?
ก่อนหน้านี้เขาได้ดื่มสุรากับปรมาจารย์หมากซือเหม่ยมากมาย,จำเป็นต้องไปทำภารกิจเร่งด่วนของผู้ชาย,เป็นไปได้ว่าจงซานจะไปทำภารกิจดังกล่าว,ชิ้งฉ่องไงล่ะ!?"ซูอาโฝวที่กล่าวเชิงขำขัน.
"เพ่ย,จงซานเป็นเซียนสวรรค์แล้ว,ไม่จำเป็นต้องทำเรื่องดังกล่าวสักหน่อย!"กงจูจิวเหว่ยกล่าวหยัน.
"วีดดดดดดดด ตูมมมม~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
จากบนยอดเขา,ที่เกิดเสียงดังสนั่น,พื้นที่รอบๆยุบลงไปในทันที,ผืนแผ่นดินเลือน,ปรากฏน้ำบางอย่างที่เอ่อท่วม,พร้อมกับส่งเสียงดังสนั่นราวกับสายฟ้าฟาด.
ซูอาโฝว"........................!”
กงจูจิวเหว่ย"........................!”
ทั้งสองต่างก็จ้องมองหน้ากันและกัน,คิดเหมือนกับอาโฝวที่คาดเดาก่อนหน้านี้,ก่อนที่จะเผยท่าทางประหลาดใจสงสัย,คนทั้งสองที่เต็มไปด้วยความสงสัยบินขึ้นไปบนฟ้าจดจ้องมองออกไป.
ทันที่ที่พวกเขาเหินขั้นไปบนฟ้าจ้องมองไปยังจงซานที่อยู่บนเยอดเขาแห่งหนึ่ง,ทว่าที่ด้านหน้าของเขานั้น,ปรากฏน้ำพุ่งออกมาราวกับน้ำตก,ราวกับว่ามันถูกส่งออกมาจากร่างของเขา.
ภายในหุบเขาที่เกิดน้ำท่วมหลากขึ้นมา,นำที่เขาปลดปล่อยออกมานั้นทรงพลังน่าเกรงขามมาก,ผืนแผ่นดินยุบถูกกัดกร่อนพื้นที่รอบๆเสียงหายอย่างหนักหน่วงรุนแรง.
ทั้งคู่ถึงกับหวาดผวาขึ้นมาในทันที.
"เป็นคนที่ร้ายกาจยิ่งนัก!"ซูอาโฝวที่กล่าวออกมาด้วยความอัศจรรย์ใจ.
แน่นอนว่า,ทั้งคู่ที่คิดว่าจงซานกำลังไปทำภารกิจของผู้ชาย,เพราะเห็นเขาเร่งรีบบินออกไป.
ทว่าพื้นที่รอบๆจงซานในเวลานี้,ทั้งคู่พบว่าท้องฟ้าเริ่มเปลี่ยนเป็นมืดคลึ้ม,เต็มไปด้วยกลิ่นอายที่น่าหวาดหวั่น.
ส่วนจงซานในเวลานี้,ยังคงปล่อยน้ำออกมาไม่หยุด,ไม่รู้ว่ามีมากมายเท่าไหร่,ตอนนี้พื้นที่รอบๆเริ่มท่วมไปหมดแล้ว.
"นี่มัน,สุ่ยหรง?
เป็นสุ่ยหรงภพหยินใช่หรือไม่?"กงจูจิวเหว่ยที่เอ่ยออกมาด้วยท่าทางประหลาดใจ.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
ปัจจุบันแปลจบแล้ว 1672 ตอน สนใจติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ครับ
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น