Immortality Chapter 904 Winners
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 904 ผู้ชนะ.
Chapter 904 Winners
คิดถึงแปดราชวงศ์สวรรค์ที่ต้าเจิ้งกำลังทำสงครามด้วยในเวลานี้,ใบหน้าของทุกคนเต็มไปด้วยความตื่นตะลึง,ราวกับสายฟ้าฟาด,นี่คือเซิ่งหวังที่อ่อนแอที่สุดในประวัติศาสตร์,ที่เพิ่งออกมาจากโลกใบเล็กอย่างงั้นรึ?
เขามีเพียงแค่เซียนสวรรค์อย่างงั้นรึ?
เซิ่งหวังต้าเจิ้ง,จงซานที่ใครๆก็สามารถข่มเหงรังแกได้อย่างงั้นรึ?
ในเวลานี้,คนของแปดราชวงศ์สวรรค์ที่ส่งมาสังเกตการณ์,ได้รับรู้แผนการของต้าเจิ้งแล้ว.
พลาดแล้ว,พวกเขาผิดพลาดแล้ว! เพราะว่าประเมินต้าเจิ้งตำไป,ราชวงศ์สวรรค์ของพวกเขาจะต้องถูกทำลายสิ้นในไม่ช้าอย่างแน่นอน.
คนของแปดราชวงศ์สวรรค์ที่ขวัญหนีดีฝ่อเร่งรีบจากไปด้วยความเร็วสูง,พวกเขาไม่สามารถรั้งรอเพื่อที่จะกลับไปรายงานเซิ่งซ่างของตัวเองได้.
คนของแปดราชวงศ์สวรรค์ได้จากไปแล้ว,ตอนนี้ยังมีคนเหลืออยู่เหมือนกัน,แม้ว่าผลการประลองจะออกมาแล้วก็ตาม,ทว่าพวกเขายังคงเฝ้ามองอยู่อย่างเงียบๆด้วยใบหน้าท่าทางที่ซับซ้อน.
ที่มุมหนึ่งเป็นกลุ่มคนของศาลเทวะอู๋เซี่ยง.
"ไท่จื่อสาม,จงซานชนะอย่างงั้นรึ?โหลวซิงเฉินพ่ายแพ้อย่างงั้นรึ?"เสนาธิการคนหนึ่งที่ไม่อยากเชื่อเลยแม้แต่น้อย.
"เป็นไปได้อย่างไร,โหลวซิงเฉินพ่ายแพ้จงซานได้อย่างไร?
เซียนโบราณโหลวซิงเฉิน,จงซานที่มีระดับเซียนสวรรค์จริงรึ?"เสนาธิการอีกคนที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางไม่อยากเชื่อ.
"พูดอะไรไปก็ไร้ประโยชน์,ชนะก็คือชนะ,พ่ายแพ้ก็คือพ่ายแพ้,ไม่มีเหตุผลใดๆทั้งนั้น!"ไท่จื่อสามที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"ครับ!"
"ไท่จื่อสาม,พวกเราจะทำอย่างไรดี?
แม้นว่าต้าเจิ้งจะมุ่งเน้นไปยังภาคเหนือของอาณาเขตจวงหลุน,แต่ว่าพวกเราก็ไม่สามารถประมาทได้เช่นกัน,ความแข็งแกร่งของต้าเจิ้ง,ไม่ใช่แค่กำราบนิกายซือกงได้เท่านั้น,พวกเขายังทรงพลังกว่านิกายมาก,แม้แต่..........!"
เสนาธิการคนดังกล่าวไม่กล้ากล่าวต่อไป,ทว่าท่าทางของเขานั้นชัดเจนดี,ศาลเทวะต้าเจิ้งนั้นแตกต่างจากนิกายซือกงมาก,นิกายซือกงนั้นอยู่คนละวิถีการบำเพ็ญกันกับพวกเขา
ความขัดแย้งกับศาลเทวะอู๋เซี่ยงจึงไม่ได้มีมากมายนัก,ทว่าศาลเทวะต้าเจิ้งนั้นแน่นอนว่าจะกลายเป็นสงครามขัดแย้งขึ้นในวันข้างหน้า,อีกอย่างเห็นชัดเจนว่าความทะเยอทะยานของศาลเทวะต้าเจิ้งนั้นจะมีมากมายกว่าปรกติมาก.
"ไม่จำเป็นต้องกล่าวสิ่งใด,ไม่ใช่เรื่องสำคัญนัก,และยังมีเวลาอีกมาก,สามปีก่อนหน้านี้พวกเราได้ส่งข่าวกลับไปยังอู่เซี่ยงแล้ว,เซิ่งหวังต้องรับรู้ว่าควรจะจัดการอย่างไร!"ไท่จื่อสามกล่าว.
"ครับ!"
เหล่าคนของศาลเทวะอู๋เซี่ยงที่พยักหน้ารับในทันที.
สายตาของทุกคนที่จับจ้องมองเป็นสายตาเดียวกัน,ในเวลานี้พวกเขาพบกว่า,ทัพของต้าเจิ้งเริ่มเข้าล้อมกรอบคนของนิกายซือกงหลายร้อยคนเอาไว้เรียบร้อยแล้ว.
"พวกเจ้าจะทำอะไร?
ต้องการสังหารพวกเราอย่างงั้นรึ?"หนึ่งในพวกเขาที่ร้องออกมาด้วยความตกใจ.
"ตาย? ตายไปแล้ว.....!"เฉินเสี่ยวเชี่ยนในเวลานี้กำลังงงงัน,ใบหน้าของนางที่ตอนนี้กำลังขยับไปมา,เต็มไปด้วยความสับสน.
เฉินเสี่ยวเชี่ยนที่หวังให้โหลวซิงเฉินตายไป,เพื่อที่จะได้อยู่ร่วมรักกับเฉินจื่อเห่าตลอดไป,ทว่าตอนนี้ทำไมไม่รู้,เมื่อเห็นโหลวซิงเฉินตกตายไป,เฉินเสี่ยวเชี่ยนกับพบว่าหัวใจของนางเวลานี้กลับรู้สึกไม่ดีขึ้นมาเป็นอย่างมาก.
"น้องหญิง,หลังจากที่ข้าเก็บตัวในครั้งนี้,หากเจ้าต้องการราชวงศ์สวรรค์เฉินข้าก็จะช่วยเจ้ายึดครองมา!"
"น้องหญิง,มีข้าอยู่,จะไม่มีใครทำร้ายเจ้าได้!"
"น้องหญิง,นับจากนี้,เจ้าจะเป็นท่านหญิงนิกายซือกง,พี่ชายของเจ้าจะเป็นรองประมุข!"
"น้องหญิง,แต่งงานกับข้า,ข้าจะทำให้เจ้ามีความสุขตลอดชีวิต.
ความทรงจำมากมายที่ผุดขึ้นมาในใจของเฉินเสี่ยวเชี่ยน,สิ่งเหล่านี้ล้วนแล้วแต่เป็นคำพูดที่
เฉินเสี่ยวเชี่ยนไม่เคยสนใจ,ไม่คิดจะเก็บเอาไว้ไว้ในใจเลยด้วยซ้ำ,ทว่ามันกลับผุดขึ้นมาในใจนางในเวลานี้.
มันมากมายนับไม่ถ้วน,ภายในใจของเฉินเสี่ยวเชี่ยนเต็มไปด้วยภาพในอดีตที่ผุดขึ้นมาไม่หยุด.
ไม่ไช่,เฉินเสี่ยวเชี่ยนรุ้สึกเจ็บปวดขึ้นมา,นางรักมั่นในตัวเฉินจื่อเห่าต่างหาก,แล้วนางจะเผลอใจไปรักโหลวซิงเฉินได้อย่างไร.
แววตาของเฉินเสี่ยวเชี่ยนที่เต็มไปด้วยความสับสน,ทำไมนางต้องโศกเศร้ามากมายด้วย,นางควรที่จะดีใจสิ,ทำไมล่ะ,ทำไมถึงได้เจ็บปวดขนาดนี้กัน?
"พวกเจ้าสามารถหนีไปได้ในทันที,มีเพียงแค่เฉินเสี่ยวเชี่ยนที่ต้องอยู่,ใครกล้าขัดขืน,สังหารได้โดยไม่ต้องปราณี!"อี้เหยี่ยนที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
แม้นว่ากองกำลังของอี้เหยี่ยนจะไม่ได้มากมายนัก,ทว่ากลับดูทรงพลังน่าเกรงขาม,สังหารโดยไม่ปราณี,เสียงที่ทรงพลังดุร้ายกำลังชอนไชพุ่งทะลวงจิตใจของพวกเขา.
ประมุขตายแล้ว,ปกป้องท่านหญิงประมุขจนตัวตายอย่างงั้นรึ?
หลายๆคนของนิกายซือกงตัดสินใจหนีไปในทันที,พวกเขาจากไปเร็วมาก,เหลือแค่เพียงส่วนน้อยที่รู้จักท่านหญิงประมุขและรองประมุขเท่านั้น,ประมุขตายแล้ว,เมื่อรองประมุขยังอยู่,นิกายซือกงก็ยังอยู่,พวกเขาจึงต้องการอารักขาเฉินเสี่ยวเชี่ยน,ทว่าพวกเขากลับไร้ซึ่งกำลังที่จะต่อก่ต้าน,จนแล้วจนรอดก็หนีจากไปเช่นกัน.
พ่ายแพ้อย่างราบคาบ? พวกเขาสู้ไม่ได้เลยแม้แต่น้อย!
พริบตาเดียวเท่านั้นกลุ่มคนของนิกายซือกงได้หนีหายไปหมด.
ในเวลานี้เหลือเพียงเฉินเสี่ยวเชี่ยนที่กำลังสับสน,นางไม่แม้แต่ขัดขืน,เฉินเสี่ยวเชี่ยนที่คุมตัวเองไม่ได้แล้ว.
นี่เป็นเพียงแค่เหตุการณ์เล็กๆเท่านั้น,ผู้ชนะมีสิทธิ์จัดการผู้พ่ายแพ้,ทุกคนที่รับรู้เรื่องนี้ดี.
สายตาของทุกคนที่จับจ้องมองไปยังจงซาน.
จงซานที่สลายหลุมสังสารวัฏแล้ว,จดจ้องมองไปรอบๆ,จับจ้องเหล่าผู้ฝึกตนที่เหลืออยู่,เป็นเหล่าผู้ฝึกตนระดับสูงของอาณาเขตจวงหลุน.
"ข้าติดสินใจสองปีหลังจากนี้ข้าต้องการครอบครัวเพิ่ม,จะเปิดรับสมัครคนที่มีความสามารถเข้ามาทำงานให้กับต้าเจิ้ง,หลังจากนี้สองปี,จะเปิดการทดสอบเกอจวี,หลังจากนี้หวังว่าจะมีโอกาสได้พบกับทุกท่าน!"เสียงของจงซานที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
เสียงที่ไม่ได้ดังนัก,ทว่าก็สามารถส่งผ่านไปถึงทุกคน,กระจายไปทั่วทุกสารทิศ.
ที่ไกลออกไป,ไท่จื่อสามถึงกับใบหน้าเปลี่ยนสี.
"ไท่จื่อสาม,จงซานต้องการทำอะไรกัน,เขาไม่ได้หยุดแค่นิกายซือกง,แต่เขาต้องการทั้งอาณาเขตจวงหลุนเลยอย่างงั้นรึ?"เสนาธิการคนหนึ่งที่กล่าวออกมา.
"กลับ,พวกเราต้องรีบกับไปยังเมืองเทียนซี,สถานการณ์ในเวลานี้ไม่คอยท่าแล้ว,พวกเราจะต้องเตรียมการในทันที,เรื่องในวันนี้ส่งคนออกไปแจ้งเซิ่งหวังให้เร็วที่สุด!"ไท่จื่อสามที่สังการออกมาในทันที.
"รับทราบ!"
ทุกคนที่เริ่งรีบบินจากไปอย่างรวดเร็ว.
ผู้คนมากมายในเวลานี้,เหล่ายอดฝีมือที่เดินทางมาในเวลานี้,ทุกคนเผยท่าทางกระตือรือร้นขึ้นมาในทันที.
สองปีหลังจานี้,ต้าเจิ้งจะเปิดการทดสอบ?
รับเหล่ายอดฝีมือจากทั่วแผ่นดินอย่างงันรึ?
ไม่ต้องเอ่ยเลยว่า,ทุกคนที่ไม่ใช่คนของต้าเจิ้ง,ก็มีสิทธิ์เข้าร่วมอย่างงั้นรึ?
หลายๆคนที่ได้เห็นพลังของจงซานแล้ว,ตอนนี้พวกเขาได้รับข่าวก็เร่งรีบบินจากไปในทันที.
ไม่มีใครเข้ามารบกวนจงซานอีก,เพราะทุกคนรู้คำตอบดีแล้ว,สองปีหลังจากนี้ที่เมืองซ่าง,จะมีการทดสอบเข้าร่วมราชวงศ์ต้าเจิ้ง.
ทัพของต้าเจิ้งที่จับตัวของเฉินเสี่ยวเชี่ยน,พร้อมกับบินไปหาจงซาน.
หลังจากที่ได้ตรงไปยังสถานที่หนึ่ง.
"เซิ่งหวังทรงพระเจริญยิ่งยืนนาน!"ทุกคนที่แสดงความเคารพออกมาในทันที.
"อืม,หนีปู่ซา,ตำหนักสังสารวัฏมอบให้เจ้าจัดการเป็นเช่นไรบ้าง!"จงซานที่กล่าวอย่างเคร่งขรึม.
"ครับ!"หนี่ปู่ซาพยักหน้ารับ,ทว่าคิ้วของเขาที่ขมวดคิ้วมา.
"มีอะไรอย่างงั้นรึ?"จงซานที่กล่าวออกไปด้วยความสงสัย.
"ระหว่างที่เซิ่งหวังได้ต่อสู้อยู่นั้น,ข้าได้ทำการตรวจสอบพื้นทีรอบๆแล้ว,ข้าพบว่ามีใครบางคนได้มาเปลี่ยนค่ายกลฮวงจุ้ยของที่นี้,หลายปีก่อนที่เฉินกล่าวต่อฝ่าบาท,ในเวลานี้ไม่กล้ารับประกันแล้ว!"หนี่ปู่ซ่าที่กล่าวออกมาด้วยความเคารพ.
จงซานที่จ้องมองไปยังตำหนังสังสารวัฏที่อยู่ไกลออกไป,ปราณทมิฬที่ปกคลุมไปทั่ว,ไม่สามารถมองเห็นเข้าไปข้างในได้,ทว่ากลับคำพูดของหนี่ปู่ซ่า,แน่นอนว่าตอนนี้ย่อมต้องมีปัญหา.
"ทำทุกอย่างเท่าที่ทำได้!"จงซานกล่าว.
"ครับ!"หนี่ปู่ซ่าที่รับคำในทันที.
"เหยี่ยนฉงจื่อ!"จงซานที่เอ่ยออกมาในทันที.
"เฉินอยู่นี่แล้ว!"เหยี่ยนฉงจื่อที่รับคำในทันที.
"เจ้าจงรวมทหารสามล้านคน,รับผิดชอบตำหนักสังสารวัฏแห่งนี้,สนับสนุนหนี่ปู่ซ่าในการยึดครองตำหนักสังสารวัฏแห่งนี้!"จงซานที่ออกคำสั่ง.
"น้อมรับคำสั่ง!"เหยี่ยนฉงจื่อที่ตอบรับในทันที.
สถานที่ตั้งนิกายซือกงเดิมในเวลานี้,ทุกหนทุกแห่งกลายเป็นซากปรักหักพังไปเรียบร้อยแล้ว.
เซียนเซียน,หวังคูและอาวุโสจิวโถวที่ยืนอยู่บนเวทีแห่งหนึ่ง.
เฉินจื่อเห่าที่ถูกผนึกพลังฝึกตน,เขาที่เป็นรองประมุขที่น่าเกรงขาม,ใครจะคิดเล่าว่าวิหารซือกงจะล่มสลายง่ายๆเช่นนี้?
ถูกลบออกไปไม่เหลือ?
แม้แต่กรรมวาสนายังถูกเจดีย์ดูดไปหมด,หมายความว่าอย่างไรกัน?
กลุ่มคนร้อยกว่าคนในเวลานี้ถูกจับเอามาไว้ที่ลานตรงกลาง,ตอนนี้มีคนกว่าสองพันคนล้อมรอบเอาไว้,ของวิเศษทุกอย่างของวิหารซือกง,ตำราโบราณและเม็ดยากำลังถูกเก็บไปหมด.
พื้นที่ขนาดสามจื่อ(0.33ม.)ถูกขุดไปทั้งหมดทั่วทั้งวิหารจื่อกง.
"นักรบต้าเจิ้งทุกท่าน,พวกเจ้าได้ทำงานอย่างหนัก,หลังจากที่กลับไป,ข้าจะขอความดีความชอบให้จงซานมอบรางวัลต่อพวกเจ้า."เซียนเซียนที่กล่าวออกมาเสียงดัง.
"ครับ!"เหล่าทหารทุกคนที่ตอบรับอย่างแข็งขัน.
"ส่วนกลุ่มคนที่จับได้,ให้นำกลับไปยังเมืองซ่างพร้อมกับข้า,สมบัติและตำราโบราณ,อย่าได้ให้สูญหาย,จะต้องส่งถึงท้องพระคลังของต้าเจิ้งทั้งหมด!"เซียนเซียนที่กล่าวออกมาอีกครั้ง.
"รับทราบ!"ทุกคนที่รับคำในทันที.
"สำหรับคนที่ได้ตกตายไป,ให้ใช้น้ำยาชุบชีวิตพวกเขาจะกลายเป็นผู้กล้า,หากใครเหลือแต่วิญญาณ,ไม่จำเป็นต้องกังวล,พวกเจ้าที่เสียสละเพื่อต้าเจิ้ง,พวกเราย่อมไม่กระทำการไม่ยุติธรรมต่อพวกเจ้าแน่,หลังจากนี้จะได้รับวิชาบำเพ็ญของภูติ,หลังจากนั้นก็จะมีโอกาสได้จุติใหม่อีกครั้ง!"เซียนเซียนกล่าว.
"รับทราบ!"
ภูติหลายตน,ที่ได้ตกตายไปก่อนหน้านี้เร่งรีบกล่าวออกมาในทันที.
"เดินทางกลับได้!"เซียนเซียนที่รู้สึกตื่นเต้นเป็นอย่างมาก.
สงครามครั้งแรกที่นางเพิ่งรับผิดชอบ,ได้รับชัยชนะอย่างล้นหลาม! เซียนเซียนรู้สึกดีใจเป็นอย่างมาก!
สถานที่อีกแห่งที่เมืองซ่าง.
หนานกงเซิ่งที่ใช้ค่ายกล
ลวงสวรรค์,เพื่อจัดการเหล่าคนจากแปดราชวงศ์สวรรค์ที่บุกโจมตี.
เหล่ายอดฝีมือที่พยายามทะลวงเมืองซ่าง,และบางคนที่หาทางหนี,ช่างน่าเศร้า,ด้วยอำนาจของหมากกลลวงสวรรค์,ทุกอย่างกลายเป็นเปล่าประโยชน์ทั้งหมด,พวกเขาไม่สามารถหนีได้,เพียงแค่ขยับออกมาจากตำแหน่งเดิมก็ถูกสายฟ้าสีทองฟ้าล่วงหล่นลงพื้นแล้ว!
แม้แต่ประชาชนในเมืองซ่างเวลานี้,กลับภาพที่เห็น,ถึงกับทำให้พวกเขาไม่กล้าขยับเลยแม้แต่น้อย.
ใครก็ตามที่ขยับจะถูกโจมตีอย่างรุนแรงในทันที.
หลายๆคนที่เต็มไปด้วยความสงสัย,ยืนอยู่บนกำแพงเมืองและยอดเขาต่างๆ.จดจ้องมองไปยังเทือกเขาที่อยู่ด้านนอก.
ทุกๆคนที่รู้สึกเย็นยะเยือบเสียวสันหลัง,เมื่อเมองไปยังความน่าสะพรึงที่ด้านล่างภูเขาแห่งหนึ่ง.
ยอดฝีมือค่ายกลอันดับหนึ่งจากโลกใบเล็กไม่ได้มีแค่ชื่อ,ในอดีตเขาที่ใช้ความพยายามอย่ามากในการแก้ไขหมากกลของเผ่าจิ้งจอกและนำมันมาสร้างค่ายกลที่เป็นแบบฉบับของตัวเองได้.
แปดต้าเซียน,ใครก็ตามที่ขัดขืนตกตายไปในทันที,ส่วนคนที่รอดก็ถูกจับในทันที.
การลอบโจมตีในเวลานี้ล้มเหลวไม่เป็นท่า,ส่วนเซียนเซียนที่ลอบโจมตีนิกายซือกงกลับประสบความสำเร็จเป็นอย่างมาก,ทุกคนต่างก็ประหลาดใจในแผนการของจงซาน,นี่เป็นการลอบโจมตีที่ประสบความสำเร็จเป็นอย่างดี..
แปดราชวงศ์สวรรค์ที่ประเมินต้าเจิ้งต่ำไป,ประเมินจงซานต่ำไป,แม้แต่วิหารซือกงเช่นกัน,ทำให้ต้องได้รับผลเช่นนี้.
การต่อสู้ของต้าเจิ้งในครั้งนี้,ได้รับชัยชนะอย่างเด็ดขาด.
Chapter 904 Winners
大赢家
ผู้ชนะ.
คิดถึงแปดราชวงศ์สวรรค์ที่ต้าเจิ้งกำลังทำสงครามด้วยในเวลานี้,ใบหน้าของทุกคนเต็มไปด้วยความตื่นตะลึง,ราวกับสายฟ้าฟาด,นี่คือเซิ่งหวังที่อ่อนแอที่สุดในประวัติศาสตร์,ที่เพิ่งออกมาจากโลกใบเล็กอย่างงั้นรึ?
เขามีเพียงแค่เซียนสวรรค์อย่างงั้นรึ?
เซิ่งหวังต้าเจิ้ง,จงซานที่ใครๆก็สามารถข่มเหงรังแกได้อย่างงั้นรึ?
ในเวลานี้,คนของแปดราชวงศ์สวรรค์ที่ส่งมาสังเกตการณ์,ได้รับรู้แผนการของต้าเจิ้งแล้ว.
พลาดแล้ว,พวกเขาผิดพลาดแล้ว! เพราะว่าประเมินต้าเจิ้งตำไป,ราชวงศ์สวรรค์ของพวกเขาจะต้องถูกทำลายสิ้นในไม่ช้าอย่างแน่นอน.
คนของแปดราชวงศ์สวรรค์ที่ขวัญหนีดีฝ่อเร่งรีบจากไปด้วยความเร็วสูง,พวกเขาไม่สามารถรั้งรอเพื่อที่จะกลับไปรายงานเซิ่งซ่างของตัวเองได้.
คนของแปดราชวงศ์สวรรค์ได้จากไปแล้ว,ตอนนี้ยังมีคนเหลืออยู่เหมือนกัน,แม้ว่าผลการประลองจะออกมาแล้วก็ตาม,ทว่าพวกเขายังคงเฝ้ามองอยู่อย่างเงียบๆด้วยใบหน้าท่าทางที่ซับซ้อน.
ที่มุมหนึ่งเป็นกลุ่มคนของศาลเทวะอู๋เซี่ยง.
"ไท่จื่อสาม,จงซานชนะอย่างงั้นรึ?โหลวซิงเฉินพ่ายแพ้อย่างงั้นรึ?"เสนาธิการคนหนึ่งที่ไม่อยากเชื่อเลยแม้แต่น้อย.
"เป็นไปได้อย่างไร,โหลวซิงเฉินพ่ายแพ้จงซานได้อย่างไร?
เซียนโบราณโหลวซิงเฉิน,จงซานที่มีระดับเซียนสวรรค์จริงรึ?"เสนาธิการอีกคนที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางไม่อยากเชื่อ.
"พูดอะไรไปก็ไร้ประโยชน์,ชนะก็คือชนะ,พ่ายแพ้ก็คือพ่ายแพ้,ไม่มีเหตุผลใดๆทั้งนั้น!"ไท่จื่อสามที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"ครับ!"
"ไท่จื่อสาม,พวกเราจะทำอย่างไรดี?
แม้นว่าต้าเจิ้งจะมุ่งเน้นไปยังภาคเหนือของอาณาเขตจวงหลุน,แต่ว่าพวกเราก็ไม่สามารถประมาทได้เช่นกัน,ความแข็งแกร่งของต้าเจิ้ง,ไม่ใช่แค่กำราบนิกายซือกงได้เท่านั้น,พวกเขายังทรงพลังกว่านิกายมาก,แม้แต่..........!"
เสนาธิการคนดังกล่าวไม่กล้ากล่าวต่อไป,ทว่าท่าทางของเขานั้นชัดเจนดี,ศาลเทวะต้าเจิ้งนั้นแตกต่างจากนิกายซือกงมาก,นิกายซือกงนั้นอยู่คนละวิถีการบำเพ็ญกันกับพวกเขา
ความขัดแย้งกับศาลเทวะอู๋เซี่ยงจึงไม่ได้มีมากมายนัก,ทว่าศาลเทวะต้าเจิ้งนั้นแน่นอนว่าจะกลายเป็นสงครามขัดแย้งขึ้นในวันข้างหน้า,อีกอย่างเห็นชัดเจนว่าความทะเยอทะยานของศาลเทวะต้าเจิ้งนั้นจะมีมากมายกว่าปรกติมาก.
"ไม่จำเป็นต้องกล่าวสิ่งใด,ไม่ใช่เรื่องสำคัญนัก,และยังมีเวลาอีกมาก,สามปีก่อนหน้านี้พวกเราได้ส่งข่าวกลับไปยังอู่เซี่ยงแล้ว,เซิ่งหวังต้องรับรู้ว่าควรจะจัดการอย่างไร!"ไท่จื่อสามกล่าว.
"ครับ!"
เหล่าคนของศาลเทวะอู๋เซี่ยงที่พยักหน้ารับในทันที.
.................
„Does?!” The distant place transmits a
scream suddenly.
"อะไร?! "เสียงหวีดร้องที่ดังขึ้นมาในทันที.
สายตาของทุกคนที่จับจ้องมองเป็นสายตาเดียวกัน,ในเวลานี้พวกเขาพบกว่า,ทัพของต้าเจิ้งเริ่มเข้าล้อมกรอบคนของนิกายซือกงหลายร้อยคนเอาไว้เรียบร้อยแล้ว.
"พวกเจ้าจะทำอะไร?
ต้องการสังหารพวกเราอย่างงั้นรึ?"หนึ่งในพวกเขาที่ร้องออกมาด้วยความตกใจ.
"ตาย? ตายไปแล้ว.....!"เฉินเสี่ยวเชี่ยนในเวลานี้กำลังงงงัน,ใบหน้าของนางที่ตอนนี้กำลังขยับไปมา,เต็มไปด้วยความสับสน.
เฉินเสี่ยวเชี่ยนที่หวังให้โหลวซิงเฉินตายไป,เพื่อที่จะได้อยู่ร่วมรักกับเฉินจื่อเห่าตลอดไป,ทว่าตอนนี้ทำไมไม่รู้,เมื่อเห็นโหลวซิงเฉินตกตายไป,เฉินเสี่ยวเชี่ยนกับพบว่าหัวใจของนางเวลานี้กลับรู้สึกไม่ดีขึ้นมาเป็นอย่างมาก.
"น้องหญิง,หลังจากที่ข้าเก็บตัวในครั้งนี้,หากเจ้าต้องการราชวงศ์สวรรค์เฉินข้าก็จะช่วยเจ้ายึดครองมา!"
"น้องหญิง,มีข้าอยู่,จะไม่มีใครทำร้ายเจ้าได้!"
"น้องหญิง,นับจากนี้,เจ้าจะเป็นท่านหญิงนิกายซือกง,พี่ชายของเจ้าจะเป็นรองประมุข!"
"น้องหญิง,แต่งงานกับข้า,ข้าจะทำให้เจ้ามีความสุขตลอดชีวิต.
....................................
........................
............
ความทรงจำมากมายที่ผุดขึ้นมาในใจของเฉินเสี่ยวเชี่ยน,สิ่งเหล่านี้ล้วนแล้วแต่เป็นคำพูดที่
เฉินเสี่ยวเชี่ยนไม่เคยสนใจ,ไม่คิดจะเก็บเอาไว้ไว้ในใจเลยด้วยซ้ำ,ทว่ามันกลับผุดขึ้นมาในใจนางในเวลานี้.
มันมากมายนับไม่ถ้วน,ภายในใจของเฉินเสี่ยวเชี่ยนเต็มไปด้วยภาพในอดีตที่ผุดขึ้นมาไม่หยุด.
ไม่ไช่,เฉินเสี่ยวเชี่ยนรุ้สึกเจ็บปวดขึ้นมา,นางรักมั่นในตัวเฉินจื่อเห่าต่างหาก,แล้วนางจะเผลอใจไปรักโหลวซิงเฉินได้อย่างไร.
แววตาของเฉินเสี่ยวเชี่ยนที่เต็มไปด้วยความสับสน,ทำไมนางต้องโศกเศร้ามากมายด้วย,นางควรที่จะดีใจสิ,ทำไมล่ะ,ทำไมถึงได้เจ็บปวดขนาดนี้กัน?
"พวกเจ้าสามารถหนีไปได้ในทันที,มีเพียงแค่เฉินเสี่ยวเชี่ยนที่ต้องอยู่,ใครกล้าขัดขืน,สังหารได้โดยไม่ต้องปราณี!"อี้เหยี่ยนที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
แม้นว่ากองกำลังของอี้เหยี่ยนจะไม่ได้มากมายนัก,ทว่ากลับดูทรงพลังน่าเกรงขาม,สังหารโดยไม่ปราณี,เสียงที่ทรงพลังดุร้ายกำลังชอนไชพุ่งทะลวงจิตใจของพวกเขา.
ประมุขตายแล้ว,ปกป้องท่านหญิงประมุขจนตัวตายอย่างงั้นรึ?
หลายๆคนของนิกายซือกงตัดสินใจหนีไปในทันที,พวกเขาจากไปเร็วมาก,เหลือแค่เพียงส่วนน้อยที่รู้จักท่านหญิงประมุขและรองประมุขเท่านั้น,ประมุขตายแล้ว,เมื่อรองประมุขยังอยู่,นิกายซือกงก็ยังอยู่,พวกเขาจึงต้องการอารักขาเฉินเสี่ยวเชี่ยน,ทว่าพวกเขากลับไร้ซึ่งกำลังที่จะต่อก่ต้าน,จนแล้วจนรอดก็หนีจากไปเช่นกัน.
พ่ายแพ้อย่างราบคาบ? พวกเขาสู้ไม่ได้เลยแม้แต่น้อย!
พริบตาเดียวเท่านั้นกลุ่มคนของนิกายซือกงได้หนีหายไปหมด.
ในเวลานี้เหลือเพียงเฉินเสี่ยวเชี่ยนที่กำลังสับสน,นางไม่แม้แต่ขัดขืน,เฉินเสี่ยวเชี่ยนที่คุมตัวเองไม่ได้แล้ว.
นี่เป็นเพียงแค่เหตุการณ์เล็กๆเท่านั้น,ผู้ชนะมีสิทธิ์จัดการผู้พ่ายแพ้,ทุกคนที่รับรู้เรื่องนี้ดี.
สายตาของทุกคนที่จับจ้องมองไปยังจงซาน.
จงซานที่สลายหลุมสังสารวัฏแล้ว,จดจ้องมองไปรอบๆ,จับจ้องเหล่าผู้ฝึกตนที่เหลืออยู่,เป็นเหล่าผู้ฝึกตนระดับสูงของอาณาเขตจวงหลุน.
"ข้าติดสินใจสองปีหลังจากนี้ข้าต้องการครอบครัวเพิ่ม,จะเปิดรับสมัครคนที่มีความสามารถเข้ามาทำงานให้กับต้าเจิ้ง,หลังจากนี้สองปี,จะเปิดการทดสอบเกอจวี,หลังจากนี้หวังว่าจะมีโอกาสได้พบกับทุกท่าน!"เสียงของจงซานที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
เสียงที่ไม่ได้ดังนัก,ทว่าก็สามารถส่งผ่านไปถึงทุกคน,กระจายไปทั่วทุกสารทิศ.
ที่ไกลออกไป,ไท่จื่อสามถึงกับใบหน้าเปลี่ยนสี.
"ไท่จื่อสาม,จงซานต้องการทำอะไรกัน,เขาไม่ได้หยุดแค่นิกายซือกง,แต่เขาต้องการทั้งอาณาเขตจวงหลุนเลยอย่างงั้นรึ?"เสนาธิการคนหนึ่งที่กล่าวออกมา.
"กลับ,พวกเราต้องรีบกับไปยังเมืองเทียนซี,สถานการณ์ในเวลานี้ไม่คอยท่าแล้ว,พวกเราจะต้องเตรียมการในทันที,เรื่องในวันนี้ส่งคนออกไปแจ้งเซิ่งหวังให้เร็วที่สุด!"ไท่จื่อสามที่สังการออกมาในทันที.
"รับทราบ!"
ทุกคนที่เริ่งรีบบินจากไปอย่างรวดเร็ว.
ผู้คนมากมายในเวลานี้,เหล่ายอดฝีมือที่เดินทางมาในเวลานี้,ทุกคนเผยท่าทางกระตือรือร้นขึ้นมาในทันที.
สองปีหลังจานี้,ต้าเจิ้งจะเปิดการทดสอบ?
รับเหล่ายอดฝีมือจากทั่วแผ่นดินอย่างงันรึ?
ไม่ต้องเอ่ยเลยว่า,ทุกคนที่ไม่ใช่คนของต้าเจิ้ง,ก็มีสิทธิ์เข้าร่วมอย่างงั้นรึ?
หลายๆคนที่ได้เห็นพลังของจงซานแล้ว,ตอนนี้พวกเขาได้รับข่าวก็เร่งรีบบินจากไปในทันที.
ไม่มีใครเข้ามารบกวนจงซานอีก,เพราะทุกคนรู้คำตอบดีแล้ว,สองปีหลังจากนี้ที่เมืองซ่าง,จะมีการทดสอบเข้าร่วมราชวงศ์ต้าเจิ้ง.
ทัพของต้าเจิ้งที่จับตัวของเฉินเสี่ยวเชี่ยน,พร้อมกับบินไปหาจงซาน.
หลังจากที่ได้ตรงไปยังสถานที่หนึ่ง.
"เซิ่งหวังทรงพระเจริญยิ่งยืนนาน!"ทุกคนที่แสดงความเคารพออกมาในทันที.
"อืม,หนีปู่ซา,ตำหนักสังสารวัฏมอบให้เจ้าจัดการเป็นเช่นไรบ้าง!"จงซานที่กล่าวอย่างเคร่งขรึม.
"ครับ!"หนี่ปู่ซาพยักหน้ารับ,ทว่าคิ้วของเขาที่ขมวดคิ้วมา.
"มีอะไรอย่างงั้นรึ?"จงซานที่กล่าวออกไปด้วยความสงสัย.
"ระหว่างที่เซิ่งหวังได้ต่อสู้อยู่นั้น,ข้าได้ทำการตรวจสอบพื้นทีรอบๆแล้ว,ข้าพบว่ามีใครบางคนได้มาเปลี่ยนค่ายกลฮวงจุ้ยของที่นี้,หลายปีก่อนที่เฉินกล่าวต่อฝ่าบาท,ในเวลานี้ไม่กล้ารับประกันแล้ว!"หนี่ปู่ซ่าที่กล่าวออกมาด้วยความเคารพ.
จงซานที่จ้องมองไปยังตำหนังสังสารวัฏที่อยู่ไกลออกไป,ปราณทมิฬที่ปกคลุมไปทั่ว,ไม่สามารถมองเห็นเข้าไปข้างในได้,ทว่ากลับคำพูดของหนี่ปู่ซ่า,แน่นอนว่าตอนนี้ย่อมต้องมีปัญหา.
"ทำทุกอย่างเท่าที่ทำได้!"จงซานกล่าว.
"ครับ!"หนี่ปู่ซ่าที่รับคำในทันที.
"เหยี่ยนฉงจื่อ!"จงซานที่เอ่ยออกมาในทันที.
"เฉินอยู่นี่แล้ว!"เหยี่ยนฉงจื่อที่รับคำในทันที.
"เจ้าจงรวมทหารสามล้านคน,รับผิดชอบตำหนักสังสารวัฏแห่งนี้,สนับสนุนหนี่ปู่ซ่าในการยึดครองตำหนักสังสารวัฏแห่งนี้!"จงซานที่ออกคำสั่ง.
"น้อมรับคำสั่ง!"เหยี่ยนฉงจื่อที่ตอบรับในทันที.
----------------------------------------------------------------------------
สถานที่ตั้งนิกายซือกงเดิมในเวลานี้,ทุกหนทุกแห่งกลายเป็นซากปรักหักพังไปเรียบร้อยแล้ว.
เซียนเซียน,หวังคูและอาวุโสจิวโถวที่ยืนอยู่บนเวทีแห่งหนึ่ง.
เฉินจื่อเห่าที่ถูกผนึกพลังฝึกตน,เขาที่เป็นรองประมุขที่น่าเกรงขาม,ใครจะคิดเล่าว่าวิหารซือกงจะล่มสลายง่ายๆเช่นนี้?
ถูกลบออกไปไม่เหลือ?
แม้แต่กรรมวาสนายังถูกเจดีย์ดูดไปหมด,หมายความว่าอย่างไรกัน?
กลุ่มคนร้อยกว่าคนในเวลานี้ถูกจับเอามาไว้ที่ลานตรงกลาง,ตอนนี้มีคนกว่าสองพันคนล้อมรอบเอาไว้,ของวิเศษทุกอย่างของวิหารซือกง,ตำราโบราณและเม็ดยากำลังถูกเก็บไปหมด.
พื้นที่ขนาดสามจื่อ(0.33ม.)ถูกขุดไปทั้งหมดทั่วทั้งวิหารจื่อกง.
"นักรบต้าเจิ้งทุกท่าน,พวกเจ้าได้ทำงานอย่างหนัก,หลังจากที่กลับไป,ข้าจะขอความดีความชอบให้จงซานมอบรางวัลต่อพวกเจ้า."เซียนเซียนที่กล่าวออกมาเสียงดัง.
"ครับ!"เหล่าทหารทุกคนที่ตอบรับอย่างแข็งขัน.
"ส่วนกลุ่มคนที่จับได้,ให้นำกลับไปยังเมืองซ่างพร้อมกับข้า,สมบัติและตำราโบราณ,อย่าได้ให้สูญหาย,จะต้องส่งถึงท้องพระคลังของต้าเจิ้งทั้งหมด!"เซียนเซียนที่กล่าวออกมาอีกครั้ง.
"รับทราบ!"ทุกคนที่รับคำในทันที.
"สำหรับคนที่ได้ตกตายไป,ให้ใช้น้ำยาชุบชีวิตพวกเขาจะกลายเป็นผู้กล้า,หากใครเหลือแต่วิญญาณ,ไม่จำเป็นต้องกังวล,พวกเจ้าที่เสียสละเพื่อต้าเจิ้ง,พวกเราย่อมไม่กระทำการไม่ยุติธรรมต่อพวกเจ้าแน่,หลังจากนี้จะได้รับวิชาบำเพ็ญของภูติ,หลังจากนั้นก็จะมีโอกาสได้จุติใหม่อีกครั้ง!"เซียนเซียนกล่าว.
"รับทราบ!"
ภูติหลายตน,ที่ได้ตกตายไปก่อนหน้านี้เร่งรีบกล่าวออกมาในทันที.
"เดินทางกลับได้!"เซียนเซียนที่รู้สึกตื่นเต้นเป็นอย่างมาก.
สงครามครั้งแรกที่นางเพิ่งรับผิดชอบ,ได้รับชัยชนะอย่างล้นหลาม! เซียนเซียนรู้สึกดีใจเป็นอย่างมาก!
----------------------------------------------------------------------------
สถานที่อีกแห่งที่เมืองซ่าง.
หนานกงเซิ่งที่ใช้ค่ายกล
ลวงสวรรค์,เพื่อจัดการเหล่าคนจากแปดราชวงศ์สวรรค์ที่บุกโจมตี.
เหล่ายอดฝีมือที่พยายามทะลวงเมืองซ่าง,และบางคนที่หาทางหนี,ช่างน่าเศร้า,ด้วยอำนาจของหมากกลลวงสวรรค์,ทุกอย่างกลายเป็นเปล่าประโยชน์ทั้งหมด,พวกเขาไม่สามารถหนีได้,เพียงแค่ขยับออกมาจากตำแหน่งเดิมก็ถูกสายฟ้าสีทองฟ้าล่วงหล่นลงพื้นแล้ว!
แม้แต่ประชาชนในเมืองซ่างเวลานี้,กลับภาพที่เห็น,ถึงกับทำให้พวกเขาไม่กล้าขยับเลยแม้แต่น้อย.
ใครก็ตามที่ขยับจะถูกโจมตีอย่างรุนแรงในทันที.
หลายๆคนที่เต็มไปด้วยความสงสัย,ยืนอยู่บนกำแพงเมืองและยอดเขาต่างๆ.จดจ้องมองไปยังเทือกเขาที่อยู่ด้านนอก.
ทุกๆคนที่รู้สึกเย็นยะเยือบเสียวสันหลัง,เมื่อเมองไปยังความน่าสะพรึงที่ด้านล่างภูเขาแห่งหนึ่ง.
ยอดฝีมือค่ายกลอันดับหนึ่งจากโลกใบเล็กไม่ได้มีแค่ชื่อ,ในอดีตเขาที่ใช้ความพยายามอย่ามากในการแก้ไขหมากกลของเผ่าจิ้งจอกและนำมันมาสร้างค่ายกลที่เป็นแบบฉบับของตัวเองได้.
แปดต้าเซียน,ใครก็ตามที่ขัดขืนตกตายไปในทันที,ส่วนคนที่รอดก็ถูกจับในทันที.
การลอบโจมตีในเวลานี้ล้มเหลวไม่เป็นท่า,ส่วนเซียนเซียนที่ลอบโจมตีนิกายซือกงกลับประสบความสำเร็จเป็นอย่างมาก,ทุกคนต่างก็ประหลาดใจในแผนการของจงซาน,นี่เป็นการลอบโจมตีที่ประสบความสำเร็จเป็นอย่างดี..
แปดราชวงศ์สวรรค์ที่ประเมินต้าเจิ้งต่ำไป,ประเมินจงซานต่ำไป,แม้แต่วิหารซือกงเช่นกัน,ทำให้ต้องได้รับผลเช่นนี้.
การต่อสู้ของต้าเจิ้งในครั้งนี้,ได้รับชัยชนะอย่างเด็ดขาด.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
ปัจจุบันแปลจบแล้ว 1672 ตอน สนใจติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ครับ
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น