Immortality Chapter 884 King Zhouyou
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 884 อ๋องโจวโหยว.
Chapter 884 King
Zhouyou
"ค่ายกลกระบี่สังหารเซียน?
ข้าจงซานพอจะมีประสบการอยู่บ้าง,กลัวว่าข้าทะลวงค่ายกลออกมาได้,จะมีบางคนกุมหน้ารองให้ด้วยความอับอาย!"จงซานแค่นเสียงเย็นชา.
"ใครที่จะกุมหน้าร้องไห้ด้วยความอับอายกัน?"ซือหม่าจงเหิงที่แค่นเสียงเย็นชา.
"ใคร? ข้าไม่ได้เอ่ยชื่อใครสักคน!"จงซานเผยยิ้มออกมาเล็กน้อย.
"งั้นเจ้าเห็นด้วยสินะ?"ซือหม่าชิงกล่าวออกมาเล็กน้อย.
"ข้าไม่เห็นด้วยได้อย่างงั้นรึ?
ในเมื่อเตรียมการณ์เอาไว้แล้ว,พูดอะไรไร้สาระ,สวะมูลฝอย,ไร้ซึ่งเกียรติ!"จงซานกล่าวด้วยเสียงเย็นชา.
"เจ้าบอกว่าใครไร้ซึ่งเกียรติ?"ซือหม่าจงเหิงที่ใบหน้ามืดคลึ้ม.
ส่วนซือหม่าชิงที่ก้าวออกไปขวาง,พร้อมกับเผยยิ้มเล็กน้อย,"เชิญ!"
"จงซาน,นั่นมันค่ายกลกระบี่สังหารเซียนนะ,มันเป็นถึงชุดกระบี่เซียนโบราณ,เจ้าไม่สามารถทนได้แน่,ไม่ต้องทำอะไร,เชื่อข้าสิ,ไม่มีใครทำอะไรเจ้าได้แน่!"กงจูจิวเหว่ยที่กล่าวเกลี้ยกล่อมจงซาน.
จงซานที่กล่าวออกมาด้วยความจริงจังว่า,"ขอบคุณในความปรารถนาดีกงจู,ทว่า,นี่เป็นการต่อสู้ของข้า,วันนี้หากว่าข้าไม่ทะลวงค่ายกลกระบี่สังหารเซียน,วันข้างหน้าก็จะมีหมูหมากาไก่เข้ามาหาเรื่องเรื่อยๆไม่หยุด!"
"ใครเป็นหมูหมากัน?"ซือหม่าจงเหินที่แสดงท่าทางโกรธเกรี้ยวออกมา.
นี่เป็นวิถีทางของจงซาน,เขาที่กล่าวยั่วยุคนอื่นได้อย่างง่ายดาย,และยังไม่สูญเสียความสุขุมไปอีกด้วย,คำพูดของจงซานไม่กี่คำนั้นดูเหมือนว่าจะร้ายกาจเป็นอย่างมาก.
"ลุงสอง,อย่าได้พูดอะไรเลย!"ซือหม่าชิงที่กล่าวออกมาในทันที.
ซือหม่าจงเหิงที่จ้องมองไปยังซือหม่าชิง,ก่อนที่จะพยักหน้ารับ,"ได้!"
เซียนเซิงหลี่ที่อยู่ใกล้ที่เห็นท่าทางของจงซานแล้ว,และอีกฝั่งก็ขมวดคิ้วไปมาเล็กน้อย.
หลานสั่งการลุงอย่างงั้นรึ?
ซือหม่าชิงที่ลอยออกไปบนผืนทะเล,พร้อมกับสะบัดมือ,กระบี่เทวะสี่เล่มที่พุ่งออกไปลอยอยู่บนพื้นนำ,พร้อมกับเปล่งแสงปกคลุมไปทั่วผืนทะเล.
ปราณกระบี่มากมายมหาศาลที่ปะทุขึ้นมากำลังพวยพุ่งกระจายเต็มไปทั่วอากาศ,พร้อมกับจิตสังหารที่รุนแรงราวกับสายน้ำที่เชี่ยวกราก.
ค่ายกลกระบี่สังหารเซียน!
ทิศตะวันออก,กระบี่จูเซียน,ทิศตะวันตกกระบี่เซียนเซียน,ทิศใต้กระบี่ลู่เซียน,ทิศเหนือกระบี่จิวเซียน!
สี่กระบี่เทวะ,จิตสังหารที่หนักหน่วงรุนแรงไม่มีใครสามารถเคลื่อนที่เข้าใกล้ได้.
"ไป,หากเจ้าสามารถผ่านค่ายกลกระบี่สังหารเซียนได้,เรื่องของซือหม่าเฉียนจวินจะไม่เอาความอีกต่อไป.
จงซานที่จ้องมองไปยังค่ายกลกระบี่สังหารเซียนด้านหน้า,พร้อมกับเผยยิ้มออกมาเล็กน้อย,ก่อนที่จะก้าวเข้าไปด้านใน.
"เปรี้ยง!!!"
รอบๆร่างกายของจงซานเวลานี้ปรากฏปราณกระบี่มากมายนับไม่ถ้วน,อำนาจทำลายล้างที่พุ่งตรงมายังจงซาน,แรงกดดันที่เต็มไปด้วยจิตสังหารที่ร้ายแรงพร้อมที่จะลบทุกอย่างออกไปให้สิ้น.
ทว่าในเวลาเดียวกันนั้น,ซือหม่าชิงเองก็ก้าวเข้ามาในค่ายกลด้วย.
ซือหม่าชิงผู้ควบคุมค่ายกล,อำนาจทำลายทั้งหมดของค่ายกลที่ที่อยู่ในการควบคุมของซือหม่าชิง,ปราณกระบี่ที่หลบลี้หนีหายร่างของเขาไป.
"ตูมมมมมมมม!"
บนอากาศปราณกระบี่มากมายที่รวมตัวกัน,กลายเป็นกระบี่ขนาดใหญ่ที่โปร่งแสงพุ่งตรงมายังร่างของจงซาน,จงซานที่ปล่อยฝ่ามือออกไปเข้าทะเสียงดังสนั่น.
"คลืนนนนนนนนน!"
ร่างของจงซานที่จมลงมาใต้น้ำร้อยจั้ง,กระบี่ยักษ์บนอากาศที่สลายหายไป.
"จงซาน!"
บนค่ายกลซือหม่าชิงที่ตะโกนออกมาเสียงดัง,และปราณกระบี่ในเวลานี้ที่ถูกหยุดอยู่กับที่.
ทั้งสองคนที่ลอยอยู่บนอากาศจ้องมองหน้ากันและกัน.
"ต้องการให้ข้าเข้ามาในค่ายกลกระบี่สังหารเซียน,เพื่อศิลาเทวะห้าสีอย่างงั้นรึ?"จงซานกที่ล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงเหยียดหยัน.
"ไม่!"ซือหม่าชิงที่ส่ายหน้าไปมา.
"หืม?"
"ข้ารู้ว่าศิลาเทวะห้าสีอยู่ในมือเจ้า,ข้าจะไม่สอบสวนอีกต่อไป,แม้แต่ยอมมอบมันให้กับเจ้าด้วย,ทว่าข้ามีสิ่งที่ต้องการอย่างหนึ่ง!"ซือหม่าชิงกล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"ต้องการ?"
"ข้าต้องการเจ้า!"
"ข้า?"จงซานที่แสดงท่าทางตกใจเล็กน้อย.
"ใช่,ข้าต้องการให้เจ้าภัคดีต่อข้า,ข้าได้ตรวจสอบข้อมูลของเจ้ามาแล้ว,ข้าสนใจ,ข้าต้องการคนที่มีความสามารถ,ตราบเท่าที่เจ้าภัคดีต่อข้า,ศิลาเทวะห้าสีนั้นข้าจะไม่เอาความอีกต่อไป,และหลังจากนี้ข้ายังจะมอบอุปกรณ์เซียนโบราณให้กับเจ้าอีกด้วย!"ซือหม่าชิงที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"มอบให้กับข้า?
ให้ข้าภัคดีต่อเจ้า?"จงซานที่เผยยิ้มออกมาเล็กน้อย.
"ข้ารู้ว่าเจ้าอาจสงสัยในสถานะของข้าในตอนนี้,ทว่าอีกไม่นาน,ศาลเทวะไท่ชูก็จะเป็นของข้า,ไม่,ทั่วทั้งอาณาเขตเฟิงจงแห่งนี้จะต้องเป็นของข้า,ข้าต้องการคนที่มีความสามารถ,ต้องการให้คนมาช่วยบุกเบิกดินแดนทั่วหล้าพร้อมกับข้า,เหมือนดั่งเช่นต้าโจวในอดีต,ที่ไร้ผู้ต้าน,รวมดินแดนขนาดใหญ่ได้เป็นคนแรก!"ซือหม่าชิงที่กล่าวออกมาด้วยความตื่นเต้น.
"ต้าโจว?
ไร้ผู้ต้าน?รวมดินแดนเป็นคนแรก?"จงซานที่หรี่ตาเล็กลง.
เห็นจงซานที่แสดงท่าทางตื่นเต้น,ซือหม่าชิงยิ่งตื่นเต้นขึ้นไปอีก.
"ใช่แล้ว,ในอดีตภพหยาง,อ๋องโจวโหยวที่ยึดครองแผ่นดินได้ถึงหนึ่งในแปด,นับเป็นราชวงศ์แห่งแรกที่ยึดครองแผ่นดินได้มากที่สุด,ในเวลานั้นเขาที่โดดเด่นเจิดจรัส,ราชวงศ์นับหมื่นต่างก็แซ่ซ้องสรรเสริญ,แม้แต่กลุ่มปราชญ์เทพ,ยังยกย่องอ๋องโจวโหยว."
อ๋องโจวโหยว? ผู้ที่ทั่วหล้าสรรเสริญ?
แม้แต่ปราชญ์เทพยกย่อง? รวมแผ่นดินได้หนึ่งในแปดของโลกใบนี้อย่างงั้นรึ?
จงซานที่ขมวดคิ้วไปมาจดจ้องมองไปยังซือหม่าชิง,จริงหรือเท็จ,แม้แต่กลุ่มปราชญ์เทพยังยกย่องอย่างงั้นรึ?
ไม่ค่อยสมเหตุสมผลนัก,ทว่าจงซานสัมผัสได้ว่าท่าทางของซือหม่าชิงจะไม่ได้โกหก.
อ๋องโจวโหยวทรงพลังขนาดนั้นเลยรึ?
"ข้ารู้บางที่เจ้าอาจจะไม่รู้จักอ๋องโจวโหยว,ไม่ว่าอย่างไร,หลังจากที่ต้าโจวล่มสลาย,ด้วยเทียนชู(สวรรค์หนึ่งเดียว)ที่โกรธเกรี้ยว,ทำให้ข้อมูลของอ๋องโจวโหยวได้ถูกลบไปจนเกือบหมด,คนที่รู้เรื่องนี้จึงมีไม่มาก,หากว่าเจ้ารู้จัก,ข้าซือหม่าชิง,จะกลายเป็นราชาทิ่ยิ่งใหญ่เช่นนั้นอย่างแน่นอน!"ซือหม่าชิงที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"อ๋องโจวโหยวที่ยิ่งใหญ่เป็นหนึ่งในใต้หล้า?
แล้วทำไมถึงตาย? ทำไมต้าโจวถึงล่มสลาย."
"กับเหตุการณ์ที่ปราชญ์เทพทั้งเจ็ดที่ล่วงหล่นสวรรค์,ในอดีตที่อ๋องต้าโจวมีส่วนสัมพันธ์กับปราชญ์เทพทั้งเจ็ด,ต่อต้านเทียนชูร่วมกัน,การละเมิดต่อเทียนชู,ทำให้ต้าโจวและปราชญ์เทพทั้งเจ็ดล่วงหล่นลงจากสวรรค์พร้อมกัน,อ๋องโจวโหยว!
ชื่อเสียงและสถานะของอ๋องโจวโหยวในอดีต,ข้าซือหม่าชิงก็จะก้าวไปถึงเช่นนั้นด้วยเช่นกัน!"ซือหม่าชิงที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางตื่นเต้น.
จงซานที่เผยยิ้มออกมาเล็กน้อย,"พอแล้ว?อ๋องโจวโหยวที่ยึดครองดินแดนได้แค่หนึ่งในแปด,เขาไม่คิดที่จะรวมภพหยางเป็นหนึ่งเลยอย่างงั้นรึ?"
"โลกใบใหญ่นั้นแตกต่างจากโลกใบเล็ก,รวมแผ่นดินเป็นหนึ่งอย่างงั้นรึ?
ไม่มีทางเป็นไปได้,อ๋องโจวโหยวยังสามารถรวมแผ่นดินได้แค่หนึ่งในแปด,โดยมีปราชญ์เทพเจ็ดคนสนับสนุน,เขาที่นับว่าทรงพลังที่สุดในเวลานั้น,นั่นล่ะคือเป้าหมายของข้า."ซือหม่าชิงที่กล่าวออกมาด้วยความจริงจัง.
จงซานที่จ้องมองไปยังซือหม่าชิงด้วยท่าทางจริงจัง.
ซือหม่าชิงที่กล่าวต่อ,"คิดให้ดี?ตราบเท่าที่เจ้าภัคดีต่อข้า,ข้าจะมอบทุกสิ่งทุกอย่างให้กับเจ้า!"
จงซานที่เห็นท่าทางจริงจังของซือหม่าชิง,ใบหน้าที่กระตุกไปมา,จากนั้นก็ไม่สามารถทนเอาไว้ได้,ระเบิดหัวเราะออกมาเสียงดัง"ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า......!"
จงซานที่หัวเราะเสียงดัง,ทำให้ใบหน้าของซือหม่าชิงเปลี่ยนเป็นอัปลักษณ์.
"มีปัญหาอะไร?
เจ้าไม่ต้องการอย่างงั้นรึ?"ซือหม่าชิงเอ่ย.
"นี่เจ้ายังไม่ตื่นอยู่อีกรึ?"จงซานที่เผยยิ้มแสดงท่าทางไม่แยแสเลยแม้แต่น้อย.
"ดวงตามืดบอด!"ซือหม่าชิงที่แค่นเสียงเย็นชา.
"ใช่,ข้าดวงตามืดบอด,เริ่มค่ายกลกระบี่สังหารเซียนได้เลย,ให้ข้าได้เห็นว่าเจ้ามีอะไรดี!"จงซานกล่าวออกมาด้วยท่าทางเหยียดหยัน.
เห็นคำพูดของจงซานที่กล่าวออกมาแล้ว,ราวกับว่าเขามองเห็นทุกอย่าง,คนผู้นี้,คงยากจะต่อกรซะแล้ว.
ซือหม่าชิงที่ใบหน้ามืดคลึ้ม,"ข้าจะให้โอกาสเจ้าอีกครั้ง,หากพลาดแล้วจะไม่มีอีกแล้ว!"
"พูดมากน่ารำคาญ!"จงซานกล่าวหยัน.
"ชิ!"
ซือหม่าชิงที่เต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยว,ปราณกระบี่โปรงใสที่ปรากฏขึ้น,กระบี่จูเซียนเทียม,ที่ใช้เตรียมค่ายกลกระบี่สังหารเซียน,แต่ทรงพลังเป็นอย่างมาก.
กระบี่จูเซียนเทียมที่พุ่งตรงไปยังทิศทางของจงซาน,จิตสังหารกลิ่นอายที่รุนแรงพุ่งตรงไปยังร่างของจงซาน,ราวกับจะทำลายทุกสิ่งทุกอย่างให้สิ้น.
"ตูมมมมมมมมมมมมมมมมม!"
ที่ด้านหน้าของจงซานทันใดนั้นปรากฏหางขนาดใหญ่สีม่วงขึ้น,หางขนาดใหญ่ที่โจมตีไปยังกระบี่จูเซียนเสียงดังสนั่น,กระบี่จูเซียนที่ลอยโด่งออกไป.
ใบหน้าของซือหม่าชิงเปลี่ยนเป็นซับซ้อน.
"จงซาน,ดูเหมือนว่าเจ้าจะมีความลับมากมายที่ซ่อนเอาไว้,แต่น่าเสียดายที่อยู่ในค่ายกลกระบี่สังหารเซียน,กับปราณกระบี่สังหารเซียนที่ทรงพลัง,จงเพลิดเพลินกับมันช้าๆก็แล้วกัน!"ซือหม่าชิงที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"เพลิดเพลิน? ข้าชอบกระบี่เหล่านี้!"จงซานที่เผยยิ้มออกมา.
ระหว่างที่พูดนั้น,จงซานที่ก้าวไปยืนอยู่บนร่างที่ใหญ่ยักษ์ของแปดหางสวรรค์,จงซานที่ไม่ได้ปิดบังอะไรเอาไว้,หางขนาดใหญ่ของมัน,ที่เต็มไปด้วยพลังทุกๆครั้งที่กวัดแกว่งออกไปเต็มไปด้วยอำนาจของปราณกระบี่ที่น่าเกรงขามพุ่งออกไป.
ซือหม่าชิงพบว่าปราณกระบี่ที่อสุรกายตัวโตปล่อยออกมานั้น,ดูเหมือนว่าจะหนาแน่นและทรงพลังกว่าปราณกระบี่ของค่ายกลกระบี่สังหารเซียนอีกรึ?ไม่,มันบริสุทธิ์กว่า!
อสุรกายยักษ์ที่ขยายขนาดออกมากว่าสองพันลี้,แปดหางที่กวัดแกว่ง,พร้อมปัดป้องปราณกระบี่ไม่ให้เข้าใกล้ตัวจงซาน.
ดวงตาของมันที่ดำมืดส่องประกายวับวาว,จดจ้องมองไปยังทิศทางสี่,จ้องมองชุดกระบี่เทียมทั้งสี่.
"ฟริบๆ ฟริบๆ........!"
แปดหางสวรรค์แห่งจุดจบที่ร้องออกมาด้วยความตื่นเต้น,เสียงที่ตื่นเต้นดีใจ,ดวงตาส่องประกายแสงสีเขียวด้วยความโลภออกมา.
"นี่มันเทพอสูรอะไรกัน?"ใบหน้าของซือหม่าชิงที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางตื่นตระหนก.
ด้านนอกค่ายกลกระบี่สังหารเซียนเทียม.
"เซียนเซิงหลี่,หากว่าเกิดอะไรขึ้นกับจงซานล่ะก็,ข้าจะให้ท่านต้องรับผิดชอบ!"กงจูจิวเหว่ยที่กล่าวออกมาด้วยความโกรธ.
"ผู้น้อยเป็นแค่พยายานเท่านั้น,จะทำอะไรได้!"เซียนเซิงหลี่ที่ฝืนยิ้มออกไป.
"จบ,จบแล้ว,ค่ายกลกระบี่สังหารเซียน,จงซานจะทะลวงออกมาได้อย่างไร!"ซูอาโฝวที่กล่าวออกมาด้วยความกังวล.
ในเวลานี้,ซือหม่าจงเหินที่เต็มไปด้วยความสุข.
"ทะลวงอย่างงั้นรึ?
ฝันไปเถอะ,แม้แต่ต้าเซียน,ก็ยังไม่มีปัญญาทะลวงออกมาได้,จงซานที่มีระดับเซียนสวรรค์,แม้แต่ต้องตายเท่านั้น."ซือหม่าจงเหิงที่หัวเราะสะใจ.
"หุบปากซะ!"กงจูจิวเหว่ยที่กำลังโกรธเกรี้ยว.
"กงจูจิวเหว่ย,เจ้าจะทำอะไรข้าได้,เป็นห่วงจงซานอย่างงั้นรึ?
ไม่จำเป็นต้องคิดเลย,จงซานยังไงก็ตายอย่างไม่ต้องสงสัย,ศาลเทวะต้าเจิ้งที่กระจอกอ่อนแอ,ตระกูลซือหม่าจะไปทำลายมันด้วยตัวเอง,กล้าท้าทายตระกูลซือหม่า,แส่หาความวิบัติล่มสลายเท่านั้น!"ซือหม่าจงเหิงที่กล่าวออกมาด้วยความสุข.
"ตระกูลซือหม่าอย่างงั้นรึ? ต่อหน้าจงซาน,พวกเจ้ามีประโยชน์อันใด?
พวกที่อยู่มีแต่คนโง่เท่านั้น,ทำตัวเหมือนกับคนบ้า!"กงจูจิวเหว่ยที่กล่าวออกมาเสียงดัง.
พวกอยู่มีแต่คนโง่,ทำตัวเหมือนคนบ้า,หลังจากที่ซือหม่าจงเหิงถูกทะลวงวิถีเต๋า,ทำให้ตัวของเขานั้นยากจะควบคุมตัวเองได้ง่ายๆ.
"ชิ,ยังไง,จงซานจะต้องตาย,ต้องการจะทะลวงค่ายกลกระบี่สังหารเซียน,ฝันไปเถอะ,เว้นแต่มีเทพอสูรต้าเจิ้งโผล่ออกมาช่วย,ไม่เช่นนั้น,ไม่มีทางที่จะออกมาได้ตลอดกาล!"ซือหม่จงเหิงที่ตะโกนออกไปเสียงดัง.
"ตูมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม!"
ในเวลาเดียวกันนั้น,ค่ายกลกระบี่สังหารเซียนบนผืนทะเลก็ระเบิดออกมา,ปรากฏหางขนาดใหญ่หลายร้อยลี้,ทะลวงออกมาจากค่ายกลสังหารเซียน,ทะลุจากด้านในสู่ด้านนอก.
Chapter 884 King
Zhouyou
周幽王
อ๋องโจวโหยว.
"ค่ายกลกระบี่สังหารเซียน?
ข้าจงซานพอจะมีประสบการอยู่บ้าง,กลัวว่าข้าทะลวงค่ายกลออกมาได้,จะมีบางคนกุมหน้ารองให้ด้วยความอับอาย!"จงซานแค่นเสียงเย็นชา.
"ใครที่จะกุมหน้าร้องไห้ด้วยความอับอายกัน?"ซือหม่าจงเหิงที่แค่นเสียงเย็นชา.
"ใคร? ข้าไม่ได้เอ่ยชื่อใครสักคน!"จงซานเผยยิ้มออกมาเล็กน้อย.
"งั้นเจ้าเห็นด้วยสินะ?"ซือหม่าชิงกล่าวออกมาเล็กน้อย.
"ข้าไม่เห็นด้วยได้อย่างงั้นรึ?
ในเมื่อเตรียมการณ์เอาไว้แล้ว,พูดอะไรไร้สาระ,สวะมูลฝอย,ไร้ซึ่งเกียรติ!"จงซานกล่าวด้วยเสียงเย็นชา.
"เจ้าบอกว่าใครไร้ซึ่งเกียรติ?"ซือหม่าจงเหิงที่ใบหน้ามืดคลึ้ม.
ส่วนซือหม่าชิงที่ก้าวออกไปขวาง,พร้อมกับเผยยิ้มเล็กน้อย,"เชิญ!"
"จงซาน,นั่นมันค่ายกลกระบี่สังหารเซียนนะ,มันเป็นถึงชุดกระบี่เซียนโบราณ,เจ้าไม่สามารถทนได้แน่,ไม่ต้องทำอะไร,เชื่อข้าสิ,ไม่มีใครทำอะไรเจ้าได้แน่!"กงจูจิวเหว่ยที่กล่าวเกลี้ยกล่อมจงซาน.
จงซานที่กล่าวออกมาด้วยความจริงจังว่า,"ขอบคุณในความปรารถนาดีกงจู,ทว่า,นี่เป็นการต่อสู้ของข้า,วันนี้หากว่าข้าไม่ทะลวงค่ายกลกระบี่สังหารเซียน,วันข้างหน้าก็จะมีหมูหมากาไก่เข้ามาหาเรื่องเรื่อยๆไม่หยุด!"
"ใครเป็นหมูหมากัน?"ซือหม่าจงเหินที่แสดงท่าทางโกรธเกรี้ยวออกมา.
นี่เป็นวิถีทางของจงซาน,เขาที่กล่าวยั่วยุคนอื่นได้อย่างง่ายดาย,และยังไม่สูญเสียความสุขุมไปอีกด้วย,คำพูดของจงซานไม่กี่คำนั้นดูเหมือนว่าจะร้ายกาจเป็นอย่างมาก.
"ลุงสอง,อย่าได้พูดอะไรเลย!"ซือหม่าชิงที่กล่าวออกมาในทันที.
ซือหม่าจงเหิงที่จ้องมองไปยังซือหม่าชิง,ก่อนที่จะพยักหน้ารับ,"ได้!"
เซียนเซิงหลี่ที่อยู่ใกล้ที่เห็นท่าทางของจงซานแล้ว,และอีกฝั่งก็ขมวดคิ้วไปมาเล็กน้อย.
หลานสั่งการลุงอย่างงั้นรึ?
ซือหม่าชิงที่ลอยออกไปบนผืนทะเล,พร้อมกับสะบัดมือ,กระบี่เทวะสี่เล่มที่พุ่งออกไปลอยอยู่บนพื้นนำ,พร้อมกับเปล่งแสงปกคลุมไปทั่วผืนทะเล.
ปราณกระบี่มากมายมหาศาลที่ปะทุขึ้นมากำลังพวยพุ่งกระจายเต็มไปทั่วอากาศ,พร้อมกับจิตสังหารที่รุนแรงราวกับสายน้ำที่เชี่ยวกราก.
ค่ายกลกระบี่สังหารเซียน!
ทิศตะวันออก,กระบี่จูเซียน,ทิศตะวันตกกระบี่เซียนเซียน,ทิศใต้กระบี่ลู่เซียน,ทิศเหนือกระบี่จิวเซียน!
สี่กระบี่เทวะ,จิตสังหารที่หนักหน่วงรุนแรงไม่มีใครสามารถเคลื่อนที่เข้าใกล้ได้.
"ไป,หากเจ้าสามารถผ่านค่ายกลกระบี่สังหารเซียนได้,เรื่องของซือหม่าเฉียนจวินจะไม่เอาความอีกต่อไป.
จงซานที่จ้องมองไปยังค่ายกลกระบี่สังหารเซียนด้านหน้า,พร้อมกับเผยยิ้มออกมาเล็กน้อย,ก่อนที่จะก้าวเข้าไปด้านใน.
"เปรี้ยง!!!"
รอบๆร่างกายของจงซานเวลานี้ปรากฏปราณกระบี่มากมายนับไม่ถ้วน,อำนาจทำลายล้างที่พุ่งตรงมายังจงซาน,แรงกดดันที่เต็มไปด้วยจิตสังหารที่ร้ายแรงพร้อมที่จะลบทุกอย่างออกไปให้สิ้น.
ทว่าในเวลาเดียวกันนั้น,ซือหม่าชิงเองก็ก้าวเข้ามาในค่ายกลด้วย.
ซือหม่าชิงผู้ควบคุมค่ายกล,อำนาจทำลายทั้งหมดของค่ายกลที่ที่อยู่ในการควบคุมของซือหม่าชิง,ปราณกระบี่ที่หลบลี้หนีหายร่างของเขาไป.
"ตูมมมมมมมม!"
บนอากาศปราณกระบี่มากมายที่รวมตัวกัน,กลายเป็นกระบี่ขนาดใหญ่ที่โปร่งแสงพุ่งตรงมายังร่างของจงซาน,จงซานที่ปล่อยฝ่ามือออกไปเข้าทะเสียงดังสนั่น.
"คลืนนนนนนนนน!"
ร่างของจงซานที่จมลงมาใต้น้ำร้อยจั้ง,กระบี่ยักษ์บนอากาศที่สลายหายไป.
"จงซาน!"
บนค่ายกลซือหม่าชิงที่ตะโกนออกมาเสียงดัง,และปราณกระบี่ในเวลานี้ที่ถูกหยุดอยู่กับที่.
ทั้งสองคนที่ลอยอยู่บนอากาศจ้องมองหน้ากันและกัน.
"ต้องการให้ข้าเข้ามาในค่ายกลกระบี่สังหารเซียน,เพื่อศิลาเทวะห้าสีอย่างงั้นรึ?"จงซานกที่ล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงเหยียดหยัน.
"ไม่!"ซือหม่าชิงที่ส่ายหน้าไปมา.
"หืม?"
"ข้ารู้ว่าศิลาเทวะห้าสีอยู่ในมือเจ้า,ข้าจะไม่สอบสวนอีกต่อไป,แม้แต่ยอมมอบมันให้กับเจ้าด้วย,ทว่าข้ามีสิ่งที่ต้องการอย่างหนึ่ง!"ซือหม่าชิงกล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"ต้องการ?"
"ข้าต้องการเจ้า!"
"ข้า?"จงซานที่แสดงท่าทางตกใจเล็กน้อย.
"ใช่,ข้าต้องการให้เจ้าภัคดีต่อข้า,ข้าได้ตรวจสอบข้อมูลของเจ้ามาแล้ว,ข้าสนใจ,ข้าต้องการคนที่มีความสามารถ,ตราบเท่าที่เจ้าภัคดีต่อข้า,ศิลาเทวะห้าสีนั้นข้าจะไม่เอาความอีกต่อไป,และหลังจากนี้ข้ายังจะมอบอุปกรณ์เซียนโบราณให้กับเจ้าอีกด้วย!"ซือหม่าชิงที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"มอบให้กับข้า?
ให้ข้าภัคดีต่อเจ้า?"จงซานที่เผยยิ้มออกมาเล็กน้อย.
"ข้ารู้ว่าเจ้าอาจสงสัยในสถานะของข้าในตอนนี้,ทว่าอีกไม่นาน,ศาลเทวะไท่ชูก็จะเป็นของข้า,ไม่,ทั่วทั้งอาณาเขตเฟิงจงแห่งนี้จะต้องเป็นของข้า,ข้าต้องการคนที่มีความสามารถ,ต้องการให้คนมาช่วยบุกเบิกดินแดนทั่วหล้าพร้อมกับข้า,เหมือนดั่งเช่นต้าโจวในอดีต,ที่ไร้ผู้ต้าน,รวมดินแดนขนาดใหญ่ได้เป็นคนแรก!"ซือหม่าชิงที่กล่าวออกมาด้วยความตื่นเต้น.
"ต้าโจว?
ไร้ผู้ต้าน?รวมดินแดนเป็นคนแรก?"จงซานที่หรี่ตาเล็กลง.
เห็นจงซานที่แสดงท่าทางตื่นเต้น,ซือหม่าชิงยิ่งตื่นเต้นขึ้นไปอีก.
"ใช่แล้ว,ในอดีตภพหยาง,อ๋องโจวโหยวที่ยึดครองแผ่นดินได้ถึงหนึ่งในแปด,นับเป็นราชวงศ์แห่งแรกที่ยึดครองแผ่นดินได้มากที่สุด,ในเวลานั้นเขาที่โดดเด่นเจิดจรัส,ราชวงศ์นับหมื่นต่างก็แซ่ซ้องสรรเสริญ,แม้แต่กลุ่มปราชญ์เทพ,ยังยกย่องอ๋องโจวโหยว."
อ๋องโจวโหยว? ผู้ที่ทั่วหล้าสรรเสริญ?
แม้แต่ปราชญ์เทพยกย่อง? รวมแผ่นดินได้หนึ่งในแปดของโลกใบนี้อย่างงั้นรึ?
จงซานที่ขมวดคิ้วไปมาจดจ้องมองไปยังซือหม่าชิง,จริงหรือเท็จ,แม้แต่กลุ่มปราชญ์เทพยังยกย่องอย่างงั้นรึ?
ไม่ค่อยสมเหตุสมผลนัก,ทว่าจงซานสัมผัสได้ว่าท่าทางของซือหม่าชิงจะไม่ได้โกหก.
อ๋องโจวโหยวทรงพลังขนาดนั้นเลยรึ?
"ข้ารู้บางที่เจ้าอาจจะไม่รู้จักอ๋องโจวโหยว,ไม่ว่าอย่างไร,หลังจากที่ต้าโจวล่มสลาย,ด้วยเทียนชู(สวรรค์หนึ่งเดียว)ที่โกรธเกรี้ยว,ทำให้ข้อมูลของอ๋องโจวโหยวได้ถูกลบไปจนเกือบหมด,คนที่รู้เรื่องนี้จึงมีไม่มาก,หากว่าเจ้ารู้จัก,ข้าซือหม่าชิง,จะกลายเป็นราชาทิ่ยิ่งใหญ่เช่นนั้นอย่างแน่นอน!"ซือหม่าชิงที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"อ๋องโจวโหยวที่ยิ่งใหญ่เป็นหนึ่งในใต้หล้า?
แล้วทำไมถึงตาย? ทำไมต้าโจวถึงล่มสลาย."
"กับเหตุการณ์ที่ปราชญ์เทพทั้งเจ็ดที่ล่วงหล่นสวรรค์,ในอดีตที่อ๋องต้าโจวมีส่วนสัมพันธ์กับปราชญ์เทพทั้งเจ็ด,ต่อต้านเทียนชูร่วมกัน,การละเมิดต่อเทียนชู,ทำให้ต้าโจวและปราชญ์เทพทั้งเจ็ดล่วงหล่นลงจากสวรรค์พร้อมกัน,อ๋องโจวโหยว!
ชื่อเสียงและสถานะของอ๋องโจวโหยวในอดีต,ข้าซือหม่าชิงก็จะก้าวไปถึงเช่นนั้นด้วยเช่นกัน!"ซือหม่าชิงที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางตื่นเต้น.
จงซานที่เผยยิ้มออกมาเล็กน้อย,"พอแล้ว?อ๋องโจวโหยวที่ยึดครองดินแดนได้แค่หนึ่งในแปด,เขาไม่คิดที่จะรวมภพหยางเป็นหนึ่งเลยอย่างงั้นรึ?"
"โลกใบใหญ่นั้นแตกต่างจากโลกใบเล็ก,รวมแผ่นดินเป็นหนึ่งอย่างงั้นรึ?
ไม่มีทางเป็นไปได้,อ๋องโจวโหยวยังสามารถรวมแผ่นดินได้แค่หนึ่งในแปด,โดยมีปราชญ์เทพเจ็ดคนสนับสนุน,เขาที่นับว่าทรงพลังที่สุดในเวลานั้น,นั่นล่ะคือเป้าหมายของข้า."ซือหม่าชิงที่กล่าวออกมาด้วยความจริงจัง.
จงซานที่จ้องมองไปยังซือหม่าชิงด้วยท่าทางจริงจัง.
ซือหม่าชิงที่กล่าวต่อ,"คิดให้ดี?ตราบเท่าที่เจ้าภัคดีต่อข้า,ข้าจะมอบทุกสิ่งทุกอย่างให้กับเจ้า!"
จงซานที่เห็นท่าทางจริงจังของซือหม่าชิง,ใบหน้าที่กระตุกไปมา,จากนั้นก็ไม่สามารถทนเอาไว้ได้,ระเบิดหัวเราะออกมาเสียงดัง"ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า......!"
จงซานที่หัวเราะเสียงดัง,ทำให้ใบหน้าของซือหม่าชิงเปลี่ยนเป็นอัปลักษณ์.
"มีปัญหาอะไร?
เจ้าไม่ต้องการอย่างงั้นรึ?"ซือหม่าชิงเอ่ย.
"นี่เจ้ายังไม่ตื่นอยู่อีกรึ?"จงซานที่เผยยิ้มแสดงท่าทางไม่แยแสเลยแม้แต่น้อย.
"ดวงตามืดบอด!"ซือหม่าชิงที่แค่นเสียงเย็นชา.
"ใช่,ข้าดวงตามืดบอด,เริ่มค่ายกลกระบี่สังหารเซียนได้เลย,ให้ข้าได้เห็นว่าเจ้ามีอะไรดี!"จงซานกล่าวออกมาด้วยท่าทางเหยียดหยัน.
เห็นคำพูดของจงซานที่กล่าวออกมาแล้ว,ราวกับว่าเขามองเห็นทุกอย่าง,คนผู้นี้,คงยากจะต่อกรซะแล้ว.
ซือหม่าชิงที่ใบหน้ามืดคลึ้ม,"ข้าจะให้โอกาสเจ้าอีกครั้ง,หากพลาดแล้วจะไม่มีอีกแล้ว!"
"พูดมากน่ารำคาญ!"จงซานกล่าวหยัน.
"ชิ!"
ซือหม่าชิงที่เต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยว,ปราณกระบี่โปรงใสที่ปรากฏขึ้น,กระบี่จูเซียนเทียม,ที่ใช้เตรียมค่ายกลกระบี่สังหารเซียน,แต่ทรงพลังเป็นอย่างมาก.
กระบี่จูเซียนเทียมที่พุ่งตรงไปยังทิศทางของจงซาน,จิตสังหารกลิ่นอายที่รุนแรงพุ่งตรงไปยังร่างของจงซาน,ราวกับจะทำลายทุกสิ่งทุกอย่างให้สิ้น.
"ตูมมมมมมมมมมมมมมมมม!"
ที่ด้านหน้าของจงซานทันใดนั้นปรากฏหางขนาดใหญ่สีม่วงขึ้น,หางขนาดใหญ่ที่โจมตีไปยังกระบี่จูเซียนเสียงดังสนั่น,กระบี่จูเซียนที่ลอยโด่งออกไป.
ใบหน้าของซือหม่าชิงเปลี่ยนเป็นซับซ้อน.
"จงซาน,ดูเหมือนว่าเจ้าจะมีความลับมากมายที่ซ่อนเอาไว้,แต่น่าเสียดายที่อยู่ในค่ายกลกระบี่สังหารเซียน,กับปราณกระบี่สังหารเซียนที่ทรงพลัง,จงเพลิดเพลินกับมันช้าๆก็แล้วกัน!"ซือหม่าชิงที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"เพลิดเพลิน? ข้าชอบกระบี่เหล่านี้!"จงซานที่เผยยิ้มออกมา.
ระหว่างที่พูดนั้น,จงซานที่ก้าวไปยืนอยู่บนร่างที่ใหญ่ยักษ์ของแปดหางสวรรค์,จงซานที่ไม่ได้ปิดบังอะไรเอาไว้,หางขนาดใหญ่ของมัน,ที่เต็มไปด้วยพลังทุกๆครั้งที่กวัดแกว่งออกไปเต็มไปด้วยอำนาจของปราณกระบี่ที่น่าเกรงขามพุ่งออกไป.
ซือหม่าชิงพบว่าปราณกระบี่ที่อสุรกายตัวโตปล่อยออกมานั้น,ดูเหมือนว่าจะหนาแน่นและทรงพลังกว่าปราณกระบี่ของค่ายกลกระบี่สังหารเซียนอีกรึ?ไม่,มันบริสุทธิ์กว่า!
อสุรกายยักษ์ที่ขยายขนาดออกมากว่าสองพันลี้,แปดหางที่กวัดแกว่ง,พร้อมปัดป้องปราณกระบี่ไม่ให้เข้าใกล้ตัวจงซาน.
ดวงตาของมันที่ดำมืดส่องประกายวับวาว,จดจ้องมองไปยังทิศทางสี่,จ้องมองชุดกระบี่เทียมทั้งสี่.
"ฟริบๆ ฟริบๆ........!"
แปดหางสวรรค์แห่งจุดจบที่ร้องออกมาด้วยความตื่นเต้น,เสียงที่ตื่นเต้นดีใจ,ดวงตาส่องประกายแสงสีเขียวด้วยความโลภออกมา.
"นี่มันเทพอสูรอะไรกัน?"ใบหน้าของซือหม่าชิงที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางตื่นตระหนก.
-----------------------------------------------------
ด้านนอกค่ายกลกระบี่สังหารเซียนเทียม.
"เซียนเซิงหลี่,หากว่าเกิดอะไรขึ้นกับจงซานล่ะก็,ข้าจะให้ท่านต้องรับผิดชอบ!"กงจูจิวเหว่ยที่กล่าวออกมาด้วยความโกรธ.
"ผู้น้อยเป็นแค่พยายานเท่านั้น,จะทำอะไรได้!"เซียนเซิงหลี่ที่ฝืนยิ้มออกไป.
"จบ,จบแล้ว,ค่ายกลกระบี่สังหารเซียน,จงซานจะทะลวงออกมาได้อย่างไร!"ซูอาโฝวที่กล่าวออกมาด้วยความกังวล.
ในเวลานี้,ซือหม่าจงเหินที่เต็มไปด้วยความสุข.
"ทะลวงอย่างงั้นรึ? ฝันไปเถอะ,แม้แต่ต้าเซียน,ก็ยังไม่มีปัญญาทะลวงออกมาได้,จงซานที่มีระดับเซียนสวรรค์,แม้แต่ต้องตายเท่านั้น."ซือหม่าจงเหิงที่หัวเราะสะใจ.
"หุบปากซะ!"กงจูจิวเหว่ยที่กำลังโกรธเกรี้ยว.
"กงจูจิวเหว่ย,เจ้าจะทำอะไรข้าได้,เป็นห่วงจงซานอย่างงั้นรึ?
ไม่จำเป็นต้องคิดเลย,จงซานยังไงก็ตายอย่างไม่ต้องสงสัย,ศาลเทวะต้าเจิ้งที่กระจอกอ่อนแอ,ตระกูลซือหม่าจะไปทำลายมันด้วยตัวเอง,กล้าท้าทายตระกูลซือหม่า,แส่หาความวิบัติล่มสลายเท่านั้น!"ซือหม่าจงเหิงที่กล่าวออกมาด้วยความสุข.
"ตระกูลซือหม่าอย่างงั้นรึ? ต่อหน้าจงซาน,พวกเจ้ามีประโยชน์อันใด?
พวกที่อยู่มีแต่คนโง่เท่านั้น,ทำตัวเหมือนกับคนบ้า!"กงจูจิวเหว่ยที่กล่าวออกมาเสียงดัง.
พวกอยู่มีแต่คนโง่,ทำตัวเหมือนคนบ้า,หลังจากที่ซือหม่าจงเหิงถูกทะลวงวิถีเต๋า,ทำให้ตัวของเขานั้นยากจะควบคุมตัวเองได้ง่ายๆ.
"ชิ,ยังไง,จงซานจะต้องตาย,ต้องการจะทะลวงค่ายกลกระบี่สังหารเซียน,ฝันไปเถอะ,เว้นแต่มีเทพอสูรต้าเจิ้งโผล่ออกมาช่วย,ไม่เช่นนั้น,ไม่มีทางที่จะออกมาได้ตลอดกาล!"ซือหม่จงเหิงที่ตะโกนออกไปเสียงดัง.
"ตูมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม!"
ในเวลาเดียวกันนั้น,ค่ายกลกระบี่สังหารเซียนบนผืนทะเลก็ระเบิดออกมา,ปรากฏหางขนาดใหญ่หลายร้อยลี้,ทะลวงออกมาจากค่ายกลสังหารเซียน,ทะลุจากด้านในสู่ด้านนอก.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
ปัจจุบันแปลจบแล้ว 1672 ตอน สนใจติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ครับ
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น