Immortality Chapter 888 Control
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 888 ควบคุม
Chapter 888 Control
เฉิงไป่อี้บ้าไปแล้ว,ในเวลานี้คนมากมายที่จ้องมองไปยังหม่ากู,ด้วยหวังในอุปกรณ์เซียนโบราณที่จะได้เป็นรางวัล.
อุปกรณ์เซียนโบราณ! เป็นสิ่งของที่ลึกล้ำ.
นิกายจื่อเซียวที่สนับสนุนต้าเย่,พร้อมกับยึดครองอุปกรณ์เซียนโบราณกับผู้ฝึกตนไร้สังกัด,ทำให้พวกเขาต้องคอยระวังด้วยเช่นกัน.
เป็นความจริงว่า,อุปกรณ์เซียนโบราณนั้นล่อลวงใจเป็นอย่างมาก,มีผู้ฝึกตน
35 คนที่เข้าร่วมวง.
เพียงแค่ถอนหมวกสตรีผู้นี้,ก็จะได้รับอุปกรณ์เซียนโบราณแล้วอย่างงั้นรึ?
มี 35
คนจากหลายกลุ่มอิทธิพลที่พุ่งตรงเข้าไป,เพื่อสมบัติที่หายไปของเหนียงเหนียงนวี่หว๋าและเพื่ออุปกรณ์ต้าเซียนด้วย.
พวกเขาที่พุ่งตรงไปยังหม่ากู.
ทว่า,พริบตาเดียวที่ทุกคนเข้าไปในค่ายกลชะตา,ร่างเลียนแบบก็ปรากฏขึ้นในทันที,ดูเหมือนร่างจริงเป็นอย่างมาก.
ไม่ว่าใครก็ตามที่เข้ามาในค่ายกลชะตา,ก็จะปรากฏร่างเลียนแบบอย่างงั้นรึ?
"ตูมม! ~~~~~~ตูมม!
~~~~~~ตูมม! ~~~~~~ตูมม! ~~~~~~!"
การต่อสู้ครั้งใหญ่ก็เกิดขึ้น,ทุกๆคนที่เข้าไป,ต่างก็ต้องต่อสู้กับร่างเลียนแบบของตัวเอง.
บนผืนทะเลกลายเป็นสับสนวุ่นวายขึ้นมาในทันที,ทั่วทุกพื้นที่เต็มไปด้วยปราณดาบ,ปราณกระบี่,ปกคลุมทั่วท้องฟ้า,หลายๆศพที่ลอยเคล้งไปบนท้องฟ้า.
หม่ากูยังคงนั่งเงียบๆที่กลางผืนทะเล,ท่าทางยังเต็มไปด้วยความสุขุม.
"ผู้ฝึกตนช่วงชิงชะตา,ไม่คิดเลยว่าจะสร้างเลียนแบบได้มากกว่าหนึ่งตน!"ซูอาโฝวที่กล่าวออกมาด้วยความอิจฉา.
"อุปกรณ์เซียนโบราณไม่สนใจ,แต่ต้องการเพียงแค่เห็นใบหน้าของหม่ากู,คาดไม่ถึงเลยว่าเฉิงไป่อี้จะบ้าขนาดนี้!"กงจูจิวเหว่ยที่ขมวดคิ้วไปมา.
จงซานที่ขมวดคิ้วไปมา,เพราะจงซานเห็นใบหน้าของหม่ากูด้วยรังสีทะลวงหงหลวนแล้ว,ทว่าใบหน้าของนางในเวลานี้ได้ถูกทำให้เสียโฉมแล้ว,นี่คงเป็นเหตุผลที่นางทำลายใบหน้าอย่างงั้นรึ?
ไม่ต้องการให้ใครจำได้อย่างงั้นรึ?
หรือให้คนเข้าใจว่าเป็นคนอื่น,ทว่าปรกติก็สามารถใช้วิชาสร้างใบหน้าเป็นคนอื่นได้,นางกลับไม่ทำ,นี่เป็นความตั้งใจหรืออย่างไรกัน?
เฉิงไป่อี้ที่บ้าคงต้องการเห็นใบหน้าของนาง,เห็นได้ชัดเจนว่าต้องเป็นใบหน้าก่อนเสียโฉม,เป็นไปได้ว่าชื่อเสียงของนางก่อนหน้านี้คงไม่ธรรมดา,เป็นใครกัน?
การต่อสู้ยังคงดำเนินต่อไปเรื่อยๆ,ผู้เข้าร่วมมีอีกกว่าหนึ่งแสนคน,ทว่าเหมือนเดิมปรากฏร่างเลียนแบบออกมาต่อสู้กับพวกเขา.
ดวงตะวันที่ค่อยๆใต่ระดับ,เคลื่อนคล้อยเข้าใกล้เวลาบ่ายขึ้นเรื่อยๆ,เวลานัดหมายกำลังจะมาถึงแล้ว,กงจูจิวเหว่ยเวลานี้เริ่มรู้สึกกระวนกระวายใจ.
"หม่ากูนั่งอยู่ตรงนั้น,ตำแหน่งนั้นต้องสำคัญแน่,อีกไม่ช้าก็ถึงเวลาบ่าย,จะต้องพลาดโอกาสแน่!"กงจูจิวเหว่ยที่เอื้อนเอ่ยด้วยท่าทางร้อนใจ.
จงซานที่ขมวดคิ้วจ้องมองไปยังหม่ากู,พร้อมกับสอบถามไปยังหงเซียว,"แม่ทัพหงเซียว,ในอดีตนั้น,ในวันที่เจ็ดหลิวเยว่,เป็นเช่นนี้ทุกปีอย่างงั้นรึ?!"
"ไม่,ไม่ใช่ทุกปี,ทว่ามีหลายๆครั้งที่มีคนมาปกป้องตำแหน่งดังกล่าว,ทว่าหม่ากูเพิ่งมาที่นี่เป็นครั้งแรก!"หงเซียวพยักหน้า.
"อืม,ดูเหมือนว่า,หม่ากูจะมั่นใจและพยากรณ์อะไรได้,วันที่เจ็ดหลิวเยว่ที่จะมาถึงนี้,เป้าหมายของนางไม่ใช่สมบัติของเหนียงเหนียงนวี่หว๋า,ทว่าคือป้องกันไม่ให้คนอื่นได้ไป! ทำไม? เป็นไปได้ว่า..........."จงซานที่ขมวดคิ้วไปมา.
"เป็นไปได้ว่าอะไรอย่างงั้นรึ?"ซูอาโฝวที่กล่าวออกมาด้วยความสงสัย.
"เป็นไปได้ว่านางพยากรณ์ได้ว่าสมบัติของเหนียงเหนียงนวีหว๋าจะปรากฏขึ้นในวันนี้นางต้องการเปลี่ยนวัน,จึงได้เดินทางมาโดยเฉพาะ,จึงต้องการขวางทางคนอื่นอย่างงั้นรึ?"จงซานที่สูดหายใจลึก.
"ต้องการเปลี่ยนวันอย่างงั้นรึ?
ยอมไม่ได้,จะต้องทำให้นางถอยไปให้เร็วที่สุด."กงจูจิวเหว่ยที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางร้อนใจ.
"ทำให้นางถอยไปอย่างงั้นรึ? แล้วทำอย่างไร?
ค่ายกลชะตา,ดูเหมือนจะไร้เทียมทาน!"ซูอาโฝวที่กล่าวพลางถอนหายใจ.
"อาจจะมีวิชาลับ,หรือทักษะเทวะสามารถแก้ไขได้,วิชากระจกชีวิต,ไม่ควรจะไร้เทียมทาน,โปรดวางใจ,จะต้องมีบางคนจัดการมันได้แน่!"จงซานกล่าวยืนยัน.
ระหว่างที่กล่าวนั้น,จงซานที่พยักหน้าให้สัญญาณกับบางคนที่อยู่ไกลออกไป.
ที่ไกลออกไปนั้น,เซียนเซิงซือที่ไม่ขยับ,จวบจนได้สัญญาณจากจงซาน,เขาที่ได้นำกระดิ่งออกมา.
เซียนเซิงซือที่สั่นกระดิ่งเล็กน้อย,เสียงก้องกังวานของมันที่ดังไปทั่วสารทิศ,ทำให้แทบทุกคนถึงกับตกอยู่ในพวังค์อยู่ชั่วขณะ.
"ตูมมม!"
"ตูมมมม!"
รอบๆผืนทะเล,ทันใดนั้นก็ปรากฏศพลอยขึ้นมาในทันที,ศพที่ลอยอยู่บนผิวน้ำ,ลอยอยู่บนอากาศ,ดวงตาที่กลวงโบ๋,ไร้ซึ่งชีวิต,เต็มไปด้วยปราณแห่งความตายที่หนักหน่วง.
หลายๆคนที่จับจ้องมองออกไป,ใบหน้าถึงกับกระตุก.
"ซือ,ซือหลิง(undeath)?"ซูอาโฝวที่ร้องออกมาเสียงหลง.
"ไม่ได้การแล้ว!"หงเซียวที่ขมวดคิ้วไปมา.
"เกิดอะไรขึ้น?"ซูอาโฝที่กล่าวออกมาด้วยความสงสัย.
"ซือหลิงเหล่านี้,หลายเดือนที่แล้ว,ได้เดินทางไปแย่งชิงศิลาเทวะห้าสี,ชายในชุดสีแดงในเวลานั้น,ข้าเห็นเขาอยู่ในกลุ่มคนที่เกิดการขัดแย้ง,หลังจากที่ธารโลหิตปกคลุมท้องฟ้าช่วงชิงวิญญาณสังเวยเพื่อเปิดใช้งานค่ายกล,เขาก็หายไป,ดวงวิญญาณของเขาถูกธารโลหิตกินไป,ทว่านั่นคือศพของเขา,แท้จริงแล้วคนเหล่านั้นถูกคนชุดดำนี้ควบคุมอยู่อย่างงั้นรึ?"หงเซียวที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางตื่นตกใจ.
"ควบคุมศพอย่างงั้นรึ?"ซูอาโฝวที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ภายในภพหยินนั้น,มีเจียงซืออยู่มากมาย,และยังมีเจียงซือระดับสูงควบคุมเจียงซือระดับต่ำ,ทว่าการที่คนที่มีชีวิตควบคุมเจียงซือมากมายข้าเพิ่งเคยเห็นเป็นครั้งแรก!"หงเซียวที่ขมวดคิ้วไปมา.
หนึ่งหมื่นศพเซียนที่กำลังก้าวเข้าไปในค่ายกลชะตา,ทว่าค่ายกลชะตานั้นไม่สามารถสร้างร่างเลียนแบบขึ้นมาได้.
ดูเหมือนว่าวิชากระจกชีวิตจะไม่สามารถสร้างเลียนแบบขึ้นมาได้,ดูเหมือนว่านี่จะเป็นจุดอ่อนของค่ายกลดังกล่าวนี้.
ปราณหยินที่คละคลุ้งไปทั่วอากาศ,ศพนับหมื่นที่รุกเข้าไป,หม่ากูที่ยืนขึ้นแสดงท่าทางจริงจังออกมา.
"ควบคุมศพอย่างงั้นรึ?"หม่ากูที่เผยท่าทางประหลาดใจ.
"ข้าไม่ได้มีเจตนาล่วงเกินอาวุโส,ขอให้อาวุโสถอยจากไปจากที่ตรงนั้นเถอะ!"เซียนเซิงซือที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
หม่ากูที่ส่ายหน้าไปมา,"มีแค่ศพไม่กี่ตนเท่านั้น,อย่าได้มาตบตาข้า!"
ขณะที่กล่าว,หม่ากูที่ชี้นิ้วไปยังศพตนหนึ่งในกลุ่ม.
"ตูมมมมม!"
ศพนับหมื่นตนที่ระเบิดออกมาเสียงดังสนั่น.
"ดัชนีอากาศ,เผ่าจิ้งจอกอย่างงั้นรึ?"กงจูจิวเหว่ยที่อุทานออกมาด้วยความประหลาดใจ.
"เผ่าจิ้งจอก?
หม่ากูใช้วิชาเผ่าจิ้งจอกอย่างงั้นรึ?"จงซานที่เผยท่าทางสงสัย.
กงจูจิวเหว่ยที่ชำเลืองมองตาโต,ทว่าไม่ได้กล่าวสิ่งใดออกมาอีก.
ทว่าศพเซียนที่ระเบิดไปนั้นไม่ได้หายไป,ทว่าเปลี่ยนเป็นควันสีดำ,ก่อนที่ควันสีดำจะรวมตัวกันใหม่อีกครั้ง,เป็นศพที่แตกต่างออกไป,ศพที่มีตาสีแดง,ผมสีเขียว,มีฟันสองซีกด้านข้าง,อีกทั้งทั่วร่างยังเต็มไปด้วยปราณแห่งความตายมากมายยิ่งกว่าเดิม.
"ศพหลอมชะตา,นี่เจ้าหลอมรวมชะตาเข้าด้วยกันอย่างงั้นรึ?
ไม่หวาดกลัวภัยพิบัติเลยอย่างงั้นรึ?"หม่ากูที่เผยท่าทางตื่นตกใจเป็นครั้งแรก.
"ภัยพิบัติอย่างงั้นรึ?
ข้าไม่ใช่ปราชญ์เทพ,ข้าไม่เชื่อสิ่งเหล่านั้น!"เซียนเซิงซือกล่าวออกมาเบาๆ.
เป็นความจริง,ที่ศพที่หลอมรวมขึ้นมาใหม่นี้แข็งแกร่งยิ่งกว่าศพเซียนก่อนหน้านี้,และยังมีจิตสังหารที่รุนแรงอีกด้วย.
แม้แต่เหล่าผู้ฝึกตนอื่นๆเวลานี้ยังเผยท่าทางหวาดกลัวขึ้นมาด้วยเช่นกัน.
"ล่วงเกินแล้ว,ข้ามีศพเซียนมากมายและยังมีราชาศพอยู่อีกหนึ่งตน,หากว่าไม่สามารถทำให้ท่านถอยไปได้,ข้าจะถอยออกไปในทันที!"เซียนเซิงซือที่กล่าวออกมาด้วยความมั่นใจ.
เป็นความจริงศพเซียนมากมายที่บุกเข้าไปอีกครั้ง,หากแต่หลังจากที่หม่ากูทำลายไป,ก็เปลี่ยนเป็นหมอกสีดำและรวมตัวกันอีกครั้ง,กลายเป็นศพที่ร้ายกาจ,แม้แต่มีหางด้วย,ดูทรงพลังมากขึ้นยิ่งกว่าเดิมมาก.
หม่ากูที่พบว่าสถานการณ์เวลานี้ยิ่งตรึงมือขึ้นเรื่อยๆ,จดจ้องมองไปยังศพเซียน,ทว่าทันใดนั้นนางก็ส่ายหน้าไปมา,"ผ่านมานานกี่ปีแล้ว,คาดไม่ถึงเลยว่าจะต้องให้คนช่วยอย่างงั้นรึ?"
ให้คนช่วยอย่างงั้นรึ?
หม่ากูไม่ได้มาคนเดียว,นางมีพรรคพวกด้วยอย่างงั้นรึ?
"ไท่อี้,ยังไม่ออกมาอีก!"หม่ากูที่กล่าวออกมาด้วยเสียงเย็นชา.
กับเสียงที่เย็นชาเคร่งขรึม,ดูเหมือนว่านางจะเป็นผู้บัญชาการอย่างงั้นรึ?
และยังดูเหมือนว่าจะควบคุมคนที่ไม่ธรรมดาอีกด้วย.
ไท่อี้? คนที่ช่วยคือไท่อี้อย่างงั้นรึ?
ไท่อี้ใหนกัน?
ทุกคนที่เต็มไปด้วยความสงสัย,ทว่าไม่ไกลออกไปนั้นบนอากาศที่ว่างเปล่าก็ปรากฏคนผู้หนึ่งที่สวมชุดเก้ามังกรได้ปรากฏตัวออกมา.
เห็นชายคนดังกล่าว,แทบจะทุกคนที่ดวงตาเบิกกว้างกลมโต.
ไท่อี้,เซิ่งหวังไท่อี้อย่างงั้นรึ?
ก่อนหน้านี้เซิ่งหวังไท่อี้ที่เป็นผู้มีหน้าที่ปกป้องศิลาเทวะห้าสี,และเป็นผู้สร้างค่ายกลหยกลวงคุนหลุน?
ไม่ใช่ว่าเขาถูกโลหิตกุยเช่อทำร้าย,จนหนีไปแล้วหรอกรึ?
แล้วมาปรากฏขึ้นที่นี่ได้อย่างไร?
อีกทั้งเขาซ่อนตัวอยู่ที่นี่ตั้งแต่เมื่อไหร่?
"ผู้ช่วยอย่างงั้นรึ?
ไม่คิดเลยว่าเจ้าจะหมายถึงข้า?"เซิ่งหวังไท่อี้ที่เผยท่าทางเหยียดหยัน.
"เจ้าควรจะเชื่อฟังข้า!"หม่ากูที่เอ่ยออกมาอย่างนุ่มนวล.
"จริงรึ?
ใต้สวรรค์แห่งนี้ไม่มีใครกล้าออกคำสั่งต่อข้า."เซิ่งหวังไท่อี้ที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
จงซานที่จ้องมองไปยังหม่ากู,ในเวลานี้จงซานเห็นหมวกของนางที่ขยับพร้อมกับปากของนางที่ได้เอ่ยพูดเบา.
ในเวลานั้น,เซิ่งหวังไท่อี้ที่ใบหน้าเปลี่ยนเป็นซับซ้อน.
"เจ้าเป็นใคร?"เซิ่งหวังไท่อี้เผยท่าทางตื่นตระหนก.
"เจ้าไม่จำเป็นต้องรู้ว่าข้าเป็นใคร,หากว่าเจ้ารู้,ข้านั้นสามารถตัดสินความเป็นความตายของเจ้าได้!"หม่ากูที่กล่าวออกมาเบาๆ.
ทุกคนรอบๆที่เปลี่ยนเป็นโง่งม,ตัดสินความเป็นความตายได้อย่างงั้นรึ?
กำลังล้อเล่นอยู่งั้นรึ?
"เป็นไปไม่ได้,เจ้าจะเข้าใจชะตาวิถีข้าได้อย่างงั้นรึ?
เจ้าเข้าใจชะตาแห่งชีวิตของข้าอย่างงั้นรึ? ในโลกนี้ไม่มีใครสามารถเข้าใจได้!"เซิ่งหวังไท่อี้ที่ยังคงสุขุม,ทว่าหน้าผากเวลานี้เริ่มมีเหงื่อที่เย็นเยือบไหลออกมา.
"คนอื่นๆนั้นข้าคงไม่รู้,ทว่าชะตาแห่งชีวิตของเจ้านั้นข้าเข้าใจดี!"หม่ากูกล่าวออกมาเบาๆ.
"เจ้าเป็นใคร?
เจ้ารู้ชะตาแห่งชีวิตของข้าได้อย่างไร,นับตั้งแต่อดีตจนข้าตาย,เป็นไปไม่ได้ที่จะมีคนรู้,เจ้าเป็นใครกัน?"เซิ่งหวังไท่อี้ที่เผยท่าทางตื่นตระหนก.
"ทำให้ทุกคนและศพถอยออกไป,เร็ว!"หม่ากูที่เอ่ยออกมาอย่างไม่เกรงใจ.
ในเวลานี้,หม่ากูที่ดูสุขุมเยือกเย็น,ดูเหมือนว่าในเวลานี้ได้แสดงความสามารถทั้งหมดออกมา.
"ตูมมม~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
เซิ่งหวังไท่อี้แข็งแกร่งมาก,ฝ่ามือของเขาที่โจมตีเหล่าคนมากมายลอยโด่งออกไปนอกค่ายกล,แม้แต่ศพของเซียนเซิงซือยังระเบิดหายไปเกือบทั้งหมด.
เซิ่งหวังไท่อี้ที่เป็นลูกศิษย์ของปราชญ์เทพอย่างงั้นรึ?
ในเวลาเดียวกันจงซานที่ให้สั่นญาณส่ายหน้าไปมา,เซียนเซิงซือที่อยู่ไกลออกไปสั่นกระดิ่งไปมา,จากนั้นศพที่เหลือทั้งหมดก็จมลงไปในทะเลในทันที,จากนั้นเซียนเซิงซือก็หายไปจากทุกคนอย่างรวดเร็ว.
เซียนเซิงซือจากไปแล้ว,ทำให้เหล่ากลุ่มอิทธิมากมาย,ที่เวลานี้เผยสีหน้าเสียดายเป็นอย่างมาก,เห็นได้อย่างชัดเจนว่าทักษะของเซียนเซิงซือนั้นร้ายกาจทำให้พวกเขาคาดหวังไปด้วย.
ในเวลานี้พวกเขาได้จดจ้องมองไปยังหม่ากู,คนผู้นี้เป็นใครมาจากใหน,ทุกคนที่เต็มไปด้วยความอัศจรรย์ใจ,นี่นางแม้แต่สามารถสั่งการเซิ่งหวังได้เลยอย่างงั้นรึ?
ควบคุมเซิ่งหวังไท่อี้,คาดไม่ถึงเลยว่าเซิ่งหวังไท่อี้จะไม่ขัดขืนเลย,ชะตาแห่งชีวิต?
อะไรคือชะตาแห่งชีวิตกัน?
Chapter 888 Control
控制
ควบคุม
เฉิงไป่อี้บ้าไปแล้ว,ในเวลานี้คนมากมายที่จ้องมองไปยังหม่ากู,ด้วยหวังในอุปกรณ์เซียนโบราณที่จะได้เป็นรางวัล.
อุปกรณ์เซียนโบราณ! เป็นสิ่งของที่ลึกล้ำ.
นิกายจื่อเซียวที่สนับสนุนต้าเย่,พร้อมกับยึดครองอุปกรณ์เซียนโบราณกับผู้ฝึกตนไร้สังกัด,ทำให้พวกเขาต้องคอยระวังด้วยเช่นกัน.
เป็นความจริงว่า,อุปกรณ์เซียนโบราณนั้นล่อลวงใจเป็นอย่างมาก,มีผู้ฝึกตน
35 คนที่เข้าร่วมวง.
เพียงแค่ถอนหมวกสตรีผู้นี้,ก็จะได้รับอุปกรณ์เซียนโบราณแล้วอย่างงั้นรึ?
มี 35
คนจากหลายกลุ่มอิทธิพลที่พุ่งตรงเข้าไป,เพื่อสมบัติที่หายไปของเหนียงเหนียงนวี่หว๋าและเพื่ออุปกรณ์ต้าเซียนด้วย.
พวกเขาที่พุ่งตรงไปยังหม่ากู.
ทว่า,พริบตาเดียวที่ทุกคนเข้าไปในค่ายกลชะตา,ร่างเลียนแบบก็ปรากฏขึ้นในทันที,ดูเหมือนร่างจริงเป็นอย่างมาก.
ไม่ว่าใครก็ตามที่เข้ามาในค่ายกลชะตา,ก็จะปรากฏร่างเลียนแบบอย่างงั้นรึ?
"ตูมม! ~~~~~~ตูมม!
~~~~~~ตูมม! ~~~~~~ตูมม! ~~~~~~!"
การต่อสู้ครั้งใหญ่ก็เกิดขึ้น,ทุกๆคนที่เข้าไป,ต่างก็ต้องต่อสู้กับร่างเลียนแบบของตัวเอง.
บนผืนทะเลกลายเป็นสับสนวุ่นวายขึ้นมาในทันที,ทั่วทุกพื้นที่เต็มไปด้วยปราณดาบ,ปราณกระบี่,ปกคลุมทั่วท้องฟ้า,หลายๆศพที่ลอยเคล้งไปบนท้องฟ้า.
หม่ากูยังคงนั่งเงียบๆที่กลางผืนทะเล,ท่าทางยังเต็มไปด้วยความสุขุม.
"ผู้ฝึกตนช่วงชิงชะตา,ไม่คิดเลยว่าจะสร้างเลียนแบบได้มากกว่าหนึ่งตน!"ซูอาโฝวที่กล่าวออกมาด้วยความอิจฉา.
"อุปกรณ์เซียนโบราณไม่สนใจ,แต่ต้องการเพียงแค่เห็นใบหน้าของหม่ากู,คาดไม่ถึงเลยว่าเฉิงไป่อี้จะบ้าขนาดนี้!"กงจูจิวเหว่ยที่ขมวดคิ้วไปมา.
จงซานที่ขมวดคิ้วไปมา,เพราะจงซานเห็นใบหน้าของหม่ากูด้วยรังสีทะลวงหงหลวนแล้ว,ทว่าใบหน้าของนางในเวลานี้ได้ถูกทำให้เสียโฉมแล้ว,นี่คงเป็นเหตุผลที่นางทำลายใบหน้าอย่างงั้นรึ?
ไม่ต้องการให้ใครจำได้อย่างงั้นรึ?
หรือให้คนเข้าใจว่าเป็นคนอื่น,ทว่าปรกติก็สามารถใช้วิชาสร้างใบหน้าเป็นคนอื่นได้,นางกลับไม่ทำ,นี่เป็นความตั้งใจหรืออย่างไรกัน?
เฉิงไป่อี้ที่บ้าคงต้องการเห็นใบหน้าของนาง,เห็นได้ชัดเจนว่าต้องเป็นใบหน้าก่อนเสียโฉม,เป็นไปได้ว่าชื่อเสียงของนางก่อนหน้านี้คงไม่ธรรมดา,เป็นใครกัน?
การต่อสู้ยังคงดำเนินต่อไปเรื่อยๆ,ผู้เข้าร่วมมีอีกกว่าหนึ่งแสนคน,ทว่าเหมือนเดิมปรากฏร่างเลียนแบบออกมาต่อสู้กับพวกเขา.
ดวงตะวันที่ค่อยๆใต่ระดับ,เคลื่อนคล้อยเข้าใกล้เวลาบ่ายขึ้นเรื่อยๆ,เวลานัดหมายกำลังจะมาถึงแล้ว,กงจูจิวเหว่ยเวลานี้เริ่มรู้สึกกระวนกระวายใจ.
"หม่ากูนั่งอยู่ตรงนั้น,ตำแหน่งนั้นต้องสำคัญแน่,อีกไม่ช้าก็ถึงเวลาบ่าย,จะต้องพลาดโอกาสแน่!"กงจูจิวเหว่ยที่เอื้อนเอ่ยด้วยท่าทางร้อนใจ.
จงซานที่ขมวดคิ้วจ้องมองไปยังหม่ากู,พร้อมกับสอบถามไปยังหงเซียว,"แม่ทัพหงเซียว,ในอดีตนั้น,ในวันที่เจ็ดหลิวเยว่,เป็นเช่นนี้ทุกปีอย่างงั้นรึ?!"
"ไม่,ไม่ใช่ทุกปี,ทว่ามีหลายๆครั้งที่มีคนมาปกป้องตำแหน่งดังกล่าว,ทว่าหม่ากูเพิ่งมาที่นี่เป็นครั้งแรก!"หงเซียวพยักหน้า.
"อืม,ดูเหมือนว่า,หม่ากูจะมั่นใจและพยากรณ์อะไรได้,วันที่เจ็ดหลิวเยว่ที่จะมาถึงนี้,เป้าหมายของนางไม่ใช่สมบัติของเหนียงเหนียงนวี่หว๋า,ทว่าคือป้องกันไม่ให้คนอื่นได้ไป! ทำไม? เป็นไปได้ว่า..........."จงซานที่ขมวดคิ้วไปมา.
"เป็นไปได้ว่าอะไรอย่างงั้นรึ?"ซูอาโฝวที่กล่าวออกมาด้วยความสงสัย.
"เป็นไปได้ว่านางพยากรณ์ได้ว่าสมบัติของเหนียงเหนียงนวีหว๋าจะปรากฏขึ้นในวันนี้นางต้องการเปลี่ยนวัน,จึงได้เดินทางมาโดยเฉพาะ,จึงต้องการขวางทางคนอื่นอย่างงั้นรึ?"จงซานที่สูดหายใจลึก.
"ต้องการเปลี่ยนวันอย่างงั้นรึ?
ยอมไม่ได้,จะต้องทำให้นางถอยไปให้เร็วที่สุด."กงจูจิวเหว่ยที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางร้อนใจ.
"ทำให้นางถอยไปอย่างงั้นรึ? แล้วทำอย่างไร?
ค่ายกลชะตา,ดูเหมือนจะไร้เทียมทาน!"ซูอาโฝวที่กล่าวพลางถอนหายใจ.
"อาจจะมีวิชาลับ,หรือทักษะเทวะสามารถแก้ไขได้,วิชากระจกชีวิต,ไม่ควรจะไร้เทียมทาน,โปรดวางใจ,จะต้องมีบางคนจัดการมันได้แน่!"จงซานกล่าวยืนยัน.
ระหว่างที่กล่าวนั้น,จงซานที่พยักหน้าให้สัญญาณกับบางคนที่อยู่ไกลออกไป.
ที่ไกลออกไปนั้น,เซียนเซิงซือที่ไม่ขยับ,จวบจนได้สัญญาณจากจงซาน,เขาที่ได้นำกระดิ่งออกมา.
"กริ่ง กริ่ง กริ่ง
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
เซียนเซิงซือที่สั่นกระดิ่งเล็กน้อย,เสียงก้องกังวานของมันที่ดังไปทั่วสารทิศ,ทำให้แทบทุกคนถึงกับตกอยู่ในพวังค์อยู่ชั่วขณะ.
"ตูมมม!"
"ตูมมมม!"
รอบๆผืนทะเล,ทันใดนั้นก็ปรากฏศพลอยขึ้นมาในทันที,ศพที่ลอยอยู่บนผิวน้ำ,ลอยอยู่บนอากาศ,ดวงตาที่กลวงโบ๋,ไร้ซึ่งชีวิต,เต็มไปด้วยปราณแห่งความตายที่หนักหน่วง.
หลายๆคนที่จับจ้องมองออกไป,ใบหน้าถึงกับกระตุก.
"ซือ,ซือหลิง(undeath)?"ซูอาโฝวที่ร้องออกมาเสียงหลง.
"ไม่ได้การแล้ว!"หงเซียวที่ขมวดคิ้วไปมา.
"เกิดอะไรขึ้น?"ซูอาโฝที่กล่าวออกมาด้วยความสงสัย.
"ซือหลิงเหล่านี้,หลายเดือนที่แล้ว,ได้เดินทางไปแย่งชิงศิลาเทวะห้าสี,ชายในชุดสีแดงในเวลานั้น,ข้าเห็นเขาอยู่ในกลุ่มคนที่เกิดการขัดแย้ง,หลังจากที่ธารโลหิตปกคลุมท้องฟ้าช่วงชิงวิญญาณสังเวยเพื่อเปิดใช้งานค่ายกล,เขาก็หายไป,ดวงวิญญาณของเขาถูกธารโลหิตกินไป,ทว่านั่นคือศพของเขา,แท้จริงแล้วคนเหล่านั้นถูกคนชุดดำนี้ควบคุมอยู่อย่างงั้นรึ?"หงเซียวที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางตื่นตกใจ.
"ควบคุมศพอย่างงั้นรึ?"ซูอาโฝวที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ภายในภพหยินนั้น,มีเจียงซืออยู่มากมาย,และยังมีเจียงซือระดับสูงควบคุมเจียงซือระดับต่ำ,ทว่าการที่คนที่มีชีวิตควบคุมเจียงซือมากมายข้าเพิ่งเคยเห็นเป็นครั้งแรก!"หงเซียวที่ขมวดคิ้วไปมา.
หนึ่งหมื่นศพเซียนที่กำลังก้าวเข้าไปในค่ายกลชะตา,ทว่าค่ายกลชะตานั้นไม่สามารถสร้างร่างเลียนแบบขึ้นมาได้.
ดูเหมือนว่าวิชากระจกชีวิตจะไม่สามารถสร้างเลียนแบบขึ้นมาได้,ดูเหมือนว่านี่จะเป็นจุดอ่อนของค่ายกลดังกล่าวนี้.
ปราณหยินที่คละคลุ้งไปทั่วอากาศ,ศพนับหมื่นที่รุกเข้าไป,หม่ากูที่ยืนขึ้นแสดงท่าทางจริงจังออกมา.
"ควบคุมศพอย่างงั้นรึ?"หม่ากูที่เผยท่าทางประหลาดใจ.
"ข้าไม่ได้มีเจตนาล่วงเกินอาวุโส,ขอให้อาวุโสถอยจากไปจากที่ตรงนั้นเถอะ!"เซียนเซิงซือที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
หม่ากูที่ส่ายหน้าไปมา,"มีแค่ศพไม่กี่ตนเท่านั้น,อย่าได้มาตบตาข้า!"
ขณะที่กล่าว,หม่ากูที่ชี้นิ้วไปยังศพตนหนึ่งในกลุ่ม.
"ตูมมมมม!"
ศพนับหมื่นตนที่ระเบิดออกมาเสียงดังสนั่น.
"ดัชนีอากาศ,เผ่าจิ้งจอกอย่างงั้นรึ?"กงจูจิวเหว่ยที่อุทานออกมาด้วยความประหลาดใจ.
"เผ่าจิ้งจอก?
หม่ากูใช้วิชาเผ่าจิ้งจอกอย่างงั้นรึ?"จงซานที่เผยท่าทางสงสัย.
กงจูจิวเหว่ยที่ชำเลืองมองตาโต,ทว่าไม่ได้กล่าวสิ่งใดออกมาอีก.
ทว่าศพเซียนที่ระเบิดไปนั้นไม่ได้หายไป,ทว่าเปลี่ยนเป็นควันสีดำ,ก่อนที่ควันสีดำจะรวมตัวกันใหม่อีกครั้ง,เป็นศพที่แตกต่างออกไป,ศพที่มีตาสีแดง,ผมสีเขียว,มีฟันสองซีกด้านข้าง,อีกทั้งทั่วร่างยังเต็มไปด้วยปราณแห่งความตายมากมายยิ่งกว่าเดิม.
"ศพหลอมชะตา,นี่เจ้าหลอมรวมชะตาเข้าด้วยกันอย่างงั้นรึ?
ไม่หวาดกลัวภัยพิบัติเลยอย่างงั้นรึ?"หม่ากูที่เผยท่าทางตื่นตกใจเป็นครั้งแรก.
"ภัยพิบัติอย่างงั้นรึ?
ข้าไม่ใช่ปราชญ์เทพ,ข้าไม่เชื่อสิ่งเหล่านั้น!"เซียนเซิงซือกล่าวออกมาเบาๆ.
เป็นความจริง,ที่ศพที่หลอมรวมขึ้นมาใหม่นี้แข็งแกร่งยิ่งกว่าศพเซียนก่อนหน้านี้,และยังมีจิตสังหารที่รุนแรงอีกด้วย.
แม้แต่เหล่าผู้ฝึกตนอื่นๆเวลานี้ยังเผยท่าทางหวาดกลัวขึ้นมาด้วยเช่นกัน.
"ล่วงเกินแล้ว,ข้ามีศพเซียนมากมายและยังมีราชาศพอยู่อีกหนึ่งตน,หากว่าไม่สามารถทำให้ท่านถอยไปได้,ข้าจะถอยออกไปในทันที!"เซียนเซิงซือที่กล่าวออกมาด้วยความมั่นใจ.
เป็นความจริงศพเซียนมากมายที่บุกเข้าไปอีกครั้ง,หากแต่หลังจากที่หม่ากูทำลายไป,ก็เปลี่ยนเป็นหมอกสีดำและรวมตัวกันอีกครั้ง,กลายเป็นศพที่ร้ายกาจ,แม้แต่มีหางด้วย,ดูทรงพลังมากขึ้นยิ่งกว่าเดิมมาก.
หม่ากูที่พบว่าสถานการณ์เวลานี้ยิ่งตรึงมือขึ้นเรื่อยๆ,จดจ้องมองไปยังศพเซียน,ทว่าทันใดนั้นนางก็ส่ายหน้าไปมา,"ผ่านมานานกี่ปีแล้ว,คาดไม่ถึงเลยว่าจะต้องให้คนช่วยอย่างงั้นรึ?"
ให้คนช่วยอย่างงั้นรึ?
หม่ากูไม่ได้มาคนเดียว,นางมีพรรคพวกด้วยอย่างงั้นรึ?
"ไท่อี้,ยังไม่ออกมาอีก!"หม่ากูที่กล่าวออกมาด้วยเสียงเย็นชา.
กับเสียงที่เย็นชาเคร่งขรึม,ดูเหมือนว่านางจะเป็นผู้บัญชาการอย่างงั้นรึ?
และยังดูเหมือนว่าจะควบคุมคนที่ไม่ธรรมดาอีกด้วย.
ไท่อี้? คนที่ช่วยคือไท่อี้อย่างงั้นรึ?
ไท่อี้ใหนกัน?
ทุกคนที่เต็มไปด้วยความสงสัย,ทว่าไม่ไกลออกไปนั้นบนอากาศที่ว่างเปล่าก็ปรากฏคนผู้หนึ่งที่สวมชุดเก้ามังกรได้ปรากฏตัวออกมา.
เห็นชายคนดังกล่าว,แทบจะทุกคนที่ดวงตาเบิกกว้างกลมโต.
ไท่อี้,เซิ่งหวังไท่อี้อย่างงั้นรึ?
ก่อนหน้านี้เซิ่งหวังไท่อี้ที่เป็นผู้มีหน้าที่ปกป้องศิลาเทวะห้าสี,และเป็นผู้สร้างค่ายกลหยกลวงคุนหลุน?
ไม่ใช่ว่าเขาถูกโลหิตกุยเช่อทำร้าย,จนหนีไปแล้วหรอกรึ?
แล้วมาปรากฏขึ้นที่นี่ได้อย่างไร?
อีกทั้งเขาซ่อนตัวอยู่ที่นี่ตั้งแต่เมื่อไหร่?
"ผู้ช่วยอย่างงั้นรึ?
ไม่คิดเลยว่าเจ้าจะหมายถึงข้า?"เซิ่งหวังไท่อี้ที่เผยท่าทางเหยียดหยัน.
"เจ้าควรจะเชื่อฟังข้า!"หม่ากูที่เอ่ยออกมาอย่างนุ่มนวล.
"จริงรึ?
ใต้สวรรค์แห่งนี้ไม่มีใครกล้าออกคำสั่งต่อข้า."เซิ่งหวังไท่อี้ที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
จงซานที่จ้องมองไปยังหม่ากู,ในเวลานี้จงซานเห็นหมวกของนางที่ขยับพร้อมกับปากของนางที่ได้เอ่ยพูดเบา.
ในเวลานั้น,เซิ่งหวังไท่อี้ที่ใบหน้าเปลี่ยนเป็นซับซ้อน.
"เจ้าเป็นใคร?"เซิ่งหวังไท่อี้เผยท่าทางตื่นตระหนก.
"เจ้าไม่จำเป็นต้องรู้ว่าข้าเป็นใคร,หากว่าเจ้ารู้,ข้านั้นสามารถตัดสินความเป็นความตายของเจ้าได้!"หม่ากูที่กล่าวออกมาเบาๆ.
ทุกคนรอบๆที่เปลี่ยนเป็นโง่งม,ตัดสินความเป็นความตายได้อย่างงั้นรึ?
กำลังล้อเล่นอยู่งั้นรึ?
"เป็นไปไม่ได้,เจ้าจะเข้าใจชะตาวิถีข้าได้อย่างงั้นรึ?
เจ้าเข้าใจชะตาแห่งชีวิตของข้าอย่างงั้นรึ? ในโลกนี้ไม่มีใครสามารถเข้าใจได้!"เซิ่งหวังไท่อี้ที่ยังคงสุขุม,ทว่าหน้าผากเวลานี้เริ่มมีเหงื่อที่เย็นเยือบไหลออกมา.
"คนอื่นๆนั้นข้าคงไม่รู้,ทว่าชะตาแห่งชีวิตของเจ้านั้นข้าเข้าใจดี!"หม่ากูกล่าวออกมาเบาๆ.
"เจ้าเป็นใคร?
เจ้ารู้ชะตาแห่งชีวิตของข้าได้อย่างไร,นับตั้งแต่อดีตจนข้าตาย,เป็นไปไม่ได้ที่จะมีคนรู้,เจ้าเป็นใครกัน?"เซิ่งหวังไท่อี้ที่เผยท่าทางตื่นตระหนก.
"ทำให้ทุกคนและศพถอยออกไป,เร็ว!"หม่ากูที่เอ่ยออกมาอย่างไม่เกรงใจ.
ในเวลานี้,หม่ากูที่ดูสุขุมเยือกเย็น,ดูเหมือนว่าในเวลานี้ได้แสดงความสามารถทั้งหมดออกมา.
"ตูมมม~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
เซิ่งหวังไท่อี้แข็งแกร่งมาก,ฝ่ามือของเขาที่โจมตีเหล่าคนมากมายลอยโด่งออกไปนอกค่ายกล,แม้แต่ศพของเซียนเซิงซือยังระเบิดหายไปเกือบทั้งหมด.
เซิ่งหวังไท่อี้ที่เป็นลูกศิษย์ของปราชญ์เทพอย่างงั้นรึ?
ในเวลาเดียวกันจงซานที่ให้สั่นญาณส่ายหน้าไปมา,เซียนเซิงซือที่อยู่ไกลออกไปสั่นกระดิ่งไปมา,จากนั้นศพที่เหลือทั้งหมดก็จมลงไปในทะเลในทันที,จากนั้นเซียนเซิงซือก็หายไปจากทุกคนอย่างรวดเร็ว.
เซียนเซิงซือจากไปแล้ว,ทำให้เหล่ากลุ่มอิทธิมากมาย,ที่เวลานี้เผยสีหน้าเสียดายเป็นอย่างมาก,เห็นได้อย่างชัดเจนว่าทักษะของเซียนเซิงซือนั้นร้ายกาจทำให้พวกเขาคาดหวังไปด้วย.
ในเวลานี้พวกเขาได้จดจ้องมองไปยังหม่ากู,คนผู้นี้เป็นใครมาจากใหน,ทุกคนที่เต็มไปด้วยความอัศจรรย์ใจ,นี่นางแม้แต่สามารถสั่งการเซิ่งหวังได้เลยอย่างงั้นรึ?
ควบคุมเซิ่งหวังไท่อี้,คาดไม่ถึงเลยว่าเซิ่งหวังไท่อี้จะไม่ขัดขืนเลย,ชะตาแห่งชีวิต?
อะไรคือชะตาแห่งชีวิตกัน?
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
ปัจจุบันแปลจบแล้ว 1672 ตอน สนใจติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ครับ
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น