Immortality Chapter 898 A Zhong Shan war casts the big net
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 898 จงซานประกาศท้าประลองการต่อสู้.
Chapter 898 A Zhong
Shan war casts the big net
จงซานที่โบกมือเบาๆ,ให้ทุกคนหลบออกไป.
เหล่าเสนาธิการที่หลบออกไปด้านข้างและด้านหลัง,ท่าทางที่ดูกระตือรือร้นในความปลอดภัยของจงซานเป็นอย่างมาก.
ในเวลาเดียวกันนี้,แม้ว่าภายในใจของโหลวซิงเฉินจะเต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยว,ทว่าก็รู้สึกอิจฉาจงซานด้วยเช่นกัน.
กับผู้ใต้บังคับบัญชาของจงซานที่แสดงท่าทางกระตือรือร้นสนใจในการอารักขาจงซาน,เมื่อคิดถึงเหล่าศิษย์ในนิกายซือกงแล้ว,ที่คอยเอาแต่หลบเอาตัวรอด,ในเวลาวิกฤตินั้นทุกคนที่แทบจะหนีเอาตัวรอดในทันที.
นี่คือความแตกต่างของนิกายใหญ่กับศาลเทวะอย่างงั้นรึ?
จงซานที่สะบัดมือ,พร้อมกับเงยหน้าขึ้นมองโหลวซิงเฉินที่อยู่บนเมฆ.
"โหลวซิงเฉิน,วิหารซือกงมีเจ้าเหลืออยู่คนเดียวอย่างงั้นรึ?
ไม่คิดเลยว่าเจ้าจะมาแก้แค้นด้วยตัวเอง?"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงที่เคร่งขรึม.
"ในเมื่อเจ้าสังหารเทียนเหอ,ก็ไม่จำเป็นต้องพูดอะไรอีก,ข้าไม่จำเป็นต้องเสวนาอะไรกับเจ้า,ต้าเจิ้งรึ?
ชิ!"โหลวซิงเฉิงแค่เสียง.
"ไม่จำเป็นต้องเจรจาอย่างงั้นรึ?
แล้วเจ้าต้องการอะไร?"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยความเย็นชา.
"ทำลายเมืองเซิ่ง,บดขยี้ต้าเจิ้ง,สังหารจงซาน,สังหารตี้เซียนเซียน!"โหลวซิงเฉินที่กล่าวออกมาด้วยความเสียงเย็นชาใบหน้าเต็มไปด้วยความดุร้าย.
"ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า..............................!”จงซานที่หัวเราะเสียงดัง.
"รู้ว่าจะตาย,เลยหัวเราะอย่างงั้นรึ?"โหลวซิงเฉิงที่แสดงท่าทางงงงวยกับจงซานที่หัวเราะออกมา.
"โหลวซิงเฉิง? เจ้าไม่เหมะที่จะเป็นประมุขนิกายสักนิด!"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยใบหน้าที่เคร่งขรึม.
"เจ้าต้องการพูดอะไร?"ใบหน้าของโหลวซิงเฉิงเปลี่ยนเป็นมืดคลึ้ม.
"สาเหตุการตายของโหลวเทียนเหอ,เจ้ารู้จริงๆรึ?
หลิวอู๋ซ่างนำคนและศพโหลวเทียนเหอมา!"จงซานที่กล่าวออกไปเสียงดัง.
"รับทราบ!"
จากนั้นไม่นาน,ศพของโหลวเทียนเหอก็ถูกนำมา,และอีกคนที่มาเป็นเพื่อนโหลวเทียนเหอเพื่อสังหารเซียนเซียนได้ถูกนำมาจากคุกเมืองซ่างด้วยเช่นกัน.
"ปัง!"
ศพของโหลวเทียนเหอและลิ่วล่ออีกคนที่ถูกกระแทกลงบนพื้น.
"อาจารย์,ประมุข,ท่านประมุขช่วยข้าด้วย!"ชายคนดังกล่าวเต็มไปด้วยความหวาดกลัว,ในเวลานี้เขาไม่สามารถทนได้อีกต่อไปแล้ว.
"เจ้ายังไม่ตายอยู่อีกรึ?"โหลวซิงเฉินที่ขมวดคิ้วไปมา.
"นำพวกเขาไป,แล้วถามจากปากพวกเขาว่ารู้อะไรเหมือนกับสิ่งที่เจ้ารู้หรือไม่?
ข้าให้เวลาเจ้าห้าปี,ให้หาความผิดปรกติ,ห้าปีหลังจากนี้,ที่ด้านนอกตำหนักสังสารวัฏ,ข้าต้าเจิ้งจะส่งสารท้ารบตัดสินเป็นตายกับเจ้าเป็นทางการ!"จงซานที่กล่าวอย่างเคร่งขรึม.
"ลำพังเจ้านะรึ?
เซียนสวรรค์นะรึ?"ใบหน้าของโหลวซิงเฉินที่เผยท่าทางแปลกใจ.
แม้ว่าเขาจะอยู่ในระดับเซียนโบราณระดับต้น,แต่ก็ยังเป็นเซียนโบราณ,กับเซียนโบราณและเซียนสวรรค์?
ต้องการต่อสู้ตัดสินเป็นตายกับเขาอย่างงั้นรึ?
น่าขัน! พูดจาใหญ่โต! คิดว่ากำลังเล่นตลกอยู่อย่างงั้นรึ?
"ลูกศรที่เจ้ายิงออกมา,เจ้าควรจะรู้ทักษะของข้า,ห้าปีข้าจะประกาศไปทั่วหล้า,ว่าเจ้าต้องการแก้แค้นให้โหลวเทียนเหอ,ในเวลานั้นค่อยมาอีกที!"
จงซานที่ส่งศพของโหลวเทียนเหอและชายที่สั่นสะท้านลอยขึ้นไปหาโหลวซิงเฉิน.
"ฟิ้ว!"โหลวซิงเฉินที่คว้าเอาไว้.
ในเวลานั้น,ภายในใจของโหลวซิงเฉินที่เต็มไปด้วยความสงสัย,ดูเหมือนว่ามันจะแตกต่างจากคำพูดของเฉินจื่อเห่ากล่าว,ทั้งที่เฉินจื่อเห่ากล่าวออกมาตายไปหมดแล้ว,ทว่าตอนนี้เขากับเห็นว่ายังมีคนที่รอดชีวิต,ส่วนศพของโหลวซิงเหอก็ไม่ได้ถูกจงซานฉีกออกเป็นชิ้นๆ,ดูเหมือนว่าจะมีอะไรแตกต่างไปหลายอย่าง.
โหลวซิงเฉินที่เห็นมีเรื่องผิดปรกติเล็กน้อย,ในเวลานี้โหลวซิงเฉินที่รู้สึกสังหรใจไม่ดีนัก.
ความแค้น!
แน่นอนว่าจะต้องแก้แค้น! อย่างไรก็ตามโหลวซิงเฉินก็ไม่ได้โง่,อย่างน้อยเขาก็เกิดความสงสัยในใจ,ไม่ได้หน้ามืดตามัวอย่างไร้เหตุผล,ส่วนการแก้แค้น,หลังจากรับรู้เรื่องทั้งหมดก็ค่อยกลับมาอีกครั้งก็ยังได้.
โหลวซิงเฉินที่จ้องมองจงซานอย่างเย็นชา,จากนั้นก็นำศพและหายไปจากหน้าทุกคนอย่างรวดเร็ว.
"เซิ่งหวัง,คิดจะประลองเป็นตายกับโหลวซิงเฉินจริงๆรึ?
ที่ตำหนักสังสารวัฏอย่างงั้นรึ?
มันอันตรายเกินไปหรือไม่?"อี้เหยี่ยนที่กล่าวออกมาด้วยความกังวล.
"โปรดวางใจ,เซียนโบราณรึ?
ข้ามีวิธีที่จะจัดการ!"จงซานทีกล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"หืม?
"เหล่าเสนาธิการแต่ละคนที่แสดงท่าทางตกใจเล็กน้อย.
เซิ่งหวังมั่นใจจริงๆรึ? กับระดับเซียนโบราณ! เซิ่งหวังแข็งแกร่งขนาดนั้นเลยรึ?
"เซิ่งหวัง,ต้องการกำราบโหลวซิงเฉินอย่างงั้นรึ?"เสี่ยวหวังที่กล่าวออกมาด้วยความอัศจรรย์ใจ.
กับคำพูดของเสี่ยวหวัง,เสนาธิการคนอื่นๆถึงกับตะลึงงัน,เป็นไปได้อย่างงั้นรึ?
เซิ่งหวังต้องการกำราบโหลวซิงเฉิน? เขาเป็นประมุขนิกาย,และยังเป็นผู้ฝึกตนเซียนโบราณอีก!
จงซานที่จ้องมองเสี่ยวหวังด้วยความประหลาดใจ,พร้อมกับเผยยิ้มออกมาเล็กน้อย,"เจ้าเข้าใจข้าดี,เสี่ยวหวัง!"
กับคำพูดของจงซาน,ทำให้เหล่าเสนาธิการรู้สึกประหลาดใจกันเป็นอย่างมาก.
"แต่ว่า,โหลวซิงเฉินนั้น,จะกำราบได้ง่ายๆอย่างงั้นรึ?
จากที่ข้าได้ดูข้อมูลนั้น,คนผู้นี้,แม้ว่าจะไม่ได้ทรงปัญญานัก,ทว่าก็เป็นคนที่ยโสโอหังที่สุด,ดูเหมือนว่าจะไม่ง่ายเลย!"เสี่ยวหวังที่ส่ายหน้าไปมา.
"ไม่ฉลาดอย่างงั้นรึ?
แต่คนที่ทรงปัญญาข้าก็มีเพียงพอแล้ว,นิกายประจำชาติต้าเจิ้ง,วิหารต้าหมิง,ยังขาดคนที่มีความสามารถอยู่ในเวลานี้,ประมุขนิกาย,ที่แข็งแกร่งก็ไม่ได้หากันง่ายๆนัก!"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"ทำไมเซิ่งหวังเลือกเขา? หรือเป็นเพราะเขามีทักษะเทวะ
เวลาอย่างงั้นรึ?"อี้เหยี่ยนสอบถาม.
จ้องมองไปยังอี้เหยี่ยน,จงซานพยักหน้า,"ใช่แล้ว,ความแข็งแกร่งของศาลเทวะต้าเจิ้งนั้น,ไม่ได้จำกัดที่คนๆเดียว,ทว่าเป็นทั้งหมด,การแย่งชิงดินแดนขยายอาณาเขตนั้น,จำเป็นต้องมีความสามารถที่หลากหลาย,นอกจากนี้ทักษะเวลายังเป็นสิ่งที่สำคัญ!"
"ทักษะเทวะเวลา
สำคัญจริงๆ,หากยากมากๆ,หลังจากนี้ย่อมมีประโยชน์อย่างแน่นอน,สามารถเพิ่มความแข็งแกร่ง,ในการบุกทะลุทะลวงเป็นอย่างมาก,ข้าเข้าใจดีว่าสำคัญขนาดใหน,อีกทั้งคนที่มีทักษะเทวะเวลานั้นแทบจะไม่มีเลย,แม้แต่ปราชญ์เทพก็ยังไม่มีทักษะนี้,นี่เป็นโอกาสที่ยอดเยี่ยม,หากว่าสามารถกำราบโหลวชิงเฉิงได้จริง,จะทำให้พวกเราแข็งแกร่งมากยิ่งขึ้น,ดังนั้นจึงเป็นสิ่งที่น่าสนใจมาก!"หวังคูพยักหน้า.
"แต่ว่า,จงซาน,เจ้าจะสามารถจัดการเขาได้อย่างงั้นรึ?"ใบหน้าของเซียนเซียนที่เผยท่าทางเป็นกังวล.
"โปรดวางใจ,ในเมื่อข้ากล่าวว่ามีวิธีย่อมสามารถจัดการเขาได้แน่! นอกจากนี้พวกเรายังมีเวลาอีกห้าปี,ยิ่งทำให้มีโอกาสมากยิ่งขึ้นกว่าเดิม!"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"อืม!"เซียนเซียนที่เผยยิ้มออกมา.
"เซิ่งหวัง,ในเมื่อได้กำหนดแล้วว่าอีกห้าปี,เช่นนั้นจะให้ข้าออกหมายประกาศไปทั่วหล้าเลยอย่างงั้นรึ?"อี้เหยี่ยนเผยยิ้มออกมา.
"ไปจัดการในทันที,ในเวลานี้ต้องกระจายข่าวไปทั่วเขตแดนจวงหลินภาคเหนือ,เพื่อให้พวกเขาเกิดความชะล่าใจ!"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างมั่นใจ.
"รับทราบ!"
เซิ่งหวังต้าเจิ้งปะทะประมุขนิกายซือกง!
จงซาน ปะทะ เซียนโบราณ!
ห้าปีหลังจากนี้,ที่ด้านนอกตำหนักสังสารวัฏ,ประลองตัดสินเป็นตาย?
จากนั้น,ข่าวที่ไม่มีใครเชื่อก็ได้กราดไปทั่วภพหยิน,เรื่องที่ทุกคนไม่เข้าใจแม้แต่น้อย,สร้างความสับสับสนงงงวย,หลายๆคนที่คิดว่ามันเป็นกับดักด้วยซ้ำ.
"ฝ่าบาท,เฉินไม่เข้าใจเกี่ยวกับศาลเทวะต้าเจิ้งเลยในเวลานี้เลย."เสนาธิการคนหนึ่งที่ส่ายหน้าไปมา.
"หืม?"
"จงซาน,พลังฝึกตนที่เขาได้รับจากโชควาสนาจากฟ้าดินจากการแยกสวรรค์นั้น,อย่างมากสุดก็เพียงแค่ต้าเซียน,ส่วนอีกฝั่งนั้นคือประมุขนิกายซือกงเขาที่มีระดับเซียนโบราณแล้ว,อีกทั้งยังมีทักษะเทวะ
เวลา ที่ร้ายกาจ,แต่จงซานต้องการจะประลองกับเขาอย่างงั้นรึ?
นี่ไม่เท่ากับแส่หาความตายหรอกรึ?"เสนาธิการคนหนึ่งที่กล่าวออกมาด้วยความสงสัย.
"ดูเหมือนว่าประกาศที่ถูกส่งออกไปทั่วหล้านั้น,จะเป็นฝีมือจงซานสินะ."เสนาธิการอีกคนที่กล่าวออกมา.
ภายในห้องโถงที่กลายเป็นเงียบงัน,เรื่องนี้เป็นเรื่องราวที่แปลกประหลาดเป็นอย่างมาก.
ศาลเทวะที่เพิ่งออกมาจากโลกใบเล็ก,กล่าวตามตรงความแข็งแกร่งนั้นก็เหมือนกับราชวงศ์สวรรค์ทั่วไป,ทว่าต้าเจิ้งในเวลานี้กับล้มล้างความคิดที่พวกเขามีอย่างสิ้นเชิง.
หนึ่งต่อแปด,ทำสงครามกับแปดราชวงศ์สวรรค์พร้อมกัน,และเคลื่อนทัพเข้าบุกแดนเทวะอีกด้วย,คาดไม่ถึงเลยว่าความแข็งแกร่งของพวกเขาเทียบเท่ากับนิกายระดับสูงเลยอย่างงั้นรึ?
พวกเขากำลังเล่นละครอยู่หรือไม่?
หรือว่าต้าเจิ้งมีความแข็งแกร่งจริง?
"เสนามีความเห็นอย่างไร?"เซิ่งซ่างที่กล่าวสอบถามออกมาเล็กน้อย.
"ฝ่าบาท,เฉินคิดว่าเรื่องนี้เป็นความจริง,ยิ่งมันเป็นความจริง,ก็ยิ่งเป็นประโยชน์ต่อพวกเรา."
"หืม?"
"ฝ่าบาท,ท่านคิดว่าการประลองตัดสินเป็นตายนี้,ท้ายที่สุดใครจะชนะ,จงซานหรือว่าโหลวซิงเฉิน?"
เสนาธิการที่เอ่ยสอบถาม.
"แน่นอนว่าจะต้องเป็นโหลวซิงเฉิน,ยอดฝีมืออันดับหนึ่งของอาณาเขตจวงหลุน,จะพ่ายแพ้คนเถื่อนที่เพิ่งออกมาจากโลกใบเล็กได้อย่างไร?"เสนาธิการอีกคนที่กล่าวออกมาในทันที.
เหล่าเสนาธิการคนอื่นๆเองก็ได้แต่ครุ่นคิด.
"ใช่,จงซานต้องตาย,จากนั้นต้าเจิ้งจะคงอยู่ได้อีกรึ?
ตอนนี้เพราะว่ามีอี้เหยี่ยนในการบัญชาทัพ,ทว่าหากจงซานตาย,อี้เหยี่ยน ถึงจะมีความสามารถสูง,แต่จะทำอะไรได้?
เมื่อต้องเผชิญหน้ากับแปดราชวงศ์สวรรค์ที่ร่วมมือกันต่อต้านต้าเจิ้ง,ในเวลานั้นต้าเจิ้งจะต้องล่มสลายอย่างแน่นอน!"เสนาธิการอีกคนกล่าว.
"ถูกต้อง!"ทุกคนต่างก็เห็นด้วย
"ฝ่าบาท,ตอนนี้ทัพของพวกเราก็ไม่จำเป็นต้องทุ่มพลังเต็มที่,ตอนนี้ให้พวกเขารุกเข้ามาหาความตายก่อน,ห้าปีหลังจากนั้น,พวกเราค่อยโต้กลับและกวาดล้างยึดพื้นที่ทั้งหมดกลับคืนมา!"เสนาธิการที่กล่าวรายงาน.
"เสนาบดีช่างหลักแหลม!"เหล่าเสนาธิการต่างก็ชื่นชม.
เซิ่งซ่างต่างก็พยักหน้ารับเห็นด้วย.
ทั้งแปดราชวงศ์สวรรค์,ในเวลานี้ต่างก็คิดเหมือนๆกัน,ปล่อยให้ทัพของอี้เหยี่ยนรุกเข้ามา,พวกเขาเพียงแค่เตรียมกองกำลังอย่างสบายใจ,ต้าเจิ้งจะอยู่ได้แค่อีกห้าปีเท่านั้น,จากนั้นทุกอย่างก็จะเปลี่ยนแปลง,เมื่อถึงเวลานั้น,แปดราชวงศ์สวรรค์ก็จะยึดครองทุกสิ่งทุกอย่างแม้แต่แผ่นดินต้าเจิ้งก็จะถูกแบ่งปัน.
เป้าหมายของจงซานดูเหมือนว่าจะประสบผลแล้ว,การประลองตัดสินเป็นตาย,ไม่เพียงแต่สามารถแก้ปัญหาของโหลวซิงเฉินนิกายซือกง,ยังสามารถทำให้การขยายพื้นที่ของต้าเจิ้งเป็นไปอย่างมีประสิทธิภาพ.
สองปีหลังจากนั้นข่าวก็ได้กระจายมาถึงเขตแดนจวงหลุนภาคใต้.
ศาลเทวะอู๋เซี่ยง,ตำหนักเทียนซี่.
"ไท่จื่อสาม,เกิดเรื่องที่แปลกประหลาดขึ้นแล้ว!"เสนาธิการคนหนึ่งกล่าวรายงาน.
"เซิ่งหวังต้าเจิ้ง? มีความอยากที่สูงมาก,แปดราชวงศ์สวรรค์,สี่แดนเทวะ,ตอนนี้ยังมีนิกายซือกงเข้ามาอีก,พวกเขาต้องการจะเป็นผู้ยิ่งใหญ่ของภาคเหนือ,พวกเขามีพลังมากขนาดนั้นเลยรึ?"แววตาของไท่จื่อสามที่ไม่เข้าใจเลยแม้แต่น้อย.
"ข้าและคนอื่นเองก็สงสัยเช่นกัน,กลุ่มคนเถื่อนที่เพิ่งออกมาจากโลกใบเล็ก,มีความแข็งแกร่งขนาดนั้นเลยรึ?
ถึงพวกเขาจะประสบความสำเร็จ,แต่ก็ควรจะมีความแข็งแกร่งเท่ากับราชวงศ์สวรรค์เท่านั้น,การที่พวกเขาจะเข้าต่อกรกับแปดราชวงศ์สวรรค์,นิกายขนาดใหญ่หนึ่งแห่ง,และยังมีแดนเทวะอีกสี่แห่ง,เกินไปหรือไม่,นอกจากนี้ยังได้ประกาศที่จะประลองกับประมุขนิกายยอดฝีมืออันดับหนึ่งของเขตแดนจวงหลุนอีกอย่างงั้นรึ?
เรื่องนี้,ผู้น้องไม่เข้าใจเลย!"เจ้าหน้าที่อีกคนที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางสงสัยด้วยเช่นกัน.
"ต้าเจิ้งแปลกประหลาดเกินสามัญสำนึก,ต้าจิ้งจงซานมีความคิดที่แปลกแยก,การประลองอย่างงั้นรึ?
ไม่ต้องเอ่ยถึงว่าจงซานจะมีความแข็งแกร่งขนาดใหน,แต่นี้เป็นความหาญกล้ามากมายนัก,ทั่วทั้งเขตแดนจวงหลุนน้อยคนที่จะคิดเช่นนี้,ดูเหมือนว่าภายในเขตแดนจวงหลุนจะเกิดเรื่องที่น่าตื่นตะลึงขึ้นอีกแล้ว!"ไท่จื่อสามที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ไท่จื่อสาม,เรื่องนี้หมายความว่าอย่างไร?"เหล่าเสนาธิการที่ขมวดคิ้วไปมาแสดงท่าทางสงสัย.
"ข้าคิดว่านี่จะต้องเป็นแผนการ,นอกจากนี้ยังเป็นแผนการใหญ่ที่จงซานได้วางเอาไว้! พวกเจ้าจงเร่งรีบส่งข่าวไปยังเซิ่งหวังเกี่ยวกับการประลองที่ตำหนักสังสารวัฏ,ข้าจะไปดูด้วยตัวเอง!"ไท่จื่อสามที่กล่าวออกมาด้วยเสียงที่เคร่งขรึม.
"รับทราบ!"
Chapter 898 A Zhong
Shan war casts the big net
钟山一战撒大网
จงซานประกาศท้าประลองการต่อสู้.
จงซานที่โบกมือเบาๆ,ให้ทุกคนหลบออกไป.
เหล่าเสนาธิการที่หลบออกไปด้านข้างและด้านหลัง,ท่าทางที่ดูกระตือรือร้นในความปลอดภัยของจงซานเป็นอย่างมาก.
ในเวลาเดียวกันนี้,แม้ว่าภายในใจของโหลวซิงเฉินจะเต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยว,ทว่าก็รู้สึกอิจฉาจงซานด้วยเช่นกัน.
กับผู้ใต้บังคับบัญชาของจงซานที่แสดงท่าทางกระตือรือร้นสนใจในการอารักขาจงซาน,เมื่อคิดถึงเหล่าศิษย์ในนิกายซือกงแล้ว,ที่คอยเอาแต่หลบเอาตัวรอด,ในเวลาวิกฤตินั้นทุกคนที่แทบจะหนีเอาตัวรอดในทันที.
นี่คือความแตกต่างของนิกายใหญ่กับศาลเทวะอย่างงั้นรึ?
จงซานที่สะบัดมือ,พร้อมกับเงยหน้าขึ้นมองโหลวซิงเฉินที่อยู่บนเมฆ.
"โหลวซิงเฉิน,วิหารซือกงมีเจ้าเหลืออยู่คนเดียวอย่างงั้นรึ?
ไม่คิดเลยว่าเจ้าจะมาแก้แค้นด้วยตัวเอง?"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงที่เคร่งขรึม.
"ในเมื่อเจ้าสังหารเทียนเหอ,ก็ไม่จำเป็นต้องพูดอะไรอีก,ข้าไม่จำเป็นต้องเสวนาอะไรกับเจ้า,ต้าเจิ้งรึ?
ชิ!"โหลวซิงเฉิงแค่เสียง.
"ไม่จำเป็นต้องเจรจาอย่างงั้นรึ?
แล้วเจ้าต้องการอะไร?"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยความเย็นชา.
"ทำลายเมืองเซิ่ง,บดขยี้ต้าเจิ้ง,สังหารจงซาน,สังหารตี้เซียนเซียน!"โหลวซิงเฉินที่กล่าวออกมาด้วยความเสียงเย็นชาใบหน้าเต็มไปด้วยความดุร้าย.
"ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า..............................!”จงซานที่หัวเราะเสียงดัง.
"รู้ว่าจะตาย,เลยหัวเราะอย่างงั้นรึ?"โหลวซิงเฉิงที่แสดงท่าทางงงงวยกับจงซานที่หัวเราะออกมา.
"โหลวซิงเฉิง? เจ้าไม่เหมะที่จะเป็นประมุขนิกายสักนิด!"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยใบหน้าที่เคร่งขรึม.
"เจ้าต้องการพูดอะไร?"ใบหน้าของโหลวซิงเฉิงเปลี่ยนเป็นมืดคลึ้ม.
"สาเหตุการตายของโหลวเทียนเหอ,เจ้ารู้จริงๆรึ?
หลิวอู๋ซ่างนำคนและศพโหลวเทียนเหอมา!"จงซานที่กล่าวออกไปเสียงดัง.
"รับทราบ!"
จากนั้นไม่นาน,ศพของโหลวเทียนเหอก็ถูกนำมา,และอีกคนที่มาเป็นเพื่อนโหลวเทียนเหอเพื่อสังหารเซียนเซียนได้ถูกนำมาจากคุกเมืองซ่างด้วยเช่นกัน.
"ปัง!"
ศพของโหลวเทียนเหอและลิ่วล่ออีกคนที่ถูกกระแทกลงบนพื้น.
"อาจารย์,ประมุข,ท่านประมุขช่วยข้าด้วย!"ชายคนดังกล่าวเต็มไปด้วยความหวาดกลัว,ในเวลานี้เขาไม่สามารถทนได้อีกต่อไปแล้ว.
"เจ้ายังไม่ตายอยู่อีกรึ?"โหลวซิงเฉินที่ขมวดคิ้วไปมา.
"นำพวกเขาไป,แล้วถามจากปากพวกเขาว่ารู้อะไรเหมือนกับสิ่งที่เจ้ารู้หรือไม่?
ข้าให้เวลาเจ้าห้าปี,ให้หาความผิดปรกติ,ห้าปีหลังจากนี้,ที่ด้านนอกตำหนักสังสารวัฏ,ข้าต้าเจิ้งจะส่งสารท้ารบตัดสินเป็นตายกับเจ้าเป็นทางการ!"จงซานที่กล่าวอย่างเคร่งขรึม.
"ลำพังเจ้านะรึ?
เซียนสวรรค์นะรึ?"ใบหน้าของโหลวซิงเฉินที่เผยท่าทางแปลกใจ.
แม้ว่าเขาจะอยู่ในระดับเซียนโบราณระดับต้น,แต่ก็ยังเป็นเซียนโบราณ,กับเซียนโบราณและเซียนสวรรค์?
ต้องการต่อสู้ตัดสินเป็นตายกับเขาอย่างงั้นรึ?
น่าขัน! พูดจาใหญ่โต! คิดว่ากำลังเล่นตลกอยู่อย่างงั้นรึ?
"ลูกศรที่เจ้ายิงออกมา,เจ้าควรจะรู้ทักษะของข้า,ห้าปีข้าจะประกาศไปทั่วหล้า,ว่าเจ้าต้องการแก้แค้นให้โหลวเทียนเหอ,ในเวลานั้นค่อยมาอีกที!"
จงซานที่ส่งศพของโหลวเทียนเหอและชายที่สั่นสะท้านลอยขึ้นไปหาโหลวซิงเฉิน.
"ฟิ้ว!"โหลวซิงเฉินที่คว้าเอาไว้.
ในเวลานั้น,ภายในใจของโหลวซิงเฉินที่เต็มไปด้วยความสงสัย,ดูเหมือนว่ามันจะแตกต่างจากคำพูดของเฉินจื่อเห่ากล่าว,ทั้งที่เฉินจื่อเห่ากล่าวออกมาตายไปหมดแล้ว,ทว่าตอนนี้เขากับเห็นว่ายังมีคนที่รอดชีวิต,ส่วนศพของโหลวซิงเหอก็ไม่ได้ถูกจงซานฉีกออกเป็นชิ้นๆ,ดูเหมือนว่าจะมีอะไรแตกต่างไปหลายอย่าง.
โหลวซิงเฉินที่เห็นมีเรื่องผิดปรกติเล็กน้อย,ในเวลานี้โหลวซิงเฉินที่รู้สึกสังหรใจไม่ดีนัก.
ความแค้น!
แน่นอนว่าจะต้องแก้แค้น! อย่างไรก็ตามโหลวซิงเฉินก็ไม่ได้โง่,อย่างน้อยเขาก็เกิดความสงสัยในใจ,ไม่ได้หน้ามืดตามัวอย่างไร้เหตุผล,ส่วนการแก้แค้น,หลังจากรับรู้เรื่องทั้งหมดก็ค่อยกลับมาอีกครั้งก็ยังได้.
โหลวซิงเฉินที่จ้องมองจงซานอย่างเย็นชา,จากนั้นก็นำศพและหายไปจากหน้าทุกคนอย่างรวดเร็ว.
"เซิ่งหวัง,คิดจะประลองเป็นตายกับโหลวซิงเฉินจริงๆรึ?
ที่ตำหนักสังสารวัฏอย่างงั้นรึ?
มันอันตรายเกินไปหรือไม่?"อี้เหยี่ยนที่กล่าวออกมาด้วยความกังวล.
"โปรดวางใจ,เซียนโบราณรึ?
ข้ามีวิธีที่จะจัดการ!"จงซานทีกล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"หืม?
"เหล่าเสนาธิการแต่ละคนที่แสดงท่าทางตกใจเล็กน้อย.
เซิ่งหวังมั่นใจจริงๆรึ? กับระดับเซียนโบราณ! เซิ่งหวังแข็งแกร่งขนาดนั้นเลยรึ?
"เซิ่งหวัง,ต้องการกำราบโหลวซิงเฉินอย่างงั้นรึ?"เสี่ยวหวังที่กล่าวออกมาด้วยความอัศจรรย์ใจ.
กับคำพูดของเสี่ยวหวัง,เสนาธิการคนอื่นๆถึงกับตะลึงงัน,เป็นไปได้อย่างงั้นรึ?
เซิ่งหวังต้องการกำราบโหลวซิงเฉิน? เขาเป็นประมุขนิกาย,และยังเป็นผู้ฝึกตนเซียนโบราณอีก!
จงซานที่จ้องมองเสี่ยวหวังด้วยความประหลาดใจ,พร้อมกับเผยยิ้มออกมาเล็กน้อย,"เจ้าเข้าใจข้าดี,เสี่ยวหวัง!"
กับคำพูดของจงซาน,ทำให้เหล่าเสนาธิการรู้สึกประหลาดใจกันเป็นอย่างมาก.
"แต่ว่า,โหลวซิงเฉินนั้น,จะกำราบได้ง่ายๆอย่างงั้นรึ?
จากที่ข้าได้ดูข้อมูลนั้น,คนผู้นี้,แม้ว่าจะไม่ได้ทรงปัญญานัก,ทว่าก็เป็นคนที่ยโสโอหังที่สุด,ดูเหมือนว่าจะไม่ง่ายเลย!"เสี่ยวหวังที่ส่ายหน้าไปมา.
"ไม่ฉลาดอย่างงั้นรึ?
แต่คนที่ทรงปัญญาข้าก็มีเพียงพอแล้ว,นิกายประจำชาติต้าเจิ้ง,วิหารต้าหมิง,ยังขาดคนที่มีความสามารถอยู่ในเวลานี้,ประมุขนิกาย,ที่แข็งแกร่งก็ไม่ได้หากันง่ายๆนัก!"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"ทำไมเซิ่งหวังเลือกเขา? หรือเป็นเพราะเขามีทักษะเทวะ
เวลาอย่างงั้นรึ?"อี้เหยี่ยนสอบถาม.
จ้องมองไปยังอี้เหยี่ยน,จงซานพยักหน้า,"ใช่แล้ว,ความแข็งแกร่งของศาลเทวะต้าเจิ้งนั้น,ไม่ได้จำกัดที่คนๆเดียว,ทว่าเป็นทั้งหมด,การแย่งชิงดินแดนขยายอาณาเขตนั้น,จำเป็นต้องมีความสามารถที่หลากหลาย,นอกจากนี้ทักษะเวลายังเป็นสิ่งที่สำคัญ!"
"ทักษะเทวะเวลา
สำคัญจริงๆ,หากยากมากๆ,หลังจากนี้ย่อมมีประโยชน์อย่างแน่นอน,สามารถเพิ่มความแข็งแกร่ง,ในการบุกทะลุทะลวงเป็นอย่างมาก,ข้าเข้าใจดีว่าสำคัญขนาดใหน,อีกทั้งคนที่มีทักษะเทวะเวลานั้นแทบจะไม่มีเลย,แม้แต่ปราชญ์เทพก็ยังไม่มีทักษะนี้,นี่เป็นโอกาสที่ยอดเยี่ยม,หากว่าสามารถกำราบโหลวชิงเฉิงได้จริง,จะทำให้พวกเราแข็งแกร่งมากยิ่งขึ้น,ดังนั้นจึงเป็นสิ่งที่น่าสนใจมาก!"หวังคูพยักหน้า.
"แต่ว่า,จงซาน,เจ้าจะสามารถจัดการเขาได้อย่างงั้นรึ?"ใบหน้าของเซียนเซียนที่เผยท่าทางเป็นกังวล.
"โปรดวางใจ,ในเมื่อข้ากล่าวว่ามีวิธีย่อมสามารถจัดการเขาได้แน่! นอกจากนี้พวกเรายังมีเวลาอีกห้าปี,ยิ่งทำให้มีโอกาสมากยิ่งขึ้นกว่าเดิม!"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"อืม!"เซียนเซียนที่เผยยิ้มออกมา.
"เซิ่งหวัง,ในเมื่อได้กำหนดแล้วว่าอีกห้าปี,เช่นนั้นจะให้ข้าออกหมายประกาศไปทั่วหล้าเลยอย่างงั้นรึ?"อี้เหยี่ยนเผยยิ้มออกมา.
"ไปจัดการในทันที,ในเวลานี้ต้องกระจายข่าวไปทั่วเขตแดนจวงหลินภาคเหนือ,เพื่อให้พวกเขาเกิดความชะล่าใจ!"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างมั่นใจ.
"รับทราบ!"
----------------------------------------------------------------------------
เซิ่งหวังต้าเจิ้งปะทะประมุขนิกายซือกง!
จงซาน ปะทะ เซียนโบราณ!
ห้าปีหลังจากนี้,ที่ด้านนอกตำหนักสังสารวัฏ,ประลองตัดสินเป็นตาย?
จากนั้น,ข่าวที่ไม่มีใครเชื่อก็ได้กราดไปทั่วภพหยิน,เรื่องที่ทุกคนไม่เข้าใจแม้แต่น้อย,สร้างความสับสับสนงงงวย,หลายๆคนที่คิดว่ามันเป็นกับดักด้วยซ้ำ.
...........
ภายในท้องพระโรงของราชวงศ์สวรรค์แห่งหนึ่งที่กำลังทำสงครามกับต้าเจิ้ง.
"ฝ่าบาท,เฉินไม่เข้าใจเกี่ยวกับศาลเทวะต้าเจิ้งเลยในเวลานี้เลย."เสนาธิการคนหนึ่งที่ส่ายหน้าไปมา.
"หืม?"
"จงซาน,พลังฝึกตนที่เขาได้รับจากโชควาสนาจากฟ้าดินจากการแยกสวรรค์นั้น,อย่างมากสุดก็เพียงแค่ต้าเซียน,ส่วนอีกฝั่งนั้นคือประมุขนิกายซือกงเขาที่มีระดับเซียนโบราณแล้ว,อีกทั้งยังมีทักษะเทวะ
เวลา ที่ร้ายกาจ,แต่จงซานต้องการจะประลองกับเขาอย่างงั้นรึ?
นี่ไม่เท่ากับแส่หาความตายหรอกรึ?"เสนาธิการคนหนึ่งที่กล่าวออกมาด้วยความสงสัย.
"ดูเหมือนว่าประกาศที่ถูกส่งออกไปทั่วหล้านั้น,จะเป็นฝีมือจงซานสินะ."เสนาธิการอีกคนที่กล่าวออกมา.
ภายในห้องโถงที่กลายเป็นเงียบงัน,เรื่องนี้เป็นเรื่องราวที่แปลกประหลาดเป็นอย่างมาก.
ศาลเทวะที่เพิ่งออกมาจากโลกใบเล็ก,กล่าวตามตรงความแข็งแกร่งนั้นก็เหมือนกับราชวงศ์สวรรค์ทั่วไป,ทว่าต้าเจิ้งในเวลานี้กับล้มล้างความคิดที่พวกเขามีอย่างสิ้นเชิง.
หนึ่งต่อแปด,ทำสงครามกับแปดราชวงศ์สวรรค์พร้อมกัน,และเคลื่อนทัพเข้าบุกแดนเทวะอีกด้วย,คาดไม่ถึงเลยว่าความแข็งแกร่งของพวกเขาเทียบเท่ากับนิกายระดับสูงเลยอย่างงั้นรึ?
พวกเขากำลังเล่นละครอยู่หรือไม่?
หรือว่าต้าเจิ้งมีความแข็งแกร่งจริง?
"เสนามีความเห็นอย่างไร?"เซิ่งซ่างที่กล่าวสอบถามออกมาเล็กน้อย.
"ฝ่าบาท,เฉินคิดว่าเรื่องนี้เป็นความจริง,ยิ่งมันเป็นความจริง,ก็ยิ่งเป็นประโยชน์ต่อพวกเรา."
"หืม?"
"ฝ่าบาท,ท่านคิดว่าการประลองตัดสินเป็นตายนี้,ท้ายที่สุดใครจะชนะ,จงซานหรือว่าโหลวซิงเฉิน?"
เสนาธิการที่เอ่ยสอบถาม.
"แน่นอนว่าจะต้องเป็นโหลวซิงเฉิน,ยอดฝีมืออันดับหนึ่งของอาณาเขตจวงหลุน,จะพ่ายแพ้คนเถื่อนที่เพิ่งออกมาจากโลกใบเล็กได้อย่างไร?"เสนาธิการอีกคนที่กล่าวออกมาในทันที.
เหล่าเสนาธิการคนอื่นๆเองก็ได้แต่ครุ่นคิด.
"ใช่,จงซานต้องตาย,จากนั้นต้าเจิ้งจะคงอยู่ได้อีกรึ?
ตอนนี้เพราะว่ามีอี้เหยี่ยนในการบัญชาทัพ,ทว่าหากจงซานตาย,อี้เหยี่ยน ถึงจะมีความสามารถสูง,แต่จะทำอะไรได้?
เมื่อต้องเผชิญหน้ากับแปดราชวงศ์สวรรค์ที่ร่วมมือกันต่อต้านต้าเจิ้ง,ในเวลานั้นต้าเจิ้งจะต้องล่มสลายอย่างแน่นอน!"เสนาธิการอีกคนกล่าว.
"ถูกต้อง!"ทุกคนต่างก็เห็นด้วย
"ฝ่าบาท,ตอนนี้ทัพของพวกเราก็ไม่จำเป็นต้องทุ่มพลังเต็มที่,ตอนนี้ให้พวกเขารุกเข้ามาหาความตายก่อน,ห้าปีหลังจากนั้น,พวกเราค่อยโต้กลับและกวาดล้างยึดพื้นที่ทั้งหมดกลับคืนมา!"เสนาธิการที่กล่าวรายงาน.
"เสนาบดีช่างหลักแหลม!"เหล่าเสนาธิการต่างก็ชื่นชม.
เซิ่งซ่างต่างก็พยักหน้ารับเห็นด้วย.
ทั้งแปดราชวงศ์สวรรค์,ในเวลานี้ต่างก็คิดเหมือนๆกัน,ปล่อยให้ทัพของอี้เหยี่ยนรุกเข้ามา,พวกเขาเพียงแค่เตรียมกองกำลังอย่างสบายใจ,ต้าเจิ้งจะอยู่ได้แค่อีกห้าปีเท่านั้น,จากนั้นทุกอย่างก็จะเปลี่ยนแปลง,เมื่อถึงเวลานั้น,แปดราชวงศ์สวรรค์ก็จะยึดครองทุกสิ่งทุกอย่างแม้แต่แผ่นดินต้าเจิ้งก็จะถูกแบ่งปัน.
เป้าหมายของจงซานดูเหมือนว่าจะประสบผลแล้ว,การประลองตัดสินเป็นตาย,ไม่เพียงแต่สามารถแก้ปัญหาของโหลวซิงเฉินนิกายซือกง,ยังสามารถทำให้การขยายพื้นที่ของต้าเจิ้งเป็นไปอย่างมีประสิทธิภาพ.
สองปีหลังจากนั้นข่าวก็ได้กระจายมาถึงเขตแดนจวงหลุนภาคใต้.
ศาลเทวะอู๋เซี่ยง,ตำหนักเทียนซี่.
"ไท่จื่อสาม,เกิดเรื่องที่แปลกประหลาดขึ้นแล้ว!"เสนาธิการคนหนึ่งกล่าวรายงาน.
"เซิ่งหวังต้าเจิ้ง? มีความอยากที่สูงมาก,แปดราชวงศ์สวรรค์,สี่แดนเทวะ,ตอนนี้ยังมีนิกายซือกงเข้ามาอีก,พวกเขาต้องการจะเป็นผู้ยิ่งใหญ่ของภาคเหนือ,พวกเขามีพลังมากขนาดนั้นเลยรึ?"แววตาของไท่จื่อสามที่ไม่เข้าใจเลยแม้แต่น้อย.
"ข้าและคนอื่นเองก็สงสัยเช่นกัน,กลุ่มคนเถื่อนที่เพิ่งออกมาจากโลกใบเล็ก,มีความแข็งแกร่งขนาดนั้นเลยรึ?
ถึงพวกเขาจะประสบความสำเร็จ,แต่ก็ควรจะมีความแข็งแกร่งเท่ากับราชวงศ์สวรรค์เท่านั้น,การที่พวกเขาจะเข้าต่อกรกับแปดราชวงศ์สวรรค์,นิกายขนาดใหญ่หนึ่งแห่ง,และยังมีแดนเทวะอีกสี่แห่ง,เกินไปหรือไม่,นอกจากนี้ยังได้ประกาศที่จะประลองกับประมุขนิกายยอดฝีมืออันดับหนึ่งของเขตแดนจวงหลุนอีกอย่างงั้นรึ?
เรื่องนี้,ผู้น้องไม่เข้าใจเลย!"เจ้าหน้าที่อีกคนที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางสงสัยด้วยเช่นกัน.
"ต้าเจิ้งแปลกประหลาดเกินสามัญสำนึก,ต้าจิ้งจงซานมีความคิดที่แปลกแยก,การประลองอย่างงั้นรึ?
ไม่ต้องเอ่ยถึงว่าจงซานจะมีความแข็งแกร่งขนาดใหน,แต่นี้เป็นความหาญกล้ามากมายนัก,ทั่วทั้งเขตแดนจวงหลุนน้อยคนที่จะคิดเช่นนี้,ดูเหมือนว่าภายในเขตแดนจวงหลุนจะเกิดเรื่องที่น่าตื่นตะลึงขึ้นอีกแล้ว!"ไท่จื่อสามที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ไท่จื่อสาม,เรื่องนี้หมายความว่าอย่างไร?"เหล่าเสนาธิการที่ขมวดคิ้วไปมาแสดงท่าทางสงสัย.
"ข้าคิดว่านี่จะต้องเป็นแผนการ,นอกจากนี้ยังเป็นแผนการใหญ่ที่จงซานได้วางเอาไว้! พวกเจ้าจงเร่งรีบส่งข่าวไปยังเซิ่งหวังเกี่ยวกับการประลองที่ตำหนักสังสารวัฏ,ข้าจะไปดูด้วยตัวเอง!"ไท่จื่อสามที่กล่าวออกมาด้วยเสียงที่เคร่งขรึม.
"รับทราบ!"
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
ปัจจุบันแปลจบแล้ว 1672 ตอน สนใจติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ครับ
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น