Immortality Chapter 885 Broken executes immortal greatly
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 885 ทะลายค่ายกลกระบี่สังหารเซียน.
Chapter 885 Broken executes immortal greatly
"ตูมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม!"
ในเวลาเดียวกันนั้น,ค่ายกลกระบี่สังหารเซียนบนผืนทะเลก็ระเบิดออกมา,ปรากฏหางขนาดใหญ่หลายร้อยลี้,ทะลวงออกมาจากค่ายกลสังหารเซียน,ทะลุจากด้านในสู่ด้านนอก.
เกิดการระเบิดเสียงดังสนั่น,แรงระเบิดที่ดั่งสนั่นหวั่นไหว,เหมือนกับตบหน้าซือหม่าจงเหิงอย่างแรง.
เหล่าองค์รักษ์,เซียนเซิงหลี่,กงจูจิวเหว่ยและคนอื่นๆ,ในเวลานี้ถึงกับชำเลืองมองตาโต.
"สิ่งนี้คืออะไรกัน?"
เหล่าองค์รักษ์ไม่มีใครรู้จัก,คิดว่ามันเป็นส่วนหนึ่งของค่ายกลกระบี่สังหารเซียนหรือไม่,ทว่าเซียนเซิงหลี่,ซือหม่าจงเหิงที่เคยเห็นสิ่งนี้.
สัตว์หางตนนี้,ไม่ใช่ว่ามันคือเทพอสูรที่เคยปรากฏขึ้นที่ศาลเทวะต้าเจิ้งอรกรึ?
เทพอสูรที่ไม่ธรรมดา,ทางพลังยิ่งกว่าเท่าเที่ย,ในครั้งนั้นเทพอสูรตนนี้ได้กลืนกินเท่าเที่ยหายไปต่อหน้าของพวกเขา.
เทพอสูรตนนี้ปรากฏตัวอีกแล้ว? มันมาจากใหนกัน?
เข้าไปอยู่ในค่ายกลกระบี่สังหารเซียนได้อย่างไร?
ภายในใจของซือหม่าจงเหิงเต้นไปมาแทบคลั่ง,วิถีเต๋าของเขาถูกทะลวง,ไม่สามารถที่จะสร้างขึ้นใหม่,ขณะที่กำลังจะดีขึ้น,หลังจากที่เห็นภัยพิบัติของจงซาน,ทว่ามันเสียหายอีกแล้ว,นี่จงซานกำลังทะลวงค่ายกลออกมาได้อย่างงั้นรึ?
"สิ่งนี้คืออะไร?"ซูอาโฝวที่ตาแทบถลนออกจากเบ้า.
"เทพอสูรต้าเจิ้ง!"เซียนเซิงหลี่ตอบ.
"เทพอสูรต้าเจิ้งอย่างงั้นรึ? ใหญ่โตมาก!"กงจูจิวเหว่ยที่ชำเลืองมองตาโต.
"ตูมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม!"
หางสีม่วงที่ทะลวงออกมา,พร้อมกับปราณกระบี่ที่สาดออกไป,ค่ายกลกระบี่สังหารเซียนที่ระเบิดออกมาเสยงดังสนั่น,ปราณกระบี่ที่ปล่อยออกมาจากหางของมันนั้นทรงพลังเป็นอย่างมาก,ราวกับธารน้ำตกที่สาดซัด,ปราณกระบี่ที่ปล่อยออกมาจากค่ายกลถูกกวาดหายไปทั้งหมด.
กับปราณกระบี่ที่ทรงพลังเป็นอย่างมาก,แทบทุกคนถึงกับอ้าปากหว๋อ.
"มีปราณกระบี่ที่ทรงพลังยิ่งกว่าค่ายกลสังหารเซียนอีกรึ?"ซูอาโฝวที่กล่าวออกมาด้วยความประหลาดใจ.
"เพียงแค่หางเดียวก็ทรงพลังขนาดนี้แล้ว,แล้วหางอื่นๆล่ะ?"ดวงตาของกงจูจิวเหว่ยที่เป็นประกาย.
"ตูมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม!"
หางสีม่วงที่ทะลวงไปทุกทิศทุกทาง,ทุกครั้งที่มันเคลื่อนไหว,ได้ปล่อยปราณกระบี่ออกไปทำลายเขตแดนของค่ายกลจนพลังทลายสลายหายไปหมด.
"จะเป็นเช่นนี้ได้อย่างไร?
เป็นไปไม่ได้,ไม่มีทางที่ค่ายกลสังหารเซียนจะพังทลาย!"ซือหม่าจงเหิงที่ไม่อยากเชื่อเลยแม้แต่น้อย.
"ฟริบ ฟริบ!!!!!!!"
บนผืนทะเล,แปดหางสวรรค์ที่ร้องออกมาเสียงดัง,ค่ายกลกระบี่สังหารเซียนที่กำลังพังทลายในอีกไม่ช้า,แม้แต่ซือหม่าจงเหิงในเวลานี้ยังภาวนาว่าเรื่องที่เกิดขึ้นนี้ไม่ใช่เรื่องจริง.
ในเวลานั้น,หางสีม่วงของมันที่ยืนออกมา,หัวของแปดหางสวรรค์ที่โผล่ออกมา.
ดวงตาทั้งสองข้างของมันเป็นประกายเต็มไปด้วยความตื่นเต้น,จ้องมองไปยังกระบี่จูเซียน.
"ฟริบๆ!"แปดหางสวรรค์ที่ร้องออกมาด้วยความดีใจ.
แม้ว่าร่างของแปดหางสวรรค์จะมีขนาดถึงสองพันลี้,ทว่าเทียบกับค่ายกลสังหรเซียนที่ปิดท้องฟ้าก็ยังนับว่าเล็กอยู่,หางของมันที่กวัดแกว่งไปมา.
"จะออกมาอย่างงั้นรึ? คาดไม่ถึงว่าจะกล้าท้าทายกระบี่จูเซียนตรงๆ,ไม่รู้เหมือนกันว่ากระบี่จูเซียนนั้นทรงพลังขนาดใหน,ขอเพียงแค่เพียงครั้งเดียว,หัวมันต้องหลุดออกมาแน่นอน!"ซือหม่าจงเหิงที่กล่าวออกมาด้วยความเกลียดชัง.
ราวกับว่ายอมรับในคำพูดของซือหม่าจงเหิง,กระบี่จูเซียนที่เคลื่อนที่ตรงไปยังหัวของแปดหางสวรรค์แห่งจุดจบทันที.
"หลบเร็วเข้า."กงจูจิวเหว่ยที่ตะโกนออกไปเสียงดัง.
ในเวลานี้,บางที่เพราะว่านางเป็นห่วงจงซาน,ด้วยเห็นอสูรร้ายกำลังช่วยจงซาน,ดังนั้นนางจึงปรารถนาที่จะให้แปดหางปลอดภัยด้วย,กงจูจิวเหว่ยที่แสดงท่าทางเป็นกังวลเป็นอย่างมาก,ที่เห็นกระบี่จูเซียนพุ่งตรงไปที่หัวของแปดหาง,กงจูจิวเหว่ยถึงกับร้องออกมาเสียงดัง.
ดูเหมือนเสียงของกงจูจิวเหว่ยจะได้ผลด้วย.
แปดหางสวรรค์ที่ชะเลืองมองไปยังกระบี่จูเซียนเล็กน้อย,พร้อมกับหันหน้ามามองที่เกาะ.
เห็นแปดหางสวรรค์ที่หันหน้ามาจ้องมองนางด้วยความสงสัย,กงจูจิวเหว่ยถึงกับตบหน้าผากตัวเอง,หากรู้ก่อนหน้านี้คงไม่ตะโกนออกไป.
"ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า!!!"
ซือหม่าจงเหิงที่ระเบิดหัวเราะอย่างพอใจ,เพราะว่าแปดหางสวรรค์หันหน้ามาจดจ้องมองยังเกาะ,ทำให้กระบี่จูเซียนที่รวดเร็วฟันลงไปยังหัวของมัน,ขณะที่กำลังฟันลงไปบนหัวของแปดหางสวรรค์แห่งจุดจบ.
"ระวัง!!"กงจูจิวเหว่ยที่ร้องตะโกนเสียงดัง.
แปดหางสวรรค์ที่หันหน้ากลับไป,แววตาที่น่ารักของมันที่เผยท่าทางข้องใจ.
หลังจากที่มันหันไป,ที่บนหัวของมันนั้น,กระบี่จูเซียนที่โจมตีลงมาในทันที.
หลายๆคนที่ไม่แม้แต่ทนมองได้,กระบี่จูเซียนที่กำลังตัดหัวของแปดหางสวรรค์.
"อี้................!"
เสียงที่ของผู้คนที่ครวญคราง,หัวของแปดหางสวรรค์กำลังจะถูกแยกออกเป็นส่วนๆแล้ว.
"สว๊วฟๆ!!"
เสียงของชุดกระบี่ที่หยุดนิ่ง,หายไป,ราวกับว่ามันได้ตัดผ่านร่างของแปดหางไปแล้ว,ในเวลานี้ร่างของแปดหางถูกแยกออกเป็นส่วนๆแล้วอย่างงั้นรึ?
ทุกคนบนเกาะที่เปลี่ยนเป็นนิ่งงัน,กงจูจิวเหว่ยและซูอาโฝวที่เผยท่าทางเศร้าและเสียดาย,เพราะว่ากระบี่จูเซียนได้ตัดผ่านร่าง,ทุกสิ่งมีชีวิตจะต้องต้องตายอย่างไม่ต้องสงสัย.
"ฮ่าฮ่าฮ่า,เทพอสูรอย่างงั้นรึ? ต่อหน้ากระบี่จูเซียน,หาได้มีอะไรเลย,นี่ยังเรียกว่าเทพอสูรอีกรึ?!"ซือหม่าจงเหิงที่หัวเราะเสียงดัง.
"เคร้ง!"
เสียงที่เหมือนกับสิ่งของบางอย่างแตกหัก,หัวของแปดหางที่ขยับ,หากแต่กระบี่จูเซียนได้หายไปแล้ว.
ซือหม่าจงเหิงที่หัวเราะค้าง,ซูอาโฝวที่ดวงตากลมโต,กงจูจิวเหว่ย,เซียนเซิงหลี่,เหล่าทหารมากมาย,ในเวลานี้ดวงตาที่เบิกกว้างไม่กระพริบเลยทีเดียว.
แปดหางสวรรค์ไม่เป็นอะไร,กระบี่จูเซียนถูกกินไปแล้ว,ไม่ใช่กระบี่จูเซียนได้ตัดผ่านร่างของมันไปแล้วหรอกรึ?
ในเวลานี้กลับกลายเป็นว่ากระบี่จูเซียนกำลังถูกเคี้ยวอย่างงั้นรึ?
กระบี่จูเซียนถูกกินไปอย่างงั้นรึ? มันกำลังเคี้ยวอยู่!
ทุกคนที่รู้สึกราวกับว่าฝันไป,กระบี่จูเซียนถูกสัตว์ประหลาดกินไปหมดแล้ว.
เรื่องนี้มันได้ทำลายความรู้สึกนึกของทุกคนไปอย่างสิ้นเชิง.
"ฝันไปแล้ว,นี่กงจู,ตบข้าที?"ซูอาโฝวที่บ่นพรึมพรำ.
"เปรี้ย!!"ฝ่ามือของกงจูจิวเหว่ยที่ฟาดออกไป.
ซูอาโฝวที่ลอยออกไปแปดจั้ง.
กงจูจิวเหว่ยที่ถูมือของนางไปมาพร้อมกับกล่าวออกมาว่า,"ฝ่ามือของข้ารู้สึกเจ็บเล็กน้อย,ดูเหมือนว่าจะไม่เป็นความฝัน!"
แปดจั้งที่ลอยออกไป,ซูอาโฝวที่กุมใบหน้าของตัวเองด้วยความเจ็บ,"ไม่เห็นต้องตบข้าจริงเลย!"
"เป็นไปไม่ได้,มันเป็นไปไม่ได้อย่างแน่นอน!"ซือหม่าจงเหิงที่บ่นพึมพรำอยู่คนเดียว.
ซือหม่าจงเหิงไม่อยากเชื่อเลยแม้แต่น้อย,แปดหางสวรรค์,นี่มันเทพอสูรอะไรกัน.
ปากของมันร้ายกาจมาก,ถึงกับกินกระบี่จูเซียนไปได้ทั้งหมดเลยอย่างงั้นรึ?
เสียงของแปดหางที่ถูกกลืนชุดกระบี่,พร้อมกับหันหน้ากวาดตามองไปรอบๆ
เทพอสูรที่แปลกประหลาด,ทุกคนที่ตื่นตระหนกตกใจ,สีคางตัวเองไปมา,นี่มันตัวอะไรกัน?
หลังจากที่กระบี่จูเซียนถูกกินไป,ค่ายกลกระบี่สังหารเซียนระเบิดออกมาเสียงดังสนั่น.
ค่ายกลระเบิดแล้ว,กระบี่อีกสามเล่มที่ลอยกลับไปยังทิศทางของซือหม่าชิงในทันที.
ทว่าในเวลานั้นแปดหางสวรรค์แห่งจุดจบที่ตระหนักได้ถึงกระบี่เซียนทั้งสามเล่มในทันที.
เมื่อค่ายกลระเบิดพังทลาย,หางของแปดหางสวรรค์ที่เคลื่อนที่ได้อย่างอิสระ,หางสามหางที่พุ่งตรงออกไปคว้าไปยังกระบี่ทั้งสามที่กำลังลอยกลับมาพร้อมกับอ้าปากกลืนกินเข้าปากไปในทันที.
แปดหางสวรรค์ที่แปลกประหลาด,ทันใดนั้นก็เริ่มเคี้ยวกินกระบี่ทั้งหมดในทันที,กระบี่ทั้งสี่เล่มหายไปเรียบร้อย.
จากนั้น,แปดหางสวรรค์ที่ย่อขนาดเล็กลง,ซึ่งหมายความว่ากระบี่ทั้งสี่เล่มนั้นกำลังจะถูกย่อยสลายหายไปในไม่ช้านี้.
เหล่าทหารองค์รักษ์ที่งงงวย,สีคางตัวเองจนแทบบิดเบี้ยว,เซียนเซิงลี่ที่สีตาไปมาไม่เข้าใจเรื่องที่เกิดขึ้น.
กงจูจิวเหว่ยและซูอาโฝวในเวลานี้กำลังเผยสีหน้าแววตาตื่นเต้นดีใจ.
ซือหม่าจงเหิง,ที่ไม่เข้าใจแม้แต่น้อย,วิถีเต๋าของเขาที่กำลังถูกสร้างขึ้นมาอีกครั้ง,พังทลายลงอีกครั้งจิตใจของเขาที่เจ็บปวดไม่สามารถทนได้,จนต้องร้องครวญครางออกมา.
"พุ!"
ซือหม่าจงเหิงที่พ่นโลหิตออกมาอย่างบ้าคลั่ง.
"ต้าเหริน,เป็นอะไรหรือไม่!"คนของตระกูลซือหม่าที่เร่งรีบเข้าไปประครองซือหม่าจงเหิงในทันที.
บนผืนทะเล,ซือหม่าชิงที่อ้าปากค้าง,จดจ้องมองกระบี่เซียนทั้งสี่ถูกแปดหางสวรรค์แห่งจุดจบกินไป,ความรู้สึกมากมายที่ไม่สามารถสงบใจได้เลย.
"ท้ายที่สุดข้าก็รู้แล้ว่าศิลาเทวะมันหายไปใหน!"ซือหม่าชิงที่จ้องมองไปยังแปดหางสวรรค์,ด้วยความรู้สึกมากมาย.
ก่อหน้านั้นเขาได้ยินเรื่องเกี่ยวกับเทพอสูรจากซือหม่าจงเหิง,หากแต่เขาไม่ได้ใส่ใจนัก,ตอนนี้ดูเหมือนว่ามันจะกลายเป็นเรื่องที่ร้ายแรงเป็นอย่างมาก.
เทพอสูร? เจ้ามีแม้แต่เทพอสูรที่กินชุดกระบี่สังหารเซียนได้อย่างงั้นรึ?
ชุดกระบี่ที่มีระดับเซียนโบราณ,เป็นอาวุธที่ทรงพลังมาก,ใต้สวรรค์แห่งนี้มีคนมากมายที่ต้องการมัน,และมีคนมากมายเท่าไหร่ที่ถูกสังหารและสังเวยด้วยกระบี่ชุดนี้,ตระกูลซือหม่าที่ใช้เวลามากมายหลายแสนปีในการหลอมประสานชุดกระบี่โบราณนี้ขึ้นมา.
แต่ต้องมาถูกแทพอสูรกินตนนี้กินไปอย่างงั้นรึ?
ซือหม่าชิงที่เริ่มโกรธเกรี้ยว,เขาแทบร้องออกมาเสียงดังในใจ,ใช่แล้วมันมีเทพอสูรอยู่,ไม่สงสัยเลยว่าจงซานไม่ได้สนใจเหล่าผู้ฝึกตนในต้าเซียนอยู่ในสายตา.
แปลกเกินไปแล้ว.
ในเวลาเดียวกัน,แปดหางสวรรค์แห่งจุดจบที่ย่อขนาดได้บินไปหาจงซาน,ขนาดของมันที่มีขนาดเท่ากับหนึ่งกำปั้น,ยืนอยู่บนไหล่ของจงซาน.
เมื่อมันย่อขนาดเล็กลงก็กลายเป็นน่ารักขึ้นมาในทันที,หางของมันที่กวัดแกว่งไปมา,ทำให้คนรู้สึกมองดูเพลิดเพลินเอ็นดู,ไร้ซึ่งพิษภัย,เหมือนกับสัตว์เลี้ยงทั่วไป,แต่ใครจะคาดคิดว่าสัตว์เลี้ยงตัวนี้เพิ่งกินชุดกระบี่สังหารเซียนไป.
"นี่มันเทพอสูรอะไรกัน?"ซือหม่าชิงที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"มันเรียกว่าแปดหางสวรรค์แห่งจุดจบ!"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างจริงจัง.
จงซานที่กล่าวออกมาไม่ปิดบัง,เพราะว่ามีคนมากมายที่เห็นในครั้งนี้,อีกไม่นานมันจะกระจายไปทั่วหล้า,หรืออย่างน้อยก็ไปทั่วอาณาเขตเฟิงจงแห่งนี้.
"แปดหางสวรรค์แห่งจุดจบอย่างงั้นรึ? ดี! ดีมาก!"คนของตระกูลซือหม่าที่กล่าวไปมาเสียงดัง.
ไม่มีใครรู้ว่าเป็นเสียงโกรธเกรี้ยวหรือเศร้าใจกันแน่,พวกเขาคิดอย่างไรกับแปดหางสวรรค์ตนนี้.
จงซานที่สะบัดแขนเสื้อ,ก่อนที่จะบินกลับไปยังเกาะ.
"แบกโลงศพมา,พวกเรากลับ!"ซือหม่าชิงที่กล่าวออกไปเสยงดัง.
ซือหม่าจงเหิงและคนอื่นๆ,ที่แบกโลกศพก่อนที่จะเร่งรีบตามไปในทันที.
"จงซาน,เจ้าไปหาเทพอสูรมาจากใหนกัน,หาให้ข้าตัวหนึ่ง,ข้าอยากได้!"ซูอาโฝวที่กล่าวออกมาในทันที.
Chapter 885 Broken executes immortal greatly
大破诛仙阵
ทะลายค่ายกลกระบี่สังหารเซียน.
"ชิ,ยังไง,จงซานจะต้องตาย,ต้องการจะทะลวงค่ายกลกระบี่สังหารเซียน,ฝันไปเถอะ,เว้นแต่มีเทพอสูรโผล่ออกมาช่วย,ไม่เช่นนั้น,ไม่มีทางที่จะออกมาได้ตลอดกาล!"ซือหม่จงเหิงที่ตะโกนออกไปเสียงดัง.
"ตูมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม!"
ในเวลาเดียวกันนั้น,ค่ายกลกระบี่สังหารเซียนบนผืนทะเลก็ระเบิดออกมา,ปรากฏหางขนาดใหญ่หลายร้อยลี้,ทะลวงออกมาจากค่ายกลสังหารเซียน,ทะลุจากด้านในสู่ด้านนอก.
เกิดการระเบิดเสียงดังสนั่น,แรงระเบิดที่ดั่งสนั่นหวั่นไหว,เหมือนกับตบหน้าซือหม่าจงเหิงอย่างแรง.
เหล่าองค์รักษ์,เซียนเซิงหลี่,กงจูจิวเหว่ยและคนอื่นๆ,ในเวลานี้ถึงกับชำเลืองมองตาโต.
"สิ่งนี้คืออะไรกัน?"
เหล่าองค์รักษ์ไม่มีใครรู้จัก,คิดว่ามันเป็นส่วนหนึ่งของค่ายกลกระบี่สังหารเซียนหรือไม่,ทว่าเซียนเซิงหลี่,ซือหม่าจงเหิงที่เคยเห็นสิ่งนี้.
สัตว์หางตนนี้,ไม่ใช่ว่ามันคือเทพอสูรที่เคยปรากฏขึ้นที่ศาลเทวะต้าเจิ้งอรกรึ?
เทพอสูรที่ไม่ธรรมดา,ทางพลังยิ่งกว่าเท่าเที่ย,ในครั้งนั้นเทพอสูรตนนี้ได้กลืนกินเท่าเที่ยหายไปต่อหน้าของพวกเขา.
เทพอสูรตนนี้ปรากฏตัวอีกแล้ว? มันมาจากใหนกัน?
เข้าไปอยู่ในค่ายกลกระบี่สังหารเซียนได้อย่างไร?
ภายในใจของซือหม่าจงเหิงเต้นไปมาแทบคลั่ง,วิถีเต๋าของเขาถูกทะลวง,ไม่สามารถที่จะสร้างขึ้นใหม่,ขณะที่กำลังจะดีขึ้น,หลังจากที่เห็นภัยพิบัติของจงซาน,ทว่ามันเสียหายอีกแล้ว,นี่จงซานกำลังทะลวงค่ายกลออกมาได้อย่างงั้นรึ?
"สิ่งนี้คืออะไร?"ซูอาโฝวที่ตาแทบถลนออกจากเบ้า.
"เทพอสูรต้าเจิ้ง!"เซียนเซิงหลี่ตอบ.
"เทพอสูรต้าเจิ้งอย่างงั้นรึ? ใหญ่โตมาก!"กงจูจิวเหว่ยที่ชำเลืองมองตาโต.
"ตูมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม!"
หางสีม่วงที่ทะลวงออกมา,พร้อมกับปราณกระบี่ที่สาดออกไป,ค่ายกลกระบี่สังหารเซียนที่ระเบิดออกมาเสยงดังสนั่น,ปราณกระบี่ที่ปล่อยออกมาจากหางของมันนั้นทรงพลังเป็นอย่างมาก,ราวกับธารน้ำตกที่สาดซัด,ปราณกระบี่ที่ปล่อยออกมาจากค่ายกลถูกกวาดหายไปทั้งหมด.
กับปราณกระบี่ที่ทรงพลังเป็นอย่างมาก,แทบทุกคนถึงกับอ้าปากหว๋อ.
"มีปราณกระบี่ที่ทรงพลังยิ่งกว่าค่ายกลสังหารเซียนอีกรึ?"ซูอาโฝวที่กล่าวออกมาด้วยความประหลาดใจ.
"เพียงแค่หางเดียวก็ทรงพลังขนาดนี้แล้ว,แล้วหางอื่นๆล่ะ?"ดวงตาของกงจูจิวเหว่ยที่เป็นประกาย.
"ตูมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม!"
หางสีม่วงที่ทะลวงไปทุกทิศทุกทาง,ทุกครั้งที่มันเคลื่อนไหว,ได้ปล่อยปราณกระบี่ออกไปทำลายเขตแดนของค่ายกลจนพลังทลายสลายหายไปหมด.
"จะเป็นเช่นนี้ได้อย่างไร?
เป็นไปไม่ได้,ไม่มีทางที่ค่ายกลสังหารเซียนจะพังทลาย!"ซือหม่าจงเหิงที่ไม่อยากเชื่อเลยแม้แต่น้อย.
"ฟริบ ฟริบ!!!!!!!"
บนผืนทะเล,แปดหางสวรรค์ที่ร้องออกมาเสียงดัง,ค่ายกลกระบี่สังหารเซียนที่กำลังพังทลายในอีกไม่ช้า,แม้แต่ซือหม่าจงเหิงในเวลานี้ยังภาวนาว่าเรื่องที่เกิดขึ้นนี้ไม่ใช่เรื่องจริง.
ในเวลานั้น,หางสีม่วงของมันที่ยืนออกมา,หัวของแปดหางสวรรค์ที่โผล่ออกมา.
ดวงตาทั้งสองข้างของมันเป็นประกายเต็มไปด้วยความตื่นเต้น,จ้องมองไปยังกระบี่จูเซียน.
"ฟริบๆ!"แปดหางสวรรค์ที่ร้องออกมาด้วยความดีใจ.
แม้ว่าร่างของแปดหางสวรรค์จะมีขนาดถึงสองพันลี้,ทว่าเทียบกับค่ายกลสังหรเซียนที่ปิดท้องฟ้าก็ยังนับว่าเล็กอยู่,หางของมันที่กวัดแกว่งไปมา.
"จะออกมาอย่างงั้นรึ? คาดไม่ถึงว่าจะกล้าท้าทายกระบี่จูเซียนตรงๆ,ไม่รู้เหมือนกันว่ากระบี่จูเซียนนั้นทรงพลังขนาดใหน,ขอเพียงแค่เพียงครั้งเดียว,หัวมันต้องหลุดออกมาแน่นอน!"ซือหม่าจงเหิงที่กล่าวออกมาด้วยความเกลียดชัง.
ราวกับว่ายอมรับในคำพูดของซือหม่าจงเหิง,กระบี่จูเซียนที่เคลื่อนที่ตรงไปยังหัวของแปดหางสวรรค์แห่งจุดจบทันที.
"หลบเร็วเข้า."กงจูจิวเหว่ยที่ตะโกนออกไปเสียงดัง.
ในเวลานี้,บางที่เพราะว่านางเป็นห่วงจงซาน,ด้วยเห็นอสูรร้ายกำลังช่วยจงซาน,ดังนั้นนางจึงปรารถนาที่จะให้แปดหางปลอดภัยด้วย,กงจูจิวเหว่ยที่แสดงท่าทางเป็นกังวลเป็นอย่างมาก,ที่เห็นกระบี่จูเซียนพุ่งตรงไปที่หัวของแปดหาง,กงจูจิวเหว่ยถึงกับร้องออกมาเสียงดัง.
ดูเหมือนเสียงของกงจูจิวเหว่ยจะได้ผลด้วย.
แปดหางสวรรค์ที่ชะเลืองมองไปยังกระบี่จูเซียนเล็กน้อย,พร้อมกับหันหน้ามามองที่เกาะ.
เห็นแปดหางสวรรค์ที่หันหน้ามาจ้องมองนางด้วยความสงสัย,กงจูจิวเหว่ยถึงกับตบหน้าผากตัวเอง,หากรู้ก่อนหน้านี้คงไม่ตะโกนออกไป.
"ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า!!!"
ซือหม่าจงเหิงที่ระเบิดหัวเราะอย่างพอใจ,เพราะว่าแปดหางสวรรค์หันหน้ามาจดจ้องมองยังเกาะ,ทำให้กระบี่จูเซียนที่รวดเร็วฟันลงไปยังหัวของมัน,ขณะที่กำลังฟันลงไปบนหัวของแปดหางสวรรค์แห่งจุดจบ.
"ระวัง!!"กงจูจิวเหว่ยที่ร้องตะโกนเสียงดัง.
แปดหางสวรรค์ที่หันหน้ากลับไป,แววตาที่น่ารักของมันที่เผยท่าทางข้องใจ.
หลังจากที่มันหันไป,ที่บนหัวของมันนั้น,กระบี่จูเซียนที่โจมตีลงมาในทันที.
หลายๆคนที่ไม่แม้แต่ทนมองได้,กระบี่จูเซียนที่กำลังตัดหัวของแปดหางสวรรค์.
"อี้................!"
เสียงที่ของผู้คนที่ครวญคราง,หัวของแปดหางสวรรค์กำลังจะถูกแยกออกเป็นส่วนๆแล้ว.
"สว๊วฟๆ!!"
เสียงของชุดกระบี่ที่หยุดนิ่ง,หายไป,ราวกับว่ามันได้ตัดผ่านร่างของแปดหางไปแล้ว,ในเวลานี้ร่างของแปดหางถูกแยกออกเป็นส่วนๆแล้วอย่างงั้นรึ?
ทุกคนบนเกาะที่เปลี่ยนเป็นนิ่งงัน,กงจูจิวเหว่ยและซูอาโฝวที่เผยท่าทางเศร้าและเสียดาย,เพราะว่ากระบี่จูเซียนได้ตัดผ่านร่าง,ทุกสิ่งมีชีวิตจะต้องต้องตายอย่างไม่ต้องสงสัย.
"ฮ่าฮ่าฮ่า,เทพอสูรอย่างงั้นรึ? ต่อหน้ากระบี่จูเซียน,หาได้มีอะไรเลย,นี่ยังเรียกว่าเทพอสูรอีกรึ?!"ซือหม่าจงเหิงที่หัวเราะเสียงดัง.
"เคร้ง!"
เสียงที่เหมือนกับสิ่งของบางอย่างแตกหัก,หัวของแปดหางที่ขยับ,หากแต่กระบี่จูเซียนได้หายไปแล้ว.
ซือหม่าจงเหิงที่หัวเราะค้าง,ซูอาโฝวที่ดวงตากลมโต,กงจูจิวเหว่ย,เซียนเซิงหลี่,เหล่าทหารมากมาย,ในเวลานี้ดวงตาที่เบิกกว้างไม่กระพริบเลยทีเดียว.
แปดหางสวรรค์ไม่เป็นอะไร,กระบี่จูเซียนถูกกินไปแล้ว,ไม่ใช่กระบี่จูเซียนได้ตัดผ่านร่างของมันไปแล้วหรอกรึ?
ในเวลานี้กลับกลายเป็นว่ากระบี่จูเซียนกำลังถูกเคี้ยวอย่างงั้นรึ?
กระบี่จูเซียนถูกกินไปอย่างงั้นรึ? มันกำลังเคี้ยวอยู่!
ทุกคนที่รู้สึกราวกับว่าฝันไป,กระบี่จูเซียนถูกสัตว์ประหลาดกินไปหมดแล้ว.
เรื่องนี้มันได้ทำลายความรู้สึกนึกของทุกคนไปอย่างสิ้นเชิง.
"ฝันไปแล้ว,นี่กงจู,ตบข้าที?"ซูอาโฝวที่บ่นพรึมพรำ.
"เปรี้ย!!"ฝ่ามือของกงจูจิวเหว่ยที่ฟาดออกไป.
ซูอาโฝวที่ลอยออกไปแปดจั้ง.
กงจูจิวเหว่ยที่ถูมือของนางไปมาพร้อมกับกล่าวออกมาว่า,"ฝ่ามือของข้ารู้สึกเจ็บเล็กน้อย,ดูเหมือนว่าจะไม่เป็นความฝัน!"
แปดจั้งที่ลอยออกไป,ซูอาโฝวที่กุมใบหน้าของตัวเองด้วยความเจ็บ,"ไม่เห็นต้องตบข้าจริงเลย!"
"เป็นไปไม่ได้,มันเป็นไปไม่ได้อย่างแน่นอน!"ซือหม่าจงเหิงที่บ่นพึมพรำอยู่คนเดียว.
ซือหม่าจงเหิงไม่อยากเชื่อเลยแม้แต่น้อย,แปดหางสวรรค์,นี่มันเทพอสูรอะไรกัน.
ปากของมันร้ายกาจมาก,ถึงกับกินกระบี่จูเซียนไปได้ทั้งหมดเลยอย่างงั้นรึ?
เสียงของแปดหางที่ถูกกลืนชุดกระบี่,พร้อมกับหันหน้ากวาดตามองไปรอบๆ
เทพอสูรที่แปลกประหลาด,ทุกคนที่ตื่นตระหนกตกใจ,สีคางตัวเองไปมา,นี่มันตัวอะไรกัน?
หลังจากที่กระบี่จูเซียนถูกกินไป,ค่ายกลกระบี่สังหารเซียนระเบิดออกมาเสียงดังสนั่น.
ค่ายกลระเบิดแล้ว,กระบี่อีกสามเล่มที่ลอยกลับไปยังทิศทางของซือหม่าชิงในทันที.
ทว่าในเวลานั้นแปดหางสวรรค์แห่งจุดจบที่ตระหนักได้ถึงกระบี่เซียนทั้งสามเล่มในทันที.
เมื่อค่ายกลระเบิดพังทลาย,หางของแปดหางสวรรค์ที่เคลื่อนที่ได้อย่างอิสระ,หางสามหางที่พุ่งตรงออกไปคว้าไปยังกระบี่ทั้งสามที่กำลังลอยกลับมาพร้อมกับอ้าปากกลืนกินเข้าปากไปในทันที.
แปดหางสวรรค์ที่แปลกประหลาด,ทันใดนั้นก็เริ่มเคี้ยวกินกระบี่ทั้งหมดในทันที,กระบี่ทั้งสี่เล่มหายไปเรียบร้อย.
จากนั้น,แปดหางสวรรค์ที่ย่อขนาดเล็กลง,ซึ่งหมายความว่ากระบี่ทั้งสี่เล่มนั้นกำลังจะถูกย่อยสลายหายไปในไม่ช้านี้.
เหล่าทหารองค์รักษ์ที่งงงวย,สีคางตัวเองจนแทบบิดเบี้ยว,เซียนเซิงลี่ที่สีตาไปมาไม่เข้าใจเรื่องที่เกิดขึ้น.
กงจูจิวเหว่ยและซูอาโฝวในเวลานี้กำลังเผยสีหน้าแววตาตื่นเต้นดีใจ.
ซือหม่าจงเหิง,ที่ไม่เข้าใจแม้แต่น้อย,วิถีเต๋าของเขาที่กำลังถูกสร้างขึ้นมาอีกครั้ง,พังทลายลงอีกครั้งจิตใจของเขาที่เจ็บปวดไม่สามารถทนได้,จนต้องร้องครวญครางออกมา.
"พุ!"
ซือหม่าจงเหิงที่พ่นโลหิตออกมาอย่างบ้าคลั่ง.
"ต้าเหริน,เป็นอะไรหรือไม่!"คนของตระกูลซือหม่าที่เร่งรีบเข้าไปประครองซือหม่าจงเหิงในทันที.
บนผืนทะเล,ซือหม่าชิงที่อ้าปากค้าง,จดจ้องมองกระบี่เซียนทั้งสี่ถูกแปดหางสวรรค์แห่งจุดจบกินไป,ความรู้สึกมากมายที่ไม่สามารถสงบใจได้เลย.
"ท้ายที่สุดข้าก็รู้แล้ว่าศิลาเทวะมันหายไปใหน!"ซือหม่าชิงที่จ้องมองไปยังแปดหางสวรรค์,ด้วยความรู้สึกมากมาย.
ก่อหน้านั้นเขาได้ยินเรื่องเกี่ยวกับเทพอสูรจากซือหม่าจงเหิง,หากแต่เขาไม่ได้ใส่ใจนัก,ตอนนี้ดูเหมือนว่ามันจะกลายเป็นเรื่องที่ร้ายแรงเป็นอย่างมาก.
เทพอสูร? เจ้ามีแม้แต่เทพอสูรที่กินชุดกระบี่สังหารเซียนได้อย่างงั้นรึ?
ชุดกระบี่ที่มีระดับเซียนโบราณ,เป็นอาวุธที่ทรงพลังมาก,ใต้สวรรค์แห่งนี้มีคนมากมายที่ต้องการมัน,และมีคนมากมายเท่าไหร่ที่ถูกสังหารและสังเวยด้วยกระบี่ชุดนี้,ตระกูลซือหม่าที่ใช้เวลามากมายหลายแสนปีในการหลอมประสานชุดกระบี่โบราณนี้ขึ้นมา.
แต่ต้องมาถูกแทพอสูรกินตนนี้กินไปอย่างงั้นรึ?
ซือหม่าชิงที่เริ่มโกรธเกรี้ยว,เขาแทบร้องออกมาเสียงดังในใจ,ใช่แล้วมันมีเทพอสูรอยู่,ไม่สงสัยเลยว่าจงซานไม่ได้สนใจเหล่าผู้ฝึกตนในต้าเซียนอยู่ในสายตา.
แปลกเกินไปแล้ว.
ในเวลาเดียวกัน,แปดหางสวรรค์แห่งจุดจบที่ย่อขนาดได้บินไปหาจงซาน,ขนาดของมันที่มีขนาดเท่ากับหนึ่งกำปั้น,ยืนอยู่บนไหล่ของจงซาน.
เมื่อมันย่อขนาดเล็กลงก็กลายเป็นน่ารักขึ้นมาในทันที,หางของมันที่กวัดแกว่งไปมา,ทำให้คนรู้สึกมองดูเพลิดเพลินเอ็นดู,ไร้ซึ่งพิษภัย,เหมือนกับสัตว์เลี้ยงทั่วไป,แต่ใครจะคาดคิดว่าสัตว์เลี้ยงตัวนี้เพิ่งกินชุดกระบี่สังหารเซียนไป.
"นี่มันเทพอสูรอะไรกัน?"ซือหม่าชิงที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"มันเรียกว่าแปดหางสวรรค์แห่งจุดจบ!"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างจริงจัง.
จงซานที่กล่าวออกมาไม่ปิดบัง,เพราะว่ามีคนมากมายที่เห็นในครั้งนี้,อีกไม่นานมันจะกระจายไปทั่วหล้า,หรืออย่างน้อยก็ไปทั่วอาณาเขตเฟิงจงแห่งนี้.
"แปดหางสวรรค์แห่งจุดจบอย่างงั้นรึ? ดี! ดีมาก!"คนของตระกูลซือหม่าที่กล่าวไปมาเสียงดัง.
ไม่มีใครรู้ว่าเป็นเสียงโกรธเกรี้ยวหรือเศร้าใจกันแน่,พวกเขาคิดอย่างไรกับแปดหางสวรรค์ตนนี้.
จงซานที่สะบัดแขนเสื้อ,ก่อนที่จะบินกลับไปยังเกาะ.
"แบกโลงศพมา,พวกเรากลับ!"ซือหม่าชิงที่กล่าวออกไปเสยงดัง.
ชุดกระบี่สังหารเซียนถูกทะลวง,ซือหม่าชิงไม่มีเหตุผลที่จะเอาเรื่องจงซานได้อีกแล้ว,เขาที่สูดหายใจลึกกลืนความโกรธลงไป,ไม่สนใจคนด้านหลัง,ก่อนที่จะบินออกไปในทันที.
ซือหม่าจงเหิงและคนอื่นๆ,ที่แบกโลกศพก่อนที่จะเร่งรีบตามไปในทันที.
"จงซาน,เจ้าไปหาเทพอสูรมาจากใหนกัน,หาให้ข้าตัวหนึ่ง,ข้าอยากได้!"ซูอาโฝวที่กล่าวออกมาในทันที.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
ปัจจุบันแปลจบแล้ว 1672 ตอน สนใจติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ครับ
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น