Immortality Chapter 910 Strong Great Zheng
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 910 ความแข็งแกร่งของต้าเจิ้ง.
Chapter 910 Strong Great Zheng
ภพหยิน,ศาลเทวะต้าเจิ้ง,ตำหนักโหลวซิง.
ภายในตำหนักโหลวซิงนั้น,เป็นตำหนักที่สร้างขึ้นใหม่อย่างหรูหรา,ภายในเมืองซ่างนั้น,เหล่าคนที่สำคัญต่างก็มีอาณาเขตเป็นของตัวเอง.
ภายในตำหนักโหลวซิงนั้น,บนบ่อตกปลาแห่งหนึ่ง,ชายในชุดสีน้ำเงินคนหนึ่งที่กำลังนั่งตกปลา.
การกระทำที่ผ่อนคลายเช่นนี้,ทำให้ชายคนดังกล่าวพอใจเป็นอย่างมาก,หลายปีมานี้นับตั้งแต่เขาเข้าร่วมต้าเจิ้งก็ทำให้เขามีความสุขไม่น้อย.
แน่นอนว่าเป็นโหลวซิงเฉินนั่นเอง,ข้างๆกายของเขานั้นมีสตรีผู้หนึ่งที่กำลังเตรียมอาหารชั้นดี,พร้อมกับยืนอยู่ด้านหลังโหลวซิงเฉิน,มือของนางที่คอยนวดไปที่ไหล่ของโหลวซิงเฉิน.
"สามี!"เสียงที่อ่อนหวานจนสามารถหลอมกระดูกได้,แววตาที่เต็มไปด้วยความอ่อนโยน.
โหลวซิงเฉินที่มือหนึ่งกุมด้านเบ็ด,อีกมือหนึ่งที่กุมมือของนางเอาไว้แล้วกล่าวว่า,"เสี่ยวเชี่ยนมีอะไรอย่างงั้นรึ?"
"เป็นเสี่ยวเชี่ยนไม่ดีเอง!"เสี่ยวเชี่ยนที่เอ่ยออกมาด้วยความเศร้า.
"เป็นอะไรรึ?
เรื่องในอดีตอย่าได้เอ่ยถึงมันเลย,ขอแค่มีเจ้าก็พอแล้ว!"โหลวซิงเฉินที่เอ่ยออกมา.
"อืม! แต่ว่าข้าผิดต่อท่านนัก,ท่านที่เป็นประมุขนิกาย,ตอนนี้เป็นเพียงแค่ผู้นำนิกายประจำอาณาจักรของศาลเทวะต้าเจิ้ง!"เสี่ยวเชี่ยนที่กล่าวตำหนิตัวเอง.
"ข้าไม่รู้สึกเสียใจสักนิด,ประมุขนิกายรึ?
ข้าชอบชีวิตในตอนนี้มากกว่า!"โหลวซิงเฉินที่วางคันเบ็ด,พร้อมกับจ้องมองมายังเสี่ยวเชี่ยน.
เสี่ยวเชี่ยนที่ใบหน้าเปลี่ยนเป็นแดงระเรื่อ,จากนั้นก็ส่ายหน้าไปมาเอ่ยออกมาว่า,"หากไม่เพราะข้า,ท่านคงไม่พ่ายแพ้เซิ่งหวัง,เป็นเพราะข้าท่านจึงเสียสมาธิ!"
โหลวซิงเฉินที่ส่ายหน้าไปมา,พร้อมกับนึกถึงเรื่องที่เคยเกิดขึ้น.
"ไม่,ความแข็งแกร่งของเซิ่งหวังนั้น,ไม่สามารถประเมินได้! ข้าไม่ใช่คู่มือของเขา!"โหลวซิงเฉินส่ายหน้าไปมา.
"แต่ว่า,ท่านไม่ได้บอกรึ?ว่าเซิ่งหวังมีพลังฝึกตนระดับเซียนสวรรค์?
ท่านเป็นเซียนโบราณ,จะพ่ายแพ้ได้อย่างไร?"เฉินเสี่ยวเชี่ยนที่ขมวดคิ้วไปมา.
"เจ้าไม่เข้าใจ,บางครั้ง,ความแข็งแกร่งก็ไม่สามารถวัดได้ด้วยพลังฝึกตน,เซิ่งซ่างนั้นคือคนที่แข็งแกร่ง,ที่เหนือกว่าข้าที่มีระดับเซียนโบราณ?
เฮ้เฮ้,แม้แต่เซียนโบราณเองหากถูกทักษะ,ย้อนเวลาของข้าไป,ก็ยากจะต้านทาน,ทว่าความสามารถของเซิ่งหวังตั้งแต่ต้นจนจบ,เขายังไม่ได้ใช้ทักษะโลกเขตแดนออกมาด้วยซ้ำ,แต่ข้าสัมผัสได้ว่าโลกเขตแดนของเซิ่งหวังนั้นน่าสะพรึงกลัวมา."โหลวซิงเฉินที่ส่ายหน้าไปมา.
"อืม!"เฉินเสี่ยวเชี่ยนพยักหน้ารับ.
"ก่อนหน้านี้ข้าเพิกเฉยต่อคนที่ข้ารัก,โปรดวางใจ,หลังจากนี้,สามีคนนี้,จะดูแลเจ้าเป็นอย่างดี!"โหลวซิงเฉินที่กล่าวออกมาอย่างอ่อนโยน.
"อืม!"ดวงตาของเฉินเสี่ยวเชี่ยนที่ปริ่มๆด้วยน้ำตา,เผยความอบอุ่นออกมาทันที.
ภายในเขตแดนจวงหลุน,ป่าแห่งหนึ่ง,จงซานและหวังคูยืนอยู่ในป่า,จ้องมองไปยังพื้นที่ด้านนอกที่ปรากฏแสงที่สว่างเจ้า.
เป็นการต่อสู้,ที่หนักหน่วงรุนแรง,บนท้องฟ้า,ที่มีผู้ฝึกตนมากมายถูกสังหาร,เห็นเพียงแค่แสงสีขาวที่พุ่งผ่านกลุ่มผู้ฝึกตน,ก่อนที่จะถูกสังหารไปอย่างรวดเร็ว.
"ตี้เซียนเซียน,มีพรสวรรค์ที่เทพประทาน,ในเวลาไม่นานคาดไม่ถึงเลยว่าจะเรียนรู้ได้เร็วขนาดนี้,อีกไม่นาน,ไม่จำเป็นต้องให้เฉินคอยสนับสนุนแล้ว!"หวังคูที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"อืม,หลายปีมานี้,ต้องรบกวนเจ้าแล้ว!"จงซานกล่าว.
"ไม่ได้รบกวนเลยแม้แต่น้อย,สวนใหญ่แล้วเป็นตี้เซียนเซียนและเผ่าหมาป่าที่ลงมือ,ตอนนี้นางพร้อมที่จะลงมือด้วยตัวเองแล้ว,แม้แต่ครั้งนี้พันธมิตรหมื่นอสูร,ยังเป็นตี้เซียนเซียนที่เป็นคนนำด้วยตัวนางเอง!"หวังคูที่กล่าวอย่างเคร่งขรึม.
"เทียบตี้เซียนเซียนและตี้เสวียนชาเป็นอย่างไรบ้าง?"จงซานสอบถาม.
"ตี้เซียนเซียน?
พรสวรรค์ไม่ได้ด้อยกว่าตี้เสวียนชา,แม้แต่สูงกว่าด้วยซ้ำ,ทว่า,ตี้เซียนเซียนนั้นยังไม่ได้มีประสบการณ์มากนัก,ตี้เสวียนชาในอดีตก็ยังถือว่าแข็งแกร่งกว่า!"หวังคูกล่าว.
"หืม?"
"ความดุร้ายและอหังการ,ตี้เสวียนชานั้นมีความดุร้ายและอหังการมาก,ชื่อของเขานั้นสั่นสะเทือนไปทั่วโลกใบเล็ก,ตี้เซียนเซียนยังไม่ได้มีความอหังการในเวลานี้!"หวังคูที่ส่ายหน้าไปมา.
"มันเกี่ยวกับสภาพแววล้อมการเติบโต,เซียนเซียนนั้นมีคนคอยปกป้องตั้งแต่เกิด,นางจำเป็นต้องต่อสู้อย่างงั้นรึ?
ตี้เสวียนชานั้นแตกต่างออกไป,เขาต่อสู้มาตั้งแต่ยังเด็ก,ความดุร้ายและอหังการนั้นฝังเข้าไปในกระดูก,ความเป็นตายที่แขวนอยู่บนเส้นด้ายมาตลอด,จนทำให้เขาเติบโตมาเป็นตี้เสวียนชา,ส่วนเซียนเซียน,ที่ไม่ได้มีแรงกดดันนักย่อมมีความดุร้ายอหังการน้อยกว่าตี้เสวียนชา,หลายๆปีมานี้ข้าได้ปล่อยให้นางเดินทางไปกำราบเผ่าหมาป่าทั่วหล้า,เพื่อที่จะฝึกฝนความดุร้ายอหังการให้กับนาง,แต่ดูเหมือนว่าจะไม่เป็นไปตามที่ข้าคิดนัก."จงซานที่เผยยิ้มออกมา.
"เรื่องนี้,มันเป็นรูปแบบที่แตกต่างกันของจื่อจุ้นแต่ละคน!"
"อืม,เซียนเซียนตอนนี้นับว่าพัฒนาเพิ่มขึ้นมาไม่น้อย,ครั้งหน้า,ข้าจะให้นางเป็นผู้นำไปกำราบเผ่าหมาป่าทั่วทุกสารทิศ,ส่วนเจ้าไม่จำเป็นต้องตามนางต่อไปแล้วเช่นกัน."
"ครับ!
เฉินเองก็สามารถที่จะหากำลังใหม่ให้กับเซิ่งหวังได้ด้วยเช่นกัน."หวังคูที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"หืม?
พลังใหม่?"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยความประหลาดใจ.
"ครับ,ภพหยิน.เผ่าโครงกระดูกมีอยู่มากมาย,เฉินสามารถควบคุมพวกเขา,โดยเฉพาะภายในเขตแดนจวงหลุนนั้น,เฉินสามารถสร้างกองทัพโครงกระดูกที่ทรงพลังพร้อมกับบุกยึดครองดินแดนเพิ่มให้กับศาลเทวะต้าเจิ้งได้!"หวังคูกล่าว.
"ยอดเยี่ยม!
ให้เป็นกองกำลังที่เก้าของเจ้าเป็นผู้ดูแลจัดการก็แล้วกัน."จงซานที่กล่าวอย่างพอใจ.
"รับทราบ.
จงซานที่กลับมายังเมืองซ่าง.
"เรียนเซิ่งหวัง,เมืองซ่างมีแขก,ขอเข้าพบกับเซิ่งหวัง! เป็นสามคนที่คุ้นหน้าคุ้นตา!"อี้เหยี่ยนที่จดจ้องมองจงซานด้วยความอัศจรรย์ใจ.
"หืม?
ใคร?"จงซานที่เอ่ยออกมาด้วยความประหลาดใจ.
"กุยโชว,อ้าวเลี่ย,หยินซาเทียน!"อี้เหยี่ยนกล่าวออกมา,พร้อมกับความสงสัยด้วยเช่นกัน.
กุยโซว,เดิมทีเขาคือจื่อจุ้นเผ่าเต่าทมิฬ! หลังจากนั้นถูกจงซานบังคับให้ผ่านทัณฑ์สวรรค์,โบยบินขึ้นมาสู่โลกใบใหญ่.
อ้าวเลี่ย,เดิมที่เขาคืออดีตจื่อจุ้นเผ่ามังกร! หลังจากที่ถูกตี้เสวียนชาบังคับให้บินสู่โลกใบใหญ่,ก่อนหน้านั้นเขาได้นำยอดฝีมือกลุ่มหนึ่งเข้าไปยังโลกใบเล็กเพื่อค้นหาตรามังกร,ช่างน่าเสียดายที่มีหลายคนที่ตายด้วยฝีมือเสวียนหยวนและตระกูลเทียนภพหยิน,และยังมีไป๋ฉีต้าฉิน,ซึ่งเหลือแค่อ้าวเลี่ยคนเดียว,จากนั้นเขาก็หายไปไม่มีใครรับรู้.
หยินซาเทียน,เดิมที่คือไท่จื่อเผ่าพยัคฆ์,ครั้งหนึ่งเคยติดตามต้าเสวียนอ๋องของราชวงศ์สวรรค์ต้าโหลว,ช่างน่าเศร้าต้าเสวียนอ๋องได้ตกตายไป,ตามข่าวลือนั้น,หยินซาเทียนนั้นได้ตกตายไปแล้ว,ทว่าในเวลานี้เป็นเรื่องที่แปลกมากที่ได้มาปรากฏตัวขึ้นที่เมืองซ่าง.
"เป็นพวกเขา,ท้ายที่สุดก็มาแล้วสินะ?"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"หืม?"อี้เหยี่ยนที่เผยท่าทางแปลกประหลาด,เซิ่งหวังรู้อยู่แล้วอย่างงั้นรึ?
"เบิกตัว!"จงซานเอ่ย.
"ครับ!"
จากนั้นไม่นาน,คนทั้งสามก็เข้ามา.
"กุยโซว,อ้าวเลี่ย,หยินซาเทียน,คารวะเซิ่งหวัง,ขอให้เซิ่งหวังมีชีวิตเป็นนิรันดร์,เป็นอมตะเหมือนดั่งสวรรค์! "คนทั้งสามที่เอ่ยออกมาด้วยความเคารพ.
เห็นท่าทางของทั้งสามที่แสดงความเคารพออกมา,ทำให้อี้เหยี่ยนประหลาดใจเป็นอย่างมาก,พวกเขายอมจำนนแล้วอย่างงั้นรึ?
ไม่เคยรู้มาก่อน?นี่พวกเขาเป็นข้าราชบริพารต้าเจิ้งไปแล้วรึ?
"พวกเจ้าคิดอย่างไร?"จงซานสอบถามออกมา.
กุยโซวพยักหน้าและกล่าวออกมาว่า,"ในอดีต,การเดิมพันกับเซิ่งหวัง,ท้ายที่สุดก็เป็นเซิ่งหวังชนะ,เช่นนั้นจากนี้ไปกุยโซวขอปฏิญาณร่วมมือกับต้าเจิ้งตลอดไป!"
"อ้าวเลี่ยไร้ซึ่งหลักประกันแล้ว,แม้แต่ในอดีตเคยกระทำเรื่องไม่ดีแต่เซิ่งหวังก็ไม่ใส่ใจ,การเดิมพันของข้าเองก็พ่ายแพ้แล้ว,อ้าวเลี่ยเองยินดีให้เซิ่งหวังเป็นผู้นำ!"อ้าวเลี่ยที่กล่าวออกมาด้วยความเคารพ.
"หยินซาเทียนเอง,รอคอยให้เซิ่งหวังสั่งการ!"หยินซาเทียนที่กล่าวออกมาด้วยความเคารพเช่นกัน.
อี้เหยี่ยนที่จ้องมองไปยังคนทั้งสาม,พลางขมวดคิ้วไปมา,เดิมพันอย่างงั้นรึ?
พวกเขาพ่ายแพ้เดิมพัน,และยินยอมพร้อมใจเข้าร่วมต้าเจิ้ง,พวกเขาไปเดิมพันตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?
ทั้งสามเลยรึ?
เซิ่งหวังเดิมพันกับคนทั้งสามเลยอย่างงั้นรึ?
เซิ่งหวังมีความลับมากมายขนาดใหนกัน?
อี้เหยี่ยนที่เผยความเคารพ,พลางทอดถอนใจ.
"ดี,ข้าและคนอื่นๆนั้นได้รอคอยเจ้ามาสามสิบปีแล้ว! ท้ายที่สุดพวกเจ้าก็มา!
ข้าได้จัดเตรียมตำแหน่งให้พวกเจ้าแล้ว,ไม่จำเป็นต้องไปเริ่มที่ทหาร,นับจากวันนี้,กุยโซวเป็นจื่อจุ้นเต่าทมิฬของภพหยิน,ดูแลเผ่าเต่าทมิฬของต้าเจิ้ง.
"น้อมรับคำสั่ง!"กุยโซวที่รับคำในทันที.
"อ้าวเลี่ย,กลับคืนสู่ตำแหน่งจื่อจุ้น,ดูแลเผ่ามังกรของต้าเจิ้ง!"จงซานที่กล่าวอย่างเคร่งขรึม.
"น้อมรับคำสั่ง!"
"หยินซาเทียนเป็นจื่อจุ้นเผ่าพยัคฆ์ภพหยิน,ดูแลเผ่าพยัคฆ์ของต้าเจิ้ง!"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"รับทราบ!"
"ที่พักของพวกเจ้า,อยู่ในสวนสี่ลักษณ์,ข้าได้แจ้งต่ออู๋โหลวจื่อจุ้นเผ่าหงเพลิงแล้ว,พวกเจ้าไปพบกับอู๋โหลว,เขาจะพาพวกเจ้าไปยังพื้นที่ของพวกเจ้าและแนะนำเกี่ยวกับค่ายกลสี่ลักษณ์ที่ทุกเผ่าต้องรู้และสามารถใช้งานได้!"จงซานที่กล่าวอย่างจริงจัง.
"รับทราบ!"คนทั้งสามที่รับคำสั่งในทันที.
จากนั้น,คนทั้งสามก็จากไป,เดินทางไปยังสวนสี่ลักษณ์.
คนทั้งสามจากไปแล้ว,อี้เหยี่ยนที่กล่าวพลางถอนหายใจ,"แผนการของเซิ่งหวังลึกล้ำเหนือประมาน,เฉินด้อยกว่ามาก!"
"หืม?"
"ในโลกใบใหญ่นั้น,เผ่าอสูรเทวะทั้งสี่นั้น,แน่นอนว่าภายในใจของพวกเขารู้สึกไม่ค่อยพอใจกันและกันอยู่,เฉินเองก็ต้องการจะรายงานให้เซิ่งหวังให้ทราบถึงเรื่องนี้เช่นกัน,หากปล่อยไว้นาน,เผ่าอสูรทั้งสี่อาจจะแตกแยกกันไป,หากมีหนึ่งก็จะมีสอง,ทว่าเมื่อคนทั้งสามกลับมา,ทุกอย่างก็ง่ายจะจัดการแล้วในเวลานี้!"
"กุยโซว,อ้าวเลี่ย,พวกเขาเป็นอดีตจื่อจุ้น,มีเกียรติศักดิ์ศรีที่สูงอยู่แล้ว,แน่นอนว่าย่อมสามารถที่จะควบคุมเผ่าของตัวเองได้อย่างง่ายดาย,ส่วนหยินซาเทียนนั้น,เป็นไท่จื่อเผ่าพยัคฆ์มาก่อน,ก็ให้ผลเช่นเดียวกัน,ส่วนอู๋โหลว,ที่เป็นผู้ติดตามของอู๋จิวเทียนในอดีต,สำหรับเผ่าหงส์เพลิง,เขามีอำนาจเด็ดขาด,จากนี้ไปค่ายกลสี่ลักษณ์ก็ไม่จำเป็นต้องกังวลอีกต่อไป!"อี้เหยี่ยนกล่าวพลางถอนหายใจ.
"อืม!"
"เฉินวางแผนเอาไว้มีเพียงในโลกใบเล็กเท่านั้น,ส่วนเซิ่งหวังตั้งแต่อยู่ในโลกใบเล็กก็เริ่มวางแผนที่จะเริ่มต้นที่โลกใบใหญ่แล้ว,เฉินด้อยกว่าจริงๆ!"อี้เหยี่ยนกล่าว.
"เอาล่ะ,ความสามารถของเจ้านั้นมีเหรอที่ข้าจะไม่รู้?
ไม่จำเป็นต้องถ่อมตัว,บางครั้งก็ควรจะภาคภูมิใจในตัวเองบ้าง!"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
อี้เหยี่ยนที่หายใจยาวขึ้นจมูก,แสดงท่าทางประชดเล็กน้อย.
กองกำลังต้าเจิ้งที่ตอนนี้แข็งแกร่งขึ้นเรื่อยๆ! ภายในสิบปีมานี้,ภายในต้าเจิ้งสงบ,กับกองกำลังภายนอก,ดูเหมือนว่ามีเพียงราชวงศ์ราชันย์เล็กๆที่เข้ามาท้ายทายเมืองของต้าเจิ้ง,ทว่าหลังจากนั้นสองเดือนราชวงศ์ราชันย์ดังกล่าวก็ล่มสลาย,เรื่องดังกล่าวนี้ได้กระจายไปทั่วทุกสารทิศ.
นอกจากนี้เผ่าหมาป่าที่ถูกกำราบก็มีเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ,ทั้งเผ่ามังกร,เผ่าพยัคฆ์,เผ่าหงเพลิง,แม้แต่เผ่าเต่าทมิฬก็เริ่มแข็งแกร่งมากขึ้นเรื่อยๆเช่นกัน,ในเวลานี้แม้แต่เผ่าโครงกระดูกที่มีชายแดนติดต่อกับต้าเจิ้ง,พวกเขาไม่ได้เข้าโจมตี,ยังเข้าร่วมต้าเจิ้งด้วยซ้ำ.
ผู้คนมากมายทีจับตาดูอยู่ตลอดสิบปี,ความแข็งแกร่งของต้าเจิ้งขยายเพิ่มขึ้นเป็นอย่างมาก.
ในเวลานี้เซิ่งซ่างชิงหมิงและพรรคพวก,พวกเขาที่รู้สึกเป็นกังวลมากขึ้นเรื่อยๆ,ตอนนี้ยังหาโอกาสลอบสังหารจงซานไม่ได้เลย.
"ฝ่าบาท,ข่าวดี,ต้าเจิ้งจงซาน,ในเวลานี้กำลังเดินทางออกจากเมืองซ่างแล้ว!"ทหารสังเกตการคนหนึ่งที่คุกเข่าต่อหน้าเซิ่งซ่างชิงหมิง.
"อะไร?
ไปที่ใหน?"ใบหน้าของเซิ่งซ่างชิงหมิงที่เผยท่าทางตื่นเต้นดีใจขึ้นมาในทันที.
"ตำหนักสังสารวัฏ,จงซานที่เดินทางไปยังทิศทางทิศทางของตำหนักสังสารวัฏ,ทัพใหญ่ไม่ได้เคลื่อนที่ตามด้วย!"ทหารสังเกตการณ์ที่กล่าวออกมาในทันที.
"ตำหนักสังสารวัฏ? ดี,เฝ้ามอง,ใช้สวรรค์ลี้ลับปกปิดตัวตนเอาไว้อย่าให้พลาด!"เซิ่งซ่างชิงหมิงที่ยืนขึ้นในทันที.
Chapter 910 Strong Great Zheng
壮大的大崝
ความแข็งแกร่งของต้าเจิ้ง.
ภพหยิน,ศาลเทวะต้าเจิ้ง,ตำหนักโหลวซิง.
ภายในตำหนักโหลวซิงนั้น,เป็นตำหนักที่สร้างขึ้นใหม่อย่างหรูหรา,ภายในเมืองซ่างนั้น,เหล่าคนที่สำคัญต่างก็มีอาณาเขตเป็นของตัวเอง.
ภายในตำหนักโหลวซิงนั้น,บนบ่อตกปลาแห่งหนึ่ง,ชายในชุดสีน้ำเงินคนหนึ่งที่กำลังนั่งตกปลา.
การกระทำที่ผ่อนคลายเช่นนี้,ทำให้ชายคนดังกล่าวพอใจเป็นอย่างมาก,หลายปีมานี้นับตั้งแต่เขาเข้าร่วมต้าเจิ้งก็ทำให้เขามีความสุขไม่น้อย.
แน่นอนว่าเป็นโหลวซิงเฉินนั่นเอง,ข้างๆกายของเขานั้นมีสตรีผู้หนึ่งที่กำลังเตรียมอาหารชั้นดี,พร้อมกับยืนอยู่ด้านหลังโหลวซิงเฉิน,มือของนางที่คอยนวดไปที่ไหล่ของโหลวซิงเฉิน.
"สามี!"เสียงที่อ่อนหวานจนสามารถหลอมกระดูกได้,แววตาที่เต็มไปด้วยความอ่อนโยน.
โหลวซิงเฉินที่มือหนึ่งกุมด้านเบ็ด,อีกมือหนึ่งที่กุมมือของนางเอาไว้แล้วกล่าวว่า,"เสี่ยวเชี่ยนมีอะไรอย่างงั้นรึ?"
"เป็นเสี่ยวเชี่ยนไม่ดีเอง!"เสี่ยวเชี่ยนที่เอ่ยออกมาด้วยความเศร้า.
"เป็นอะไรรึ?
เรื่องในอดีตอย่าได้เอ่ยถึงมันเลย,ขอแค่มีเจ้าก็พอแล้ว!"โหลวซิงเฉินที่เอ่ยออกมา.
"อืม! แต่ว่าข้าผิดต่อท่านนัก,ท่านที่เป็นประมุขนิกาย,ตอนนี้เป็นเพียงแค่ผู้นำนิกายประจำอาณาจักรของศาลเทวะต้าเจิ้ง!"เสี่ยวเชี่ยนที่กล่าวตำหนิตัวเอง.
"ข้าไม่รู้สึกเสียใจสักนิด,ประมุขนิกายรึ?
ข้าชอบชีวิตในตอนนี้มากกว่า!"โหลวซิงเฉินที่วางคันเบ็ด,พร้อมกับจ้องมองมายังเสี่ยวเชี่ยน.
เสี่ยวเชี่ยนที่ใบหน้าเปลี่ยนเป็นแดงระเรื่อ,จากนั้นก็ส่ายหน้าไปมาเอ่ยออกมาว่า,"หากไม่เพราะข้า,ท่านคงไม่พ่ายแพ้เซิ่งหวัง,เป็นเพราะข้าท่านจึงเสียสมาธิ!"
โหลวซิงเฉินที่ส่ายหน้าไปมา,พร้อมกับนึกถึงเรื่องที่เคยเกิดขึ้น.
"ไม่,ความแข็งแกร่งของเซิ่งหวังนั้น,ไม่สามารถประเมินได้! ข้าไม่ใช่คู่มือของเขา!"โหลวซิงเฉินส่ายหน้าไปมา.
"แต่ว่า,ท่านไม่ได้บอกรึ?ว่าเซิ่งหวังมีพลังฝึกตนระดับเซียนสวรรค์?
ท่านเป็นเซียนโบราณ,จะพ่ายแพ้ได้อย่างไร?"เฉินเสี่ยวเชี่ยนที่ขมวดคิ้วไปมา.
"เจ้าไม่เข้าใจ,บางครั้ง,ความแข็งแกร่งก็ไม่สามารถวัดได้ด้วยพลังฝึกตน,เซิ่งซ่างนั้นคือคนที่แข็งแกร่ง,ที่เหนือกว่าข้าที่มีระดับเซียนโบราณ?
เฮ้เฮ้,แม้แต่เซียนโบราณเองหากถูกทักษะ,ย้อนเวลาของข้าไป,ก็ยากจะต้านทาน,ทว่าความสามารถของเซิ่งหวังตั้งแต่ต้นจนจบ,เขายังไม่ได้ใช้ทักษะโลกเขตแดนออกมาด้วยซ้ำ,แต่ข้าสัมผัสได้ว่าโลกเขตแดนของเซิ่งหวังนั้นน่าสะพรึงกลัวมา."โหลวซิงเฉินที่ส่ายหน้าไปมา.
"อืม!"เฉินเสี่ยวเชี่ยนพยักหน้ารับ.
"ก่อนหน้านี้ข้าเพิกเฉยต่อคนที่ข้ารัก,โปรดวางใจ,หลังจากนี้,สามีคนนี้,จะดูแลเจ้าเป็นอย่างดี!"โหลวซิงเฉินที่กล่าวออกมาอย่างอ่อนโยน.
"อืม!"ดวงตาของเฉินเสี่ยวเชี่ยนที่ปริ่มๆด้วยน้ำตา,เผยความอบอุ่นออกมาทันที.
----------------------------------------------------------------------
ภายในเขตแดนจวงหลุน,ป่าแห่งหนึ่ง,จงซานและหวังคูยืนอยู่ในป่า,จ้องมองไปยังพื้นที่ด้านนอกที่ปรากฏแสงที่สว่างเจ้า.
เป็นการต่อสู้,ที่หนักหน่วงรุนแรง,บนท้องฟ้า,ที่มีผู้ฝึกตนมากมายถูกสังหาร,เห็นเพียงแค่แสงสีขาวที่พุ่งผ่านกลุ่มผู้ฝึกตน,ก่อนที่จะถูกสังหารไปอย่างรวดเร็ว.
"ตี้เซียนเซียน,มีพรสวรรค์ที่เทพประทาน,ในเวลาไม่นานคาดไม่ถึงเลยว่าจะเรียนรู้ได้เร็วขนาดนี้,อีกไม่นาน,ไม่จำเป็นต้องให้เฉินคอยสนับสนุนแล้ว!"หวังคูที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"อืม,หลายปีมานี้,ต้องรบกวนเจ้าแล้ว!"จงซานกล่าว.
"ไม่ได้รบกวนเลยแม้แต่น้อย,สวนใหญ่แล้วเป็นตี้เซียนเซียนและเผ่าหมาป่าที่ลงมือ,ตอนนี้นางพร้อมที่จะลงมือด้วยตัวเองแล้ว,แม้แต่ครั้งนี้พันธมิตรหมื่นอสูร,ยังเป็นตี้เซียนเซียนที่เป็นคนนำด้วยตัวนางเอง!"หวังคูที่กล่าวอย่างเคร่งขรึม.
"เทียบตี้เซียนเซียนและตี้เสวียนชาเป็นอย่างไรบ้าง?"จงซานสอบถาม.
"ตี้เซียนเซียน?
พรสวรรค์ไม่ได้ด้อยกว่าตี้เสวียนชา,แม้แต่สูงกว่าด้วยซ้ำ,ทว่า,ตี้เซียนเซียนนั้นยังไม่ได้มีประสบการณ์มากนัก,ตี้เสวียนชาในอดีตก็ยังถือว่าแข็งแกร่งกว่า!"หวังคูกล่าว.
"หืม?"
"ความดุร้ายและอหังการ,ตี้เสวียนชานั้นมีความดุร้ายและอหังการมาก,ชื่อของเขานั้นสั่นสะเทือนไปทั่วโลกใบเล็ก,ตี้เซียนเซียนยังไม่ได้มีความอหังการในเวลานี้!"หวังคูที่ส่ายหน้าไปมา.
"มันเกี่ยวกับสภาพแววล้อมการเติบโต,เซียนเซียนนั้นมีคนคอยปกป้องตั้งแต่เกิด,นางจำเป็นต้องต่อสู้อย่างงั้นรึ?
ตี้เสวียนชานั้นแตกต่างออกไป,เขาต่อสู้มาตั้งแต่ยังเด็ก,ความดุร้ายและอหังการนั้นฝังเข้าไปในกระดูก,ความเป็นตายที่แขวนอยู่บนเส้นด้ายมาตลอด,จนทำให้เขาเติบโตมาเป็นตี้เสวียนชา,ส่วนเซียนเซียน,ที่ไม่ได้มีแรงกดดันนักย่อมมีความดุร้ายอหังการน้อยกว่าตี้เสวียนชา,หลายๆปีมานี้ข้าได้ปล่อยให้นางเดินทางไปกำราบเผ่าหมาป่าทั่วหล้า,เพื่อที่จะฝึกฝนความดุร้ายอหังการให้กับนาง,แต่ดูเหมือนว่าจะไม่เป็นไปตามที่ข้าคิดนัก."จงซานที่เผยยิ้มออกมา.
"เรื่องนี้,มันเป็นรูปแบบที่แตกต่างกันของจื่อจุ้นแต่ละคน!"
"อืม,เซียนเซียนตอนนี้นับว่าพัฒนาเพิ่มขึ้นมาไม่น้อย,ครั้งหน้า,ข้าจะให้นางเป็นผู้นำไปกำราบเผ่าหมาป่าทั่วทุกสารทิศ,ส่วนเจ้าไม่จำเป็นต้องตามนางต่อไปแล้วเช่นกัน."
"ครับ!
เฉินเองก็สามารถที่จะหากำลังใหม่ให้กับเซิ่งหวังได้ด้วยเช่นกัน."หวังคูที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"หืม?
พลังใหม่?"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยความประหลาดใจ.
"ครับ,ภพหยิน.เผ่าโครงกระดูกมีอยู่มากมาย,เฉินสามารถควบคุมพวกเขา,โดยเฉพาะภายในเขตแดนจวงหลุนนั้น,เฉินสามารถสร้างกองทัพโครงกระดูกที่ทรงพลังพร้อมกับบุกยึดครองดินแดนเพิ่มให้กับศาลเทวะต้าเจิ้งได้!"หวังคูกล่าว.
"ยอดเยี่ยม!
ให้เป็นกองกำลังที่เก้าของเจ้าเป็นผู้ดูแลจัดการก็แล้วกัน."จงซานที่กล่าวอย่างพอใจ.
"รับทราบ.
---------------------------------------------------------------------
จงซานที่กลับมายังเมืองซ่าง.
"เรียนเซิ่งหวัง,เมืองซ่างมีแขก,ขอเข้าพบกับเซิ่งหวัง! เป็นสามคนที่คุ้นหน้าคุ้นตา!"อี้เหยี่ยนที่จดจ้องมองจงซานด้วยความอัศจรรย์ใจ.
"หืม?
ใคร?"จงซานที่เอ่ยออกมาด้วยความประหลาดใจ.
"กุยโชว,อ้าวเลี่ย,หยินซาเทียน!"อี้เหยี่ยนกล่าวออกมา,พร้อมกับความสงสัยด้วยเช่นกัน.
กุยโซว,เดิมทีเขาคือจื่อจุ้นเผ่าเต่าทมิฬ! หลังจากนั้นถูกจงซานบังคับให้ผ่านทัณฑ์สวรรค์,โบยบินขึ้นมาสู่โลกใบใหญ่.
อ้าวเลี่ย,เดิมที่เขาคืออดีตจื่อจุ้นเผ่ามังกร! หลังจากที่ถูกตี้เสวียนชาบังคับให้บินสู่โลกใบใหญ่,ก่อนหน้านั้นเขาได้นำยอดฝีมือกลุ่มหนึ่งเข้าไปยังโลกใบเล็กเพื่อค้นหาตรามังกร,ช่างน่าเสียดายที่มีหลายคนที่ตายด้วยฝีมือเสวียนหยวนและตระกูลเทียนภพหยิน,และยังมีไป๋ฉีต้าฉิน,ซึ่งเหลือแค่อ้าวเลี่ยคนเดียว,จากนั้นเขาก็หายไปไม่มีใครรับรู้.
หยินซาเทียน,เดิมที่คือไท่จื่อเผ่าพยัคฆ์,ครั้งหนึ่งเคยติดตามต้าเสวียนอ๋องของราชวงศ์สวรรค์ต้าโหลว,ช่างน่าเศร้าต้าเสวียนอ๋องได้ตกตายไป,ตามข่าวลือนั้น,หยินซาเทียนนั้นได้ตกตายไปแล้ว,ทว่าในเวลานี้เป็นเรื่องที่แปลกมากที่ได้มาปรากฏตัวขึ้นที่เมืองซ่าง.
"เป็นพวกเขา,ท้ายที่สุดก็มาแล้วสินะ?"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"หืม?"อี้เหยี่ยนที่เผยท่าทางแปลกประหลาด,เซิ่งหวังรู้อยู่แล้วอย่างงั้นรึ?
"เบิกตัว!"จงซานเอ่ย.
"ครับ!"
จากนั้นไม่นาน,คนทั้งสามก็เข้ามา.
"กุยโซว,อ้าวเลี่ย,หยินซาเทียน,คารวะเซิ่งหวัง,ขอให้เซิ่งหวังมีชีวิตเป็นนิรันดร์,เป็นอมตะเหมือนดั่งสวรรค์! "คนทั้งสามที่เอ่ยออกมาด้วยความเคารพ.
เห็นท่าทางของทั้งสามที่แสดงความเคารพออกมา,ทำให้อี้เหยี่ยนประหลาดใจเป็นอย่างมาก,พวกเขายอมจำนนแล้วอย่างงั้นรึ?
ไม่เคยรู้มาก่อน?นี่พวกเขาเป็นข้าราชบริพารต้าเจิ้งไปแล้วรึ?
"พวกเจ้าคิดอย่างไร?"จงซานสอบถามออกมา.
กุยโซวพยักหน้าและกล่าวออกมาว่า,"ในอดีต,การเดิมพันกับเซิ่งหวัง,ท้ายที่สุดก็เป็นเซิ่งหวังชนะ,เช่นนั้นจากนี้ไปกุยโซวขอปฏิญาณร่วมมือกับต้าเจิ้งตลอดไป!"
"อ้าวเลี่ยไร้ซึ่งหลักประกันแล้ว,แม้แต่ในอดีตเคยกระทำเรื่องไม่ดีแต่เซิ่งหวังก็ไม่ใส่ใจ,การเดิมพันของข้าเองก็พ่ายแพ้แล้ว,อ้าวเลี่ยเองยินดีให้เซิ่งหวังเป็นผู้นำ!"อ้าวเลี่ยที่กล่าวออกมาด้วยความเคารพ.
"หยินซาเทียนเอง,รอคอยให้เซิ่งหวังสั่งการ!"หยินซาเทียนที่กล่าวออกมาด้วยความเคารพเช่นกัน.
อี้เหยี่ยนที่จ้องมองไปยังคนทั้งสาม,พลางขมวดคิ้วไปมา,เดิมพันอย่างงั้นรึ?
พวกเขาพ่ายแพ้เดิมพัน,และยินยอมพร้อมใจเข้าร่วมต้าเจิ้ง,พวกเขาไปเดิมพันตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?
ทั้งสามเลยรึ?
เซิ่งหวังเดิมพันกับคนทั้งสามเลยอย่างงั้นรึ?
เซิ่งหวังมีความลับมากมายขนาดใหนกัน?
อี้เหยี่ยนที่เผยความเคารพ,พลางทอดถอนใจ.
"ดี,ข้าและคนอื่นๆนั้นได้รอคอยเจ้ามาสามสิบปีแล้ว! ท้ายที่สุดพวกเจ้าก็มา!
ข้าได้จัดเตรียมตำแหน่งให้พวกเจ้าแล้ว,ไม่จำเป็นต้องไปเริ่มที่ทหาร,นับจากวันนี้,กุยโซวเป็นจื่อจุ้นเต่าทมิฬของภพหยิน,ดูแลเผ่าเต่าทมิฬของต้าเจิ้ง.
"น้อมรับคำสั่ง!"กุยโซวที่รับคำในทันที.
"อ้าวเลี่ย,กลับคืนสู่ตำแหน่งจื่อจุ้น,ดูแลเผ่ามังกรของต้าเจิ้ง!"จงซานที่กล่าวอย่างเคร่งขรึม.
"น้อมรับคำสั่ง!"
"หยินซาเทียนเป็นจื่อจุ้นเผ่าพยัคฆ์ภพหยิน,ดูแลเผ่าพยัคฆ์ของต้าเจิ้ง!"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"รับทราบ!"
"ที่พักของพวกเจ้า,อยู่ในสวนสี่ลักษณ์,ข้าได้แจ้งต่ออู๋โหลวจื่อจุ้นเผ่าหงเพลิงแล้ว,พวกเจ้าไปพบกับอู๋โหลว,เขาจะพาพวกเจ้าไปยังพื้นที่ของพวกเจ้าและแนะนำเกี่ยวกับค่ายกลสี่ลักษณ์ที่ทุกเผ่าต้องรู้และสามารถใช้งานได้!"จงซานที่กล่าวอย่างจริงจัง.
"รับทราบ!"คนทั้งสามที่รับคำสั่งในทันที.
จากนั้น,คนทั้งสามก็จากไป,เดินทางไปยังสวนสี่ลักษณ์.
คนทั้งสามจากไปแล้ว,อี้เหยี่ยนที่กล่าวพลางถอนหายใจ,"แผนการของเซิ่งหวังลึกล้ำเหนือประมาน,เฉินด้อยกว่ามาก!"
"หืม?"
"ในโลกใบใหญ่นั้น,เผ่าอสูรเทวะทั้งสี่นั้น,แน่นอนว่าภายในใจของพวกเขารู้สึกไม่ค่อยพอใจกันและกันอยู่,เฉินเองก็ต้องการจะรายงานให้เซิ่งหวังให้ทราบถึงเรื่องนี้เช่นกัน,หากปล่อยไว้นาน,เผ่าอสูรทั้งสี่อาจจะแตกแยกกันไป,หากมีหนึ่งก็จะมีสอง,ทว่าเมื่อคนทั้งสามกลับมา,ทุกอย่างก็ง่ายจะจัดการแล้วในเวลานี้!"
"กุยโซว,อ้าวเลี่ย,พวกเขาเป็นอดีตจื่อจุ้น,มีเกียรติศักดิ์ศรีที่สูงอยู่แล้ว,แน่นอนว่าย่อมสามารถที่จะควบคุมเผ่าของตัวเองได้อย่างง่ายดาย,ส่วนหยินซาเทียนนั้น,เป็นไท่จื่อเผ่าพยัคฆ์มาก่อน,ก็ให้ผลเช่นเดียวกัน,ส่วนอู๋โหลว,ที่เป็นผู้ติดตามของอู๋จิวเทียนในอดีต,สำหรับเผ่าหงส์เพลิง,เขามีอำนาจเด็ดขาด,จากนี้ไปค่ายกลสี่ลักษณ์ก็ไม่จำเป็นต้องกังวลอีกต่อไป!"อี้เหยี่ยนกล่าวพลางถอนหายใจ.
"อืม!"
"เฉินวางแผนเอาไว้มีเพียงในโลกใบเล็กเท่านั้น,ส่วนเซิ่งหวังตั้งแต่อยู่ในโลกใบเล็กก็เริ่มวางแผนที่จะเริ่มต้นที่โลกใบใหญ่แล้ว,เฉินด้อยกว่าจริงๆ!"อี้เหยี่ยนกล่าว.
"เอาล่ะ,ความสามารถของเจ้านั้นมีเหรอที่ข้าจะไม่รู้?
ไม่จำเป็นต้องถ่อมตัว,บางครั้งก็ควรจะภาคภูมิใจในตัวเองบ้าง!"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
อี้เหยี่ยนที่หายใจยาวขึ้นจมูก,แสดงท่าทางประชดเล็กน้อย.
กองกำลังต้าเจิ้งที่ตอนนี้แข็งแกร่งขึ้นเรื่อยๆ! ภายในสิบปีมานี้,ภายในต้าเจิ้งสงบ,กับกองกำลังภายนอก,ดูเหมือนว่ามีเพียงราชวงศ์ราชันย์เล็กๆที่เข้ามาท้ายทายเมืองของต้าเจิ้ง,ทว่าหลังจากนั้นสองเดือนราชวงศ์ราชันย์ดังกล่าวก็ล่มสลาย,เรื่องดังกล่าวนี้ได้กระจายไปทั่วทุกสารทิศ.
นอกจากนี้เผ่าหมาป่าที่ถูกกำราบก็มีเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ,ทั้งเผ่ามังกร,เผ่าพยัคฆ์,เผ่าหงเพลิง,แม้แต่เผ่าเต่าทมิฬก็เริ่มแข็งแกร่งมากขึ้นเรื่อยๆเช่นกัน,ในเวลานี้แม้แต่เผ่าโครงกระดูกที่มีชายแดนติดต่อกับต้าเจิ้ง,พวกเขาไม่ได้เข้าโจมตี,ยังเข้าร่วมต้าเจิ้งด้วยซ้ำ.
ผู้คนมากมายทีจับตาดูอยู่ตลอดสิบปี,ความแข็งแกร่งของต้าเจิ้งขยายเพิ่มขึ้นเป็นอย่างมาก.
ในเวลานี้เซิ่งซ่างชิงหมิงและพรรคพวก,พวกเขาที่รู้สึกเป็นกังวลมากขึ้นเรื่อยๆ,ตอนนี้ยังหาโอกาสลอบสังหารจงซานไม่ได้เลย.
"ฝ่าบาท,ข่าวดี,ต้าเจิ้งจงซาน,ในเวลานี้กำลังเดินทางออกจากเมืองซ่างแล้ว!"ทหารสังเกตการคนหนึ่งที่คุกเข่าต่อหน้าเซิ่งซ่างชิงหมิง.
"อะไร?
ไปที่ใหน?"ใบหน้าของเซิ่งซ่างชิงหมิงที่เผยท่าทางตื่นเต้นดีใจขึ้นมาในทันที.
"ตำหนักสังสารวัฏ,จงซานที่เดินทางไปยังทิศทางทิศทางของตำหนักสังสารวัฏ,ทัพใหญ่ไม่ได้เคลื่อนที่ตามด้วย!"ทหารสังเกตการณ์ที่กล่าวออกมาในทันที.
"ตำหนักสังสารวัฏ? ดี,เฝ้ามอง,ใช้สวรรค์ลี้ลับปกปิดตัวตนเอาไว้อย่าให้พลาด!"เซิ่งซ่างชิงหมิงที่ยืนขึ้นในทันที.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
ปัจจุบันแปลจบแล้ว 1672 ตอน สนใจติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ครับ
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น