Immortality Chapter 881 Zhuangzi by sword
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 881 กระบี่จวงจื่อ.
Chapter 881 Zhuangzi by sword
ปราชญ์เทพคนแรกได้จากไปแล้ว,และปราชญ์เทพอีกสองคนที่มองหน้ากันและกัน,พวกเขาหาได้สนใจเหล่ามดปลวกที่อยู่กันรอบๆ,ขณะที่พยักหน้าให้กัน,แสงสีขาวก็พวยพุ่งออกไปในทันที.
ร่างสองร่างที่ถูกสัมผัสศักดิ์สิทธิ์ของปราชญ์เทพยึดครอง,ทันใดนั้นก็ล่วงหล่นลงทะเลหลังจากนั้นเช่นกัน.
ปราชญ์เทพทั้งสามจากไปแล้ว,ยังคงเหลือจวงซือที่ยังไม่จากไป.
จวงซือไม่ได้สนใจเกี่ยวกับผนึกเท่าใดนัก,ทว่าเขาที่กวาดตามองไปยังรอบๆ.
"ประมุขชิงชิว,เซิ่งหวังไท่ชูคารวะอาวุโสจวงซือ!"เซิ่งหวังไท่ชูที่ยกมือขึ้นคารวะจวงซือเล็กน้อย.
การแสดงความเคารพที่ดูผิดปรกติ,ถ้าจะให้กล่าวล่ะก็,เซิ่งหวังจะเคารพเพียงฟ้าดิน,ปราชญ์เทพ,คนอื่นๆนั้นไม่จำเป็นต้องแสดงความเคารพเลยก็ได้,มีเรื่องอะไรถึงได้คารวะต่อจวงซือที่ไม่ใช่ปราชญ์เทพ?
"ชิงชิว?"จวงซือที่พยักหน้าเล็กน้อย.
จวงซือที่แสดงคารวะเล็กน้อยกลับคืนต่อชิงชิวด้วยเช่นกัน.
จงซานที่แสดงความสงสัยจดจ้องมองไปยังคนทั้งสอง.
"ที่จริงต้นกำเนิดของจวงซือและชิงชิวนั้นมีความสัมผัสที่ลึกล้ำ,แม้แต่ข้าเองก็คาดหวังที่จะให้เขากลายเป็นปราชญ์เทพ,ช่างน่าเสียดาย.......!"กงจูจิวเหว่ยที่กล่าวต่อจงซานด้วยเสียงเบาๆ.
จงซานพยักหน้ารับ.
"คิดว่าสิ่งนี้คือของตกทอดของเหนียงเหนียงนวีหว๋าอย่างงั้นรึ?"จวงซือที่กล่าวออกมาเบาๆ.
"ถูกแล้ว,ช่างน่าเสียดาย,ศิลาเทวะห้าสีนั้นไม่รู้ว่าหายไปใหนแล้ว!"เซิ่งหวังไท่ชูพยักหน้ารับ.
จวงซือส่ายหน้าไปมาและกล่าวออกมาว่า,"ต้าจี้นั้นมีทักษะพยากรณ์ที่น่าสะพรึงกลัว,ทว่า,เหตุการณ์ครั้งนี้คือสิ่งที่นางคำนวณไว้อย่างงั้นรึ?
สิ่งตกทอดของนวีหว๋านั้น,ไม่ใช่สิ่งที่จะสามารถหาและพบเจอง่ายๆ,ทำไมถึงได้คิดว่าเป็นที่นี่ล่ะ?
ที่นี่มีสายตาของผู้คนมากมายจับจ้อง,เห็นได้ชัดเจนว่าไม่ใช่สิ่งที่จะมีสิ่งตดทอดอยู่ที่นี่เลย!"
"แต่ว่า?"เซิ่งหวังไท่ชูที่แสดงท่าทางสงสัย.
"ศิลาเทวะห้าสีนั้นไม่จำเป็นต้องใส่ใจ,โองการสวรรค์ได้ตัดสินใจว่า,มันถูกครอบครองโดยข้า!"จวงซือกล่าวออกมาเล็กน้อย.
?ที่ไกลออกไปนั้นจงซานตกใจเล็กน้อย,ศิลาเทวะห้าสีถูกจวงจื่อครอบครองอย่างงั้นรึ?
เห็นชัดเจนว่ามันถูกแปดหางสวรรค์กลืนกินไปแล้ว,จวงจื่อต้องการทำอะไร?
ปกป้องเขาอย่างงั้นรึ?
หมายความว่าอย่างไรกัน,จวงจื่อต้องการแบกรับเรื่องของศิลาเทวะหาสีเอาไว้,จะไม่เป็นที่ติฉินนินทาให้กับคนทั่วทะเลอ้าวไลหรอกรึ?
ทำไมถึงได้ทำเช่นนี้? จวงจื่อต้องการทำอะไรกัน?
เซิ่งหวังไท่ชูจ้องมองไปยังจวงจื่อพร้อมกับพยักหน้ารับ,"รับทราบ!"
"อืม!"
"อาวุโส,ไม่รู้ว่าปราชญ์เทพเกิดใหม่,เป็นใครกัน?"เซิ่งหวังไท่ชูที่สอบถามออกมา.
กับคำถามของเซิ่งหวังไท่ชู,แทบจะทุกคนเวลานี้หันมามองเป็นสายตาเดียวกัน,ใครคือปราชญ์เทพคนใหม่,คนมากมายต่างก็พยายามคาดเดา,หลายคนคิดว่าเป็นจวงจื่อด้วยซ้ำ,ต้องไม่ลืมว่าจวงจื่อนั้นเป็นคนที่อยู่ใกล้เคียงที่จะได้เป็นปราชญ์เทพมากที่สุด,เช่นนั้นควรจะเป็นเขา,แต่ทำไมถึงไม่ใช่เขาล่ะ?
"ปราชญ์เทพคนใหม่?
เขาไม่ใช่ปราชญ์เทพคนใหม่อะไรหรอก!"จงวจื่อที่ส่ายหน้าไปมา.
บางที่เพราะจวงจื่อกับชิงชิวนั้นมีความสัมพันธ์ที่ลึกล้ำมาก่อน,เมื่อพูดคุยกับเซิ่งหวังไท่ชู,จึงดูเหมือนกับพูดคุยกับสหายเก่าก็ไม่ปาน.
"ไม่ใช่? ปราชญ์เทพคนใหม่?"
ทุกคนที่งงงวย,ไม่ใช่ปราชญ์เทพใม่,แต่ปราชญ์เทพที่ได้จุติใหม่นั่นคือ?
"เขาก็คือ,ปราชญ์เทพหมี่เทียน."จวงจื่อที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"ปราชญ์เทพหมี่เทียน? เป็นเขา?
เขาเป็นปราชญ์เทพอย่างงั้นรึ?"เซิ่งหวังไท่ชูที่เผยท่าทางประหลาดใจเป็นอย่างมาก.
ผู้คนมากมายถึงกับตกตะลึงไปในทันที,ปราชญ์เทพหมี่เทียน?
"หมี่เทียน?"จงซานที่ขมวดคิ้วไปมาจดจ้องมองไปยังปรมาจารย์หมากซือเหม่ย.
ปรมาจารย์ซือเหม่ยที่ราวกับว่า,เห็นจงซานสงสัย,จึงเร่งรีบอธิบายออกมาในทันที."ภายใต้สวรรค์แห่งนี้,มีเก้าหยางหกหยิน,ตั้งแต่อดีตภพหยางมีปราชญ์เทพเก้าคน,บรรพชนหงจวิน,และปราชญ์เทพคนอื่นๆเจ็ดคนต่างก็ล่วงหล่นลงจากสวรรค์,ทว่ามีสองคนในครั้งนั้นไม่ได้ล่วงหล่นจากสวรรค์,แต่ถึงกระนั้นแม้จะหลีกเลี่ยงความตายได้,ทว่าด้วยการที่ทำให้เทียนชูโกรธเกรี้ยว,ทำให้พวกเขาสองคนแม้ไม่ได้ตกตายไป,แต่ก็ไม่ได้เป็นปราชญ์เทพอีกต่อไป!"
"เหลือสองปราชญ์เทพ? หงจวินและปราชญ์เทพคนอื่นรวมมือกันต่อต้านเทียนชู,มีสองคนที่ไม่ได้เข้าร่วมในครั้งนั้นอย่างงั้นรึ?"จงซานที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ใช่แล้ว,บางที่พวกเขาคงรับรู้แล้ว,นับตั้งแต่ปรากฏโองการสวรรค์ออกมา,พวกเขาทั้งคู่ก็ได้หนีหายไป,ดูเหมือนว่าปราชญ์เทพทั้งสองนั้นจะซ่อนตัวอยู่ในโลกใบเล็ก,,กำลังรอให้เรื่องทุกอย่างกลับมาปรกติถึงจะกลับมาอีกครั้ง!"ปรมาจารย์หมากซือเหม่ยกล่าว.
ซ่อนตัวในโลกใบเล็ก? จงซานที่แสดงท่าทางแปลกประหลาด?เพื่อคอยโอกาสกลับมา!
ก่อนหน้านี้ดูเหมือนว่าในโลกใบเล็กจะมีปราชญ์เทพสองคนที่ลงมาเดิมพันการต่อสู้กัน,ทว่าจากนั้นก็ได้ทิ้งวิชาและของวิเศษเอาไว้เพื่อตัดกรรมจากฟ้าดิน,หนึ่งคือ,วิชากายาเทพอสูร,และอีกหนึ่งที่หยิงมอบให้เขา,แผนผังสวรรค์ลี้ลับ.
เป็นพวกเขาอย่างงั้นรึ? จงซานถึงกับตะลึงงัน!
ปราชญ์เทพหมี่เทียน?
จวงจื่อที่พยักหน้าให้กับเซิ่งหวังไท่ชู.
"ใต้สวรรค์เวลานี้,กำลังเกิดการเปลี่ยนแปลงอย่างงั้นรึ?"เซิ่งหวังไท่ชูที่เผยท่าทางสงสัย.
"เกิดการเปลี่ยนแปลงอย่างงั้นรึ?
ไม่ใช่ว่าภายใต้สวรรค์นี้จำเป็นต้องเปลี่ยนแปลงหรอกรึ? แต่ทุกอย่างเป็นไปตามวัฏจักร! เจ้าเอง,ชิงชิวนั้นไม่ได้เหมือนเดิมอีกต่อไป,กับคลื่นของการเปลี่ยนแปลงนี้,หากว่าชิงชิวไม่แข็งแกร่งเท่าขึ้นเหมือนเดิมแล้วล่ะก็,ไม่ช้าก็เร็วจะต้องล่มสลายเหมือนกัน!"จวงจื่อกล่าวออกมาเล็กน้อย.
"ขอบคุณอาวุโสที่ชี้แนะ,ในเมื่ออาวุโสเดินทางมาถึงแล้วโประช่วยมองกระบี่กระบี่เทียนจื่อให้กับข้าด้วย!"เซิ่งหวังไท่ชูที่กล่าวออกมาทันที.
ระหว่างที่พูด,เซิ่งหวังไท่ชูที่ชักกระบี่สีเงินออกมา,พร้อมกับจ้องมองไปยังจวงจื่อด้วยความจริงจัง.
จวงจื่อที่จับจ้องมองเซิ่งหวังไท่ชูและกล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม,"ข้าไม่ได้มองกระบี่เทียนจื่อมานานแล้ว,นับตั้งแต่เมื่อครั้งยุคสมัยเหนียงเหนียงนวี๋หว๋า,ข้าจะดูให้ก็แล้วกัน!"
"ขอบคุณ,อาวุโส!"
เจียงจื่อที่รับกระบี่ของเซิ่งหวังไท่ชูมา,พร้อมกับกุมเอาไว้,หลับตาลง,ราวกับว่ากำลังสัมผัสตรวจสอบกระบี่ดังกล่าวอยู่.
"ดูกระบี่?
หมายความว่าอย่างไรกัน?"จงซานที่สอบถามปรมาจารย์หมากซือเหม่ย.
ดูกระบี่?
ดูคุณภาพกระบี่ของเซิ่งหวังไท่ชูอย่างงั้นรึ?
ไม่มีทาง,เพียงแค่นั้นจะมีประโยชน์อันใด?
ปรมาจารย์หมากซือเหม่ยที่จ้องมองไปยังจื่อจื่อ,ขณะที่หันหน้าจดจ้องมองไปยังจงซาน,"เซิ่งหวังจงคงไม่เข้าใจ,ที่จริงจวงจื่อไม่ได้ดูกระบี่,ทว่ามองเข้าไป
ในกระบี่ของเซิ่งหวังไท่ชูต่างหาก!"
"หืม? หมายความว่าอย่างไร?"จงซานที่ยังคงสงสัย.
"มันคือวิชาของจวงจื่อ,สามารถสัมผัสมองผ่านแก่นแท้,การไหลของกฏเริ่มต้น,ด้วยอำนาจแห่งกฏของเขา,อำนาจของกระบี่นี้มีอยู่ด้วยกันสามอย่าง,กระบี่เทียนจื่อ(สวรรค์),กระบี่จูโหว(ราชา),กระบี่ซูเหริน(ปุถุชน)
"
"กระบี่เทียนจื่อ,กระบี่จูโหว,กระบี่ซูเหริน?"ซูอาโฝวที่แสดงท่าทางสงสัย.
"กระบี่เทียนจื่อ,ผู้ที่ไปถึงระดับนั้นจะถูกเรียกว่าเทพกระบี่,ซึ่งมีอยู่ด้วยกันสี่ดินแดน,และจะต้องเข้าใจ,เข้าใจรูปแบบของห้าธาตุ,วิถีแห่งกฏ,เปิดภพหยินหยาง,ไม่จำเป็นต้องกวัดแกว่งกระบี่,แต่สามารถสร้างอำนาจทำลายล้าง,สามารถปลดปล่อยกระบี่ตามเจตจำนงล่วงหล่นลงมาจากสวรรค์,กระบี่ที่หล่อหลอมเจตจำนงเข้ากับฟ้าดิน,โจมตีลงมาจากสวรรค์ชั้นฟ้า."
"กระบี่จูโห่ว,เปิดภูมิปัญญาของกระบี่,เคลื่อนไหวดังใจปรารถนา,เป็นไปตามเจตจำนงของผู้ถือ,เป็นเหมือนดั่งราชาของกระบี่,ที่สั่งการกระบี่,เข้าใจในอำนาจแห่งกฏสี่วิถี,หัวใจกระบี่,หัวใจแห่งสภาพ,หัวใจแห่งศาสตรา,หัวใจแห่งการเคลื่อนไหว,สี่เขตแดน,ผู้ที่จะเป็นประมุขแห่งกระบี่."
"กระบี่ซูเหริน,เนตรแห่งกระบี่,อำนาจแห่งกระบี่ที่สังหารผู้คน,บั่นศีรษะ,ทะลวงตับและอวัยวะภายใน."
"ได้ยินคำพูดของปรมาจารย์หมากซือเหม่ย,ภายในใจของจงซานที่ได้แต่ทอดถอนใจ.
"เจตจำนงที่หลอมรวมกับฟ้าดิน,ปล่อยปราณกระบี่จากบนท้องฟ้า,ทะเลปราณกระบี่ที่ปกคลุมทั่วสวรรค์! เป็นกระบี่ที่ยอดเยี่ยม,นี่คือกระบี่เทียนจื่ออย่างงั้นรึ!"จงซานที่พยักหน้ารับ.
จงซานที่จ้องมองไปยังจวงจื่อ,แววตาที่เผยท่าทางแปลกประหลาด,จวงจื่อ?นี่เขาก้าวเดินไปบนวิถีของราชาอย่างงั้นรึ?
ราวกับว่าเขาเข้าใจในวิถีของราชาอย่างถ่องแท้?
ที่ไกลออกไปนั้น,ดวงตาของจวงจื่อที่ลืมขึ้นมา,พร้อมกับชี้นิ้วปล่อยบอลแสงไปยังกระบี่ยาว.
"เคร้ง!"
กระบี่ยาวสีเขียวที่สั่นเล็กน้อย,จวงจื่อที่จ้องมองไปยังเซิ่งหวังไท่ชู.
"ก้าวไปถึงเขตแดนของกระบี่จู่โหวแล้ว,อย่างไรก็ตามการจะก้าวไปถึงกระบี่เทียนจื่อนั้น,ยังขาดความร้อนอยู่เล็กน้อย."จวงจื่อที่กล่าวออกมาเล็กน้อย.
"หืม?"เซิ่งหวังไท่ชูที่เผยท่าทางประหลาดใจเล็กน้อย,ท่าทางไม่อยากเชื่อเท่าใดนัก.
ยังขาดความร้อนจะก้าวไปถึงเขตแดนกระบี่เทียนจื่อ?
"ในเมื่อได้ออกมาจงค้นหาวาสนาที่ด้านนอก,ทำมันให้ดีที่สุด!"จวงจื่อที่กล่าวออกมาด้วยความลำล้ำ.
"ขอบคุณ,อาวุโส!"แม้ว่าเซิ่งหวังไท่ชูจะยังสงสัย,ทว่าก็โค้งคำนับให้กับจวงจื่อ.
จากนั้น,จวงจื่อก็หันไหน้าไปยังทิศทางของจงซาน.
"เซิ่งหวังต้าเจิ้ง,จงซาน?"จวงจื่อที่กล่าวสอบถาม.
"หืม?"จงซานที่ตกใจเล็กน้อย.
ไม่เพียงแค่จงซานเท่านั้นที่ตกใจ,ประมุขนิกายจื่อเซียว,เซิ่งหวังไท่ชู,คนอื่นที่อยู่รอบๆต่างก็ตกใจ,นี่จวงจื่อให้ความสนใจจงซานด้วยอย่างงั้นรึ?
"จงซาน,คารวะอาวุโส!"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางสงสัย.
จวงจื่อที่ก้าวออกมาด้านข้างเซิ่งหวังไท่ชู.
"ข้าได้ยินอี้หลานเชวี๋ยยกย่อมเจ้าซ้ำแล้วซ้ำเล่า,วันนี้ได้เห็น,นับว่าไม่ธรรมดาจริงๆ!"จวงซือที่เผยยิ้มออกมา.
จงซานที่แสดงท่าทางประหลาดใจ,ไม่ธรรมดา?
กับพรสวรรค์ทางร่างกายของข้านะรึ?!
"อาวุโสอาจจะเข้าใจผิดอยู่ก็ได้!"จงซานที่กล่าวออกมาในทันที.
ที่ไกลออกไปนั้นประมุขนิกายจื่อเซียวที่ขมวดคิ้วไปมา,แววตาที่เผยท่าทางจริงจัง.
"ในเมื่อข้าดูกระบี่ของเซิ่งหวังไท่ชู,ข้าก็จะดูกระบี่ให้กับต้าเจิ้งด้วยเช่นกัน!"จวงซือกล่าว.
จากนั้น,ทุกคนที่แสดงท่าทางแปลกประหลาด,ดูกระบี่อย่างงั้นรึ?
ก่อนหน้านี้เพราะว่าต้นกำเนิดของชิงชิวนั้นมีความสัมพันธ์กัน,ทำให้จวงจื่อดูกระบี่ให้เซิ่งหวังไท่ชู,ทว่าตอนนี้ล่ะ,จงซานยังไม่ได้เอ่ยปากเองด้วยซ้ำ?
"ข้านั้นไม่ได้ใช้กระบี่!"จงซานที่ส่ายหน้าไปมาด้วยท่าทางประหลาดใจ.
ทุกคนที่กับพูดไม่ออก,มีที่ใหนที่จะหาโอกาสเช่นนี้ได้?
กระบี่เทียนจื่อ,นี่คือโชควาสนาแล้ว.
"ดาบก็ได้เช่นกัน!"จวงจื่อกล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
ทุกคนที่อยู่รอบๆที่ยิ่งแปลกเข้าไปใหญ่อีก,จดจ้องมองไปยังจงซาน,คาดไม่ถึงเลยว่าจวงจื่อจะแสดงความสนใจในตัวเขา,แม้แต่ยกเว้นกระบี่,เป็นดูดาบให้อย่างงั้นรึ?
ดาบในมือของจงซาน,ดาบยักษ์อมตะ.
"ขอบคุณอาวุโสที่กรุณา,หากแต่ผู้น้อยมิอาจเอื้อมได้!"จงซานที่กล่าวปฏิเสธ.
ทุกคนที่อยู่รอบๆเวลานี้ยิ่งงงเข้าไปใหญ่,มีเซิ่งหวังมากมายเท่าไหร่ที่ต้องการให้จวงจื่อดูกระบี่ให้,นี่เป็นสิ่งที่จะช่วยพัฒนาพลังของศาสตราวุธให้ทรงพลังขึ้น,ทว่าจงซานกลับปฏิเสธอย่างคาดไม่ถึง,เขาเสียสติไปแล้ว?
ได้ยินจงซานปฏิเสธ,จวงจื่อ,ไม่เพียงแต่ไม่โกรธ,ยังเผยยิ้มพึงพอใจด้วยซ้ำ.
"พรสวรรค์ร่างกายที่กว้างไพศาล,ในโลกนี้หาได้ยากยิ่ง,เจ้ายินดีที่จะนับถือข้าเป็นอาจารย์หรือไม่?"จวงจื่อที่กล่าวออกมาอีกครั้ง.
ในเวลานี้ทุกคนถึงกับอ้าปากค้างด้วยความตะลึง,งงงวย,จริงหรือเท็จ?
จวงจื่อที่มีศิษย์อยู่ด้วยกันแปดคน,นอกจากนี้การจะรับเป็นศิษย์แต่ละคนนั้นยังต้องทดสอบเป็นเวลายาวนาน,ตอนนี้คาดไม่ถึงเลยว่ากลับเตรียมรับจงซานเป็นศิษย์อย่างงั้นรึ?
เป็นไปได้อย่างไร?
จงซานที่ขมวดคิ้วแน่น,จดจ้องมองจวงซือด้วยความลึกล้ำ.
หากเขานับจวงจื่อเป็นอาจารย์,ศาลเทวะต้าเจิ้งก็จะไม่มีอันตรายอีกต่อไป,แม้แต่ปราชญ์เทพก็ยังต้องไว้หน้า,แต่ว่า.............
"ขอบคุณ,อาวุโสที่กรุณายิ่งนัก,หากแต่ข้าได้นับถืออาจารย์เทียนซวิงจื่อเป็นอาจารย์ไปแล้ว!"จงซานที่ส่ายหน้าไปมา.
"แต่ว่าเทียนซวิงจื่อนั้นได้ตกตายไปแล้ว,การจะรับอาจารย์ใหม่ก็ไม่ได้ผิดธรรมเนียมใดๆ!"จวงจื่อที่กล่าวต่อ.
ทุกคนไม่เข้าใจเป็นอย่างมาก,กับบุคคลเช่นจวงจื่อ?
จวงจื่อที่เอ่ยปากเอง,เพียงแค่นี้ก็ทำให้ผู้คนมากมายอิจฉาแทบตายแล้ว,พวกเขาที่จ้องมองไปยังจงซาน,แทบปรารถนาที่จะไปแทนที่จงซานในทันที.
"หลังจากที่อาจารย์ได้จากไปแล้ว.จงซานก็คำนับเพียงฟ้าดิน! อาวุโสมีความปรารถนาดี,จงซานรู้สึกซาบซึ้งยิ่งนัก,ทว่าคงต้องขอปฏิเสธ,เรื่องนี้อย่าได้กล่าวอีกเลย!"จงซานที่ไม่รู้ว่าอีกฝ่ายมีเจตนาร้ายหรือไม่จึงได้ปฏิเสธไปในทันที.
***********
弥天 [mítiān] ลวงโลก
Chapter 881 Zhuangzi by sword
庄子论剑
กระบี่จวงจื่อ.
ปราชญ์เทพคนแรกได้จากไปแล้ว,และปราชญ์เทพอีกสองคนที่มองหน้ากันและกัน,พวกเขาหาได้สนใจเหล่ามดปลวกที่อยู่กันรอบๆ,ขณะที่พยักหน้าให้กัน,แสงสีขาวก็พวยพุ่งออกไปในทันที.
ร่างสองร่างที่ถูกสัมผัสศักดิ์สิทธิ์ของปราชญ์เทพยึดครอง,ทันใดนั้นก็ล่วงหล่นลงทะเลหลังจากนั้นเช่นกัน.
ปราชญ์เทพทั้งสามจากไปแล้ว,ยังคงเหลือจวงซือที่ยังไม่จากไป.
จวงซือไม่ได้สนใจเกี่ยวกับผนึกเท่าใดนัก,ทว่าเขาที่กวาดตามองไปยังรอบๆ.
"ประมุขชิงชิว,เซิ่งหวังไท่ชูคารวะอาวุโสจวงซือ!"เซิ่งหวังไท่ชูที่ยกมือขึ้นคารวะจวงซือเล็กน้อย.
การแสดงความเคารพที่ดูผิดปรกติ,ถ้าจะให้กล่าวล่ะก็,เซิ่งหวังจะเคารพเพียงฟ้าดิน,ปราชญ์เทพ,คนอื่นๆนั้นไม่จำเป็นต้องแสดงความเคารพเลยก็ได้,มีเรื่องอะไรถึงได้คารวะต่อจวงซือที่ไม่ใช่ปราชญ์เทพ?
"ชิงชิว?"จวงซือที่พยักหน้าเล็กน้อย.
จวงซือที่แสดงคารวะเล็กน้อยกลับคืนต่อชิงชิวด้วยเช่นกัน.
จงซานที่แสดงความสงสัยจดจ้องมองไปยังคนทั้งสอง.
"ที่จริงต้นกำเนิดของจวงซือและชิงชิวนั้นมีความสัมผัสที่ลึกล้ำ,แม้แต่ข้าเองก็คาดหวังที่จะให้เขากลายเป็นปราชญ์เทพ,ช่างน่าเสียดาย.......!"กงจูจิวเหว่ยที่กล่าวต่อจงซานด้วยเสียงเบาๆ.
จงซานพยักหน้ารับ.
"คิดว่าสิ่งนี้คือของตกทอดของเหนียงเหนียงนวีหว๋าอย่างงั้นรึ?"จวงซือที่กล่าวออกมาเบาๆ.
"ถูกแล้ว,ช่างน่าเสียดาย,ศิลาเทวะห้าสีนั้นไม่รู้ว่าหายไปใหนแล้ว!"เซิ่งหวังไท่ชูพยักหน้ารับ.
จวงซือส่ายหน้าไปมาและกล่าวออกมาว่า,"ต้าจี้นั้นมีทักษะพยากรณ์ที่น่าสะพรึงกลัว,ทว่า,เหตุการณ์ครั้งนี้คือสิ่งที่นางคำนวณไว้อย่างงั้นรึ?
สิ่งตกทอดของนวีหว๋านั้น,ไม่ใช่สิ่งที่จะสามารถหาและพบเจอง่ายๆ,ทำไมถึงได้คิดว่าเป็นที่นี่ล่ะ?
ที่นี่มีสายตาของผู้คนมากมายจับจ้อง,เห็นได้ชัดเจนว่าไม่ใช่สิ่งที่จะมีสิ่งตดทอดอยู่ที่นี่เลย!"
"แต่ว่า?"เซิ่งหวังไท่ชูที่แสดงท่าทางสงสัย.
"ศิลาเทวะห้าสีนั้นไม่จำเป็นต้องใส่ใจ,โองการสวรรค์ได้ตัดสินใจว่า,มันถูกครอบครองโดยข้า!"จวงซือกล่าวออกมาเล็กน้อย.
?ที่ไกลออกไปนั้นจงซานตกใจเล็กน้อย,ศิลาเทวะห้าสีถูกจวงจื่อครอบครองอย่างงั้นรึ?
เห็นชัดเจนว่ามันถูกแปดหางสวรรค์กลืนกินไปแล้ว,จวงจื่อต้องการทำอะไร?
ปกป้องเขาอย่างงั้นรึ?
หมายความว่าอย่างไรกัน,จวงจื่อต้องการแบกรับเรื่องของศิลาเทวะหาสีเอาไว้,จะไม่เป็นที่ติฉินนินทาให้กับคนทั่วทะเลอ้าวไลหรอกรึ?
ทำไมถึงได้ทำเช่นนี้? จวงจื่อต้องการทำอะไรกัน?
เซิ่งหวังไท่ชูจ้องมองไปยังจวงจื่อพร้อมกับพยักหน้ารับ,"รับทราบ!"
"อืม!"
"อาวุโส,ไม่รู้ว่าปราชญ์เทพเกิดใหม่,เป็นใครกัน?"เซิ่งหวังไท่ชูที่สอบถามออกมา.
กับคำถามของเซิ่งหวังไท่ชู,แทบจะทุกคนเวลานี้หันมามองเป็นสายตาเดียวกัน,ใครคือปราชญ์เทพคนใหม่,คนมากมายต่างก็พยายามคาดเดา,หลายคนคิดว่าเป็นจวงจื่อด้วยซ้ำ,ต้องไม่ลืมว่าจวงจื่อนั้นเป็นคนที่อยู่ใกล้เคียงที่จะได้เป็นปราชญ์เทพมากที่สุด,เช่นนั้นควรจะเป็นเขา,แต่ทำไมถึงไม่ใช่เขาล่ะ?
"ปราชญ์เทพคนใหม่?
เขาไม่ใช่ปราชญ์เทพคนใหม่อะไรหรอก!"จงวจื่อที่ส่ายหน้าไปมา.
บางที่เพราะจวงจื่อกับชิงชิวนั้นมีความสัมพันธ์ที่ลึกล้ำมาก่อน,เมื่อพูดคุยกับเซิ่งหวังไท่ชู,จึงดูเหมือนกับพูดคุยกับสหายเก่าก็ไม่ปาน.
"ไม่ใช่? ปราชญ์เทพคนใหม่?"
ทุกคนที่งงงวย,ไม่ใช่ปราชญ์เทพใม่,แต่ปราชญ์เทพที่ได้จุติใหม่นั่นคือ?
"เขาก็คือ,ปราชญ์เทพหมี่เทียน."จวงจื่อที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"ปราชญ์เทพหมี่เทียน? เป็นเขา?
เขาเป็นปราชญ์เทพอย่างงั้นรึ?"เซิ่งหวังไท่ชูที่เผยท่าทางประหลาดใจเป็นอย่างมาก.
ผู้คนมากมายถึงกับตกตะลึงไปในทันที,ปราชญ์เทพหมี่เทียน?
"หมี่เทียน?"จงซานที่ขมวดคิ้วไปมาจดจ้องมองไปยังปรมาจารย์หมากซือเหม่ย.
ปรมาจารย์ซือเหม่ยที่ราวกับว่า,เห็นจงซานสงสัย,จึงเร่งรีบอธิบายออกมาในทันที."ภายใต้สวรรค์แห่งนี้,มีเก้าหยางหกหยิน,ตั้งแต่อดีตภพหยางมีปราชญ์เทพเก้าคน,บรรพชนหงจวิน,และปราชญ์เทพคนอื่นๆเจ็ดคนต่างก็ล่วงหล่นลงจากสวรรค์,ทว่ามีสองคนในครั้งนั้นไม่ได้ล่วงหล่นจากสวรรค์,แต่ถึงกระนั้นแม้จะหลีกเลี่ยงความตายได้,ทว่าด้วยการที่ทำให้เทียนชูโกรธเกรี้ยว,ทำให้พวกเขาสองคนแม้ไม่ได้ตกตายไป,แต่ก็ไม่ได้เป็นปราชญ์เทพอีกต่อไป!"
"เหลือสองปราชญ์เทพ? หงจวินและปราชญ์เทพคนอื่นรวมมือกันต่อต้านเทียนชู,มีสองคนที่ไม่ได้เข้าร่วมในครั้งนั้นอย่างงั้นรึ?"จงซานที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ใช่แล้ว,บางที่พวกเขาคงรับรู้แล้ว,นับตั้งแต่ปรากฏโองการสวรรค์ออกมา,พวกเขาทั้งคู่ก็ได้หนีหายไป,ดูเหมือนว่าปราชญ์เทพทั้งสองนั้นจะซ่อนตัวอยู่ในโลกใบเล็ก,,กำลังรอให้เรื่องทุกอย่างกลับมาปรกติถึงจะกลับมาอีกครั้ง!"ปรมาจารย์หมากซือเหม่ยกล่าว.
ซ่อนตัวในโลกใบเล็ก? จงซานที่แสดงท่าทางแปลกประหลาด?เพื่อคอยโอกาสกลับมา!
ก่อนหน้านี้ดูเหมือนว่าในโลกใบเล็กจะมีปราชญ์เทพสองคนที่ลงมาเดิมพันการต่อสู้กัน,ทว่าจากนั้นก็ได้ทิ้งวิชาและของวิเศษเอาไว้เพื่อตัดกรรมจากฟ้าดิน,หนึ่งคือ,วิชากายาเทพอสูร,และอีกหนึ่งที่หยิงมอบให้เขา,แผนผังสวรรค์ลี้ลับ.
เป็นพวกเขาอย่างงั้นรึ? จงซานถึงกับตะลึงงัน!
ปราชญ์เทพหมี่เทียน?
จวงจื่อที่พยักหน้าให้กับเซิ่งหวังไท่ชู.
"ใต้สวรรค์เวลานี้,กำลังเกิดการเปลี่ยนแปลงอย่างงั้นรึ?"เซิ่งหวังไท่ชูที่เผยท่าทางสงสัย.
"เกิดการเปลี่ยนแปลงอย่างงั้นรึ?
ไม่ใช่ว่าภายใต้สวรรค์นี้จำเป็นต้องเปลี่ยนแปลงหรอกรึ? แต่ทุกอย่างเป็นไปตามวัฏจักร! เจ้าเอง,ชิงชิวนั้นไม่ได้เหมือนเดิมอีกต่อไป,กับคลื่นของการเปลี่ยนแปลงนี้,หากว่าชิงชิวไม่แข็งแกร่งเท่าขึ้นเหมือนเดิมแล้วล่ะก็,ไม่ช้าก็เร็วจะต้องล่มสลายเหมือนกัน!"จวงจื่อกล่าวออกมาเล็กน้อย.
"ขอบคุณอาวุโสที่ชี้แนะ,ในเมื่ออาวุโสเดินทางมาถึงแล้วโประช่วยมองกระบี่กระบี่เทียนจื่อให้กับข้าด้วย!"เซิ่งหวังไท่ชูที่กล่าวออกมาทันที.
ระหว่างที่พูด,เซิ่งหวังไท่ชูที่ชักกระบี่สีเงินออกมา,พร้อมกับจ้องมองไปยังจวงจื่อด้วยความจริงจัง.
จวงจื่อที่จับจ้องมองเซิ่งหวังไท่ชูและกล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม,"ข้าไม่ได้มองกระบี่เทียนจื่อมานานแล้ว,นับตั้งแต่เมื่อครั้งยุคสมัยเหนียงเหนียงนวี๋หว๋า,ข้าจะดูให้ก็แล้วกัน!"
"ขอบคุณ,อาวุโส!"
เจียงจื่อที่รับกระบี่ของเซิ่งหวังไท่ชูมา,พร้อมกับกุมเอาไว้,หลับตาลง,ราวกับว่ากำลังสัมผัสตรวจสอบกระบี่ดังกล่าวอยู่.
"ดูกระบี่?
หมายความว่าอย่างไรกัน?"จงซานที่สอบถามปรมาจารย์หมากซือเหม่ย.
ดูกระบี่?
ดูคุณภาพกระบี่ของเซิ่งหวังไท่ชูอย่างงั้นรึ?
ไม่มีทาง,เพียงแค่นั้นจะมีประโยชน์อันใด?
ปรมาจารย์หมากซือเหม่ยที่จ้องมองไปยังจื่อจื่อ,ขณะที่หันหน้าจดจ้องมองไปยังจงซาน,"เซิ่งหวังจงคงไม่เข้าใจ,ที่จริงจวงจื่อไม่ได้ดูกระบี่,ทว่ามองเข้าไป
ในกระบี่ของเซิ่งหวังไท่ชูต่างหาก!"
"หืม? หมายความว่าอย่างไร?"จงซานที่ยังคงสงสัย.
"มันคือวิชาของจวงจื่อ,สามารถสัมผัสมองผ่านแก่นแท้,การไหลของกฏเริ่มต้น,ด้วยอำนาจแห่งกฏของเขา,อำนาจของกระบี่นี้มีอยู่ด้วยกันสามอย่าง,กระบี่เทียนจื่อ(สวรรค์),กระบี่จูโหว(ราชา),กระบี่ซูเหริน(ปุถุชน)
"
"กระบี่เทียนจื่อ,กระบี่จูโหว,กระบี่ซูเหริน?"ซูอาโฝวที่แสดงท่าทางสงสัย.
"กระบี่เทียนจื่อ,ผู้ที่ไปถึงระดับนั้นจะถูกเรียกว่าเทพกระบี่,ซึ่งมีอยู่ด้วยกันสี่ดินแดน,และจะต้องเข้าใจ,เข้าใจรูปแบบของห้าธาตุ,วิถีแห่งกฏ,เปิดภพหยินหยาง,ไม่จำเป็นต้องกวัดแกว่งกระบี่,แต่สามารถสร้างอำนาจทำลายล้าง,สามารถปลดปล่อยกระบี่ตามเจตจำนงล่วงหล่นลงมาจากสวรรค์,กระบี่ที่หล่อหลอมเจตจำนงเข้ากับฟ้าดิน,โจมตีลงมาจากสวรรค์ชั้นฟ้า."
"กระบี่จูโห่ว,เปิดภูมิปัญญาของกระบี่,เคลื่อนไหวดังใจปรารถนา,เป็นไปตามเจตจำนงของผู้ถือ,เป็นเหมือนดั่งราชาของกระบี่,ที่สั่งการกระบี่,เข้าใจในอำนาจแห่งกฏสี่วิถี,หัวใจกระบี่,หัวใจแห่งสภาพ,หัวใจแห่งศาสตรา,หัวใจแห่งการเคลื่อนไหว,สี่เขตแดน,ผู้ที่จะเป็นประมุขแห่งกระบี่."
"กระบี่ซูเหริน,เนตรแห่งกระบี่,อำนาจแห่งกระบี่ที่สังหารผู้คน,บั่นศีรษะ,ทะลวงตับและอวัยวะภายใน."
"ได้ยินคำพูดของปรมาจารย์หมากซือเหม่ย,ภายในใจของจงซานที่ได้แต่ทอดถอนใจ.
"เจตจำนงที่หลอมรวมกับฟ้าดิน,ปล่อยปราณกระบี่จากบนท้องฟ้า,ทะเลปราณกระบี่ที่ปกคลุมทั่วสวรรค์! เป็นกระบี่ที่ยอดเยี่ยม,นี่คือกระบี่เทียนจื่ออย่างงั้นรึ!"จงซานที่พยักหน้ารับ.
จงซานที่จ้องมองไปยังจวงจื่อ,แววตาที่เผยท่าทางแปลกประหลาด,จวงจื่อ?นี่เขาก้าวเดินไปบนวิถีของราชาอย่างงั้นรึ?
ราวกับว่าเขาเข้าใจในวิถีของราชาอย่างถ่องแท้?
ที่ไกลออกไปนั้น,ดวงตาของจวงจื่อที่ลืมขึ้นมา,พร้อมกับชี้นิ้วปล่อยบอลแสงไปยังกระบี่ยาว.
"เคร้ง!"
กระบี่ยาวสีเขียวที่สั่นเล็กน้อย,จวงจื่อที่จ้องมองไปยังเซิ่งหวังไท่ชู.
"ก้าวไปถึงเขตแดนของกระบี่จู่โหวแล้ว,อย่างไรก็ตามการจะก้าวไปถึงกระบี่เทียนจื่อนั้น,ยังขาดความร้อนอยู่เล็กน้อย."จวงจื่อที่กล่าวออกมาเล็กน้อย.
"หืม?"เซิ่งหวังไท่ชูที่เผยท่าทางประหลาดใจเล็กน้อย,ท่าทางไม่อยากเชื่อเท่าใดนัก.
ยังขาดความร้อนจะก้าวไปถึงเขตแดนกระบี่เทียนจื่อ?
"ในเมื่อได้ออกมาจงค้นหาวาสนาที่ด้านนอก,ทำมันให้ดีที่สุด!"จวงจื่อที่กล่าวออกมาด้วยความลำล้ำ.
"ขอบคุณ,อาวุโส!"แม้ว่าเซิ่งหวังไท่ชูจะยังสงสัย,ทว่าก็โค้งคำนับให้กับจวงจื่อ.
จากนั้น,จวงจื่อก็หันไหน้าไปยังทิศทางของจงซาน.
"เซิ่งหวังต้าเจิ้ง,จงซาน?"จวงจื่อที่กล่าวสอบถาม.
"หืม?"จงซานที่ตกใจเล็กน้อย.
ไม่เพียงแค่จงซานเท่านั้นที่ตกใจ,ประมุขนิกายจื่อเซียว,เซิ่งหวังไท่ชู,คนอื่นที่อยู่รอบๆต่างก็ตกใจ,นี่จวงจื่อให้ความสนใจจงซานด้วยอย่างงั้นรึ?
"จงซาน,คารวะอาวุโส!"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางสงสัย.
จวงจื่อที่ก้าวออกมาด้านข้างเซิ่งหวังไท่ชู.
"ข้าได้ยินอี้หลานเชวี๋ยยกย่อมเจ้าซ้ำแล้วซ้ำเล่า,วันนี้ได้เห็น,นับว่าไม่ธรรมดาจริงๆ!"จวงซือที่เผยยิ้มออกมา.
จงซานที่แสดงท่าทางประหลาดใจ,ไม่ธรรมดา?
กับพรสวรรค์ทางร่างกายของข้านะรึ?!
"อาวุโสอาจจะเข้าใจผิดอยู่ก็ได้!"จงซานที่กล่าวออกมาในทันที.
ที่ไกลออกไปนั้นประมุขนิกายจื่อเซียวที่ขมวดคิ้วไปมา,แววตาที่เผยท่าทางจริงจัง.
"ในเมื่อข้าดูกระบี่ของเซิ่งหวังไท่ชู,ข้าก็จะดูกระบี่ให้กับต้าเจิ้งด้วยเช่นกัน!"จวงซือกล่าว.
จากนั้น,ทุกคนที่แสดงท่าทางแปลกประหลาด,ดูกระบี่อย่างงั้นรึ?
ก่อนหน้านี้เพราะว่าต้นกำเนิดของชิงชิวนั้นมีความสัมพันธ์กัน,ทำให้จวงจื่อดูกระบี่ให้เซิ่งหวังไท่ชู,ทว่าตอนนี้ล่ะ,จงซานยังไม่ได้เอ่ยปากเองด้วยซ้ำ?
"ข้านั้นไม่ได้ใช้กระบี่!"จงซานที่ส่ายหน้าไปมาด้วยท่าทางประหลาดใจ.
ทุกคนที่กับพูดไม่ออก,มีที่ใหนที่จะหาโอกาสเช่นนี้ได้?
กระบี่เทียนจื่อ,นี่คือโชควาสนาแล้ว.
"ดาบก็ได้เช่นกัน!"จวงจื่อกล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
ทุกคนที่อยู่รอบๆที่ยิ่งแปลกเข้าไปใหญ่อีก,จดจ้องมองไปยังจงซาน,คาดไม่ถึงเลยว่าจวงจื่อจะแสดงความสนใจในตัวเขา,แม้แต่ยกเว้นกระบี่,เป็นดูดาบให้อย่างงั้นรึ?
ดาบในมือของจงซาน,ดาบยักษ์อมตะ.
"ขอบคุณอาวุโสที่กรุณา,หากแต่ผู้น้อยมิอาจเอื้อมได้!"จงซานที่กล่าวปฏิเสธ.
ทุกคนที่อยู่รอบๆเวลานี้ยิ่งงงเข้าไปใหญ่,มีเซิ่งหวังมากมายเท่าไหร่ที่ต้องการให้จวงจื่อดูกระบี่ให้,นี่เป็นสิ่งที่จะช่วยพัฒนาพลังของศาสตราวุธให้ทรงพลังขึ้น,ทว่าจงซานกลับปฏิเสธอย่างคาดไม่ถึง,เขาเสียสติไปแล้ว?
ได้ยินจงซานปฏิเสธ,จวงจื่อ,ไม่เพียงแต่ไม่โกรธ,ยังเผยยิ้มพึงพอใจด้วยซ้ำ.
"พรสวรรค์ร่างกายที่กว้างไพศาล,ในโลกนี้หาได้ยากยิ่ง,เจ้ายินดีที่จะนับถือข้าเป็นอาจารย์หรือไม่?"จวงจื่อที่กล่าวออกมาอีกครั้ง.
ในเวลานี้ทุกคนถึงกับอ้าปากค้างด้วยความตะลึง,งงงวย,จริงหรือเท็จ?
จวงจื่อที่มีศิษย์อยู่ด้วยกันแปดคน,นอกจากนี้การจะรับเป็นศิษย์แต่ละคนนั้นยังต้องทดสอบเป็นเวลายาวนาน,ตอนนี้คาดไม่ถึงเลยว่ากลับเตรียมรับจงซานเป็นศิษย์อย่างงั้นรึ?
เป็นไปได้อย่างไร?
จงซานที่ขมวดคิ้วแน่น,จดจ้องมองจวงซือด้วยความลึกล้ำ.
หากเขานับจวงจื่อเป็นอาจารย์,ศาลเทวะต้าเจิ้งก็จะไม่มีอันตรายอีกต่อไป,แม้แต่ปราชญ์เทพก็ยังต้องไว้หน้า,แต่ว่า.............
"ขอบคุณ,อาวุโสที่กรุณายิ่งนัก,หากแต่ข้าได้นับถืออาจารย์เทียนซวิงจื่อเป็นอาจารย์ไปแล้ว!"จงซานที่ส่ายหน้าไปมา.
"แต่ว่าเทียนซวิงจื่อนั้นได้ตกตายไปแล้ว,การจะรับอาจารย์ใหม่ก็ไม่ได้ผิดธรรมเนียมใดๆ!"จวงจื่อที่กล่าวต่อ.
ทุกคนไม่เข้าใจเป็นอย่างมาก,กับบุคคลเช่นจวงจื่อ?
จวงจื่อที่เอ่ยปากเอง,เพียงแค่นี้ก็ทำให้ผู้คนมากมายอิจฉาแทบตายแล้ว,พวกเขาที่จ้องมองไปยังจงซาน,แทบปรารถนาที่จะไปแทนที่จงซานในทันที.
"หลังจากที่อาจารย์ได้จากไปแล้ว.จงซานก็คำนับเพียงฟ้าดิน! อาวุโสมีความปรารถนาดี,จงซานรู้สึกซาบซึ้งยิ่งนัก,ทว่าคงต้องขอปฏิเสธ,เรื่องนี้อย่าได้กล่าวอีกเลย!"จงซานที่ไม่รู้ว่าอีกฝ่ายมีเจตนาร้ายหรือไม่จึงได้ปฏิเสธไปในทันที.
***********
弥天 [mítiān] ลวงโลก
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
ปัจจุบันแปลจบแล้ว 1672 ตอน สนใจติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ครับ
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น