Immortality Chapter 894 The wolf ancestor transforms
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 894 บรรพชนหมาป่ากลายร่าง.
Chapter 894 The wolf
ancestor transforms
ภพหยิน,เมืองซ่าง ต้าเจิ้งทางเหนือ,บนภูเขาแห่งหนึ่ง.
ตำหนักขนาดใหญ่บนภูเขา,พื้นที่รอบๆปรากฏแสงสีขาวที่ส่องสว่าง,แสงสีขาวที่เจิดจ้า,สาดส่องไปรอบๆ,แสงสีขาวที่มายจนมองเห็นเป็นเหมือนกับหมอกควัน.
กลิ่นอายที่ทรงพลังน่าเกรงขามแผ่ออกไปรอบๆตำหนัก.
ที่ด้านนอกตำหนักนั้นมีเหล่ายอดฝีมือเผ่าหมาป่าอยู่มากมาย,เซียนสวรรค์
ซาโพว! ชิงอวิ๋น! จื่อเห่า!
ทุกคนต่างเป็นองค์รักษ์ปกป้องพื้นที่รอบๆ.
เหล่าตัวตนระดับสูงของเผ่าหมาป่าต่างก็มารวมตัวกันอยู่ในสถานที่ดังกล่าว,แต่ละคนต่างก็เต็มไปด้วยความจริงจัง,ปกป้องพื้นที่รอบๆเอาไว้.
ในพริบตาที่,กลิ่นอายที่ทรงพลังโผทะยายถูกยิงขึ้นท้องฟ้า,ประกายแสงสีขาวที่ปัดเป่าเมฆทั้งหมดให้หายไปทันที,อำนาจยิ่งใหญ่ที่กระจายไปรอบทิศ.
ในเวลาเดียวกันนี้,เหล่าหมาป่าที่คำรามออกมาเสียงดัง,ดังก้องไปทั่วท้องฟ้าพร้อมกับแสงสีขาว,จากนั้นแสงดวงดาราจากบนท้องฟ้าก็ถูกปล่อยลงมาอาบไปทั่วตำหนัก,ชำระล้างดวงวิญญาณ,แม้แต่เหล่าหมาป่าที่อยู่รอบๆยังได้รับผล,อำนาจที่ยิ่งใหญ่ราวกับสายน้ำหลากกำลังหล่อเลี้ยงร่างของเหล่าหมาป่า.
แสงสีเขียวจากด้วยดวงดารา,แสงสีขาวจาดดวงวิญญาณ,เวลานี้ปกคลุมไปทั่วพื้นที่ตำหนัก.
ซาโพว,ชิงอวิ๋น,จื่อเห่าและเหล่าหมาป่าระดับสูง,ต่างก็คุกเข่าลงในทันที,แววตาที่เต็มไปด้วยความเคารพนับถือ,แม้แต่เหล่าหมาป่าที่อยู่ด้านล่างพวกมันยังหมอบลงกับพื้นแสดงความเคารพไปยังทิศทางของตำหนักบนภูเขา.
เผ่าหมาป่าส่วนมากไม่รู้ว่าเกิดสิ่งใดขึ้น,ทว่าแรงกดดันที่ถูกปล่อยออกมานั้น,ยิ่งใหญ่จนข่มขวัญจิตวิญญาณของพวกมัน,นี่คืออำนาจของระดับสายโลหิตที่เหนือขั้นกว่าแสดงออกมาต่อเหล่าอสูรที่มีสายโลหิตที่ต่ำกว่า,เป็นอำนาจของตัวตนระดับสูงที่เผยความน่าเกรงขามออกมา.
ซาโพวและเหล่าหม่าป่าตนอื่นๆเหล่าตัวตนระดับสูง,เวลานี้พวกเขาสัมผัสได้ว่าสายโลหิตนี้อยู่เหนือยิ่งกว่าตี้เสวียนชา,ราวกับว่าเป็นหมาป่าจากยุคโบราณที่กำลังแผ่ความกดดันความน่าเกรงขามออกมาต่อหน้าของพวกมัน.
สองปีหลังจากที่เป็นเซียน,เหล่าหมาป่าจำนวนมากเพิ่งตระหนักอีกครั้ง,เซียนเซียนก็สามารถตัดผ่านระดับได้แล้ว,กลิ่นอายเช่นนี้ทำให้เหล่าหมาป่ามากมายหวาดกลัวและเคารพไปพร้อมๆกันด้วย.
จื่อจุ้นร้ายกาจนัก,หลังจากที่ตี้เสวียนชาจากไป,เซียนเซียนก็หลายเป็นจื่อจุ้นที่เคร่งขรึมไปในทันที.
เสียงหมาป่าตนหนึ่งที่คำรามดั่งก้องไปทั่วสวรรค์,ทั่วทั้งเมืองซ่าง,แม้แต่อาณาเขตจวงหลุน,ทำให้เหล่าหมาป่ามากมายต่างก็ต้องคุกเข่าลง,หมาป่าแทบทุกตนต่างก็ต้องหมอบร่างลงไม่กล้าขยับ.
นี่คือกลิ่นอายของหมาป่าชั้นสูง! ที่สร้างความตื่นตะลึงให้กับทุกคน.
กลิ่นอายที่สะกดวิญญาณหมาป่าทุกตน,แน่นอนว่านี่คือจื่อจุ้นของเผ่าหมาป่าในอาณาเขตเฟิงจงแห่งนี้อย่างไม่ต้องสงสัย.
และไม่รอช้า,จงซานที่นำเหล่าเสนาธิการคนสำคัญพุ่งตรงไปยังยอดเขา,ขณะที่มาอยู่ด้านหน้าตำหนักขนาดใหญ่แห่งหนึ่ง.
กลิ่นอายของเซียนเซียนที่พุ่งทะยายกว่าหนึ่งชั่วยาม,ขณะที่นางทะลวงไปยังอาณาเขตต้าเซียน,ก่อนที่จะค่อยๆเบาบางลง.
"บรรพชนหมาป่ากลายร่าง?"หวังคูที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางสงสัย.
"บรรพชนหมาป่ากลายร่าง?
หมายความว่าอย่างไร?"จงซานสอบถามออกไป.
"เรียนเซิ่งหวัง,ใต้สวรรค์แห่งนี้มีตำนาน,เผ่าหมาป่าในยุคโบราณนั้น,ครั้งหนึ่งเคยมียอดฝีมือไร้คู่เปรียบ,เป็นหมาป่าที่ยิ่งใหญ่สูงศักดิ์,ถูกนับให้เป็นบรรพชนหมาป่ารุ่นแรก,สายโลหิตตกทอดของเขาได้ถูกส่งต่อมายังรุ่นหลังๆ ทว่ามันก็จืดจางไปเรื่อยๆ,ทว่าในรุ่นหลังนั้นก็มีโอกาสที่จะเกิดขึ้นเช่นกันที่จะสามารถกระตุ้นสายโลหิตของบรรพชนรุ่นแรกขึ้น,ไม่ว่าหมาป่าตนใดหากสามารถทำได้ก็จะได้รับพรสวรรค์ที่ตื่นตะลึง,หากสามารถปลุกสายโลหิตของหมาป่ารุ่นที่หนึ่งได้,พวกเขาก็จะถูกเรียกว่า,หมาป่าบรรพชนเปลี่ยนร่าง,และมันมีโอกาสน้อยมาก,จนถึงกับเป็นสิ่งหายากเลยทีเดียว,และในแต่ละครั้งที่สามารถกระตุ้นสายโลหิตได้,จะเพิ่มพลังขึ้นเท่าตัว,และหากสามารถกระตุ้นโลหิตครบสามครั้ง,จะมีอำนาจเทียบเท่ากับปราชญ์เทพเลยก็ว่าได้,ทว่าจื่อจุ้นเซียนเซียนในเวลานี้,น่าจะปลุกสายโลหิตในครั้งแรกเท่านั้น!"หวังคูกล่าวตอบ.
"บรรพชนหมาป่าเปลี่ยนร่าง?"จงซานที่ขมวดคิ้วไปมา.
ในเวลาเดียวกันนั้นแสงสว่างที่ค่อยๆหายไปจนหมด.
"ตูมม~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
ประตูตำหนักที่เปิดออกมาเสียงดัง.
เซียนเซียนในชุดคลุมขนสัตว์สีขาวฟูก้าวออกมาจากตำหนัก,ดวงตาสีเขียวที่ค่อยจางหายไป,ใบหน้าเหมือนกับสตรีที่ดูสดใสมีชีวิตชีวิต,ในเวลานี้รูปร่างของนางได้กลายเป็นสตรีเต็มไวเรียบร้อยแล้ว.
"คารวะจื่อจุ้น!"
หมาป่าทุกตนที่อยู่รอบๆภูเขา,ที่แสดงความเคารพออกมา,พร้อมกับส่งเสียงที่ดังกึกก้อง,ดังกังวานไปทั่ว.
"อืม,ลุกขึ้น!"เซียนเซียนที่เอ่ยปากออกมา.
"ขอบคุณจื่อจุ้น!"หมาป่านับหมื่นที่เอ่ยออกมาเสียงดัง.
ทว่าเซียนเซียนในเวลานั้นได้จ้องมองไปยังจงซาน.
"ฮาห๋า,จงซาน,เจ้ารู้หรือไม่?
ข้า,เมื่อกี้.........!"เซียนเซียนที่เผลอตัวเล็กน้อยก่อนที่จะกล่าวออกมาอย่างสุขุม,และเผยยิ้มกว้างให้จงซาน.
ทว่านางที่หยุดคำพูดเอาไว้ก่อน,ก่อนที่จะกล่าวต่อหมาป่ารอบๆ,"เอาล่ะ,พวกเจ้ากลับไปก่อน!"
"รับทราบ!"เหล่าหมาป่าที่รับคำสั่งในทันที.
จงซานที่เผยยิ้มเล็กน้อย,ก่อนที่จะหันหน้ากลับไปกล่าวต่อเหล่าเสนาธิการเช่นกัน."พวกเจ้าเองก็กลับไปก่อน!"
"ครับ!"เหล่าเสนาธิการของจงซานที่รับคำในทันที.
จากนั้น,เหล่าเสนาธิการและเหล่าหมาป่าจึงได้แยกย้ายจากไปในทันที.
หลังจากที่ทุกคนจากไปแล้ว,ท่าทางของเซียนที่กลับมาเป็นแป้นแล้นเช่นเดิม,"ต้องทำตัวเคร่งขรึมทุกวัน,ใช้พลังงานมากจริงๆ!"
"ตี้เสวียนขาจากไปแล้ว,ตอนนี้เจ้าคือจือจุ้นเผ่าหมาป่า,จะไม่แสดงท่าทางจริงจังได้อย่างไร?"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"ดังนั้น,ท่านปู่ไปแล้ว,ความกดดันจึงมากตามไปด้วย,เอาล่ะ,ที่ข้ายังกล่าวไม่จบเมื่อครู่,เจ้าเดาสิว่าข้าทะลวงผ่านพลังฝึกตนแล้วเกิดอะไรขึ้น?"ดวงตาของเซียนเซียนที่เผยท่าทางตื่นเต้นออกมา.
"บรรพชนหมาป่ากลายร่าง?"จงซนที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"อ๋า? เจ้ารู้ได้อย่างไร?"
"ข้าเพิ่งได้ยินมาว่า,มันเพิ่งอยู่ในระดับแรก!"
"แต่ว่าข้าเพิ่งเลื่อนระดับ,เจ้าควรจะชมข้าสักเล็กน้อย!"เซียนเซียนที่เข้ามากอดแขนข้างหนึ่งของจงซานแสดงท่าทางเหมือนกับเด็กเอาแต่ใจ.
"อืม! ชมสักเล็กน้อย!"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางขำขัน.
แม้ว่าเซียนเซียนจะก้าวไปยังระดับต้าเซียนแล้ว,นิสัยใจคอของนางก็ยังคงแสดงท่าทางเหมือนเด็กๆ,บางที่อาจจะเพราะอยู่ต่อหน้าจงซานก็เป็นได้.
"อืม,ตอนนี้ข้านั้นร้ายกาจกว่าเดิมแล้ว,เจ้ารู้หรือไม่?
บรรพชนหมาป่ากลายร่างนั้น,ข้าได้ยินเรื่องนี้มาจากปู่คาดไม่ถึงว่าข้าจะสามารถทำได้,และอีกอย่างข้ายังได้รับทักษะบางอย่างสืบทอดมาทางสายโลหิตด้วย,บางที่อาจจะเรียกว่าทักษะเทวะ"เซียนเซียนที่เอ่ยออกมาด้วยท่าทางตื่นเต้นดีใจ.
"ทักษะเทวะ?"จงซานที่ตกใจเล็กน้อย.
"ใช่,หลังจากนี้,ข้าจะทำหน้าที่แทนท่านปู่เอง,ข้าจะเป็นผู้สนับสนุนที่แข็งแกร่งให้เจ้า,มีข้าอยู่,จะไม่มีใครทำร้ายได้อย่างแน่นอน!"เซียนเซียนที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางจริงจัง.
ขณะที่จงซานกำลังจะกล่าวอะไรบางอย่าง,ทันใดนั้น,ขนทั่วร่างที่ลุกตั้งชันขึ้นมาในทันที.
"ตูมมมมม~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
ที่ด้านหลังจงซาน,ปรากฏแผนภาพขึ้นมาทันที.
ผังจักรพรรดิ!
นี่คือผังจักรพรรดิของภพหยิน!
เป็นอะไรที่แปลกประหลาดมา,คาดไม่ถึงเลยว่าจะมีคนลอบสังหารเขา?
โชคดีที่ยังมีผังจักรพรรดิปรากฏออกมาป้องกันจงซานเอาไว้.
ริ้วแสงสีทองที่พุ่งเข้ามา,ก่อนที่จะย้อนคืนกลับไปด้วยความเร็ว,ไปยังสถานที่แห่งหนึ่ง.
"มีมือสังหาร?"ใบหน้าของเซียนเซียนถึงกับเปลี่ยนเป็นขาวซีดทันที.
ใบหน้าที่สดใส,พริบตาเดียวก็กลายเป็นมืดคลึ้มจดจ้องมองไปยังเส้นแสงสีทองที่หายไป.
"ฟิ้ว!"
ร่างของเซียนเซียนที่พุ่งตรงไปยังสถานที่ดังกล่าวในทันที.
กับการปรากฏตัวของนักฆ่า,จากนั้นก็ปรากฏเหล่ายอดฝีมือมากขึ้น,หวังคูที่เคลื่อนที่ด้วยความเร็ว,ออกไปไล่ล่าอย่างรวดเร็ว.
จงซานที่เก็บผังจักรพรรดิ,ใบหน้าที่กลายเป็นมืดคลึ้ม.
"เซิ่งหวัง,เป็นไรหรือไม่?"อี้เหยี่ยนและเสนาธิการคนอื่นๆที่เร่งรีบมาในทันที.
"เรียกตัวหนานกงเซิ่ง!"จงซานที่กล่าวอย่างเคร่งขรึม.
จากนั้นไม่นาน,หนานกงเซิ่งก็เข้ามา.
"เซิ่งหวัง!"หนานกงเซิ่งที่กล่าวออกมาด้วยความเคารพ.
"มีลูกศรยิงเข้ามาในเมืองซ่าง,เจ้ารับผิดชอบค่ายกล,ลูกศรทรงพลังเป็นอย่างมาก,เจ้าไม่พบอย่างงั้นรึ?"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"ไม่เลย,ค่ายกลรอบๆไม่ตอบสนองแม้แต่น้อย,ทำให้เฉินไม่รับรู้เลย!"หนานกงเซิ่งที่ขมวดคิ้วไปมา.
แม้นว่าหนานกงเซิ่งจะมีพลังฝึกตนที่สูงกว่าจงซานแล้ว,ทว่าหลายปีมานี้ที่ได้สัมผัสกับอำนาจและความสามารถของจงซาน,ทำให้เขาไม่กล้าที่จะไม่เชื่อฟัง.
"จากนั้น,ที่ไกลออกไป,เห็นเป็นริ้วแสงสีขาวและดำพุ่งตัดผ่านขอบฟ้า,เป็นเซียนเซียนและหวังคูที่กลับมาแล้วนั่นเอง.
"โครม!"
"โครม!"
หวังคูที่โยนคนสองคนลงมา,หนึ่งยังมีชีวิต,อีกหนึ่งตกตายไปแล้ว.
คนที่มีชีวิตอยู่เวลานี้เต็มไปด้วยความหวาดกลัว,เขาสวมชุดสีแดง,ใบหน้าที่มีเหงื่อมากมายผุดออกมา,ที่หน้าออกนั้นดูเหมือนถูกโจมตีจนมีโลหิตเปื้อนไปหมด,ดูเหมือนว่าจะเป็นเซียนเซียนที่โจมตี.
ส่วนอีกคนที่ตายไปแล้ว,หน้าอกของเขาที่มีลูกศรสีทองปักอยู่,ร่างกายที่เหี่ยวแห้ง,ดูเหมือนคนชรา.
"คนที่ตายไปถูกลูกศรยิง,คาดไม่ถึงเลยว่าจะเป็นเผ่าหมาป่า,ทว่าไม่ใช่เผ่าหมาป่าของต้าเจิ้ง,สุดแล้วแต่เจ้าจะจัดการ."เซียนเซียนที่กล่าวออกมาด้วยความขมขื่น.
"เผ่าหมาป่า?"แววตาของจงซานที่เผยความเย็นชาออกมา.
ใบหน้าของชายชุดแดงเวลานี้กำลังหวาดผวาตัวสั่นงันงก,เขาถูกจับแทบจะในทันที,และตอนนี้ยังอยู่ท่ามกลางยอดฝีมือ,ตายอย่างงั้นรึ?
ราวกับว่าตระหนักได้ถึงบางอย่าง,ดวงตาของชายในชุดสีแดงราวกับกำลังจะตัดสินใจอะไรบางอย่าง.
"เจ้าต้องการฆ่าตัวตายอย่างงั้นรึ? โปรดวางใจ,หลังจากที่เจ้าตายแล้ว,ข้าสามารถควบคุมวิญญาณเจ้าได้!"หวังคูที่กล่าวออกมาเล็กน้อย.
ได้ยินคำพูดของหวังคูแล้ว,หัวใจของชายชุดแดงที่รัดแน่นเต็มไปด้วยความเศร้าใจ.
"บอกมาว่าใครเป็นคนส่งเจ้ามา!"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"เจ้าจะสังหารข้าไม่ได้,ข้าเป็นคนของนิกายซือกง,เจ้ารู้ใหมว่าเขาเป็นใคร?
คนที่เจ้าสังหารไปนั้น,เป็นศิษย์หลักของเจ้านิกาย,พวกเจ้าต้องตาย,ประมุขนิกายจะต้องสังหารพวกเจ้าแน่นอน,ไม่มีใครหนีรอด!"ชายในชุดสีแดงที่กล่าวออกมาเสียงดัง.
"นิกายซือกงอย่างงงั้นรึ?
ข้าเองกำลังคิดหาวิธีจัดการพวกเจ้าอยู่เหมือนกัน,คาดไม่ถึงเลยว่าเจ้าจะเข้ามาหา?"ดวงตาของจงซานที่เปล่งประหลาดด้วยความเย็นชา.
ในเวลาเดียวกันนั้น,หนานกงเซิ่งที่เดินไปตรวจสอบศพ,พร้อมกับนำศรสีทองออกมา,ขณะที่ถอนศรสีทองออก,ก็ยิ่งทำให้ศพนั้นเหี่ยวแห้งลงอย่างรวดเร็ว.
ลูกศร? ยิ่งผ่านค่ายกลป้องกันเข้ามาได้,ทว่ากลับไม่ถูกตรวจจับได้อย่างงั้นรึ?
"นี่มัน!"หนานกงเซิ่งที่สูดหายใจลึก,พร้อมกับชี้ไปยังลูกศรดังกล่าวในทันที.
ทุกคนต่างก็จ้องมองไปยังหนานกงเซิ่ง.
"เซิ่งหวัง,ลูกศรนี้แปลกมาก,ข้าสัมผัสได้ถึงอะไรบางอย่างแต่ไม่สามารถบอกออกมาเป็นคำพูดได้!"หนานกงเซิ่งที่ขมวดคิ้วไปมา.
เหล่าข้าราชบริพารต่างก็จ้องมองตาม.
"คุณสมบัติเวลา! ลูกศรนี้ถูกเคลือบด้วยอำนาจเวลา!"หวังคูครุ่นคิดและกล่าวออกมา.
"แล้วผลของลูกศรนี้คืออะไร?"จงซานที่สอบถามออกไป.
"เมื่อยิงออกไป,มันจะทำให้ลูกศรเคลื่อนที่ด้วยความเร็ว,เพราะว่ามีอำนาจของเวลา,ทำให้ฟ้าดินหยุดนิ่ง,แม้ว่าจะยิงออกไปด้วยพลังธรรมดา,แต่ด้วยอำนาจของเวลา,จะทำให้มันเคลื่อนที่ด้วยความเร็วสูงมาก,จนสามารถทะลวงผ่านม่านพลังป้องกันได้,แม้นว่าค่ายกลจะทำงานอยู่,ทว่าต่อหน้าคุณสมบัติเวลา,ทำให้มันหยุดนิ่งขณะที่มันพุ่งผ่าน,และคนที่ถูกยิงจะทำให้อายุไขหายไปในทันที,แม้แต่ระดับต้าเซียนหากถูกยิงละก็,จะตกตายไปในทันที,ดูเหมือนว่าหากไม่ใช่เซิ่งหวังแล้ว,คนอื่นคงไม่มีทางรอด!"หวังคูที่กล่าวออกมาอย่างจริงจัง
"คุณสมบัติเวลา?"จงซานที่ใบหน้าเปลี่ยนเป็นมืดคลึ้ม.
"เซิ่งหวังต้าเจิ้ง,พวกเราไม่ได้ต้องการจะยิงท่าน,ในเวลานั้นข้าก็ไม่คิดว่าเขาจะยิงออกมา,เขาที่ตัดสินใจด้วยตัวเอง,ข้าไม่เกี่ยวกับเรื่องนี้เลย!"ชายในชุดสีแดงที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางตื่นตกใจ.
"ไม่ได้เตรียมเอาไว้อย่างงั้นรึ?
แล้วเตรียมไว้ยิงใคร?"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"ยิง,ยิง.....!"ชายในชุดสีแดงที่จ้องมองไปยังเซียนเซียนแต่ไม่กล้าเอ่ยชื่อ.
"ยิงข้า?"เซียนเซียนที่จ้องมองอย่างเย็นชา.
"ใช่,ใช่,พวกเราเตรียมเอาไว้ยิงเจ้า,ทว่าเขาบอกว่าคนที่อยู่ด้วยกันยังไงก็ไม่รอด,ด้วยอำนาจของเวลา,ยังไงก็ต้องตายทั้งหมด...!"ชายชุดแดงที่กล่าวออกมาอึกอัก.
Chapter 894 The wolf
ancestor transforms
狼祖蜕变
บรรพชนหมาป่ากลายร่าง.
ภพหยิน,เมืองซ่าง ต้าเจิ้งทางเหนือ,บนภูเขาแห่งหนึ่ง.
ตำหนักขนาดใหญ่บนภูเขา,พื้นที่รอบๆปรากฏแสงสีขาวที่ส่องสว่าง,แสงสีขาวที่เจิดจ้า,สาดส่องไปรอบๆ,แสงสีขาวที่มายจนมองเห็นเป็นเหมือนกับหมอกควัน.
กลิ่นอายที่ทรงพลังน่าเกรงขามแผ่ออกไปรอบๆตำหนัก.
ที่ด้านนอกตำหนักนั้นมีเหล่ายอดฝีมือเผ่าหมาป่าอยู่มากมาย,เซียนสวรรค์
ซาโพว! ชิงอวิ๋น! จื่อเห่า!
ทุกคนต่างเป็นองค์รักษ์ปกป้องพื้นที่รอบๆ.
เหล่าตัวตนระดับสูงของเผ่าหมาป่าต่างก็มารวมตัวกันอยู่ในสถานที่ดังกล่าว,แต่ละคนต่างก็เต็มไปด้วยความจริงจัง,ปกป้องพื้นที่รอบๆเอาไว้.
ในพริบตาที่,กลิ่นอายที่ทรงพลังโผทะยายถูกยิงขึ้นท้องฟ้า,ประกายแสงสีขาวที่ปัดเป่าเมฆทั้งหมดให้หายไปทันที,อำนาจยิ่งใหญ่ที่กระจายไปรอบทิศ.
”~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
ในเวลาเดียวกันนี้,เหล่าหมาป่าที่คำรามออกมาเสียงดัง,ดังก้องไปทั่วท้องฟ้าพร้อมกับแสงสีขาว,จากนั้นแสงดวงดาราจากบนท้องฟ้าก็ถูกปล่อยลงมาอาบไปทั่วตำหนัก,ชำระล้างดวงวิญญาณ,แม้แต่เหล่าหมาป่าที่อยู่รอบๆยังได้รับผล,อำนาจที่ยิ่งใหญ่ราวกับสายน้ำหลากกำลังหล่อเลี้ยงร่างของเหล่าหมาป่า.
แสงสีเขียวจากด้วยดวงดารา,แสงสีขาวจาดดวงวิญญาณ,เวลานี้ปกคลุมไปทั่วพื้นที่ตำหนัก.
ซาโพว,ชิงอวิ๋น,จื่อเห่าและเหล่าหมาป่าระดับสูง,ต่างก็คุกเข่าลงในทันที,แววตาที่เต็มไปด้วยความเคารพนับถือ,แม้แต่เหล่าหมาป่าที่อยู่ด้านล่างพวกมันยังหมอบลงกับพื้นแสดงความเคารพไปยังทิศทางของตำหนักบนภูเขา.
เผ่าหมาป่าส่วนมากไม่รู้ว่าเกิดสิ่งใดขึ้น,ทว่าแรงกดดันที่ถูกปล่อยออกมานั้น,ยิ่งใหญ่จนข่มขวัญจิตวิญญาณของพวกมัน,นี่คืออำนาจของระดับสายโลหิตที่เหนือขั้นกว่าแสดงออกมาต่อเหล่าอสูรที่มีสายโลหิตที่ต่ำกว่า,เป็นอำนาจของตัวตนระดับสูงที่เผยความน่าเกรงขามออกมา.
ซาโพวและเหล่าหม่าป่าตนอื่นๆเหล่าตัวตนระดับสูง,เวลานี้พวกเขาสัมผัสได้ว่าสายโลหิตนี้อยู่เหนือยิ่งกว่าตี้เสวียนชา,ราวกับว่าเป็นหมาป่าจากยุคโบราณที่กำลังแผ่ความกดดันความน่าเกรงขามออกมาต่อหน้าของพวกมัน.
สองปีหลังจากที่เป็นเซียน,เหล่าหมาป่าจำนวนมากเพิ่งตระหนักอีกครั้ง,เซียนเซียนก็สามารถตัดผ่านระดับได้แล้ว,กลิ่นอายเช่นนี้ทำให้เหล่าหมาป่ามากมายหวาดกลัวและเคารพไปพร้อมๆกันด้วย.
จื่อจุ้นร้ายกาจนัก,หลังจากที่ตี้เสวียนชาจากไป,เซียนเซียนก็หลายเป็นจื่อจุ้นที่เคร่งขรึมไปในทันที.
เสียงหมาป่าตนหนึ่งที่คำรามดั่งก้องไปทั่วสวรรค์,ทั่วทั้งเมืองซ่าง,แม้แต่อาณาเขตจวงหลุน,ทำให้เหล่าหมาป่ามากมายต่างก็ต้องคุกเข่าลง,หมาป่าแทบทุกตนต่างก็ต้องหมอบร่างลงไม่กล้าขยับ.
นี่คือกลิ่นอายของหมาป่าชั้นสูง! ที่สร้างความตื่นตะลึงให้กับทุกคน.
กลิ่นอายที่สะกดวิญญาณหมาป่าทุกตน,แน่นอนว่านี่คือจื่อจุ้นของเผ่าหมาป่าในอาณาเขตเฟิงจงแห่งนี้อย่างไม่ต้องสงสัย.
และไม่รอช้า,จงซานที่นำเหล่าเสนาธิการคนสำคัญพุ่งตรงไปยังยอดเขา,ขณะที่มาอยู่ด้านหน้าตำหนักขนาดใหญ่แห่งหนึ่ง.
กลิ่นอายของเซียนเซียนที่พุ่งทะยายกว่าหนึ่งชั่วยาม,ขณะที่นางทะลวงไปยังอาณาเขตต้าเซียน,ก่อนที่จะค่อยๆเบาบางลง.
"บรรพชนหมาป่ากลายร่าง?"หวังคูที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางสงสัย.
"บรรพชนหมาป่ากลายร่าง?
หมายความว่าอย่างไร?"จงซานสอบถามออกไป.
"เรียนเซิ่งหวัง,ใต้สวรรค์แห่งนี้มีตำนาน,เผ่าหมาป่าในยุคโบราณนั้น,ครั้งหนึ่งเคยมียอดฝีมือไร้คู่เปรียบ,เป็นหมาป่าที่ยิ่งใหญ่สูงศักดิ์,ถูกนับให้เป็นบรรพชนหมาป่ารุ่นแรก,สายโลหิตตกทอดของเขาได้ถูกส่งต่อมายังรุ่นหลังๆ ทว่ามันก็จืดจางไปเรื่อยๆ,ทว่าในรุ่นหลังนั้นก็มีโอกาสที่จะเกิดขึ้นเช่นกันที่จะสามารถกระตุ้นสายโลหิตของบรรพชนรุ่นแรกขึ้น,ไม่ว่าหมาป่าตนใดหากสามารถทำได้ก็จะได้รับพรสวรรค์ที่ตื่นตะลึง,หากสามารถปลุกสายโลหิตของหมาป่ารุ่นที่หนึ่งได้,พวกเขาก็จะถูกเรียกว่า,หมาป่าบรรพชนเปลี่ยนร่าง,และมันมีโอกาสน้อยมาก,จนถึงกับเป็นสิ่งหายากเลยทีเดียว,และในแต่ละครั้งที่สามารถกระตุ้นสายโลหิตได้,จะเพิ่มพลังขึ้นเท่าตัว,และหากสามารถกระตุ้นโลหิตครบสามครั้ง,จะมีอำนาจเทียบเท่ากับปราชญ์เทพเลยก็ว่าได้,ทว่าจื่อจุ้นเซียนเซียนในเวลานี้,น่าจะปลุกสายโลหิตในครั้งแรกเท่านั้น!"หวังคูกล่าวตอบ.
"บรรพชนหมาป่าเปลี่ยนร่าง?"จงซานที่ขมวดคิ้วไปมา.
ในเวลาเดียวกันนั้นแสงสว่างที่ค่อยๆหายไปจนหมด.
"ตูมม~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
ประตูตำหนักที่เปิดออกมาเสียงดัง.
เซียนเซียนในชุดคลุมขนสัตว์สีขาวฟูก้าวออกมาจากตำหนัก,ดวงตาสีเขียวที่ค่อยจางหายไป,ใบหน้าเหมือนกับสตรีที่ดูสดใสมีชีวิตชีวิต,ในเวลานี้รูปร่างของนางได้กลายเป็นสตรีเต็มไวเรียบร้อยแล้ว.
"คารวะจื่อจุ้น!"
หมาป่าทุกตนที่อยู่รอบๆภูเขา,ที่แสดงความเคารพออกมา,พร้อมกับส่งเสียงที่ดังกึกก้อง,ดังกังวานไปทั่ว.
"อืม,ลุกขึ้น!"เซียนเซียนที่เอ่ยปากออกมา.
"ขอบคุณจื่อจุ้น!"หมาป่านับหมื่นที่เอ่ยออกมาเสียงดัง.
ทว่าเซียนเซียนในเวลานั้นได้จ้องมองไปยังจงซาน.
"ฮาห๋า,จงซาน,เจ้ารู้หรือไม่?
ข้า,เมื่อกี้.........!"เซียนเซียนที่เผลอตัวเล็กน้อยก่อนที่จะกล่าวออกมาอย่างสุขุม,และเผยยิ้มกว้างให้จงซาน.
ทว่านางที่หยุดคำพูดเอาไว้ก่อน,ก่อนที่จะกล่าวต่อหมาป่ารอบๆ,"เอาล่ะ,พวกเจ้ากลับไปก่อน!"
"รับทราบ!"เหล่าหมาป่าที่รับคำสั่งในทันที.
จงซานที่เผยยิ้มเล็กน้อย,ก่อนที่จะหันหน้ากลับไปกล่าวต่อเหล่าเสนาธิการเช่นกัน."พวกเจ้าเองก็กลับไปก่อน!"
"ครับ!"เหล่าเสนาธิการของจงซานที่รับคำในทันที.
จากนั้น,เหล่าเสนาธิการและเหล่าหมาป่าจึงได้แยกย้ายจากไปในทันที.
หลังจากที่ทุกคนจากไปแล้ว,ท่าทางของเซียนที่กลับมาเป็นแป้นแล้นเช่นเดิม,"ต้องทำตัวเคร่งขรึมทุกวัน,ใช้พลังงานมากจริงๆ!"
"ตี้เสวียนขาจากไปแล้ว,ตอนนี้เจ้าคือจือจุ้นเผ่าหมาป่า,จะไม่แสดงท่าทางจริงจังได้อย่างไร?"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"ดังนั้น,ท่านปู่ไปแล้ว,ความกดดันจึงมากตามไปด้วย,เอาล่ะ,ที่ข้ายังกล่าวไม่จบเมื่อครู่,เจ้าเดาสิว่าข้าทะลวงผ่านพลังฝึกตนแล้วเกิดอะไรขึ้น?"ดวงตาของเซียนเซียนที่เผยท่าทางตื่นเต้นออกมา.
"บรรพชนหมาป่ากลายร่าง?"จงซนที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"อ๋า? เจ้ารู้ได้อย่างไร?"
"ข้าเพิ่งได้ยินมาว่า,มันเพิ่งอยู่ในระดับแรก!"
"แต่ว่าข้าเพิ่งเลื่อนระดับ,เจ้าควรจะชมข้าสักเล็กน้อย!"เซียนเซียนที่เข้ามากอดแขนข้างหนึ่งของจงซานแสดงท่าทางเหมือนกับเด็กเอาแต่ใจ.
"อืม! ชมสักเล็กน้อย!"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางขำขัน.
แม้ว่าเซียนเซียนจะก้าวไปยังระดับต้าเซียนแล้ว,นิสัยใจคอของนางก็ยังคงแสดงท่าทางเหมือนเด็กๆ,บางที่อาจจะเพราะอยู่ต่อหน้าจงซานก็เป็นได้.
"อืม,ตอนนี้ข้านั้นร้ายกาจกว่าเดิมแล้ว,เจ้ารู้หรือไม่?
บรรพชนหมาป่ากลายร่างนั้น,ข้าได้ยินเรื่องนี้มาจากปู่คาดไม่ถึงว่าข้าจะสามารถทำได้,และอีกอย่างข้ายังได้รับทักษะบางอย่างสืบทอดมาทางสายโลหิตด้วย,บางที่อาจจะเรียกว่าทักษะเทวะ"เซียนเซียนที่เอ่ยออกมาด้วยท่าทางตื่นเต้นดีใจ.
"ทักษะเทวะ?"จงซานที่ตกใจเล็กน้อย.
"ใช่,หลังจากนี้,ข้าจะทำหน้าที่แทนท่านปู่เอง,ข้าจะเป็นผู้สนับสนุนที่แข็งแกร่งให้เจ้า,มีข้าอยู่,จะไม่มีใครทำร้ายได้อย่างแน่นอน!"เซียนเซียนที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางจริงจัง.
ขณะที่จงซานกำลังจะกล่าวอะไรบางอย่าง,ทันใดนั้น,ขนทั่วร่างที่ลุกตั้งชันขึ้นมาในทันที.
"ตูมมมมม~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
ที่ด้านหลังจงซาน,ปรากฏแผนภาพขึ้นมาทันที.
ผังจักรพรรดิ!
นี่คือผังจักรพรรดิของภพหยิน!
เป็นอะไรที่แปลกประหลาดมา,คาดไม่ถึงเลยว่าจะมีคนลอบสังหารเขา?
โชคดีที่ยังมีผังจักรพรรดิปรากฏออกมาป้องกันจงซานเอาไว้.
ริ้วแสงสีทองที่พุ่งเข้ามา,ก่อนที่จะย้อนคืนกลับไปด้วยความเร็ว,ไปยังสถานที่แห่งหนึ่ง.
"มีมือสังหาร?"ใบหน้าของเซียนเซียนถึงกับเปลี่ยนเป็นขาวซีดทันที.
ใบหน้าที่สดใส,พริบตาเดียวก็กลายเป็นมืดคลึ้มจดจ้องมองไปยังเส้นแสงสีทองที่หายไป.
"ฟิ้ว!"
ร่างของเซียนเซียนที่พุ่งตรงไปยังสถานที่ดังกล่าวในทันที.
กับการปรากฏตัวของนักฆ่า,จากนั้นก็ปรากฏเหล่ายอดฝีมือมากขึ้น,หวังคูที่เคลื่อนที่ด้วยความเร็ว,ออกไปไล่ล่าอย่างรวดเร็ว.
จงซานที่เก็บผังจักรพรรดิ,ใบหน้าที่กลายเป็นมืดคลึ้ม.
"เซิ่งหวัง,เป็นไรหรือไม่?"อี้เหยี่ยนและเสนาธิการคนอื่นๆที่เร่งรีบมาในทันที.
"เรียกตัวหนานกงเซิ่ง!"จงซานที่กล่าวอย่างเคร่งขรึม.
จากนั้นไม่นาน,หนานกงเซิ่งก็เข้ามา.
"เซิ่งหวัง!"หนานกงเซิ่งที่กล่าวออกมาด้วยความเคารพ.
"มีลูกศรยิงเข้ามาในเมืองซ่าง,เจ้ารับผิดชอบค่ายกล,ลูกศรทรงพลังเป็นอย่างมาก,เจ้าไม่พบอย่างงั้นรึ?"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"ไม่เลย,ค่ายกลรอบๆไม่ตอบสนองแม้แต่น้อย,ทำให้เฉินไม่รับรู้เลย!"หนานกงเซิ่งที่ขมวดคิ้วไปมา.
แม้นว่าหนานกงเซิ่งจะมีพลังฝึกตนที่สูงกว่าจงซานแล้ว,ทว่าหลายปีมานี้ที่ได้สัมผัสกับอำนาจและความสามารถของจงซาน,ทำให้เขาไม่กล้าที่จะไม่เชื่อฟัง.
"จากนั้น,ที่ไกลออกไป,เห็นเป็นริ้วแสงสีขาวและดำพุ่งตัดผ่านขอบฟ้า,เป็นเซียนเซียนและหวังคูที่กลับมาแล้วนั่นเอง.
"โครม!"
"โครม!"
หวังคูที่โยนคนสองคนลงมา,หนึ่งยังมีชีวิต,อีกหนึ่งตกตายไปแล้ว.
คนที่มีชีวิตอยู่เวลานี้เต็มไปด้วยความหวาดกลัว,เขาสวมชุดสีแดง,ใบหน้าที่มีเหงื่อมากมายผุดออกมา,ที่หน้าออกนั้นดูเหมือนถูกโจมตีจนมีโลหิตเปื้อนไปหมด,ดูเหมือนว่าจะเป็นเซียนเซียนที่โจมตี.
ส่วนอีกคนที่ตายไปแล้ว,หน้าอกของเขาที่มีลูกศรสีทองปักอยู่,ร่างกายที่เหี่ยวแห้ง,ดูเหมือนคนชรา.
"คนที่ตายไปถูกลูกศรยิง,คาดไม่ถึงเลยว่าจะเป็นเผ่าหมาป่า,ทว่าไม่ใช่เผ่าหมาป่าของต้าเจิ้ง,สุดแล้วแต่เจ้าจะจัดการ."เซียนเซียนที่กล่าวออกมาด้วยความขมขื่น.
"เผ่าหมาป่า?"แววตาของจงซานที่เผยความเย็นชาออกมา.
ใบหน้าของชายชุดแดงเวลานี้กำลังหวาดผวาตัวสั่นงันงก,เขาถูกจับแทบจะในทันที,และตอนนี้ยังอยู่ท่ามกลางยอดฝีมือ,ตายอย่างงั้นรึ?
ราวกับว่าตระหนักได้ถึงบางอย่าง,ดวงตาของชายในชุดสีแดงราวกับกำลังจะตัดสินใจอะไรบางอย่าง.
"เจ้าต้องการฆ่าตัวตายอย่างงั้นรึ? โปรดวางใจ,หลังจากที่เจ้าตายแล้ว,ข้าสามารถควบคุมวิญญาณเจ้าได้!"หวังคูที่กล่าวออกมาเล็กน้อย.
ได้ยินคำพูดของหวังคูแล้ว,หัวใจของชายชุดแดงที่รัดแน่นเต็มไปด้วยความเศร้าใจ.
"บอกมาว่าใครเป็นคนส่งเจ้ามา!"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"เจ้าจะสังหารข้าไม่ได้,ข้าเป็นคนของนิกายซือกง,เจ้ารู้ใหมว่าเขาเป็นใคร?
คนที่เจ้าสังหารไปนั้น,เป็นศิษย์หลักของเจ้านิกาย,พวกเจ้าต้องตาย,ประมุขนิกายจะต้องสังหารพวกเจ้าแน่นอน,ไม่มีใครหนีรอด!"ชายในชุดสีแดงที่กล่าวออกมาเสียงดัง.
"นิกายซือกงอย่างงงั้นรึ?
ข้าเองกำลังคิดหาวิธีจัดการพวกเจ้าอยู่เหมือนกัน,คาดไม่ถึงเลยว่าเจ้าจะเข้ามาหา?"ดวงตาของจงซานที่เปล่งประหลาดด้วยความเย็นชา.
ในเวลาเดียวกันนั้น,หนานกงเซิ่งที่เดินไปตรวจสอบศพ,พร้อมกับนำศรสีทองออกมา,ขณะที่ถอนศรสีทองออก,ก็ยิ่งทำให้ศพนั้นเหี่ยวแห้งลงอย่างรวดเร็ว.
ลูกศร? ยิ่งผ่านค่ายกลป้องกันเข้ามาได้,ทว่ากลับไม่ถูกตรวจจับได้อย่างงั้นรึ?
"นี่มัน!"หนานกงเซิ่งที่สูดหายใจลึก,พร้อมกับชี้ไปยังลูกศรดังกล่าวในทันที.
ทุกคนต่างก็จ้องมองไปยังหนานกงเซิ่ง.
"เซิ่งหวัง,ลูกศรนี้แปลกมาก,ข้าสัมผัสได้ถึงอะไรบางอย่างแต่ไม่สามารถบอกออกมาเป็นคำพูดได้!"หนานกงเซิ่งที่ขมวดคิ้วไปมา.
เหล่าข้าราชบริพารต่างก็จ้องมองตาม.
"คุณสมบัติเวลา! ลูกศรนี้ถูกเคลือบด้วยอำนาจเวลา!"หวังคูครุ่นคิดและกล่าวออกมา.
"แล้วผลของลูกศรนี้คืออะไร?"จงซานที่สอบถามออกไป.
"เมื่อยิงออกไป,มันจะทำให้ลูกศรเคลื่อนที่ด้วยความเร็ว,เพราะว่ามีอำนาจของเวลา,ทำให้ฟ้าดินหยุดนิ่ง,แม้ว่าจะยิงออกไปด้วยพลังธรรมดา,แต่ด้วยอำนาจของเวลา,จะทำให้มันเคลื่อนที่ด้วยความเร็วสูงมาก,จนสามารถทะลวงผ่านม่านพลังป้องกันได้,แม้นว่าค่ายกลจะทำงานอยู่,ทว่าต่อหน้าคุณสมบัติเวลา,ทำให้มันหยุดนิ่งขณะที่มันพุ่งผ่าน,และคนที่ถูกยิงจะทำให้อายุไขหายไปในทันที,แม้แต่ระดับต้าเซียนหากถูกยิงละก็,จะตกตายไปในทันที,ดูเหมือนว่าหากไม่ใช่เซิ่งหวังแล้ว,คนอื่นคงไม่มีทางรอด!"หวังคูที่กล่าวออกมาอย่างจริงจัง
"คุณสมบัติเวลา?"จงซานที่ใบหน้าเปลี่ยนเป็นมืดคลึ้ม.
"เซิ่งหวังต้าเจิ้ง,พวกเราไม่ได้ต้องการจะยิงท่าน,ในเวลานั้นข้าก็ไม่คิดว่าเขาจะยิงออกมา,เขาที่ตัดสินใจด้วยตัวเอง,ข้าไม่เกี่ยวกับเรื่องนี้เลย!"ชายในชุดสีแดงที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางตื่นตกใจ.
"ไม่ได้เตรียมเอาไว้อย่างงั้นรึ?
แล้วเตรียมไว้ยิงใคร?"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"ยิง,ยิง.....!"ชายในชุดสีแดงที่จ้องมองไปยังเซียนเซียนแต่ไม่กล้าเอ่ยชื่อ.
"ยิงข้า?"เซียนเซียนที่จ้องมองอย่างเย็นชา.
"ใช่,ใช่,พวกเราเตรียมเอาไว้ยิงเจ้า,ทว่าเขาบอกว่าคนที่อยู่ด้วยกันยังไงก็ไม่รอด,ด้วยอำนาจของเวลา,ยังไงก็ต้องตายทั้งหมด...!"ชายชุดแดงที่กล่าวออกมาอึกอัก.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
ปัจจุบันแปลจบแล้ว 1672 ตอน สนใจติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ครับ
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น