Immortality Chapter 886 Magu
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 886 หม่ากู๋
Chapter 886 Magu
ในเวลานั้นทุกคนต่างก็จ้องมองไปยังแปดหางสวรรค์แห่งจุดจบบนไหล่ของจงซาน.
"น่ารักมาก,จงซาน,มอบมันให้ข้าเถอะ!"กงจูจิวเหว่ยที่ร้องออกมา.
"ฟริบ ฟริบ!"
แปดหางสวรรค์ที่กวัดแกว่งหางของมันไปมาปัดป้องกงจูจิวเหว่ย,ซึ่งในเวลานางกำลังยื่นมือเข้าไปหา,ดวงตาเป็นประกาย.
"ฟริบ!"
แปดหางสวรรค์ที่ร้องออกมาอีกครั้ง,ก่อนที่ร่างของมันจะหายไปในทันที.
"แปดหางสวรรค์ล่ะ? จงซาน,แปดหางสวรรค์ไปไหนแล้ว?"กงจูจิวเหว่ยที่กล่าวออกมาเสียงดัง.
"กลัวเจ้าเลยหนีไปแล้ว!"จงซานกล่าวออกมาเบาๆ.
"ไม่ๆ,จงซานพามันออกมาเร็วเข้า,ข้ายังไม่ได้กอดมันเลย!"กงจูจิวเหว่ยที่ร้องออกมาเสียงดัง.
จงซาน,"...........!"
จงซานที่หันหน้าไปหาเซียนเซิงหลี่.
"ไม่รู้ว่าเซียนเซิงหลี่เดินทางมาที่นี่มีอะไรอย่างงั้นรึ?"จงซานที่สอบถามออกไปพลางขมวดคิ้วไปมา.
จงซานและคนอื่นเวลานี้ต่างก็จ้องมองไปยังเซียนเซิงหลี่,ต้องไม่ลืมว่าเซียนเซิงหลี่ก่อนหน้านี้แสดงตัวอยู่คนละฝั่งกับพวกเขา.
"เซิ่งหวังมีคำสั่ง,ให้ถอนกำลังของชิงชิวทั้งหมด,ข้ามาแจ้งพวกเจ้า,สิ่งตกทองของเหนียงเหนียงนวีหว๋านั้นไม่จำเป็นต้องหาอีกแล้ว,ให้ทุกคนกลับชิงชิว!"เซียนเซิงหลี่ที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"เอาล่ะ,พวกเรารู้แล้ว,เจ้ากลับไปได้แล้ว!"กงจูจิวเหว่ยที่กล่าวออกมาทันที.
เซียนเซิงหลี่ที่ยังไม่จากไป,ทว่ายังคงมองจงซานเป็นนัยน์,พร้อมกับกล่าวต่อจิวเหว่ยว่า,"กงจู,เซิ่งหวังเชื่อใจท่าน,ทว่าท่านควรจะรู้ถึงความแตกต่างของคนในและคนนอกได้,อย่าลืมว่าท่านคือกงจูของศาลเทวะไท่ชู!"
จงซานที่เผยยิ้มออกมาเล็กน้อย,เซียนเซิงหลี่ที่กล่าวเตือนกงจูจิวเหว่ยไม่ให้ไว้ใจเขา.
"เรื่องของข้า,ไม่จำเป็นให้เจ้ามาจัดการ!"กงจูจิวเหว่ยที่กล่าวออกมาเสียงดัง.
"เช่นนั้นกงจูโปรดดูแลตัวเองด้วย!"เซียนเซิงหลี่ไม่กล่าวอะไรอีกต่อไป,พร้อมกับหายไปต่อหน้าของทุกคน.
"จงซานเจ้าไม่ต้องสนใจเขา,เขาหาได้มีอะไร!"กงจูจิวเหว่ยที่กล่าวปลอบจงซาน.
"กงจู,ไม่รู้ว่าเซียนเซิงหลี่เป็นใครมาจากใหน?"จงซานที่สอบถามออกมาด้วยความสงสัย.
"เขา?
ไม่มีใครรู้รายละเอียดของเขา,แต่ว่าเซิ่งหวังเชื่อใจเขา."กงจูจิวเหว่ยที่ส่ายหน้าไปมา.
"อืม!"จงซานพยักหน้ารับ.
ทุกคนที่กลับมายังห้องโถง,จงซานในเวลานี้รู้สึกไม่ค่อยดีนัก,เพราะว่าในเวลานี้ได้พบกับเรื่องบางอย่างที่ไม่ถูกต้อง.
ชุดกระบี่สังหารเซียนเทียม,เมื่อรวมตัวกัน,เป็นเพียงแค่อุปกรณ์เซียนโบราณเท่านั้น,หลังจากที่แปดหางสวรรค์ได้ย่อยมันไปก่อนหน้านี้,จงซานที่มีระดับเซียนสวรรค์ระดับเจ็ดขั้นปลาย,ก็ทะลวงไปยังระดับแปดเท่านั้น.
เพียงระดับเดียวเท่านั้น,ทั้งที่ก่อนหน้านี้ได้ใช้อุปกรณ์ต้าเซียนยังสามารถเพิ่มได้หลายระดับ,ดูเหมือนว่า
ในการยกระดับครั้งต่อไปอย่างน้อยต้องใช้อุปกรณ์เซียนโบราณเป็นอย่างต่ำ.
อุปกรณ์เซียนโบราณ?
เพียงแค่คิดก็ทำให้จงซานพูดไม่ออกเช่นกัน.
คิดถึงเมื่อครั้งที่แยกสวรรค์,มีต้าเซียนมากมายที่ไม่มีแม้แต่อุปกรณ์ต้าเซียนเดินทางมาเพื่อแย่งชิง,ในเวลานี้เป็นเขาที่ต้องการอุปกรณ์เซียนโบราณ,หลังจากนี้ไม่ต้องบอกเลยว่าการยกระดับจะยิ่งยากขึ้นไปเรื่อยๆ.
หวังว่าสมบัติของนวี่หว๋าจะมีอะไรดีๆหลงเหลือให้กับเขาบ้าง.
วันที่หกหลิวเยว่!
ก่อนจะถึงวันนัดหนึ่งวัน,จงซานและคนอื่นๆได้เดินทางมาถึงสถานที่ปราชญ์เทพไท่ซ่างล่วงหล่นจากสวรรค์.
เป็นความจริง,ดังที่จงซานคาดการณ์,มีคนที่เปี่ยมด้วยเชาว์ปัญญามากมาย,ก่อนที่จงซานมาถึง,ก็มีคนมากมายกระจายอยู่เต็มพื้นที่รอบๆแล้ว.
แม้ว่าจะเทียบไม่ได้กับเหตุการณ์ที่เกาะกุยที่ทุกคนพยายามจะแย่งชิงศิลาเทวะห้าสี,แต่คนที่มาอยู่ที่นี่ในเวลานี้,ต่างก็เป็นยอดฝีมือในระดับสูงด้วยกันทั้งนั้น.
หลากหลายกลุ่มอิทธิพล,มีอยู่ราวๆห้าแสนคน,อย่างน้อยกลุ่มของจงซาน,ซูอาโฝว,กงจูจิวเหว่ยและหงเซียวที่นำทหารมากว่าห้าหมื่นคน.
ผู้คนมากมายที่ได้มาล้อมรอบหมู่เกาะแห่งหนึ่งตรงกลาง.
ทุกคนที่จับจ้องมองไปบนเกาะดังกล่าว,จดจ้องมองไปยังตรงกลาง.
เวลายังมาไม่ถึง,ทว่าก็มีผู้คนมากมายต่างก็มารอคอยกันอย่างคับคั่ง.
สมบัติที่หายไปของเหนียงเหนียงนวีหว๋า?
เป็นของที่สุดยอดขนาดใหนกัน.
จงซานที่ทำการตรวจสอบบริเวณเกาะทางเหนือมาหนึ่งอาทิตย์แล้ว,มีกลุ่มอิทธิพลมากมายที่นี่,คาดไม่ถึงเลยว่าจะมีหลายคนที่เป็นคุ้นหน้าเช่นกัน.
ที่ฝั่งทิศตะวันออก,มีเฉิงไปอี้ของนิกายจื่อเซียวอย่างงั้นรึ?
คาดไม่ถึงเลยว่าคนของนิกายจื่อเซียวจะรับรู้เรื่องนี้ด้วยรึ? มีใครเผยความลับต่อพวกเขาอย่างงั้นรึ?
อย่างไรก็ตามเรื่องนั้นไม่ได้สำคัญอะไรนัก,ที่สำคัญคือพวกเขาเป็นศัตรูต่างหาก.
ที่ทิศใต้,จงซานที่เห็นคนหนึ่งที่เป็นคนของฝ่ายตัวเอง.
คนผู้หนึ่งที่สวมชุดสีดำ,ร่างกายที่เผยปราณทมิฬออกมา,จนไม่มีใครคนใหนเข้าใกล้,นี่คือแม่ทัพกองกำลังที่สี่ของศาลเทวะต้าเจิ้ง,เซียนเซิงซือ!
เซียนเซิงซือที่มองมายังจงซาน,ขมวดคิ้วเล็กน้อย,ทว่าก็ไม่ได้แสดงตัวออกมาแต่อย่างใด.
ส่วนทิศตะวันตกนั้น,เป็นเซียนเซิงหลี่ศาลเทวะไท่ชู.
เห็นเซียนเซิงหลี่,ดวงตาของจงซานที่ส่ายไปมาด้วยความสงสัย,มีเพียงเซียนเซิงหลี่,แล้วเซิ่งหวังไท่ชูล่ะ?
ถ้าจะให้กล่าวล่ะก็,เซียนเซิงหลี่ที่ซือสัตย์ต่อไท่ชู,กับสมบัติของเหนี่ยงเหนี่ยงนวี่หว๋าที่หายไป,เขาจะต้องมาตรวจสอบเพื่อรายงานเซิ่งหวังไท่ชูอย่างงั้นรึ?
นอกจากนี้เขากับนำผู้ใต้บังคับบัญชามาไม่กี่สิบคนเท่านั้น.
มีสามกลุ่มอิทธิพล,และผู้ฝึกตนพเนจร,ที่จงซานไม่รู้จัก.
อย่างไรก็ตาม,ในเวลานี้ไม่มีใครพูดคุยกันแต่อย่างใด,ทุกคนต่างก็จ้องมองไปยังกลางทะเลซึ่งมีคนผู้หนึ่งยึดครองเอาไว้.
ที่ใจกลาง,บนทะเล,ในเวลานี้มีใครคนหนึ่งที่แปลกประหลาดได้นั่งสมาธิยึดครองพื้นที่เอาไว้.
สตรีในชุดดำที่นั่งสมาธิอยู่ตรงกลางอย่างงั้นรึ?
นางต้องกรทำอะไร?
แทบจะทุกคนต่างก็จ้องมองออกไปด้วยความแปลกประหลาดไปยังสตรีชุดดำ,ตำแหน่งของนางนั้นค่อนข้างพิเศษเป็นอย่างมาก,เป็นตำแหน่งเดียวที่ปราชญ์เทพไท่ซ่างล่วงหล่นจากสวรรค์นั่นเอง.
"คนผุ้นั้นกำลังทำอะไร?
ทำไมถึงได้ไปนั่งบนผืนทะเลเช่นนั้นกัน? รอบๆมีเกาะตั้งหลายแห่งไม่ไปยืน,กับไปนั่งตรงนั้นทำไมกัน?"กงจูจิวเหว่ยที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ไม่มีใครเข้าใจเช่นกัน,บางที่นางคงต้องการเป็นคนแรกล่ะมั้ง!"ซูอาโฝวที่ส่ายหน้าไปมา.
จงซานจดจ้องมองไปยังคนชุดดำ,ดวงตาที่เผยท่าทางประหลาดใจเล็กน้อย,ด้วยรังสีทะลวงหงหลวน,จ้องมองออกไป,ทำให้จงซานตื่นตกใจเช่นกัน.
ภายใต้ชุดสีดำนั้น,จงซานสามารถมองเห็นใบหน้าของนาง,ใบหน้าที่น่าหวาดกลัวสยดสยองเป็นอย่างมาก.
เค้าโครงใบหน้านั้น,ก่อนหน้านี้ควรจะเป็นสตรีที่งดงามอย่างที่สุด,ทว่าใบหน้าของนางเวลานี้,มีแผลเป็นรอยตะขาบพาดผ่าน,ทำให้ดูน่าหวาดกลัวเป็นอย่างมาก.
ไม่ใช่แผลที่เกิดการใช้วิชา,หากแต่เป็นบาดแผลที่นางไม่ต้องการรักษา,นางที่จงใจให้เป็นเช่นนี้,ต้องการที่จะกลายเป็นคนอัปลักษณ์,ไม่รู้ว่าต้องการทำไปเพื่ออะไร?
เป็นสิ่งที่สตรีตัวไปไม่น่าจะทำ,นางที่ควรจะเป็นสตรีงามอันดับหนึ่ง,ทำไมจึงจงใจทำลายใบหน้าของตัวเองอย่างงั้นรึ?
จงซานที่ขมวดคิ้วไปมา,จดจ้องมองสตรีในชุดดำ,แววตาที่เต็มไปด้วยความสงสัยและประหลาดใจ.
ดวงตาสีม่วง,งดงาม,นี่ไม่ใช่วิชาเนตร,ทว่าเป็นดวงตาสีม่วงที่สืบทอดมาแต่กำเนิด.
ดวงตาคู่นี้,ดูงดงามน่าสนใจเป็นอย่างมาก.
บนใบหน้าที่อัปลักษณ์นั้น,ดูเหมือนว่าจะถูกยกเว้นดวงตาของนางเอาไว้.
"เจ้าเป็นใคร?ทำไมถึงได้มานั่งอยู่บนสถานที่ปราชญ์เทพไท่ซ่างล่วงหล่นมาจากบนท้องฟ้า?
ยังไม่หลบไปอีกรึ?"ไม่ไกลออกไปมีชายผู้หนึ่งที่เอ่ยออกมาเสียงดัง.
สตรีชุดดำที่กล่าวออกมเบาๆ,"ไปซะ,ที่นี่ไม่ใช่ที่ที่เจ้าจะกำแหงได้."
เสียงของนางที่เหมือนแก่ชรา,ดูเหมือนว่าจะเป็นสิ่งที่นางตั้งใจ,ไม่ต้องการให้ใครได้ยินเสียงที่แท้จริงของตัวเอง.
"ไมใช่ที่ของพวกเราอย่างงั้นรึ?
ดูจากทรวดทรงของเจ้าแล้วนับว่าดี,มาเป็นคู่บำเพ็ญให้กับข้าดีหรือไม่?"ชายคนหนึ่งที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้มที่ชั่วร้าย.
กับคำพูดดังกล่าวที่โลมเลียสตรีในชุดสีดำ,ซึ่งแม้นว่าคนอื่นจะรู้สึกแต่ก็ไม่ได้กล่าว,ทำให้ผู้คนในเวลานี้ต่างก็จ้องมองออกมาด้วยความสนใจ.
"ข้ามีคู่บำเพ็ญแล้ว,เจ้าอย่าได้คิด!"สตรีที่สวมชุดสีดำเอ่ยออกมาเบาๆ.
"เจ้ามีแล้วอย่างงั้นรึ? แล้วมันเป็นใคร?
เส้าเหยี่ยคนนี้ต้องการท้าทาย,ใครเป็นคู่บำเพ็ญของเจ้า?
โผล่หัวออกมา,ข้าจะให้เจ้าได้เห็นว่าข้านั้นแข็งแกร่งกว่ามันร้อยเท่า!"ชายคนดังกล่าวที่เผยยิ้มอย่างชั่วร้าย.
"เจ้าไม่คู่ควร,ในโลกใบนี้,ไม่มีใครเทียบกับเขาได้,ไม่แม้แต่ปลายก้อย,ข้าจะให้อภัยเจ้าในครั้งนี้,อย่าได้ว่ากล่าวอะไรกับเขาอีก,ไม่เช่นนั้นอย่าหากว่าข้าไม่เตือน!"สตรีในชุดสีดำที่กล่าวออกไปทันที.
สตรีชุดดำสวมหมวงป่านที่นั่งอยู่อย่างไม่แยแสใครๆ,ทำให้จงซานขมวดคิ้วไปมาเล็กน้อย.
"ว่ากล่าวเขารึ? ว่ากล่าวแล้วอย่างไร? ไอ้ไข่ลีบ,อ่อนแอ.........!"เสียงของชายคนดังกล่าวที่ดังขึ้นเรื่อยๆ.
"ข้าได้เตือนเจ้าแล้ว!"สตรีชุดดำที่กล่าวออกมาเบาๆ.
"อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกก!"
ชายคนดังกล่าวทันใดนั้นก็ร้องโอดโอยเจ็บปวดทรมาน,ทุกๆคนที่จ้องมองเป็นสายตาเดียวกัน,พร้อมกับขมวดคิ้วแน่.
เส้นผมของชายคนดังกล่าวที่กำลังเปลี่ยนไปเป็นสีขาวโพลน,แม้แต่ใบหน้าเวลานี้เริ่มเหี่ยวย่น,ลงอย่างรวดเร็ว,ผิวหนังที่แห้ง,จากชายหนุ่มกลายเป็นคนแก่หง่ำเหงือก.
ห้าทัณฑ์เตือนจากสวรรค์?
แทบทุกคนที่หัวใจเต้นไปมา,ห้าทัณฑ์เตือนจากสวรรค์?
เป็นไปได้อย่างไร?
คนผู้นี้ปรากฏห้าทัณฑ์เตือนจากสวรรค์อย่างงั้นรึ?อายุไขของเขาหายไปอย่างรวดเร็วอย่างงั้นรึ?
เป็นฝีมือของสตรีคนดังกล่าวอย่างงั้นรึ?
นางเป็นคนทำอย่างงั้นรึ?
เพียงแค่พริบตาเท่านั้น,จากชายหนุ่มกลายเป็นคนชรา.
กับการเปลี่ยนแปลงอย่างสมบูรณ์ทำให้ทุกคนหัวใจเย็นยะเยือบ,ชายชราคนดังกล่าวคุกเข่าลงอย่างรวดเร็ว,ต่อหน้าสตรีในชุดสีดำ.
"อาวุโสโปรดอภัย,อาวุโส อภัยด้วย........!"ชายคนดังกล่าวที่เอ่ยออกมาด้วยความหวาดกลัว.
"พวกเจ้าทุกคนต้องการหาเรื่องข้า,แม้แต่ด่าว่าข้า,ข้าก็ไม่ได้ถือนัก,ทว่าเจ้าไม่ควรด่าว่าเขา,ใส่ร้ายเขา,ไม่เคยมีใครรอดชีวิต,ข้ามีอายุมาหลายพันปีไม่เคยทำร้ายใคร,ถ้าจะโทษก็โทษตัวเจ้าเอง."สตรีในชุดสีดำกล่าว.
จากนั้นชายคนดังกล่าวก็ล้มลงบนพื้น,เขาที่แก่เหี่ยวย่นไปเรื่อยจนตกตายไป.
น่าหวาดกลัวมา,จงซานเคยเห็นมาก่อน,หนี่ปู่ซาเคยทำ,ด้วยอำนาจของตำหนักสังสารวัฏห้ามลทิล,โคลนชีวิต,ตราบเท่าที่สัมผัสโคลนชีวิตก็จะถูกช่วงชิงอายุไข,ทว่าสตรีคนดังกล่าวไม่ได้ใช้โคลนชีวิตเลย,ทำไมชายคนดังกล่าวถึงได้ตกตายไป?
สตรีผู้นี้เป็นใคร?
ทุกๆคนต่างจดจ้องมองนางด้วยความอัศจรรย์ใจ,เวลานี้ไม่มีใครกล้าล่วงเกินนาง,มันเป็นเรื่องอะไรที่แปลกประหลาดมาก.
"ขอถามนามอาวุโสได้หรือไม่!"เซียนเซิงหลี่ที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"หม่ากู่!"สตรีคนดังกล่าวที่เอ่ยออกมาเบาๆ.
"ก่อนหน้านี้นางได้ใช้วิชาอะไรกัน?
วิชาฮวงจุ้ยอย่างงั้นรึ?"ซูอาโฝวที่ตื่นตกใจเป็นอย่างมาก.
"ไม่,นางเป็นผู้ฝึกตนช่วงชิงชะตา?"กงจูจิวเหว่ยที่เอ่ยออกมาแม้ว่าไม่มั่นใจนัก.
"ผู้ฝึกตนช่วงชิงชะตา? ผู้บำเพ็ญชะตาอย่างงั้นรึ?"ซูอาโฝวที่กล่าวออกมาด้วยความประหลาดใจ.
"อย่ามั่ว,ไม่ใช่บำเพ็ญชะตา,เป็นบำเพ็ญโชค,ทว่าการบำเพ็ญที่ใกล้เคียงการบำเพ็ญชะตาชีวิต,เป็นหนึ่งสายของการบำเพ็ญโชค."กงจูจิวเหว่ยที่ขมวดคิ้วไปมา.
"คนที่ตายก่อนหน้านี้ล่ะ?
ข้าไม่เห็นนางลงมือเลย!"ซูอาโฝวที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ค่ายกลชะตา,นางได้เตรียมค่ายกลชะตาเอาไว้แล้ว,พวกเราได้เข้ามาอยู่ในเขตแดนของค่ายกลชะตาแล้ว,ดังนั้นนางสามารถเอาชีวิตของชายคนนั้นได้ในทันที."กงจูจิวเหว่ยที่สูดหายใจลึก.
ทุกคนที่จ้องมองกันและกัน.
"ถอยออกมา!"หงเซียวที่โบกมือ
ทัพของหงเซียวที่ถูกสั่งให้ถอยห่างออกมาอย่างรวดเร็ว.
ผู้ฝึกตนช่วงชิงลิขิตอย่างงั้นรึ?
***************
เทพธิดาหมากู หรือ เจ้าแม่มั่วโกว (อักษรจีน: 麻姑) เป็นชื่อนางฟ้าที่มีชื่อเสียงมากที่สุดองค์หนึ่งของจีน
เป็นนางฟ้าที่มีที่มาจากคติลัทธิเต๋า ภาพลักษณ์ของหมากูจึงเป็นนางฟ้าผู้เลอโฉม ที่คงความงามและสดสวยอยู่ตลอดกาล
Chapter 886 Magu
麻姑
หม่ากู๋
ในเวลานั้นทุกคนต่างก็จ้องมองไปยังแปดหางสวรรค์แห่งจุดจบบนไหล่ของจงซาน.
"น่ารักมาก,จงซาน,มอบมันให้ข้าเถอะ!"กงจูจิวเหว่ยที่ร้องออกมา.
"ฟริบ ฟริบ!"
แปดหางสวรรค์ที่กวัดแกว่งหางของมันไปมาปัดป้องกงจูจิวเหว่ย,ซึ่งในเวลานางกำลังยื่นมือเข้าไปหา,ดวงตาเป็นประกาย.
"ฟริบ!"
แปดหางสวรรค์ที่ร้องออกมาอีกครั้ง,ก่อนที่ร่างของมันจะหายไปในทันที.
"แปดหางสวรรค์ล่ะ? จงซาน,แปดหางสวรรค์ไปไหนแล้ว?"กงจูจิวเหว่ยที่กล่าวออกมาเสียงดัง.
"กลัวเจ้าเลยหนีไปแล้ว!"จงซานกล่าวออกมาเบาๆ.
"ไม่ๆ,จงซานพามันออกมาเร็วเข้า,ข้ายังไม่ได้กอดมันเลย!"กงจูจิวเหว่ยที่ร้องออกมาเสียงดัง.
จงซาน,"...........!"
จงซานที่หันหน้าไปหาเซียนเซิงหลี่.
"ไม่รู้ว่าเซียนเซิงหลี่เดินทางมาที่นี่มีอะไรอย่างงั้นรึ?"จงซานที่สอบถามออกไปพลางขมวดคิ้วไปมา.
จงซานและคนอื่นเวลานี้ต่างก็จ้องมองไปยังเซียนเซิงหลี่,ต้องไม่ลืมว่าเซียนเซิงหลี่ก่อนหน้านี้แสดงตัวอยู่คนละฝั่งกับพวกเขา.
"เซิ่งหวังมีคำสั่ง,ให้ถอนกำลังของชิงชิวทั้งหมด,ข้ามาแจ้งพวกเจ้า,สิ่งตกทองของเหนียงเหนียงนวีหว๋านั้นไม่จำเป็นต้องหาอีกแล้ว,ให้ทุกคนกลับชิงชิว!"เซียนเซิงหลี่ที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"เอาล่ะ,พวกเรารู้แล้ว,เจ้ากลับไปได้แล้ว!"กงจูจิวเหว่ยที่กล่าวออกมาทันที.
เซียนเซิงหลี่ที่ยังไม่จากไป,ทว่ายังคงมองจงซานเป็นนัยน์,พร้อมกับกล่าวต่อจิวเหว่ยว่า,"กงจู,เซิ่งหวังเชื่อใจท่าน,ทว่าท่านควรจะรู้ถึงความแตกต่างของคนในและคนนอกได้,อย่าลืมว่าท่านคือกงจูของศาลเทวะไท่ชู!"
จงซานที่เผยยิ้มออกมาเล็กน้อย,เซียนเซิงหลี่ที่กล่าวเตือนกงจูจิวเหว่ยไม่ให้ไว้ใจเขา.
"เรื่องของข้า,ไม่จำเป็นให้เจ้ามาจัดการ!"กงจูจิวเหว่ยที่กล่าวออกมาเสียงดัง.
"เช่นนั้นกงจูโปรดดูแลตัวเองด้วย!"เซียนเซิงหลี่ไม่กล่าวอะไรอีกต่อไป,พร้อมกับหายไปต่อหน้าของทุกคน.
"จงซานเจ้าไม่ต้องสนใจเขา,เขาหาได้มีอะไร!"กงจูจิวเหว่ยที่กล่าวปลอบจงซาน.
"กงจู,ไม่รู้ว่าเซียนเซิงหลี่เป็นใครมาจากใหน?"จงซานที่สอบถามออกมาด้วยความสงสัย.
"เขา?
ไม่มีใครรู้รายละเอียดของเขา,แต่ว่าเซิ่งหวังเชื่อใจเขา."กงจูจิวเหว่ยที่ส่ายหน้าไปมา.
"อืม!"จงซานพยักหน้ารับ.
ทุกคนที่กลับมายังห้องโถง,จงซานในเวลานี้รู้สึกไม่ค่อยดีนัก,เพราะว่าในเวลานี้ได้พบกับเรื่องบางอย่างที่ไม่ถูกต้อง.
ชุดกระบี่สังหารเซียนเทียม,เมื่อรวมตัวกัน,เป็นเพียงแค่อุปกรณ์เซียนโบราณเท่านั้น,หลังจากที่แปดหางสวรรค์ได้ย่อยมันไปก่อนหน้านี้,จงซานที่มีระดับเซียนสวรรค์ระดับเจ็ดขั้นปลาย,ก็ทะลวงไปยังระดับแปดเท่านั้น.
เพียงระดับเดียวเท่านั้น,ทั้งที่ก่อนหน้านี้ได้ใช้อุปกรณ์ต้าเซียนยังสามารถเพิ่มได้หลายระดับ,ดูเหมือนว่า
ในการยกระดับครั้งต่อไปอย่างน้อยต้องใช้อุปกรณ์เซียนโบราณเป็นอย่างต่ำ.
อุปกรณ์เซียนโบราณ?
เพียงแค่คิดก็ทำให้จงซานพูดไม่ออกเช่นกัน.
คิดถึงเมื่อครั้งที่แยกสวรรค์,มีต้าเซียนมากมายที่ไม่มีแม้แต่อุปกรณ์ต้าเซียนเดินทางมาเพื่อแย่งชิง,ในเวลานี้เป็นเขาที่ต้องการอุปกรณ์เซียนโบราณ,หลังจากนี้ไม่ต้องบอกเลยว่าการยกระดับจะยิ่งยากขึ้นไปเรื่อยๆ.
หวังว่าสมบัติของนวี่หว๋าจะมีอะไรดีๆหลงเหลือให้กับเขาบ้าง.
วันที่หกหลิวเยว่!
ก่อนจะถึงวันนัดหนึ่งวัน,จงซานและคนอื่นๆได้เดินทางมาถึงสถานที่ปราชญ์เทพไท่ซ่างล่วงหล่นจากสวรรค์.
เป็นความจริง,ดังที่จงซานคาดการณ์,มีคนที่เปี่ยมด้วยเชาว์ปัญญามากมาย,ก่อนที่จงซานมาถึง,ก็มีคนมากมายกระจายอยู่เต็มพื้นที่รอบๆแล้ว.
แม้ว่าจะเทียบไม่ได้กับเหตุการณ์ที่เกาะกุยที่ทุกคนพยายามจะแย่งชิงศิลาเทวะห้าสี,แต่คนที่มาอยู่ที่นี่ในเวลานี้,ต่างก็เป็นยอดฝีมือในระดับสูงด้วยกันทั้งนั้น.
หลากหลายกลุ่มอิทธิพล,มีอยู่ราวๆห้าแสนคน,อย่างน้อยกลุ่มของจงซาน,ซูอาโฝว,กงจูจิวเหว่ยและหงเซียวที่นำทหารมากว่าห้าหมื่นคน.
ผู้คนมากมายที่ได้มาล้อมรอบหมู่เกาะแห่งหนึ่งตรงกลาง.
ทุกคนที่จับจ้องมองไปบนเกาะดังกล่าว,จดจ้องมองไปยังตรงกลาง.
เวลายังมาไม่ถึง,ทว่าก็มีผู้คนมากมายต่างก็มารอคอยกันอย่างคับคั่ง.
สมบัติที่หายไปของเหนียงเหนียงนวีหว๋า?
เป็นของที่สุดยอดขนาดใหนกัน.
จงซานที่ทำการตรวจสอบบริเวณเกาะทางเหนือมาหนึ่งอาทิตย์แล้ว,มีกลุ่มอิทธิพลมากมายที่นี่,คาดไม่ถึงเลยว่าจะมีหลายคนที่เป็นคุ้นหน้าเช่นกัน.
ที่ฝั่งทิศตะวันออก,มีเฉิงไปอี้ของนิกายจื่อเซียวอย่างงั้นรึ?
คาดไม่ถึงเลยว่าคนของนิกายจื่อเซียวจะรับรู้เรื่องนี้ด้วยรึ? มีใครเผยความลับต่อพวกเขาอย่างงั้นรึ?
อย่างไรก็ตามเรื่องนั้นไม่ได้สำคัญอะไรนัก,ที่สำคัญคือพวกเขาเป็นศัตรูต่างหาก.
ที่ทิศใต้,จงซานที่เห็นคนหนึ่งที่เป็นคนของฝ่ายตัวเอง.
คนผู้หนึ่งที่สวมชุดสีดำ,ร่างกายที่เผยปราณทมิฬออกมา,จนไม่มีใครคนใหนเข้าใกล้,นี่คือแม่ทัพกองกำลังที่สี่ของศาลเทวะต้าเจิ้ง,เซียนเซิงซือ!
เซียนเซิงซือที่มองมายังจงซาน,ขมวดคิ้วเล็กน้อย,ทว่าก็ไม่ได้แสดงตัวออกมาแต่อย่างใด.
ส่วนทิศตะวันตกนั้น,เป็นเซียนเซิงหลี่ศาลเทวะไท่ชู.
เห็นเซียนเซิงหลี่,ดวงตาของจงซานที่ส่ายไปมาด้วยความสงสัย,มีเพียงเซียนเซิงหลี่,แล้วเซิ่งหวังไท่ชูล่ะ?
ถ้าจะให้กล่าวล่ะก็,เซียนเซิงหลี่ที่ซือสัตย์ต่อไท่ชู,กับสมบัติของเหนี่ยงเหนี่ยงนวี่หว๋าที่หายไป,เขาจะต้องมาตรวจสอบเพื่อรายงานเซิ่งหวังไท่ชูอย่างงั้นรึ?
นอกจากนี้เขากับนำผู้ใต้บังคับบัญชามาไม่กี่สิบคนเท่านั้น.
มีสามกลุ่มอิทธิพล,และผู้ฝึกตนพเนจร,ที่จงซานไม่รู้จัก.
อย่างไรก็ตาม,ในเวลานี้ไม่มีใครพูดคุยกันแต่อย่างใด,ทุกคนต่างก็จ้องมองไปยังกลางทะเลซึ่งมีคนผู้หนึ่งยึดครองเอาไว้.
ที่ใจกลาง,บนทะเล,ในเวลานี้มีใครคนหนึ่งที่แปลกประหลาดได้นั่งสมาธิยึดครองพื้นที่เอาไว้.
A whole body binds in the hemp robe internal
form, sees that form, Zhong Shan is not difficult to see, this is a female,
moreover is a stature is extremely wonderful the graceful female.
ทั่วร่างที่สวมชุดดำสวมหมวกเชือกป่ายคลุมปกปิดรูปร่างใบหน้าเอาไว้,ยากที่จะมองเห็นด้านใน,หากแต่สามารถบอกได้ตามรูปร่างทรวดทรงต้องเป็นผู้หญิง,นอกจากนี้ยังมีรูปร่างที่ดูยวนเย้าสง่าเป็นอย่างมาก.
สตรีในชุดดำที่นั่งสมาธิอยู่ตรงกลางอย่างงั้นรึ?
นางต้องกรทำอะไร?
แทบจะทุกคนต่างก็จ้องมองออกไปด้วยความแปลกประหลาดไปยังสตรีชุดดำ,ตำแหน่งของนางนั้นค่อนข้างพิเศษเป็นอย่างมาก,เป็นตำแหน่งเดียวที่ปราชญ์เทพไท่ซ่างล่วงหล่นจากสวรรค์นั่นเอง.
"คนผุ้นั้นกำลังทำอะไร?
ทำไมถึงได้ไปนั่งบนผืนทะเลเช่นนั้นกัน? รอบๆมีเกาะตั้งหลายแห่งไม่ไปยืน,กับไปนั่งตรงนั้นทำไมกัน?"กงจูจิวเหว่ยที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ไม่มีใครเข้าใจเช่นกัน,บางที่นางคงต้องการเป็นคนแรกล่ะมั้ง!"ซูอาโฝวที่ส่ายหน้าไปมา.
จงซานจดจ้องมองไปยังคนชุดดำ,ดวงตาที่เผยท่าทางประหลาดใจเล็กน้อย,ด้วยรังสีทะลวงหงหลวน,จ้องมองออกไป,ทำให้จงซานตื่นตกใจเช่นกัน.
ภายใต้ชุดสีดำนั้น,จงซานสามารถมองเห็นใบหน้าของนาง,ใบหน้าที่น่าหวาดกลัวสยดสยองเป็นอย่างมาก.
เค้าโครงใบหน้านั้น,ก่อนหน้านี้ควรจะเป็นสตรีที่งดงามอย่างที่สุด,ทว่าใบหน้าของนางเวลานี้,มีแผลเป็นรอยตะขาบพาดผ่าน,ทำให้ดูน่าหวาดกลัวเป็นอย่างมาก.
ไม่ใช่แผลที่เกิดการใช้วิชา,หากแต่เป็นบาดแผลที่นางไม่ต้องการรักษา,นางที่จงใจให้เป็นเช่นนี้,ต้องการที่จะกลายเป็นคนอัปลักษณ์,ไม่รู้ว่าต้องการทำไปเพื่ออะไร?
เป็นสิ่งที่สตรีตัวไปไม่น่าจะทำ,นางที่ควรจะเป็นสตรีงามอันดับหนึ่ง,ทำไมจึงจงใจทำลายใบหน้าของตัวเองอย่างงั้นรึ?
จงซานที่ขมวดคิ้วไปมา,จดจ้องมองสตรีในชุดดำ,แววตาที่เต็มไปด้วยความสงสัยและประหลาดใจ.
ดวงตาสีม่วง,งดงาม,นี่ไม่ใช่วิชาเนตร,ทว่าเป็นดวงตาสีม่วงที่สืบทอดมาแต่กำเนิด.
ดวงตาคู่นี้,ดูงดงามน่าสนใจเป็นอย่างมาก.
บนใบหน้าที่อัปลักษณ์นั้น,ดูเหมือนว่าจะถูกยกเว้นดวงตาของนางเอาไว้.
"เจ้าเป็นใคร?ทำไมถึงได้มานั่งอยู่บนสถานที่ปราชญ์เทพไท่ซ่างล่วงหล่นมาจากบนท้องฟ้า?
ยังไม่หลบไปอีกรึ?"ไม่ไกลออกไปมีชายผู้หนึ่งที่เอ่ยออกมาเสียงดัง.
สตรีชุดดำที่กล่าวออกมเบาๆ,"ไปซะ,ที่นี่ไม่ใช่ที่ที่เจ้าจะกำแหงได้."
เสียงของนางที่เหมือนแก่ชรา,ดูเหมือนว่าจะเป็นสิ่งที่นางตั้งใจ,ไม่ต้องการให้ใครได้ยินเสียงที่แท้จริงของตัวเอง.
"ไมใช่ที่ของพวกเราอย่างงั้นรึ?
ดูจากทรวดทรงของเจ้าแล้วนับว่าดี,มาเป็นคู่บำเพ็ญให้กับข้าดีหรือไม่?"ชายคนหนึ่งที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้มที่ชั่วร้าย.
กับคำพูดดังกล่าวที่โลมเลียสตรีในชุดสีดำ,ซึ่งแม้นว่าคนอื่นจะรู้สึกแต่ก็ไม่ได้กล่าว,ทำให้ผู้คนในเวลานี้ต่างก็จ้องมองออกมาด้วยความสนใจ.
"ข้ามีคู่บำเพ็ญแล้ว,เจ้าอย่าได้คิด!"สตรีที่สวมชุดสีดำเอ่ยออกมาเบาๆ.
"เจ้ามีแล้วอย่างงั้นรึ? แล้วมันเป็นใคร?
เส้าเหยี่ยคนนี้ต้องการท้าทาย,ใครเป็นคู่บำเพ็ญของเจ้า?
โผล่หัวออกมา,ข้าจะให้เจ้าได้เห็นว่าข้านั้นแข็งแกร่งกว่ามันร้อยเท่า!"ชายคนดังกล่าวที่เผยยิ้มอย่างชั่วร้าย.
"เจ้าไม่คู่ควร,ในโลกใบนี้,ไม่มีใครเทียบกับเขาได้,ไม่แม้แต่ปลายก้อย,ข้าจะให้อภัยเจ้าในครั้งนี้,อย่าได้ว่ากล่าวอะไรกับเขาอีก,ไม่เช่นนั้นอย่าหากว่าข้าไม่เตือน!"สตรีในชุดสีดำที่กล่าวออกไปทันที.
สตรีชุดดำสวมหมวงป่านที่นั่งอยู่อย่างไม่แยแสใครๆ,ทำให้จงซานขมวดคิ้วไปมาเล็กน้อย.
"ว่ากล่าวเขารึ? ว่ากล่าวแล้วอย่างไร? ไอ้ไข่ลีบ,อ่อนแอ.........!"เสียงของชายคนดังกล่าวที่ดังขึ้นเรื่อยๆ.
"ข้าได้เตือนเจ้าแล้ว!"สตรีชุดดำที่กล่าวออกมาเบาๆ.
"อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกก!"
ชายคนดังกล่าวทันใดนั้นก็ร้องโอดโอยเจ็บปวดทรมาน,ทุกๆคนที่จ้องมองเป็นสายตาเดียวกัน,พร้อมกับขมวดคิ้วแน่.
เส้นผมของชายคนดังกล่าวที่กำลังเปลี่ยนไปเป็นสีขาวโพลน,แม้แต่ใบหน้าเวลานี้เริ่มเหี่ยวย่น,ลงอย่างรวดเร็ว,ผิวหนังที่แห้ง,จากชายหนุ่มกลายเป็นคนแก่หง่ำเหงือก.
ห้าทัณฑ์เตือนจากสวรรค์?
แทบทุกคนที่หัวใจเต้นไปมา,ห้าทัณฑ์เตือนจากสวรรค์?
เป็นไปได้อย่างไร?
คนผู้นี้ปรากฏห้าทัณฑ์เตือนจากสวรรค์อย่างงั้นรึ?อายุไขของเขาหายไปอย่างรวดเร็วอย่างงั้นรึ?
เป็นฝีมือของสตรีคนดังกล่าวอย่างงั้นรึ?
นางเป็นคนทำอย่างงั้นรึ?
เพียงแค่พริบตาเท่านั้น,จากชายหนุ่มกลายเป็นคนชรา.
กับการเปลี่ยนแปลงอย่างสมบูรณ์ทำให้ทุกคนหัวใจเย็นยะเยือบ,ชายชราคนดังกล่าวคุกเข่าลงอย่างรวดเร็ว,ต่อหน้าสตรีในชุดสีดำ.
"อาวุโสโปรดอภัย,อาวุโส อภัยด้วย........!"ชายคนดังกล่าวที่เอ่ยออกมาด้วยความหวาดกลัว.
"พวกเจ้าทุกคนต้องการหาเรื่องข้า,แม้แต่ด่าว่าข้า,ข้าก็ไม่ได้ถือนัก,ทว่าเจ้าไม่ควรด่าว่าเขา,ใส่ร้ายเขา,ไม่เคยมีใครรอดชีวิต,ข้ามีอายุมาหลายพันปีไม่เคยทำร้ายใคร,ถ้าจะโทษก็โทษตัวเจ้าเอง."สตรีในชุดสีดำกล่าว.
”!”
จากนั้นชายคนดังกล่าวก็ล้มลงบนพื้น,เขาที่แก่เหี่ยวย่นไปเรื่อยจนตกตายไป.
น่าหวาดกลัวมา,จงซานเคยเห็นมาก่อน,หนี่ปู่ซาเคยทำ,ด้วยอำนาจของตำหนักสังสารวัฏห้ามลทิล,โคลนชีวิต,ตราบเท่าที่สัมผัสโคลนชีวิตก็จะถูกช่วงชิงอายุไข,ทว่าสตรีคนดังกล่าวไม่ได้ใช้โคลนชีวิตเลย,ทำไมชายคนดังกล่าวถึงได้ตกตายไป?
สตรีผู้นี้เป็นใคร?
ทุกๆคนต่างจดจ้องมองนางด้วยความอัศจรรย์ใจ,เวลานี้ไม่มีใครกล้าล่วงเกินนาง,มันเป็นเรื่องอะไรที่แปลกประหลาดมาก.
"ขอถามนามอาวุโสได้หรือไม่!"เซียนเซิงหลี่ที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"หม่ากู่!"สตรีคนดังกล่าวที่เอ่ยออกมาเบาๆ.
"ก่อนหน้านี้นางได้ใช้วิชาอะไรกัน?
วิชาฮวงจุ้ยอย่างงั้นรึ?"ซูอาโฝวที่ตื่นตกใจเป็นอย่างมาก.
"ไม่,นางเป็นผู้ฝึกตนช่วงชิงชะตา?"กงจูจิวเหว่ยที่เอ่ยออกมาแม้ว่าไม่มั่นใจนัก.
"ผู้ฝึกตนช่วงชิงชะตา? ผู้บำเพ็ญชะตาอย่างงั้นรึ?"ซูอาโฝวที่กล่าวออกมาด้วยความประหลาดใจ.
"อย่ามั่ว,ไม่ใช่บำเพ็ญชะตา,เป็นบำเพ็ญโชค,ทว่าการบำเพ็ญที่ใกล้เคียงการบำเพ็ญชะตาชีวิต,เป็นหนึ่งสายของการบำเพ็ญโชค."กงจูจิวเหว่ยที่ขมวดคิ้วไปมา.
"คนที่ตายก่อนหน้านี้ล่ะ?
ข้าไม่เห็นนางลงมือเลย!"ซูอาโฝวที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ค่ายกลชะตา,นางได้เตรียมค่ายกลชะตาเอาไว้แล้ว,พวกเราได้เข้ามาอยู่ในเขตแดนของค่ายกลชะตาแล้ว,ดังนั้นนางสามารถเอาชีวิตของชายคนนั้นได้ในทันที."กงจูจิวเหว่ยที่สูดหายใจลึก.
ทุกคนที่จ้องมองกันและกัน.
"ถอยออกมา!"หงเซียวที่โบกมือ
ทัพของหงเซียวที่ถูกสั่งให้ถอยห่างออกมาอย่างรวดเร็ว.
ผู้ฝึกตนช่วงชิงลิขิตอย่างงั้นรึ?
***************
เทพธิดาหมากู หรือ เจ้าแม่มั่วโกว (อักษรจีน: 麻姑) เป็นชื่อนางฟ้าที่มีชื่อเสียงมากที่สุดองค์หนึ่งของจีน
เป็นนางฟ้าที่มีที่มาจากคติลัทธิเต๋า ภาพลักษณ์ของหมากูจึงเป็นนางฟ้าผู้เลอโฉม ที่คงความงามและสดสวยอยู่ตลอดกาล
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
ปัจจุบันแปลจบแล้ว 1672 ตอน สนใจติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ครับ
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น