Immortality Chapter 880 Saint arrives
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 880 ปราชญ์เทพเดินทางมาถึง.
Chapter 880 Saint arrives
ประมุขนิกายจื่อเซียวที่จ้องมองไปยังทิศทางของเซิ่งหวังไท่อี้จากไป,ด้วยแววตาที่ลึกล้ำ.
"เซิ่งหวังไท่อี้,นับเป็นจิ้งจอกชราจริงๆ,หนีได้อย่างรวดเร็วอย่างคาดไม่ถึง!"ประมุขนิกายจื่อเซียวกล่าวอย่างเคร่งขรึม.
"หืม?"ปรมาจารย์ซือเหม่ยที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ข้าไม่ได้พูดกับเจ้าซะหน่อย!"ประมุขนิกายจื่อเซียวที่ส่ายหน้าไปมา.
"ประมุข,เซิ่งหวังไท่ไม่ใช่ว่ามีนิมิตอย่างงั้นรึถึงเร่งรีบจากไป?
ทำไมท่านถึงได้กล่าวเช่นนั้นล่ะ?"เฉิงไป่อี้ที่กล่าวออกมาด้วยความสงสัย.
"แล้วเจ้าจะรู้!"ประมุขนิกายจื่อเซียวที่ส่ายหน้าไม่ยินดีที่จะอธิบาย.
ประมุขนิกายจื่อเซียวที่กวาดตามองไปยังรอบๆ.
ทว่าในเวลาเดียวกันนี้,ซือหม่าชิงที่อยู่ด้านหลังเซิ่งหวังไท่ชู,ใบหน้าที่กลายเป็นมืดคลึ้มเย็นชาจดจ้องมองไปยังจงซาน,ศิลาเทวะห้าสีถูกจงซานชิงไป,ซือหม่าชิงเห็นมันด้วยตัวเอง,ทว่าในเวลานี้เขาไม่สามารถกล่าวอะไรออกมาได้เลย,ทำได้แค่เก็บความสงสัยเอาไว้.
ศิลาเทวะห้าสีนั้น,เป็นสมบัติวิเศษชั้นยอด,จงซานเอามันไปซ่อนที่ใหนกัน?
กำไลเก็บของต่างมิติอย่างงั้นรึ?
เป็นไปไม่ได้,ของสิ่งนี้เก็บของวิเศษระดับสูงไม่ได้,แล้วทำไมสัมผัสเทวะของเขาไม่สามารถค้นหาเจอได้ล่ะ?
ประมุขนิกายจื่อเซียวที่สำรวจไปยังพื้นที่รอบๆ,ก่อนที่จะหันหน้าจดจ้องมองไปยังจงซาน.
พริบตาเดียวที่จ้องมองไปยังจงซาน,ดวงตาของประมุขนิกายจื่อเซียวที่หดเกร็ง,ใบหน้ากระตุก.
แม้ว่าจะเป็นจุดสังเกตที่เล็กน้อย,ทว่าทันใดนั้นผู้คนมากมายกลับมองตามเขาจดจ้องมองไปยังจงซานพร้อมๆกัน.
จงซานที่ขมวดคิ้วไปมาเล็กน้อย.
"เซิ่งหวังจง,ยินดีด้วย,ยินดีด้วย,นานเท่าไหร่กันแล้วนี่?
ตัดผ่านพลังฝึกตนได้อีกแล้วอย่างงั้นรึ?"ประมุขนิกายจื่อเซียวที่กล่าวออกมาเสียงดัง.
ปรมาจารย์หมากซือเหม่ยที่จ้องมองไปยังจงซาน,ใบหน้าที่เผยท่าทางประหลาดใจด้วยเช่นกัน.
เซียนสวรรค์ขั้นที่เจ็ดอย่างงั้นรึ? ก่อนหน้าที่กุยเช่อจะหลุดออกมาจากผนึก,ไม่ใช่ว่าเขามีระดับห้าเซียนสวรรค์ไม่ใช่รึ?
แล้วเพิ่มเป็นระดับเจ็ดเซียนสวรรค์ได้อย่างไร?
เป็นอสุรกายความสามารถที่น่าเกรงขามขนาดนี้เลยรึ?
ต้องรู้ด้วยว่าพลังฝึกตนนั้นยิ่งสูงขึ้นก็จะยิ่งเพิ่มขึ้นยาก,ท่ามกลางผู้คนมากมายเป็นเช่นเดียวกันทั้งหมด,ทว่าพรสวรรค์ทางร่างกายของจงซานนั้น,แทบจะเป็นไปไม่ได้เลย,กับร่างสนิมทองแดง,ไม่ต้องเอ่ยเลยว่ากลายเป็นเซียนได้,แม้แต่เป็นผู้ฝึกตนยังยากเลย,ทว่าเขาเป็นคนที่แปลกประหลาดเป็นอย่างมาก,พลังฝึกตนของเขาเพิ่มขึ้นรวดเร็วขนาดนี้เลยรึ?
ไม่สมเหตุสมผลเลย!
ประมุขนิกายจื่อเซียนก็จ้องมองด้วยความสงสัยเช่นกัน.
เซิ่งหวังไท่ชูเองก็เช่นกัน,จ้องมองไปยังจงซาน.
พลังฝึกตนของจงซานที่เพิ่มขึ้นรวดเร็วอย่างแปลกประหลาด,ผิดปรกติกว่าคนทั่วไปมาก.
"ประมุขนิกายจื่อเซียวกับแค่ระดับเซียนสวรรค์,กับรู้สึกสนใจอย่างงั้นรึ?"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้มเล็กน้อย.
คำพูดของจงซานที่กล่าวออกไปตรงไปตรงมา,ได้หยุดคำพูดของประมุขนิกายจื่อเซียวในทันที,ประมุขนิกายจื่อเซียวที่เข้าใจความหมายข้างในของจงซานได้,ต้องไม่ลืมด้วยว่าจงซานนั้นแตกต่างจากคนอื่น,แม้นว่าเขาจะไม่มีพลัง,เขาก็มีสถานะ,แตกต่างจากผู้ฝึกตนทั่วไปที่ประมุขนิกายจื่อเซียวไม่จำเป็นที่ต้องสนใจแม้แต่น้อย,ทว่าจงซานนั้นมีสถานะเป็นเซิ่งหวังนั่นเอง.
กับคำพูดของเซิ่งหวัง,แน่นอนว่าย่อมต้องทำให้ประมุขนิกายจื่อเซียวต้องครุ่นคิด.
สนใจ?
หลังจากที่จงซานกล่าวออกมาอย่างตรงไปตรงมา,ทำให้ปรมาจารย์หมากซือเหม่ยขมวดคิ้วไปมาเล็กน้อย,ทว่าสายตาของประมุขนิกายซือเหม่ยที่หรี่เล็กส่ายไปมา.
"บางทีล่ะนะ!"ประมุขนิกายจื่อเซียวที่เผยยิ้มออกมาเล็กน้อย.
ประมุขนิกายจื่อเซียวที่แสดงราวกับว่าเป็นเรื่องตลก,แต่ก็มีความนัยอีกอย่าง,ว่าให้ทุกคนควรจะระวังตัว.
"ฮืมมมมมมมมมมมม!"
ทันใดนั้นเสียงของผีโหยดังครวญครางออกมา,คนหลายแสนคนในเวลานี้ถึงกับหยุดชะงักจดจ้องมองไปยังพื้นที่ตรงกลางของปราณทมิฬ.
เป็นสถานที่ผนึกกุยเช่อ,ในเวลานี้มีเสียงของภูติผีมากมายเสียงดังโหยหวน,ฟังแล้วน่าขนลุก.
ใต้ผนึกนั่นยังมีอะไรอยู่อีกรึ?
"ด้านล่างนั่นไม่ได้มีแค่วิหกปิศาจหรอกรึ?"กงจูจิวเหว่ยที่เผยท่าทางประหลาดใจ.
"ตูมมมมมมม!"
ทันใดนั้นจากด้านในนั้นก็ปรากฏอสุรกายที่ดูน่าเกียจน่ากลัวปรากฏขึ้น.
เห็นอสุรกายดังกล่าวแล้ว,จงซานต้องขมวดคิ้วไปมา,เพราะว่าจงซานรู้จักสิ่งนี้.
เทียนกุย!
(ภูติสวรรค์,ปิศาจสวรรค์)
ก่อนหน้านี้,เซียนเซิงซือได้หลอมเทียนกุยโดยหลอมมันขึ้นมาจากศพเซียน?
มันอยู่ในผนึกแห่งนี้อย่างงั้นรึ?
ประมุขนิกายจื่อเซียวในเวลานี้จดจ้องมองไปยังเทียนกุยด้วยท่าทางสนใจ.
ก่อนที่เขาจะชี้นิ้วออกไป,พร้อมกับปล่อยสายฟ้าสีม่วงพุ่งตรงไปยังเทียนกุย.
"ตูมมมม!"เทียนกุยที่ถูกแสงสีม่วง,ทะลวงผ่านร่าง,ก่อนที่จะสลายหายไปในทันที.
อย่างไรก็ตาม,ที่ด้านในผนึกนั้นยังมีเสียงโหยหวนของเทียนกุยที่ยังคงดังครวญครางโหยหวนอยู่เช่นเดิม.
"ปรมาจารย์หมากซือเหม่ย,มันคืออะไรกัน?"ซูอาโฝวที่สอบถามออกไปด้วยความสงสัย.
"มันเป็นอสุรกายที่เกิดจากกลิ่นอายของปิศาจ,ปราณอัปมงคล,ที่รวมตัวกันกลายเป็นอสุรกาย! ดูเหมือนว่าจะเป็นของเล่นของกุยเช่อ!"ปรมาจารย์หมากซือเหม่ยกล่าว.
"ข้าจะไปดูใกล้ๆ!"กงจูจิวเหว่ยที่กล่าวออกมาด้วยความตื่นเต้น.
ด้วยกงจูจิวเหว่ยที่อยู่ในระดับต้าเซียน,อสุรกายเหล่านี้ไม่ควรที่จะสามารถทำให้นางได้รับบาดเจ็บได้,ดังนั้นกงจูจิวเหว่ยจึงเต็มไปด้วยความสงสัย.
"ยังไม่ได้!"ปรมาจารย์หมากซือเหม่ยที่ขวางทางกงจูจิวเหว่ยเอาไว้ในทันที.
"ทำไม?"
"มีบางคนกำลังมา,ตอนนี้ต้องรอก่อน!"ปรมาจารย์หมากซือเหม่ยส่ายหน้าไปมา.
"มีคนกำลังมา?
ใคร?"กงจูจิวเหว่ยที่กล่าวออกมาด้วยความประหลาดใจ.
"ครืนนนนนนนนนนนนนนนนน!"
ในเวลาเดียวกันนั้นผู้คนมากมายที่เงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้า,กลุ่มเมฆที่มืดคลุ้มทันใดนั้นก็ปรากฏดวงตะวันที่เจิดจ้า,ท้องฟ้าที่เปิด,แสงสีขาวเส้นหนึ่งที่พุ่งลงมาจากบนท้องฟ้าในทันที.
แสงสว่างจ้า,ที่ฉายลงมาจากบนท้องฟ้า,แสงที่จ้าเกินบรรยาย,แสงสีขาวที่ถูกยิงไปบนร่างของคนผู้หนึ่งในฝูงชน.
ในกลุ่มคนกลุ่มนั้น,จงซานเคยเห็นมาก่อน,เขาเป็นเซียนปฐพี,ทันใดนั้นเมื่อแสงที่ส่องลงมายังร่างของเขา.
กลิ่นอายที่ทรงพลังก็ระเบิดดังสนั่นระเบิดออกมาจากร่างของเซียนปฐพีคนดังกล่าวในทันที.
แสงสว่างที่ส่องประกายอาบไปทั่วท้องฟ้า.
จากนั้น,เมื่อแสงสีขาวหายไปช้าๆ,ชายคนดังกล่าวก็ไปปรากฏขึ้นบนท้องฟ้า.
ชายผู้นี้ดูแปลกประหลาดไม่น้อย,ดูไร้ซึ่งสติไปเรียบร้อยแล้ว,แขนทั้งสองข้างที่ทิ้งลงราวกับกลายเป็นเจียงซือไปแล้ว.
ทว่าทันใดนั้น,ดูเหมือนว่าพายุที่หนักหน่วงรุนแรงก็หมุนวนพัดไปทั่วร่างกายของเขาในทันที.
กลิ่นอายที่ทรงพลังที่กดทับลงมาบนผืนทะเลจนเกิดคลื่นสูงนับพันเมตร.
ผู้คนมากมายที่อยู่รอบๆแทบไม่สามารถเงยหน้าขึ้นมองขึ้นไปได้,ด้วยกลิ่นอายที่รุนแรงนี้กดทับลงมา.
จงซาน,สัมผัสได้ว่าแรงกดดันนี้รุนแรงมาก,ไม่เคยสัมผัสมาก่อน,แรงกดดันนี้ทำให้เขาแทบไม่สามารถหายใจได้.
น่าเกรงขามมาก,เซียนปฐพีก่อนหน้านี้,พริบตาเดียวก็กลายเป็นผู้มีมีพลังที่หนักหน่วงรุนแรงเกินจะพรรณนาถึงได้.
ทันใดนั้นชายในชุดสีเทา,ดวงตาที่ลุกวาวขึ้นในทันที,พร้อมกับเผยท่าทางเหยียดหยันผู้คนที่อยู่รอบๆ,ราวกับว่ากำลังมองดูมดปลวก.
ดวงตาที่ส่องประกาย,อำนาจที่ยิ่งใหญ่ที่แผ่ออกมา,ราวกับว่าทำให้ผู้คนจำเป็นต้องคุกเข่าลง,ดวงตาที่ราวกับว่าเป็นท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยหมู่ดาว,ส่องประกายแสงระยิบระยับ.
อำนาจสวรรค์ที่จู่ๆก็ระเบิดออกมามากมายไร้ที่สิ้นสุด.
ชายในชุดสีเทาที่จ้องมองไปรอบๆ,ก่อนที่จะจ้องมองไปยังผนึก,ซึ่งในเวลานี้มีเสียงของอสุรกายที่ดังออกมาเป็นระยะๆ,จากนั้นก็หยุดลงในทันที,เมื่อชายในชุดสีเทามองออกไป.
ทรงพลังน่าเกรงขามมาก!
ในเวลานี้,ประมุขนิกายจื่อเซียว,และเซิ่งหวังไท่ชูที่ปรากฏขึ้นที่ใกล้ๆผนึกในทันที.
กลิ่นอายที่รุนแรงนี้,ไม่มีใครสามารถต้านทานได้,มีแต่ต้องยอมศิโรราบเท่านั้น.
ส่วนจงซานแม้ว่าสีหน้าจะไม่เปลี่ยน,ทว่าภายในใจที่เต้นไปมาไม่เป็นจังหวะ,คนผู้นี้เป็นใครกัน?
ตลอดมานั้น,จงซานที่พบคนแข็งแกร่งมากมาย,ทว่ายังไม่เคยพบคนที่มีกลิ่นอายที่หนักหน่วงทรงพลังมากมายขนาดนี้,กลิ่นอายที่น่าเกรงขามนี้,ทำให้คนที่อ่อนแอกว่าพ่ายแพ้ไปในทันที.
แข็งแกร่ง!
แข็งแกร่งเกินไปแล้ว!
"ครืนนนนนนนนน!"
เสียงสายฟ้าคำรามขึ้นอีกครั้ง.
บนท้องฟ้า,แสงสีขาวสามสายเองก็พุ่งลงมาเช่นกัน.
ลำแสงสามเส้นที่พุ่งไปยังร่างของคนที่อ่อนแอในกลุ่มสามคนเช่นกัน.
เหมือนกับเหตุการณ์ก่อนหน้านี้,อำนาจกลิ่นอายที่น่าเกรงขามระเบิดออกมา,ผู้คนรอบๆต่างถอยหนี,แววตาของทุกคนที่เผยท่าทางหวาดกลัวขึ้นมา.
หลังจากที่แสงสามสายค่อยๆสลายหายไป,คนที่ถูกแสงสามเส้นปกคลุมก็กลายเป็นเหมือนกับเจียงซือ,ก่อนที่จะค่อยๆเหินขึ้นไปบนฟ้า,อำนาจกลิ่นอายที่ยิ่งใหญ่ปะทุกดทับลงพื้นทะเล,ก่อให้เกิดคลื่นสึนามิขึ้นมาในทันที.
ยอดฝีมืออีกสามคนอย่างงั้นรึ?
กลุ่มยอดฝีมือได้มาถึงแล้วอย่างงั้นรึ? ไม่,นี่น่าจะเรียกว่าสัมผัสเทวะยึดครองร่างผู้ฝึกตนธรรมดาทั่วไป.
สี่ยอดฝีมือได้ไปอยู่ด้านหน้าผนึกแล้ว,คนอื่นๆม่กล้าเข้าใกล้,ในเวลานี้มีเพียงประมุขนิกายจื่อเซียวและเซิ่งหวังไท่ชู,ที่แสดงท่าทางเคารพนับถือ,หากแต่ไม่กล้าก้าวเข้าไปใกล้มากนัก.
ในเวลานี้,ยอดฝีมือทั้งสี่ที่จ้องมองไปยังผนึก,พร้อมกับขมวดคิ้วไปมา.
ทันใดนั้น,ชายในชุดสีเทาที่มาถึงคนแรกก็เอ่ยออกมาว่า,"จวงจื่อ,ข้ารู้ว่าเจ้าได้เข้าใกล้ตำแหน่งปราชญ์เทพแล้ว,หากแต่ยังไม่ได้เป็นปราชญ์เทพ,คาดไม่ถึงเลยว่าจะเป็นเจ้าอย่างงั้นรึ?"
ชายในชุดสีขาวที่โค้งให้กับชายในชุดสีเทาและกล่าวออกมาเล็กน้อย,"กรรมวาสนาของจวงจื่อนั้นยังไม่เพียงพอ,ไฉนจะกล้าคิดที่จะรับตำแหน่งปราชญ์เทพล่ะ?"
ชายในชุดสีขาว? จวงจื่อ?
จงซานที่ชำเลืองมองชายในชุดสีขาว,พร้อมกับขมวดคิ้วเล็กน้อย,คนผู้นี้คือจวงจื่อ?
คนที่เข้าใกล้ตำแหน่งปราชญ์เทพอย่างงั้นรึ?
เขาจวงจื่อ? จวงจื่อที่โค้งให้กับชายในชุดสีเทา?
อธิบายได้ว่าชายคนดังกล่าวนั้นมีสถานะที่สูงกว่า.
คนที่มีสถานะสูงกว่าคนที่เข้าใกล้ตำแหน่งปราชญ์เทพ! ชายในชุดสีเทาก็คือปราชญ์เทพอย่างงั้นรึ?
ปราชญ์เทพ?
ภายในใจของจงซานที่เต้นไปมา,จากนั้นก็จ้องมองไปยังประมุขจื่อเซียว,เซิ่งหวังไท่ชูและคนอื่นๆ.
ในเวลานี้,ประมุขนิกายจื่อเซียวและเซิ่งหวังไทชู,ที่ทำได้แค่โค้งคำนับให้อย่างชัดเจน,นั่นก็สามารถยืนยันได้ว่า,ชายในชุดสีเทาก็คือปราชญ์เทพ!
ปราชญ์เทพ?
ปราชญ์เทพได้เดินทางมาถึงที่นี่อย่างงั้นรึ?
"กุยเช่อได้กำเนิดแล้ว!"ชายในชุดสีแดงที่เป็นคนเริ่มเอ่ยออกมาก่อน.
"ใช่,กุยเชอได้หลุมออกมาแล้ว!"ชายในชุดสีม่วงที่พยักหน้าเล็กน้อย.
จากท่าทางของคนทั้งหมด,จงซานสามารถคาดการได้ในทันที,นอกจากจวงจื่อแล้ว,คนทั้งสาม,ล้วนแต่เป็นปราชญ์เทพทั้งนั้น!
สามปราชญ์เทพเดินทางมาถึง?
สามปราชญ์เทพ? ที่นี่,คนส่วนมากต่างก็พอจะคาดเดาสถานะของยอดฝีมือทั้งสี่ได้,บ่งบอกได้อย่างแน่นอนว่าคนทั้งสี่นี่เป็นคนที่น่าเกรงขามอย่างที่สุด.
ปราชญ์เทพ,พวกเขาคือปราชญ์เทพ! เมื่ออสุรกายปิศาจถือกำเนิด,คาดไม่ถึงเลยว่าจะนำพาปราชญ์เทพสามคนมา?
กุยเช่อเป็นใครมีสถานะใดกัน?
"กุยเช่อจากไปแล้ว,ทิ้งไว้เพียงกลิ่นอายอัปมงคล,ถอนขนเส้นเดียวขนลุกทั่วร่าง,อสุรกายโบราณได้ถือกำเนิดแล้ว,ไม่รู้ว่าต่อไปจะเกิดอะไรขึ้น,ปราชญ์เทพทั้งสาม,มีคนเผยลิขิตของสวรรค์อย่างงั้นรึ?"จวงจื่อที่จ้องมองไปยังปราชญ์เทพทั้งสาม.
ปราชญ์เทพทั้งสามที่จ้องมองไปยังจวงจื่อ,แววตาที่มีความมืดเล็กน้อย.
จากนั้นปราชญ์เทพในชุดสีเทาที่มาคนแรกก็ยื่นมือออกไป,ปล่อยอำนาจวิเศษกดทับยังผนึก.
"ตูมมมมมมมมมมมมมม!"
พลังที่ยิ่งใหญ่ที่กดทับลงไปด้านล้าง,พื้นที่ร้อยจั้ง,เหล่าภูติผีปิศาจที่อยู่รอบๆแตกสลาย,ปราณทมิฬมากมาย,ทันใดนั้นก็ระเบิดสลายหายไปทันที,ไม่เหลือสิ่งใดเอาไว้แม้แต่น้อย.
ปราชญ์เทพทั้งสามที่จ้องมองไปบนอากาศ,จ้องมองไปยังทิศทางที่กุยเชอหายไปในช่องของห้วงมิติ.
"เทียนชูได้ตัดสินใจแล้ว!"ปราชญ์เทพชุดสีเทาที่ส่ายหน้าไปมา.
จากนั้น,แสงสีขาวที่โอบอุ้มชายในชุดสีเทาก็พุ่งขึ้นไปบนฟ้าหายไปในทันที,ชายที่ถูกยึดครองร่างไปก่อนหน้านี้,เมื่อปราชญ์เทพออกจากร่างก็ล่วงหล่นลงไปในผืนทะเลในทันที.
Chapter 880 Saint arrives
圣人降临
ปราชญ์เทพเดินทางมาถึง.
ประมุขนิกายจื่อเซียวที่จ้องมองไปยังทิศทางของเซิ่งหวังไท่อี้จากไป,ด้วยแววตาที่ลึกล้ำ.
"เซิ่งหวังไท่อี้,นับเป็นจิ้งจอกชราจริงๆ,หนีได้อย่างรวดเร็วอย่างคาดไม่ถึง!"ประมุขนิกายจื่อเซียวกล่าวอย่างเคร่งขรึม.
"หืม?"ปรมาจารย์ซือเหม่ยที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ข้าไม่ได้พูดกับเจ้าซะหน่อย!"ประมุขนิกายจื่อเซียวที่ส่ายหน้าไปมา.
"ประมุข,เซิ่งหวังไท่ไม่ใช่ว่ามีนิมิตอย่างงั้นรึถึงเร่งรีบจากไป?
ทำไมท่านถึงได้กล่าวเช่นนั้นล่ะ?"เฉิงไป่อี้ที่กล่าวออกมาด้วยความสงสัย.
"แล้วเจ้าจะรู้!"ประมุขนิกายจื่อเซียวที่ส่ายหน้าไม่ยินดีที่จะอธิบาย.
ประมุขนิกายจื่อเซียวที่กวาดตามองไปยังรอบๆ.
ทว่าในเวลาเดียวกันนี้,ซือหม่าชิงที่อยู่ด้านหลังเซิ่งหวังไท่ชู,ใบหน้าที่กลายเป็นมืดคลึ้มเย็นชาจดจ้องมองไปยังจงซาน,ศิลาเทวะห้าสีถูกจงซานชิงไป,ซือหม่าชิงเห็นมันด้วยตัวเอง,ทว่าในเวลานี้เขาไม่สามารถกล่าวอะไรออกมาได้เลย,ทำได้แค่เก็บความสงสัยเอาไว้.
ศิลาเทวะห้าสีนั้น,เป็นสมบัติวิเศษชั้นยอด,จงซานเอามันไปซ่อนที่ใหนกัน?
กำไลเก็บของต่างมิติอย่างงั้นรึ?
เป็นไปไม่ได้,ของสิ่งนี้เก็บของวิเศษระดับสูงไม่ได้,แล้วทำไมสัมผัสเทวะของเขาไม่สามารถค้นหาเจอได้ล่ะ?
ประมุขนิกายจื่อเซียวที่สำรวจไปยังพื้นที่รอบๆ,ก่อนที่จะหันหน้าจดจ้องมองไปยังจงซาน.
พริบตาเดียวที่จ้องมองไปยังจงซาน,ดวงตาของประมุขนิกายจื่อเซียวที่หดเกร็ง,ใบหน้ากระตุก.
แม้ว่าจะเป็นจุดสังเกตที่เล็กน้อย,ทว่าทันใดนั้นผู้คนมากมายกลับมองตามเขาจดจ้องมองไปยังจงซานพร้อมๆกัน.
จงซานที่ขมวดคิ้วไปมาเล็กน้อย.
"เซิ่งหวังจง,ยินดีด้วย,ยินดีด้วย,นานเท่าไหร่กันแล้วนี่?
ตัดผ่านพลังฝึกตนได้อีกแล้วอย่างงั้นรึ?"ประมุขนิกายจื่อเซียวที่กล่าวออกมาเสียงดัง.
ปรมาจารย์หมากซือเหม่ยที่จ้องมองไปยังจงซาน,ใบหน้าที่เผยท่าทางประหลาดใจด้วยเช่นกัน.
เซียนสวรรค์ขั้นที่เจ็ดอย่างงั้นรึ? ก่อนหน้าที่กุยเช่อจะหลุดออกมาจากผนึก,ไม่ใช่ว่าเขามีระดับห้าเซียนสวรรค์ไม่ใช่รึ?
แล้วเพิ่มเป็นระดับเจ็ดเซียนสวรรค์ได้อย่างไร?
เป็นอสุรกายความสามารถที่น่าเกรงขามขนาดนี้เลยรึ?
ต้องรู้ด้วยว่าพลังฝึกตนนั้นยิ่งสูงขึ้นก็จะยิ่งเพิ่มขึ้นยาก,ท่ามกลางผู้คนมากมายเป็นเช่นเดียวกันทั้งหมด,ทว่าพรสวรรค์ทางร่างกายของจงซานนั้น,แทบจะเป็นไปไม่ได้เลย,กับร่างสนิมทองแดง,ไม่ต้องเอ่ยเลยว่ากลายเป็นเซียนได้,แม้แต่เป็นผู้ฝึกตนยังยากเลย,ทว่าเขาเป็นคนที่แปลกประหลาดเป็นอย่างมาก,พลังฝึกตนของเขาเพิ่มขึ้นรวดเร็วขนาดนี้เลยรึ?
ไม่สมเหตุสมผลเลย!
ประมุขนิกายจื่อเซียนก็จ้องมองด้วยความสงสัยเช่นกัน.
เซิ่งหวังไท่ชูเองก็เช่นกัน,จ้องมองไปยังจงซาน.
พลังฝึกตนของจงซานที่เพิ่มขึ้นรวดเร็วอย่างแปลกประหลาด,ผิดปรกติกว่าคนทั่วไปมาก.
"ประมุขนิกายจื่อเซียวกับแค่ระดับเซียนสวรรค์,กับรู้สึกสนใจอย่างงั้นรึ?"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้มเล็กน้อย.
คำพูดของจงซานที่กล่าวออกไปตรงไปตรงมา,ได้หยุดคำพูดของประมุขนิกายจื่อเซียวในทันที,ประมุขนิกายจื่อเซียวที่เข้าใจความหมายข้างในของจงซานได้,ต้องไม่ลืมด้วยว่าจงซานนั้นแตกต่างจากคนอื่น,แม้นว่าเขาจะไม่มีพลัง,เขาก็มีสถานะ,แตกต่างจากผู้ฝึกตนทั่วไปที่ประมุขนิกายจื่อเซียวไม่จำเป็นที่ต้องสนใจแม้แต่น้อย,ทว่าจงซานนั้นมีสถานะเป็นเซิ่งหวังนั่นเอง.
กับคำพูดของเซิ่งหวัง,แน่นอนว่าย่อมต้องทำให้ประมุขนิกายจื่อเซียวต้องครุ่นคิด.
สนใจ?
หลังจากที่จงซานกล่าวออกมาอย่างตรงไปตรงมา,ทำให้ปรมาจารย์หมากซือเหม่ยขมวดคิ้วไปมาเล็กน้อย,ทว่าสายตาของประมุขนิกายซือเหม่ยที่หรี่เล็กส่ายไปมา.
"บางทีล่ะนะ!"ประมุขนิกายจื่อเซียวที่เผยยิ้มออกมาเล็กน้อย.
ประมุขนิกายจื่อเซียวที่แสดงราวกับว่าเป็นเรื่องตลก,แต่ก็มีความนัยอีกอย่าง,ว่าให้ทุกคนควรจะระวังตัว.
"ฮืมมมมมมมมมมมม!"
ทันใดนั้นเสียงของผีโหยดังครวญครางออกมา,คนหลายแสนคนในเวลานี้ถึงกับหยุดชะงักจดจ้องมองไปยังพื้นที่ตรงกลางของปราณทมิฬ.
เป็นสถานที่ผนึกกุยเช่อ,ในเวลานี้มีเสียงของภูติผีมากมายเสียงดังโหยหวน,ฟังแล้วน่าขนลุก.
ใต้ผนึกนั่นยังมีอะไรอยู่อีกรึ?
"ด้านล่างนั่นไม่ได้มีแค่วิหกปิศาจหรอกรึ?"กงจูจิวเหว่ยที่เผยท่าทางประหลาดใจ.
"ตูมมมมมมม!"
ทันใดนั้นจากด้านในนั้นก็ปรากฏอสุรกายที่ดูน่าเกียจน่ากลัวปรากฏขึ้น.
เห็นอสุรกายดังกล่าวแล้ว,จงซานต้องขมวดคิ้วไปมา,เพราะว่าจงซานรู้จักสิ่งนี้.
เทียนกุย!
(ภูติสวรรค์,ปิศาจสวรรค์)
ก่อนหน้านี้,เซียนเซิงซือได้หลอมเทียนกุยโดยหลอมมันขึ้นมาจากศพเซียน?
มันอยู่ในผนึกแห่งนี้อย่างงั้นรึ?
ประมุขนิกายจื่อเซียวในเวลานี้จดจ้องมองไปยังเทียนกุยด้วยท่าทางสนใจ.
ก่อนที่เขาจะชี้นิ้วออกไป,พร้อมกับปล่อยสายฟ้าสีม่วงพุ่งตรงไปยังเทียนกุย.
"ตูมมมม!"เทียนกุยที่ถูกแสงสีม่วง,ทะลวงผ่านร่าง,ก่อนที่จะสลายหายไปในทันที.
อย่างไรก็ตาม,ที่ด้านในผนึกนั้นยังมีเสียงโหยหวนของเทียนกุยที่ยังคงดังครวญครางโหยหวนอยู่เช่นเดิม.
"ปรมาจารย์หมากซือเหม่ย,มันคืออะไรกัน?"ซูอาโฝวที่สอบถามออกไปด้วยความสงสัย.
"มันเป็นอสุรกายที่เกิดจากกลิ่นอายของปิศาจ,ปราณอัปมงคล,ที่รวมตัวกันกลายเป็นอสุรกาย! ดูเหมือนว่าจะเป็นของเล่นของกุยเช่อ!"ปรมาจารย์หมากซือเหม่ยกล่าว.
"ข้าจะไปดูใกล้ๆ!"กงจูจิวเหว่ยที่กล่าวออกมาด้วยความตื่นเต้น.
ด้วยกงจูจิวเหว่ยที่อยู่ในระดับต้าเซียน,อสุรกายเหล่านี้ไม่ควรที่จะสามารถทำให้นางได้รับบาดเจ็บได้,ดังนั้นกงจูจิวเหว่ยจึงเต็มไปด้วยความสงสัย.
"ยังไม่ได้!"ปรมาจารย์หมากซือเหม่ยที่ขวางทางกงจูจิวเหว่ยเอาไว้ในทันที.
"ทำไม?"
"มีบางคนกำลังมา,ตอนนี้ต้องรอก่อน!"ปรมาจารย์หมากซือเหม่ยส่ายหน้าไปมา.
"มีคนกำลังมา?
ใคร?"กงจูจิวเหว่ยที่กล่าวออกมาด้วยความประหลาดใจ.
"ครืนนนนนนนนนนนนนนนนน!"
ในเวลาเดียวกันนั้นผู้คนมากมายที่เงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้า,กลุ่มเมฆที่มืดคลุ้มทันใดนั้นก็ปรากฏดวงตะวันที่เจิดจ้า,ท้องฟ้าที่เปิด,แสงสีขาวเส้นหนึ่งที่พุ่งลงมาจากบนท้องฟ้าในทันที.
แสงสว่างจ้า,ที่ฉายลงมาจากบนท้องฟ้า,แสงที่จ้าเกินบรรยาย,แสงสีขาวที่ถูกยิงไปบนร่างของคนผู้หนึ่งในฝูงชน.
ในกลุ่มคนกลุ่มนั้น,จงซานเคยเห็นมาก่อน,เขาเป็นเซียนปฐพี,ทันใดนั้นเมื่อแสงที่ส่องลงมายังร่างของเขา.
กลิ่นอายที่ทรงพลังก็ระเบิดดังสนั่นระเบิดออกมาจากร่างของเซียนปฐพีคนดังกล่าวในทันที.
แสงสว่างที่ส่องประกายอาบไปทั่วท้องฟ้า.
จากนั้น,เมื่อแสงสีขาวหายไปช้าๆ,ชายคนดังกล่าวก็ไปปรากฏขึ้นบนท้องฟ้า.
ชายผู้นี้ดูแปลกประหลาดไม่น้อย,ดูไร้ซึ่งสติไปเรียบร้อยแล้ว,แขนทั้งสองข้างที่ทิ้งลงราวกับกลายเป็นเจียงซือไปแล้ว.
ทว่าทันใดนั้น,ดูเหมือนว่าพายุที่หนักหน่วงรุนแรงก็หมุนวนพัดไปทั่วร่างกายของเขาในทันที.
กลิ่นอายที่ทรงพลังที่กดทับลงมาบนผืนทะเลจนเกิดคลื่นสูงนับพันเมตร.
ผู้คนมากมายที่อยู่รอบๆแทบไม่สามารถเงยหน้าขึ้นมองขึ้นไปได้,ด้วยกลิ่นอายที่รุนแรงนี้กดทับลงมา.
จงซาน,สัมผัสได้ว่าแรงกดดันนี้รุนแรงมาก,ไม่เคยสัมผัสมาก่อน,แรงกดดันนี้ทำให้เขาแทบไม่สามารถหายใจได้.
น่าเกรงขามมาก,เซียนปฐพีก่อนหน้านี้,พริบตาเดียวก็กลายเป็นผู้มีมีพลังที่หนักหน่วงรุนแรงเกินจะพรรณนาถึงได้.
ทันใดนั้นชายในชุดสีเทา,ดวงตาที่ลุกวาวขึ้นในทันที,พร้อมกับเผยท่าทางเหยียดหยันผู้คนที่อยู่รอบๆ,ราวกับว่ากำลังมองดูมดปลวก.
ดวงตาที่ส่องประกาย,อำนาจที่ยิ่งใหญ่ที่แผ่ออกมา,ราวกับว่าทำให้ผู้คนจำเป็นต้องคุกเข่าลง,ดวงตาที่ราวกับว่าเป็นท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยหมู่ดาว,ส่องประกายแสงระยิบระยับ.
อำนาจสวรรค์ที่จู่ๆก็ระเบิดออกมามากมายไร้ที่สิ้นสุด.
ชายในชุดสีเทาที่จ้องมองไปรอบๆ,ก่อนที่จะจ้องมองไปยังผนึก,ซึ่งในเวลานี้มีเสียงของอสุรกายที่ดังออกมาเป็นระยะๆ,จากนั้นก็หยุดลงในทันที,เมื่อชายในชุดสีเทามองออกไป.
ทรงพลังน่าเกรงขามมาก!
ในเวลานี้,ประมุขนิกายจื่อเซียว,และเซิ่งหวังไท่ชูที่ปรากฏขึ้นที่ใกล้ๆผนึกในทันที.
กลิ่นอายที่รุนแรงนี้,ไม่มีใครสามารถต้านทานได้,มีแต่ต้องยอมศิโรราบเท่านั้น.
ส่วนจงซานแม้ว่าสีหน้าจะไม่เปลี่ยน,ทว่าภายในใจที่เต้นไปมาไม่เป็นจังหวะ,คนผู้นี้เป็นใครกัน?
ตลอดมานั้น,จงซานที่พบคนแข็งแกร่งมากมาย,ทว่ายังไม่เคยพบคนที่มีกลิ่นอายที่หนักหน่วงทรงพลังมากมายขนาดนี้,กลิ่นอายที่น่าเกรงขามนี้,ทำให้คนที่อ่อนแอกว่าพ่ายแพ้ไปในทันที.
แข็งแกร่ง!
แข็งแกร่งเกินไปแล้ว!
"ครืนนนนนนนนน!"
เสียงสายฟ้าคำรามขึ้นอีกครั้ง.
บนท้องฟ้า,แสงสีขาวสามสายเองก็พุ่งลงมาเช่นกัน.
ลำแสงสามเส้นที่พุ่งไปยังร่างของคนที่อ่อนแอในกลุ่มสามคนเช่นกัน.
เหมือนกับเหตุการณ์ก่อนหน้านี้,อำนาจกลิ่นอายที่น่าเกรงขามระเบิดออกมา,ผู้คนรอบๆต่างถอยหนี,แววตาของทุกคนที่เผยท่าทางหวาดกลัวขึ้นมา.
หลังจากที่แสงสามสายค่อยๆสลายหายไป,คนที่ถูกแสงสามเส้นปกคลุมก็กลายเป็นเหมือนกับเจียงซือ,ก่อนที่จะค่อยๆเหินขึ้นไปบนฟ้า,อำนาจกลิ่นอายที่ยิ่งใหญ่ปะทุกดทับลงพื้นทะเล,ก่อให้เกิดคลื่นสึนามิขึ้นมาในทันที.
ยอดฝีมืออีกสามคนอย่างงั้นรึ?
กลุ่มยอดฝีมือได้มาถึงแล้วอย่างงั้นรึ? ไม่,นี่น่าจะเรียกว่าสัมผัสเทวะยึดครองร่างผู้ฝึกตนธรรมดาทั่วไป.
สี่ยอดฝีมือได้ไปอยู่ด้านหน้าผนึกแล้ว,คนอื่นๆม่กล้าเข้าใกล้,ในเวลานี้มีเพียงประมุขนิกายจื่อเซียวและเซิ่งหวังไท่ชู,ที่แสดงท่าทางเคารพนับถือ,หากแต่ไม่กล้าก้าวเข้าไปใกล้มากนัก.
ในเวลานี้,ยอดฝีมือทั้งสี่ที่จ้องมองไปยังผนึก,พร้อมกับขมวดคิ้วไปมา.
ทันใดนั้น,ชายในชุดสีเทาที่มาถึงคนแรกก็เอ่ยออกมาว่า,"จวงจื่อ,ข้ารู้ว่าเจ้าได้เข้าใกล้ตำแหน่งปราชญ์เทพแล้ว,หากแต่ยังไม่ได้เป็นปราชญ์เทพ,คาดไม่ถึงเลยว่าจะเป็นเจ้าอย่างงั้นรึ?"
ชายในชุดสีขาวที่โค้งให้กับชายในชุดสีเทาและกล่าวออกมาเล็กน้อย,"กรรมวาสนาของจวงจื่อนั้นยังไม่เพียงพอ,ไฉนจะกล้าคิดที่จะรับตำแหน่งปราชญ์เทพล่ะ?"
ชายในชุดสีขาว? จวงจื่อ?
จงซานที่ชำเลืองมองชายในชุดสีขาว,พร้อมกับขมวดคิ้วเล็กน้อย,คนผู้นี้คือจวงจื่อ?
คนที่เข้าใกล้ตำแหน่งปราชญ์เทพอย่างงั้นรึ?
เขาจวงจื่อ? จวงจื่อที่โค้งให้กับชายในชุดสีเทา?
อธิบายได้ว่าชายคนดังกล่าวนั้นมีสถานะที่สูงกว่า.
คนที่มีสถานะสูงกว่าคนที่เข้าใกล้ตำแหน่งปราชญ์เทพ! ชายในชุดสีเทาก็คือปราชญ์เทพอย่างงั้นรึ?
ปราชญ์เทพ?
ภายในใจของจงซานที่เต้นไปมา,จากนั้นก็จ้องมองไปยังประมุขจื่อเซียว,เซิ่งหวังไท่ชูและคนอื่นๆ.
ในเวลานี้,ประมุขนิกายจื่อเซียวและเซิ่งหวังไทชู,ที่ทำได้แค่โค้งคำนับให้อย่างชัดเจน,นั่นก็สามารถยืนยันได้ว่า,ชายในชุดสีเทาก็คือปราชญ์เทพ!
ปราชญ์เทพ?
ปราชญ์เทพได้เดินทางมาถึงที่นี่อย่างงั้นรึ?
"กุยเช่อได้กำเนิดแล้ว!"ชายในชุดสีแดงที่เป็นคนเริ่มเอ่ยออกมาก่อน.
"ใช่,กุยเชอได้หลุมออกมาแล้ว!"ชายในชุดสีม่วงที่พยักหน้าเล็กน้อย.
จากท่าทางของคนทั้งหมด,จงซานสามารถคาดการได้ในทันที,นอกจากจวงจื่อแล้ว,คนทั้งสาม,ล้วนแต่เป็นปราชญ์เทพทั้งนั้น!
สามปราชญ์เทพเดินทางมาถึง?
สามปราชญ์เทพ? ที่นี่,คนส่วนมากต่างก็พอจะคาดเดาสถานะของยอดฝีมือทั้งสี่ได้,บ่งบอกได้อย่างแน่นอนว่าคนทั้งสี่นี่เป็นคนที่น่าเกรงขามอย่างที่สุด.
ปราชญ์เทพ,พวกเขาคือปราชญ์เทพ! เมื่ออสุรกายปิศาจถือกำเนิด,คาดไม่ถึงเลยว่าจะนำพาปราชญ์เทพสามคนมา?
กุยเช่อเป็นใครมีสถานะใดกัน?
"กุยเช่อจากไปแล้ว,ทิ้งไว้เพียงกลิ่นอายอัปมงคล,ถอนขนเส้นเดียวขนลุกทั่วร่าง,อสุรกายโบราณได้ถือกำเนิดแล้ว,ไม่รู้ว่าต่อไปจะเกิดอะไรขึ้น,ปราชญ์เทพทั้งสาม,มีคนเผยลิขิตของสวรรค์อย่างงั้นรึ?"จวงจื่อที่จ้องมองไปยังปราชญ์เทพทั้งสาม.
ปราชญ์เทพทั้งสามที่จ้องมองไปยังจวงจื่อ,แววตาที่มีความมืดเล็กน้อย.
จากนั้นปราชญ์เทพในชุดสีเทาที่มาคนแรกก็ยื่นมือออกไป,ปล่อยอำนาจวิเศษกดทับยังผนึก.
"ตูมมมมมมมมมมมมมม!"
พลังที่ยิ่งใหญ่ที่กดทับลงไปด้านล้าง,พื้นที่ร้อยจั้ง,เหล่าภูติผีปิศาจที่อยู่รอบๆแตกสลาย,ปราณทมิฬมากมาย,ทันใดนั้นก็ระเบิดสลายหายไปทันที,ไม่เหลือสิ่งใดเอาไว้แม้แต่น้อย.
ปราชญ์เทพทั้งสามที่จ้องมองไปบนอากาศ,จ้องมองไปยังทิศทางที่กุยเชอหายไปในช่องของห้วงมิติ.
"เทียนชูได้ตัดสินใจแล้ว!"ปราชญ์เทพชุดสีเทาที่ส่ายหน้าไปมา.
จากนั้น,แสงสีขาวที่โอบอุ้มชายในชุดสีเทาก็พุ่งขึ้นไปบนฟ้าหายไปในทันที,ชายที่ถูกยึดครองร่างไปก่อนหน้านี้,เมื่อปราชญ์เทพออกจากร่างก็ล่วงหล่นลงไปในผืนทะเลในทันที.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
ปัจจุบันแปลจบแล้ว 1672 ตอน สนใจติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ครับ
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น