Immortality Chapter 905 Wang Jingwen
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 905 หวังจิวเหวิน.
Chapter 905 Wang
Jingwen
เขตแดนจวงหลุนภาคใต้,ศาลเทวะอู๋เซี่ยง,เมืองเทียนซี!
ไท่จื่อสามที่นำผู้ใต้บังคับบัญชากลับมาจากตำหนักสังสารวัฏ,ขณะที่เขายังก้าวเข้าไปไม่ถึงภายในตำหนักด้วยซ้ำ.
"เรียนไท่จื่อสาม!"มีผู้ใต้บังคับบัญชาคนหนึ่งที่กล่าวรายงานด้วยความเคารพ.
"มีอะไรอย่างงั้นรึ?"ไท่จื่อสามที่กล่าวออกมาด้วยความสงสัย.
"ก่อนหน้านี้สิบวัน,เซิ่งหวังได้ส่งทูตมา,ในเวลานี้ได้รอคอยอยู่ในสวนของตำหนักเทียนซีแล้ว!"ผู้ใต้บังคับบัญชากล่าวรายงาน.
"ทูตอย่างงั้นรึ?"ไท่จื่อสามที่ตกใจเล็กน้อย,จากนั้นก็โบกมือให้ผู้ใต้บังคับบัญชาถอยออกไป.
จากนั้น,ไท่จื่อสามพร้อมกับเสนาธิการบางส่วนก็ก้าวเข้าไปในตำหนักเทียนซี่.
ในเวลานี้,ที่ลานของตำหนักเทียนซี,บนศาลาแห่งหนึ่ง,ที่ด้านหน้ามีสระน้ำ,มีปลามากมายที่กำลังแหวกว่ายไปมา.
ภายในศาลานั้น,มีชายในชุดสีขาวท่าทางเหมือนกับบัณฑิตทรงความรู้,ที่ด้านหน้าของเขามีกูฉินวางอยู่.
ที่ด้านข้างนั้นมีสตรีสองคนคอยดูแล,อีกฝั่งเป็นกระถางถูปตั้งอยู่,ชายที่ดูเรียบร้อยกำลังเล่นกู่ฉิน,น้ำเสียงของกูฉินนั้นดูเงียบสงบ,จนทำให้ปลาในบ่อนั้นลืมที่จะว่ายน้ำด้วยซ้ำ,พวกมันที่หยุดนิ่งราวกับว่าต้องในเสียงเพลง.
ไท่จื่อสามและเหล่าเสนาธิการต่างก็จ้องมองหน้ากันด้วยความงงงวย,ทว่าเขาทำได้แค่มองแต่ไม่ได้เข้าไปในรบกวน.
ชายในชุดสีขาวที่บรรเลงกูฉินได้อย่างไพเราะน่าฟัง.
เสียงดนตรีที่ทำให้สระน้ำกลายเป็นคลื่นพร้อมกับระเหยออกมาเป็นไอ,หมอกที่รวมตัวกันเป็นเสียงดนตรีก่อนที่จะสลายหายไป,เป็นภาพที่น่าอัศจรรย์มาก,ภาพหลายๆอย่างที่เกิดจากไอน้ำระเหยออกมามีทั้งภาพภูเขาแม่น้ำและอื่นๆอีกมากมาย.
หลังจากที่ผ่านไปหนึ่งก้านธูป.
"ฟิ้ว!"
บนสระน้ำ,ปรากฏหมอกที่ปกคลุมไปหมด,รวมตัวกันเป็นสายน้ำ,แม้แต่ปลาตัวเล็กยังกระโดดขึ้นมาแหวกว่ายไปมา.
ชายในชุดสีขาวที่ถอนลมหายใจเบาๆ,ทุกอย่างที่กลับมาเป็นดังเดิม,สาวใช้ที่ยื่นผ้าเช็ดหน้าให้,ชายในชุดสีขาวที่เช็ดมือเบาๆอย่างนุ่มนวล.
จากนั้น,ชายในชุดสีขาวที่หันหน้าไปทางไท่จื่อสามและคนอื่นๆพร้อมกับลุกขึ้นมาทักทาย.
"ผู้น้อยหวังจิงเหวิน,คารวะฝ่าบาทไท่จื่อสาม!"ชายในชุดสีขาวที่โน้มตัวความเคารพ.
แม้นว่าจะเป็นการแสดงความเคารพ,แต่ก็ยังเผยถึงสง่าราศีของบัณฑิตระดับสูง,มีกลิ่นอายของผู้มีความภาคภูมิ,ไม่เหมือนใครในโลกหล้า!
"หวังจิงเหวิน?
จวอหงวนคนใหม่ของศาลเทวะอู๋เซี่ยงอย่างงั้นรึ?"ไท่จื่อสามที่ขมวดคิ้วไปมา.
เกี่ยวกับการปรากฏตัวของหวังจิงเหวิน,ทำให้ภายในใจไท่จื่อสาม,ไม่ค่อยสบายใจนัก,ทว่าเขาก็ไม่มีทางที่จะแสดงท่าทางหยาบคายออกมา,แม้ว่าไท่จื่อสามจะไม่ได้ก้าวไปบนวิถีของราชา,ทว่าเกี่ยวกับการเมืองการปกครองเขาย่อมรับรู้,รับรู้ว่าจะต้องปฏิบัติกลับผู้ใต้บังคับบัญชาเช่นไร.
"เป็นผู้น้อยเอง!"หวังจิงเหวินกล่าว.
"เจ้าเดินทางมามีจุดประสงค์อะไร?"ไท่จื่อสามที่สอบถามออกมาในทันที.
"ก่อนหน้านี้หลายปี,ไท่จื่อสามได้ส่งข่าวไปยังเขตแดนอู๋เซี่ยง,เซิ่งหวังนั้นได้ให้ความสำคัญ,?ทางเหนือของเขตแดนจวงหลุน,นิกายซือกงและศาลเทวะต้าเจิ้งได้ขัดแย้งกัน,ข้าได้คาดเดาเอาไว้แล้วว่าต้าเจิ้งจะได้รับชัยชนะ!"หวังจิงเหวินที่เผยยิ้มเล็กน้อยออกมา.
คาดเอาไว้ว่าเซิ่งหวังต้าเจิ้งจะได้รับชัยชนะ!
ได้ยินคำพูดดังกล่าวนี้ไท่จื่อสามที่ดวงตาหดเกร็ง,เหล่าเสนาธิการคนอื่นที่เผยท่าทางหวาดหวั่น,นี่เขารู้เรื่องทั้งหมดอย่างงั้นรึ?
ต้องไม่ลืมว่าสถานการณ์ที่เกิดขึ้นที่ตำหนักสังสารวัฏนั้นเพิ่งจบไป,พวกเขาที่เร่งรีบกลับไปอย่างรวดเร็ว!
ข่าวต่างๆยังไม่นาจะถูกส่งมาถึงเขตแดนทางใต้,แต่เข้ารู้ก่อนแล้วอย่างงั้นรึ?
หวังจิงเหวินผู้นี้เป็นใครกัน?
ความแข็งแกร่งของหวังจิงเหวินนั้นไม่ได้มากมายนัก,แม้แต่ยังเป็นมนุษย์อยู่ด้วยซ้ำ,สิ่งที่พวกเขารู้คือเขาเป็นจวอหงวนคนใหม่ของศาลเทวะอู่เซี่ยง,ซึ่งเรื่องนี้ทุกคนรับรู้กันดี.
ความเร็วของมนุษย์,เป็นไปไม่ได้ที่จะรวดเร็วกว่าพวกเขา!
อย่างไรก็ตาม,เป็นไปไม่ได้ที่เขาจะรู้ผล,นี่เขาเพียงแค่คาดเดาอย่างงั้นรึ?
"ถูกต้อง,จงซานได้รับชัยชนะ! เจ้าเดาถูกได้อย่างไร?"ไท่จื่อสามที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"เดาอย่างงั้นรึ?
ไม่จำเป็นต้องคาดเดา,หลายวันมานี้ข้าได้อ่านข้อมูลต่างๆของศาลเทวะต้าเจิ้ง,หลายปีมานี้พวกเขาได้วางแผนการเป็นขั้นเป็นตอน.จึงไม่ยากที่จะสรุปผล."หวังจิงเหวินที่ส่ายหน้าไปมา.
เหล่าเสนาธิการที่ไร้ซึ่งคำพูด,ไม่จำเป็นต้องคาดเดาอย่างงั้นรึ?
เพียงเห็นข้อมูลก็รู้แล้วอย่างงั้นรึ?
"แล้วเซิ่งหวังส่งเจ้ามาทำอะไรอย่างงั้นรึ?"ไท่จื่อสามที่สูดหายใจลึก.
"ศาลเทวะต้าเจิ้งของเขตแดนจวงหลุนนั้นดูเหมือนว่าจะไม่ธรรมดาอย่างที่พวกเราคิด,พวกเขาที่ขยายดินแดนไปทั่วทุกสารทิศ,อีกไม่นานจะต้องมาถึงตำหนักเทียนซี่แห่งนี้แน่,เซิ่งหวังจึงได้ส่งผู้น้อยมาช่วยไท่จื่อสามอีกแรง,นี่คือราชโองการของเซิ่งหวัง,ขอให้ไท่จื่อสามโปรดแล!"หวังจิงเหวินที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
จากนั้นหวังจิงเหวินสะบัดมือพร้อมกับนำราชโองการออกมา.
ไท่จื่อสามที่รับมาในทันที,จดจ้องมองใคร่ครวญอย่างระมัดระวัง
กับราชโองการนี้,ทำให้ไท่จื่อสามขมวดคิ้วไปมา,และจากนั้นก็สูดหายใจลึกจ้องมองไปยังหวังจิงเหวิน.
"เซิ่งหวังส่งเจ้ามาช่วยข้าอย่างงั้นรึ?"ไท่จื่อสามที่กล่าวออกมาด้วยความสงสัย.
"ครับ,ผู้น้อยต้องการช่วยเหลือไท่จื่อสามอย่างเต็มที่,เพื่อสร้างความแข็งแกร่งของอู๋เซี่ยงในเขตแดนจวงหลุนแห่งนี้!"หวังจิงเหวินที่โค้งคำนับเล็กน้อย.
ทุกคนที่จ้องมองหวังจิงเหวินด้วยท่าทางประหลาดใจไม่แน่ใจ,จากนั้นไท่จื่อสามที่ครุ่นคิดก่อนจะหัวเราะออกมา,"ดี,ได้เซียนเซิงมาช่วย,ตำหนักเทียนซีจะต้องประสบผลยึดครองเขตแดนจวงหลุนแห่งนี้ได้อย่างแน่นอน."
"ผู้น้อยจะทำสุดความสามารถ!"หวังจิงเหวินที่พยักหน้ารับ.
"เซียนเซิงที่มากด้วยความสามารถ,เป็นผู้ที่ผ่านการทดสอบเกอจีได้อย่างยอดเยี่ยมเป็นความสามารถที่ร้อยปีจะมีสักคน,ไม่รู้ว่าสถานการณ์ในเวลานี้,จะจัดการอย่างไร?"ไท่จื่อสามที่สอบถามออกมาในทันที.
"ในเวลานี้,ผู้น้อยได้ทำการศึกษาภูมิประเทศของภาคเหนือเขตแดนจวงหลุนแล้ว,กลุ่มอิทธิพลต่างตอนนี้กำลังระวังตัว,ทว่าต้าเจิ้งจะต้องขยายดินแดนออกไปสำเร็จอย่างแน่นอน,อีกไม่นานจะต้องประกาศสงครามกับตำหนักเทียนซีของพวกเราแน่!"หวังจิงเหวินที่กล่าวออกมาในทันที.
"ดี!"
"ไม่ว่าอย่างไรศาลเทวะที่ผุดออกมาจากโลกใบเล็กน้อย,ไม่ว่าอย่างไร,ประวัติความเป็นมาย่อมด้อยกว่าพวกเรา!"หวังจิงเหวินกล่าว.
"เซียนเซิงกล่าวผิดแล้ว,มีประวัติความเป็นมาอย่างงั้นรึ?
ศาลเทวะต้าเจิ้งอ่อนแอไม่มีประวัติความเป็นมาต่างหาก?"เสนาธิการคนหนึ่งที่กล่าวแย้งในทันที.
หวังจิงเหวินที่หรี่ตาจิ้งมอง,กล่าวออกมาเล็กน้อย,"ประวัติความเป็นมา,เกี่ยวข้องกับความแข็งแกร่ง,มีเหตุผลมากมาย,ไม่ว่าจะเป็นวัฒนธรรม,ประสบการ,สายสัมพันธ์,เจตจำนงของปวงชน,ล้วนมีผลต่อความแข็งแกร่ง,สิ่งเหล่านี้ถูกเรียกว่าความเป็นมา,ต้าเจิ้งที่แยกสวรรค์สะบั้นปฐพีออกมานั้น,แน่นอนว่าประวัติความเป็นมาย่อมมีน้อยอยู่,หากพวกเขาต้องการพัฒนา,พวกเขาก็จำเป็นต้องค้นหาเหล่าคนมีพรสวรรค์,การรับผู้มีความสามารถทั่วเขตแดนจวงหลุน,นี่ไม่ใช่แค่เพิ่มความแข็งแกร่งแต่ยังเป็นการผสานประวัติความเป็นมาของเหล่าคนท้องถิ่นในเขตแดนจวงหลุน,ซึ่งจะเป็นการดึงดูดสร้างสายสัมผัสต่อประชาชนให้มีต่อต้าเจิ้ง,จากนั้นประวัติศาสร์าของพวกเขาก็จะเพิ่มขึ้นมาอย่างรวดเร็ว!"
กับคำพูดของหวังจิงเหวินนั้น,ทุกคนที่ตระหนักได้ในทันที,เสนาธิการหลายคนถึงกับต้องแสดงความนับถือทีเดียว.
"เช่นนั้น,เซียนเซิงจะบอกว่าการที่เขาล้มโหลวซิงเฉินในการประลองนั้น,จากนั้นจงซานก็ออกราชโองการทั่วหล้า,ในการสอบเกอจีครั้งนี้,ก็เพื่อรวบรวมคนที่มีความสามารถของคนในเขตแดนจวงหลุนเพื่อเหตุผลนี้สินะ!"ไท่จื่อสามที่ตื่นตกใจขึ้นมาเช่นกัน.
เซิ่งหวังต้าเจิ้ง?
เดิมที่การสอบเกอจีนั้นไม่ไช่แค่เพียงรวบรวมคนที่มีความสามารถเท่านั้น,ยังมีความหมายลึกซึ้งซ่อนเอาไว้อยู่,จงซาน,เป็นตัวตนที่น่าสะพรึงกลัวนัก!
หวังจิงเหวินทีพยักหน้าและกล่าวออกมาว่า,"ข้าได้ศึกษาจงซานมาหลายวันแล้ว,จงซานหลังจากที่ล้มโหลวชิงเฉิน,จากนั้นก็จะออกราชโองการประกาศไปทั่วหล้า,เห็นชัดเจนว่าความสามารถของจงซานนั้น,อาศัยจังหวะที่เหมาะเจาะ! เพื่อเพิ่มประวัติศาสตร์ให้กับต้าเจิ้ง,เป็นการกระทำที่ร้ายกาจมาก!"
"เซียนเซิง,แล้วพวกเราจะต้องทำเช่นไร?"ไท่จื่อสามสอบถามออกมาในทันที.
"ต้าเจิ้งนั้นยังจำเป็นต้องพัฒนาอยู่มาก,ทว่าไท่จื่อสามโปรดวางใจ,พวกเราเหนือกว่ามาก,พวกเรามีประวัติศาสตร์ความเป็นมาที่ยาวนาน,ที่ต้าเจิ้งไม่สามารถเทียบได้เลย,ก้าวแรกของพวกเราในเวลานี้,คือยึดครองพื้นที่รอบๆโดยเฉพาะสี่ราชวงศ์สวรรค์!"หวังจิงเหวินกล่าว.
"สี่ราชวงศ์สวรรค์ที่สร้างปัญหาให้กับตำหนักเทียนซีของข้า,หลายปีมานี้พวกเราอยู่ในภาวะคุมเชิง,ยึดครองอย่างงั้นรึ?
มันง่ายที่จะพูดแต่ยากที่จะทำสำเร็จ!"ไท่จื่อสามที่ขมวดคิ้วไปมา.
"อาจจะดูข้ามขั้นไปบ้าง,แต่หากไท่จื่อสามมอบการบัญชาการทหารให้กับข้า,ห้าปี,ข้าสามารถที่จะกำราบสี่ราชวงศ์สวรรค์ได้สำเร็จอย่างแน่นอน!"หวังจิงเหวินที่กล่าวออกมาอย่างจริงจัง.
"ห้าปี?
จะเป็นไปได้อย่างไร?"เสนาธิการคนหนึ่งที่เอ่ยออกมาด้วยความตกใจ.
หวังจิงเหวินที่จ้องมองไปยังเสนาธิการคนดังกล่าว,พร้อมกับส่ายหน้าไปมา,"ไท่จื่อสามโปรดตัดสินใจ.
"ห้าปี? เป็นเรื่องที่เหลือเชื่อ,ท่านมีความมั่นใจมากเท่าไหร่?"ไท่จื่อสามที่ขมวดคิ้วไปมาสอบถามออกไป.
"หากว่าข้าได้รับบัญชาจากศาลเทวะอู๋เซี่ยง,เพื่อยึดครองสี่ราชวงศ์สวรรค์นั้นภายในห้าปี,เป็นเรื่องยากรึ?,ข้ามั่นใจร้อยเปอร์เซ็น!"หวังจิงเหวินที่กล่าวออกมาด้วยความมั่นใจ.
ดวงตาของไท่จื่อสามที่ส่ายไปมา,เสนาธิการคนอื่นๆเองก็เผยท่าทางแปลกประหลาด.
"แผนการจากนั้นล่ะ?"ไท่จื่อสามที่ไม่ตอบ,ยังคงกล่าวสอบถามต่อไป.
"จากนั้น?
แน่นอนเมื่อพวกเรายึดครองภาคใต้ของเขตแดนจวงหลุนได้แล้ว,ภาคเหนือเอง ศาลเทวะต้าเจิ้งคงจะรวมภาคเหนือเสร็จแล้ว,ในเวลานั้นภาคเหนือและภาคใต้จะประจันหน้ากัน,พวกเราจะเปิดฉากรบกับต้าเจิ้งอย่างเต็มกำลัง!"หวังจิงเหวินที่กล่าวออกมาด้วยความมั่นใจ.
รวมอาณาเขตภาคใต้ของอาณาเขตจวงหลุนอย่างงั้นรึ?นับเป็นเรื่องราวที่ยอดเยี่ยม.
ทุกคนที่จ้องมองหวังจิงเหวิน,พร้อมกับเผยท่าทางแปลกประหลาด,ส่วนไท่จื่อสามนั้นไม่เชื่อนักยังคงมองหวังจิงเหวิน,และกล่าวออกมอย่างเคร่งขรึม,"เจ้ามีอะไรรับประกัน?"
หวังจิงเหวินที่จ้องมองไปยังไท่จื่อสาม,เผยยิ้มออกมาเล็กน้อย,"รับประกัน?
ศาลเทวะอู่เซี่ยงเป็นหลักประกันอยู่แล้ว,ราชวงศ์ของพวกเราแข็งแกร่งและมากด้วยประวัติความเป็นมาก,การต่อสู้ของพวกเรานั้นไม่ได้ขาดคนที่มีความสามารถ,แต่ขาดความเร็ว,กับศาลเทวะและราชวงศ์สวรรค์,จำเป็นต้องมีอะไรรับประกันด้วยอย่างงั้นรึ?"
หวังจิงเหวินที่กล่าวออกมาอย่างสุภาพ,กับความกล้าของเขาทำให้เสนาธิการคนอื่นๆเขินอาย,ทว่าหากว่าการเสนอของเขาไม่ได้รับการสนอง,หวังจิงเหวินเองก็จะกลายเป็นตัวตลกให้คนอื่นหัวเราะได้เช่นกัน.
ไท่จื่อสามที่จ้องมองหวังจิงเหวินด้วยความลึกซึ้ง,ก่อนที่จะหัวเราะเสียงดัง,"อ่าฮ่าฮ่าฮ่า,ดี! ข้าเชื่อเจ้า,นับจากวันนี้,ทหารของเมืองเทียนวี่จะมอบให้เจ้าเป็นคนบัญชาการ,ทว่าแผนการทุกอย่างของเจ้าจะต้องผ่านตาของข้า!"
"รับทราบ,ผู้น้อยจะช่วยเหลือไท่จื่อสามสุดความสามารถ!"หวังจิงเหวินที่กล่าวรับในทันที.
ศาลเทวะต้าเจิ้ง,เมืองซ่าง.
เมืองซ่างนับจากที่ผุดออกมาจากโลกใบเล็ก,เมืองหลวงก็ถูกทำให้กลายเป็นเกาะลอยฟ้าเหมือนกันสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว,และที่ด้านล่างของเกาะลอยฟ้าในเวลานี้ได้ทำการเปิดสอบเกอจี,เพื่อคัดเลือกเหล่าคนที่มีความสามารถ.
ภายในตำหนักปู่ซือ.
"เซิ่งหวัง,แปดราชวงศ์สวรรค์ในเวลานี้ถูกกำราบเอาไว้อย่างราบคาบ,ตอนนี้ไม่ได้เป็นภัยคุกคามต่อพวกเราแต่แต่น้อย,ตราบเท่าที่พวกเราเคลื่อนทัพบุกเต็มกำลังย่อมสามารถยึดครองราชวงศ์สวรรค์ทั้งแปดได้อย่างแน่นอน!"อี้เหยี่ยนที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"อืม!"จงซานที่นั่งบนบังลักก์พลางพยักหน้ารับ.
"ทว่า,เฉินมีความคิดบางอย่าง,ในเวลานี้,พวกเราควรที่จะหยุดให้ทหารของพวกเรารุกเข้าไปดีหรือไม่?
ตอนนี้พวกเราควรที่จะพักรบดีกว่า!"อี้เหยี่ยนสอบาถมออกไป.
"หืม?"
ภายในห้องโถงนั้น,เหล่าเสนาธิการต่างก็เผยความประหลาดใจออกมา,ตอนนี้หากไม่หยุดก็จะได้รับชัยชนะเห็นๆ,แต่กลับหยุดพักรบกับแปดราชวงศ์สวรรค์อย่างงั้นรึ?
"แปดราชวงศ์สวรรค์,แม้ว่าพวกเขาจะพ่ายแพ้ไปแล้ว,ทว่าอูฐผอมก็ยังตัวใหญ่กว่าม้า,การบุกกระหน่ำของพวกเรา,จะเป็นให้พวกเขาเข้าตาจน
พร้อมกับตอบโต้กลับอย่างไม่คิดชีวิต,ผลประโยชน์ที่พวกเราควรจะได้เต็มเม็ดเต็มหน่วยคงจะเสียหายไปไม่น้อย,นอกจากนี้การกำจัดแปดราชวงศ์สวรรค์,ยังทำให้พวกเราต้องเผชิญหน้ากับราชวงศ์สวรรค์อื่นๆอีกมากมาย,แนวโน้วสงครามของพวกเราก็จะยิ่งใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ,การยึดครองพวกเราในครั้งนี้ไม่ได้สร้างประโยชน์ให้กับพวกเรานัก!"อี้เหยี่ยนกล่าว.
*** 瘦死的骆驼比马大/อูฐผอมก็ยังตัวใหญ่กว่าม้า
= ถึงจะตกต่ำแต่ก็เคยยิ่งใหญ่มาก่อน***
"อืม!"จงซานที่พยักหน้ารับ.
"เฉินคิดว่าการประกาศพักรบชั่วคราวนี้,ยังจะทำให้แปดราชวงศ์สวรรค์เสื่อมลงเรื่อยๆ,เป็นไปได้ว่าจะมีราชวงศ์สวรรค์อื่นๆรุกเข้ามาค่อยๆแบ่งพื้นที่ของพวกเรา,และนั่นก็จะทำให้วาสนาของพวกเราลดน้อยถอยลง,การจะทำลายล้างราชวงศ์สวรรค์ทั้งแปด,ทางที่ดีควรจะทำให้วาสนาของพวกเขาลดลงด้วยตัวเอง,หลังจากที่พวกเขาได้รับบาดเจ็บสาหัสแล้ว,กองกำลังของพวกเราเมื่อยกออกไปบดขยี้พวกเขา,พวกเราจะได้รับผลประโยชน์มากมาย!"อี้เหยี่ยนกล่าว.
"เฉินเองก็มีความเห็นเช่นเดียวกัน!"เสี่ยวหวังที่ออกความเห็นในทันที.
"เฉินเองก็มีความเห็นเช่นเดียวกัน!"เจ้าโส่วเซี่ยงที่เอ่ยสนับสนุนอีกคน.
"เฉินก็มีความคิดเห็นเช่นคนอื่นๆ!"เหล่าเสนาธิการต่างก็ลงความเห็นเป็นเสียงเดียวกัน.
"ให้เป็นไปตามนั้น!"จงซานที่รับคำในทันที.
Chapter 905 Wang
Jingwen
王靖文
หวังจิวเหวิน.
เขตแดนจวงหลุนภาคใต้,ศาลเทวะอู๋เซี่ยง,เมืองเทียนซี!
ไท่จื่อสามที่นำผู้ใต้บังคับบัญชากลับมาจากตำหนักสังสารวัฏ,ขณะที่เขายังก้าวเข้าไปไม่ถึงภายในตำหนักด้วยซ้ำ.
"เรียนไท่จื่อสาม!"มีผู้ใต้บังคับบัญชาคนหนึ่งที่กล่าวรายงานด้วยความเคารพ.
"มีอะไรอย่างงั้นรึ?"ไท่จื่อสามที่กล่าวออกมาด้วยความสงสัย.
"ก่อนหน้านี้สิบวัน,เซิ่งหวังได้ส่งทูตมา,ในเวลานี้ได้รอคอยอยู่ในสวนของตำหนักเทียนซีแล้ว!"ผู้ใต้บังคับบัญชากล่าวรายงาน.
"ทูตอย่างงั้นรึ?"ไท่จื่อสามที่ตกใจเล็กน้อย,จากนั้นก็โบกมือให้ผู้ใต้บังคับบัญชาถอยออกไป.
จากนั้น,ไท่จื่อสามพร้อมกับเสนาธิการบางส่วนก็ก้าวเข้าไปในตำหนักเทียนซี่.
ในเวลานี้,ที่ลานของตำหนักเทียนซี,บนศาลาแห่งหนึ่ง,ที่ด้านหน้ามีสระน้ำ,มีปลามากมายที่กำลังแหวกว่ายไปมา.
ภายในศาลานั้น,มีชายในชุดสีขาวท่าทางเหมือนกับบัณฑิตทรงความรู้,ที่ด้านหน้าของเขามีกูฉินวางอยู่.
ที่ด้านข้างนั้นมีสตรีสองคนคอยดูแล,อีกฝั่งเป็นกระถางถูปตั้งอยู่,ชายที่ดูเรียบร้อยกำลังเล่นกู่ฉิน,น้ำเสียงของกูฉินนั้นดูเงียบสงบ,จนทำให้ปลาในบ่อนั้นลืมที่จะว่ายน้ำด้วยซ้ำ,พวกมันที่หยุดนิ่งราวกับว่าต้องในเสียงเพลง.
ไท่จื่อสามและเหล่าเสนาธิการต่างก็จ้องมองหน้ากันด้วยความงงงวย,ทว่าเขาทำได้แค่มองแต่ไม่ได้เข้าไปในรบกวน.
ชายในชุดสีขาวที่บรรเลงกูฉินได้อย่างไพเราะน่าฟัง.
เสียงดนตรีที่ทำให้สระน้ำกลายเป็นคลื่นพร้อมกับระเหยออกมาเป็นไอ,หมอกที่รวมตัวกันเป็นเสียงดนตรีก่อนที่จะสลายหายไป,เป็นภาพที่น่าอัศจรรย์มาก,ภาพหลายๆอย่างที่เกิดจากไอน้ำระเหยออกมามีทั้งภาพภูเขาแม่น้ำและอื่นๆอีกมากมาย.
หลังจากที่ผ่านไปหนึ่งก้านธูป.
"ฟิ้ว!"
บนสระน้ำ,ปรากฏหมอกที่ปกคลุมไปหมด,รวมตัวกันเป็นสายน้ำ,แม้แต่ปลาตัวเล็กยังกระโดดขึ้นมาแหวกว่ายไปมา.
ชายในชุดสีขาวที่ถอนลมหายใจเบาๆ,ทุกอย่างที่กลับมาเป็นดังเดิม,สาวใช้ที่ยื่นผ้าเช็ดหน้าให้,ชายในชุดสีขาวที่เช็ดมือเบาๆอย่างนุ่มนวล.
จากนั้น,ชายในชุดสีขาวที่หันหน้าไปทางไท่จื่อสามและคนอื่นๆพร้อมกับลุกขึ้นมาทักทาย.
"ผู้น้อยหวังจิงเหวิน,คารวะฝ่าบาทไท่จื่อสาม!"ชายในชุดสีขาวที่โน้มตัวความเคารพ.
แม้นว่าจะเป็นการแสดงความเคารพ,แต่ก็ยังเผยถึงสง่าราศีของบัณฑิตระดับสูง,มีกลิ่นอายของผู้มีความภาคภูมิ,ไม่เหมือนใครในโลกหล้า!
"หวังจิงเหวิน?
จวอหงวนคนใหม่ของศาลเทวะอู๋เซี่ยงอย่างงั้นรึ?"ไท่จื่อสามที่ขมวดคิ้วไปมา.
เกี่ยวกับการปรากฏตัวของหวังจิงเหวิน,ทำให้ภายในใจไท่จื่อสาม,ไม่ค่อยสบายใจนัก,ทว่าเขาก็ไม่มีทางที่จะแสดงท่าทางหยาบคายออกมา,แม้ว่าไท่จื่อสามจะไม่ได้ก้าวไปบนวิถีของราชา,ทว่าเกี่ยวกับการเมืองการปกครองเขาย่อมรับรู้,รับรู้ว่าจะต้องปฏิบัติกลับผู้ใต้บังคับบัญชาเช่นไร.
"เป็นผู้น้อยเอง!"หวังจิงเหวินกล่าว.
"เจ้าเดินทางมามีจุดประสงค์อะไร?"ไท่จื่อสามที่สอบถามออกมาในทันที.
"ก่อนหน้านี้หลายปี,ไท่จื่อสามได้ส่งข่าวไปยังเขตแดนอู๋เซี่ยง,เซิ่งหวังนั้นได้ให้ความสำคัญ,?ทางเหนือของเขตแดนจวงหลุน,นิกายซือกงและศาลเทวะต้าเจิ้งได้ขัดแย้งกัน,ข้าได้คาดเดาเอาไว้แล้วว่าต้าเจิ้งจะได้รับชัยชนะ!"หวังจิงเหวินที่เผยยิ้มเล็กน้อยออกมา.
คาดเอาไว้ว่าเซิ่งหวังต้าเจิ้งจะได้รับชัยชนะ!
ได้ยินคำพูดดังกล่าวนี้ไท่จื่อสามที่ดวงตาหดเกร็ง,เหล่าเสนาธิการคนอื่นที่เผยท่าทางหวาดหวั่น,นี่เขารู้เรื่องทั้งหมดอย่างงั้นรึ?
ต้องไม่ลืมว่าสถานการณ์ที่เกิดขึ้นที่ตำหนักสังสารวัฏนั้นเพิ่งจบไป,พวกเขาที่เร่งรีบกลับไปอย่างรวดเร็ว!
ข่าวต่างๆยังไม่นาจะถูกส่งมาถึงเขตแดนทางใต้,แต่เข้ารู้ก่อนแล้วอย่างงั้นรึ?
หวังจิงเหวินผู้นี้เป็นใครกัน?
ความแข็งแกร่งของหวังจิงเหวินนั้นไม่ได้มากมายนัก,แม้แต่ยังเป็นมนุษย์อยู่ด้วยซ้ำ,สิ่งที่พวกเขารู้คือเขาเป็นจวอหงวนคนใหม่ของศาลเทวะอู่เซี่ยง,ซึ่งเรื่องนี้ทุกคนรับรู้กันดี.
ความเร็วของมนุษย์,เป็นไปไม่ได้ที่จะรวดเร็วกว่าพวกเขา!
อย่างไรก็ตาม,เป็นไปไม่ได้ที่เขาจะรู้ผล,นี่เขาเพียงแค่คาดเดาอย่างงั้นรึ?
"ถูกต้อง,จงซานได้รับชัยชนะ! เจ้าเดาถูกได้อย่างไร?"ไท่จื่อสามที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"เดาอย่างงั้นรึ?
ไม่จำเป็นต้องคาดเดา,หลายวันมานี้ข้าได้อ่านข้อมูลต่างๆของศาลเทวะต้าเจิ้ง,หลายปีมานี้พวกเขาได้วางแผนการเป็นขั้นเป็นตอน.จึงไม่ยากที่จะสรุปผล."หวังจิงเหวินที่ส่ายหน้าไปมา.
เหล่าเสนาธิการที่ไร้ซึ่งคำพูด,ไม่จำเป็นต้องคาดเดาอย่างงั้นรึ?
เพียงเห็นข้อมูลก็รู้แล้วอย่างงั้นรึ?
"แล้วเซิ่งหวังส่งเจ้ามาทำอะไรอย่างงั้นรึ?"ไท่จื่อสามที่สูดหายใจลึก.
"ศาลเทวะต้าเจิ้งของเขตแดนจวงหลุนนั้นดูเหมือนว่าจะไม่ธรรมดาอย่างที่พวกเราคิด,พวกเขาที่ขยายดินแดนไปทั่วทุกสารทิศ,อีกไม่นานจะต้องมาถึงตำหนักเทียนซี่แห่งนี้แน่,เซิ่งหวังจึงได้ส่งผู้น้อยมาช่วยไท่จื่อสามอีกแรง,นี่คือราชโองการของเซิ่งหวัง,ขอให้ไท่จื่อสามโปรดแล!"หวังจิงเหวินที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
จากนั้นหวังจิงเหวินสะบัดมือพร้อมกับนำราชโองการออกมา.
ไท่จื่อสามที่รับมาในทันที,จดจ้องมองใคร่ครวญอย่างระมัดระวัง
กับราชโองการนี้,ทำให้ไท่จื่อสามขมวดคิ้วไปมา,และจากนั้นก็สูดหายใจลึกจ้องมองไปยังหวังจิงเหวิน.
"เซิ่งหวังส่งเจ้ามาช่วยข้าอย่างงั้นรึ?"ไท่จื่อสามที่กล่าวออกมาด้วยความสงสัย.
"ครับ,ผู้น้อยต้องการช่วยเหลือไท่จื่อสามอย่างเต็มที่,เพื่อสร้างความแข็งแกร่งของอู๋เซี่ยงในเขตแดนจวงหลุนแห่งนี้!"หวังจิงเหวินที่โค้งคำนับเล็กน้อย.
ทุกคนที่จ้องมองหวังจิงเหวินด้วยท่าทางประหลาดใจไม่แน่ใจ,จากนั้นไท่จื่อสามที่ครุ่นคิดก่อนจะหัวเราะออกมา,"ดี,ได้เซียนเซิงมาช่วย,ตำหนักเทียนซีจะต้องประสบผลยึดครองเขตแดนจวงหลุนแห่งนี้ได้อย่างแน่นอน."
"ผู้น้อยจะทำสุดความสามารถ!"หวังจิงเหวินที่พยักหน้ารับ.
"เซียนเซิงที่มากด้วยความสามารถ,เป็นผู้ที่ผ่านการทดสอบเกอจีได้อย่างยอดเยี่ยมเป็นความสามารถที่ร้อยปีจะมีสักคน,ไม่รู้ว่าสถานการณ์ในเวลานี้,จะจัดการอย่างไร?"ไท่จื่อสามที่สอบถามออกมาในทันที.
"ในเวลานี้,ผู้น้อยได้ทำการศึกษาภูมิประเทศของภาคเหนือเขตแดนจวงหลุนแล้ว,กลุ่มอิทธิพลต่างตอนนี้กำลังระวังตัว,ทว่าต้าเจิ้งจะต้องขยายดินแดนออกไปสำเร็จอย่างแน่นอน,อีกไม่นานจะต้องประกาศสงครามกับตำหนักเทียนซีของพวกเราแน่!"หวังจิงเหวินที่กล่าวออกมาในทันที.
"ดี!"
"ไม่ว่าอย่างไรศาลเทวะที่ผุดออกมาจากโลกใบเล็กน้อย,ไม่ว่าอย่างไร,ประวัติความเป็นมาย่อมด้อยกว่าพวกเรา!"หวังจิงเหวินกล่าว.
"เซียนเซิงกล่าวผิดแล้ว,มีประวัติความเป็นมาอย่างงั้นรึ?
ศาลเทวะต้าเจิ้งอ่อนแอไม่มีประวัติความเป็นมาต่างหาก?"เสนาธิการคนหนึ่งที่กล่าวแย้งในทันที.
หวังจิงเหวินที่หรี่ตาจิ้งมอง,กล่าวออกมาเล็กน้อย,"ประวัติความเป็นมา,เกี่ยวข้องกับความแข็งแกร่ง,มีเหตุผลมากมาย,ไม่ว่าจะเป็นวัฒนธรรม,ประสบการ,สายสัมพันธ์,เจตจำนงของปวงชน,ล้วนมีผลต่อความแข็งแกร่ง,สิ่งเหล่านี้ถูกเรียกว่าความเป็นมา,ต้าเจิ้งที่แยกสวรรค์สะบั้นปฐพีออกมานั้น,แน่นอนว่าประวัติความเป็นมาย่อมมีน้อยอยู่,หากพวกเขาต้องการพัฒนา,พวกเขาก็จำเป็นต้องค้นหาเหล่าคนมีพรสวรรค์,การรับผู้มีความสามารถทั่วเขตแดนจวงหลุน,นี่ไม่ใช่แค่เพิ่มความแข็งแกร่งแต่ยังเป็นการผสานประวัติความเป็นมาของเหล่าคนท้องถิ่นในเขตแดนจวงหลุน,ซึ่งจะเป็นการดึงดูดสร้างสายสัมผัสต่อประชาชนให้มีต่อต้าเจิ้ง,จากนั้นประวัติศาสร์าของพวกเขาก็จะเพิ่มขึ้นมาอย่างรวดเร็ว!"
กับคำพูดของหวังจิงเหวินนั้น,ทุกคนที่ตระหนักได้ในทันที,เสนาธิการหลายคนถึงกับต้องแสดงความนับถือทีเดียว.
"เช่นนั้น,เซียนเซิงจะบอกว่าการที่เขาล้มโหลวซิงเฉินในการประลองนั้น,จากนั้นจงซานก็ออกราชโองการทั่วหล้า,ในการสอบเกอจีครั้งนี้,ก็เพื่อรวบรวมคนที่มีความสามารถของคนในเขตแดนจวงหลุนเพื่อเหตุผลนี้สินะ!"ไท่จื่อสามที่ตื่นตกใจขึ้นมาเช่นกัน.
เซิ่งหวังต้าเจิ้ง?
เดิมที่การสอบเกอจีนั้นไม่ไช่แค่เพียงรวบรวมคนที่มีความสามารถเท่านั้น,ยังมีความหมายลึกซึ้งซ่อนเอาไว้อยู่,จงซาน,เป็นตัวตนที่น่าสะพรึงกลัวนัก!
หวังจิงเหวินทีพยักหน้าและกล่าวออกมาว่า,"ข้าได้ศึกษาจงซานมาหลายวันแล้ว,จงซานหลังจากที่ล้มโหลวชิงเฉิน,จากนั้นก็จะออกราชโองการประกาศไปทั่วหล้า,เห็นชัดเจนว่าความสามารถของจงซานนั้น,อาศัยจังหวะที่เหมาะเจาะ! เพื่อเพิ่มประวัติศาสตร์ให้กับต้าเจิ้ง,เป็นการกระทำที่ร้ายกาจมาก!"
"เซียนเซิง,แล้วพวกเราจะต้องทำเช่นไร?"ไท่จื่อสามสอบถามออกมาในทันที.
"ต้าเจิ้งนั้นยังจำเป็นต้องพัฒนาอยู่มาก,ทว่าไท่จื่อสามโปรดวางใจ,พวกเราเหนือกว่ามาก,พวกเรามีประวัติศาสตร์ความเป็นมาที่ยาวนาน,ที่ต้าเจิ้งไม่สามารถเทียบได้เลย,ก้าวแรกของพวกเราในเวลานี้,คือยึดครองพื้นที่รอบๆโดยเฉพาะสี่ราชวงศ์สวรรค์!"หวังจิงเหวินกล่าว.
"สี่ราชวงศ์สวรรค์ที่สร้างปัญหาให้กับตำหนักเทียนซีของข้า,หลายปีมานี้พวกเราอยู่ในภาวะคุมเชิง,ยึดครองอย่างงั้นรึ?
มันง่ายที่จะพูดแต่ยากที่จะทำสำเร็จ!"ไท่จื่อสามที่ขมวดคิ้วไปมา.
"อาจจะดูข้ามขั้นไปบ้าง,แต่หากไท่จื่อสามมอบการบัญชาการทหารให้กับข้า,ห้าปี,ข้าสามารถที่จะกำราบสี่ราชวงศ์สวรรค์ได้สำเร็จอย่างแน่นอน!"หวังจิงเหวินที่กล่าวออกมาอย่างจริงจัง.
"ห้าปี?
จะเป็นไปได้อย่างไร?"เสนาธิการคนหนึ่งที่เอ่ยออกมาด้วยความตกใจ.
หวังจิงเหวินที่จ้องมองไปยังเสนาธิการคนดังกล่าว,พร้อมกับส่ายหน้าไปมา,"ไท่จื่อสามโปรดตัดสินใจ.
"ห้าปี? เป็นเรื่องที่เหลือเชื่อ,ท่านมีความมั่นใจมากเท่าไหร่?"ไท่จื่อสามที่ขมวดคิ้วไปมาสอบถามออกไป.
"หากว่าข้าได้รับบัญชาจากศาลเทวะอู๋เซี่ยง,เพื่อยึดครองสี่ราชวงศ์สวรรค์นั้นภายในห้าปี,เป็นเรื่องยากรึ?,ข้ามั่นใจร้อยเปอร์เซ็น!"หวังจิงเหวินที่กล่าวออกมาด้วยความมั่นใจ.
ดวงตาของไท่จื่อสามที่ส่ายไปมา,เสนาธิการคนอื่นๆเองก็เผยท่าทางแปลกประหลาด.
"แผนการจากนั้นล่ะ?"ไท่จื่อสามที่ไม่ตอบ,ยังคงกล่าวสอบถามต่อไป.
"จากนั้น?
แน่นอนเมื่อพวกเรายึดครองภาคใต้ของเขตแดนจวงหลุนได้แล้ว,ภาคเหนือเอง ศาลเทวะต้าเจิ้งคงจะรวมภาคเหนือเสร็จแล้ว,ในเวลานั้นภาคเหนือและภาคใต้จะประจันหน้ากัน,พวกเราจะเปิดฉากรบกับต้าเจิ้งอย่างเต็มกำลัง!"หวังจิงเหวินที่กล่าวออกมาด้วยความมั่นใจ.
รวมอาณาเขตภาคใต้ของอาณาเขตจวงหลุนอย่างงั้นรึ?นับเป็นเรื่องราวที่ยอดเยี่ยม.
ทุกคนที่จ้องมองหวังจิงเหวิน,พร้อมกับเผยท่าทางแปลกประหลาด,ส่วนไท่จื่อสามนั้นไม่เชื่อนักยังคงมองหวังจิงเหวิน,และกล่าวออกมอย่างเคร่งขรึม,"เจ้ามีอะไรรับประกัน?"
หวังจิงเหวินที่จ้องมองไปยังไท่จื่อสาม,เผยยิ้มออกมาเล็กน้อย,"รับประกัน?
ศาลเทวะอู่เซี่ยงเป็นหลักประกันอยู่แล้ว,ราชวงศ์ของพวกเราแข็งแกร่งและมากด้วยประวัติความเป็นมาก,การต่อสู้ของพวกเรานั้นไม่ได้ขาดคนที่มีความสามารถ,แต่ขาดความเร็ว,กับศาลเทวะและราชวงศ์สวรรค์,จำเป็นต้องมีอะไรรับประกันด้วยอย่างงั้นรึ?"
หวังจิงเหวินที่กล่าวออกมาอย่างสุภาพ,กับความกล้าของเขาทำให้เสนาธิการคนอื่นๆเขินอาย,ทว่าหากว่าการเสนอของเขาไม่ได้รับการสนอง,หวังจิงเหวินเองก็จะกลายเป็นตัวตลกให้คนอื่นหัวเราะได้เช่นกัน.
ไท่จื่อสามที่จ้องมองหวังจิงเหวินด้วยความลึกซึ้ง,ก่อนที่จะหัวเราะเสียงดัง,"อ่าฮ่าฮ่าฮ่า,ดี! ข้าเชื่อเจ้า,นับจากวันนี้,ทหารของเมืองเทียนวี่จะมอบให้เจ้าเป็นคนบัญชาการ,ทว่าแผนการทุกอย่างของเจ้าจะต้องผ่านตาของข้า!"
"รับทราบ,ผู้น้อยจะช่วยเหลือไท่จื่อสามสุดความสามารถ!"หวังจิงเหวินที่กล่าวรับในทันที.
----------------------------------------------------------------
ศาลเทวะต้าเจิ้ง,เมืองซ่าง.
เมืองซ่างนับจากที่ผุดออกมาจากโลกใบเล็ก,เมืองหลวงก็ถูกทำให้กลายเป็นเกาะลอยฟ้าเหมือนกันสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว,และที่ด้านล่างของเกาะลอยฟ้าในเวลานี้ได้ทำการเปิดสอบเกอจี,เพื่อคัดเลือกเหล่าคนที่มีความสามารถ.
ภายในตำหนักปู่ซือ.
"เซิ่งหวัง,แปดราชวงศ์สวรรค์ในเวลานี้ถูกกำราบเอาไว้อย่างราบคาบ,ตอนนี้ไม่ได้เป็นภัยคุกคามต่อพวกเราแต่แต่น้อย,ตราบเท่าที่พวกเราเคลื่อนทัพบุกเต็มกำลังย่อมสามารถยึดครองราชวงศ์สวรรค์ทั้งแปดได้อย่างแน่นอน!"อี้เหยี่ยนที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"อืม!"จงซานที่นั่งบนบังลักก์พลางพยักหน้ารับ.
"ทว่า,เฉินมีความคิดบางอย่าง,ในเวลานี้,พวกเราควรที่จะหยุดให้ทหารของพวกเรารุกเข้าไปดีหรือไม่?
ตอนนี้พวกเราควรที่จะพักรบดีกว่า!"อี้เหยี่ยนสอบาถมออกไป.
"หืม?"
ภายในห้องโถงนั้น,เหล่าเสนาธิการต่างก็เผยความประหลาดใจออกมา,ตอนนี้หากไม่หยุดก็จะได้รับชัยชนะเห็นๆ,แต่กลับหยุดพักรบกับแปดราชวงศ์สวรรค์อย่างงั้นรึ?
"แปดราชวงศ์สวรรค์,แม้ว่าพวกเขาจะพ่ายแพ้ไปแล้ว,ทว่าอูฐผอมก็ยังตัวใหญ่กว่าม้า,การบุกกระหน่ำของพวกเรา,จะเป็นให้พวกเขาเข้าตาจน
พร้อมกับตอบโต้กลับอย่างไม่คิดชีวิต,ผลประโยชน์ที่พวกเราควรจะได้เต็มเม็ดเต็มหน่วยคงจะเสียหายไปไม่น้อย,นอกจากนี้การกำจัดแปดราชวงศ์สวรรค์,ยังทำให้พวกเราต้องเผชิญหน้ากับราชวงศ์สวรรค์อื่นๆอีกมากมาย,แนวโน้วสงครามของพวกเราก็จะยิ่งใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ,การยึดครองพวกเราในครั้งนี้ไม่ได้สร้างประโยชน์ให้กับพวกเรานัก!"อี้เหยี่ยนกล่าว.
*** 瘦死的骆驼比马大/อูฐผอมก็ยังตัวใหญ่กว่าม้า
= ถึงจะตกต่ำแต่ก็เคยยิ่งใหญ่มาก่อน***
"อืม!"จงซานที่พยักหน้ารับ.
"เฉินคิดว่าการประกาศพักรบชั่วคราวนี้,ยังจะทำให้แปดราชวงศ์สวรรค์เสื่อมลงเรื่อยๆ,เป็นไปได้ว่าจะมีราชวงศ์สวรรค์อื่นๆรุกเข้ามาค่อยๆแบ่งพื้นที่ของพวกเรา,และนั่นก็จะทำให้วาสนาของพวกเราลดน้อยถอยลง,การจะทำลายล้างราชวงศ์สวรรค์ทั้งแปด,ทางที่ดีควรจะทำให้วาสนาของพวกเขาลดลงด้วยตัวเอง,หลังจากที่พวกเขาได้รับบาดเจ็บสาหัสแล้ว,กองกำลังของพวกเราเมื่อยกออกไปบดขยี้พวกเขา,พวกเราจะได้รับผลประโยชน์มากมาย!"อี้เหยี่ยนกล่าว.
"เฉินเองก็มีความเห็นเช่นเดียวกัน!"เสี่ยวหวังที่ออกความเห็นในทันที.
"เฉินเองก็มีความเห็นเช่นเดียวกัน!"เจ้าโส่วเซี่ยงที่เอ่ยสนับสนุนอีกคน.
"เฉินก็มีความคิดเห็นเช่นคนอื่นๆ!"เหล่าเสนาธิการต่างก็ลงความเห็นเป็นเสียงเดียวกัน.
"ให้เป็นไปตามนั้น!"จงซานที่รับคำในทันที.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
ปัจจุบันแปลจบแล้ว 1672 ตอน สนใจติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ครับ
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น