Immortality Chapter 896 Luo Xingchen goes out
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 896 โหลวซิงเฉินออกจากเก็บตัว.
Chapter 896 Luo
Xingchen goes out
ศาลเทวะต้าเจิ้ง,ได้เคลื่อนกองกำลังใหญ่เข้าโจมตีแปดราชวงศ์สวรรค์,ทำให้อาณาเขตภาคเหนือของอาณาเขตจวงหลุนกลายเป็นคึกคักขึ้นมา.
ดูเหมือนเป็นความอหังการเป็นอย่างมาก,ไม่เคยมีใครอหังการเช่นนี้มาก่อน,หนึ่งต่อแปด?
แม้นว่าจะเป็นราชวงศ์สวรรค์ที่มีขั้นต่ำกว่า,ทว่า,มีถึงแปดราชวงศ์,ต้องไม่ลืมว่าพวกเขาเป็นศาลเทวะที่แตกต่างจากศาลเทวะปรกติทั่วไป,พวกเขาที่แยกสวรรค์สะบั้นปฐพีมาได้เพียงห้าปี,เป็นเพียงราชวงศ์สวรรค์เล็กๆในโลกใบเล็กที่ได้โชควาสนาจากตำแหน่งฟ้าดิน,ถึงแม้ว่าจะแข็งแกร่ง,แต่ความแข็งแกร่งก็ไม่ควรต่างจากราชวงศ์สวรรค์ทั่วไป.
ทว่าต้าเจิ้งกับเสียสติ,เปิดสงครามหนึ่งต่อแปดเลยอย่างงั้นรึ?
ภาคเหนือของเขตแดนจวงหลุน,มีหลากหลายกลุ่มอิทธิพลที่จับตาดูอยู่,ทุกกลุ่มต่างก็จับจ้องมองต้าเจิ้งด้วยความสนใจ,ตราบเท่าที่สัญญาณแห่งความวุ่นวายเกิดขึ้น,แน่นอนว่ามันจะกระจายไปทั่วภูมิภาค.
หนึ่งต่อแปดไม่ใช่สิ่งที่ทำให้ผู้คนประหลาดใจที่สุด,สิ่งที่ทำให้พวกเขาตื่นตกใจมากยิ่งกว่านั้น,สองปีถัดมา,ศาลเทวะต้าเจิ้งได้เคลื่อนกำลังเข้าบุกประชิดแดนเทวะทั้งสี่อย่างคาดไม่ถึง?
เป็นที่คาดไม่ถึงอย่างยิ่ง,ศาลเทวะต้าเจิ้งที่เพิ่งได้รับการยกระดับ,เข้าประชิดเปิดสงครามกับแปดราชวงศ์สวรรค์,ตอนนี้ยังวางแผนที่จะจัดการกับแดนเทวะอีกอย่างงั้นรึ?
นี่พวกเขามีพลังเพียงพออย่างงั้นรึ?
ข่าวดังกล่าวนี้แพร่กระจายไปทั่วทุกสารทิศ,สร้างความตื่นตะลึงต่อกลุ่มอิทธิพลต่างๆ,และข่าวดังกล่าวก็ยังส่งมาถึงภาคใต้,ส่วนหนึ่งของศาลเทวะอู๋เซี่ยง,ตำหนักเทียนซี.
"ไท่จื่อสาม,ต้าเจิ้งตอนนี้ได้เข้าล้อมสี่แดนเทวะแล้ว,พวกเขาเตรียมกำจัดแดนเทวะ,สองปี,เพียงแค่สองปีเท่านั้น,เป็นเรื่องที่ไม่น่าเชื่อจริงๆ!"เสนาธิการคนหนึ่งที่กล่าวรายงาน.
"แดนเทวะ?
แดนเทวะนั้นแข็งแกร่ง,ไม่ได้แข็งแกร่งด้วยจำนวนหรอกนะ,แตกต่างจากราชวงศ์วาสนามาก,การที่พวกเขาเอาจำนวนเข้าแลกโจมตีแดนเทวะทั้งสี่นับว่ายโสโอหังนัก,ดังนั้นไม่ต้องสนใจ,ยังไงต้าเจิ้งก็ต้องพ่ายแพ้แน่,แต่ข้าไม่เข้าใจอยู่นิดหน่อย,เหล่าผู้ฝึกตนของต้าเจิ้งมีมากมายขนาดใหนกัน?
ไม่ใช่ว่าพวกเขาส่งไปต่อสู้กับแปดราชวงศ์สวรรค์หมดแล้วรึ? ทำไมยังมีคนเหลือพอบุกแดนเทวะ?"เสนาธิการอีกคนที่กล่าวเสริม.
"พวกเขามีคนเท่าไหร่ที่ใช้บุกแดนเทวะ?"ไท่จื่อสามที่ขมวดคิ้วไปมา.
"กองกำลังที่เจ็ดของต้าเจิ้ง,เหยี่ยนฉงจื่อนำทัพสามล้านคน,แปดร้อยเซียนสวรรค์,ซึ่งแปดร้อยเซียนสวรรค์นับว่าเป็นคนที่มีฝีมือสูงมากเป็นพวกคลั่งวิชา,ไม่เพียงแต่เป็นยอดฝีมือเท่านั้น,พวกเขายังมีค่ายการที่ทรงพลัง,แม้แต่ระดับต้าเซียนยังไม่สามารถต้านทานได้,และมีแดนเทวะจี่เสวี๋ยที่ถูกต้าเจิ้งทำลายไปหนึ่งแห่ง,แดนเทวะอื่นๆเองก็คงยากจะที่จะต้านทานเช่นกัน!"เสนาธิการอีกคนรายงาน.
"แปดร้อยเซียนสวรรค์,คนเหล่านี้มาจากใหนกัน!"เสนาธิการอีกคนกล่าวสอบถาม.
"หืม?"
"เจ้าจำข้อมูลที่รวบรวมมาได้เมื่อเร็วๆนี้หรือไม่?
ต้าเจิ้งนั้นมีอีกหนึ่งองค์กร,เป็นนิกายประจำชาติ,นิกายต้าหมิง,คนเหล่านี้ได้รับการฝึกฝนจากวิหารต้าหมิง,คนจำนวนมากเป็นพวกคลั่งวิชา,ไม่จำเป็นต้องมีเชาว์ปัญญาที่เป็นเลิศ,ไม่จำกัดเชื่อชาติหรือความเป็นมา,คนเหล่านี้มีพรสวรรค์ทางร่างกายที่น่าเกรงขาม,ตราบเท่าที่สามารถบำเพ็ญ,ฝึกฝนวิชาและเพิ่มความสามารถได้,คนเหล่านี้พร้อมที่จะสู้ด้วยชีวิต,ทำให้ศาลเทวะต้าเจิ้งนั้นมีส่วนหนึ่งที่เหมือนกับนิกายที่น่าเกรงขาม! เป็นการผสมผสานกันทั้งราชวงศ์วาสนาและนิกายขนาดใหญ่,และนอกจากนี้ยังสามารถเคลื่อนย้ายกองกำลังวานาและสั่งการให้ยอดฝีมือให้ทำงานร่วมกันได้อีกด้วย,เซิ่งหวังต้าเจิ้งนั้น,นับว่าเป็นคนที่มีสายตาที่กว้างไกลมาตั้งแต่อยู่ในโลกใบเล็ก,เป็นคนที่น่าเกรงขามอย่างไม่อยากจะเชื่อ."เสนาธิการอีกคนกล่าววิเคราะห์.
"ทว่า,เป็นไปได้รึ? แปดร้อยเซียนสวรรค์,ถึงจะมีพรสวรรค์ที่ยอดเยี่ยม,แม้ว่าจะมีวาสนาและกรรมวาสนาตำแหน่งมรรคาสูงช่วยเพิ่มพลังฝึกตน,แต่ไม่น่าจะเลื่อนระดับได้เร็ว,ไปจนถึงระดับเซียนสวรรค์ได้,หนำซ้ำยังผ่านมาได้ไม่นานนี่เอง!"เสนาธิการอีกคนที่ส่ายหน้าไปมา.
"เพียงแต่,เพียงแค่เซิ่งหวังต้าเจิ้งสามารถยกระดับจิตใจให้สูงขึ้นได้ก็อาจทำได้,ทว่าเรื่องนี้แทบเป็นไปไม่ได้,เขตแดนจิตใจนั้นจำเป็นต้องเรียนรู้ตระหนักได้จากประสบการณ์มากมายที่ค่อยๆสะสมไปเป็นเวลานาน,พวกเขาจะเพิ่มมันได้อย่างไร?"
ไท่จื่อสามที่รับฟัง,พลางขมวดคิ้วไปมาเล็กน้อย.
"ศาลเทวะต้าเจิ้ง,ไม่ว่าจะเป็นที่ใหนๆก็นับว่าเป็นสถานที่ที่แปลกประหลาด."ไท่จื่อสามสูดหายใจลึก.
"ครับ!
ผู้ใต้บังครับบัญชาตอนนี้ได้ส่งคนไปอีกหนึ่งเท่าเพื่อสืบเรื่องศาลเทวะต้าเจิ้ง."เสนาธิการอีกคนที่เอ่ยออกมาในทันที.
"เพิ่มคนเข้าไปอีก!"ไท่จื่อสามที่กล่าวออกมาในทันที.
"รับทราบ!"
"แล้วการบุกราชวงศ์สวรรค์ทั้งแปด,พวกเขายังไม่มีความคืบหน้าอย่างงั้นรึ?"ไท่จื่อสามที่ขมวดคิ้วไปมาสอบถาม.
"ยังไม่คืบหน้านัก,สงครามของราชวงศ์วาสนานั้นแตกต่างกับการทำสงครามกับนิกาย,ไม่ใช่แค่ต้องใช้กำลังเข้าทำลายล้างบดขยี้,ทว่าต้าเจิ้งนั้นได้เคลื่อนทัพที่โดดเด่นเป็นอย่างมาก,พวกเขาได้ใช้กำลังทหารของทุกนายได้อย่างมีประสิทธิ์ภาพ,เข้าโจมตีอย่างสมบูรณ์แบบ,แม้แต่ผู้ใต้บังคับบัญชาจะไม่ต้องรับรู้เรื่องใดๆเกี่ยวกับการสงครามเลย,หรือจะกล่าวได้ว่าแม่ทัพของพวกเขานั้น,บัญชาการได้อย่างยอดเยี่ยมมาก!"เสนาธิการคนหนึ่งกล่าว.
"สงครามตรึงพื้นที่อย่างงั้นรึ?
อีกไม่นานพวกเขาจะไม่สามารถต้านทานได้,ศาลเทวะต้าเจิ้ง,มีความต้องการมากจนเกินไป! คิดแค่เพียงแค่ชิงดินแดนมารึอย่างไร,จำนวนทหารที่ต้องใช้ในแต่ละเมืองนั้นเป็นจำนวนมากขนาดใหน,ข้าคิดว่าอีกไม่นาน,การขยายพื้นที่ของพวกเขาคงจบลง,เพราะว่าเหล่าคนที่มีความสามารถไม่เพียงพอ."ไท่จื่อสามที่ส่ายหน้าไปมา.
"ไม่,ต้าเจิ้งได้กระทำเรื่องที่แปลกประหลาดมาก,กล่าวได้ว่าทุกเมืองที่พวกเขายึดได้,พวกเขาไม่ได้ทิ้งคนของตัวเองเอาไว้เลยสักคน!"เสนาธิการคนหนึ่งกล่าว.
"หืม?"
"หลังจากที่ต้าเจิ้งยึดเมืองได้แล้ว,พวกเขาก็จะมอบหมายหน้าที่ให้กับเจ้าเมืองคนก่อน,แม้แต่บางคนก็จะได้รับเลื่อนตำแหน่งพร้อมกับย้ายไปยังเมืองหลวง,และเลื่อนตำแหน่งคนที่มีตำแหน่งต่ำลงไปขึ้นมาปกครองเมืองแทน,คล้ายกับทำให้คนเหล่านั้นกลายเป็นคนของต้าเจิ้งโดยสมบูรณ์,จากนั้นก็ยังมีการโฆษณาเกี่ยวกับสิ่งที่พวกเขาได้ทำ,ทำการล้างสมองคนเหล่านั้น,แม้แต่มีหลายเมืองที่ยินยอมที่จะจำนนต่อต้าเจิ้ง,ไม่แม้แต่ได้ทำสงครามด้วยซ้ำ."เสนาธิการคนหนึ่งที่กล่าววิเคราะห์.
"แฮกๆๆ!"เหล่าเสนาธิการหลายคนถึงกับสูดหายใจที่เย็นเยือบเข้ามา.
"การสงครามด้วยการเจรจา,ไม่ใช่ว่าจะทำให้ต้าเจ้งแข็งแกร่งขึ้นเรื่อยๆหรอกรึ?
การทำสงครามด้วยการรบ,จะทำให้ผลาญทรัพยากรไปเป็นจำนวนมาก,แต่นี้สงครามของต้าเจิ้งเป็นการขยายและเพิ่มทรัพยากรอย่างงั้นรึ?
คาดไม่ถึงเลยว่าคนจากโลกใบเล็กจะมีความสามารถขนาดนี้?
พวกเราเองก็ควรจะศึกษา,นำมาปรับใช้กับราชวงศ์ของพวกเรา."ไท่จื่อสามที่กล่าวพลางถอนหายใจ.
"แปดราชวงศ์สวรรค์เองกำลังศึกษาหาวิธีหยุดต้าเจิ้งด้วยเช่นกัน,พวกเขาที่ใช้วิธีการต่างๆอีกหลากหลาย,แต่ไม่รู้ว่าจะต้านต้าเจิ้งเอาไว้ได้อีกนานเท่าไหร่."
"ต้าเจิ้ง? ส่งทหารสังเกตการณ์ไปภาคเหนือ,ติดตามทุกรายระเอียด!"ไท่จื่อสามที่กล่าวออกมาด้วยเสียงเคร่งขรึม.
"รับทราบ!"
สองปีหลังจากนั้น,ตำหนักซือกง,ที่ใจกลางภูเขาสูง.
"ตูมมม~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
เสียงระเบิดดังสนั่น,บนท้องฟ้า กรรมวาสนาที่ส่องประกายสว่างจ้า,กรรมวาสนาเจิดจรัสมากจนกระจายปิดผืนฟ้าทั้งหมด.
ผู้คนมากมายของนิกายซือกงที่บินออกไปอย่างรวดเร็ว.
บนยอดเขาสูงในเวลานี้,ลานแท่นศิลาขนาดใหญ่ที่ได้ปรากฏขึ้นช้าๆ.
บนแท่นศิลาขนาดใหญ่นั้นมีตำหนักขนาดใหญ่ตั้งอยู่,พื้นที่รอบๆนั้นมีอำนาจกาลอากาศที่หมุนวนอยู่รอบๆ,เป็นพลังที่ดูแปลกประหลาดเป็นอย่างมาก.
ประตูตำหนักที่เปิดออกเสียงดังสนั่น,ก่อนที่จะปรากฏชายสวมชุดสีน้ำเงินก้าวออกมาช้าๆ,รอบๆร่างของชายที่สวมชุดสีน้ำเงินนั้นมีดวงดารามากมายหมุนวนกระจายกันอยู่,ดูงดงามเป็นอย่างมาก.
ใบหน้าที่ดูสง่างาม,คิ้วที่เฉียงตรงเหมือนกับดาวหาง,ที่ตำแหน่งหน้าผากนั้นมีอัญมณีไพลินประทับอยู่,ร่างกายของเขาที่ปลดปล่อยกลิ่นอายที่น่าเกรงขามออกมาอย่างรุนแรง.
"ยินดีต้องรับท่านประมุข!"เหล่าศิษย์ของนิกายซือกงที่ต่างก็โค้งคำนับให้ในทันที.
ไม่ว่าอย่างไรสำหรับนิกายซือกงแล้ว,โหลวซิงเฉินประมุขนิกาย,เขาที่เป็นเหมือนกับต้นไม้ใหญ่,ทรงพลังในเขตแดนอาณาเขตจวงหลนทางภาคเหนือ,ยากที่จะมีใครต่อกรได้.
ด้วยทักษะเทวะ เวลา,ทั่วทั้งสวรรค์นั้น,คนที่มีทักษะเวลา,มีมากขนาดใหนกัน?
ในเวลาเดียวกัน,สตรีผู้งดงามผู้หนึ่งก็เร่งรีบบินมายังบนแท่นศิลาในทันทีเช่นกัน.
ไม่มีใครขวาง,เพราะว่านางคือท่านหญิงประมุขนั่นเอง.
โหลวซิงเฉินที่เห็นสตรีคนดังกล่าวเข้ามาหา,ก็โบกสะบัดสลายพลังเวลาที่กระจายอยู่รอบๆให้สลายหายไป,ด้วยเกรงว่าจะทำร้ายท่านหญิงประมุข.
"ยินดีกับสามีด้วย,ที่สามารถตัดผ่านพลังฝึกตนได้!"สตรีที่งดงามกล่าวออกมาด้วยเสียงที่อ่อนหวาน.
โหลวซิงเฉินที่เห็นใบหน้าของภรรยาที่รัก,บนใบหน้าที่เผยท่าทางภาคภูมิใจออกมาในทันที,ทั้งความแข็งแกร่ง,เจ้าของนิกาย,ภรรยาที่งดงาม,ทักษะเทวะเวลา,ทรัพยากรอีกมากมาย,ทุกสิ่งทุกอย่าง,เขาโหลวซิงเฉิงได้มันมาครองแล้ว,จะมีใครมาเทียบกับเขาได้?
"อืม!"โหลวซิงเฉิงที่พยักหน้าพึงพอใจ.
"ยินดีกับท่านประมุขด้วย,วิหารซือกงของพวกเราแน่นอนว่าย่อมแข็งแกร่งขึ้นอีกครั้ง,ด้วยอำนาจของกาลอากาศ,ยังจะมีใครรับมือได้!"ในเวลาเดียวกันนั้น,รองประมุข,เฉินจื่อเห่าก็บินมา.
"อืม,ที่จริงเพียงแค่ตัดผ่านพลังฝึกตนขึ้นไปได้เท่านั้น,แล้วโหลวเทียนเหอล่ะ?"โหลวซิงเฉินที่ขมวดคิ้วไปมา.
กับคำพูดของโหลวซิงเฉิน,ท่านหญิงประมุขและเฉินจื่อเห่าที่มองหน้ากันและกัน,จากนั้นก็เผยท่าทางเศร้าใจ.
"เกิดอะไรขึ้น?"โหลวซิงเฉินที่จ้องมองสตรีที่อยู่ข้างๆ.
"สามี,เทียนเหอ,เขาถูกสังหารแล้ว!"ใบหน้าของสตรีที่อยู่ข้างเขาเผยท่าทางเศร้าสร้อย.
"อะไร?
ใครกล้าสังหารศิษย์ของข้า?"โหลวซิงเฉินที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ระหว่างที่ท่านเก็บตัวอยู่นั้น,ภายในเขตแดนจวงหลุนนั้น,มีคนจากโลกใบเล็กได้แยกสวรรค์สะบั้นปฐพีผุดออกมา,พวกเขามีนามว่า,ศาลเทวะต้าเจิ้ง,เทียนเหอนั้นได้ถูกคนของศาลเทวะต้าเจิ้งสังหาร."สตรีคนดังกล่าวเอ่ย.
"โลกใบเล็กอย่างงั้นรึ?"โหลวซิงเฉินที่ขมวดคิ้วไปมา,แววตาที่เผยท่าทางรังเกียจดูแคลนออกมา.
"สามีมีความแค้นกับคนโลกใบเล็กมาก่อนอย่างงั้นรึ?"สตรีที่อยู่เคียงข้างเขากล่าวออกมาเล็กน้อย.
"ในอดีตนั้น,กิเลนได้คาบตำราปฐพี
เข้าไปในโลกใบเล็ก,ข้าได้ทำการแหวกม่านโลกใบเล็กเข้าไปด้วยพลัง,ต้องการที่จะยึดครองตำราปฐพี,ไม่ต้องการให้คนจากโลกใบใหญ่คนอื่นได้ครอบครอง,ทว่าข้ากับถูกผลักออกมาจากโลกใบเล็ก,ไม่รู้ว่าเป็นฝีมือใคร,นับจากนั้นมาทำให้ข้าไม่สลายใจนัก,คาดไม่ถึงเลยว่าจะเป็นโลกใบเล็กแห่งนั้น?
อีกทั้งยังสังหารศิษย์รักของข้าอีกอย่างงั้นรึ?"โหลวซิงเฉินที่กล่าวออกมาด้วยเสียงเย็นชา.
"ที่จริงแล้ว,ต้องโทษข้า!"ใบหน้าของสตรีคนดังกล่าวเผยท่าทางเศร้าใจ.
"จะเกี่ยวกับภรรยารักได้อย่างไร?"โหลวซิงเฉินที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ราชวงศ์วาสนาที่แยกสวรรค์สะบั้นปฐพีนั้น,มีเซิ่งหวังนามจงซาน,พวกเขามีอาณาจักรคู่บารมีเป็นเผ่าหมาป่า,ซึ่งเหมือนกับร่างหลักข้า,เทียนเหอนั้นต้องการสังหารจื่อจุ้นเผ่าหมาป่าเพื่อข้า,จึงต้องพบกับภัยพิบัติเช่นนี้."สตรีคนดังกล่าวเอ่ยออกมาด้วยความเศร้า.
"สังหารจื่อจุ้นเผ่าหมาป่า?
ทำไม?"โหลวซิงเฉิงที่ขมวดคิ้วไปมาสอบถามออกไป.
"ท่าน,ท่านถามพี่ใหญ่เถอะ!"สตรีคนดังกล่าวที่เริ่มร้องไห้ออกมาด้วยความเศร้าเสียใจ.
"เอาล่ะ,เจ้าไม่ต้องพูดแล้ว,เฉินจื่อเห่า,เกิดเรื่องอะไรขึ้น?"โหลววิงเฉินที่ขมวดคิ้วไปมาสอบถามคนที่อยู่ข้างๆ.
"เรียนท่านประมุข,เมื่อพวกเขาได้แยกสวรรค์สะบั้นปฐพีนั้น,ข้าต้องการเดินทางไปยินดี,ทว่าเมื่อเดินทางไปถึงต้าเจิ้งได้พบกับจื่อจุ้นเผ่าหมาป่าของต้าเจิ้ง,จื่อจุ้นตี้เซียนเซียน,สายโลหิตของนางนั้นมีระดับขั้นสูงกว่าพวกเรามาก,ข้าได้แสดงความยินดีกับนาง,ทว่านางกับบังคับให้พวกเรานั้นภัคดีต่อนาง,แน่นอนว่าข้าไม่ยินดีในเวลานั้น,ทว่านางกลับบอกว่าหมาป่าทั่วทั้งเขตแดนจวงหลุนนั้นจะต้องเชื่อฟังคำสั่งของนาง,นางที่อาจจะมาหาพวกเราไม่ช้าก็เร็ว,ข้ารู้สึกกังวลเป็นอย่างมาก,ห้าปีหลังจากนั้น,นางที่ได้รับบรรพชนหมาป่ากลายร่าง,พลังของนางในเวลานี้ได้ทำให้หมาป่าทั่วทั้งเขตแดนวงหลุนต้องสยบ,ข้ามั่นใจว่ากับคำพูดของนางก่อนหน้านี้,นางคงจะไม่ปล่อยพวกเรา,และจะต้องให้พวกเราสาบานโลหิตภัคดี,ซึ่งพวกเราก็จะกลายเป็นทาสของนาง,น้องสาวของข้านางจึงเต็มไปด้วยความกังวล."
"หลังจากนั้น,ศิษย์ของท่านประมุขโหลวเทียนเหอรู้เรื่องเข้า,ด้วยความภัคดีของเขา,เขาไม่ได้บอกแม้แต่พวกเรา,เขาได้นำคนไปลอบสังหารจือจุ้นเผ่าหมาป่าเพื่อน้องสาวของข้า,ใครจะคิดล่ะว่าเขาไปแล้วจะไม่ได้กลับมา,ทำให้น้องสาวของข้ารู้สึกผิดมาก,หลายปีมานี้ผายผอม,รอคอยให้ท่านประมุขออกมา,เพื่อที่จะทวงความยุติธรรมให้กับโหลวเทียนเหอ,ไม่เช่นนั้นน้องสาวของข้าคงจะรู้สึกผิดไปชั่วชีวิต."
Chapter 896 Luo
Xingchen goes out
落星尘出关
โหลวซิงเฉินออกจากเก็บตัว.
ศาลเทวะต้าเจิ้ง,ได้เคลื่อนกองกำลังใหญ่เข้าโจมตีแปดราชวงศ์สวรรค์,ทำให้อาณาเขตภาคเหนือของอาณาเขตจวงหลุนกลายเป็นคึกคักขึ้นมา.
ดูเหมือนเป็นความอหังการเป็นอย่างมาก,ไม่เคยมีใครอหังการเช่นนี้มาก่อน,หนึ่งต่อแปด?
แม้นว่าจะเป็นราชวงศ์สวรรค์ที่มีขั้นต่ำกว่า,ทว่า,มีถึงแปดราชวงศ์,ต้องไม่ลืมว่าพวกเขาเป็นศาลเทวะที่แตกต่างจากศาลเทวะปรกติทั่วไป,พวกเขาที่แยกสวรรค์สะบั้นปฐพีมาได้เพียงห้าปี,เป็นเพียงราชวงศ์สวรรค์เล็กๆในโลกใบเล็กที่ได้โชควาสนาจากตำแหน่งฟ้าดิน,ถึงแม้ว่าจะแข็งแกร่ง,แต่ความแข็งแกร่งก็ไม่ควรต่างจากราชวงศ์สวรรค์ทั่วไป.
ทว่าต้าเจิ้งกับเสียสติ,เปิดสงครามหนึ่งต่อแปดเลยอย่างงั้นรึ?
ภาคเหนือของเขตแดนจวงหลุน,มีหลากหลายกลุ่มอิทธิพลที่จับตาดูอยู่,ทุกกลุ่มต่างก็จับจ้องมองต้าเจิ้งด้วยความสนใจ,ตราบเท่าที่สัญญาณแห่งความวุ่นวายเกิดขึ้น,แน่นอนว่ามันจะกระจายไปทั่วภูมิภาค.
หนึ่งต่อแปดไม่ใช่สิ่งที่ทำให้ผู้คนประหลาดใจที่สุด,สิ่งที่ทำให้พวกเขาตื่นตกใจมากยิ่งกว่านั้น,สองปีถัดมา,ศาลเทวะต้าเจิ้งได้เคลื่อนกำลังเข้าบุกประชิดแดนเทวะทั้งสี่อย่างคาดไม่ถึง?
เป็นที่คาดไม่ถึงอย่างยิ่ง,ศาลเทวะต้าเจิ้งที่เพิ่งได้รับการยกระดับ,เข้าประชิดเปิดสงครามกับแปดราชวงศ์สวรรค์,ตอนนี้ยังวางแผนที่จะจัดการกับแดนเทวะอีกอย่างงั้นรึ?
นี่พวกเขามีพลังเพียงพออย่างงั้นรึ?
ข่าวดังกล่าวนี้แพร่กระจายไปทั่วทุกสารทิศ,สร้างความตื่นตะลึงต่อกลุ่มอิทธิพลต่างๆ,และข่าวดังกล่าวก็ยังส่งมาถึงภาคใต้,ส่วนหนึ่งของศาลเทวะอู๋เซี่ยง,ตำหนักเทียนซี.
"ไท่จื่อสาม,ต้าเจิ้งตอนนี้ได้เข้าล้อมสี่แดนเทวะแล้ว,พวกเขาเตรียมกำจัดแดนเทวะ,สองปี,เพียงแค่สองปีเท่านั้น,เป็นเรื่องที่ไม่น่าเชื่อจริงๆ!"เสนาธิการคนหนึ่งที่กล่าวรายงาน.
"แดนเทวะ?
แดนเทวะนั้นแข็งแกร่ง,ไม่ได้แข็งแกร่งด้วยจำนวนหรอกนะ,แตกต่างจากราชวงศ์วาสนามาก,การที่พวกเขาเอาจำนวนเข้าแลกโจมตีแดนเทวะทั้งสี่นับว่ายโสโอหังนัก,ดังนั้นไม่ต้องสนใจ,ยังไงต้าเจิ้งก็ต้องพ่ายแพ้แน่,แต่ข้าไม่เข้าใจอยู่นิดหน่อย,เหล่าผู้ฝึกตนของต้าเจิ้งมีมากมายขนาดใหนกัน?
ไม่ใช่ว่าพวกเขาส่งไปต่อสู้กับแปดราชวงศ์สวรรค์หมดแล้วรึ? ทำไมยังมีคนเหลือพอบุกแดนเทวะ?"เสนาธิการอีกคนที่กล่าวเสริม.
"พวกเขามีคนเท่าไหร่ที่ใช้บุกแดนเทวะ?"ไท่จื่อสามที่ขมวดคิ้วไปมา.
"กองกำลังที่เจ็ดของต้าเจิ้ง,เหยี่ยนฉงจื่อนำทัพสามล้านคน,แปดร้อยเซียนสวรรค์,ซึ่งแปดร้อยเซียนสวรรค์นับว่าเป็นคนที่มีฝีมือสูงมากเป็นพวกคลั่งวิชา,ไม่เพียงแต่เป็นยอดฝีมือเท่านั้น,พวกเขายังมีค่ายการที่ทรงพลัง,แม้แต่ระดับต้าเซียนยังไม่สามารถต้านทานได้,และมีแดนเทวะจี่เสวี๋ยที่ถูกต้าเจิ้งทำลายไปหนึ่งแห่ง,แดนเทวะอื่นๆเองก็คงยากจะที่จะต้านทานเช่นกัน!"เสนาธิการอีกคนรายงาน.
"แปดร้อยเซียนสวรรค์,คนเหล่านี้มาจากใหนกัน!"เสนาธิการอีกคนกล่าวสอบถาม.
"หืม?"
"เจ้าจำข้อมูลที่รวบรวมมาได้เมื่อเร็วๆนี้หรือไม่?
ต้าเจิ้งนั้นมีอีกหนึ่งองค์กร,เป็นนิกายประจำชาติ,นิกายต้าหมิง,คนเหล่านี้ได้รับการฝึกฝนจากวิหารต้าหมิง,คนจำนวนมากเป็นพวกคลั่งวิชา,ไม่จำเป็นต้องมีเชาว์ปัญญาที่เป็นเลิศ,ไม่จำกัดเชื่อชาติหรือความเป็นมา,คนเหล่านี้มีพรสวรรค์ทางร่างกายที่น่าเกรงขาม,ตราบเท่าที่สามารถบำเพ็ญ,ฝึกฝนวิชาและเพิ่มความสามารถได้,คนเหล่านี้พร้อมที่จะสู้ด้วยชีวิต,ทำให้ศาลเทวะต้าเจิ้งนั้นมีส่วนหนึ่งที่เหมือนกับนิกายที่น่าเกรงขาม! เป็นการผสมผสานกันทั้งราชวงศ์วาสนาและนิกายขนาดใหญ่,และนอกจากนี้ยังสามารถเคลื่อนย้ายกองกำลังวานาและสั่งการให้ยอดฝีมือให้ทำงานร่วมกันได้อีกด้วย,เซิ่งหวังต้าเจิ้งนั้น,นับว่าเป็นคนที่มีสายตาที่กว้างไกลมาตั้งแต่อยู่ในโลกใบเล็ก,เป็นคนที่น่าเกรงขามอย่างไม่อยากจะเชื่อ."เสนาธิการอีกคนกล่าววิเคราะห์.
"ทว่า,เป็นไปได้รึ? แปดร้อยเซียนสวรรค์,ถึงจะมีพรสวรรค์ที่ยอดเยี่ยม,แม้ว่าจะมีวาสนาและกรรมวาสนาตำแหน่งมรรคาสูงช่วยเพิ่มพลังฝึกตน,แต่ไม่น่าจะเลื่อนระดับได้เร็ว,ไปจนถึงระดับเซียนสวรรค์ได้,หนำซ้ำยังผ่านมาได้ไม่นานนี่เอง!"เสนาธิการอีกคนที่ส่ายหน้าไปมา.
"เพียงแต่,เพียงแค่เซิ่งหวังต้าเจิ้งสามารถยกระดับจิตใจให้สูงขึ้นได้ก็อาจทำได้,ทว่าเรื่องนี้แทบเป็นไปไม่ได้,เขตแดนจิตใจนั้นจำเป็นต้องเรียนรู้ตระหนักได้จากประสบการณ์มากมายที่ค่อยๆสะสมไปเป็นเวลานาน,พวกเขาจะเพิ่มมันได้อย่างไร?"
ไท่จื่อสามที่รับฟัง,พลางขมวดคิ้วไปมาเล็กน้อย.
"ศาลเทวะต้าเจิ้ง,ไม่ว่าจะเป็นที่ใหนๆก็นับว่าเป็นสถานที่ที่แปลกประหลาด."ไท่จื่อสามสูดหายใจลึก.
"ครับ!
ผู้ใต้บังครับบัญชาตอนนี้ได้ส่งคนไปอีกหนึ่งเท่าเพื่อสืบเรื่องศาลเทวะต้าเจิ้ง."เสนาธิการอีกคนที่เอ่ยออกมาในทันที.
"เพิ่มคนเข้าไปอีก!"ไท่จื่อสามที่กล่าวออกมาในทันที.
"รับทราบ!"
"แล้วการบุกราชวงศ์สวรรค์ทั้งแปด,พวกเขายังไม่มีความคืบหน้าอย่างงั้นรึ?"ไท่จื่อสามที่ขมวดคิ้วไปมาสอบถาม.
"ยังไม่คืบหน้านัก,สงครามของราชวงศ์วาสนานั้นแตกต่างกับการทำสงครามกับนิกาย,ไม่ใช่แค่ต้องใช้กำลังเข้าทำลายล้างบดขยี้,ทว่าต้าเจิ้งนั้นได้เคลื่อนทัพที่โดดเด่นเป็นอย่างมาก,พวกเขาได้ใช้กำลังทหารของทุกนายได้อย่างมีประสิทธิ์ภาพ,เข้าโจมตีอย่างสมบูรณ์แบบ,แม้แต่ผู้ใต้บังคับบัญชาจะไม่ต้องรับรู้เรื่องใดๆเกี่ยวกับการสงครามเลย,หรือจะกล่าวได้ว่าแม่ทัพของพวกเขานั้น,บัญชาการได้อย่างยอดเยี่ยมมาก!"เสนาธิการคนหนึ่งกล่าว.
"สงครามตรึงพื้นที่อย่างงั้นรึ?
อีกไม่นานพวกเขาจะไม่สามารถต้านทานได้,ศาลเทวะต้าเจิ้ง,มีความต้องการมากจนเกินไป! คิดแค่เพียงแค่ชิงดินแดนมารึอย่างไร,จำนวนทหารที่ต้องใช้ในแต่ละเมืองนั้นเป็นจำนวนมากขนาดใหน,ข้าคิดว่าอีกไม่นาน,การขยายพื้นที่ของพวกเขาคงจบลง,เพราะว่าเหล่าคนที่มีความสามารถไม่เพียงพอ."ไท่จื่อสามที่ส่ายหน้าไปมา.
"ไม่,ต้าเจิ้งได้กระทำเรื่องที่แปลกประหลาดมาก,กล่าวได้ว่าทุกเมืองที่พวกเขายึดได้,พวกเขาไม่ได้ทิ้งคนของตัวเองเอาไว้เลยสักคน!"เสนาธิการคนหนึ่งกล่าว.
"หืม?"
"หลังจากที่ต้าเจิ้งยึดเมืองได้แล้ว,พวกเขาก็จะมอบหมายหน้าที่ให้กับเจ้าเมืองคนก่อน,แม้แต่บางคนก็จะได้รับเลื่อนตำแหน่งพร้อมกับย้ายไปยังเมืองหลวง,และเลื่อนตำแหน่งคนที่มีตำแหน่งต่ำลงไปขึ้นมาปกครองเมืองแทน,คล้ายกับทำให้คนเหล่านั้นกลายเป็นคนของต้าเจิ้งโดยสมบูรณ์,จากนั้นก็ยังมีการโฆษณาเกี่ยวกับสิ่งที่พวกเขาได้ทำ,ทำการล้างสมองคนเหล่านั้น,แม้แต่มีหลายเมืองที่ยินยอมที่จะจำนนต่อต้าเจิ้ง,ไม่แม้แต่ได้ทำสงครามด้วยซ้ำ."เสนาธิการคนหนึ่งที่กล่าววิเคราะห์.
"แฮกๆๆ!"เหล่าเสนาธิการหลายคนถึงกับสูดหายใจที่เย็นเยือบเข้ามา.
"การสงครามด้วยการเจรจา,ไม่ใช่ว่าจะทำให้ต้าเจ้งแข็งแกร่งขึ้นเรื่อยๆหรอกรึ?
การทำสงครามด้วยการรบ,จะทำให้ผลาญทรัพยากรไปเป็นจำนวนมาก,แต่นี้สงครามของต้าเจิ้งเป็นการขยายและเพิ่มทรัพยากรอย่างงั้นรึ?
คาดไม่ถึงเลยว่าคนจากโลกใบเล็กจะมีความสามารถขนาดนี้?
พวกเราเองก็ควรจะศึกษา,นำมาปรับใช้กับราชวงศ์ของพวกเรา."ไท่จื่อสามที่กล่าวพลางถอนหายใจ.
"แปดราชวงศ์สวรรค์เองกำลังศึกษาหาวิธีหยุดต้าเจิ้งด้วยเช่นกัน,พวกเขาที่ใช้วิธีการต่างๆอีกหลากหลาย,แต่ไม่รู้ว่าจะต้านต้าเจิ้งเอาไว้ได้อีกนานเท่าไหร่."
"ต้าเจิ้ง? ส่งทหารสังเกตการณ์ไปภาคเหนือ,ติดตามทุกรายระเอียด!"ไท่จื่อสามที่กล่าวออกมาด้วยเสียงเคร่งขรึม.
"รับทราบ!"
----------------------------------------------------------------------
สองปีหลังจากนั้น,ตำหนักซือกง,ที่ใจกลางภูเขาสูง.
"ตูมมม~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
เสียงระเบิดดังสนั่น,บนท้องฟ้า กรรมวาสนาที่ส่องประกายสว่างจ้า,กรรมวาสนาเจิดจรัสมากจนกระจายปิดผืนฟ้าทั้งหมด.
ผู้คนมากมายของนิกายซือกงที่บินออกไปอย่างรวดเร็ว.
บนยอดเขาสูงในเวลานี้,ลานแท่นศิลาขนาดใหญ่ที่ได้ปรากฏขึ้นช้าๆ.
บนแท่นศิลาขนาดใหญ่นั้นมีตำหนักขนาดใหญ่ตั้งอยู่,พื้นที่รอบๆนั้นมีอำนาจกาลอากาศที่หมุนวนอยู่รอบๆ,เป็นพลังที่ดูแปลกประหลาดเป็นอย่างมาก.
ประตูตำหนักที่เปิดออกเสียงดังสนั่น,ก่อนที่จะปรากฏชายสวมชุดสีน้ำเงินก้าวออกมาช้าๆ,รอบๆร่างของชายที่สวมชุดสีน้ำเงินนั้นมีดวงดารามากมายหมุนวนกระจายกันอยู่,ดูงดงามเป็นอย่างมาก.
ใบหน้าที่ดูสง่างาม,คิ้วที่เฉียงตรงเหมือนกับดาวหาง,ที่ตำแหน่งหน้าผากนั้นมีอัญมณีไพลินประทับอยู่,ร่างกายของเขาที่ปลดปล่อยกลิ่นอายที่น่าเกรงขามออกมาอย่างรุนแรง.
"ยินดีต้องรับท่านประมุข!"เหล่าศิษย์ของนิกายซือกงที่ต่างก็โค้งคำนับให้ในทันที.
ไม่ว่าอย่างไรสำหรับนิกายซือกงแล้ว,โหลวซิงเฉินประมุขนิกาย,เขาที่เป็นเหมือนกับต้นไม้ใหญ่,ทรงพลังในเขตแดนอาณาเขตจวงหลนทางภาคเหนือ,ยากที่จะมีใครต่อกรได้.
ด้วยทักษะเทวะ เวลา,ทั่วทั้งสวรรค์นั้น,คนที่มีทักษะเวลา,มีมากขนาดใหนกัน?
ในเวลาเดียวกัน,สตรีผู้งดงามผู้หนึ่งก็เร่งรีบบินมายังบนแท่นศิลาในทันทีเช่นกัน.
ไม่มีใครขวาง,เพราะว่านางคือท่านหญิงประมุขนั่นเอง.
โหลวซิงเฉินที่เห็นสตรีคนดังกล่าวเข้ามาหา,ก็โบกสะบัดสลายพลังเวลาที่กระจายอยู่รอบๆให้สลายหายไป,ด้วยเกรงว่าจะทำร้ายท่านหญิงประมุข.
"ยินดีกับสามีด้วย,ที่สามารถตัดผ่านพลังฝึกตนได้!"สตรีที่งดงามกล่าวออกมาด้วยเสียงที่อ่อนหวาน.
โหลวซิงเฉินที่เห็นใบหน้าของภรรยาที่รัก,บนใบหน้าที่เผยท่าทางภาคภูมิใจออกมาในทันที,ทั้งความแข็งแกร่ง,เจ้าของนิกาย,ภรรยาที่งดงาม,ทักษะเทวะเวลา,ทรัพยากรอีกมากมาย,ทุกสิ่งทุกอย่าง,เขาโหลวซิงเฉิงได้มันมาครองแล้ว,จะมีใครมาเทียบกับเขาได้?
"อืม!"โหลวซิงเฉิงที่พยักหน้าพึงพอใจ.
"ยินดีกับท่านประมุขด้วย,วิหารซือกงของพวกเราแน่นอนว่าย่อมแข็งแกร่งขึ้นอีกครั้ง,ด้วยอำนาจของกาลอากาศ,ยังจะมีใครรับมือได้!"ในเวลาเดียวกันนั้น,รองประมุข,เฉินจื่อเห่าก็บินมา.
"อืม,ที่จริงเพียงแค่ตัดผ่านพลังฝึกตนขึ้นไปได้เท่านั้น,แล้วโหลวเทียนเหอล่ะ?"โหลวซิงเฉินที่ขมวดคิ้วไปมา.
กับคำพูดของโหลวซิงเฉิน,ท่านหญิงประมุขและเฉินจื่อเห่าที่มองหน้ากันและกัน,จากนั้นก็เผยท่าทางเศร้าใจ.
"เกิดอะไรขึ้น?"โหลวซิงเฉินที่จ้องมองสตรีที่อยู่ข้างๆ.
"สามี,เทียนเหอ,เขาถูกสังหารแล้ว!"ใบหน้าของสตรีที่อยู่ข้างเขาเผยท่าทางเศร้าสร้อย.
"อะไร?
ใครกล้าสังหารศิษย์ของข้า?"โหลวซิงเฉินที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ระหว่างที่ท่านเก็บตัวอยู่นั้น,ภายในเขตแดนจวงหลุนนั้น,มีคนจากโลกใบเล็กได้แยกสวรรค์สะบั้นปฐพีผุดออกมา,พวกเขามีนามว่า,ศาลเทวะต้าเจิ้ง,เทียนเหอนั้นได้ถูกคนของศาลเทวะต้าเจิ้งสังหาร."สตรีคนดังกล่าวเอ่ย.
"โลกใบเล็กอย่างงั้นรึ?"โหลวซิงเฉินที่ขมวดคิ้วไปมา,แววตาที่เผยท่าทางรังเกียจดูแคลนออกมา.
"สามีมีความแค้นกับคนโลกใบเล็กมาก่อนอย่างงั้นรึ?"สตรีที่อยู่เคียงข้างเขากล่าวออกมาเล็กน้อย.
"ในอดีตนั้น,กิเลนได้คาบตำราปฐพี
เข้าไปในโลกใบเล็ก,ข้าได้ทำการแหวกม่านโลกใบเล็กเข้าไปด้วยพลัง,ต้องการที่จะยึดครองตำราปฐพี,ไม่ต้องการให้คนจากโลกใบใหญ่คนอื่นได้ครอบครอง,ทว่าข้ากับถูกผลักออกมาจากโลกใบเล็ก,ไม่รู้ว่าเป็นฝีมือใคร,นับจากนั้นมาทำให้ข้าไม่สลายใจนัก,คาดไม่ถึงเลยว่าจะเป็นโลกใบเล็กแห่งนั้น?
อีกทั้งยังสังหารศิษย์รักของข้าอีกอย่างงั้นรึ?"โหลวซิงเฉินที่กล่าวออกมาด้วยเสียงเย็นชา.
"ที่จริงแล้ว,ต้องโทษข้า!"ใบหน้าของสตรีคนดังกล่าวเผยท่าทางเศร้าใจ.
"จะเกี่ยวกับภรรยารักได้อย่างไร?"โหลวซิงเฉินที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ราชวงศ์วาสนาที่แยกสวรรค์สะบั้นปฐพีนั้น,มีเซิ่งหวังนามจงซาน,พวกเขามีอาณาจักรคู่บารมีเป็นเผ่าหมาป่า,ซึ่งเหมือนกับร่างหลักข้า,เทียนเหอนั้นต้องการสังหารจื่อจุ้นเผ่าหมาป่าเพื่อข้า,จึงต้องพบกับภัยพิบัติเช่นนี้."สตรีคนดังกล่าวเอ่ยออกมาด้วยความเศร้า.
"สังหารจื่อจุ้นเผ่าหมาป่า?
ทำไม?"โหลวซิงเฉิงที่ขมวดคิ้วไปมาสอบถามออกไป.
"ท่าน,ท่านถามพี่ใหญ่เถอะ!"สตรีคนดังกล่าวที่เริ่มร้องไห้ออกมาด้วยความเศร้าเสียใจ.
"เอาล่ะ,เจ้าไม่ต้องพูดแล้ว,เฉินจื่อเห่า,เกิดเรื่องอะไรขึ้น?"โหลววิงเฉินที่ขมวดคิ้วไปมาสอบถามคนที่อยู่ข้างๆ.
"เรียนท่านประมุข,เมื่อพวกเขาได้แยกสวรรค์สะบั้นปฐพีนั้น,ข้าต้องการเดินทางไปยินดี,ทว่าเมื่อเดินทางไปถึงต้าเจิ้งได้พบกับจื่อจุ้นเผ่าหมาป่าของต้าเจิ้ง,จื่อจุ้นตี้เซียนเซียน,สายโลหิตของนางนั้นมีระดับขั้นสูงกว่าพวกเรามาก,ข้าได้แสดงความยินดีกับนาง,ทว่านางกับบังคับให้พวกเรานั้นภัคดีต่อนาง,แน่นอนว่าข้าไม่ยินดีในเวลานั้น,ทว่านางกลับบอกว่าหมาป่าทั่วทั้งเขตแดนจวงหลุนนั้นจะต้องเชื่อฟังคำสั่งของนาง,นางที่อาจจะมาหาพวกเราไม่ช้าก็เร็ว,ข้ารู้สึกกังวลเป็นอย่างมาก,ห้าปีหลังจากนั้น,นางที่ได้รับบรรพชนหมาป่ากลายร่าง,พลังของนางในเวลานี้ได้ทำให้หมาป่าทั่วทั้งเขตแดนวงหลุนต้องสยบ,ข้ามั่นใจว่ากับคำพูดของนางก่อนหน้านี้,นางคงจะไม่ปล่อยพวกเรา,และจะต้องให้พวกเราสาบานโลหิตภัคดี,ซึ่งพวกเราก็จะกลายเป็นทาสของนาง,น้องสาวของข้านางจึงเต็มไปด้วยความกังวล."
"หลังจากนั้น,ศิษย์ของท่านประมุขโหลวเทียนเหอรู้เรื่องเข้า,ด้วยความภัคดีของเขา,เขาไม่ได้บอกแม้แต่พวกเรา,เขาได้นำคนไปลอบสังหารจือจุ้นเผ่าหมาป่าเพื่อน้องสาวของข้า,ใครจะคิดล่ะว่าเขาไปแล้วจะไม่ได้กลับมา,ทำให้น้องสาวของข้ารู้สึกผิดมาก,หลายปีมานี้ผายผอม,รอคอยให้ท่านประมุขออกมา,เพื่อที่จะทวงความยุติธรรมให้กับโหลวเทียนเหอ,ไม่เช่นนั้นน้องสาวของข้าคงจะรู้สึกผิดไปชั่วชีวิต."
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
ปัจจุบันแปลจบแล้ว 1672 ตอน สนใจติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ครับ
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น