Immortality Chapter 895 Plans Time and Space Buddhist Temple
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 895 แผนการของวิหารซือกง.
Chapter 895 Plans Time
and Space Buddhist Temple
"ใช่,ใช่,พวกเราเตรียมการเอาไว้สังหารเจ้า,ทว่าในเมื่อเซิ่งหวังต้าเจิ้งอยู่ด้วยกัน,พวกเราจึงได้โจมตีไปพร้อมๆกัน........!"ชายในชุดสีแดงกล่าวกระอึกกระอัก.
"ดังนั้นก็เลยจะสังหารพวกเราพร้อมกันอย่างงั้นรึ?"ดวงตาของเซียนเซียนที่เบิกกว้าง.
เขาจะกล่าวออกมาตรงๆได้อย่างไร,ไม่เท่ากับเป็นการแส่หาความตายหรอกรึ?
จงซานที่กุมลูกศรสีทองเอาไว้,ก่อนที่จะตรวจสอบมัน,ขณะที่เขาทิ่มลงไปบนร่างกายของเขา,ดูเหมือว่ามีพลังอำนาจลับบางอย่างทำให้มันสั่นไหวไปมาในร่างของเขาเสียงดังสนั่นหวั่นไหว.
"ลูกศรนี้เป็นโหลวซิงเฉิงหลอมมันขึ้นมาอย่างงั้นรึ?"จงซานที่กล่าวออกมาเบาๆ.
"ใช่,ท่านประมุขหลอมมันขึ้นมาด้วยตัวเอง,มันมีอำนาจของเวลา,เป็นลูกศรเทวะคุณภาพเยี่ยม,เป็นอุปกรณ์ต้าเซียน! ยกเว้นท่านประมุข,มีเพียงสามคนเท่านั้นที่มี,ทุกคนมีอยู่กันคนละหนึ่งดอก!"ชายในชุดสีแดงที่กล่าวออกมาเสียงสั่น.
จงซานที่ส่งลูกศรดังกล่าว,มอบให้กับหนี่ปู่ซา.
จงซานที่จ้องมองไปยังชายชุดแดง,ก่อนที่จะกล่าวออกมาว่า,"โหลวซิงเฉิงนั้นเก็บตัวบำเพ็ญอยู่,การลอบสังหารเซียนเซียนนี้ต้องไม่ใช่เขาอย่างแน่นอน,บอกมาว่าเป็นใคร?"
"เรื่องนี้,เรื่องนี้....!"ชายชุดแดงที่เต็มไปด้วยความหวาดกลัว.
"เจ้าไม่พูดล่ะก็ข้ายังมีวิธีอีกหลายอย่าง,หรือว่าต้องการให้ข้าถามเอาจากวิญญาณของเจ้า?"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างนุ่มนวล.
"ข้า,ข้า,ข้าพูดแล้ว!"ชายในชุดสีแดงที่จ้องมองไปยังหวังคูด้วยความหวาดกลัว.
เขาที่รับรู้ได้ถึงความน่าสะพรึงกลัวของหวังคู,สามารถควบคุมดวงวิญญาณของเขาได้,นี่เขาคือเผ่าโครงกระดูกอย่างงั้นรึ?
"พูดมา!"
"ใช่เป็นท่านหญิงท่านประมุข,เฉินเสี่ยวเชี่ยน! นางเป็นคนสั่ง!"ชายในชุดสีแดงเอ่ย.
"เฉินเสี่ยวเชี่ยน?
เจ้าเป็นคนของเฉินเสี่ยวเชี่ยนอย่างงันรึ?"จงซานสอบถาม.
"ไม่,ข้าเป็นผู้ใต้บังคับบัญชาของรองประมุข,เฉินจื่อเห่า."
"เฉินเสี่ยวเชี่ยน? เฉินจื่อเห่า?
ทำไมพวกเขาต้องการสังหารเซียนเซียน?"จงซานที่กล่าวสอบถามด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม.
"เพราะว่า,เฉินจื่อเห่าและเฉินเสี่ยวเชี่ยนนั้นเป็นเผ่าหมาป่า,เฉินจื่อเห่าได้มาสำรวจก่อนหน้านี้แล้ว,เขาที่สัมผัสได้ถึงกลิ่นอายของอาวุโสเซียนเซียน,เขาที่เป็นเผ่าหมาป่า,แต่อาวุโสเซียนเซียนกลับมีสายโลหิตที่สูงกว่าเขา,เขาหวาดกลัวว่าจะถูกให้สาบานโลหิตรับใช้,ดังนั้นจึงคิดที่จะสังหารอาวุโสเซียนเซียนให้ได้เร็วที่สุด!"ชายชุดสีแดงกล่าว.
"เฉินจื่อเห่า?
เป็นอะไรกับเฉินเสี่ยวเชี่ยน?"จงซานที่จ้องมองไปยังชายชุดสีแดง.
"รองประมุขเป็นพี่ชายของท่านหญิงประมุข,ดังนั้นรองประมุข,จึงได้รับความเชื่อใจจากประมุขมาก,เรื่องสำคัญมากมายจึงเป็นรองประมุขจัดการทั้งหมด!"ชายในชุดสีแดงกล่าว.
"ยังมีอะไรอีก?"จงซานที่กล่าวอย่างเคร่งขรึม.
"ไม่มี,ไม่มีแล้ว,มีแค่นี้!"ชายในชุดสีแดงกล่าว.
"นำตัวไป!"จงซานสั่งการ.
หลิวอู๋ซ่างที่นำตัวชายชุดสีแดงไปยังคุกของต้าเจิ้งในทันที.
"เสี่ยวหวัง!"
"เฉินอยู่นี่แล้ว!"เสี่ยวหวังที่กล่าวรับคำในทันที.
"นิกายซือกง,เจ้าได้ส่งคนไปตรวจสอบแล้วรึยัง?"จงซานทีก่ล่าวสอบถาม.
"ครับ,ตลอดหนึ่งปีมานี้พวกเราเฝ้าจับตานิกายซือกงมาตลอด,วิหารของพวกเขาไม่ได้อยู่บนที่สูงนัก,สามารถที่จะปีนขึ้นไปได้!"เสี่ยวหวังกล่าว.
"ยังไม่ต้องตรวจสอบสถานที่ตั้งให้ระเอียดนัก,ตอนนี้ข้าต้องการเห็นเหล่าคนที่เกี่ยวพันธ์ที่เกี่ยวข้องกับนิกายซือกง,และต้องการรู้ว่าพวกเขามีแผนการอะไรบ้าง,ข้าจะมอบศิลาเซียน
500,000
เซียนให้เจ้าดำเนินการ,กระทำการให้รวดเร็ว,ข้าต้องการรับรู้เคลือข่ายทั้งหมดของพวกเขา!"จงซานที่กล่าวอย่างเคร่งขรึม.
"รับทราบ!"
"เซิ่งหวังท่านไม่ใช่ว่าเตรียมที่จะจัดการนิกายซือกงก่อนอย่างงั้นรึ?
ไม่ใช่ว่าพวกเราต้องจัดการกับแปดราชวงศ์สวรรค์และสี่แดนเทวะเป็นอันดับแรกก่อนรึ?"เสี่ยวหวังที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ไม่ต้องรอ,ไม่สามารถรอได้,ทักษะเทวะเวลา?
พลังของพวกเขาแทบเป็นไปไม่ได้ที่จะป้องกัน,พวกเราจะต้องจัดการเร็วที่สุด,วิหารซือกง?
ให้รวมไปในแผนการด้วย!"จงซานที่กล่าวอย่างเคร่งขรึม.
"แต่ว่า....!"เสี่ยวหวังที่กล่าวออกมาด้วยความกังวล.
"ไม่จำเป็นต้องกังวล,ข้าจะเป็นคนควบคุมเอง!"จงซานกล่าว.
"ครับ!"เสี่ยวหวังพยักหน้ารับ.
"จงซาน,หากเจ้าต้องการทำลายนิกายซือกง,ข้าขอเป็นคนออกไปโจมตี,พวกมันต้องการสังหารเจ้า,ข้าต้องการชีวิตพวกมัน!"เซียนเซียนที่กล่าวออกมาด้วยเสียงเคร่งขรึม.
จงซานที่จ้องมองไปยังเซียนเซียน,เผยยิ้มออกมาเล็กน้อยและกล่าวออกมาว่า,"ดี,เมื่อถึงเวลาข้าจะให้เจ้าเป็นคนนำทัพ,ให้เจ้าเป็นคนจัดการ,แล้วข้าจะแจ้งเจ้าอีกที!"
"อืม!"
เขตแดนอาณาเขตจวงหลุน,ภาคใต้!
ภายในอาณาเขตของศาลเทวะอู๋เซี่ยง,พื้นที่รอบนอก,เมืองชายแดน,ตำหนักเทียนซี.
ภายในตำหนักเทียนเซี,ในเวลานี้มีชายผู้หนึ่ง,นั่งอยู่บนลังค์,ขณะจดจ้องมองไปยังผู้ใต้บังคับบัญชาด้านล่าง.
"ฝ่าบาท,ซานไท่จื่อ,ทิศเหนือเวลานี้กำลังเกิดความวุ่นวายขึ้นแล้ว!"เจ้าหน้าที่คนหนึ่งที่กล่าวรายงาน.
"หืม?"ไท่จื่อสามที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ศาลเทวะต้าเจิ้ง,ที่ถูกราชวงศ์สวรรค์แปดแห่งเข้ารุม,ตอนนี้กำลังโจมตีคืนแล้ว,นอกจากนี้พวกเขายังเริ่มบุกแดนเทวะที่อยู่รอบๆอีกด้วย!"เจ้าหน้าที่อีกคนกล่าวรายงาน.
"แปดราชวงศ์สวรรค์? หลังจากที่ถูกโจมตี 19
ครั้ง,ตอนนี้ก็เริ่มตอบโต้แล้วอย่างงั้นรึ? หนึ่งต่อแปดรึ? เซิ่งหวังต้าเจิ้งไม่รู้คิดอะไร,ไม่คิดเลยว่าคนจากโลกใบเล็กนั้นจะโง่งมได้ขนาดนั้น?"ไท่จื่อสามที่กล่าวอย่างดูแคลน.
"ยังมีเรื่องที่ผู้น้อยสงสัยอยู่,ถ้าจะให้กล่าวล่ะก็,หลังจากที่ต้าเจิ้งแยกสวรรค์.สะบั้นปฐพีเสร็จแล้ว,ความแข็งแกร่งของพวกเขาไม่ได้จะมากนัก,อีกอย่างราชวงศ์สวรรค์รอบๆก็นับว่าแข็งแกร่งมาก,พวกเขาที่โจมตีไปถึง
19 ครั้ง,แต่เวลานี้กลับถูกโจมตีกลับคืน,ทั้งที่พวกเขาจะต้องพ่ายแพ้เห็นเห็น,พวกเขาที่เปิดฉากรับมือหนึ่งต่อแปด,และเวลานี้พวกเขายังท้าทายแดนเทวะไปพร้อมกับเลยอย่างงั้นรึ?"เจ้าหน้าที่คนดังกล่าวที่ขมวดคิ้วสอบถามออกมา.
"ไม่ว่าอย่างไร,ก็ต้องจับตาต้าเจิ้งเอาไว้ก่อน,หากว่ามีอะไร,ให้รีบมารายงานข้าในทันที!"ไท่ชื่อสามที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"รับทราบ!"
"เนียนโหยวโหยวกลับมายังอาณาเขตอู๋เซี่ยงรึยัง?"ไท่จื่อสามที่ขมวดคิ้วสอบถามออกไป.
"ผู้น้อยจะรีบไปตรวจสอบในทันที!"เจ้าหน้าที่คนดังกล่าวเอ่ย.
"เนียนโหยวโหยวหลังจากที่โลกใบเล็กได้ถูกแยกสวรรค์ออกมา,ดูเหมือนว่านางจะยังครุ่นคิดอะไรบางอย่าง,และนางก็ออกไปเองโดยไม่บอกใคร,สถานการณ์ของนางตอนนี้ไม่ดีนัก,พี่ใหญ่ต้องการให้จับตาดูนาง,เจ้ามีข่าวอะไรบ้าง?"ไท่จื่อสามที่กล่าวอย่างเคร่งขรึม.
"ยังไม่มีข่าวอะไรเลย,พวกเราต้องใช้เวลาสักเล็กน้อย,อีกอย่างเวลานี้พวกเราก็กำลังตรวจสอบต้าเจิ้งอยู่,และด้วยความสามารถของเนี่ยนโหยวโหยวเอง,ก็ไม่ง่ายที่จะตรวจสอบ! อย่างไรก็ตามพวกเราจะทำอย่างเต็มที่."เจ้าหน้าที่คนดังกล่าวเอ่ย.
"ค้นหาต่อไป,พี่ใหญ่รอข่าวจากข้าอยู่!"
"รับทราบ!"
"หกเดือนที่แล้ว,ทั่วทั้งเขตแดนจวงหลุน,หมาป่านับหมื่นต่างก็หมอบราบลงกับพื้น,เรื่องนี้มีข่าวอะไรหรือไม่?"ไท่จื่อสามที่กล่าวออกมาในทันที.
"ได้ข่าวมาแล้ว,เรื่องนี้เกี่ยวข้องกับต้าเจิ้ง!"
"หืม?"
"จื่อจุ้นเผ่าหมาป่าของต้าเจิ้ง,ตี้เซียนเซียน,ในเวลานั้น
นางได้รับ บรรพชนหมาป่ากลายร่าง."เจ้าหน้าที่คนหนึ่งกล่าว.
"บรรพชนหมาป่ากลายร่าง?"ไท่จื่อสามที่ดวงตาหดเกร็ง.
"ครับ!"
"สามารถปลุกสายโลหิตบรรพชนหมาป่าได้อย่างงั้นรึ?
ดูเหมือนว่าข้าจะต้องเดินทางไปยังทิศเหนือซะแล้ว!"ไท่จื่อสามที่กล่าวออกมาด้วยความตื่นเต้น.
"แต่ว่า,ไท่จื่อสาม,ทางใต้เองก็ยังคงวิกฤติอยู่,เวลานี้สงครามกับสี่ราชวงศ์สวรรค์,จำเป็นต้องให้ท่านบัญชาการอยู่ราวๆ
1-2 ปี!"
"ได้,เช่นนั้นรอให้สงครามทรงตัว,ข้าค่อยเดินทางไปยังทางเหนือก็แล้วกัน!"
"ครับ!"
เขตแดนจวงหลุน,วิหารซือกง.
เนินเขาสูงขึ้นไป,มีสิ่งก่อสร้างขนาดใหญ่อยู่เป็นจำนวนมาก.
บนเนินเขาที่อยู่รอบๆนั้น,มีพลังจิตวิญญาณที่หนาแน่น,ตรงกลางภูเขามีตำหนักแห่งหนึ่ง,บนท้องฟ้านั้นมีกรรมวาสนามากมาย,ส่องประกายแสงวับวาว.
พื้นที่รอบๆนั้น,มีค่ายกลขนาดใหญ่คลุมอยู่,ทว่าที่ด้านในบนเตียงนอนแห่งหนึ่งนั้น,มีร่างที่เปลือยเปล่าสองร่างกำลังขย่มอิงแอบแนบชิดกันอยู่,เสียงหายใจที่หนักหน่วงกำลังส่งเสียงประสานกันดังสนั่นไปทั่วห้องโถง.
หลังจากผ่านไปหนึ่งชั่วยาม,ทุกอย่างก็สงบลง,ชายคนหนึ่งที่นอนอยู่อย่างผ่อนคลาย,ส่วนสตรีได้นอนซบอกชายคนนั้นอยู่.
"เฉินจื่อเห่า,เจ้าจะกล้ามากเกินไปแล้ว,เจ้าไม่รู้เหรอว่าข้านั้นเป็นท่านหญิงประมุข?
เจ้ากล้าข่มเหงข้าอย่างงั้นรึ?"เสียงของสตรีที่ระเมียดละไมกล่าวออกมาอย่างออดอ้อน.
"ท่านหญิงประมุขรึ? ข้าชอบข่มเหงท่านหญิงประมุข!"ชายคนดังกล่าวเอ่ยพลางเผยยิ้มที่ชั่วร้ายออกมา.
"แต่ว่า,ข้ายังเป็นน้องสาวของเจ้า!"สตรีคนดังกล่าวโอดครวญ.
"ไม่ใช่เรื่องจริงสักหน่อย,เป็นเพียงแค่เรื่องแต่งหลอกเจ้าโง่เท่านั้น,เจ้านั้นเป็นสมบัติลำค่าของข้า,พวกเราเพียงแค่เล่นละครเพื่อสมบัติของมันเท่านั้น,หลายปีมานี้,เจ้ารู้สึกไม่สบายใจอย่างงั้นรึ?"เฉินจื่อที่กล่าวออดอ้อนฉอเลาะ.
"ระงับความต้องการของเจ้าบ้างเถอะ!"สตรีคนดังกล่าวที่มองค้อน.
"แน่นอน,ว่าข้าทำไม่ดีต่อเจ้า,แต่นี้ก็เพื่อพวกเราทั้งสองไม่ใช่รึ?
หรือว่าเจ้าสนใจเจ้าซือบื้อนั่นกัน?"เฉินจื่อเห่าเผยยิ้มอย่างชั่วร้าย.
"หืม,เขามันซื่อบื้อ,ทุกวันเอาแต่ฝึกวิชา,เอาล่ะ,ตอนนี้ธุระของวิหารซือกง,เจ้าได้อะไรมาบ้าง?"สตรีคนดังกล่าวเอ่ยถาม.
"วิหารซือกง?
ภายในวิหารซือกงนั้น,ยกเว้นตำแหน่งประมุขของเย่ชิงเฉิง,ตอนนี้ทุกอย่างอยู่ในมือข้าแล้ว,หกเดือนที่แล้ว,มีเพียงศิษย์ของโหลวชิงเฉิง,ที่ถูกส่งไปลอบสังหารต้าเจิ้ง,ไม่รู้ว่าเป็นตายร้ายดีอย่างไร?สำหรับวิหารซือกงอีกนานเท่าไหร่จะถูกเปลี่ยนเป็น
เฉิน!"เฉินจื่อเห่าที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"เฉิน?
เจ้าสามารถรับมือเจ้าซือบื้อนั่นได้อย่างงั้นรึ?"สตรีคนดังกล่าวเอ่ยหยัน.
"ข้าไม่ใช่,ทว่าเขาก็ไม่ได้ไร้เทียมทาน,มีบางคนที่จะลงมือแทนพวกเรา."เฉินจื่อเห่าที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"หืม? ใคร?"
"ภาคใต้!"
"ศาลเทวะอู๋เซี่ยงภาคใต้อย่างงั้นรึ?
"ใช่,เพียงแค่รอเวลาให้ข้าเตรียมการสักเล็กน้อย,ศาลเทวะอู๋เซี่ยงจะต้องลงมือแน่,จากนั้นก็รอให้โหลวชิงเฉิงออกมารับมือเท่านั้น!"เฉิงจื่อเห่าที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"แต่ว่า,พวกเขาไม่ใช่ใช้พวกเราเป็น....!"
"พวกเขาเพียงแค่ใช้งานเรา,ข้าเองก็ไมได้โง่,โปรดวางใจ,อีกนานเท่าไหร่กันที่ข้าจะได้เปลี่ยนเป็นเซียนโบราณ,ขอให้ข้าก้าวไปถึงระดับเซียนโบราณ,ก็จะสามารถควบคุมวิหารซือกงได้,กรรมวาสนามากมายเวลานี้จะต้องเป็นของพวกเรา,ศาลเทวะอู๋เซี่ยงจะทำอะไรข้าได้! ไม่ว่าอย่างไร,เจ้าก็ยังคงเป็นท่านหญิงประมุขเหมือนเดิม."เฉินจื่อเห่าที่กล่าวยืนยัน.
"อืม!"สตรีคนดังกล่าวที่เผยยิ้มอย่างพึงพอใจ.
"แต่ว่า,ก่อนหน้านี้ที่ข้าส่งคนและศิษย์ประมุขไปสังหารตี้เซียนเซียน,คาดไม่ถึงว่าท้ายที่สุดจะล้มเหลว,เรื่องนี้ทำให้ข้ามีลางสังหารไม่ดีนัก!"เฉินจื่อเห่าที่ขมวดคิ้วไปมา.
"สังหรใจไม่ดีอย่างไร,เจ้าสองคนนั่นโง่เกินไป,ถูกพบเข้า,และถูกยอดฝีมือต้าเจิ้งล้อมกรอบจับตัวไปนะสิ!"สตรีคนดังกล่าวเอ่ย.
"ทว่า,ข้ายังรู้สึกกังวลอย่างไรไม่รู้!"เฉินจื่อเห่าที่ขมวดคิ้วไปมา.
"โปรดวงใจ,เมื่อเจ้าซือบื้อออกมา,ข้าจะให้เขาลงมือสังหารจงซานและตี้เซียนเซียน! เขาจะต้องฟังคำพูดของข้าแน่นอน!"สตรีคนดังกล่าวเอ่ย.
"เจ้าช่างเป็นสมบัติของข้าจริงๆ,มามะ,มาให้พี่ชายคนนี้ให้รางวัลเจ้า!"เฉินจื่อเห่าที่กล่าวออกมาด้วยความตื่นเต้น.
"เกลียดนัก!"สตรีที่เผลครางออกมาเบาๆ.
จากนั้นเสียงประสานเพลงบรรเลงชายหญิงก็เริ่มขึ้นอีกครั้ง,ดังก้องไปทั่วห้องโถง.
Chapter 895 Plans Time
and Space Buddhist Temple
谋划时空道场
แผนการของวิหารซือกง.
"ใช่,ใช่,พวกเราเตรียมการเอาไว้สังหารเจ้า,ทว่าในเมื่อเซิ่งหวังต้าเจิ้งอยู่ด้วยกัน,พวกเราจึงได้โจมตีไปพร้อมๆกัน........!"ชายในชุดสีแดงกล่าวกระอึกกระอัก.
"ดังนั้นก็เลยจะสังหารพวกเราพร้อมกันอย่างงั้นรึ?"ดวงตาของเซียนเซียนที่เบิกกว้าง.
เขาจะกล่าวออกมาตรงๆได้อย่างไร,ไม่เท่ากับเป็นการแส่หาความตายหรอกรึ?
จงซานที่กุมลูกศรสีทองเอาไว้,ก่อนที่จะตรวจสอบมัน,ขณะที่เขาทิ่มลงไปบนร่างกายของเขา,ดูเหมือว่ามีพลังอำนาจลับบางอย่างทำให้มันสั่นไหวไปมาในร่างของเขาเสียงดังสนั่นหวั่นไหว.
"ลูกศรนี้เป็นโหลวซิงเฉิงหลอมมันขึ้นมาอย่างงั้นรึ?"จงซานที่กล่าวออกมาเบาๆ.
"ใช่,ท่านประมุขหลอมมันขึ้นมาด้วยตัวเอง,มันมีอำนาจของเวลา,เป็นลูกศรเทวะคุณภาพเยี่ยม,เป็นอุปกรณ์ต้าเซียน! ยกเว้นท่านประมุข,มีเพียงสามคนเท่านั้นที่มี,ทุกคนมีอยู่กันคนละหนึ่งดอก!"ชายในชุดสีแดงที่กล่าวออกมาเสียงสั่น.
จงซานที่ส่งลูกศรดังกล่าว,มอบให้กับหนี่ปู่ซา.
จงซานที่จ้องมองไปยังชายชุดแดง,ก่อนที่จะกล่าวออกมาว่า,"โหลวซิงเฉิงนั้นเก็บตัวบำเพ็ญอยู่,การลอบสังหารเซียนเซียนนี้ต้องไม่ใช่เขาอย่างแน่นอน,บอกมาว่าเป็นใคร?"
"เรื่องนี้,เรื่องนี้....!"ชายชุดแดงที่เต็มไปด้วยความหวาดกลัว.
"เจ้าไม่พูดล่ะก็ข้ายังมีวิธีอีกหลายอย่าง,หรือว่าต้องการให้ข้าถามเอาจากวิญญาณของเจ้า?"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างนุ่มนวล.
"ข้า,ข้า,ข้าพูดแล้ว!"ชายในชุดสีแดงที่จ้องมองไปยังหวังคูด้วยความหวาดกลัว.
เขาที่รับรู้ได้ถึงความน่าสะพรึงกลัวของหวังคู,สามารถควบคุมดวงวิญญาณของเขาได้,นี่เขาคือเผ่าโครงกระดูกอย่างงั้นรึ?
"พูดมา!"
"ใช่เป็นท่านหญิงท่านประมุข,เฉินเสี่ยวเชี่ยน! นางเป็นคนสั่ง!"ชายในชุดสีแดงเอ่ย.
"เฉินเสี่ยวเชี่ยน?
เจ้าเป็นคนของเฉินเสี่ยวเชี่ยนอย่างงันรึ?"จงซานสอบถาม.
"ไม่,ข้าเป็นผู้ใต้บังคับบัญชาของรองประมุข,เฉินจื่อเห่า."
"เฉินเสี่ยวเชี่ยน? เฉินจื่อเห่า?
ทำไมพวกเขาต้องการสังหารเซียนเซียน?"จงซานที่กล่าวสอบถามด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม.
"เพราะว่า,เฉินจื่อเห่าและเฉินเสี่ยวเชี่ยนนั้นเป็นเผ่าหมาป่า,เฉินจื่อเห่าได้มาสำรวจก่อนหน้านี้แล้ว,เขาที่สัมผัสได้ถึงกลิ่นอายของอาวุโสเซียนเซียน,เขาที่เป็นเผ่าหมาป่า,แต่อาวุโสเซียนเซียนกลับมีสายโลหิตที่สูงกว่าเขา,เขาหวาดกลัวว่าจะถูกให้สาบานโลหิตรับใช้,ดังนั้นจึงคิดที่จะสังหารอาวุโสเซียนเซียนให้ได้เร็วที่สุด!"ชายชุดสีแดงกล่าว.
"เฉินจื่อเห่า?
เป็นอะไรกับเฉินเสี่ยวเชี่ยน?"จงซานที่จ้องมองไปยังชายชุดสีแดง.
"รองประมุขเป็นพี่ชายของท่านหญิงประมุข,ดังนั้นรองประมุข,จึงได้รับความเชื่อใจจากประมุขมาก,เรื่องสำคัญมากมายจึงเป็นรองประมุขจัดการทั้งหมด!"ชายในชุดสีแดงกล่าว.
"ยังมีอะไรอีก?"จงซานที่กล่าวอย่างเคร่งขรึม.
"ไม่มี,ไม่มีแล้ว,มีแค่นี้!"ชายในชุดสีแดงกล่าว.
"นำตัวไป!"จงซานสั่งการ.
หลิวอู๋ซ่างที่นำตัวชายชุดสีแดงไปยังคุกของต้าเจิ้งในทันที.
"เสี่ยวหวัง!"
"เฉินอยู่นี่แล้ว!"เสี่ยวหวังที่กล่าวรับคำในทันที.
"นิกายซือกง,เจ้าได้ส่งคนไปตรวจสอบแล้วรึยัง?"จงซานทีก่ล่าวสอบถาม.
"ครับ,ตลอดหนึ่งปีมานี้พวกเราเฝ้าจับตานิกายซือกงมาตลอด,วิหารของพวกเขาไม่ได้อยู่บนที่สูงนัก,สามารถที่จะปีนขึ้นไปได้!"เสี่ยวหวังกล่าว.
"ยังไม่ต้องตรวจสอบสถานที่ตั้งให้ระเอียดนัก,ตอนนี้ข้าต้องการเห็นเหล่าคนที่เกี่ยวพันธ์ที่เกี่ยวข้องกับนิกายซือกง,และต้องการรู้ว่าพวกเขามีแผนการอะไรบ้าง,ข้าจะมอบศิลาเซียน
500,000
เซียนให้เจ้าดำเนินการ,กระทำการให้รวดเร็ว,ข้าต้องการรับรู้เคลือข่ายทั้งหมดของพวกเขา!"จงซานที่กล่าวอย่างเคร่งขรึม.
"รับทราบ!"
"เซิ่งหวังท่านไม่ใช่ว่าเตรียมที่จะจัดการนิกายซือกงก่อนอย่างงั้นรึ?
ไม่ใช่ว่าพวกเราต้องจัดการกับแปดราชวงศ์สวรรค์และสี่แดนเทวะเป็นอันดับแรกก่อนรึ?"เสี่ยวหวังที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ไม่ต้องรอ,ไม่สามารถรอได้,ทักษะเทวะเวลา?
พลังของพวกเขาแทบเป็นไปไม่ได้ที่จะป้องกัน,พวกเราจะต้องจัดการเร็วที่สุด,วิหารซือกง?
ให้รวมไปในแผนการด้วย!"จงซานที่กล่าวอย่างเคร่งขรึม.
"แต่ว่า....!"เสี่ยวหวังที่กล่าวออกมาด้วยความกังวล.
"ไม่จำเป็นต้องกังวล,ข้าจะเป็นคนควบคุมเอง!"จงซานกล่าว.
"ครับ!"เสี่ยวหวังพยักหน้ารับ.
"จงซาน,หากเจ้าต้องการทำลายนิกายซือกง,ข้าขอเป็นคนออกไปโจมตี,พวกมันต้องการสังหารเจ้า,ข้าต้องการชีวิตพวกมัน!"เซียนเซียนที่กล่าวออกมาด้วยเสียงเคร่งขรึม.
จงซานที่จ้องมองไปยังเซียนเซียน,เผยยิ้มออกมาเล็กน้อยและกล่าวออกมาว่า,"ดี,เมื่อถึงเวลาข้าจะให้เจ้าเป็นคนนำทัพ,ให้เจ้าเป็นคนจัดการ,แล้วข้าจะแจ้งเจ้าอีกที!"
"อืม!"
-------------------------------------------------------------------------------
เขตแดนอาณาเขตจวงหลุน,ภาคใต้!
ภายในอาณาเขตของศาลเทวะอู๋เซี่ยง,พื้นที่รอบนอก,เมืองชายแดน,ตำหนักเทียนซี.
ภายในตำหนักเทียนเซี,ในเวลานี้มีชายผู้หนึ่ง,นั่งอยู่บนลังค์,ขณะจดจ้องมองไปยังผู้ใต้บังคับบัญชาด้านล่าง.
"ฝ่าบาท,ซานไท่จื่อ,ทิศเหนือเวลานี้กำลังเกิดความวุ่นวายขึ้นแล้ว!"เจ้าหน้าที่คนหนึ่งที่กล่าวรายงาน.
"หืม?"ไท่จื่อสามที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ศาลเทวะต้าเจิ้ง,ที่ถูกราชวงศ์สวรรค์แปดแห่งเข้ารุม,ตอนนี้กำลังโจมตีคืนแล้ว,นอกจากนี้พวกเขายังเริ่มบุกแดนเทวะที่อยู่รอบๆอีกด้วย!"เจ้าหน้าที่อีกคนกล่าวรายงาน.
"แปดราชวงศ์สวรรค์? หลังจากที่ถูกโจมตี 19
ครั้ง,ตอนนี้ก็เริ่มตอบโต้แล้วอย่างงั้นรึ? หนึ่งต่อแปดรึ? เซิ่งหวังต้าเจิ้งไม่รู้คิดอะไร,ไม่คิดเลยว่าคนจากโลกใบเล็กนั้นจะโง่งมได้ขนาดนั้น?"ไท่จื่อสามที่กล่าวอย่างดูแคลน.
"ยังมีเรื่องที่ผู้น้อยสงสัยอยู่,ถ้าจะให้กล่าวล่ะก็,หลังจากที่ต้าเจิ้งแยกสวรรค์.สะบั้นปฐพีเสร็จแล้ว,ความแข็งแกร่งของพวกเขาไม่ได้จะมากนัก,อีกอย่างราชวงศ์สวรรค์รอบๆก็นับว่าแข็งแกร่งมาก,พวกเขาที่โจมตีไปถึง
19 ครั้ง,แต่เวลานี้กลับถูกโจมตีกลับคืน,ทั้งที่พวกเขาจะต้องพ่ายแพ้เห็นเห็น,พวกเขาที่เปิดฉากรับมือหนึ่งต่อแปด,และเวลานี้พวกเขายังท้าทายแดนเทวะไปพร้อมกับเลยอย่างงั้นรึ?"เจ้าหน้าที่คนดังกล่าวที่ขมวดคิ้วสอบถามออกมา.
"ไม่ว่าอย่างไร,ก็ต้องจับตาต้าเจิ้งเอาไว้ก่อน,หากว่ามีอะไร,ให้รีบมารายงานข้าในทันที!"ไท่ชื่อสามที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"รับทราบ!"
"เนียนโหยวโหยวกลับมายังอาณาเขตอู๋เซี่ยงรึยัง?"ไท่จื่อสามที่ขมวดคิ้วสอบถามออกไป.
"ผู้น้อยจะรีบไปตรวจสอบในทันที!"เจ้าหน้าที่คนดังกล่าวเอ่ย.
"เนียนโหยวโหยวหลังจากที่โลกใบเล็กได้ถูกแยกสวรรค์ออกมา,ดูเหมือนว่านางจะยังครุ่นคิดอะไรบางอย่าง,และนางก็ออกไปเองโดยไม่บอกใคร,สถานการณ์ของนางตอนนี้ไม่ดีนัก,พี่ใหญ่ต้องการให้จับตาดูนาง,เจ้ามีข่าวอะไรบ้าง?"ไท่จื่อสามที่กล่าวอย่างเคร่งขรึม.
"ยังไม่มีข่าวอะไรเลย,พวกเราต้องใช้เวลาสักเล็กน้อย,อีกอย่างเวลานี้พวกเราก็กำลังตรวจสอบต้าเจิ้งอยู่,และด้วยความสามารถของเนี่ยนโหยวโหยวเอง,ก็ไม่ง่ายที่จะตรวจสอบ! อย่างไรก็ตามพวกเราจะทำอย่างเต็มที่."เจ้าหน้าที่คนดังกล่าวเอ่ย.
"ค้นหาต่อไป,พี่ใหญ่รอข่าวจากข้าอยู่!"
"รับทราบ!"
"หกเดือนที่แล้ว,ทั่วทั้งเขตแดนจวงหลุน,หมาป่านับหมื่นต่างก็หมอบราบลงกับพื้น,เรื่องนี้มีข่าวอะไรหรือไม่?"ไท่จื่อสามที่กล่าวออกมาในทันที.
"ได้ข่าวมาแล้ว,เรื่องนี้เกี่ยวข้องกับต้าเจิ้ง!"
"หืม?"
"จื่อจุ้นเผ่าหมาป่าของต้าเจิ้ง,ตี้เซียนเซียน,ในเวลานั้น
นางได้รับ บรรพชนหมาป่ากลายร่าง."เจ้าหน้าที่คนหนึ่งกล่าว.
"บรรพชนหมาป่ากลายร่าง?"ไท่จื่อสามที่ดวงตาหดเกร็ง.
"ครับ!"
"สามารถปลุกสายโลหิตบรรพชนหมาป่าได้อย่างงั้นรึ?
ดูเหมือนว่าข้าจะต้องเดินทางไปยังทิศเหนือซะแล้ว!"ไท่จื่อสามที่กล่าวออกมาด้วยความตื่นเต้น.
"แต่ว่า,ไท่จื่อสาม,ทางใต้เองก็ยังคงวิกฤติอยู่,เวลานี้สงครามกับสี่ราชวงศ์สวรรค์,จำเป็นต้องให้ท่านบัญชาการอยู่ราวๆ
1-2 ปี!"
"ได้,เช่นนั้นรอให้สงครามทรงตัว,ข้าค่อยเดินทางไปยังทางเหนือก็แล้วกัน!"
"ครับ!"
----------------------------------------------------------------------------
เขตแดนจวงหลุน,วิหารซือกง.
เนินเขาสูงขึ้นไป,มีสิ่งก่อสร้างขนาดใหญ่อยู่เป็นจำนวนมาก.
บนเนินเขาที่อยู่รอบๆนั้น,มีพลังจิตวิญญาณที่หนาแน่น,ตรงกลางภูเขามีตำหนักแห่งหนึ่ง,บนท้องฟ้านั้นมีกรรมวาสนามากมาย,ส่องประกายแสงวับวาว.
พื้นที่รอบๆนั้น,มีค่ายกลขนาดใหญ่คลุมอยู่,ทว่าที่ด้านในบนเตียงนอนแห่งหนึ่งนั้น,มีร่างที่เปลือยเปล่าสองร่างกำลังขย่มอิงแอบแนบชิดกันอยู่,เสียงหายใจที่หนักหน่วงกำลังส่งเสียงประสานกันดังสนั่นไปทั่วห้องโถง.
หลังจากผ่านไปหนึ่งชั่วยาม,ทุกอย่างก็สงบลง,ชายคนหนึ่งที่นอนอยู่อย่างผ่อนคลาย,ส่วนสตรีได้นอนซบอกชายคนนั้นอยู่.
"เฉินจื่อเห่า,เจ้าจะกล้ามากเกินไปแล้ว,เจ้าไม่รู้เหรอว่าข้านั้นเป็นท่านหญิงประมุข?
เจ้ากล้าข่มเหงข้าอย่างงั้นรึ?"เสียงของสตรีที่ระเมียดละไมกล่าวออกมาอย่างออดอ้อน.
"ท่านหญิงประมุขรึ? ข้าชอบข่มเหงท่านหญิงประมุข!"ชายคนดังกล่าวเอ่ยพลางเผยยิ้มที่ชั่วร้ายออกมา.
"แต่ว่า,ข้ายังเป็นน้องสาวของเจ้า!"สตรีคนดังกล่าวโอดครวญ.
"ไม่ใช่เรื่องจริงสักหน่อย,เป็นเพียงแค่เรื่องแต่งหลอกเจ้าโง่เท่านั้น,เจ้านั้นเป็นสมบัติลำค่าของข้า,พวกเราเพียงแค่เล่นละครเพื่อสมบัติของมันเท่านั้น,หลายปีมานี้,เจ้ารู้สึกไม่สบายใจอย่างงั้นรึ?"เฉินจื่อที่กล่าวออดอ้อนฉอเลาะ.
"ระงับความต้องการของเจ้าบ้างเถอะ!"สตรีคนดังกล่าวที่มองค้อน.
"แน่นอน,ว่าข้าทำไม่ดีต่อเจ้า,แต่นี้ก็เพื่อพวกเราทั้งสองไม่ใช่รึ?
หรือว่าเจ้าสนใจเจ้าซือบื้อนั่นกัน?"เฉินจื่อเห่าเผยยิ้มอย่างชั่วร้าย.
"หืม,เขามันซื่อบื้อ,ทุกวันเอาแต่ฝึกวิชา,เอาล่ะ,ตอนนี้ธุระของวิหารซือกง,เจ้าได้อะไรมาบ้าง?"สตรีคนดังกล่าวเอ่ยถาม.
"วิหารซือกง?
ภายในวิหารซือกงนั้น,ยกเว้นตำแหน่งประมุขของเย่ชิงเฉิง,ตอนนี้ทุกอย่างอยู่ในมือข้าแล้ว,หกเดือนที่แล้ว,มีเพียงศิษย์ของโหลวชิงเฉิง,ที่ถูกส่งไปลอบสังหารต้าเจิ้ง,ไม่รู้ว่าเป็นตายร้ายดีอย่างไร?สำหรับวิหารซือกงอีกนานเท่าไหร่จะถูกเปลี่ยนเป็น
เฉิน!"เฉินจื่อเห่าที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"เฉิน?
เจ้าสามารถรับมือเจ้าซือบื้อนั่นได้อย่างงั้นรึ?"สตรีคนดังกล่าวเอ่ยหยัน.
"ข้าไม่ใช่,ทว่าเขาก็ไม่ได้ไร้เทียมทาน,มีบางคนที่จะลงมือแทนพวกเรา."เฉินจื่อเห่าที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"หืม? ใคร?"
"ภาคใต้!"
"ศาลเทวะอู๋เซี่ยงภาคใต้อย่างงั้นรึ?
"ใช่,เพียงแค่รอเวลาให้ข้าเตรียมการสักเล็กน้อย,ศาลเทวะอู๋เซี่ยงจะต้องลงมือแน่,จากนั้นก็รอให้โหลวชิงเฉิงออกมารับมือเท่านั้น!"เฉิงจื่อเห่าที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"แต่ว่า,พวกเขาไม่ใช่ใช้พวกเราเป็น....!"
"พวกเขาเพียงแค่ใช้งานเรา,ข้าเองก็ไมได้โง่,โปรดวางใจ,อีกนานเท่าไหร่กันที่ข้าจะได้เปลี่ยนเป็นเซียนโบราณ,ขอให้ข้าก้าวไปถึงระดับเซียนโบราณ,ก็จะสามารถควบคุมวิหารซือกงได้,กรรมวาสนามากมายเวลานี้จะต้องเป็นของพวกเรา,ศาลเทวะอู๋เซี่ยงจะทำอะไรข้าได้! ไม่ว่าอย่างไร,เจ้าก็ยังคงเป็นท่านหญิงประมุขเหมือนเดิม."เฉินจื่อเห่าที่กล่าวยืนยัน.
"อืม!"สตรีคนดังกล่าวที่เผยยิ้มอย่างพึงพอใจ.
"แต่ว่า,ก่อนหน้านี้ที่ข้าส่งคนและศิษย์ประมุขไปสังหารตี้เซียนเซียน,คาดไม่ถึงว่าท้ายที่สุดจะล้มเหลว,เรื่องนี้ทำให้ข้ามีลางสังหารไม่ดีนัก!"เฉินจื่อเห่าที่ขมวดคิ้วไปมา.
"สังหรใจไม่ดีอย่างไร,เจ้าสองคนนั่นโง่เกินไป,ถูกพบเข้า,และถูกยอดฝีมือต้าเจิ้งล้อมกรอบจับตัวไปนะสิ!"สตรีคนดังกล่าวเอ่ย.
"ทว่า,ข้ายังรู้สึกกังวลอย่างไรไม่รู้!"เฉินจื่อเห่าที่ขมวดคิ้วไปมา.
"โปรดวงใจ,เมื่อเจ้าซือบื้อออกมา,ข้าจะให้เขาลงมือสังหารจงซานและตี้เซียนเซียน! เขาจะต้องฟังคำพูดของข้าแน่นอน!"สตรีคนดังกล่าวเอ่ย.
"เจ้าช่างเป็นสมบัติของข้าจริงๆ,มามะ,มาให้พี่ชายคนนี้ให้รางวัลเจ้า!"เฉินจื่อเห่าที่กล่าวออกมาด้วยความตื่นเต้น.
"เกลียดนัก!"สตรีที่เผลครางออกมาเบาๆ.
จากนั้นเสียงประสานเพลงบรรเลงชายหญิงก็เริ่มขึ้นอีกครั้ง,ดังก้องไปทั่วห้องโถง.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
ปัจจุบันแปลจบแล้ว 1672 ตอน สนใจติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ครับ
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น