Immortality Chapter 893 Revolving Wheel Territory
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 893 อาณาเขตจวงหลุน
Chapter 893 Revolving
Wheel Territory
ปราชญ์เทพทั้งสามดูแปลกมาก,เรื่องนี้วันนี้ห้ามเอ่ยอีกอย่างงั้นรึ?
เป็นเรื่องที่แปลกประหลาดมาก,บางที่คงไม่ใช่เรื่องที่ควรสงสัย,คนทั้งสี่ต่างได้รับสมบัติตกทอดของนวี่หว๋า,แต่ไม่สามารถครอบครองได้หรือไม่,แล้วปราชญ์เทพสองคนที่ไม่ยินดีเข้าไปด้านใน,ดูเหมือนว่าเรื่องนี้ดูแปลกประหลาดเป็นอย่างมาก.
หรือคนทั้งสามได้สมบัติตกทอดมาแล้วรึ?
แล้วจะออกมาพร้อมกับปราชญ์เทพได้อย่างไร.
ทำไมปราชญ์เทพถึงต้องปกป้องคนทั้งสามด้วย?
เป็นเรื่องที่แปลกประหลาดมาก,ทว่าก็ไม่มีใครกล้าโต้แย้งแต่อย่างใด,ปราชญ์เทพนับว่าเป็นตัวตนที่แข็งแกร่งที่สุดในโลกหล้า,พวกเขาจะกล้าล่วงเกินปราชญ์เทพทั้งสามพร้อมกันได้อย่างไร?
ถึงมีอุปกรณ์ปราชญ์เทพอยู่จริงแล้วพวกเขาจะสามารถได้มันมาครองได้เช่นไร?เพียงแค่คิด
นั่นไม่ต่างจากแส่หาความตาย!
เหล่าเซียนโบราณต่างก็จดจ้องมองกลุ่มของจงซานสูดหายใจลึก,"น้อมรับคำสั่งปราชญ์เทพ!"
ไม่มีใครกล้าไม่ยอมรับ,หรือแสดงท่าทางไม่พอใจใดๆทั้งสิ้น.
จงซานที่ครุ่นคิดเล็กน้อยกับสถานการณ์ที่เกิดขึ้น,เทียนชู?
นี่คือตัวตนที่ไม่อาจแม้แต่คิดล่วงเกินอย่างงั้นรึ?
ปราชญ์เทพทั้งสามที่จดจ้องมองลงไปยัง,ทะเลอ้าวไลที่กว้างใหญ่!
"มาจากที่ใหน,ให้กลับไปที่นั่น!"โม่จื่อที่กล่าวออกมาเบาๆ.
ในเวลานี้ไม่ต้องบอกว่าเสียงดังกล่าวนั้นได้ส่งไปถึงทุกคนที่อยู่ด้านร่างของทะเลอ้าวไล,ทุกคนที่อยู่ในทะเลอ้าวไลในเวลานี้แสดงความเคารพออกมาและจากไปทันทีเช่นกัน.
ไม่รู้ตั้งแต่เมื่อไหร่เช่นกัน,หม่ากูที่อยู่ด้านล่างทะเลอ้าวไลนั้นได้หายไปแล้ว,ไม่รู้ว่าตั้งแต่เมื่อไหร่.
ปราชญ์เทพทั้งสามที่จ้องมองหน้ากแนและกัน,จากนั้นแสงสีขาวก็พวยพุ่งออกจากร่างครอบๆครงในทันที.
เหล่าเซียนโบราณที่ถูกสัมผัสเทวะของปราชญ์เทพครอบครองร่าง,ทันใดนั้นก็หมดสติล้มลงบนพื้นในทันที.
"พวกเรากลับ!"เซิ่งหวังไท่ชูที่เอ่ยปากออกมาในทันที.
"รับทราบ!"คนของชิงชิวที่รับคำสั่งในทันที.
เซิ่งหวังไท่ชูที่นำกงจูจิวเหว่ยกลับ,ส่วนปรมาจารย์หมาซือเหม่ยได้นำจงซานและซูอาโฝวกลับลงไปด้านล่างด้วยเช่นกัน.
หนึ่งในสามอ๋องก็ได้เข้าไปประครองซือหม่าชิงกลับไปเช่นกัน.
ประมุขนิกายจื่อเซียวที่จ้องมองไปยังทิศทางที่ซือหม่าชิงจากไป,ขมวดคิ้วไปมาเล็กน้อย,หากแต่ไม่กล่าวอะไรก่อนที่จะหายไปในทันทีเช่นกัน.
เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในทะเลอ้าวไล,จบสิ้นแล้ว,แม้ว่าทุกคนจะเต็มไปด้วยความสงสัย,คงมีเพียงกลุ่มของจงซานสามคนเท่านั้นที่รับรู้,มีอะไรกันแน่ในตำหนักดวงดาว,หากแต่ก็ไม่มีใครกล่าวสิ่งใดออกมา.
อย่างไรถึงต้องการรับรู้แต่ใครเล่าจะกล้าเอ่ย?
แม้นว่าจงซานจะได้รับสิ่งใดมา,แน่นอนว่าพวกเขาก็ไม่กล้าเคลื่อนไหวเช่นกัน!
หลังจากที่กลับมายังชิงชิว.
ซือหม่าชิงที่ต้องนอนซมเป็นครึ่งปีไม่ฟื้นขึ้นมา.
ซือหม่าชิงที่ฟื้นขึ้นมา,ตอนนี้ได้มานั่งอยู่ในสวนแห่งหนึ่ง,เหล่าผู้ใต้บังคับบัญชาถูกสั่งให้ออกไปทั้งหมด.
"ภายในสวน,ซือหม่าชิงที่ขมวดคิ้วไปมา.
"เหนียงเหนียงนวี่หว๋าพยายามที่จะเปลี่ยนเทียนชู?
เดิมที่,เทียนชูก็ไม่ได้ไร้เทียมทาน!"ภายในใจของซือหม่าชิงที่กำลังครุ่นคิดเรื่องที่เกิดขึ้นไปมา.
ทันใดนั้น,ซือหม่าชิงก็นำจี้หยกที่ห้อนอยู่บนเอวขึ้นมา.
ด้วยการใช้วิชาลับออกมา,จี้หยกทีค่อยๆลอยออกไปพร้อมกับหมุนวนไปมาช้าๆ,จี้หยกที่ค่อยๆส่องสว่าง,ที่ด้านในนั้นดูเหมือนว่าจะเป็นหยกบันทึกที่ล้ำล้ำ,คาดไม่ถึงเลยว่าเขาจะใช้มันบันทึกเรื่องที่เกิดขึ้นที่ด้านในตำหนักดวงดาว.
เมื่อดูภาพที่เกิดขึ้นด้านใน,ซือหม่าชิงที่ขมวดคิ้วไปมาอย่างลึกล้ำ.
"จงซาน?
ช่างน่าเสียดายนัก,ที่ไม่สามารถเอามาใช้งานได้!"ซือหม่าชิงที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
เมื่อจ้องมองดูภาพทั้งหมดแล้ว,ซือหม่าชิงที่บีบหยกดังกล่าว.
"โพล๊ะ!"จี้หยกที่ระเบิดออกมาในทันที.
ซือหม่าชิงหลับตาลง,ซือหม่าชิงที่ครุ่นคิดนั่งนิ่ง.
"อาณาเขตเฟิงจง? วิหารลม? สุสานเฟิงลี่ซือ?
สุสานของเหนียงเหนียงนวี่หว๋า"
ซือหม่าชิงที่ยังไม่ลืมตา,ยังคงครุ่นคิด,และเคาะนิ้วไปมาบนโต๊ะ.
"ปราชญ์เทพไท่ซ๋างบอกว่าจะช่วยป้องกันคนที่ซือสัตย์,ทว่าคนเหล่านั้นปกป้องสุสานเหนียงเหนียงนวีหว๋า,แน่นอนว่าจะต้องเป็นกลุ่มคนที่ไม่ธรรมดา,เป็นหนึ่งในหกกลุ่มอิทธิพลของอาณาเขตเฟิงจง,ศาลเทวะไท่ชู,ศาลเทวะไท่อี้,ศาลเทวะไท่จี,สามศาลเทวะ,และยังมีนิกายจื่อเซียว,นิกายหลานเติ้ง,นิกายเสอโหว! ศาลเทวะไท่ชูไม่ใช่อย่างแน่นอน,นิกายหลานเติ้งล่ะ?
กลุ่มของหลวงจีนเป็นไม่ไม่ได้เช่นกัน,หรือว่าจะเป็นนิกายเสอโห่วกัน?"
"วิหารเสอโหว?
ได้ยินข่าวว่าเหนียงเหนียงนวีหว๋านั้นมีร่างแรกเป็นอสรพิษ,ร่างอสรพิษ? เสอ?
เสอโหว?(จักรพรรดินิอสรพิษ) ความจริงดูเหมือนว่าคนของนิกายเสอโหวนั้นได้ปรากฏขึ้นหลังจากที่เหนียงเหนียงนวีหว๋าล่วงหล่นจากสวรรค์,สุสานเหนียงเหนียงหนี่หว๋า,นิกายเสอโหวเกิดขึ้นมาเพื่อป้องป้องอะไรบางอย่างงั้นรึ?"ซือหม่าชิงที่ลืมตาขึ้น,ดวงตาเปล่งประกาย.
ซือหม่าชิงที่ลุกขึ้นก่อนที่จะเดินออกไป.
"สุสานนวีหว๋า?
ข้างในนั้นต้องมีของวิเศษของเหนียงเหนียงนวี่หว๋า?"
"ดูเหมือนว่านิกายเสอโหวเองที่อยู่ในอาณาเขตเฟิงจง,มีประวัติความเป็นมาที่ยาวนานเช่นกัน."ซือหม่าชิงที่ทำการวิเคราะห์.
ภพหยิน! อาณาเขตจวงหลุน,ศาลเทวะต้าเจิ้ง.
กองกำลังหลักของต้าเจิ้ง,เวลานี้ได้รวมตัวอยู่ในภพหยินแล้ว,เหล่าเสนาธิการเกือบทั้งหมดจงซานได้นำมาไว้ในภพหยิน,ศาลเทวะในภพหยางเวลานี้เหลือเอาไว้เพียงแค่ประคับประครองเท่านั้น,ส่วนภพหยินนั้นกลับดูทรงพลังกว่าเป็นอย่างมาก.
เหล่าต้าเซียนโจมตี?
มีบาง,ทว่าเทียบไม่ได้กับภพหยางแม้แต่น้อย,นับตั้งแต่แรกจนถึงเวลานี้,ไม่มีปัญหาอะไรต่อจงซานเลยแม้แต่น้อย.
กองของต้าเจิ้งที่เก็บตัวเงียบอยู่ในอาณาเขตของตัวเอง,ไม่มีใครรับรู้ด้านใน,คนของพวกเขาถูกส่งออกมาเพื่อสังเกตการณ์ทุกคนล้วนแล้วแต่หายไปอย่างไร้ร่องรอย.
ทำให้ดินแดนของต้าเจิ้ง,เต็มไปด้วยความลึกลับและน่าเกรงขาม.
นับเป็นอีกหนึ่งดินแดนที่ทรงพลังในอาณาเขตแถบนี้ขึ้นมาในทันที.
คนจากโลกใบเล็กที่ผุดออกมา,โดยปรกติแล้วจะมีพลังฝึกตนด้อยกว่าคนจากโลกใบใหญ่,ทว่าเขตแดนแห่งนี้กลับไม่เพียงพล้ำต่อราชวงศ์สวรรค์ที่อยู่รอบๆเลยแม้แต่น้อย.
แม้นว่าที่ภพหยินจะไร้เขตแดนโลกเซียนจากอนุสาวรีย์อมตะก็ตาม,ทว่าไม่จำเป็นต้องกังวล,เพราะว่ามีเพียงแปดต้าเซียนเท่านั้นที่เดินทางมาเพื่อปล้นชิงอุปกรณ์ต้าเซียนจากจงซาน.
ทว่าเพียงแค่ผู้ฝึกตนไร้สังกัดจะสร้างปัญหาอะไรให้กับจงซานได้?
มีเหรอที่จงซานจะรับมือไม่ได้.
เพียงแค่เหล่าเสนาธิการของต้าเจิ้งก็เพียงพอแล้ว.
แปดต้าเซียน,และหลายสิบเซียนสวรรค์,แล้วอย่างไร?
หากไม่ตายก็จะถูกส่งไปยังคุกสวรรค์ของต้าเจิ้ง.
พวกเขาจะถูกผนึกพลังฝึกตน,และถูกส่งตัวให้กับผู้บัญชาการจินอี้เหว่ย,หลิวอู๋ซ่างสอบสวนด้วยตัวเอง.
พวกเขาทุกคนล้วนแต่ถูกบังคับแย่งชิงวิชาและความรู้ต่างๆ
และถูกส่งต่อให้กับเหล่าทหารในกองทัพ,เพื่อเพิ่มความแข็งแกร่งของกับศาลเทวะต้าเจิ้ง.
ต้าเจิ้งที่ต้องการพัฒนาความแข็งแกร่ง,ซึ่งหลายๆครั้งก็ใช้ความรุนแรงด้วยเช่นกัน.
นับตั้งแต่แยกสวรรค์,มีหลากหลายกลุ่มอิทธิพลที่มาเยือน,ทว่าต้าเจิ้งเองก็ยังคงหยุดนิ่งไม่เคลื่อนไหว.
ภายในท้องพระโรง,ร่างแยกเงาจงซานที่นั่งอยู่บนบัลลังก์เก้ามังกร,จดจ้องมองไปยังเหล่าขุนนาง,พร้อมกับพูดคุยปรึกษาเกี่ยวกับเรื่องสำคัญของอาณาจักร.
"รายงานเซิ่งหวัง!"อี้เหยี่ยนที่ก้าวออกมา.
"อืม!"
"ตลอดสองปีมานี้,รอบๆมีแปดราชวงศ์สวรรค์,ที่รุกเข้ามาในเขตแดนพวกเรา
19 ครั้ง,และทุกครั้ง,พวกเราสามารถกำจัดพวกเขาได้ทั้งหมด!"อี้เหยี่ยนกล่าว.
"อืม!"จงซานพยักหน้ารับ.
"ตลอดสองปีมานี้,เฉินได้ส่งหน่วยสังเกตการ,ออกไปสำรวจพื้นที่รอบๆเขตแดนจวงหลุน,และได้รับข้อมูลบางส่วนมาเกี่ยวกับกลุ่มที่ไม่เป็นมิตรต่อกัน.อี้เหยี่ยนกล่าว.
"ได้อะไรมากบ้าง!"จงซานที่กล่าวด้วยท่าทางสนใจ.
"ครับ,ในอาณาเขตจวงหลุนนี้,ทางทิศเหนือและทิศใต้,โดยทางทิศเหนือของพวกเรา,ที่แสดงตัวตนเป็นศัตรูของพวกเราโดยตรง,ก็คือนิกายซือกง,โดยมีประมุขมีนามว่า
โหลวซิงเฉิง,พวกเขานับว่ามีความแข็งแกร่งที่ลึกล้ำ,ซึ่งเขามีทักษะเทวะ
"เวลา"
นับเป็นศัตรูที่ต้องระวัง,แม้ว่าพวกเขาจะแข็งแกร่ง,ทว่าราชวงศ์ของพวกเราก็ยังพอรับมือได้!"อี้เหยี่ยนที่กล่าววิเคราะห์.
"แล้วทิศใต้ล่ะ?"จงซานที่สอบถามออกมา.
"ทางทิศใต้ที่สามารถคุกคามพวกเราได้นั้น,พวกเขานับว่ามีความแข็งแกร่งเป็นอย่างมาก,เป็นศาลเทวะอู๋เซี่ยง,ประมุขของศาลเทวะแห่งนี้นั้นเคยอยู่ในโลกใบเล็กเช่นเดียวกับพวกเรามื่อหลายพันปีก่อนหน้า,และประมุขเซิ่งหวังของศาลเทวะอู๋เซี่ยง,ก็คือบรรพชนของเจิ้นจวินเนี่ยโหยวโหยว."อี้เหยี่ยนกล่าว.
"บรรพชนของเนี่ยนโหยวโหยวอย่างงั้นรึ?"จงซานที่ขมวดคิ้วไปมาเล็กน้อย.
จ้องมองไปยังจงซาน,อี้เหยี่ยนพยักหน้ารับ,"เซิ่งหวังอูเซี่ยง(ไร้ลักษณ์)
นั้นทรงพลังเป็นอย่างมาก,พวกเขาที่ยึดครองพื้นที่ไปกว่าครึ่งหนึ่งของอาณาเขตจวงหลุน,หากเทียบกับกลุ่มอิทธิพลทั้งหมดในอาณาเขตจวงหลุน,พวกเขาถือว่าเป็นยักษ์ใหญ่ที่แข็งแกร่งที่สุด.
จงซานยังคงเคาะนิ้วไปมาบนบัลลังก์มังกร,พร้อมกับครุ่นคิดเกี่ยวกับเรื่องต่างๆภายในอาณาเขตจวงหลุน.
ในเวลาเดียวกันนั้น,หนีปู่ซาก็ก้าวออกมาทันทีเช่นกัน.
"รายงานเซิ่งหวัง!"หนี่ปู่ซากล่าวออกมาด้วยความเคารพ.
"กล่าว!"
"ครับ,เฉินนั้น,เคยออกมาจากโลกใบเล็ก,ด้วยการใช้ประโยชน์จากตำหนักสังสารวัฏ,ตราบเท่าที่เซิ่งหวังสามารถยึดครองตำหนักสังสารวัฏมาเป็นของพวกเราได้,เฉินสามารถที่จะควบคุมตำหนักสังสารวัฏ,สามารถใช้ค่ายกลโบราณของที่นั่นได้.เฉินรับประกันว่าหากได้ค่ายกลดังกล่าว,จะสามารถป้องกันแม้แต่เซียนโบราณนับร้อยโดยที่ไม่พ่ายแพ้!"หนี่ปู่ซาที่กล่าวออกมาด้วยความเคารพ.
"สามารถป้องกันเซียนโบราณนับร้อย,โดยที่ไม่พ่ายแพ้,ตำหนักสังสารวัฏอย่างงั้นรึ?"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยความจริงจัง.
"ครับ,ตำหนักสังสารวัฏนั้นอยู่ในอาณาเขตของกลุ่มอิทธิพลนิกายซือกง,ตอนนี้นับว่าเป็นศัตรูที่แข็งแกร่งของพวกเรา,อย่างไรก็ตามพวกเราก็ยังไม่สามารถควบคุมตำหนักดังกล่าวได้."หนี่ปู่ซ่ากล่าว.
จงซานที่จ้องมองไปยังหนี่ปู่ซา,พลางขมวดคิ้วไปมา,ภายในอาณาเขตจวงหลุนนั้น,ตำหนักสังสารวัฏนั้นนับว่ามีชื่อเสียงเป็นอย่างมาก,เป็นสถานที่ถูกทิ้งไว้มาหลายแสนปีแล้ว,ว่าแต่หนี่ปู่ซาจะสามารถควบคุมมันได้อย่างงั้นรึ?
"ตกลง,ข้าจะยึดครองตำหนักสังสารวัฏ,เพื่อให้เจ้าจัดการก็แล้วกัน!"จงซานที่กล่าวยืนยัน.
"ขอบพระทัยเซิ่งหวัง!"หนี่ปู่ซาที่กล่าวออกมาด้วยความเคารพ.
"เซิ่งหวัง,หากตัดสินใจที่จะเปิดศึกกับนิกายซือกง,อาจจะไม่เป็นผลดีกับพวกเราก็เป็นได้,เพราะรอบๆนี้มีแปดราชวงศ์สวรรค์ที่คอยต้านทานพวกเราอยู่!"อี้เหยี่ยนกล่าว.
"แปดราชวงสวรรค์ที่ต้านทานพวกเราอยู่อย่างงั้นรึ?ตลอดสองปีมานี้แปดราชวงศ์สวรรค์ได้โจมตีพวกเรา
19 ครั้ง,เวลานี้คงถึงเวลาตอบโต้แล้ว!"จงซานกล่าวอย่างเคร่งขรึม.
"รับทราบ,เฉินได้เตรียมแผนการที่จะบุกแปดราชวงศ์สวรรค์แล้ว,หากแต่จำเป็นต้องได้รับความร่วมมือกับแม่ทัพคนอื่นด้วย,ขอให้เซิ่งหวังได้อนุญาต!"อี้เหยี่ยนที่ยืนแผ่นริ้วหยกออกไปในทันที.
เหล่าเสนาธิการคนอื่นๆที่เผยท่าทางอัศจรรย์ใจ,อี้เหยี่ยน?
ควรค่าแล้วที่เป็นแม่ทัพที่เซิ่งหวังให้ความสำคัญที่สุด,เขาได้เตรียมแผนการมาก่อนแล้วรึ?
นี่นับว่าเป็นการแบ่งเบาภาระของเซิ่งหวังไม่น้อย.
จงซานที่ใช้สัมผัสเทวะตรวจสอบข้อมูล,พลางหลับตาครุ่นคิด.
"ตกลง!"จงซานที่กล่าวยืนยัน.
"รับทราบ,เซิ่งหวัง!"อี้เหยี่ยนที่น้อมรับคำสั่งในทันที.
"เฉินอยู่นี่แล้ว!"เหยี่ยนฉงจื่อที่ก้าวออกมาในทันที.
"อี้เหยี่ยนรับผิดชอบแปดราชวงศ์สวรรค์,ส่วนเจ้าตอนนี้,ข้าจะมอบหมายให้เจ้า,โจมตีสี่แดงเทวะที่อยู่รอบๆต้าเจิ้ง,ร่วมมือกับวิหารต้าหมิง,ข้าจะให้เจ้าเป็นคนออกคำสั่ง! และเคลื่อนย้ายทหารชั้นสูง 3 ล้านคน!
ในสงครามครั้งนี้!"
"น้อมรับคำสั่ง!"เหยี่ยนฉงจื่อที่รับคำสั่งในทันที.
ทว่าในเวลาเดียวกันนั้น,จงซานต้องขมวดคิ้วไปมา,จ้องมองไปยังพื้นที่ไกลออกไป.
เหล่าเสนาธิการคนสำคัญเองก็จ้องมองไปยังตำหนักที่อยู่ไกลออกไปเช่นกัน.
"ยินดีกับเซิ่งหวังด้วย,จื่อจุ้นเซียนเซียน,ตอนนี้ได้ก้าวไปถึงระดับต้าเซียนแล้ว!"หนี่ปู่ซ่าที่กล่าวออกมาด้วยความเคารพ.
Chapter 893 Revolving
Wheel Territory
转轮疆域
อาณาเขตจวงหลุน
ปราชญ์เทพทั้งสามดูแปลกมาก,เรื่องนี้วันนี้ห้ามเอ่ยอีกอย่างงั้นรึ?
เป็นเรื่องที่แปลกประหลาดมาก,บางที่คงไม่ใช่เรื่องที่ควรสงสัย,คนทั้งสี่ต่างได้รับสมบัติตกทอดของนวี่หว๋า,แต่ไม่สามารถครอบครองได้หรือไม่,แล้วปราชญ์เทพสองคนที่ไม่ยินดีเข้าไปด้านใน,ดูเหมือนว่าเรื่องนี้ดูแปลกประหลาดเป็นอย่างมาก.
หรือคนทั้งสามได้สมบัติตกทอดมาแล้วรึ?
แล้วจะออกมาพร้อมกับปราชญ์เทพได้อย่างไร.
ทำไมปราชญ์เทพถึงต้องปกป้องคนทั้งสามด้วย?
เป็นเรื่องที่แปลกประหลาดมาก,ทว่าก็ไม่มีใครกล้าโต้แย้งแต่อย่างใด,ปราชญ์เทพนับว่าเป็นตัวตนที่แข็งแกร่งที่สุดในโลกหล้า,พวกเขาจะกล้าล่วงเกินปราชญ์เทพทั้งสามพร้อมกันได้อย่างไร?
ถึงมีอุปกรณ์ปราชญ์เทพอยู่จริงแล้วพวกเขาจะสามารถได้มันมาครองได้เช่นไร?เพียงแค่คิด
นั่นไม่ต่างจากแส่หาความตาย!
เหล่าเซียนโบราณต่างก็จดจ้องมองกลุ่มของจงซานสูดหายใจลึก,"น้อมรับคำสั่งปราชญ์เทพ!"
ไม่มีใครกล้าไม่ยอมรับ,หรือแสดงท่าทางไม่พอใจใดๆทั้งสิ้น.
จงซานที่ครุ่นคิดเล็กน้อยกับสถานการณ์ที่เกิดขึ้น,เทียนชู?
นี่คือตัวตนที่ไม่อาจแม้แต่คิดล่วงเกินอย่างงั้นรึ?
ปราชญ์เทพทั้งสามที่จดจ้องมองลงไปยัง,ทะเลอ้าวไลที่กว้างใหญ่!
"มาจากที่ใหน,ให้กลับไปที่นั่น!"โม่จื่อที่กล่าวออกมาเบาๆ.
ในเวลานี้ไม่ต้องบอกว่าเสียงดังกล่าวนั้นได้ส่งไปถึงทุกคนที่อยู่ด้านร่างของทะเลอ้าวไล,ทุกคนที่อยู่ในทะเลอ้าวไลในเวลานี้แสดงความเคารพออกมาและจากไปทันทีเช่นกัน.
ไม่รู้ตั้งแต่เมื่อไหร่เช่นกัน,หม่ากูที่อยู่ด้านล่างทะเลอ้าวไลนั้นได้หายไปแล้ว,ไม่รู้ว่าตั้งแต่เมื่อไหร่.
ปราชญ์เทพทั้งสามที่จ้องมองหน้ากแนและกัน,จากนั้นแสงสีขาวก็พวยพุ่งออกจากร่างครอบๆครงในทันที.
เหล่าเซียนโบราณที่ถูกสัมผัสเทวะของปราชญ์เทพครอบครองร่าง,ทันใดนั้นก็หมดสติล้มลงบนพื้นในทันที.
"พวกเรากลับ!"เซิ่งหวังไท่ชูที่เอ่ยปากออกมาในทันที.
"รับทราบ!"คนของชิงชิวที่รับคำสั่งในทันที.
เซิ่งหวังไท่ชูที่นำกงจูจิวเหว่ยกลับ,ส่วนปรมาจารย์หมาซือเหม่ยได้นำจงซานและซูอาโฝวกลับลงไปด้านล่างด้วยเช่นกัน.
หนึ่งในสามอ๋องก็ได้เข้าไปประครองซือหม่าชิงกลับไปเช่นกัน.
ประมุขนิกายจื่อเซียวที่จ้องมองไปยังทิศทางที่ซือหม่าชิงจากไป,ขมวดคิ้วไปมาเล็กน้อย,หากแต่ไม่กล่าวอะไรก่อนที่จะหายไปในทันทีเช่นกัน.
เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในทะเลอ้าวไล,จบสิ้นแล้ว,แม้ว่าทุกคนจะเต็มไปด้วยความสงสัย,คงมีเพียงกลุ่มของจงซานสามคนเท่านั้นที่รับรู้,มีอะไรกันแน่ในตำหนักดวงดาว,หากแต่ก็ไม่มีใครกล่าวสิ่งใดออกมา.
อย่างไรถึงต้องการรับรู้แต่ใครเล่าจะกล้าเอ่ย?
แม้นว่าจงซานจะได้รับสิ่งใดมา,แน่นอนว่าพวกเขาก็ไม่กล้าเคลื่อนไหวเช่นกัน!
หลังจากที่กลับมายังชิงชิว.
ซือหม่าชิงที่ต้องนอนซมเป็นครึ่งปีไม่ฟื้นขึ้นมา.
ซือหม่าชิงที่ฟื้นขึ้นมา,ตอนนี้ได้มานั่งอยู่ในสวนแห่งหนึ่ง,เหล่าผู้ใต้บังคับบัญชาถูกสั่งให้ออกไปทั้งหมด.
"ภายในสวน,ซือหม่าชิงที่ขมวดคิ้วไปมา.
"เหนียงเหนียงนวี่หว๋าพยายามที่จะเปลี่ยนเทียนชู?
เดิมที่,เทียนชูก็ไม่ได้ไร้เทียมทาน!"ภายในใจของซือหม่าชิงที่กำลังครุ่นคิดเรื่องที่เกิดขึ้นไปมา.
ทันใดนั้น,ซือหม่าชิงก็นำจี้หยกที่ห้อนอยู่บนเอวขึ้นมา.
ด้วยการใช้วิชาลับออกมา,จี้หยกทีค่อยๆลอยออกไปพร้อมกับหมุนวนไปมาช้าๆ,จี้หยกที่ค่อยๆส่องสว่าง,ที่ด้านในนั้นดูเหมือนว่าจะเป็นหยกบันทึกที่ล้ำล้ำ,คาดไม่ถึงเลยว่าเขาจะใช้มันบันทึกเรื่องที่เกิดขึ้นที่ด้านในตำหนักดวงดาว.
เมื่อดูภาพที่เกิดขึ้นด้านใน,ซือหม่าชิงที่ขมวดคิ้วไปมาอย่างลึกล้ำ.
"จงซาน?
ช่างน่าเสียดายนัก,ที่ไม่สามารถเอามาใช้งานได้!"ซือหม่าชิงที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
เมื่อจ้องมองดูภาพทั้งหมดแล้ว,ซือหม่าชิงที่บีบหยกดังกล่าว.
"โพล๊ะ!"จี้หยกที่ระเบิดออกมาในทันที.
ซือหม่าชิงหลับตาลง,ซือหม่าชิงที่ครุ่นคิดนั่งนิ่ง.
"อาณาเขตเฟิงจง? วิหารลม? สุสานเฟิงลี่ซือ?
สุสานของเหนียงเหนียงนวี่หว๋า"
ซือหม่าชิงที่ยังไม่ลืมตา,ยังคงครุ่นคิด,และเคาะนิ้วไปมาบนโต๊ะ.
"ปราชญ์เทพไท่ซ๋างบอกว่าจะช่วยป้องกันคนที่ซือสัตย์,ทว่าคนเหล่านั้นปกป้องสุสานเหนียงเหนียงนวีหว๋า,แน่นอนว่าจะต้องเป็นกลุ่มคนที่ไม่ธรรมดา,เป็นหนึ่งในหกกลุ่มอิทธิพลของอาณาเขตเฟิงจง,ศาลเทวะไท่ชู,ศาลเทวะไท่อี้,ศาลเทวะไท่จี,สามศาลเทวะ,และยังมีนิกายจื่อเซียว,นิกายหลานเติ้ง,นิกายเสอโหว! ศาลเทวะไท่ชูไม่ใช่อย่างแน่นอน,นิกายหลานเติ้งล่ะ?
กลุ่มของหลวงจีนเป็นไม่ไม่ได้เช่นกัน,หรือว่าจะเป็นนิกายเสอโห่วกัน?"
"วิหารเสอโหว?
ได้ยินข่าวว่าเหนียงเหนียงนวีหว๋านั้นมีร่างแรกเป็นอสรพิษ,ร่างอสรพิษ? เสอ?
เสอโหว?(จักรพรรดินิอสรพิษ) ความจริงดูเหมือนว่าคนของนิกายเสอโหวนั้นได้ปรากฏขึ้นหลังจากที่เหนียงเหนียงนวีหว๋าล่วงหล่นจากสวรรค์,สุสานเหนียงเหนียงหนี่หว๋า,นิกายเสอโหวเกิดขึ้นมาเพื่อป้องป้องอะไรบางอย่างงั้นรึ?"ซือหม่าชิงที่ลืมตาขึ้น,ดวงตาเปล่งประกาย.
ซือหม่าชิงที่ลุกขึ้นก่อนที่จะเดินออกไป.
"สุสานนวีหว๋า?
ข้างในนั้นต้องมีของวิเศษของเหนียงเหนียงนวี่หว๋า?"
"ดูเหมือนว่านิกายเสอโหวเองที่อยู่ในอาณาเขตเฟิงจง,มีประวัติความเป็นมาที่ยาวนานเช่นกัน."ซือหม่าชิงที่ทำการวิเคราะห์.
----------------------------------------------------------------------------
ภพหยิน! อาณาเขตจวงหลุน,ศาลเทวะต้าเจิ้ง.
กองกำลังหลักของต้าเจิ้ง,เวลานี้ได้รวมตัวอยู่ในภพหยินแล้ว,เหล่าเสนาธิการเกือบทั้งหมดจงซานได้นำมาไว้ในภพหยิน,ศาลเทวะในภพหยางเวลานี้เหลือเอาไว้เพียงแค่ประคับประครองเท่านั้น,ส่วนภพหยินนั้นกลับดูทรงพลังกว่าเป็นอย่างมาก.
เหล่าต้าเซียนโจมตี?
มีบาง,ทว่าเทียบไม่ได้กับภพหยางแม้แต่น้อย,นับตั้งแต่แรกจนถึงเวลานี้,ไม่มีปัญหาอะไรต่อจงซานเลยแม้แต่น้อย.
กองของต้าเจิ้งที่เก็บตัวเงียบอยู่ในอาณาเขตของตัวเอง,ไม่มีใครรับรู้ด้านใน,คนของพวกเขาถูกส่งออกมาเพื่อสังเกตการณ์ทุกคนล้วนแล้วแต่หายไปอย่างไร้ร่องรอย.
ทำให้ดินแดนของต้าเจิ้ง,เต็มไปด้วยความลึกลับและน่าเกรงขาม.
นับเป็นอีกหนึ่งดินแดนที่ทรงพลังในอาณาเขตแถบนี้ขึ้นมาในทันที.
คนจากโลกใบเล็กที่ผุดออกมา,โดยปรกติแล้วจะมีพลังฝึกตนด้อยกว่าคนจากโลกใบใหญ่,ทว่าเขตแดนแห่งนี้กลับไม่เพียงพล้ำต่อราชวงศ์สวรรค์ที่อยู่รอบๆเลยแม้แต่น้อย.
แม้นว่าที่ภพหยินจะไร้เขตแดนโลกเซียนจากอนุสาวรีย์อมตะก็ตาม,ทว่าไม่จำเป็นต้องกังวล,เพราะว่ามีเพียงแปดต้าเซียนเท่านั้นที่เดินทางมาเพื่อปล้นชิงอุปกรณ์ต้าเซียนจากจงซาน.
ทว่าเพียงแค่ผู้ฝึกตนไร้สังกัดจะสร้างปัญหาอะไรให้กับจงซานได้?
มีเหรอที่จงซานจะรับมือไม่ได้.
เพียงแค่เหล่าเสนาธิการของต้าเจิ้งก็เพียงพอแล้ว.
แปดต้าเซียน,และหลายสิบเซียนสวรรค์,แล้วอย่างไร?
หากไม่ตายก็จะถูกส่งไปยังคุกสวรรค์ของต้าเจิ้ง.
พวกเขาจะถูกผนึกพลังฝึกตน,และถูกส่งตัวให้กับผู้บัญชาการจินอี้เหว่ย,หลิวอู๋ซ่างสอบสวนด้วยตัวเอง.
พวกเขาทุกคนล้วนแต่ถูกบังคับแย่งชิงวิชาและความรู้ต่างๆ
และถูกส่งต่อให้กับเหล่าทหารในกองทัพ,เพื่อเพิ่มความแข็งแกร่งของกับศาลเทวะต้าเจิ้ง.
ต้าเจิ้งที่ต้องการพัฒนาความแข็งแกร่ง,ซึ่งหลายๆครั้งก็ใช้ความรุนแรงด้วยเช่นกัน.
นับตั้งแต่แยกสวรรค์,มีหลากหลายกลุ่มอิทธิพลที่มาเยือน,ทว่าต้าเจิ้งเองก็ยังคงหยุดนิ่งไม่เคลื่อนไหว.
ภายในท้องพระโรง,ร่างแยกเงาจงซานที่นั่งอยู่บนบัลลังก์เก้ามังกร,จดจ้องมองไปยังเหล่าขุนนาง,พร้อมกับพูดคุยปรึกษาเกี่ยวกับเรื่องสำคัญของอาณาจักร.
"รายงานเซิ่งหวัง!"อี้เหยี่ยนที่ก้าวออกมา.
"อืม!"
"ตลอดสองปีมานี้,รอบๆมีแปดราชวงศ์สวรรค์,ที่รุกเข้ามาในเขตแดนพวกเรา
19 ครั้ง,และทุกครั้ง,พวกเราสามารถกำจัดพวกเขาได้ทั้งหมด!"อี้เหยี่ยนกล่าว.
"อืม!"จงซานพยักหน้ารับ.
"ตลอดสองปีมานี้,เฉินได้ส่งหน่วยสังเกตการ,ออกไปสำรวจพื้นที่รอบๆเขตแดนจวงหลุน,และได้รับข้อมูลบางส่วนมาเกี่ยวกับกลุ่มที่ไม่เป็นมิตรต่อกัน.อี้เหยี่ยนกล่าว.
"ได้อะไรมากบ้าง!"จงซานที่กล่าวด้วยท่าทางสนใจ.
"ครับ,ในอาณาเขตจวงหลุนนี้,ทางทิศเหนือและทิศใต้,โดยทางทิศเหนือของพวกเรา,ที่แสดงตัวตนเป็นศัตรูของพวกเราโดยตรง,ก็คือนิกายซือกง,โดยมีประมุขมีนามว่า
โหลวซิงเฉิง,พวกเขานับว่ามีความแข็งแกร่งที่ลึกล้ำ,ซึ่งเขามีทักษะเทวะ
"เวลา"
นับเป็นศัตรูที่ต้องระวัง,แม้ว่าพวกเขาจะแข็งแกร่ง,ทว่าราชวงศ์ของพวกเราก็ยังพอรับมือได้!"อี้เหยี่ยนที่กล่าววิเคราะห์.
"แล้วทิศใต้ล่ะ?"จงซานที่สอบถามออกมา.
"ทางทิศใต้ที่สามารถคุกคามพวกเราได้นั้น,พวกเขานับว่ามีความแข็งแกร่งเป็นอย่างมาก,เป็นศาลเทวะอู๋เซี่ยง,ประมุขของศาลเทวะแห่งนี้นั้นเคยอยู่ในโลกใบเล็กเช่นเดียวกับพวกเรามื่อหลายพันปีก่อนหน้า,และประมุขเซิ่งหวังของศาลเทวะอู๋เซี่ยง,ก็คือบรรพชนของเจิ้นจวินเนี่ยโหยวโหยว."อี้เหยี่ยนกล่าว.
"บรรพชนของเนี่ยนโหยวโหยวอย่างงั้นรึ?"จงซานที่ขมวดคิ้วไปมาเล็กน้อย.
จ้องมองไปยังจงซาน,อี้เหยี่ยนพยักหน้ารับ,"เซิ่งหวังอูเซี่ยง(ไร้ลักษณ์)
นั้นทรงพลังเป็นอย่างมาก,พวกเขาที่ยึดครองพื้นที่ไปกว่าครึ่งหนึ่งของอาณาเขตจวงหลุน,หากเทียบกับกลุ่มอิทธิพลทั้งหมดในอาณาเขตจวงหลุน,พวกเขาถือว่าเป็นยักษ์ใหญ่ที่แข็งแกร่งที่สุด.
จงซานยังคงเคาะนิ้วไปมาบนบัลลังก์มังกร,พร้อมกับครุ่นคิดเกี่ยวกับเรื่องต่างๆภายในอาณาเขตจวงหลุน.
ในเวลาเดียวกันนั้น,หนีปู่ซาก็ก้าวออกมาทันทีเช่นกัน.
"รายงานเซิ่งหวัง!"หนี่ปู่ซากล่าวออกมาด้วยความเคารพ.
"กล่าว!"
"ครับ,เฉินนั้น,เคยออกมาจากโลกใบเล็ก,ด้วยการใช้ประโยชน์จากตำหนักสังสารวัฏ,ตราบเท่าที่เซิ่งหวังสามารถยึดครองตำหนักสังสารวัฏมาเป็นของพวกเราได้,เฉินสามารถที่จะควบคุมตำหนักสังสารวัฏ,สามารถใช้ค่ายกลโบราณของที่นั่นได้.เฉินรับประกันว่าหากได้ค่ายกลดังกล่าว,จะสามารถป้องกันแม้แต่เซียนโบราณนับร้อยโดยที่ไม่พ่ายแพ้!"หนี่ปู่ซาที่กล่าวออกมาด้วยความเคารพ.
"สามารถป้องกันเซียนโบราณนับร้อย,โดยที่ไม่พ่ายแพ้,ตำหนักสังสารวัฏอย่างงั้นรึ?"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยความจริงจัง.
"ครับ,ตำหนักสังสารวัฏนั้นอยู่ในอาณาเขตของกลุ่มอิทธิพลนิกายซือกง,ตอนนี้นับว่าเป็นศัตรูที่แข็งแกร่งของพวกเรา,อย่างไรก็ตามพวกเราก็ยังไม่สามารถควบคุมตำหนักดังกล่าวได้."หนี่ปู่ซ่ากล่าว.
จงซานที่จ้องมองไปยังหนี่ปู่ซา,พลางขมวดคิ้วไปมา,ภายในอาณาเขตจวงหลุนนั้น,ตำหนักสังสารวัฏนั้นนับว่ามีชื่อเสียงเป็นอย่างมาก,เป็นสถานที่ถูกทิ้งไว้มาหลายแสนปีแล้ว,ว่าแต่หนี่ปู่ซาจะสามารถควบคุมมันได้อย่างงั้นรึ?
"ตกลง,ข้าจะยึดครองตำหนักสังสารวัฏ,เพื่อให้เจ้าจัดการก็แล้วกัน!"จงซานที่กล่าวยืนยัน.
"ขอบพระทัยเซิ่งหวัง!"หนี่ปู่ซาที่กล่าวออกมาด้วยความเคารพ.
"เซิ่งหวัง,หากตัดสินใจที่จะเปิดศึกกับนิกายซือกง,อาจจะไม่เป็นผลดีกับพวกเราก็เป็นได้,เพราะรอบๆนี้มีแปดราชวงศ์สวรรค์ที่คอยต้านทานพวกเราอยู่!"อี้เหยี่ยนกล่าว.
"แปดราชวงสวรรค์ที่ต้านทานพวกเราอยู่อย่างงั้นรึ?ตลอดสองปีมานี้แปดราชวงศ์สวรรค์ได้โจมตีพวกเรา
19 ครั้ง,เวลานี้คงถึงเวลาตอบโต้แล้ว!"จงซานกล่าวอย่างเคร่งขรึม.
"รับทราบ,เฉินได้เตรียมแผนการที่จะบุกแปดราชวงศ์สวรรค์แล้ว,หากแต่จำเป็นต้องได้รับความร่วมมือกับแม่ทัพคนอื่นด้วย,ขอให้เซิ่งหวังได้อนุญาต!"อี้เหยี่ยนที่ยืนแผ่นริ้วหยกออกไปในทันที.
เหล่าเสนาธิการคนอื่นๆที่เผยท่าทางอัศจรรย์ใจ,อี้เหยี่ยน?
ควรค่าแล้วที่เป็นแม่ทัพที่เซิ่งหวังให้ความสำคัญที่สุด,เขาได้เตรียมแผนการมาก่อนแล้วรึ?
นี่นับว่าเป็นการแบ่งเบาภาระของเซิ่งหวังไม่น้อย.
จงซานที่ใช้สัมผัสเทวะตรวจสอบข้อมูล,พลางหลับตาครุ่นคิด.
"ตกลง!"จงซานที่กล่าวยืนยัน.
"รับทราบ,เซิ่งหวัง!"อี้เหยี่ยนที่น้อมรับคำสั่งในทันที.
"เหยี่ยนฉงจื่อ!"จงซานออกคำสั่ง.
"เฉินอยู่นี่แล้ว!"เหยี่ยนฉงจื่อที่ก้าวออกมาในทันที.
"อี้เหยี่ยนรับผิดชอบแปดราชวงศ์สวรรค์,ส่วนเจ้าตอนนี้,ข้าจะมอบหมายให้เจ้า,โจมตีสี่แดงเทวะที่อยู่รอบๆต้าเจิ้ง,ร่วมมือกับวิหารต้าหมิง,ข้าจะให้เจ้าเป็นคนออกคำสั่ง! และเคลื่อนย้ายทหารชั้นสูง 3 ล้านคน!
ในสงครามครั้งนี้!"
"น้อมรับคำสั่ง!"เหยี่ยนฉงจื่อที่รับคำสั่งในทันที.
ทว่าในเวลาเดียวกันนั้น,จงซานต้องขมวดคิ้วไปมา,จ้องมองไปยังพื้นที่ไกลออกไป.
เหล่าเสนาธิการคนสำคัญเองก็จ้องมองไปยังตำหนักที่อยู่ไกลออกไปเช่นกัน.
"ยินดีกับเซิ่งหวังด้วย,จื่อจุ้นเซียนเซียน,ตอนนี้ได้ก้าวไปถึงระดับต้าเซียนแล้ว!"หนี่ปู่ซ่าที่กล่าวออกมาด้วยความเคารพ.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
ปัจจุบันแปลจบแล้ว 1672 ตอน สนใจติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ครับ
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น